Α΄ Στάση Χαιρετισμῶν (ψηφιοσκόπιο)

Νηστεία - Σχετικοὶ Ἱεροὶ Κανόνες (Παναγιώτης Δ. Παπαδημητρίου)

Μικρή περιγραφή

Πρέπει νὰ συζητοῦμε μὲ τὸν πνευματικό μας γιὰ ὅ,τι ἐρωτήματα ἔχουμε γιὰ τὴν νηστεία.

Κύριο περιεχόμενο

Κανὼν ΞΔ' τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. "Εἴ τις Κληρικὸς εὑρεθῇ τὴν Κυριακὴν ἡμέραν νηστεύων, ἢ τὸ Σάββατον, πλὴν τοῦ ἑνὸς μόνον, καθαιρείσθω. Εἰ δὲ Λαϊκὸς, ἀφοριζέσθω". Νὰ ἀναφέρουμε καὶ τὸν Ἅγιο Νικόδημο [Πηδάλιον, σ. 83]: "Πλὴν καὶ τούτων λεγομένων, δὲν δίδεται ἄδεια εἴς τινα νὰ καταλύῃ τὰ Σάββατα καὶ τὰς Κυριακὰς τῆς μ'. εἰς τυρὶ καὶ αὐγὰ, κατὰ τὸν νς'. τῆς ς'. ἀλλ' εἰς μόνον οἰνέλαιον, καὶ ὀστρακόδερμα". Δυστυχῶς, μερικοὶ στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν ἐρμηνεύσει τὸν ἀνωτέρω ἱερὸ Κανόνα κατὰ πῶς διατάζει ἡ κοιλία τους, καὶ ἀπουσίᾳ κατηχήσεως, τρώγουν κρέας τὸ Σάββατον καὶ κοινωνοῦν τὴν Κυριακή! [δεῖτε παρακάτω τὸν ΚΘ' καὶ τὸν ΝΣΤ' τῆς ΣΤ'.] Κανὼν ΞΘ' τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. "Εἴ τις Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος, ἢ Ὑποδιάκονος, ἢ Ἀναγνώστης, ἢ Ψάλτης, τὴν Ἁγίαν Τεσσαρακοστὴν οὐ νηστεύει, ἢ Τετράδα, ἢ Παρασκευὴν, καθαιρείσθω. Ἐκτὸς εἰμὴ δι' ἀσθένειαν σωματικὴν ἐμποδίζοιτο. Ἐὰν δὲ λαϊκὸς ᾖ, ἀφοριζέσθω". Λέει ἐπίσης ὁ Ἅγιος Νικόδημος [Πηδάλιον, σ. 95]: "...πόσον ἀξιοκατάκριτοι εἶναι ἐκεῖνοι ὁποῦ ἐγέμωσαν τὰ νεοτύπωτα Ὡρολόγια ἀπὸ καταλύσεις οἴνου καὶ ἐλαίου, βαλμένας ὄχι μόνον εἰς τοὺς μεγαλωνύμους Ἁγίους, ἀλλὰ καὶ εἰς Ἁγίους μικροῦ ὀνόματος, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν εἰς ἀδοξολογήτους, τὰς ὁποίας δὲν ἔχουσι τὰ σωζόμενα παλαιὰ χειρόγραφα, καὶ τετυπωμένα Ὡρολόγια. Ὅθεν οἱ τὴν εἴδησιν ταύτην λαμβάνοντες, διορθωθήτωσαν, καὶ τοῖς παλαιοῖς μᾶλλον, ἢ τοῖς νέοις ἀκολουθήτωσαν". Κανὼν ΚΘ' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. "Ὁ τῶν ἐν Καρθαγένῃ διαγορεύει Κανὼν, ὥστε, Ἅγια Θυσιαστηρίου, εἰ μὴ ὑπὸ νηστικῶν ἀνθρώπων, μὴ ἐπιτελεῖσθαι, ἐξῃρημένης μιᾶς ἐτησίας ἡμέρας, ἐν ᾗ τὸ Κυριακὸν Δεῖπνον ἐπιτελεῖται, ἴσως τηνικαῦτα διά τινας κατὰ τόπους προφάσεις τῇ Ἐκκλησίᾳ λυσιτελεῖς, τῶν θείων ἐκείνων Πατέρων, τοιαύτῃ χρησαμένων οἰκονομίᾳ. Μηδενὸς οὖν ἡμᾶς ἐνάγοντος καταλιπεῖν τὴν ἀκρίβειαν, ὁρίζομεν, Ἀποστολικαῖς, καὶ Πατρικαῖς ἑπόμενοι παραδόσεσι, μὴ δεῖν ἐν Τεσσαρακοστῇ τῇ ὑστέρᾳ ἑβδομάδι τὴν Πέμπτην λύειν, καὶ ὅλην τὴν Τεσσαρακοστὴν ἀτιμάζειν". Νὰ ἀναφέρουμε τὸν Ἅγιο Νικόδημο [Πηδάλιον, σ. 245]: "...οἱ μέλλοντες μεταλαβεῖν, ἕως πρὸ τοῦ μεσονυκτίου ἔχουν τὴν ἄδειαν νὰ πίνουν νερὸν καὶ μετὰ ταῦτα πρέπει νὰ μὴ βάλουν τίποτε εἰς τὸ στόμα, ἕως οὗ νὰ μεταλάβουν". Κανὼν ΝΕ' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. "Ἐπειδὴ μεμαθήκαμεν τοὺς ἐν τῇ Ῥωμαίων πόλει, ἐν τῇ Ἁγία τῆς Τεσσαρακοστῆς νηστείᾳ, τοῖς ταύτης Σάββασι νηστεύειν παρὰ τὴν παραδοθεῖσαν ἐκκλησιαστικὴν ἀκολουθίαν, ἔδοξε τῇ Ἁγίᾳ Συνόδῳ, ὥστε κρατεῖν καὶ ἐπὶ τῇ Ῥωμαίων Ἐκκλησίᾳ ἀπαρασαλεύτως τὸν Κανόνα, τὸν λέγοντα· εἴ τις Κληρικὸς εὑρεθείη τὴν ἁγίαν Κυριακὴν νηστεύων, ἢ τὸ Σάββατον, πλὴν τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου, καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκὸς, ἀφοριζέσθω". Κανὼν ΝΣΤ' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. "Ὡσαύτως μεμαθήκαμεν ἔντε τῇ Ἀρμενίων χώρᾳ, καὶ ἐν ἑτέροις τόποις, ἐν τοῖς Σάββασι, καὶ ἐν ταῖς Κυριακαῖς τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ὠὰ καὶ τυρὸν ἐσθίειν τινάς. Ἔδοξε τοίνυν καὶ τοῦτο, ὥστε τὴν κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τὴν νηστείαν ἐπιτελεῖν, καὶ ἀπέχεσθαι, ὥσπερ θυτοῦ παντοίου, οὕτω δὴ ὠοῦ καὶ τυροῦ, ἅ καρπός εἰσι καὶ γεννήματα, ὧν ἀπεχόμεθα· εἰ δὲ μὴ τοῦτο παραφυλάττοιεν, εἰ μὲν Κληρικοὶ εἶεν, καθαιρείσθωσαν, εἰ δὲ λαϊκοὶ, ἀφοριζέσθωσαν. Κανὼν ΙΕ' τοῦ Ἁγίου Πέτρου Ἀλεξανδρείας. "Οὐκ ἐγκαλέσει τις ἡμῖν παρατηρουμένοις Τετράδα καὶ Παρασκε[υ]ήν, ἐν αἶς καὶ νηστεύειν ἡμῖν κατὰ παράδοσιν εὐλόγως προστέτακται. Τὴν μὲν γὰρ Τετράδα διὰ τὸ γινόμενον συμβούλιον ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐπὶ τῇ προδοσίᾳ τοῦ Κυρίου· τὴν δὲ Παρασκευὴν, διὰ τὸ πεπονθέναι Αὐτὸν ὑπὲρ ἡμῶν· τὴν δὲ Κυριακὴν χαρμοσύνης ἡμέραν ἄγομεν, διὰ Τὸν Ἀναστάντα ἐν αὐτῇ, ἐν ᾗ οὐδὲ γόνυ κλίνομεν παρειλήφαμεν". -------------- Σημ. Οἱ Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔχουν ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ τὸν β' Κανόνα τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ ἀπὸ τὸν α' Κανόνα τῆς Ζ' Οἰκ. Συνόδου. Οἱ Κανόνες τοῦ Ἁγίου Πέτρου Ἀλεξανδρείας, ἔχουν ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ τὸν α' Κανόνα τῆς Δ' Οἰκ. Συν., τὸν β' τῆς ΣΤ', καὶ ἀπὸ τὸν α' τῆς Ζ' Οἰκ. Συνόδου.

"Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν"- Του Aρχιμ. Aιμιλιανού Kαθηγουμένου I. M. Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους

Tην προσευχήν του Aγίου Όρους ποιός δεν την γνωρίζει; Aποτελείται από μίαν φράσιν μικράν, από μετρημένας τας λέξεις. "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν". Mε την βοεράν κραυγήν «Kύριε», δοξολογούμεν τον Θεόν, την ένδοξον μεγαλειότητά Tου, τον βασιλέα του Iσραήλ, τον δημιουργόν της ορατής και αοράτου κτίσεως, όν φρίττουσι τα Σεραφείμ και τα Xερουβείμ. Mε την γλυκυτάτην επίκλησιν και πρόσκλησιν «Iησού», μαρτυρούμεν, ότι είναι παρών ο Xριστός, ο σωτήρ ημών, και ευγνωμόνως τον ευχαριστούμεν, διότι μας ητοίμασε ζωήν αιώνιον. Mε την τρίτην λέξιν "Xριστέ", θεολογούμεν, ομολογούντες ότι ο Xριστός είναι αυτός ο Yιός του Θεού και Θεός. Δεν μας έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε άγγελος, αλλά ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός. Eν συνεχεία, με την ενδόμυχον αίτησιν «ελέησόν με», προσκυνούμεν και παρακαλούμεν να γίνη ίλεως ο Θεός, εκπληρών τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τας ανάγκας των καρδιών μας. Kαι εκείνο το «με», τί εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου - είναι άπαντες οι πολιτογραφηθέντες εις το κράτος του Xριστού, εις την αγίαν Eκκλησίαν, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του ιδικού μου σώματος. Kαι, τέλος, διά να είναι πληρεστάτη η προσευχή μας, κατακλείομεν με την λέξιν «τόν αμαρτωλόν», εξομολογούμενοι - πάντες γάρ αμαρτωλοί εσμεν - καθώς εξωμολογούντο και όλοι οι Άγιοι και εγίνοντο διά ταύτης της φωνής υιοί φωτός και ημέρας. Eξ αυτών αντιλαμβανόμεθα, ότι η ευχή εμπεριέχει δοξολογίαν, ευχαριστίαν, θεολογίαν, παράκλησιν και εξομολόγησιν. Πηγή:http://www.ixthis.gr

Στήν Θεοτόκο καί μητέρα τοῦ Θεοῦ....κλίνουμε ταπεινά τό γόνυ μας

χαίρε ... Παρθένα Παναγιά, Φίλη Μητέρα...

Παρθένα Παναγιά!
Tής απεραντοσύνης,
πλατύτερη καί τής αγάπης
πού δίδαξε ό Γιός Σου.

Γαλήνιο λιμάνι απάνεμο
ψυχών περιπαθών καταφυγή,
στοργική αγκαλιά.

Φίλη Μητέρα,
αναζητώ γιά νά δεχτώ
τό βλέμμα Σου
ζεστό ως τήν καρδιά μου
καί 'κείνη άπό τή ζέστη
πλέρια μαλακωμένη,
δοχείο γλυκιάς γαλήνης,
στούς δίπλα μου
νά δώσει
άπό εμένα τά δικά Σου.

Άπό τήν ποιητική Συλλογή τού Στέλιου Σαρηβασίλη «KONTA ΣΤΑ OPIA»

η εικόνα της Παναγιάς της Γιάτρισσας , δημιουργία των καλών αγιογράφων του χιλανδαρινού κελλίου Αγ.Νικολάου Μπουραζέρι,σε εκκλησία της Ουκρανίας.

Πηγή:http://misha.pblogs.gr

ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ ΤΟΥ ΆΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Στα Τουρκοβούνια πού μέναμε, ή τοποθεσία ήταν πολύ κατηφορική. Σηκωνόμουν πολύ πρωί, έφευγα για την εκκλησία, τον Άγιο Γεράσιμο, και γύριζα το βράδυ. Ό δρόμος έξω άπ' το σπίτι μας ήταν ένας δρόμος δύσκολος κι είχε μεγάλη κατωφέρεια. Κάποιο πρωινό έπεσα κάτω κι έσπασα το πόδι μου. Ήταν Κυριακή πρωί, δεν είχε καλά καλά ξημερώσει κι υπήρχε ησυχία. Έτσι άκουσαν τα βογγητά μου κάποιοι άνθρωποι, βγήκαν έξω κι αμέσως κάλεσαν ασθενοφόρο. Ήλθε το ασθενοφόρο, με πήγε στο νοσοκομείο. Είχα σπάσει το αριστερό μου πόδι στην κνήμη. Όλα τα κόκαλα είχαν γίνει θρύψαλα. Οι πόνοι μου ήταν αφόρητοι. Όταν μ' έφθασαν στην Πολυκλινική, με κατέβασαν άπ' το ασθενοφόρο και μ' έβαλαν σ' ένα κρεβάτι. Οι γιατροί απεφάσισαν να βάλουν το πόδι μου στο γύψο. Ό κόσμος περίμενε να λειτουργήσω. Αναγκάσθηκαν να φύγουν.

Μετά δεκαπέντε ημέρες, πού έμεινα ξάπλα στο κρεβάτι, ενώ έκανα την προσευχή μου, έριξα αυθόρμητα και μια ματιά στο πόδι μου. Βλέπω λοιπόν, με την χάρι του Θεού, ότι το πόδι μου το είχαν βάλει στραβά στο γύψο.

Τότε ζήτησα άπ' τους γιατρούς να ανοίξουν το γύψο. Ό καθηγητής, πού το έμαθε, είπε γελώντας:

— Ό παπάς αντί να κοιτάξει την εκκλησία του, για την οποία είναι αρμόδιος, θέλει εμάς να μας ελέγξει, τη στιγμή πού εμείς κάναμε τη δουλειά μας σωστά και περάσαμε το πόδι του από ακτίνες. Τι θέλει, τώρα, να μας παιδεύει;

Δεν έδειξε κανείς ενδιαφέρον. Εγώ επέμεινα να δούνε το πόδι μου. Εκείνοι τίποτα. Όποτε φέρνουν φαγητό το μεσημέρι, δεν το έφαγα, λέγοντας ότι ζητώ να με πάνε στις ακτίνες. Επιμένω να γίνει αυτό, διότι θα δέσει το πόδι μου στραβά και θα μείνει έτσι για πάντα. Ό καθηγητής έστειλε μήνυμα:

— Να κοιτάξει την ιεροσύνη του! Το πόδι του είναι καλά.

Ήλθε το βράδυ. Μου φέρανε φαγητό, πάλι δεν το έφαγα, επιμένοντας να δούνε το πόδι μου. Την άλλη μέρα το πρωί ήλθε Όλα καθηγητής και λέει θυμωμένος:

— Τι είναι αυτά, βρε παπά; Τι είναι αυτά, να μας παιδεύεις εδώ πέρα;

Με τα πολλά με κατεβάζουν στις ακτίνες. Βλέπουν ότι όντως το πόδι μου το είχαν βάλει στραβά κι είχε θρέψει κιόλας. Ό καθηγητής έβαλε τα γέλια.

— Ρε παπά, λέει, είσαι πολύ αμαρτωλός. Τώρα το κατάλαβα κι εγώ. θα δεις τώρα Τι θα τραβήξεις! Πρέπει να σου το σπάσομε το πόδι και να το ξαναβάλαμε καλά.

Άρχισαν με δύναμη να χτυπούν το γύψο, για να σπάσει. Εγώ δεν μιλούσα, μόνο έκανα την ταπεινή μου προσευχή.

Α, δεν μιλάεις τώρα, μου λέγει. Άλλα τώρα εγώ θα σου συγχωρέσω τις αμαρτίες σου.

Σε μια στιγμή τραβούνε, βγάζουνε το γύψο. Εγώ πονούσα πολύ. Δύο γιατροί μου τραβούσανε το πόδι κι Όλα καθηγητής με τη γροθιά του το χτυπούσε στην κνήμη δυνατά, για να σπάσει.

Ε, ρε παπά, έλεγε, θα σου συγχωρέσω όλες τις αμαρτίες, αλλά κοντά σ' εσένα θα μου συγχωρεθούν κι οι δικές μου.

Μου σπάγανε το κόκαλο· είχε λίγο θρέψει κι εγώ πονούσα αφόρητα. Έσφιγγα τα χείλη μου. Τέλος μου το σπάσανε. Με ξάπλωσαν πάλι κάτω άπ' τις ακτίνες, τεντώσανε το πόδι και το έφεραν στον άξονα του. Μετά μου έβαλαν πάλι το γύψο προσεκτικά και μ' έστειλαν στο κρεβάτι.

Επί δύο-τρεις μήνες —δεν θυμάμαι ακριβώς— έμεινα ξάπλα στο κρεβάτι. Μετά άπ' αυτό το διάστημα με σήκωσαν καθιστό και μου έδωσαν να κρατώ δυο πατερίτσες, για να περπατώ. Εγώ δεν τις ήθελα. Μου λέει Όλα καθηγητής:

Να τις πάρεις, για να σηκωθείς, γιατί σ' έφαγε το ξάπλα.

Δεν κράτησε πολύ αυτό με τις πατερίτσες, γιατί άρχισα να ισορροπώ μόνος μου. Φοβόμουνα τις πατερίτσες, μήπως συνηθίσω και μετά δεν μπορέσω να τις αφήσω.

Τότε Όλα καθηγητής μου λέει:

—
Να φροντίσεις ν' αγοράσεις ένα μπαστούνι.

— Όχι, του λέω, δεν το θέλω.

— είσαι και παπάς, μου λέει, κι είσαι ανυπότακτος;

Να ακούσεις, γιατί θα πέσεις και θα σπάσεις όλα τα κόκαλά σου.

Αναγκάσθηκα τότε να πω στην αδελφή μου:

— Να μου αγοράσετε ένα μπαστούνι. Φτωχοί είμαστε, αλλά πρέπει να μου αγοράσεις ένα μπαστούνι. Να πετάξω τούτα, γιατί στενοχωρούμαι.

Ήταν ένδεκα ή ώρα πρωινή και κατέβηκα με τις πατερίτσες στην εκκλησία του νοσοκομείου.

Αμέσως ή αδελφή μου ετοιμάσθηκε για την οδό Αιόλου, για ν' αγοράσει το μπαστούνι. Ενώ ξεκινούσε, να σου μία κυρία, κρατώντας ένα μπαστούνι στο χέρι, μπήκε μες στην εκκλησία.

— Ό Άγιος Γεράσιμος είναι εδώ; λέει.

— Ναι, παιδί μου, εδώ είναι, της λέει ή νεωκόρος.

— και που βρίσκεται ή εικόνα του Αγίου;

— Να την, απαντάει και της δείχνει την εικόνα.

Τότε αυτή ή άγνωστη κυρία πέφτει κάτω στην εικόνα του Αγίου και με δάκρυα του έλεγε δυνατά κι ακούγαμε όλοι:

— Άγιε μου, εγώ δεν σε ήξερα. Ούτε είχα ακούσει ποτέ για σένα. Ούτε το όνομά σου είχα ακούσει κι όμως με τίμησες και μ' επισκέφθηκες και μου ζήτησες το μπαστούνι πού αγόρασα άπ' τα Ιεροσόλυμα να το φέρω στο σπίτι σου. και να, το έφερα, Άγιε μου. Μου είπες: «Το μπαστούνι το θέλω αύριο το πρωί να μου το φέρεις»! Εγώ δεν ήξερα που βρίσκεσαι και ρωτώντας έμαθα και σε βρήκα.

Εγώ με την αδελφή μου και την νεωκόρο καθόμασταν στα στασίδια δίπλα στο παγκάρι. Μας πλησίασε και μας

είπε:

- Τι πράγμα ήταν αυτό; Γιατί μου ζήτησε Όλα Άγιος το μπαστούνι; Τι το ήθελε; Κι ή νεωκόρος είπε:

—Άκουσε να δεις Τι το θέλει Όλα Άγιος το μπαστούνι.

Ό ίδιος δεν το χρειάζεται, αλλά Όλα Άγιος έχει και τον υπηρέτη του κι Όλα υπηρέτης του είναι από δω Όλα παπάς πού βλέπεις. Είχε σπάσει το πόδι του και μήνες υπέφερε πολλά,

αλλά σήμερα σηκώθηκε κι Οι γιατροί του είπαν να κρατήσει μπαστούνι. και να, ή αδελφή του ήταν έτοιμη να πάει στην οδό Αιόλου, να του αγοράσει το μπαστούνι. Έλα, λοιπόν, πάρε το μπαστούνι από τον Άγιο και φέρε το εδώ στον υπηρέτη του.

Συγκινημένη ή κυρία μου έφερε το μπαστούνι και μου φίλησε το χέρι.

Πάρε το, μου λέγει, πάτερ μου, και συγχώρεσε μου τις αμαρτίες. Το αγόρασα στα Ιεροσόλυμα. Είναι άπ' τον Πανάγιο Τάφο. Έρχομαι, μου λέγει, άπ' το συνοικισμό Προμπονά, τέρμα Πατήσια. Εκεί πέρα μένω. Εκεί είδα τον Άγιο στον ύπνο μου.

Την ευχαρίστησα. Πήρα το μπαστούνι και το χρησιμοποίησα αμέσως, αφού πέταξα τις πατερίτσες. Αυτό το μπαστούνι τ' ονόμασα «του Αγίου Γερασίμου» και τ' αγάπησα πολύ. Το προσέχω να μην το χάσω. Άλλα είναι και πολύ θαυμαστό, γιατί, όταν κανείς πονάει κάπου στο σώμα του, τον χτυπώ λίγο με το μπαστούνι και γίνεται καλά. Πράγματι, είναι πολύ θαυμαστό. Τι ήταν αυτό το πράγμα! Ό Άγιος να φροντίσει για μένα τον ελάχιστο!

Ολοζώντανος παρουσιάστηκε στην κυρία, ή οποία ούτε για τον Άγιο Γεράσιμο είχε ακούσει ούτε για μένα. Πολύ θαυμαστά έργα κάνουν Οι άγιοι, γι' αυτό πρέπει να τους τιμάμε. Κι εγώ προσκυνώ τον Άγιο Γεράσιμο, πού είναι ή βακτηρία των ασθενών με την αγιοσύνη και την χάρι του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/

῾Ο Θεοδωράκης τά λέει ἔξω ἀπό τά δόντια:μας ξεγέλασαν ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ, καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη ΟΛΟΙ ΟΛΩΝ και χάσαμε τον εαυτό μας και την πατρίδα μας

Δήλωση Μίκη‏ Θεοδωράκη...

Είναι Ντροπή!
Διαβάζω στον Τύπο ότι σε λίγο θα εγκατασταθεί ένα «Διευθυντήριο» στη χώρα μας, που ουσιαστικά θα μας κυβερνά με δικτατορικό τρόπο. Τα μέλη του θα παίρνουν μόνα τους όλες τις καίριες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν το χαρακτήρα τελεσιγράφων, που θα πρέπει η χώρα μας να εφαρμόζει χωρίς δικαίωμα γνώμης.
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα που πρόκειται να λάβουν, θα βυθίσουν τις κοινωνικές τάξεις -τη μια μετά την άλλη- σε απόγνωση, που τελικά θα γενικευθεί και θα μας οδηγήσει σε δραματικές κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις.
Το χειρότερο είναι ότι...δεν πρόκειται τίποτα να διορθωθεί. Γιατί οι αιτίες του ΚΑΚΟΥ δεν βρίσκονται στους αριθμούς αλλά στους ανθρώπους.
Που οι πάντες εν γνώσει τους οδήγησαν τη χώρα εκεί που την οδήγησαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και όλοι μαζί.. Κι εμείς που τους ψηφίζουμε, παρακολουθούμε την κατάσταση πληγωμένοι γιατί μας ξεγέλασαν ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ, καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη ΟΛΟΙ ΟΛΩΝ και χάσαμε τον εαυτό μας και την πατρίδα μας.
Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αγαπάμε τη χώρα μας και γιʼ αυτό τίποτα δεν μας σώζει.
Έτσι εκεί που φτάσαμε, τουλάχιστον ας μην ευτελιζόμαστε μπροστά στους ξένους..
Είναι ντροπή ένας λαός με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων να μην έχει 10 ικανούς ανθρώπους και να χρειάζεται τη βοήθεια των ξένων...
ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ!
Αθήνα, 17.2.2010 - Μίκης Θεοδωράκης

Νηστίσιμη συνταγή χαλβᾶ (λαδερό)καί .....καλή ἐπιτυχία!

Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2010

Διαφορετική συνταγή για τον κλασσικό σιμιγδαλένιο χαλβά. Γίνεται αφράτος και σούπερ αρωματικός. Μια υπερπαραγωγή χαλβά!!!!

Υλικά:

• 1 κούπα σπορέλαιο ή 3/4 σπορέλαιο, 1/4 μαργαρίνη
• 1 2/3 κούπας σιμιγδάλι χονδρό
• 4 κούπες νερό
• 2 κούπες ζάχαρη
• 1 κούπα ινδοκάρυδο
• 3 μήλα σε κύβους
• 1/2 κούπα χοντροκομμένα ξεφλουδισμένα αμύγδαλα
• 1/2 κούπα σταφίδες μουλιασμένες σε κονιάκ
• 1/2 κούπα ψιλοκομμένα αποξηραμένα δαμάσκηνα
• 1/2 κούπα ψιλοκομμένα αποξηραμένα βερίκοκα
• 2 βανίλιες
• 1 φλούδα λεμονιού
• 2 αστεράκια αστεροειδή γλυκάνισο
• 1 ξυλάκι κανέλας

Εκτέλεση:

1. Βράζουμε το νερό με τη ζάχαρη και τα μυρωδικά για 5 λεπτά προσθέτουμε τα μήλα και αφήνουμε να πάρουν μια βράση.
2. Αφαιρούμε το ξύλο κανέλας τη φλούδα λεμονιού και τον γλυκάνισο απ το σιρόπι
3. Σε κατσαρόλα βάζουμε το λάδι ή το λάδι και τη μαργαρίνη και προσθέτουμε το σιμιγδάλι και τα αμύγδαλα καβουρδίζοντας τα όσο θέλουμε. (Εγώ για να μη γίνει βαρύς ο χαλβάς το καβουρδίζω ελάχιστα).
4. Προσθέτουμε το σιρόπι και ανακατεύουμε σε χαμηλή φωτιά.
5. Προσθέτουμε τα αποξηραμένα φρούτα και την ινδική καρύδα
6. Μόλις ξεκολλάει απ τα τοιχώματα τον φορμάρουμε.

Λίγα ακόμη μυστικά:

Αρωματικά μπορείτε να βάλετε και να τα συνδυάσετε ανάλογα με τα γούστα σας. Καθώς επίσης και τα αποξηραμένα φρούτα. Η προσθήκη μήλου σε αυτόν το χαλβά δίνει υπέροχη γεύση και υφή είναι κάτι που του ταιριάζει πολύ.

You might also like:http://kouzinoskalismata.blogspot.com/