Τά σχέδια τῶν Τούρκων στή Μέση ᾿Ανατολή

Η Τουρκία επιδιώκει ηγεμονία στη Μέση Ανατολή...

Από το http://athensjerusalemnow.blogspot.com/

Το "ΑΙΤ" παραθέτει μετάφραση μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ανάλυσης από την Γαλλίκη "LeMonde" η οποία μας απεστάλη από αναγνώστρια σχετικά με την στρατηγική της Τουρκίας σε σχέση με την πρόσφατη κρίση με τον στολίσκο της Γάζας.

"Η Τουρκία, πρωταθλήτρια του Παλαιστινιακού αγώνα, προετοιμάζει την ηγεμονία της στη Μέση Ανατολή"
Le Monde, 02.06.2010
Του ανταποκριτή στην Κωνσταντινούπολη, Guillaume Perrier
Ο «στολίσκος της ελευθερίας» που μετέφερε περί τους 10.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας και υλικά κατασκευών, είχε πάνω απ’ όλα ένα στόχο καθαρά πολιτικό: να επιχειρήσει να παραβιάσει τον αποκλεισμό που έχει επιβάλει το κράτος του Ισραήλ στη ζώνη της Γάζας από το 2007. Οι ακτιβιστές που επέβαιναν στα έξι πλοία προέρχονταν από 42 χώρες. Η πλειοψηφία, ωστόσο, από αυτούς ήταν...
 Τούρκοι υπήκοοι, στρατευμένα στελέχη της οργάνωσης IHH ("Insani yardim vakfi" ή Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας). Πρόκειται για μία ισλαμιστική μη κυβερνητική οργάνωση, με ριζοσπαστική ιδεολογία και πολιτικό λόγο παρόμοιο με αυτόν της Χαμάς. Η επιχείρηση καθοδηγήθηκε σε έναν μεγάλο βαθμό από την Τουρκία.
Η νηοπομπή προς τη Γάζα έτυχε της υποστήριξης σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων, κυρίως εκ μέρους του κυβερνώντος ισλαμικού-συντηρητικού κόμματος AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης). Η Άγκυρα διευκόλυνε την αποστολή, τις τελωνειακές διατυπώσεις και τη διέλευση από το βόρειο τμήμα της Κύπρου, το οποίο βρίσκεται υπό τουρκικό έλεγχο. Πριν από την αναχώρηση των πλοίων, ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι «η άρση του εμπάργκο της Γάζας αποτελούσε την υψηλή προτεραιότητα της τουρκικής κυβέρνησης».
ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ
Πολλοί από τους βουλευτές του AKP, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου, σχεδίαζαν μάλιστα να επιβιβαστούν στο Mavi Marmara, ένα από τα πλοία του στολίσκου, αλλά άλλαξαν γνώμη την τελευταία στιγμή.
Εδώ και τρεις ημέρες, από το Κάιρο μέχρι τη Σαναά, οι αντι-ισραηλινές διαδηλώσεις έχουν για λάβαρό τους την τουρκική σημαία. Στην πλατεία Ταξίμ λαμβάνουν χώρα πανηγυρισμοί για τους «ήρωες» του Mavi Marmara. Οι συγκεντρωμένοι επευφημούν τους εννέα «μάρτυρες». «Η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε», εκτιμά ο αρθρογράφος Μεχμέτ Αλί Μπιράντ. «Χάρη σε αυτό το γεγονός, η ισορροπία των συμμαχιών θα αλλάξει στη Μέση Ανατολή», συμπληρώνει.
Χάρη σε αυτόν τον επικοινωνιακό στολίσκο, η Τουρκία τέθηκε επικεφαλής των κατηγόρων του εβραϊκού κράτους και επιβλήθηκε ως η πρωταθλήτρια του παλαιστινιακού αγώνα, παραγκωνίζοντας τις αραβικές χώρες και το Ιράν. Η μεταστροφή της Άγκυρας είναι εντυπωσιακή, δεδομένου ότι μέχρι πρόσφατα η Τουρκία ήταν ο πιο πιστός σύμμαχος του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή.
Ωστόσο, εδώ και δύο χρόνια, το διαζύγιο πλανιόταν στον αέρα. Η επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι», που διεξήγαγε η Τσαχάλ τον Δεκέμβριο του 2008 στη Γάζα, είχε θεωρηθεί ως προσωπική προσβολή από τον Ερντογάν. Μία εβδομάδα πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών, όταν η Τουρκία είχε υποδεχτεί τον πρωθυπουργό Εχούντ Ολμέρτ στην Άγκυρα, ο τελευταίος δεν ενημέρωσε τον Τούρκο ομόλογό του για τα σχέδια επίθεσης. Μία ταπείνωση για τους «νέο-οθωμανούς» του AKP.
«ΟΧΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ»
Από τότε, ο τούρκος πρωθυπουργός πολλαπλασίασε τις εντυπωσιακές του δηλώσεις κατά του Ισραήλ, χαρακτηρίζοντας τις επιχειρήσεις του τελευταίου ως «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, τον Ιανουάριο του 2009, ο Τούρκος πρωθυπουργός επιτέθηκε βίαια κατά του Σιμόν Πέρες και αποχώρησε από τη συνεδρίαση.
Τον Απρίλιο, και ενώ πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στη Γαλλία, δήλωσε ότι το Ισραήλ ήταν «η πιο σοβαρή απειλή για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή». Τέλος, εδώ και δύο μήνες, ενώ του ασκείται κριτική για την ήπια στάση του έναντι του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι και το Ισραήλ είναι εξίσου ύποπτο για κατοχή ατομικής βόμβας και για τούτο πρέπει να του επιβληθούν τα ίδια μέτρα με αυτά που επιβάλλονται στην περίπτωση του Ιράν.
«Δεν θέλουμε πυρηνικά όπλα στην περιοχή», δηλώνει με σθένος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου. Υποχωρώντας σε τουρκικές πιέσεις, η Διεθνής Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας (IAEA) αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο ζήτημα τον περασμένο Μάιο. Παράλληλα, και ενώ συνεχίζει να αντιτίθεται και να απομακρύνεται από το Ισραήλ, η Τουρκία προσέγγισε την Συρία και δέχτηκε επίσημη επίσκεψη των αρχηγών της Χαμάς.
Ο κ. Νταβούτογλου, ο στρατηγός της τουρκικής διπλωματίας, γνωρίζει υπερβολικά καλά τις δικαιοδοσίες και τα διπλωματικά ζητήματα της περιοχής, για να παρασύρθηκε, παρά τη θέλησή του, σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Την Τετάρτη 2 Ιουνίου, δήλωσε ότι μετά από τον θυμό θα έρθει η κατευνασμός και ότι εάν οι Τούρκοι ακτιβιστές απελευθερωθούν σύντομα και εάν αρθεί ο αποκλεισμός της λωρίδας της Γάζας, οι σχέσεις θα εξομαλυνθούν.
Ωστόσο, το Κοινοβούλιο έχει ήδη απαιτήσει την πλήρη επανεξέταση των σχέσεων με το Ισραήλ. Την παραμονή των δηλώσεων του Νταβούτογλου, ο κ. Ερντογάν δήλωσε μπροστά στους βουλευτές του ότι «θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα προκειμένου να κάνει το Ισραήλ να πληρώσει».
Εν τω μεταξύ, αυτή η κρίση δίνει στην τουρκική κυβέρνηση την ευκαιρία να ενισχύσει την δημοτικότητά της. Τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας, όπου θα έχει να αντιμετωπίσει τις βουλευτικές εκλογές σε ένα χρόνο από τώρα. Όσο και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, όπου ο κ. Ερντογάν, ο νέος Σουλτάνος, παρομοιάζεται ήδη με τον Νάσερ. Η Άγκυρα επιβάλλεται σιγά-σιγά ως η νέα ηγέτιδα δύναμη της περιοχής, στον προθάλαμο μίας Ευρώπης που λάμπει δια της απουσίας της. Ο κ. Ερντογάν ελπίζει πλέον να καταφέρει να κάνει το Ισραήλ να λυγίσει και να άρει τον αποκλεισμό της Γάζας.
*Στη φωτογραφία διακρίνουμε τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, κ. Tayyip Erdogan

Share on Facebook Αναρτήθηκε από το Press-gr στις 1:06:00 μ.μ.

῾Ο Πᾶπας στήν Κύπρο: Οὔτε λέξη γιά τό Κυπριακό!

Σχόλιο klision:Διπλωματίας τό ἀνάγνωσμα, φιέστες κενές περιεχομένου καί διαψεύσεις ἐλπίδων, εἶναι οἱ μέχρι τώρα διαπιστώσεις μας ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ "ἁγίου Πατέρα"στήν Κύπρο. Γιά τήν ταμπακιέρα, τό ἐπίμαχο θέμα τοῦ κυπριακοῦ, πού ὅλους μας πληγώνει οὔτε κουβέντα....

Απέφυγε να αναφερθεί ευθέως στο ζήτημα του Κυπριακού ο Πάπας Βενέδικτος 16ος στις δύο ομιλίες του κατά την πρώτη ημέρα της επίσκεψης του στην Κύπρο, παρόλο που ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ζήτησαν την ενεργό συμπαράσταση του.
O Πάπας Βενέδικτος άρχισε και τις δύο ομιλίες του στέλνοντας μήνυμα ειρήνης λέγοντας, στα ελληνικά, ότι «είναι μεγάλη η χαρά μου που είμαι σήμερα μαζί σας.....
Η χάρις και η ειρήνη ας είναι πλούσιες μαζί σας!». Ο Ποντίφικας αναφέρθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία και ευχήθηκε «η πρόσφατη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση να οδηγήσει σε ευημερία το νησί, αλλά και οι άλλες χώρες της Ευρώπης να επωφεληθούν από την πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά του, η οποία αντικατοπτρίζει τον ιστορικό της ρόλο καθώς βρίσκεται στο μέσο Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής».

Η μόνη αναφορά από τις ομιλίες του που παραπέμπει στο Κυπριακό ήταν όταν δήλωσε πως «μακάρι η αγάπη της πατρίδας σας και των οικογενειών σας και η επιθυμία να ζήσετε με αρμονία με τους γείτονές σας κάτω από την ευσπλαχνική προστασία του Παντοδύναμου Θεού να σας εμπνεύσει υπομονετικά για να επιλύσετε τις παραμένουσες ανησυχίες που μοιράζεστε με τη διεθνή κοινότητα για το μέλλον του νησιού σας». Στις δύο ομιλίες του ο Πάπας έδωσε έμφαση στην ανάγκη να επιτευχθεί ενότητα του χριστιανικού κόσμου, υπογραμμίζοντας ότι τις τελευταίες δεκαετίες «μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε την πλούσια αποστολική κληρονομιά που μοιράζεται η Ανατολή και η Δύση, και με υπομονή και ειλικρινή διάλογο να βρούμε τρόπους να έρθουμε πιο κοντά, ξεπερνώντας παλιές αντιθέσεις και κοιτάζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον».

Παράλληλα, εξέφρασε την εκτίμηση ότι η Εκκλησία της Κύπρου χρησιμεύει ως γέφυρα Ανατολής και Δύσης και ότι έχει συμβάλει πολύ σε αυτή την πρόοδο της αναθεώρησης και τόνισε ότι «το μονοπάτι που οδηγεί στο στόχο της πλήρους ένωσης σίγουρα δεν θα είναι χωρίς δυσκολίες, ωστόσο η Καθολική Εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου είναι αφοσιωμένες στην προαγωγή του διαλόγου και της αδελφικής συνεργασίας».

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη στήλες του Αποστόλου Παύλου ο Πάπας έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον Άγιο Επιφάνιο, τον Επίσκοπο Σαλαμίνας και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ο οποίος αναγνωρίζεται ως ο «πατέρας» του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Κύπρου που κατοχυρώθηκε στην Γ' Οικουμενική Σύνοδο.

2 σχόλια:

thriskeftika είπε...

Ομιλία του Πάπα Βενέδικτου XVI κατά την τελετή υποδοχής του στο Αεροδρόμιο Πάφου 04/06/2010 Χαίρετε! Ειρήνη μαζί σας! Είναι μεγάλη η χαρά μου που είμαι σήμερα μαζί σας. Κύριε Πρόεδρε είμαι ευγνώμων για την ευγενή σας πρόσκληση να επισκεφθώ την Κυπριακή Δημοκρατία. Εκφράζω τις θερμές μου ευχές σε εσάς, στην Κυβέρνηση και στο λαό αυτού του κράτους και ευχαριστώ για τη θερμή σας υποδοχή. Επίσης θυμάμαι με ευγνωμοσύνη την πρόσφατη επίσκεψή σας στο Βατικανό και προσβλέπω στη συνάντηση μας αύριο στη Λευκωσία. Η Κύπρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι περήφανων αρχαίων πολιτισμών θρησκειών, αλλά και της ιστορίας, που ακόμη διατηρούν μια δυνατή και εμφανή επιρροή πάνω στη ζωή της χώρας σας. Έχοντας πρόσφατα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κυπριακή Δημοκρατία άρχισε να διαπιστώνει τα πλεονεκτήματα των στενών οικονομικών και πολιτικών δεσμών με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ιδιότητα του κράτους μέλους έχει δώσει στη χώρα σας τη δυνατότητα πρόσβασης σε αγορές, τεχνολογία και τεχνογνωσία. Αναμένεται ότι η ένταξη στην ΕΕ θα οδηγήσει τη χώρα σας σε ευημερία. Αναμένεται, επίσης, ότι η υπόλοιπη Ευρώπη θα εμπλουτιστεί από την πνευματική και την πολιτιστική σας κληρονομιά, η οποία αντιπροσωπεύει τον ιστορικό σας ρόλο, ευρισκόμενοι μεταξύ της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Ελπίζω η αγάπη που έχετε για τη χώρα σας και τις οικογένειες σας και η επιθυμία σας να ζήσετε σε αρμονία με τους γείτονες σας κάτω από τη συμπονετική προστασία του παντοδύναμου Θεού να σας εμπνέει, ώστε με υπομονή να επιλύσετε τα προβλήματα που μοιράζεστε με τη διεθνή κοινότητα, για το μέλλον του νησιού σας. Ακολουθώντας τα βήματα των κοινών μας πατέρων στην πίστη, των Αγίων Πέτρου και Βαρνάβα, έχω έρθει ως προσκυνητής και ως υπηρέτης των υπηρετών του Θεού. Από τότε που οι Απόστολοι έφεραν το μήνυμα του χριστιανισμού σε αυτές τις ακτές, η Κύπρος έχει ευλογηθεί με μια κραταιά χριστιανική κληρονομιά. Χαιρετώ, ως αδελφός σε αυτή την πίστη, τον Μακαριότατο Χρυσόστομο Β’, Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου, και προσβλέπω να συναντήσω σύντομα περισσότερα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου. Προσβλέπω, επίσης, να χαιρετίσω και άλλους ηγέτες της Εκκλησίας της Κύπρου. Ελπίζω να ενισχύσω τους κοινούς μας δεσμούς. Επαναλαμβάνω την ανάγκη να οικοδομήσουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη και διαρκή φιλία μεταξύ όλων αυτών που λατρεύουν τον ένα Θεό. Ως διάδοχος του Πέτρου, ιδιαίτερα χαιρετώ τους καθολικούς της Κύπρου,τους ενισχύω την πίστη τους (cf. Lk 22:32) και τους ενθαρρύνω να είναι υπόδειγμα χριστιανών και πολιτών και να έχουν ένα ολοκληρωμένο ρόλο στην κοινωνία, προς όφελος τόσο του κράτους όσο και της πολιτείας. Κατά την παραμονή μου εδώ θα σας παραδώσω το “Instrumentum Laboris”, ένα έγγραφο εργασίας εν όψει της Ειδικής Συνόδου για τη Μέση Ανατολή, της Συνόδου των Επισκόπων που θα πραγματοποιηθεί αργότερα φέτος στη Ρώμη. Αυτή η Σύνοδος θα εξετάσει πολλές πτυχές της παρουσίας της εκκλησίας στην περιοχή και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι καθολικοί (μερικές φορές σε δύσκολες συνθήκες) που ζουν εντός της Καθολικής Εκκλησίας σε ξένες κοινωνίες, προσφέροντας τη μαρτυρία και την υπηρεσία τους προς όφελος της κοινωνίας και του κόσμου. Η Κύπρος είναι επομένως το κατάλληλο μέρος για να διαδώσουμε την «εικόνα» της Εκκλησίας μας - σε μια περιοχή στη Μέση Ανατολή, όπου υπάρχει εδώ και αιώνες καθολική κοινότητα, την ενότητά μας με όλους τους χριστιανούς της περιοχής - και την πεποίθησή μας ότι οι καθολικοί έχουν αναντικατάστατο ρόλο να διαδραματίσουν για την ειρήνη και τη συμφιλίωση μεταξύ των λαών της περιοχής. Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί φίλοι, με αυτές τις σκέψεις, εμπιστεύομαι το προσκύνημα μου στην Παναγία, Μητέρα του Θεού και στη μεσολάβηση των Αγίων Παύλου και Βαρνάβα. Ο Θεός ας ευλογήσει τον κυπριακό λαό. Η Παναγία ας σας προστατεύει πάντα! πηγή: Αγγελιοφόρος, 4/6/2010http://thriskeftika.blogspot.com http://thriskeftika.blogspot.com

Στά ἑλληνικά τά πρῶτα λόγια του Πᾶπα στήν Κύπρο

newsdesk Amen.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

  «Χαίρεται. Ειρήνη μαζί σας. Είναι μεγάλη η χαρά μου, που είμαι μαζί σας», ήταν στα ελληνικά τα πρώτα λόγια, που απηύθυνε ο Πάπας Βενέδικτος 16ος μόλις έφτασε για τριήμερη επίσκεψη στην Κύπρο, την «αγιότοκο νήσο», όπως αποκαλούν οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς την Κύπρο, λόγω της πληθώρας των Αγίων και Μαρτύρων, που ανέδειξε παρά το μικρό της μέγεθος.  Στη σκάλα του αεροσκάφους, που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Πάφου, ανέμεναν και υποδέχθηκαν τον Πάπα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, και η σύζυγός του Έλση. Εξάλλου, στρατιωτικό άγημα και φιλαρμονική της αστυνομίας απέδωσαν τιμές και ανακρούστηκαν ο εθνικός ύμνος και ο ύμνος του Βατικανού.

    Ακολούθως, ο Πάπας συνοδευόμενος από το προεδρικό ζεύγος της Κύπρου εισήλθε στην αίθουσα επισήμων του αεροδρομίου, όπου έγινε δεκτός με θερμά χειροκροτήματα και κατευθύνθηκε αμέσως προς τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου, Χρυσόστομο, και τον μητροπολίτη Πάφου, Γεώργιο, με τους οποίους αντάλλαξε θερμό αδελφικό ασπασμό.

    Καλωσορίζοντας τον Πάπα στην Κύπρο, ο Πρόεδρος Χριστόφιας τόνισε πως «η Κύπρος έχει ανάγκη τον ειρηνικό λόγο σας, δεδομένης της δύσκολης κατάστασης, που αντιμετωπίζει στα κατεχόμενα εδάφη της».

    Ο Πάπας Βενέδικτος 16ος, ο οποίος ευλόγησε ένα μικρό δενδρύλλιο ελιάς, απαντώντας στην προσφώνηση του Κύπριου Προέδρου, τόνισε ότι η Κύπρος από την αρχαιότητα αποτελεί σταυροδρόμι πολιτισμών και θρησκειών. Υπογράμμισε δε, ότι μετά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση η Κυπριακή Δημοκρατία αποκομίζει οφέλη οικονομικά και πολιτικά.

    Από το αεροδρόμιο της Πάφου ο Πάπας θα κατευθυνθεί στον βυζαντινό ναό της Αγίας Κυριακής Χρυσοπολίτισσας, που βρίσκεται στον χώρο των ερειπίων της ρωμαϊκής Πάφου, όπου κήρυξαν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας. Εκεί βρίσκεται και η στήλη, στην οποία, σύμφωνα με απόκρυφες διηγήσεις, οι Ρωμαίοι τιμώρησαν τον Απόστολο Παύλο.

Ο ναός της Αγίας Κυριακής έχει παραχωρηθεί από την Μητρόπολη Πάφου στους Καθολικούς και Αγγλικανούς για τις λατρευτικές τους ανάγκες.

Ο ναός είναι ρυθμού σταυροειδούς μετά τρούλου και αποτελεί κτίσμα διαφόρων χρονικών φάσεων μεταξύ 12ου και 15ου αιώνα. Είναι κτισμένος δε στα ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής των αρχών του 6ου αιώνα.

Ο Πάπας θα εισέλθει στο ναό για να προσευχηθεί. Στη συνέχεια στον αρχαιολογικό χώρο θα τελεστεί «  Οικουμενική Ιερουργία» , στην οποία χορός ιεροψαλτών με χοράρχη τον κ. Χρίστο Αριστείδου θα ψάλει τα απολυτίκια των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα, και το απολυτίκιο της εορτής της Πεντηκοστής, η οποία είναι για όλους η γενέθλια μέρα της Εκκλησίας του Χριστού. Εκκλησιαστικούς ύμνους θα ψάλει και χορωδία Καθολικών.

Από ειδική εξέδρα ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος θα απευθύνει χαιρετισμό και θα απαντήσει ο Πάπας, στον οποίο θα προσφέρει αναμνηστικό δώρο ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος. Στο χώρο αυτό λένε οι ιστορικές πηγές ήταν η έδρα της Επισκοπής Πάφου μέχρι την κατάληψη της Κύπρου από τους Φράγκους, οι οποίοι εκδίωξαν από τις επισκοπικές τους έδρες τον Αρχιεπίσκοπο και τους άλλους επισκόπους της Εκκλησίας της Κύπρου , τις οποίες κατέλαβε η Λατινική Ιεραρχία.

Με την ολοκλήρωση της τελετής ο Πάπας θα αναχωρήσει για την Λευκωσία, όπου θα καταλύσει στο  μεσαιωνικό μοναστήρι των Φραγκισκανών της Λευκωσίας   , που βρίσκεται επί της «νεκρής ζώνης» στην Πύλη Πάφου  και απέναντι από την είσοδο του υπάρχει φυλάκιο της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ. 

Λόγω της θέσης του  μοναστηριού ο Πάπας θα αντικρύσει ιδίοις όμασι τα σημάδια και τις καταστροφές  της εισβολής  του 1974. Ο Γερμανός Ποντίφηκας, που ασφαλώς έχει την  εμπειρία του διαχωρισμού από το Βερολίνο, θα έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με το μοναδικό τείχος, που διαιρεί σήμερα την πρωτεύουσα μιας Ευρωπαϊκής χώρας.

Ομιλία του Προέδρου της Kυπριακής   Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια κατά την τελετή υποδοχής της Α.Α. Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ', στο Αεροδρόμιο Πάφου

Άγιε Πατέρα,

Με μεγάλη χαρά Σας καλωσορίζω εκ μέρους της Κυβέρνησης και του λαού της Κύπρου και εμού προσωπικά στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι μεγάλη τιμή για μας να υποδεχθούμε την Αυτού Αγιότητα τον Πάπα για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία του νησιού μας. Εσείς, ως βαθύς μελετητής των Πατέρων της Εκκλησίας και της
θεολογικής σκέψης, είναι φυσιολογικό να εκδηλώνετε την ευαισθησία Σας με την επιθυμία να επισκεφθείτε την Πάφο, ακολουθώντας τα ίχνη της πρώτης Αποστολικής περιοδείας του Αποστόλου Παύλου που, συνοδευόμενος από τον Απόστολο Βαρνάβα, δίδαξε το Χριστιανισμό στην Κύπρο, ως πρώτο σταθμό προς την Ευρώπη.

Σας υποδεχόμαστε, Άγιε Πατέρα, στην Πάφο και στην Κύπρο. Η παρουσία Σας εδώ μεταφέρει ηχηρό μήνυμα υπέρ της επικράτησης της ειρήνης έναντι του μίσους και του πολέμου. Μοιραζόμαστε μαζί Σας το ίδιο όραμα για την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι κοινός ο αγώνας μας ενάντια στη φτώχεια, τον αποκλεισμό, την αδικία
και την πείνα που δυστυχώς ακόμα μαστίζουν ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη μας.

Η Κύπρος έχει ανάγκη τον ειρηνικό λόγο Σας, δεδομένης της δύσκολης κατάστασης που αντιμετωπίζει στα κατεχόμενα εδάφη της. Επιτρέψτε μου να πω ότι η Κύπρος έχει ανάγκη την προσευχή Σας και την συνδρομή Σας για να επανακτήσει σύντομα την ενότητα και την ελευθερία της. Γι' αυτό είμαστε ευγνώμονες για τις ημέρες που θα
βρίσκεστε ανάμεσα μας. Η παρουσία Σας στη χώρα μας αποτελεί αναντίλεκτα ένα ιστορικό γεγονός.

Η Κύπρος είναι γη αποστολική, με χριστιανικές ρίζες δύο χιλιετιών. Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου, περιλαμβανομένου του τάφου και της Σταυροπηγιακής Μονής του Αποστόλου Βαρνάβα, καθώς και άλλα 500 περίπου θρησκευτικά μνημεία εξακολουθούν να βρίσκονται υπό κατοχή
από τον τουρκικό στρατό. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι για διάστημα πέραν των 35 χρόνων η πολιτιστική και θρησκευτική μας κληρονομιά στις κατεχόμενες περιοχές εσυλήθη και καταστρέφεται συστηματικά, γεγονός που αποτελεί απώλεια για το σύνολο της ανθρωπότητας.

Η προσπάθεια μας είναι η επίτευξη δίκαιης λύσης του κυπριακού προβλήματος μέσω διαπραγματεύσεων, η οποία θα οδηγήσει σε πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων κατοχής και αποκατάσταση των δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του Κυπριακού λαού. Στον αγώνα μας αυτό οι πνευματικές αξίες του λαού μας
είναι όπλο που μας θωρακίζει ενάντια στην αλλοίωση και φθορά που επιφέρει ο χρόνος. Είμαστε ελεύθεροι από εθνικιστικές προκαταλήψεις. Ο αγώνας μας είναι αγώνας για τον ʼνθρωπο, ανεξαρτήτως γλώσσας, θρησκείας και πολιτισμικής ταυτότητας. Και σε αυτό το ευγενές όραμα είμαστε, με την Αγιότητά Σας, συνοδοιπόροι.

Είμαι βέβαιος ότι η επίσκεψή Σας, Άγιε Πατέρα, θα καταστεί σημείο αναφοράς και Σας ευχαριστώ και πάλι, εκ μέρους του λαού της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, που αποδεχθήκατε την πρόσκληση μου. Σας εύχομαι καλή διαμονή.
 

Πηγή:amen.gr

῾Η προσφώνηση τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Κύπρου πρός τόν Πᾶπα

Προσφώνηση τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου

κ.κ.Χρυσοστόμου προς τον Πάπα Ρώμης κ. Βενέδικτο.

Πάφος 4 Ιουνίου 2010.

Αγιώτατατε Πάπα τής Πρεσβυτέρας Ρώμης, κύριε Βενέδικτε,

Καλώς ήλθατε στη Νήσο των Αγίων και των Μαρτύρων,

Καλώς ήλθατε στην πρώτη εξ Εθνών Εκκλησία, που ίδρυσαν οι Απόστολοι Βαρνάβας, Παύλος, και Μάρκος.

Καλώς ήλθατε στην Εκκλησία των Αποστόλων, δια την ίδρυση τής οποίας το Πνεύμα το Άγιο τους ξεχώρισε από τούς άλλους αδελφούς και τους απέστειλε προς τα Έθνη.

«Ούτοι μεν ούν εκπεμφθέντες υπό τού Πνεύματος τού Αγίου κατήλθον εις την Σελεύκειαν, εκείθεν τε απέπλευσαν εις την Κύπρον. Και γενόμενοι εν Σαλαμίνι κατήγγελλον τον λόγον τού Θεού εν ταις συναγωγαίς των Ιουδαίων… { Διήλθον } δε την νήσον άχρι Πάφου…".

Σ’ αυτόν εδώ τον χώρο Αγιώτατε ευρισκόταν η Συναγωγή των Ιουδαίων και από αυτόν εδώ τον χώρο απηύθυναν τον λόγο τού Θεού προς τους Ιουδαίους ο Βαρνάβας και ο Παύλος.

Αλλά ο « Λόγος τού Θεού ου δέδεται». ( 2 Τιτ. 2, 9 ). Δεν θα ήταν ποτέ δυνατό το Πνεύμα της Αγάπης τού Σαρκωθέντος, Σταυρωθέντος και Αναστάντος Κυρίου να παραμείνει περιορισμένο ανάμεσα στους Ιουδαίους. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο « ίνα πάς ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» ( Ιωάν. 3, 16).

Εντολή τού Αγίου Πνεύματος ήταν να απευθυνθούν και προς τα Έθνη. Έτσι όταν ο Ρωμαίος Ανθύπατος, Σέργιος Παύλος, «ο συνετός» κατά τον Λουκά, προσεκάλεσε τους Αποστόλους «ακούσαι τον λόγον τού Θεού», ( Πράξεων 13,7) ούτοι μετά χαράς προσήλθον εις τον απέναντι μας χώρο, όπου βρισκόταν η πολιτική διοίκηση τού νησιού, για να διαλαλήσουν τον λόγο τού Θεού, για πρώτη φορά, και στους εθνικούς.

Στο σημείο αυτό «ο Βαρνάβας και ο Παύλος αντήλλαξαν τους ρόλους των. Εδώ είχε θέση όχι ο Κύπριος, αλλά ο Ρωμαίος Πολίτης».

Από της ώρας αυτής ο Παύλος είναι ο αρχηγός τής ιεραποστολής. Γίνεται δε και αλλαγή τού ονόματός του. Ουδαμού πλέον στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται το όνομα Σαύλος αλλά Παύλος!

Σ’ αυτήν εδώ την πόλη λαμβάνει χώρα το πρώτο θαύμα τού Αποστόλου, που καταγράφεται στας δέλτους τής Καινής Διαθήκης. Εδώ επίστευσε ο πρώτος Ευρωπαίος επίσημος και βαπτίστηκε στο όνομα τής Αγίας Τριάδος. Εδώ έπεσε το πρώτο επίσημο οχυρό τής ειδωλολατρίας και στη θέση της στήθηκε περίλαμπρη η δόξα τού Σταυρού, η οποία έμελλε σταδιακώς να καλύψει ολόκληρη την Ευρώπη και να διαμορφώσει το ιστορικό της γίγνεσθαι.

Εντεύθεν άρχονται, Αγιώτατε, οι χριστιανικές ρίζες τής Ευρώπης και εντεύθεν εκπηγάζουν οι πνευματικές της πηγές. Το βάθρο του χριστιανικού πολιτισμού τής Ευρώπης άρχισε να οικοδομείται στο μέρος αυτό όπου με ιστορική συγκίνηση ιστάμεθα. Γι’ αυτό και δικαίως θεωρείται η Κύπρος σαν η «Πύλη τού Χριστιανισμού τής Ευρώπης».

Εδώ στην Πάφο, μετά τα θαυμαστά αυτά γεγονότα που έλαβαν χώρα, καθιερώνεται πλέον ο Παύλος, ως ο απόστολος των Εθνών, ο οποίος έμελλε να αναδειχθεί ο μεγάλος σπορέας τού άρτου τής ζωής στη δική Σας καθέδρα και σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Αγιώτατε,

Από το 45 μ.Χ., που πάτησαν οι Απόστολοι το πόδι τους στο νησί μας, μέχρι σήμερα, η Εκκλησία τής Κύπρου έχει μία διαχρονική καρποφόρα χριστιανική πορεία. Μέσα σ’ αυτή τη μακροχρόνια διαδρομή της διήλθε από «συμπληγάδες πολλές», έζησε νύχτες ασέληνες, εγνώρισε πολλούς κατακτητές, διήλθε «δια πυρός και ύδατος», αλλά καθοδηγούμενη υπό τού Παναγίου Πνεύματος όχι μόνο επιβίωσε αλλά και συνεχίζει να δίδει την ορθόδοξη χριστιανική μαρτυρία της, εκπληρώνουσα τη θεήλατη αυτής αποστολή.

Αλλά – φεύ - από το 1974 μέχρι σήμερα, η Κύπρος μας και η Εκκλησία της διέρχονται την πιο δύσκολη ιστορική τους καμπή.

Η Τουρκία, που μας επετέθη βάρβαρα και κατέκτησε με τη δύναμη των όπλων το 37% του πατρίου εδάφους μας, προχωρεί με την ανοχή τής δήθεν «πολιτισμένης» ανθρωπότητας στην εφαρμογή των ανόσιων σχεδίων της, που συνίστανται πρώτα στην προσάρτηση των κατεχομένων εδαφών μας κι ύστερα ολόκληρης της Κύπρου.

Εφάρμοσε και στην περίπτωσή μας ένα σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος. Εξεδίωξε τους Ορθόδοξους Χριστιανούς από τις πατρογονικές εστίες τους κι έφερε, και εξακολουθεί να φέρνει, εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους από την Ανατολία, αλλοιώνοντας έτσι τον δημογραφικό χαρακτήρα τής Κύπρου. Επιπρόσθετα άλλαξε και όλα τα ιστορικά τοπωνύμια με άλλα τουρκικά.

Ιδιαίτερα η πολιτιστική κληρονομιά λεηλατήθηκε ανελέητα και τα χριστιανικά μας μνημεία καταστρέφονται ή πωλούνται στις αγορές των αρχαιοκαπήλων σε μια προσπάθεια εξαφάνισης κάθε τι τού Ελληνικού και τού Χριστιανικού.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι και με την παρούσα οδυνηρή δοκιμασία, η οποία από το 1974 ταλανίζει το χριστεπώνυμο πλήρωμα τής Εκκλησίας μας, ο Πανάγαθος και Φιλάνθρωπος και Παντελεήμων Κύριος δεν θα αποστρέψει το πρόσωπο Αυτού από τον δοκιμαζόμενο λαό μας αλλά θα μάς χαρίσει την Ειρήνη, την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη παρέχοντας έτσι την «πεπληρωμένην» χαρά που προσφέρει η παρουσία Του εις τας καρδίας ημών.

Στον αγώνα μας αυτό, Αγιώτατε, τον οποίο ο πάσχων λαός μας διεξάγει με την καθοδήγηση τής ηγεσίας του, θέλουμε να έχουμε και τη ιδική Σας ενεργό συμπαράσταση. Προσβλέπουμε στη βοήθειά Σας, για περιφρούρηση και σεβασμό των ιερών μας μνημείων και τής πολιτιστικής μας κληρονομιάς, για κατίσχυση των διαχρονικών αξιών τού χριστιανικού μας πνεύματος, οι οποίες σήμερον καταπατούνται βάναυσα από την Τουρκία, η οποία επιθυμεί να έχει ευρωπαϊκή πορεία.

Αγιώτατε,

Έχοντας τη χαρά να έχουμε εν τω μέσω τής αγάπης μας Εσάς και τη Συνοδεία Σας, επιθυμούμε να Σάς απευθύνουμε για μια ακόμη φορά, ο πρόεδρος τής Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση, η Ιερά Σύνοδος, το χριστεπώνυμο πλήρωμα τής Εκκλησίας μας κι’ εγώ προσωπικώς, το «ως εύ παρέστητε», ευχόμενοι ευχάριστη παραμονή.

Εκκλησία Κύπρου


Πηγή: http://aktines.blogspot.com

Ἡ θεολογική διαθήκη τοῦ π. Γεωργίου Φλωρόφσκι (Fr. George Florovsky)

 

«

«Πρέπει νά θεολογοῦμε ὄχι γιά νά ἱκανοποιοῦμε τή διανοητική μας περιέργεια, θεμιτό καί ἄν εἶναι αὐτό, ἀλλά γιά νά ζοῦμε, νά ἔχουμε ζωή περισσή ἐν τῇ Ἀληθείᾳ, ἡ ὁποία, τελικά, δέν εἶναι ἕνα σύστημα ἰδεῶν, ἀλλά ἕνα Πρόσωπο, ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Στό ζήτημα αὐτό μόνο οἱ Πατέρες μποροῦν νά εἶναι σίγουροι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί».

Ἀξίζει νά διαβάσουμε τό παρακάτω κείμενο τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Φλωρόφσκι (1893-1979) πού τό τιτλοφορεῖ ὁ ἴδιος ὡς τήν «θεολογική του διαθήκη». Πρόκειται γιά ἕνα χειρόγραφο πού δέν πρόλαβε νά ὁλοκληρώσει καί βρέθηκε μετά τόν θάνατο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θεολόγου ἀπό τόν Andrew Blane, ὁ ὁποῖος καί τό δημοσιεύει.

«Σέ μιὰ τόσο ἐπίσημη περίσταση ὅπως αὐτή, μόνο λόγια εὐχαριστίας κι εὐγνωμοσύνης ἁρμόζουν. Πράγματι, εἶμαι βαθιά συγκινημένος ἀπό αὐτό τό γενναιόδωρο δεῖγμα ἀναγνώρισης ποὺ ἡ Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου θέλησε νά μοῦ ἀπονείμει. Ὅμως, ξέρω, προφανῶς καλύτερα ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλο, καί τίς ἀποτυχίες μου καί τά μειονεκτήματά μου. Ξέρω πράγματι ὅτι ἤμουν ἕνας ὀκνηρός δοῦλος ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος. Καί μάλιστα ξέρω πολύ καλά πόσα πράγματα δέν ἔχω κάνει, πράγματα ποὺ ἔπρεπε νά ἔχω κάνει, καί πόσα πολλά πράγματα ἔκανα ποὺ δέν ἔπρεπε νά κάνω.

Δέν ἔλαβα κανονική θεολογική ἐκπαίδευση (παρόλο ποὺ τό φταίξιμο δέν εἶναι δικό μου). Εἶμαι αὐτοδίδακτος στήν θεολογία, κάτι σάν ἐρασιτέχνης, αὐτοδημιούργητος – γιά νά χρησιμοποιήσω μιὰν ἀμερικανική ἔκφραση. Ἐκπαιδεύτηκα γιά νά γίνω καθηγητής ἱστορίας καί φιλοσοφίας.

Ὄντως, τήν ἀκαδημαϊκή σταδιοδρομία μου τήν ἄρχισα ὅταν ἤμουν ἀκόμη στή Ρωσία, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, ὡς Ἐπισκέπτης Καθηγητής τῆς Φιλοσοφίας, καί τό μόνο μάθημα ποὺ δίδαξα μ΄ αὐτή τήν ἰδιότητα στό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀδησσοῦ ἦταν Φιλοσοφία τῶν Φυσικῶν Ἐπιστημῶν. Τή θεολογία μου δέν τήν ἔμαθα στό σχολεῖο, ἀλλά στήν Ἐκκλησία, μετέχοντας στή λατρεία της. Τήν ἄντλησα πρῶτα ἀπό τά λειτουργικά βιβλία καί, πολύ ἀργότερα, ἀπό τά γραπτά τῶν ἁγίων Πατέρων.

Ὅταν τό 1926 μοῦ προτάθηκε νά διδάξω Πατρολογία στό νεοσύστατο Ὀρθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο τοῦ Παρισιοῦ, ἤμουν ἐντελῶς ἀπροετοίμαστος γιά κάτι τέτοιο. Ἔπρεπε πρῶτα νά μάθω αὐτό ποὺ ἔπρεπε νά διδάξω. Δέν ντρέπομαι γι΄ αὐτό. Πολλοί ἔχουν βρεθεῖ σ΄ αὐτὴ τή θέση. Ἡ φράση αὐτή ἀνήκει, παρεμπιπτόντως, στόν σπουδαιότερο θεολόγο καί ἱεράρχη τοῦ περασμένου αἰώνα, στόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Φιλάρετο τῆς Μόσχας. Καί αὐτός μάθαινε τά ἀντικείμενά του ἐνῶ τά δίδασκε στήν Ἀκαδημία τῆς Ἁγίας Πετρούπολης.

Ἡ δική μου μέθοδος μελέτης ἦταν πολύ ἁπλή. Τά δύο πρῶτα χρόνια τῆς δουλειᾶς μου ὡς καθηγητὴς στό Παρίσι διάβαζα συστηματικά τά ἔργα τῶν πιό σημαντικῶν Πατέρων, κάποια στό πρωτότυπο, κάποια σέ μετάφραση. Μελέτησα κατά κύριο λόγο πηγές πρίν στραφῶ στή λόγια γραμματεία. Πιθανόν νά εἶναι αὐτός ὁ λόγος ποὺ φαίνομαι τόσο «παλιομοδίτης». Δέν ξεκίνησα μέ τίς «καλύτερες κριτικές», καί γι΄ αὐτό ἡ κριτική οὔτε μέ ζάλισε οὔτε μέ διέφθειρε. Ἀντίθετα, ἐξαιτίας αὐτοῦ ἀπέκτησα ἀνοσία γιά πάντα ἔναντι τῆς ρουτίνας, ἔναντι ἐκείνης τῆς «θεολογίας τῆς ἐπανάληψης» ἡ ὁποία βρίθει ἀπό ἀρχαϊκούς τύπους καί φράσεις, ἀλλά τόσο συχνά τῆς λείπει τελείως τό πνεῦμα ζωντάνιας.

Οἱ Πατέρες μέ δίδαξαν τή χριστιανική ἐλευθερία. Ὑπῆρξαν παραπάνω ἀπό ἁπλοί νομοθέτες• ἦταν ἀληθινοί προφῆτες μέ τήν ἀληθινή σημασία τῆς λέξης – ἀντικρυζαν τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ. (Ἦταν πρωτίστως ἄνθρωποι μέ ἐνόραση καί πίστη). Ἦταν ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ὁραματιστές. Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος ποὺ μέ ὁδήγησε ἀρκετά νωρίς στήν ἰδέα αὐτοῦ ποὺ τώρα ὀνομάζω «νεοπατερική σύνθεση». Ὀφείλει νά εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό συλλογή Πατερικῶν ρητῶν καί διατυπώσεων. Πρέπει νά εἶναι μία σύνθεση, μία δημιουργική ἐπανεπιβεβαίωση ὅλων ἐκείνων τῶν ἐνοράσεων ποὺ χορηγήθηκαν στούς ἁγίους τοῦ παρελθόντος. Πρέπει νά εἶναι Πατερική, πίστη στό πνεῦμα καί τό δράμα τῶν Πατέρων – ad mentem Patrum. Ἀλλά ταυτόχρονα, πρέπει νά εἶναι καί νεοπατερική, καθώς ἀπευθύνεται στή νέα ἐποχή, μέ τά δικά της προβλήματα καί ἐρωτηματικά. Μ΄ αὐτό τό πνεῦμα καί μ΄ αὐτόν τόν τρόπο ἔγραψα, ἤδη τριάντα χρόνια πρίν, τίς δύο θεολογικές μου ἐργασίες, γιά τό Δόγμα τῆς Δημιουργίας καί τό Δόγμα τῆς Ἀπολύτρωσης, τίς ὁποῖες ἀκόμη θεωρῶ τά μεγαλύτερα ἐπιτεύγματά μου, καί ἴσως τά μοναδικά.

Δυστυχῶς, λίγο ἀργότερα περισπάστηκα. Δέν μπόρεσα νά ἀντισταθῶ στούς πειρασμούς. Ἄφησα τή δουλειά μου πάνω στούς Πατέρες ἡμιτελῆ: ἀπό τούς πέντε προγραμματισμένους τόμους, μόνο δύο ὁλοκληρώθηκαν, κι αὐτοί στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ΄30. Ἀντί νά ὁλοκληρώσω αὐτή τή δουλειά, στράφηκα στή ρωσική θεολογία καί αὐτή ἡ μελέτη ὁλοκληρώθηκε τήν παραμονή ἀκριβῶς τοῦ πρόσφατου πολέμου. Αὐτή ἡ μελέτη, ὅμως, ἀποδείχθηκε ἔργο μᾶλλον ἀποδόμησης παρά οἰκοδόμησης. Τήν ἴδια ἐποχή ἐμπλεκόμουν σέ διάφορες οἰκουμενικές δραστηριότητες, στήν ἀρχή σέ περιορισμένη κλίμακα. Γιά πολλά χρόνια περνοῦσα τίς καλοκαιρινές μου διακοπές στήν Ἀγγλία, ἐξηγώντας τήν Ὀρθοδοξία σέ Ἀγγλικανούς φοιτητές καί λαϊκούς, καί ταξιδεύοντας ἀπό κολλέγιο σέ κολλέγιο καί ἀπό πόλη σέ πόλη. Ἀργότερα ἀναμίχθηκα στή μείζονα οἰκουμενική κίνηση τῆς «Πίστης καί Τάξης».

Δέν μετανιώνω γιά ὅλα αὐτά, γιά αὐτοῦ τοῦ εἴδους τίς «παρακάμψεις». Ἐπίσης ἀπήλαυσα πάρα πολύ τή διδασκαλία, στά χρόνια του πολέμου, στά ρωσικά σχολεῖα δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, στήν Bela Crkva καί στό Βελιγράδι. Ἔμαθα πολλά διδάσκοντας. Καί ἀνακάλυψα ὅτι ἡ διδασκαλία εἶναι, καί πρέπει νά εἶναι, κάτι παραπάνω ἀπό παροχή γνώσης. Ὁ δάσκαλος ἔχει νά διδάξει ζωντανά πρόσωπα, ἀδελφούς καί ἀδελφές του ἐν Χριστῷ, καί νά τούς διδάξει γιά τή ζωή, γιά τήν αἰώνια ζωή ἐν τέλει. Ἀκόμη καί ὡς δάσκαλος, πρέπει κανείς νά παραμένει μαθητής, κάτι ποὺ πράγματι εἶναι ἀναπόφευκτο.

Μοῦ ἀρέσει νά μαθαίνω. Μοῦ ἀρέσει νά παραμένω in statu pupilari [σέ κατάσταση μαθητείας]. Δέν εἶναι μήπως ἡ ἀνώτερη βαθμίδα τό νά εἶσαι μαθητής, μαθητής τοῦ ἑνός καί μόνου Κυρίου, τοῦ μόνου στόν ὁποῖο ἀνήκει δικαιωματικά ὁ τίτλος τοῦ Διδασκάλου; Κανένας μέσα στήν Ἐκκλησία δέν πρέπει νά θεωρεῖ τόν ἑαυτό του δάσκαλο. Ὁ μόνος Διδάσκαλος εἶναι ὁ Χριστός. Ὅμως, καί πόσα ἔχουν μείνει ἀπραγματοποίητα! Ἔγραψα λιγότερα ἀπό ὅσα ὄφειλα ἤ μποροῦσα πιθανόν νά γράψω. Καί τώρα προφανῶς εἶναι πιά πολύ ἀργά. Ἐλπίζω, ὅμως, ὅτι θά μοῦ δοθεῖ ὁ χρόνος νά συντάξω τή «θεολογική διαθήκη» μου καί νά μεταφέρω τή βαθειά μου ἔγνοια γιά τίς μέλλουσες γενιές.

Αὐτή ἡ διαθήκη περιλαμβάνει τρία κύρια σημεῖα.

Πρῶτον, ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία πρέπει νά εἶναι μία ἱστορική θεολογία. Ἕνας διακεκριμένος Βρετανός ἱστορικός εἶπε πρόσφατα: «Ὁ Χριστιανισμός εἶναι μία καθημερινή πρόσκληση στή μελέτη τῆς ἱστορίας» (F. Μ. Powicke). Κι ἕνας ἄλλος σύγχρονος ἐρευνητής ὑποστήριξε, πολύ σωστά, ὅτι «ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν πιστεύουμε σέ ἰδέες, ἀλλά σέ ἕνα Πρόσωπο» (Dom Ansgar Venier) καί αὐτό τό πρόσωπο εἶναι ὁ ἀγαπημένος μας Κύριος καί Σωτήρας, Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Θεολογία δέν εἶναι διαλεκτική ἐννοιῶν, ἀλλά ὁμολογία πίστης. Ὁ Θεός μας εἶναι Θεός δρῶν, ὁ ὁποῖος δρᾶ στήν ἱστορία, ἀπό τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, συνεχίζει νά δρᾶ στίς ζωές μας καί θά συνεχίζει νά δρᾶ μέχρι ὁ Κριτής νά ἔρθει γιά νά ἐλέγξει ζώντας καί νεκρούς. Ἡ Θεολογία εἶναι ἑπομένως ἡ μελέτη τῶν θείων πράξεων.

Δεύτερον, καθώς μελετᾶμε αὐτές τίς πράξεις τοῦ Θεοῦ ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μέ αὐτό ποὺ ἔχει εὔστοχα περιγραφεῖ ἀπό τόν Gerhardt Kittel ὡς «τό σκάνδαλο τῆς ἰδιαιτερότητας». Ἡ σωτηρία «ἐκ τῶν ἑβραίων ἐστιν» καί κηρύχτηκε στόν κόσμο στήν ἑλληνική γλώσσα. Πράγματι, τό νά εἶσαι Χριστιανός σημαίνει νά εἶσαι Ἕλληνας, ἐφόσον ἡ βασική μας αὐθεντία θά εἶναι γιά πάντα ἕνα ἑλληνικό βιβλίο, ἡ Καινή Διαθήκη. Τό χριστιανικό μήνυμα ἔχει διά παντός διατυπωθεῖ σέ ἑλληνικές κατηγορίες. Αὐτό μέ καμιά ἔννοια δέν σήμανε συνολική πρόσληψη τοῦ Ἑλληνισμοῦ καθαυτοῦ, ἀλλά ἀνατομία τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τό παλιό ἔπρεπε νά πεθάνει, τό νέο ὅμως παρέμενε ἑλληνικό: ὁ χριστιανικός Ἑλληνισμός τῆς δογματικῆς μας, ἀπό τήν Καινή Διαθήκη μέχρι τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ἤ μᾶλλον μέχρι σήμερα. Προσωπικά εἶμαι ἀποφασισμένος νά ὑπερασπιστῶ αὐτή τή θέση, καί μάλιστα σέ δύο διαφορετικά μέτωπα: καί κατά τῆς ὄψιμης ἀναβίωσης τοῦ ἑβραϊσμοῦ, καί κατά ὅλων τῶν προσπαθειῶν ἐπαναδιατύπωσης δογμάτων σέ κατηγορίες σύγχρονων φιλοσοφιῶν, εἴτε γερμανικῶν, εἴτε δανέζικων, εἴτε γαλλικῶν (Χέγκελ, Χάϊντεγκερ, Κίρκεργκωρ, Μπέργκσον, Teilhard de Chardin), καί σέ κατηγορίες τοῦ ὑποτιθέμενου Σλαβικοῦ πνεύματος. Ἡ θέση μου, ὁμολογουμένως, χρειάζεται ἀκριβολογία καί ἀνάλυση, ἀλλά αὐτό δέν εἶναι τοῦ παρόντος.

Τρίτο καί τελευταῖο, πρέπει νά θεολογοῦμε ὄχι γιά νά ἱκανοποιοῦμε τή διανοητική μας περιέργεια, θεμιτό καί ἄν εἶναι αὐτό, ἀλλά γιά νά ζοῦμε, νά ἔχουμε ζωή περισσή ἐν τῇ Ἀληθείᾳ, ἡ ὁποία, τελικά, δέν εἶναι ἕνα σύστημα ἰδεῶν, ἀλλά ἕνα Πρόσωπο, ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Στό ζήτημα αὐτό μόνο οἱ Πατέρες μποροῦν νά εἶναι σίγουροι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί.

Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν ἕνα πρόγραμμα. Εἶναι τό πρόγραμμα βάσει τοῦ ὁποίου ἐγώ πορεύτηκα στό λογικό μου ἐγχείρημα. Τώρα, μόνη μου ἐλπίδα εἶναι ὅτι ὁ Κύριός μας ἀγκαλιάζει ἀκόμη καί τίς προθέσεις μας.

Πηγή: http://www.agiazoni.gr

᾿Επιστολή διαμαρτυρίας ἑνός πατέρα γκέι παιδιῶν (!!!) καί ἡ ἀποστοστομωτική ἀπάντηση πού ἔλαβε ἀπό ἕναν νοήμονα ἀναγνώστη!

 

Σχόλιο klision: ῎Αν ὑπάρχουν σήμερα στήν ῾Ελλάδα τέτοιοι βλαμμένοι πατεράδες καί μάλιστα καθηγητάδες, τότε ἀλίμονο στήν ῾Ελλάδα, ἀλίμονο στούς νέους. Πολύ  τή διαφημίζουν τήν αὐριανή παρέλαση καί μακάρι νά σπάσει ὁ διάβολος τό ποδάρι του...

Με αφορμή την αφίσα του Athens Pride και τον ρατσιστικό σχολιασμό της στο troktiko.gr (το οποίο μιλά για "κακές αδελφές", ένας πατέρας πέντε παιδιών, τρία εκ των οποίων είναι γκέι/αμφί, έστειλε την ακόλουθη επιστολή διαμαρτυρίας, την οποία αναδημοσιεύουμε. "Καλησπέρα σας, Ορμώμενος από το συγκεκριμένο άρθρο του ιστολογίου σας, αποφάσισα να σας γράψω για να διαμαρτυρηθώ έντονα για το τεράστιο πλήγμα που διαπράξατε στην ψυχική υγεία της οικογένειάς μου. Είμαι καθηγητής πανεπιστημίου, ετεροφυλόφιλος, πατέρας πέντε παιδιών - τρία εκ των... οποίων ανήκουν στην lgbt κοινότητα (μία αμφιφυλόφιλη κόρη και δύο ομοφυλόφιλοι γιοι). Στηρίζω την οικογένειά μου και νοιάζομαι γι'αυτήν πιο πολύ και από τη ζωή μου. Οι γυναίκα μου κι εγώ έχουμε υποστεί υπερμέγεθες σοκ από τον τρόπο που αντιμετώπισε ο συγγραφέας του άρθρου, το γεγονός. Το Athens Pride Festival ή αλλιώς Φεστιβάλ Ομοφυλόφιλης, Αμφιφυλόφιλης, Διαφυλικής και Διεμφυλικής Υπερηφάνειας, είναι ένα μέγα γεγονός διεκδίκησης Ισότητας και Δικαιωμάτων, δηλαδή του αυτονόητου. Διεκδίκησης του πάγιου ρητού του Συντάγματος πως όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι μεταξύ τους και ίσοι απέναντι στο Νόμο όπως και εξάλειψης των απόψεων των ομοφοβικών υπανθρώπων. Κάθε άλλο λοιπόν, παρά πάρτυ. Ο στόχος της αφίσας είναι, προφανώς, συμβολικός υπό την έννοια της καθολικής ύπαρξης τέτοιων ανθρώπων οι οποίοι δε βρίσκονται στα γεμάτα άγνοια στερεότυπα. Δεν είναι συνεπώς στερεοτυπικές και ταμπελοποιημένες ομάδες ανθρώπων, αλλά είναι παντού, από την οικογένειά μου, μέχρι την Αρχιεπισκοπή, το Στρατό, την Κυβέρνηση, τη Βουλή, την καθημερινή κοινωνία, τον εργαζόμενο της διπλανής πόρτας, το συνταξιούχο, το νεογέννητο μωρό και φυσικά ΚΑΙ τον άγνωστο στρατιώτη, καθότι συμβολίζει τους άγνωστους στρατιώτες που χάθηκαν υπέρ της πατρίδος στους οποίους μέσα, ήταν και άτομα της κοινότητας, κοκ. Το να είμαι ένα άτομο με παιδεία, μου το δίδαξαν οι γονείς μου, αυτό συνεπάγεται το γεγονός πως αντιμετωπίζω τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εμένα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όσο και αν ταράζομαι από το γεγονός πως διαπιστώνω ότι δεν υπάρχω μόνο εγώ και οι προτιμήσεις μου, στον κόσμο! Δε θα μπορούσε, επίσης, να μη με συνταράξει συθέμελα το γεγονός πως αναφέρεστε με τον πιο ανάρμοστο τρόπο στο πρόσωπο μιας τεράστιας κοινότητας, μιας κοινότητας που περιλαμβάνει Ομοφυλόφιλα /-ους αγόρια/άντρες, Ομοφυλόφιλα /-ες κορίτσια/γυναίκες, Αμφιφυλόφιλα /-ους αγόρια/άντρες, Αμφιφυλόφιλα /-ες κορίτσια/γυναίκες και Διαφυλικούς /-ες, Διεμφυλικούς /-ες (άτομα που έχουν προβεί σε επέμβαση διόρθωσης φύλου και μη, αντίστοιχα) και φυσικά ΟΧΙ αδερφές, καλές ή κακές. Ντροπή στον προκατειλημμένο συγγραφέα, ΝΤΡΟΠΗ για την ανεύθυνη αντιμετώπισή του, με τεράστια έλλειψη παιδείας και επαφής με τη Σύγχρονη πραγματικότητα. Το κήρυγμα μίσους στο οποίο προβαίνει ο συγγραφέας, διώκεται στη Σύγχρονη νομική πραγματικότητα και μη ύπαρξη Δημόσιας Απολογητικής τοποθέτησής του στο πρόσωπο της κοινότητας, θα τον φέρει προ των νομικών ευθυνών του. Έχω πληγωθεί και προσβληθεί βαθύτατα, ως γονέας, από το κοντόφθαλμο-ομοφοβικό και κατακυριευμένο από άγνοια, δημοσίευμα του αρθρογράφου το οποίο με έχει κάνει να ανησυχώ για το δικαίωμα των παιδιών μου στην ισότητα καθώς τέτοιες απόψεις, αποπροσανατολίζουν την προοδευτική Ελληνική κοινή γνώμη. Απόψεις που ανήκουν στην Ανατολική Αφρική και το Ιράν (που ούτε εκεί θα έπρεπε). Το μόνο που θα περίμενε ένας αναγνώστης του ιστολογίου σας, θα ήταν να δηλώσετε πως θα είστε κι εσείς εκεί για να συμβάλετε στη διεκδίκηση του αυτονόητου δικαιώματος απόλυτης και αδιαπραγμάτευτης ισότητας, των συνανθρώπων σας. Περιμένω τα λόγια διαμαρτυρίας μου, να συναντήσουν άμεση ανταπόκριση από πλευράς σας. Με εκτίμηση" Αναγνώστης ---------------------------------------------------------------------------- "Αγαπητέ καθηγητά, 1)Η γυναίκα και εσύ παθαίνετε σοκ από το άρθρο του άλλου αναγνώστη και όχι από το γεγονός ότι 3/5 άτομα δεν ακουλουθούν το φύλο που τους έδωσε η φύση ανάμεσα στα σκέλια τους... 2)Γιατί χρησιμοποιείς επιστημονικούς όρους του στυλ "Ομοφυλόφιλης, Αμφιφυλόφιλης, Διαφυλικής και Διεμφυλικής Υπερηφάνειας" και όχι τις λέξεις της αφίσας "Γκέι, Λεσβίες, Αμφί,Τρανς"; 3)Η ισότητα κύριε καθηγητά ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν είμαι ταυτόχρονα σε κοινότητα και θέλω να έχω και ίσα δικαιώματα με τους εκτός κοινότητας. Ίσα δικαιώματα αποζητάς ως μέτοχος του κοινωνικού συνόλου και όχι ως μέτοχος μιας "ειδικής" κοινότητας. 4)Στο Σύνταγμα που επικαλείσαι είναι για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, ακόμα και για τους "υπανθρώπους" όπως τολμάς να ξεστομίσεις... 5)Αυτοί οι lgbt όλο κάτι εθνικά σύμβολα βρίσκουν και προκαλούν, ή μου φαίνεται κύριε καθηγητά; Μήπως αυτοί είναι οι πέτρες του θυμού από κάποιους, απλά γιατί "τη βρίσκουν" να προκαλούν; 6)Το ότι είσαι καθηγητής δεν σημαίνει ότι έχεις και παιδεία κύριε καθηγητά, μόρφωση έχεις... Μην τα μπερδεύεις αυτά και τα θεωρείς αυτονόητα διότι είσαι και καθηγητής τρομάρα σου... 7) Από πότε γίνανε οι lgbt τεράστια κοινότητα ρε φίλε καθηγητά; Και τί να κάνουμε τώρα; Να τους προσκυνήσουμε; Ή εσένα σε νοιάζει το ανάρμοστο πρόσωπο μόνο όταν είναι "πολλά τα ψηφαλάκια" που λένε και οι πολιτικοί μας; 8)Διόρθωση φύλου;;;; Και ποιός Θεός την έκανε την επέμβαση κύριε καθηγητά;;;; Σοβαρέψου τουλάχιστον ή αποποιήσου τον τίτλο του καθηγητή 9)Αν νομίζεις κύριε καθηγητά ότι η Ελληνική προοδευτική γνώμη είναι να μπερδέψουμε τα αγοράκια με τις Barbie και τα κοριτσάκια με τα νεροπίστολα... σου τη χαρίζω... Συμπάσχω για τη θέση στην οποία βρίσκεσαι, αλλά από εκεί μέχρι την προοδευτική γνώμη που επικαλείσαι... Μακάρι να είσαι καθηγητής σε Τριτοβάθμια, γιατί αλλιώς με ανήλικους μαθητές είσαι εν δυνάμει επικίνδυνος... Πιστεύω να καταλάβατε, κύριε καθηγητά..." ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Πηγή: http://www.10percent.gr

 

«ΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΗΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΪΑΣ»

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ» ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

• Κυκλοφόρησαν εὐρέως. Θεωροῦνται ἐπιβεβαιωμένες. Ἐδῶ ἁπλῶς μεταφέρονται. Εὐθύνη ἑκάστου ἡ κριτικὴ ἀξιολόγησή τους.

Συναδελφός μου στὸ γραφεῖο, μὲ ποντιακὴ καταγωγὴ καὶ καρδία μοῦ διηγήθηκε πὼς κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ’90 παρακολουθοῦσε ἀργὰ τὸ βράδυ κρατικὸ κανάλι. Παρουσιαζόταν ἕνα ντοκυμαντὲρ γιὰ τὴν γενοκτονία τῶν Ποντίων καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ διάφοροι ἄνθρωποι κατέθεταν τὶς μαρτυρίες τους. Κάποια στιγμὴ μίλησε ἕνας γηραιὸς κύριος ποντιακῆς καταγωγῆς μὲ κατάλευκα μαλλιά. Ἦταν καθηγητὴς πανεπιστημίου. Αὐτὸς μὲ πολλὴ συγκίνηση εἶπε τὰ ἑξῆς:

«Ἀρκετὰ χρόνια πρίν, ὅταν ἤμουν πενηντάρης μιλοῦσα μὲ μιὰ θεία μου ποὺ ἦταν γιαγιὰ πιά. Μοῦ μιλοῦσε μὲ μεγάλο παραπονο γιὰ τὴν πατρίδα μας τὸν Πόντο καὶ γιὰ τοὺς προγόνους μας. Πάνω στὴν κουβέντα τῆς εἶπα πὼς σύντομα θὰ ἔκανα ταξίδι – προσκύνημα στὸν Πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου καὶ μὲ παρακάλεσε μὲ λυγμούς, ὅταν πάω νὰ τῆς κάνω ἕνα χατίρι. Μοῦ διηγήθηκε ἐπακριβῶς ποῦ βρισκόταν τὸ πατρικό της σὲ χωριὸ τοῦ Πόντου. Μοῦ ἐξήγησε μὲ λεπτομέρεια τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ χωριοῦ, τοὺς δρόμους καὶ μοῦ προσδιόρισε μὲ ἀκρίβεια τὴν θέση τοῦ σπιτιοῦ. Μοῦ εἶπε μόλις τὸ βρῶ νὰ ζητήσω ἀπ’ τοὺς Τούρκους ποὺ θὰ ἔμεναν πιὰ ἐκεῖ νὰ βροῦν ἕνα κασελάκι, ποὺ εἶχε κρύψει σὲ συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ παλιοῦ ἀρχοντικοῦ. Μοῦ περιέγραψε πλήρως τὸ κασελάκι καὶ τὸ τί περιεῖχε μέσα. Ἀσημικά, παλιὰ κοσμήματα, λίρες κλπ, ἕνα μικρὸ θησαυρὸ δηλαδή. Μοῦ εἶπε νὰ τὰ ἀφήσω στοὺς Τούρκους γιὰ ἀμοιβὴ ὑπὸ τὴν προϋπόθεση νὰ μοῦ δώσουν ἕνα κρεμαστὸ σταυρὸ ποὺ εἶχε μέσα τὸ κασελάκι. Αὐτὸς ὁ σταυρὸς ἦταν ὁ βαφτιστικὸς τοῦ μικροῦ παιδιοῦ της ποὺ τὸ ἔχασε κατὰ τὴν γενοκτονία. Αὐτὴ εἶχε γλιτώσει. Εἶχε γλιτώσει μόνο τὴν ζωή της, γιατὶ ἡ χαροκαμένη ψυχή της, μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει, πῶς πέρασε μέσα στὶς πικρὲς ἀναμνήσεις ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα.
Ἔσβησε τὰ παρακαλητὰ της μέσα στὰ δάκρυα καὶ τῆς ὑποσχέθηκα νὰ κάνω ὅτι θὰ περνοῦσε ἀπ’ τὸ χέρι μου, ἀλλὰ μέσα μου δὲν εἶχα πολλὲς ἐλπίδες. Πράγματι ἔκανα τὸ ταξίδι, ἔκανα ὅτι ἐπιθυμοῦσα γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ μετὰ κατευθύνθηκα γιὰ τὸ χωριὸ τῆς θείας μου. Ἡ περιγραφὴ του ἦταν τόσο λεπτομερὴς ποὺ βρῆκα τὸ σπίτι πολὺ εὔκολα. Παλιὸ λιθόκτιστο δίπατο ἀρχοντικό. Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μου ἀνοιξε ἔνας Τοῦρκος λίγο μικρότερος σὲ ἡλικία ἀπὸ ἔμενα. Εὐτυχῶς ἤξερε ἄπταιστα ἀγγλικά, γιατὶ ἐτύγχανε σεβαστὸ πρόσωπο τῆς δημοσίας διοικήσεως τῆς περιοχῆς μὲ μεγάλο ἀξίωμα (Νομάρχης;) καὶ μπορούσαμε νὰ συνεννοηθοῦμε πολὺ ἄνετα. Τοῦ διηγήθηκα μὲ λεπτομέρεια ὅ,τι μοῦ εἶχε πεῖ ἡ θεία μου. γιὰ μιὰ στιγμὴ ταράχθηκε καὶ μετά μοῦ εἶπε ἀποφασιστικά. Κοίτα νὰ δεῖς, τώρα καλύτερα νὰ φύγεις γιατὶ ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ὁμοεθνεῖς μου στὸ σπίτι καὶ δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω ἐλεύθερα. Ξαναέλα τὸ ἀπόγευμα τὴν τάδε ὥρα, ποὺ θὰ εἶμαι μόνος νὰ τὰ ποῦμε καλύτερα. Πράγματι ἔκανα ὅπως μοῦ εἶπε καὶ ὅταν ξαναπῆγα, μὲ ὑποδέχθηκε μέσα στὸ σπίτι πιά. Ἀφοῦ ἤπιαμε τὸν καφέ, χωρὶς νὰ μιλήσει, ἔφυγε ἀπ΄ τὸ δωμάτιο ὑποδοχῆς καὶ σὲ λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στὰ χέρια του τὸ κασελάκι τῆς θείας μου. Κυριολεκτικά μοῦ ἔπεσε τὸ φλιτζάνι τοῦ καφὲ ἀπ’ τὰ χέρια
-Ὥστε τὸ βρήκατε ἤδη, ψέλλισα σαστισμένος.
-Ναί, ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ εἶμαι σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι. Πάρε το. Πιστεύω ὅτι σοῦ ἀνήκει, προσέθεσε.
-Μὰ δὲν τὸ θέλω, εἶπα διστακτικά. Μόνο τὸ σταυρουδάκι θέλω. Αὐτὸ μόνο ζήτησε ἡ θεία μου. Σᾶς παρακαλῶ, κρατῆστε ὅλα τὰ ὑπόλοιπα.
-Κοίτα νὰ δεῖς, εἶπε θυμωμένα. Θὰ κάνεις αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Τόσα χρόνια τὰ φύλαγα, μέχρι ποὺ ἦρθες ἐσύ. Στὴ θεία σου ἀνήκουν. Νὰ τῆς τὰ πᾶς.
-Μά, τὸ σταυρουδάκι, ψέλλισα φοβισμένα
Τότε μὲ μιὰ κίνηση ἄνοιξε τὸ πουκάμισό του καὶ φάνηκε κρεμασμένο στὸ λαιμό του τό σταυρουδάκι.
-Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ σ᾽ τὸ δώσω. Δὲν μπορῶ, γιατὶ εἶναι δικό μου
Πραγματικὰ ζαλίστηκα. Δεν καταλάβαινα τί ἐννοοῦσε.
-Εἶναι δικό μου. Ἄκουσες; Εἶπε δυνατά. Εἶναι δικό μου, γιατὶ ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδί, ποὺ ἔχασε ἡ θεία σου πρὶν σαράντα χρόνια.
Ἔμεινα να τὸν κοιτῶ μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα. Βούρκωσα. Ἦταν ὁ χαμένος μου ξάδερφος. Ἔπεσα στὴν ἀγκαλιὰ του καὶ τὸν ἔσφιξα. Ἔκλαιγα μὲ ἀναφιλητά. Τὸ ἴδιο καὶ αὐτός. Ὅταν συνήλθαμε, μοῦ εἶπε:  «Δὲν ἤξερα ὅτι ἡ μητέρα μου ἔζησε. Ἔμεινα πίσω. Ἄλλοι Τοῦρκοι πήρανε τὸ σπίτι καὶ μὲ μεγαλώσανε σὰν παιδί τους. Τώρα εἶναι πεθαμένοι. Ἔχω τὴν δικιά μου οἰκογένεια ἐδῶ πιά». Τοῦ ζήτησα νὰ μὲ ἀκολουθήσει στὴν Ἑλλάδα. Νὰ δεῖ τὴν μάνα του. Ἀρνήθηκε. «Δὲν μπορῶ να γυρίσω πιά. Τὰ παιδιά μου ἔχουν μεγαλώσει. Εἶναι ἀξιωματικοὶ στὸν τουρκικὸ στρατό. Καὶ σὲ ὑψηλὲς θέσεις. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. (σημ.: ἀπ᾽ τὴ συνέχεια τῆς διηγἠσεως θὰ φανεῖ ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ψευδόταν γιὰ νὰ προφυλάξει τὰ παιδιὰ του).
-Ἂν φύγω στην Ἑλλάδα, τὰ παιδιά μου μπορεῖ να πάθουν κακὸ ἐδῶ. Δὲν πρέπει νὰ ἔχω καμία σχέση μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Ἐπέμενα καὶ τὸν παρακάλεσα νὰ ἔρθει τουλάχιστον ἕνα ταξίδι σὰν τουρίστας καὶ νὰ ἐπωφεληθεῖ γιὰ να δεῖ τὴ μάνα του καὶ τοὺς ἄλλους συγγενεῖς του.
-Δὲν γίνεται, μοῦ ἀπάντησε. Γιὰ νὰ καταλάβεις, ἐδῶ ἔχω μεγάλη δημόσια θέση. ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΕΔΩ. ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΧΩ. ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ. Ἂν πάω στὴν Ἑλλάδα, θὰ δώσω στόχο ὅτι κάτι συμβαίνει καὶ θὰ κινδυνέψουν καὶ ἄλλοι. (Σημ. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο φαίνεται, ὅτι ταυτόχρονα μὲ τὸ ἀξίωμά ποὺ κατεῖχε σὰν Τοῦρκος, ἦταν καὶ τοπικὸς ἡγέτης τῶν ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. Τὸ πιθανότερο ἦταν καὶ τὰ παιδιὰ του νὰ τὸ γνωρίζανε ἀλλὰ προφυλάσσονταν ἐξαιρετικά).
-Νὰ δώσεις πολλὰ φιλιὰ στὴ μάνα μου. Νὰ μὴ λυγίσει. Νὰ κάνει ὑπομονή. Νὰ τῆς πεῖς ὅτι θὰ συναντηθοῦμε στὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Ἀγκαλιαστήκαμε καὶ πάλι καὶ χωρίσαμε δακρυσμένοι. Ἐπέστρεψα στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔτρεξα ἀμέσως μὲ τὸ κασελάκι στὴν θεία μου, γιὰ νὰ τῆς τὸ δείξω καὶ να τῆς πω τὰ φοβερὰ νέα. Ἀλλά τί δυσαρέστη ἔκπληξη μὲ περίμενε! Οἱ συγγενεῖς μου, μοῦ διηγήθηκαν, πὼς λίγο μετὰ τὴν ἀναχώρησή μου γιὰ τὴν Τουρκία, ἡ θεία μου ἄφησε τὴν τελευταία της πνοή. Ἴσως ὁ καλὸς Θεὸς τὴν πῆρε κοντὰ του γιὰ νὰ μὴν ἀκούσει ὅτι τόσα χρόνια ζοῦσε τὸ παιδάκι της καὶ αὐτὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ἔχει στὴν ἀγκαλιά της. Μὲ ἀρκετὰ δάκρυα εἶχε ματώσει τὴν καρδία της, τόσο καιρό. Δὲν θὰ ἄντεχε νὰ ἀκούσει κάτι τέτοιο.

• Ὁ ἴδιος συνάδελφός μου διηγήθηκε καὶ τὴν παρακάτω μικρὴ ἱστοριούλα:

Πρὶν λίγα χρόνια ἕνα γκρουπ ἀπ᾽τὸ χωριὸ του (Μεσοποταμία Καστοριᾶς – προσφυγικὸ χωριὸ Ποντίων) πῆγε ταξίδι – προσκύνημα στὸν Πόντο. Ὅταν ἔφτασαν μὲ τὸ λεωφορεῖο, ἔκαναν στάση σὲ ἕνα κεφαλοχώρι καὶ πεζοὶ περιηγοῦνταν σὲ διάφορα σημεῖα, πλατεῖες μὲ παλιὰ σπίτια, ἐκκλησίες κλπ. Φοβήθηκαν λίγο, γιατὶ τοὺς ἀκολουθοῦσε συνέχεια ἕνας γηραιὸς Τοῦρκος. Μάλιστα τοὺς φώναζε κάτι στὰ Τουρκικά. Δὲν καταλάβαιναν καὶ ὑπέθεσαν πὼς τοὺς προκαλοῦσε. Δὲν ἀπαντοῦσαν γιὰ νὰ μὴ γίνει τίποτε. Πολλὰ μάτια ἦταν καρφωμένα συνέχεια πάνω τους ἀπ᾽ τὰ γύρω καφενεῖα. Ὅταν πῆγαν σὲ μιὰ ἐρειπωμένη ἐκκλησία, ὁ γερο- Τοῦρκος τοὺς ἀκολούθησε, ἀλλὰ στεκόταν μὲ σεβασμὸ τουλάχιστον μέσα στὸ ναό. Ὅταν βγῆκαν, τοὺς ἀκολούθησε καὶ συνέχιζε νὰ τοὺς ἐπιτιμᾶ δημόσια. Εἶχε καὶ μιὰ ἄγρια φυσιογνωμία, ποὺ τοὺς τρόμαζε πολύ. Ἔμειναν συνέχεια ὅλοι μαζὶ καὶ μερικὲς γιαγιάδες σταυροκοπήθηκαν νὰ μὴ χειροτερέψει ἡ κατάσταση. Μὰ μόλις ἔγινε αὐτό, ἔμειναν ἔκπληκτοι, γιατὶ ὁ Τοῦρκος μετὰ μόνο τοὺς ἀκολουθοῦσε, χωρὶς να φωνάζει πιά. Ἀλλὰ ἡ ἐκπλήξη κορυφώθηκε καὶ μετατράπηκε σὲ συγκίνηση, ὅταν μπῆκαν ξανὰ στὸ λεωφορεῖο γιὰ νὰ φύγουν. Λίγο προτοῦ κλείσει ἡ πόρτα, πετάχτηκε ξαφνικὰ μέσα ὁ γερο-Τοῦρκος καὶ τοὺς εἶπε δακρυσμένος μὲ γνήσια ποντιακὴ προφορά: «ΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΗΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΪΑΣ». Μετὰ κατέβηκε γρήγορα. Τὸ λεωφορεῖο ἔφυγε, μὲ τοὺς συγκλονισμένους ἐπιβάτες νὰ κοιτοῦν πρὸς τὰ πίσω καθὼς χανόταν μέσα στὴ σκόνη ἡ ἡρωϊκὴ φιγούρα τοῦ γερο-Ποντίου.

http://christianvivliografia.wordpress.com