"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Τὸ ποτήριο τοῦ Χριστοῦ -῾Αγίου Ἰγνατίου Brianchaninov.





Δύο ἀγαπημένοι μαθητές ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο θρόνους δόξης

– Αὐτός τούς ἔδωσε τό Ποτήριό Του (Μτ. κ΄, 23).

Τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ ὀδύνες.

Σέ ὅσους τό πίνουν ἐδῶ στή γῆ, τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ ὑπόσχεται μετοχή στή Βασιλεία τῆς χάρης τοῦ Χριστοῦ. Προετοιμάζει γι’ αὐτούς τίς καθέδρες τῆς ἐπουράνιας αἰώνιας δόξης.

Στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά στό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ , δέν μπορεῖ κανείς οὔτε νά παραπονεθεῖ γι’ αὐτό, οὔτε νά τό ἀπορρίψει γιατί Αὐτός πού μᾶς ἔδωσε ἐντολή νά τό γευτοῦμε, πρῶτος ὁ Ἴδιος τό ἤπιε.

Ὦ, δέντρο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ ! Σκότωσες τούς προγόνους μας στόν Παράδεισο, τούς ἐξαπάτησες μέ τήν πλάνη τῆς σαρκικῆς ἀπόλαυσης καί τήν πλάνη τῆς λογικῆς. Ὁ Χριστός, ὁ Λυτρωτής τῶν πεπτωκότων, ἔφερε τό Ποτήριο τῆς σωτηρίας σ’ αὐτόν τόν κόσμο, στούς πεπτωκότες καί ἐξόριστους ἀπό τόν Παράδεισο. Ἡ πίκρα αὐτοῦ τοῦ Ποτηρίου καθαρίζει τήν καρδιά ἀπό τήν ἀπαγορευμένη, καταστροφική καί ἁμαρτωλή ἀπόλαυση μέσω τῆς ταπείνωσης πού ρέει ἀπ’ αὐτό μέ ἀφθονία, νεκρώνεται ἡ ἔπαρση ἀπό τή γνώση σέ σαρκικό ἐπίπεδο. Γι’ αὐτόν πού πίνει ἀπό τό Ποτήριο μέ πίστη καί ὑπομονή, ἡ αἰώνιος ζωή, πού ἔχασε δοκιμάζοντας τόν ἀπαγορευμένο καρπό, ἐπανακτᾶται.

«Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι»(Ψ. 115, 4)

Ὁ χριστιανός ἀποδέχεται τό Ποτήριο ὅταν ὑπομένει τίς ἐπίγειες δοκιμασίες μέ πνεῦμα ταπείνωσης, ὅπως διδάσκεται ἀπό τό Εὐαγγέλιο.

Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἔβγαλε τό μαχαίρι του γιά νά ὐπερασπιστεῖ τόν θεάνθρωπο, πού ἦταν περικυκλωμένος ἀπό τόν ὄχλο ἀλλά ὁ πρᾶος Ἰησοῦς εἶπε στὸν Πέτρο: «βάλε τήν μάχαιραν εἰς τήν θήκην· τό Ποτήριον ὅ δέδωκέ μοι ὁ Πατήρ, οὐ μή πίω αὐτό;» (Ἰω. ιη΄ 11)

Ἔτσι κι ἐσύ, ὅταν σέ περικυκλώνουν συμφορές, θά πρέπει νά παρακαλεῖς καί νά ἐνισχύεις τήν ψυχή σου λέγοντας : «Τό Ποτήριον ὅ δέδωκέ μοι ὁ Πατήρ, οὐ μή πίω αὐτό ; »

Οἱ Φαρισαῖοι σκέπτονται μοχθηρά, ὁ ‘Ιούδας προδίδει, ὁ Πιλᾶτος διατάσσει τήν παράνομη θανάτωση, οἱ στρατιῶτες τῆς ἐξουσίας ἐκτελοῦν τήν ἐντολή του. Μέσω τῶν ἄνομων πράξεών τους ὅλοι αὐτοί ἑτοίμασαν τή δική τους ἀληθινή καταδίκη. Μήν ἑτοιμάζεις γιά τον ἑαυτό σου τήν ἴδια καταδίκη, ὄντας μνησίκακος, ζητώντας καί σχεδιάζοντας ἐκδίκηση, ἀγανακτώντας μέ τούς ἐχθρούς του.

Ὁ ἐπουράνιος Πατήρ εἶναι παντοδύναμος καί παντογνώστης: βλέπει τήν ὀδύνη σου καί ἄν τό ἔβρισκε ἀπαραίτητο καί συμφέρον νά ἀποσύρει τό Ποτήριο ἀπό σένα, σίγουρα θά τό ἔκανε.

Ὁ Κύριος - ὅπως οἱ Γραφές καί ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μαρτυροῦν –συχνά ἐπέτρεψε θλίψεις στούς ἀγαπημένους Του καί συχνά ἀπέτρεψε θλίψεις ἀπό αὐτούς, σύμφωνα μέ τούς ἀκατάληπτους δρόμους τῆς Θείας Προνοίας.

Ὅταν ἔρχεσαι ἀντιμέτωπος μέ τό Ποτήριο, ἀπόστρεψε τό βλέμμα σου ἀπό τούς ἀνθρώπους πού σοῦ τό δίνουν· σήκωσε τά ματια σου στόν Οὐρανό καί πές : «Τό Ποτήριον ὅ δέδωκέ μοι ὁ Πατήρ, οὐ μη πίω αὐτό;»

«Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι». Δέν μπορῶ νά ἀρνηθῶ τό Ποτήριο, τήν ὑπόσχεση τοῦ ἐπουρανίου καί αἰωνίου ἀγαθοῦ. Ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ μοῦ διδάσκει τήν ὑπομονή ὅταν λέει : «... διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πρ. ιδ΄ 22). Πῶς μπορεῖ κανείς νά ἀρνηθεῖ τό Ποτήριο πού εἶναι ὁ τρόπος νά κερδίσεις τήν Βασιλεία καί νά αὐξηθεῖς μέσα σ’ αὐτήν; Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι – τή δωρεά τοῦ Θεοῦ.

Τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὁ μέγας Παῦλος γράφει πρός τούς Φιλιππησίους, «ὅτι ἡμῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνο τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλ. α’, 29)

Λαμβάνεις τό Ποτήριο τό ὁποῖο φαινομενικά προέρχεται ἀπό ἀνθρώπινα χέρια. Τί σέ νοιάζει ἐσένα ἄν αὐτός πού σοῦ τό δίνει ἐνεργεῖ δίκαια ἤ ἄδικα; Ὡς ἀκόλουθος τοῦ Ἰησοῦ, ἡ ἔγνοια σου εἶναι νά φέρεσαι ἐνάρετα· νά λάβεις τό Ποτήριο μέ εὐγνωμοσύνη πρός τό Θεό καί μέ ζωντανή πίστη καί γενναῖα νά τό πιεῖς ὡς τόν πάτο.

Λαμβάνοντας τό Ποτήριο ἀπό ἀνθρώπινα χέρια, θυμήσου ὅτι εἶναι Ποτήριο ἀπό Αὐτόν, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι μόνο ἀθῶος ἀλλά καί πανάγιος. Σκεπτόμενος αὐτό, θυμήσου καί ἐσύ καί οἱ ἄλλοι πάσχοντες ἁμαρτωλοί, τά λόγια πού ὁ μακάριος καί φωτισμένος ληστής στά δεξιά τοῦ ἐσταυρωμένου Θεανθρώπου εἶπε «ἄξια ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν ... μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῆ βασιελεία σου» (Λκ. κγ΄, 41 – 42)

Καί τότε στρεφόμενος πρός τούς ἀνθρώπους θά τούς πεῖς : Μακάρι ἐσεῖς πού εἶστε τά μέσα τῆς δικαιοσύνης καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Μακάριοι ἐσεῖς ἀπό τοῦ νῦν καί ἔως τοῦ αἰῶνος! (Ἄν δέν εἶναι σέ θέση νά κατανοήσουν καί νά δεχθοῦν τούς λόγους σας, μή ρίχνετε τούς πολύτιμους μαργαρίτες σας τῆς ταπείνωσης κάτω ἀπό τά πόδια ἐκείνων πού δέν μποροῦν νά τούς ἐκτιμήσουν, ἀλλά πεῖτε αὐτούς τούς λόγους νοερά, στήν καρδιά σας).

Μ’ αὐτό καί μόνο θά ἐκπληρώσεις τήν ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου πού λέει : «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς» (Μτ. ε΄, 44).

Γιά ἐκεῖνους πού σ’ ἔχουν προσβάλει καί σ’ ἔχουν ἐξοργίσει, προσευχήσου στόν Κύριο ὅ,τι ἔχουν κάνει γιά σένα νά ἀνταμοιφθεῖ μέ μιά προσωρινή εὐλογία καί μέ αἰώνια ἀνταμοιβή σωτηρίας, καί ὅταν αὐτοί θά στέκονται ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ γιά νά κριθοῦν, νά μετρηθεῖ γι’ αὐτούς ὡς πράξη ἀρετῆς.
Παρόλο πού ἡ καρδιά σου δέν θέλει νά ἐνεργεῖ ἔτσι, βίασέ την. Γιατί μόνο ὅσοι ἀσκοῦν βία στήν ἴδια τους τήν καρδιά, γιά νά ἐκπληρώνουν τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου, μποροῦν νά κληρονομήσουν τόν Οὐρανό.

Ἄν δέν θέλεις νά ἐνεργεῖς μ’ αὐτόν τόν τρόπο, τότε δέν θέλεις νά εἶσαι ἀκόλουθος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κοίταξε βαθιά μέσα σου καί ἐρεύνησε : μήπως ἔχεις βρεῖ ἄλλον δάσκαλο, τόν δάσκαλο τοῦ μίσους –τόν διάβολο –καί ἔχεις πέσει ὑπό τήν ἐξουσία του ;

Εἶναι μεγάλο ἁμάρτημα κανείς νά προσβάλλει ἤ νά καταπιέζει τόν πλησίον του· εἶναι πολύ πιό μεγάλο ἁμάρτημα τό νά σκοτώσει. Ὅμως ὅποιος μισεῖ αὐτόν πού τόν καταπιέζει, πού τόν συκοφαντεῖ, πού τόν προδίδει, πού τόν σκοτώνει, καί ὅποιος σκέφτεται ἀρρωστημένα γι’ αὐτούς καί παίρνει ἐκδίκηση ἀπ’ αὐτούς, διαπράττει ἁμάρτημα πολύ κοντινό μέ τό δικό τους. Μάταια παριστάνει στόν ἑαυτό του καί στούς ἄλλους τόν ἐνάρετο. «Πᾶς ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστί», κηρύττει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Χριστοῦ. (Α΄ Ἰω. γ΄ 15)

Ἡ ζωντανή πίστη στόν Χριστό διδάσκει καθέναν νά παίρνει τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ, καί τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ ἐμπνέει δίνει ἀνδρεία καί παράκληση στήν καρδιά.

Τί μαρτύριο – τί μαρτύριο κόλασης –νά παραπονιέται ἤ νά γογγύζει κανείς μπροστά στό πρό αἰώνων ἡτοιμασμένο Ποτήριο ἐξ οὐρανοῦ !

Ὁ γογγυσμός, ἡ ἀδημονία, ἡ λιποψυχία καί εἰδικά ἡ ἀπόγνωση εἶναι ἁμαρτίες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ -εἶναι τά παιδιά τῆς ἁμαρτωλῆς ἀπιστίας, ἐκτρώματα.

Εἶναι ἁμαρτωλό τό νά παραπονιόμαστε γιά τόν πλησίον μας, ὅταν καί εἶναι ἀκόμα πιό ἁμαρτωλό ὅταναὐτός εἶναι τό μέσο τοῦ μαρτυρίου μας φωνάζουμε γιά τό Ποτήριο, τό ὁποῖο ἔρχεται γιά μᾶς ἀπευθείας ἀπό τόν οὐρανό, ἀπό τό δεξί χέρι τοῦ Θεοῦ.

Ὅποιος πίνει τό Ποτήριο μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό καί εὐλογώντας τόν πλησίον του, λαμβάνει θεία ἀνάπαυση, τήν χάρη τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι σάν ἀπό τώρα νά ἀπολαμβάνει τόν πνευματικό Παράδεισο τοῦ Θεοῦ.

Οἱ προσωρινές θλίψεις εἶναι ἀπό μόνες τους ἀσήμαντες: τούς προσδίδουμε ἀξία μέ τήν πρσκόλλησή μας στή γῆ καί σέ ὅλα τά διεφθαρμένα πράγματα καί μέ τήν ψυχρότητά μας πρός τόν Χριστό καί τήν αἰωνιότητα.

Εἶσαι διατεθειμένος νά ὑπομείνεις τήν πικρή καί ἀποκρουστική γεύση τῶν φαρμάκων· νά ὑπομείνεις τόν ὀδυνηρό ἀκρωτηριασμό καί καυτηριασμό τῶν ἄκρων σου· νά ὑπομείνεις τήν πείνα, τήν παρατεταμένη ἀπομόνωση στό δωμάτιό σου· εἶσαι διατεθειμένος νά ὑπομείνεις ὅλα αὐτά προκειμένου νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὑγεία τοῦ σώματός σου, τό ὁποῖο ἀφοῦ γιατρευτεῖ, σίγουρα πάλι θά ἀρρωστήσει καί σίγουρα θά πεθάνει καί θά ἀποσυντεθεῖ. Ὑπόμεινε τότε καί τήν πίκρα τοῦ Ποτηρίου τοῦ Χριστοῦ τό ὁποῖο θά φέρει ἵαση καί αἰώνια μακαριότητα στήν ἀθάνατη ψυχή σου.

Ἄν τό Ποτήριο σοῦ φαίνεται ἀφόρητο, ἀδυσώπητο, τότε ἀποκαλύπτει ὅτι παρόλο πού φέρεις τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀνήκεις στόν Χριστό.

Γιά τούς ἀληθινούς ἀκολούθους τοῦ Χριστοῦ, τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ εἶναι Ποτήριο χαρᾶς. Ἔτσι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἀφοῦ τούς ἔδειραν στή σύναξη τῶν πρεσβυτέρων τῶν Ἰουδαίων, «ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπό προσώπου τοῦ συνεδρίου, ὄτι ὑπέρ τοῦ ὀνόματος Αὐτοῦ κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι» (Πρ. ε΄, 40-41)

Ὁ δίκαιος Ἰώβ ἄκουσε πιρκά μαντάτα. Ἡ μιά εἴδηση μετά τήν ἄλλη διαπερνοῦσαν τήν ἀσάλευτη καρδιά του· ἡ τελευταία ἀπό αὐτές ἦταν ἡ πιο ὀδυνηρή -ὅλοι οἱ υἱοί καί οἱ θυγατέρες εἶχαν πεθάνει μέ σκληρό καί βίαιο θάνατο. Μέσα στή μεγάλη ὀδύνη του, ὁ δίκαιος Ἰώβ διέρρηξε τά ἱμάτιά του, ἔριξε στάχτη στό κεφάλι του καί μέ ἀκλόνητη πίστη ἔπεσε κάτω καί προσκύνησε τόν Κύριο καί εἶπε: «Γυμνός ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός καί ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω και ἐγένετο· εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας» (Ἰώβ α΄, 21-22)

Ἐμπιστεύσου τήν καρδιά σου μέ ἁπλότητα σέ Αὐτόν ἀπό τόν ὁποῖο Ἐκεῖνος γνωρίζει τή δόση ἀπό τόεἶναι μετρημένες καί οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς σου λυτρωτικό Ποτήριο πού πρέπει νά λάβεις.

Νά συλλογίζεσαι συχνά τόν Ἰησοῦ, νά στέκεται μπροστά σέ αὐτούς πού Τόν θανάτωσαν – «ὡς ἀμνός ἄφωνος ἐνώπιον τοῦ κείραντος αὐτόν». Παραδόθηκε πρός θάνατο, νά σφαγιαστεῖ ὡς πρόβατο ἀνυπεράσπιστο. Μεῖνε μέ τό βλέμμα καρφωμένο σέ Αὐτόν καί ὁ πόνος σου θά μεταμορφωθεῖ σέ οὐράνια πνευματική γλυκύτητα. Οἱ πληγές τῆς καρδιᾶς σου θά γιατρευτοῦν ἀπό τίς πληγές τοῦ Ἰησοῦ.

«’Εᾶτε ἕως τούτου», εἶπε ὁ Κύριος σέ αὐτούς πού θέλησαν νά Τόν ὑπερασπιστοῦν στόν Κῆπο τῆς Γεσθημανῆ, καί ἴασε τό κομμένο αὐτί τοῦ δούλου τοῦ ἀρχιερέα. (Λκ. κβ΄, 51)

«Δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τόν πατέρα μου, καί παραστήσει μοι πλείους ἤ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων ;», εἶπε ὁ Κύριος σέ ἐκεῖνον πού προσπάθησε νά πάρει τό Ποτήριο ἀπ’ Αὐτόν (Μτ. κστ΄23)

Σε καιρούς θλίψεων μήν ψάχνεις τή βοήθεια ἀπό τούς ἀνθρώπους· μήν ξοδεύεις τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου ἀναζητώντας αὐτήν τήν ἀνίσχυρη βοήθεια. Νά ἀναμένεις τή βοήθεια ἀπό τό Θεό: μετά ἀπό δική Του ἐντολή καί ὅταν Ἐκεῖνος θέλει, θά ἔρθουν οἱ ἄνθρωποι πρός βοήθειά σου.

Ὁ Κύριος παρέμεινε σιωπηλός ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου καί τοῦ Ἡρώδου, δέν ἔκανε καμία προσπάθεια νά ὑπερασπιστεῖ τόν ἑαυτό Του. Μιμήσου αὐτήν τήν ἁγία καί σοφή σιωπή Του ὅταν βλέπεις τούς ἐχθρούς σου νά σέ κατηγοροῦν προσπαθώντας νά κρύψουν τίς μοχθηρές προθέσεις τους κάτω ἀπό τό πρόσχημα τῆς ὀρθοφροσύνης.

Εἴτε τό Ποτήριο ἔρχεται σταδιακά σάν σύννεφα πού βαθμιαῖα πυκνώνουν, εἴτε ξαφνικά σάν λυσσώδης ἀνεμοστρόβιλος, πές στό Θεό «Γεννηθήτω τό θέλημά Σου».

Εἶσαι μαθητής, ἀκόλουθος καί διάκονος τοῦ Ἰησοῦ. Καί ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «ἐάν ἐμοί διακονῆ τίς, ἐμοί ἀκολουθείτω, καί ὅπου εἰμί ἐγώ, ἐκεῖ καί ὁ διάκονος ὁ ἐμός ἔσται» (Ἰω, ιβ΄26). Ὅμως ὁ Ἰησοῦς πέρασε τή ζωή Του πάνω στή γῆ μέσα σέ ὀδύνες· καταδιωκόταν ἀπό τή γέννησή Του μέχρι τόν τάφο· ἀπό τά σπάργανα ὁ φθόνος ἑτοίμαζε γι’ Αὐτόν ἕνα βίαιο θάνατο. Οὔτε καί κατέπαυσε ὁ φθόνος ἐπιτυγχάνοντας τό σκοπό αὐτό, ἀλλά προσπάθησε νά ξεριζώσει ὁποιαδήποτε ἀνάμνησή Του πάνω στή γῆ.

Ἀκολουθώντας Τον, ὅλοι οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Κυρίου περνοῦν ἀπό τό δρόμο τῶν προσωρινῶν θλίψεων πού ὁδηγεῖ στή μακάρια αιωνιότητα. Ὅσο οἱ σαρκικές ἀπολαύσεις κυριαρχοῦν πάνω μας, εἶναι ἀδύνατο νά ὑπερισχύσει μέσα μας ἡ πνυεματική κατάσταση. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ὁ Κύριος ἀδιάκοπα προσφέρει τό Ποτήριό Του σέ ὅσους ἀγαπᾶ, γιά νά τούς κρατήσει νεκρούς γιά τόν κόσμο καί νά τούς καταστήσει ἱκανούς νά ζήσουν ή ζωή τοῦ Πνεύματος. Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος εἶπε :Αὐτός στόν ὁποῖο στέλνονται ἀδιάκοπα θλίψεις, εἶναι κάτω ἀπό τήν ἰδιαίτερη φροντίδα τοῦ Θεοῦ». Ὡστόσο, μήν ἐκθέτετε τόν ἑαυτό σας παράτολμα σέ βάθη θλίψεων, γιατί αὐτό εἶναι ὑπερήφανη αὐτοπεποίθηση. Προσευχηθεῖτε στό Θεό, νά ἀλλά ὅταν αὐτές ἔρθουν ἀπό μόνες τους,ἀποτρέψει τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες μήν τίς φοβηθεῖτε, μή νομίζετε ὅτι ἦρθαν τυχαῖα, συμπτωματικά. Ὄχι, ἐπετράπηκαν ἀπό τήν ἀνεξιχνίαστη Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Γεμάτοι πίστη, μέ καρτερικότητα καί μεγαλοψυχία πού πηγάζουν ἀπ’ αὐτήν, κολυμπεῖστε ἄφοβα ἐν μέσῳ τῆς σκοτεινῆς καί ἄγριας καταιγίδας πρός τό εἰρηνικό λιμάνι τῆς αἰωνιότητας : τό ἀόρατο χέρι τοῦ Ἰησοῦ θά σᾶς ὁδηγεῖ.
Μέ ταπείνωση καί ἀπόλυτη προσήλωση μάθετε τήν προσευχή τήν ὁποία προσέφετε ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα Του στόν Κῆπο τῆς Γεσθημανῆ, στίς δύσκολες ὧρες τοῦ πόνου πρίν ἀπό τό Πάθος Του καί τό θάνατο στό Σταυρό. Μ’ αὐτή τήν προσευχή ἀντιμετωπίστε καί ὑπερνικῆστε κάθε θλίψη. «Πάτερ μου,» προσευχήθηκε πλήν οὐχὁ Λυτρωτής μας, «εἰ δύνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ’ὡς σύ» (Μτ. κστ΄, 39)

Προσευχηθεῖτε στό Θεό νά ἀποτρέψει τίς δυστυχίες καί ταυτόχρονα ἀποποιηθεῖτε τοῦ θελήματός σας, σάν νά εἶναι ἁμαρτωλό θέλημα, τυφλό. Ἐμπιστευθεῖτε τόν ἑαυτό σας, τήν ψυχή καί τό σῶμα σας, τίς περιστάσεις τῆς ἡμέρας καί τοῦ μέλλοντος, ἐμπιστευθεῖτε τά πλησιέστερα στήν καρδιά σας, στο πανάγιο καί πάνσοφο θέλημα τοῦ Θεοῦ.

«Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειραμόν· τὸ μέν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δέ σάρξ ἀσθενής» (Μτ. κστ΄ 41). Ὅταν περικυκλώνεστε ἀπό θλίψεις νά προσεύχεστε περισσότερο, ὥστε νά ἑλκύσετε τήν ἰδιαίτερη χάρη τοῦ Θεοῦ πρός ἐσᾶς. Μόνο μέ τή βοήθεια αὐτῆς τῆς χάρης μποροῦμε νά ξεπεράσουμε τίς ἐγκόσμιες δυστυχίες.

Ὅταν λάβετε ἀπό τόν Οὐρανό τό δῶρο τῆς ὑπομονῆς, νά εἶστε προσεκτικοί μέ τόν ἑαυτό σας καί νά ἐπαγρυπνεῖτε, ὥστε νά κρατήσετε καί νά διατηρήσετε μέσα σας τή χάρη τοῦ Θεοῦ, διαφορετικά ἡ ἁμαρτία θά εἰσβάλει χωρίς νά τό καταλάβετε στήν ψυχή ἤ στό σῶμα σας καί θά διώξει αὐτή τή χάρη.

Ἀλλά ἐάν ἀπό ἀπροσεξία καί ἀμέλεια ἀφήσετε τήν ἁμαρτία νά εἰσβάλει μέσα σας, καί εἰδικά ἐκεῖνο τό πάθος πρός τό ὁποῖο ἡ ἀσθενής σάρκα σας εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιρρεπής καί τό ὁποῖο σπιλώνει τό σῶμα καί τήν ψυχή, τότε ἡ χάρις θά φύγει ἀφήνοντάς σας ἀπογυμνωμένους καί μόνους. Τότε θλίψη, σταλμένη γιά τή σωτηρία και τήν τελειώσή σας, θά πέσει βαριά πάνω σας, θά σᾶς συντρίψει μέ λύπη, κατάθλιψη, ἀπόγνωση, ὡς κάποιον πού κρατᾶ τό δῶρο τοῦ Θεοῦ χωρίς τήν πρέπουσα εὐσέβεια πρός τό δῶρο. Βιαστεῖτε νά ἐπαναφέρετε τήν ἁγνότητα στήν καρδιά σας μέ ἀληθινή καί ἀκλόνητη μετάνοια καί μέσῳ τῆς ἁγνότητας, τό δῶρο τῆς ὑπομονῆς· ἀφοῦ αὐτό τό δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπαναπαύεται μόνο στούς ἀγνούς.

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἔψαλλαν ὕμνο χαρᾶς ἐν μέσῳ φλογισμ΄νεων καμίνων, ὅταν περπατοῦσαν πάνω σέ καρφιά, σέ κοφτερά μαχαίρια, ὅταν κάθονταν σέ καζάνια βραστοῦ νεροῦ ἤ λαδιοῦ. Ἔτσι καί ἡ δική σας καρδιά θά εὐφρανθεῖ ὅταν μέ τήν προσευχή ἑλκύσετε τή δωρεά τῆς χάριτος καί τή διαφυλάξετε μέ διαρκῆ προσοχή τοῦ ἑαυτοῦ σας. Τότε ἡ καρδιά σας θά ψάλλει ὕμνους ἐν μέσῳ συμφορῶν καί τρομερῶν θλίψεων, δοξάζοντας καί εὐχαριστώντας τόν Θεόν.

Ὁ νοῦς ἐξαγνισμένος ἀπό τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ, προικίζεται μέ πνευματική ὅραση· ἀρχίζει νά βλέπει τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ πού ἀγκαλιάζει τά πάντα, καί εἶναι ἀόρατη μέ τά σαρκικά μάτια· βλέπει τήν ἀπεραντοσύνη τῆς αἰωνιότητας οἰκεία· βλέπει τό Θεό στὰ θαυμαστά ἔργα Του, στή δημιουργία Του καί τήν ἐπαναδημιουργία τοῦ σύμπαντος. Τότε ἡ ἐπίγεια ζωή ἀρχίζει νά φαίνεται σάν ἕνα σύντομο ταξίδι, τοῦ ὁποίου τά γεγονότα εἶναι ὄνειρα, τοῦ ὁποίου οἱ εὐλογίες δέν εἶναι παρά σύντομες ὀπτικές ἀπάτες, βραχεῖες λόγῳ τῶν ἐπικίνδυνων παρανοήσεων τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς.

Τί καρπούς φέρουν οἱ προσωρινές θλίψεις γιά τήν αἰωνιότητα; Ὅταν ἀποκαλύφθηκε ὁ Παράδεισος στόν Ἀπόστολο Ἰωάννη, μέ ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος φορέων τοῦ φωτός, ντυμένων στά ἄσπρα, ἐξυμνώντας τή σωτηρία καί τή μακαριότητά τους ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ, ἕνας ἀπό τούς κατοικοῦντες στή Βασιλεία τόν ρώτησε: «οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι τάς στολάς τάς λευκάς τίνες εἰσί καί πόθεν ἦλθον;» «καί εἴρηκα αὐτῶ»λέει ὁ Ἅγιος καί θεῖος Ἰωάννης «Κύριε μου, σύ οἶδας». Τότε ὁ πρεσβύτερος ἀπάντησε στόν Ἅγιο Ἰωάννη ὁὗτοι εἰσίν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καί ἔπλυναν τάς στολάς αὐτῶν καί ἐλεύκαναν αὐτάς ἐν τῶ αἵματι τοῦ ἀρνίου. Διά τοῦτο εἰσίν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί λατρεύουσιν αὐτῶ ἡμέρας καί νυκτός ἐν τῶ ναῶ αυτού. Καί ὁ καθημένος ἐπί τοῦ θρόνου σκηνώσει ἐπ’ αὐτούς. Οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδί πᾶν καῦμα, ὅτι τό ἀρνίον τό ἄνα μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτούς, καί ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων, καί ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν»(Ἀποκ. ζ΄13-17)

Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τό Θεό εἶναι αἰώνιο μαρτύριο στήν κόλαση, αἰώνια ἐπαφή μέ τόν διάβολο καί διαβολικούς ἀνθρώπους· μέ φλόγες, πικρό ψύχος, τό σκοτάδι τῆς Γέεννας· αὐτό εἶναι ἡ πραγματική ὀδύνη. Αὐτό εἶναι μαρτύριο τεράστιο, φρικτό καί ἀβάσταχτο. Ἡ ἀπόλυτη παράδοση στήν ἡδύτητα τῶν ἐπίγειων ἀπολαύσεων ὁδηγεῖ σέ μεγάλο αἰώνιο μαρτύριο.

Τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ σώζει ἀπό αὐτό τό μαρτύριο ὅποιον πιεῖ ἀπ’ αὐτό μέ εὐχαριστία καί δοξολογία πρός τόν πανάγαθο Θεό, ὁ Ὁποῖος μέσῳ τοῦ πικροῦ Ποτηρίου τῶν προσωρινῶν θλίδεων ἐκχωρεῖ στόν ἄνθρωπο τό ἄμετρο καί αἰώνιο ἔλεός Του.

Πηγή:http://www.agiazoni.gr

᾿Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:᾿Εκκλησιαστική μουσική καί λειτουργική γλῶσσα-᾿Απάντηση στούς μεταρρυθμιστές τῆς λατρείας μας





Σέ κείμενό του γιά τήν ἐθνική μας μουσική, ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει: «Διὰ τῆς πατροπαραδότου ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς, ὄχι μόνον τά ἱερά ἄσματα ἔγιναν προσφιλῆ καί οἰκεῖα εἰς τήν ἀκοήν, καί ἡ γλῶσσα, εἰς ἥν ταῦτα εἶναι γεγραμμένα καταληπτή, ὡς ἔγγιστα, καί εἰς τούς ἀγραμμάτους, ἄλλα καί αὐτά τῶν θείων Εὐαγγελίων τά ρήματα διά τῆς αὐτῆς μουσικῆς καί τοῦ λογαοιδικοῦ αὐτῆς τρόπου κατέστησαν οἰκειότερα εἰς τήν ἀκοήν καί βαθύτερον πάντοτε εἰσδύουσιν εἰς τῶν ἀκροατῶν τάς καρδίας. (...) Ἄς δοκιμάση τίς νά μεταφράση ἕν τροπάριον εἰς τήν δημώδη, καί τότε θά ἴδη, ὅτι ἡ γλῶσσα, ἥτις εἶναι ζωντανή εἰς τά ἡρωικά καί ἐρωτικά ἄσματα τοῦ λαοῦ, εἶναι ψυχρά μέχρι νεκροφανείας διά τά τροπάρια. Π.χ. "Ἀνοίξω τό στόμα μου καί πληρωθήσεται πνεύματος..." Θ' ἀνοίξω τό στόμα μου καί θά γεμίση πνέμμα (ἤ πλέμμα ἤ πλέγμα) καί λόγο θά βγάλω (διότι πῶς ἄλλως θ' ἀποδοθῆ ἡ μεταφορά ἤ μετωνυμία τοῦ ἐρεύξομαι;). "Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον...' Ἀξίζει ἀλήθεια νά σέ καλοτυχίζουμε σένα τή Θεοτόκο, ποὺ εἶσαι πάντα καλότυχη, καί καθαρώτατη καί μάνα τοῦ Θεοῦ μας... Πλήν, θά εἴπη τις, ἀντί νά μεταφρασθῶσι τά ὑπάρχοντα, ἄς ποιηθῶσι νέα ἐκκλησιαστικά ἄσματα ὑπό τῶν δοκίμων ποιητῶν μας.

Ναί, βέβαια, λέγομεν ἡμεῖς, καί εἶναι τόσον εὔκολον τό πρᾶγμα!... νά ἐμφυσηθῆ ζωή χωρίς νά ὑπάρχη, νά δοθῆ ἔμπνευσις ἐκεῖ ὅπου λείπει ἡ ψυχή! (...) Ἄλλως, διά νά γίνουν νέα θρησκευτικά ἄσματα, πρέπει νά γίνη πρῶτα καί νέα θρησκεία... Ἄς δοκιμάσουν λοιπόν ἐκεῖνοι πού τά ὀνειροπολοῦν αὐτά νά κάμουν θρησκείαν χειροποίητον, θρησκείαν γιά τά κέφια τους, καί τότε θά καταλάβουν καί οἱ ἴδιοι πόσον εἶναι μωροί καί τυφλοί».

Γέροντας Παΐσιος:Βίος καί σταχυολογήματα από τις διδαχές του:






Ο Γέρων Παΐσιος

Ένας από τους σύγχρονους γεροντάδες, από τους αγίους του καιρού μας - πιστεύ­ουμε ότι είναι θέμα χρόνου η επίσημη διακήρυξη της αγιότητας του από την Εκκλησία - είναι ο Γέροντας Παΐσιος.

Ποιος όμως ήταν, θα μας το πει ο ίδιος σ' ένα αυτοβιογραφικό του σημείωμα: "Εγώ, ο αμαρτωλός Παΐσιος, Μοναχός Φιλοθείτης Αγιορείτης, ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, εγεννήθην εις την πατρίδαν του Μεγ. Βα­σιλείου Καισάρειαν της Καππαδοκίας τον Ιούλιον του 1924. Με φέρανε στην αγαπημένη μας Μητέρα Ελλάδαν 40 ημερών "προσφυγόπουλο". Εμεγάλωσα στην νυν ηρωϊκήν Πατρίδα μου Κόνιτσα (όπου τελείωσε λόγω φτώχειας μόνο το Δημοτικό κι έγινε μετά μα­ραγκός στο επάγγελμα). Υπηρέτησα τον επίγειον Βασιλέαν και μετά κατετάγην εθελοντής στο Αγγελικό Τάγμα των Μο­ναχών εις τον επουράνιον Βασιλέα Χριστόν. Από μι­κρός (βαπτιζόμενος από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, τον εκ Φαράσων, ο οποίος του έδωσε το όνομα του για να αφήσει "καλόγερο στο πόδι του", όπως είπε) ποθούσα την μοναχικήν ζωήν "μάλλον Αγγελικήν" καθώς την ονομάζει ο Μέγας Βασί­λειος και αφού απέδωσα «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» επήγα εις το Άγιον Όρος, ίνα αποδώσω και "τα του Θεού τω Θεώ".

Το 1958 γίνεται δόκιμος μοναχός στην Ι. Μονή Εσφιγμένου, όπου το 1954 παίρνει ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος.

Επιστρέφει το 1956 στην Κόνιτσα λόγω προβλημάτων υγείας.

Γυρίζει πάλι στο Άγιον Όρος όπου στην Ι. Μονή Φιλόθεου πια, στις 3-3-1957 κείρεται μικρόσχημος μοναχός και παίρνει το όνομα Παΐσιος.

Το 1958 τον καλούν οι Κονιτσιώτες και έτσι ξαναπηγαίνει στην Κόνιτσα, στην Ι. Μονή Στομίου.

Από εκεί το 1962 ανα­χωρεί για την έρημο του Σινά, όπου γυρνούσε ξυπόλητος και γι' αυτό ονόμαζε τον εαυτό του "αλητάκι του Θεού". Προβλήματα υγείας όμως τον αναγκάζουν να επιστρέψει το 1964 στο Περιβόλι της Παναγίας.

Στο Άγιον Όρος έμεινε σε διαφορά κελιά με τελευταίο και πιο ονομαστό το Κουτλουμουσιανό κελί "Παναγούδα" το επονομαζόμενο από τους προσκυνητές, .λόγω της παραμονής του γέροντα εκεί, "21ο Αθωνικό Μοναστήρι". Σ' αυτό δεχόταν καθη­μερινά εκατοντάδες ανθρώπους στο περίφη­μο πια "υπαίθριο Αρχονταρίκι" του κελιού, το οποίο ήταν για όλους ανοιχτό.

Στο Άγιον Όρος επιδίδεται και στη συγγραφή ψυχωφελών βιβλίων που γνώρι­σαν αλλεπάλληλες εκδόσεις.

Γράφει τα βιβλία: Ό Γέρων Χατζηγεώργης ο Αθωνίτης", "Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης", "Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα" και πολλές επιστολές που δημοσιεύθηκαν σ' ένα τόμο με τίτλο "Επιστολές".

Τα προβλήματα υγείας όμως συνεχίζο­νται και πολλαπλασιάζονται.

Το Φεβρουάριο του 1994 υποβάλλεται σε εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη. Ο καρκίνος όμως, είναι σε πολλά σημεία του σώματος του.

Στις 12 Ιουλίου 1994 ο Γέροντας εκοιμήθη εν Κυρίω κι ετάφη δίπλα στο Ναό του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη στο Ησυχαστηρίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή της Θεσσαλονίκης, όπου οι μοναχές υπήρξαν πνευματικοπαίδια του.

Είθε η ευχή του να συνοδεύει όλους μας.

Σταχυολογήματα από τις διδαχές του:

v Να βρείτε έμπειρο πνευματικό για να σας δώ­σει κατεύθυνση. Μετά να κάνετε υπακοή και να βάλετε ένα πρόγραμμα. Να μελετάτε, αλλά να μην ερμηνεύετε μόνοι σας αυτά που διαβάζετε. Να ρωτάτε τον πνευματικό σας.

v Η μεγαλύτερη χαρά προέρχεται από τη θυσία. Όσοι ζουν την κοσμική

ζωή, αποταμιεύουν άγχος. Όταν ο άνθρωπος ζει πνευματικά, χαίρεται.

v Οι κοσμικοί άνθρωποι ισοπέδωσαν τη ζωή κι έχουν ισοπεδωθεί.

v Η αμαρτία έχει γίνει μόδα.

v Όσο γίνεται ο καθένας μας να γίνεται καλύτερος για ν' απλωθεί το

καλό.

v Όταν κανείς φοβάται το θάνατο, τον κυνηγάει ο θάνατος.

v Δεν πρέπει ν' αγωνιούμε για το κακό.

v Αν δεν κατορθώνουμε να μεταστρέψουμε τους άλλους στο καλό, να

μη χαλάμε τις καρδιές μας.

v Ό,τι δε γίνεται ανθρωπίνως να το αναθέτουμε στο Θεό. Είναι

εγωιστικό να επιμένουμε.

v Στις κρίσεις σας πάντα να βάζετε ένα ερω­τηματικό. Δεν ξέρουμε τι

μπορεί να συμβαίνει.

v Όταν σας αδικούνε, αυτό να το δέχεσθε σαν μια μεγάλη ευλογία.

v Όταν διορθώσω εγώ τον εαυτό μου, διορθώ­νεται ένα κομμάτι της Εκκλησίας.

v Όταν κάτι δεν πάει καλά στα παιδιά, πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει το παράδειγμα μας; Μήπως φταίνε τίποτε κακά θεάματα, τίποτα άσχημες πράξεις, άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι; Πάντως την ευσέβεια στα παιδιά τη δίνουμε με το γάλα και όχι με την ξηρά τροφή. Ποτέ με πίεση και προσταγή. Και προπαντός με το παράδειγμα μας.

v Ν' αγιάζετε τη ζωή σας. Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται και το φαγητό της αλλά και αυτοί που τρώνε το φαγητό της αγιάζονται.




Πηγή:http://www.zoiforos.gr


Παναγιώτη Τσαγκάρη

θεολόγου

῾Ο ῾Εσπερινός τῆς συγγνώμης

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:᾿Από αὔριο ἄς κάνουμε ἀρχή μετανοίας, ἄς ἀφήσουμε νά λιώσουν οἱ πάγοι ἀπό τίς καρδιές μας, ἄς συγ-χωρέσουμε μέ τόν ἀδελφό μας τόν ἐλάχιστο ἐν εἰρήνῃ, ἐν ἀγάπη ἀνυποκρίτῳ, ἐν ταπεινώσει πολλῇ, ἐν δάκρυσιν, ἐν στεναγμοῖς...δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ. ᾿Αμήν.


Μέ τόν ἑσπερινό τῆς συγγνώμης, πού τελεῖται τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀνοίγει τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ κατανυκτική αὐτή περίοδος μετανοίας προσφέρεται ὡς τρόπος ζωῆς. Τρόπος ζωῆς πού θά φέρει τήν συγχώρηση ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί ἀπό τούς ἄλλους ἀδελφούς μας. Καί εἶναι πολύ χαρακτηριστικό αὐτό πού ἔχει γραφεῖ: "τό συγ-χωρῶ σημαίνει πώς χωρῶ μαζί μέ τόν Θεό, μαζί μέ τούς συνανθρώπους μου". Μέ τή συγ-χώρεση δέν παίρνουμε μιά ἁπλή ἄφεση ἁμαρτιῶν - πού εἶναι μιά νομική ἀντίληψη τῆς σωτηρίας. Ἀλλά μέ τή συγ-χώρηση μέ τό Θεό ὁ ὡκεανός τῆς θείας ἀγαθότητος ἐξαφανίζει τίς ἀνθρώπινες ἁμαρτίες. Καί ἔτσι στήν πλήρη της πραγματικότητα ἡ συγχώρηση γίνεται κοινωνία Χριστοῦ καί τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ.

Κατά τήν διάρκεια τῆς πορείας μας ἄς ἀλληλοστηριζόμαστε στήν ἀδυναμία μας, ἄς ἀλληλοσυγχωρούμαστε ξεχνώντας ὅλες τίς διαφορές, ἄς ἀλληλοπροστατευόμαστε ὥστε ὅλοι νά φτάσουμε τόν προορισμό μας. Αὐτό πού πρέπει οὐσιαστικά νά ζήσωμε εἶναι ὅτι ὁ Θεός μᾶς καλεῖ σέ μιά μοναδική ἑνότητα μέ τή συγγνώμη πού θά προσφέρουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Καί αὐτό γιατί οἱ χριστιανοί δέν εἴμαστε κάστα, ἀλλά ζύμη.

Ἄς γονατίσουμε, λοιπόν, τώρα μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας, στόν Ἐπίσκοπό μας, στούς Πατέρες μας, στούς ἀδελφούς μας, ἄς τούς ζητήσουμε νά μᾶς συγχωρέσουν, ἔχουν τόσα πολλά νά μᾶς συγχωρέσουν. Ἄς συγχωρέσουμε κι ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἡ συγχώρεση δέν ἀρχίζει τήν στιγμή πού βασιλεύουν ἡ εἰρήνη, ἡ γαλήνη καί ἡ χαρά· ἡ συγχώρεση ἀρχίζει τή στιγμή πού παίρνουμε στούς ὤμους μας "ἀλλήλων τά βάρη" καί τό πρῶτο καί βαρύτερο φορτίο εἶναι ἡ προσωπικότητα τοῦ ἄλλου, αὐτό πού ἐκεῖνος εἶναι, καί ὄχι μόνο αὐτό πού κάνει ἤ πού δέν κάνει. Ἄν χρειαστεῖ ἄς μεταφέρουμε τόν ἄλλο μέ τόν τρόπο πού ὁ Χριστός μετέφερε τό Σταυρό του, σάν τύπο βασανισμοῦ καί πόνου καί θανάτου, ἄς μήν ἀφήσουμε ὅμως μέ κανέναν τρόπο τόν ἄλλο πίσω χωρίς τή συγγνώμη μας.

http://www.apostoliki-diakonia.gr

π. Α.Χ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ...ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

___-

Κύριε,

Κάνε με ὄργανο τῆς εἰρήνης.

Κάνε στὴ θέση τοῦ μίσους, νὰ βάζω τὴν ἀγάπη.

Στὴ θέση τῆς ὕβρης, νὰ βάζω τὴν συγγνώμη.

Στὴ θέση τῆς πλάνης, νὰ βάζω τὴν πίστη.

Στὴ θέση τῆς διχόνοιας, νὰ βάζω τὴν ἕνωση.

Στὴ θέση τῆς ἀπελπισίας, νὰ βάζω τὴν ἐλπίδα.

Στὴ θέση τῆς λύπης, νὰ δίνω τὴ χαρά.

Κύριε,

Κάνε νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ παρηγορηθῶ, ὅσο νὰ παρηγορῶ.

Νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ ἀγαποῦμαι, ὅσο νὰ ἀγαπῶ.

Γιατὶ ὅταν δίνουμε λαβαίνουμε.

Ὅταν λησμονοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὸν ξαναβρίσκουμε.

Ὅταν συγχωροῦμε λαβαίνουμε τὴν ἄφεση.

Ὅταν ἀποθνῄσκουμε, βρίσκουμε τὴν αἰώνιια ζωή


http://santorinischool.blogspot.com

Αποβολή λόγω... Facebook: Έδιωξαν μαθήτρια από σχολείο γιατί σχολίασε σε γκρουπ τη διευθύντρια!


12/02/2010


«Ναι, κι εγώ μισώ τη διευθύντρια...», έτσι λεγόταν το γκρουπ που έφτιαξε στο Facebook και αναφερόταν στη διευθύντρια του σχολείου της, μια 14χρονη μαθήτρια του Γυμνασίου Χρυσοπηγής Χανίων. Το κορίτσι τιμωρήθηκε με οριστική αποβολή από το σχολείο λόγω... Facebook, όταν η διευθύντρια πληροφορήθηκε το γεγονός από μητέρα μαθητή.
Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που τιμωρείται μαθήτρια και αναγκάζεται να αλλάξει σχολείο εξαιτίας γκρουπ στον δημοφιλή ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης. Στο γκρουπ που είχε έφτιαξε η 14χρονη έγιναν μέλη περισσότερα από εκατό παιδιά και - όπως αναφερόταν- αιτία του «μίσους» προς την εκπαιδευτικό ήταν η αυστηρότητά της. «Δίνει συνέχεια αποβολές», έγραφαν. Μια μητέρα εντόπισε το γκρουπ και ενημέρωσε τη διευθύντρια. Προχθές Τρίτη ακολούθησε η συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων του σχολείου και οι καθηγητές αποφάσισαν το παιδί «να αλλάξει σχολικό περιβάλλον». Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των συμμαθητών της κοπέλας που έφτιαξαν γκρουπ στο Facebook με το θέμα: «Θέλουμε τη συμμαθήτριά μας πίσω στη Χρυσοπηγή». Περιγράφοντας το γκρουπ τους γράφουν: «Μια ομάδα για όλους εμάς που πιστεύουμε ότι η θέση της είναι στη Χρυσοπηγή και θεωρούμε απίστευτα άδικο τον λόγο που την απέβαλαν!» Παρά το γεγονός ότι η 14χρονη ζήτησε συγγνώμη από τη διευθύντρια, εν τούτοις- επιβεβαιώνοντας εμμέσως αυτό που έγραφε η μαθήτρια για τις αποβολές- η απόφαση του Συλλόγου των καθηγητών ήταν «αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος».

Αποστάσεις από τους καθηγητές
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Χανίων Νίκος Βεστάκης δήλωσε ότι «σύμφωνα με τον νόμο, δεν μπορεί κανείς να αλλάξει την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Η Διεύθυνση είναι υποχρεωμένη να εκτελέσει την απόφαση». Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Χανίων Βασίλης Παπαστάμος δήλωσε πως «παρότι η ΕΛΜΕ δεν έχει αρμοδιότητα για θέματα ποινολογίου μαθητών, θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει το μεγάλο έλλειμμα και το κενό που υπάρχει στους εκπαιδευτικούς, όσον αφορά τη γνώση για τον ψηφιακό κόσμο και την ψηφιακή κοινωνία στην οποία ζούμε. Η συγκεκριμένη τιμωρία δεν θα έπρεπε, κατά την προσωπική μου γνώμη, να επιβληθεί και δεν θα δινόταν αν οι εκπαιδευτικοί είχαν επιμορφωθεί επί της ουσίας και χρησιμοποιούσαν τις νέες τεχνολογίες».
ΕΧΟΥΝ ΑΓΝΟΙΑ
«Η απόφαση αναδεικνύει το μεγάλο έλλειμμα και το κενό που υπάρχει στους εκπαιδευτικούς για την ψηφιακή κοινωνία στην οποία ζούμε»
Πηγή: Τα Νέα ( Γιώργος Κώνστας)

Bookmark and Share
Αναρτήθηκε από Αναγωγή στις 7:16 π.μ.
Ετικέτες Εκπαίδευση
0 σχόλια:

Πηγή:http://anagogi.blogspot.com

Φυτώριο φιλελλήνων η Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο του Simon Fraser, στο Βανκούβερ του Καναδά

04/02/2010

Φυτώριο φιλελλήνων



Ένας σύγχρονος "Οδυσσέας" ταξιδεύει στα πέρατα της γης, μέσω διαδικτύου, για να διδάξει την ελληνική γλώσσα, ακόμα και σε Κινέζους, με "ορμητήριο" την Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών, στο πανεπιστήμιο του Simon Fraser (Σάιμον Φρέιζερ), στο Βανκούβερ του Καναδά.
Το πανεπιστήμιο, ένα από τα μεγαλύτερα της Βορείου Αμερικής, χαρακτηριστικό δείγμα της εικόνας του Καναδά, που αποτελεί ένα σύγχρονο χωνευτήρι των λαών, μας εντυπωσιάζει, κατά την επίσκεψή μας. Κτισμένο σε μία καταπράσινη ειδυλλιακή τοποθεσία, περίπου 30 χιλιόμετρα έξω από το Βανκούβερ, λόγω της φήμης του, το πανεπιστήμιο προσελκύει εκατοντάδες φοιτητές απ΄ όλο τον κόσμο, γνωρίζοντας ότι οι σπουδές τους θα είναι αντάξιες των απαιτήσεων της σημερινής, παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας.
Η Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών λειτουργεί από το 1996, αν και η ιδέα ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια, με πρωτοβουλία του Ελληνο-Καναδικού Κογκρέσου της Βρετανικής Κολομβίας, με πρωτεργάτη τον πρόεδρό του, Νίκο Πάνο. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος και πολλές προσπάθειες καταβλήθηκαν για να πειστεί η τοπική κυβέρνηση να προικοδοτήσει την έδρα, με το ποσό των 500.000 δολαρίων. Άλλα τόσα έπρεπε να καταβάλει ο ελληνισμός του Βανκούβερ, όπως και έγινε.

"Ήμασταν πεπεισμένοι ότι, μέσα από τις πανεπιστημιακές σπουδές, μπορούμε να καταφέρουμε αυτό που όλοι ποθούμε - να διαδώσουμε ευρύτερα τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα εργαλεία, προσελκύοντας όχι μόνο τους ομογενείς, αλλά και πολλούς φιλέλληνες, τους οποίους οι πατρίδα μας έχει ανάγκη", δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πάνου.
"Σήμερα -συνεχίζει- μετά από τόσα χρόνια και τα πολλά εμπόδια που συναντήσαμε, αισθανόμαστε δικαιωμένοι από την εξαιρετική δουλειά που γίνεται από τον διευθυντή της έδρας, καθηγητή Ιστορίας, Ανδρέα Γερολυμάτο".
Στις πρώτες εντυπώσεις από την επίσκεψή μας στην πανεπιστήμιο έρχεται να προστεθεί η ζεστασιά, με την οποία μας υποδέχονται ο κ. Γερολυμάτος και οι συνεργάτες του στο χώρο της Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών, όπου αντικρίσαμε την Ελλάδα μέσα από τις πολλές εικόνες που την κοσμούν, αλλά και τη δύναμη αυτών των ανθρώπων να προσφέρουν, άοκνα, έργο σημαντικό.
Η συζήτηση που είχαμε μαζί τους μας εντυπωσιάζει, γνωρίζοντας την προσφορά του προγράμματος, που ίσως κάποιοι υπεύθυνοι στην Ελλάδα αγνοούν.
"Το πρόγραμμα των Ελληνικών Σπουδών είναι διατομεακός τομέας, που επιδιώκει την προαγωγή της γνώσης σε ζητήματα ελληνικής ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας και πολιτισμού. Σε συνεργασία με άλλα τμήματα του πανεπιστημίου μας, προσφέρονται μαθήματα αρχαίας ιστορίας, μυθολογίας, βυζαντινής και σύγχρονης ιστορίας και πολιτισμού. Προσφέρονται, επίσης, μαθήματα ελληνικής γλώσσας, σε επίπεδο αρχάριων και μέσω επίπεδο", θα μας πει ο κ. Γερολυμάτος.
Σημαντικό κίνητρο για τους φοιτητές, οι οποίοι παρακολουθούν με επιτυχία τα μαθήματα του προγράμματος, αποτελεί και το πιστοποιητικό Ελληνικών Σπουδών, που τούς προσφέρεται. Το εν λόγω πιστοποιητικό, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Γερολυμάτος, ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω ειδίκευση των φοιτητών στην ιστορία ή τη γλωσσολογία. Ο κορμός των μαθημάτων περιλαμβάνει ιστορία (αρχαία και σύγχρονη), λογοτεχνία, πολιτικές επιστήμες και κλασσικές σπουδές.
Πάνω από 500 φοιτητές στην έδρα Νεοελληνικών Σπουδών
Στην έδρα των Νεοελληνικών Σπουδών, στον Καναδά, ανά χρόνο, υπάρχουν περίπου πεντακόσιους φοιτητές και σχεδόν όλοι είναι Καναδοί, Κινέζοι, Ινδοί, Πακιστανοί... Ένας αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος, αν αναλογιστούμε ότι, στα 2.500 πανεπιστήμια και κολέγια της Β. Αμερικής, τις ελληνικές σπουδές επιλέγουν περίπου 1.000 άτομα, όπως μας διαβεβαιώνει ο Δημήτρης Κράλης, ο οποίος διδάσκει βυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία στην Έδρα.
Εκτός από το κ. Κράλη, διδάσκουν ο καθηγητής Παναγιώτης Παππάς, (Γλωσσολογία), υπεύθυνος του προγράμματος αρχαιολογίας είναι ο Geoffrey Schmalz, ενώ μάνατζερ και συντονίστρια του προγράμματος είναι η Μαρία Χάμιλτον. Επίσης, η αποσπασμένη από το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας, φιλόλογος Μαρία Καλογεροπούλου, παρέχει μαθήματα ελληνικών, με σκοπό την απόκτηση ικανότητας παραγωγής λόγου από τους φοιτητές.
Εκτός από τις προπτυχιακές σπουδές, προσφέρονται και μεταπτυχιακά προγράμματα στην ελληνική ιστορία και γλωσσολογία, σε επίπεδο Master και Ph.D. Μέχρι σήμερα έχουν απονεμηθεί τίτλοι μεταπτυχιακών σπουδών σε επτά φοιτητές, ενώ, προς το παρόν, οκτώ φοιτητές παρακολουθούν προγράμματα μεταπτυχιακών στην ελληνική ιστορία.
"Οδυσσέας", ο Νοήμων Γλωσσικός Εκπαιδευτής
Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των ελληνικών σπουδών διαδραματίζει το on line πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής, ως ξένης γλώσσας, πάνω στο οποίο οι άνθρωποι της έδρας εργάστηκαν αρκετά τα τελευταία χρόνια. Το εύχρηστο πρόγραμμα, που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος" και ονομάστηκε "Οδυσσέας", αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε στην πράξη, με πολύ θετικά αποτελέσματα. Απευθύνεται δε, προς το παρόν, σε αγγλομαθείς και κινέζους. Πολύτιμη εμπειρία ήταν η "ξενάγηση" στο χώρο του διαδικτύου και στην κινεζική και αγγλική εκδοχή του "Οδυσσέα", που μας έκαναν η υπεύθυνη Κινέζα καθηγήτρια και ένας φιλέλληνας Καναδός μεταπτυχιακός φοιτητής, αντίστοιχα.
Ο Νοήμων Γλωσσικός Εκπαιδευτής "Οδυσσέας" διατίθεται, σήμερα, σε τέσσερα επίπεδα (δύο αρχαρίων και δύο μέσα επίπεδα). Το πρόγραμμα παρακολουθούν φοιτητές από πολλά μέρη του κόσμου και από μεγάλα πανεπιστήμια της Β. Αμερικής (Harvard, Yale, San Francosco, Drexel κ.ά.) και της Κίνας, όπως αυτό του Πεκίνου, ακόμα και η ελληνική πρεσβεία της Κίνας στην Ελλάδα. Απόλυτα ικανοποιημένοι είναι και οι ομογενείς, που κάνουν χρήση του προγράμματος, με πρωτοβουλία του παραρτήματος της ΑΧΕΠΑ στον Καναδά και της Ελληνικής Κοινότητας Βανκούβερ, που έχουν ενταχθεί σε αυτό.
"Το Πρόγραμμά μας δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα και στην ανάπτυξη διαδικτυακού προγράμματος για τη διδασκαλία ελληνικών σε παιδιά", τονίζει ο κ. Γερολυμάτος και προσθέτει: "Κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα απαντήσουμε σε αίτημα της ελληνικής ομογενειακής κοινότητας της Βρετανικής Κολομβίας και γενικότερα του Καναδά. Πιστεύουμε ότι, το πρόγραμμα θα βοηθήσει τόσο τους δασκάλους και τους γονείς, όσο και τα ίδια τα παιδιά στην εκμάθηση της γλώσσας".
Οι υπεύθυνοι της έδρας προγραμματίζουν, στο άμεσο μέλλον, τη δημιουργία δύο ακόμα προγραμμάτων, σε προχωρημένο επίπεδο. Σε εξέλιξη βρίσκεται και η σύνταξη κινεζοελληνικού και ελληνοκινεζικού λεξικού.
Νέα Προγράμματα
Το πρόγραμμα ελληνικών σπουδών του Σάιμον Φρέιζερ έχει ξεκινήσει την προετοιμασία και ανάπτυξη και μιας σειράς διαδικτυακών μαθημάτων, που θα αφορούν στην ελληνική ιστορία (αρχαία, βυζαντινή και νεότερη), τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας σε πέντε επίπεδα, την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και μυθολογία, καθώς και την ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Πέρα από τα προγράμματα σπουδών, η έδρα διοργανώνει συμπόσια και διαλέξεις, σε ποικίλα θέματα, ελληνικού και όχι μόνο ενδιαφέροντος, που απευθύνονται στον ακαδημαϊκό χώρο, στην ομογένεια και ευρύτερα στην καναδική κοινωνία.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα δράση είναι και η διοργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, σε συνεργασία με το Υπουργείο Δασών της Βρετανικής Κολομβίας, στα οποία έλαβε μέρος αποστολή της ελληνικής πυροσβεστικής, όπως και on line προγράμματα, τα οποία είναι στη διάθεση της πυροσβεστικής υπηρεσίας.
Στο ίδιο πνεύμα, σε συνεργασία με το Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος", εντάσσεται και η διοργάνωση διημερίδας για την Αντιμετώπιση των Πυρκαγιών και την Οικονομική Ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Διοργάνωση μαθημάτων στην Ελλάδα
Εδώ και εννέα χρόνια, το Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών διοργανώνει θερινά μαθήματα βυζαντινών σπουδών στην Λέσβο, στα οποία πέρυσι έλαβαν μέρος 22 φοιτητές.
Επίσης, σε συνεργασία με το πρόγραμμα Διεθνών Σπουδών του Σάιμον Φρέιζερ, κάθε χρόνο διοργανώνεται κύκλος μαθημάτων στην Κεφαλονιά, όπου οι φοιτητές παίρνουν μέρος σε αρχαιολογικές ανασκαφές και παρακολουθούν μαθήματα ελληνικής γλώσσας.
Λίγα λόγια για τον καθηγητή Ανδρέα Γερολυμάτο
Παιδί μεταναστών από την Κεφαλονιά, που έφυγαν από την Ελλάδα το 1957, από τα έξι του χρόνια, ο Ανδρέας Γερολυμάτος μεγάλωσε ως Έλληνας της διασποράς, διατηρώντας την ελληνικότητά του σαν συνείδηση και σαν αίσθημα, όπως δηλώνει ο ίδιος. Με τον καιρό κατάλαβε ότι, "όσο μακριά και αν βρίσκεται κανείς από την ελληνική ζωή και από τα ελληνικά γράμματα, κάτι μέσα του διασώζεται ακέραια ελληνικό".
Ειδικός σε θέματα αρχαίας και νεότερης ελληνικής ιστορίας, με ειδίκευση στη στρατιωτική και διπλωματική ιστορία, καθώς και σε ζητήματα που αφορούν τη νότια Ευρώπη, ο καθηγητής Γερολυμάτος έχει κάνει σκοπό της ζωής του, μαζί με άξιους συνεργάτες, να κρατήσει ζωντανό το "φως" το ελληνικό.
Σπούδασε κλασική φιλολογία και σύγχρονη ιστορία στο κολέγιο Loyola και στο πανεμιστήμιο McGill του Μόντρεαλ. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται-μεταξύ άλλων-τα βιβλία "Guerilla warfare and espionage in Greece" και "The Balkan Wars: war, mythology and the eternal conflict", ενώ σε συνεργασία με άλλους ακαδημαϊκούς δασκάλους έχει δημοσιεύσει μελέτες για θέματα σχετικά με τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, καθώς και για τη θέση της Ελλάδας στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων και της Μεσογείου.
Η ιστοσελίδα της Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών του ΣΔάιμον Φρέιζερ είναι: http://www.sfu.ca/hellenic-studies/.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Διαμαντένιας Ριμπά)

0 σχόλια:

Ανάρτηση Σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτη

Γέροντας ᾿Ιάκωβος Τσαλίκης ψέλνει τούς χαιρετισμούς (video)

Τα διόδια της αιγυπτιακής Αλεξάνδρειας και οι ευρωλιγούρηδες

Α

3.1.10


ΔΙΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΜΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΟΣ ΚΑΪΡΟ


Η αναγραφή του ονόματος της πόλεως είναι και στα Ελληνικά. Ήταν μια συλλογική απαίτηση των Δημάρχων της περιοχής της αιγυπτιακής Αλεξάνδρειας, προς τιμήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου...
Μία αιχμηρή πρόταση και απάντηση, όχι μόνο απέναντι στους ανιστόρητους γείτονες. αλλά και στους γηγενείς μας..
Αλλά εδώ οι Ευρωλιγούρηδες ντρέπονται γι’ αυτό που είναι, καταργούν την ιστορία τους ακόμα και την γλώσσα τους.
Πάλι καλά που υπάρχουν οι Αιγύπτιοι που είναι περήφανοι τουλάχιστον για τους δικούς μας προγόνους…

Αντώνης Αν.

Από: Σύμπραξη Πολιτών

http://echedoros.blogspot.com

῾Ο βιασμός τῆς ῾Ελληνικῆς γλῶσσας



Ανώτερο στάδιο αποδόμησης της ταυτότητας του λαού μας και της συνοχής του έθνους
Μας έχουν κατακλύσει οι διάφοροι θολοκουλτουριάρηδες και οι συνοδοιπόροι τους, με ένα καταιγισμό νέων όρων, όπως «ανοικτή κοινωνία», «κοινωνία των πολιτών», «νέος πατριωτισμός», «πολυπολιτισμικότητα», «ανεκτικότητα» με κερασάκι της τούρτας τις «ΜΚΟ» και την «ηλεκτρονική διακυβέρνηση».
Τους όρους αυτούς μάλιστα χρησιμοποιούν κατά κόρον, θεσμικοί παράγοντες (Υπουργοί και Πρωθυπουργός, αρχηγοί κομμάτων κ.λ.π.), εκπαιδευτικοί συμπεριλαμβανομένων πανεπιστημιακών δασκάλων, αλλά και επιστήμονες από διάφορα πεδία (κοινωνιολόγοι, νομικοί και συνταγματολόγοι κ.λ.π.), προς ακουστική τέρψη προφανώς, αλλά και με συγκεκριμένης στόχευσης παιδαγωγική του λωβοτομημένου ακροατηρίου τους.
Εγγύτερη δε προσέγγιση και προσπάθεια κατανόησης των όρων αυτών αποκαλύπτει ότι οι εμπνευστές και οι εισαγωγείς τους στην τρέχουσα διαλεκτική αν δεν πάσχουν αγραμματοσύνης και αν δεν ρέπουν προς την ευήθεια, διακρίνονται για την ικανότητά τους να συγκαλύπτουν πίσω από αθώες τάχα, αλλά επικοινωνιακώς αποτελεσματικές λέξεις, τα πραγματικά τους σχέδια.
Τούτο διότι, είναι τέτοια η ένταση του καταιγισμού που υφιστάμεθα με τους νέους, πλην κενούς αληθινού νοήματος, αυτούς όρους, ώστε εύλογα κάθε μέσης εμπειρίας και αντίληψης γνώστης της ελληνικής δικαιούται να υποψιαστεί πως η χρήση των νεολογισμών αυτών, μόνο τυχαία δεν είναι.
Φερ’ειπείν η προσθήκη στον τίτλο του Υπουργείου Εσωτερικών και Αποκέντρωσης του όρου « …και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», έχει τόση αξία όση θα είχε αν πριν 100 χρόνια επρότεινε κάποιος το ίδιο Υπουργείο να τιτλοφορείται «Υπουργείο Εσωτερικών και Γραφομηχανών»).
Ο στόχος όμως είναι τόσο προφανής όσο και η ευτέλεια του τεχνάσματος.
Ούτε η λογική ενδιαφέρει, ούτε η ύπαρξη ουσιαστικού περιεχομένου στο σημαινόμενο. Εκείνο που επιχειρείται είναι ν’ αξιοποιηθεί στο έπακρο το σημείο, δια της εκμεταλλεύσεως της ημιμάθειάς του το χάσκον ανόητο ακροατήριο.
Εκείνο που όμως προκαλεί θλίψη είναι η προσπάθεια να διαστρεβλωθεί το νόημα και η ουσία της γλώσσας όταν σημαίνει ο,τιδήποτε σχετίζεται με την ουσία της. Ουσία δε της γλώσσας μας, είναι η μοναδική ικανότητά της να νοηματοδοτεί τα όντα και τις ιδέες με τέτοιο απαράμιλλο τρόπο ώστε να σημειώσει ο Οδυσσέας Ελύτης:
Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου..
Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου
Μια τέτοια αισχρή απόπειρα συντελείται με τον λυσσώδη αγώνα ορισμένων να μας επιβάλλουν τον όρο «νέος πατριωτισμός». Θα πρέπει κανείς να εξαντλήσει κάθε περιθώριο ευγένειας, ευπρέπειας και ανοχής, απέναντι στην απόπειρα αυτή και στους δράστες της, αληθινούς λαθρέμπορους της ψυχής του έθνους, που μοναδικό αντίστοιχό της έχει τις μεθόδους των πεμπτο-φαλαγγιτών για να περιοριστεί στην διατύπωση των εξής ερωτημάτων.:
Βρέ καλόπαιδα τι σημαίνει στα αλήθεια «νέος πατριωτισμός»;
Υπέρ ποιάς πατρίδας θα εκδηλωθεί; Με ποιά μέσα; Με ποιες αρχές και ποιους στόχους;
Εάν η Πατρίδα είναι η ίδια σε τι διαφέρει από τον μέχρι σήμερα (τον παλιό δήθεν) πατριωτισμό; Πότε, πως και από ποιους άλλαξε η Πατρίδα;
Η συνταγματική επιταγή ότι η τήρηση του Θεμελιώδους Νόμου του ελληνικού κράτους επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων έπαψε να έχει το περιεχόμενο που είχε;
Εν τέλει και απλώς λακωνικά, βρε καλόπαιδα, πως θα υπερασπίσετε από εδώ και πέρα την Πατρίδα, μήπως με ζαρτιέρες; Ή μήπως με μπούργκες;
Εστάλη από http://elladacom.blogspot.com/2010/01/blog-posthttp:
//ellinikiafipnisis.blogspot.com/_8371.html


"Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή"


"Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή"
Από την Ολυμπία:

Ο Δρόμος είχε τη δική του ιστορία, ήταν μια λέξη μοναχά “Ελευθερία”

Ο στόχος κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι η υποταγή της πλειοψηφίας μέσω της στέρησης γνώσης και έκφρασης. Σε αυτό το πλαίσιο δράσης, το υπερόπλο που ονομάζεται γλώσσα πρέπει να παραμείνει κτήμα μιας Ελίτ. Οι μάζες πρέπει να στερηθούν τον τρόπο δημιουργικής και ελεύθερης έκφρασης ώστε η νόηση και η παιδεία τους να είναι απόλυτα ελεγχόμενες και στείρες. Γι’ αυτό παραδοσιακά κάθε προοδευτική κίνηση είχε ως βασικό αίτημα την παιδεία, όχι ως προς τα κονδύλια αλλά το δικαίωμα ελευθερης διακίνησης της Γνώσης.

Το φαινόμενο ελέγχου της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στην Ελλάδα όμως ο χώρος της παιδείας ήταν ανέκαθεν στο στόχαστρο για συγκεκριμένους λόγους που επικεντρώνονται στη ιδιαίτερη φύση της Ελληνικής γλώσσας:

Η Ελληνική κατέχει την πρώτη θέση στο βιβλίο Γκίνες με 5,000,000 λέξεις και άνω των 80 εκατομμυρίων λεκτικών τύπων. Αντίστοιχα η Αγγλική έχει μόλις 490,000 λέξεις. Ακόμα και βάσει του μοντέρνου λεξικού Webster, η Αγγλική γλώσσα φαίνεται να έχει δανειστεί πάνω από 40,000 Ελληνικές λέξεις. Φανταστείτε ότι από όλες τις Σλαβικές διαλέκτους μαζί έχει δανειστεί μόλις 34 (!) ενώ λ.χ από την Τουρκική 57. Αντίστοιχη και μεγαλύτερη είναι η επιρροή στην Γαλλική, που οδήγησε τον Γάλλο ιστορικό J.P. Vernant να δηλώσει ότι “οι Έλληνες μας εφηύραν” (1997).

Η ίδια πολιτική ακρωτηριασμού Εθνικών γλωσσών όπως είπαμε είναι παγκόσμια πρακτική εμπνευσμένη από την απάνθρωπη ιμπεριαλιστική Βρεταννική αποικιοκρατία που συνεχίζεται από την πλανητική πλέον αυτοκρατορία του καπιταλισμού. Ο άμεσος στόχος είναι εμφανής: Η αποδυνάμωση της ανθρώπινης έκφρασης και σκέψης δημιουργεί τον ιδεατό υπήκοο του νέου καθεστώτος όπου αυτοσκοπός είναι η ταύτιση της ευτυχίας όχι με τη δημιουργία αλλά την κατανάλωση. Ποιά πολυεθνική άραγε δεν θα ονειρευόταν ένα παγκόσμιο πελατολόγιο όπου η διανομή των προϊόντων της θα γινόταν χωρίς αντίδραση ή αμφισβήτηση;

Εκεί αποσκοπούσαν και οι εγκάθετοι της “διανόησης” με αριστερή προβιά που προσπάθησαν έντεχνα να συκοφαντήσουν την εκάστοτε Εθνική γλώσσα προσδίδοντας της ταξικό χαρακτήρα: Ο πλούτος της γλώσσας ταυτίστηκε με τον ταξικό πλούτο ενώ ο σωστός προλετάριος έπρεπε να χρησιμοποιεί την απλοποιημένη “προλεταριακή” γραμματική. Τι γελοίος τρόπος για την ηλιθιοποίηση και υποδούλωση της πλειοψηφίας! Το επιχείρημα όχι μόνο αυτοαναιρείται με μια μελέτη της Ποντιακής ή της Κυπριακής διαλέκτου (τι πλούτος) αλλά και από την φύση της ταξικής πάλης με Μαρξιστική ή άλλη προσέγγιση.

Ο ίδιος ο Στάλιν το 1950 διαβλέποντας τη σύνδεση καπιταλισμού – εκφυλισμού της γλώσσας έγραψε:

“Δεν υπάρχει γλώσσα ταξική, γλώσσα του λαού παρά μόνον γλώσσα εθνική. Υπαρχει δημοτική που πρέπει σταδιακά να παραμεριστεί προς όφελος της ιστορικής εθνικής γλώσσας” και συμπληρώνει ” Ισχυρίζονται (οι εγκάθετοι) πως κάθε ταξική γλώσσα έχει την ταξική γραμματική της ήτοι προλεταριακή γραμματική και αστική γραμματική. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Στην εθνική γλώσσα υποτάσσονται οι διάλεκτοι ως κατώτερες μορφές“. (Περί Γλωσσολόγων, 28/7/1950).

Ιδιαίτερα γλώσσες όπως η Ελληνική και η Κινέζικη, οι μόνες ζώσες εδώ και 4,000 χρόνια σύμφωνα με τον Ισπανό ιστορικό Francisco Adrados, αποτελούν μήτρα δημιουργίας ευρύτερου πλέγματος γλωσσών που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη Μητρική. Κατά τον Adrados οι περισσότερες γλώσσες του πλανήτη σήμερα θεωρουνται κρυφοελληνικές γεγονός που αποδεικνύεται από τα τμήματα Ελληνικών σπουδών ανά τον κόσμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού είναι η περίπτωση της Ινδίας και των Σανσκριτικών. Τα Σανσκριτικά είναι η μήτρα των 150 και πλέον διαλέκτων που ομιλούνται στην Ινδία και θα μπορούσε να είναι η ενωτική Λαϊκή γλώσσα, όπως ακριβώς έγινε στο Ισραήλ με την αρχαία Εβραϊκή). Εκεί ανέλαβε δράση ο βαρώνος Θωμάς Μακώλαιυ (Thomas Babington Macaulay, 1800 – 1859) ο αποκαλούμενος Πάπας της Βρεταννικής παιδείας των Ινδιών. Οργάνωσε την παιδεία της κατεχόμενης χώρας με σκοπό την κατασκευή μιας ελίτ Ινδών Εξευρωπαϊσμένων κλώνων. “Μιας τάξης ανθρώπων που θα είναι οι ενδιάμεσοι φορείς μεταξύ ημών, των επικυριάρχων και των εκατομμυρίων που διοικούμε“. Ένα “Κολωνάκι” λοιπόν με σκοπό να δυτικοποιήσει παιδεία, συνήθειες και ήθη.

Αυτό ακριβώς το Κολωνάκι (με την ομώνυμη έδρα μάλιστα!) που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, για το οποίο διατέθηκαν πακτωλοί χρημάτων με σκοπό την αντίστοιχη εξευτελιστική διάβρωση. Επιστρατεύτηκαν απίστευτες περσόνες τύπου Κωστόπουλου για να περάσουν ένα life – style γκλαμουριάς και αγαμίας με όπλο την αμορφωσιά. Το “θέλω να γίνω σιτάρ“, αστείρευτη πηγή γέλιου στις παλιές Ελληνικές ταινίες έγινε επίσημη γλώσσα του Αθηναϊκού νεοαστικού κράτους και προωθήθηκε στους ιθαγενείς με χάντρες (πολύχρωμα εξώφυλλα) και τσόντα. Καρπαζοεισπράκτορες και λοβοτομημένοι Αυνάνες καθιερώθηκαν σαν status symbol με κοινό παράγοντα την ακρωτηριασμένη δυνατότητα έκφρασης και άφθονο χρήμα. Αποτέλεσμα;

Σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση της Alco για το Ινστιτούτο επικοινωνίας, το 64,8% των κατοίκων της Αττικής χρησιμοποιεί ξενικές λέξεις στην καθημερινή του ομιλία! Το ποσοστό πέφτει αισθητά στην επαρχία, αλλά είπαμε, γεωγραφικό το “Κολωνάκι” των συμπλεγματικών.

Ποιά Αριστερά; Το υπόβαθρο αυτής της εξαθλίωσης είχε θεμελιωθεί νωρίτερα βέβαια με τις απίστευτες ενέργειες του 1910 αλλά κυρίως του 1976 όπου η Ελληνική Δεξιά έδειξε το απεχθές της πρόσωπο ακρωτηριάζοντας την Ελληνική γλώσσα με την προκλητική ανοχή της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που από θεματοφύλακας της ελεύθερης και ποιοτικής παιδείας, έγινε δεκανίκι του καπιταλισμού ακυρώνοντας αγώνες δεκαετιών. Το “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” έγινε “φεράρι για τους πρυτάνεις, κλειστό πανεπιστήμιο και φασισμός στα ιδρύματα”. Το ταγάρι της Πόπης Τσουκάτου (αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική πρωτοβουλία) έγινε Λουί Βιτόν και βόλτες μεταξύ Μυκόνου και Κολωνακίου. Powered by Siemens.

Το έγκλημα έγινε με την συνενοχή των καπηλευτών της γενιάς του Πολυτεχνείου και οδήγησε τον Κορνήλιο Καστοριάδη να δηλώσει αηδιασμένος: ” Αν δεν θέλετε κύριοι του υπουργείου να κάνετε φωνητική ορθογραφία τότε πρέπει να αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα γιατί αυτοί που τους βάλανε ήξεραν τι έκαναν. Δεν υπήρχαν στα αρχαία Ελληνικά γιατί απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτά τα κτήνη, τα τετράποδα που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας που τελικά είναι η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων Ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ότι χτίσαμε. Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρονου Ελληνισμού”. Βόλος, 1989.

Επιμένουμε σε αυτή τη χώρα να ζούμε σε έναν μίζερο μικρόκοσμο με μίζερες επιδιώξεις που συνεπάγονται μίζερα όνειρα. Έτσι και στο θέμα της ΕΕ δεν έχουμε αντιληφθεί ότι είμαστε ένα παράρτημα μιας πολυεθνικής που αν θέλει να έχει τη στοιχειώδη ευημερία για τους πολίτες της πρέπει να αγωνιστεί για το εδώ μαγαζί και όχι για τις ιδεοληψίες ή τα κομματικά συμφέροντα του καθενός. Τρανταχτό παράδειγμα των αρλεκίνων που στέλνουμε στην Ευρωβουλή (και φαίνεται μας αντιπροσωπεύουν επάξια) είναι η αντίδραση των Ελλήνων ευρωβουλευτών στην πρόταση Ισπανών (!!) συναδέλφων τους να ψηφιστεί η Αρχαία Ελληνική ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Την αγνόησαν επιδεικτικά και τις τρεις φορές που κατατέθηκε!

Ναι μεν ο επερχόμενος παγκόσμιος πολιτισμός αποσκοπεί στην επιβολή μιας παγκόσμιας γλώσσας, είναι όμως στο χέρι μας, στην καθημερινότητα μας να δράσουμε όχι ως ανάχωμα αλλά ως δημιουργοί και ενεργοί φορείς ενός πολιτισμού βασιζόμενου στην Ανθρωπιστική παιδεία που μας έχουν στερήσει. Και ο αγώνας αυτός είναι απλός, καθημερινός και όμορφος.

Διαβάστε επίσης: Γλώσσα: το ανίκητο υπερόπλο

Πηγές:

Αντώνης Κουνάδης, Η Ελληνική γλώσσα ανά τον κόσμο: παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Εφημερίδα “Το Παρόν”

“Ενδιάμεση Περιοχή”, τ. 12, 1999

Δημήτρης Κιτσίκης, “Για μια παγκόσμια Γλώσσα”, π. Τρίτο Μάτι, τ.168

http://[..]esemesa.blogspot.com

Τελικά, τι ήταν αυτός ο «Άγιος Βαλεντίνος»; Μήπως ήταν κανένας... Νταβατζής, και τον «τιμούν» έτσι, με οφθαλμοπορνικά σόου;


ἀπό http://xairete.blogspot.com (ἐλαφρῶς "λογοκριμένο") διά τό ἀκατάλληλον!


᾿Οδυσσεύς τοῦ klision: Στίς ᾿Απόκριας τόν καιρό ἤ τῆς τρέλας τόν καιρό ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ἀκόμα καί ὁ θρησκευτικός ἐξευτελισμός, τόν ὁποῖο θέλουν νά μᾶς πασάρουν ἐξ ῾Εσπερίας διά οἰκονομικούς σκοπούς. Πρέπει νά ζήσουν καί οἱ ΑΝΘΟΠΩΛΕΣ καί οἱ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΣ! Κι ἐμεῖς ὁπως πάντα πρόθυμοι χάσκουμε καί χάβουμε ὅ, τι μᾶς πασάρουν "ἐρωτικῶς", μέ τό γάντι δηλαδή!



Διαβάζω σήμερα:

Happy Valentine Day! Σε δυο μέρες ακριβώς είναι η ημέρα των ερωτευμένων και όπως είναι λογικό το ότι οι παρουσιάσεις εσωρούχων από σέξι μοντέλα (πιο σέξι από ποτέ, που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των θαμώνων) να διαδέχεται η μια παρουσίαση την άλλη…

Χθες, έγινε επίδειξη εσωρούχων της Hustler με αφορμή την Valentine day και από την πασαρέλα παρέλασαν σέξι μοντέλα (σ.σ. τις φωτογραφίες τους – ημίγυμνες οι μοντέλες – δεν τις δημοσιεύουμε), σέξι μοντέλα λοιπόν, όπως η sexy Βενετία Κυρίου και η hot Μαρία Παρτσάφα.