Κατήχησις εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης

Κατήχησις τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου εἰς τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου

Περὶ νηστείας, καὶ ὅτι ἡ ἀληθὴς νηστεία τοῦ ἀληθινοῦ ὑποτακτικοῦ ἐστὶ τὸ κόψαι τὸ ἴδιον θέλημα.



Εὐλόγησον πάτερ.

Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ὁ ἀγαθὸς Θεὸς ἡμῶν, ὁ χαρίζων τὴν ζωὴν ἡμῶν, καὶ ἄγων ἡμᾶς ἀπὸ χρόνον εἰς χρόνους διὰ φιλανθρωπίαν αὐτοῦ ἤγαγεν ἤδη ἡμᾶς καὶ ἐν χρόνῳ τούτῳ τῶν ἁγίων νηστειῶν, ἐν ᾧ ἕκαστος τῶν ἀγωνιστῶν ἀγωνίζεται καὶ κοπιάζει ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καθὰ προαιρεῖται καὶ δύναται καὶ ὁ σπουδάζων εἰς τὴν ἐγκράτειαν νηστεύει διπλᾶς καὶ τριπλᾶς ἡμέρας, ὁ δὲ εἰς τὴν ἀγρυπνίαν σπουδάζων ἀγρυπνεῖ, ἀναγινώσκει, προσεύχεται τόσας καὶ τόσας ὥρας· ἄλλος πάλιν εἰς τὰς γονυκλισίας ποιεῖ τόσας καὶ τόσας μετανοίας ἕως ἐδάφους ἢ καὶ ἄχρι τοῦ ὑποποδίου κατὰ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν καὶ ἄλλος ἐπὶ ἄλλῳ τινι τῶν κατορθωμάτων ἀγωνίζεται, καὶ εἰ ἐβούλετό τις ἰδεῖν πολλὴν σπουδὴν καὶ προθυμίαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ὁ μοναχὸς ὁ ὑπὸ τὴν ὑποταγὴν ὢν καὶ ἔχει διακόνημα καὶ ὑπάρχει ἀληθινὸς ὑπήκοος, οὐκ ἔχει τὸν ἀγῶνα ἐν τινι καιρῷ μόνον, ἀλλ᾿ ἐν πάσῃ τῇ ζωῇ αὐτοῦ ἀδιακόπως ἀγωνίζεται· ἀλλὰ τὶς ἐστὶν ὁ ἀγὼν τοῦ ὑπηκόου ὑποτακτικοῦ; καὶ ποῖον ἐστὶ τὸ μέγα κατόρθωμα αὐτοῦ καὶ ὁ στέφανος ὁ λαμπρός; τὸ μὴ θαρρεῖν τῷ ἰδίῳ λογισμῷ, μηδὲ ποιεῖν αὐτογνωμόνως τὸ ἑαυτοῦ θέλημα, ἀλλ᾿ ὅ,τι ποεῖ, ποιεῖ τοῦτο διὰ ἐρωτήσεως τοῦ ἡγουμένου ἢ καὶ τοῦ αὐτοῦ γέροντος ἢ τοῦ οἰκονόμου, ὅπερ ἐστὶ μᾶλλον βελτιώτερον πάντων τῶν καλῶν ἀγωνισμάτων καὶ ὡς ἐν συντόμῳ εἰπεῖν, μαρτυρίου στέφανον κέκτηται ἡ ὑποταγὴ μετὰ τῆς ἀδιακρίτου ὑπακοῆς· ἤτοι τὸ κόπτειν τὸ ἴδιον θέλημα καὶ ποιεῖν τοῦ προεστῶτος αὐτοῦ, ὅπερ ὡς μαρτύριον λογίζεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐκχέει τὸ αἷμα αὐτοῦ διὰ τὸ Χριστόν· ὅμως γνῶμεν καλῶς ἀδελφοὶ ὅτι ἐν ταύταις ταῖς ἁγίαις ἡμέραις γενήσεται ἐναλλαγὴ τῶν φαγητῶν, αὔξησις τῶν γονυκλισιῶν καὶ μετανοιῶν καὶ τῆς ἀκολουθίας καὶ ψαλμῳδίας κατὰ τὴν παραδοθεῖσαν ἡμῖν παλαιὰν παράδοσιν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν· διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς δεξώμεθα προθύμως καὶ περιχαρῶς τὸ δῶρον τῶν νηστειῶν· μὴ σκυθρωπάσωμεν διὰ τὴν κακοπάθειαν καὶ τὸν μαρασμὸν τοῦ σώματος, ἀλλ᾿ ὦμεν χαίροντες διὰ τὴν ὑγείαν καὶ σωτηρίαν τῆς ψυχῆς ἡμῶν.

Διέλθωμεν οὖν τὰς ἁγίας ταύτας ἡμέρας μετὰ ἱλαρότητος προσώπου καὶ καρδίας, ἄκακοι, ἀκατάκριτοι, ἀόργητοι, ἀπόνηροι, ἄφθονοι, μᾶλλον εἰρηνικοί, ἠγαπημένοι πρὸς ἀλλήλους, πρᾷοι, εὐυπήκοοι, πλήρεις ἐλεημοσύνης καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἡσυχίας, ἡσυχάζειν· χρείας καλούσης τοῦ λόγου, ἀποκρίνεσθε μετὰ ταπεινώσεως καὶ εὐλαβείας, φεύγοντες τὴν πολυφαγίαν, πολυλογίαν καὶ τὸν θόρυβον καὶ τὴν ταραχὴν τῶν πολλῶν, ὅπως ποιῶμεν τὰς ὑπηρεσίας ἡμῶν ἀθορύβως καὶ ἀταράχως μᾶλλον δὲ εἰρηνικῶς καὶ ἡσύχως ὡς διάκονοι Χριστοῦ· διότι ὁ θόρυβος καὶ ἡ ταραχὴ προξενεῖ μεγίστην ψυχικὴν βλάβην ἐν τῷ Κοινοβίῳ καὶ τῇ συνοδίᾳ τῶν ἀδελφῶν· πρὸς ἐπιτούτοις πᾶσι χρὴ ἔχειν προσοχήν, καὶ σκοπιάν, μὴ ἀνοίγειν θύραν τοῖς κακοῖς λογισμοῖς εἰσερχομένοις μολύνειν τὴν ψυχὴν ἡμῶν, μηδὲ διδόναι τόπον τῷ διαβόλῳ, καθάπερ διδάσκει ἡμᾶς καὶ ἡ θεία Γραφὴ λέγουσα «ἐὰν ἀναβῇ πνεῦμα τοῦ ἐξουσιάζοντος ἐπὶ σὲ τόπον σου μὴ δός»· διότι ὁ ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος ἐξουσίαν οὐκ ἔχει δυναστεῦσαι ἡμᾶς, ἀλλὰ μόνον ὑποβάλλει κακοὺς λογισμούς, ὠς ὁ ἁλιεὺς τὸ δόλωμα· καὶ ὅταν ἡμεῖς στέργομεν δεχόμενοι αὐτούς, τότε κυριεύει ἡμῶν· ὅταν ἡμεῖς οὐ δεχόμεθα ἀλλὰ πόρρω ἀποβάλλομεν αὐτοὺς διὰ τῆς εὐχῆς καὶ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ἐνδόξου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε ὁ ἐχθρὸς φεύγει ἀφ᾿ ἡμῶν κατῃσχυμένος· καταβάλλωμεν οὖν κόπον καὶ σπουδὴν ἵνα φυλάξωμεν τὴν ψυχὴν ἡμῶν καθαρὰν καὶ ἀμόλυντον ἀπὸ παντὸς ῥυπαροῦ λογισμοῦ καὶ ἄτρωτον ἐκ τῶν βελῶν τοῦ πονηροῦ ὡς νύμφην Χριστοῦ, καὶ οὕτως ἀξιωθείημεν γενέσθαι οἰκητήριον τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ ἀκοῦσαι· «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται»· καὶ ὡς φησιν ὁ Ἀπόστολος, ὅσα ἐστὶν ἀληθινά, ὅσα σεμνά, ὅσα τίμια, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνὰ καὶ καθαρά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα ποιεῖτε, ταῦτα συνδιαλέγεσθε πρὸς ἀλλήλους, καὶ ὁ Θεὸς ἔσται μεθ᾿ ἡμῶν· διὰ τοῦτο φύγωμεν ἀδελφοὶ τὴν γαστριμαργίαν καὶ τὴν μέθην, ἅτινα γεννῶσι πᾶν εἶδος ἁμαρτίας φάγωμεν καὶ πίωμεν μετ᾿ εὐλαβείας καὶ φόβου Θεοῦ, δοξάζοντες τὸν Θεόν, ὅστις ἐλυτρώσατο ἡμᾶς τῆς πλάνης καὶ τῆς ταραχῆς τοῦ κόσμου·

Ἐὰν οὕτω ποιῶμεν ἤδη μέν ἀξιωθησόμεθα φθάσαι καὶ τῆν Κυρίαν ἡμέραν τῆς Χριστοῦ ἀναστάσεως, ἐν δὲ τῷ μέλλοντι αἰῶνι ἐν τῇ ἐξαναστάσει τῶν νεκρῶν ἐπιτευξόμεθα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.
Πηγή:῾Αγία Ζώνη

ΗΧΟΥΝ ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΜΩΜΩΝ!

 

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐνέκρινε τὸ αἴτημα γιὰ τὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ

 

.     Σύμφωνα μὲ πληροφορίες τοῦ Πρακτορείου Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων «Romfea.gr», ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συνεδριῶν της, ἀποφάσισε νὰ ἐνταχθεῖ ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
.     Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἐλήφθη μετὰ ἀπὸ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπέστειλε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅπου ζητοῦσε τὴν ἔνταξη τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ στὸ Ἁγιολόγιο ἑξήντα χρόνια μετὰ τὴν ἀνεύρεση τῶν λειψάνων του.
.      Συνοδικὸς Μητροπολίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, σχολιάζοντας τὴν ἀπόφαση στὴ Romfea.gr, τόνισε ὅτι “ ὁ Ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ τιμᾶται ἀπὸ ὅλους τους Ἕλληνες ὡς Ἅγιος, ἐπίσης ἔχει ἐπιτελέσει πάρα πολλὰ θαύματα, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐξέτασε προσεκτικὰ τὴν ἔκθεση καὶ ἀποφάσισε ὡς ἔπρεπε”.
.       Ἐπίσης, νὰ σημειωθεῖ, ὅτι στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀφίχθη σήμερα καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἁμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος.
.      Οἱ πληροφορίες ἀναφέρουν, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κύριλλος εἶχε συνάντηση τὸ μεσημέρι στὸ Φανάρι, μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ὅπου ἐνημερώθηκε καὶ γιὰ τὴν σχετικὴ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.(…)
.        Τέλος, σύμφωνα μὲ πληροφορίες τῆς «Romfea.gr» στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ στὴ Νέα Μάκρη, αὐτὴ τὴν ὥρα ἠχοῦν οἱ καμπάνες πανηγυρικὰ γιὰ τὰ χαρμόσυνα νέα.

ΠΗΓΗ: «Romfea.gr/ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

᾿Αρνοῦνται νά παραλάβουν τήν "Κάρτα τοῦ Πολίτη" οἱ ῾Iερεῖς τῆς Λαμίας

πηγή: Αναγραφές - αναδημοσίευση απο την Εφημερίδα "Λαμιακός Τύπος"/Αναρτήθηκε από ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ στις 4.3.11

 

Αρνείται να παραλάβει την Κάρτα του Πολίτη η Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδας, όπως επισημαίνεται σε ψήφισμα που εκδόθηκε κατά τη διεξαγωγή του 32ου Ιερατικού Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγ. Παρασκευής Νέας Άμηλιανης.

Σχετικά με το φλέγον αυτό θέμα από την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδας καθίσταται σαφές ότι η «μεθοδευόμενη παραλαβή της Κάρτας του Πολίτη, μας ευρίσκει πολύ επιφυλακτικούς. Οι συνέχεις αναβολές, οι αλληλοαναιρούμενες θέσεις κυβερνητικών παραγόντων, οι πειστικές απόψεις ειδικών επιστημόνων, οι υπεκφυγές των αρμοδίων στις πιεστικές παρακλήσεις της Ιεράς Συνόδου για την αποστολή του σχεδίου νόμου και την απόρριψη της Κάρτας του Πολίτη από Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μας πείθει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάτι μεθοδεύεται «εν κρυπτώ και παραβύστω» και ότι πιθανόν να ευρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων, μη δυνάμενοι να αντιδράσουμε Λόγω ελλείψεως του απαιτουμένου χρόνου. Αναμένοντας την απόφαση της Ιεράς Συνόδου περί του πρακτέου, εκφράζουμε τους φόβους μας και τις επιφυλάξεις μας και διαβεβαιώνουμε τον πιστό Λαό, ότι Κάρτα που έχει τον αριθμό του Αντίχριστου, που δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου και καταργεί τα προσωπικά δεδομένα, δεν πρόκειται να παραλάβουμε....Εναρμονισμένοι με την ελευθερία, την οποία μας χάρισε ο Χριστός, θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι χωρίς παρακολούθηση, χωρίς ομαδοποίηση και χωρίς προγραμματισμένη πορεία . Στο πλαίσιο του Συνεδρίου έγινε επίσης αναφορά και στην κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Το Συνέδριο των Ιερέων και Διακόνων της Ιεράς Μητροπόλεως ξεκίνησε με Αρχιερατική θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδας κ. Νικολάου, με πλειάδα πρεσβυτέρων ενώ έψαλε η Χορωδία των Εφημερίων υπό τη διεύθυνση του Διευθυντού της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως και Λαμπαδαρίου του Μητροπολιτικού Ναού Ανδρέα Ιωακείμ. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και πριν από τη διανομή του Αντιδώρου ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε στο ιερατικό Εκκλησίασμα λόγους παρμένους από το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της ημέρας και τόνισε την σπουδαιότητα του Συνεδρίου. Μάλιστα είπε ότι τα θέματα σήμερα πρέπει να τα δούμε με την υπευθυνότητα και την αποφασιστικότητα της ημέρας της χειροτονίας μας. Μετά το πέρας της κατανυκτικής Θείας Λειτουργίας μεσολάβησε ένα διάλειμμα και άρχισαν οι εργασίες του Συνεδρίου στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού. Έγιναν δύο δεκάλεπτες εισηγήσεις, μία από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Νεόφυτο Ραφαηλίδη. Διδάκτορα της Θεολογίας, με θέμα: Αυτοσυνειδησία, Διακονία και Αποστολή των Ιερέων στις δύσκολες περιστάσεις της σημερινής εποχής και η δεύτερη, από τον Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως, Αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Ζαφείρη, με θέμα: Η Κάρτα του Πολίτη, ευλογία ή κατάρα .
Μόλις τελείωσαν οι εισηγήσεις, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδας πήρε τον λόγο, σχολίασε τις εισηγήσεις, ενημέρωσε το σώμα των Ιερέων για τα τεκταινόμενα και παρουσίασε τη θέση της Εκκλησίας μπροστά στα σύγχρονα προβλήματα. Στη συνέχεια έγιναν παρεμβάσεις και διατυπώθηκαν ερωτήσεις από τους Ιερείς, οι οποίοι συνέταξαν και το ακόλουθο ψήφισμα:
Α) Αναγνωρίζαμε ότι n Πατρίδα μας την περίοδο αυτή διέρχεται μια πολύ σκληρή και πολυμέτωπη κρίση, η οποία έχει καταβάλει αφόρητα το λαό και έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα με την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, την αυξανόμενη ανεργία, την μείωση μισθών και συντάξεων, την αύξηση των φόρων, και με όλα τα επώδυνα μέτρα, που καταιγιστικά λαμβάνονται. Δεν γνωρίζουμε αν φταίει η έλλειψη προνοητικότητος από τους εκάστοτε κυβερνώντες, που με τις παροχές αύξησαν το χρέος , σε σημείο απελπιστικό, ή, την καλλιεργηθείσα νοοτροπία του νεοπλουτισμού στον απλό λαό, που συνήθισε να δαπανά και να απολαμβάνει απερίσκεπτα, ή, αν εκτελείται σχέδιο της παγκοσμιοποιήσεως ώστε να φθάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο, το οποίο ακόμη δεν έχει δείξει το αληθινό του πρόσωπο. Αυτό που γνωρίζουμε και διακηρύττουμε είναι, ότι θα συγκακοπαθήσουμε με τον λαό μας και όπως πάντοτε έπραξε ο Ιερός Έλληνας Κληρικός, δεν θα τον αφήσουμε μόνο στην κρίση αυτή. Όλοι εμείς οι παπάδες της υπαίθρου, των μικρών και μεγάλων ενοριών, θα μοιρασθούμε το καθημερινό μας με τον πεινασμένο, θα οργανώσουμε ομάδες συμπαραστάσεως των εμπεριστάτων αδελφών μας και θα εντείνουμε τις δράσεις μας υπέρ του ποιμνίου μας.
Β) θεωρούμε πλήγμα και χαριστική βολή στην πληγωμένη συνείδηση του λαού μας την επιχειρούμενη από μερικούς αποκαθήλωση των Εκκλησιαστικών και Εθνικών Συμβόλων. Άλλο έρευνα και άλλο προπαγάνδα. Άλλο σεβασμός της διαφορετικότητος και άλλο εμπαιγμός της μοναδικότητος. Επειδή όλοι εμείς οι ιερείς της Φθιώτιδος προερχόμεθα από ήρωες και αγωνιστές της Εθνεγερσίας του 1821 και της Αντιστάσεως του 1940, λυπούμεθα και είμαστε προβληματισμένοι που η Εθνική Τράπεζα, με την οποία η Εκκλησία είχε καλή συνεργασία και οι ενορίες, τα μοναστήρια μας και πολλοί εκ των προσώπων της Μητροπόλεως μας έχουν τις καταθέσεις τους εκεί, χρηματοδότησε το υβριστικό έργο για το 1821.
Γ) Εκφράζουμε την έκπληξή μας και καταθέτουμε την διαμαρτυρία μας για την απαγόρευση διορισμού νεοχειροτονουμένων Ιερέων. Η μείωση των Εφημερίων θα έχει κακό αντίκτυπο στον ίδιο τον λαό της υπαίθρου, ο οποίος θα στερηθεί των ευεργετικών υπηρεσιών του κλήρου, όχι μόνο θρησκευτικών, αλλά και κοινωνικών, τη στιγμή μάλιστα που αποτελούσε σε πολλά χωριά τον μοναδικό και τελευταίο θεσμό που είχε απομείνει. Το μέτρο αυτό, άνισο και άδικο, πλήττει στην καρδιά το Σώμα της Εκκλησίας και αποκαλύπτει ότι οι σχέσεις Συναλληλίας και Φιλαλληλίας περνάνε στο επίπεδο της περιθωριοποιήσεως και απαξιώσεως του έργου της Εκκλησίας, όπως αυτό ενεργείται από τον ταπεινό και αφοσιωμένο παπά του χωριού. Ζητούμε από την Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την απόφαση αυτή και να πράξει βάσει των συμφωνηθέντων και υπογραφέντων από πολλών ετών μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας.
Δ)Ως πιστοί Λειτουργοί του Ιησού, ο οποίος παραγγέλλει δια του Αποστόλου Παύλου: «πάσα ψυχή εξουσίας υπερέχουσαις υποτασσέσθω» (Ρωμ. ιγ',1)Είμεθα νομοταγείς και σεβόμεθα τον πολιτικό κόσμο του κράτους μας, ο οποίος έχει την ευθύνη της διαχειρίσεως όλων των θεμάτων της Πατρίδος μας. Παράλληλα όμως ο ίδιος ο Κύριος μας επιτάσσει, διά στόματος Πέτρου, στις Πράξειs των Αποστόλων: «δει πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. ε 29). Δια τούτο πάνω από κάθε νόμο βάζουμε τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου, ο οποίος τα πάντα ορίζει προς το συμφέρον του ανθρώπου.
Ε) Δηλώνουμε, ότι στην κρίσιμη αυτή καμπή της Πατρίδας μας και της Εκκλησίας μας, θα είμαστε στο πλευρό των τίμιων πολιτικών και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, για την αντιμετώπιση όλων των δυσάρεστων καταστάσεων, που προκύπτουν λόγω της συγχύσεως και των ποικίλων δυσκολιών, υπερασπιζόμενοι το Ελληνορθόδοξο ήθος και τα προνόμια του Ελληνικού Λαού.

Μέντιουμ στά δίχτυα τοῦ ΣΔΟΕ. Στούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους βρέθηκαν ἑκατομμύρια εὐρώ

Στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ μπήκαν για άλλη μία φορά, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, αλλά αυτή τη φορά και... μέντιουμ που στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους βρέθηκαν εκατομμύρια ευρώ, ενώ είχαν δηλώσει ελάχιστα ποσά στις φορολογικές τους δηλώσεις.

Είναι η πρώτη φορά που το ΣΔΟΕ στοχοποιεί μέντιουμ και τα αποτελέσματα των ελέγχων του είναι εντυπωσιακά. Όλοι αυτοί οι νέοι φοροφυγάδες που πιάστηκαν από το ΣΔΟΕ πρόκειται να οδηγηθούν, όπως δήλωσαν στελέχη του ΣΔΟΕ, στην εισαγγελία. Συγκεκριμένα εντοπίσθηκαν:

Τέσσερα μέντιουμ βρέθηκαν ο καθένας με τραπεζικούς λογαριασμούς από 2 έως 2,5 εκατ. ευρώ. Το ΣΔΟΕ ανακάλυψε και πώς έως τώρα ορισμένα μέντιουμ απέφευγαν την εφορία.

Εβαζαν αγγελίες στις εφημερίδες ότι δήθεν μπορούσαν να δώσουν συμβουλές (για επαναπροσέγγιση ατόμων, πρόβλεψη του μέλλοντος, λύση μαγικών κτλ.) και εν συνεχεία όταν κάποιοι έπεφταν στα δίχτυά τους και τηλεφωνούσαν, τους ζητούσαν να καταθέσουν σε τράπεζα από 300 έως 350 ευρώ για να προχωρήσουν περαιτέρω.

Τα μέντιουμ που πιάστηκαν στα δίκτυα του ΣΔΟΕ δεν είχαν καν δηλώσει επάγγελμα και βεβαίως ΦΠΑ.

 

«Το Βήμα»01/03/2011

 /ΑΚΤΙΝΕΣ

H οικογένεια Παπανδρέου και η Εκκλησία Μια άγνωστη ιστορική πληροφορία προς γνώση του πρωθυπουργού, της οικογενείας του και των συνεργατών του

από τον καθηγητή και ιστορικό Αριστείδη Πανώτη

Σε περιόδους κρίσεων των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας  για διοικητικά κυρίως ζητήματα ή για την επιπλέον  εξάντληση της εκκλησιαστικής περιουσίας,  προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση του κλήρου στις αντικανονικές μεθοδεύσεις του κράτους, η πλέον θρασεία και σκληρή απειλή του Καίσαρα είναι η διακοπή του παρεχόμενου στους εκκλησιαστικούς  «επιδόματος» ή και του  μισθού!  Ένας παλαιός θυμόσοφος αρχιερέας έλεγε προς γνώση και συμμόρφωση των νεοτέρων, « Αν δώσεις μια οδοντογλυφίδα, σε ένα Νεοέλληνα, ιδίως απ’ αυτούς που ξεκινά το επίθετό του με το «παπά», τότε στα δόντια του θα ανακαλύψεις  ψίχουλα  από τα «πρόσφορα» που έφαγε και μεγάλωσε η οικογένειά του», δηλαδή,  πως ο γόνος της οικογένειας που τώρα  απειλεί με πείνα  τους ιερωμένους  δεν πρέπει να ξεχνά πως υπάρχει και συνεχίζει τη ζωή του γιατί οι πρόγονοί του διατράφηκαν και σταδιοδρόμησαν από τις «λειτουργιές» των πιστών  στην Εκκλησία.
       
Και για να επιβεβαιώσω την αλήθεια αυτή σήμερα καταθέτω την ακόλουθη πραγματική ιστορία που είναι ασφαλώς εντελώς άγνωστη στους σήμερα κυβερνώντες, αλλά ακόμη και στους βαττολογούντες εκ του ιερού καταλόγου! Αυτό το πράττω μήπως και αναλογιστούν τις ευθύνες που έχουν οι διαχειριζόμενοι πρόσκαιρα  τα της Πολιτείας και της Εκκλησίας για την πολιτική και εκκλησιαστική κακοδαιμονία που υπέθαλψαν στις ημέρες τους, η οποία και  θα κατακριθεί αυστηρότατα  από όσους θα μας διαδεχθούν. 
      
Στα τέλη του 19ου  αιώνα ένας από τους έντιμους κληρικούς της εποχής που είχε την τόλμη  μαζί με άλλους να καταγγείλει τους «Σιμωνιακούς» αρχιερείς - που αγόρασαν την εκλογή τους σε μητροπόλεις - και γι’ αυτό υπέστη τα πάνδεινα με εξορίες και διωγμούς από τα επίορκα μέλη της τότε Ιεράς Συνόδου, ήταν ο περίφημος Ιερόθεος Μητρόπουλος, αδελφός του παππού του μεγάλου μαέστρου. Ο Ιερόθεος τελικά εκλέχτηκε μητροπολίτης Πατρών το 1892!  Στα λίγα χρόνια της εκεί ποιμαντορίας του θεμελίωσε στην πρωτεύουσα της Αχαΐας τέτοια πνευματική αναγέννηση που επέδρασε σε μητροπόλεις και μοναστήρια και αδελφότητες  όλο τον 20ο  αιώνα.

Ο γιος του παπά-Ανδρέα, Γεώργιος Παπανδρέου με τον Ελευθέριο Βενιζέλο

Ξεκίνησε την αρχιερατεία του παίρνοντας κοντά του ένα νεόφυτο κληρικό από την Χάλκη, τον Σιφναίο Πολύκαρπο Συνοδινό που τον διόρισε ιεροκήρυκα της μητροπόλεως. Ο Πολύκαρπος ήταν άνδρας πολυτάλαντος και ζηλωτής που όργωσε την μεγάλη επαρχία στην οποία τότε περιλαμβάνονταν και η Ηλεία. Μετά διετέλεσε μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως και αργότερα Μεσσηνίας.

Σε ένα τελευταίο ορεινό χωριό του Ερύμανθου, το Καλέντζι υπηρετούσε στην ενορία του Αγίου Ιωάννη ένας πτωχός αγρότης ιερέας ο παπά Ανδρέας Σταυρόπουλος και είχε δύο αγόρια τα οποία έδειχναν μεγάλη αγάπη στα γράμματα.Τον μικρότερο, τον  Γιώργο, τον πρόσεξε ο π. Πολύκαρπος γιατί ταίριαζε στην ηλικία με τον ανεψιό του, τον Θεοδόση Σπεράντζα, τον οποίο είχε καλέσει από τη Σίφνο για να τελειώσει κοντά του το σχολαρχείο στην Πάτρα.  Στο σπίτι που έμενε ο ιεροκήρυκας υπήρχε κενό δωμάτιο που  έμενε ο μικρός Θεοδόσης και προσφέρθηκε να φιλοξενήσει εκεί και τον Γιώργο του παπά Ανδρέα Σταυρόπουλου για να πηγαίνουν μαζί στην ίδια τάξη με τον ανεψιό του.

Έτσι, ο Γιώργος και ο Θεοδόσης από συγκάτοικοι και  συμμαθητές έγιναν αδελφικοί φίλοι. Μάλιστα η φιλία τους ήταν τόσο δυνατή που ο π. Πολύκαρπος παρεκάλεσε τον μητροπολίτη Ιερόθεο να μεταθέσει τον παπα-Ανδρέα Σταυρόπουλο σε μια καλή ενορία στην Πάτρα για να μπορέσει να βοηθήσει τον Γιώργο στις σπουδές του μετά το σχολαρχείο. Αυτό έγινε και ο παπά Ανδρέας έστησε την οικογένειά του στην Πάτρα και είχε την οικονομική ευχέρεια να βοηθήσει τον Γιώργο να σπουδάσει στην Νομική Σχολή των Αθηνών και μετά στην Γερμανία. Το ίδιο έπραξε και ο π. Πολύκαρπος για τον ανεψιό του τον Θεοδόση και τον έστειλε να σπουδάσει στην Φιλοσοφική των Αθηνών.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου

Στο διάστημα της παραμονής τους στην Αθήνα είναι και πάλι συγκάτοικοι και ζουν σαν αδέλφια. Στο Πανεπιστήμιο  ο Γιώργος αποφασίζει να εκφράσει δια βίου την ευγνωμοσύνη του στον πατέρα του που άνετα τον σπούδασε με το πετραχήλι του και εγκαταλείπει το κοινόχρηστο επώνυμο «Σταυρόπουλος» και μεταβάλλει το λειτούργημα και το όνομα του παπά-Ανδρέα σε επώνυμο! Είναι η εποχή που ο νεαρός Γιώργος Παπανδρέου, πλέον,  προσανατολίζεται να σταδιοδρομήσει και ως πολιτικός στο νεοσύστατο κόμμα των Φιλελευθέρων. 
         
Σε όλη την πολιτική πορεία του ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι κοντά στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Από την Πρέβεζα που πρωτοδιορίστηκε Νομάρχης μέχρι την Μυτιλήνη. Ο υψιπετής Γιώργος και ο ρομαντικός Θεοδόσης συνυπάρχουν και εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο ακόμη και στα αισθηματικά τους θέματα. Έτσι, όταν ο Γιώργος ερωτεύθηκε την Σοφία Μινέϊκο, ο Θεοδόσης τους στεφάνωσε.

Ο Γιώργος αναδέχθηκε  ο επιτυχημένος υπουργός της Παιδείας και ο οργανωτής όλης της εκκλησιαστικής νομοθεσίας 1930 -1932 δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του πατέρα του και του ίδιου προς την Εκκλησία. Πριν πράξει αυτό,  θέλει να μάθει τα της Εκκλησίας και στέλνει τον Θεοδόση ως  Επίτροπο Επικρατείας στην Ιερά Σύνοδο. Εκεί ο Θεοδόσης συνδέεται με τους αρχιερείς  μέχρι την εποχή του Μεταξά που τον αντικαθιστούν με τον δάσκαλό μου Λεωνίδα Φιλιππίδη .   Το 1956 ο Θεοδόσης επανέρχεται επί αρχιεπισκόπου Δωροθέου ως διευθυντής του περιοδικού «Εκκλησία» και συνέστησε  τον «Εφημέριο» μέχρι τα γεγονότα του 1967, που και πάλι τον  απομάκρυναν και τον διαδέχθηκε ο καθηγητής Κ. Μπόνης.   
        
Τώρα, ο μεν Γεώργιος Παπανδρέου και ο εγγονός του παπα-Ανδρέα, Ανδρέας, αναπαύονται παρά την είσοδο του Α΄  Κοιμητηρίου Αθηνών με τιμές, ενώ ο τάφος του παπά-Ανδρέα, της πρεσβυτέρας  και του φονευθέντος στο Μπιζάνη το 1912 μεγαλύτερου γιου τους, παραμένει φτωχός και απεριποίητος στο Κοιμητήριο του χωριού. Και το μόνο που θυμίζει τον  γιο του παπα-Ανδρέα  στην πλατεία στο  Καλέντζι είναι ο χάλκινος ανδριάντας του.
       

Ο δισέγγονος του παπα-Ανδρέα, σημερινός Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου

Η Εκκλησία όμως θυμάται και όταν χρειάζεται πρέπει να υπενθυμίζει στο δισέγγονο του παπα-Ανδρέα και σημερινό πρωθυπουργό πως έχει γονίδιο ιερατικό και «στα δόντια του υπάρχουν ακόμη ψίχουλα από τις προσφορές του προπάππου του». Επομένως, να μην επιτρέψει σε κανένα «αμνήμον» Μνημόνιο να αδικήσει τους συλλειτουργούς και διαδόχους του προπάππου του, γιατί όπως υπάρχει η «Δεξιά του Κυρίου», που την καταχράστηκαν μερικοί «δεξιοί», έτσι υπάρχει και η «Αριστερά του Κυρίου», που όπου πέσει εξαφανίζει απογόνους, πλούτη και δόξες για  γενεές.

Όσοι μεγάλωσαν, σπούδασαν και απέκτησαν  περιουσία και απογόνους από το θυσιαστήριο να μην ξεχνούν ότι  έφαγαν «Άρτο» από την Εκκλησία,  γιατί  είναι ο μόνος επιούσιος Άρτος που πραγματικά φαγώθηκε από όλους τους Νεοέλληνες!amen

Οι απόγονοι του φτωχού ιερέα από το Καλέντζι. Γεώργιος, Ανδρέας, Γιώργος Παπανδρέου
Πηγή:amen.gr

᾿Αποδοκιμασία Πάγκαλου στό Παρίσι...γιατί ἡ πρόκληση ἔχει καί ὁρισμένα ὅρια!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΠΡΩΤΕΙΟΥ" ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ “ΠΡΩΤΕΙΟΥ” ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΩΣ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ

Τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου

========

Εὐχαριστοῦμε θερμά τήν Ἀδελφότητα τοῦ “Σωτῆρος” γιά τήν ὅλη προσφορά της στήν Ἐκκλησία καί τόν σθεναρό ἀγώνα της ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τό πιό κάτω ἄρθρο - εἰκάζω - ἀνήκει στή δόκιμη θεολογική πέννα τοῦ κορυφαίου ὀρθόδοξου θεολόγου κ. Νίκου Βασιλειάδη. Ἄν τό κείμενο αὐτό δέν ἀνήκει στον κ. Βασιλειάδη, αὐτό θά μᾶς δώσει ἀκόμη μεγαλύτερη χαρά, ἐπειδή σημαίνει ὅτι ὑπάρχουν και ἄλλοι πολύ ἀξιόλογοι θεολόγοι στην αδελφότητα που έχουν τη θεολογική επάρκεια να κάνουν αυτού του επιπέδου τις αναλύσεις και οι οποίοι μπορούν με απλότητα και σαφήνεια να μας οδηγήσουν στις ρίζες της παναίρεσης του Οικουμενισμού.

Μέσα σε λιγες παραγράφους το σχόλιο του “Σωτήρος” ξετινάζει κυριολεκτικά το κακόδοξο κείμενο της Ραβέννας που αποτελεί την κορυφαία έκφραση και το αποστάλαγμα των οικουμενιστικών σχεδιασμών του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Περγάμου Ιώαννη (Ζηζιούλα) του και επιτελάρχη των Οικουμενιστικών σχεδιασμών.

Ευχαριστούμε θερμά, καλοί πατέρες και αδελφοί.

Παράλληλα να επαινέσουμε, για μια ακόμη φορά, με όλη μας την καρδιά, το εξαίρετο ιστολόγιο “Χριστιανική Βιβλιογραφία” για την εντόπιση και ψηφιοποίηση του σχολίου του Σωτήρος καθώς και για το εύστοχο και λίαν αποκαλυπτικό εισαγωγικό σχόλιο που παραθέτει.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κείμενα που μας έδωσαν την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.

*****

Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ “ΔΟΥΡΕΙΟ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ” ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ

=========

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

========

Ἡ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ καὶ ἡ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ εἶναι τὰ βασικὰ συνθήματα τῆς ἐποχῆς μας. Σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Τὸ βλέπουμε στὴν ΙΣΤΟΡΙΑ· τί ἐργολαβία Ἀλλοτριώσεως καὶ παραχαράξεως ἔχει ἀναληφθεῖ, ὥστε νὰ καμφθεῖ τὸ φρόνημα καὶ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ …ΚΑΛΗ -“ὄχι πλέον γειτονία”- ἀλλὰ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ…! 

. Ἀλλὰ καὶ ἡ ΘΕΟΛΟΓΙΑ δὲν πάει πίσω. Πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ψευδ-ΕΝΩΣΗ μὲ τὸν Παπισμό. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιοῦνται ὅλα τὰ “ἐργαλεῖα”: θεολογικὰ ἐπικοινωνιακά, λειτουργικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, κλπ. «Κάνε-κάνε θὰ ἰσοπεδώσουμε τὶς ἀντιστάσεις τους καὶ θὰ ἀλλάξουμε τὰ μυαλά τους. Κι ὅσους μείνουν ἀνυπότακτοι θὰ τοὺς κλωτσήσουμε στὸ χαντάκι μὲ τὴν ρετσινιά τοῦ γραφικοῦ, τοῦ φανατικοῦ, τοῦ στενοκέφαλου».

Ὅπως λοιπὸν ἐπιχειρεῖται π.χ. ἡ πληθωρικὴ νεοενθουσιαστικὴ ἐπανενεργοποίηση τῆς Λειτουργίας τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου, ὡς λειτουργικὸ προγεφύρωμα, ἔτσι καὶ σὲ ἐπὶ μέρους θεολογικὰ θέματα ἐπιχειρεῖται ἡ ἐξασφάλιση θεωρητικῶν προϋποθέσεων χαλκευμένων οὕτως ὥστε νὰ έξυπηρετεῖται ὁ κύριος σκοπός: Ἡ ἀλλοτρίωση τῆς Πίστεως ἡ ὑπονόμευση καὶ ἀλλοίωση τοῦ Ἤθους (Ἐδῶ ἐπίσης ἐντάσσονται καὶ οἱ περιβόητες «μεταφράσεις» ἀλλὰ καὶ τὸ ἤδη ἀνατεῖλαν θέμα τῆς πολιτικῆς, ἀστικῆς περιβολῆς τῶν κληρικῶν. Ἐπ᾽ αὐτοῦ θὰ ἐπανέλθουμε).

. Δὲν θὰ μείνει τίποτα ὄρθιο !

*****

Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ
-Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός Δ´-

περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

. Κατὰ τὴν κοινὴ συνέντευξη τύπου στὴν Βιέννη ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Περγάµου κ. Ἰωάννης ἀναφέρθηκε καὶ στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας δηλώνοντας πὼς «Σὲ γενικὲς γραµµὲς οἱ βασικὲς ἰδέες τῆς Ραβέννας εἶναι ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες». Πρέπει ὅμως νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς αὐτὲς οἱ ἰδέες; Καὶ ἔχουν γίνει τάχα ἀποδεκτές;

. Τὸ «Κείµενο τῆς Ραβέννας» παρουσιάστηκε ὡς ἀποτέλεσµα τῆς 10ης Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, ποὺ συνῆλθε ἀπὸ 8-14 Ὀκτωβρίου 2007 στὴ Ραβέννα τῆς Ἰταλίας. Τὸ κείµενο ὅμως αὐτὸ εἶναι λανθασµένο στὸν πυρήνα του καὶ ἀπολύτως ἀπαράδεκτο, διότι ἔχει ὡς βάση του τὴν λεγοµένη Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀνάγει ἕνα, βασικὸ µέν, ἀλλ᾽ ἐπιµέρους παρ᾽ ὅλα αὐτά, θέµα σὲ ἀπόλυτη ἀλήθεια περὶ τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ θεία Εὐχαριστία περιέχει καὶ φανερώνει ὅλη τὴν ἀλήθεια περὶ τῆς Ἐκκλησίας.

. Τὴν ἰδέα τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας τὴν εἰσηγήθηκε πρῶτος ὁ Ρῶσος θεολόγος πρεσβύτερος Νικόλαος Ἀφανάσιεφ, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πλήρης καὶ καθολικὴ ὁπουδήποτε τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Μιὰ τοπικὴ Ἐκκλησία, ὅταν συνέρχεται σὲ εὐχαριστιακὴ σύναξη καὶ ἔχει ἀποστολικὴ διαδοχή, εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καί Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὅλος παρὼν στὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας της. Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Ἀφανάσιεφ, εἶναι στὴν πληρότητά της ἐκεῖ ὅπου τελεῖται ἡ εὐχαριστιακὴ σύναξη.

. Ἡ Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία ἀναµφιβόλως ἔχει πολλὰ καὶ σηµαντικὰ θετικὰ στοιχεῖα, γι᾽ αὐτό καὶ φαίνεται ἑλκυστική, συναρπαστικὴ καὶ ὀρθόδοξη, ἀφοῦ ἔχει κέντρο της τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι δὲν γίνεται εὔκολα ἀντιληπτὴ ἡ ἀντορθόδοξη καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνη µονοµέρειά της. Μάλιστα οἱ ὑποστηρικτές της κάθε ἐπικριτικὴ γι᾽ αὐτὴ γνώµη τὴν ἀπαξιώνουν ἀσυζητητὶ καὶ τὴν ἀποδίδουν σὲ ἐπίδραση τοῦ δυτικοῦ σχολαστικισµοῦ, ποὺ τὸν θεωροῦν πρῶτο ἐχθρὸ τῆς θεωρίας τους.

. Ποῦ ὅμως στηρίζεται ἡ θεωρία; Χωρὶς ὑπερβολὴ σὲ πολὺ ἀσταθῆ θεµέλια. Κάποιες ἐκφράσεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κάτι, ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο Ἀντιοχείας, λίγα ἀρεοπαγιτικὰ καὶ ἀντίστοιχα τοῦ ἁγίου Μαξίµου… Καὶ ἕνα κείµενο τοῦ ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, ὅλα παρερµηνευόµενα καὶ ὁδηγούµενα σὲ ἔννοιες ποὺ δὲν περιέχουν. Φέρνουν ὅμως καὶ µία ἄλλη ἀπόδειξη: ἡ λαϊκὴ ἔκφραση, λένε, «πάω στὴν Ἐκκλησία», ταυτίζει τὴν Ἐκκλησία µὲ τὴν Εὐχαριστία καὶ φανερώνει ὅτι ἡ θεωρία τους εἶναι ἀληθινή!

. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πατερικὸ κείµενο ποὺ νὰ µιλάει καθαρὰ καὶ χωρὶς ἀµφιβολίες γιὰ τέτοια θεωρία. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴν ἐπιχειρηµατολογία τους ὅλοι οἱ µεγάλοι Πατέρες: Δὲν ὑπάρχουν Ἀθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστοµος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλοι Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύµων, Δαµασκηνός, Συµεὼν Νέος Θεολόγος, Γρηγόριος Παλαµᾶς…

. Μάλιστα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς ἀποβάλλεται ἐν ψυχρῷ, διότι µετὰ τὸν σχολαστικισµὸ δεύτερος µεγάλος ἐχθρὸς τῆς θεωρίας εἶναι, κατὰ τὸν Μητροπολίτη Περγάµου, ὁ Μοναχισµὸς «µὲ µία µονοσήµαντη ἑρµηνεία τοῦ Ἡσυχασµοῦ καὶ τῆς θεολογίας τοῦ Γρηγορίου Παλαµᾶ» («Θεολογία», τεῦχος 40 τοῦ 2009, σελ. 13). Ἡ λέξη «µονοσήµαντη» ἐτέθη µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ ἀµβλύνει τὴν ἀπίστευτη ἐκτροπή. Ἡ προκρούστεια Εὐχαριστιακη Ἐκκλησιολογια ἐξοστρακίζει τὸν Μοναχισµὸ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνεῖται τὴν θεολογικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ, ἡ ὁποία ἀνέκαθεν ἦταν κόκκινο πανὶ γιὰ τοὺς Παπικούς.

. Τὸ σηµαντικὸ ὡστόσο εἶναι ὅτι σὲ ἀντίθεση µὲ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία, ποὺ ἀρνεῖται νὰ τὴν δεχθεῖ, τὴν θεωρία αὐτὴ τὴν ἔχει ἀποδεχθεῖ πλήρως ὁ Παπισµός. Καὶ γιατί νὰ µὴ τὴν ἀποδεχθεῖ, ἀφοῦ εἶναι κοµµένη καὶ ραµµένη πάνω στὰ δικά του µέτρα; Διότι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο τὴν ἐπινόησε ὁ Ἀφανάσιεφ εἶναι τὸ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.

. Ἐπειδὴ µὲ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, λέει ὁ Ἀφανάσιεφ, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ βγεῖ κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσµα ἀλλὰ ἁπλῶς ἀναξέονται παλιὲς πληγές, γι᾽ αὐτὸ ἡ κάθε Ἐκκλησία ἂς ἀναγνωρίσει στὶς ἄλλες τὴν καθολικότητα µόνο µὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι τελοῦν µὲ ἀποστολικὴ διαδοχὴ τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι οἱ χωρισµένες Ἐκκλησίες µποροῦν νὰ ἑνωθοῦν διὰ τῆς ἀγάπης, χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συµφωνήσουν στὰ θέµατα τῆς πίστεως. Ἡ κάθε Ἐκκλησία θὰ κρατήσει τὰ δόγµατά της µόνο γιὰ τὸν ἑαυτό της!

. Αὐτὴ εἶναι σὲ πολὺ γενικὲς γραµµὲς ἡ θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ, τὴν ὁποία ἔθεσαν ὡς βάση τοῦ Κειµένου τῆς Ραβέννας οἱ δύο πλευρὲς καὶ ἡ ὁποία βολεύει πλήρως τὸν Παπισµὸ στὸ νὰ κρατήσει ἀπείρακτες τὶς πλάνες του.

. Στὴν θεωρία ὅμως τοῦ Ἀφανάσιεφ ὑπῆρχε ἕνα κενό. Ὄχι µόνο δὲν προέβλεπε τὴν θέση ἑνὸς Πρώτου σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαξίωνε. Ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ θετικὰ τῆς λαθεµένης θεωρίας του, πράγµα βέβαια ποὺ δὲν βόλευε τὸν Παπισµό. Ἔ! Αὐτὸ τὸ κενὸ φρόντισε ὁ Μητροπολίτης Περγάµου νὰ τὸ συµπληρώσει, διορθώνοντας τὴν θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ. Ὅπως τὸ δηλώνει ρητὰ στὸ παραπάνω κείµενό του (σελ. 20 καὶ ἑξῆς), «οἱ θέσεις τοῦ Αfanasιef πρέπει νὰ διορθωθοῦν σ᾽ αὐτὸ τὸ σηµεῖο». Καὶ διορθώθηκαν ὄντως, διότι ἔτσι ἐµφανίζονται στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας, ὅπου αὐθαίρετα ἡ διάταξη τοῦ 34ου ἀποστολικοῦ κανόνα περὶ τοῦ πρώτου τῇ τάξει τῆς ἐπαρχιακῆς διοικήσεως ἐπεκτείνεται καὶ σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δηµιουργεῖται τὸ ὑπόβαθρο γιὰ ἀναγνώριση τῆς παγκόσµιας ἐξουσίας τοῦ πάπα, µὲ τὴν διαφορὰ µόνον ὅτι ντύνεται µὲ ἔνδυµα συνοδικότητας καὶ δὲν ἀναφέρεται στὸ ὑποτιθέµενο πρωτεῖο τοῦ Πέτρου ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πάπας εἶναι προεστὼς τῆς Εὐχαριστίας τῆς πρώτης τῇ τάξει τοπικῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώµης.

. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου ἔχει αὐξηµένο κύρος µεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων καὶ γι᾽ αὐτὸ ἴσως διστάζουν νὰ διαφοροποιηθοῦν ἀπὸ τὶς ἰδέες του. Ἔτσι ὅμως ὁδηγοῦνται σὲ καίρια ἐκτροπή. Ἡ θεωρία περὶ Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας εἶναι νέα ἐφεύρεση, δὲν εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντιτίθεται στὴν οἰκουµενικὴ Ἐκκλησιολογία τῆς Παραδόσεως καὶ ἀποτελεῖ σύγχρονο Δούρειο Ἵππο ψευδενώσεως µὲ τὸν Παπισµό, καὶ ἴσως ὄχι µόνο µ᾽ αὐτόν.

. Αὐτὴ ἡ θεωρία εἶναι τὸ µοντέλο ἑνότητας γιὰ τὸ ὁποῖο, ὅπως σηµειώσαµε στὸ προηγούµενο ἄρθρο, ἔκαναν λόγο οἱ δύο συµπρόεδροι καὶ τὸ ὁποῖο ὀρθοδόξως εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτο.

. Ἂς ἀναµετρήσουν συνεπῶς ὅλοι τὴν µεγάλη εὐθύνη τους καὶ ἂς ἀλλάξουν πορεία, πρὶν ἐκραγεῖ τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀντιδράσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Παπικὸ ζυγό, ὅπως κι ἂν τὸν ὡραιοποιήσουν, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθεῖ!

ΠΗΓΗ: http://panayiotistelevantos.blogspot.com/ Χριστιανική Βιβλιογραφία, (Περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2018, 01.03.2011,) Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» ,