᾿Εκδήλωση - Συζήτηση γιά τήν Κάρτα τοῦ πολίτη

᾿Ηχηρό ΟΧΙ ἐξ ῾Αγίου ῎Ορους γιά τήν κάρτα τοῦ πολίτη!!!

ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ!

                                                              ΚΑΡΥΑΙ ΤΗ 22.4/5.5.2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ «ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

Εξ αφορμής της προσφάτου καταθέσεως στην Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου «Για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» και την απορρέουσα εκ τούτου μελ­λον­τική έκδοσι της «Κάρτας του Πολίτη», η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους επιθυμεί να επισημάνη τα ακόλουθα:

Η «Κάρτα του Πολίτη» ταυτοποιεί την προσωπικότητα του πολίτη και τον μετατρέπει σε ένα αριθμό του συστήματος της ηλεκτρο­νικής διακυβερνήσεως. 


Όλοι οι πολίτες εντάσσονται πλέον σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο ελέγχει και επεξερ­γάζεται τα στοιχεία της προσωπικής τους ζωής (οικονομική δραστηριότης, θέματα υγείας, εργασίας, κοινωνικής συμπεριφοράς κ.λπ.), καταργώντας ουσιαστικά τις προσωπικές τους ελευθερίες. 

Επειδή το σύστημα αυτό έχει την δυνατότητα να μετεξελίσσεται εύκολα θεωρούμε ότι είναι ορατός ο κίνδυνος για τους Χριστιανούς να παραβιάζεται η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνειδήσεως, στερώντας τους την δυνατότητα να ομολογούν ελεύθερα την πίστι τους και να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. 


Επειδή μάλιστα η εξουσία χρήσεως του συστήματος αυτού παραδίδεται σε φορείς ακαθόριστους ως προς τον δη­μόσιο η ιδιωτικό τους χαρακτήρα και τους δίδεται η ευχέρεια να προσθαφαιρούν στην Κάρτα δεδομένα, υπάρχει το ενδεχόμενο ακόμη και της ανεπίγνωστης εκ μέρους των πιστών χρήσεως αντιχριστιανικών συμβόλων.

Για όλους τους παραπάνω λόγους η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους εκφράζει την έντονη ανησυχία της και υποβάλλει θερμή παράκλησι προς την Ελληνική Κυβέρνησι να μη προχωρήση στην έκδοσι της ηλεκτρονικής «Κάρτας του Πολίτη», συνιστά δε στους χριστιανούς να χρησιμοποιούν τα συμβατικά μέσα ταυτοποιήσεώς τους. 

 Η υποχρεωτική επιβολή τοιούτου είδους Κάρτας μας ευρίσκει αντιθέτους.

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν λησμονούμε ότι «μείζων ο εν ημίν η ο εν τω κόσμω», και ότι ο Χριστός «νενίκηκε τον κόσμον»• τούτο όμως δεν συνεπάγεται και την συμφωνία μας σε υποχρεωτικές και ανελεύθερες πρακτικές.


Ευχόμεθα ολοψύχως η Κυρία Θεοτόκος, η Προστάτις και Έφορος του Αγίου Όρους, να δίδη στον ευλαβή λαό της πατρίδος μας την δύναμι να ανταπεξέρχεται σε όλες τις δυσκολίες του βίου, μάλιστα μέσα στη δυσχερή αυτή συγκυρία που διερχόμεθα.

 Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι

των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ στις 8:29 μ.μ.

῞Ενα δάκρυ σάν προσευχή γιά τήν ψυχή τοῦ δικοῦ μας Θανάση Βέγγου (πέντε video ἀπό τήν κηδεία του)

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: νομίζω πώς μέ δυσκολία θά μπορέσει κάποιος νά κρύψει τήν συγκίνησή του γιά τόν καλό  μας ἄνθρωπο, τόν Θανάση Βέγγο. Μέ δυσκολία θά μπορέσει νά κρύψει,  ἔστω ἕνα δάκρυ, πού σάν προσευχή θά τρέξει ἀπό τά μάτια του. Νομίζω πώς τούτη τήν ὥρα, πού ἡ πατρίδα μας συνέχεται ἀπό τίς ἀρνητικές ἐπιπτώσεις τῆς οἰκονομικῆς καί κυρίως τῆς πνευματικῆς κρίσης, ὁ Θανάσης ἀποτελεῖ ἕνα σύμβολο ἀνθρωπιᾶς, καθαρότητας καί εἰλικρίνειας. Καί ἡ πατρίδα μας ἔχει ἀνάγκη ἀπό τέτοια σύμβολα, ἰδίως τοῦτες τίς ὧρες. ῾Ο Θεός νά σέ ἀναπαύσει ἐν χώρᾳ ζώντων, ἐν σκηναῖς δικαίων, "δικέ μας" Θανάση...

῞Ολοι μαζί ἄς προσευχηθοῦμε...

Ποιοί εἶναι οἱ καρποί τῆς εὐχῆς τοῦ ᾿Ιησοῦ / Γέροντας Κλεόπα ᾿Ηλιέ

—   Ο πρώτος καρπός της ευχής του Ιησού είναι η αποβολή των νοερών παραστάσεων από τις ματαιότητες του κόσμου, κατά τον άγιο Διάδοχο, ο οποίος λέγει: «Αυτά που είχαν μπει παλαιότερα στην καρδιά του ανθρώπου εξαφανίζονται μαζί με όλες τις ωραιότητες της ζωής».

—   Ο δεύτερος καρπός της ευχής είναι η φοβερά θέα της ασω­τίας της ψυχής, η οποία εκδηλωνόταν με τις σωματικές αισθήσεις και τους κακούς λογισμούς. Απ' αυτή την θέα αποκτά ο άνθρωπος ταπείνωσι, πένθος, δάκρυα, όπως λέγη ο άγιος Γρηγόριος ο Παλα­μάς.

—   Ο τρίτος καρπός της καρδιακής προσευχής είναι ότι, με την επιστροφή του νου στην καρδιά, τόσο ο νους όσο και η καρδιά του ανθρώπου, γίνονται σαν ένας καθαρός καθρέπτης στον οποίον ο ίδιος ο αγωνιστής γνωρίζει τις πονηρές κινήσεις των σκέψεών του και καλεί τον Ιησού σε βοήθεια.

—   Ο τέταρτος καρπός είναι η αγνότης της φύσεως, καθότι το έργο της καθαρότητος της φύσεως είναι υπεράνω αυτής της φύσε­ως, ως δοσμένο από την Θεία Χάρι του Παναγίου Πνεύματος.

—   Ο πέμπτος καρπός της προσευχής είναι ότι, μπαίνοντας ο νους στην καρδιά για να μιλήση εκεί με τον ενδιάθετο λόγο, κατα­κλύζεται από μεγάλη χαρά και πνευματική ευφροσύνη, όπως δηλώνη γι' αυτά ο Ιωσήφ Βρυένιος.

—   Ο έκτος καρπός της ευχής είναι ότι με αυτή την προσευχή κατασκηνώνει η Χάρις του Θεού μυστικά μέσα στην καρδιά.

—   Ο έβδομος καρπός είναι ότι με την αδιάλειπτη μνήμη του Ονόματος του Ιησού, γεννάται στην ψυχή η αγάπη προς τον Χρι­στό. (Βλέπε «Φυλακή των πέντε αισθήσεων» του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου).

—  Άλλοι καρποί της προσευχής είναι: Η συμμάζωξις των λο­γισμών, η ευλάβεια, η προσοχή επί του εαυτού μας, η ταπείνωσις, ο φόβος του Θεού, η μνήμη του θανάτου, η ειρήνη της καρδιάς και των λογισμών, η συγκέντρωσις της προσοχής στην καρδιά και η πνευματική θερμότης.

Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ
«Πνευματικοί Λόγοι»
Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη»
Θεσσαλονίκη 1992


impantokratoros.gr/http://anavaseis.blogspot.com

῞Αγιος ᾿Εφραίμ (+3 Ιανουαρίου & +5 Μαΐου)

Ο χώρος όπου φυλάσετε η μουριά.

Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη.

Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας την καρδιά τους αγάπη για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως λένε πολλές μαρτυρίες ήταν σκληρότεροι και από τους ίδιους τους Τούρκους.

Η Μουριά που μαρτύρισε ο Άγιος Εφραίμ

Φοβούμενη η μητέρα του Αγίου ότι θα τον πάρουν και αυτόν οι Τούρκοι, τον συμβούλεψε να φύγει από το πατρικό του σπίτι και να κατευθυνθεί σε περιοχές της Ελλάδας που δεν ήταν ακόμα κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Όταν έφτανε σε μια τέτοια περιοχή, τον ορμήνεψε, να βρει ένα μοναστήρι και να εισαχθεί εκεί ως δόκιμος μοναχός, μιας και η μοναστική ζωή ήταν κάτι που επιθυμούσε και ο ίδιος. Τις συμβουλές αυτές ακολούθησε ο Άγιος Εφραίμ και μετά από πολλούς κόπους έφτασε στο όρος Αμώμων της Αττικής. Είναι το όρος που, στις μέρες μας, στους πρόποδες του είναι χτισμένη η Νέα Μάκρη. Στο όρος είχαν μαζευτεί χριστιανοί ασκητές, και από αυτούς ονομάστηκε όρος Αμώμων, δηλαδή όρος των Καθαρών. Εκεί υπήρχε και το ανδρικό μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό το μοναστήρι κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος μοναχός της μονής.

Στην ηλικία των δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός και έλαβε το όνομα Εφραίμ (όπως έχουμε αναφέρει μέχρι τότε ονομαζόταν Κωνσταντίνος). Μετά δε από λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Στο μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε.

Τα χρόνια περνούσαν και η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υποδουλώσει σχεδόν όλη την Ελλάδα. Στην περιοχή της Αττικής δρούσαν Τουρκικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Εβρενόμπεη. Μέρος αυτών των στρατευμάτων, το 1424, αναπτύχθηκε στην περιοχή του όρους Αμώμων και άρχισε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να δολοφονεί, κάνοντας πράξη την συνήθη τακτική των Τουρκικών στρατευμάτων τον καιρό εκείνο. Έτσι έφτασαν και στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και απαίτησαν να τους παραδοθούν οι θησαυροί του μοναστηριού. Το μοναστήρι όμως ήταν φτωχό και το μόνο που κατάφεραν να πάρουν οι Τούρκοι από εκεί ήταν οι ζωές όλων των μοναχών που σφαγιάστηκαν στην αυλή του μοναστηριού.

Ο Άγιος την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε την επόμενη, βρήκε τα πτώματα των μοναχών στην αυλή και το μοναστήρι κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία του. Σε μια τέτοια εορτή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 (ημέρα μνήμης της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού), ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας να τους αποκαλύψει τυχών μυστικές κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, σε ηλικία 42 ετών.

Στις μέρες μας στο μοναστήρι αυτό μένουν και υπηρετούν μοναχές. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και την βοήθεια του. Ο Άγιος με την χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που χτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή. Η ηρεμία που επικρατεί στον χώρο είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Θα την νιώσετε κι εσείς όταν με την βοήθεια του Χριστού επισκεφθείτε τον Άγιο Εφραίμ στην μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Νέα Μάκρη Αττικής.

Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει στην μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες του έτους. Την 5η Μαΐου όπου τιμούμε το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου και την 3η Ιανουαρίου όπου τιμούμε την ανεύρεση των ιερών λειψάνων του. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ βρέθηκαν με Θεία Παρέμβαση το 1950, 524 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του. 

http://clubs.pathfinder.gr/pavmaria/745887/http://armenisths.blogspot.com/

ΔΙΛΗΜΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: «Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ …Η ΨΗΣΙΜΟ ΤΟΥ ΟΒΕΛΙΑ !»

Ὁ Ἐριβρεμέτης σχολιάζει: 

ΔΙΛΗΜΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: «Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ …Η ΨΗΣΙΜΟ ΑΡΝΙΟΥ !». Ἐκεῖ φτάσαμε μέ τίς πρωτότυπες ἐμπνεύσεις μερικῶν, νά ἔχουμε δίλημμα τί θά προτιμήσουμε: τήν παραμονή μας στήν Πασχαλινή Λειτουργία ἤ τό ψήσιμο τοῦ ὀβελία. Καί γιά νά γλιτώσουμε τό περιττό δίλημμα καλό θά εἶναι νά φέρουμε πάλι τά πάνω κάτω στήν Ἐκκλησιαστική Λατρεία. Κούνα πού μᾶς κούναγε ! 

Ἂν ἦταν κάτι νά κάνουμε, αὐτό θά ἦταν νά μετακινήσουμε τήν ὥρα τοῦ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ καί τῆς Λειτουργίας στίς 2 ἤ 3 τά ξημερώματα. Ἀλλά ἐμεῖς ἔχουμε τό χαβά μας μέ τίς «πρωτοτυπίες» καί τίς «ἀλλαγές» !

Παρακάτω ἕνα εὐθύβολο σχόλιο.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ “ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΕΣ” ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

 ΩΣ “ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ”

 Στό ἱστολόγιο «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ» (http://www.egolpion.com/) ἀνηρτήθη ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Ἐφημέριος» (τεῦχ. Μαρτίου 2011) ποὺ διαπραγματεύεται τὸ θέμα τοῦ «ἄγχους νὰ τελειώσει γρήγορα» ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Πάσχα. Μεταξὺ ἄλλων ὑπογραμμίζονται τὰ ἑξῆς (τὰ ὁποῖα ἐν συνεχείᾳ σχολιάζει ἡ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»):

«Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀγνοοῦμε τὴν πραγματικὴ ὥρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ σὲ ὁρισμένα μέρη τῆς πατρίδας μας συνηθίζουν ἀνέκαθεν νὰ τελοῦν τὸ πρωὶ τὴν ἀναστάσιμη Λειτουργία, τί μᾶς ἐμποδίζει νὰ ξεκινοῦμε τὴν ἀκολουθία νωρίτερα; Γιὰ παράδειγμα, τὸ “Εὐλογητὸς” στὶς 10 μ.μ. καὶ τὸ “Χριστὸς Ἀνέστη” στὶς 11 μ.μ.; Μήπως ἀποτελεῖ ἡ 12η νυκτερινὴ κάποιο ἀπαραβίαστο θέσφατο τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἢ κάποια ἱερὴ στιγμὴ καὶ ὥρα γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας;
.        (…) Καὶ γιατί δὲν λαμβάνουμε ὑπ᾽ ὄψιν τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ τόπου μας ὅπου πλῆθος ἀνθρώπων στὴν ἐπαρχία ξυπνοῦν πολὺ νωρὶς τὴν ἑπομένη γιὰ νὰ ἑτοιμάσουν τὸ οἰκογενειακὸ πασχαλινὸ γεῦμα μὲ τὸν γνωστὸ σὲ ὅλους μας τρόπο; Δὲν πρόκειται γιὰ κάποια ἁμαρτωλὴ διασκέδαση ἀλλὰ γιὰ παραδοσιακὸ ἑλληνικὸ ἔθιμο. Γιατί τοὺς θέτουμε πρὸ περιττῶν διλημμάτων;»

.         ΣΧΟΛΙΟΝ: Ὁ συλλογισμὸς ὡς συνήθως εὐλογοφανής. Ἀλλὰ πιάνεται μόνος του ἀπὸ τὴν “λογικὴ” τῆς κολοκυθιᾶς: Γιατί ἄραγε τὸ «Εὐλογητὸς» (Τελετὴ τῆς Ἀναστάσεως) στὶς 10 μ.μ. καὶ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» στὶς 11 μ.μ.;  Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει τότε γιατί νὰ μὴ φέρουμε τὴν Ἀκολουθία σὲ μιὰ ἀκόμη βολικότερη χρονικὴ στιγμή, π.χ. στὶς 8 τὸ βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ὥστε νὰ ξεκουραστοῦμε περισσότερο; Καὶ ἔτσι νωρὶς τὸ πρωὶ νὰ πιάσουμε τὸ σούβλισμα, τὸ ὁποῖο ὡς μὴ «ἁμαρτωλὴ διασκέδαση ἀλλὰ  παραδοσιακὸ ἑλληνικὸ ἔθιμο» συνιστᾶ καὶ τὸ βασικότερο καὶ οὐσιωδέστερο καὶ πρωτεῦον πασχάλιο ἔργο στὸν τόπο μας [μιὰ ἁπλὴ ἐρώτηση: ἄραγε ὑπάρχει ἀκόμα «τόπος», ἑλληνικός;], εἰς τρόπον ὥστε τὸ ὡράριο τοῦ (κάθε) σουβλίσματος νὰ καθορίζει τὴν ὥρα τῆς (κάθε) Ἀκολουθίας ;
.        Ἁπλούστατα, ἐπειδὴ ἡ ἀνωτέρω «ὡρολογιακὴ» πρόταση (10:00 «Εὐλογητός», 11:00 τὸ «Χριστὸς  Ἀνέστη» καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ  Ὄρθρος τοῦ Πάσχα, ὥστε στὶς 12:00 τὰ μεσάνυχτα «Εὐλογημένη» τῆς Θ. Λειτουργίας) ὑποδηλώνει τὴν ἀδιαμφισβήτητη παραδοχὴ πὼς πράγματι «ἡ 12η νυκτερινὴ ἀποτελεῖ κάποιο ἀπαραβίαστο» καὶ δεσμευτικὸ ὅριο (φυσικὸ-ἀστρονομικὸ) γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ἡμέρας καὶ γι᾽ αὐτὸ τουλάχιστον ἡ Θ. Λειτουργία πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τελεσθεῖ μετὰ τὴν εἴσοδο στὴν ἑπομένη ἡμέρα, δηλ. τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα.  Ὡς ἐκ τούτου ἡ πρόταση ἀντιφάσκει μὲ τὸν ἑαυτό της : ἡ δωδεκάτη νυκτερινὴ ἀποτελεῖ ὅριο, ναὶ ἢ ὄχι;
.          Ἐφ᾽ ὅσον ὅμως ἀποτελεῖ ὅριο, τότε τὸ «Χριστὸς  Ἀνέστη» (ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει ἀνυπέρβλητη ἀνάγκη, π.χ. χωριά χωρὶς παπά) θὰ ψαλεῖ τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνέστη, δηλ. μετὰ τὴν φυσικὴ παρέλευση τοῦ Σαββάτου καὶ τὸ γύρισμα τῆς ἡμέρας, τὴν Κυριακή.
.        Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἀπὸ αὐτὸ τὸ Ἱστολόγιο (τῆς «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ») δοκιμάσαμε νὰ δείξουμε (καὶ εἰδικότερα στὸ θέμα τῆς λεγομένης “μεταφράσεως”  τῶν λειτουργικῶν κειμένων), εἶναι ἐντυπωσιακὰ ἁπλουστευτικὴ ἡ λογικὴ ποὺ μεταχειρίζεται ὁ ἰδεολογικὸς «ἐπαναπροσδιορισμὸς» ὅλων τῶν “παραδοσιακῶν αὐτονοήτων”. “Πέφτουν” διαρκῶς στὸ “τραπέζι” νέες προτάσεις. Κοινὸς παρονομαστής τους ἡ περιλάλητη διευκόλυνση, τὸ νέο ἀναδυόμενο τοτέμ, στὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ θυσιαστοῦν ὅλες οἱ ἄλλες παράμετροι.
.        Καὶ γιὰ νὰ μὴ μακρηγοροῦμε:  Ἔχει τόσο ὑπερτονισθεῖ τὸ ὅλο θέμα τῆς Πασχαλινῆς Θ. Λειτουργίας, ὥστε νὰ τείνει νὰ λάβει παθολογικὰ χαρακτηριστικὰ ἰδεολογίας. Κι αὐτὸ εἶναι κακὸς σύμβουλος.
.     Ἐν πάσῃ περιπτώσει ἂς ληφθεῖ μιὰ στοιχειώδης ποιμαντικὴ μέριμνα γιὰ ἐξήγηση, «κατήχηση» ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ μιὰ πρακτικὴ μέριμνα, ὥστε ἡ Ἀκολουθία νὰ ἔχει ἕνα ρυθμὸ χωρὶς βιασύνες ἀλλὰ καὶ χωρὶς ἀργὰ μουσικὰ μέλη. Καὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ὅποιος θέλει ἂς παραμείνει στὴν Θ. Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ἂν αὐτὴ ἡ παραμονή του ἀποτελεῖ ἔκφραση μιᾶς μόνιμης παραμονῆς στὸ Μυστήριο τῆς  Ἐκκλησίας κι ὄχι ἐκδήλωση ἀποσπασματικῆς συναισθηματικῆς ἐξάρσεως. Οὐδεὶς ἐξαναγκάζεται νὰ παραμείνει. Συνήθως βιάζονται ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν ἱεραρχημένες ἄλλες προτεραιότητες. Φιλότιμα καὶ ὑπομονετικὰ παραμένουν συνήθως ὅσοι ἔχουν κατὰ κάποιον εὐσυνείδητο τρόπο περάσει βιωματικὰ μέσα ἀπὸ τὴν Μ. Τεσσαροκοστή. Στὸ τέλος-τέλος πόσα ξενύχτια ἀπὸ ὅλους μας γίνονται μέσα στὸν χρόνο γιὰ ἄλλους λόγους καὶ σκαλώσαμε τώρα στὸ ἂν θὰ τελειώσει ἡ Λειτουργία τοῦ Πάσχα στὶς 1:30 τὸ πρωί ἢ στὶς 2:30; Μήπως ὀλισθαίνουμε στὴν μικρόπρεπη δεκαρολογία ἐκεῖ ποὺ θὰ χρειαζόταν νὰ ἀντιπροσφέρουμε μὲ πασχάλια ἀρχοντιὰ τὴν γενναιοδωρία τῆς καρδιᾶς μας;
.      Ἄμποτε νὰ “κατανοήσουμε”, νὰ βάλουμε καλὰ στὸ μυαλό μας, πὼς μὲ καλοπροαίρετα κολπάκια μικροδιευκολύνσεων δὲν ἐπιτυγχάνεται καμιὰ ἱεραποστολὴ καὶ καμιὰ προσέλκυση τῶν ἀνθρώπων. Ἀντιθέτως ὅλα αὐτὰ τὰ «μικρὰ πραγματάκια» ἐνδέχεται νὰ δυναμιτίσουν ὡς «ὡρολογιακὲς» βόμβες τὰ θεμέλια τῆς αὐτοσυνειδησίας μας.

Α. Λ. Π.

Πηγή: Χριστιανική Βιβλιογραφία

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ... ΚΑΛΕ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΕ

Περισσότερες φωτογραφίες από την κηδεία του Θανάση Βέγγου στη συνέχεια...

φωτογραφίες από

newsit

protothema

ethnos/http://aliartos-city.blogspot.com