Γέροντος Παΐσιου τοῦ ῾Αγιορείτου Λόγοι - «Νά περάσουν οἱ νέοι στίς ἐξετάσεις τῆς ἁγνότητος»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Κεφάλαιο 3     Η νέα γενιά

«Να περάσουν οι νέοι στις εξετάσεις της αγνότητος»

 

Ήρθαν δυό-τρεις φοιτήτριες σήμερα και μου είπαν: «Γέροντα, κάντε προσευχή να περάσουμε στις εξετάσεις». Και εγώ τις είπα: «Θα ευχηθώ να περάσετε στις εξετάσεις της αγνότητος. Αυτό είναι το πιο βασικό. Όλα τα άλλα βολεύονται μετά». Καλά δεν τις είπα; Ναι, είναι μεγάλο πράγμα να βλέπης στα πρόσωπα των νέων σήμερα την σεμνότητα, την αγνότητα! Πολύ μεγάλο πράγμα!

Έρχονται μερικές κοπέλες οι καημένες τραυματισμένες. Ζουν άτακτα με νέους, δεν καταλαβαίνουν πως ο σκοπός τους δεν είναι καθαρός και σακατεύονται. «Τι να κάνω, Πάτερ;» με ρωτούν. «Ο ταβερνιάρης, τις λέω, έχει φίλο τον μπεκρή, αλλά γαμπρό δεν τον κάνει στην κόρη του. Να σταματήσετε τις σχέσεις. Αν σας αγαπούν πραγματικά, θα το εκτιμήσουν. Αν σας αφήσουν, σημαίνει ότι δεν σας αγαπούν και θα κερδίσετε χρόνο».

Ο πονηρός εκμεταλλεύεται την νεανική ηλικία, που έχει επί πλέον και την σαρκική επανάσταση, και προσπαθεί να καταστρέψη τα παιδιά στην δύσκολη αυτή περίοδο που περνούν. Το μυαλό είναι ανώριμο ακόμη, υπάρχει απειρία μεγάλη και απόθεμα πνευματικό καθόλου. Γι΄ αυτό ο νέος πρέπει πάντα να αισθάνεται ως ανάγκη τις συμβουλές των μεγαλυτέρων σ΄ αυτήν την κρίσιμη ηλικία, για να μη γλιστρήση στον γλυκό κατήφορο της κοσμικής κατηφόρας, που στην συνέχεια γεμίζει την ψυχή από άγχος και την απομακρύνει
αιώνια από τον Θεό.

Καταλαβαίνω ότι ένα φυσιολογικό παιδί, στην νεανική ηλικία, δεν είναι εύκολο να
βρίσκεται σε τέτοια πνευματική κατάσταση, ώστε να μην κάνη διάκριση, «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (4). Γι΄ αυτό και οι πνευματικοί Πατέρες συνιστούν να μην κάνουν συντροφιά τα αγόρια με τα κορίτσια, όσο και πνευματικά και εάν είναι, γιατί η ηλικία είναι τέτοια που δεν βοηθάει, και ο πειρασμός εκμεταλλεύεται την νεότητα. Γι΄ αυτό συμφερώτερο είναι ο νέος να θεωρηθή ακόμη και κουτός από τα κορίτσια (ή η νέα από τα αγόρια) για την πνευματική του φρονιμάδα και αγνότητα και να σηκώνη και αυτόν τον βαρύ σταυρό. Γιατί αυτός ο βαρύς σταυρός κρύβει όλη την δύναμη και την σοφία του Θεού και τότε ο νέος θα είναι πιο δυνατός από τον Σαμψών (5) και πιο σοφός από τον σοφό Σολομώντα (6). 
Καλύτερα είναι, όταν βαδίζη, να προσεύχεται και να μην κοιτά δεξιά και αριστερά, ακόμη και αν πρόκειται να παρεξηγηθή από συγγενικά πρόσωπα, γιατί δήθεν τους περιφρόνησε και δεν τους μίλησε, παρά να περιεργάζεται και να βλάπτεται και να παρεξηγηθή ακόμη και από τους κοσμικούς ανθρώπους που σκέφτονται όλο πονηρά. Χίλιες φορές καλύτερα να φεύγη σαν το αγρίμι από τους ανθρώπους μετά τον εκκλησιασμό, για να διατηρήση την πνευματική του φρονιμάδα και ό,τι απεκόμισε από τον εκκλησιασμό, παρά να κάθεται και να χαζεύη στις γούνες (ή στις γραβάτες η νέα) και να αγριέψη πνευματικά από το γρατσούνισμα που θα του κάνη ο εχθρός στην καρδιά.

Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος δυστυχώς έχει σαπίσει και, από όπου και αν περάση μια ψυχή που θέλει να διατηρηθή αγνή, θα λερωθή. Με την διαφορά όμως ότι ο Θεός δεν θα ζητήση τα ίδια με αυτά που ζητούσε την παλιά εποχή από έναν Χριστιανό που ήθελε να διατηρηθή αγνός. Χρειάζεται ψυχραιμία, και ο νέος να κάνη ό,τι μπορεί, να αγωνισθή, για να αποφεύγη τα αίτια, και ο Χριστός μας θα βοηθήση από εκεί και πέρα. 
Ο θείος έρως, αν φουντώση στην ψυχή του, είναι τόσο πολύ θερμός που έχει την δύναμη να καίη κάθε άλλη επιθυμία και κάθε άσχημη εικόνα. Όταν ανάψη αυτή η φωτιά, τότε αισθάνεται και τις θείες εκείνες ηδονές, που δεν μπορεί κανείς να τις συγκρίνη με καμμιά άλλη ηδονή. Όταν γευθή το ουράνιο εκείνο μάννα, δεν θα του κάνουν καμμιά εντύπωση πλέον τα άγρια ξυλοκέρατα. Γι΄ αυτό πρέπει να πιάση γερά το τιμόνι και να κάνη τον σταυρό του και να μη φοβάται. Μετά από τον μικρό του αγώνα θα λάβη και την ουράνια τρυφή. Την ώρα του πειρασμού θέλει παλληκαριά, και ο Θεός θαυματουργικά θα βοηθήση.

Μου είχε διηγηθή ο Γερο-Αυγουστίνος (7) : Είχε πάει σαν αρχάριος σε ένα Μοναστήρι στην Ρωσία, στην πατρίδα του. Εκεί ήταν όλοι σχεδόν γεροντάκια και έστειλαν αυτόν ως διακονητή, για να βοηθάη έναν υπάλληλο της Μονής στο ψάρεμα, γιατί η Μονή συντηρείτο από την αλιεία. Μια μέρα λοιπόν ήρθε η κόρη του υπαλλήλου και είπε στον πατέρα της να πάη γρήγορα στο σπίτι για μια επείγουσα δουλειά και κάθησε εκείνη να βοηθήση. Ο πειρασμός όμως την είχε κυριεύσει την ταλαίπωρη και, χωρίς να σκεφθή, όρμισε επάνω στον δόκιμο με αμαρτωλές διαθέσεις. 
Εκείνη την στιγμή τα έχασε ο Αντώνιος –αυτό ήταν το κατά κόσμον όνομά του-, γιατί ήταν ξαφνικό. Έκανε τον σταυρό του και είπε: «Χριστέ μου, καλύτερα να πνιγώ παρά να αμαρτήσω» και πετάχτηκε από την όχθη μέσα στο βαθύ ποτάμι! Αλλά ο Καλός Θεός βλέποντας τον μεγάλο ηρωισμό του αγνού νέου, που ενήργησε σαν νέος Άγιος Μαρτινιανός (8), για να διατηρηθή αγνός, τον κράτησε επάνω στο νερό, χωρίς καν να βραχή! 
«Ενώ πετάχθηκα, μου έλεγε, με το κεφάλι κάτω, δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα όρθιος επάνω στο νερό, χωρίς να βραχούν ούτε τα ρούχα μου!» Εκείνη την στιγμή ένιωσε και μια εσωτερική γαλήνη με μια ανέκφραστη γλυκύτητα, που εξαφάνισε τελείως κάθε λογισμό αμαρτωλό και κάθε ερεθισμό σαρκικό, που του είχε δημιουργήσει προηγουμένως με τις άσεμνες χειρονομίες της η κοπέλα. Όταν είδε μετά η κοπέλα επάνω στο νερό όρθιο τον Αντώνιο, άρχισε να κλαίη μετανοιωμένη για το σφάλμα της και συγκινημένη για το μεγάλο αυτό θαύμα.

Ο Χριστός δεν ζητάει μεγάλα πράγματα, για να μας βοηθήση στον αγώνα μας. Τιποτένια πράγματα περιμένει από μας. Μου  έλεγε ένας νέος ότι πήγε στην Πάτμο να προσκυνήση και ο πειρασμός του έστησε εκεί μια παγίδα. Καθώς προχωρούσε, μια τουρίστρια όρμησε και τον αγκάλιασε. Αυτός την έσπρωξε πέρα και είπε: «Χριστέ μου, εγώ ήρθα εδώ να προσκυνήσω, δεν ήρθα για έρωτα» και έφυγε. Το βράδυ στο ξενοδοχείο, την ώρα που έκανε την προσευχή του, είδε τον Χριστό μέσα στο άκτιστο φως. 
Είδατε με ένα σπρώξιμο τι αξιώθηκε; Άλλος χρόνια αγωνίζεται και κάνει άσκηση μεγάλη, και αν αξιωθή κάτι τέτοιο! Και αυτός είδε τον Χριστό, μόνο γιατί αντέδρασε στον πειρασμό. Φυσικά αυτό πολύ τον δυνάμωσε πνευματικά. Μετά είδε την Αγία Μαρκέλλα, τον Άγιο Ραφαήλ, τον Άγιο Γεώργιο δυό-τρεις φορές. Ήρθε μια μέρα και μου λέει: «Κάνε προσευχή, Πάτερ, να δω πάλι τον Άγιο Γεώργιο. Θέλω λίγη παρηγοριά, δεν έχω παρηγοριά απ΄ αυτόν τον κόσμο!»

Και βλέπεις άλλα παιδιά σε τι κατάσταση φθάνουν! Είχε έρθει μια φορά στο Καλύβι ένας νεαρός με τον θείο του που ήταν ηλικιωμένος και μου λέει: «Κάνε προσευχή για μια κοπέλα. Έσπασε την σπονδυλική της στήλη σε δυστύχημα. Οδηγούσε ο πατέρας της και τον πήρε ο ύπνος. Εκείνος σκοτώθηκε και η κοπέλα χτύπησε. Να σου δώσω και μια φωτογραφία της». «Δεν χρειάζεται», λέω. Αυτός εν τω μεταξύ επέμενε, οπότε παίρνω την φωτογραφία και τι να δω! 
Η κοπέλα ήταν ξαπλωμένη κάτω και την κρατούσαν δύο. «Τι την έχει αυτός;» ρωτάω τον νεαρό. «Φίλη», μου λέει. «Αυτός τι είναι; Θα την πάρη;» «Όχι, λέει, είναι φίλοι».  «Μην τα παρεξηγής τα παιδιά, μου λέει ο θείος του, έτσι είναι σήμερα οι νέοι». «Θα κάνω προσευχή, είπα από μέσα μου, να διορθωθή όχι η σπονδυλική της στήλη αλλά το μυαλό της και το δικό σου το μυαλό, χαμένε άνθρωπε». Πού είναι ο σεβασμός; 
Έπρεπε να τον βρίση ο θείος του. Πνευματικά παιδιά…, να έχει Πνευματικό και να φθάση σε τέτοια κατάσταση! Ακόμη και να την πάρη, δεν υπήρχε λόγος να είναι τεντωμένη έτσι και στους δύο και ο άλλος να μου δείχνη την φωτογραφία! Και δεν σκέφτεται ότι δεν είναι σωστό αυτό το πράγμα. Εμένα δεν με πειράζει, αλλά δεν είναι σωστό. Τι οικογένεια θα δημιουργήσουν αυτά τα παιδιά; Ο Θεός να φωτίση την νεολαία να συνέλθη.

Παλιά με τι θυσίες κρατούσαν την αγνότητά τους οι κοπέλες! Θυμάμαι, στον πόλεμο είχαν αγγαρέψει μερικούς χωρικούς με τα ζώα τους και είχαν αποκλεισθή σε ένα ύψωμα από τα χιόνια. Οι κάτω από τα χιονισμένα έλατα έκαναν κάτι υπόστεγα με κλωνάρια από έλατα, για να προφυλαχθούν από το κρύο. Οι γυναίκες πάλι αναγκάσθηκαν να προστατευθούν από συγχωριανούς, γνωστούς ανθρώπους. Μια κοπέλα και μια γριά ήταν από κάποιο μακρινό χωριό και αναγκάσθηκαν και αυτές να μπουν σε ένα από αυτά τα ελάτινα υπόστεγα. Αλλά δυστυχώς υπάρχουν μερικοί άπιστοι και δειλοί. 
Οι οποίοι δεν συγκλονίζονται ακόμη και εν καιρώ πολέμου. Δεν πονάνε για τους διπλανούς τους που τραυματίζονται ή σκοτώνονται, αλλά, εάν βρουν ευκαιρία, επιδιώκουν ακόμη και να αμαρτήσουν, γιατί φοβούνται μήπως σκοτωθούν και δεν προλάβουν να γλεντήσουν, ενώ έπρεπε, τουλάχιστον εν ώρα κινδύνου, να μετανοήσουν.
 Ένας σαν και αυτούς που εν καιρώ πολέμου, όπως ανέφερα, δεν σκέφτονται να μετανοήσουν, αλλά να αμαρτήσουν, ενοχλούσε την κοπέλα τόσο άσχημα που αναγκάσθηκε να φύγη. Προτίμησε να ξυλιάση, ακόμη και να πεθάνη έξω στα χιόνια, παρά να χάση την τιμή της. Βλέποντας η καημένη η γριά ότι έφυγε η κοπέλα, ακολούθησε και αυτή τα ίχνη της και την βρήκε τριάντα λεπτά μακριά, κάτω από ένα μικρό υπόστεγο ενός εξωκκλησιού του Τιμίου Προδρόμου. 
Ο Τίμιος Πρόδρομος ενδιαφέρθηκε για την τίμια κοπέλα και την οδήγησε στο εξωκκλησάκι του που η κοπέλα ούτε καν το ήξερε. Και στην συνέχεια τι έκανε ο Τίμιος Πρόδρομος! Παρουσιάσθηκε σ΄ έναν στρατιώτη (9), στον ύπνο του, και του είπε να πάη στο εξωκκλήσι του το συντομώτερο. Σηκώνεται λοιπόν ο στρατιώτης και ξεκινάει μέσα στην φωτισμένη νύχτα από τα χιόνια και πάει στο εξωκκλήσι, ήξερε περίπου που είναι. 
Τι να δη όμως! Μια γριά και μια κοπέλα καρφωμένες μέσα στο χιόνι μέχρι τα γόνατα, μελανιασμένες και ξυλιασμένες από το κρύο. Άνοιξε αμέσως το εκκλησάκι, μπήκαν μέσα και συνήλθαν κάπως. Δεν είχε τίποτε άλλο να τους προσφέρη ο στρατιώτης παρά το κασκόλ του στην γριά και από ένα γάντι στην καθεμία και τις είπε να το αλλάζουν τα χέρια. 
Του διηγήθηκαν μετά τον πειρασμό που συνάντησαν. «Καλά, λέει στην κοπέλα ο στρατιώτης, πώς αποφάσισες να φύγης νύχτα, μέσα στα χιόνια και σε άγνωστο μέρος;» Και εκείνη απάντησε: «Εγώ μόνον αυτό μπορούσα να κάνω και πίστευα ότι ο Χριστός θα με βοηθούσε από εκεί και πέρα». Τότε ο στρατιώτης τελείως αυθόρμητα, από πόνο και όχι απλώς για να τις παρηγορήση, λέει: «Τελείωσαν πια τα βάσανά σας. Αύριο θα είσθε στα σπίτια σας». Με τα λόγια αυτά χάρηκαν πολύ και ζεστάθηκαν περισσότερο. 
Και πράγματι, ξεκίνησαν τα Λ.Ο.Μ. (10), άνοιξαν τον δρόμο και την άλλη μέρα το πρωί τα στρατιωτικά μεταγωγικά ήταν εκεί, και οι καημένες πήγαν στα σπίτια τους. Τέτοιες Ελληνοπούλες που είναι ντυμένες και με θεία Χάρη –και όχι οι απογυμνωμένες και από θεία Χάρη- πρέπει να θαυμάζωνται και να επαινούνται. 
Μετά εκείνο το κτήνος –ο Θεός να με συγχωρήση- πήγε και ανέφερε στον Διοικητή ότι ο τάδε στρατιώτης έσπασε την πόρτα από το εξωκκλήσι και έβαλε μέσα τους μεταγωγικούς, δηλαδή τα μουλάρια! Του λέει ο Διοικητής: «Δεν πιστεύω αυτός να έκανε τέτοιο πράγμα!» Και τελικά κατέληξε στην φυλακή.


4) Γαλ. 3, 28
5) Βλ. Κριτ. 15, 14 κ.ε.
6) Βλ. Γ΄ Βασ. 3, 9-12
7) Βλ. Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 74-75
8) Στον βίο του Όσιου Μαρτινιανού (η μνήμη του εορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου) αναφέρεται ότι, όταν ασκήτευε σε έναν βράχο μέσα στην θάλασσα, πλησίασε σ΄ αυτόν επάνω σε μια σχεδία μια κοπέλα, η οποία είχε ναυαγήσει και παρακαλούσε τον Άγιο να την σώση από την θάλασσα. Ο Όσιος αναγκάσθηκε να την τραβήξη έξω από το νερό και, αφού προσευχήθηκε, πήδηξε στην θάλασσα. Αλλά από θεία Πρόνοια ήλθαν δελφίνια, τον πήραν επάνω τους και τον έβγαλαν στην στεριά.
9) Ο στρατιώτης ήταν ο ίδιος ο Γέροντας. Το περιστατικό συνέβη, όταν υπηρετούσε την θητεία του, στον ανταρτοπόλεμο.
10) Λ.Ο.Μ. = Λόχος Ορεινών Μεταφορών.


Πηγή: http://anavaseis.blogspot.com/

"Στό συρτάρι μπῆκαν οἱ προτάσεις γιά νόμο περί φίμωσης τῶν blogs"

φωτογραφία: μεταμόρφωση σκόρδων....

"Φαίνεται πως επικράτησε τελικά η λογική και η κυβέρνηση βάζει φρένο στην προσπάθεια κάποιων κύκλων (πολιτικών αλλά και άλλων..) για θέσπιση νόμου που θα περιόριζε την λειτουργία των blogs.
Όπως μαθαίνουμε από αξιόπιστη πηγή .. συνειδητοποιήθηκε γρήγορα πως ανάλογα μέτρα θα είχαν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.Ο Πρωθυπουργός μάλιστα φέρεται να έδωσε εντολή στον κ.Πεταλωτή ώστε να δοθούν οι απαραίτητες διευκρινήσεις επ'αυτού άμεσα.
Άλλωστε όποιος έχει τις στοιχειώδεις απαιτούμενες γνώσεις...

καταλαβαίνει πως είναι πρακτικά ανεφάρμοστο να επιβληθεί στα blogs η άρση της ανωνυμίας ,τουλάχιστον για όσο απ΄αυτά φιλοξενούνται στην πλατφόρμα της Google (blogspot.com) και για τα οποία ισχύει η αμερικανική νομοθεσία που επιτρέπει μεν την άρση της ανωνυμίας για σοβαρά αδικήματα ,εφόσον ζητηθεί κάτι τέτοιο απ΄τις δικαστικές αρχές της εκάστοτε χώρας αλλά στα σοβαρά αυτά αδικήματα δεν περιλαμβάνεται ούτε η συκοφαντική δυσφήμιση ούτε η διασπορά ψευδών ειδήσεων ούτε άλλων πλημμελημάτων για τα οποία κάποιοι στην Ελλάδα απαιτούν την κεφαλή του κάθε blogger επί πίνακη.

Ο κάθε ..υπέργηρος διαπλεκόμενος "μιντιάρχης" ή πολιτικός που δεν μπορεί να σηνειδητοποιήσει τι εστί ίντερνετ θα πρέπει τουλάχιστον να αντιληφθεί πως επειδή ένα blog γράφεται στα Ελληνικά δε σημαίνει πως γράφεται και στην Ελλάδα.Είναι γνωστό π.χ. πως το Greece-Salonika γράφεται απ΄τη ...Γη του Πυρός,το troktiko από τη Ζουαζιλάνδη,το prezatv από την Κουάλα Λουμπούρ,το taxalia απ'την Ανταρκτική κλπ.Μήπως τα Ελληνικά δικαστήρια και οι Ελληνικές διωκτικές αρχές έχουν αποκτήσει κάποιο είδος εξουσιοδότησης για διαπλανητικές διώξεις και δεν το ξέραμε;;
Aς σοβαρευτούμε λοιπόν."

http://greece-salonika.blogspot.com

Συνέντευξη Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ῾Ιερωνύμου στήν Ναύπακτο: Χρειάζεται εἰλικρίνεια...

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μέ δημοσιογράφους τής Ναυπάκτου

(Απομαγνητοφώνηση)

Δημοσιεύουμε τήν συνέντευξη τού Μακαριωτάτου μέ Δημοσιογράφους τής πόλης μας. Η συνάντηση έγινε στό Επισκοπείο, τήν Κυριακή τών Μυροφόρων μετά τήν πανηγυρική θεία Λειτουργία.

Γιάννης Ξύδης: Μακαριώτατε, είναι αρκετές οι φορές πού έχετε επισκεφθή τήν Ναύπακτο. Θέλετε νά μάς μιλήσετε γιά τούς δεσμούς σας μέ τήν πόλη μας;

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Κατ' αρχήν η Ναύπακτος είναι μιά ωραία πόλη. Τό πιό σπουδαίο απ' όλα, καί έχει καί καλούς ανθρώπους. Έχω ιδιαίτερους δεσμούς μέ τήν Ναύπακτο καί τήν αγαπώ πάρα πολύ.

Πρώτα απ' όλα συνδέομαι μέ πολλή φιλία, μέ φιλία μεγάλη εδώ καί πολλά χρόνια μέ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη σας, τόν κ. Ιερόθεο. Συνδεόμαστε από πολλά χρόνια καί αυτός ο σύνδεσμος γίνεται όλο καί περισσότερο πιό δυνατός, διότι ασχολούμεθα μέ θέματα ουσιαστικά τής ζωής τής Εκκλησίας, θέματα πού θέλουν όχι μόνο συζήτηση, αλλά καί αντιμετώπιση ουσιαστική. Ο ένας λόγος είναι αυτός.

Δεύτερος λόγος είναι ότι έχω καί μία πνευματική συγγένεια μέ αυτόν τόν χώρο γιατί, όπως ξέρετε, ο προκάτοχος τού Σεβασμιωτάτου καί αδελφού κ. Ιεροθέου, ο μακαριστός Νικόδημος, ήταν δικό μου πνευματικό παιδί καί μέ χαρά τότε είδαμε τήν εκλογή του καί τήν εγκατάστασή του εδώ. Αλλά αλλιώς ήρθαν τά πράγματα, άλλο ήθελε ο Θεός. Έμεινε μόνο λίγες ημέρες καί είναι εδώ τώρα ο τάφος του καί αυτός είναι ένας σύνδεσμος μέ αυτόν τόν χώρο, καί ακόμα περισσότερο οι γιορτές πού γίνονται εδώ πέρα, όπως η σημερινή, πού είναι γιορτή καί θρησκευτική καί εθνική. Ήταν ένας λόγος νά ανανεώσω αυτές τίς σχέσεις καί φεύγω σήμερα, πολύ ευχαριστημένος, διότι όλα αυτά πού σάς είπα πιό μπροστά τά ξαναζώ αυτήν τήν στιγμή καί είναι καί μία πηγή δυνάμεως γιά μάς.

Σωτήρης Καρέλης: Συνεδρίασε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος πρίν από λίγες ημέρες καί είναι αρκετά τά θέματα τά οποία τήν αφορούν. Ένα από αυτά ήταν καί η μετάφραση, θά λέγαμε, τής Λειτουργίας στήν νεοελληνική γλώσσα. Βέβαια, υπήρξαν κάποια παραδείγματα από κάποιον Μητροπολίτη, άν δέν κάνω λάθος τόν Σεβασμιώτατο Πρεβέζης, ο οποίος μετέφρασε κάποιο κείμενο. Ποιά είναι η άποψη η δική σας επάνω στό θέμα αυτό;

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Κοιτάξτε, οπωσδήποτε είναι ένα θέμα μεγάλο καί μάς απασχολεί όλους. Αλλά αυτά τά θέματα τά μεγάλα, όπως είναι αυτό, όπως είπατε τής ερμηνείας ή τής αποδόσεως τής θείας Λειτουργίας μέ έναν τρόπο πιό κατανοητό, μετάφραση ή παράφραση, όπως θέλετε πέστε το, είναι ένα πρόβλημα, είναι ένα θέμα πού μάς απασχολεί. Αλλά δέν είναι ένα θέμα πού μπορεί νά τό αντιμετωπίση ο καθένας μέ τόν δικό του τρόπο. Διότι πάμε νά λύσουμε, ή μάλλον νά αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, αλλά θά δημιουργήσουμε πολλά άλλα περισσότερα.

Γι’ αυτό ασχολήθηκε πολύ σοβαρά η Ιερά Σύνοδος καί κατέληξε ότι δέν μπορεί αυτήν τήν στιγμή νά κάνουμε τίποτε, μένουν τά πράγματα όπως είναι, αλλά όμως δημιουργούνται, συγκροτούνται επιτροπές οι οποίες θά μελετήσουν τό θέμα απ' όλες τίς πλευρές, νά ακουσθούν απόψεις, προτάσεις, νά ωριμάση τό θέμα καί στήν συνέχεια νά εξετασθή, καί όχι μόνον από τήν Σύνοδο, αλλά καί από τήν Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος.

Επομένως, μένουμε όπως είμαστε, όπως υπάρχουν τά πράγματα. Καί η Σύνοδος δέν θά ‘θελε μέ κανέναν τρόπον ο κάθε ένας από μάς νά αποφασίζη καί νά κάνη αυτό πού εκείνος νομίζει. Διότι σήμερα έχουμε τό θέμα τής γλώσσας, τής ερμηνείας, αύριον έχουμε άλλα θέματα, δέν μπορεί κάθε ένας μέσα στόν χώρο τής Εκκλησίας Ιεράρχης νά δίνη τήν δική του τήν λύση.

Έτσι, λοιπόν, αυτή η προσπάθεια πρέπει αυτήν τήν στιγμή νά ανασταλή, τουλάχιστον έως ότου ληφθή μιά πιό καλή, ουσιαστική απόφαση.

Σωτήρης Καρέλης: Υπάρχει καί ένα άλλο θέμα, αυτό μέ τίς εικόνες στά δικαστήρια. Κάποιοι δικηγόροι, κάποιοι δικηγορικοί σύλλογοι επιθυμούν νά κατέβουν από τίς αίθουσες τών δικαστηρίων. Καί είχαμε κι εδώ τήν αντίθεσή σας.

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Άν ακούσατε καί σήμερα στήν Εκκλησία τίς σκέψεις μου, είπα ότι είναι ένα περίεργο πράγμα σέ αυτόν τόν τόπο: οι λίγοι νά θέλουν νά επιβάλλονται σέ αυτούς πού είναι πολλοί ή οι μικρές αυτές απόψεις νά εξοβελίζουν τίς μεγάλες αποφάσεις τής πλειοψηφίας. Βέβαια είναι σεβαστές οι απόψεις τού καθενός, αλλά δέν σημαίνει ότι πρέπει νά τίς κάνουμε καί σημαία καί φλάμπουρο.

Τό σύμβολο, όπως ξέρετε καί όπως πολύ ωραία μάς ανέπτυξε ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου στήν Ιερά Σύνοδο στήν ειδική συνεδρία, δέν είναι μόνο θρησκευτικό πράγμα, είναι ένα βίωμα τό οποίο τό φέρνουμε από γενιά σέ γενιά. Είναι επομένως ένας πολιτισμός, μιά πολιτιστική παράδοση. Καί δέν τό βλέπουμε μόνο στεγνά θρησκευτικά. Καί τό κάθε ένα σύμβολο έχει καί θρησκευτικές έννοιες, αλλά πολλές φορές δέν έχει μόνο θρησκευτική έννοια. Ανεχόμαστε π. χ. όταν βλέπουμε νά καίνε τήν σημαία καί μερικοί νά τήν ποδοπατούν; Μάς ικανοποιεί αυτό τό πράγμα; Τά σύμβολα, λοιπόν, έχουν μιάν ευρύτερη έννοια καί είναι μιά πολιτιστική κληρονομιά καί πρέπει νά τήν υπερασπιστούμε καί νά μήν αφήσουμε τούς λίγους νά παρασύρουν τήν πλειοψηφία.

Έπειτα υπάρχει καί η Συνθήκη τής Λισσαβώνας πού λέει ότι κάθε ένα από τά κράτη μέλη τής Ευρωπαϊκής Ενώσεως έχει δικαίωμα νά υποστηρίζη τήν πολιτιστική του κληρονομιά πέρα γιά πέρα.

Επομένως είμαστε αντίθετοι. Καί πιστεύω είναι κάτι πού θά συνεγείρη τούς Έλληνες, άν αυτό γενικευθή. Πιστεύω όμως ότι η Πολιτεία είναι συνετή καί δέν θά προχωρήση πρός αυτήν τήν κατεύθυνση. Γιατί άλλο πράγμα είναι νά γίνεται αγώνας γιά πράγματα ταπεινά, περιουσιακά κλπ καί άλλο νά γίνεται γιά αυτά πού οι Πατέρες μας θυσιάστηκαν.

Αλέξανδρος Κολιόπουλος: Μακαριώτατε, τήν ευχή σας! Στήν ομιλία σας τό πρωΐ στόν ναό σήμερα αναφερθήκατε πάλι στήν πνευματική κρίση. Μπορείτε νά τό αναλύσετε περισσότερο; Τί εννοείτε πνευματική κρίση;

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Άς τό πάω λίγο πιό μακριά, γενικότερα, γιά νά τό καταλάβουμε περισσότερο. Όταν ο άνθρωπος είναι εγωϊστής καί ενδιαφέρεται μόνο γιά τόν εαυτό του, μόνο γιά τό βόλεμά του, όταν ο άνθρωπος είναι εγωπαθής καί θέλη όλοι οι γύρω νά ασχολούνται μέ αυτόν ή ό,τι παράγεται σ' αυτόν τόν τόπο ή ό,τι υπάρχει υλικό αγαθό, αξίωμα, δόξα κλπ, τό θεωρή ότι είναι δικό του πράγμα καί δέν είναι καί τών άλλων ανθρώπων καί κοιτάη νά τό αποκτήση μέ οποιονδήποτε τρόπο, δέν είναι πνευματικό αυτό. Πνευματικό είναι αυτό πού μάς είπε ο Κύριος: ότι δέν είναι στόν δικό του τό χώρο όπως είναι στόν κόσμο, όπου κατεξουσιάζουν οι άνθρωποι καί επιβάλλονται. Αλλά εδώ θέλει μιάν άσκηση πνευματική καί αυτός πού θέλει νά είναι μέγας πρέπει πρώτα νά γίνη μικρός . Γιά νά αναδειχθή πρέπει νά διακονήση, νά υπηρετήση τούς ανθρώπους καί όχι όλοι οι άνθρωποι νά τόν υπηρετούν. Αυτή είναι η θεωρητική τοποθέτηση. Η εφαρμογή.

Ρίξτε μιά ματιά στήν κοινωνία μας γύρω, άν δήτε ότι δέν ισχύει αυτό τό πράγμα. Αυτό ίσχυσε ισχύει καί δέν ξέρω πόσο θά ισχύση ακόμα. Όσο θά ισχύη αυτό τό πράγμα καί θά κατακυριεύη τήν σκέψη μας καί τήν πορεία μας, αυτή η έννοια όσα δάνεια καί νά μάς δώση τό ΔΝΤ, όσο καί νά μάς δώση εμείς κάθε πέντε καί δέκα χρόνια θά ζητάμε δάνεια ή άλλου είδους εξυπηρετήσεις.

Γι' αυτό λέμε πρέπει πρώτα νά δούμε ποιά είναι η ασθένειά μας, ποιό είναι τό φάρμακο πού πρέπει νά πάρουμε νά θεραπευτούμε, γιά νά δούμε πώς πρέπει νά ζήσουμε. Καί αυτό δέν είναι θέμα μόνον τής Εκκλησίας, αλλά είναι θέμα όλων μας. Όταν μάθω εγώ π.χ. νά ζώ ξαπλωμένος καί παίρνοντας ευρωδάνεια κάθε μέρα, ασφαλώς όλα αυτά μαζί θά μάς οδηγήσουν σέ αυτήν τήν κρίση. Γι' αυτό λέω ότι η κρίσις δέν είναι μόνο τό ότι δέν έχουμε χρήματα νά πληρώσουμε, είναι καί ο τρόπος τής ζωής μας, ο τρόπος πορείας μας, τού βολέματός μας, πού είναι αυτή η πνευματική κρίση πού οδηγεί σ' αυτήν τήν κατάσταση.

Αλέξανδρος Κολιόπουλος: Ζητάμε από τούς νέους νά έρθουν στήν Εκκλησία η Εκκλησία όμως διδάσκει υπακοή. Εσείς σήμερα μιλήσατε καί γιά τόλμη, αλλά καί γιά ελευθερία. Συμβιβάζεται αυτό;

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Κοιτάξτε. Τά είπε πάρα πολύ ωραία ο Κάλβος. Είναι ένα ωραίο κομμάτι πού λέει: Η ελευθερία θέλει τόλμη. Εξαρτάται τί εννοούμε τόλμη καί τί εννοούμε ελευθερία. Είναι μερικές ευρύτατες έννοιες. Εδώ συνδέεται. Θέλει τόλμη η ελευθερία. Βλέπετε αυτά συνδέονται. Θέλει μιά ολόκληρη ανάλυση. Αυτή θά μάς τήν έκανε πιό καλά ο άγιος Ναυπάκτου πού τά ξέρει καλά αυτά τά πράγματα.

Βεβαίως είναι δύσκολα πράγματα αυτά, αλλά δέν είναι ακατόρθωτα. Διότι έχουμε πολλά παραδείγματα. Είπα γιά τόν Ευαγόρα Παλληκαρίδη σήμερα. Δέν θά μπορούσε καί αυτός νά πή: "Κορόϊδο, γιατί νά πάω νά κρεμασθώ;". Τό είδαμε. Άν πάτε σέ ένα άγαλμα τής Λειβαδιάς πού έχει τόν Αθανάσιο Διάκο, πήγαμε νά καταθέσουμε στέφανο μιά φορά καί τήν νύκτα είχαν γράψει: "Κορόϊδο κάθισες καί σέ σουβλίσανε".

Οπότε είναι η άλλη πλευρά τής ζωής αυτή. Καί αυτό είναι ελευθερία. Μπορεί νά τό κάνη, αλλά τό θέμα είναι ποιά είναι η σωστή διάσταση.

Σωτήρης Καρέλης: Μακαριώτατε, χθές πραγματοποιήθηκε μιά επιστημονική ημερίδα στήν Ναύπακτο γιά τήν Ιερά Μονή Αμπελακιωτίσσης. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου αναφέρθηκε καί στήν εκκλησιαστική περιουσία λέγοντας ότι Εκκλησία αυτήν τήν στιγμή μπορεί νά διαχειριστή τό 4%, καί αυτό η Πολιτεία ζητάει νά τό φορολογήση. Η δική σας άποψη γιά τό θέμα.

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Καί αυτό τό θέμα είναι ένα μεγάλο θέμα. Έχει δημιουργηθή ένας μύθος, ένα μεγάλο παραμύθι γύρω από τό θέμα καί έχει εξάψει τήν φαντασία τών ανθρώπων. Άς τά χωρίσουμε λιγάκι.

Η περιουσία άν ήταν τό 100% διά μέσου τών δεκαετιών από τό 1840 μέχρι σήμερα έχει μοιράσει τό 96% καί έχει μείνει τό 4%. Ένα ερώτημα έγινε. Ποιοί πήραν αυτό τό 96%, πώς τό πήραν καί τί τό κάνανε. Κεφάλαιο μεγάλο πού θέλει μεγάλη έρευνα.

Τό δεύτερο. Αυτό τό 4% πού υπάρχει είναι όλο αξιοποιήσιμο; Δέν είναι αξιοποιήσιμο. Αυτό πού είπα κι εγώ σέ μιάν άλλη συζήτηση ότι είναι άνθραξ ο θησαυρός, είναι η περιουσία πού είναι μέν ονομαστική σέ κάθε μοναστήρι, σέ κάθε ναό, αλλά δέν αξιοποιείται. Δέν ξέρω άν η Αμπελακιώτισσα έχη 1000 στρέμματα γύρω, βουνό κλπ, ποιός θά πάη νά τά αναπτύξη αυτά.

Όμως οι αριθμοί τού υπουργείου Οικονομικών είναι στυγνοί καί σκληροί. Π.χ. ένα παράδειγμα θά σάς πώ. Η Μονή Πετράκη έδωσε τόν "Ευαγγελισμό" , τό οικόπεδο γιά νά γίνη ο Ευαγγελισμός, χτίστηκε ο Ευαγγελισμός. Μπροστά έμεινε ένα μικρό κομμάτι 12 στρέμματα από τό οικόπεδο πού είναι τό άλσος μπροστά στόν Ευαγγελισμό. Είναι, λοιπόν, ένα άλσος πού χρησιμοποιείται γιά νά ξεκουράζονται οι άνθρωποι, μέ πεύκα πού δέν αξιοποιείται. Λοιπόν, μέσα στά χαρτιά θά δήτε Μονή Πετράκη, οικόπεδο 12.000 μ. επί τής οδού Βασιλίσσης Σοφίας. Η Βασιλίσσης Σοφίας λοιπόν, όταν πής 1 μέτρο σημαίνει 1.000.000... Επομένως 12.000 μ. επί τόσο 12 εκατομ. Επομένως πιστώνεται η καρτέλλα ότι εκεί έχουμε ένα οικόπεδο πού κάνει τόσα δισεκατομμύρια. Αφρός. Είναι δασύλλιο. Ο Λυκαβηττός. Ήταν παλιά τά νταμάρια. Τά 3.000 στρέμματα εκεί έχουν δισεκατομμύρια.

Πρέπει νά πούμε έχουμε περιουσία αυτή πού είναι έξω ,μακριά, χωράφια, βουνά κλπ. καί δέν έχουν καμία αξία σήμερα. Είναι τά άλλα πού είναι πλασματικά, τά οποία υπολογίζονται μέ αυτόν τόν τρόπο καί είναι καί τά άλλα, εδώ πρέπει νά προσέξουμε, πού έχουν μεγάλη αξία καί μπορεί νά δώσουνε πολύν καρπό καί στήν Εκκλησία καί στήν Πολιτεία πρό πάντων εξυπηρέτηση στούς ανθρώπους καί είναι αυτά πού είναι δεσμευμένα. Έχει έρθει η Πολιτεία καί τά έχει δεσμεύσει. Λέει π.χ. έχετε ένα οικόπεδο πίσω από τό άγαλμα τού Βενιζέλου 11 στρέμματα, τό δεσμεύω γιατί τό χρειάζομαι. Έχουμε ένα οικόπεδο στήν Λεωφόρο Αλεξάνδρας πού τό έχουμε μέ ανταλλαγή κτημάτων. Έρχεται τό Κράτος καί λέει αυτό τό θέλουμε, καί τό δεσμεύει. Πάμε στά δικαστήρια, τό κερδίζουμε. Αυτό μένει δεσμευμένο. Έχουμε στήν Βουλιαγμένη μεγάλη περιουσία πού είναι δεσμευμένη.

Ερχόμαστε, λοιπόν, εμείς καί λέμε στό Κράτος: Αυτήν τήν δεσμευμένη περιουσία ελάτε νά τήν αξιοποιήσουμε μαζί καί τά χρήματα πού θά πάρουμε νά τά επενδύσουμε μέ διάφορο τρόπο, αλλά ο καρπός, τό προϊόν από αυτήν τήν αξιοποίηση νά μήν πάη ούτε σέ μετοχές τής Εκκλησίας, αλλά ούτε καί στίς μαύρες τρύπες τής Πολιτείας. Νά γίνη ένα ταμείο πού θά ασχολείται μέ τήν κοινωνική πρόνοια καί νά γίνουν έργα γιά τήν εξυπηρέτηση τού λαού. Εδώ περιμένουμε απάντηση, νά δούμε. Αυτή είναι η περιουσία πού αξίζει καί είναι μεγάλη καί πρέπει νά τήν αξιοποιήσουμε. Νά δούμε τί ανταπόκριση θά βρούμε. Όλα τά άλλα είναι παραμύθια. (Μπορείτε νά βρήτε, δέν ξέρω ποιά άλλα μοναστήρια έχετε εδώ). Χρειαζόμαστε από σάς τούς δημοσιογράφους μία καλή διάθεση νά ασχοληθήτε ουσιαστικά καί όχι έτσι επιπόλαια. Ελάτε καί πέστε: Μακαριώτατε, (ή τόν υπεύθυνο) βάλτε μας όλα κάτω. Ο Κεντρικός Οργανισμός τής Εκκλησίας τί εικόνα παρουσιάζει τό 2009; Καί νά σάς βγάλουμε τά βιβλία καί νά σάς πούμε ότι ο λογαριασμός τού 2009 είναι: 10 εκατομμύρια έσοδα από τά μερίσματα τών μετοχών καί 14 εκατομμύρια από τά μισθώματα, πολυκατοικίες κ.ά. 24 εκατομμύρια. Ελάτε μέ 24 εκατομμύρια νά διοικήσετε όλον τόν οργανισμό τής Εκκλησίας. Έρχεται τώρα τό Κράτος, η Τράπεζα άς τό πούμε, (καί λέει) λόγω τής κρίσεως δέν σάς δίνουμε μερίσματα. Τό 2009, τό 2010, τό 2011. Επομένως τά 24 εκατομ. γίνονται 14 εκατομ. Λέω στόν υπουργό από τά 14 εκατομμύρια πέστε μου ποιά νά σβήσουμε; Νά σβήσουμε τίς υποτροφίες πού δίνουμε στούς φοιτητές τούς δικούς μας καί τούς ξένους; - Όχι, μού λέει πρέπει νά υπάρξουν. Νά σβήσουμε τά 500 εκατομμύρια πού δίνουμε στά Οικοτροφεία κλπ. -Όχι, αυτά πρέπει νά τά αφήσετε. Έχουμε υπαλλήλους πού παίρνουν 4,5 εκατομμύρια, νά απολύσουμε τούς μισούς; -Όχι. -Τότε τί νά κάνουμε; Πέστε μας, δώστε μας λύση. Γι' αυτό φτάνουμε σέ αδιέξοδα πολλές φορές καί μένουμε σέ αυτήν τήν εικόνα.

Ένα βράδυ άκουσα τόν κ. Χαρδαβέλα σέ μιά εκπομπή πού λέει έχει τό ταμειακό υπόλοιπο 25 δισεκατομμύρια! Δέν τό ξέρω εγώ; Πού είναι αυτό τό πράγμα; Άς έρθη νά μάς τό δείξη πού είναι; 25 δισεκατομμύρια! Τό 2010 πού είμαστε τώρα σάς τό λέγω έχουμε 12 μέ 13 εκατομμύρια τά μισθώματα μόνο. Μέ αυτά πρέπει νά ζήση ο κεντρικός οργανισμός τής Εκκλησίας.

Τί χρειάζεται λοιπόν; Χρειάζεται μιά ειλικρίνεια. Οι δημοσιογράφοι πού έχουν γνήσιο ενδιαφέρον, αλλά δέν μπορείτε νά έχετε κι εσείς γνήσιο ενδιαφέρον γιατί έχετε άλλα αφεντικά. Τά ξέρουμε καί αυτά. Νά πήτε ελάτε εδώ πέρα νά καθίσουμε νά τά βάλουμε κάτω. Αλλά μόλις θά βάλετε τήν αλήθεια θά πάρετε κάποια εντολή: αυτό δέν συμφέρει αφήστε το, βγάλτε το από κεί πέρα κλπ. Έτσι, λοιπόν, είμαστε σέ έναν χώρο υποκρισίας, πού αυτό πάλι είναι πνευματική κρίση.

Τί είναι τό ζητούμενον; Τό ζητούμενον είναι: Δέν αρνούμεθα τόν διάλογο. Καί τά βιβλία νά σάς τά δώσουμε κλπ, καί νά λέμε ποιά είναι η αλήθεια. Μόνον όταν δούμε τήν αλήθεια καί τήν αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπον καί λάβουμε αποφάσεις από κοινού όλοι μαζί, τότε υπάρχει η ελπίδα νά γιατρευτούμε.

Γιάννης Ξύδης: Μακαριώτατε, θεωρείτε ότι οι κάποιες φωνές Μητροπολιτών πού μιλούν γιά πολιτικά ή εθνικά ζητήματα δημιουργούν πρόβλημα στήν Εκκλησία; (Αναφέρονται κατά καιρούς Μητροπολίτες σέ εθνικά ή πολιτικά θέματα αυτό δημιουργεί κάποιο πρόβλημα στήν Εκκλησία)

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Κοιτάξτε. Κάθε ένας άνθρωπος έχει τά δικά του δικαιώματα, τήν ελευθερία του, έχει καί τίς τοποθετήσεις τίς πολιτικές άν θέλετε, καί τίς κομματικές ακόμα. Αυτό δέν τό απαγορεύει η πραγματικότητα. Αλλά ο καθένας μας έχει καί μιάν ιδιότητα.

Άς μήν πάρουμε τήν δική μας, τήν ιερατική, αυτήν τήν στιγμή πού μπορεί νά δημιουργήση άλλα ερωτήματα, άς πάρουμε τού ανωτάτου άρχοντος. Ο ανώτατος άρχων έχει δικές του κομματικές πολιτικές πεποιθήσεις. Τόν φαντάζεστε νά έβγαινε ξαφνικά καί νά έλεγε έτσι, έτσι πρέπει νά γίνη αυτό τό πράγμα; Είναι μερικές θέσεις στίς οποίες χρειάζεται προσοχή.

Καί έρχομαι στόν χώρο μας. Καθένας έχει τίς απόψεις του, αλλά πρέπει νά δή καί γιατί είναι μέσα σέ αυτόν τόν χώρο, ποιά είναι η αποστολή του. Έχουμε, λοιπόν, τά εκκλησιαστικά πράγματα, στά οποία έχουμε τήν πρώτη θέση. Δέν υπάρχει Αρχιερεύς πού δέν έχει αγάπη στήν πατρίδα καί ενδιαφέρον γιά τά εθνικά θέματα. Εξαρτάται πώς θά τά εκδηλώση.

Κατά τήν δική μου τήν άποψη. Τά παρακολουθεί κάποιος στενά μέ ενδιαφέρον, σχηματίζει δική του γνώμη καί άν νομίζη καί μαζί μέ άλλους Ιεράρχες ότι τό θέμα θέλει περισσότερη προσοχή, έρχεται καί λέει μέ τρόπον αφανή, δέν είναι ανάγκη νά κάνη δηλώσεις, πρός τούς αρμόδιους τής Πολιτείας πού είναι υπεύθυνοι, αυτές είναι οι απόψεις μας. Αυτό συμβουλεύουμε. Μάς χρειάζεστε νά σάς βοηθήσουμε; Καί άν μάς πούνε βοηθήστε μας, εμείς πρέπει νά πάμε μέχρι θυσίας. Άν όμως πούν ότι εμείς έχουμε τό διπλωματικό σώμα μάς έχει εκλέξει ο λαός γι' αυτό τό θέμα, τό παρακολουθούμε τό θέμα, περιμένετε, τότε δέν είναι δικός μας ο λόγος αυτός. Χρειάζεται μιά προσοχή. Όπως πολλές φορές λέμε γιατί η Πολιτεία ανακατεύεται στά δικά μας τά θέματα τά εντελώς εσωτερικά.

Υπάρχει λοιπόν τό ενδιαφέρον, υπάρχει ο ζήλος, αλλά χρειάζεται μιά διάκριση καί συνεργασία στήν αντιμετώπιση αυτών τών θεμάτων.

Βάσω Βήττα: Νά ρωτήσω κάτι σχετικά μέ τόν "Καλλικράτη". Φαίνεται νά υπάρχη μιά ανησυχία στήν Ιεραρχία, άν θά αλλάξουν καί τά όρια τών Μητροπόλεων μέ τήν αλλαγή πού θά έρθη μέ τόν "Καλλικράτη". Άν καί γνωρίζω, όπως μάς ενημέρωσε καί ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου καί αυτό είναι θέμα τής Ιεραρχίας. Άν υπάρξη αλλαγή στά όρια τών Μητροπόλεων είναι αποφάσεις καί θέματα τής Ιεραρχίας. Εσείς πώς τό βλέπετε; Βλέπετε ότι θά τεθούνε τέτοια ζητήματα;

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Δέν είναι από τά πρώτα θέματα τής Εκκλησίας, αλλά θά μπορούσε νά ασχοληθή, καί νά μήν υπήρχε ο "Καλλικράτης", γιατί υπάρχουν πολλές αδικίες. Είναι Μητροπόλεις πάρα πολύ μεγάλες, οι οποίες καί δέν μπορούν νά οικονομήσουν τά πράγματά τους καί άλλες Μητροπόλεις πολύ μικρές. Θά έπρεπε, λοιπόν, η Εκκλησία από τήν πλευρά τήν δική της νά τό δή αυτό τό θέμα.

Έχουνε γίνει πολλές συζητήσεις, έχουν ληφθή παλιότερα πολλές αποφάσεις. Πιστεύω άν γίνη ο "Καλλικράτης", όπως τώρα λέγεται, νά είναι μιά αφορμή νά μάς κάνη κι εμάς νά σκεφτούμε, διότι θά υπάρχουν καί πρακτικά προβλήματα μετακινήσεως τών ανθρώπων. Είναι μιά αφορμή νά τό σκεφτούμε πάλι καί νά τό αντιμετωπίσουμε. Αλλά δέν είναι από τά πρώτα θέματα τής Εκκλησίας. Έχει τόσα άλλα θέματα η Εκκλησία.

Γιάννης Ξύδης: Σέ συνέντευξή σας στό παρελθόν καί σέ ερώτημα, τό διαβάζω ακριβώς: "Τί σάς λείπει περισσότερο εδώ στήν Αρχιεπισκοπή από ό,τι στή Μητρόπολη Θηβών καί Λεβαδείας;" Απαντήσατε: "Ο φυσικός καί ανθρώπινος αέρας τής επαρχίας". Πιστεύετε ότι είναι τελικά πιό ανθρώπινος ο αέρας καί τά πράγματα στήν περιφέρεια;

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ: Είναι, αλλά δέν τό έχουμε καταλάβει. Πρέπει νά τά χάση κανείς γιά νά μπορέση νά τά εκτιμήση. Υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες καί γιά τήν προσωπική ζωή τού καθενός, αλλά καί γιά τήν πνευματική του ανάπτυξη, άν θέλετε όμως καί γιά τήν σωστή αξιοποίηση του χρόνου.

–Σας ευχαριστώ.

–Εμείς ευχαριστούμε πολύ, Μακαριώτατε. Νά βγάλουμε μιά φωτογραφία μαζί Σας; 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

 

Πηγή: http://www.parembasis.gr

Μητροπολίτης Λεμεσού ᾿Αθανάσιος: «῾Ο Πᾶπας εἶναι αἱρετικός, νά μήν ἔρθει στήν Κύπρο»

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος διαχωρίζει τη θέση του: Τάσσεται εναντίον της επίσκεψης του Πάπα, δηλώνει ότι ο Παπισμός είναι αίρεση και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να παραστεί στις εκδηλώσεις για την επίσκεψη. Η εδώ επίσκεψή του, λέει, θα σκανδαλίσει τις ψυχές αθώων ευσεβών χριστιανών, αλλά τονίζει πως καμία ασχημία δεν πρέπει να γίνει, καμία αγένεια, καμία κακή διαγωγή.

>>Για μας τους ορθοδόξους είναι αιρετικός, αποκομμένος από την Εκκλησία και άρα ούτε Επίσκοπος» >>

Μια συνέντευξη που ανάβει φωτιές- Η επίσκεψη Πάπα σκανδαλίζει τους πιστούς

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΑΘΑΝΑΣΙΟΣ:Αρνήθηκα να παραστώ στις εκδηλώσεις υποδοχής του

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος διαχωρίζει τη θέση του από την επίσημη θέση της Κυπριακής Εκκλησίας για την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου στην Κύπρο. Δηλώνει ευθαρσώς ότι είναι εναντίον, με επιχείρημα ότι ο Παπισμός είναι αίρεση και ότι η εδώ επίσκεψη του Προκαθημένου της Καθολικής Εκκλησίας θα σκανδαλίσει τις ψυχές αθώων ευσεβών χριστιανών. Την ίδια ώρα τονίζει πως καμία ασχημία δεν πρέπει να γίνει, καμία αγένεια, καμία κακή διαγωγή. Ο ίδιος πάντως δηλώνει ότι δεν θα παραστεί στις εκδηλώσεις υποδοχής.

Γιατί σκανδαλίζει την Εκκλησία και το ποίμνιό της η επικείμενη επίσκεψη στο νησί του Πάπα Βενέδικτου 16ου;

Νομίζω ότι η επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο θα προκαλέσει αρκετά προβλήματα στις συνειδήσεις πολλών ευσεβών χριστιανών. Θα ήταν καλύτερα να μην ερχόταν διότι πιστεύω ότι δεν θα μας ωφελήσει σε τίποτα, μια που δεν είδα μέχρι τώρα κάποια θετική παρέμβαση του Βατικανού όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα. Ήδη έχει προκληθεί μεγάλη ανησυχία που δεν μας χρειαζόταν σ’ αυτές τις ώρες.

Κινδυνεύουμε από κάτι;

Δεν λέω ότι κινδυνεύουμε με την έλευση του Πάπα, δεν θα προδώσουμε την πίστη μας ή θα αλωθεί η ορθόδοξη Εκκλησία. Απλώς έδωσε αφορμή σε διάφορους κύκλους παλαιοημερολογιτών να μας κατηγορούν ότι είμαστε ενδοτικοί, ότι έχουμε υποχωρήσει από τις αρχές της ορθοδόξου πίστεως και έχουν δημιουργηθεί αρκετά ερωτηματικά σε αρκετό κόσμο. Βέβαια ο Πάπας προσκλήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε τη συγκατάθεσή του.

Το συζητήσατε στην Ιερά Σύνοδο;

Στην τελευταία Ιερά Σύνοδο τέθηκε το θέμα της παρουσίας μας ή μη στις εκδηλώσεις με τον Πάπα. Εγώ αρνήθηκα να παραστώ και είπα ότι δεν γνωρίζαμε τίποτε. Μάθαμε για την έλευση του Πάπα από τις εφημερίδες.

Συνήθως μαθαίνετε τα νέα από τις εφημερίδες;

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου έχει αυξημένα προνόμια και σίγουρα δεν θέλουμε να μπει στα δικά μας δεδομένα. Διατηρούμε, όμως, το προσωπικό μας δικαίωμα να λέμε ότι δεν γνωρίζαμε ότι θα ερχόταν ο Πάπας και ότι αν μας ρωτούσε, εγώ προσωπικά θα δήλωνα όχι, διότι θα δημιουργείτο σκάνδαλο στις ψυχές αθώων ευσεβών χριστιανών ορθοδόξων, όπως και βλέπουμε να γίνεται.

Δεν πρέπει να υπάρχει μια επικοινωνία μεταξύ των Εκκλησιών, ζούμε στον 21ον αιώνα, είμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Διαλόγους μπορούμε να κάνουμε με οποιονδήποτε άνθρωπο πολύ δε περισσότερο με τους ετεροδόξους και αλλοθρήσκους. Άλλο είναι να γίνεται διάλογος και άλλο να υποδέχεσαι τον Πάπα ως κανονικό Επίσκοπο, ο οποίος για μας τους ορθοδόξους είναι αιρετικός, αποκομμένος από την Εκκλησία και άρα ούτε Επίσκοπος.

Λόγω του σχίσματος;

Έχει αποκοπεί εδώ και δέκα αιώνες από την Εκκλησία, δεν είναι κανονικός Επίσκοπος, δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού. Άλλο να τον υποδέχεσαι ως κανονικό Επίσκοπο και άλλο να διαλέγεσαι μαζί του ως ετερόδοξον προκειμένου να του αποκαλύψεις την αλήθεια της ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συναντήθηκε με τον Πάπα και ξεκίνησε ένας διάλογος μεταξύ των Εκκλησιών.

Όπως είπα, ο διάλογος δεν είναι κακό πράγμα όταν γίνεται με τις σωστές προϋποθέσεις, αλλά είναι λάθος να λέμε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι τους αναγνωρίζουμε ως Εκκλησία, ότι αναγνωρίζουμε τον Πάπα ως Επίσκοπο, ως εν Χριστώ αδελφό μας στην ιεροσύνη και στην πίστη. Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ διότι λέμε ψέματα, αφού όλοι οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν ακριβώς το αντίθετο. Ο Παπισμός είναι αίρεση και πηγή πολλών άλλων αιρέσεων που σήμερα ταλαιπωρούν την οικουμένη. Ένας σύγχρονος Άγιος, ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς είπε ότι στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπήρξαν τρεις τραγικές πτώσεις: του πρωτοπλάστου Αδάμ, του μαθητή του Χριστού του Ιούδα και του Πάπα, ο οποίος ως πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας όπως ήταν, εξέπεσε από την αποστολική πίστη, αποκόπηκε από την κανονική Εκκλησία και συμπαρέσυρε μαζί του πλήθη ανθρώπων μέχρι σήμερα.

Ο Πάπας τι λέει για τους Ορθοδόξους;

Ο Πάπας είπε για μας τους ορθοδόξους ότι είμαστε ελλιπής Εκκλησία.

Ο Θεός ένας είναι.

Ναι, ο Θεός είναι ένας και η Εκκλησία του Θεού είναι μια, γι’ αυτό λέμε στο σύμβολο της πίστεως «εις Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Αυτή η μια είναι η ορθόδοξη Εκκλησία, δεν υπάρχουν πολλές Εκκλησίες.

Δεν είναι εγωιστικό να θεωρούμε ότι μόνο εμείς είμαστε;

Δεν είναι εγωιστικό. Όταν για παράδειγμα λες ότι οι Ιταλοί δεν είναι Έλληνες που είναι η αλήθεια, δεν προσβάλεις τον άλλο. Με το να λέω του άλλου ότι δεν πειράζει που είσαι καθολικός και ότι ανήκουμε όλοι στην ίδια Εκκλησία, τον εμπαίζω από τη στιγμή που όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι μία είναι η Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.

Γιατί είναι η δική μας αυτή η Εκκλησία και όχι η Παπική;

Διότι η ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί την πίστη των Αποστόλων και την εμπειρία των προφητών απαρασάλευτη μέχρι σήμερα. Οι Παπικοί, δυστυχώς, μετά που αποκόπηκαν από την Εκκλησία έβαλαν πολλά αιρετικά δόγματα μέσα στην πίστη τους, άλλαξαν το σύμβολο της πίστεως και πάνω από όλα ανύψωσαν τον Πάπα σε κατ’ εξοχήν και μοναδικό αντιπρόσωπο του Θεού επί της γης. Ο Πάπας λένε ότι είναι αλάθητος, όποιος δεν έχει κοινωνία με τον Πάπα δεν έχει κοινωνία με τον Θεό. Επισήμως τα διδάσκουν αυτά, μέσα από τις Συνόδους τους.

Όταν προσθέτεις στο σύμβολο της Πίστεως πράγματα που οι Άγιοι Πατέρες δεν τα έγραψαν και πολλές άλλες κακοδοξίες, είναι αίρεση. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία πώς αντιμετωπίζει τους αιρετικούς;

Με πολλή αγάπη. Αγαπούμε τον Πάπα, αγαπούμε τους παπικούς όπως αγαπούμε κάθε άνθρωπο, δεν τους περιφρονούμε, δεν τους απορρίπτουμε ως πρόσωπα, αλλά δεν δεχόμαστε την αίρεση, δεν δεχόμαστε την κακοδοξία, δεν δεχόμαστε τις πλάνες. Επειδή τους αγαπούμε πρέπει να τους λέμε την αλήθεια.

Βέβαια ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια.

Γι’ αυτό γίνεται ο διάλογος για να αποδειχτεί βάσει των πηγών της ιστορίας ποια Εκκλησία έχει διαφυλάξει την αποστολική πίστη και την αποστολική εμπειρία των Αγίων.

Πιστεύετε ότι μπορεί να φέρει αποτέλεσμα ο διάλογος;

Μπορεί, αν γίνει σωστά και με σωστές προϋποθέσεις. Όμως δυστυχώς, όπως γίνεται σήμερα, δεν αποδίδει, γι’ αυτό διαλέγονται τόσα χρόνια και δεν έχουμε καταλήξει σε τίποτα.

Ο καθένας ακούει τον εαυτό του;

Πρέπει να διαλέγονταν κατοχυρωμένοι από την Αγία Γραφή με ταπείνωση και με αγάπη και με σκοπό να αποδειχθεί η αλήθεια του Χριστού. Τότε όλα μπορούν να γίνουν εύκολα.

Δεν γίνεται με ταπείνωση και αγάπη ο διάλογος;

Δεν ξέρω, δεν συμμετέχω στους διαλόγους αλλά από τις αποφάσεις που βγαίνουν, δεν έχω δει σημαντικά αποτελέσματα.

Επειδή διαφωνώ δεν σημαίνει ότι ατακτώ και είμαι εκτός Εκκλησίας

Υπάρχει μια κίνηση που κυκλοφορεί βιβλία εναντίον του Πάπα και ετοιμάζουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Όλα αυτά δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Καμία ασχημία δεν πρέπει να γίνει, καμία αγένεια, καμία κακή διαγωγή. Αλλά το να πούμε τη γνώμη μας, αλίμονο, ζούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα και άλλο να κάνω άσχημες ενέργειες. Ευθαρσώς και ενώπιον πάντων εγώ διαφωνώ με την έλευση του Πάπα στην Κύπρο και λέω με όλη μου την ψυχή ότι ο Πάπας είναι αιρετικός, δεν είναι Επίσκοπος, δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός και αυτά τα λένε οι Άγιοι Πατέρες. Αν έχω λάθος είμαι έτοιμος να δεχτώ έλεγχο αλλά βάσει των Αγίων Πατέρων, όχι βάσει της νοοτροπίας της παγκοσμιοποίησης. Δεν σημαίνει ότι επειδή διαφωνώ κάνω αταξία και είμαι εκτός Εκκλησίας.

Με τις δηλώσεις σας δεν ανάβετε φωτιά σε αυτούς που ήδη σκανδαλίζονται με την έλευση του Πάπα;

Εμείς ό,τι έχουμε να πούμε το λέμε με πάσαν ευθύνη και ειλικρίνεια, δεν ανάβουμε φωτιές, διότι δεν θέλω και να με παρουσιάζουν ότι συμφωνώ και με ελαφριά συνείδηση αποδέχομαι την παπική παρουσία στην Κύπρο. Ο Αρχιεπίσκοπος στη Σύνοδο με πολύ δημοκρατικό τρόπο αντιμετώπισε τις διαφωνίες μας.

Συμφωνήσατε με την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στο Βατικανό;

Δεν ρωτηθήκαμε αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να μας ρωτήσει. Το πληροφορηθήκαμε από τις εφημερίδες. Τι απέφερε η επίσκεψή του στο Βατικανό;

Δεν ξέρω. Δεν σας ενημέρωσε;

Μας ενημέρωσε, αλλά εγώ προσωπικά δεν έδειξα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Πάπας πάντοτε λέει τυπικά και εθιμοτυπικά λόγια, όπως θα πει και τώρα που θα έλθει στην Κύπρο, αλλά τίποτα ουσιαστικό δεν θα κάνει , διότι δεν είναι ηγέτης Εκκλησίας, αλλά ένα πολιτικό πρόσωπο που δεν μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με πολιτικά καθεστώτα και κατεστημένα. Πότε ο Πάπας υπεράσπισε την Ορθόδοξο Εκκλησία; Είχαμε τόσους κατακτητές πότε μας υπεράσπισε; Για να μην πω ότι στη φραγκοκρατία υποφέραμε από τους Πάπες και από τις παπικές βούλες, οι οποίες ήθελαν να μας αφανίσουν. Απόψε γιορτάσαμε τους δεκατρείς οσιομάρτυρες της Καντάρας, οι οποίοι σκοτώθηκαν με διαταγή του Βατικανού. Περάσαμε 400 χρόνια στυγνής δουλείας στη φραγκοκρατία. Ήταν χειρότερη από την τουρκοκρατία. Αλλά δεν επιστρέφω πίσω, οι λόγοι που αντιδρώ σήμερα είναι καθαρά θεολογικοί. Όταν χειροτονηθήκαμε Επίσκοποι ορκιστήκαμε να διαφυλάξουμε την ορθόδοξη πίστη.

Οι ιερείς που θα υποδεχτούν τον Πάπα δεν διαφυλάσσουν την ορθόδοξη πίστη;

Ο Απόστολος Παύλος είπε αυτός που τρώει ειδωλόθυτα να μην κατακρίνει εκείνο που δεν τρώει. Και εγώ δεν κατακρίνω αυτούς που θα παραστούν αλλά ούτε και θέλω να κατακρίνομαι επειδή δεν θα παραστώ.

Το Βατικανό δεν κάνει τυχαίες ενέργειες

Την περασμένη Κυριακή διαβάστηκε στις εκκλησίες μια εγκύκλιος από την Ιερά Σύνοδο και έκανε εντύπωση στον κόσμο ότι διάβαζαν ένα - ένα τα ονόματα των Συνοδικών.

Όλοι μας αποφασίσαμε να εκδοθεί μια εγκύκλιος προς τον λαό για να μείνει ενωμένος με την Εκκλησία του, να μην ακούει τους παλαιοημερολογίτες οι οποίοι θέλουν να τον αποσπάσουν από την κανονική Εκκλησία. Εκείνο το οποίο δεν διασαφηνίστηκε στην εγκύκλιο είναι το ότι δεν είμαστε όλοι ενήμεροι και σύμφωνοι με την πρόσκληση προς τον Πάπα.

Γιατί νομίζετε ότι έρχεται ο Πάπας στην Κύπρο;

Όπως καταλαβαίνετε, οι Παπικοί περνούν μια μεγάλη κρίση με όλα αυτά τα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Παιδεραστίας …δεν θέλω να τα ονομάσω, αλλά κάθε μέρα ο Τύπος δημοσιεύει θλιβερά πράγματα. Δεν κατακρίνω, αλλά ο Πάπας έχει την εντύπωση ότι είναι ο πρώτος και ο μοναδικός Βικάριος του Χριστού στη γη γι’ αυτό κάνει τέτοιες αποστολές.

Είπε ότι θέλει να κάνει ένα οδοιπορικό ακολουθώντας τα βήματα του Αγίου Παύλου.

Μόνο που ο Απόστολος Παύλος δεν περπατούσε με αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο των 500 χιλιάδων ευρώ, όπως διαβάσαμε ότι θα αγοραστεί από την κυπριακή Κυβέρνηση για να κυκλοφορήσει ο Πάπας δύο μέρες στην Κύπρο. Εγώ προσωπικά σκανδαλίστηκα με αυτή την είδηση και είπα ότι το αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο δεν αρμόζει σε Βικάριο του Χριστού. Μέσα στην οικονομική κρίση να επωμιστεί ο λαός αυτό το κόστος.

Η ανακοίνωση των εκπροσώπων του Πάπα λέει ότι έρχεται στην Κύπρο για προώθηση των ανθρώπινων και χριστιανικών αρχών και αξιών, κι ότι θέλει να περπατήσει στα βήματα του Αποστόλου Παύλου και σε ένα πνεύμα αδελφικότητας να συναντήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία με καλή πρόθεση.

Δεν αμφισβητούμε την καλή του πρόθεση, μακάρι να είναι έτσι, μακάρι να μοιάσει του Αποστόλου Παύλου και να συναντήσει τον πλούτο της ορθόδοξης Εκκλησίας. Ευχόμαστε να επιστρέψει στην ορθόδοξη Εκκλησία και να ξαναγίνει ορθόδοξος Επίσκοπος όπως ήταν πριν από το σχίσμα. Αυτός και μόνο είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος ένωσης.

Τι νομίζετε ότι κρύβεται από πίσω;

Το Βατικανό δεν κάνει τυχαίες ενέργειες ούτε αφελείς κινήσεις. Όλοι οι έξοδοι του εκάστοτε Πάπα σκοπό έχουν να τον παρουσιάσουν ως παγκόσμιο ηγέτη του χριστιανισμού. Αυτή τη στιγμή ούτε κανονικός Επίσκοπος είναι, ούτε ορθόδοξος, άρα δεν έχει καμία θέση να θέλει να εμφανίζεται ότι έχει την πρώτη θέση ως Επίσκοπος.

Μπορεί να κρύβονται πολιτικά συμφέροντα;

Δεν ξέρω, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε κανένα πολιτικό όφελος από την επίσκεψη του Πάπα, αλλά μόνο αρκετά έξοδα και μεγάλη αναταραχή στις συνειδήσεις των πιστών.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι όσοι διαφωνήσουν θα θέσουν εαυτόν εκτός Εκκλησίας.

Δεν έχω υπόψη μου τις δηλώσεις του Μακαριότατου αλλά δεν νομίζω ότι όποιος διαφωνεί με την έλευση του Πάπα θέτει εαυτόν εκτός Εκκλησίας. Εγώ διαφωνώ και το λέω ευθαρσώς και δεν είμαι εκτός Εκκλησίας.

Περιμένετε!

Η Εκκλησία, όπως ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος τονίζει, έχει δημοκρατικό πολίτευμα, άλλο να διαφωνούμε ευπρεπώς και άλλο να κάνουμε ασχημίες.

Ο Αρχιεπίσκοπος ξέρει πολύ καλά τα όριά του

Η Ιερά Σύνοδος αποδέχεται την άλλη άποψη;

Ο Αρχιεπίσκοπος είναι δημοκρατικός άνθρωπος και σέβεται τις απόψεις μας, με πολλή αγάπη μας αντιμετωπίζει όλους.

Μα πώς μπορεί να είναι δημοκρατικός ένας άνθρωπος που έχει εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος με τον τρόπο που όλοι ζήσαμε;

Τυπικά έχει εκλεγεί με πλειοψηφία κανονικά.

Ουσιαστικά δεν ήταν δημοκρατικός ο τρόπος εκλογής του.

Δεν θα επιστρέψω εκεί, η προσωπική μου θέση είναι λεπτή και δεν θα σχολιάσω το θέμα. Μπορώ όμως να πω ότι μέσα στη Σύνοδο ο Αρχιεπίσκοπος μάς συμπεριφέρεται δημοκρατικά, δεν αισθάνομαι ότι δεν σέβεται τις απόψεις μας. Μας ακούει…

Και στο τέλος κάνει αυτό που θέλει;

Όχι, πολλές φορές υποχωρεί στην άποψη της Συνόδου έστω κι αν ο ίδιος είχε άλλη άποψη.

Ο νέος Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας έγινε με δημοκρατικό τρόπο;

Δεν τον έκανε ο Αρχιεπίσκοπος αλλά μια επιτροπή Συνοδικών και τέθηκε σε επανειλημμένες συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου. Οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφία.

Η αίσθηση που δίνεται είναι ότι έγινε με στόχο να σας αποκλείσει από μια ενδεχόμενη διεκδίκηση του αρχιεπισκοπικού θρόνου.

Εύχομαι ο Θεός να δώσει πολλά χρόνια στον Αρχιεπίσκοπο και να μη γίνουν σύντομα αρχιεπισκοπικές εκλογές.

Ο ίδιος είπε ότι θα μείνει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο για πέντε χρόνια, δηλαδή μέχρι τέλος Νοεμβρίου του ’11.

Η Αγία Γραφή λέει ότι χίλια χρόνια είναι ως ημέρα μια! Για το τι θα κάνει, πρέπει να το απαντήσει ο ίδιος. Εγώ εύχομαι να μην μπούμε σύντομα στην περιπέτεια των αρχιεπισκοπικών εκλογών. Ο κάθε Αρχιεπίσκοπος εκλέγεται μέσα από την πρόνοια του Θεού και όχι μέσα από ανθρώπινες προοπτικές. Αν ο Θεός θέλει να γίνει ο Α ή ο Β Αρχιεπίσκοπος, αύριο θα γίνει έστω και αν εμείς οι άνθρωποι θελήσουμε να τον εμποδίσουμε. Ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι να γίνουμε Αρχιεπίσκοποι.

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σας;

Να σωθούμε, να είμαστε κοντά στον Θεό, να αγαπούμε τον Θεό και τους αδελφούς μας. Νιώθετε να προσπαθεί ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει εθναρχικό τον ρόλο της Εκκλησίας;

Δεν νομίζω να έχει αυτή την τάση, εξάλλου ο ίδιος προσωπικά απάλειψε από τον τίτλο του τον ρόλο του εθνάρχη. Ξέρει πολύ καλά τα όριά του, αλλά νοιάζεται και αγαπά την πατρίδα του.

Ο ίδιος πρόσφατα δήλωσε ότι οργανωμένα καταβάλλεται προσπάθεια να πληγεί το κύρος και η αξιοπιστία της Εκκλησίας με πρόσχημα τις πεπαλαιωμένες οφειλές προς το κράτος και αποδίδει πολιτικά κίνητρα.

Αν έχει μιλήσει με αυτό τον τρόπο, είναι μια πολύ σοβαρή δήλωση που χρήζει μελέτης και πρέπει να ληφθεί υπόψη από όλους.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με το ότι πρέπει να πληρώσει η Εκκλησία τις πεπαλαιωμένες οφειλές της προς το κράτος, τα 163 εκατομμύρια;

Δεν ήμουν στην επιτροπή που ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Αν πράγματι, βάσει του νόμου, η Εκκλησία οφείλει στο κράτος, τότε πρέπει να πληρώσει. Αν όμως δεν οφείλει βάσει του νόμου, τότε μπορεί να χειριστεί το θέμα διακριτικά, όπως η ίδια κρίνει ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύει ο λαός μας με την οικονομική κρίση. Η Εκκλησία οφείλει να είναι πάρα πολύ προσεκτική σε δηλώσεις και ενέργειες που τυχόν να προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Αλλά και από την άλλη πλευρά, οφείλει και η Πολιτεία να είναι ξεκάθαρη και να μην παραπλανεί τον λαό λέγοντας ότι η Εκκλησία δεν πληρώνει τους φόρους.

Παραπλανεί τον λαό;

Όταν λέει ότι η Εκκλησία δεν πληρώνει είναι λάθος, διότι η Εκκλησία πληρώνει.

Η Μητρόπολη Λεμεσού αρνείται ή όχι τη φορολόγηση κεφαλαιουχικών κερδών;

Εγώ δεν γνωρίζω αυτούς τους οικονομικούς όρους. Όταν πωλήσουμε κάποια κτηματική περιουσία, πληρώνουμε κανονικά όλους τους φόρους μας. Εμείς δεν έχουμε επιχειρήσεις που μας αποφέρουν κέρδη, δεν έχουμε ξενοδοχεία και εργοστάσια, δεν έχουμε επενδύσεις, γι’ αυτό τα οικονομικά μας είναι χάλια.

Από πού προέρχονται τα έσοδά σας;

Έχουμε ένα ακίνητο από το οποίο παίρνουμε κάποια ενοίκια, από δωρεές ανθρώπων που αγαπούν την Εκκλησία και από πώληση κάποιων τεμαχίων γης.

«Φιλελεύθερος»23/05/2010- Αντιγόνη Σολομωνίδου Δρουσιώτου

 

Πηγή:http://aktines.blogspot.com

῾Η Δύναμης τῆς εὐχῆς μέ τό κομποσχοίνι

᾿Απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου ᾿Αναγνωστοπούλου

Μια ιστορία για τη δύναμη του ονόματος του Ιησού Χριστού, της ευχής, όπως ακριβώς τη διηγήθηκε ο πατήρ Ελπίδιος Βαγιανάκης, μέλος της ιεραποστολικής αδελφότητος στην Ουγκάντα, μια συζήτηση που είχε με τον πατέρα Αντώνιο, Αφρικανό ιερέα, που πήρε την θεολογική του μόρφωση και την Ελληνική γλώσσα στην Ελλάδα, και που είναι μέλος αυτής της εξωτερικής ιεραποστολής σ’ αυτή τη χώρα.

Διηγείται λοιπόν ο πατήρ Ελπίδιος.
Αδελφοί μου με τον πατέρα Αντώνιο γνωριστήκαμε σε μια δύσκολη φάση της οικογενειακής του προσωπικής ζωής, πριν από καιρό. Τι είχε συμβεί; Όταν ξεκίνησε να κάμει το έργο του στην Αφρική, να βοηθάει τα ορφανά, να μιλάει για το Χριστό, να βαπτίζει και να κατηχεί, όλοι οι μάγοι συνασπίστηκαν και άρχισαν να κάνουν μάγια και τελετές, ιδίως μαύρη μαγεία με βουντού, ώστε να του δημιουργήσουν πρόβλημα και τελικά να τον διώξουν απ’ τη χώρα τους. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να κτυπήσουν τον ίδιον τον ιερέα, γιατί τον προφύλαγε η χάρις της ιεροσύνης, αφενός μεν και γιατί δεύτερον τελούσε το μυστήριον της Θείας Λειτουργίας, που η Θεία Λειτουργία είναι μία φοβερά δύναμις, και δεν μπορεί εύκολα ο Σατανάς να πειράξει τον ιερουργό, τον λειτουργό του Θεού του Υψίστου, αν εκείνος δεν δώσει το δικαίωμα, βέβαια, οπότε οι δαίμονες προσπάθησαν τότε να κτυπήσουν και να διαλύσουν του σπίτι του. Είναι περιττό να σας πω ότι οι περισσότερες οικογένειες και μάλιστα πολυμελείς, δεν έχουν ακόμα εγκαταλείψει την ειδωλολατρία σ’ εκείνη τη χώρα, και κάνουν μαγικές τελετουργίες, και απ’ όσα είχε διηγηθεί ο πατήρ Αντώνιος, μία συγγενής τους ασχολείτο ακόμα με τη μαγεία. Έτσι λοιπόν, μέσω των μαγικών αυτών τελετών, έκαναν τη σύζυγό του, μια πολύ χαριτωμένη κοπελίτσα πρεσβυτέρα νεαρή, την Χαριτίνη, όπως είχε βαπτιστεί, «Χάρια» την ονόμαζαν στην Αφρική, να μη μπορεί να σταθεί στο σπίτι της, και να υποφέρει συνεχώς από τον πόλεμο των δαιμόνων. Και όταν ακούγονταν προσευχές ή ύμνοι στην Παναγία μας, ή όταν θύμιαζε ο ιερεύς την «Τιμιωτέρα», να κουφαίνεται η ίδια. Να μη μπορεί να ακούσει τίποτα και να κοιμάται όρθια, ή και να πέφτει ακόμα κάτω. Και συνερχόταν μονάχα όταν ο σύζυγός της ο ιερεύς έλεγε το «Δι ευχών των Αγίων Πατέρων». Μάλιστα επειδή και αυτή, δεν γνωρίζει περισσότερα για τον Χριστιανισμό, και εξακολουθεί να έχει πολύν άγνοια, προσπάθησε ο Σατανάς, να εκμεταλλευθεί αυτή την άγνοια, τα λίγα δηλαδή που ήξεραν για την πίστη του Χριστού την αγία, και να την πειράζει έτι περισσότερον. Να φανταστείτε ότι της παρουσιάστηκε ο ίδιος ο διάβολος μπροστά της, ολόκληρος.
«Άσε το Χριστό», της είπε. «Εγώ και κείνος είμαστε ίδιοι. Άφησε τον Χριστό. Για μένα και μόνον θα δουλεύεις».
Η Χαριτίνη λοιπόν μια μέρα, αφού είχε δει το Σατανά, να της λέει
«Τίποτα δεν είναι ο Χριστός, εγώ και κείνος είμαστε το ίδιο πράγμα και να υπηρετείς εμένα και όχι Εκείνον», είχε έρθει σε πολύ μεγάλη απογοήτευση, και δεν ήξερε πλέον πώς να αντισταθεί και πώς να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.
Ε, κάποτε, ύστερα από τόσον οδυνηρό πόλεμο, πήγε να ξαπλώσει, να ξεκουραστεί από τον πόνο αυτόν, και το βάσανο που τραβούσε μέρα νύχτα. Και τι λοιπόν σ’ αυτήν την προσπάθεια αναπαύσεως, τι είδε; Είδε λοιπόν απέναντι από το πτωχό εικονοστάσι που είχε, από την εικόνα του Χριστού, να βγαίνει ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ωραιότατος, κεχαριτωμένος, μέσα σ’ ένα υπέρλαμπρο φως, περισσότερο δυνατό και από το φως του ηλίου, και με χαρά να της λέγει:
«Παιδί μου Χαριτίνη, για μένα πρέπει να δουλέψεις, στο όνομά Μου βαφτίστηκες, εγώ είμαι ο Κύριος και ο Θεός σου».
Μ’ αυτά τα λόγια έκανε και ο Χριστός ανοιχτή την πρόσκληση σ’ αυτήν την μικρή πρεσβυτέρα την Χαριτίνη, να δουλέψει και αυτή, κοντά στο σύζυγό της, σαν ιεραπόστολος, αλλά και να μην φοβάται πλέον τον διάβολο.
«Κύριέ μου», του απάντησε, «εγώ το θέλω. Αλλά δε μ’ αφήνει ο άλλος».
Ο Κύριος δεν της απάντησε… Εξαφανίστηκε.
Μετά από λίγο αμέσως, παρουσιάζεται και πάλι ο διάβολος, ο Σατανάς.
«Δεν θα δουλέψεις για Κείνον. Για μένα θα δουλέψεις. Γιατί ήσουνα πάντα δική μου από τότε που γεννήθηκες. Αυτός σε κοροϊδεύει καϋμένη, και γω, δεν θα σ’ αφήσω να φύγεις ποτέ από κοντά μου».
Πώς να αντιδράσει λοιπόν αυτή η δυστυχισμένη πρεσβυτερούλα, δεν γνώριζε.
Και τότε λοιπόν, της παρουσιάζεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, χωρίς να ξέρει ποιος ήταν και της λέει:
«Παιδί μου μη φοβάσαι, ακολούθησε τον Χριστό, κάμε Του υπακοή, και αυτός θα σου δώσει πολλή δύναμη. Μη φοβάσαι τον διάβολο. Δεν είναι τίποτα».
«Ναι», του λέει, «αλλά συ ποιος είσαι»;
«Εγώ», της λέει, «είμαι ο Γαβριήλ».
Όταν συνήλθε από την έκσταση αυτήν, γιατί τίποτα δεν ήταν στον ύπνο της, πήγε στον παπά, και για πρώτη φορά βρήκε το κουράγιο και του διηγήθηκε όσα συνέβαιναν. Βέβαια ο παπάς κατάλαβε ότι … και ποιος ήταν ο Κύριος, ποιος ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, και ποιος ήταν ο διάβολος.
Ο πατήρ Αντώνιος, όντας ιερεύς με ταπεινό φρόνημα, συνειδητοποίησε ότι το πρόβλημα που παρουσίαζε η πρεσβυτέρα του, υπερέβαινε τις δικές του δυνάμεις, γιατί ο καημένος δεν ήξερε και πολλά, και για να λυθεί αυτό το οξύτατο πρόβλημα, της συνέστησε να κάμει μια ανοιχτή εξομολόγηση και να πει όσα είδε και άκουσε τόσες φορές, σε έναν εμπειρότερο ιερέα που είχε έρθει από την Ελλάδα.
Όταν λοιπόν αυτή η κοπελίτσα ήρθε σε μένα, η πρεσβυτερούλα για εξομολόγηση, λέγει ο πατήρ Ελπίδιος, και την είδα τόσο πικραμένη, τόσο δακρυσμένη και τόσο τρομοκρατημένη, θυμήθηκα κάτι ανάλογο που είχε συμβεί σε μένα παλιά, όταν πρωτοξεκίνησα, νεαρός τότε ιερεύς. Τότε μου έδειξε η χάρις του Θεού, πώς να πολεμώ με το κομποσχοίνι και με την ευχή το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", τον διάβολο και όλες τις μεθοδίες του. Και της είπα:
«Χαριτίνη μου, ο Σατανάς δε φεύγει με κανέναν άλλον τρόπον, παρά μόνον με την προσευχή. Το είπε και ο ίδιος. ‘Τούτο το γένος των δαιμόνων, δεν φεύγει από κανέναν άνθρωπο, παρά μόνον με προσευχή και νηστεία’. Γι αυτό λοιπόν από τώρα και στο εξής, τις νηστείες τις τηρείς, θα λες το όνομα του Ιησού Χριστού, "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", μέρα νύχτα, όσο μπορείς, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, όσο είσαι ξυπνητή, ακόμα και τη νύχτα. Και της έδωσα ένα κομποσχοίνι με πενήντα κόμπους και της είπα: ‘Με αυτό θα πολεμάς, όχι μόνον τον διάβολο αλλά και όλους τους μάγους της περιοχής’. Πράγματι, πήρα το κομποσχοινάκι και από κείνη την ημέρα, άρχισε να προσεύχεται όπως ακριβώς την εδίδαξε ο πατήρ Ελπίδιος.
Και έφθασε σε τέτοιο σημείον, ώστε πλέον, όχι αυτή να φοβάται τον διάβολο, αλλά ο Σατανάς να φοβάται την Χαριτίνη, επειδή συνεχώς και αδιαλείπτως έλεγε το όνομα του Ιησού Χριστού, στο οποίον «κάμπτει παν γόνυ και επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων», δηλαδή των δαιμόνων. Μάλιστα σε τέτοιο σημείο έφθασε ο φόβος του, που παρουσιαζόταν κάθε φορά που έκανε το κομποσκοίνι και προσπαθούσε κρατώντας μια μαγκούρα, κα τραβήξει το κομποσκοίνι απ’ το χέρι της, διότι δεν μπορούσε ο ίδιος να το αγγίξει με το χέρι του.
«Πέτα το», της λέει.
«Αυτό είναι το κάρβουνο που με καίει, και αυτό εμείς δεν το αντέχουμε. Εμείς, οι δαίμονες, δεν το αντέχουμε. Το Σταυρό τον αντέχουμε, και να τον δούμε και να τον αγγίξουμε, γιατί; Γιατί οι περισσότεροι τον φοράνε στο στήθος από συνήθεια και όχι από πίστη. Αλλά την ευχή με το κομποσχοίνι δεν το αντέχουμε».

Είδατε αδελφοί μου, ενώ είμαστε χριστιανοί, και ο Σταυρός είναι ένα πολύ δυνατό και ισχυρό όπλο, αφού θα ψάλουμε και μεθαύριο Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, ότι ο Σταυρός είναι των αγγέλων η δόξα αλλά και των δαιμόνων το τραύμα, εν τούτοις όμως, για να μην εμείς ζούμε την πορεία του Εσταυρωμένου Χριστού, γι αυτό ακριβώς τον λόγον και δεν τον φοβάται πλέον και αν τον κάνουμε.
Εδώ όταν παρουσιάστηκε κάποτε ο δαίμονας σε έναν μοναχό έτσι, που πήγε να τον πλανήσει, του είπε, «να του πεις να κάνει το Σταυρό του». Και κείνος τον έκανε. Ο διάβολος! Είδε ότι τον έκανε. Του θόλωσε τα μάτια, τι έγινε ακριβώς δεν ξέρουμε, αλλά πάντως φαίνεται ότι περισσότερο φοβάται το κομποσκοίνι, που κάθε κόμπος έχει και επτά σταυρούς, μαζί με το όνομα του Ιησού Χριστού, παρά οτιδήποτε άλλο.
Έτσι δεν μπορεί νάχουμε ένα Σταυρό στο στήθος μόνον για φιγούρα, για εφέ όπως λένε τώρα. Γι’ αυτό και ο Σατανάς έφτασε στο σημείο να αντέχει το Σταυρό αλλά να τρέμει μπροστά στο κομποσκοίνι. Γι’ αυτό εφανερώθηκαν άγιοι και άγιοι εδώ όπως σας διηγήθηκα την προπερασμένη Κυριακή αν δεν απατώμαι, για κείνον τον άγιο που φανερώθηκε στη Ρωσία πριν από τριακόσια χρόνια, που αυτός παρακάλεσε, ο άγιος που είχε κοιμηθεί πριν από τριακόσια χρόνια, τον παπά, τον ηγούμενο της μονής, να προσεύχεται με κομποσκοίνι για τους γονείς του τους πεθαμένους. Τόση δύναμη έχει. Να μπορεί να βγάζει ακόμα και κολασμένους, όχι κολασμένους ακριβώς, αλλά προγευομένους την Κόλαση, ψυχές και να τις μεταβιβάζει στην πρόγευση του Παραδείσου.

Όταν λοιπόν η Χαριτίνη η πρεσβυτερούλα, κατάλαβε τη δύναμη του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, άλλαξε η ζωή της. Πλέον δεν είχε ανάγκη από τίποτα, και έλυσε και τα προβλήματα και όλων των άλλων οικογενειών, διότι τους έβαζε όλους και όλες, υποψηφίους προς βάπτισμα αλλά και τους βαπτιζομένους εκεί στην μακρινή χώρα της Αφρικής, την Ουγκάντα, σε κείνο το χωριό, δεν ενθυμούμαι πως λέγεται, σε κείνη την πολιτεία, να λέγουν συνεχώς "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με" και μάλιστα δια του πατρός Αντωνίου εστάλησαν κατά εκατοντάδες τα κομποσκοίνια εκεί. Έτσι λοιπόν, μαζεύονται όλες οι γυναίκες του χωριού, όσες είναι βαπτισμένες, και από τα περίχωρα ακόμα, για να δουν πως γίνεται το κομποσχοίνι, πως γίνεται αυτού του είδους η προσευχή, για να δουν πως μπαίνουν οι εικόνες, πως θυμιάζουν το σπίτι, πως μαζεύονται όλα τα παιδιά μαζί, για να μπορούν να κάνουν προσευχή, πώς να κάμουν μετάνοιες και να λέγουν συγχρόνως μαζί με κάθε μετάνοια "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".

Λοιπόν, ακούσαμε από την μακρινή αυτή ήπειρο της Αφρικής, μια πραγματική ιστορία για την δύναμη που έχει το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δια μέσου του κομποσκοινίου. Είθε λοιπόν η ευχή να γίνει σε όλους μας πράξη ζωής, και όχι να λέμε ότι αυτά δεν είναι για μας, ή ότι αυτά δεν είναι για την εποχή μας, ή ότι αυτά είναι για τους καλογήρους. Δεν μας χρειάζονται θαύματα και θεοφάνειες για να πιάσουμε στα χέρια μας το κομποσκοίνι και με όλη μας την καρδιά να λέμε "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".
Όπως ακούσαμε στην αληθινή αυτή ιστορία, που μας διηγήθηκε ο πατήρ Ελπίδιος, το όνομα του Ιησού Χριστού, που είναι το υπέρ παν όνομα, σ’ αυτό το όνομα γονατίζει όλη η κτίσις. Έμψυχος και άψυχος, ορατή και αόρατος. Δηλαδή και τα επουράνια, και Άγγελοι και Αρχάγγελοι, και Χερουβείμ και Σεραφείμ και Θρόνοι και Κυριότητες, όλοι οι πάντες γονατίζουν, και τα καταχθόνια, ο Σατανάς, ο διάβολος, και όλα τα δαιμόνια, τρέμουν μπροστά στο όνομα του Ιησού Χριστού, αλλά και τα επίγεια και ο άνθρωπος και όλα τα κτίσματα, και όλα τα ζώα ξηράς, θαλάσσης και αέρος, αυτό φαίνεται όταν έχομε μπροστά μας έναν άγιο, πόσο επιβάλλεται πάνω στην άψυχο κτίση και πάνω στα ζώα.

Πέρα από την Ουγκάντα και την μακρινή Αφρική με τα τόσα προβλήματα πείνας, δίψας, ασιτίας, ασθενειών και μυρίων άλλων προβλημάτων, μας έρχεται ένα ισχυρό μήνυμα μιας μεγάλης αλήθειας για τη δύναμη που έχει η ευχή με το κομποσχοίνι. Και αντί να προσευχόμεθα και να αγωνιζόμεθα για πνευματική ζωή, με προσευχή, μετάνοια, εκκλησιασμό, Θεία Κοινωνία και μελέτη, τι κάνουμε εμείς; Καταστρεφόμεθα από την μιζέρια, απ’ την κακομοιριά, από τη γκρίνια, από τις υποψίες μεταξύ των συζύγων μέσα σε μια οικογένεια που λέγεται χριστιανική, που προσπαθεί να εξομολογείται, που προσπαθεί να εκκλησιάζεται, που θέλει να κοινωνεί, και όμως δεν λείπουν οι τόσες φαγωμάρες μέσα στο σπίτι. Που σαν δηλητήριο, σαν δηλητηριώδη σκουλήκια κατατρώγουν την ψυχική μας και οικογενειακή μας γαλήνη. Σκοτίζουν το νου μας. Και χαλούν και γκρεμίζουν την ευτυχία μας.

Χριστιανοί μου, πριν αρχίσουν να μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα, αμέσως να αρπάξουμε το κομποσκοίνι και να τρέχουμε με την ευχούλα και το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μπροστά στα εικονίσματα ή σε μια κρυφή γωνιά. Να αφήσουμε τις κουβέντες τις πολλές, τα κουτσομπολιά και τις κατακρίσεις, που μπορεί να προκαλέσουν ένταση και παρεξηγήσεις μέσα σ’ ένα σπίτι αλλά και μεταξύ μας, που δε λέμε ούτε καλημέρα, που ο ένας γυρίζει την πλάτη στον άλλον, και έτσι λοιπόν να έχουμε εντάσεις μεταξύ ημών των χριστιανών που εκκλησιάζονται στον ίδιο ναό, αλλά και μεταξύ γονέων και παιδιών, μεταξύ νύφης και πεθεράς, μεταξύ αδελφών, καθώς επίσης νάχουμε εντάσεις στη δουλειά που εργαζόμεθα, στον επαγγελματικό δηλαδή χώρο όπως και στο κοινωνικό περίγυρο όπου ζούμε. Γι’ αυτό ας δουλεύουμε μέρα νύχτα την ευχή. Το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", το «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με», και «σώσον ημάς», «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», σε κάθε ευκαιρία και με κάθε θυσία, και σε κάθε τόπο και χρόνο, ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι ασχολίες μας. Ιδιαιτέρως θα επιμένουμε στην ευχή είτε με κομποσχοίνι, είτε χωρίς αυτό, προφορικά, ψιθυριστά, και πότε πότε και από μέσα μας νοερά. Πότε; Κάθε φορά! Ιδιαιτέρως δε όταν μας κατακλύζουν οι πειρασμοί, οι θλίψεις, οι στεναχώριες, τα βάσανα, οι πολλές αρρώστιες, άγνωστες πολλές απ’ αυτές που μας έρχονται, και τόσες άλλες πίκρες της ζωής.

Πρέπει να μας γίνει συνείδησις ότι η προσευχή στο όνομα του Ιησού Χριστού είναι το πάν.
Ευχή στο σπίτι λοιπόν.
Ευχή στη δουλειά,
ευχή στο δρόμο,
ευχή στο αυτοκίνητο,
ευχή παντού και πάντοτε,
και ο Θεός της ειρήνης, του ελέους, της μακροθυμίας και της αγάπης,
θα είναι πάντοτε μαζί μας,
και μέσα στις καρδιές μας,
και τώρα, και εις τους αιώνας των αιώνων,

Αμήν.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΚΟΙΜΗΘΕΝΤΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ
Εἰς κοιμηθέντας ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς Λόγος τρίτος,
ἀναγινωσκόμενος τῷ Σαββάτῳ τῶν Ψυχῶν
(ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Τυπογραφείου, ἐν Βενετίᾳ 1865)

[Μέρος Α΄]

Τί τοῦτο σήμερον, Ἀγαπητοί, σπουδαίως ὁμοῦ ἐσυνάχθημεν; Διότι ἐκάλεσαν ἡμᾶς οἱ πρὸς Χριστὸν ἀπὸ ἡμᾶς καλεσθέντες Ἀδελφοί· διὸ καὶ προσέλθωμεν προθύμως πρὸς Χριστοῦ ὑμνωδίαν, ὅτι ἀνέστησαν ἡμᾶς, ἵνα ποιήσωμεν δοξολογίαν ἐπὶ τῆς γῆς, οἱ μετὰ Ἀγγέλων δοξολογοῦντες ἐν οὐρανοῖς· καὶ χοροὺς συστησάμενοι, καὶ τράπεζαν ἡμῖν πνευματικὴν παραθέμενοι οἱ τῆς τρυφῆς τοῦ παραδείσου χορταζόμενοι, οἱ τῆς ἐκεῖσε ἐμπεπλησμένοι ἀναπαύσεώς τε καὶ παρακλήσεως· καὶ φῶτα ἀνάψαντες, οἱ τὰς ἑαυτῶν καρδίας φωτίσαντες, καὶ πρὸς τὸ φῶς τὸ ἄδυτον δραμόντες. ῎Ελαβον γὰρ ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς Ὁσίους οἱ πρὸς Χριστὸν Ὅσιοι, καὶ μετέστησαν ἀπὸ ἡμᾶς οἱ ποτὲ εὑρισκόμενοι μεθ᾽ ἡμῶν· μετεστάθησαν ἀπὸ ἡμᾶς οἱ καλῶς πρὸς Θεὸν ἐμπορευσάμενοι· ἀφῆκαν ἡμᾶς ὀρφανοὺς καὶ ἀπῆλθον πρὸς τὴν αὐτῶν Πατρίδα· ἀφῆκαν τὴν φθορὰν καὶ πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν ἀνῆλθον· ἔλειψαν ἐκ τοῦ κόσμου καὶ πρὸς Χριστὸν ἀνέτειλαν· ἐξῆλθον ἐκ τῆς καλύβης καὶ ἐκατοίκησαν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ· ἀφῆκαν τὴν τοῦ βίου ματαιότητα καὶ ἔφθασαν εἰς τὴν ἄνω μακαριότητα· ἀφῆκαν τὰς ματαίας συγχύσεις καὶ ὥδευσαν εἰς τόπους εἰρηνικούς· ἐξῆλθον ἐκ τοῦ χειμῶνος καὶ τῆς φουρτούνας τοῦ κόσμου, καὶ ἄραξαν εἰς τοὺς γαληνοὺς λιμένας· ἀφῆκαν τὴν τοῦ κόσμου ματαίαν σκιάν καὶ πρὸς τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης ἀνέδραμον. Καὶ γὰρ ὅταν ἦσαν μεθ᾽ ἡμῶν ὡς οὐκ ὄντες μεθ’ ἡμῶν, τὸν νοῦν εἶχον πάντοτε πρὸς τὸν Θεόν· καὶ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν γῆν τὸ πολίτευμα εἶχον εἰς τοὺς οὐρανούς· καὶ ζῶντες ἐν σαρκὶ οὐκ ἦσαν ἐν σαρκί· οὐ γὰρ εἶχον ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ· οὐκ εἶχον ὧδε πρόσκαιρον πλοῦτον, ἀλλὰ τὸν οὐράνιον πλοῦτον. Ξένοι καὶ παρεπίδημοι ἦσαν, καθὼς πάντες οἱ Πατέρες αὐτῶν· ξένοι τοῦ κόσμου καὶ τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων· ὅτι τὴν ψυχὴν αὐτῶν πάντοτε κατεστόλιζαν, τὰ ἄνω φρονοῦντες, τὰ ἄνω σκοπεύοντες· τὰς ἐκεῖ μονάς, τὰς ἐκεῖ κατοικίας, τὰ ἐκεῖ κάλλη ἐπιθυμοῦντες· τὰς ἄνω χοροστασίας, τὰς ἄνω ὑμνωδίας, τὰς ἐκεῖ ἑορτὰς καὶ αἰώνια ἀγαθὰ καὶ Θεοῦ χαρίσματα. Πρὸς ἐκεῖνα ἐσκόπευον, πρὸς ἐκεῖνα ἔτρεχον, διὰ τοῦτο καὶ ἔτυχον· ἐκοπίασαν, διὸ καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν φωτεινὴν τοῦ νυμφῶνος κατοικίαν· ἐπόνεσαν, διὸ καὶ εὐφραίνονται· δὲν ἀμέλησαν, διὰ τοῦτο καὶ ἀναπαύονται· ἐφρόνησαν, ὅτι τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων κατεφρόνησαν. Ἐξῆλθον ἐκ τοῦ κόσμου καὶ ἀπῆλθον εἰς τὴν χώραν τὴν ἁγίαν καὶ αἰώνιον· ἐξῆλθον ἔξαφνα καὶ ἐπετάσθησαν ὡς χελιδόνες καλόφωνοι· ἐπετάσθησαν ὡς τρυγόνες ἐρημικαὶ καὶ καθαρώταται· ἐχωρίσθησαν τῆς ποίμνης ἡμῶν ὡς ἀρνία καθαρά. Μετέστησαν τῆς μάνδρας καὶ στενάζουσι τὰ πρόβατα· ἀφῆκαν τὴν φωλεὰν ἡμῶν καὶ βοῶμεν ὡς μικρὰ αὐτῶν πουλία· ἐχωρίσθη τὸ μέλος καὶ λυποῦνται τὰ λοιπὰ μέλη· δακρύομεν, ὅτι τῆς συνοδείας σας ἐχωρίσθημεν· στενάζομεν, ὅτι τοὺς χαρακτῆρας σας δὲν βλέπομεν· ὀδυνόμεθα, ὅτι οὕτως ἔξαφνα ἁρπαζόμεθα· ὀδυρόμεθα, ὅτι καὶ ἡμεῖς ὀγλίγωρα ἀπερχόμεθα· λυπούμεθα, ὅτι τῆς ἀρετῆς σας ἐνθυμούμεθα. Τοὺς ὀφθαλμοὺς περιστρέφομεν καὶ τὴν ἀγάπην σας δὲν βλέπομεν· δακρύομεν, ὅτι καὶ τὰ ζῶα δακρύουσιν ἐπὶ τῷ χωρισμῷ τῶν ὁμοφύλων αὑτῶν· ὀδυρόμεθα, ὅτι καὶ οἱ βόες μουγγρίζουν ἐκζητοῦντες τοὺς ὁμοζύγους αὑτῶν· καὶ χελιδόνες βοῶσιν, ἁρπαζομένων τῶν πουλίων αὑτῶν· καὶ ἄρνες κράζουσι, χωριζομένων τῶν ἀδελφῶν αὑτῶν. Ὅτι ἐὰν καὶ εἰς ἐσᾶς εἰς συμφέρον ὁ θάνατος ἐγένετο, ἀλλὰ εἰς ἡμᾶς λύπην ἐποιήσατε· τὸ ἐδικόν σας μαρτύριον ἔγινεν εἰς ἐσᾶς ἐπιθυμητόν, ἀλλὰ εἰς ἡμᾶς ἔγινε θλίψις· «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ, τῶν δὲ ἁμαρτωλῶν ὁ θάνατος πονηρός».
Διὸ καὶ ἔλεγεν ὁ Προφήτης· «ἵνα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ; ἡ ἀνομία τῶν πταισμάτων μου κυκλώσει με». Ὅτι ἔρχεται ἡμέρα καὶ ὥρα, Ἀδελφοί· ἔρχεται, δὲν θέλει λείψῃ· ὅταν ἀφήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάντα, καὶ πάντας καὶ ἀπέλθῃ μόνος καὶ μεμονωμένος, γυμνὸς καὶ ἀβοήθητος, ἀσυνόδευτος καὶ ἀνέτοιμος, καὶ ἀπαῤῥησίαστος, ἐὰν εἰς ἀμέλειαν εὑρεθῇ ἐν ἡμέρᾳ, ὁποῦ δὲν γινώσκει, καὶ ἐν ὥρᾳ, ὁποῦ δὲν παντυχαίνει· εἰς ὅσον χαίρεται καὶ θησαυρίζει, εἰς ὅσον εὐημερεῖ καὶ δὲν μεριμνᾷ διὰ τὴν ψυχὴν αὑτοῦ. Ἔρχεται ἔξαφνα μία ὥρα, καὶ ὅλα παύουσι· μικρὸς πυρετὸς καὶ πόνος καὶ ὅλα εἰς οὐδὲν λογισθήσονται· μία νὺξ βαθεῖα καὶ σκοτεινὴ καὶ ὀδυνηρὰ καὶ φέρεται ὡς κατάδικος ἐκεῖ, ὁποὺ τὸν πηγαίνουσι. Πολλῶν σοι, ἄνθρωπε, τῶν ὁδηγῶν χρεία, πολλῶν σοι τῶν βοηθῶν καὶ εὐχῶν ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς σου. Μέγας τότε ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος, μέγα τὸ Μυστήριον καὶ ἡ περίστασις· μεγάλη ἡ διάβασις πρὸς ἐκεῖνον τὸν κόσμον· διότι, ἐὰν ἀπὸ χώραν ἀπερχόμενοι ὁδηγῶν τινων χρειαζόμεθα, πόσον περισσότερον ὅταν ὑπάγωμεν εἰς τὸν ἀπέραντον αἰῶνα, ὅθεν οὐδεὶς ἐκεῖθεν ἐστράφη; Πολλή σοι, λέγω, τότε τῶν βοηθῶν ἡ χρεία ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ. Ἡ μόνη ὥρα καὶ οὐχὶ ἄλλη ὥρα· ἡ μόνη γέφυρα, καὶ πέραμα ἕτερον μὴ ἔχουσα· τὸ πάντων τέλος καὶ ὁ πάντων φόβος. Σκληρὸν τὸ πέραμα, ἀλλὰ ὅλοι δι᾽ αὐτοῦ ἀπερχόμεθα· στενὴ καὶ τεθλιμμένη ἡ στράτα, ἀλλὰ πάντες δι᾽ αὐτῆς περνῶμεν· πικρὸν καὶ δεινὸν τὸ ποτήριον, ἀλλὰ πάντες αὐτό, καὶ οὐχὶ ἄλλο πίνομεν· μέγα καὶ ἀνεκδιήγητον τὸ τοῦ θανάτου Μυστήριον καὶ οὐδεὶς ἡμῖν δύναται νὰ τὸ διηγηθῇ· ὅτι φρικτὰ καὶ φοβερὰ ἅπερ τότε βλέπει ἡ ψυχὴ ἀλλὰ οὐδεὶς ἀπὸ ἡμᾶς ταῦτα γινώσκει, εἰ μὴ μόνον ἐκεῖνοι οἱ προερχόμενοι. Δὲν βλέπεις, εἰπέ μοι, ὁπόταν πρὸς τοὺς τελευτῶντας Ἀδελφοὺς καὶ ψυχοῤῥαγοῦντας παρακαθήμεθα, ποῖα φοβερὰ βλέπομεν τότε γινόμενα; πῶς ταράσσονται καὶ στενάζουσι, πῶς ἱδρώνουσι ψυχρὸν καὶ πικρὸν ἱδρῶτα, ὥσπερ οἱ θερισταὶ εἰς τὸ χωράφιον; πῶς τοὺς ὀφθαλμοὺς περιστρέφουσιν ἐδῶθεν καὶ ἐκεῖθεν; πῶς μερικοὶ τρίζουσι τοὺς ὀδόντας καὶ τρομάσσουν; πῶς ταράσσονται καὶ τὰς τρίχας αὑτῶν ἀνασπάζουσι; πῶς ἐκ τῆς κλίνης σηκώνονται καὶ φεύγειν βουλόμενοι οὐ δύνανται, διότι βλέπουσιν ἐκεῖνα ὁποὺ οὐδέποτε εἶδαν, καὶ ἀκούουσιν ἐκεῖνα ὁποὺ οὐδέποτε ἤκουσαν καὶ παθαίνουσιν ἐκεῖνο ὁποὺ οὐδέποτε ἔπαθον. Ζητοῦσι τὸν λυτρούμενον καὶ οὐδεὶς λυτρώνει αὐτούς· ζητοῦσι τὸν συνοδεύοντα καὶ οὐδεὶς ὁ συνοδεύων· παρακαλοῦσι καὶ οὐδεὶς ὁ τολμῶν· τοὺς ὁποίους βλέποντες ἡμεῖς τρέχομεν καὶ κλαίομεν καὶ κρατοῦντες τὰς χεῖρας αὐτῶν, ἀσπαζόμενοι τοῖς δάκρυσι βρέχομεν καὶ σφογγίζομεν τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου αὐτῶν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀσπαζόμεθα, τὴν δὲ γλῶσσαν φλεγομένην δροσίζομεν ὕδατι· τὰ αὐτία ἡμῶν σιμώνοντες, ἵνα τῶν μικρῶν λογίων αὐτῶν ἀκούσωμεν, εἶτα καὶ ἐρωτῶμεν αὐτοὺς λέγοντες· πῶς βλέπεις σεαυτόν, ἀδελφέ; μὴ οὖν φοβοῦ, ὅτι φιλάνθρωπός ἐστιν ὁ Θεός.
Ταῦτα πρὸς αὐτοὺς λέγοντες καὶ τὰ στήθη τοῖς δάκρυσι βρέχομεν καὶ τὴν καρδίαν κατακαιόμεθα, ὅτε ταῦτα λέγωμεν. Οὐκ ἔστιν εἰς ἡμᾶς τότε ἔρωτας πονηρός, οὐκ ἔστι τότε χρημάτων φροντίδα καὶ φαγητῶν. Ἀλλὰ βλέποντες τὸ μέγα τοῦ θανάτου Μυστήριον τρέμομεν καὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν κινοῦμεν καὶ τὸ ὄμμα στυγνάζοντες, ἑαυτοὺς ταλανίζομεν, οὐαί, οὐαὶ ἡμῖν λέγοντες, ὁπόταν πρὸς ἡμᾶς ὁ ἐρχόμενος, εἰς ὅλους ἡμᾶς ἀποχαιρετᾷ καὶ λέγει: Ἔῤῥωσθε, Ἀδελφοί μου καλοί, ἔῤῥωσθε καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ τῇ ὥρᾳ ταύτῃ ἀναστάντες προσεύξασθε· ὅτι εἰς ὁδὸν μακρὰν ἀπέρχομαι, εἰς τὴν ὁποίαν οὐδέποτε ἐπεριπάτησα· καὶ εἰς χώραν ξένην, ὅπου οὐδεὶς ἐκεῖ μὲ γνωρίζει· καὶ εἰς κόσμον φοβερόν, ὅθεν οὐδεὶς ἐστράφηκε. Λοιπὸν σώζεσθε, Ἀδελφοὶ καὶ φίλοι, ὅτι ἐγὼ πλέον οὐκ εἰμὶ φίλος, ἀλλὰ ξένος. Σώζεσθε πάντες, καὶ δεῦτε καταλάβετε· ἀναμένομέν σας γὰρ ἐκεῖ, ἵνα ἔλθετε, ἐγὼ δὲ πλέον δὲν ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς. Εἴ τι οἴδαμεν, οἴδαμεν, εἴ τι ἐπράξαμεν, ἀπολαμβάνομεν. Φέρομαι καὶ οὐ γινώσκω ποῦ ἀπέρχομαι· νῦν εἴ τι δ᾽ ἂν ἐπὶ τῆς γῆς ἐθησαύρισα, τοῦτο μοι ὄφελος· ἐάν τινα ἠλέησα, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐλεηθήσομαι· ἐάν τινα ἐσκέπασα, νῦν σκεπασθήσομαι· ὅτι βαρεῖα καὶ πικρὰ αὕτη ἡ ὥρα τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς μου ὑπὲρ πᾶσαν ὥραν· ὅτι ἀνέτοιμος ἐπάρθηκα· σκοτεινή μοι ἡ παροῦσα νύξ· ὅτι ἄκαρπος ἐκόπηκα, βαρεῖα μοι ἡ ἀπολογία. Δῶρα οὐκ ἔχω καὶ παρακαλῶ σας, δακρύσατε ἐπ᾽ ἐμοί· συμπαθήσατε καὶ προσεύξασθε πρὸς Κύριον, ἵνα εὕρω ἐκεῖ μικρὰν ἄνεσιν· ἵνα λάβω ἐκεῖ μικρὸν ἔλεος, ὅτι πολλὰ ἥμαρτον. Καὶ τί μοι κηρία ἀνάπτετε, Ἀδελφοί; ὅτι ἐγὼ τὴν λαμπάδα τῆς ψυχῆς μου δὲν ἄναψα. Τί δέ με ἐνδύματα λαμπρὰ ἐνδύετε; ὅτι οὐκ ἔχω ἐμαυτῷ γάμου ἔνδυμα. Τί δέ μου καὶ μὲ ὕδωρ τὸ σῶμα ἐπλύνετε; ὅτι οὐκ ἔπλυνα ἐμαυτὸν τῷ τῶν δακρύων ὕδατι. Τί δέ με καὶ εἰς τάφον μετὰ ὁσίων κατατίθετε, ὧν τὸν βίον καὶ τὸν τρόπον οὐκ ἔπραξα; Οἴμοι πῶς ἐμαυτὸν ἐπλάνεσα καὶ ἐνέπαιξα λέγων ὅσον εἰὶ νέος, ἀπολαύσω τῆς τοῦ κόσμου χαρᾶς, θεραπεύσω μου τὴν σάρκα, καὶ ἐν ὑστέροις μετανοῶ, ὅτι ὁ Θεὸς φιλάνθρωπος ὤν, πάντως ποιήσει μου τὴν συγχώρησιν. Ταῦτα ἐννοῶν καθ᾽ ἡμέραν, τὴν ζωήν μου κακῶς ἐξωδίασα· ἐδιδασκόμην, καὶ οὐ προσεῖχον· ἑρμηνευόμην, καὶ κατεγέλων· ἤκουα τῶν Γραφῶν, καὶ ὡς μὴ ἀκούων ἐποίουν· ἤκουον περὶ κρίσεως καὶ θανάτου, καὶ ὡς ἀθάνατος καὶ αἰώνιος κατεφρόνουν· καὶ ἰδοὺ ἀνέτοιμος ἀπέρχομαι, καὶ οὐδεὶς ὁ βοηθῶν· ἰδοὺ ἀμετανόητος ἐφθάσθηκα, καὶ οὐδεὶς ὁ ἀπαλλάττων· ἰδοὺ δέομαι, καὶ οὐδεὶς ὁ εἰσακούων· ἰδοὺ καταδικάζομαι, καὶ οὐδεὶς ὁ λυτρούμενος. Δικαία ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ· ποσάκις μετανοεῖν συνετασσόμην, καὶ πάλιν χειρότερον ἔπραττον· ποσάκις μὲ ἠλέησεν, ἐγὼ δὲ παρώργιζα.
Ταῦτα πολλάκις τοῦ τελευτῶντος πρὸς ἡμᾶς διαλεγομένου, ἔξαφνα δένεται ἡ γλῶσσα αὐτοῦ, ἀλλοιοῦν οἱ ὀφθαλμοί, χάνεται ὁ νοῦς, σιγᾷ τὸ στόμα, κωλύεται ἡ φωνή. Ὁπόταν αἱ Δεσποτικαὶ Δυνάμεις ἔλθωσιν, ὅταν αἱ φοβεραὶ στρατιαὶ φθάσωσι, καὶ καλοῦσι τὴν ψυχὴν ἐκ τοῦ σώματος, ὅταν οἱ ἀπαρακάλεστοι ὑπηρέται εἰς τὸ Κριτήριον βιαίως ἀποφέρονται, ἐμβλέψας εἰς αὐτοὺς ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος, κἂν Βασιλεύς εἶναι, κἂν Δυνάστης καὶ Τύραννος, κἂν Κοσμοκράτωρ, ὅλος τρέμει, ὡς φύλλον ὑπὸ ἀνέμου, ὅλος σπαράσσεται καὶ ἐξίσταται βλέπων δυνάμεις φοβερὰς καὶ μορφὰς ξένας καὶ δυνατάς· βλέπων πρόσωπα τρομακτικὰ καὶ αὐστηρά· βλέπων τάξιν, ἣν οὐδέποτε εἶδε καὶ πρὸς ἑαυτὸν ἐννοῶν λέγει· Εὐλογητὸς ὁ μόνος ἀθάνατος καὶ αἰώνιος Βασιλεύς.[…]

Πηγή: http://christianvivliografia.wordpress.com