᾿Αποδοκιμασία Πάγκαλου στό Παρίσι...γιατί ἡ πρόκληση ἔχει καί ὁρισμένα ὅρια!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΠΡΩΤΕΙΟΥ" ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ “ΠΡΩΤΕΙΟΥ” ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΩΣ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ

Τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου

========

Εὐχαριστοῦμε θερμά τήν Ἀδελφότητα τοῦ “Σωτῆρος” γιά τήν ὅλη προσφορά της στήν Ἐκκλησία καί τόν σθεναρό ἀγώνα της ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τό πιό κάτω ἄρθρο - εἰκάζω - ἀνήκει στή δόκιμη θεολογική πέννα τοῦ κορυφαίου ὀρθόδοξου θεολόγου κ. Νίκου Βασιλειάδη. Ἄν τό κείμενο αὐτό δέν ἀνήκει στον κ. Βασιλειάδη, αὐτό θά μᾶς δώσει ἀκόμη μεγαλύτερη χαρά, ἐπειδή σημαίνει ὅτι ὑπάρχουν και ἄλλοι πολύ ἀξιόλογοι θεολόγοι στην αδελφότητα που έχουν τη θεολογική επάρκεια να κάνουν αυτού του επιπέδου τις αναλύσεις και οι οποίοι μπορούν με απλότητα και σαφήνεια να μας οδηγήσουν στις ρίζες της παναίρεσης του Οικουμενισμού.

Μέσα σε λιγες παραγράφους το σχόλιο του “Σωτήρος” ξετινάζει κυριολεκτικά το κακόδοξο κείμενο της Ραβέννας που αποτελεί την κορυφαία έκφραση και το αποστάλαγμα των οικουμενιστικών σχεδιασμών του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Περγάμου Ιώαννη (Ζηζιούλα) του και επιτελάρχη των Οικουμενιστικών σχεδιασμών.

Ευχαριστούμε θερμά, καλοί πατέρες και αδελφοί.

Παράλληλα να επαινέσουμε, για μια ακόμη φορά, με όλη μας την καρδιά, το εξαίρετο ιστολόγιο “Χριστιανική Βιβλιογραφία” για την εντόπιση και ψηφιοποίηση του σχολίου του Σωτήρος καθώς και για το εύστοχο και λίαν αποκαλυπτικό εισαγωγικό σχόλιο που παραθέτει.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κείμενα που μας έδωσαν την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.

*****

Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ “ΔΟΥΡΕΙΟ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ” ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ

=========

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

========

Ἡ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ καὶ ἡ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ εἶναι τὰ βασικὰ συνθήματα τῆς ἐποχῆς μας. Σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Τὸ βλέπουμε στὴν ΙΣΤΟΡΙΑ· τί ἐργολαβία Ἀλλοτριώσεως καὶ παραχαράξεως ἔχει ἀναληφθεῖ, ὥστε νὰ καμφθεῖ τὸ φρόνημα καὶ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ …ΚΑΛΗ -“ὄχι πλέον γειτονία”- ἀλλὰ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ…! 

. Ἀλλὰ καὶ ἡ ΘΕΟΛΟΓΙΑ δὲν πάει πίσω. Πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ψευδ-ΕΝΩΣΗ μὲ τὸν Παπισμό. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιοῦνται ὅλα τὰ “ἐργαλεῖα”: θεολογικὰ ἐπικοινωνιακά, λειτουργικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, κλπ. «Κάνε-κάνε θὰ ἰσοπεδώσουμε τὶς ἀντιστάσεις τους καὶ θὰ ἀλλάξουμε τὰ μυαλά τους. Κι ὅσους μείνουν ἀνυπότακτοι θὰ τοὺς κλωτσήσουμε στὸ χαντάκι μὲ τὴν ρετσινιά τοῦ γραφικοῦ, τοῦ φανατικοῦ, τοῦ στενοκέφαλου».

Ὅπως λοιπὸν ἐπιχειρεῖται π.χ. ἡ πληθωρικὴ νεοενθουσιαστικὴ ἐπανενεργοποίηση τῆς Λειτουργίας τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου, ὡς λειτουργικὸ προγεφύρωμα, ἔτσι καὶ σὲ ἐπὶ μέρους θεολογικὰ θέματα ἐπιχειρεῖται ἡ ἐξασφάλιση θεωρητικῶν προϋποθέσεων χαλκευμένων οὕτως ὥστε νὰ έξυπηρετεῖται ὁ κύριος σκοπός: Ἡ ἀλλοτρίωση τῆς Πίστεως ἡ ὑπονόμευση καὶ ἀλλοίωση τοῦ Ἤθους (Ἐδῶ ἐπίσης ἐντάσσονται καὶ οἱ περιβόητες «μεταφράσεις» ἀλλὰ καὶ τὸ ἤδη ἀνατεῖλαν θέμα τῆς πολιτικῆς, ἀστικῆς περιβολῆς τῶν κληρικῶν. Ἐπ᾽ αὐτοῦ θὰ ἐπανέλθουμε).

. Δὲν θὰ μείνει τίποτα ὄρθιο !

*****

Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ
-Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός Δ´-

περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

. Κατὰ τὴν κοινὴ συνέντευξη τύπου στὴν Βιέννη ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Περγάµου κ. Ἰωάννης ἀναφέρθηκε καὶ στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας δηλώνοντας πὼς «Σὲ γενικὲς γραµµὲς οἱ βασικὲς ἰδέες τῆς Ραβέννας εἶναι ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες». Πρέπει ὅμως νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς αὐτὲς οἱ ἰδέες; Καὶ ἔχουν γίνει τάχα ἀποδεκτές;

. Τὸ «Κείµενο τῆς Ραβέννας» παρουσιάστηκε ὡς ἀποτέλεσµα τῆς 10ης Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, ποὺ συνῆλθε ἀπὸ 8-14 Ὀκτωβρίου 2007 στὴ Ραβέννα τῆς Ἰταλίας. Τὸ κείµενο ὅμως αὐτὸ εἶναι λανθασµένο στὸν πυρήνα του καὶ ἀπολύτως ἀπαράδεκτο, διότι ἔχει ὡς βάση του τὴν λεγοµένη Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀνάγει ἕνα, βασικὸ µέν, ἀλλ᾽ ἐπιµέρους παρ᾽ ὅλα αὐτά, θέµα σὲ ἀπόλυτη ἀλήθεια περὶ τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ θεία Εὐχαριστία περιέχει καὶ φανερώνει ὅλη τὴν ἀλήθεια περὶ τῆς Ἐκκλησίας.

. Τὴν ἰδέα τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας τὴν εἰσηγήθηκε πρῶτος ὁ Ρῶσος θεολόγος πρεσβύτερος Νικόλαος Ἀφανάσιεφ, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πλήρης καὶ καθολικὴ ὁπουδήποτε τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Μιὰ τοπικὴ Ἐκκλησία, ὅταν συνέρχεται σὲ εὐχαριστιακὴ σύναξη καὶ ἔχει ἀποστολικὴ διαδοχή, εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καί Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὅλος παρὼν στὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας της. Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Ἀφανάσιεφ, εἶναι στὴν πληρότητά της ἐκεῖ ὅπου τελεῖται ἡ εὐχαριστιακὴ σύναξη.

. Ἡ Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία ἀναµφιβόλως ἔχει πολλὰ καὶ σηµαντικὰ θετικὰ στοιχεῖα, γι᾽ αὐτό καὶ φαίνεται ἑλκυστική, συναρπαστικὴ καὶ ὀρθόδοξη, ἀφοῦ ἔχει κέντρο της τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι δὲν γίνεται εὔκολα ἀντιληπτὴ ἡ ἀντορθόδοξη καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνη µονοµέρειά της. Μάλιστα οἱ ὑποστηρικτές της κάθε ἐπικριτικὴ γι᾽ αὐτὴ γνώµη τὴν ἀπαξιώνουν ἀσυζητητὶ καὶ τὴν ἀποδίδουν σὲ ἐπίδραση τοῦ δυτικοῦ σχολαστικισµοῦ, ποὺ τὸν θεωροῦν πρῶτο ἐχθρὸ τῆς θεωρίας τους.

. Ποῦ ὅμως στηρίζεται ἡ θεωρία; Χωρὶς ὑπερβολὴ σὲ πολὺ ἀσταθῆ θεµέλια. Κάποιες ἐκφράσεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κάτι, ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο Ἀντιοχείας, λίγα ἀρεοπαγιτικὰ καὶ ἀντίστοιχα τοῦ ἁγίου Μαξίµου… Καὶ ἕνα κείµενο τοῦ ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, ὅλα παρερµηνευόµενα καὶ ὁδηγούµενα σὲ ἔννοιες ποὺ δὲν περιέχουν. Φέρνουν ὅμως καὶ µία ἄλλη ἀπόδειξη: ἡ λαϊκὴ ἔκφραση, λένε, «πάω στὴν Ἐκκλησία», ταυτίζει τὴν Ἐκκλησία µὲ τὴν Εὐχαριστία καὶ φανερώνει ὅτι ἡ θεωρία τους εἶναι ἀληθινή!

. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πατερικὸ κείµενο ποὺ νὰ µιλάει καθαρὰ καὶ χωρὶς ἀµφιβολίες γιὰ τέτοια θεωρία. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴν ἐπιχειρηµατολογία τους ὅλοι οἱ µεγάλοι Πατέρες: Δὲν ὑπάρχουν Ἀθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστοµος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλοι Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύµων, Δαµασκηνός, Συµεὼν Νέος Θεολόγος, Γρηγόριος Παλαµᾶς…

. Μάλιστα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς ἀποβάλλεται ἐν ψυχρῷ, διότι µετὰ τὸν σχολαστικισµὸ δεύτερος µεγάλος ἐχθρὸς τῆς θεωρίας εἶναι, κατὰ τὸν Μητροπολίτη Περγάµου, ὁ Μοναχισµὸς «µὲ µία µονοσήµαντη ἑρµηνεία τοῦ Ἡσυχασµοῦ καὶ τῆς θεολογίας τοῦ Γρηγορίου Παλαµᾶ» («Θεολογία», τεῦχος 40 τοῦ 2009, σελ. 13). Ἡ λέξη «µονοσήµαντη» ἐτέθη µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ ἀµβλύνει τὴν ἀπίστευτη ἐκτροπή. Ἡ προκρούστεια Εὐχαριστιακη Ἐκκλησιολογια ἐξοστρακίζει τὸν Μοναχισµὸ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνεῖται τὴν θεολογικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ, ἡ ὁποία ἀνέκαθεν ἦταν κόκκινο πανὶ γιὰ τοὺς Παπικούς.

. Τὸ σηµαντικὸ ὡστόσο εἶναι ὅτι σὲ ἀντίθεση µὲ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία, ποὺ ἀρνεῖται νὰ τὴν δεχθεῖ, τὴν θεωρία αὐτὴ τὴν ἔχει ἀποδεχθεῖ πλήρως ὁ Παπισµός. Καὶ γιατί νὰ µὴ τὴν ἀποδεχθεῖ, ἀφοῦ εἶναι κοµµένη καὶ ραµµένη πάνω στὰ δικά του µέτρα; Διότι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο τὴν ἐπινόησε ὁ Ἀφανάσιεφ εἶναι τὸ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.

. Ἐπειδὴ µὲ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, λέει ὁ Ἀφανάσιεφ, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ βγεῖ κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσµα ἀλλὰ ἁπλῶς ἀναξέονται παλιὲς πληγές, γι᾽ αὐτὸ ἡ κάθε Ἐκκλησία ἂς ἀναγνωρίσει στὶς ἄλλες τὴν καθολικότητα µόνο µὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι τελοῦν µὲ ἀποστολικὴ διαδοχὴ τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι οἱ χωρισµένες Ἐκκλησίες µποροῦν νὰ ἑνωθοῦν διὰ τῆς ἀγάπης, χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συµφωνήσουν στὰ θέµατα τῆς πίστεως. Ἡ κάθε Ἐκκλησία θὰ κρατήσει τὰ δόγµατά της µόνο γιὰ τὸν ἑαυτό της!

. Αὐτὴ εἶναι σὲ πολὺ γενικὲς γραµµὲς ἡ θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ, τὴν ὁποία ἔθεσαν ὡς βάση τοῦ Κειµένου τῆς Ραβέννας οἱ δύο πλευρὲς καὶ ἡ ὁποία βολεύει πλήρως τὸν Παπισµὸ στὸ νὰ κρατήσει ἀπείρακτες τὶς πλάνες του.

. Στὴν θεωρία ὅμως τοῦ Ἀφανάσιεφ ὑπῆρχε ἕνα κενό. Ὄχι µόνο δὲν προέβλεπε τὴν θέση ἑνὸς Πρώτου σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαξίωνε. Ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ θετικὰ τῆς λαθεµένης θεωρίας του, πράγµα βέβαια ποὺ δὲν βόλευε τὸν Παπισµό. Ἔ! Αὐτὸ τὸ κενὸ φρόντισε ὁ Μητροπολίτης Περγάµου νὰ τὸ συµπληρώσει, διορθώνοντας τὴν θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ. Ὅπως τὸ δηλώνει ρητὰ στὸ παραπάνω κείµενό του (σελ. 20 καὶ ἑξῆς), «οἱ θέσεις τοῦ Αfanasιef πρέπει νὰ διορθωθοῦν σ᾽ αὐτὸ τὸ σηµεῖο». Καὶ διορθώθηκαν ὄντως, διότι ἔτσι ἐµφανίζονται στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας, ὅπου αὐθαίρετα ἡ διάταξη τοῦ 34ου ἀποστολικοῦ κανόνα περὶ τοῦ πρώτου τῇ τάξει τῆς ἐπαρχιακῆς διοικήσεως ἐπεκτείνεται καὶ σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δηµιουργεῖται τὸ ὑπόβαθρο γιὰ ἀναγνώριση τῆς παγκόσµιας ἐξουσίας τοῦ πάπα, µὲ τὴν διαφορὰ µόνον ὅτι ντύνεται µὲ ἔνδυµα συνοδικότητας καὶ δὲν ἀναφέρεται στὸ ὑποτιθέµενο πρωτεῖο τοῦ Πέτρου ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πάπας εἶναι προεστὼς τῆς Εὐχαριστίας τῆς πρώτης τῇ τάξει τοπικῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώµης.

. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου ἔχει αὐξηµένο κύρος µεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων καὶ γι᾽ αὐτὸ ἴσως διστάζουν νὰ διαφοροποιηθοῦν ἀπὸ τὶς ἰδέες του. Ἔτσι ὅμως ὁδηγοῦνται σὲ καίρια ἐκτροπή. Ἡ θεωρία περὶ Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας εἶναι νέα ἐφεύρεση, δὲν εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντιτίθεται στὴν οἰκουµενικὴ Ἐκκλησιολογία τῆς Παραδόσεως καὶ ἀποτελεῖ σύγχρονο Δούρειο Ἵππο ψευδενώσεως µὲ τὸν Παπισµό, καὶ ἴσως ὄχι µόνο µ᾽ αὐτόν.

. Αὐτὴ ἡ θεωρία εἶναι τὸ µοντέλο ἑνότητας γιὰ τὸ ὁποῖο, ὅπως σηµειώσαµε στὸ προηγούµενο ἄρθρο, ἔκαναν λόγο οἱ δύο συµπρόεδροι καὶ τὸ ὁποῖο ὀρθοδόξως εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτο.

. Ἂς ἀναµετρήσουν συνεπῶς ὅλοι τὴν µεγάλη εὐθύνη τους καὶ ἂς ἀλλάξουν πορεία, πρὶν ἐκραγεῖ τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀντιδράσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Παπικὸ ζυγό, ὅπως κι ἂν τὸν ὡραιοποιήσουν, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθεῖ!

ΠΗΓΗ: http://panayiotistelevantos.blogspot.com/ Χριστιανική Βιβλιογραφία, (Περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2018, 01.03.2011,) Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» , 

ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ ΠΟΝΟΥ / Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

          Ἐνῶ ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ὑπεραφθονία καὶ τὴν ὑπερκατανάλωση -ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔβαλε λίγο φρένο-, τὴν ὑψηλὴ τεχνολογία, τὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης, τὶς πολλὲς ἀνέσεις καὶ ὑλικὲς ἀπολαύσεις, παρατηρεῖται σοβαρὴ ἔξαρση ψυχολογικῶν προβλημάτων, βλέπει κανεὶς γκρίζα πρόσωπα, νευρικά, ταραγμένα, φοβισμένα, ἀγχωμένα, θλιμμένα καὶ στεναχωρημένα.
.             Ἀκόμη καὶ οἱ νέοι ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ἔντονα προβλήματα, ἐσωτερικὲς συγκρούσεις, ψυχικὰ ἄφωτα ἀδιέξοδα καὶ ἀβάσταχτα κενά.Νέες ὡραῖες, νέοι μορφωμένοι καὶ πλούσιοι ἀγέλαστοι, κατηφεῖς καὶ ἀπαισιόδοξοι.
.             Μία ἐποχὴ κατακτήσεων, ἀποκαλύψεων, κερδῶν καὶ ἐπιτυχιῶν, ποὺ ὅμως οἱ ἄνθρωποί της αἰσθάνονται στερημένοι, δίχως ψυχικὴ ὑγεία, γαλήνη καὶ χαρά. Συχνὰ τὰ πρότυπα τῶν νέων μας εἶναι μελαγχολικοὶ τύποι τῆς σκληρῆς μουσικῆς, τῆς ξέφρενης καὶ ταραγμένης. Μερικὲς φορὲς μάλιστα νομίζεις ὅτι τοὺς ἀρέσει νὰ καλλιεργοῦν τὴ θλίψη καὶ τὴν ἀπαισιοδοξία. Ἀντὶ ἡ μουσικὴ νὰ εὐφραίνει καὶ νὰ ἀνασταίνει τὴν ψυχή, τὴν καθηλώνει στὸν πικρὸ πεσιμισμό. Εἶναι τῆς μόδας τὰ μελαγχολικὰ πρόσωπα.
.             Ἡ προκλητικὴ ἔνδυση τῶν νέων, ἡ ὁλονύκτια πρόχειρη διασκέδαση, ὁ παρασυρμὸς στὴ φοβερὴ μάστιγα τῶν ναρκωτικῶν, ἡ μεγάλη κατανάλωση ἀλκοολούχων ποτῶν, ἡ πολύωρη νοσηρὴ ἐξάρτηση στὸ διαδίκτυο καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια ὀξύνουν τὸ πρόβλημα καὶ καθόλου δὲν τὸ θεραπεύουν. Σὰν νὰ θέλουν σώνει καὶ καλὰ μερικοὶ νὰ καταστρέψουν τὴν ὑγεία τους, νὰ συντομεύσουν τὴ ζωή τους, νὰ μὴ τοὺς ἐνδιαφέρει διόλου τὸ μέλλον. Οἱ στατιστικὲς εἶναι λίαν λυπηρές. Σὲ ὅλο τὸν κόσμο 340.000.000 ἄνθρωποι ὑποφέρουν σήμερα ἀπὸ σοβαρὰ προβλήματα ψυχικῆς ὑγείας. Σὲ Εὐρώπη καὶ Ἀμερικὴ ἡ Παγκόσμια Ὀργάνωση Ὑγείας ἀναφέρει πὼς περίπου ὁ μισὸς πληθυσμὸς πάσχει ἀπὸ κατάθλιψη, μελαγχολία καὶ τὴν ἐλαφρότερη δυσθυμία.
.             Παρατηρεῖ λοιπὸν κάποιος σήμερα εἰλικρινὰ καὶ μὲ πόνο πὼς οὔτε ἡ νεότητα, οὔτε ἡ ὡραιότητα, οὔτε ἡ δόξα τῆς ἐπιτυχίας καὶ τῆς ἀνόδου, οὔτε τὰ πολλὰ χρήματα καὶ τὰ πανάκριβα ἐνδύματα δίνουν πάντοτε τὴν ἀναμενόμενη χαρὰ καὶ τὴν πολυπόθητη εὐτυχία. Ἐν τούτοις, μήπως ἡ συνεχῶς παρουσιαζόμενη κατήφεια θέλει νὰ ἐπηρεάσει τοὺς πάντες, ὥστε νὰ πλουτίζουν οἱ βιομηχανίες ψυχοφαρμάκων; Ἡ ὑπερβολικὴ ἀθυμία, λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι τὸ πονηρὸ πνεῦμα τῆς λύπης, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κατάθλιψη καὶ τὴν μελαγχολία. Εὔστοχα εἰπώθηκε πὼς ἡ κατάσταση τῆς θλίψης μπορεῖ κάποτε νοσηρὰ νὰ γίνει εὐχάριστη, μία μορφὴ ἤπιου σαδομαζοχισμοῦ. Ἡ συνήθεια αὐτῆς τῆς σύγχρονης κοινωνίας ἐκφράζει καὶ δηλώνει τὴ μεγάλη ἀπογοήτευση, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἀξιῶν καὶ τὸν ἀτομικισμό.
.       Μπορεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἀγωνιστεῖ καὶ θέλει πραγματικά, νὰ ἀπορρίψει ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἄμεσα ὅ,τι δὲν τοῦ δίνει ἀληθινὴ αἰσιοδοξία, χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση.  Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει ἠρεμία, ἡσυχία καὶ γαλήνη. Ἡ συνείδησή του θὰ εἶναι ἀναπαυμένη, ἡ ζωή του ἀτάραχη, ἀκόμη καὶ ὁ ὕπνος τοῦ γλυκός. Ὁ ποιητὴς Τ. Ἔλιοτ λέγει: «Κάνοντας κάτι χρήσιμο, λέγοντας κάτι ὀρθό, ἀτενίζοντας κάτι πραγματικὰ ὡραῖο, ἀρκοῦν γιὰ νὰ ὀμορφύνουν τὴ ζωή σου». Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔλεγε «ἡ ὀμορφιὰ θὰ σώσει τὸν κόσμο». Εἶναι γεγονὸς πὼς τὸ κακό, τὸ πονηρό, τὸ αἰσχρὸ προκαλεῖ καὶ δελεάζει, ὅμως τὸ καλό, τὸ ἀγαθό, τὸ ἱερὸ καὶ ὡραῖο εἶναι ποὺ πάντοτε θέλγει πραγματικὰ καὶ συγκινεῖ βαθύτατα.
.             Ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοση ἔχει δύναμη, ἀντοχή, νόημα, πίστη, παρηγοριὰ καὶ ἐλπίδα. Ἡ προσπάθεια ὁρισμένων νὰ ξεριζώσουν ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων αὐτὴ τὴν πλούσια καὶ ζωηφόρα παράδοση τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρει θὰ εἶναι νὰ αὐξήσει τοὺς θλιμμένους, τοὺς ἀπαρηγόρητους, τοὺς ἀνέλπιδους. Ἡ παράδοση αὐτὴ γέννησε ἐκλεκτὲς μορφὲς ἁγίων καὶ ἡρώων. Ἦλθε ὁ καιρὸς γιὰ μία οὐσιαστικὴ ἀναζήτηση, πρὸς ἐπανασύνδεση μὲ τὴν ἱστορία, τὴν παράδοση καὶ τὴν συνέχειά της. Ὥρα εὐπρόσδεκτη, κατάλληλη καὶ ἀπαραίτητη γιὰ μία καινούργια ἀνακάλυψη τῆς παραδόσεώς μας καὶ τῆς δυνατῆς βεβαιότητος ποὺ προσφέρει στὴν ἀπόγνωση, στὴν κατήφεια, στὴν κατάθλιψη καὶ στὴν μελαγχολία. Νὰ τὸ ἀντίδοτο τοῦ πολλοῦ ψυχικοῦ πόνου τῶν καιρῶν μας. Εἶναι ἀνάγκη σύντομα νὰ τὸ ἀναζητήσουμε πρὸς θεραπεία. Δὲν παίρνει ἄλλο μία ἀνοημάτιστη καὶ μαύρη ζωή. Δὲν εἶναι ἔτσι; Εἶμαι ὑπερβολικὸς καὶ παρωχημένος;

ΠΗΓΗ: http://www.makthes.gr/news/opinions/69853//ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

῞Ενας ἡγούμενος - «ψυχάρα»

Δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία τον Αύγουστο του 1992

Στο Δοχειάρι φθάσαμε μ' ένα πλοίο ναυλωμένο από Ρώσους κληρικούς, που επισκέπτονταν τα μοναστήρια της δυτικής πλευράς. Είχαμε όλη την άνεση να συζητήσουμε πολλά με τον καπετάνιο, που, όπως όλοι οι θαλασσινοί της περιοχής, μένει στην Αμμουλιανή, ένα νησάκι απέναντι από την Ουρανούπολη. Μας μετέφερε πολλά παρασκήνια αλλά για το Δοχειάρι και τον ηγούμενό του ήταν απόλυτος.

«Δεν υπάρχει στο Αγιον Όρος πιο δυναμικός άνθρωπος από τον ηγούμενο Γρηγόριο. Πρώτος αυτός πάει στην δουλειά και μετά τα καλογέρια του. Το Δοχειάρι είναι φτωχό μοναστήρι. Αν δεν ήταν ο Γρηγόριος, θα είχε πέσει. Για να το σώσει έχει γίνει πρωτομάστορας. Οικοδόμος, μαραγκός, σκαφτιάς. Ό,τι φανταστείς. Μεγάλη ψυχάρα ο ηγούμενος Γρηγόριος».

Ο π. Γρηγόριος είναι από την Πάρο. Κοντός, ζωηρός και χαμογελαστός, όπως οι περισσότεροι νησιώτες. Ήλθε ο ίδιος για να μας δείξει τα χαλάσματα της βορειοδυτικής πτέρυγας. Αλλά και να μας ξεναγήσει με περηφάνια στη νότια πτέρυγα, η οποία ολόκληρη ανασκευάστηκε από τα χέρια των μοναχών του. Τοίχοι, αρμολογήματα, πόρτες, παράθυρα, έπιπλα...

Γι' αυτή την ανακατασκευή ο «ηγούμενος - ψυχάρα» μηνύθηκε από την αρχαιολογική υπηρεσία και ζητήθηκε η σύλληψή του. Η αιτιολόγηση ήταν ότι γκρέμισε έναν τοίχο χωρίς άδεια της υπηρεσίας. Από τότε ο Πλούταρχος Θεοχαρίδης είναι «ανεπιθύμητο πρόσωπο» στο Δοχειάρι...

Θείος εσπερινός

Το Δοχειάρι το βρήκαμε νεκρό. Λες και δεν υπήρχε ψυχή. Σε κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας μοναχός για να υποδεχθεί και ν' ανοίξει την εκκλησία στους Ρώσους προσκυνητές. Μάθαμε σύντομα την αιτία. Όλοι οι καλόγεροι είχαν πάει να εργαστούν στον ελαιώνα.

Τους είδαμε να έρχονται ένας-ένας το σούρουπο, βουτηγμένοι μέχρι την κορυφή στην σκόνη, ζαλωμένοι με πλαστικά δοχεία.

Κι ανάμεσά τους ήταν φυσικά ο «πρωτομάστορας», η ψυχή του μοναστηριού, ο γέρο ηγούμενος Γρηγόριος.

Κι όμως αυτοί οι ψόφιοι στην κούραση καλόγεροι μας έκαναν σε λίγη ώρα την πιο μυστηριακή λειτουργία που ζήσαμε στο Αγιον Όρος. Έναν θείο εσπερινό. Το σκοτάδι είχε πέσει όταν μπήκαμε στην εκκλησία. Το μόνο φως ερχόταν από δυο κεριά. Οι μόνοι ήχοι έβγαιναν από τα στόματα των ψαλτών. Και ξαφνικά άρχισε όλο το κοινόβιο να ψάλει. Δυνατά. Πιο δυνατά. Ακόμα πιο δυνατά. Έπαιρναν την αρχική ψιθυριστή φράση του ηγουμένου και την έκαναν ύμνο, κραυγή, μυσταγωγία. Οι φωνές ξεπηδούσαν μέσα από το σκοτάδι. Μέσα από το πουθενά. Ερχόντουσαν από παντού.

«Τι τους έχεις και σκοτώνονται έτσι στην δουλειά, μου είπε κάποτε ένας επίσκοπος. Θα σου φύγουν όλοι. Δεν θα μείνει κανένας». Αυτά μας έλεγε την άλλη μέρα ο «πρωτομάστορας» ηγούμενος Γρηγόριος. Και αμέσως πρόσθεσε με μια λάμψη στα μάτια: «Δεν έφυγε κανένας».

Και δεν έφυγε (αντίθετα ήλθαν κι άλλοι) γιατί το μοναστήρι ξαναφτιάχθηκε από τα ίδια τους τα χέρια. Ο ηγούμενος Γρηγόριος και η συνοδεία του (15 μοναχοί) ήλθαν το 1980 από τη μονή Προυσσού της Ευρυτανίας. Βρήκαν το Δοχειάρι ετοιμόρροπο να κατοικείται από μερικούς ιδιορρυθμίτες. Με σκληρή δουλειά το ανάστησαν. Σήμερα το κοινόβιό του έχει 27 μοναχούς.

Δεν πρόλαβαν, ελλείψει χρημάτων, να επισκευάσουν την βορειοδυτική πτέρυγα, που κατέρρευσε το 1988. Και περιμένουν πότε θα ελεήσει το Κέντρο Διατήρησης Αγιορείτικης Κληρονομιάς (ΚΕΔΑΚ) να ενισχύσει το πιο βυζαντινό από τα μοναστήρια του Άθωνος. Το Δοχειάρι είναι φτωχό. Δεν έχει μετόχια. Κι έναν βοσκότοπο, που είχε στην Σιθωνία, τον πήρε αυθαίρετα η κοινότητα Σάρπης και τον μετέτρεψε σε σκουπιδότοπο. Δεν έχει ούτε εκμεταλλεύσιμα δάση. Έχει όμως 27 πρωτομάστορες, 27 «ψυχάρες»!

Η μονή Δοχειαρίου δεν είναι η μόνη που αντιμετωπίζει σοβαρά κτιριακά προβλήματα...

Από keliotis στις Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2011 @ 27/2/2011 22:25 


Πηγή:http://agioritikesmnimes.pblogs.gr

Μίκης Θεοδωράκης: «᾿Απελευθερωτικός ἀγώνας» κατά τοῦ Μνημονίου

Κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση της «σπίθας» στη Θεσσαλονίκη ήταν απόψε ο εμπνευστής της κίνησης πολιτών, Μίκης Θεοδωράκης. Ο πολυβραβευμένος μουσικοσυνθέτης εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι μέχρι το φθινόπωρο θα υπάρχουν παραρτήματα της κίνησης σε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο.

Εξαπέλυσε νέα επίθεση στην κυβέρνηση και κάλεσε τους πολίτες να δώσουν στις αντιδράσεις τους απέναντι στην τρόικα χαρακτηριστικά "παλαϊκού - απελευθερωτικού αγώνα". Ζήτησε να επιδείξουν ανυπακοή και πρόσθεσε πως "αν γίνουν σύντομα εκλογές εμείς θα ρίξουμε λευκό".
Διευκρίνισε ότι η "Σπίθα" δεν πρόκειται να μετασχηματισθεί σε πολιτικό κόμμα.
Ο Μ. Θεοδωράκης υποστήριξε ότι υπεύθυνοι για την παγκόσμια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική κρίση είναι «οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι παράγοντες του αμερικανοεβραϊκού λόμπι».
Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν επίσης τα τα μέλη της προσωρινής συμβουλευτικής επιτροπής,  Κώστας Ζουράρις, καθηγητής πανεπιστημίου - πολιτειολόγος, Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, Δημήτρης Καζάκης, οικονομολόγος και Γιώργος Κασιμάτης, καθηγητής συνταγματικού δικαίου.

Πηγή:http://www.enet.gr

Καί τό Αἴγιο δήλωσε ὅτι δέν θά παραλάβει τήν κάρτα τοῦ πολίτη.

 Άλλη μια φωνή υψώνεται ενάντια στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Στην κατάμεστη αίθουσα της φιλαρμονικής του Αιγίου δήλωσαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου 2011 οι παρευρισκόμενοι ότι δεν πρόκειται να παραλάβουν τις κάρτες του πολίτη. Στην εκδήλωση αυτή ανάμεσα στους
άλλους μίλησαν και οι Αρχιμ. Χρυσόστομος Μυλωνάς ως εκπρόσωπος της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων κ Αιγιαλείας, Αρχιμ Μεθόδιος ηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους, Αρχιμ Νεκτάριος Μουλατσιώτης ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίων Αυγουστίνου κ Σεραφείμ του Σαρωφ Τρίκορφου Φωκίδος, και διάφοροι άλλοι ομιλητές. Όλοι τους δήλωσαν με αυστηρότητα και σθένος ότι δεν πρόκειται να παραλάβουν σε οποιαδήποτε περίπτωση την κάρτα του πολίτη, η οποία ως γνωστόν είναι ένα απόλυτο εργαλείο παρακολούθησης και στέρησης προσωπικής ελευθερίας.

Την εκδήλωση οργάνωσε ο σύλλογος ΚΙΝΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ "Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ" με μεγάλη επιτυχία.

  pentapostagma.gr/http://anavaseis.blogspot.com

Kυριακή τῆς ᾿Aπόκρεω: ῾H δευτερα παρουσία (Αὐγουστῖνος Καντιώτης)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω. Ἂν πιστεύαμε, σήμερα θὰ είχαμε πόνο στὴν καρδιὰ καὶ δάκρυα στὰ μάτια. Ἂν πιστεύαμε, θὰ κρατούσαμε στὸ χέρι κομποσχοίνι σὰν ἐκεῖνο ποὺ κρατοῦσε ὁ ἅγιος Ἀντώνιος στὴν ἔρημο καὶ θὰ ἤμεθα πεσμένοι στὰ γόνατα καὶ θὰ παρακαλούσαμε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους νὰ μᾶς σώσουν. Γιατί; Γιατὶ ἡ σημερινὴ Κυριακὴ διαφέρει ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἄλλες. 52 Κυριακὲς ἔχει ὁ χρόνος καὶ κάθε Κυριακὴ ἔχει τὸ εὐαγγέλιό της. Ἀλλὰ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε τὸ φοβερώτερο ἀπ᾿ ὅλα. Ὅταν τ᾿ ἀκοῦς νομίζεις πὼς ἀστράφτει καὶ βροντάει ὁ οὐρανός, νομίζεις ὅτι πέφτουν ἀστροπελέκια στὰ κεφάλια τῶν ἀμετανοήτων, νομίζεις ὅτι σείεται ἡ γῆ καὶ τὸ σύμπαν. Ἐὰν αὐτὰ ποὺ γράφει τὸ εὐαγγέλιο τὰ πιστεύαμε, θὰ ἦτο πολὺ διαφορετικὰ τὰ πράγματα. Τί μᾶς λέει τὸ εὐαγγέλιο;

* * *

Ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἔρθῃ πάλι. Ἐκεῖνος ποὺ ἦρθε καὶ τὸν περιφρονήσαμε· ποὺ ἔζησε σὰν φτωχός, ὁ φτωχότερος ἀπ᾿ ὅλους· ποὺ δὲν εἶχε σπίτι, δὲν εἶχε ποῦ νὰ γείρῃ τὸ κεφάλι του· ἐκεῖνος ποὺ πείνασε καὶ δίψασε ψάχνοντας νὰ βρῇ τὸ χαμένο πρόβατο· ἐκεῖνος ποὺ τέλος σταυρώθηκε στὸ Γολγοθᾶ· ἐκεῖνος ὁ ἄγνωστος καὶ περιφρονημένος, αὐτὸς θὰ ἔρθῃ πάλι. Θὰ ἔλθῃ ἐν δόξῃ, μετὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων.
Πότε θὰ ἔρθῃ; Ἄγνωστο. Ὡς «κλέπτης» ἐν νυκτί, λέει ὁ διος (βλ. Ματθ. 24,43· Λουκ. 12,39), ξαφνικὰ σὰν τὴν «ἀστραπή» (βλ. Ματθ. 24,27· Λουκ. 17,24). Ὑπάρχουν ὅμως μερικὰ σημάδια, ἀπ᾿ τὰ ὁποῖα μποροῦμε νὰ καταλάβουμε πότε θὰ γίνῃ ἡ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου.
Ποιά εἶνε τὰ σημάδια; Είδατε, ἀγαπητοί μου, τὴν ἀμυγδαλιά; Εἶνε γυμνή. Ὅταν ἡ ἀμυγδαλιὰ βγάλῃ λουλούδια καὶ ἀσπρίσῃ καὶ φαίνεται σὰ᾿ νύφη στολισμένη, λές· Ἔρχεται ἡ ἄνοιξι. Ἔτσι κι ὅταν δοῦμε μερικὰ σημάδια στὸν κόσμο, θὰ καταλάβουμε ὅτι ἔρχεται ὁ βασιλεὺς τοῦ κόσμου. Τὰ σημάδια αὐτὰ μᾶς τὰ εἶπε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὰ ἐξήγησαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Εἶνε σημεῖα στὸν ἥλιο, στὴ σελήνη καὶ στὰ ἄστρα. Ὁ ἥλιος θὰ σκοτισθῇ, ἡ σελήνη θὰ χάσῃ τὸ φέγγος της, τὰ ἄστρα θὰ πέσουν (βλ. Ματθ. 24,29· Λουκ. 21,25). Ἀλλὰ καὶ σημεῖα στὴ γῆ. Ἡ γῆ ποὺ πατοῦμε τί εἶνε; Διάφορα στοιχεῖα. Ὅπως ἡ γυναίκα παίρνει τὸ ἀλεύρι, τὸ ζυμώνει μὲ τὸ νερὸ καὶ τὸ κάνει ψωμί, ἔτσι κι ὁ Θεὸς πῆρε τρία πράγματα, χῶμα – φωτιὰ – νερό, τὰ ζύμωσε καὶ ἔκανε τὴ γῆ. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ ἕνωσε τὰ στοιχεῖα αὐτὰ τῆς γῆς, αὐτὸς θὰ πῇ νὰ διαλυθοῦν πάλι. Παράδειγμα ἡ θάλασσα. Τὰ κύματά της προχωροῦν ἀφρισμένα, ἀλλὰ σταματοῦν στὴν ἀκρογιαλιά. «Ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν» (Ψαλμ. 103,9). Τὴν ἀπέραντη θάλασσα ὥρισε ὁ Θεὸς νὰ τὴν σταματᾷ ἕνα λεπτὸ πραγματάκι, ἡ ἄμμος. Τῆς λέει Ἄλτ, δὲ᾿ θὰ προχωρήσῃς. Τὴν ἡμέρα ὅμως ἐκείνη τὴν φοβερὰ τὰ κύματα ἀφρισμένα θὰ ὑψωθοῦν, θὰ περάσουν τὴν ἀμμουδιά, θὰ προχωρήσουν, θὰ καλύψουν ἐκτάσεις, καὶ μετὰ πάλι θὰ τραβηχτοῦν μὲ θόρυβο, σὰν θεριὸ ποὺ μουγκρίζει. «Σάλος» θαλάσσης θὰ ἀκούγεται, λέει τὸ Εὐαγγέλιο (Λουκ. 21,25). Τὸ νερὸ τῶν ποταμῶν ἐπίσης θὰ λιγοστέψῃ καὶ θὰ ἀλλοιωθῇ. Τὰ δέντρα, λέει ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος, θὰ στάζουν αἷμα. Ἀκόμα θὰ γίνῃ κάποιος «σεισμός» (Ἀπ. 16,18)· ὄχι ὅπως οἱ ἄλλοι σεισμοί, ποὺ εἶνε τοπικοί. Αὐτὸς θὰ εἶνε παγκόσμιος, θὰ σεισθῇ ὁλόκληρος ὁ πλανήτης, καὶ μαζὶ μὲ τὰ παλάτια θὰ γκρεμιστοῦν καὶ τὰ καλύβια· δὲ᾿ θὰ μείνῃ «λίθος ἐπὶ λίθον», ὅπως λέει τὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. 24,2). Καὶ μετὰ θὰ σαλπίσῃ «σάλπιγγα μεγάλη» (ἔ.ἀ. 24,31), σάλπιγγα ἀρχαγγέλου ποὺ θὰ λέῃ· Νεκροί, ἀναστηθῆτε! Καὶ ἀπὸ τοὺς τάφους καὶ κάθε μέρος μὲ τὸ θεῖο πρόσταγμα «οἱ νεκροὶ ἀναστήσονται» (Ἠσ. 26,19· Ἰωάν. 5,21). Αὐτὰ εἶνε μερικὰ ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ θὰ προηγηθοῦν.
Καὶ γιατί θὰ ἔρθῃ πάλι ὁ Χριστός; θὰ ρωτήσετε· ποιός ὁ λόγος; Διπλὸς εἶνε ὁ λόγος. Θὰ ἔρθῃ πρῶτον γιὰ νὰ φανερωθῇ ὅλη ἡ θεότης του. Θυμᾶστε τὴ Μεγάλη Παρασκευή; Ἐπάνω στὸ σταυρὸ φαινόταν ὡς ὁ πιὸ ἀδύνατος ἄνθρωπος. Ἀπὸ κάτω οἱ Ἑβραῖοι σὰν σκυλιὰ λυσσασμένα τὸν ὕβριζαν και τὸν ἔφτυναν. Καὶ μποροῦσε, ἐὰν κουνοῦσε τὸ δαχτυλάκι του μόνο, νὰ κάνῃ κάρβουνο αὐτὴ τὴ γῆ. Δὲν τὸ ἔκανε. Τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὅμως θὰ παρουσιαστῇ μὲ ὅλη τὴ μεγαλοπρέπεια τῆς θεότητός του· καὶ τότε αὐτοὶ ποὺ τὸν βλαστήμησαν καὶ τὸν πότισαν ὄξος καὶ χολή, «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ἰωάν. 19,37). Δεύτερον θὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος γιὰ ν᾿ ἀποδώσῃ δικαιοσύνη. Ἐδῶ στὴ γῆ τώρα δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη. Οἱ ἄνθρωποι στενάζουν ἀπὸ τὴν ἀδικία. Λίμνη εἶνε τὰ δάκρυα τῶν ἀδυνάτων καὶ καταφρονεμένων γιὰ τὴν καταπίεσι καὶ ἐκμετάλλευσι ποὺ δέχονται. Βλέπεις π.χ. ἕναν ὑπάλληλο ποὺ τηρεῖ τὸν ὅρκο του νὰ ζῇ φτωχά, γιατὶ εἶνε τίμιος· καὶ βλέπεις τὸν ἄλλο, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὴ θέσι του, νὰ πλουτίζῃ καὶ νὰ θησαυρίζῃ. Ποῦ εἶνε ἡ δικαιοσύνη; Βλέπεις τὸν πάμπτωχο ἐργάτη νὰ μένῃ σὲ μιὰ παράγκα, καὶ τὸν ἄδικο καὶ ἄσπλαγχνο νὰ ζῇ μέσα στὴν πολυτέλεια καὶ εὐμάρεια. Βλέπεις τὴν τίμια γυναῖκα νὰ ζῇ ἐγκαταλελειμμένη ἀπὸ τὸν ἄντρα της καὶ νὰ τρέχῃ γιὰ νὰ ζήσῃ τὰ παιδιά της, καὶ τὴν ἄτιμη ἀντροχωρίστρα νὰ ζῇ σὰν βασίλισσα.
Ὅλα λοιπὸν αὐτὰ τὰ ἄδικα θὰ τὰ τακτοποιήσῃ ἡ δευτέρα παρουσία. Θὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος γιὰ ν᾿ ἀποδώσῃ δικαιοσύνη στὸν καθένα, νὰ ἀμείψῃ τοὺς δικαίους καὶ νὰ τιμωρήσῃ τοὺς ἀσεβεῖς. Ναί, θὰ κρίνῃ τὸν κόσμο. Πῶς θὰ τὸν κρίνῃ; Θὰ στήσῃ ζυγαριά, ποὺ θὰ τὰ ζυγίσῃ ὅλα. Πρῶτα – πρῶτα θὰ ζυγίσῃ τὰ ἔργα μας, ὅλα ὅσα κάναμε. Καὶ τὰ φανερὰ καὶ τὰ κρυφὰ ποὺ δὲν τὰ εἶδε μάτι ἀνθρώπου. Θὰ ζυγίσῃ ἀκόμη τὰ λόγια μας. Ποιά λόγια; Τὶς φλυαρίες, κουτσομπολιά, κατακρίσεις, συκοφαντίες, αἰσχρολογίες, βλασφημίες, ψέματα, ψευδορκίες… Αὐτὰ ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα σὰν φαρμάκι ὀχιᾶς. Αὐτὰ ποὺ λέμε ἀπ᾿ τὸ πρωῒ ὣς τὸ βράδυ χωρὶς ἔλεγχο, ὅλα θὰ παρουσιαστοῦν γραμμένα ὅπως στὸ μαγνητόφωνο. Τὸ εἶπε καθαρὰ ὁ Χριστός, ὅτι θὰ δώσουμε λόγο γιὰ κάθε «ἀργὸ» λόγο (Ματθ. 12,36). Δὲν σοῦ ᾿δωσε ὁ Θεὸς τὴ γλῶσσα γιὰ νὰ γίνῃ πριόνι τοῦ διαβόλου· σοῦ τὴν ἔδωσε γιὰ νὰ λὲς τὸ «Κύριε, ἐλέησον» καὶ νὰ σκορπᾷς μύρο μὲ τὰ ὡραῖα σου λόγια. Αὐτὴ τὴ γλῶσσα θὰ τὴ ζυγίσῃ καὶ θὰ τὴν κρεμάσῃ ὁ Χριστός. Κ᾿ ἔπειτα μοῦ ᾿ρχονται στὴν ἐξομολόγησι· «Παπούλη, δὲν ἔκανα τίποτε, δὲ᾿ σκότωσα…». Σκότωσες μὲ τὴ γλῶσσα σου, διέλυσες σπίτια, χώρισες ἀντρόγυνα, ἄναψες φωτιές, κατέστρεψες κόσμο. Ἀλλοίμονο, δὲν αἰσθανόμεθα τὴν ἁμαρτωλότητά μας. Θὰ ζυγίσῃ ὅμως τότε ἀκόμη καὶ τὶς σκέψεις μας. Ναί. «Ὤ ποία ὥρα τότε!…», ὅπως ἔψαλαν σήμερα οἱ ψάλτες (αἶνοι Κυρ. Ἀπόκρεω), ποὺ ἔπρεπε νὰ τ᾿ ἀκοῦμε καὶ νὰ κλαῖμε. Θὰ ζυγιστοῦν καὶ οἱ σκέψεις μας, ὅλα τὰ πονηρὰ ποὺ διαλογιζόμεθα μέρα καὶ νύχτα.
Αὐτὸ εἶνε τὸ κριτήριο ποὺ θὰ κάνῃ ὁ Χριστός. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔχει μιὰ ὁμιλία στὴ δευτέρα παρουσία. Εἶμαι, λέει, ἁμαρτωλός, καὶ θὰ ἤθελα κ᾿ ἐγὼ νὰ μὴν ὑπάρχῃ κόλασις, γιατὶ τὴ φοβᾶμαι· ἀλλ᾿ ὅμως ὑπάρχει ἡ κόλασις! Γιὰ ὅλα μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλλῃς· γιὰ ἕνα δὲν πρέπει νὰ ἀμφιβάλλῃς, ὅτι ὑπάρχει κρίσις καὶ ἀνταπόδοσις, ὑπάρχει μέλλουσα ζωή, κόλασις καὶ παράδεισος. Ὑπάρχει ἕνα μάτι ποὺ τὰ βλέπει ὅλα, ὑπάρχει ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾿ ἀκούει ὅλα, ὑπάρχει ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα.

* * *

Ἀδελφοί μου· νὰ ἔχουμε προσοχὴ στὸν βίο μας. Μιά φορὰ περνᾶμε ἀπὸ τὴ φλούδα αὐτὴ τῆς γῆς. Ἂς ἀποφεύγουμε τὸ κακὸ καὶ ἂς κάνουμε τὸ καλό· αὐτὸ θὰ μείνῃ. «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνῄσκοντες ἀπ᾿ ἄρτι», ὅτι «τὰ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ᾿ αὐτῶν» (Ἀπ. 14,13). Ἂς προσέξουμε, διότι δὲν ξέρουμε πότε ἔρχεται ὁ Κύριος. Εμαστε τώρα πιὸ κοντά. Διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα σημάδια, ποὺ επαμε, ὑπάρχει καὶ ἕνα ποὺ ἔγινε στὶς μέρες μας καὶ δὲν τὸ προσέξαμε. Κάπου μιὰ προφητεία λέει, ὅτι ὅταν πλησιάζει ἡ δευτέρα παρουσία οἱ Ἑβραῖοι θὰ φτειάξουν κράτος. Ἔ, τὸ ἔφτειαξαν στὶς ἡμέρες μας, τὸ 1948. Μήπως, λοιπόν, ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα γίνῃ ἡ δευτέρα παρουσία;
Μακάρι ὅταν ἔρθῃ νὰ μᾶς βρῇ μέσ᾿ στὴν ἐκκλησία, τὴν ὥρα ποὺ γίνεται ἡ θεία λειτουργία, τὴν ὥρα ποὺ κοινωνοῦμε τὰ ἄχραντα μυστήρια, τὴν ὥρα ποὺ ἀκοῦμε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Μακάρι νὰ μᾶς βρῇ στὸ σπίτι μέσα ἀγαπημένους ὅλους, συζύγους καὶ παιδιά. Μακάρι νὰ σὲ βρῇ τὴν ὥρα ποὺ κάνεις ἐλεημοσύνη. Μὴ μᾶς βρῇ ποτέ στὴν ἀτιμία καὶ τὴ διαφθορά.
Εθε ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ μετάνοια σὲ ὅλους μας, μικροὺς καὶ μεγάλους, κι ὅταν φθάσῃ ἡ τελευταία μας ὥρα νὰ σφραγίσουμε τὴ ζωή μας μὲ τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42)· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Περάματος – Πειραιῶς τὴν 12-2-1961.

Πηγή:http://fdathanasiou.wordpress.com