Στή νομιμοποίηση τοῦ «γάμου τῶν ανωμάλων» (ὁμοφυλοφίλων) προχωρεῖ ἡ κυβέρνηση /τοῦ δημοσιογράφου Διονύση Μακρῆ

Νόμος για το «γάμο των ομοφυλοφίλων»!

Ενστερνίζεται την ανωμαλία η κυβέρνηση και νομιμοποιεί την ανηθικότητα

(20/09/2010 19:33)

Η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί εύκολα και χωρίς ντροπή να αθετεί τις προεκλογικές υποσχέσεις της στον ελληνικό λαό αλλά ταυτόχρονα να υλοποιεί τις υποσχέσεις της στους κύκλους της ανομίας και της ανωμαλίας!


Στη νομιμοποίηση του «γάμου των ανωμάλων» (ομοφυλοφίλων) προχωρεί η κυβέρνηση εφαρμόζοντας σταθερά τις προγραμματικές εξαγγελίες της. Δια του τρόπου αυτού υλοποιεί τις υποσχέσεις που έδωσε στους σκοτεινούς κύκλους της ανομίας εντός και εκτός Ελλάδος, αποδεικνύοντας στη βάση ότι αποτελεί τυφλό όργανό τους...
Ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης ένθερμος υποστηρικτής της νομιμοποίησης του «γάμου των ανωμάλων» από τον Νοέμβριο του 2008, όταν μαζί με άλλους 18 συναδέλφους του, οι περισσότεροι είναι σήμερα υπουργοί και υφυπουργοί κατέθεσαν ανάλογη πρόταση στη Βουλή ανακοίνωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα 99,5» ότι έχει δημιουργήσει νομοπαρασκευαστική επιτροπή που σύντομα θα καταθέσει τις προτάσεις της για να επεκτείνει το ισχύον για ετερόφυλα ζευγάρια Σύμφωνο Συμβίωσης και για τα ομόφυλα!!! Βέβαια επί του παρόντος στις δηλώσεις του δεν έκανε γνωστό αν και κατά πόσο η επιτροπή αποδεχθεί και το αίτημα της «κοινότητας» των εν Ελλάδι ανωμάλων να υιοθετούν και παιδιά!!!
Ας μη λησμονούμε ότι και ο νυν πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έχει επανειλημμένως υποστηρίξει ότι η κυβέρνησή του θα νομιμοποιήσει «το γάμο των ανωμάλων». Βλέπετε λοιπόν πως στις απόψεις της και στις θέσεις της για την ανηθικότητα η κυβέρνηση παρουσιάζει μια πρωτοφανή σταθερότητα και αξιοπιστία, ενώ στις υποσχέσεις που έδιδε προεκλογικά για αυξήσεις στους εργαζομένους και τους συνταξιούχους επιδεικνύει αναξιοπιστία και αθετεί τις δεσμεύσεις της επικαλούμενη χίλιες δύο δικαιολογίες! Αναρωτηθείτε καλοί μου άνθρωποι τι είναι αυτό που την κάνει να λειτουργεί σε βάρος των πιστευμάτων και του ήθους του ελληνικού λαού; Τι είναι αυτό που την καθιστά υποχείριο των στοών και των ανόμων κύκλων; Τι είναι αυτό που την εξαναγκάζει να εναγκαλίζεται την ανηθικότητα, το ψεύδος και την ωμή παραβίαση του λειτουργικού πλαισίου που έχει ορίσει ο Δημιουργός Τριαδικός Θεός;
Για να λέμε όμως τα σύκα-σύκα και τη σκάφη –σκάφη δεν είναι προνόμιο της παρούσας κυβέρνησης τα ανωτέρω. Και η προηγούμενη κυβέρνηση πιέστηκε σε μεγάλο βαθμό για να προετοιμάσει το έδαφος αλλά και όλα σχεδόν τα κόμματα της ελληνικής Βουλής για αγνώστους λόγους (αριστερά και δεξιά) άμεσα ή έμμεσα συμφωνούν και επικροτούν την νομιμοποίηση της ανωμαλίας! Αυτό Χριστιανοί μου δεν σας λέει κάτι; Ακόμη και οι θρησκευτικοί ταγοί που εξελέγησαν για να φρουρούν –επισκοπούν τον λειτουργικό πλαίσιο του τριαδικού Θεού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, επιδεικνύουν μια ένοχη σιωπή! Μάλιστα ορισμένοι λησμονώντας το ρόλο και την αποστολή τους υποστηρίζουν και μάλιστα εν συνόδω και χωρίς την παραμικρή αιδώ ότι το ζήτημα της νομιμοποίησης του «γάμου των ανωμάλων» είναι αποκλειστικά θέμα της Πολιτείας!!! Φαίνεται να αγνοούν από την στάση τους ότι δια της θέσεως που ευθαρσώς διατυπώνουν ανοίγουν διάπλατα το δρόμο, όσο και να σας φαίνεται απίθανο χριστιανοί μου, στη νομιμοποίηση της κτηνοβασίας και της παιδεραστίας που εμμέσως λογίζονται στο Σύμφωνο της Λισσαβόνας (βλ. Ευρωπαϊκό Σύνταγμα) ως διαφορετικότητα...
«Τι Χριστό να ομολογήσουμε; Αυτό αναρωτήθηκα όταν ανέγνωσα στις εφημερίδες ότι ετοιμάζεται η κατάθεση νομοσχεδίου για την συμβίωση των ομοφυλοφίλων και στην Ελλάδα! Ο Θεός να μας φυλάει! Κρίνετε εσείς, να έχετε ένα παιδί αγόρι να το μεγαλώσετε, και από την αμαρτία που υπάρχει στον κόσμο σήμερα να σας πει, εγώ πήρα έγκριση της Πολιτείας και συμβιώνω με τον φίλο μου και είμαστε ζευγάρι!!!». Διά του τρόπου αυτού ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος σχολίασε από τον άμβωνα του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας την πρόθεση της αμφισβητούμενης από όλους σήμερα ελληνικής κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την ανωμαλία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι θέσεις του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος αναμένεται μετά την νέα εξέλιξη να δώσει αγώνα, ως μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.
Εκκλησιαστικοί κύκλοι απορούν το πως μέσα σε λίγα χρόνια η λογιζόμενη ως ψυχασθένεια, ομοφυλοφιλία κατέστη φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία και επινοήθηκε ως διαφορετικότητα!!! Η απάντηση στην απορία αυτή κρύβεται στις σκοτεινές διαδρομές των μασωνικών στοών και των λοιπών κύκλων της ανομίας που διακαώς αγωνίζονται, ως οι καλικάτζαροι, να πελεκήσουν το δέντρο της ζωής... Αγνοούν, ωστόσο, πως πάντα, μα πάντα καλοί μου Χριστιανοί αποτυχαίνουν παταγωδώς και επιστρέφουν ως τυφλοπόντικες στις υπόγειες χωματερές τόσο οι ίδιοι, όσο και τα άβουλα όργανά τους!


Λεζάντα. Προτεστάντης ομοφυλόφιλος Επίσκοπος που νομιμοποίησε στις ΗΠΑ την ανωμαλία του!!!

Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Μιά ἱστορία ἀπό τόν καιρό τῆς πείνας...

῾Η στροφή τοῦ Κατσαρόλα - Κύμη Εὐβοίας - Μιά ἄγνωστη ἱστορία

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ ΓΙΑΤΙ μια περιοχή έχει πάρει ένα συγκεκριμένο όνομα?
Εγώ ποτέ! Τον τελευταίο χρόνο μόνο άρχισα να έχω αυτού του είδους τις αναζητήσεις. Κατ' αρχήν πήρα ένα μικρό τεφτεράκι και άρχισα να καταγράφω αυτά που είχα ακούσει από παπούδες και γιαγιάδες με τους οποίους κατά καιρούς τύχαινε να συνομιλήσω. Τελικά άρχισα να διαπιστώνω πως παλιά τοπωνύμια ή στάσεις λεωφορείων ή περιοχές έχουν κάποιον λόγο που ονομάστηκαν έτσι.
Η παρακάτω άγνωστη ιστορία που θα σας αφηγηθώ αφορά μια τοποθεσία που βρίσκεται στην Εύβοια στον παλιό δρόμο πηγαίνοντας προς την Κύμη, λίγο πριν την Κύμη. Αυτή η τοποθεσία είναι μια στροφή και ονομάζεται :
Η Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Ο Υ Κ Α Τ Σ Α Ρ Ο Λ Α
"Κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
δός της κλώτσο να γυρίσει
παραμύθι ν' αρχινίσει...."
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα χωριουδάκι της Εύβοιας, που ονομάζεται Οξύλιθος, μια κοπέλα που την έλεγαν Ελένη. Ηταν μια πανέμορφη κοπέλα (όπως όλες οι Ελένες) και καταγόταν από πολύ καλή και γνωστή οικογένεια της περιοχής, την οικογένεια Μπενέτου. Οταν μεγάλωσε η Ελένη παντρεύτηκε έναν όμορφο νεαρό και απέκτησαν 2 όμορφα παιδάκια, τον Νικόλα και τον Μίμη (από το Δημήτρης).
Η ευτυχία τους δεν έμελλε να κρατήσει πολύ : Σε λίγο ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και ο άντρας της Ελένης έφυγε για το μέτωπο. Αργότερα η Ελένη έλαβε ένα μετάλλειο και ένα γράμμα με το οποίο την ενημέρωναν πως ο άντρας της πολέμησε ηρωικά στην Αλβανία και έπεσε μαχόμενος υπέρ της πατρίδας. Η Ελένη ξέσπασε σε λυγμούς, τον αγαπούσε τον άντρα της δεν πρόλαβε όμως να τον χαρεί, της τον διεκδίκησε ο χάρος......
Τα χρόνια περνάγανε, στην Ελλάδα είχαν έρθει δύσκολες ημέρες, φτώχεια, πείνα, πολιτικές αναταραχές....... Και η Ελένη άρχισε να ξενοδουλεύει, ξενόπλενε ρούχα και καθάριζε σπίτια για ένα κομμάτι ψωμί! Αυτό το κομμάτι όμως το είχαν ανάγκη τα παιδιά της που ήταν μικρούλια, έπρεπε να μεγαλώσουν.....Παρ΄όλες τις κακουχίες της η Ελένη εξακολουθούσε να διατηρεί την φρεσκάδα της νιότης της. Ετσι μια ημέρα που την αντίκρυσε ένας ομορφονιός θαμπώθηκε από την εμορφιά της και αποφάσισε να την παντρευτεί.
Τα ήθη και τα έθιμα όμως εκείνη την εποχή ήταν αυστηρά! Που ξανακούστηκε χήρα γυναίκα να ξαναπαντρευτεί? Εκείνη την εποχή όταν μια γυναίκα έχανε τον άντρα της έβαζε τα μαύρα και δεν τάβγαζε ποτέ πιά.....
Ο Δημήτρης ο όμορφος, έτσι ήταν το παρατσούκλι του, δεν τόβαλε κάτω, την διεκδίκησε την Ελένη, η οποία τελικά αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί. Αναγκάστηκε όμως να φύγει από τον Οξύλιθο για να αποφύγει την κατακραυγή της κοινωνίας. Εφυγαν και πήγαν σε μια τοποθεσία μέσα στα βουνά (τότε) σε μια περιοχή λίγο πριν την Κύμη. Πάνω σε έναν λόφο έχτισαν το φτωχικό τους, ένα πέτρινο σπιτάκι, και έστησαν το νοικοκυριό τους. Ο Δημήτρης άνοιξε ένα μικρό εργαστήρι στην Πλατάνα (ένα παραθαλάσσιο μέρος της Κύμης), ήταν ξυλουργός ξέχασα να σας το πω!!!
Την ευτυχία τους ήρθαν να την συμπληρώσουν 2 παιδάκια, η Κατίνα και ο Φειδίας (την περίοδο του Μεσοπολέμου ήταν της μόδας να βγάζουν τα παιδιά με αρχαιοελληνικά ονόματα). Μην βιάζεστε όμως, της Ελένης το ριζικό δεν όριζε να ευτυχήσει! Μέσα σε λίγα χρόνια ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος! Η Ελλάδα υπέφερε από τις κακουχίες, το ίδιο και οι άνθρωποί της!!! Η πείνα ήταν ο μεγαλύτερος φόβος, οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε, σκελετωμένοι, με κοιλιές πρησμένες από την πείνα, βρίσκονταν σε απόγνωση.....
Ανάμεσα σε όλους τους Ελληνες έτσι και η ήρωες της ιστορίας μας υπέφεραν. Ο Δημήτρης άρχισε να κατασκευάζει ξυλοπάπουτσα για τους ανθρώπους και η Ελένη ξενοδούλευε και φρόντιζε τα 4 παιδιά τους.
Το σπιτάκι του Δημήτρη και της Ελένης ήταν ένα ησυχαστήριο, είχε καταπληκτική θέα , έβλεπες όλο το πέλαγος σαν έβγαινες στην αυλή του σπιτιού τους. Οι άνθρωποι που κατέβαιναν προς τα άλλα χωριά (με τα πόδια η με τα ζώα τότε) υποχρεωτικά πέρναγαν από την αυλή του σπιτιού τους. Ο Δημήτρης ήταν άνθρωπος της παρέας, του άρεσε το κρασάκι (είχαν ένα αμπελάκι και έβγαζε λίγο κρασί), είχαν και κάτι κατσικάκια και έπιναν γαλατάκι, το καλοκαίρι η Ελένη παρασκεύαζε σουτζούκια και ξέραινε τα συκαλάκια που προμηθευόταν από τις συκιές που είχαν στο χωραφάκι τους. Οσοι περνούσαν λοιπόν από το σπίτι τους εκεί στο ύψωμα κοντοστέκονταν για να γευτούν τις λιχουδιές της Ελένης και το κρασάκι του Δημήτρη. Ηταν τόσο φιλόξενοι και οι δυό τους.......
Παρ΄όλο που είχαν τα καλούδια τους από το χωραφάκι τους, δώσε-δώσε σε όποιον πέρναγε από εκεί, το τσουκάλι καθημερινά άδειαζε γρήγορα και τα 4 παιδιά του ζευγαριού δεν προλάβαιναν να φάνε και έμεναν νηστικά. Ομως ο Δημήτρης ήταν τόσο φιλόξενος άνθρωπος που προτιμούσε να μείνει ο ίδιος και τα παιδιά του νηστικά παρά οι περαστικοί. Κάποια ημέρα λοιπόν, καθώς είχαν μαζευτεί καμιά δεκαριά άτομα στο σπίτι του Δημήτρη και της Ελένης και έτρωγαν, του λένε του Δημήτρη : Βρε Δημήτρη αυτή η κατσαρόλα σου όποτε ερχόμαστε είναι γεμάτη, ούτε ο Ερυθρός Σταυρός να ήσουν. Μας έσωσες από την πείνα αγαπημένε μου φίλε, αυτό θα στο χρωστάμε, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.........
Ετσι από την επόμενη ημέρα ο Δημήτρης δεν λεγόταν πια Δημήτρης μα "ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ". Και οι άνθρωποι σαν ήθελαν να δώσουν ραντεβού στο σπίτι του Δημήτρη έλεγαν πάμε "ΣΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ".
Ο Δημήτρης από την άλλη επειδή ήταν άνθρωπος που του άρεσαν τα αστεία πήρε την επόμενη ημέρα ένα πινέλο και έβαψε έξω από το σπιτάκι του "ΤΑΒΕΡΝΑ SOS". Επειδή το σπίτι του βρισκόταν σε πολύ ψηλό σημείο, σαν είδαν οι γύρω χωριανοί την επιγραφή "ΤΑΒΕΡΝΑ SOS", έμαθαν την ιστορία και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια.
Από τότε ξεχάστηκε το όνομα Δημήτρης και έμεινε το "ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ". Ακόμη και όταν κάποια χρόνια αργότερα (κοντά στο 1960) κατασκευάστηκε ο ασφαλτόδρομος που πάει προς την Κύμη, και απαλλοτριώθηκε ένα μέρος του κτήματος του Δημήτρη και της Ελένης για να γίνει μια στροφή, η στροφή αυτή ονομάστηκε "Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ"!!!!!
Τα χρόνια περάσανε ο Δημήτρης και η Ελένη πέθαναν, τα παιδιά τους έφυγαν από την περιοχή, το σπιτάκι που έσωσε πολλούς κατοίκους της περιοχής από την πείνα κατέρρευσε ενώ το υπόλοιπο κτηματάκι που είχε απομείνει μετά την απαλλοτρίωση, καταπατήθηκε......
Οι ντόπιοι κάτοικοι όμως στην ανάμνηση της υπόσχεσης "ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ" που είχαν δώσει εκείνο το καλοκαιρινό βραδάκι που έτρωγαν στο φτωχικό του Δημήτρη διατήρησαν μέχρι τις μέρες μας αυτό το τοπωνύμιο με την ονομασία "Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ"......η Ελένη ξεχάστηκε.....δεν την θυμάται κανείς πια......
Ετσι εάν κάποτε βρεθείτε στον δρόμο προς την Κύμη, αναζητείστε αυτήν την γωνίτσα της Ευβοιώτικης γης και προσπαθείστε να αφουγκραστείτε τα γέλια των ανθρώπων που σκόρπιζε ο "ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ" ή κατά κόσμον Δημήτρης στους συνανθρώπους του.........Κάποια πράγματα αξίζει να τα θυμόμαστε.......κάπου κάπου......

(στην φωτογραφία ο Δημήτρης-κατσαρόλας, η Ελένη, 2 από τα παιδιά τους η Κατίνα και ο Φειδίας, 2 από τα προβατάκια τους και ο "Μούργος" ο σκύλος τους) 

Πηγή:dyosmaraki.blogspot.com/)

῎Ενταση στήν Λευκάδα μέ πρωταγωνιστές τόν Μητροπολίτη καί τόν ἡγούμενο τῆς Φανερωμένης

με πληροφορίες από το mylefkada.gr

Σε αργία έθεσε ο Μητροπολίτης Λευκάδας και Ιθάκης κ.κ. Θεόφιλος τον ηγούμενο της Ι.Μ. Φανερωμένης. Η κίνηση αυτή δημιούργησε εντάσεις και λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της, το μεσημέρι, πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στο μοναστήρι της Φανερωμένης που εκδήλωσαν την αντίθεση τους στην απόφαση.Σύμφωνα με πληροφορίες οι πιστοί την Τρίτη θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στον Άγιο Μηνά και θα επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στα γραφεία της Ιεράς Μητρόπολης Λευκάδας ...

Έκκληση προς αυτοσυγκράτηση
Εκ της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης


Εκ τής Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης Λευκάδος απευθύνεται θερμὴ έκκλησις πρὸς αυτοσυγκράτησιν των πιστών χριστιανών καὶ αποφυγὴν πράξεων ευρισκομένων εκτὸς των ορίων της ευπρεπείας η καὶ του Νόμου. Ακόμη καὶ όταν αισθανόμαστε τὴν δίκαιη ανάγκη νὰ διαμαρτυρηθούμε, δὲν πρέπει νὰ λησμονούμε τὸ πρότυπο της πραότητος τὸ οποίον αποτελεί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστὸς, όστις «λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ η πείλει» (Πέτρου Α’ 2, 23).


Είμεθα βέβαιοι ότι ο Κύριος καὶ η Παναγία Μητέρα του, εις τὸ όνομα της οποίας τιμάται η Ιερὰ μας Μονὴ, θὰ φωτίσει τὰς διανοίας των αρμοδίων πρὸς άρσιν πάσης γενομένης αδικίας καὶ ανάπαυσιν των καρδιών των πιστών.

 http://www.amen.gr

Μακαριστός Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ ἐχθροί τοῦ σταυροῦ (video)

 

 

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ΄10-3-1991 ΑΘΗΝΑ

ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ 44

Πηγή:http://armakadova.blogspot.com

Πάγκαλος: Τά φάγαμε ὅλοι μαζί! ῎Αν τόν ἀντέχετε δεῖτε το, εἶναι διασκεδαστικό!

Γέροντος Παϊσίου ῾Αγιορείτου: Οἱ μεθοδεῖες τοῦ Διαβόλου

Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Στο εξωτερικό αρχονταρίκι του κελιού του ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε πονεμένους και μπερδεμένους ανθρώπους και σπάραζε ή καρδιά του. Ήθελε να τους βοηθήσει ουσιαστικά, αρχίζοντας με τη διδασκαλία κι επισφραγίζοντας την προσπάθεια με θερμή προσευχή το βράδυ. Γνώριζε πολύ καλά ότι ό ίδιος δεν μπορούσε να βοηθήσει κανέναν, πίστευε, όμως, ότι ό Θεός όλα μπορεί να τα κάνει, για αυτό και προσευχόταν με πόνο.

Το έργο του ήταν δύσκολο, γιατί συναντούσε την αντίδραση του διαβόλου. Ό Γέροντας είχε διαπιστώσει πολλές φορές ότι ό διάβολος με λύσσα πολεμούσε το πνευματικό του έργο.

Κάποτε είχαν πάει στο καλύβι του δυο άνθρωποι, πού αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Ό Γέροντας τους άκουσε με προσοχή και άρχισε να τους αναφέρει διάφορα παραδείγματα, προκειμένου να τονώσει την πίστη τους στο Θεό. Έβλεπε ότι οί άνθρωποι αυτοί διψούσαν να τον ακούσουν.

Όταν ή συζήτηση είχε φτάσει στο «ευαίσθητο σημείο», εμφανίστηκε στο σύρμα του φράχτη μια ομάδα επισκεπτών. Ό Γέροντας διέκοψε, για να τους χαιρετήσει και να τούς οδηγήσει σε κάποιο σημείο της αυλής του κελιού. Ξαναπήγε κοντά τους στους δυο αδελφούς για ολοκληρώσει τη σκέψη του. Δεν πέρασαν δυο λεπτά και ακούστηκε μια φωνή απ' την κάτω πόρτα της αυλής:

-Πάτερ, από πού θα μπούμε;

Ήταν μια άλλη παρέα. 'Ο Γέροντας τους απάντησε:

Ελάτε από πάνω. Πάρτε λουκούμια και νερό και καθίστε.

Ό Γέροντας είχε χάσει τον ειρμό των σκέψεων του. Άρχισε πάλι απ' την αρχή. Οι συνεχείς διακοπές τον πίεζαν κι ένιωθε άσχημα. Δεν μπορούσε να φτάσει στο δίδαγμα, πού ήθελε να προσφέρει στους δυο συνομιλητές του. Εφτά φορές τον διέκοψαν διάφοροι επισκέπτες. Τελικά αναγκάστηκε να βάλει δυο φρουρούς απ' τους ίδιους τους επισκέπτες. Πήρε έναν απ' το χέρι και του είπε . Να σταματάει τους επισκέπτες πού θα έρχονταν, λέγοντας τους, ότι πρέπει να έχουν υπομονή και να περιμένουν. Το ίδιο είπε και σε κάποιον άλλο, πού τον τοποθέτησε στην επάνω πόρτα. Έτσι ό Γέροντας μετά από αρκετή ώρα κατάφερε να τελειώσει τη συζήτηση με τους δυο πονεμένους αδελφούς. Όταν τους αποχαιρετούσε, τους εξήγησε τι είχε συμβεί:

-Έβλεπε ό διάβολος, αδελφοί, ότι ό Θεός σας έστειλε εδώ, για να τονωθείτε, πνευματικά και δεν το άντεχε. Το έκανε απ' εδώ, το έκανε απ' εκεί κι έστειλε όλους τους επισκέπτες μαζεμένους, για να με διακόπτουν και να μη μπορέσω να σας βοηθήσω. "Ας είναι όμως. Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας.
Ό Γέροντας ένιωθε ικανοποίηση, που βοήθησε τους δυο αδελφούς, και άρχισε να μετράει τους επισκέπτες, πού ήδη είχαν μαζευτεί. Ήταν πολλοί. Ξεπερνούσαν τους τριάντα. Τους είπε να μαζευτούν όλοι στο υπαίθριο αρχονταρίκι, για να τους κεράσει. Μετά κάθισε κι αυτός κοντά τους και αφού τους έριξε μια ματιά, κατέβασε το κεφάλι του και περίμενε. Ένας απ' τους επισκέπτες άνοιξε την κουβέντα:

-Γέροντα, δεν μας λέτε κάτι, για το διάβολο, ό όποιος τόσο μας ταλαιπωρεί και μας απομακρύνει απ' το Θεό;
-Για το διάβολο να μιλήσουμε ή για τους αγγέλους; Εγώ, βέβαια, δεν ξέρω για τους αγγέλους. Για το διάβολο, όμως, μπορώ να σας πω δυο Ιστορίες.

Ό Γέροντας περίμενε λίγο να πιουν το νερό και οι άλλοι και άρχισε:
-Όταν ήμουν στο μοναστήρι του Στομίου στην Κόνιτσα, ό διάβολος προσπαθούσε να με παρασύρει χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους. Ένα βράδυ, μετά το απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελί καθισμένος σ' ένα σκαμνί. Είχα μια καλή κατάσταση. Ξαφνικά ακούω διάφορα όργανα, κλαρίνα και νταούλια. Παραξενεύτηκα. «Τι είναι τούτα πάλι», είπα. «Το πανηγύρι πέρασε. Ποιοι παίζουν τώρα όργανα εκεί στον ξενώνα;». Σηκώθηκα απ' το σκαμνί και κοίταξα απ' το παράθυρο έξω. Ήταν παντού ησυχία. Τότε κατάλαβα ότι ό διάβολος ήθελε να διακόψω την προσευχή.
?Ακούγονταν καθαρά τα όργανα, Γέροντα, ρώτησε ένας απ' την παρέα. Μήπως νομίσατε ότι κάτι ακούγονταν;
-Τι λες, βρε παλικάρι; Άκουγα τα όργανα, όπως ακούγονται και στο πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου. Είχαν όρεξη οί οργανοπαίχτες του διαβόλου. Αντηχούσαν οι ρεματιές.

-Μετά, Γέροντα, ησυχάσατε; Σταμάτησαν οι πειρασμοί;
?Όχι. Ό διάβολος δεν απογοητεύεται εύκολα. Εγώ ξανακάθισα στο σκαμνί, για να συνεχίσω την ευχή. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ, άλλα δεν με άφησε. Μετά από λίγη ώρα γέμισε το κελί μου με δυνατό φως. Ξαφνιάστηκα πάλι. Είδα ακόμα την οροφή να εξαφανίζεται και να μπαίνει στο κελί μια φωτεινή στήλη, πού ξεκινούσε απ' το ύψος του ουρανού. Στη κορυφή αυτής της στήλης υπήρχε ένας ξανθός νέος, πού έμοιαζε με το Χριστό. Δεν έβλεπα, όμως, ολόκληρο το πρόσωπο του. Σηκώθηκα απ' το σκαμνί, για να δω καλύτερα. Εκείνη τη στιγμή μια εσωτερική φωνή με διαβεβαίωνε ότι είδα το Χριστό. Εγώ αντέδρασα αμέσως. Έκανα το σταυρό μου και μονολόγησα: «Ποιος είμαι εγώ, που αξιώθηκα να δω το Χριστό; Εγώ είμαι ανάξιος». Αυτό ήταν. Το φως και ό δήθεν Χριστός χάθηκαν. Ή οροφή ήταν στη θέση της.
-Αυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν φόβο, Γέροντα; Νομίζω ότι εγώ προσωπικά δεν θ' άντεχα, είπε ένας άλλος.
-Τι να έκανα; Μπορούσα να τον αποφύγω τον διάβολο; Όμως, πρέπει να ξέρετε ότι χρειάζεται θάρρος και προσευχή. Μη νομίζετε ότι ό διάβολος είναι πολύ δυνατός. Δειλός και φοβητσιάρης είναι.

Δεν πρέπει, όμως, να τον πιστεύουμε. Τι να σας πω! Κάποτε προθυμοποιήθηκε να μ' εξυπηρετήσει. Θυμάμαι, πού όταν έφυγα απ' το Στόμιο και πήγα στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, ό διάβολος συχνά μ' ενοχλούσε. Εκεί το κελλάκι είχε τέσσερα σκαλάκια και πιο πέρα υπήρχαν διάφορες σπηλιές. Όταν είχε αστροφεγγιά, μου άρεσε να βγαίνω έξω και να τρυπώνω σε κάποια σπηλιά, για να κάνω την προσευχή μου πιο έντονη; Μια φορά λοιπόν φόρεσα την κάπα μου και βγήκα έξω. Δεν είχε πολύ φως. Είχα ένα τσακμάκι και το αναβόσβηνα, για να βλέπω τα σκαλοπάτια και τα βράχια Κάποια στιγμή το τσακμάκι δεν άναβε. Τότε ένα δυνατό φως, σαν να ήταν από προβολέα, ήρθε απ' τον απέναντι βράχο και φώτισε τα πάντα γύρω. Εγώ αγρίεψα λίγο και ψιθύρισα: «Να μου λείψουν τέτοια φώτα». Και αμέσως ξαναμπήκα στο κελί. Ευθύς το φως χάθηκε. Είδατε το διάβολο, μου αχρήστεψε το τσακμάκι και θέλησε να μ' εξυπηρετήσει.
Σκέφθηκε: «Κρίμα δεν είναι αυτός ό καλός καλόγερος να παιδεύεται; "Ας του δώσω εγώ φως!». Είδατε καλοσύνη! Ήθελε να με φωτίσει!
-Γέροντα, μετά από μια τέτοια παρουσία του διαβόλου, τι νιώθει κανείς. Αισθάνεται δυνατός ή τον μαραζώνει ό φόβος;

Είναι φοβερό να βλέπεις το διάβολο δίπλα σου. Όμως, εμείς έχουμε το Χριστό μέσα μας και μπορούμε ν' αντιμετωπίζουμε το διάβολο χωρίς πανικό. Είναι μεγάλο κατόρθωμα να τον διώχνεις από κοντά σου με την προσευχή.

?Γέροντα, σ' ευχαριστούμε για τις εμπειρίες, πού μας διηγήθηκες, είπαν όλοι με μια φωνή.
?Το Χριστό και την Παναγία να ευχαριστείτε, είπε ό Γέροντας και άρχισε να τους αποχαιρετάει.

http://www.rel.gr/index.php?rpage=paisi … link_id=15
ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΥΜΕΩΝ

ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ & ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ
ΑΓ.ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ

῾Η ἀνθρώπινη ἀδηφαγία /Τασούλας Kαραϊσκακη

Αρθρο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Δεν είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα στη Ρωσία, αλλά η ανθρώπινη αδηφαγία που θα ευθύνεται για την επισιτιστική κρίση που προμηνύεται. Μια κρίση ενδεχομένως παρόμοια με εκείνη του 2008, όταν η άνοδος των τιμών των δημητριακών προκάλεσε μαζικούς λιμούς και κοινωνικές ταραχές σχεδόν σε όλο τον Τρίτο Κόσμο.

Οι πολυεθνικές που ελέγχουν την αγορά σιτηρών δεν μοιάζουν να λαμβάνουν υπόψη τους τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές επισημάνσεις ότι δεν προβλέπεται έλλειψη. Στα 3 και 6 δισ. τόνους αντιστοίχως εκτιμάται φέτος η παραγωγή σιτηρών σε Ε.Ε. και ΗΠΑ, ποσότητες που υπολογίζεται ότι υπερκαλύπτουν τις απώλειες από το εμπάργκο στις ρωσικές εξαγωγές, όμως οι εταιρείες μύρισαν κέρδος και οι χρηματιστηριακές τιμές των προϊόντων εκτινάχθηκαν (κατά 70% έως 130%).

Στην εγχώρια αγορά, συνεταιρισμοί και εμπορικοί οίκοι έκαναν το ίδιο. Ανέβασαν την τιμή του μαλακού σιταριού (ψωμί, είδη αρτοποιίας) στα 22,5 από 16 λεπτά το κιλό, ενώ η τιμή του παραγωγού παρέμεινε στα 12 λεπτά, και την τιμή του σκληρού σταριού (ζυμαρικά) στα 23 από 18 λεπτά το κιλό (αύξηση 28% έως 40%) όταν η κούρσα των τιμών στις διεθνείς αγορές δεν είχε ακόμη επηρεάσει την εσωτερική αγορά. Επίσης, σχεδόν διπλασιάστηκαν οι τιμές των ζωοτροφών.

Τι κι αν έγινε έκκληση, οι ποσότητες στις αποθήκες εμπόρων και παραγωγών (κατά τα δηλωθέντα, πέντε φορές πάνω από αυτές που χρειαζόμαστε) να διατεθούν στην αγορά (και να μην κρατηθούν κατά τη συνήθη πρακτική ώστε να προκληθεί τεχνητή έλλειψη) για να αποκλιμακωθούν οι τιμές! Τι κι αν διατάχθηκε αυτεπάγγελτη έρευνα από την Επιτροπή Ανταγωνισμού για τις εναρμονισμένες αυξήσεις! Τι κι αν βγήκαν στην αγορά οι ράμπο του Οικονομικών για να κάνουν ελέγχους! Τι κι αν απείλησαν οι καταναλωτικές οργανώσεις με μποϊκοτάζ!  

Οι έμποροι τις αυξήσεις τις έκαναν, με ορατό τον κίνδυνο να προκληθεί έκρηξη των τιμών λιανικής, σχεδόν στο σύνολο των ειδών διατροφής. Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις απειλές των ιθυνόντων ότι «δεν θα επιτρέψουν κερδοσκοπικά παιχνίδια». Πότε οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ασχολήθηκαν σοβαρά με τις κερδοσκοπικές ανατιμήσεις;

Θεωρητικές και σε διεθνές επίπεδο οι παρεμβάσεις των υπερεθνικών οργανισμών,την ώρα που επιχειρηματικά συμβούλια, πίσω από κλειστές πόρτες, αποφάσιζαν την τύχη δισ. ανθρώπων. Των χωρίς επιλογές και αυτάρκεια πληθυσμών των φτωχών χωρών.

Οι οκτώ πλουσιότερες χώρες του κόσμου, που αποτελούν το 13,3% του πληθυσμού της Γης, το 4% των χωρών μελών του ΟΗΕ, αλλά κατέχουν το 63% του παγκόσμιου πλούτου, δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή στο διεθνές εμπόριο, με δίκαιους όρους, των φτωχών γεωργικών χωρών. Οι αγρότες τους δεν μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά, δεν έχουν πλέον δικούς τους σπόρους, δεν διαθέτουν λιπάσματα, έχουν γίνει εργάτες στα χωράφια τους. Τουλάχιστον 30 χώρες ρέπουν προς την πολιτική αστάθεια και τη βία όταν ξεσπάσει επισιτιστική κρίση. Αιτίες αυτής, η κλιματική αλλαγή, η ραγδαία άνοδος της ζήτησης τροφίμων από την αύξηση των εισοδημάτων γιγαντιαίων πληθυσμών, η παραγωγή βιοκαυσίμων, η χαμηλή παραγωγικότητα ορισμένων χωρών. Και, όπως καταγγέλλεται, οι τακτικές των πολυεθνικών.  

Πέντε μεγάλες πολυεθνικές (Archer Daniels Midland, Cargil, Con Agra, Bunge, Dreyfuss) ελέγχουν το 80% της αγοράς των σιτηρών και κερδοσκοπούν αγοράζοντας μαζικά τις μελλοντικές σοδειές.  

Πέντε-έξι φαρμακοβιομηχανίες (Monsanto, Bayer, Dupont, Basf, Dow κ.ά.) ελέγχουν το 75% της αγοράς παρασιτοκτόνων και σπόρων. Ισάριθμες εταιρείες (Wal-Mart κ. ά.) ελέγχουν την παγκόσμια διανομή τροφίμων.

Είναι βέβαιο ότι την πείνα δεν τη γεννάει η φύση. Ο πλανήτης παράγει αρκετή τροφή για όλους, αλλά το σημερινό παγκόσμιο καθεστώς, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί (οι δυνάμεις της αγοράς να μην ελέγχονται από καμία δημόσια εξουσία), αδυνατεί να αναπτύξει μηχανισμούς αναδιανεμητικής δικαιοσύνης. Δεν είναι μια αναπότρεπτη μοίρα, αλλά η συνέπεια μιας πολιτικής επιλογής που ευνοεί τους πιο ισχυρούς στον παγκόσμιο οικονομικό ανταγωνισμό.

Κι εμείς, τι κάνουμε; Εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε, αδρά έστω, πώς παράγεται και από ποιον, πώς διακινείται, πόσο κοστίζει και γιατί, αυτό που φτάνει στο πιάτο μας. Η γνώση είναι, στην ουσία, η πιο επαναστατική πράξη.

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ