" Λίγα ζητάει ο Θεός.."

Λίγα ζητάει ο Θεός ....

«Όσο έχεις χέρια ...

άπλωνε τα στον ουρανό για προσευχή…

Όσο έχεις δάχτυλα ...

κάνε με ευλάβεια τον σταυρό σου…

Όσο έχεις μάτια γέμιζε τα δάκρυα…»

Τίποτα περισσότερο δεν ζητάει ο Θεός από σένα ,

από μένα από τον καθένα .

Μονάχα αυτά που μπορείς ...

Μικρά και απλά , αλλά με την καρδιά σου ,

με την αγνή και αγαθή σου προαίρεση .

Τα άλλα όλα , άστα Σε Κείνον ...

 

 

Πηγή:http://apantaortodoxias.blogspot.com

᾿Από πραματευτής, μοναχός στόν ῞Οσιο Δαυίδ

Από πραματευτής, μοναχός στον Όσιο Δαυίδ

Ως παντοτινό παράδειγμα αρίστου υποτακτικού και δυνατής ένθερμης θυσιαστικής πίστης θα παραμένει στο νου μας ο αείμνηστος π. Σεραφείμ

(23/03/2010 17:31)

Του Διονύση Μακρή

ΜΕΡΟΣ Α

Έμαθε βιωματικά τι σημαίνει ελεημοσύνη όταν παρατηρούσε τα σκυθρωπά πρόσωπα αυτών που εισέρχονταν στο μοναστήρι και στη συνέχεια έβλεπε τα ίδια πρόσωπα μεταμορφωμένα.


Υπάρχουν πολλά τρανταχτά παραδείγματα στην πολύβουη σήμερα βιοτή μας, τα οποία αποσκοπούν να μας διδάξουν πόσο απλά πρέπει να ζει ο κόσμος, ώστε να ευαρεστείται ο τριαδικός Θεός. Παραδείγματα αταλάντευτης, αληθινής και με τη χάρη του Θεού δυνατής πίστης και θυσίας για τον πλησίον μας, που ανέκαθεν αποτελούσε και θα αποτελεί την πύλη μέσω της οποίας οδηγούμαστε στην αιωνιότητα, στην αδιάλειπτη συμμετοχή μας στο ουράνιο θυσιαστήριο του ελέους και της δικαιοσύνης, στον Παράδεισο.
Ως τέτοιο ζωντανό παράδειγμα για τον γράφοντα αλλά και για πολλούς άλλους αποτελούσε ο θαυμαστός βίος του μοναχού Σεραφείμ ενός αθόρυβου εργάτη του Αμπελώνα του Κυρίου, ενός διακόνου του ορατού γήινου τάγματος του Οσίου Δαυϊδ του γέροντος του εν Ευβοία και του οσίου πατρός Ιακώβου Τσαλίκη. Δεν σας κρύβω πως με συγκινούσε πάντα η ζωή του και πάντα ήθελα να καταγράψω τη θαυμαστή πορεία του. Με εμπόδιζε όμως, το ταπεινό φρόνημά του που επ’ ουδενί ήθελα να διαταράξω.
Τώρα όμως, που ο ταπεινός αυτός μοναχός Σεραφείμ αναχώρησε για την αιωνιότητα και ενετάχθη με την οσιακή κοίμησή του στο αόρατο ουράνιο τάγμα του Οσίου Δαυίδ, για να διακονεί ως άγγελος πλέον τον Κύριό μας Ιησού Χριστό θέλησα να αναφερθώ στην θαυμαστή πορεία του και να μοιραστώ μαζί σας προσωπικά βιώματα και μαρτυρίες θαυμαστές. Έχοντας λάβει την ευλογία του ηγουμένου της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυίδ, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την καταγραφή μέρος του βίου που συνοδεύτηκε επιπλέον και με μετάδοση προσωπικών του βιωμάτων από την κοινή 40χρονη αδελφική συνύπαρξη μαζί του θα επιχειρήσω να σας καταστήσω κοινωνούς ενός εμπράκτου παραδείγματος ένθερμου σύνδουλου της εν Χριστώ βιοτής.
Η πρόσκληση από τον Όσιο Δαυίδ
Ως «βόμβα» έπεσε στο χωριό μου Ροβιές τον Οκτώβριο του 1970 η είδηση πως ο καλοσυνάτος και αγαπημένος πραματευτής ενδυμάτων και ιδιοκτήτης μεγάλου εμπορικού καταστήματος στην Αιδηψό Σταύρος Σταυριανάκογλου, εφαρμόζοντας τα όσα ορίζει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και ο Απόστολος Παύλος, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αναξιοπαθούντες και μετέβη ως δόκιμος μοναχός στη Μονή του Οσίου Δαυίδ. Ήμουν μόλις επτά χρόνων και άκουγα τους πάντες να σχολιάζουν επικριτικά οι περισσότεροι την απόφαση του 47χρονου Σταύρου να ενδυθεί το μοναχικό σχήμα! «Τι κάνει η απογοήτευση και η απελπισία. Πως καταντά τον άνθρωπο η θλίψη. Δεν άντεξε τον πόνο που άφησε στην ψυχή του η εκδημία της γυναίκας του, της Βαρβάρας...».
Αυτά τα σχόλια κυριαρχούσαν κατά κόρον στις διάφορες κοινωνικές συνάξεις λόγω της θεολογικής άγνοιας. Έτρεξα τότε γρήγορα στη μάνα μου και της είπα με στόμφο. «Μαμά, ο κυρ -Σταύρος στενοχωρήθηκε και τράβηξε να γίνει καλόγερος. Κοίταξε και εσύ να μην με πιέζεις να φάω το αυγό μου κάθε πρωί γιατί θα φύγω και θα πάω στον Όσιο Δαυίδ»! Η μακαρίτισσα η μητέρα μου με κοίταξε έκπληκτη. Με χάιδεψε στο κεφάλι και αφού με πήρε στην αγκαλιά της είπε: «Μακάρι να μοιάσουμε και μεις στον καλό μας πραματευτή Σταύρο και να αφιερωθούμε όπως εκείνος στον Χριστό», είπε. Τι δηλαδή να γίνουμε όλοι μοναχοί; Σχολίασα αμήχανα. «Ο Χριστούλης μας δεν επιθυμεί να γίνουμε όλοι καλόγεροι και καλόγριες. Επιθυμεί διακαώς όμως, με τις πράξεις και τη ζωή μας να εφαρμόζουμε αυτό που Εκείνος θέλει. Να θυμάσαι λοιπόν πάντα πως άλλον τον θέλει επιστήμονα, άλλον αγρότη, άλλον καπετάνιο, άλλον μοναχό και άλλον ιερέα... Όταν πράττουμε αυτό που ο Χριστός θέλει τότε γινόμαστε ευτυχισμένοι και ζούμε παραδεισένια. Ο κυρ -Σταύρος ο καλός μας πραματευτής ακολούθησε αυτό που του πρότεινε ο Κύριος για να είναι ευτυχισμένος. Μοίρασε την πραμάτειά του στους φτωχούς, χάρισε τα δανεικά στους οφειλέτες του, εξόφλησε όλες τις οφειλές του και αφιερώθηκε στον Χριστό. Τώρα μαζί με τον πατέρα Ιάκωβο και τον πατέρα Κύριλλο θα φροντίζουν το σπίτι του Οσίου Δαυίδ. Μεγάλο πράγμα είναι να φροντίζεις τον σπίτι του αγίου μας. Θα δουλεύει τώρα για τον Χριστό και τον Όσιο Δαυίδ. Και όπως ο μπαμπάς σου δουλεύει στο εργοστάσιο και πληρώνεται έτσι και ο κυρ- Σταύρος θα δουλεύει πλέον στη δούλεψη του αγίου Δαυίδ».
«Και ο Όσιος Δαυίδ θα κατεβαίνει να τον πληρώνει κάθε μήνα»; ρώτησα με εύλογα ζωγραφισμένη την απορία στο πρόσωπό μου. «Το μισθό του θα τον λαμβάνει καθημερινά από τον ίδιο τον Χριστό. Έτσι γίνεται»!
Από τότε όταν μετέβαινα για προσκύνημα στον Όσιο Δαυίδ πάντα θα έτρεχα κοντά στον π. Σεραφείμ. Η παρουσία του με συγκινούσε. Τον ακολουθούσα στα διακονήματά του παρατηρώντας τον. Τον κοιτούσα στην είσοδο της Μονής, να υποδέχεται ως φύλακας με το πλατύ χαμόγελό του τους προσκυνητές. Η αφοπλιστική ευθύτητά του και η άδολη αγάπη του έκαναν τον κάθε προσκυνητή αφενός μεν να νιώθει οικείος στο μοναστήρι και αφετέρου να αισθάνεται ότι εισέρχεται σε τόπο άγιο...
Αντικρίζοντας τον εύκολα διαπίστωνες πόσο κακόβουλες, επιπόλαιες ανόητες και κακεντρεχείς ήταν οι απόψεις αυτών που κατέκριναν τη μετάβαση του στο μοναστήρι. Μπορούσες κάλλιστα να διακρίνεις την ευτυχία στο πρόσωπό του από τη συνάντηση και επαφή του και συναναστροφή του με τον Χριστό. Έβλεπες έναν χαρούμενο, ευτυχισμένο άνθρωπο. Αντιθέτως στα πρόσωπα των επικριτών του διέκρινες ανασφάλεια, φόβο, θλίψη, απογοήτευση, απόγνωση, στοιχεία που γεννά η απομάκρυνση από το δρόμο του Θεού. Με το πέρασμα των χρόνων κατανοούσα πόσο δίκαιο είχε η μητέρα μου όταν εξηγούσε πως η ευτυχία και η ευημερία για κάθε άνθρωπο είναι ανάλογη της σχέσης σου με τον τριαδικό Θεό.
Πολλές φορές ξέφευγα από την προσοχή της μάνας μου και πήγαινα πίσω από τον π. Σεραφείμ. Τον ακολουθούσα καθώς πήγαινε να ποτίσει τα δέντρα, να φροντίσει τους κήπους με τα λουλούδια, να ταΐσει τις κότες, τα παγώνια και τα υπόλοιπα ζωντανά... Δυό φορές μάλιστα καθ’ υπόδειξη του οσίου πατρός Ιακώβου πήρα τον κουβά με τα ψωμιά και τους σπόρους για να βοηθήσω τον π. Σεραφείμ. Εκείνος περιχαρής με κάθε ευκαιρία αναφερόταν στον μακαρίτη τον παππού μου και τη μελωδική φωνή που είχε καθώς έψαλλε. «Κοίταξε να του μοιάσεις και να υμνείς από το αναλόγιο τον Κύριο» μου έλεγε.
Κάποτε τον ρώτησα αυθόρμητα. «Πόσα αυγά π. Σεραφείμ μαζεύεις καθημερινά από το κοτέτσι»; Εκείνος χαμογέλασε και είπε: «Όσα μας δίνει ο Όσιος Δαυίδ και ο Χριστός. Εκείνος φροντίζει το μοναστήρι του. Εμείς απλά διακονούμε στο περιβόλι του. Εκείνος κανονίζει για τους καρπούς που θα λάβουμε όλοι και εγώ και εσύ».
Οι κατά καιρούς επαφές μαζί του αλλά και οι ελάχιστες συζητήσεις βοηθούσαν να καταλάβει ο καθένας ότι ο π. Σεραφείμ είχε συναντήσει την ευτυχία που αναζητούσε. Βέβαια από ταπείνωση όταν τον προκαλούσα για συζήτηση με παρέπεμπε στον όσιο Ιάκωβο αλλά και στον π. Κύριλλο, τον νυν ηγούμενο. «Εκείνοι θα σου μιλήσουν για τα αμέτρητα θαύματα του οσίου Δαυίδ». Διακριτικά προτιμούσε να μην συγκεντρώνει τα βλέμματα των προσκυνητών, ώστε να έχει τον χρόνο να υλοποιεί τα διακονήματά του.
Η συμπόρευσή του, ωστόσο, με τον όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη αλλά και τον νυν ηγούμενο τον είχαν γεμίσει με βιώματα θαυμάτων και με μαρτυρίες τρανταχτές. Διδάχθηκε εμπράκτως τη θυσιαστική αγάπη καθώς έβλεπε τον π. Ιάκωβο και τον π. Κύριλλο ως άριστοι ιατροί να ξεφορτώνουν χιλιάδες πονεμένους από τους μεγάλους και ασήκωτους σταυρούς που κουβαλούσαν. Έμαθε βιωματικά τι σημαίνει ελεημοσύνη όταν παρατηρούσε τα σκυθρωπά πρόσωπα αυτών που εισέρχονταν στο μοναστήρι και στη συνέχεια έβλεπε τα ίδια πρόσωπα μεταμορφωμένα.
Θαύματα και εμπειρίες
«Έλα να δεις πόση παρηγοριά και πόσες λύσεις δίνει ο Όσιος Δαυίδ» έλεγε. Είχε εντρυφήσει στην αγνή και απλή πίστη προς τον Όσιο Δαυίδ και αντιλαμβανόταν αυτή ως σχέση μικρού παιδιού και πατέρα. Έτσι, το καθημερινό θαύμα που πάντα γινόταν στην Ιερά Μονή το κατανοούσε ως φυσικό αποτέλεσμα της σχέσης του πιστού με τον Χριστό, ως βίωμα που σταθεροποιούσε ακόμη περισσότερο την πίστη του. Τη σχέση αυτή καλλιεργούσε ως υπάκουος υποτακτικός έναντι του γέροντα Ιακώβου ως ηγουμένου του για 21 συναπτά έτη αρχικά και αργότερα απέναντι στον νυν ηγούμενο π. Κύριλλο.
Τρανή απόδειξη αποτελούν δυό θαυμαστές εξιστορήσεις που επεσήμανε ο π. Κύριλλος προς τους πατέρες αμέσως μετά την κοίμησή του. Ο μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης ανέθεσε κάποτε στον π. Σεραφείμ να συνοδεύσει την τιμία κάρα του Αγίου Δαυίδ στο χωριό Παύλος της Βοιωτίας. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος αλλά δεν θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει εμπόδιο στον π. Σεραφείμ. Ανέβηκε στο μικρό φορτηγό που είχε έρθει γι’ αυτό ακριβώς το σκοπό και ξεκίνησε. Το χιόνι καθώς προχωρούσαν έπεφτε ολοένα και πιο πυκνό. Ο οδηγός ανησυχούσε βλέποντας πως ούτε οι αλυσίδες δεν βοηθούσαν και κοιτούσε προς τον π. Σεραφείμ. Εκείνος όμως, ήρεμος έψαλλε ύμνους και το τροπάριο του οσίου... Κάποια στιγμή το φορτηγάκι ακινητοποιήθηκε.
«Τι θα κάνουμε π. Σεραφείμ; Ούτε μπρος, ούτε πίσω μπορούμε να πάμε...» ψέλλισε έντρομος ο οδηγός. Έχοντας βιωματική εμπειρία του τρόπου που λειτουργούσε ο όσιος Ιάκωβος ο π. Σεραφείμ κατέβηκε κάτω από το φορτηγό και στάθηκε μπροστά. Σήκωσε την αγία κάρα ψηλά και είπε δυνατά μπροστά στα έκπληκτα μάτια του χαλαρού στην πίστη τότε οδηγού.
«Όσιε Δαυίδ, βρες μία λύση να περάσουμε αυτό το εμπόδιο και να πάμε στο χωριό γιατί οι χριστιανοί σ’ αναμένουν να τους παράσχεις τις ευλογίες σου». Σταύρωσε με το ιερό λείψανο το δρόμο και έγνεψε στον οδηγό να βάλει μπρος και να ξεκινήσει. Όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος και επιβεβαίωνε ο οδηγός το φορτηγό προχωρούσε λες και το σήκωνε κάποιος στον αέρα. Ο οδηγός δεν πίστευε αυτό που με τα ίδια του τα μάτια έβλεπε. «Ούτε ροδιές στο χιόνι που να μαρτυρούσαν πως πέρασε αυτοκίνητο δεν φαίνονταν» έλεγε καθώς σταυροκοπιόταν συνεχώς. «Τέτοιο θαύμα στη ζωή μου πρώτη φορά είδα». Για εκείνον η λύση του αγίου λογιζόταν ως θαύμα, σαν κάτι ανεξήγητο, ενώ για τον μακαριστό γέροντα π. Σεραφείμ ήταν μία φυσιολογική πράξη του αγίου που προστέθηκε ως βίωμα στο διάβα της εφήμερης ζωής του.
Με την επιστροφή του στο μοναστήρι ανέφερε τα όσα συνέβησαν στον π. Ιάκωβο και τον π. Κύριλλο σημειώνοντας κυρίως τον τρόπο που επιλέγει ο Χριστός μέσω των αγίων του για να ενισχύει την πίστη εκείνων που ενώ έχουν καλή διάθεση εν τούτοις αναλίσκονται σε τήρηση μιας χλιαρής σχέσης έναντι του ουρανού και του τριαδικού Θεού.
Ανάλογο θαυμαστό περιστατικό συνέβη στο ίδιο χωριό όταν βοσκός παρακάλεσε τον π. Σεραφείμ να μεταφέρει την αγία κάρα στο μανδρί του για να βρει γιατρειά το κοπάδι του, το οποίο έπασχε από άγνωστη ασθένεια που έκανε τα ζώα να μην μπορούν να σηκωθούν ούτε για να φάνε. Ο ταπεινός μοναχός ανταποκρίθηκε θετικά στην παράκληση του βοσκού και μετέφερε την αγία κάρα στο ποιμνιοστάσιο. Και είχε να το λέει για το πως χοροπηδούσε ο βοσκός από τη χαρά του βλέποντας πως τα ζώα καθώς περνούσε δίπλα τους η αγία κάρα σηκώνονταν λες και δεν είχαν τίποτε. «Από σεβασμό στον άγιο σηκώθηκαν και γιατρεύτηκαν» του έλεγε χαριτολογώντας ο π. Σεραφείμ!
Ως ψαλμωδός
Εκείνο που τον συγκινούσε εμφανώς ήταν το αναλόγιο. Η χαρακτηριστική τρεμάμενη γλυκειά φωνή του καθώς έψαλλε τους ύμνους προς τον Κύριό μας έδειχνε περίτρανα τη συμμετοχή ψυχής και σώματος στην δοξολογία και ευχαριστία του Θεού. Όπως το παιδί συνήθιζε να λέγει, αφήνει ολοσχερώς τη μέριμνα των βιοτικών αναγκών του στον πατέρα και στη μητέρα έτσι και εμείς πρέπει να λογιζόμαστε τον Θεό. Εκείνος, μεριμνά ως Πατέρας για τις ανάγκες μας και εμείς ως παιδιά Του οφείλουμε να Τον ευχαριστούμε και να Τον δοξολογούμε αδιαλείπτως, όπως κάνουν οι αγγελικές δυνάμεις.
Ο π. Σεραφείμ άφησε την επί γης τελευταία αναπνοή του τη στιγμή που ο γέροντας της Μονής π. Κύριλλος κρατούσε το κεφάλι του ενημερώνοντας τον πως μεταβαίνει στο ναό για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων. Έτρεξε και εκείνος να πάρει θέση στο αναλόγιο της αιωνιότητας μαζί με τους αγγέλους δοξολογώντας τον Κύριό μας. Ας έχουμε την ευχή του.


FOTO Χρήστος Βασιλείου

Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2010

Βορίδης:Μέ ἐπιχειρήματα στή Βουλή κατά τοῦ λαθρονομοσχέδιου....῎Εδωσε ρέστα!

᾿Εντυπωσιακές δηλώσεις Πάγκαλου κατά τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου (ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ )

[Σάββατο, 27 Μαρτίου 201]

Πηγή:http://trikalagr.blogspot.com

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αφήνει θεωρητικά ανοιχτό το ενδεχόμενο κατάργησης του Προξενείου
Άλλη μια πλήρης δικαίωση (και από τα πιο επίσημα πλέον χείλη) του αγώνα μας για να κλείσει η μόνιμη πηγή εθνικιστικού μίσους και πολιτικής αποσταθεροποίησης στη ΘράκηΣε μια εποχή που η ευρύτερη εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης άλλα πράγματα μάλλον μας…δείχνει, ο Θεόδωρος Πάγκαλος μάς εκπλήσσει ευχάριστα για μια ακόμη φορά, αποδεικνύοντας ότι (παρά τα όσα μπορεί κανείς να του καταμαρτυρήσει σχετικά με άλλα θέματα) στο ζήτημα τουλάχιστον των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο και τη Θράκη, η στάση του είναι πάντοτε σοβαρή.



Αυτή τη φορά ο Θεόδωρος Πάγκαλος «ξαναχτύπησε» στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Καβάλα, όπου βρέθηκε για τις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας «Αγγελιοφόρος», αφού σχολίασε την κρίση που τον τελευταίο καιρό υπάρχει στο εσωτερικό της Τουρκίας (επισημαίνοντας την ανάγκη και της δικής μας εγρήγορσης), αλλά και την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο (λέγοντας πως δεν ήταν διόλου…αβλαβής η διέλευση της τουρκικής κορβέτας, που – όπως τόνισε – πραγματοποίησε διάφορες ερευνητικές εργασίες χωρίς άδεια και χωρίς να έχει σαφή πορεία), ερωτήθηκε και για το θέμα του Προξενείου (και φυσικά οφείλουμε να υποθέσουμε ότι η ανακίνηση ενός τέτοιου θέματος στην…Καβάλα, δεν μπορεί παρά να έχει άμεση σχέση και με την αίσθηση που προκάλεσε εκεί η προ ολίγων ημερών εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση της Πρωτοβουλίας μας).Απαντώντας λοιπόν, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υπογράμμισε με σαφήνεια ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής ασκεί μια ανεπίτρεπτη πολιτική παρέμβαση στα ζητήματα που αφορούν τη μειονότητα.
«Δεν είναι αυτός ο ορθός ρόλος ενός προξενείου σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης που η ίδια διακηρύττει πως είναι φιλική προς την Ελλάδα», τόνισε ο Θεόδωρος Πάγκαλος και συνέχισε: «Το να κλείσει ή όχι το προξενείο είναι μια απόφαση, τίποτα δεν λέει πως το προξενείο αυτό είναι μόνιμο, τίποτα όμως δεν μας αναγκάζει και να το κάνουμε τώρα. Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να δηλώσουμε πως το προξενείο αυτό δεν προσφέρει στις διπλωματικές σχέσεις των δυο χωρών και να ζητήσουμε τη διακοπή λειτουργίας του και αυτό καλό είναι να το γνωρίζουν οι Τούρκοι πρόξενοι και καλό θα είναι να μη ξεπερνούν τα όρια».Υπενθυμίζουμε ότι ο Πάγκαλος είχε ξανακάνει και άλλοτε εντυπωσιακές δηλώσεις εναντίον του Προξενείου Κομοτηνής (ως ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Σημίτη), φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να το αποκαλέσει μέχρι και «φωλιά εχιδνών»! Όλα αυτά όμως συνέβησαν πολύ παλιά (1998) και συνεπώς οι νέες του δηλώσεις, ειδικά μέσα στο σημερινό διαμορφούμενο πολιτικό κλίμα, δεν μπορούν παρά να προκαλούν ιδιαίτερη αίσθηση. Εννοείται ότι οι δηλώσεις αυτές, πέραν του κλίματος που δημιουργούν (έστω και στα…λόγια, που δυστυχώς βέβαια στην Ελλάδα σπανιότατα συνοδεύονται και από τα αντίστοιχα έργα), αποτελούν περαιτέρω και μια επίσημη δικαίωση του αγώνα της Πρωτοβουλίας μας, καθώς εμφανίζεται πλέον ένα από τα ισχυρότερα πρόσωπα της σημερινής κυβέρνησης να στηρίζει ουσιαστικά όσα επί μήνες λέμε και γράφουμε για τον άθλιο και υπονομευτικό ρόλο του…ευαγούς ιδρύματος της Οδού Ιώνων στην Κομοτηνή. Αναμένουμε φυσικά πλέον εναγωνίως και τις νέες τοποθετήσεις από τα φιλοκυβερνητικά και λοιπά κρατικοδίαιτα τοπικά παπαγαλάκια περί των…ακραίων κύκλων, που δυναμιτίζουν το ομαλό κλίμα στην περιοχή ειδικά και άπασα την (παροιμιώδη, ως γνωστόν) ελληνοτουρκική φιλία γενικότερα…
proxeneio-stop.org/

Διαβάστε περισσότερα: http://trikalagr.blogspot.com/2010/03/blog-post_5306.html#ixzz0jOyCDaLi

Μετά βαΐων καί κλάδων... (Μοναχός Μωϋσῆς, ῾Αγιορείτης)

Οι τελευταίες ημέρες της επίγειας διαβάσεως του Θεανθρώπου πλησιάζουν. Με σταθερό βηματισμό πορεύεται στο πάθος, στο σταυρό και στην ανάσταση. Ο λαός, ενθουσιασμένος από το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου, μόλις άκουσε ότι ο Ιησούς πλησιάζει στα Ιεροσόλυμα βγήκε να τον προϋπαντήσει με ζητωκραυγές κι επευφημίες.

Παιδιά, νέοι και γέροι, μετά βαΐων και κλάδων στα χέρια και στρώνοντας υφαντά οι γυναίκες, για να περάσει, τον υποδέχονται. Ο Χριστός δεν καμαρώνει, ξέρει πολύ καλά ότι μέσα από τα δυνατά “ωσαννά” σε λίγο θα γεννηθούν τα “σταυρωθήτω”. Ήρεμος, λοιπόν, πράος, ταπεινός, πάνω στο ήσυχο ζώο, διασχίζει τα πλήθη, δίχως να εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα από το πάθος της λαμπρής όντως αυτής υποδοχής. Τον ακολουθούν οι μαθητές του, που ακόμη και τώρα δεν γνωρίζουν επακριβώς ποιος είναι ο διδάσκαλός τους.

Οι γνωστοί Ιουδαίοι, Γραμματείς, Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι, ξαφνικά συναντήθηκαν και συνενώθηκαν, για να εξοντώσουν τον κοινό τους εχθρό, τον Χριστό. Οι άνθρωποι αυτοί της εξουσίας ήταν κακεντρεχείς, ανασφαλείς, φοβισμένοι και υποκριτές. Ως ανειλικρινείς ήταν δόλιοι κι επικίνδυνοι. Το εσωτερικό τους κενό το ενοχλούσε η παρουσία του Χριστού, που δεν φοβήθηκε να τους ξεσκεπάσει και ξεμασκαρέψει. Η αρετή και σιωπώσα ελέγχει τους φαύλους. Οι κύριοι αυτοί ήταν εκμεταλλευτές, μεθοδευτές κακών, ατομιστές κι εγωιστές. Ο ευαγγελιστής Μάρκος σημειώνει ότι όλοι αυτοί ζητούσαν να εξαφανίσουν τον Χριστό, φοβόντουσαν όμως τον λαό, γιατί τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση.
Δεν ανέχονται οι Φαρισαίοι το ξεσκέπασμα. Το σκοτεινό παρασκήνιο συνωμοτεί για την εξαφάνισή του. Δεν αντέχει το ξεγύμνωμα και την αποκάλυψη της υποκριτικής ζωής του. Αντιδρά στο φανέρωμα της αλήθειας. Η δόλια εξουσία δολοπλοκεί για να διατηρείται στο θρόνο της και να απολαμβάνει το μεγαλείο της, το τελικά ψεύτικο. Αν η πολιτική εξουσία έχει τέτοια στοιχεία για να επιβιώνει είναι εντελώς ανεπίτρεπτο κάθε πνευματική εξουσία να χρησιμοποιεί επαίσχυντους τρόπους για να παραμένει στο βάθρο της. Ο Χριστός υπέδειξε τρόπο στάσεως ζωής την ταπεινότητα, τη σεμνότητα, την ειλικρίνεια.

Οι μέρες που πέρασαν ήταν προετοιμασίας για την υποδοχή των Παθών του Κυρίου. Κι αν δεν νηστέψαμε και προσευχηθήκαμε, τουλάχιστον τώρα ας μετανοήσουμε και ας ταπεινωθούμε. Ας συγκινηθούμε που ένας απαθής παθαίνει για μας τους εμπαθείς. Όπως η έλλειψη του φωτός δίνει το σκοτάδι και η στέρηση της ζωής το θάνατο, έτσι και το πάθος είναι η παρουσία του αγαθού. Μέσα στο πάθος δεν μπορεί να υπάρχει αρετή. Ο Θεός που είναι η αυτοαγαθότητα αδυνατεί να συναντηθεί με την κακία, την ακαθαρσία, την εμπάθεια. Δεν αποστρέφεται τον αμαρτωλό, τον κατανοεί, τον συνδράμει, του δίνει πολλές ευκαιρίες να μετανοήσει ειλικρινά.

Ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Σήμερα βροντοφωνάζει “ωσαννά” και μετά από λίγο “σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν”. Τραγικό πρόσωπο ο άνθρωπος. Προτιμά το ψέμα από την αλήθεια, σαρκάζει τον δημιουργό του, αγνωμονεί, υποδουλώνεται στα πάθη του. Ο άνθρωπος πνιγμένος στα προβλήματα, τις δραστηριότητες και τις πολλές σκέψεις δεν συγκινείται ούτε ενώπιον του σταυρού. Στη θέση του Θεού έχει τοποθετήσει την ηδονή, την επικράτηση, την κυριαρχία. Είναι τέλεια ελεύθερος ο άνθρωπος να δεχθεί ή να απορρίψει ό,τι θέλει.

Για μια ακόμη φορά εισερχόμεθα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Ας μην εξαντλήσουμε τα “θρησκευτικά μας καθήκοντα” ανάβοντας ένα κερί ή περνώντας από μια εκκλησία. Ας σταθούμε λίγο στη σκιά του σταυρού. Μη σαν τους Ιουδαίους σκανδαλισθούμε από τον Σταυρωμένο ή μη κι εμείς, σαν τους ειδωλολάτρες, τον θεωρήσουμε μωρία. Πρέπει να περάσουμε οπωσδήποτε από τη Μεγάλη Παρασκευή, για να πάμε στη λαμπροφόρα Κυριακή του Πάσχα. Δεν υπάρχει ποτέ ανάσταση, αν δεν προηγηθεί σταυρός. Δεν μπορούμε να πάμε κατευθείαν στο Πάσχα. Και μη λησμονάμε ότι σύμβολο του χριστιανισμού είναι ο σταυρός. Ενώπιόν του ας γίνουμε όλοι πιο σώφρονες, συνετοί, σοβαροί, σεμνοί και ταπεινοί. Ο σταυρός μειώνει την ένταση των φωνών. Διδάσκει την αγία υπομονή και την οσία σιωπή.

(Πηγή: "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" Απρ 12, 2009)

Διαδίκτυο:http://www.alopsis.gr

῾Ιερώνυμος:"Λιγότερο καί περισσότερο πατριῶτες δέν δέχομαι ὅτι ὑπάρχουν" (συνέντευξη στά Νέα)

Διαβάστε την εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

Σάββατο, 27 Μάρτιος 2010

Συντάχθηκε απο τον/την Συνέντευξη στο Μάνο Χαραλαμπάκη / ΝΕΑ 12:23

O προκάτοχός του στην Αρχιεπισκοπή, ο Χριστόδουλος, έλεγε στους νέους «ελάτε στην Εκκλησία όπως είστε». Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ακολουθεί αντίθετη πορεία.
«Εγώ πηγαίνω όπως είμαι σε αυτούς», λέει στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» για τον τρόπο που έχει επιλέξει να προσεγγίσει τη νεολαία. Σταθερός στη θέση που έχει διατυπώσει τις τελευταίες ημέρες, λέει ότι δέχεται να φορολογηθεί η Εκκλησία αλλά όπως όλοι, όχι άδικα.
Προσθέτει ότι είναι«παραμύθι» τα περί αμύθητου θησαυρού που κατέχει η Εκκλησία. Κάνει μάλιστα μία πρόταση προς την κυβέρνηση: να αποδεσμεύσει τα κτήματα της Εκκλησίας και ένα από αυτά, όσο κάνει, να δοθεί στο Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας.
Όταν ερωτάται αν τώρα είναι η ώρα να περιοριστεί η «χλιδή» της Εκκλησίας - οι χρυσοί σταυροί, τα ακριβά άμφια- απαντά ότι παίρνει μισθό 2.300 ευρώ. «Τι χλιδή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με 2.300 ευρώ;».

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της. Δεν θα έπρεπε και η Εκκλησία να βοηθήσει με τη φορολόγησή της;

Υπάρχει μία παρεξήγηση. Ποιος είπε ότι η Εκκλησία δεν φορολογείται; Πρώτα πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι τον τελευταίο χρόνο η Εκκλησία διέθεσε 100 εκατ. ευρώ για το φιλανθρωπικό έργο της σε όλη την Ελλάδα. Και θα συνεχίζει να τα προσφέρει. Ξεχνιόμαστε και δεν δεχόμαστε ότι η Εκκλησία έχει, συμπληρώνοντας την Πολιτεία, περί τα 750 ιδρύματα που προσφέρουν αυτήν τη στιγμή και εξυπηρετούν τους ανθρώπους.

Και κάτι άλλο. Αυτό το θέμα του αμύθητου θησαυρού της Εκκλησίας είναι ένα παραμύθι. Και θα πρέπει κάποτε να απομυθοποιηθεί αυτό το θέμα.

Θα σας πω την προσωπική μου άποψη. Όπως όλοι οι Έλληνες, τα φυσικά πρόσωπα, και εμείς οι κληρικοί, να φορολογούμαστε και φορολογούμαστε με τον ίδιο τρόπο. Και έπειτα η Εκκλησία δεν είναι ένας ενιαίος διοικητικός οργανισμός. Είναι και τα εκατοντάδες νομικά πρόσωπα που έχει, ναοί, μοναστήρια. Είμαι απόλυτα σύμφωνος, όπως όλα τα νομικά πρόσωπα της επικράτειάς μας, έτσι να φορολογούνται και τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας. Δηλαδή, έσοδα τόσα. Έξοδα τόσα. Καθαρό αποτέλεσμα. Φορολογία. Δεν έχουμε αντίρρηση. Καμία απολύτως.

Προσφέραμε, προσφέρουμε και θα προσφέρουμε στον λαό. Χωρίς να μας ζητηθεί. Χωρίς να το «διαφημίζουμε». Αλλά αυτή η λογική, από αυτά που έχεις τα παίρνω χωρίς να λογαριάζω ποια είναι τα έξοδά σου, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε δίκαιη.

Να εκφράσω μία τολμηρή άποψη; Έκανε μία πολύ ωραία πρόταση ο πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Πετσάλνικος, για μία πρωτοβουλία που ανέλαβε, μία ωραία προσπάθεια, όλοι να συνεισφέρουμε στο Ταμείο που έχει φτιάξει για να βοηθήσουμε στην εξόφληση του χρέους της πατρίδας. Να μας αποδεσμεύσει η Πολιτεία τα κτήματα που έχει δεσμευμένα. Αυτά που κάποιοι ονομάζουν «φιλέτα»- όλα αυτά είναι δεσμευμένα- να μας τα απελευθερώσει. Και ένα από αυτά, ολόκληρο, όσο κι αν κάνει, να πάει σε αυτό το Ταμείο. Να δώσουμε ένα ποσό. Αλλά από τη μία μεριά μάς τα κρατάει δεσμευμένα. Θέλει να τα φορολογεί χωρίς να μας δίνουν έσοδα. Έτσι, μας κρατάει σε ομηρεία. Μιλάνε για τις μετοχές. Το 2009 δεν μας έδωσαν μέρισμα. Κανένα έσοδο. Το 2010 κανένα μέρισμα. Πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνει και το 2011.

Επομένως, πρότασή μου είναι: πρέπει να γίνει ένας ειλικρινής διάλογος μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα. Και πιστεύω ότι θα βρεθούν τρόποι οι οποίοι θα βοηθήσουν τον λαό μας.

Μήπως έχει έρθει η ώρα να σκεφτείτε κάποιους τρόπους ώστε να περιοριστείαυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως «χλιδή» της Εκκλησίας; Βλέπει ακριβά άμφια. Βλέπει χρυσούς σταυρούς. Ακριβά αυτοκίνητα σε κάποιες περιπτώσεις...

Κοίταξε, εδώ σε εμάς ισχύει το ρητό που λέει «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Τα πιο πολλά από αυτά είναι πλαστικά (πιάνει το εγκόλπιο που φοράει και το δείχνει). Θα μου πεις, γιατί τα χρησιμοποιείτε; Δεν είναι τόσο το κόστος, όπως παρουσιάζεται. Αλλά εκεί, ας πούμε ότι είναι και μία παράδοση ή και μία ιδιοτροπία μερικών ανθρώπων. Κι αυτό θα πρέπει να το δούμε...

Ο Αρχιεπίσκοπος τι μισθό νομίζετε ότι παίρνει στην Ελλάδα; 2.300 ευρώ. Λοιπόν, τι χλιδή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με 2.300 ευρώ; Όταν κατέβω τώρα κάτω, δέκα άνθρωποι θα περιμένουν να τους δώσω κάτι. Ένα βοήθημα. Μπορώ να το αρνηθώ;

Είναι ώρα να δούμε όλοι την αλήθεια κατάματα. Και να παλέψουμε όλοι μας για να κάνουμε μία νέα αρχή. Όλο αυτό το μπάχαλο το δημιουργήσαμε μόνοι μας. Και δεν θα διορθωθεί εάν δεν το διορθώσουμε μόνοι μας. Εμείς πρώτοι, παπάδες, πολιτικοί, όλοι. Δεν θα το διορθώσουν άλλοι για εμάς. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία εσωτερικά. Αυτό εννοούμε όταν λέμε μετάνοια. Μη νομίζετε ότι έχει άλλο νόημα. Αλλάζουμε μυαλό, τρόπο ζωής, τρόπο συμπεριφοράς.

«Δεν είναι φυσικό το “πολύ φαίνεσθαι” κάποιων ιεραρχών»

Σε αυτά τα δύο χρόνια έχετε κάνει λάθη;

Κοιτάξτε, λάθη οπωσδήποτε γίνονται.

Το θέμα είναι ποια είναι αυτά που γίνονται συνειδητά, που τα καταλαβαίνουμε δηλαδή και ποια εκείνα που κάποιος άλλος μας τα επισημαίνει. Μέσα μου έχω μερικές αμφιβολίες εάν ενήργησα σωστά. Το πρώτο είναι εάν ήταν σωστό αυτό που έκανα να μη μιλήσω καθόλου για το παρελθόν. Παλεύω. Αλλά λέω «καλά έκανα». Έτσι το βλέπω γιατί πρέπει να σέβομαι πολλά πράγματα σ΄ αυτήν τη ζωή. Το μεγάλο λάθος μου νομίζω, αυτό που μου αναλογεί γιατί δεν είναι μόνο δικό μου, είναι ότι δεν ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή όλες εκείνες τις ενέργειες που έχουν γίνει και έχουν βυθίσει σε χρέος την Αρχιεπισκοπή. Και εννοώ την Αλληλεγγύη. Θα έπρεπε από την αρχή να είχε τελειώσει αυτό το θέμα. Αλλά είπα ότι θα προσπαθήσω σιγά σιγά να εξυγιάνω αυτόν τον οργανισμό, πράγμα που είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Προσφάτως ένας μητροπολίτης είπε ότι εάν δοθεί η ιθαγένεια στους μετανάστες«Εάλω η Ελλάδα»- θα το έχετε ακούσει. Η Σύνοδος πήρε θέση ανακοινώνοντας ότι είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της Πολιτείας. Αυτό αποτελεί και προσωπική σας άποψη;

Κοιτάξτε, εάν μπει γενικά η αρχή ότι όλοι οι μετανάστες θα πάρουν ιθαγένεια, αυτό μας βρίσκει όλους- και εμένα προσωπικά- αντίθετους. Γιατί το πρόβλημα είναι τεράστιο. Όταν όμως ένα παιδί γεννήθηκε από νόμιμους μετανάστες, μεγάλωσε, έγινε 18 ετών, ξέρει τα ελληνικά καλά, έχει ζήσει εδώ πέρα, το βλέπω λίγο άστοχο σε αυτό το παιδί να μη δώσουμε ελληνική ιθαγένεια. Εκείνο που θα έλεγα είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν αυστηρά κριτήρια και να υπολογίζονται και οι ευαισθησίες και οι ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου, είτε σε νοοτροπία, είτε σε περιοχές.

Δημιουργούν κάποιες φωνές μητροπολιτών- που μιλούν για πολιτικά ή εθνικά θέματα- προβλήματα στην Εκκλησία; Με την έννοια πως φαίνεται να ακούγονται μόνο αυτές...

Φυσικό είναι. Φαίνεται, ναι. Πρέπει να πούμε και κάτι άλλο. Η Εκκλησία δεν είναι για να φαίνεται. Η Εκκλησία είναι για να είναι. Το πολύ το φαίνεσθαι της Εκκλησίας δεν είναι φυσιολογικό.

Όλους τους ιεράρχες, όλους τους κληρικούς, μας απασχολούν και μας πονούν τα εθνικά θέματα. Όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας, όπως και όλοι οι Έλληνες ανεξαιρέτως, και είμαστε έτοιμοι, εάν μας το ζητήσει η υπεύθυνη Πολιτεία, να κάνουμε αυτό που πρέπει. Λιγότερο και περισσότερο πατριώτες δεν δέχομαι ότι υπάρχουν. Και ο πατριωτισμός του καθενός δεν μετριέται ούτε με τον αριθμό των λέξεων που λέει, ούτε με την ένταση της φωνής του. Όλοι οι Έλληνες στο ίδιο καράβι είμαστε.

Πρώτος στόχος η επιμόρφωση των ιερέων

Ποια είναι τα δύο-τρία έργα που έχετε σχεδιάσει και θέλετε οπωσδήποτε να υλοποιηθούν;

Κατ΄ αρχάς πρέπει να πούμε ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας. Το έργο της Εκκλησίας δεν είναι τα κτίσματα. Το πρώτο μέλημά της είναι πώς θα βοηθήσει τον άνθρωπο. Δηλαδή, αυτό που λέμε και ψάλλουμε για τη σωτηρία των ψυχών. Πώς μπορεί η ενορία να είναι ένας πνεύμονας που ξεκουράζει τον άνθρωπο, τον αναγεννά, τον φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Αυτό είναι το πρωταρχικό έργο της Εκκλησίας.

Για να γίνει όμως αυτό όπως πρέπει, θα πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που το διακονούν, οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν τα προσόντα. Θα ήθελα να πω και ότι και μέσα στον χώρο της Αρχιεπισκοπής υπάρχουν πάρα πολλοί λαμπροί κληρικοί, αξιόλογοι άνθρωποι. Αλλά είναι και μερικοί που είναι ερασιτέχνες. Θα πρέπει σε αυτόν τον τομέα να γίνει πολλή δουλειά.

Με τη δική μου σκέψη και φροντίδα, δημιουργήθηκε ένα κέντρο για επιμόρφωση και εξειδίκευση των κληρικών μας. Να πάρουμε ένα πρόβλημα σήμερα ποιμαντικό, κοινωνικό, όπως είναι τα ναρκωτικά. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που έγινε κληρικός και θα ήθελε να ασχοληθεί με τα παιδιά που υποφέρουν είναι αυτονόητο πως μπορεί να πάει ανάμεσά τους να ζήσει και να βοηθήσει. Πρέπει να έχει μία εξειδίκευση, μία προετοιμασία.

Επομένως, το πρώτο και βασικό έργο που έχει να κάνει η Αρχιεπισκοπή είναι να επιλέξει να βοηθήσει τα στελέχη της Εκκλησίας, ώστε το ποιμαντικό έργο της να είναι πιο αποτελεσματικό.

Αλλά όσο κι αν έχουμε μία οργανωμένη καλή ενορία, έναν ναό, το έργο της Εκκλησίας και του ιερέως δεν περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους της Εκκλησίας. Αντιθέτως, είναι εντολή του Χριστού, η Εκκλησία να έχει διάλογο με την κοινωνία. Και μέσα από αυτήν τη συζήτηση και την επικοινωνία προβάλλουν τα προβλήματα και οι ανάγκες οι καθημερινές. Και έτσι και ο κληρικός, αλλά και το μέλος της Εκκλησίας και οι απλοί άνθρωποι, για να πουν ότι βρίσκονται σε αρμονία με αυτό που πιστεύουν, πρέπει να είναι άνθρωποι αγάπης. Να βγουν προς τα έξω να βοηθήσουν τον άνθρωπο. Κατά τη διδασκαλία του Κυρίου μας και κατά το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη.

Το σχέδιο «όπως στη Λιβαδειά» Τη λειτουργία οκτώ ιδρυμάτων έχει δρομολογήσει η Αρχιεπισκοπή. Ανάμεσά τους είναι ένα ίδρυμα για τα βρέφη που εγκαταλείπονται στα νοσοκομεία. Κατασκηνώσεις για νέους στην Πάρνηθα. «Θα έχουν έναν χώρο όπου θα μπορούν να περνούν θερινές διακοπές αλλά και να τον επισκέπτονται καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους», λέει ο Αρχιεπίσκοπος. Σε συνεργασία με τη Νομαρχία Αθηνών θα κατασκευαστεί ένας χώρος για πρώην χρήστες ναρκωτικών που βρίσκονται στο στάδιο της επανένταξης- «ώστε μέσα από την παραμονή τους εκεί, σιγά σιγά να βρουν μια δουλειά και να ενταχθούν στην κοινωνία»- και ένα παιδικός σταθμός για αυτιστικά παιδιά. Επίσης, έχει προγραμματιστεί να λειτουργήσουν δύο στέγες παιδιών με νοητική υστέρηση. Στα σκαριά είναι και οι ξενώνες για «ανθρώπους που έχουν κάνει εγχειρήσεις από καρκίνο και θέλουν στήριξη. Να μπορούν να κάνουν τη θεραπεία τους και να ξαναγυρίζουν». Επίσης, από την Αρχιεπισκοπή σχεδιάζεται η δημιουργία ενός ξενώνα «για ανθρώπους που γέρασαν, έμειναν κατάκοιτοι και δεν μπορούν να βρουν στέγη. Δεν είναι εύκολο σήμερα μία οικογένεια να συντηρεί συνέχεια έναν κατάκοιτο».
 «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟΜΥΖΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…»


Χωρισμός Κράτους- Εκκλησίας;

Πότε ήταν ενωμένη η Εκκλησία, κολλημένη με το κράτος; Το κράτος μάς απομυζά πάντα. Να μας αφήσει ελεύθερους... Εμείς οι ταλαίπωροι, από τους Βαυαρούς μέχρι πριν από 20 χρόνια, ήμασταν σκλάβοι. Αποφασίζαμε και μέσα στη συνεδρία ήταν ο βασιλικός επίτροπος και αν δεν υπέγραφε τα πρακτικά ήταν άκυρο ό,τι είχαμε αποφασίσει. Τώρα λίγο έχουμε πάρει μία αναπνοή. Και είμαστε χαρούμενοι. Και θα θέλαμε να μην έχουμε καμία σχέση, να είμαστε εντελώς ελεύθεροι. Αλλά δεν το θέλει η Πολιτεία αυτό το πράγμα.

Η Πολιτεία δεν θέλει τον χωρισμό;

Βεβαίως δεν τον θέλει. Επομένως, φτάσαμε σε ένα σημείο να πούμε ότι δεν υπάρχει σήμερα ένωση. Είμαστε δύο θεσμοί με τους ρόλους του ο καθένας χωριστά. Εκείνο που χρειάζεται είναι να διευκρινιστούν αυτοί οι ρόλοι. Και να δούμε διοικητικά ποιες είναι οι δικές μας αρμοδιότητες και ποιες της Πολιτείας.

Η Πολιτεία γιατί δεν θέλει τον χωρισμό;

Γιατί είναι έξυπνη; Δηλαδή; Κοιτάξτε, μία Εκκλησία η οποία είναι δυνατή, η οποία έστω και κάτω από αυτούς τους δεσμούς μπορεί και ζει, όταν θα είναι ελεύθερη θα έχει περισσότερες δυνάμεις. Και θα είναι και το στόμα της πιο ελεύθερο. Και οι ενέργειές της πιο ελεύθερες. Αν μας πει η Πολιτεία «δεν σας θέλουμε, φύγετε», με γεια της, με χαρά της. Εμείς ζήσαμε χωρίς κράτος. Το κράτος δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Ο λαός δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Λοιπόν, να μην τα πάμε στα άκρα. Δεν υπάρχει λοιπόν πλέον θέμα χωρισμού Εκκλησίας από το Κράτος. Είναι δύο διακριτοί ρόλοι οι οποίοι θέλουν περισσότερη επεξήγηση και διευκρίνιση.

Η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτη Αττικής έχει πληγώσει την Εκκλησία, καθώς συνεχίζεται πάνω από επτά χρόνια. Δεν θέλω να μπω στην ουσία της υπόθεσης, που όμως έχει πληγώσει βαθιά την κοινωνία μας και αυτά που πιστεύει και προσδοκά από την Εκκλησία. Έχω στα χέρια μου μία αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου. Ως Έλληνας πολίτης οφείλω αυτή η απόφαση να εκτελεστεί. Και πρέπει να εκτελεστεί. Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζήτησε από τη Σύνοδο να περάσει από εκκλησιαστικό δικαστήριο η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Δημιουργήθηκε ένταση με το Φανάρι. Πολλοί εξεπλάγησαν διότι δεν την ανέμεναν με εσάς Αρχιεπίσκοπο...

Κοιτάξτε, ούτε έχουν διαταραχθεί οι σχέσεις, ούτε είναι εχθρικές, ούτε έχουμε κάποια αντιπαλότητα. Έχουμε ένα συγκεκριμένο θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και η άποψη η δική μας είναι αυτή η θέση. Και η άποψη του Πατριαρχείου είναι διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν δύο άνθρωποι έχουν διαφορετική άποψη είναι και αντίπαλοι και μαλώνουν. Το θέμα δεν έχει λήξει. Θα προχωρήσει. Αλλά η φιλία μας, οι σχέσεις μας, ο σεβασμός στο Πατριαρχείο, αυτά δεν αμαυρώνονται. Θα υπάρχουν πάντα. Διότι και αύριο θα υπάρχει ένα άλλο υπηρεσιακό θέμα όπου θα έχουμε διαφορετική άποψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δημιουργούνται πολεμικές σχέσεις. Επομένως είναι σχέσεις άριστες, επικοινωνούμε άριστα. Απλώς ένα συγκεκριμένο θέμα- και ξέρετε ποιο είναι...- ο καθένας το βλέπει με άλλο μάτι.
 ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
«Το Ευαγγέλιο δεν κάνει εκπτώσεις.
 ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
Λέει ο άλλος “εμείς συζούμε”. Είναι ελεύθερος. Δεν μπορώ εγώ να κανονίσω τη ζωή του. Αλλά αν μου πει “μπορώ να είμαι έτσι ελεύθερος, να έχω συμβίωση και να έχω το Ευαγγέλιο που θα με καθοδηγεί”; Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτός θα επιλέξει υπεύθυνα. Αλλά από τη στιγμή που θα ζητήσει να έρθει κοντά μου δεν θα του πω επειδή συμβίωνες ή συμβιώνεις είμαστε απέναντι. Σέβομαι την ελευθερία του καθενός. Αλλά δεν μπορώ να του πω ότι καλά κάνει».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ 
«Πήγα στον Άγιο Παντελεήμονα. Ήταν δέκα άνθρωποι και μου είπαν: “Μην κοιτάτε άλλο τους ξένους”. Τους απάντησα: ΄΄Και εκείνοι άνθρωποι είναι΄΄. Ό,τι και να ΄ναι αυτός, Σομαλός, Πακιστανός, θα του πεις ΄΄δεν σου δίνω φαγητό”;».
ΓΙΑ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
«Είμαι της παλιάς σχολής. Δεν τα καταφέρνω, δεν ξέρω. Είμαι... παλαιοημερολογίτης σε αυτά, δυσκολεύομαι. Πάντως το θέλω. Με βολεύει. Βλέπω την ανάγκη».
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟ ΤΟΥ
«Ήταν ένας άνθρωπος δημιουργικός, πληθωρικός με πολλά χαρίσματα. Έλεγε “ελάτε όπως είστε”. Εγώ, πηγαίνω όπως είμαι. Ακολουθώ αντίθετη πορεία. Δεν έχουμε διαφορά. Ο τρόπος αλλάζει».

 

 

Διαδίκτυο:http://www.romfea.g

᾿Επικύρωσε ἡ ἀλβανική βουλή τή συμφωνία για τούς πεσόντες τοῦ ᾿40

[Δημοσιεύτηκε στις 26 March 2010 από τον Απόστολος Παπαποστόλο]

Η αλβανική βουλή επικύρωσε, χθες το απόγευμα, τη συμφωνία με την Ελλάδα για την “έρευνα, την εκταφή, την ταυτοποίηση και την ταφή των Ελλήνων πεσόντων στρατιωτών στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940-’41″.
Σύμφωνα με τον αλβανικό Τύπο, η συμφωνία επικυρώθηκε με 66 ψήφους υπέρ, από τους βουλευτές του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος, πέντε κατά και μία αποχή.
Στην ψηφοφορία δεν συμμετείχαν οι βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση), οι οποίοι συνεχίζουν να μποϊκοτάρουν τις συνεδριάσεις του κοινοβουλίου, ζητώντας επανέλεγχο των ψήφων των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν πέρυσι το καλοκαίρι (28 Ιουνίου 2009).
Βάσει της σχετικής συμφωνίας, που μονογράφηκε στα Τίρανα, στις 19 Νοεμβρίου 2008, θα δημιουργηθούν δύο νεκροταφεία (και μνημεία), στην Κλεισούρα και την Κορυτσά, προς τιμή των Ελλήνων μαχητών, κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
(Πηγή: ana)