Γέροντος Παΐσιου: «Τι βάσανα έχει ο κόσμος - Ασφάλειες και... ανασφάλεια»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001

Τι βάσανα έχει ο κόσμος

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. Μια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί-μεγάλοι. Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι. Στα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο-πολύ όλοι, οι καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ιδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από 'δω, βάσανα από 'κει, τους τραβούν οι Τράπεζες, τους βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό! Και δεν είναι μια και δυο μέρες! Και αν ένα-δυο παιδιά σε μια τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν την κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αυτές μια μέρα να είχαν το αμέριμνο, την ξενοιασιά των
μοναχών, θα είχαν το καλύτερο Πάσχα.

Τι δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Όταν κανείς πονάη και ενδιαφέρεται για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τον βλέπει σαν σε ακτινογραφία με τις ακτίνες τις πνευματικές... Πολλές φορές, εκεί που λέω την ευχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τα καημένα, να περνούν μπροστά μου θλιμμένα και να παρακαλούν τον Θεό. Τα βάζουν οι μανάδες τους να κάνουν προσευχή, γιατί έχουν προβλήματα, δυσκολίες στην οικογένεια και ζητούν βοήθεια από τον Θεό. Γυρίζουν το κουμπί στην ίδια συχνότητα, και
έτσι επικοινωνούμε!

Ασφάλειες και... ανασφάλεια

Σήμερα ο κόσμος γέμισε ασφάλειες-ανασφάλειες, αλλά, για να είναι απομακρυσμένος από τον Χριστό, νιώθει την μεγαλύτερη ανασφάλεια. Σε καμμιά εποχή δεν υπήρχε η ανασφάλεια που έχουν οι σημερινοί άνθρωποι. Και επειδή δεν τους βοηθούν οι ανθρώπινες
ασφάλειες, τρέχουν τώρα να μπουν στο καράβι της Εκκλησίας, για να νιώσουν πνευματική ασφάλεια, γιατί βλέπουν ότι το κοσμικό καράβι βούλιαξε. Αν όμως δουν ότι και στο καράβι της Εκκλησίας μπαίνει λίγο νερό, ότι και εκεί έχουν πιασθή από το κοσμικό πνεύμα και δεν υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, τότε θα απογοητευθούν οι άνθρωποι, γιατί δεν θα έχουν μετά από που να πιασθούν.

Ο κόσμος υποφέρει, χάνεται και δυστυχώς είναι αναγκασμένοι όλοι οι άνθρωποι να ζουν μέσα σ' αυτήν την κόλαση του κόσμου. Νιώθουν οι περισσότεροι μια μεγάλη εγκατάλειψη, μια αδιαφορία -ιδίως τώρα- από παντού. Δεν έχουν από που να κρατηθούν. Είναι αυτό που λένε: “Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται”. Αυτό δείχνει ότι ο πνιγμένος ζητάει από κάπου να πιασθή, να σωθή. Βλέπεις, το καράβι βουλιάζει και ο άλλος πάει να πιασθή από το κατάρτι. Μα, αφού το καράβι κινδυνεύει να βουλιάξη, δεν σκέφτεται ότι και το κατάρτι θα βουλιάξη. Πιάνεται από το κατάρτι και βουλιάζει πιο γρήγορα! Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι ζητούν κάπου να ακουμπήσουν, από κάπου να πιασθούν. Και αν δεν έχουν πίστη να ακουμπήσουν σ' αυτήν, αν δεν εμπιστευθούν στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψουν τελείως τον εαυτό τους σ' Αυτόν, θα βασανίζωνται. Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στον Θεό!

Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός. Θα δήτε πως θα εκτιμήσουν την Εκκλησία. Αρκεί εμείς να είμαστε σωστοί. Θα καταλάβουν ότι αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Και οι πολιτικοί έχουν πλέον καταλάβει ότι, αν κάποιοι μπορούν να βοηθήσουν τώρα σ' αυτό το τρελλοκομείο που έχει γίνει ο κόσμος, αυτοί είναι οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Μη σας φαίνεται παράξενο! Οι πολιτικοί μας σήκωσαν τα χέρια. Ήρθαν στο Καλύβι μερικοί και μου είπαν: “Οι καλόγεροι πρέπει να κάνουν ιεραποστολή, αλλιώς δεν γίνεται”. Δύσκολα χρόνια! Αν γνωρίζατε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και τι μας περιμένει!...

συνεχίζεται.....

Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com

῎Ερευνα-σόκ:"Τα παιδιά ξέχασαν την Ελληνική Γλώσσα"

Τετάρτη, Φεβρουάριος 10, 2010

Μια ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ μας αποκαλύπτει ......

Στην παθογένεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος, στην εμμονή με το Διαδίκτυο και τον εκφυλισμό της επικοινωνίας μεταξύ των νέων, αποδίδονται οι αιτίες του ανησυχητικού φαινομένου του αναλφαβητισμού στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Όπως επισημαίνεται σε έρευνα του εκπαιδευτικού αναλυτή Χρήστου Κάτσικα, τα αποτελέσματα της οποίας υπερθεματίζει η συνδικαλίστρια και γνωστή φιλόλογος κ. Αρετή Σπαχή, το 20-30% των νέων σε πανελλαδικό επίπεδο είναι αναλφάβητοι και δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις έννοιες ενός κειμένου.
«Κρίνοντας από τα δεδομένα των μαθητών του Ηρακλείου» επισημαίνει η κ. Σπαχή «και από την εμπειρία στη διδασκαλία μαθητών Λυκείου, θα έλεγα ότι το ποσοστό των μαθητών που δεν κατανοεί ένα κείμενο κυμαίνεται μεταξύ 25-30%. Αυτό αποδεικνύεται από το υψηλό ποσοστό αποτυχίας που σημειώνεται κάθε χρόνο στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα της Έκθεσης, που φθάνει το 50-60%». Ερμηνεύοντας τα αίτια του γεγονότος αυτού - που μόνο που προβληματισμό θα έπρεπε να προκαλέσει - η κ. Σπαχή τονίζει ότι οι μαθητές του Λυκείου αγνοούν τα θεμέλια του λόγου και δεν γνωρίζουν συντακτικό, αφού στην ουσία το μάθημα της γραμματικής «έχει καταργηθεί» από το Γυμνάσιο. «Υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών που στην έκθεση αδυνατούν να συντάξουν μία κύρια πρόταση. Γράφουν δηλαδή δύο και τρεις παραγράφους κειμένου, χωρίς σ' αυτές να περιλαμβάνεται ρήμα. Το ζητούμενο όμως είναι ότι το ίδιο το σχολείο δεν εστιάζει στο λόγο, που είναι απαραίτητος για την κατανόηση ακόμη και των θετικών επιστημών. Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι ότι οι μαθητές δεν μπορούν να δομήσουν τη σκέψη τους και στερούνται της οπτικής εικόνας της λέξης», επισημαίνει η εκπαιδευτικός.
Παράλληλα, σύμφωνα με την κ. Σπαχή σημαντική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι γράφουν και σκέπτονται σήμερα έχει το Διαδίκτυο και οι ατέλειωτες ώρες που αναλώνουν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους. «Οι μαθητές» μας λέει «δεν έχουν πια καμία επαφή με το έντυπο κάθε μορφής. Ό,τι θέλουν να βρουν θα το αναζητήσουν στο ηλεκτρονικό "ψαχτήρι" με αποτέλεσμα το 10% του γραπτού τους λόγου να περιλαμβάνει μισές λέξεις, ακατάληπτες εκφράσεις και αργκό. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για το επίπεδο της ορθογραφίας τους». Την ίδια ώρα ωστόσο, όταν οι μαθητές στο μάθημα του «Θουκυδίδη» στο Λύκειο έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με την ετυμολογία σαγηνεύονται, όπως τονίζει η κ. Σπαχή, πράγμα που σημαίνει ότι για την κατάσταση που διαμορφώνεται ευθύνεται κυρίως το εκπαιδευτικό σύστημα.
Όσο για την Ιστορία, οι μαθητές είναι εκ των πραγμάτων ανιστόρητοι, δεδομένου ότι στην ύλη του μαθήματος δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια, αφού διδάσκεται αποσπασματικά και μονομερή, σε βιβλία που έχουν δεχθεί σφοδρή κριτική από τους εκπαιδευτικούς. Ενδεικτικό είναι ότι ιστορική παιδεία δεν υπάρχει στην ουσία αφού για παράδειγμα η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εδώ και χρόνια δεν διδάσκεται πια. Συνεπώς, όπως επισημαίνει η κ. Σπαχή «δεν λειτουργείς χωρίς ιστορικό πλαίσιο σε κανένα επίπεδο». Στη σχετική έρευνά του ο κ. Κάτσικας καταλήγει: «Ολοένα και περισσότεροι μαθητές αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους χωρίς χάσματα και αντιφάσεις, να κάνουν λογικές αφαιρέσεις ή να κατανοούν γραπτά κείμενα εκτός από τα υποτυπώδη, που σκοντάφτουν σε ερωτήσεις που απαιτούν κρίση. Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς στη γενίκευση του φαινομένου μπορούμε να μιλήσουμε για την εφιαλτική προοπτική μιας τεχνολογικώς υπεραναπτυγμένης και παράλληλα πειθαρχημένης κοινωνίας "κατακερματισμένων ανθρώπων" - υπηκόων, ένα είδος "προσοντούχων αγραμμάτων" και αργότερα "σοφών άσχετων"».

Κείμενο: Ελίνα Φαρσάρη από την Εφημερίδα ΤΟΛΜΗ

Κατηχητικό μαγείας σέ παιδιά μέσω "παιδικῶν ταινιῶν" τοῦ Walt Disney (῾Ελένη ᾿Ανδρουλάκη)

Μιά φορά κι ἕναν καιρό ἦταν τά παραμύθια (῾Ελένη ᾿Ανδρουλάκη)


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τα παραμύθια. Τα θυμόμαστε οι περισσότεροι με νοσταλγία. Τα παραμύθια που αγαπήσαμε ως παιδιά πέθαναν. Τα παραμύθια που διαπαιδαγώγησαν γενιές παιδιών έγιναν σήμερα αντι-παραμύθια, εργαλεία διαστροφής, εφιάλτες παιδικής κακοποίησης. Λόγια και εικόνες φρίκης μέσα από πολύχρωμες, φανταχτερές σελίδες ή εντυπωσιακά κινούμενα σχέδια καταστρέφουν το μέλλον και την ελπίδα μας.

Στις 11 Φεβρουαρίου θα δούμε και στην Ελλάδα την πρεμιέρα της αμερικανικής ταινίας κινουμένων σχεδίων «Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος», του Walt Disney. Και ποιος δεν έχει ακούσει το παραμύθι των αδελφών Γκριμ; Και πόσοι γονείς άραγε θα προστρέξουν με τα παιδιά τους στους κινηματογράφους πιστεύοντας ότι θα δουν εκείνη την παιδική ιστορία με τον πρίγκιπα που μεταμορφώθηκε -χωρίς πολλές-πολλές εξηγήσεις- σε βάτραχο και την επαναφορά του σε πρίγκιπα μόλις η πριγκίπισσα τον πέταξε στον τοίχο -σύμφωνα με το κλασικό παραμύθι- ή μόλις τον φίλησε- σύμφωνα με νεώτερες εκδοχές του μύθου; Τουλάχιστον αυτό περιμέναμε να δούμε εμείς ξεκινώντας να παρακολουθούμε την ταινία. Το σοκ ακολούθησε σε λίγα λεπτά.

Η ταινία που μοιάζει με το κλασικό παραμύθι μόνο κατά τον τίτλο, είναι ουσιαστικά μια εμβάπτιση των παιδιών στο κακό, το βουντού, τη μαύρη μαγεία. Μετά τα πρώτα αθώα λεπτά, εμφανίζεται ο κακός της ιστορίας, ο «Άνθρωπος-Σκιά», ένας άγριος μάγος βουντού που φορά καπέλο με νεκροκεφαλή και οστά στο λαιμό. Ο μάγος διαφημίζει το βουντού και την πρόβλεψη του μέλλοντος. Πλησιάζει τον ανυποψίαστο πρίγκιπα και του δίνει την κάρτα του: «Διαβάσματα Ταρώ, ξόρκια, φίλτρα, όνειρα που γίνονται πραγματικότητα». «Διαβάζει» την παλάμη του πρίγκιπα και τον πείθει να τον ακολουθήσει. Με σαγηνευτικό τρόπο παρουσιάζει στον πρίγκιπα και τον βοηθό του «το δικό του κόσμο», λέγοντας συνεχώς ότι έχει «φίλους στην άλλη πλευρά»! Διαβεβαιώνει τους ήρωες ότι μπορεί «να διαβάσει το μέλλον τους, να δει βαθιά μέσα στην καρδιά και την ψυχή τους και να πραγματοποιήσει τα πιο απίθανα όνειρά τους». Χορεύοντας και τραγουδώντας επαναλαμβάνει: «έχω μαγικά, έχω ξόρκια, έχω πράγματα που δεν έχω καν δοκιμάσει και έχω φίλους στην άλλη πλευρά!… Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά λένε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ακόμα. Τα χαρτιά, τα χαρτιά! Πάρτε μόνο τρία. Κάντε ένα μικρό ταξιδάκι στο μέλλον μαζί μου». Τους παροτρύνει να σφίξουν το χέρι του, «το χέρι ενός φτωχού αμαρτωλού», όπως λέει, και να κλείσουν συμφωνία μαζί του. Ο πρίγκιπας και ο βοηθός του κλείνουν τη συμφωνία. Αμέσως έρχονται τα πνεύματα, δένουν τον πρίγκιπα, ο μάγος καταλαμβάνεται από τα πνεύματα και φτιάχνει ένα φυλαχτό παίρνοντας αίμα από τον πρίγκιπα. Ο πρίγκιπας μεταμορφώνεται σε βάτραχο και ο ακόλουθός του παίρνει τη μορφή του πρίγκιπα, αλλά η μεταμόρφωσή του διαρκεί όσο υπάρχει αίμα στο φυλαχτό το οποίο φορά στο λαιμό του· όταν τελειώνει το αίμα θα πρέπει να ανανεώνεται.

Ο βάτραχος-πρίγκιπας συναντά την ηρωίδα, μια μαύρη, φτωχή κοπέλα που είναι σε πάρτυ μασκέ ντυμένη πριγκίπισσα και με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή την πείθει να τον φιλήσει. Αντί να ξαναγίνει πρίγκιπας, όπως θα περιμέναμε, τα μαγικά επιδρούν και στην κοπέλα η οποία μεταμορφώνεται σε βατραχίνα. Η βατραχίνα πληροφορείται ότι όλα αυτά έγιναν λόγω του βουντού και ο βάτραχος-πρίγκιπας δικαιολογείται ότι ο μάγος «ήταν πολύ χαρισματικός». Ακολουθούν τρομακτικές σκηνές καταδίωξης από άγρια ζώα και τα βατραχάκια ψάχνουν να βρουν κάποιον να τους λύσει τα μάγια. Ακολουθώντας τις συμβουλές ενός νέου φίλου τους πάνε στην «καλή» Μάμα Όντυ, τη «βασίλισσα βουντού του βάλτου» η οποία «έχει μαγικά και ξόρκια, όλα τα είδη βουντού μαγείας»! Εν τω μεταξύ το αίμα τελειώνει στο φυλαχτό και ο φιλόδοξος βοηθός του πρίγκιπα αρχίζει να γυρίζει στην προηγούμενη εμφάνισή του, πράγμα που εξοργίζει τον «Άνθρωπο-Σκιά» ο οποίος φωνάζει: «επειδή κάποιος άφησε να φύγει ο πρίγκιπας-βάτραχός μας, θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια από τους φίλους μου στην άλλη πλευρά». Στην «παιδική» αυτή ταινία ακολουθούν αναλυτικές περιγραφές τελετουργικών μαύρης μαγείας όπως συμβαίνουν στην πραγματικότητα – για παράδειγμα ο «Άνθρωπος-Σκιά» κάνει δαιμονικές επικλήσεις και βουντού (τρυπά με καρφίτσα την κούκλα) για να κλείσει συμφωνία με τα πνεύματα. Ο μάγος πείθει τους δαιμονικούς φίλους του να βοηθήσουν υποσχόμενος ότι «θα έχουν ό,τι επιθυμήσουν οι σκοτεινές μικρές καρδιές τους»! Στη συνέχεια βλέπουμε τρομακτικές σκηνές όπου τα πνεύματα με μορφή τεράτων ξεχύνονται για να κάνουν κακό.

Οι ήρωες-βάτραχοι παλεύουν να φτάσουν στην «καλή» βουντού-μάγισσα καταδιωκόμενοι από ανθρώπους και τέρατα. Η «καλή» μάγισσα τους διδάσκει ότι «πρέπει να σκάψουν λίγο βαθύτερα μέσα τους για να βρουν ποιοι είναι και τότε θα βρουν τι χρειάζονται». Εν τω μεταξύ οι δαίμονες φέρνουν το βάτραχο στον μάγο, ο οποίος συνεχίζει τα τελετουργικά του για να πάρει πάλι αίμα. Κατόπιν σκοτώνει την καλή πυγολαμπίδα-φίλη των βατραχιών. Είναι μια θλιβερή σκηνή θανάτου, βαριά και ίσως σοκαριστική για κάποια παιδιά. Στη συνέχεια η πυγολαμπίδα γίνεται μετά θάνατον αστέρι, κάτι που -σύμφωνα με κάποιους κριτικούς- βασίζεται στην ιδέα της μετενσάρκωσης.

Το αντι-παραμύθι τελειώνει με σκληρές σκηνές όπου ο μάγος πληρώνει τις δοσοληψίες του με τα πνεύματα. Το φυλαχτό με το αίμα σπάζει και ο μάγος δεν μπορεί να ξεπληρώσει το χρέος του. Με ολοζώντανες φρικιαστικές εικόνες βλέπουμε την έλευση των άγριων πνευμάτων με την δαιμονική όψη. «Είσαι έτοιμος; Είσαι έτοιμος; Είσαι έτοιμος;» τον ρωτούν φωνάζοντας όλα μαζί. –«Όχι, δεν είμαι καθόλου έτοιμος» απαντά ο μάγος. «Είσαι έτοιμος;» φωνάζουν χορεύοντας. – «Έχω ακόμα τον πρίγκιπα-βάτραχο φυλακισμένο. Χρειάζομαι λίγο παραπάνω χρόνο. Σας παρακαλώ! Λίγο ακόμα χρόνο!» ικετεύει ο μάγος. Αλλά τα πνεύματα -όπως πραγματικά συμβαίνει με τα πνεύματα- δεν δείχνουν έλεος, τον τραβάνε με ιαχές όλα μαζί στο νεκροταφείο. Ο μάγος σκοτώνεται από τους δαίμονες που υπηρετούσε. Μετά από όλες αυτές τις εικόνες θρίλερ που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ταινίας ακολουθεί και ο γάμος του βατράχου και της βατραχίνας που κατόπιν ξαναγίνονται πρίγκιπας και πριγκίπισσα.

Θα κυριαρχήσει άραγε μια σύντομη σκηνή γάμου ή κάποια σύντομα καλά μηνύματα στο νου των παιδιών; Ή όλα τα προηγούμενα; Παιδιά που είδαν την ταινία μας είπαν τις εντυπώσεις τους· αυτό που χαράχτηκε στα παιδιά ήταν οι σκηνές βουντού και οι τρομακτικές σκηνές. Σε ξενόγλωσσες ιστοσελίδες διαβάσαμε ότι μικρά παιδιά στο εξωτερικό, όπου η ταινία προβάλλεται από το Δεκέμβριο, τρόμαξαν και ήθελαν να φύγουν στη μέση της ταινίας· κάποιοι γονείς έγραψαν ότι δεν ήξεραν πώς να εξηγήσουν στα παιδιά τους τι είναι το βουντού. Η εφημερίδα Guardian (28/1/2010) έγραψε ότι πρόκειται για «μέτρια ταινία, μακριά από την κατηγορία ιστοριών παιχνιδιού».

Όπως αναμενόταν, μεγάλες ενστάσεις βρέθηκαν και σε χριστιανικές ιστοσελίδες. Παραθέτω κάποιες ενδεικτικά. Μετά την ταινία κινουμένων σχεδίων «Μουλάν» όπου παρουσιάζεται ο Κομφουκιανισμός, την ταινία «Ποκαχόντας» όπου προβάλλεται ο ανιμισμός, την ταινία «Ηρακλής» όπου προωθείται ο παγανισμός και την ταινία «Ο Αδελφός μου ο Αρκούδος» όπου διδάσκεται ο σαμανισμός, η τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων του Disney «Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος» όπου διδάσκεται το βουντού, είναι «εκπληκτικά σκοτεινή». «Η μαγεία που βρίσκουμε σε αυτήν δεν είναι αυτή που συναντούμε σε πολλά άλλα παραμύθια», δηλαδή ένα τέχνασμα για να προωθηθεί η ιστορία, «είναι πραγματική σκοτεινή και δαιμονική μαγεία», όπως εξασκείται σε αποκρυφιστικά περιβάλλοντα με επικίνδυνες συνέπειες. «Οι φίλοι από την άλλη πλευρά δεν είναι ένα απλό μαγικό τρικ που χρησιμοποιείται, αποδεικνύουν ότι χρησιμοποιούνται δαιμονικές δυνάμεις. Με αυτά δεν πρέπει κανείς ποτέ να παίζει». «Όλη αυτή η εμμονή με το βουντού, τη μαύρη μαγεία, τα φυλαχτά με το αίμα… είναι πολύ σκοτεινή και ακραία για τέτοιου είδους παιδική ταινία». Αλλού διαβάζουμε ότι «οι βάσεις της ταινίας είναι αντίθετες με κεντρικά δόγματα του Χριστιανισμού»: η «καλή» μάγισσα βουντού είναι κάτι ανύπαρκτο, διότι το βουντού μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει, όλα τα είδη της μαγείας -λευκή ή μαύρη- είναι το ίδιο επικίνδυνα και δαιμονικά· το αντι-ευαγγέλιο του Εαυτού που προστάζει «να σκάψουμε βαθύτερα μέσα μας για να βρούμε τον εαυτό μας»· οι καλοί ήρωες που νικούν επειδή στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους· οι προσευχές στο αστέρι κ.α.

Να τονιστεί ότι η ταινία έχει εντυπωσιακά κινούμενα σχέδια, γραφικά και τραγούδια. Αυτό σημαίνει ότι το κακό εξωραΐζεται και γίνεται έτσι πιο εύπεπτο. Για μένα είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό το γεγονός ότι τα παιδιά, ακόμα και αν στο τέλος υπερισχύει το καλό, μαθαίνουν να εξοικειώνονται με το άγριο, το φρικώδες, το κακό και το δαιμονικό. Η απευαισθητοποίηση είναι το πρώτο βήμα προς την αποδοχή και την μίμηση. Αυτονόητα όλα αυτά, αλλά τα παίρνουμε στα σοβαρά; Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και η επίδραση όλων αυτών στο κάθε μοναδικό παιδί είναι άγνωστη. Άλλο παιδί μπορεί να αναπτύξει ή να αυξήσει φοβίες, άλλο επιθετικότητα, άλλο σαδιστικές τάσεις, άλλο περιέργεια να ανοιχτεί στο κακό και το απόκρυφο, πράγμα ιδιαιτέρως εύκολο για τα παιδιά μας σήμερα. Τα ιατρεία των ψυχιάτρων, όπως το ομολογούν οι ίδιοι, έχουν γεμίσει τα τελευταία χρόνια με παιδιά που αρρωσταίνουν από όλη αυτή την έκθεση σε αυτό που δεν είναι ούτε παιδικό ούτε υγιές. Δεν είναι μόνο αυτή η ταινία, μόνο αυτό το παραμύθι. Είναι όλα αυτά τα αντι-παραμύθια, τα αντι-θεάματα, τα αντι-παιχνίδια. Είναι όλη αυτή η αντι-αγωγή με την οποία δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας σήμερα. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Αν δεν προσέξουμε, αν δεν προσπαθήσουμε, αν δεν προσευχηθούμε… Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τα παραμύθια! Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τα παιδιά!

Πηγή:http://www.alopsis.gr

Η θαυματουργική πίστις, του πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου Καντιώτη,

Η θαυματουργική πίστις, του πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου Καντιώτη,

10.02.10

Η θαυματουργική πίστις Αγίου Χαραλάμπους (10 Φεβρουαρίου) του Σεβασμιωτάτου πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου Καντιώτη από το βιβλίο του «Μυρίπνοα άνθη» Σ' αυτό το κήρυγμα, αγαπητοί, θα μιλήσουμε για κάποιο μεγάλο μάρτυρα της πίστεως μας, πού φέρνει στη μνήμη μας τα αγιασμένα -μέρη της Μικράς Ασίας, έχει οπού επί αιώνες μέχρι το 1922 υπήρχε ένας ολόκληρος χριστιανικός κόσμος. Μικρά Ασία, αλησμόνητη χώρα! Όπου κι αν σκάψη κανείς, θα βρη κόκκαλα ηρώων, λείψανα αγίων, σταυρούς και εικονίσματα και ερείπια από εκκλησιές και μοναστήρια. Όλα τώρα έχουν χαθή και όσοι κατάγονται από τα μέρη αυτά κι ήρθαν στην Ελλάδα, με συγκίνησι θυμούνται τις χαμένες πατρίδες, πού γέννησαν τόσους ήρωες και μάρτυρες όσους καμμιά άλλη χριστιανική χώρα. Ένας από τους μάρτυρες αυτούς είναι κι ο άγιος Χαράλαμπος, που τον γιορτάζουμε στις 10 Φεβρουαρίου. Γι΄ αυτόν θα μιλήσουμε, γιατί ο βίος του δείχνει, πόσο μεγάλη είναι η δύναμις της πίστεως που διδάσκει το Ευαγγέλιο. * * * Ο άγιος Χαράλαμπος έζησε τον 2ο μΧ αιώνα. Γεννήθηκε σε μια πόλι της Μικοάς Ασίας, την Μαγνησία, που δεν απέχει πολύ απ' την πολύκλαυστη Σμύρνη. Οι χριστιανοί της πόλεως εκτίμησαν τον άγιο Χαράλαμπο για τον αγνό του χαρακτήρα και τη μεγάλη του πίστι και τον εξέλεξαν ιερέα. Ο κόσμος σήμερα ακούει τη λέξι «ιερεύς» και δεν δίνει καμμιά σημασία. «Παπάς», σου λέει ο άλλος. Και τα παιδιά ακούγοντας τους μεγάλους να μιλούν περιφρονητικά για τους ιερείς δεν θέλουν να γίνουν ιερείς όταν μεγαλώσουν, και ο ιερεύς υστέρα από μερικά χρόνια θα είναι κάτι σπάνιο. Γι΄ αύτη την περιφρόνησι προς την ιερωσύνη φταίνε βέβαια και μερικοί ανάξιοι ιερείς, πού δεν τιμούν την ιερή τους αποστολή. Άλλ' ο άγιος Χαράλαμπος δεν ήταν ένας από τους συνηθισμένους παπάδες, ήταν ιερεύς πού είχε συναίσθησι της αποστολής του. Λειτουργούσε και έκλαιγε από συγκίνησι. Κήρυττε το λόγο του Θεού και έκανε τις πιο ψυχρές καρδιές να συγκινούνται και ν' αγαπούν το Χριστό. Αγαπούσε τους φτωχούς και τους αρρώστους και επισκεπτόταν τα σπίτια των χριστιανών και συμβούλευε όλους, μικρούς και μεγάλους, να μένουν πιστοί στο Χριστό. Τον ιερέα Χαράλαμπο τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν όλοι. Ήταν με τα λόγια του και με τη ζωή του ένα δυνατό φως, πού φώτιζε όχι μονάχα τους χριστιανούς της πόλεως της Μαγνησίας, αλλά η λάμψις του έφθανε ακόμα μακρύτερα. Άλλα το φως αυτό δεν ήταν ευχάριστο στους ανθρώπους πού ζούσαν μέσ' στην αισχρή ειδωλολατρία. Και οι ειδωλολάτρες δεν ήταν λίγοι, ήταν πολλοί τότε, κι είχαν μαζί τους και το κράτος. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας έγινε ένας, πού μισούσε τους χριστιανούς και αποφάσισε να τους καταδίωξη με όλη τη δύναμι πού είχε. Ωνομαζόταν Σεπτίμιος Σεβήρος. Αντιπρόσωπος του αυτοκράτορα στα μέρη της Μικράς Ασίας, σαν να πούμε νομάρχης, ήταν ένας πού λεγόταν Λουκιανός. Ήταν κι' αυτός άγριος διώκτης των χριστιανών, όπως και ο αυτοκράτορας. Αυτός έδωσε διαταγή να συλλάβουν τον άγιο και να τον φέρουν μπροστά του. Ο άγιος Χαράλαμπος ήταν πια πολύ γέρος. Ήταν 113 χρονών. Κι όμως, παρά τα βαθειά γεράματα, δεν έπαυε να λειτουργή και να εξυπηρετή το λαό. Δεν ίσχυε, βλέπετε, στην Εκκλησία τότε ο σημερινός νόμος του κράτους, πού υποχρεώνει τον παπά να φεύγη από την υπηρεσία του στα 75 χρόνια. Αυτό δεν είναι σύμφωνο με τους ιερούς Κανόνας. Ο ιερεύς, εφ' όσον αισθάνεται τον εαυτό του καλά, πρέπει να μένη στη θέσι του και στα βαθειά γεράματα του. Ένας γέρος παπάς με άσπρα μαλλιά είναι στην ενορία του πολύ σεβαστός και τα λόγια του ακούγονται με μεγάλη προσοχή, σαν μια φωνή πού προέρχεται από την αιωνιότητα. Γέρος 113 χρονών ήταν ο άγιος Χαράλαμπος, αλλά μέσα στο γεροντικό αυτό κορμί υπήρχε μια καρδιά πού δεν γερνούσε από το χρόνο, μια καρδιά που ήταν πάντα νέα. Έτσι είναι αυτός πού πιστεύει, στο Χριστό, και όταν ακόμη γεράση, δεν χάνει τον ενθουσιασμό του' είναι πάντα νέος. Ο τύραννος Λουκιανός νόμιζε πώς ένα γέρο άνθρωπο ήταν εύκολο να τον κάμη να λυγίση, ν' αρνηθή το Χριστό και να προσκύνηση τα είδωλα. Οι γέροι αγαπούν πολύ τη ζωή και τρέμουν το θάνατο και κάνουν τα πάντα για να προσθέσουν στη ζωή τους μερικές μέρες. Μα ο άγιος Χαράλαμπος δεν φοβόταν το θάνατο. Ήταν στην πίστι βράχος. Τίποτα δεν μπορούσε να τον κλονίση. Τα λόγια, που του έλεγε ο τύραννος για ν' αρνηθή το Χριστό, έκαναν τον άγιο Χαράλαμπο πιο αποφασιστικό και θαρραλέο. Η ανησυχία μέσα του μεγάλωνε. Απαντούσε με παρρησία. Εγώ, έλεγε στον τύραννο, τόσα χρόνια υπηρετώ το Χριστό και δεν τον αρνήθηκα ποτέ, και τώρα στα γεράματα μου, πού από ώρα σε ώρα περιμένω το θάνατο, να τον αρνηθώ ; Ποτέ! Ο θάνατος θα με φέρη κοντά στο Χριστό. Ο τύραννος εξωργίστηκε απ' την ηρωική αντίστασι του αγίου και διέταξε φοβερό μαρτύριο' διέταξε να γδάρουν τον άγιο Χαράλαμπο ζωντανό. Ανατριχιάζει κανείς ακούγοντας ένα τέτοιο μαρτύριο. Αλλ' ο άγιος δεν τρόμαζε. Η καρδιά του ήταν δοσμένη στο Χριστό και ο Χριστός του έδωσε δύναμι να νικήση τον πειρασμό αυτό και να θριάμβευση. Μόλις οι στρατιώτες άρχισαν το φοβερό μαρτύριο, ο άγιος με τη θερμή του προσευχή έκαμε θαύμα και τα χέρια των στρατιωτών σταμάτησαν, και ο τύραννος φοβήθηκε, και ο άγιος απ' το μαρτύριο αυτό βγήκε πιο λαμπρός και με μεγαλύτερη δύναμι κήρυττε το Χριστό. Η φήμη του ξάπλωσε παντού. Ω τί μπορεί να κάμη ένας άγιος ιερεύς, σαν τον άγιο Χαράλαμπο! Η φήμη του αγίου έφθασε μέχρι τα ανάκτορα, και όταν ο αυτοκράτορας περιώδευε την Ανατολή και πήγε στην Αντιόχεια, διέταξε να φέρουν μπροστά του τον άγιο. Για δεύτερη φορά ο άγιος Χαράλαμπος ανακρίνεται' ανακρίνεται απ' τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Αλλά και για δεύτερη φορά ομολογεί την πίστι του. Ο αυτοκράτορας αγρίεψε και διέταξε να τον βασανίσουν και τέλος να τον αποκεφαλίσουν. Ο άγιος έδειξε τόση καρτερία στο μαρτύριο του, ώστε τρεις στρατιώτες απ' τους δήμιους του, άπιστοι μέχρι την ώρα εκείνη, αρνήθηκαν να εκτελέσουν τη διαταγή του βασιλιά και φώναξαν: Είμαστε κι' εμείς χριστιανοί. Άλλα και αύτη η κόρη του, Γαλήνη, βλέποντας τα θαύματα του αγίου πίστεψε στο Χριστό. Και άλλοι ακόμα, ειδωλολάτρες, άνδρες και γυναίκες, μαζί με την κόρη του βασιλιά ομολόγησαν την πίστι τους και μαρτύρησαν μαζί με τον άγιο. Αγαπητοί μου! Όσοι διαβάζουν τους βίους των αγίων και βλέπουν τι μαρτύρια υπέφεραν για το Χριστό, απορούνε που εύρισκαν τη δύναμι αύτη. Άλλα στην απορία αύτη άπαντα το Ευαγγέλιο. Μας διηγείται ότι μια κόρη, πού ήταν δαιμονισμένη και καμμιά δύναμις δεν μπορούσε να την θεραπεύση, ξαφνικά έγινε καλά. Πώς; Η μάνα της παρακάλεσε το Χριστό να κάμη καλά την κόρη της, τον παρακάλεσε με πίστι μεγάλη, και ο Χριστός άκουσε την παράκλησι της μάνας και μια δύναμις αόρατη, η δύναμις του Χριστού, έδιωξε απ' την ψυχή της κόρης όλα τα δαιμόνια. Αυτή η πίστις στο Χριστό είναι εκείνη που έδωσε δύναμι στον άγιο Χαράλαμπο να διώχνη δαιμόνια, να γιατρεύη άρρωστους, να κάνη θαύματα και, το πιο σπουδαίο, να υποφέρη όλα τα φοβερά μαρτύρια και μέχρι την τελευταία του αναπνοή να ομολογή την πίστι του. Αυτή η πίστις μέχρι σήμερα δίνει δύναμι σ' όσους πιστεύουν να νικούν τους πειρασμούς, τους διωγμούς και τα μαρτύρια και με παρρησία παντού να ομολογούν την Ορθοδοξία. Στον καθένα απ' αυτούς, παλαιούς και νέους μάρτυρες, ταιριάζει ο λόγος που είπε ο Χριστός στη γυναίκα: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις» (Ματθ. 15, 2θ). Ω μάρτυρες, μεγάλη η πίστις σας! Σας παρακαλούμε δεηθήτε στον Κύριο για να δώση και σ' εμάς την πίστι τη δική σας. Πηγή:http://www.zoiforos.gr

῞Ενας ἄθεος κομμουνιστής ἐπισκέπτεται τό...῞Αγιον ῎Ορος!

Ο άθεος Μπερτινότι στο Άγιον Όρος

Επίσκεψη «περισυλλογής και συμμετοχής» για τον πρόεδρο της ιταλικής Βουλής, πρώην πρόεδρο της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Του Γιάννη Χρυσάφη

Δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13-05-07

Δεν ήταν μια παρόρμηση της στιγμής ή μια ξαφνική απόφαση. Ήταν μια πρόσκληση -και συνάμα πρόκληση- που απευθύνθηκε στον Φάουστο Μπερτινότι πριν από τα Χριστούγεννα. Εμπνευστές της ο Σέρτζιο Βαλτσανία, διευθυντής του Ραδιοφώνου της ιταλικής δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης RAI και ο υπογράφων, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη Αγιορειτών μοναχών.

Ο Ιταλός πολιτικός, άθεος και κομμουνιστής (πρώην πρόεδρος του κόμματος της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης»), αλλά βαθύς γνώστης και μελετητής του επιστολικού έργου του Απόστολου Παύλου, δεν δίστασε ούτε στιγμή στην αποδοχή της πρόσκλησης. Εξοπλισμένος με τη μοναδική αξιοπρέπειά του και τον ανυπόκριτο σεβασμό του στην όποια διαφορετικότητα των συνανθρώπων του και, βεβαίως, πολύ περισσότερο αν αυτοί είναι μοναχοί, εκδηλώνοντας συνάμα μια λελογισμένη περιέργεια να γνωρίσει όχι μόνο όσους απαρτίζουν αυτή τη μοναδική και μοναστική κοινωνία της Ορθοδοξίας, αλλά και το ιδιαίτερο καθεστώς που διέπει τη λειτουργία της, όρισε την επίσκεψή του στις 23 και 24 Φεβρουαρίου, πριν από δύο μήνες δηλαδή.

Ήταν μια επίσκεψη που δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί, τουλάχιστον τότε, παρόλο που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας. Ώρες πριν από την αναχώρηση του προεδρικού αεροσκάφους από τη Ρώμη για τη Θεσσαλονίκη η απρόσμενη πτώση της ιταλικής κυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι, τίναξε στον αέρα το ταξίδι. Ο Φάουστο Μπερτινότι, τόσο στο πλαίσιο του θεσμικού του ρόλου ως προέδρου της Ιταλικής Βουλής -που σημαίνει ο εκ των βασικών συνομιλητών του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας στις διεργασίες για την επίλυση της κυβερνητικής κρίσης- όσο και στο πλαίσιο του ρόλου του ως ιστορικού ηγέτη του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης που μετέχει πλέον στον κυβερνητικό συνασπισμό, έπρεπε να παραμείνει στην έδρα του. Οι μέρες πέρασαν, αλλά η σκέψη για την πραγματοποίηση του ταξιδιού δεν έφυγε. Και μια και οι μονές που τον περίμεναν, με πρώτη από όλες εκείνη του Βατοπαιδίου στην οποία θα διανυκτέρευε και εκείνη της Σίμωνος Πέτρας που θα τον αποχαιρετούσε, είχαν ανανεώσει την πρόσκλησή τους, ο πρόεδρος της Ιταλικής Βουλής όρισε νέα ημερομηνία -αυτή τη φορά με απόλυτη μυστικότητα- το Σάββατο και Κυριακή, 21 - 22 Απριλίου.

Με το προεδρικό αεροσκάφος προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 9 το πρωί του Σαββάτου. Η Ιερά Επιστασία ήταν η πρώτη Αρχή του Αγίου Όρους που υποδέχθηκε τον Ιταλό πρόεδρο, έστω και αν η επίσκεψή του είχε χαρακτηρισθεί «ανεπίσημη». Στη λιτή αλλά ουσιαστική υποδοχή του Φάουστο Μπερτινότι εκ μέρους του Πρωτεπιστάτη στην αίθουσα υποδοχής της Ιεράς Επιστασίας στις Καρυές, στους λόγους που εκφωνήθηκαν και τα δώρα που αντηλλάγησαν, οι δύο άνδρες, παρ'; όλο που ο ένας έφερε το μοναχικό σχήμα και ο άλλος τον πολιτικό μανδύα, βρήκαν με ειλικρίνεια τον τρόπο να εκφράσουν την αλληλοεκτίμησή τους. Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με επίσκεψη στην εκκλησία του Πρωτάτου, με την εικόνα του Άξιον Εστί, τις αγιογραφίες του Μανουήλ Πανσέληνου της Μακεδονικής Σχολής και το εικονοστάσι της Κρητικής Σχολής και με το λόγο της ξενάγησης του ίδιου του Πρωτεπιστάτη.

Άγνοια και θαυμασμός

Από τις Καρυές για τη Μονή Κουτλουμουσίου η πεζοπορία δεν διαρκεί πάνω από δέκα λεπτά της ώρας, αλλά ήταν αρκετά για να εκφράσει ο Ιταλός κομμουνιστής πολιτικός και ηγέτης τον θαυμασμό του όχι μόνο για την οξύνοια και ευρύνοια των μελών της Ιεράς Επιστασίας του Αγίου Ορους, αλλά και για το καθεστώς διοίκησης, διακυβέρνησης, αυτονομίας και συμβίωσης των 20 μονών του Αγίου Όρους, όπως με ιδιαίτερη προσοχή και λόγο σύνθεσης του εξήγησε ο Πρωτεπιστάτης.

Με ειλικρίνεια ομολόγησε την άγνοια που είχε για το Άγιον Όρος. Είχε φαντασθεί μάλλον ένα μοναστικό κέντρο, μια απροσδιόριστη έκταση εδάφους, σαφώς πολύ πιο μικρή από αυτήν που καταλαμβάνει στην πραγματικότητα το Άγιον Όρος, με τα 20 μοναστήρια διατεταγμένα σε μια περιμετρική χωροθέση και, φυσικά, σε μια ημιαστική ή και αγροτική περιοχή με οικισμούς. Όλα αυτά ανατράπηκαν βλέποντας την μήκους 50 χιλιομέτρων και πλάτους μέχρι 10 χιλιομέτρων χερσόνησο, χωρίς, βέβαια, χωριά και πολιτείες. Αλλά εκείνο που τον εξέπληξε ακόμη περισσότερο ήταν οι μοναχοί, έστω και αυτούς τους υψηλά ιστάμενους που συνάντησε: Όχι κάποιους μονοκόμματους φανατικούς, οπισθοδρομικούς στη γνώση και τη νοοτροπία, αλλά άτομα με βαθιά πίστη, γνώση και -κυρίως- σεβασμό στη διαφορετικότητα που είχαν απέναντί τους. Και επειδή και ο ίδιος προσυπέγραφε και για τον εαυτό του αυτό το προφίλ, ταυτίσθηκε αμέσως με τους Αγιορείτες μοναχούς.

Με τον παλιό αντάρτη

Φθάνοντας στη Μονή Κουτλουμουσίου, ο πρόεδρος και η συνοδεία του στάθηκαν για λίγη ώρα στην πρώτη μονή της αγιορείτικης περιοδείας τους. Η ξενάγηση δυστυχώς ήταν σύντομη, γιατί ο επόμενος σταθμός, λίγα μόλις μέτρα έξω από τον περίβολο της Μονής, το Κελί του Ραβδούχου με τις παλαιότερες αγιογραφίες του Αγίου Όρους, εκείνες των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου του 11ου αιώνα, μας περίμενε. Όρθιος στην πόρτα και με ένα διακριτικό χτύπημα της καμπάνας υποδέχθηκε τον Φάουστο Μπερτινότι ο Γέροντας Ιωαννίκιος, πρώην κομμουνιστής αντάρτης.

Η συνάντηση ήταν συγκινητική: Οι δύο άνδρες αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, κοιτάχθηκαν στα μάτια, σαν να ήταν παλιοί συναγωνιστές και σύντροφοι. Ο Γέροντας τον οδήγησε στο κελί, τον ξενάγησε στην εκκλησία, τον έβαλε να καθίσει στην κεφαλή του τραπεζιού, παραχωρώντας δηλαδή τη θέση του, του έφερε και καμπανάκι «για να αισθάνεται σαν το σπίτι του, στο έδρανο του προεδρείου της Βουλής». Και είπαν πολλά, με τη συνοδεία -όχι τη βοήθεια- αρκετού τσίπουρου, φτιαγμένου από τα χέρια του Γέροντα.

Η δεύτερη «τη τάξει» μεγάλη μονή του Όρους, η Μονή Βατοπαιδίου, επιφύλαξε στον Ιταλό πολιτικό υποδοχή αντάξια της φήμης και των δύο. Ο ηγούμενος Εφραίμ δεν φείσθηκε λόγων στην έκφραση της εκτίμησής του και ο Φάουστο Μπερτινότι με δυσκολία έκρυβε τη χαρά του και το θαυμασμό του για όσα εκδηλώνονταν μπροστά του. Η επίσκεψη και η ξενάγηση στο σκευοφυλάκειο που λεηλάτησαν πριν από 700 χρόνια οι Καταλανοί πειρατές και αποκατέστησε «εν είδει» αποζημίωσης πριν από ένα χρόνο η σημερινή Κυβέρνηση της Καταλωνίας, ήταν το αποκορύφωμα του ενθουσιασμού του που εξέφρασε στον ηγούμενο, συνάμα με την εκτίμηση και τον σεβασμό προς τους μοναχούς, συμμετέχοντας σε όλες τις ακολουθίες, από εκείνη του Εσπερινού, στην Αγρυπνία που συνέπεσε και τη μεγάλη λειτουργία της Κυριακής το πρωί, την οποία παρακολούθησε ολόκληρη.

Μονή Ιβήρων, Μυλοπόταμος

Η επίσκεψη την Κυριακή συνεχίσθηκε στην τρίτη «τη τάξει» Μονή Ιβήρων, με τους μοναχούς να ξεναγούν τον πρόεδρο στο παρεκκλήσι της Πορταΐτισσας, όπου φυλάσσεται η ομώνυμη εικόνα της Παναγίας με τη μοναδική ιστορία, και στη συνέχεια -ύστερα από ηθελημένη πεζοπορία 45 λεπτών- στο Κελί του Αγίου Ευσταθίου, στο Μυλοπόταμο, όπου οι Γέροντες Επιφάνιος και Ιωακείμ παράγουν το μοναδικό κρασί του Μυλοπόταμου. Βεβαίως, εδώ η ξενάγηση προσέλαβε περισσότερο το χαρακτήρα γευσιγνωσίας, παρά λόγου, πράγμα απόλυτα λογικό όταν βρίσκεσαι σε αμπελώνα του Αγίου Όρους.

Τελευταίος σταθμός η Μονή Σίμωνος Πέτρα. Μοναδική σε ουσία περιεχομένου η συνομιλία του Ιταλού προέδρου με τους Γέροντες της Μονής, που κορυφώθηκε με την πρόσθεση στην ομήγυρη του ηγουμένου Ελισσαίου (απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε χωριστά). Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με ξενάγηση στην εκκλησία, την τράπεζα και κυρίως στην πλουσιότατη σε τόμους και εξοπλισμό Βιβλιοθήκη της Μονής, ενώ ο πρόεδρος πρωτοτύπησε στην αναχώρησή του, πηγαίνοντας στον αρσανά (λιμανάκι) της Μονής με τα πόδια.

Ένας διάλογος για την παράδοση και την τεχνολογία

Ο διάλογος ανάμεσα στον ηγούμενο της Σιμωνόπετρας, πατέρα Ελισσαίο, και τον πρόεδρο της ιταλικής Βουλής, Φάουστο Μπερτινότι, στο μοναδικό μπαλκόνι της Μονής πάνω στον θεόρατο βράχο, έκοψε την ανάσα - και όχι βέβαια εξαιτίας του ύψους.

Μπερτινότι: Είναι εντυπωσιακό, τουλάχιστον σε μένα, ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζετε τη χιλιόχρονη παράδοση με τη σύγχρονη τεχνολογία. Αποτέλεσε έκπληξη σε μένα, διότι περίμενα και πίστευα ότι θα δω και θα βρω κάτι διαφορετικό. Είχα τον φόβο ότι αν οι νέες τεχνολογίες έχουν κάποια σχέση με αυτό τον τόπο, αυτή η σχέση μπορεί να είναι η ταύτιση με τον σατανά.

Ελισσαίος: Αλλοι μας κατηγορούν ως προοδευτικούς, άλλοι ως εισάγοντες καινά δαιμόνια. Πρέπει να βρούμε τη σωστή χρήση για τις τεχνολογίες που εισάγουμε ή χρησιμοποιούμε. Εμείς ήμαστε τυχεροί εδώ στη Σιμωνόπετρα που είχαμε ως πνευματικό πατέρα και οδηγό τον Γέροντα Αιμιλιανό. Μας δίδαξε να κάνουμε διακριτή χρήση και ένταξη στον χώρο των τεχνολογιών. Ναι στην ταχύτητα, αλλά όχι στην απώλεια του χρόνου. Θέλουμε την ταχύτητα αλλά όχι εις βάρος της περισυλλογής του πνεύματος. Είναι μια σκληρή πάλη στην οποία κάνουμε λάθη, αλλά μπορούμε και διορθωνόμαστε από αυτά. Πρέπει να πω ότι η χρήση της τεχνολογίας μάς οδηγεί και στις πηγές της γνώσης. Αλλά ο σκοπός μας δεν είναι η επίτευξη της απόλυτης γνώσης ή -ακόμη χειρότερα- το κέρδος. Ο αγώνας μας είναι να βρεθεί το μέτρο με τελικό προορισμό τον άνθρωπο. Δεν πρέπει, συνεπώς, να αδικείται ο άνθρωπος, και πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να επικοινωνεί με τον Θεό. Αυτό να μην εκληφθεί ως υποχρέωση, αλλά ως δικαίωμα. Ετσι ερμηνεύονται όλα, για ποιο λόγο υπάρχει η θρησκεία, το Αγιον Ορος, το μοναστήρι.

Μπ.: Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Πειστικές και αποτελεσματικές. Η τεχνολογία υπηρετεί τελικά τον Θεό ή τον σατανά; Μάλλον χρησιμεύει στον σατανά, εκτός αν καταφέρουμε να θέσουμε τον άνθρωπο στο κέντρο των ενδιαφερόντων μας. Εγώ, όμως, που ζω στον καπιταλισμό της Ιταλίας, είμαι λιγότερο αισιόδοξος για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Ελ.: Να ζήσουμε τόσο στον καπιταλισμό όσο και στον σοσιαλισμό. Όταν εμείς ήρθαμε στη Σιμωνόπετρα βρήκαμε μόνο πέντε γέροντες. Εκείνοι οι πέντε κράτησαν μιαν αλήθεια στα ερείπια της Μονής. Ήταν η αλήθεια της βάσης που οικοδομήσαμε εμείς. Ένας πρόεδρος με τις δικές σας βάσεις μπορεί να κάνει περισσότερα.

Φάουστο Μπερτινότι: Η περιέργεια είναι πλέον πολιτισμός

Κύριε πρόεδρε, δύο ολόκληρες ημέρες στο Αγιον Ορος, ποια είναι η προσέγγισή σας στο γεγονός;

Μια από τις πιο βασικές διαπιστώσεις μου είναι ότι ανάμεσα στον ουρανό και τη γη υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα από όσα θα μπορούσα να φαντασθώ εγώ ή κάποιος άλλος σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε.

Τι ήταν εκείνο που σας εντυπωσίασε περισσότερο;

Κάτι εκπληκτικό: Η σχέση που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε μια υπερχιλιετή παράδοση -την οποία εδώ περιφρουρούν με επιμονή, με αυτά τα μοναστήρια που ίδρυσαν εδώ και αιώνες και φροντίζουν με τόσο ζήλο- και τη σύγχρονη τεχνολογία, την οποία εδώ χειρίζονται καθημερινά και έρχονται σε επαφή.

Οργάνωση και παράδοση

Ποιο είναι το πολιτικό μήνυμα που έρχεται στο μυαλό σας εδώ;

Με εντυπωσίασε η πολιτική οργάνωση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, με την έννοια του τρόπου διακυβέρνησης και του καθεστώτος διοίκησης και αυτονομίας τόσο της κεντρικής εξουσίας όσο και των μονών ως ανεξάρτητων και αυτόνομων θεσμών μέσα στο Άγιον Όρος. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι όλοι οι θεσμοί υπακούουν εδώ στο ιστορικό νόημα της παράδοσης.

Να ρωτήσω και κάτι που αφορά εσάς: Ποιος ήταν ο προσωπικός λόγος που σας έφερε εδώ;

Πρέπει πάντα να γνωρίζεις και να μαθαίνεις το τι συμβαίνει γύρω σου. Να αποδέχεσαι ότι όλος ο κόσμος είναι πια πολύ κοντά, δίπλα σου, και φτιαγμένος με όλες τις πτυχές της διαφορετικότητας. Η περιέργεια είναι πλέον πολιτισμός.

Και ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το μήνυμα που θέλουν να εκπέμψουν οι μοναχοί του Αγίου Όρους;

Δύσκολο να το πω εγώ. Έχω την εντύπωση ότι θέλουν να περιφρουρήσουν μια παράδοση. Και όταν αυτή η παράδοση συμβαδίζει με την ειρήνη που βασιλεύει εδώ, έχω τη γνώμη ότι καλώς πράττουν. Ειδικότερα, όταν διαφυλάττουν και μια στέρεη πίστη.

Η Αριστερά σήμερα

Κύριε πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε μια πολιτική ερώτηση, παρά το γεγονός ότι ο νέος και υψηλός θεσμικός ρόλος δεν αφήνει πολλά περιθώρια να μιλήσουμε για την κυβέρνηση Πρόντι, την εσωτερική και διεθνή πολιτική κατάσταση και τους Ελληνες συντρόφους σας. Ποιος ο ρόλος της Αριστεράς στον κόσμο σήμερα;

Ο ρόλος της Αριστεράς, την οποία αποκαλώ νέα αριστερά και την ταυτίζω με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, είναι ότι έξω από τις εμμονές της ιδεολογικής ορθοδοξίας μπορεί να προχωρήσει στην οικοδόμηση ενός νέου λαϊκού και αριστερού ευρωπαϊσμού με στόχο μια άλλη Ευρώπη. Ειδικότερα, από τη στιγμή που η Γηραιά Ηπειρος αντιμετωπίζει μια κρίση της πολιτικής και της πολιτικής της Αριστεράς. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό που πρέπει να καλυφθεί, μια μεταρρύθμιση που πρέπει να αναληφθεί. Αυτό το έργο πρέπει να αναλάβει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Από keliotis στις Τετάρτη, 9 Σεπτεμβρίου 2009 @ 9/9/2009 12:43 | Permalink

Πηγή:http://agioritikesmnimes.pblogs.g

Fecebook: Μιά δεξαμένη πληροφοριῶν πού τήν διαχειρίζονται ὁρισμένοι...

Προσωπικά δεδομένα μας στό διαδίκτυο:ἡ περίπτωση τοῦ Fecebook