"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Κύπρος - Όχι Χριστόφια σε γάμο ομοφυλόφιλου....


Κίνησε γη και ουρανό για να τον παντρέψουν με τον σύντροφο του

ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ τρόπο το Προεδρικό απέρριψε το αίτημα
Κύπριου ομοφυλόφιλου, ο οποίος μαζί με τον σύντροφο του επιδιώκει την τέλεση πολιτικού γάμου στην Κύπρο. Αντίθετα, ο Οργανισμός Νεολαίας, στη δική του γραπτή απάντηση, δηλώνει ότι συμμερίζεται και συμπαραστέκεται στο αίτημα του Κύπριου ομοφυλόφιλου. Πάντως ο ίδιος εναποθέτει πλέον τις ελπίδες του στην Επίτροπο Διοικήσεως Ηλιάνα Νικολάου, η οποία εξετάζει το παράπονο του, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου άρχισε η διαδικασία εξέτασης της προσφυγής που έκανε εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ειδικότερα, ο υφυπουργός παρά τω Προέδρω Τίτος Χριστοφίδης απέστειλε την εξής απαντητική επιστολή προς τον Κύπριο αιτητή: «Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερ. 25/12/2009 προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στην Κύπρο ο ισχύων περί Γάμου Νόμος του 2003 διαλαμβάνει διατάξεις που αφορούν την ένωση σε γάμο μόνο μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου.
Έχουμε σημειώσει, ωστόσο, τις απόψεις και εισηγήσεις σας σχετικά με το θέμα. Σας διαβιβάζω του χαιρετισμούς του Προέδρου της Δημοκρατίας». Ο Κύπριος ομοφυλόφιλος αποτάθηκε και στον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου, που απάντησε στο αίτημα του με επιστολή στις 12/2/2010, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:«Το Διοικητικό Συμβούλιο στηριζόμενο στις θέσεις πολιτικής του Οργανισμού που αφορούν στην εμπέδωση πνεύματος αλληλοαποδοχής και σεβασμού των ατομικών επιλογών κάθε νέου που αφορούν στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή, όπως αυτές κατοχυρώνονται από Ευρωπαϊκές Συμβάσεις και Προκηρύξεις αλλά και μέσα από τα προγράμματα και τις εκστρατείες που διοργανώνει ο Οργανισμός στην Κύπρο ή σε άλλες, που συμμετέχει ως εκπρόσωπος του Κυπριακού κράτους σε περιφερειακό ή και ευρωπαϊκό επίπεδο, συμμερίζεται το αίτημα σου και το βρίσκει συμπαραστάτη σου».
Στο μεταξύ, η Γραμματεία του ΕΔΑΔ απέστειλε στον Κύπριο ομοφυλόφιλο επιστολή στις 4/2/2010 με την οποίαν επιβεβαιώνει την παραλαβή του εντύπου προσφυγής του, ενημερώνοντας τον παράλληλα πως το Δικαστήριο θα επιληφθεί της υποθέσεως του.Ως γνωστό ο Κύπριος ομοφυλόφιλος έχει κινήσει γην και ουρανό για να πετύχει να παντρευτεί με το σύντροφο του, μέχρι και επιστολές σε όλους τους βουλευτές, και η κατάληξη της υπόθεσης του μπορεί τελικά να αποτελέσει προηγούμενο για μεγάλες αλλαγές στην προσέγγιση της Πολιτείας γύρω από το θέμα.
«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» - 4 /032010
Διαδίκτυο:http://aktines.blogspot.com/

Σε εκτάσεις του Πολεμικού Ναυτικού το τζαμί και το νεκροταφείο των μουσουλμάνων στην Αθήνα!

 Δεῖτε  τά παράξενα τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους!


 Τελικά το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας θα στεγάσει το μουσουλμανικό τέμενος στο Βοτανικό και το μουσουλμανικό νεκροταφείο στο Σχιστό! 
Αυτό συμφωνήθηκε σε συνάντηση σήμερα  του δημάρχου της Αθήνας, Νικήτα Κακλαμάνη, με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο, παρουσία των αρμόδιων στρατιωτικών -υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του δήμου Αθηναίων, ο υπουργός απεδέχθη τις προτάσεις του δήμου και έδωσε οδηγίες στους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου του, στο βαθμό που τον αφορά, να δρομολογηθούν λύσεις και για τα τρία θέματα...πατῆστε στό φιλικό ἰστολόγιο ᾿Αναβάσεις γιά νά δεῖτε τήν συνέχεια...
http://anavaseis.blogspot.com/2010/03/blog-post_7424.html

"Ο π.Βασίλειος Θερμός καταγγέλλει γιά συκοφαντία" τόν κ. Παναγιώτη Τελεβάντο

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:πρό ἡμερῶν εἴχαμε ἀναρτήσει ἄρθρο-ἀπάντηση τοῦ κ. Παναγιώτη Τελεβάντου μέ τό ὁποῖο "ἐπετίθετο" στόν π. Βασίλειο Θερμό. ᾿Ενῶ, ὅμως, θά περίμενε κανείς μιά ἀνασκευή περί τῶν ὅσων τόν κατηγορεῖ, ἀντ᾿ αὐτοῦ ζητεῖ τώρα ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου τήν κεφαλήν του ἐπί πίνακι. Σήμερα ἀναρτοῦμε τήν ἀπάντηση τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Θερμοῦ καί ἀφήνουμε ἐσᾶς νά κρίνετε ὄχι τά πρόσωπα, ἀλλά τίς θέσεις πού ἐκφράζονται στά κείμενα. Πάγια θέση μας εἶναι ὅτι ὁ διάλογος δέν πρέπει νά "πνιγεῖ " μέ ὁποιοδήποτε πρόσχημα, ἀλλά νά γίνεται στό ἐπίπεδο τῶν ἐπιχειρημάτων κι ἀπό τίς δύο πλευρές,κάτι πού δέν τό διαπιστώνουμε καί μᾶς θλίβει.


Πηγή:newsdesk Amen.gr

Tην παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου και της Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Κύπρου προκειμένου να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα εναντίον προσώπων που απειλούν με την στάση τους την ενότητα της Εκκλησίας ζητά ο πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Θερμός. Συγκεκριμένα ο π.Βασίλειος Θερμός, σε επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, καταγγέλλει «τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής».

Το τι προκάλεσε την εντονότατη αντίδρασή του, ο πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Θερμός το περιγράφει στην επιστολή του την οποία και δημοσιεύουμε:

Προς τον Πρόεδρο και τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου 23 Φεβρουαρίου 2010
της Εκκλησίας της Κύπρου

Μακαριώτατε,
Πανιερώτατοι,
Θεοφιλέστατοι,
ζητώ με σεβασμό τις ευχές Σας.

Λαμβάνω το θάρρος να προσθέσω φόρτο στα ήδη υψηλά καθήκοντά Σας προκειμένου να Σας εκθέσω ένα σοβαρό πρόβλημα που έχει δημιουργηθή πρόσφατα.

Το κυπριακό περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία» φιλοξένησε στο τεύχος του υπ’ αριθμόν 89 (φθινόπωρο 2009) και στις σελίδες 59-100 ένα εκτεταμένο κείμενο διαρθρωμένο σε κεφάλαια και υπογεγραμμένο από κάποιον υπό τα αρχικά Π.Μ.Τ., με τον τίτλο «Λατρευτικοί βαρλααμίτες». Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας επιδίδεται σε ακατάσχετο παραλήρημα κατηγοριών εναντίον εμού οι οποίες αποτελούν κραυγαλέες συκοφαντίες. Βλέπει σε μένα πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια δήθεν νεοφανή αίρεση, καταφρόνηση των αγίων, διάθεση κατεδαφίσεως της παραδόσεως και άλλα. Δεν καταχωρώ τις κατηγορίες εναντίον μου διότι το κείμενο είναι διάσπαρτο από αυτές. Περιορίζομαι μόνο να αναφέρω ότι ενώ μου αποδίδει συγκεκριμένες θέσεις δεν μπαίνει στον κόπο να παραθέσει ούτε μία παραπομπή για το πότε και που έγραψα η είπα το λάθος, ούτε μία αναφορά σε βιβλίο μου η σε εκπομπή μου!

Επιτίθεται όμως και εναντίον άλλων, εκλεκτών εργατών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα:

Αποκαλεί τον λαμπρό κληρικό πρωτ. Αντώνιο Πινακούλα (στον οποίο το επίσημο περιοδικό των κληρικών Εφημέριος εμπιστεύθηκε τη συγγραφή σειράς άρθρων για το κήρυγμα) «βραχύ παρά τους προτεστάντας ηλαττωμένον», τον οποίον «πρόλαβαν οι Παυλικιανοί, οι Εικονομάχοι, οι γενάρχες του Προτεσταντισμού Λούθηρος, Καλβίνος, Ζβίγγλιος» (σελ. 70)! Ενώ αποδίδει στο κορυφαίο και διεθνώς διάσημο θεολογικό περιοδικό Σύναξη «τσουνάμι συνειδητού αντιεκκλησιαστικού φρονήματος» (ο.π.)!

Ακόμη χαρακτηρίζει την πρακτική αναγνώσεως των ευχών της Θείας Λειτουργίας εις επήκοον «μακρακιστική και βαρλααμιτική» (σελ. 60) καθ’ ην στιγμήν έχει αποφανθή περί αυτής θετικά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε εγκύκλιό της του 2004. Επίσης έμμεσα υβρίζει την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως αφού γράφει πως οι πρωτοβουλίες για λειτουργική αναγέννηση στην Ελλάδα «θα εκβρασθούν στον βόθυνο των αιρέσεων» (σελ. 61).

Με το κείμενο αυτό αποδεικνύονται:

α) το θρασύδειλο του εγχειρήματος εφ’ όσον κατηγορεί επωνύμως κάποιους για αίρεση υπό την ασφάλεια της ανωνυμίας,

β) το αθεολόγητο του ανθρώπου αφού ονομάζει «νεοβαρλααμιτισμό» την πρόταση μεταφράσεως της λατρείας στη νέα ελληνική• όλοι γνωρίζουμε ότι ο βαρλααμιτισμός ως αίρεση υποστήριζε την πλανεμένη δοξασία πως ο άνθρωπος οδηγείται στη θεογνωσία μέσω της διάνοιας, κάτι που ουδείς έχει υποστηρίξει στην εποχή μας, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω,

γ) το ατεκμηρίωτο της κατηγορίας αφού δεν αναφέρει πότε και που διακηρύχθηκε αίρεση και μέσω ποιών διατυπώσεων• μοιάζει να βασίζεται σε φήμες,

δ) το αντιδεοντολογικό της πράξεως αφού στοιχειώδες χριστιανικό ήθος επιβάλλει πριν κατηγορηθή δημόσια κάποιος για τη βαρύτατη πτώση της αιρέσεως να επιχειρηθή προσωπική συζήτηση μαζί του προκειμένου να αποσοβηθούν παρανοήσεις και σε περίπτωση αποτυχίας και πλήρους βεβαιότητος να καταγγελθή τότε στα αρμόδια συνοδικά όργανα.
Αλλά τα απαράδεκτα δεν τελειώνουν εδώ. Μετά την κυκλοφορία του τεύχους παρατηρήθηκε συρροή δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο, παρομοίου περιεχομένου και ήθους, υπογραφομένων από τον άγνωστο σε μένα Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο. Μια αντιπαραβολή τους με το δημοσίευμα του περιοδικού καταδεικνύει πλήρη ταυτότητα ύφους και απόψεων, έτσι ώστε βάσιμα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (κάτι που πρόσφατα παραδέχθηκε και ο ίδιος). Στα διαδικτυακά γραπτά του μάλιστα εκτρέπεται ακόμη περισσότερο διαπράττοντας και ποινικά αδικήματα.
Από τα δημοσιεύματα αυτά σταχυολογώ (διατηρώντας τη μονοτονική μορφή τους και την ορθογραφία τους):
Κατ’ αρχήν κάποιο με το οποίο έμμεσα αυτοκαταδικάζεται: «Θέλω να αναφερθώ σε ένα απαράδεκτο φαινόμενο αναφορικά με την ανωνυμία στις ιστοσελίδες. Καταρχήν διευκρινίζω ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την ανωνυμία αν χρησιμοποιείται για να γίνει αναφορά σε κάποιο θέμα με ευγένεια και διάκριση. Ας μου επιτραπεί μια προσωπική εξομολόγηση. Τέσσερις δεκαετίες τώρα έχω γράψει εκατοντάδες άρθρα χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα.
Τόσα πολλά μάλιστα (ίσως υπερβαίνουν τα εκατό) ώστε ούτε ο ίδιος δεν θυμάμαι ποια και πόσα! Ο λόγος; Δεν νόμιζα (ούτε και τώρα νομίζω ασφαλώς) ότι το όνομα η οι ακαδημαικοί μου τίτλοι μπορούσαν η μπορούν να προσθέσουν βαρύτητα στα γραφόμενά μου. Έγραφα για λειτουργικά και αγιολογικά θέματα, για την Ιστορία της Εκκλησίας, για τον Οικουμενισμό, κτλ.. Έκανα, δηλαδή, ορθόδοξη κατήχηση. Τι θα μπορούσε να προσθέσει το όνομά μου; Απολύτως τίποτε. Ποιος είμαι και τι τίτλους έχω που να ελκύουν την προσοχή του αναγνώστη; Αν μη τι άλλο ας είμαστε σοβαροί. ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ. Σπανιότατα, παρέβηκα τον κανόνα της ανωνυμίας. Μόνον όταν έκανα κριτική κάποιου επώνυμου, όπως λ.χ. του κ. Γιανναρά. Σ’ αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις δημοσίευσα άρθρα με το όνομά μου επειδή θεωρούσα ανέντιμο να επιτεθώ εναντίον κάποιου γνωστού διανοούμενου και να γράφω ως κάποιος μυστήριος “ανώνυμος”» (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/h.html). Ἀφοῦ ὁμολογήσει δηλαδή ὅτι ἔχει ἀρθρογραφήσει κάτω ἀπό ἑκατοντάδες ψευδώνυμα, δηλώνει καί τίς ὑποτιθέμενες ἀρχές του, τίς ὁποῖες ὅμως παραβίασε βάναυσα στό περί οὗ ὁ λόγος περιοδικό, αὐτοδιαψευδόμενος.

Kαί τώρα ἀρχίζει ἐνδεικτική παρέλαση ἀκραίας καχυποψίας καί ἐμπαθοῦς βεβαιότητος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ είναι ο Γκομπαρτσώφ της Ελλαδικής Εκκλησίας. Είναι ο δούρειος ίππος του “κοσμικού κράτους” και των λεγόμενων “διακριτών ρόλων” Εκκλησίας και Πολιτείας. Ενας όρος που αποπειράται να ωραιοποιήσει την ανίερη προσπάθεια περιθωριοποίησης της Εκκλησίας. Είναι ο χειραγωγός των καταχθόνιων σχεδίων των κυβερνώντων που επιδιώκουν τον πλήρη απογαλακτισμό του έθνους μας από την Εκκλησία. Ο Αννίβας, πατέρες και αδελφοί, δεν βρίσκεται μόνον ΠΡΟ αλλά και ΕΝΤΟΣ των πυλών» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html).

Χωρίς σχόλια: «Το αίτημα της αποχριστιανοποίησης της παιδείας και της κοινωνίας μας προωθείται από τους άθεους κυβερνώντες και συνεπικουρείται από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β΄. Στηρίζεται από τη γνωστή ολιγομελή ομάδα των "ευρωθεολόγων" του "Καιρού", τα πνευματικά έκγονα του Νησιώτη και του Αγουρίδη, τους ανθρώπους που επάνδρωσαν με ολέθρια ήδη αποτελέσματα το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας και "τα κοπέλλια" του Γιαγκάζογλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Μιλάμε, δηλαδή, για 40 - 50 ανθρώπους που διακατέχονται από συγκρητιστικό - οικουμενιστικό πνεύμα, Νεοβαρλααμικό φρόνημα και νεωτεριστικές πεποιθήσεις. Είναι θέμα φιλότιμου να μην αφήσουμε μια πραγματικά άνομη κλίκα να καταστρέψει τα πάντα και να συνεργήσουμε με την ένοχη σιωπή μας στο γκρέμισμα των ιερών και των οσίων της πίστης και το Γένους μας. Οι πάντες πρέπει να ξεσηκωθούν και να χτυπήσουν αλύπητα τους άθεους κυβερνώντες αλλά και τους Εφιάλτες, τους Ιούδες και τους Πήλιους Γούσηδες κληρικούς και λαικούς θεολόγους που συνδράμουν ύπουλα τον απογαλακτισμό του ευλογημένου μας Γένους από την Ορθόδοξη Εκκλησία. ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΝ “ΤΑ ΚΟΠΕΛΙΑ” ΤΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ. Ηρθε η ώρα να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα. Τα “κοπέλια” του Πέτρου Βασιλειάδη και του Γιαγκάζογλου πρέπει να μπούν στο στόχαστρο όλων. Καταρχήν να επισημανθούν ονομαστικά. Οποτε βγουν στο κλαρί για να μας παραστήσουν τους περισπούδαστους θεολόγους να τους στηλιτεύουμε για την επαίσχυντη αρωγή που δίνουν στους άθεους κυβερνώντες που πολεμούν την πίστη μας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι (τι σύμπτωση!) που κρατούν αναπεπταμένα τα λάβαρα του Οικουμενισμού και δηλώνουν παρόν στην προσπάθεια εκβαρλααμισμού της λατρείας της Εκκλησίας. Προσωπικοί φίλοι του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου. Οι ίδιοι άνθρωποι που ανέλαβαν τα ηνία του ραδιοσταθμού της Εκκλησίας και τον έφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στα σημερινά του χάλια και οι οποίοι πλαισιώνουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σε όλες τις επιτελικές θέσεις της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια μιλάμε για πεμπτοφαλαγγίτες γραμμής που πρέπει να επισημανθούν, να στιγματιστούν και να απομονωθούν. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό αν τους αφήσουμε ανενόχλητους να ολοκληρώσουν το ανόσιο έργο τους. Οποτε ξεμυτίσουν και ως άτομα και ως οργανωμένο σύνολο (“Καιρός”) πρέπει να μας βρουν στις επάλξεις με το χέρι στη σκανδάλη. (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_1275.html). Ας σημειωθή ότι ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου είναι ο νέος διευθυντής του επισήμου περιοδικού Θεολογία.

Συνεχίζω με την ανθολόγηση εκ του παραληρήματος: «Υστερα είναι το ποιόν των ανθρώπων που προωθούν το Νεοβαρλααμισμό: Μπέης, Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Θερμός, Παπαθανασίου, Πινακούλας, Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Δανιήλ Αεράκης, Πουρτσουκλής, κτλ Υπάρχει κανείς μεταξύ τους που εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη; Σε βουδδιστικούς ναούς μπαίνουν και ανάβουν κεριά. Σε παπικούς ναούς μπαίνουν και κοινωνούν. Σε Αγγλικανικούς το ίδιο. Και ουδέποτε εξέφρασαν μεταμέλεια γι' αυτά. Διορθώνουν τους Αγίους. Περιφρονούν τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θέλουν να απολακτίσουν το μοναστηριακό τυπικό. Περιφρονούν τους Αγίους Πατέρες. Θέλουν να αντικαταστήσουν τον άρτο και τον οίνο με άλλα υλικά για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας κτλ.» (!) (http:// apotixisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_1213. html#comments).

Αλλού: «Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος... Είναι φανερόν ότι ο Νεοβαρλααμισμός εξαπλώνεται ύπουλα και μεθοδικά» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Η εκεί Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών «κατάντησε κυριολεκτικά άντρο αιρέσεων» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_2263.html).

«Ευθύνη όμως έχουν και όσοι συνετοί και σώφρονες στον περίγυρο του Σεβασμιότατου (Νικοπόλεως κ. Μελετίου) δεν προσπαθούν να σταματήσουν τη φορά των πραγμάτων προς το γκρεμό της αποστασίας» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_29.html).

Αποκαλεί τον μητροπολίτη Μεσσηνίας «προβατόσχημο λύκο» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html) καί τόν διαπρεπῆ θεολόγο κ. Ἀθανάσιο Παπαθανασίου (κατά καιρούς προσκεκλημένο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) «νεοβαρλααμίτη» (!) http://thriskeftika.blogspot.com/2010/01/blog-post_7008.html.

Αποφαίνεται με απίστευτο θράσος παντογνώστη για τον π. Κωνσταντίνο Μπέη: «Δεν έπρεπε ποτέ να έχει χειροτονηθεί και τώρα πρέπει ανυπερθέτως να καθαιρεθεί». (http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_28.html).

Εισηγείται μάλιστα και την δική μου καθαίρεση (!) ως εξής:
«Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι διαπρύσιος κήνσορας του "Νεοβαρλααμισμού" και "διορθωτής" των Αγίων. Αν υπήρχε γρηγορούσα Εκκλησία θα τον είχε καθαιρέσει από καιρό. Το γε νυν έχον περιάγει την γην και την θάλασσαν ίνα ποιήση προσύλητον ένα στις κακοδοξίες και τους νεωτερισμούς του» (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2010/01/o.html). Βεβαίως έχω πλήρη επίγνωση ότι αναξίως φέρω το ιερατικό σχήμα, αλλά όχι για τους λόγους που νομίζει ο ανεκδιήγητος κ. Τελεβάντος.

Αλλού γράφει: «(Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι) μικροπρεπής και χαμερπής» (http://apotixisi.blogspot.com/2010/02/blog-post_13. html#comments), καθώς καί «κακοήθης» https:// www.blogger.com/comment.g?blogID=1024744972657237101&postID=1579408879249805205&pli=1.

Εκπλήσσουν επίσης η επιθετικότητα και η ειρωνεία. Γράφει προς τον αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη: «Πολύ θέατρο, παππούλη μου! Τα κροκοδείλια σας δάκρυα δεν πείθουν... Θα αναμένω νέα σας επιστολή. Προσδοκώ ότι θα αποκηρύξετε τις πλάνες που διατυπώσατε. Ευελπιστώ ότι από προσκείμενος των “Λατρευτικών Βαρλααμιτών” θα καταστείτε δεινός και συστηματικός τους πολέμιος. Αν, όμως, παρά την καλή μου διάθεση να κλείσουμε το θέμα όσο γίνεται πιο αθόρυβα, επιλέξετε να διαβείτε το Ρουβίκωνα, παρακαλώ μην έχετε ψευδαισθήσεις: Θα ρίξετε εαυτόν όχι απλά στο λάκκο των λεόντων, αλλά στη σπηλιά της ύαινας! Τίμια και παστρικά πράγματα. Αν κηρύξετε δημόσια “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις κάθε επιείκεια απέναντί σας θα καταστεί εντελώς αδιανόητη (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/blog-post_7288.html).

Τέλος (το και φοβερότερο), παρακινεί το πλήρωμα της Εκκλησίας σε «αποτείχιση», αλλά «συντεταγμένη» και όχι «άτακτη», προκειμένου να είναι περισσότερο αποτελεσματική (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blogpost_9509.html).

Αν και επουσιώδες, παρατηρεί κανείς ορθογραφικά λάθη στα γραπτά του: «σημαίνον παράγοντας», «προσύλητον», (βλ. παραπάνω), «σταματείστε», «απαντείστε» http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html καί χρησιμοποιεί λέξεις μέ λάθος σημασία: κήνσορας (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Αν κάποιος που υπογράφει ως φιλόλογος (!) διαπράττει τέτοια χονδροειδή σφάλματα, τότε δεν εκπλήσσομαι που ως θεολόγος (όπως επίσης υπογράφει) αγνοεί τι είναι η βαρλααμική αίρεση η κατηγορεί ανυπόστατα για προτεσταντισμό.

Εντυπωσιάζουν βέβαια οι ομολογίες του ίδιου: «Είμαι άνθρωπος αδύνατης μνήμης και περιορισμένων διανοητικών δυνατοτήτων»! (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010_02_01_archive.html). Και: «Κατανοώ ότι, με την αλαζονεία που με διακρίνει, αν ο Θεός με προίκιζε με ευφυία, θα είχα καβαλλήσει τον πύραυλο και όχι, όπως τώρα, το καλάμι» (σελ. 72). Έστω όμως και αν έχουμε μπροστά μας μια περίπτωση αμβλύνοιας, ακόμη και ψυχοπαθολογίας, δεν νομίζω πως είναι σκόπιμο να την προσπεράσουμε υποτιμώντας την, διότι η ζημία δεν εμποδίζεται από το να γίνεται, ιδίως όταν συνοδεύεται και από ευφράδεια. Άλλωστε και οι Πατέρες μας, ακόμη και όταν απέδιδαν στους αιρετικούς «φρενοβλάβεια» και «άνοια», δεν παρέλειπαν να ανασκευάζουν τις πλάνες τους και να λαμβάνουν τα προσήκοντα μέτρα για την ευστάθεια της Εκκλησίας.

Στο σημείο αυτό επιθυμώ να διευκρινίσω ότι δεν γράφω εξ ονόματος των υπολοίπων θιγομένων, οι οποίοι άλλωστε αγνοούν την πρωτοβουλία μου. Θεώρησα όμως χρήσιμο να επισυνάψω δείγματα γραφής του ανδρός και περί αυτών για να σχηματίσετε σαφέστερη εικόνα για τη σοβαρότητα του προβλήματος.

Σε κάποιο από τα διαδικτυακά δημοσιεύματα δηλώνει ότι κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αυτό προφανώς εξηγεί την άγνοιά του για τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό εκκλησιαστικό χώρο και το γεγονός ότι μάλλον έχει πέσει θύμα διαδόσεων ομοφρόνων του εξ Ελλάδος και Κύπρου. Δεν αμνηστεύει όμως την απύθμενη επιπολαιότητα και δοκησισοφία του.

Γενικά εκφραζόμενος με περισσή αυτοπεποίθηση ως τιμητής της οικουμένης, δίνει την εντύπωση ότι απολαμβάνει να επιτίθεται, κάτι που προσπαθεί μάταια να συγκαλύψει κάτω από περίτεχνες εκφράσεις και δουλοπρεπείς προσφωνήσεις. Με κατηγορεί δε για ύβρεις εναντίον του και συμπληρώνει ότι δεν θα πέσει στο επίπεδό μου (!), ενώ στην πραγματικότητα περιγράφει ο,τι ακριβώς διαπράττει ο ίδιος, καταφεύγων στον πασίγνωστο ψυχολογικό μηχανισμό της προβολής. Όλα αυτά θα αποτελούσαν απλώς πνευματικά προβλήματα του ιδίου, χρήζοντα κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής κατ’ ιδίαν. Αποκτούν όμως ευρέος φάσματος εκκλησιαστική σημασία όταν γεννούν αντιχριστιανικές συμπεριφορές σαν αυτές.

Είναι χρήσιμο να λάβουμε υπ’ όψιν ότι δεν πρόκειται για περιοδικό και αρθρογράφο που ανήκουν σε κάποια ακραία παλαιοημερολογιτική ομάδα. Η μεν «Ορθόδοξη μαρτυρία» αποτελεί όργανο του «Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως ‘Οι φίλοι του Αγίου Όρους’», ο δε κ. Τελεβάντος διατυπώνει την εμπαθή πολεμική του στο όνομα αγίων μορφών όπως ο π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.α. Συνεπώς ένας ορθόδοξος αγώνας που διεξάγεται υπό τέτοιες προϋποθέσεις συνιστά έμπρακτη σπίλωση της μνήμης τους και προσβολή προς το Άγιον Όρος.

Δυστυχώς έχουμε μπροστά μας μία πτυχή ενός γενικώτερου απαράδεκτου φαινομένου ζηλωτισμού, το οποίο αποτελεί διαρκή «άκανθα» στο σώμα της Ορθοδοξίας με πρόσφατη όξυνση. Οι εκπρόσωποί του έχουν υιοθετήσει το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», την ίδια ώρα που παριστάνουν τα θύματα. Η τραγικότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι αμαρτάνουν στο όνομα της αγιότητος και της αρετής! Είναι βαθύτατα λυπηρό ορθόδοξοι χριστιανοί να βιώνουν τέτοιες αυταπάτες και να διοχετεύουν τον ζήλο τους σε ου κατ’ επίγνωσιν ενέργειες, τραυματίζοντας έτσι βάναυσα το ορθόδοξο ήθος.

Όμως φρονώ ότι, ανεξάρτητα από την ενδεδειγμένη προσευχή και αγάπη προς τα πρόσωπα, ενδείκνυται η ανάληψη κάποιας δράσεως. Μπροστά στο νοσηρό αυτό φαινόμενο λοιπόν και για να μην αποχαλινωθή,

Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος προετοιμάζει το έδαφος για αποτείχιση και καλλιεργεί κλίμα σχίσματος,

Επειδή ανυπόστατα αυτός μεν κατηγορεί οι δε υπεύθυνοι του περιοδικού φιλοξένησαν τις κατηγορίες εναντίον εμού προσωπικώς και άλλων εργατών της Εκκλησίας για αίρεση,

Επειδή αποδεικνύεται αδαής θεολογικά διασπείροντας σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας το οποίο εύλογα αγνοεί λεπτές θεολογικές έννοιες,

Επειδή όλες (και οι είκοσι) επισκέψεις μου στην Κύπρο ως ομιλητού έλαβαν χώρα κατόπιν προσκλήσεως εκκλησιαστικών φορέων (μητροπόλεων και ενοριών), και συνεπώς η βαρύτατη μομφή εναντίον μου ότι περιάγω γη και θάλασσα για να προσηλυτίσω στις κακοδοξίες μου προσβάλλει και την Εκκλησία της Κύπρου,

Επειδή οι Πατέρες μας δίδαξαν και μας έδειξαν με το παράδειγμά τους, παράλληλα με το αίσθημα αναξιότητος και αμαρτωλότητος να τρέφουμε ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στις κατηγορίες για κακοδοξία και αίρεση,

Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος, αντί να ζητήσει συγγνώμη όπως είχα απαιτήσει με την από 7ης Νοεμβρίου 2009 επιστολή μου, επανήλθε δριμύτερος με «ανοικτή επιστολή» στίς 21-2-2010,(http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html), αναδημοσιευομένη αντιδεοντολογικά σε πλήθος άλλων ιστοτόπων, διαδίδοντας έτσι περαιτέρω την κακοήθη πολεμική του,

Επειδή το περιοδικό εκδίδεται στην Κύπρο (με το πρωτοφανές ιδίωμα να μην αναφέρει πουθενά ονόματα υπευθύνων!),
Επειδή λόγω της ιερατικής μου ιδιότητος δεν επιθυμώ προσφυγή στην δικαιοσύνη αλλά λύση εντός των εκκλησιαστικών πλαισίων και κανόνων,

Για όλους αυτούς τους λόγους, μετά λύπης και οδύνης πολλής, προσφεύγω στην Αγία και Ιερά Σύνοδο της Αγιοτόκου Εκκλησίας της Κύπρου και καταγγέλλω ενώπιόν Της τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής, παρακαλώντας Σας να λάβετε όλα τα κατά την κρίση Σας ενδεικνυόμενα μέτρα για την εκ μέρους Σας διευθέτηση του ανακύψαντος προβλήματος, για την ενότητα της Εκκλησίας, για την ειρήνευση του λαού του Θεού, για την προστασία των σπιλουμένων υπολήψεων, και για την αποκατάσταση της αλήθειας.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού,

πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός

Κοινοποίηση:
Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο
Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο
Σεβ. Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.
Δανιήλ
Σεβ. Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Δανιήλ Αεράκη
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο
Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερο κ. Αντώνιο Πινακούλα
κ. Αθανάσιο Παπαθανασίου-περιοδικό «Σύναξη»
κ. Σταύρο Γιαγκάζογλου
Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία»
κ. Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο

ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ"

04 Μαρ 2010


Πηγή:http://makrigiannisvoice.blogspot.com

Συλλογή υπογραφών - Πρωτοβουλία του Αντίβαρου για ανάκληση της απόφασης αναστολής του εορτασμού της 25ης Μαρτίου στις ελληνικές διπλωματικές αποστολές του εξωτερικού.

http://www.antibaro.gr/node/1282


Το Αντίβαρο

λαμβάνει σήμερα, 3 Μαρτίου 2010, μία νέα πρωτοβουλία: την προσπάθεια ανάκλησης της απόφασης του Υπουργείου των Εξωτερικών για αναστολή των εορταστικών εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για λόγους «συμβολισμού»(!) και με βάση την «οικονομική δυσχέρεια της χώρας».

Έτσι, στις 8 Μαρτίου θα αποσταλεί στους αρμόδιους (Υπ.Εξωτερικών, αρχηγούς κομμάτων, Προεδρία της Δημοκρατίας) η παρακάτω επιστολή. Όποιος επιθυμεί μπορεί να την υπογράψει και να συμπεριληφθεί τ' όνομά του στην επιστολή.
Ταυτόχρονα, το Αντίβαρο στέλνει μία δεύτερη επιστολή με παραλήπτες τους όπου γης ομογενειακούς συλλόγους με σκοπό τη δραστηριοποίησή τους και την ανάληψη από την πλευρά τους των εξόδων για τους κατά τόπους εορτασμούς. Προκειμένου όμως να καταστεί δυνατή η διενέργεια των εθιμικών εκδηλώσεων, έστω και με έξοδα των τοπικών συλλόγων, θα πρέπει να ανακληθεί αναστολή τους από το Υπουργείο των Εξωτερικών.
Αν το Υπουργείο κρίνει ότι «για λόγους συμβολισμού» επιβάλλεται η ακύρωση των εκδηλώσεων, εμείς επίσης «για λόγους συμβολισμού» κρίνουμε ότι θα πρέπει να τελεστούν κανονικά οι εορταστικές εκδηλώσεις της Εθνικής μας Εορτής.


Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ: Θέλουμε να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας για την απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών να αναστείλει τις εορταστικές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος στο εξωτερικό, με πρόσχημα τη δυσχερή δημοσιονομική κατάσταση, και με την αόριστη επίκληση «συμβολικών λόγων» (εφημ. Έθνος, 19/2/2010), δια των οποίων αφήνεται να εννοηθεί πως στην κυβέρνηση υπάρχουν θεωρήσεις, που αμφισβητούν την αξία και το νόημα της Εθνικής μας Επετείου.
Αν τα πράγματα είναι όπως παρουσιάζονται στον τύπο (εφημ. Έθνος, 23/2/2010), φοβούμαστε ότι η πολιτική συναίσθηση και η φιλοτιμία των διαχειριστών του Ελληνικού κράτους τελούν μάλλον εν συγχύσει.....

Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, με την εμμονή του στην ακύρωση του εορτασμού της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές του εξωτερικού, και την απόρριψη εισηγήσεων πρεσβευτών και προξένων για την άνευ δαπάνης διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων, εμφανίζεται να δυναμιτίζει αυτή καθαυτή την πολιτική σημασία και την υπόσταση της εθνικής μας επετείου.
Θεωρούμε ότι ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στις ελληνικές διπλωματικές αντιπροσωπείες δεν αποτελεί προαιρετική επιλογή για την Κυβέρνηση αλλά χρέος τιμής προς τους προγόνους μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους και την περιουσία τους για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία του λαού μας. Είναι χρέος της να διατηρεί αλώβητη τη συλλογική μνήμη και την ιστορική συνέχεια του ελληνικού λαού και να διατρανώνει τη λαϊκή κυριαρχία. Αποτελεί, ασφαλώς, και στοιχειώδη υποχρέωση της Ελληνικής κυβερνήσεως προς τους κατά τόπους Έλληνες μετανάστες, ομογενείς και φιλέλληνες, οι οποίοι έχουν με τον τρόπο αυτό την ευκαιρία αφ' ενός να συνεορτάσουν με τους εκπροσώπους της πατρίδος μας την ιερότερη στιγμή της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας και αφ' ετέρου να τιμηθούν από την πατρίδα για τη συνεχή προσφορά τους προς αυτήν.
Είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι το Υπουργείο Εξωτερικών παραβλέπει το χρέος τιμής της σύγχρονης Ελλάδος προς τους αγωνιστές του 1821, επικαλούμενο «συμβολικούς λόγους» και οικονομικές δυσχέρειες για την ακύρωση των καθιερωμένων δεξιώσεων εορτασμού της εθνικής μας επετείου. Αν πράγματι τα δημόσια οικονομικά είναι σε τέτοια οικτρή κατάσταση ώστε το Ελληνικό κράτος να μην δύναται να διοργανώσει λιτές δεξιώσεις τιμής της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές του αποστολές - όπως έπραξε σε πολύ χαλεπέστερους καιρούς, όταν η Ελλάδα τελούσε υπό ξένη κατοχή και οι Ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονταν εξόριστες στο εξωτερικό- θα αναμέναμε ότι θεσμοί που φέρουν κατά τεκμήριο τη βασική ευθύνη για την οικτρή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών (κόμματα, διοίκηση, κοινοβούλιο) θα έβρισκαν τρόπους να εξοικονομήσουν τα όσα ελάχιστα χρειάζονται για την κάλυψη των εξόδων τιμητικών της 25ης Μαρτίου εκδηλώσεων στις κατά τόπους διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος.
Αν και αυτό θεωρείται αδύνατο, είμαστε σίγουροι ότι οι ομογενειακές οργανώσεις του εξωτερικού θα ήταν πρόθυμες να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην πραγματοποίηση των εορτασμών της Εθνικής μας Επετείου στο εξωτερικό.
Για τους ανωτέρω λόγους ζητούμε την άμεση παρέμβασή σας για την άρση της απαράδεκτης αυτής απόφασης.

Με Τιμή,
.........................

Ονοματεπώνυμο:
Email:
Επάγγελμα/ιδιότητα:
Πόλη:




Στο σημείο αυτό αναπαράγουμε αυτούσια τα δύο δημοσιεύματα του Έθνους

Τα χρήματα δεν θα εξοικονομηθούν, αφού θα διατεθούν για άλλες... συναφείς εκδηλώσεις!!
Με μια πρωτοφανή ενέργεια το υπουργείο Εξωτερικών επιβάλλει τη ματαίωση των εορταστικών εκδηλώσεων που οργανώνονται στις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία ανά τον κόσμο για λόγους... οικονομίας.
Σύμφωνα με εγκύκλιο η οποία στάλθηκε σε όλες τις ελληνικές διπλωματικές Αρχές του εξωτερικού με θέμα «Εορτασμός Εθνικής Επετείου από Αρχές Εξωτερικής Υπηρεσίας υπό παρούσα δυσχερή οικονομική συγκυρία», δίδεται εντολή να μην παρατεθούν οι καθιερωμένες δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου.
Οπως αναφέρεται, μάλιστα, η ακύρωση των εορταστικών εκδηλώσεων της εθνικής επετείου «κρίνεται σκόπιμη προς εξοικονόμηση πόρων, αλλά και για λόγους... συμβολισμού».
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών (η εγκύκλιος υπογράφεται από τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Ι. Αλ. Ζέπο), έτσι δεν αφήνει περιθώρια ούτε και για πρωτοβουλίες χρηματοδότησης εκ των ενόντων ή από κατά τόπους ομογενείς της καθιερωμένης δεξίωσης για την εθνική επέτειο, καθώς επισημαίνεται το στοιχείο του... «συμβολισμού». Τα χρήματα δεν θα εξοικονομηθούν καν, καθώς όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο θα διατεθούν για κάλυψη άλλων... συναφών εκδηλώσεων!!
Τα ποσά τα οποία θα εξοικονομηθούν φυσικά είναι ασήμαντα για τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών, καθώς συνήθως πρόκειται για τυπικές δεξιώσεις που όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο για τις περιοχές όπου ζουν ομογενείς, αλλά και σε άλλες χώρες όπου δίνεται η ευκαιρία για «ανεπίσημη» διπλωματία, ενώ ο εορτασμός της εθνικής εορτής σε μια πρεσβεία έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα για τη διεθνή παρουσία και το κύρος μιας χώρας.
Εξάλλου μάλλον αρνητικό μήνυμα εκπέμπει για τη χώρα μας το γεγονός ότι φέτος μόνο οι πρεσβευτικές και προξενικές Αρχές της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο δεν θα εορτάσουν την εθνική επέτειο της χώρας τους...

Επιμένουν για την 25η Μαρτίου!

Αντί το υπουργείο Εξωτερικών να παραδεχθεί την γκάφα της κατάργησης -λόγω... οικονομικής κρίσης- του εορτασμού της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου από τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό, επανήλθε δυστυχώς με νέα εγκύκλιο που κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Ετσι, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ με εγκύκλιο που υπογράφεται από τον διευθυντή της ΣΤ’ Γενικής Διεύθυνσης Προσωπικού πρέσβη Γ. Παΐζη απορρίπτει το αίτημα πολλών πρεσβευτών και προξένων να διοργανώσουν αδαπάνως για το ελληνικό Δημόσιο την καθιερωμένη δεξίωση για την εθνική εορτή, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι πρέπει να υπάρξει, λέει, ενιαία εικόνα σε όλες τις ελληνικές διπλωματικές αποστολές...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11420&subid=2&pubid=10408982




Η επιστολή στις ομογενειακές οργανώσεις:


ΑΡΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΟΡΤΑΣΜΩΝ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας για την απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών για αναστολή των εορταστικών εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος στο εξωτερικό, με πρόσχημα την δυσχερή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών (εφημ. Έθνος, 19/2/2010 κ. 23/2/2010).

Ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στις Ελληνικές διπλωματικές αντιπροσωπείες αποτελεί ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ προς τους προγόνους μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους και την περιουσία τους ώστε να μπορούν σήμερα να κυβερνούν και να "σιτίζονται στο Πρυτανείο" οι πολιτικοί μας ταγοί και οι λοιποί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, και στοιχείωδη υποχρέωση προς τους κατά τόπους Έλληνες μετανάστες, ομογενείς και φιλέλληνες, οι οποίοι έχουν με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία αφ' ενός να συνεορτάσουν με τους εκπροσώπους της πατρίδος μας την ιερότερη στιγμή της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας και αφ' ετέρου να τιμηθούν από την πατρίδα για την συνεχή προσφορά τους προς αυτήν.

Είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι η σημερινή διακυβέρνηση και ο Υπουργός Εξωτερικών και Πρωθυπουργός εμφανίζονται ως μη αντιλαμβανόμενοι το χρέος μας και ως επικαλούμενοι οικονομικές δυσχέρειες για την διοργάνωση των καθιερωμένων δεξιώσεων εορτασμού της εθνικής μας επετείου. Αν πράγματι τα δημόσια οικονομικά είναι σε τέτοια οικτρή κατάσταση ώστε το Ελληνικό κράτος να μην δύναται να διοργανώσει λιτές δεξιώσεις τιμής της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές του αποστολές, όπως έπραξε σε πολύ χαλεπέστερους καιρούς όταν η Ελλάδα τελούσε υπό ξένη κατοχή και οι Ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονταν εξόριστες στο εξωτερικό, θα αναμέναμε ότι, χάριν φιλοτιμίας, θεσμοί που φέρουν κατά τεκμήριο τη βασική ευθύνη για την οικτρή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών - κόμματα, διοίκηση, κοινοβούλιο - θα απέκοπταν από τις παχυλές κρατικές τους επιχορηγήσεις τα όσα ελάχιστα χρειάζονται για την κάλυψη των εξόδων λιτών τιμητικών της 25ης Μαρτίου εκδηλώσεων στις κατά τόπους διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος.

Θεωρούμε ότι, στη σημερινή δύσκολη συγκυρία κατά την οποία ο Ελληνικός Λαός βάλλεται πανταχόθεν, η αναστολή των εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στέλνει λανθασμένα μηνύματα σε φίλους και εχθρούς και πλήττει το φρόνημα του Ελληνικού Έθνους.

Για τους ανωτέρω λόγους καλούμε τις κατά τόπου Ομογενειακές Οργανώσεις και όλους τους Έλληνες του εξωτερικού:

1) Να διαμαρτυρηθούν στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και να απαιτήσουν την άρση της απόφασης αναστολής των επίσημων εορτασμών της 25ης Μαρτίου στις κατά τόπους διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος.

2) Να συνδράμουν οικονομικά για τη διενέργεια των εορτασμών αυτών, εφόσον κάτι τέτοιο κριθεί σκόπιμο.

3) Σε περίπτωση που η Ελληνική κυβέρνηση εμμένει στην απόφασή της, ΝΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ για την 25η Μαρτίου ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ.

Τὰ πάντα εἶναι μάταια τὰ πάντα ματαιότης!



Νεκροκεφαλή



Ὦ πές μου νεκροκεφαλή, καὶ σὺ μίαν ἡμέραν
δὲν ἔπνεες τῆς φύσεως τὸν καθαρὸν ἀέραν;

Δὲν εἶχες πνεῦμα καὶ ἐσὺ ποτὲ δὲν ὁμιλοῦσες;
δὲν τραγουδοῦσες στὴ χαρά, στὴ λύπη δὲν θρηνοῦσες;

Τί ἔγιναν τὰ κάλλη σου ποὺ εἶν᾿ τὰ χρήματά σου;
τοῦ βίου σου αἱ ἡδοναὶ ἡ μαγικὴ χαρά σου;

Ποὖναι τὸ μέλλον τῆς ζωῆς ποῦνε ἡ εὐτυχία;
ποῦνε αἱ δόξαι, αἱ τιμαὶ ποῦ τὰ μεγαλεῖα;

Ποῦνε ἡ περηφάνεια καὶ ἡ εὐδαιμονία;
τῶν κερδοσκόπων τ᾿ ἀγαθὰ ποὺ πάντα μ᾿ ἀτιμία,
μὲ φθόνους, μὲ διαβολάς, μὲ πάθη καὶ μὲ μίση,
νομίζει ἕκαστος αὐτὴν τὴν γῆν νὰ κατακτήση;

Ποὖναι τῶν πλουσίων ὁ χορὸς καὶ τῶν πτωχῶν ἡ γύρα,
ποὖν᾿ ἡ ἀδαμαντοστόλιστος βασιλικὴ πορφύρα;

Ὦ πές μου νεκροκεφαλή, τί ἦσο ὅταν ζοῦσες;
πές μου μὲ ποῖα ὄνειρα στὸν κόσμον ἐπετοῦσες;

Καὶ ὅμως τί κατάλαβες ὅτ᾿ εἶδες στὴν ζωήν σου;
εὐχαριστήθηκε ποτὲ στὸν κόσμον ἡ ψυχή σου;

Δὲν ἦσαν ὅλα μάταια μ᾿ ἀβάσιμες ἐλπίδες;

Ἐσκέφθης νεκροκεφαλὴ προτοῦ ριφθῆς στὸ μνῆμα
ὅταν διέπραττες κακῶς τὸ φοβερὸν τὸ κρίμα;

Ἐσκέφθης, τί θὰ πῆ τιμὴ καὶ ὄχι ἀτιμία;
ἔζησες μὲ τὴν ἀρετή, καὶ ὄχι μ᾿ ἁμαρτία;

Γιατὶ ἐδῶ εἰς τὴν ζωὴν τ᾿ ἀγριεμένο μνῆμα,
ὅπου ἀχόρταγα ρουφᾶ τοῦ κόσμου μας τὸ κῦμα;

Κανένας δὲν τὸ σκέπτεται πῶς θὰ βρεθῆ μπροστά του,
νἄχῃ τὸ στόμα ἀνοικτὸ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου.

Αὐτὸ ποὺ αἰώνια ρουφᾶ ἀνθρώπινα κουφάρια,
καὶ μᾶς ἀφήν᾿ ὀπίσω του ἀνθρώπινα λιθάρια;

Σβήνει τὴν κάθ᾿ ἐλπίδα μας τὴ δόλια τὴ χαρά μας,
καὶ δόλια ποτίζεται ἀπὸ τὰ δάκρυά μας.

Γι᾿ αὐτὸ ὅταν πηγαίνετε εἰς τὰ νεκροταφεῖα
νὰ ρίχνετε θερμὴ ματιὰ ἐπάνω στὰ μνημεῖα.

Τὰ γράμματα διαβάζετε τὸν ἄνθρωπον σκεφθῆτε,
πῶς ἦταν καὶ τί ἔγινε κι εὐθὺς μετανοεῖτε.

Ὅλα αὐτὰ τὰ μνήματα κρατοῦν χρυσοῦν βιβλίο
καὶ μᾶς δεικνύουν τοῦ Θεοῦ τὸ οὐράνιο μεγαλεῖο.

Ἰδοὺ μᾶς λέγουν τί ἐστὶ στὸν κόσμον ἀνθρωπότης,
τὰ πάντα εἶναι μάταια τὰ πάντα ματαιότης.

Σκεφθῆτε ὅτι ἄνθρωπος πάντα στὸ μνῆμα σβύνει,
μόνον τὰς ἀναμνήσεις του εἰς τὴν ζωὴν ἀφήνει.

Βρῶμα σκωλήκων γίνεται τὸ σῶμα του στὸ χῶμα,
μόν᾿ ἡ ψυχή του σώζεται εἰς τ᾿ οὐρανοῦ τὸ δῶμα.

Καὶ σώζεται, ὅταν κανεὶς εἰς τὴν ζωὴν γνωρίζει,
τιμὴν καὶ δόξαν κι ἀρετὴν κι ὅτι ἀγαθὸν βαδίζει.

Κι ἂν σφάλλη εἰς τὸν βίον του κι εὐθὺς μετανοήση,
τότε ἡ ψυχή του τ᾿ οὐρανοῦ τὸ δῶμα θὰ κερδίση.

Τέλος καὶ τῷ Θεῷ Δόξα
Πηγή:http://users.uoa.gr/

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision: Διαγράψαμε μιά ἀπό τίς τελευταῖες μας ἀναρτήσεις, ὅταν πληροφορηθήκαμε ἀπό φίλο τοῦ klision ὅτι τό μπλόγκ ἀπό τό ὁποῖο τή δανειστήκαμε "μπάζει νερά". Εὐχαριστοῦμε τό "φίλο" μας γιά τήν ἐνημέρωση καί τοῦ ἀφιερώνουμε τήν φωτογραφία πού ἀκολουθεῖ.

Ο σταυρός Του και ο σταυρός μου-Στέργιος Σάκκος ( ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)





Στέργιος Σάκκος, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Ο σταυρός Του και ο
σταυρός μου


Τό εὐαγγέλιο μιλᾶ γιά δύο σταυρούς· τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί τό σταυρό
τό δικό μας. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνος πού καταδέχθηκε ὁ
Κύριος νά τόν σηκώσει στόν ὦμο του καί ὕστερα νά σταυρώσει πάνω σ'
αὐτόν τή σάρκα του καί νά παραδώσει τό πνεῦμα του, νά δοκιμάσει μέ
αὐτόν τό θάνατο. Εἶναι ἐκεῖνος πού μπήχτηκε στό Γολγοθᾶ καί ἔμπηξε
καρφί μεγάλο μές στήν καρδιά τοῦ ἅδη, διέρρηξε τήν κοιλιά του καί τόν
ἀνάγκασε νά ξεράσει τούς νεκρούς του. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό
ξύλο μέ τό ὁποῖο συνέτριψε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς τό κεφάλι τοῦ διαβόλου
καί τό ὁποῖο χαρίζει στούς πιστούς τή λύτρωση.

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ δικός μας σταυρός;

Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός ἔπαθε καί ὑπέφερε ὅσο κανένας ἄλλος ἄδικα καί
βαθιά, σταυρό οἱ ἄνθρωποι λέμε τά παθήματα καί τίς θλίψεις μας. Σταυρός
εἶναι ἡ ἀρρώστια, ἡ φτώχεια, ἡ ἀδικία· σταυρός εἶναι ἡ ξενιτειά, ὁ
καημός, ἡ ταλαιπωρία· σταυρός εἶναι ἡ ἐγκατάλειψη, ἡ δυστυχία, ὁ
χαροκαμός. Κι εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλα τοῦτα σταυρώνουν τόν ἄνθρωπο, τόν
κάνουν μιμητή τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἰδίως ὅταν τά ὑφίσταται ἄδικα,
καί πρό πάντων ὅταν τά ὑπομένει μέ τή συνείδηση ὅτι ὑπάρχει Θεός πού
δέν θά τόν ἀφήσει νά χαθεῖ. Μ' αὐτές τίς προϋποθέσεις τά παθήματα
ἀποκτοῦν πράγματι ἕνα θεϊκό νόημα καί μία χάρη, παίρνουν ἀξία ἀπό τήν
ἀξία τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί δίνουν σ' αὐτόν πού πάσχει δόξα καί
ἐλπίδα· δόξα, διότι μοιάζει μέ τόν Κύριο, καί ἐλπίδα, διότι μπορεῖ νά
περιμένει τήν παρηγοριά καί τήν ἀναψυχή ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό. «Τοῦτο
γάρ χάρις», κηρύττει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «εἰ διά συνείδησιν Θεοῦ
ὑποφέρει τις λύπας, πάσχων ἀδίκως» (Α’ Πέ 2,19).
Ἐν τούτοις, ὁ χριστιανός δέν ὑποφέρει μόνο ἀπό βάσανα καί πόνους·
βασανίζεται καί ἀπό σκάνδαλα καί πειρασμούς, μαρτυρεῖ ἀπό τή φθορά τοῦ
ἴδιου του τοῦ ἑαυτοῦ καί ἀπό τή διαφθορά τοῦ κόσμου. Ἀποφασίζοντας νά
ζήσει σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μπαίνει σέ ἕναν ἀγώνα πού τόν
φέρνει ἀντιμέτωπο μέ τό δικό του θέλημα, μέ τίς ἐπιθυμίες καί τίς
ὀρέξεις πού φωλιάζουν ὕπουλα μέσα στήν ψυχή του καί κινοῦν βίαια τό
κορμί του.
Ἀγωνίζεται καί παλεύει νά ὑποτάξει τό ἐγώ του γιά νά ὑπακούσει στόν Θεό
κι αὐτή ἡ πάλη πονᾶ περισσότερο ἀπό ἀρρώστια, σφίγγει δυνατότερα κι ἀπό
δυστυχία, πικραίνει βαθύτερα κι ἀπό καημό. Ἀνακούφιση δέν ὑπάρχει,
μετριασμός δέν γίνεται κι ὁ κόσμος γύρω δέν βοηθᾶ, ἀλλά πολεμᾶ
σκληρότερα. Μέ θέλγητρα καί μέ φόβητρα ζητᾶ νά ἀπομακρύνει τόν πιστό
ἀπό τήν Ἐκκλησία, μέ πονηριά ἀλλά καί μέ κυνικότητα προσπαθεῖ νά τόν
φέρει σέ διάσταση μέ τόν Θεό. Συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως ὁ χριστιανός ζῆ
ἕνα μαρτύριο, διαγράφει ἕναν σταυρό, καθώς ἀντιτίθεται στήν τυραννία
τῶν παθῶν του καί ἀντιστέκεται στή δεσποτεία τοῦ κόσμου. «Οἱ δέ τοῦ
Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»,
λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Γα 5, 24).
Ὑπάρχουν μερικοί ἄνθρωποι, ἐκλεκτοί καί μακάριοι, οἱ ὁποῖοι μέ τή ζωή
τους ἔδειξαν καθαρά τί σημαίνει σταυρός τοῦ χριστιανοῦ καί φανέρωσαν
πρακτικά ποιά γνωρίσματα συνιστοῦν αὐτόν τό σταυρό.
Εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, δίκαιοι καί προφῆτες, ἀπόστολοι καί
μάρτυρες, πατέρες, ἀσκηταί καί διδάσκαλοι, ὅλοι ὅσοι βάδισαν γιά τό
ὄνομα τοῦ Χριστοῦ δρόμους σκληρούς καί ἔφθασαν στό τέρμα μέ ἱλαρό τό
πρόσωπο καί εὐφροσύνη στήν καρδιά. Μέ μύριους τρόπους καί μέ μύρια
χρώματα ἡ πορεία τοῦ καθενός ἀπό αύτούς ζωγραφίζει τό σχῆμα τοῦ
σταυροῦ. Ἄλλοι ὑπέμειναν τόν ὀνειδισμό τοῦ κόσμου, τήν ἀπόρριψη καί τήν
καταφρόνηση τῆς κοινωνίας. Ἄλλοι ὑπέστησαν τό διωγμό καί τό βασανισμό
ἀπό ἄρχοντες καί δημίους. Ἄλλοι ἀνέλαβαν τόν κόπο καί τήν ταλαιπωρία
τοῦ κηρύγματος, τό βάρος τῶν ψυχῶν. Ἄλλοι διάλεξαν τήν ἄσκηση τοῦ
σώματος καί τοῦ πνεύματος, τήν ἀπάρνηση τῶν ἐγκοσμίων καί τίς στερήσεις
τῆς ἐρήμου. Μέσα σ’ αὐτή τήν ποικιλία τῶν σταυρικῶν σχημάτων δύο εἶναι
τά κοινά γνωρίσματα· ἕνα τό «ἑκούσιον πάθος», ἄλλο τό «χάριν Χριστοῦ».
Μέ τή θέλησή τους καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὁ καθένας σήκωσε τό
σταυρό του καί μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε ὄχι τό σχῆμα του, ἀλλά τό φρόνημα
καί τή νοοτροπία του.
Νά, λοιπόν, ποιός εἶναι ὁ δικός μας ὁ σταυρός γιά τόν ὁποῖο μιλᾶ τό
εὐαγγέλιο, ὁ σταυρός πού καθίσταται ὄντως μίμηση τοῦ σταυροῦ τοῦ
Χριστοῦ, σημάδι γνησιότητος τοῦ χριστιανοῦ. Δέν εἶναι μόνο τά χτυπήματα
τῆς ζωῆς οὔτε ἁπλῶς οἱ θλίψεις· εἶναι αὐτά καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα
ὑπογράφονται μέ τό αἷμα τῆς καρδιᾶς μας καί σφραγίζονται μέ τό αἷμα τοῦ
Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη μας γι' αὐτόν καί ἡ ἀγάπη του γιά μᾶς δίνουν νόημα καί
ἀξία στό κάθε πάθημά μας καί τό καθιστοῦν σταυρό ἅγιο. Ἔτσι σταυρός
εἶναι μία πράξη ὑπέρτατης θυσίας, πού συγκλονίζει τούς αἰῶνες, ἀλλά καί
μία πράξη καθημερινῆς ἀνοχῆς, πού περνᾶ ἀπαρατήρητη ἀπό τούς πολλούς.
Σταυρός εἶναι νά ἀκρωτηριάζεσαι ἀπό τούς ἀπίστους καί σταυρός εἶναι νά
ἐξευτελίζεσαι ἀπό τούς συναδέλφους -ἀρκεῖ να γίνεται γιά τό ὄνομα τοῦ
Θεοῦ μέ δοξολογία. Σταυρός εἶναι ὅταν σέ ταλαιπωροῦν μέ ἄγρια βία,
σταυρός εἶναι κι ὅταν ἐσύ ταλαιπωρεῖς μέ ἄσκηση ἥμερη τόν ἑαυτό σου
-ἀρκεῖ νά γίνεται γιά χάρη τοῦ Θεοῦ μέ εὐχαριστία. Τό μυστικό εἶναι ὅτι
ὁ δικός μας σταυρός, γιά νά εἶναι γνήσιος, χρειάζεται νά ἔχει κοινή
ρίζα μέ τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ, νά βλαστάνει ἀπό τόν τίμιο κορμό του, ἤ
νά ἐμφυτεύεται μέσα σ' αὐτόν μέ τά ἱερά μυστήρια καί τή χάρη τοῦ
Πνεύματος, ὥστε νά ἀνθοβολεῖ καί νά καρποφορεῖ τήν ἁγιωσύνη.
Δύο σταυρούς ὑψώνει καί ἡ Ἐκκλησία τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή· ἕναν μέ τόν
Ἐσταυρωμένο καί ἕναν χωρίς αὐτόν. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ μένει ἄδειος
μετά τήν ἀποκαθήλωση, ἀλλά παραμένει ὑψωμένος, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει
ὅτι πρέπει ἐκεῖ ἐπάνω νά σταυρώσουμε πλέον τόν ἑαυτό μας. Ὁ Χριστός μᾶς
ἀφήνει τό σταυρό του, γιά νά τόν κάνουμε δικό μας σταυρό. Μή μᾶς
τρομάζει τό ὕψος του, μή μᾶς φοβίζει τό πλάτος του. Τή μεγάλη θυσία τήν
ἔχει ἐπιτελέσει ἤδη ὁ Κύριος. Ἐμεῖς φθάνει νά εἴμαστε μέλη στό σῶμα
του, ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, γιά νά πληρώσουμε τό χρέος τοῦ
σταυροῦ μας· θά μᾶς ἀνεβάσει ὁ ἴδιος πάνω στό σταυρό, θά μᾶς κρατᾶ ἐκεῖ
αὐτός μέσα στήν ἀγκαλιά του καί στό τέλος τῶν αἰώνων θά μᾶς δοξάσει μέ
τή δική του δόξα.

(Στέργιος Ν. Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης)