᾿Ενδεικτικά περιστατικά ἀπό τόν βίο τοῦ Παπαδιαμάντη

Το 1892 ο Α. Παπαδιαμάντης προσλήφθηκε ως μεταφραστής  στην “Ακρόπολη”. Τα χρήματα που έπαιρνε ήταν αρκετά μα δούλευε ατελείωτες ώρες συχνά μέχρι τα μεσάνυχτα μεταφράζοντας κείμενα από γαλλικές και αγγλικές εφημερίδες, χωρίς διακοπή ούτε τις Κυριακές. Σπάνια ο Γαβριηλίδης τον άφηνε να φύγει νωρίτερα μόνο όταν αργούσε το ευρωπαϊκό ταχυδρομείο ή υπήρχαν πολλές ελληνικές ειδήσεις. Μια τέτοια μέρα τον βρήκε στο δρόμο ο Π. Νιρβάνας: “Για πού τόσο βιαστικός;” τον ρώτησε. “Άφησέ με”, του απάντησε απότομα ο Παπαδιαμάντης. “Τρέχω να προφτάσω τον ήλιο. Έχω ένα μήνα να τον δω και τρέχω να τον προφτάσω πριν βασιλέψει”.

Γ. ΒΑΛΕΤΑΣ βιογραφικό του Παπαδιαμάντη στο βιβλίο “ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΑΠΑΝΤΑ” Εκδόσεις ΓΙΟΒΑΝΗ

 

Εντυπωσιακή είναι και η μαρτυρία του Π. Νιρβάνα, που δούλεψε μαζί του στο “ΑΣΤΥ” την περίοδο 1899-1902:

Μου μένει εντυπωμένη η πρώτη φορά, που είχε έρθει ν’ αναλάβει υπηρεσία στο γραφείο. Ο κ. Κακλαμάνος, αφού του μίλησε για τη δουλειά, που είχε να κάνει, έφτασε με κάποια επιφύλαξη και στο ζήτημα του μισθού. -Ο μισθός σας θα είναι εκατόν πενήντα δραχμές… του είπε. Ο Παπαδιαμάντης κοντοστάθηκε, σα να έκανε κάποιους υπολογισμούς με το νου του. -Μήπως είναι λίγα του είπε δειλά ο κ. Κακλαμάνος, έτοιμος ν’ αυξήσει το ποσό, που είχε προτείνει. Τότε άκουσα απ’ τα χείλη του Παπαδιαμάντη τη μοναδικότερη απάντηση που θα μπορούσε να δώσει άνθρωπος σε τέτοια στιγμή. -Πολλές είναι 150… είπε. Με φτάνουνε 100… Και έφυγε βιαστικός και ντροπαλός, χωρίς να προσθέσει λέξη.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΛΕΤΑΣ βιογραφικό του Παπαδιαμάντη από το βιβλίο “ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΑΠΑΝΤΑ” Εκδόσεις ΓΙΟΒΑΝΗ

 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σύχναζε στο μπακάλικο του Καχριμάνη στην οδό Σαρρή, κοντά στου Ψυρή. Εκεί έτρωγε, εκεί έπινε, εκεί συναντούσε τους φίλους του, και όποτε είχε έμπνευση, αποτραβιόταν στο βάθος κι έγραφε κάποιο διήγημα. Ο ιδιοκτήτης του μπακάλικου, ο κυρ Δημήτρης ο Καχριμάνης τον σεβόταν και του έκανε πίστωση, ενώ του είχε πάντα φυλαγμένο φαγητό εκτός από Τετάρτες και Παρασκευές που ο Παπαδιαμάντης νήστευε και του έφερναν λαδερό φαγητό από το γειτονικό μαγειρείο του μπαρμπα-Γιώργη. Συχνά ο Παπαδιαμάντης καλούσε και τον εξάδελφό του Α. Μωραϊτίδη για να φάνε μαζί. Το μπακάλικο του Καχριμάνη το προτιμούσε γιατί διέθετε πολύ καλό κρασί. Καθόταν ώρες αμίλητος και παρατηρούσε τον κόσμο που έμπαινε για να ψωνίσει. Είκοσι ολόκληρα χρόνια σύχναζε σ’ αυτό το μαγαζί και αρκετά απ’ τα διηγήματά του τα εμπνεύστηκε από εμπειρίες που έζησε εκεί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΛΕΤΑΣ βιογραφικό του Παπαδιαμάντη από το βιβλίο “ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΑΠΑΝΤΑ” Εκδόσεις ΓΙΟΒΑΝΗΣ

 Πηγή:http://logomnimon.wordpress.com

ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ Σκέψεις ἑνὸς Ἁγιορείτου Μοναχοῦ

Ἂς σταθοῦμε γιὰ λίγο καὶ ἂς κοιτάξουμε ἕνα μικρὸ κομποσκοίνι, σὰν αὐτὸ ποὺ κατασκευάζεται ἀπὸ μαῦρο μαλλὶ στὸ Ἅγιον Ὅρος. Εἶναι μία εὐλογία ἀπὸ ἕναν Ἅγιο τόπο. Ὅπως τόσα ἄλλα ποὺ ἔχουμε στὴν Ἐκκλησία, εἶναι κι αὐτὸ μία εὐλογία ἑτοιμασμένη καὶ δοσμένη σὲ μᾶς ἀπὸ κάποιον ἐν Χριστῷ ἀδελφὸ ἢ πατέρα, ἕναν ζωντανὸ μάρτυρα μίας ζώσης παραδόσεως. Εἶναι μαῦρο τὸ χρῶμα τοῦ πένθους καὶ τῆς λύπης καὶ αὐτὸ μᾶς θυμίζει νὰ εἴμαστε νηφάλιοι καὶ σοβαροὶ στὴν ζωή μας. Ἔχουμε διδαχθεῖ ὅτι ἡ προσευχὴ τῆς μετανοίας, εἰδικὰ ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ, μπορεῖ νὰ μᾶς φέρει αὐτὸ ποὺ οἱ Πατέρες ὀνομάζουν «χαρμολύπη». Ἐμεῖς νιώθουμε λύπη γιὰ τὶς ἁμαρτίες καὶ ἀδυναμίες καὶ πτώσεις μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τῶν συνανθρώπων μας καὶ τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅμως ἡ λύπη αὐτὴ γίνεται πηγὴ χαρᾶς καὶ ἀναπαύσεως ἐν Χριστῷ, ὁ ὁποῖος ἐκχύνει τὸ ἔλεός Του καὶ τὴν συγχώρηση σὲ ὅλους ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά Του.

Τὸ κομποσκοίνι αὐτὸ εἶναι πλεγμένο ἀπὸ μαλλί, ἔχει δηλαδὴ ληφθεῖ ἀπὸ πρόβατο, γεγονὸς ποὺ μᾶς θυμίζει ὅτι εἴμαστε πρόβατα τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θυμίζει ἀκόμη τὸν «Ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν αἴροντα τὰς ἁμαρτίας τοῦ Κόσμου»[1]. Παρόμοια καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ κομποσκοινιοῦ μᾶς μιλᾶ γι’ αὐτὴ τὴν θυσία καὶ τὴν νίκη τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου, τῆς ταπεινώσεως ἐπὶ τῆς ὑπερηφανίας, τῆς αὐτοθυσίας ἐπὶ τοῦ φωτὸς ἐπὶ τοῦ σκότους. Καὶ ἡ φούντα; Αὐτὴ νὰ τὴ χρησιμοποιεῖς, γιὰ νὰ σκουπίζεις τὰ δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια σου ἤ, ἂν δὲν ἔχεις δάκρυα, νὰ σοῦ θυμίζει νὰ πενθεῖς, γιατί δὲν ἔχεις πένθος. Ἐξ ἄλλου, μικρὲς φοῦντες στόλιζαν τὰ ἱερὰ ἄμφια ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Αὐτὸ μας θυμίζει τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς ὁποίας μετέχουμε, ὅταν χρησιμοποιοῦμε τὸ κομποσκοίνι.

Τὰ κομποσκοίνια πλέκονται συμφωνα μὲ μία παράδοση ποὺ χάνεται στὰ βάθη τῶν αἰώνων. Ἴσως μία ἀπὸ τὶς πιὸ πρώιμες μορφὲς κάποιου μέσου βοηθητικοῦ τῆς προσευχῆς ἦταν ἡ συγκέντρωση μικρῶν λιθαριῶν ἢ σπόρων καὶ ἡ μετακίνησή τους ἀπὸ ἕνα σημεῖο ἢ δοχεῖο σὲ ἕνα ἄλλο κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ «κανόνα» τῆς προσευχῆς ἢ τοῦ «κανόνα» τῶν μικρῶν ἢ μεγάλων μετανοιῶν. Ἀναφέρεται ἀκόμη ἡ ἱστορία ἑνὸς μοναχοῦ ποὺ σκέφθηκε νὰ κάνει ἁπλοὺς κόμπους σὲ ἕνα σχοινὶ καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιεῖ στὸν καθημερινὸ «κανόνα» τῆς προσευχῆς του. Ὁ διάβολος ὅμως ἔλυνε τοὺς κόμπους ἀπὸ τὸ σχοινὶ καὶ ματαίωνε τὶς προσπάθειες τοῦ φτωχοῦ μοναχοῦ. Ἐμφανίστηκε τότε ἕνας Ἄγγελος καὶ δίδαξε στὸν μοναχὸ ἕνα εἰδικὸ κόμπο, ὅπως εἶναι τώρα διαμορφωμένος στὰ κομποσκοίνια, ἀποτελούμενο ἀπὸ ἀλλεπάλληλους Σταυρούς. Τοὺς κόμπους αὐτοὺς ὁ διάβολος δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς λύσει λόγῳ τῆς παρουσίας τῶν Σταυρῶν. Κομποσχοίνια ὑπάρχουν σὲ μεγάλη ποικιλία σχημάτων καὶ μεγεθῶν. Τὰ περισσότερα ἔχουν ἕνα Σταυρὸ πλεγμένο ἀνάμεσα στοὺς κόμπους ἢ στὴν ἄκρη τους, ὁ ὁποῖος σημειώνει τὸ τέλος, καθὼς ἐπίσης καὶ ἕνα εἶδος σημαδιοῦ μετὰ ἀπὸ κάθε δέκα, εἰκοσιπέντε ἢ πενήντα κόμπους ἢ χάνδρες. Ὑπάρχουν πολλὰ εἴδη κομποσχοινιῶν. Μερικὰ εἶναι πλεγμένα ἀπὸ μαλλὶ ἢ μετάξι ἢ κάποιο ἄλλο πιὸ πολυτελὲς ἢ πιὸ ἁπλὸ ὑλικό. Ἄλλα εἶναι κατασκευασμένα μὲ χάνδρες ἢ μὲ τὸ ἀποξηραμένο λουλούδι ἑνὸς φυτοῦ ποὺ λέγεται «δάκρυ τῆς Παναγίας».

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἀντικείμενα ποὺ δίδονται σὲ ἕναν Ὀρθόδοξο μοναχὸ κατὰ τὴν τελετὴ τῆς κουρᾶς του. Τοῦ δίνεται σὰν τὸ πνευμα­τικὸ τοῦ ξίφος μὲ τὸ ὁποῖο ὡς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ πολεμήσει κατὰ τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ μας, τοῦ διαβόλου. Τὸ ξίφος αὐτὸ τὸ χρησιμοποιεῖ ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἱκετεύοντας γιὰ τὸ ἔλεός Του μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν». Ἡ προσευχὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ λεχθεῖ σὲ συντομότερη μορφή: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με, ἢ σὲ ἐκτενέστερη: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν.

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ κομποσχοινιοῦ μποροῦν νὰ γίνουν καὶ ἄλλες σύντομες προσευχές, ὅπως ἡ προσευχὴ τοῦ τελώνη: ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ [2], ἡ προσευχὴ στὴν Θεοτόκο: «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», ἢ ἄλλες σύντομες προσευχὲς στὸν φύλακα Ἄγγελο, σὲ μεμονωμένους Ἁγίους ἢ στοὺς Ἁγίους Πάντες. Ἡ συνηθισμένη μορφὴ μίας τέτοιας προσευχῆς εἶναι: Ἅγιε Ἄγγελε – ἢ Ἅγιε (δεῖνα) πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ. Μετατρέποντας τὶς λέξεις τῶν συντόμων αὐτῶν προσευχῶν σὲ «ἐλέησον ἡμᾶς» ἢ  «πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν» ἢ συμπεριλαμβάνοντας τὸ ὄνομα ἢ τὰ ὀνόματα ἀνθρώπων, γιὰ τοὺς ὅποιους θέλουμε νὰ προσευχηθοῦμε, μποροῦμε ἐπιπλέον νὰ χρησιμοποιοῦμε τὸ κομποσχοίνι γιὰ προσευχὲς ὑπὲρ τῶν ἄλλων. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ προσευχὴ ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων: Ἀνάπαυσον, Κύριε, τὴv ψυχὴν τοῦ δούλου σου.

Ὅταν οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ κρατοῦν τὸ κομποσχοίνι στὰ χέρια τους, αὐτὸ ἀποτελεῖ ὑπενθύμιση τῆς ὑποχρεώσεώς τους νὰ προσεύχονται χωρὶς διακοπή, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε [3]. Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ κρατᾶ ἕνα κομποσχοίνι στὴν τσέπη ἢ σὲ κάποιο διακριτικὸ μέρος, ὅπου μπορεῖ εὔκολα νὰ τὸ χρησιμοποιήσει ἀπαρατήρητος, σὲ περιπτώσεις ποὺ εἶναι προτιμότερο νὰ προσευχηθεῖ μυστικά, χωρὶς νὰ ἑλκύσει τὴν προσοχὴ τῶν ἄλλων. Τὸ κομποσχοίνι μπορεῖ ἐπίσης νὰ τοποθετηθεῖ ἐπάνω ἀπὸ τὸ προσκέφαλο τοῦ κρεβατιοῦ μας, στὸ αὐτοκίνητο, μαζὶ μ᾽ ἕνα μικρὸ Σταυρὸ ἢ εἰκόνισμα ἢ σὲ ἄλλα κατάλληλα σημεῖα ὡς ὑπενθύμιση προσευχῆς καὶ ὡς ἕνα εἶδος εὐλογίας καὶ μία ἅγια καὶ θεία παρουσία στὴν ζωή μας.

Τώρα ἂς δοῦμε σύντομα τὸν πρωταρχικὸ σκοπό, γιὰ τὸν ὁποῖο κατασκευάστηκε τὸ κομποσχοίνι. Ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ κομποσχοινιοῦ εἶναι νὰ μᾶς βοηθᾶ κατὰ τὴν προσευχή μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Του. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς χρησιμεύει ὡς μία διαρκὴς ἐξωτερικὴ ὑπενθύμιση καὶ εὐλογία, πῶς μπορεῖ αὐτὸ τὸ μικρὸ κομποσχοίνι νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ προσευχόμαστε; Μποροῦμε βέβαια καὶ χωρὶς αὐτὸ νὰ προσευχηθοῦμε, μερικὲς φορὲς μάλιστα μπορεῖ νὰ μᾶς ἀποσπάσει στὴν προσπάθειά μας νὰ συγκεντρωθοῦμε στὴν προσευχή. Ἔχοντας αὐτὰ ὑπ᾽ ὄψιν, ἂς δοῦμε μερικοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους μᾶς βοηθᾶ τὸ κομποσχοίνι.

Μερικὲς φορὲς ἡ προσευχή μας εἶναι θερμὴ καὶ μᾶς εἶναι εὔκολο νὰ προσευχηθοῦμε. Ἄλλοτε ὅμως ὁ νοῦς μᾶς εἶναι τόσο σκορπισμένος ἢ εἴμαστε τόσο ταραγμένοι ἢ μὲ τόσο διασπασμένη τὴν προσοχή, ποὺ μᾶς εἶναι πρακτικὰ ἀδύνατο νὰ συγκεντρωθοῦμε στὴν προσευχή. Αὐτὸ συμβαίνει κυρίως, ὅταν προσπαθοῦμε νὰ τηροῦμε κάποιον καθημερινὸ κανόνα προσευχῆς. Μερικὲς ἡμέρες πάει καλά, ἄλλοτε ὅμως,  ἴσως τὶς περισσότερες φορές, οἱ προσπάθειές μας φαίνονται σχεδὸν μάταιες. Ἀλλ᾽ ἐπειδή, ὅπως λέγεται, εἴμαστε ὄντα τῆς συνήθειας, εἶναι πολὺ ὠφέλιμο νὰ καθορίσουμε μία εἰδικὴ καὶ τακτὴ ὥρα τῆς ἡμέρας γιὰ προσευχή. Ἡ βραδινὴ ὥρα (ὄχι πολὺ ἀργὰ) πρὶν κοιμηθοῦμε εἶναι καλή, ἐπειδὴ εἶναι σημαντικὸ νὰ τελειώνουμε τὴν ἡμέρα μὲ προσευχή. Τὸ πρωί, ξυπνώντας, εἶναι ἐπίσης καλὸ νὰ ξεκινᾶμε τὴν νέα ἡμέρα μὲ προσευχή. Μπορεῖ ἀκόμη κανεὶς νὰ βρεῖ ἄλλες ὧρες τῆς ἡμέρας ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ ἡσυχάζει καὶ νὰ συγκεντρώνεται.

Ἡ προσπάθειά μας εἶναι νὰ καθιερώσουμε τὴν προσευχὴ ὡς ἕνα κανόνα στὴν ζωή μας, ὄχι ὡς μία ἐξαίρεση. Ἐὰν αὐτὸ ἐπιδιώκουμε, νὰ βροῦμε κάποια ὥρα ποὺ καθημερινὰ θὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε λίγη ἡσυχία, ὥστε νὰ συγκεντρωθοῦμε καὶ νὰ στρέψουμε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας στὸν Θεό. Ὡς μέρος αὐτοῦ τοῦ κανόνα ἴσως θελήσουμε νὰ διαβάσουμε μερικὲς προσευχὲς ἀπὸ κάποιο προσευχητάριο ἢ νὰ προσευχηθοῦμε καὶ νὰ βροῦμε ψυχικὴ γαλήνη μὲ ἄλλους τρόπους, ὅπως μὲ τὸ διάβασμα θρησκευτικῶν κειμένων ἢ μὲ τὴν ἀνασκόπηση [4] τῶν γεγονότων τῆς ἡμέρας ποὺ πέρασε κ.ο.κ. Ὁ πιὸ ἀποτελεσματικὸς ὅμως τρόπος γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ κανεὶς ἀπὸ τὸν κανόνα τῆς προσευχῆς εἶναι νὰ λέγει τακτικὰ σὲ καθορισμένο ἀριθμὸ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ (Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με). Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι μεγάλος καὶ ἴσως χρειαστοῦν μόνο δεκαπέντε περίπου λεπτά. Αὐτὸ ὅμως θὰ εἶναι τὸ τμῆμα τῆς ἡμέρας μας ποὺ ἀνήκει στὸν Θεό, οἱ λίγοι κόκκοι ἁλάτι ποὺ θὰ νοστιμίσουν ὅλη τὴν πνευματική μας ζωή. Πολλοὶ γιατροὶ σήμερα συνιστοῦν αὐτὴ τὴν πρακτικὴ χάριν τῆς σωματικῆς ὑγείας, ἰδιαίτερα γιὰ νὰ ξεπεράσει κανεὶς τὸ ἄγχος. Ἀκόμη καλύτερα, ἂς βρίσκουμε διάφορα τέτοια μικρὰ χρονικὰ διαστήματα καθ᾽ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας καὶ ἂς τὰ γεμίζουμε τακτικὰ μὲ τοὺς πολύτιμους θησαυροὺς τῆς προσευχῆς, τοὺς ὁποίους κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κλέψει καὶ ποὺ ἀποταμιεύονται γιὰ λογαριασμό μας στὸν Οὐρανὸ [5].

Ἂν θέλεις νὰ τηρεῖς κάποιο σταθερὸ ἀριθμὸ προσευχῶν ὡς μέρος τοῦ καθημερινοῦ κανόνος, θὰ βοηθηθεῖς πολὺ ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι. Μὲ αὐτὸ μπορεῖς νὰ προφέρεις ἕναν καθορισμένο ἀριθμὸ προσευχῶν καὶ νὰ συγκεντρώνεσαι στὰ λόγια τῆς προσευχῆς, καθὼς τὴν προφέρεις. Ἀφοῦ συγκεντρώσεις τοὺς λογισμούς σου, πάρε τὸ κομποσχοίνι στὸ ἀριστερό σου χέρι καὶ κράτησέ το ἐλαφρὰ μεταξύ του ἀντίχειρα καὶ τοῦ δείκτη. Ἔπειτα κάνοντας ἥσυχα τὸν Σταυρό σου ψιθύρισε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Καθὼς οἱ λογισμοί σου θὰ συγκεντρώνονται ὅλο καὶ περισσότερο, ἴσως νὰ μὴ χρειάζεται νὰ συνεχίζεις νὰ σταυροκοπιέσαι ἢ νὰ λέγεις τὴν προσευχὴ δυνατά. Ὅταν ὅμως δυσκολεύεσαι νὰ συγκεντρωθεῖς, χρησιμοποίησε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸ ψιθύρισμα ὡς μέσα ποὺ σὲ βοηθοῦν νὰ κρατᾶς τὸν νοῦ σου στὴν προσευχή.

Εἶναι καλὸ νὰ στέκεσαι ὄρθιος μὲ τὸ κεφάλι σκυμμένο σὲ στάση ταπεινή. Ὁρισμένοι θέλουν νὰ ὑψώνουν τὰ χέρια τοὺς πότε-πότε, ζητώντας ἔλεος. Ἄλλοι ὅμως βρίσκουν πιὸ βοηθητικὸ τὸ νὰ κάθονται ἢ νὰ γονατίζουν μὲ τὸ κεφάλι σκυμμένο, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ συγκεντρωθοῦν. Πολλὰ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο, ἀπὸ τὴν ὑγεία του καὶ τὴν ἀνατροφή του. Τὸ πιὸ σημαντικὸ εἶναι νὰ μένεις ἀκίνητος καὶ νὰ συγκεντρώνεσαι στὰ λόγια της προσευχῆς, καθὼς τὴν ἐπαναλαμβάνεις.

Φυσικά, πρέπει νὰ ἀποκρούει κανεὶς τὸν πειρασμὸ τῆς βιασύνης. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ μερικοὶ ἀντὶ γιὰ κομποσχοίνι χρησιμοποιοῦν ἕνα ρολόγι ὡς ἐξωτερικὸ μετρητή τῆς διάρκειας τῆς προσευχῆς τους ρυθμίζοντας ἀνάλογα τὸ ξυπνητήρι. Μὲ τὴν χρήση τοῦ ρολογιοῦ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀφιερώσει καθορισμένο χρόνο στὴν προσευχή, χωρὶς νὰ μετρᾶ τὸν ἀκριβῆ ἀριθμὸ τῶν προσευχῶν. (…)

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἐπίσης ἕνας βολικὸς τρόπος νὰ μετρᾶ κανεὶς τὶς μικρὲς ἢ μεγάλες «μετάνοιες» (γονυκλισίες) ποὺ κάνει στὸν κανόνα του. Τὸ νὰ κάνουμε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ μετὰ νὰ σκύβουμε καὶ νὰ ἀκουμποῦμε τὸ ἔδαφος μὲ τὰ δάκτυλα ἢ νὰ γονατίζουμε καὶ νὰ ἀκουμποῦμε τὸ μέτωπο στὸ ἔδαφος ἀποτελεῖ ἀρχαῖο τρόπο προσευχῆς στὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Του. Μπορεῖ κανεὶς νὰ συνδυάσει αὐτὲς τὶς μικρὲς ἢ τὶς μεγάλες μετάνοιες μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἢ τὶς σύντομες προσευχὲς ποὺ ἀναφέραμε προηγουμένως. Ἡ σωματικὴ κίνηση τῆς μικρῆς ἢ τῆς μεγάλης «μετάνοιας» (ἐλαφρᾶς ἢ βαθιᾶς, δηλαδὴ ἐδαφιαίας, γονυκλισίας) μπορεῖ νὰ συντελέσει στὴν θέρμη τῆς προσευχῆς καὶ νὰ δώσει ἐξωτερικὴ ἔκφραση στὴν ἱκεσία μας καθὼς ταπεινωνόμαστε μπροστὰ στὸν Θεό. Εἶναι ἀκόμη ἕνας τρόπος ἐφαρμογῆς τῆς Ἀποστολικῆς ἐντολῆς νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὶς ψυχὲς καὶ μὲ τὰ σώματά μας[6].

Ἀρκετοὶ χρησιμοποιοῦν τὸ κομποσχοίνι ὅταν ἀποσύρονται, γιὰ νὰ κοιμηθοῦν. Σταυρώνουν τὸ κρεβάτι τους, παίρνουν τὸ κομποσχοίνι, κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ξαπλώνουν καὶ λένε ἥσυχα τὴν εὐχή, μέχρι νὰ ἀποκοιμηθοῦν. Τὸ νὰ ξυπνᾶς μὲ τὸ κομποσχοίνι ἀνάμεσα στὰ δάκτυλά σου ἢ δίπλα στὸ μαξιλάρι σου σὲ βοηθᾶ νὰ ξεκινήσεις τὴν καινούργια ἡμέρα μὲ προσευχή. Ὅμως τὸ νὰ τελειώνει κανεὶς τὴν προηγούμενη ἡμέρα μὲ ἥσυχη προσευχὴ εἶναι ἕνας ἀκόμη καλύτερος τρόπος προετοιμασίας γιὰ ἕνα προσευχητικὸ ξεκίνημα τῆς καινούργιας ἡμέρας, γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρουμε καὶ τὴν προετοιμασία γιὰ τὴν Αἰώνια ἡμέρα, σὲ περίπτωση ποὺ τὴ νύχτα ἐκείνη μᾶς ἔρθει ὁ ὕπνος τοῦ θανάτου. Ἄλλοι πάλι παίρνουν τὸ κομποσχοίνι στὸ χέρι τους σὲ στιγμὲς ἀπραξίας, ὅπως ὅταν πηγαίνουν στὴν ἐργασία τους ἢ ταξιδεύουν. Σὲ ὅποια στιγμὴ τῆς ἡμέρας τὸ θυμηθεῖς, πάρε στὸ χέρι σου ἕνα μικρὸ κομποσχοίνι. Ὁ συνδυασμὸς τῆς κινήσεως αὐτῆς μὲ τὴν προσευχὴ ποὺ κάνεις ἄλλες ὧρες θὰ σὲ βοηθήσει νὰ συγκεντρωθεῖς καὶ νὰ προσευχηθεῖς μερικὲς φορὲς στὴν διαρκεια τῆς ἡμέρας, ὅπου κι ἂν εἶσαι καὶ ὅ,τι κι ἂν κάνεις. Αὐτὸ εἶναι ἕνα σημαντικὸ βῆμα στὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐντολῆς τοῦ ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε.

Ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ ἀναφέρει ὅτι καὶ οἱ μακρὲς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μία καλὴ εὐκαιρία νὰ προσεύχεσαι μὲ τὸ κομποσχοίνι. Συχνὰ εἶναι δύσκολη ἡ συγκέντρωση στὰ λόγια ποὺ διαβάζονται ἢ ψάλλονται στὸν Ἱερὸ Ναὸ καὶ πιὸ εὔκολα κανεὶς συγκεντρώνεται ἥσυχα στὶς δικές του προσευχές, εἴτε αὐτὲς εἶναι αὐτοσχέδιες, σχετικὲς μὲ κάποια εἰδικὴ ἀνάγκη, εἴτε προσευχὲς καὶ ὕμνοι ποὺ γνωρίζει ἀπ’ ἔξω, εἴτε σύντομες προσευχὲς, εἰδικὰ ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐπαναλαμβανόμενες μὲ τὴν βοήθεια τοῦ κομποσχοινιοῦ. Στὴν πράξη μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μπορεῖ κάνεις νὰ συγκεντρώνεται καλύτερα στὴν ἴδια τὴν Ἱερὰ Ἀκολουθία, ὅπως λέγει καὶ ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Φυσικά, ὅταν προσευχόμαστε στὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες, ἡ προσευχή μας ἑνώνεται μὲ τὴν προσευχὴ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ νοῦς μας εἶναι διαρκῶς ἀπασχολημένος μὲ διάφορες σκέψεις. Δὲν προλαβαίνουμε νὰ ἀρχίσουμε τὴν προσευχὴ καὶ ἀμέσως συλλαμβάνουμε τὸν νοῦ μας νὰ σκέφτεται κάτι ἄλλο. Καὶ σ᾽ αὐτὴν τὴν περίπτωση ἡ παρουσία τοῦ κομποσχοινιοῦ στὰ δάκτυλά μας μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ κρατήσουμε τὸν νοῦ μας καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν ἐργασία τῆς προσευχῆς πιὸ γρήγορα. Ἐπίσης, ὅταν συναντοῦμε μία χάνδρα σημάδι ἢ τὸν Σταυρὸ τοῦ κομποσχοινιοῦ, καθὼς μετακινοῦμε τοὺς κόμπους του μὲ τὰ δάκτυλά μας, καταλαβαίνουμε ἂν ὁ νοῦς μας δὲν πρόσεχε στὶς προσευχὲς ποὺ σκοπεύαμε νὰ κάνουμε. Ἔτσι, μποροῦμε νὰ προσφέρουμε ἐκ νέου τὶς προσευχές μας, χωρὶς νὰ ἐμπλακοῦμε σὲ σκέψεις σχετικὰ μὲ τὸ πόσο εὔκολα ἀποσπώμεθα ἀπὸ τὴν προσευχή μας στὸν Θεό.

Ἐδῶ κάναμε μία ἀναφορὰ στὴν μεγάλη ἐπιστήμη τῆς προσευχῆς, αὐτὴν ποὺ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνόμασαν τέχνη τεχνῶν. Ὑπάρχει ἐκτεταμένη καὶ πλούσια γραμματεία ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους τῆς προσευχῆς ὅλων τῶν ἐποχῶν, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγήσει στὴν ἐκμάθηση, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, αὐτῆς τῆς πιὸ μεγάλης καὶ τῆς πιὸ ὠφέλιμης ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἐπιστῆμες. Ἡ τακτικὴ ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Βίων τῶν Ἁγίων καὶ ἄλλων εὐσεβῶν καὶ πνευματικῶν κειμένων μπορεῖ νὰ βοηθήσει σημαντικά. Βιβλία ὅπως ἡ «Φιλοκαλία» περιέχουν σπουδαῖες καὶ ἐμπνευσμένες συμβουλὲς καὶ ὁδηγίες, γιὰ νὰ μάθει κανεὶς νὰ προσεύχεται ὡς Χριστιανός, γιατί ἡ προσευχὴ εἶναι ἕνα οὐσιῶδες στοιχεῖο του νὰ εἶναι κανεὶς Χριστιανός. Πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὅμως χρειάζεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἰδιαίτερα μέςῳ τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Αὐτὲς εἶναι μερικὲς εἰσαγωγικὲς μόνο σκέψεις γιὰ τὸ πῶς νὰ χρησιμοποιοῦμε ἐπωφελῶς τὸ κομποσχοίνι. Ὅμως τὸ πιὸ σημαντικὸ εἶναι νὰ ἀρχίσει κάνεις νὰ προσεύχεται. Τὸ κομποσχοίνι δὲν προσεύχεται ἀπὸ μόνο του, ἂν καὶ μερικὰ εἶναι τόσο ὡραῖα, ποὺ μπορεῖ νὰ δώσουν αὐτὴ τὴν ἐντύπωση. Εἶναι βέβαια ἕνα σημαντικὸ παραδοσιακὸ βοήθημα γιὰ τὴν προσευχή μας καὶ εἰδικὰ γιὰ ἕναν καθημερινὸ κανόνα προσευχῆς. Τὸ βασικὸ ὅμως εἶναι νὰ συγκεντρωνόμαστε στὰ λόγια της προσευχῆς καὶ νὰ προσφέρουμε προσευχὲς ἀπὸ τὴν καρδιά μας στὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Ἂν αὐτὸ τὸ μικρὸ κομποσχοίνι σὲ βοηθᾶ νὰ πεῖς μία προσευχὴ ἢ σοῦ θυμίζει νὰ προσεύχεσαι ἢ σὲ βοηθᾶ μὲ κάποιο τρόπο νὰ γίνεις πιὸ προσευχητικός, τότε ἔχει ἐκπληρώσει τὸν σκοπό του. Σὲ ἔχει δέσει πιὸ κοντὰ καὶ πιὸ στενὰ μὲ τὸν Χριστό, τὸν Θεό μας, καὶ σὲ ἔχει φέρει πιὸ κοντὰ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, διότι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστίν[7].

[1] πρβλ.Ἰωαν. α
[2] Λουκ. Ιη´ 13
[3] Α´ Θεσσ. ε´ 17
[4] ἀνασκόπησις: μὲ τὴν πατερικὴ ἔννοια τῆς «ἀνακρίσεως», τὸν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ πρὸς μεταμέλεια τῶν ἁμαρτημάτων καὶ διόρθωση, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ.
[5] πρβλ. Ματθ. ϛ´ 20 καὶ Ἁγ. Κυρίλλ. Ἱεροσ., «Κατηχήσεις», ΙΕ, 23.: «ἀνάγραπτός ἐστιν (εἶναι γραμμένη στὸν Οὐρανὸ) πᾶσα ἡ εὐχή σου».
[6] πρβλ. Α´ Κόρ. ϛ´ 20: «δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ».
[7] Λουκ. ιζ´ 21

«ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ», Σκέψεις ἑνὸς Ἁγιορείτου Μοναχοῦ,
περιοδ. «Ἁγιορείτικη Μαρτυρία» τῆς Ἱ. Μονῆς Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὅρους,
τ. 12-13 Ἰούνιος Νοέμβριος 2001,

ΠΗΓΗ Διαδικτύου: http://hristospanagia.blogspot.com/
Ἑλληνικὸς τονισμὸς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

῾Η ἀποθέωση τοῦ κ. Ψινάκη

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: ῾Ο τηλεοπτικός ἀστήρ κ Ψινάκης, τό πρότυπο μιᾶς νεολαίας πού ρέπει πρός τήν κατρακύλα, ἀνυψώνεται στά ὕψη. Σημεῖα τῶν καιρῶν ἀνησυχητικά. Οἱ ἠθικοί φραγμοί ἀνύπαρκτοι. ῾Η δικαίωση προτύπων ἀμφιβόλου ἀξίας καί  τά  ὁποῖα  προκαλοῦν σκανδαλωδῶς τό πανελλήνιον μέ γεμίζει μέ πολλά, πάρα πολλά ἐρωτηματικά. Θά ἀντιδράσει κανείς ἤ θά τό χάψουμε κι αὐτό, ὅπως καί πολλά ἄλλα; ᾿Επιτέλους, δέν ὑπάρχουν ἄνδρες νά ὑψώσουν τό πνευματικό τους ἀνάστημα καί νά καυτηριάσουν τά κακῶν κείμενα; ῎Η μήπως τό εἶδος (τῶν πνευματικῶν ἀνδρῶν ἐννοῶ)  ἐξέλιπε;;;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Στον πρώτο δήμο της χώρας, πρώτος δημοτικός σύμβουλος και με σεβαστή διαφορά από τον δεύτερο εξελέγη ο μάνατζερ και τηλεοπτικός αστέρας Ηλίας Ψινάκης.

Οι πληροφορίες μάλιστα λένε πως έχει στην κυριολεξία σαρώσει σε ό,τι αφορά τον αριθμό των σταυρών προτίμησης: έως τώρα έχει ξεπεράσει τους 8.500! Το γεγονός αυτό ως φαινόμενο χρειάζεται διερεύνηση από ειδικούς. Από εκείνους που μελετούν κοινωνικές συμπεριφορές. Οφείλουν να μας εξηγήσουν πώς συμβαίνει και τόσες χιλιάδες άνθρωποι -όχι απαραίτητα χαμηλής κοινωνικής μόρφωσης ή παιδείας- επιλέγουν για δημοτικό σύμβουλο για την πρωτεύουσα της χώρας έναν άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά του κ. Ψινάκη. Και τα οποία είναι λίγο ώς πολύ γνωστά από την τηλεόραση και απολύτως καμία σχέση δεν έχουν με τα προαπαιτούμενα κάποιου που καλείται να συμμετάσχει στη διοίκηση του μεγαλύτερου δήμου.
Και αν οι ειδικοί οφείλουν απαντήσεις για τη συγκεκριμένη στάση ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας, ανάλογες απαντήσεις οφείλουν και οι ισχυροί διαμορφωτές της κοινής γνώμης που κυρίως πρέπει να αναζητηθούν στα ιδιωτικά κανάλια. Εκείνα τα οποία, χάριν της τηλεθέασης, θυσιάζουν τα πάντα και παράλληλα δεν διστάζουν να προβάλλουν περίπου ως επιτυχημένα πρότυπα τύπους σαν τον κ. Ψινάκη.
Απαντήσεις ωστόσο συγκεκριμένες οφείλουν και πολιτικοί που εκμεταλλεύονται τη δημοφιλία αυτού του είδους για να συλλέξουν ψήφους. Να μας διευκρινίσει δηλαδή ο κ. Κακλαμάνης αν, τοποθετώντας τον κ. Ψινάκη στα ψηφοδέλτιά του, προσδοκούσε να βελτιώσει τη βρώμικη, υποβαθμισμένη και παρακμιακή πρωτεύουσα ή αν πολύ απλά η ανάγκη επανεκλογής του τον οδήγησε σε τέτοιου είδους επιλογές...

Πηγή:

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Μπουτάρης καί Κεμάλ: οἱ εὐθῦνες μας ἀπέναντι στήν ῾Ιστορία μᾶς ἐπιβάλλουν νά μήν σιωπήσουμε!

Ο Μπουτάρης, ο Κεμάλ και ο βιασμός της ιστορικής συνείδησης του Έλληνα

του Σάββα Καλεντερίδη

Είδαμε σήμερα το πρωί (23-10-2010), στη ΝΕΤ, τον υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρη, να απαντά σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το θέμα του Κεμάλ.
Ο κ. Μπουτάρης, αφού αναφέρθηκε στο χρονικό της δωρεάς του νεοκλασικού που φέρεται να έζησε για ένα διάστημα ο φασίστας-σφαγέας του Ελληνισμού από το ελληνικό στο τουρκικό δημόσιο και της αλλαγής του ονόματος της οδού Αποστόλου Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ, τη δεκαετία του '30, είπε και τα παρακάτω.
Επιβεβαίωσε ότι πριν λίγα χρόνια, όταν οι Τούρκοι ανακαίνισαν την οικία του βραβευμένου με Νόμπελ Ποίησης, Γιώργου Σεφέρη, στη Σκάλα Βουρλών, δίνοντας ταυτόχρονα το όνομά του στη διερχόμενη οδό, ο ίδιος, ως επικεφαλής ομάδας επιχειρηματιών, στη διάρκεια επαφών με Τούρκους επιχειρηματίες στη Θεσσαλονίκη και μέσα στα πλαίσια των προσπαθειών που κατέβαλλαν τότε ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ισμαήλ Τζέμ (που ήταν μέλος του υπουργικού συμβουλίου που θα αναλάμβανε τα ηνία της εξουσίας, με βάση σχέδιο πραξικοπήματος της φασιστικής-τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ) για σύσφιγξη των Ε-Τ σχέσεων, πρότεινε να ξαναδοθεί το όνομα του φασίστα-σφαγέα του Ελληνισμού, Μουσταφά Κεμάλ, στην οδό Αποστόλου Παύλου, εξομοιώνοντας στην ουσία το ήθος και το βεληνεκές του Σεφέρη με τον σφαγέα εκατοντάδων χιλιάδων αόπλων και γυναικοπαίδων, τον Μουσταφά Κεμάλ.
Δείχνοντας μάλιστα το ποιόν του, ανέφερε ότι στόχος του είναι αν εκλεγεί, να μετατρέψει την Θεσσαλονίκη τόπο λατρείας των Τούρκων (μίλησε για 300 χιλιάδες το χρόνο), οι οποίοι θα έρχονται στη Θεσσαλονίκη, θα αφήνουν τα λεφτά τους και ας προσκυνούν όποιον και ό,τι θέλουν.
Άλλα σχόλια δεν κάνουμε. Αφήνουμε τους αναγνώστες μας να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Απλά, θα δηλώσουμε ότι για μας, η παρουσία τέτοιων προσώπων στην πολιτική σκηνή και η δημόσια έκφραση τέτοιων θέσεων και μάλιστα από δημόσιο μέσο ενημέρωσης, σε μια πόλη της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι θύμα των -στην κυριολεξία- θανατηφόρων εντολών του Κεμάλ και σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός υπέστη Γενοκτονία από τον Κεμάλ και από τον Κεμαλισμό, αποτελεί δείγμα της ηθικής και της πολιτικής παρακμής και χρεωκοπίας αυτού του τόπου.
Ο Θεός να φυλάει αυτή τη χώρα.

 Αναρτήθηκε από skal στις 11/11/2010 02:04:00 μμ

Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com

Βλάσφημη «ἔκθεση» φωτογραφίας στή Θεσσαλονίκη

*    Σε γκαλερί της Θεσσαλονίκης, άνοιξε μια άκρως προκλητική και βλάσφημη «έκθεση φωτογραφίας»(;) που ξεπερνώντας κατά πολύ, κάθε έννοια και επιείκια περί «μοντέρνας τέχνης», καταχράται βάναυσα ακόμα και τα τελευταία όρια ανοχής, ελευθερίας και εκφράσεως!


Ο «φωτογράφος» κάποιος Κ. Κατσαρέλας, με τις «πόζες» του εκθέτει, επιχειρεί να διακωμωδήσει, πρωτίστως το ιερό Σύμβολο της Ορθοδοξίας, τον Σταυρό του Χριστού, τον ιερό κλήρο και το τιμημένο ράσο, με απερίγραπτη προσβολή και απαξία, θίγοντας κατάφορα, τα θρησκευτικά συναισθήματα εκατομμύριων Ελλήνων πολιτών!

Σε σχετικές δηλώσεις μάλιστα, της «πρωταγωνίστριας» των «φωτογραφιών», είπε χωρίς αιδώ, ότι σκοπός της ήταν «να δώσει χαστούκι στην θρησκευτική ηγεσία και στο κατεστημένο».

Ο βουλευτής Κυριάκος Βελόπουλος κατέθεσε ερώτηση προς τον Θεσσαλονικιό υπουργό Δικαιοσύνης κ. Καστανίδη: Είναι σε γνώση του Υπουργείου, τα καταγγελλόμενα περί της «εκθέσεως» αυτής και των «φωτογραφιών» που παρουσιάζονται και γιατί την επέτρεψαν; Ποια είναι η τοποθέτηση του Υπουργείο και τι ακριβώς προτίθεται να πράξει στη συνέχεια; Θα επέμβουν άμεσα οι αρμόδιες αρχές, αφού είναι ξεκάθαρο, ότι θίγεται βάναυσα η επικρατούσα Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και κατά την συνταγματική πρόβλεψη;

elora.gr

* στην παραπάνω πηγή αλλά και σε άλλες θα βρείτε περισσότερες φωτογραφίες.

Αναρτήθηκε από byzantio στις 1:46 μ.μ.
 http://anavaseis.blogspot.com

Γιατροί κατά ΑΜΚΑ ἐπειδή... μαρτυράει ἡλικίες

Π. ΤΣΙΜΠΟΥΚΗΣ | Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) και ζητεί να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα που άναψε το «πράσινο φως» για την υποχρεωτική αναγραφή του ΑΜΚΑ των γιατρών στα συνταγολόγια, με αποτέλεσμα να αποκαλύπτεται η ηλικία των γιατρών, η οποία αποτελεί προσωπικό δεδομένο.

Ο ΙΣΑ υποστηρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, καθώς η ηλικία του γιατρού γίνεται γνωστή τουλάχιστον στον πελάτη, στον φαρμακοποιό και στο ασφαλιστικό ταμείο. Δηλαδή γίνεται η επεξεργασία ενός προσωπικού δεδομένου, αυτού της ηλικίας, χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο.

Ακόμη, η απόφαση της Αρχής (56/2010), αποδεχόμενη ως νόμιμη την επεξεργασία του δεδομένου της ηλικίας των γιατρών, παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της αξιοπρέπειας του ατόμου, της ισότητας και της επαγγελματικής ελευθερίας. Και αυτό γιατί οι γιατροί είναι η μοναδική κατηγορία επαγγελματιών που υποχρεούται σε κάθε εργασιακή της πράξη (συνταγή) να αποκαλύπτει την ηλικία της. Παράλληλα όμως «καθίσταται εξοντωτική για τον ψυχικό κόσμο ενός ατόμου η υποχρέωσή του να αποκαλύπτει συχνότατα και χωρίς τη βούλησή του προσωπικά δεδομένα που το αφορούν, χωρίς μάλιστα τούτο να είναι αναγκαίο». Παράνομη όμως είναι παράλληλα η νομοθετική πρόβλεψη για την αναγραφή του ΑΜΚΑ των γιατρών στα συνταγολόγια, καταλήγει ο σύλλογος.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=1&artId=322257&dt=11/11/2010#ixzz14xEfk8yI

῾Ο Πρωθυπουργός στήν ἀγρυπνία τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου

Πηγή: STAR.gr

Ξαφνιάστηκαν ευχάριστα  οι πιστοί στο παρεκκλήσι του  Αγίου Νεκταρίου στη Νέα Ερυθραία, όταν αντίκρισαν  τον πρωθυπουργό μαζί με την σύζυγό του Άντα να προσέρχονται αργά το βράδυ της Δευτέρας και να ανάβουν κερί στην  αγρυπνία που τελέσθηκε εκεί, την παραμονή της γιορτής του Αγίου!  Ο Γιώργος  Παπανδρέου  προσήλθε στο παρεκκλήσι, το οποίο βρίσκεται επί της οδού Θησέως  και ανήκει στην Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση και στον «Ορθόδοξο Τύπο»,  στις 11.30 το βράδυ  και παρέμεινε  μέχρι το τέλος της αγρυπνίας, γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα. Ο πρωθυπουργός παρακολούθησε με κατάνυξη τη λειτουργία, ενώ δήλωσε αργότερα συγκλονισμένος από το κατανυκτικό περιβάλλον που είχαν δημιουργήσει με τα κεριά και τα φαναράκια τους οι ουκ ολίγοι πιστοί. Στην ολιγόλεπτη  συζήτηση  που έπιασε με ορισμένους από αυτούς, μετά την αγρυπνία, ο κ. Παπανδρέου αποκάλυψε ότι έρχεται τα τελευταία  τα 4- 5 χρόνια στο παρεκκλήσι και ανάβει κερί στην γιορτή του Αγίου.   Ο πρωθυπουργός δήλωσε εντυπωσιασμένος και από τον ρουμανικής εθνικότητας πατέρα Δανιήλ  που τέλεσε τη λειτουργία, για την καλή χρήση της ελληνικής γλώσσας,  όπως και από το φιλανθρωπικό του έργο με τη συνδρομή του ποιμνίου για τους λιγότερο προνομιούχους (άπορους, φυλακισμένους κλπ). Η κουβέντα  βέβαια, αν και  ολιγόλεπτη,  δεν μπορούσε να μην περιστραφεί και γύρω από τα οικονομικά προβλήματα, ενώ  ο  κ. Παπανδρέου  δεν έκρυψε  τον προβληματισμό του. Αυτό που δεν αποκάλυψε όμως είναι, άν  το προσκύνημά του στον Άγιο Νεκτάριο  σχετίζεται με κάποιο τάμα… Φεύγοντας, ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του (η οποία για όσους δεν το γνωρίζουν είναι ιδιαίτερα θρησκευόμενη)   πήραν  μαζί τους  ως δώρα από την Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου και ημερολόγια. Σημείωση Amen.gr: Η είδηση δημοσιεύθηκε στο STAR.gr

Γιά τίς βιοτικές μέριμνες (῾Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όλα τα πλούτη μας, η δόξα και οι τιμές, δεν είναι παρά ένα φευγαλέο όνειρο, που τελειώνει με τον θάνατο. Κάνεις δεν παίρνει τίποτε μαζί του στον άλλο κόσμο, ούτε ένα έστω ψιχουλάκι από το επίγειο συμπόσιο! Είναι μακάριος όποιος κατανοεί πως η ψυχή είναι το μοναδικό απόκτημα του, το οποίο από τίποτε δεν φθείρεται, ούτε και απ' αυτόν τον θάνατο! Ένας τέτοιος άνθρωπος σκέπτεται τρεις μόνον πραγματικότητες: τον θάνατο, την ψυχή και τον Θεό-Κριτή. Ο αββάς Ευάγριος διδάσκει τα εξής: «Κράτα διαρκώς στο νου σου τον επικείμενο θάνατό σου και την Κρίση κι έτσι θα διαφυλάξεις την ψυχή σου από την αμαρτία».

Όλες οι βιοτικές μας μέριμνες σε τούτη τη ζωή είναι σαν άσκο­πες φροντίδες για ένα γεύμα που πρέπει σύντομα να διακοπεί. Ο άγιος Ησαΐας ο Αναχωρητής λέει χαρακτηριστικά: «Έχε μπροστά στα μάτια σου τον θάνατο, κάθε μέρα· συνεχώς να σκέπτεσαι το πως θα χωριστείς από το σώμα σου, πως θα περάσεις από την περιοχή των δυνάμεων του σκότους που θα σε συναντήσουν στον αέρα και πως θα παρουσιαστείς ενώπιον του Θεού! Προετοιμάσου για εκείνη τη Φοβερή Ημέρα, κατά την οποία θα σε βρει η Κρίση του Θεού, σαν να την βλέπεις ήδη από τώρα!».
Κάποια μέρα ένας πλούσιος έμπορος, ο Ιωάννης, πήγε στον όσιο Σαββάτιο του Σολόφσκι και του προσέφερε πλούσια ελεημοσύνη. Ο Σαββάτιος δεν δέχθηκε να λάβει το παραμικρό και είπε στον δωρεοδότη να τα μοιράσει όλα στους φτωχούς. Ο Ιωάννης πολύ λυπήθηκε γι αυτό και ο όσιος, για να τον παρηγορήσει και να του αποκαλύψει ορισμένα πράγματα, του είπε: «Ιωάννη, παιδί μου, μείνε εδώ και αναπαύσου μέχρι αύριο και τότε θα δεις τη δόξα του Θεού». Ο Ιωάννης υπάκουσε. Την επαύριο, πράγματι ο Ιωάννης μπήκε στο κελλί του Σαββατίου και είδε τον γέροντα οριστικά αναπαυμένο, ενώ μια γλυκειά ευωδία πλημμύριζε το κελλί. Αυτός που προβλέπει το τέλος της ζωής του, αυτός δεν μεριμνά για τα επίγεια αγαθά!
















(Απόσπασμα από το βιβλίο «Πνευματικό Ημερολόγιο, Ο Πρόλογος της Αχρίδος» Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 251-252, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, Εκδ. ΑΘΩΣ)

     Πηγή:http://www.alopsis.gr

Γιὰ τοὺς ἀθεϊστές τοῦ Fr. Demetrius Dudko

Ἀθεϊστές,

Σήμερα ἀπευθύνομαι σὲ σᾶς.

Δὲν τὸ καταλαβαίνετε τάχα, ὅτι σᾶς ταΐζουν μὲ σκουπίδια; Ἐκοιτάξατε ποτὲ νὰ ἰδῆτε, ἀπὸ τί ἀποτελεῖται ἡ ἀθεϊστικὴ λογοτεχνία;

* * *

Δὲν εἶναι ἡ τελευταία λέξη τῆς ἐπιστήμης. Εἶναι μιὰ διαστρέβλωση τῶν γεγονότων. Μιὰ ἐκτροπὴ τῆς σκέψης. Μιὰ διαστροφὴ τοῦ ἄνθρωπου.

Ρίχτε μία ματιὰ στὶς ἀχανεῖς ρωσσικὲς πεδιάδες. Κάποτε σ' αὐτὲς ὑπῆρχαν ὑπέροχοι ναοί. Σήμερα ὅλοι εἶναι ἐρείπια. Αὐτὰ τὰ ἱερὰ ἐρείπια δὲν σᾶς λένε τίποτε;

Τὰ μνημεῖα τοῦ παρελθόντος ἔχουν πιὰ καταστραφεῖ. Ὅ,τι ἔκτισαν οἱ πατέρες μας, χέρια ἄθεα τὰ κατεδάφισαν.

Ρίχτε μιὰ ματιὰ στὸ σπίτι σας. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἐρείπιο τὰ παιδιὰ δὲν ξέρουν τίποτε, οὔτε γιὰ ἀξία τῆς μητέρας, οὔτε γιὰ λεβεντιὰ τοῦ πατέρα.

Ἡ ἀνατροφὴ στὰ σχολεῖα εἶναι ἐντελῶς κούφια. Οἱ δάσκαλοι λένε πολλά, μὰ ἀνώφελα. Καὶ δὲν θὰ τὸ καταλάβουν ποτέ, σὲ τί ὀφείλεται ἡ τόση διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ παιδικά τους χρόνια.

Κάποτε στοὺς δρόμους μας ἀκουόταν ὁ θαυμάσιος ἦχος τῆς καμπάνας καὶ γέμιζε γλύκα τὶς ἀκοές μας. Τώρα ἀκούονται μόνο βλασφημίες καὶ αἰσχρολογίες.

* * *

Ἐπάψατε νὰ βλέπετε καὶ νὰ σκέπτεσθε ἐλεύθερα;

Ρίχτε μιὰ ματιὰ στὴν καρδιά σας. Εἶναι γεμάτη ἀνησυχία γιὰ κάτι τὸ ἀόρατο, αὐτὸ τὸ ἀόρατο εἶναι ὁ Θεός.

Γι' αὐτὸ ἔχετε ταραχή. Γι' αὐτὸ δὲν βρίσκετε ποτὲ γαλήνη. Ἐπειδὴ ἀγνοεῖτε τὸν Θεό.

Ὁ Θεὸς κτυπάει τὸ κουδουνάκι τῆς ψυχῆς σας. Ἀνοῖχτε Του.

Μὲ τὴν ἀθεΐα δὲν γίνεται ζωή! Μὲ τὴν ἀθεΐα, ὄχι μόνο ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζει νὰ σβήνη, ἀλλὰ καὶ τῆς ἄψυχης φύσης ἡ ζωὴ σταματάει! Ἡ γενικὴ καταστροφὴ ἔρχεται. Ὅλοι τὸ προαισθανόμαστε.

Μὰ πῶς θὰ σταματήση ἡ γενικὴ καταστροφὴ χωρὶς Θεό;

Μὲ τὸν Θεό, ἡ γενικὴ καταστροφή, ὁ θάνατος, μπορεῖ νὰ ἀποβῆ λύτρωση ἀπὸ τὴν χωρὶς νόημα ζωή.

Δὲν τὸ καταλαβαίνετε, ὅτι, ἂν ἄνθρωπος γεννιέται σὲ μία ζωὴ χωρὶς νόημα, τότε ἡ ἴδια ἡ ζωὴ δὲν ἔχει νόημα; Μὴ προσπαθῆτε νὰ κρύψετε τὴν ἀλήθεια μὲ κάτι κοινοτοπίες. Μὴ μοῦ εἰπῆτε ὅτι τὸ νόημα τῆς ζωῆς τὸ βλέπετε στὸν ἄλλο!

Μήπως τὸ νόημα τῆς ζωῆς βρίσκεται στὸ θάνατο; Ἀφοῦ ὅλα τὰ ἐπίγεια τελειώνουν μὲ τὸν θάνατο!

* * *

Ὅλους μᾶς περιμένει ἡ αἰωνιότητα. Πῶς τὴν φαντάζεσθε; Ἐγὼ σᾶς λυποῦμαι.

Μὴν κάνετε μορφασμούς. Σήμερα ἔχουν κακὴ ἀντίληψη καὶ γιὰ τὴν λύπη! Ἡ λύπη μας, τοὺς ὑπερήφανους τοὺς κάνει νὰ ἀγανακτοῦν! Ἐγὼ δὲν ἔχω διάθεση νὰ σᾶς κάνω νὰ ἀγανακτήσετε. Ἐγὼ σᾶς ἁπλώνω χέρι ἀδελφικό.

* * *

Ξέρω, ὅτι ἔχετε πιὰ ἀποκάμει, μὴ διαστάζετε νὰ Τὸν ὑμνολογήσετε.

Ἡ δύσκολη ζωή μας, ἡ γεμάτη ἀπὸ ἀπροσδόκητες καὶ τραγικὲς καταστάσεις, ἔχει ἀφήσει ἐπάνω σας τὴν σφραγίδα της.

Παρηγοριὰ θὰ βρῆτε μόνο στὸ Δεῖπνο τοῦ Χριστοῦ.


Πηγή:http://www.agiazoni.gr