Περί πραότητος καί ἀνεξικακίας - Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι. Άκου τη συμβουλή μου: Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση.
Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πης: "Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις.
Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω". Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.
Σου είπε ο αδελφός σου ότι είσαι ύπουλος! Πάρε το για αστείο, και μη σου κακοφανή!
Αλλά, κι άν ακόμη το εννοούσε, σε ερωτώ: Μήπως στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι ύπουλοι; Ποιός μπορεί να ισχυρισθή πως είναι παντού και πάντοτε ευθύς και ειλικρινής; Πες ότι σου το είπε αυτό ο αδελφός σου κατά παραχώρηση Θεού, για να ταπεινωθής και να διορθωθής. Και εσύ να νοιώθης όχι αντιπάθεια, αλλά αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον αδελφό σου, που, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, σε βοηθά να διορθωθής και να σωθής!
Όταν σε λυπούν ή όταν σε προσβάλλουν, τότε να ενθυμήσαι τα Πάθη του Κυρίου μας: Όταν τον ύβρισαν, αυτός δεν ύβριζε  όταν τον ειρωνεύονταν, αυτός δεν ειρωνευόταν  όταν τον κτυπούσαν, αυτός δεν κτυπούσε  όταν τον κακολογούσαν, αυτός δεν κακολογούσε αλλά σ’ όλα αυτά ανταποκρινόταν με ηρεμία: "Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού" (Ιω. ιη’ 23). Και προσευχόταν για τους σταυρωτές Του. Να ζούμε, όπως έζησε ο Χριστός  δηλαδή με ταπείνωση, με υπακοή, με ανεξικακία.

Να φροντίζουμε να Τον μιμούμαστε, όσο γίνεται, σε όλα. Μετά χαράς να βαδίζουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, και να μισούμε τον φαρδύ και αστόχαστο βίο.
Πρόσεξε να μη σου κακοφαίνεται, όταν σου πουν λόγο σκληρό. Οι λόγοι οι σκληροί, οι υβρισιές, οι καταφρονήσεις απαλλάτουν τον άνθρωπο από τους κακούς λογισμούς, και μάλιστα τους αισχρούς. Τον απαλλάτουν απ’ όλα τα πάθη, αρκεί να υπομένη όλα αυτά αγόγγυστα. Όταν φθάσης στο σημείο να ευχαριστείσαι, όταν σε καταφρονούν, σε υβρίζουν και σε συκοφαντούν, τότε να ξέρης σίγουρα ότι θα απολαύσης στέφανον αμάραντον στους ουρανούς.
Αν σε κοροϊδεύουν, εσύ κάνε καλούς λογισμούς, παίρνε το π.χ. για αστείο, και έτσι φεύγει εύκολα η παρεξήγηση και το σκάνδαλο. Να σας πω ένα παράδειγμα: Στο διακόνημα της γεωργίας, είχα δύο λαϊκούς βοηθούς, μισθωτούς της Μονής.
Ο ένας ήταν έμπειρος στη γεωργία, ενώ ο άλλος εργαζόταν προηγουμένως ως κουρέας, και μόνο πρόσφατα είχε αρχίσει να επιδίδεται και αυτός στη γεωργία. Ο έμπειρος ήταν μικρότερος στην ηλικία από τον άλλο. Κι όμως τον πείραζε, αποκαλώντας τον "ψωμά", υπονοώντας ότι δεν ήταν άξιος στη δουλειά του, αλλά μόνο για να τρώη ψωμί ήταν ικανός.
Όμως ο άλλος ήταν πράος και ανεξίκακος, άν και ήταν μεγαλύτερος και είχε και δέκα παιδιά. Έλεγε με τον λογισμό του: "γιατί να μου κακοφανή, άν με αποκάλεσε "ψωμά"; Ας τον να λέη. Δεν πειράζει!" Δηλαδή ταπεινώθηκε εκούσια, εξέλαβε την προσβολή για αστείο, δεν στενοχωρήθηκε, και έτσι κέρδισε ό,τι πιο πολύτιμο: Τη Χάρη του Θεού!
Ο Κύριος μακαρίζει τους πραείς. Λέγει ότι "αυτοί κληρονομήσουσι την γην" (Ματθ. ε’ 5). Αυτός, που είναι πραγματικά πράος, όχι μόνο εξωτερικά δεν οργίζεται, αλλ’ ούτε και μέσα στην ψυχή του. Την ώρα του παροξυσμού να προτιμάς τη σιωπή, την προσευχή και τη φυγή, και ποτέ σου δεν θα το μετανοιώσης.
Πολλοί οργίζονται όχι μόνον εναντίον ανθρώπων, αλλά και εναντίον αψύχων πραγμάτων, και αρχίζουν να σπάνε αντικείμενα και να χτυπούν τα ζώα, που νομίζουν ότι τους έφταιξαν. Όμως ο αληθινά πράος και ανεξίκακος δεν οργίζεται με τίποτε και είναι πάντοτε ειρηνικός. Το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί μέσα στην ψυχή του.
Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία, αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή.
Ο πραός παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του. Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούν  ούτε όταν τον υπολογίζουν, ούτε όταν τον αγνοούν  ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν. Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής.
Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του. Ειρηνεύει αυτούς, που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς, που έχουν ταραχή και σύγχυση.
Ο πράος, και με μόνη τη θέα του, σκορπίζει ειρήνη και χάρη.

www.imka.gr  /ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

AΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Ἀνάγνωσμα Προφητείας Ἡσαΐου 
εἰς τὴν Τριθέκτην  τῆς Τετάρτης τῆς Β´  ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν 
(δηλ. σήμερα, 16.03.2011) 
[κεφ. Ε´ στίχ. 20]:

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, 
οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, 
οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.»

ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»:
.         Ἀλίμονο στοὺς Ἐργολάβους ποὺ θεσμοθετοῦν τὸ κακὸ καὶ ἀπαγορεύουν τὸ καλό.
.        Ἀλίμονο στοὺς Ἐργολάβους  ποὺ ἀνακατεύουν τὶς ἀλήθειες μὲ τὰ ψέματα.
.    Ἀλίμονο στοὺς Ἐργολάβους ποὺ νομοθετοῦν γιὰ νὰ ἐπιβάλουν καὶ νὰ πληθύνουν τὰ ἄνομα καὶ παρὰ φύσιν καὶ συγχρόνως νὰ ὑποβαθμίσουν καὶ νὰ ἐκμηδενίσουν τὰ νόμιμα καὶ τὰ κατὰ φύσιν.
.      Ἀλίμονο στοὺς Ἐργολάβους ποὺ πουλᾶνε τὸ σκοτάδι γιὰ φῶς καὶ “λασπώνουν” τὸ φῶς σὰν σκοτάδι. Καὶ πολεμᾶνε νὰ “σβήσουν” τὸ φῶς καὶ νὰ ἁπλώσουν τὸ σκοτάδι.
.      Ἀλίμονο στοὺς Ἐργολάβους ποὺ βάζουν στὴν θέση τοῦ γλυκοῦ τὸ πικρὸ καὶ στοῦ πικροῦ τὸ γλυκό.
.       Ἀλίμονο στοὺς Ἐργολάβους ποὺ κάνουν τὸ μαῦρο ἄσπρο καὶ τὸ ἄσπρο μαῦρο.
.          Οὐαί τους, φωνάζει ὁ μεγαλόφωνος Προφήτης. Μήπως δὲν ἔχει “βγεῖ σωστός”;

Ὑποσημείωση: Μήπως τὸ ἀνωτέρω ἀπόσπασμα “θὰ ἤθελε” μετάφραση  γιὰ νὰ τὸ “καταλάβουν” οἱ ἀκατανόητοι;

ΠΗΓΗ: christianvivliografia.wordpress.com

῾Ο Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀπευθύνει ἔκκληση γιά ἀναθεώρηση τῆς πολιτικῆς τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας

Μήνυμα τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου διὰ τὴν πυρηνικήν ἔκρηξιν τῆς Φουκοσίμα
Μὲ σφιγμένην ἀπὸ πόνον τὴν καρδίαν ὅλη ἡ ἀνθρωπότης ζῇ τὸ δρᾶμα τοῦ τεκτονικοῦ σεισμοῦ ποὺ συνεκλόνισε τὴν Ἰαπωνίαν καὶ ἐστοίχισε τὴν ζωὴν εἰς πολλοὺς συνανθρώπους μας. Μὲ ἀγωνίαν βλέπει τὰς παραπλεύρους ζημίας εἰς τὴν Χώραν τοῦ Ἀνατέλλοντος Ἡλίου
καὶ εἰς τὰς ἄλλας χώρας τοῦ Εἰρηνικοῦ Ὠκεανοῦ. Προσευχαὶ ἀπευθύνονται ἀπὸ κάθε γωνίαν τῆς γῆς τόσον ὑπὲρ τῶν ἀπολεσθέντων, ὅσον καὶ ὑπὲρ τῶν ἐξακολουθητικῶς δοκιμαζομένων καὶ κινδυνευόντων ἀπὸ τὰς μετασεισμικὰς ἐκρήξεις τοῦ ἐγκελάδου. Ἀλλ’ ἦλθεν, ἀλλοίμονον!, ὡς μία ἀκόμη τραγικὴ συνέπεια τοῦ σεισμοῦ, ἡ ἔκρηξις τοῦ πυρηνικοῦ ἀντιδραστῆρος τῆς Φουκοσίμα, διὰ νὰ καταστήσῃ ἀκόμη φρικαλεώτερον τὸν ἐφιάλτην τῆς Ἰαπωνίας. Αἱ ἀπαίσιαι συνέπειαι αὐτῆς ὁσημέραι θὰ γίνωνται εὐρύτερον ἀντιληπταί. Καὶ ὅσον μὲν ἀφορᾷ εἰς τὸν σεισμόν, ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει λόγον. Τὰ αἴτιά του τὸν ὑπερβαίνουν. Ὅσον ἀφορᾷ ὅμως εἰς τὴν ἔκρηξιν τοῦ πυρηνικοῦ ἀντιδραστῆρος καὶ εἰς τὴν πυρηνικὴν ἐνέργειαν γενικώτερον, λόγος ὑπάρχει. Μὲ ὅλον τὸν ὀφειλόμενον πρὸς τὴν ἐπιστήμην σεβασμόν, εἰς τὴν τοσοῦτον ἐπικίνδυνον δι’ αὐτὴν τὴν ἐπιβίωσιν τῆς ἀνθρωπότητος πυρηνικὴν ἐνέργειαν, ἀντιπροτείνομεν τὰς ἀκινδύνους πρασίνας μορφὰς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι καὶ τὸ περιβάλλον σέβονται καὶ τὸν ἄνθρωπον δύνανται ἐπαρκέστατα νὰ ὑπηρετήσουν εἰς τὰς ἀνάγκας του. Ὁ Δημιουργὸς μᾶς ἐχάρισεν ἥλιον, ἀέρα, θαλάσσια καὶ ὠκεάνεια κύματα, ἐκ τῶν ὁποίων δυνάμεθα νὰ παράξωμεν ἐνέργειαν. Ἡ οἰκολογοῦσα ἐπιστήμη ἐφεῦρε τρόπους καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν σκυβάλων νὰ πορίζεται ἐνέργειαν ἀκίνδυνον. Διερωτώμεθα, λοιπόν: Πρὸς τί ἡ τροπὴ πρὸς τόσον ἐπικίνδυνα ἐγχειρήματα; Μήπως πρόκειται δι’ ὕβριν κατὰ τῆς φύσεως; Ἀλλὰ ἡ φύσις ἐκδικεῖται!

Ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκτενεῖς προσευχὰς ἀναπέμπομεν ὑπὲρ τοῦ ἐν θλίψει καὶ δοκιμασίᾳ εὑρισκομένου προσφιλοῦς ἰαπωνικοῦ λαοῦ καὶ ἔκκλησιν ποιούμεθα πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν δι’ ἀναθεώρησιν τῆς ὑπὲρ τῆς πυρηνικῆς ἐνεργείας πολιτικῆς τῶν κρατῶν.

fanarion.blogspot.com

Προσλήψεις κληρικῶν μέ τό σταγονόμετρο. Συνάντηση τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς μέ τό Γιάννη Ραγκούση

Ημ. Δημοσίευσης: Mar 15, 2011 Hits: 103 |

του Αντώνη Τριανταφύλλου Τη σταδιακή ικανοποίηση εντός του έτους των αναγκών διορισμού κληρικών, ανάλογα όμως με τις ανάγκες κάθε εκκλησιαστικής επαρχίας και με προτεραιότητα σε επαρχιακές μητροπόλεις, συζήτησαν το μεσημέρι της Τρίτης ο υπουργός Εσωτερικών με τα μέλη της συνοδικής επιτροπής για τις προσλήψεις. Οι μητροπολίτες Σύρου Δωρόθεος, Ύδρας Εφραίμ και Καισαριανής Δανιήλ κλήθηκαν εσπευσμένα στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου συνομίλησαν με το Γιάννη Ραγκούση για το θέμα των διορισμών. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Εσωτερικών τους εξέθεσε το ζήτημα που υπάρχει με την περιστολή των διορισμών δημοσίων υπαλλήλων λόγω της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης 1/5 στην οποία έχουν υπαχθεί και οι κληρικοί. Ωστόσο, όπως σημείωσε  ο Γιάννης Ραγκούσης, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η πολιτεία συνεχίζει να εξετάζει το ζήτημα προκειμένου σταδιακά μέσα στο τρέχον έτος να απελευθερωθούν πόροι για την κάλυψη και κενών εφημεριακών θέσεων, ούτως ώστε να εκδοθούν οι πολυπόθητες πράξεις διορισμού κληρικών, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε μητρόπολης. Η διαχείριση των διορισμών θα γίνει από την Ιερά Σύνοδο και οι θέσεις θα κατανεμηθούν αναλογικά με προτεραιότητα να δίνεται σε επαρχίες όπου παρατηρείται ιδιαίτερη έλλειψη σε κληρικούς. Επιπλέον, στην αρχική κατανομή θέσεων δεν θα περιληφθούν οι μητροπόλεις που έχουν προχωρήσει σε πράξεις διορισμού πριν την έκδοση της εγκυκλίου Ραγκούση για τη ρύθμιση 1/5 (μια πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις). Πηγή:ΑΜΕΝ

Ἡ εἰκόνα πρόσωπο τοῦ ἀπροσίτου τοῦ Olivier Clement

Στὰ 843 μ.Χ. τὸ κίνημα τῶν εἰκονοκλαστῶν ἤ εἰκονομάχων εἶχεν ἐπὶ τέλους ὑποταχθεῖ, στὴ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία. Στὶς 11 Μαρτίου, ἡ αὐτοκράτειρα - ἀντιβασίλισσα Θεοδώρα ἀποκατέστησε τὴ θέση τῶν εἰκόνων στὴ λατρεία, ὅπως αὐτὴ εἶχε καθοριστεῖ μισὸν αἰώνα πρίν, ἀπὸ τὴν 7η Οἰκουμ. Σύνοδο. Ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ Γραπτός, ὁ ὁμολογητὴς αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ τελευταίου εἰκονοκλαστικοῦ διωγμοῦ, εἶχε δημοσίως σημαδευθεῖ μὲ πυρωμένο σίδερο, συνέθεσε τότε τὸ Κοντάκιο ὅπου συνοψίζεται ἡ θεολογία τῆς εἰκόνος:

«Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καὶ τὴν ρυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τὴν σωτηρίαν, ἔργῳ καὶ λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν.»

Στὴ Θεία Εὐχαριστία δεχόμαστε τὴ θεωμένη καὶ θεοποιὸ Σάρκα τοῦ Χριστοῦ. Δοξάζομεν τὴ θεομήτορα ποὺ ἔχει ἤδη εἰσέλθει μὲ τὸ σῶμα της στὴ Βασιλεία. Τιμοῦμεν τοὺς Ἁγίους, σεβόμαστε τὰ λείψανά τους, διότι ἔχουν γεμίσει ὁλόκληρο τὸ εἶναι τους μὲ τὸ ἄκτιστο φῶς· καὶ οἱ εἰκόνες μᾶς δείχνουν τὰ πρόσωπά τους, τὰ ὁποῖα καὶ ἔχουν καταστεῖ ἱερὰ μυστήρια τοῦ θείου Κάλλους. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἁγιότητα τῆς σάρκας ἡ ὁποία εἶναι ἱκανὴ γιὰ θέωση. Θέωση, χάρις στὴν ὁποία ὁλόκληρο τὸ κτιστὸ σύμπαν, ἀκόμα καὶ ἡ ὕλη, δύνανται νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς φθορᾶς, νὰ ἀποκατασταθοῦν καὶ νὰ ἐλλαμφοῦν. Τέτοιο ἀκριβῶς εἶναι τὸ θεμέλιο τῆς ἐλπίδας μας γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων καὶ τὴ μεταμόρφωση τοῦ σύμπαντος, ἐλπίδα τὴν ὁποία ἤδη προγευόμαστε στὴν ἁγιότητα καὶ στὰ ἔργα τῶν λειτουργικῶν μας παραδόσεων.

Ἡ εἰκονομαχία τοποθετεῖται ταυτόχρονα σὰν συνέχεια τοῦ ἀρχαίου δυαλισμοῦ πνεύματος καὶ ὕλης, καὶ σὰν μολυσματικὴ μετάδοση μιᾶς ἀνατολικῆς εὐαισθησίας ἡ ὁποία εἶχεν ἐκτραχυνθεῖ τότε μέσα στὸ Ἰσλάμ, καὶ ἡ ὁποία πότε χωρίζει κατὰ τρόπο ἀθεράπευτο τὸ θεῖο ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο καὶ πότε ἀπορροφᾶ τὸ ἀνθρώπινο μέσα στὴ θεότητα. Ἡ εἰκονομαχία ἀρνιόταν τὴν πραγματικότητα τοῦ Θεανθρώπου μέσα στὸν ὁποῖο, μᾶς λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος, «κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς» (Κολ. Β' 9).

Μετασχημάτιζε τὴν ἀνθρώπινη φανέρωση τοῦ Λόγου σὲ ἕνα κενὸ φάντασμα, ὅπως ἔκαμναν στὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐκεῖνοι οἱ Δοκῆτες γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου δὲν ἦταν παρὰ κάτι τὸ φαινομενικὸ• τόσον πολὺ σκανδαλῶδες ἐθεωρήθη τὸ ὅτι ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει, ἦταν δυνατὸ νὰ ὑποφέρει καὶ νὰ πεθάνει. Ἔτσι κατέληγε (καὶ πάντοτε καταλήγει) στὴ εἰκονομαχία ὁ συμπληρωμένος κύκλος τῆς αἵρεσης πού, μὲ ποικίλους τρόπους, θέτει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴ Θεανθρωπότητα. Νὰ γιατί μποροῦμε καὶ σήμερα νὰ μιλοῦμε, ὅπως καὶ στὸ 843, περὶ «θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας», ἐὰν ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀκριβῶς ἡ σταθερὴ ὁμολογία τῆς Θεανθρωπότητας τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ θεμέλιο πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ εἰκονογραφία εἶναι, λοιπόν, αὐτὸ τοῦτο τὸ μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος...» Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σημείωνε: ἐπειδὴ ὁ Ἀόρατος, ἐνδυόμενος τὴ σάρκα, ἔγινε ὁρατός, δικαιοῦσαι νὰ τὸν σχηματίσεις.

Βέβαια, ὁ ζῶν Θεός, ἐνῶ φανεροῦται παραμένει ἀπρόσιτος. Ἡ 7η Οἰκουμεν. Σύνοδος ἀπαγόρευσε τὴν ἀπεκόνιση τοῦ Πατρὸς ποὺ εἶναι ἡ «πηγὴ» καὶ ἡ «ἀρχὴ» τῆς Θεότητας. Ἀλλ' αὐτὴ ἡ ἀπόσταση, ἡ ὁποία καθιστᾶ ἀδύνατη τὴν κατασκευὴ εἰδώλου, ἐπιτρέπει τὴν εἰκόνα. Στὴν ἐρώτηση, «Δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα», ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾶ, «Τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμί..., πῶς οὖν λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα... Ὁ ἐωρακὼς ἐμὲ ἐώρακε τὸν Πατέρα» (Ἰω. ιδ' 9). Ὁ Υἱὸς δὲν εἶναι μόνο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ὁμοούσιος μὲ Αὐτὸν Εἰκόνα Του. Ἔτσι, ἡ ἀνθρώπινη μορφὴ τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡ ἀνθρώπινη μορφὴ τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀχειροποίητη εἰκόνα, ἡ μορφὴ τῆς ὁποίας φαίνεται νὰ ἔχει ἀποτυπωθεῖ πάνω στὸ ἱερὸ Μανδήλιο, τὸ ὁποῖον εἶχε ἀνακαλυφθεῖ στὴν Ἐδεσσα τῆς Συρίας τὸν 6ον αἰώνα. Ὁ Θεός, ἔγινε ἐν Χριστῷ ἡ μορφὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου ὁ ὁποῖος «οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος», ὅπως λέγει ὁ προφ. Ἠσαΐας γιὰ τὸν πάσχοντα Μεσσία, ὁ ὁποῖο ὅμως, λόγῳ αὐτοῦ τοῦ Πάθους, διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἀκτινοβολεῖ τὸ μοναδικὸ κάλλος, ποὺ δὲν εἶναι αἰσθητικὸ ἀλλὰ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ἔλεος. Ἐνσαρκούμενος, γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ Κοντάκιο, Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ ὁμοούσιος Εἰκὼν τοῦ Πατρός, «ἀνεμόρφωσεν εἰς τὸ ἀρχαῖον» ἐκείνην τὴν «εἰκόνα Θεοῦ» ποὺ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, καὶ τὴν «συγκατέμιξε τῷ θείῳ Κάλλει»· στὸ Κάλλος ποὺ φανεροῦται μέσα στὴν ἐξ ἀγάπης κένωσιν.

Τὸ ἀληθινὸ αὐτὸ κάλλος ἀποκαλύπτεται μόνο ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ἡ εἰκόνα, θεμελιωμένη πάνω στὸ γεγονὸς τῆς Ἐνσαρκώσεως, δίνει ταυτόχρονα μαρτυρία καὶ γιὰ τὴν Πεντηκοστή, προλαμβάνει τὴ μεταμόρφωση τῆς ἀνθρωπότητας, ὅταν τὸ Πνεῦμα θὰ κάμει τελείαν τὴ φανέρωσή Του μέσα στὴν κοινωνία τῶν ἁγίων. Ἐπειδὴ ὁ Θεός, ἐν τῷ Χριστῷ, μᾶς ἀποκάλυψε τὸ πρόσωπό Του, ὁ κατ' εἰκόνα Θεοῦ δημιουργηθεὶς ἄνθρωπος δύναται στὸ ἑξῆς νὰ εὑρίσκει ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό του, ἤ μᾶλλον, νὰ εὑρίσκει τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τοῦ πλησίον.

Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ θρησκεία τῶν προσώπων... Ἡ εἰκονά μᾶς διδάσκει νὰ ἀνακαλύπτουμε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τοῦ πλησίον, τὸ πρόσωπο αὐτὸ ποὺ εἶναι «κεκρυμμένον σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῶ» (Κολ. γ' 3)...

Ὁ Ντοστοϊέφσκυ ἔλεγε,« Ἡ ὀμορφιὰ θὰ σώσει τὸν κόσμο». Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἐπιδιώκουν ἕνα διαλογισμὸ ποὺ νὰ μὴν εἶναι πιὰ ἀφηρημένος, ἐκπεφρασμένος διὰ ἐννοιῶν, ἀλλὰ ποὺ νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ αἰσθητὸς καὶ πνευματικός. Ἔχουν τὴ νοσταλγία ἑνὸς κάλλους προερχομένου ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια, τὸ ὁποῖο θὰ ἕνωνε τὴ Σιωπὴ καὶ τὸ Λόγο. Ταυτόχρονα, ἀνακαλύπτουν παντοῦ τὴν ὀμορφιὰ διότι ὁ κόσμος τῶν αἰσθήσεων, ἀντὶ νὰ ἐνσαρκώνει τὸ Λόγο, ἐπανῆλθε κι αὐτὸς στὸ χάος. Ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι τῆς Δύσης, ἀναζητοῦμε τὸ Κάλλος καὶ ταυτόχρονα ἀνακαλύπτουμε ὅτι τὸ ἔχουμε διώξει, ὑποκαθιστώντας τὴν ἔπαρσή μας στὴν κένωση ποὺ τὸ Κάλλος αὐτὸ ὑφίσταται ἐξ ἀγάπης. Σήμερα βρισκόμαστε στὴ νύχτα μιᾶς σχεδὸν ἀπόλυτης ἀδυναμίας καὶ μιᾶς ἀπελπισίας σχεδὸν πλήρους. Τὰ μνημεῖα ποὺ ἀκόμα ἀνεγείρουμε δὲν ἔχουν πιὰ ἔπαρση· εἶναι — σκέπτομαι π.χ. τὸ Κέντρο Ζὼρζ Μπομπιντοὺ — εἶναι σὰν ἱκέτες χωρὶς βραχίονες. Εἶναι ἐκεῖ ἀκριβῶς, μέσα σ' αὐτὴ τὴν παράδοξη, σχεδὸν ἀσυνείδητη ἱκεσία, μέσα σ' αὐτὴ τὴ σχεδὸν ἀπόλυτη ἀδυναμία, μέσα σ' αὐτὸ τὸ σχεδὸν πλῆρες τῆς ἀπελπισίας, ποὺ βρίσκεται ἡ ρωγμὴ ἀπ' ὅπου πιθανὸν νὰ περάσει ἡ Ἀγάπη (διότι ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ παύσει ν' ἀγαπᾶ), ἀπ' ὅπου πιθανὸν νὰ διέλθει αὐτὸ τὸ φιλελεῆμον καὶ ἐλευθερωτικὸ Κάλλος ποὺ ἀναμένουμε, διότι ἡ Ἀλήθεια δὲν μπορεῖ νὰ παύσει καταυγάζοντας μέσα στὸ Κάλλος.

Ἐδῶ, ἀναμφίβολα, τοποθετεῖται ἡ διακονία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ διακονία τῆς ἁγίας εἰκόνας, ἡ διακονία μιᾶς θεολογίας τοῦ προσωπικοῦ, κοινωνοῦντος, ὀντολογικοῦ Κάλλους, θεολογίας τὴν ὁποία ὀφείλουμε νὰ «ἀνιστορῶμεν ἔργῳ καὶ λόγῳ», ὅπως συμπεραίνει τὸ Κοντάκιον αὐτῆς τῆς ἡμέρας, τὴν ὁποία τιμοῦμε σὰν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τὸ τελευταῖο «σημεῖον» τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ σήμερα, εἶναι πιθανὸν ἡ αἰνιγματικὴ καὶ εἰρηνοποιὸς ἀκτινοβολία κάποιων ἱερῶν εἰκόνων!.. Σὰν αὐτῶν μέσα σ’ ἕνα μουσεῖο τῆς Μόσχας ἤ τοῦ Λένιγκραντ, σὰν αὐτῶν μία τοιχογραφία μιᾶς βυζαντινῆς ἐκκλησίας - μουσείου τῆς Κωνσταντινούπολης ἤ μιᾶς Μονῆς τοῦ Ἀθω ἤ μιᾶς ἐρειπωμένης ἐκκλησίας τοῦ Μυστρᾶ!.. Τέτοιες εἰκόνες ἐννοῶ, ἕνα ἀντίγραφο τῶν ὁποίων ἕνας ἄγνωστος ἔφηβος στὸ Παρίσι ἀγοράζει ἀπὸ καπρίτσιο· καὶ ξαφνικὰ παρατηρεῖ, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὑπάρχει σ’ αὐτὴ (τὴν εἰκόνα) κάποιος ποὺ τὸν κοιτάζει καὶ τὸν ἀγαπᾶ. Μία ὀμορφιά, ἕνα κάλλος βαθειὰ ἀνθρώπινο καὶ ὡστόσο πολὺ παραπάνω ἀπὸ ἀνθρώπινο ἀναστατώνει καὶ εἰρωνεύεται συγχρόνως τὴν καρδία του. Καὶ νὰ τον στὸ ἑξῆς γρηγοροῦντα, νὰ τον προσκυνητὴ πρὸς τὴν πηγὴ αὐτοῦ τοῦ Κάλλους!..

Πηγή:Έκδοση:Service Orthodoxe de Presse el d’ Information, No. 57, Μετάφραση: Μ.Μιχαηλίδης/http://www.agiazoni.gr

᾿Ανάμεσα σέ Σκύρο - Εὔβοια τουρκική κορβέτ

Άσκοπη περιπλάνηση σε ελληνικά χωρικά ύδατα

 

14/03/2011  22:18

http://img.protothema.gr/56DEDCD8F87050DA38BF2D7C458B3144.jpg

Πραγματικά… προφητικές ικανότητες αποδεικνύεται ότι έχει ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Δεν πρόλαβε να περάσει μια  βδομάδα από τη στιγμή που ο  κ. Αχμέτ Νταβούτογλου (ενώ περιόδευε σε διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας) προανήγγειλε «περισσότερες φιλικές τουρκικές σημαίες στο Αιγαίο», και να, το θαύμα συνέβη. Ακόμη μια τουρκική σημαία, αυτή της τουρκικής κορβέτας «Μπαρτίν», κυματίζει απόψε στο Αιγαίο.

Περίπου στις οκτώ και μισή το βράδυ της Τετάρτης, το τουρκικό πολεμικό πλοίο παραβίασε  τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο στενό  μεταξύ της Σκύρου και της Κύμης  Ευβοίας. 

Δικαιολογώντας  τη σκοπιμότητα των περιπλανήσεων  τουρκικών πολεμικών πλοίων γύρω από ελληνικά νησιά και στην ελληνική χωρική θάλασσα του Αιγαίου, ο κ. Νταβούτογλου είχε αναφερθεί στην ψυχολογική ανάγκη των Τούρκων να αισθάνονται ότι το Αιγαίο δεν είναι μόνο ελληνική θάλασσα.

Ενδεχομένως ο  Τούρκος υπουργός Εξωτερικών να μην  έλεγε ψέματα. Διότι μπορεί πράγματι ο κυβερνήτης της κορβέτας «Μπαρτίν» να έχει ψυχολογικά θέματα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι τα 40 λεπτά που παρουσίαζε την «φιλική» τουρκική σημαία μεταξύ της Σκύρου και της Κύμης αγνοούσε τις εκκλήσεις των ελληνικών πολεμικών πλοίων (ΠΠΚ Στάμου και ΤΠΚ Γρηγορόπουλος) να απομακρυνθεί από την περιοχή επειδή παραβίαζε ελληνικά χωρικά ύδατα.
Αυτή την ώρα (περίπου 22.00 βράδυ Δευτέρας) η τουρκική κορβέτα «Μπαρτίν» έχει βγει από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλέει βορείως της Σκύρου.

Το τουρκικό πολεμικό απέπλευσε από το λιμάνι περίπου στις 09.30 το πρωί της Δευτέρας και αρχικώς κινήθηκε με νότια πορεία μεταξύ της Χίου και των τουρκικών παραλίων. Στη συνέχεια η «Μπαρτίν» έπλευσε νοτίως της Χίου και ακολούθησε δυτική πορεία πλέοντας σε διεθνή ύδατα.

Οι παραβιάσεις  των ελληνικών χωρικών ξεκίνησαν  περίπου στις 20.30 το βράδυ της Δευτέρας, όταν το τουρκικό πολεμικό βρισκόταν στο στενό μεταξύ της Σκύρου και της Κύμης Ευβοίας. Έπειτα από 40 λεπτά πλου σε ελληνική χωρική θάλασσα, η «Μπαρτίν» βγήκε σε διεθνή ύδατα με βόρεια πορεία, περίπου στις 21.10 το βράδυ.

Επισημαίνεται ότι μόνο τον Ιανουάριο του 2011 οι τουρκικές «φιλικές» σημαίες  στο Αιγαίο πράγματι πολλαπλασιάστηκαν. Μόνο τον πρώτο μήνα του έτους  σημειώθηκαν 61 παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκικά πολεμικά πλοία, ενώ τον Ιανουαριο του 2010 ο αντίστοιχος αριθμός των παραβιάσεων της ελληνικής χωρικής θάλασσας από πλοία των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων ήταν 11.

Η αύξηση αυτή προφανώς μπορεί να εξηγηθεί από τον κ. Νταβούτογλου (αν και υπάρχει το πρωθύστερον). 
Όπως εξήγησε  ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, η Τουρκία έχει μεγάλες ακτές  στη Μεσόγειο και θα πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση στα διεθνή ύδατα  στο Αιγαίο (εντάξει μερικές φορές  θέλει να έρθει πιο… κοντά στους Έλληνες)… 

Πηγή:http://www.protothema.gr

Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Ἀποσπάσματα)

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Σήμερα, ἀδελφοί καί ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς Παναληθείας.

Ποιός ὅμως εἶναι ἡ Παναλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Ποιός εἶναι ἡ Ἀλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Αὐτός πού εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ὁ Θεός ἐν σαρκί. Νά, αὐτή εἶναι ἡ Ἀλήθεια στόν γήινο κόσμο μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τόν ἄνθρωπο. «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἔλαβε σῶμα, ὥστε μέ τό σῶμα μας νά εἰπῇ σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους τί εἶναι ἀλήθεια, πῶς ζῆ κανείς ἐν ἀληθείᾳ, πῶς πεθαίνει γι’ αὐτήν, καί πῶς δι’ αὐτῆς ζῆ αἰωνίως. Ὁ Χριστός συνεκέντρωσε ὅλες τίς ἀλήθειες καί μᾶς ἔδωσε τήν Παναλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. [σελ. 81-82]

Ὅταν ὁ Θεός κατέβηκε σέ αὐτόν τόν κόσμο, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, Αὐτός ἔγινε ὁρατός γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους. Ὁ Θεός ἔγινε ὁρατός. Καί ἐμεῖς βλέποντάς Τον, στήν πραγματικότητα βλέπουμε τόν Ζῶντα Θεό. Αὐτός εἶναι ἡ ζῶσα Εἰκών τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο.

Διαφυλάσσοντας τήν ζῶσα Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σέ αὐτόν τόν κόσμο, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διεφύλαξε τόν ἄνθρωπο, διεφύλαξε τόν Χριστό ὡς ἄνθρωπο. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά βρῆ σ’ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους τήν θεία Εἰκόνα, τήν ζῶσα θεία Εἰκόνα, τήν ὁποία ἐμεῖς ἀμαυρώσαμε μέ τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, τήν παραμορφώσαμε, τήν καταξέσαμε ὅλη μέ τήν ἁμαρτωλή ζωή μας.

Ὅπως λέγεται στούς θαυμάσιους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους, ὁ Κύριος κατέβηκε σέ αὐτόν τόν κόσμο, ἔγινε ἄνθρωπος, «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ Εἰκόνα», νά ἀνακαινίσῃ τήν Ἰδική Του Εἰκόνα στόν ἄνθρωπο· «φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι», πού ἐφθάρη δηλαδή μέ τά ἐλαττώματά μας καί μέ τίς ἁμαρτίες μας, καί ὁ ἄνθρωπος ἔγινε μία παραμορφωμένη, μία δύσμορφη, εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Θεός, κατεβαίνοντας σέ αὐτόν τόν κόσμο σάν καθαρή, ὁλοκάθαρη Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὡς Θεός, ἔδειξε τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι ὁ τέλειος ἄνθρωπος, πῶς πρέπει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτόν τόν κόσμο. [σελ. 83]

Πῶς πρέπει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτόν τόν κόσμο;

Ἐμεῖς σέ αὐτόν τόν κόσμο πραγματικά πολεμᾶμε, συνέχεια πολεμᾶμε γι’ αὐτήν τήν θεία Εἰκόνα πού εἶναι μέσα στήν ψυχή μας.

Ποιός μᾶς τήν κλέβει;

Ὅλοι οἱ εἰκονομάχοι.

Πρῶτος εἰκονομάχος εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία δέν θέλει τόν Θεό. Δέν θέλει τόν Θεό οὔτε μέσα στόν ἄνθρωπο, οὔτε μέσα στόν κόσμο γύρω ἀπό τόν ἄνθρωπο. Καί διά τῆς ἁμαρτίας κατεξοχήν εἰκονομάχος εἶναι ὁ Σατανᾶς καί οἱ ἄγγελοί του, οἱ ἀπαίσιοι δαίμονες. Ἐκεῖνοι εἶναι πού κλέβουν τήν ψυχή μας, πού σωρεύουν ἁμαρτίες στήν ψυχή μας καί κατακαλύπτουν τήν θεία Εἰκόνα πού εἶναι μέσα μας. Μέ τό μαῦρο κατράμι τῆς ἁμαρτίας ἀλοίφουν τήν θεία Εἰκόνα πού εἶναι μέσα στήν ψυχή μας. Καί ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ζῆ ἀμετανόητος μέσα στήν ἁμαρτία, ὅταν δέν πολεμᾶ κατά τῶν ἁμαρτιῶν του, ὅταν μένει σέ αὐτές, ὅταν δέν τίς ἐξομολογῆται, τί ἀπομένει ἀπό τήν ψυχή του; Ἀπομένει ἡ θεία Εἰκόνα πασαλειμένη μέ τό μαῦρο πῦον τῆς ἁμαρτίας, τῶν παθῶν, τοῦ θανάτου. Φρικτό θέαμα, φοβερή ντροπή!

Τί σημαίνει λοιπόν νά εἶσαι Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ;

Σημαίνει, ἀδελφοί, τό ἑξῆς:

Ἐμεῖς ἔχουμε νοῦ, ἀλλά ὁ νοῦς μας εἶναι εἰκόνα τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα μας.

Ἐμεῖς ἔχουμε θέλησι, ἀλλά ἡ θέλησις εἶναι εἰκόνα τῆς θελήσεως τοῦ Θεοῦ μέσα μας.

Ἐμεῖς ἔχουμε αἴσθησι, ἔχουμε καρδιά, ἀλλά αὐτά εἶναι εἰκόνα θείων αἰσθήσεων μέσα μας.

Ἐμεῖς ζοῦμε σέ αὐτόν τόν κόσμο, ἀλλά αὐτό εἶναι εἰκόνα τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς εἴμαστε ὡσάν εἰκόνες τοῦ Θεοῦ ἀθάνατες, ἀλλά αὐτό εἶναι εἰκόνα τῆς ἀθανασίας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε θεοειδεῖς, γιά νά ζοῦμε μέσα σέ αὐτόν τόν κόσμο δι’ Αὐτοῦ, γιά νά σκέπτεται πάντοτε ὁ νοῦς μας: πρόσεχε ἀπό Ποιόν εἶσαι, εἶσαι ἀπό τόν Θεό, νά κάνῃς καθαρές σκέψεις, σκέψεις θεϊκές.

Τότε τό θέλημά μας εἶναι τέλειο καί ὑγιές, ὅταν εὐθυγραμμίζεται πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πρός τό πρωτότυπό του. Ἡ αἴσθησίς μας τότε εἶναι καθαρή, ὑγιής, θεϊκή, ὅταν εὐθυγραμμίζεται πρός τήν αἴσθησι τοῦ Θεοῦ.
[σελ. 87]

Ἄς μᾶς καθαρίσῃ Αὐτός ἀπό κάθε ἁμαρτία, ἀπό κάθε πάθος, ἀπό κάθε θάνατο. Ἄς μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό κάθε διάβολο, γιά νά μποροῦμε νά εἴμαστε πραγματικά ζῶσες εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, γιά νά μπορῇ ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἐπί τῆς γῆς ἕνα θεῖο μεγαλεῖο.

Ἄνθρωπε! Ἀδελφέ! Ποτέ μήν ξεχνᾶς ὅτι εἶσαι μικρός Θεός μέσα στήν λάσπη! Μέσα στήν λάσπη τοῦ σώματός σου ἐσύ ἔχεις τήν ζῶσα Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Πρόσεχε πῶς ζῆς. Πρόσεχε τί κάνεις μέ τήν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι μέσα σου. Πρόσεχε, –ἄνθρωπε! ἄνθρωπε! ἄνθρωπε! Διότι ἡ ζωή μας ξεκινᾶ ἀπό τήν γῆ καί καταλήγει στό πάμφωτο πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, γιά νά δώσουμε ἐκεῖ ἀπολογία τί κάναμε μέ τήν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὅσο ἤμασταν σέ αὐτόν τόν κόσμο.

Εὔχομαι ὁ Ἀγαθός Κύριος νά χαρίσῃ στήν καρδιά τοῦ καθενός μας ὅλα τά οὐράνια δῶρα, ὅλες τίς εὐαγγελικές ἀρετές: τήν πίστι καί τήν ἀγάπη καί τήν ἐλπίδα καί τήν προσευχή καί τήν νηστεία καί τήν ὑπομονή καί τήν πραότητα καί τήν ταπείνωσι, ὥστε νά μπορέσουμε νά ἀντέξουμε ὅλο αὐτόν τό φοβερό ἐπίγειο ἀγῶνα, νά διαφυλάξουμε στήν ψυχή μας τήν θεία μορφή καί νά μετατεθοῦμε ἀπό τόν κόσμο αὐτό πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο σέ ἐκεῖνο τόν κόσμο.

Ἀλλά μέχρι τότε ἡ ἁγία νηστεία ἄς μᾶς ὁδηγῇ πρός τό Ἅγιον Πάσχα, τήν Ἁγία Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, γιά νά προσκυνήσουμε, ὅσο εἴμαστε ἀκόμη μέ τό σῶμα μας, Αὐτόν, τόν Ἀναστάντα Κύριο, τόν Νικητή τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καί τοῦ διαβόλου, Αὐτόν πού ἐξασφάλισε τήν Αἰώνιο Ζωή γιά τό σῶμα μας καί γιά τήν ψυχή μας.

Σέ Αὐτόν, μόνο σέ Αὐτόν, ἀποκλειστικά σέ Αὐτόν, ἀνήκει αἰώνιος δόξα καί τιμή, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Πηγή: «Ι. Μ. Καισαριανής, Βύρωνα και Υμηττού)/http://www.alopsis.gr