Ἡ συνείδηση / Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου, αἴσθηση λεπτὴ καὶ φωτεινή, ποὺ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό.

Ἡ αἴσθηση αὐτὴ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ πιὸ καθαρὰ ἀπ’ ὅσο ὁ νοῦς. Πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραπλανήσει κανεὶς τὴ συνείδηση παρὰ τὸν νοῦ. Καὶ τὸν πλανεμένο νοῦ, ποὺ τὸν ὑποστηρίζει τὸ φιλάμαρτο θέλημα, γιὰ πολὺν καιρὸ τὸν ἀντιμάχεται ἡ συνείδηση.

Ἡ συνείδηση εἶναι ὁ φυσικὸς νόμος(1). Ἡ συνείδηση χειραγωγοῦσε τὸν ἄνθρωπο πρὶν τοῦ δοθεῖ ὁ γραπτὸς νόμος. Ἡ μεταπτωτικὴ ἀνθρωπότητα βαθμιαῖα οἰκειώθηκε ἕναν λαθεμένο τρόπο σκέψεως γιὰ τὸν Θεό, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ἡ λαθεμένη σκέψη ἐπηρέασε, φυσικά, καὶ τὴ συνείδηση. Ἔτσι, ὁ γραπτὸς νόμος ἀποτέλεσε ἀναγκαιότητα γιὰ τὴ χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ τὴ θεοφιλή διαγωγή.

Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἐπισφραγισμένη μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, θεραπεύει τὴ συνείδηση ἀπὸ τὴν κακὴ προδιάθεση (2) μὲ τὴν ὁποία τὴ δηλητηρίασε ἡ ἁμαρτία. Ἡ ὀρθὴ λειτουργία τῆς συνειδήσεως ἀποκαθίσταται, ἐνισχύεται καὶ σταθεροποιεῖται μὲ τὴν τήρηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας καὶ ἡ ὀρθὴ λειτουργία τῆς συνειδήσεως εἶναι δυνατὲς μόνο στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέσω τοῦ θείου νόμου της, πού κατευθύνει ὀρθὰ τὸν νοῦ. Γιατί κάθε λαθεμένη σκέψη ἐπιδρᾶ ἀρνητικὰ στὴ συνείδηση καὶ τὴ λειτουργία της.

Οἱ θεληματικὲς ἁμαρτίες σκοτίζουν, ἐξασθενίζουν, καταπνίγουν, ἀποκοιμίζουν τὴ συνείδηση.

Κάθε ἁμαρτία ποὺ δὲν ἐξαλείφεται μὲ τὴ μετάνοια, ἀφήνει τὴ βλαπτικὴ σφραγίδα της στὴ συνείδηση.

Ἡ ἑκούσια καὶ συνεχὴς ἁμαρτωλὴ ζωὴ σχεδὸν νεκρώνει τὴ συνείδηση. Δὲν εἶναι δυνατόν, ὡστόσο, αὐτὴ νὰ νεκρωθεῖ ἐντελῶς. Θὰ συνοδεύει τὸν ἄνθρωπο μέχρι τὸ φοβερὸ Κριτήριο τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ θὰ τὸν ἐνοχοποιήσει, ἂν τὴν καταπατοῦσε.

Σύμφωνα μὲ τοὺς ἁγίους πατέρες, ὁ ἀντίδικος τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἀναφέρεται στὸ Εὐαγγέλιο (3), εἶναι ἡ συνείδηση. Καὶ πράγματι εἶναι ἀντίδικος, γιατί ἐναντιώνεται σὲ κάθε ἄνομο ἐγχείρημά μας.

Βαδίζοντας πρὸς τὸν οὐρανό, στὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς σου, νὰ ἔχεις εἰρηνικὲς σχέσεις μ’ αὐτὸν τὸν ἀντίδικο, γιὰ νὰ μὴ γίνει κατήγορός σου τότε ποὺ θ’ ἀποφασίζεται ἡ κατάστασή σου στὴν αἰωνιότητα.

Λέει ἡ Γραφή: «Θὰ ἀπαλλάξει τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὰ δεινὰ ἕνας ἀξιόπιστος μάρτυρας»(4). Ἀξιόπιστος μάρτυρας εἶναι ἡ ἄμεμπτη συνείδηση. Ἡ ἄμεμπτη αὐτὴ συνείδηση τὴν ψυχὴ ποὺ ἀκούει τὶς συμβουλές της θὰ τὴ λυτρώσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες της μέχρι τὸν θάνατο καὶ ἀπὸ τὰ αἰώνια βάσανα μετὰ τὸν θάνατο.

Ὅπως ἡ κόψη τοῦ μαχαιριοῦ ἀκονίζεται μὲ τὴν πέτρα, ἔτσι καὶ ἡ συνείδηση ἀκονίζεται ἀπὸ τὴ νοητὴ πέτρα (5), τὸν Χριστό, μὲ τὴ μελέτη τοῦ λόγου Του, ποὺ τὴ φωτίζει, καὶ μὲ τὴν τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν.

Φωτισμένη καὶ ἀκονισμένη ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἡ συνείδηση, λεπτομερειακὰ καὶ ὁλοκάθαρα φανερώνει στὸν ἄνθρωπο τὶς ἁμαρτίες του, ἀκόμα καὶ τὶς πιὸ μικρές.

Μὴν ἀσκεῖς βία στὸν ἀντίδικό σου -μὴν παραβιάζεις τὴ συνείδησή σου! Διαφορετικά, θὰ στερηθεῖς τὴν πνευματική σου ἐλευθερία. Ἡ ἁμαρτία θὰ σὲ αἰχμαλωτίσει καὶ θὰ σὲ δέσει. Θλίβεται ὁ προφήτης μαζὶ μὲ τὸν Θεὸ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐπιβουλεύονται τὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό, παραβιάζοντας τὴ συνείδησή τους: «Ὁ Ἐφραΐμ καταπίεσε τὸν ἀντίδικό του, καταπάτησε τὸ δίκιο του, γιατί ἄρχισε νὰ ἀκολουθεῖ τὴ ματαιότητα»(6).

Ἡ «κόψη» τῆς συνειδήσεως εἶναι πολὺ λεπτή, πολὺ εὐαίσθητη, γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ τὴ φυλάει προσεκτικά. Καὶ τὴ φυλάει, ὅταν ἐκτελεῖ ὅλες τὶς ὑποδείξεις τῆς συνειδήσεως καὶ ὅταν, σὲ περίπτωση ἀθετήσεως κάποιας ἀπ’ αὐτὲς λόγω ἀδυναμίας ἤ πλάνης, μετανοεῖ μὲ δάκρυα.

Καμιὰν ἁμαρτία μὴ θεωρεῖς ἀσήμαντη. Κάθε ἁμαρτία ἀποτελεῖ παράβαση τοῦ θείου νόμου, ἐναντίωση στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καταπάτηση τῆς συνειδήσεως. Ἄλλωστε, ἀπὸ τὰ μικρά, ἀπὸ τὰ μηδαμινά, ὅπως νομίζουμε, ἁμαρτήματα ὁδηγούμαστε σιγὰ-σιγὰ στὰ μεγάλα. "Πόσο σοβαρὸ εἶναι αὐτό; Εἶναι βαριὰ ἁμαρτία; Μήπως δὲν εἶναι κάν ἁμαρτία; Ναί, δὲν εἶναι ἁμαρτία!". Ἔτσι σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴ σωτηρία του, ὅταν ἀποφασίζει νὰ γευθεῖ τὴν ἁμαρτωλὴ τροφή, τὴν τροφὴ ποὺ ἀπαγορεύει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Μὲ ἀβάσιμους συλλογισμοὺς καταπατᾶ διαρκῶς τὴ συνείδησή του. Ἔτσι, μὲ τὸν καιρό, ἡ «κόψη» της στομώνει καὶ ἡ φωτεινότητα της μειώνεται. Στὴν ψυχὴ ἁπλώνονται τὸ σκοτάδι καὶ ἡ παγωνιὰ —ἡ ἀμέλεια καὶ ἡ ἀναισθησία.

Τελικὰ ἡ ἀναισθησία γίνεται πάγια κατάσταση τῆς ψυχῆς. Συχνὰ μάλιστα, συμβαίνει νὰ εἶναι ἱκανοποιημένη ἡ ψυχὴ μὲ τὴν ἀναισθησία της, θεωρώντας τὴν κατάσταση εὐάρεστη στὸν Θεό, κι ἔτσι νὰ ἔχει τὴ συνείδηση της ἀναπαυμένη. Στὴν πραγματικότητα, βέβαια, ἀφοῦ ἔχασε τὴ μακάρια συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς της, ποὺ εἶναι ἡ βάση τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τύφλωσε καὶ ἀποκοίμισε τὴ συνείδηση (7).

Ἀθέατες τότε, μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς ἀναισθησίας, διάφορες ἁμαρτίες ὁρμοῦν σὰν ληστὲς μέσα στὴν ψυχὴ καὶ τὴν κάνουν κρησφύγετό τους. Οἱ ἁμαρτίες αὐτές, μένοντας ἐκεῖ γιὰ πολύ, γίνονται συνήθειες. Μὲ τὸν καιρὸ ἑδραιώνονται καὶ ἰσχυροποιοῦνται ὅσο καὶ οἱ φυσικὲς ἰδιότητες τῆς ψυχῆς, καμιὰ φορά μάλιστα ξεπερνοῦν σὲ δύναμη ἀκόμα κι αὐτὲς τὶς φυσικὲς ἰδιότητες. Οἱ ἁμαρτωλὲς συνήθειες ὀνομάζονται πάθη. Χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἁλυσοδένεται σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ γίνεται αἰχμάλωτός της, δοῦλος της.

Ὅποιος ἀδιαφορεῖ συστηματικὰ γιὰ τὶς ὑπομνήσεις τῆς συνειδήσεως, ἀφήνει τὸν ἑαυτό του νὰ αἰχμαλωτιστεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μόνο μὲ ἔντονο προσωπικὸ ἀγώνα καὶ μὲ τὴ δυναμικὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ μπορέσει νὰ σπάσει τὶς ἁλυσίδες του καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη. Γιατί τὰ πάθη ταυτίστηκαν μὲ τὴ φύση του, ἔγιναν, θαρρεῖς, ἰδιότητές της.

Ἀγαπητέ μου ἀδελφέ! Μ’ ὅλη τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ἐπιμέλεια φύλαξε τὴ συνείδησή σου.

Φύλαξε τὴ συνείδησή σου, πρῶτον, ὡς πρὸς τὴ σχέση σου μὲ τὸν Θεό. Νὰ τηρεῖς ὅλες τὶς ἐντολές Του, τόσο ὅταν σὲ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι ὅσο καὶ ὅταν δὲ σὲ βλέπουν. Γιατί καὶ ὅταν δὲν σὲ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, ὅ,τι κάνεις, ἀκόμα καὶ ὅ,τι σκέφτεσαι, γίνεται γνωστὸ στὸν Θεὸ καὶ στὴ συνείδησή σου.

Φύλαξε τὴ συνείδησή σου, δεύτερον, ὡς πρὸς τὴ σχέση σου μὲ τὸν πλησίον. Μὴν ἀρκεῖσαι σὲ μίαν εὐπρεπῆ ἐξωτερικὴ συμπεριφορὰ πρὸς τοὺς συνανθρώπους σου. Πρέπει ἀπὸ τὴ συμπεριφορά σου νὰ ἱκανοποιεῖται ἡ συνείδησή σου. Καὶ ἡ συνείδηση ἱκανοποιεῖται, ὅταν ὄχι μόνο οἱ πράξεις σου ἀλλὰ καὶ τὰ αἰσθήματά σου γιὰ τὸν πλησίον ἀνταποκρίνονται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου.

Φύλαξε τὴ συνείδησή σου, τρίτον, ὡς πρὸς τὰ πράγματα, ἀποφεύγοντας τὰ περιττὰ καὶ τὰ πολυτελή. Νὰ θυμᾶσαι πὼς ὅλα τὰ ἀντικείμενα ποὺ χρησιμοποιεῖς στὴν καθημερινή σου ζωὴ εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ.

Φύλαξε τὴ συνείδησή σου, τέταρτον, ὡς πρὸς τὸν ἴδιο σου τὸν ἑαυτό. Μὴν ξεχνᾶς πὼς εἶσαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ Τοῦ μοιάσεις (8), νὰ Τοῦ παρουσιάσεις κάποτε αὐτὴ τὴν εἰκόνα καθαρὴ καὶ ἄμεμπτη.

Ἀλίμονο, ἀλίμονο στὴν ψυχή, στὴν ὁποία ὁ Κύριος, τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, δὲν θ’ ἀναγνωρίσει τὴν εἰκόνα Του! Ἀλίμονο στὴν ψυχή, στὴν ὁποία δὲν θὰ βρεῖ καμιὰν ὁμοιότητα μὲ τὸν ἑαυτό Του! Αὐτὴ ἡ ψυχὴ θ’ ἀκούσει τὴν τρομερὴ καταδίκη: «Δὲν σὲ ξέρω!»(9). Ἡ ἄχρηστη εἰκόνα θὰ ριχθεῖ στὴν ἄσβεστη φλόγα τῆς γέεννας.

Ἀνέκφραστη καὶ ἀτελεύτητη, ἀπεναντίας, θὰ εἶναι ἡ χαρὰ τῆς ψυχῆς, στὴν ὁποία ὁ Κύριος θ’ ἀναγνωρίσει τὴν εἰκόνα Του, στὴν ὁποία θὰ δεῖ τὴν προπτωτικὴ θεία ὀμορφιά, δῶρο τῆς ἄπειρης ἀγαθότητάς Του στὸ πλάσμα Του. Αὐτὴ ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς μετὰ τὴν προπατορικὴ πτώση χάθηκε, ἀλλὰ ἀποκαταστάθηκε καὶ αὐξήθηκε μὲ τὴ λυτρωτικὴ οἰκονομία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ διατηροῦμε τὴ θεία ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς μας ἀκέραιη καὶ ἄσπιλη, ἀποφεύγοντας ὅλες τὶς ἁμαρτίες καὶ τηρώντας ὅλες τὶς εὐαγγελικὲς ἐντολές.

Τῆς ἀποφυγῆς τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν ἄγρυπνος ἐπιτηρητὴς καὶ ἀσίγητος παρακινητής εἶναι ἡ συνείδηση. Ἀμήν.




1. Ἀββᾶ Δωροθέου, ὄ.π., Γ', 40.


Πηγή:http://www.agiazoni.gr

Κωνσταντῖνος Δεσποτόπουλος, ῾Η ᾿Επανάσταση τοῦ 1821 καί ὁ ρόλος τῆς ᾿Εκκλησίας

Ο ακαδημαϊκός Κων. Δεσποτόπουλος αποστομώνει τους αναθεωρητές της Ιστορίας

Ο ακαδημαϊκός - ιστορικός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος δίνει απαντήσεις για την «αποκήρυξη» της Επανάστασης από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε'

Του ΤΑΣΟΥ Κ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗ

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας, προσπαθούν να αλλάξουν τα ιστορικά δεδομένα, παρουσιάζοντας καινοφανείς απόψεις για να ανατρέψουν την ιστορική αλήθεια. Στόχος τους, να ξαναγράψουν την Ιστορία υπό το πρίσμα μιας κατευθυνόμενης, δήθεν «προοδευτικής» ιδεολογίας, με επικάλυμμα την «επιστημονική τεκμηρίωση» από θολές πηγές. Μειώνουν τον ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του ’21, σπιλώνουν αγωνιστές (Κολοκοτρώνης) και τονίζουν ότι «η επίσημη Εκκλησία ήταν αντίθετη στην Επανάσταση και τους ελάχιστους ανώτερους κληρικούς που ελάμβαναν μέρος ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ απειλούσε ότι θα αφορίσει».

Αποτελούν όμως, αυτά πραγματική αντίθεση της Εκκλησίας προς την Επανάσταση του ’21; Την απάντηση στους κατευθυνόμενους ιστορικούς δίνει, μέσα απ' τα γραφτά του, ο πιο αρμόδιος απ’ όλους, ο ακαδημαϊκός - ιστορικός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: «Είναι, φρονώ, ιστορικά επιπόλαιη μια τέτοια γνώμη. Αγνοείται από τους φορείς της ότι αποστολή της Εκκλησίας ήταν να σώσει ζωές Ελλήνων και ότι με την έναρξη της Επανάστασης το μέγα πλήθος των Ελλήνων, κατοίκων εκτεταμένων περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βρέθηκαν αυτομάτως σε κατάσταση ομηρίας.

Και συνεχίζει ο Κ. Δεσποτόπουλος, αποστομώνοντας τους διαστρεβώτές της Ιστορίας.

«Εκινδύνευσε τότε να εξολοθρευθεί μέγα πλήθος Ελλήνων και οι άντρες της Φιλικής Εταιρίας να καταστούν ολετήρες του Γένους. Ο Σουλτάνος, έξαλλος όταν έμαθε την Επανάσταση, υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Χρειαζόταν, όμως, να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός των Τούρκων ηγέτης. Και ο τότε, κάτοχος του αξιώματος αυτού, Χατζή Χαλίλ εφέντης, ανήρ φιλάνθρωπος, αρνήθηκε να το προσυπογράψει με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπει το Κοράνι σφαγή αθώων και μυστικά διαμήνυσε προς τον Πατριάρχη να τον ενισχύσει προς τη σωστική άρνησή του.

Τιμή και δόξα

«Για να σωθούν οι Έλληνες, ο μόνος τρόπος ήταν ο θρησκευτικός τους ηγέτης, ο Πατριάρχης, να αποκηρύξει την Επανάσταση. “Και ανήκει τιμή και δόξα στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ για τη σωστική του υπόδουλου Γένους απόφασή του να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως του 1821”. Και αλίμονο για το γένος των Ελλήνων, αν δεν το έκανε.

Εξάλλου, επισημαίνουμε ότι ο αρχηγός της Επαναστάσεως, Αλέξανδρος Υψηλάντης, είχε διαμηνύσει από τον Ιανουάριο του 1821 προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι ενδέχεται ο Πατριάρχης να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως, για να προστατεύσει τους Έλληνες των μη επαναστατημένων περιοχών, και η αποκήρυξη αυτή δεν θα εκφράζει το πραγματικό φρόνημά του (σ.σ.: αυτό το στοιχείο, οι... προοδευτικοί κατευθυνόμενοι ιστορικοί σκοπίμως το αποσιωπούν!» Δύο άντρες υπήρξαν τότε σωτήρες του έθνους. Ο Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄και ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος έσωσε την Επανάσταση με τη διπλωματική δεξιοτεχνία του, καθώς επέτυχε στο Λάιμπαχ να ματαιώσει απόφαση των εκεί συγκεντρωμένων αρχηγών των Μεγάλων τότε Δυνάμεων για επέμβαση του αντεπαναστατικού συνασπισμού των εναντίον του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων και, μάλιστα, για να επιτύχει τη ματαίωση αυτή, εδέησε να συντάξει ο ίδιος αποκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη ως Αρχηγού της Επαναστάσεως των Ελλήνων...

Δυο «αποκηρύξεις», λοιπόν, συνέβαλαν κρίσιμα για την περίσωση το 1821 του Γένους των Ελλήνων και για τη μη καταστολή με διεθνή σύμπραξη της απελευθερωτικής του Επαναστάσεως. Και αποτελεί σφάλμα οικτρό των ιστορικών η γνώμη για τις σωτήριες αυτές «αποκηρύξεις» ότι ενέχουν αντίθεση των αυτουργών τους προς την Ελληνική Επανάσταση.

Lomak, Αναδημοσίευση από την Real Newς -Ημερομηνία δημοσίευσης: 20-03-11

 

http://aktines.blogspot.com/2011/03/1821_2503.html

῾Ο ἀββᾶς Δανιήλ εἶπε...

Μας διηγήθηκε ο αββάς Αρσένιος -τάχα για κάποιον άλλον, ενώ ο ίδιος ήταν- τα εξής:
Ένας Γέροντας καθώς καθόταν στο κελί του, άκουσε φωνή που έλεγε:
«Έλα, θα σου δείξω τα έργα των ανθρώπων».
Σηκώθηκε και βγήκε. Τον έφερε σε κάποιο τόπο και του έδειξε έναν Αιθίοπα να κόβει ξύλα και να κάνει απ΄αυτά ένα μεγάλο φορτίο, που προσπαθούσε να το φορτωθεί, αλλά δεν μπορούσε. Και αντί να αφαιρέσει ξύλα από αυτό, έκοβε κι άλλα και τα στοίβαζε στο φορτίο. Αυτό το έκαμνε για πολλή ώρα.
Προχώρησε λίγο παρά πέρα. Του δείχνει έναν άνθρωπο να στέκεται πάνω σε λάκκο, να βγάζει νερό απ΄αυτόν και να το ρίχνει σε μια δεξαμενή που ήταν όλο τρύπες και έπεφτε το ίδιο το νερό πάλι στον λάκκο.
Ξανά του λέει:
«Έλα, θα σου δείξω άλλο».
Και βλέπει έναν ναό και δύο άνδρες καθισμένους σε άλογα που κρατούσαν οι δυο τους ένα ξύλο σε πλάγια θέση ο ένας δίπλα στον άλλο. Ήθελαν να περάσουν από τη θύρα, αλλά δεν μπορούσαν, γιατί το ξύλο ήταν πλαγιαστό. Και δεν πήρε την ταπεινή θέση ο ένας πίσω από τον άλλο, ώστε να μεταφέρουν το ξύλο κρατώντας το προς την ευθεία που πήγαιναν, και γι΄αυτό έμειναν έξω από την πόρτα.
Αυτοί είναι, εξήγησε, εκείνοι που βαστούν τον ζυγό της δικαιοσύνης με υπερηφάνεια, και δεν ταπεινώθηκαν να διορθώσουν τον εαυτό τους και να βαδίσουν την ταπεινή οδό του Χριστού. Γι΄αυτό και μένουν έξω από τη Βασιλεία του Θεού. Εκείνος που κόβει τα ξύλα, είναι ο άνθρωπος ο πεσμένος σε πολλές αμαρτίες και αντί να μετανοήσει, βάζει κι άλλες πάνω στις αμαρτίες του. Τέλος, εκείνος που τραβά το νερό είναι ο άνθρωπος πού, ναι μέν κάνει καλά έργα, αλλά επειδή σ΄αυτά είχε αναμείξει όχι καλό σκοπό, έχασε εξαιτίας αυτού και τα καλά έργα.

Κάθε άνθρωπος λοιπόν πρέπει να είναι προσεκτικός στα έργα του, για να μην κοπιάσει άδικα.



vatopaidi.wordpress.com/ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

Φοβοῦνται «ἐπανάσταση» στίς παρελάσεις τῆς 25ης Μαρτίου

Το σκέπτονται οι πολιτικοί να καθίσουν στις θέσεις των επισήμων

Ο ερχομός της Εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου αγχώνει αρκετούς υπουργούς και βουλευτές, αφού βρίσκονται ενώπιον ενός σημαντικού διλήμματος: να παραστούν στην καθιερωμένη παρέλαση,
καθήμενοι στις θέσεις των επισήμων και μετέχοντας στις λοιπές εορταστικές εκδηλώσεις, ή να προτιμήσουν εκείνη την ημέρα να βρίσκονται για διακοπές με την οικογένειά τους ή κλεισμένοι στο σπίτι;

Πολιτικοί κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. φοβούνται πως εκείνη την ημέρα ο κόσμος θα τους αποδοκιμάσει στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Espresso, που παραδέχονται ότι φοβούνται έντονους προπηλακισμούς, λόγω της οικονομικής ανέχειας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κόσμος.

«Οι πολίτες μέχρι ένα σημείο έδειχναν να κατανοούν ότι θα πρέπει να γίνουν θυσίες και σιωπηρά υπέμεναν τα μέτρα που λαμβάναμε κατόπιν παροτρύνσεως του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον τελευταίο καιρό όμως δείχνουν πλέον να μη συναινούν και πιστεύουν ότι αφενός δεν πληρώνουν όσα θα έπρεπε οι έχοντες και αφετέρου πως η εφαρμογή του μνημονίου ενδεχομένως να μη φέρει τελικά τα επιθυμητά αποτελέσματα», δήλωνε χαρακτηριστικά πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ.

Άλλωστε μνημειώδης έχει μείνει η φράση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου από το βήμα της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου «θα μας πάρουν με τις πέτρες», σε περίπτωση που δεν υπάρξουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Η αλήθεια είναι, όπως αναφέρει η εφημερίδα, πως και κατά το παρελθόν οι παρελάσεις αποτέλεσαν μια καλή ευκαιρία διαμαρτυρίας για πάσης φύσης σωματεία ή ομάδες, αλλά τώρα η κατάσταση μοιάζει να είναι ανεξέλεγκτη.

«Όταν έδειραν τον Κωστή Χατζιδάκη στην δεν το έκαναν επειδή είχαν κάτι εναντίον του, αλλά επειδή στο πρόσωπό του έβλεπαν το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί ανήμερα της 25ης Μαρτίου σε κάποια περιοχή της Ελλάδας;», αναρωτιούνται οι πολιτικοί.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/03/25.html#ixzz1H8sELAVX

ΤΕΚΝΟΝ, ΑΦΕΩΝΤΑΙ ΣΟΙ ΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑΙ ΣΟΥ» (Κυρ. Β´ Νηστειῶν)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Μάρκ. β΄ 1–12)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ο Κύριος πάλιν εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. Καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; Καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Ἀπόδοση στὴ Νέα Ἑλληνική:
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ὅταν ἦλθε και πάλιν ὁ Κύριος εἰς τὴν Καπερναούμ, διαδόθηκε ὅτι βρίσκεται σὲ κάποιο σπίτι. Καὶ ἀμέσως ἐμαζεύθηκαν πολλοί, ὥστε νὰ μὴν τοὺς χωρῇ πλέον οὔτε ὁ χῶρος ἐμπρὸς εἰς τὴν πόρτα, καὶ τοὺς ἐκήρυττε τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται καὶ τοῦ φέρουν ἕνα παραλυτικόν, τὸν ὁποῖον ἐβάσταζαν τέσσερα πρόσωπα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν πλησιάσουν ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους, ἀφήρεσαν τὴν στέγην, ὅπου εὑρίσκετο, ἔκαναν ἕνα ἄνοιγμα καὶ κατέβασαν τὸ κρεββάτι, ὅπου ἤτανε ξαπλωμένος ὁ παραλυτικός. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστιν τους, λέγει εἰς τὸν παραλυτικόν. «Παιδί μου, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι».Ἐκάθοντο δὲ ἐκεῖ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς καὶ ἐσκέπτοντο μέσα τους, «Γιατὶ λέγει αὐτὸς βλασφημίας κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον; Ποιὸς μπορεῖ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας παρὰ μόνον ἕνας, ὁ Θεός;».Ὁ Ἰησοῦς ἀμέσως ἐκατάλαβε μέσα του ὅτι αὐτὰ σκέπτονται καὶ τοὺς λέγει, «Γιατὶ κάνετε τὶς σκέψεις αὐτὲς μέσα σας; Τὶ εἶναι εὐκολώτερον νὰ πὦ εἰς τὸν παραλυτικόν, «Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι» ἢ νὰ πῶ, «Σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ βάδιζε»; Ἀλλὰ διὰ νὰ μάθετε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς» – λέγει εἰς τὸν παραλυτικόν, «Σοῦ λέγω, σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου». Καὶ ἐσηκώθηκε ἀμέσως καὶ ἀφοῦ ἐσήκωσε τὸ κρεββάτι ἐβγῆκε ὑπὸ τὰ βλέμματα ὅλων, ὥστε νὰ ἐκπλαγοῦν ὅλοι καὶ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ νὰ λέγουν, «Ποτὲ δὲν εἴδαμε τέτοια πράγματα».

TΟ ΠΟΛΥΤΙΜΩΤΕΡΟ ΔΩΡΟ
«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»

.     Ἔχουμε συνηθίσει νὰ λέμε ὅτι «πάνω ἀπ ̓ ὅλα εἶναι ἡ ὑγεία». Κι ἐννοοῦμε συνήθως τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ὡστόσο ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς καλεῖ νὰ στρέψουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν μὲ πολλοὺς κόπους ἔφεραν μπροστά του ἕνα παράλυτο, γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, ἀφοῦ τὸν κοίταξε μὲ συμπάθεια, τοῦ εἶπε: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Θέλησε δηλαδὴ νὰ χτυπήσει πρῶτα τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, κι ἔπειτα νὰ θεραπεύσει τὸ ἀποτέλεσμα, τὴν παράλυση τοῦ σώματος. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι πολυτιμότερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία. Διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ χειρότερη ἀσθένεια, καὶ αὐτὴν πρέπει πρωτίστως νὰ καταπολεμήσουμε.

1. ΑΜΑΡΤΙΑ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

.      Πόσο ὑποφέρει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι προσκολλημένη στὴν ἁμαρτία! Τὸ ἄγχος καὶ οἱ φοβίες, οἱ τύψεις καὶ οἱ ἐνοχές, ἡ ταραχὴ καὶ ἡ ἀγωνία ἀποτελοῦν καταστάσεις ὀδυνηρὲς ποὺ βασανίζουν τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ διώχνουν τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν ψυχή του.
.    Ὁ Μέγας Βασίλειος χαρακτηρίζει τὴν ἁμαρτία «ἀρρωστία ψυχῆς» (P.G. 31, 260), διότι ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ τὴν πιὸ ἐπικίνδυνη καὶ θανατηφόρα νόσο. Οἱ ἀρρώστιες τοῦ σώματος μᾶς ἐπηρεάζουν μόνο τὸ χρονικὸ διάστημα τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, ἐνῶ οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς ἔχουν συνέπειες αἰώνιες καὶ συνεπάγονται τὸν αἰώνιο θάνατο, δηλαδὴ τὸν παντοτινὸ χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν αἰώνια κόλαση. Καὶ ὅπως σημειώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στὸν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ Κυριακή, «οὗτός ἐστιν ὁ κυρίως θάνατος, τὸ διαζευχθῆναι τὴν ψυχὴν τῆς θείας χάριτος καὶ τῇ ἁμαρτίᾳ συζυγῆναι… τοῦτον καὶ ἡμεῖς φύγωμεν πάσῃ δυνάμει» (ΕΠΕ 8, 358). Δηλαδή, αὐτὸς εἶναι ὁ κυρίως θάνατος, τὸ νὰ χωρίσει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ νὰ ἔλθει σὲ γάμο μὲ τὴν ἁμαρτία… Αὐτὸν τὸν θάνατο ἂς ἀποφύγουμε «πάσῃ δυνάμει»! Καὶ θὰ τὸν ἀποφύγουμε, ἂν καταπολεμήσουμε ἄμεσα τὴν ἁμαρτία.

2. ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

.       Εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀξιοσημείωτο τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνουμε οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Φροντίζουμε νὰ κάνουμε τακτικὰ τὶς ἀπαραίτητες ἰατρικὲς ἐξετάσεις, λαμβάνουμε φαρμακευτικὴ ἀγωγή, δὲν διστάζουμε νὰ προχωρήσουμε καὶ σὲ ἐγχείρηση, ὅσο ἐπώδυνη κι ἂν εἶναι, προκειμένου ν᾽ ἀποκτήσουμε τὴν ὑγεία μας. Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ δὲν ὑπολογίζουμε οὔτε κόπους οὔτε χρήματα. Εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ταξιδέψουμε χιλιόμετρα μακριὰ καὶ νὰ ξοδέψουμε ὁλόκληρη περιουσία, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν κατάλληλο γιατρὸ καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὴν θεραπεία.
.       Εἶναι συνεπῶς ἀπαραίτητο νὰ δείξουμε παρόμοιο ζῆλο καὶ γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, εἶναι δίπλα μας. Μᾶς καλεῖ νὰ προσέλθουμε στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ καταθέσουμε μὲ συντριβὴ καὶ μετάνοια τὸν πόνο τῆς ψυχῆς μας· νὰ ὁμολογήσουμε τὶς ἁμαρτίες καὶ τὴν προσωπικὴ ἐνοχή μας καὶ νὰ λάβουμε τὴν ἄφεση καὶ τὴν συγχώρηση. Καὶ στὴν συνέχεια μᾶς περιμένει στὴν θεία Λειτουργία, γιὰ νὰ κοινωνήσουμε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον».
.      Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν θεραπεία ὅμως ὑπάρχει καὶ ἡ πρόληψη. Στὴν ἐποχή μας γίνεται πολὺς λόγος γιὰ τὴν καλὴ διατροφή. Νὰ εἶναι ὑγιεινή, ἐπαρκής, πλούσια σὲ βιταμίνες καὶ θρεπτικὰ συστατικά… Παρομοίως προβάλλεται καὶ ἡ ἀνάγκη νὰ διατηρεῖ ὁ ἄνθρωπος καλή φυσικὴ κατάσταση. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Πόσο περισσότερο ὀφείλουμε νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας!
.       Ἡ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τῆς προσευχῆς, ἡ μελέτη τοῦ θείου λόγου, ἡ συμμετοχή μας στὴν θεία Λατρεία καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια ἀποτελοῦν ἀνεξάντλητες πηγὲς πνευματικῆς τροφοδοσίας. Παράλληλα ἡ νηστεία, ἡ ἐγκράτεια, ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν δυναμώνουν τὴν ψυχή, ὥστε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ ἐπιτυχία τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ.
.        Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς διδάσκουν «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου». Νὰ μὴ δίνουμε δηλαδὴ μεγάλη σημασία στὸ σῶμα, ποὺ φθείρεται, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ψυχή, ποὺ εἶναι ἀθάνατη.

***

Ἀδελφοί, διανύουμε τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ποὺ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν περίοδος μετανοίας. Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ στὸ Μυστήριο τῆς ἀφέσεως, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει. Οἱ Πνευματικοὶ περιμένουν. Ἂς μὴν ἀναβάλλουμε, διότι ἡ ἀναβολὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καταστρεπτική. Ἂς προετοιμαστοῦμε κι ἂς προσέλθουμε στὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση, γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὸν Κύριο νὰ λέει καὶ στὴν δική μας ψυχή: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2019, 15.03.2011
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Οἱ θέσεις τῆς «Δημοκρατικῆς ᾿Αριστερᾶς» γιά τά Θρησκευτικά, τήν πρωινή προσευχή καί τίς εἰκόνες στίς τάξεις

Η «Δημοκρατική Αριστερά», νέο κόμμα που προήλθε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Φώτη Κουβέλη συνεχίζει να πρωτοστατεί στην πολεμική εναντίον κάθε χριστιανικού στοιχείου των ελληνικών σχολείων. Στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος δημοσιεύεται (15/3/2011) άρθρο της Ελένης Λιντζαροπούλου με τις θέσεις του κόμματος για τα Θρησκευτικά, την προσευχή στα σχολεία και τα θρησκευτικά σύμβολα. Το αναδημοσιεύουμε για να γνωρίζουν οι αναγνώστες μας την πολεμική που μεθοδικά αναπτύσσουν τα κόμματα της Αριστεράς εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών:

Η διδασκαλία του Θρησκευτικού μαθήματος αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της πολιτείας δια του Υπουργείου Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.... Χρειάζεται εκ βάθρων αναθεώρηση τόσο των αναλυτικών προγραμμάτων όσο και των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος το οποίο θα
διδάσκουν αποκλειστικά Θεολόγοι απόφοιτοι των Πανεπιστημιακών Σχολών της χώρας ή ισότιμων του εξωτερικού.
Τα ζητήματα της πίστης και η κατήχηση δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αντίθετα επιβάλλεται να αποτελούν μέρος της οι Θρησκείες και το Θρησκευτικό φαινόμενο ως φαινόμενο του πολιτισμού και ιδιοσυστατικό των κοινωνιών.

Το Θρησκευτικό μάθημα στην Α/βάθμια & Β/βάθμια εκπαίδευση,απαλλαγμένο από τον ως τώρα κατηχητικό του ρόλο, είναι σε θέση να συμβάλλει στην διαμόρφωση ηθικού και αξιακού κώδικα, να δώσει απαντήσεις στις πνευματικές αναζητήσεις των νέων αλλά και να βοηθήσει στην γνώση, την κατανόηση και την αποδοχή του διαφορετικού και την περιφρούρηση της πνευματικής ταυτότητας όλων μέσα σε μια πλουραλιστική κοινωνία ανθρώπων και όχι πιστών ή απίστων, Χριστιανών ή αλλοθρήσκων. Δεν νοείται κανενός είδους Προσευχή και υποχρεωτικός Εκκλησιασμός τόσο
στην Εκπαίδευση όσο και στο Στράτευμα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ελεύθερη άσκηση των Θρησκευτικών καθηκόντων των στρατευμένων.

Τα θρησκευτικά σύμβολα έχουν θέση στις σχολικές αίθουσες ως μέρος τηςδιδασκαλίας και μόνον.

῾Ο Πειραιῶς Σεραφείμ ὁμιλεῖ τήν γλῶσσα τῆς ἀλήθειας διά τό 1821 καί τή σημασία του

Εγκύκλιος Μητροπολίτη Πειραιώς για την 25η Μαρτίου

εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω. Μας αξιώνει η χάρις του Θεού να εορτασωμεν και εφέτος την μεγάλην διπλήν εορτήν μας: Τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου και την άρρηκτα συνδεδεμένην με αυτόν επέτειον της Εθνικής μας παλιγγενεσίας. Δύο χιλιάδες ένδεκα χρόνια συμπληρώνονται από τον πρώτον και εκατόν ενενήκοντα χρόνια από την πολυΰμνητον Επανάστασιν του 1821, η οποία μας ωδήγησεν εις ελεύθερον εθνικόν βίον μετά από σειράν αιώνων ανυποφόρου δουλείας υπό το πέλμα των υιών της Άγαρ. Δια της ελευθέρας υπακοής της Υπεραγίας Θεοτόκου εις την δια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ κλήσιν του Θεού εισήλθεν ο Πρωτότοκος εις την Οικουμένην, δηλαδή εσαρκώθη ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Ελευθερωτής των ψυχών ημών. Δια της υπό την σκέπην της Ελευθερωτρίας Θεοτόκου Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, απετινάχθη, μερικώς έστω, ο βαρύς ζυγός της δουλείας και οξυγόνον ελευθέρου βίου εισήλθεν εις τα στήθη των Πανελλήνων. Δόξα τω Θεώ και δια τας δύο ευλογίας Του! Και την πρώτην, την μεγίστην, την πανανθρωπίνην, και δια την δευτέραν, την ιδικήν μας, την αφορώσαν εις το ευσεβές ημών Έθνος! Αλλ’ ενώ επί γενεάς ολοκλήρους οι Πανέλληνες μετά πάσης ευλαβείας ετίμων το γεγονός και τα ιερά πρόσωπα της Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως, τελευταίως –τυχαίως άραγε;- ακούγονται βραχναί φωναί αμφισβητήσεως και «απομυθεύσεως» της αιματοβρέκτου Ελληνικής ημών Ιστορίας. Είναι γνωστόν ότι από παλαιά ιστορικοί τινες με τα παραμορφωτικά ομματογυάλια του διαλεκτικού υλισμού θέλησαν να παρουσιάσουν την Εθνεγερσίαν του 1821 ως «ταξικήν επανάστασιν», απόρροιαν της Γαλλικής Επαναστάσεως, και ήγειραν βλάσφημον φωνήν εναντίον του Ιερομάρτυρος Αγίου Γρηγορίου του Ε  καὶ άλλων σεπτών μορφών, αλλά τα παιδαριώδη φληναφήματά τους κατέπεσαν ενωρίτατα υπό το άπλετον φως της αμερολήπτου ιστορικής ερεύνης, μελέτης και αναλύσεως. Και ενώ σύσσωμον το Έθνος έστρεφε το βλέμμα της ψυχής εις τας ηρωϊκάς μορφάς των πρωταγωνιστών της Εθνεγερσίας και εις τα υπεράνθρωπα ανδραγαθήματα, τα οποία με πίστιν εις τον Θεόν κατώρθωσαν, και ελάμβανε δύναμιν και φως δια να συνεχίση τους κατ’εποχήν αγώνας του, «μεθυσμένο με τ’ αθάνατο κρασί του 21» κατά την προτροπήν του μεγάλου Κωστή Παλαμά, ενέσκηψε τους τελευταίους μήνας ο ανευλαβής ζήλος ωρισμένων οψίμων αναθεωρητών της ιστορίας και της ταυτότητος του Ελληνισμού, ο οποίος δια μέσου εντέχνως κατασκευασμένων τηλεοπτικών ντοκυμαντέρ επεχείρησε να «διαφωτίση» και να «φρονηματίση» τον λαόν μας κατά τρόπον νεο-εποχικόν εξυπηρετούντα τα σκοτεινά σχέδια της Παγκοσμιοποιήσεως. Το Κρυφό Σχολειό δι’ αυτούς είναι μύθος! Και λησμονούν ότι οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι το σύστημα διοικήσεως της απαισίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν ήτο ενιαίον, αλλ’ οι κατά τόπους πασάδες ερύθμιζον τα πράγματα κατά το δοκούν, με αποτέλεσμα αλλού μεν να είναι δυνατή η λειτουργία σχολείων, αλλού όμως να είναι απολύτως αδύνατη. Αλλά το γεγονός ότι εις την σύγχρονον δήθεν δημοκρατικήν Τουρκίαν η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει επί τεσσαράκοντα έτη κλειστή, της λειτουργίας της απαγορευομένης με πείσμα, ενώ παραλλήλως τα ελληνικά σχολεία της Ίμβρου και της Τενέδου, κατά παράβασιν της Συνθήκης της Λωζάνης, εκλείσθησαν βιαίως και τα σχολεία της Ρωμέϊκης μειονότητος έχουν σχοινί θανάτου εις τον λαιμόν των, δεν αποτελεί ικανήν απόδειξιν δια τα χειρότερα που συνέβαιναν εις βάρος της παιδείας των «ραγιάδων» κατά την σκοτεινήν Οθωμανικήν περίοδον, τότε που ακριβώς εχρειάσθη και ελειτούργησε το «Κρυφό Σχολειό» μερίμνη της Εκκλησίας; Μας λέγουν ακόμη οι όψιμοι εικονοκλάσται ότι αρχικώς είχαμε καλάς συνθήκας διαβιώσεως υπό τους κατακτητάς, με αποτέλεσμα να έχωμεν «οικονομικήν άνθησιν και ευημερίαν»!!! Επομένως, μάλλον λάθος εκάμαμε επαναστατήσαντες, αφού θα ημπορούσαμε να έχωμε «ζωήν χαρισάμενη» υπό τον Σουλτάνον! Μα το 21 δεν ήτο η πρώτη Επανάστασις. Είχομεν άλλας δέκα ανεπιτυχείς ενωρίτερα, όπως και άλλας αργότερα εις την Κρήτην. Εάν είχαμε ευημερίαν και άνεσιν τότε διατί έγιναν οι προηγούμενες επαναστάσεις; Μας λέγουν ότι εκάμαμε ακρότητας και αδίκους σφαγάς εις βάρος των Τούρκων, λησμονούντες τους ποταμούς των αιμάτων του Έθνους από της ώρας που οι Σελτζούκοι Τούρκοι κατ’ αρχάς και οι Οθωμανοί κατόπιν άρχισαν να κατακτούν βήμα-βήμα την Βυζαντινήν Αυτοκρατορίαν, λησμονούντες τους βιαίους εξισλαμισμούς, το φοβερόν «Παιδομάζωμα», τας συνεχείς προκλήσεις, τας καταληστεύσεις με τον «κεφαλικόν φόρον» (χαράτσι), τας ατιμώσεις και τας πωλήσεις εις τα σκλαβοπάζαρα γυναικών, νέων και παιδιών, τας σφαγάς των ιερωμένων και των Νεομαρτύρων, τα ολοκαυτώματα, τας ιδιοποιήσεις των σεβασμάτων της Πίστεώς μας, τον ψυχικόν τέλος πάντων πόνον, τον θυμόν και την αγανάκτησιν που επί τόσους αιώνας εσωρεύοντο εις τα δυστυχή στήθη των δούλων πατέρων μας! Μας παρουσιάζουν ιερά πρόσωπα σεβασμίων πρωταγωνιστών του Αγώνος ως έχοντα ακατονόμαστα πάθη, προβάλλοντες εις εκείνα ίδικάς των φαντασιώσεις (ευχόμεθα όχι και προσωπικά των πάθη). Και όλα αυτά μετά από ένα συστηματικόν καταιγισμόν τουρκικών τηλεοπτικών «σήριαλς» από άλλα κανάλια, δια των οποίων εκαλλιεργήθη εσχάτως ένα κλίμα τουρκολαγνείας εις τα αφελέστερα λαϊκά στρώματα. Είναι τυχαία όλα αυτά; Εμείς διακρίνομε ολοκάθαρα μίαν συστηματικήν διδασκαλίαν εθνικού μινιμαλισμού και προσπάθειαν πατριωτικού αποχρωματισμού του λαού μας, η οποία θα έχη ως αποτέλεσμα να είμεθα ευάλωτοι εις κάθε απειλήν η αξίωσιν των εξ ανατολών, κακή τη μοίρα, γειτόνων μας. Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω! Η Επανάστασις του ’21 δεν ήτο ταξική. Ήτο πανεθνική! Μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, πτωχοί, σοφοί, αγράμματοι, κλήρος και λαός, Πατριάρχαι, ιερείς, μοναχοί, οι πάντες εξηγέρθησαν ως μία ψυχή. Δεν έγινε δια τα υλικά αγαθά μόνον και τας στερήσεις του λαού. Έγινε κυρίως και πρωτίστως δια τα πνευματικά και αιώνια. «Για την πίστη του Χριστού και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού, που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμηοσύνης», όπως ωραία επεσήμανε ο Σεφέρης. Οι αγωνισταί, παρά τας συγγνωστάς ανθρωπίνας αδυναμίας και τα λάθη των, υπήρξαν ήρωες τιτανομάχοι, οι οποίοι εβάστασαν επαξίως εις τους ώμους τους το βάρος χιλιάδων ετών ιστορίας και με τον ιδρώτα τους, το αίμα τους, την θυσία τους, τον απαράμιλλον ηρωϊσμό τους, εδημιούργησαν αυτό το ελεύθερον Ελληνικόν κράτος, βασιζόμενοι πρωτίστως εις την βοήθειαν του Θεού και την σκέπην της Θεοτόκου. Ένα κράτος, το οποίο ονειρεύθηκαν χριστιανικό, αξιοπρεπές, έντιμον, σεβαστόν εις πάντας. Χρέος ιδικόν μας σήμερον είναι να αξιοποιήσωμεν τας θυσίας των και να μην προδώσωμεν τας ελπίδας και τα όνειρά των. Η Ελλάς δεν θα σωθή ούτε με την λήθην η διαστροφήν της Ιστορίας της, ούτε με την λυκοφιλίαν των Τούρκων, ούτε με τας ελεημοσύνας των ευρωπαίων εταίρων της, ούτε με τον ενδοτισμόν εις τας προκλήσεις της παγκοσμιοποιήσεως. Θα σωθή μόνον με την Χριστιανικήν πίστιν των τέκνων της, με το αδούλωτον φρόνημα, την εθνικήν αξιοπρέπειαν και τας φιλοτίμους προσπαθείας του λαού, και με την εμμονήν εις τας αγίας υποθήκας των πανσεβάστων ηρώων της Εθνεγερσίας και Παλιγγενεσίας. Προσκυνούντες σήμερον το μέγα θαύμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Σαρκώσεως του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού, υποκλινόμεθα ταυτοχρόνως προ των σεβασμίων ελευθερωτών της Πατρίδος και προσευχόμεθα δι’ ένα καλλίτερον αύριον της Ελλάδος. Εν Πειραιεί, τη 25η Μαρτίου 2011. Χρόνια Πολλά και ευλογημένα! Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ + ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ