"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Συγκλονιστικό ἠχητικό μέ πνευματικούς λόγους τοῦ Γέροντος Παϊσίου...

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision: ᾿Αδέρφια μου, ἀκοῦστε προσεκτικά τά τρία ἠχητικά ντοκουμέντα πού ἀκολουθοῦν. ᾿Αφῆστε τίς βιωτικές μέριμνες καί τήν τύρβη τοῦ καθ᾿  ἡμέραν βίου καί ἀνοίξτε τήν θύρα τῆς ψυχῆς σας καί τό χωράφι τῆς καρδιᾶς σας νά σπαρεῖ σέ γόνιμο ἔδαφος ὁ σύγχρονος πατερικός λόγος τοῦ Γέροντος Παϊσίου. Εὐχηθεῖτε πρῶτος νά τό κάνει αὐτό καί ὁ ἁμαρτωλός ᾿Οδυσσεύς τοῦ klision, ὁ ἐλεεινός ἀχθοφόρος τῶν θησαυρῶν τοῦ Θεοῦ, μήν τυχόν κι ἐνῶ μεταφέρω σέ ἄλλους οὐράνιους θησαυρούς, "ἐγώ ἀδόκιμος γένωμαι". Μή Γένοιτο. ῾Ο Θεός νά μέ ἐλεήσει.

Ηχογραφηση απο το κελι του γεροντα Παϊσιου. Συγκλονιστικο ηχητικο ντοκουμεντο που καταγραφηκε το 1982!  


π. Δημήτριος Τζοῦμας:῾ Ο πατήρ ᾿Ιάκωβος Τσαλίκης ὅπως τόν γνώρισα

Η πρώτη γνωριμία μου με τον Γέροντα

Ήτανε θέρος του 1981. Μόλις είχα μπει στον Άρειο Πάγο. Και κάθε υπηρεσιακή μεταβολή-προαγωγή του Δικαστικού Λειτουργού έχει δυσκολίες, μέχρι να γνωρίσει τις συνθήκες εργασίας της νέας του θέσεως και προσαρμοσθεί.
Τότε, μια ευσεβής και ευγενική χριστιανή πού έμενε στην Χαλκίδα -όπου είχα υπηρετήσει ως Πρόεδρος Πρωτοδικών την διετία 1971-1973- και ήτο γνωστή του πατρός Ιακώβου, η κ. Δήμητρα Κ., μου ετηλεφώνησε και μου είπε: «Κύριε Πρόεδρε, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ π. Ιάκωβος Τσαλίκης επιθυμεί να σας γνωρίσει και ζητήσει την συμβουλή σας επί ενός σοβαρού νομικού ζητήματος της Μονής πού τον απασχολεί».
Ο π. Ιάκωβος εν μέσω 5 Αρεοπαγιτών, ενός Προέδρου Εφετών και του κ. Τάσου Καββαδία, συζύγου της κ. Δήμητρας Κ. εξ αριστερών προς τα δεξιά: 1) Στέφανος Γαβράς, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, 2) Κωνστ. Παπαδόπουλος, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου ε.τ., 3) Γεώργ. Αντωνόπουλος, Αρεοπαγίτης ε.τ., 4) Εμ. Εμμανουηλίδης, Αρεοπαγίτης ε.τ., 5) Δημ. Τζούμα, Αρεοπαγίτης (προ της χειροτονίας του), 6) Βασίλ. Λαμπρόπουλος, Πρόεδρος Εφετών και 7) Τάσος Καββαδίας.
Απήντησα στην κ. Δήμητρα Κ., ότι κι εγώ επιθυμούσα πολύ να γνωρίσω τον πατέρα Ιάκωβο και νά ζητήσω την ευλογία Του, αλλά λυπάμαι, γιατί, λόγω πολλών υπηρεσιακών υποχρεώσεων και επιβαρύνσεων, αυτή την εποχή δεν έχω χρόνο ούτε για ένα απλό προσκύνημα στη Μονή.

Είναι γεγονός, ότι εκείνο τον καιρό, είχα βρει στην Υπηρεσιακή μου θυρίδα στον Άρειο Πάγο 72 δικογραφίες Εργατικού Δικαίου πού μου εξησφάλιζαν σοβαρή απασχόληση για αρκετούς μήνες, εκτός της «έγνοιας» πού δημιουργούσαν. Θα μπορούσαμε όμως να συζητήσομε την περίπτωση του προσκυνήματος στη Μονή μετά ένα έτος, δηλαδή το θέρος του 1982, οπότε θα έχω προσαρμοσθεί στα νέα μου καθήκοντα και θα έχουν χαλαρώσει τα υπηρεσιακά πράγματα.
Πέρασε, πράγματι, ένας χρόνος, χωρίς καμμιά από την πλευρά του π. Ιακώβου όχληση.
Αρχές Σεπτεμβρίου 1982, όμως, με πήρε τηλέφωνο η κ. Δήμητρα Κ. και μου υπενθύμισε την υπόσχεσή μου, προσθέτοντας ότι ο π. Ιάκωβος μας περιμένει πάντοτε.
Της απήντησα ότι είμεθα έτοιμοι, για το προσκύνημα, με την σύζυγό μου. Εκείνη θα ήτο με τον σύζυγο της τον κ. Τάσο, πού θα οδηγούσε και το Ι.Χ. αυτοκίνητό τους.
Έτσι, στις 8 Σεπτεμβρίου 1982, πολύ πρωΐ, ξεκινήσαμε τα δύο ανδρόγυνα για τον Όσιο Δαβίδ.
Θυμάμαι ότι ήταν 8 Σεπτεμβρίου, γιατί εκείνη την ημέρα γιόρταζε η Παναγία η Λιμνιά, έξω από την Λίμνη, επάνω στο δρόμο Στροφυλιάς-Λίμνης, κατεβαίνοντας δεξιά. Και έξω από το γραφικό εξωκκλήσι, σε μία θαυμάσια τοποθεσία, πού σήμερα έχουν χαλάσει και αλλοιώσει με δημόσια έργα, έβραζαν 3-4 μεγάλα καζάνια με κρέατα, για το νυχτερινό πανηγύρι.
Συνεχίσαμε το ταξίδι μας και μετά τρεις και πλέον ώρες, από την πρωϊνή εκκίνηση, φθάσαμε στον Όσιο Δαβίδ.
Η διαδρομή στην Βόρεια Εύβοια ήταν θαυμάσια, μέσα σε καταπράσινα δάση από πεύκα και πλατάνια.
Η Εύβοια φημίζεται διά τους πολλούς Αγίους της, τον πλούτο και τις σπάνιες φυσικές ομορφιές της. Μόνο ο δρόμος από τις Ροβιές μέχρι το Μοναστήρι, 12 περίπου χιλιόμετρα, ήταν τότε δασικός-χωματόδρομος και κουραστικός.
Κατά τις 10 περίπου η ώρα φθάσαμε στο Μοναστήρι. Ήταν στην παλαιά του μορφή. Οι τρεις πτέρυγες Δυτική, Νοτία και Ανατολική δοκιμασμένες από τα χρόνια και τα κελλιά παλαιά. Τώρα το Μοναστήρι και από πλευράς κτιριακής έχει πάρει άλλη όψη και άλλες διαστάσεις.
Ο Γέροντας μας περίμενε στην αυλή. Υψηλός, λεπτός, ευγενικός, επιβλητικός. Γεμάτος αγάπη, απλότητα, καλωσύνη και ταπείνωση.
Τα ράσα του όχι καινούργια, αλλά πολύ καθαρά και περιποιημένα. Η γενειάδα του λευκή και μακρυά. Δεν έφυγε ούτε στιγμή από κοντά μας.
Έλεγε από τότε συχνά το «Με συγχωρείτε», αλλά όχι ξεκάρφωτα και αταίριαστα.
Εξ αριστερών προς τα δεξιά διακρίνονται οι δικαστικοί λειτουργοί, πνευματικά παιδιά του Γέροντα, Εμμ. Χαριτάκης, Εμμ. Εμμανουηλίδης, Ματθαίος Μακρινός, Δημ. Λινός, Δημ. Τζούμας, Χρ. Παπαθανασίου. Καθήμενος: Σταμ. Δημόπουλος, ιατρός.
Μας ξενάγησε στη Μονή, στο Καθολικό, προσκυνήσαμε την Τιμία Κάρα του Οσίου Δαβίδ, μας σταύρωσε, μας διάβασε μία ευχή και στην 1 μ.μ. καθήσαμε στην Τράπεζα.
Το φαγητό Μοναστηριακό, αλλά επιμελημένο και νόστιμο.
Με έβαλε να καθήσω στην αριστερή γωνία του στενόμακρου τραπεζίου, δίπλα του, θέση πού κράτησε σε όλη την γνωριμία μας, μέχρι της κοιμήσεώς του. Στην δεξιά πλευρά του, εκάθηντο οι Πατέρες της Μονής. Καίτοι ήταν άνθρωπος της ουσίας, δεν αγνοούσε τον τύπο.
Μετά το γεύμα, μείναμε οι δυο μας στο αρχονταρίκι και μου εξέθεσε το ζήτημα πού πάντοτε τον απασχολούσε και παρέμενε άλυτο. Αφορούσε δε επιδιωκόμενη υπό ιδιωτών πώληση ενός μεγάλου ελαιοκτήματος της Μονής στη θάλασσα, κάτι πού ο Γέροντας δεν ήθελε ούτε κάν να ακούσει. «Εγώ, κύριε Δημήτρη μου», έλεγε ζωηρά «τα δικά μου κτήματα τα διέθεσα-εχάρισα σε συγγενείς και φίλους, αλλά τα κτήματα της Μονής έχω ιερή υποχρέωση να τα διαφυλάξω, γιατί θα μου ζητήσει τον λόγο ο Όσιος Δαβίδ».
Είχε μία ηύξημένη ευαισθησία και υπευθυνότητα σ΄αυτά τα θέματα. Ιδίως της διαχειρίσεως περιουσιακών στοιχείων της Μονής.
Καθήσαμε στο Μοναστήρι τέσσερις περίπου ώρες. Και πλην μιας ώρας πού μείναμε στα κελλιά μας για να ξεκουραστούμε, ο Γέροντας δεν μας άφησε ποτέ μόνους. Μας συντρόφευε με την παρουσία και τις ενδιαφέρουσες πνευματικές διηγήσεις του. Απομακρύνθηκε μόλις ξεκίνησε το αυτοκίνητο μας, το όποιο ευλόγησε-εσταύρωσε, ξεκινώντας, τρεις φορές.
Οι εντυπώσεις από το Μοναστήρι και τον Γέροντα ήταν άριστες, ενθουσιαστικές, συγκινητικές. Ο Γέροντας με την ευγένεια, την απλότητα, την καλωσύνη και την αγάπη του μας είχε σκλαβώσει. Καθώς και με τις σύντομες και πολύ ενδιαφέρουσες πνευματικές εμπειρίες και διηγήσεις του.
Είχε ήδη δημιουργηθεί μεταξύ μας, τουλάχιστον από την ιδική μας πλευρά, ένας ισχυρός πνευματικός δεσμός σεβασμού, εκτίμησης και αγάπης πού σε τραβούσε προς το Μοναστήρι και τον Γέροντα. Αυτοί οι Γέροντες του 20ού αιώνα (Ιάκωβος, Πορφύριος, Παΐσιος και τόσοι άλλοι), είχαν κάτι το πνευματικό πού σε προσείλκυε, σε καθήλωνε και δεν σου έκανε καρδιά να τους αφήσεις, όταν τους συναντούσες και σου μιλο΄θσαν.
Και πράγματι, σε όσους συναδέλφους στον Άρειο Πάγο, συγγενείς και φίλους διηγήθηκα τις εντυπώσεις μου, όλοι διετύπωσαν-εξέφρασαν την επιθυμία να γνωρίσουν τον π. Ιάκωβο.
Σκεπτόμενος το ζήτημα του π. Ιακώβου ενήργησα ως εξής: Μετά από λίγες ήμερες έστειλα στον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρό Σεραφείμ, τον οποίον εγνώριζα απλώς-τυπικώς, μία επισκεπτήριο κάρτα, στήν οποία του έγραφα: «Μακαριότατε Πάτερ… ασπαζόμενος, μετά του προσήκοντος σεβασμού, την δεξιάν Σας, επικαλούμαι το ενδιαφέρον και την πατρική Σας αγάπη υπέρ της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ-Γέροντα στην Λίμνη της Ευβοίας και του αξίου Ηγουμένου αυτής π. Ιακώβου Τσαλίκη, διά το ζήτημα πού τους απασχολεί. Διότι επιτελούν αξιόλογο πνευματικό έργο στην Εύβοια και την ευρύτερη περιοχή».
Την κάρτα αυτή, σε ειδικό φάκελλο, παρέδωσα στον φίλο και συνάδελφο μου κ. Νικόλαο Γιαννόπουλο, μετέπειτα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, με την παράκληση να την παραδώσει στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, με τον οποίον συνεδέετο πνευματικά και φιλικά από την Άρτα, στην οποίαν είχαν υπηρετήσει προ ετών, ο μέν ως Μητροπολίτης Άρτης, ο δε ως Πρόεδρος Πρωτοδικών. Συναντώντο δε συχνά, τις Κυριακές, στο Μητροπολιτικό Ναό και μετά την Θεία Λειτουργία έπιναν καφέ στο Μέγαρο της Αρχιεπισκοπής, επί της οδού Αγίας Φιλοθέης 21.
Στην πρώτη μας συνάντηση με τον κ. Γιαννόπουλο τον ρώτησα για τον φάκελλο και μου απάντησε ότι τον παρέδωσε στον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο από τον οποίον απάντηση μέν δεν έλαβα, όμως το ζήτημα της Μονής τακτοποιήθηκε, γιατί ουδείς ζητούσε πλέον από τον Γέροντα Ιάκωβο να πωλήσει το κτήμα της Ιεράς Μονής. Έπειτα από καιρό, έλαβα από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο την κατωτέρω ευχετήριο επιστολή του, άσχετη με το ζήτημα-ελαιόκτημα της Μονής του Οσίου Δαβίδ.
Το «Χριστός Ανέστη» μετ΄εγκαρδίων ευχαριστιών διά τας πολύτιμους ευχάς σας απευθύνοντες, πατρικώς αντεπευχόμεθα, όπως ο εκ τάφου ανατείλας τω κόσμω Χριστός ο Θεός, θάλπη τας καρδίας σας διά του ανεσπέρου φωτός Της Αναστάσεως και της καινής ζωής. Ο Αθηνών Σεραφείμ.
Τις ανωτέρω ενέργειες μου προς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κατέστησα γνωστές στον π. Ιάκωβο, ο οποίος εξεδήλωνε, παντοιοτρόπως, τις ευχαριστίες και την μεγάλη ευγνωμοσύνη του.
Πηγή: Δημητρίου Αλεξ. Τζούμα, Πρωτοπρεσβυτέρου – Αρεοπαγίτου ε.τ., Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, όπως τον γνώρισα, σελ. 111-222, έκδοσις β΄, Αθήναι 2008
ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com

Μοναχός Μωϋσῆς:Καθίσαμε ποτέ στοργικά μαζί μέ τόν νέο πού ἀντιδρᾶ να τον ακούσουμε προσεκτικά;

Μοναχός Μωυσής, Παραλογισμός, μωρία, “τρέλα”
πηγή: Μακεδονία, 7/3/2010

Παραλογισμός, μωρία, “τρέλα”
Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Όταν ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας έλεγε πως θα έλθει μία εποχή που οι τρελοί θα λένε τους λογικούς τρελούς, γιατί δεν θα είναι όμοιοι με αυτούς, φαίνεται πως μιλούσε για την εποχή μας.
Σήμερα ένας ασωτεύει με τον χειρότερο τρόπο και θεωρείται τέλεια απελευθερωμένος, εξαπατά τον άλλο και τον λένε καπάτσο. Αντίθετα ένας είναι τίμιος στη δουλειά του και τον χαρακτηρίζουν κορόιδο. Συχνά πάλι με κάποια καχυποψία κι επιφύλαξη δέχονται κάποιοι έναν αρκετά ειλικρινή. Οι πιο ευγενείς τους αποδέχονται κάπως συγκαταβατικά. Έχουμε μια πλήρη αντιστροφή των όρων. Μάλλον δεν πάμε καλά. Ε;......
Το να είσαι δηλαδή σήμερα τίμιος και ειλικρινής έχει ένα κόστος. Η ηθική σήμερα κατάντησε μια τρέλα. Το ανώμαλο θεωρείται πλέον ομαλό και το παράλογο λογικό. Έχουμε μία αναστροφή των πάντων. Μία θλίψη και λύπη επικρατεί στα πρόσωπα των πολλών σοβαρών ανθρώπων, που κάποτε γίνεται θυμός και αγανάκτηση. Η συνεχής στενοχώρια, το υπέρμετρο άγχος, η μεγάλη γκρίνια και η πολλή ευαισθησία δεν είναι καλοί για μόνιμοι σύντροφοι της ζωής. Νέοι λένε πως δυσκολεύονται και φοβούνται να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή σε έναν τέτοιο άστατο, σκληρό και βίαιο κόσμο.
Σήμερα χαρακτηρίζεται ένας νέος παλαβός που τρέχει υπερβολικά με το μηχανάκι του, που έχει αμφίεση και κόμμωση παράξενη, που ξενυχτά, που αλητεύει. Καθίσαμε ποτέ στοργικά μαζί του να τον ακούσουμε προσεκτικά; Να δούμε γιατί αντιδρά έτσι άσχημα, προκαλεί, φωνάζει και απουσιάζει από το σπίτι; Ένας προβληματικός νέος βλάπτει κυρίως τον εαυτό του ασωτεύοντας, κάνοντας χρήση οινοπνευματωδών ποτών και ναρκωτικών ουσιών. Μήπως θα πρέπει να δούμε όλοι μας με μεγαλύτερη κατανόηση όλους αυτούς τους δυσκολεμένους νέους μας, που στην καρδιά τους δεν είναι αλήτες; Δεν μπορούμε αμέσως όλους να τους χαρακτηρίζουμε τρελούς και αυτόματα να απαλλασσόμεθα πάσης ευθύνης.
Από την άλλη πάλι ένας άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στην τρέλα, για να μη συνεχώς χολοσκά και ταλαιπωρείται. Έτσι κυκλοφορεί ατημέλητος, ανέμελος, δίχως να ντρέπεται, να φοβάται και να προσποιείται. Κατά κάποιο τρόπο έτσι αισθάνεται ελεύθερος και ευτυχισμένος. Ένας τρελός, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι αποκρουστικός, ανεπιθύμητος και απόβλητος από την κοινωνία. Η λογική της δεν της επιτρέπει να του αποδώσει ισοτιμία. Ένας αδύναμος, πονεμένος και ανυπεράσπιστος τέτοιος άνθρωπος συχνά καταδιώκεται με διάφορους τρόπους. Ειρωνεύεται, εμπαίζεται, χλευάζεται. Εξευτελίζεται και διώκεται. Δεν υπάρχει γι’ αυτόν καμία αξιοπρέπεια και τιμή. Πόση όμως αξιοπρέπεια και εντιμότητα υπάρχει στον αξιότιμο κυνηγό του;
Στην εκκλησία μας έχουμε μια σπάνια κατηγορία αγίων που ονομάζονται διά Χριστόν σαλοί. Δηλαδή ήταν άνθρωποι σοβαροί, συνετοί, ενάρετοι, που επέλεξαν τον δύσκολο τρόπο αγιότητας, να προσποιούνται σαλότητα, για να εμπαίζονται από τους ανθρώπους για τις ανόητες πράξεις τους, για να ταπεινώνονται περισσότερο. Έτσι ένας διά Χριστόν σαλός άγιος αγωνίζεται με την προσποιητή ανοησία του να προβληματίσει τους λογικούς συνανθρώπους του, να πάρουν τη ζωή τους στα σοβαρά, να καταλάβουν γιατί κυρίως ζουν, ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της υπάρξεώς τους και ότι η γνήσια ταπείνωση είναι απαραίτητη για την προσωπική τους αληθινή γαλήνη. Είχαν μία, θα λέγαμε, παράλογη λογική, ακατανόητη για κάθε σοβαροφανή, καθωσπρεπιστή, ηθικιστή και ευσεβιστή.
Σήμερα εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως. Η εκκλησία μας, στο μέσον της Σαρακοστής, τοποθετεί το σταυρό του Χριστού προς προσκύνηση και ενίσχυση του αγώνα μας. Ο σταυρός είναι μία μωρία, ένα σκάνδαλο, μία πρόκληση και πρόσκληση. Ο ασπασμός του και η προσκύνησή του σημαίνει την πρόσληψη του μηνύματός του, που δεν είναι άλλο από της αυτοπροαίρετης θυσίας του “εγώ” μας. Ο σταυρός είναι μία μωρία τελικά. Στην εποχή μας υπάρχουν ακόμη μωροί διά Χριστόν, που παραμένουν στη σκιά του σταυρού Του αγόγγυστα, που θυσιάζονται καθημερινά ανιδιοτελώς. Ας τους έχει ο τρελός κόσμος για “τρελούς” και ο Θεός καλά.

Μητροπολίτης Άνθιμος "Μου έδωσαν χειροβομβίδα να την φάω" (ὅταν ἤμουν ἑπτά χρόνων παιδάκι...)


Μητροπολίτης Άνθιμος "Μου έδωσαν χειροβομβίδα να την φάω"

Κυριακή, 07 Μάρτιος 2010
Συντάχθηκε απο τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 12:55
E-mailΕκτύπωσηPDF
Για την σκληρότητα που κατέχει τους Γερμανούς μίλησε σήμερα ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, από το Ιερό Ναό της Παναγίας Δεξιάς.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο κ. Άνθιμος ανέφερε προς το εκκλησίασμα: «Θα σας πω ένα μικρό προσωπικό ανέκδοτο, για να σας δώσω το περιεχόμενο των μεγάλων γεγονότων, που μας εξοργίζουν από την Γερμανία και την Ευρώπη».
«Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα ήμουνα εφτά ετών, σε αγροτικό σπίτι έξω από τον Πύργο προς το χωριό Σαλμώνι με τους γονείς μου, η μάνα μου δασκάλα χωρίς να διδάσκει στο σχολείο. Δεν είχαμε να φάμε τίποτα για πρώτη φορά 2 με 3 μέρες, όταν λέμε τίποτα ούτε μπομπότα. Τότε, ήρθανε δύο τάγματα Γερμανών τα οποία κατασκήνωσαν έξω από το σπίτι μας, κοντά στα διακόσια μέτρα και έκαναν ασκήσεις, πάνοπλοι, κατάφορτοι και τρώγανε».
Στη συνέχεια τόνισε ο κ. Άνθιμος «Τότε από παιδική περιέργεια, διότι ξέφυγα λίγο από τους γονείς μου, πήγα σιγά σιγά και τους πλησίασα το μεσημέρι την ώρα που τρώγανε, θυμάμαι κιόλας ότι τρώγανε κάτω με τα όπλα τους δίπλα. Εγώ κοίταζα από μακριά διστακτικά, τότε με είδε ένας και μου έκανε νεύμα με το χέρι να πάω κοντά, αν και φοβήθηκα πήγα γιατί είπα ίσως μου δώσουν κάτι να φάω».
«Αυτός λοιπόν ο Ευρωπαίος, που είδε ένα παιδάκι 7 χρονών στην υποδουλωμένη πατρίδα του, παίρνει μια χειροβομβίδα και μου την δίνει να την κρατήσω στο χέρι, μα φυσικά εγώ δεν την πήρα. Τότε μου λέει: «Άφκα», δηλαδή αυγό πάρτο να το φας! Ένας αγέρωχος σκληρός ευρωπαίος στρατιώτης, σε ένα παιδί υπόδουλης γενιάς που πεινάει και λιμοκτονεί του δίνει για ένα αυγό να φάει μια χειροβομβίδα».
Ο Μητροπολίτης Άνθιμος, σχολιάζοντας την επίσκεψη Παπανδρέου στη Γερμανία τόνισε: «Αυτό έδωσε και η κ. Μέρκελ στον κ. Παπανδρέου, γιατί αυτή είναι η στάση τους, των σκληρών, των μεγάλων, των δυνατών και των υπεροπτών έναντι των μικροτέρων. Θα σας βοηθήσουμε όταν μπορέσουμε του διεμήνυσε».
Τέλος, ο κ. Άνθιμος τόνισε: «Έχουμε ένα φόβο αυτό τον καιρό, μήπως οι πιθανές εξυπηρετήσεις στο Κράτος μας, συνδυαστούν με την επιβολή κάποιων μέτρων εις βάρος της Πατρίδας μας, για τα Εθνικά μας θέματα. Όπως το θέμα του Σκοπιανού το οποίο μας σφάζει κάθε μέρα, το προσέχουμε και το παρακολουθούμε γι΄ αυτό να έχουν το νου τους τετρακόσια οι πολιτικοί μας». 
 Πηγή:http://www.romfea.gr

᾿Αλίμονο στούς νέους...

 

 

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ

Το εκπαιδευτικό σύστημα «πνίγει» τους εφήβους

Τα καταθλιπτικά συμπτώματα πληθαίνουν και τα ποσοστά απόπειρας αυτοκτονίας διπλασιάστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια μεταξύ παιδιών που ξυπνούν και κοιμούνται κάθε μέρα στον ρυθμό του ρομπότ με μοναδικό στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και μόνιμη ηχώ στ΄ αφτιά τους: «Πρέπει να τα καταφέρεις!»

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ | Κυριακή 7 Μαρτίου 2010
Για το καλό του, ξυπνά κάθε πρωί από τα χαράματα ώστε να προλάβει να είναι στην ώρα του στο σχολείο. Είναι πτώμα αφού έχει κοιμηθεί ελάχιστα το προηγούμενο βράδυ προκειμένου να διαβάσει στο πλαίσιο της προετοιμασίας του για τις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Για το καλό του, αφού τελειώσει το μάθημα στο σχολείο, έχει άλλα τρία ιδιαίτερα μαθήματα ως τη νύχτα. Για το καλό του, οι καθηγητές τού λένε ότι πρέπει πάση θυσία να βρει μια θέση στον... ήλιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Την ίδια «καραμέλα» πιπιλίζουν κάθε ημέρα και οι γονείς του υπενθυμίζοντάς του ότι, αν δεν καταφέρει να επιτύχει, τόσα χρήματα και τόσος κόπος θα πάνε χαμένα. Για να συμπληρώσουν ότι παίζει μεγάλο ρόλο και το«τι θα πει η κοινωνία, αρχίζοντας από τη γειτόνισσα που ο γιος της τα κατάφερε και μπήκε στη Νομική»(η γειτόνισσα βέβαια δεν αναφέρει ότι ο γιος της έχει ακόμη το πτυχίο Νομικής σε μια κορνίζα αναξιοποίητο). Είναι 17 ετών, σε μια ηλικία που η ζωή του ανοίγεται μπροστά του, και όμως εκείνος δεν βρίσκει ενδιαφέρον στο να ονειρευτεί το μέλλον του. Νιώθει θλίψη, νιώθει κούραση, νιώθει συνεχώς στενοχώρια. Εμφανίζει καταθλιπτικά συμπτώματα προτού καν ενηλικιωθεί. Και μπορεί η κατάθλιψη να αποτελεί συνήθως έννοια αλληλένδετη με την τόσο ιδιαίτερη φάση της ζωής που ονομάζεται εφηβεία, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να της δίνουμε τη δέουσα σημασία. Διότι κάποιες φορές η κακοκεφιά των εφήβων που περνά στα... ψιλά για τους πολυάσχολους γονείς των σύγχρονων καιρών μας μπορεί να φθάσει ως και σε απόπειρα αυτοκτονίας.

Γκρίζα μπουμπούκια...
Αυτό το καρέ αποτελεί ένα άκρως ρεαλιστικό κάδρο της ζωής ουκ ολίγων εφήβων στη χώρα μας. Ενα κάδρο στο οποίο κυριαρχεί το γκρίζο, όπως αποτυπώνουν δύο νέες ξεχωριστές μελέτες του Πανεπιστημίου Αθηνών τις οποίες παρουσιάζει σήμερα «Το Βήμα». Σύμφωνα με την πρώτη μελέτη, ένας στους τέσσερις εφήβους που συμμετείχαν παρουσίαζε συμπτώματα κατάθλιψης, τα οποία μπορεί να είναι εν δυνάμει επικίνδυνα για το μέλλον του. Η δεύτερη πάλι μελέτη δείχνει ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας στους εφήβους έχουν διπλασιαστεί μέσα σε μία εικοσαετία. Πίεση, στρες, στείρο εκπαιδευτικό σύστημα, ελπίδες (πολλές φορές φρούδες) για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση, γονείς στα πρόθυρα νευρικής και οικονομικής κρίσης, περίγυρος πάντα έτοιμος να κριτικάρει. Μια θηλιά γύρω από τον λαιμό παιδιών που στο άνθος της ηλικίας τους αισθάνονται να... μαραίνονται. Δεν θα μπορούσαν να ταιριάζουν περισσότερο οι στίχοι τουΓιάννη Μηλιώκα:«Για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου».

Ποσοστό των εφήβων που φθάνει το 26,2% παρουσιάζει καταθλιπτική συμπτωματολογία, όπως έδειξε μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στον δικτυακό τόπο του επιστημονικού εντύπου «Community Μental Ηealth Journal» στις 7 Φεβρουαρίου με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρίαΕλένη Λαζαράτου(συμμετείχαν επίσης οι κκ.Δ. Δικαίος,Δ. Αναγνωστόπουλος και ο ομότιμος πλέον καθηγητής κ.Κ.Σολδάτος).

Οπως εξηγεί στο «Βήμα» η κυρία Λαζαράτου, η μελέτη διεξήχθη σε 713 μαθητές (396 κορίτσια και 317 αγόρια) ηλικίας 15 ως 18 ετών που φοιτούσαν σε τρία Λύκεια της Αθήνας (δύο Γενικά Λύκεια και ένα Τεχνικό) με βάση ειδική επιστημονική κλίμακα καταγραφής της κατάθλιψης. Τα καταθλιπτικά συμπτώματα αποτελούν διαταραχή του συναισθήματος και εκφράζονται μεταξύ άλλων με λύπη, κακοκεφιά, μειωμένη όρεξη, μειωμένο ύπνο, δυσκολία στη συγκέντρωση και συνεχή κούραση.

Κορίτσι, μέτρια μαθήτρια
Τα αποτελέσματα που εξήχθησαν μάλλον προκαλούν... κατάθλιψη αφού κατεγράφη υψηλή συχνότητα καταθλιπτικής συμπτωματολογίας τόσο στα παιδιά Γενικού Λυκείου όσο και σε εκείνα του Τεχνικού. Συγκεκριμένα, συμπτώματα κατάθλιψης παρουσίασαν το 33,7% των κοριτσιών και το 16,1% των αγοριών που μελετήθηκαν. Ποιο ήταν όμως το «προφίλ» του εφήβου με καταθλιπτικά συμπτώματα, σύμφωνα με τη μελέτη; Οπως προέκυψε, η εικόνα του είναι συνήθως εκείνη ενός κοριτσιού που δεν έχει πολύ καλές επιδόσεις στα μαθήματα.

Οι ερευνητές σημειώνουν βέβαια ότι, με δεδομένη την εύθραυστη περίοδο της εφηβείας που πολλές φορές συνδέεται με εμφάνιση καταθλιπτικών συμπτωμάτων, δεν μπορούμε να πούμε πως όλοι αυτοί οι έφηβοι αντιμετωπίζουν σοβαρό παθολογικό πρόβλημα. Δεν μπορούμε όμως παράλληλα να παραβλέψουμε το γεγονός ότι μελέτες έχουν δείξει πως η καταθλιπτική συμπτωματολογία στην εφηβεία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαγνωσμένης κατάθλιψης, άλλων μορφών ψυχοπαθολογίας και κίνδυνο αυτοκτονίας αργότερα στη ζωή, όπως τονίζει η κυρία Λαζαράτου. «Ετσι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στον ευάλωτο ψυχικό κόσμο των εφήβων»αναφέρει χαρακτηριστικά η ερευνήτρια.

Εφηβεία μετά τα... 18!
Για ποιον λόγο οι έφηβοι τα βλέπουν λοιπόν όλα... μαύρα; Η κυρία Λαζαράτου εξηγεί ότι ιδιαιτέρως στο Λύκειο τα παιδιά πιέζονται πάρα πολύ για να έχουν καλές επιδόσεις στο σχολείο και να καταλάβουν μια θέση τελικώς στην ανώτατη εκπαίδευση, πολύ περισσότερο από τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες. «Οι έλληνες έφηβοι ουσιαστικώς δεν ζουν καν την εφηβεία τους λόγω υποχρεώσεων και υπερφορτωμένου καθημερινού προγράμματος. Ζουν ως έφηβοι μετά τα 18 χρόνια τους, όταν έχουν πλέον καταφέρει να μπουν σε κάποια σχολή και χαλα ρώνουν.Η πίεση για την επιτυχία στο πανεπιστήμιο τους οδηγεί στο να μη βιώνουν όλα τα φυσιολογικά στάδια που πρέπει να περάσει ένας έφηβος και αυτό, όπως είναι επόμενο, έχει σημαντικό κόστος στην ψυχολογική τους κατάσταση».

Στη μελέτη σημειώνεται ότι«στην Ελλάδα υπάρχει ισχυρή παράδοση σύμφωνα με την οποία υπερεκτιμώνται οι σπουδές στο πανεπιστήμιο. Ετσι οι οικογένειες πιέζουν τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια των χρόνων φοίτησης στο Λύκειο ώστε να επιτύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα με τα σχολικά μαθήματα τα παιδιά κάνουν συνήθως και ιδιαίτερα μαθήματα τα οποία πληρώνει η οικογένεια.Αυτό το επιπλέον οικονομικό “φορτίο” συμβάλλει σε ακόμη μεγαλύτερη πίεση για επιτυχία η οποία αντικατοπτρίζεται στις προσδοκίες της οικογένειας και της κοινωνίας».Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν μάλιστα ότι οι αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο που εισήχθησαν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια«οδήγησαν σε ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες αντί να βελτιώσουν τα πράγματα».Σε όλη αυτή την πίεση συμβάλλει και το γεγονός ότι πολλές φορές οι επιθυμίες των γονέων για ενασχόληση του παιδιού τους με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα... παιδεύουσι (ακόμη περισσότερο) τα τέκνα.

Γ' Λυκείου: λυγίζουν τ΄ αγόρια!

Η Γ΄ Λυκείου είναι η χρονιά που διαταράσσει και την ψυχική ισορροπία των αγοριών, αφού κάθονται στην «ηλεκτρική καρέκλα» που θα κρίνει το μέλλον τους...
Μάλιστα στην επίμαχη τρίτη τάξη του Λυκείου, στον προθάλαμο του πανεπιστημίου, όπου οι έφηβοι είναι ακόμη πιο αγχωμένοι, τα αγόρια είναι εκείνα που «λυγίζουν» περισσότερο, σύμφωνα με τη μελέτη. Αν και «παραδοσιακώς», όπως είναι γνωστό, τα κορίτσια έχουν σε υψηλότερα ποσοστά συμπτώματα κατάθλιψης, το φαινόμενο αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου ενώ υποχωρεί στη χρονιά-«ηλεκτρική καρέκλα» που ονομάζεται τρίτη Λυκείου. Αντιθέτως, σε αυτή τη δύσκολη χρονιά αυξάνονται τα ποσοστά αγοριών με καταθλιπτική συμπτωματολογία. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Μια πιθανή εξήγηση την οποία δίνει η κυρία Λαζαράτου είναι ότι«τα αγόρια πιέζονται περισσότερο να επιτύχουν στο πανεπιστήμιο, με δεδομένο μάλιστα ότι συνήθως αποφασίζουν την τελευταία στιγμή να διαβάσουν συστηματικά.Στα κορίτσια οι έλληνες γονείς τείνουν να συγχωρούν πιο εύκολα την αποτυχία αφού συχνά θεωρούν ότι μπορεί να έχουν και άλλες διεξόδους στη ζωή τους για αποκατάσταση. Βέβαια αυτή η τάση αλλάζει όσο περνούν τα χρόνια». Το βασικό μήνυμα πρέπει ουσιαστικώς να αποσταλεί, σύμφωνα με την καθηγήτρια, αρχικώς στους ιθύνοντες που έχουν δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο... καταθλίβει τα παιδιά.«Το ίδιο το σύστημα είναι η κύρια αιτία για τη “δυσφορία” των εφήβων αλλά και οι γονείς οι οποίοι τους πιέζουν για σχολική και ακαδημαϊκή επιτυχία, έχοντας βέβαια και εκείνοι καταπιεστεί από το σύστημα».

Ενώπιος ενωπίω με τον θάνατο
Η πρέσα του εκπαιδευτικού συστήματος είναι ένας από τους παράγοντες που μπορούν να συνθλίψουν σε τέτοιο βαθμό τη συναισθηματική κατάσταση των εφήβων οδηγώντας τους ακόμη και στα πρόθυρα του θανάτου με τη μορφή μιας απόπειρας αυτοκτονίας! Αυτό δείχνει η διαχρονική μελέτη του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ)- καλύπτει 23 ολόκληρα χρόνια- επικεφαλής της οποίας ήταν η ψυχολόγος, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρίαΑννα Κοκκέβη (συμμετείχαν επίσης οι κυρίες Βασιλική Ρότσικα, λέκτωρ Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών,Αγγελική Αραπάκη,από το ΕΠΙΨΥ, καθώς και ο κ.Κλάιβ Ρίτσαρντσοναπό το Πάντειο Πανεπιστήμιο).

Οι ερευνητές συνέλεξαν στοιχεία από πέντε έρευνες που διεξήχθησαν από το 1984 ως το 2007 και περιελάμβαναν πανελλήνιο αντιπροσωπευτικό δείγμα μαθητικού πληθυσμού εφηβικής ηλικίας. Συγκεκριμένα σε καθεμιά εκ των ερευνών συμμετείχαν 8.000-10.000 έφηβοι ηλικίας 14-18 ετών οι οποίοι απαντούσαν σε ειδικό ερωτηματολόγιο σχετικά με το αν έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν.

Αυτό που προέκυψε ήταν άκρως ανησυχητικό: σύμφωνα με τα στοιχεία, οι απόπειρες αυτοκτονίας εμφάνισαν σχεδόν διπλασιασμό στη συχνότητά τους- από 7% το 1984 σε 13,4% το 2007. Μάλιστα από τη μελέτη σκιαγραφήθηκε το προφίλ του εφήβου που επιχειρεί να θέσει τέλος στη ζωή του: είναι συνήθως κορίτσι, ζει σε μονογονεϊκή οικογένεια με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης του πατέρα και μένει σε μια μεγάλη πόλη. Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι τα αγόρια αρχίζουν να κλείνουν την ψαλίδα που τα χωρίζει από τα κορίτσια, όπως έδειξαν και τα συγκεκριμένα ευρήματα: στα αγόρια που βρίσκονται στην εφηβεία κατεγράφη τετραπλασιασμός στις απόπειρες αυτοκτονίας μέσα στο διάστημα των 23 ετών ενώ την ίδια στιγμή στα κορίτσια υπήρξε διπλασιασμός.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η αύξηση των αποπειρών αυτοκτονίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στα αγόρια μπορεί να αποδοθεί κυρίως στην πίεση που δέχονται στο σχολείο ώστε να έχουν καλές επιδόσεις και να κερδίσουν μια θέση στο πανεπιστήμιο .Οπως επισημαίνει στο «Βήμα» η κυρία Κοκκέβη, δεν πρέπει να ξεχνούμε επίσης ότι συμπεριφορές όπως μια απόπειρα αυτοκτονίας είναι αλληλένδετες με άλλες «συμπεριφορές κινδύνου» όπως η χρήση ναρκωτικών.«Δεδομένου ότι η χρήση ναρκωτικών αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια στους εφήβους και δη στα αγόρια,πολλοί τη συνδέουν με την αύξηση που παρατηρήθηκε και στις απόπειρες αυτοκτονίας».

Καλύτερη η πρόληψη
Το κυριότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τα ευρήματα, όπως υπογραμμίζει η καθηγήτρια, είναι ότι πρέπει να δοθεί σημασία στην πρόληψη των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων στην εφηβεία, που αποτελεί μια πολύ ευαίσθητη περίοδο της ζωής του ατόμου.«Στην εφηβεία παρουσιάζουν έξαρση πολλά προβλήματα όπως οι απόπειρες αυτοκτονίας, η σχολική βία, η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά που οδηγεί σε σοβαρά ατυχήματα, καθώς και άλλες επικίνδυνες συμπεριφορές που συνδέονται τόσο με την ψυχολογική κατάσταση του εφήβου όσο και με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Στη σύγχρονη οικογένεια και οι δύο γονείς δουλεύουν πολλές ώρες,βλέπουν λίγο τα παιδιά τους και δεν ασχολούνται όσο χρειάζεται μαζί τους.Υπάρχει μια συναισθηματική απώλεια για τα παιδιά από την απουσία των γονέων,ενώ παράλληλα το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθά την κατάσταση,δίνοντας έμφαση στη μάθηση χωρίς να προσεγγίζει το παιδί από πλευράς ψυχολογικών αναγκών».

Μάλλον πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτές τις επισημάνσεις, αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι στις ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) οι αυτοκτονίες αποτελούν τη δεύτερη αιτία θανάτου ανθρώπων 15-35 ετών μετά τα τροχαία δυστυχήματα. Οι υπεύθυνοι του ΠΟΥ σημειώνουν μάλιστα ότι«οι προβλέψεις δείχνουν πως θα υπάρξει δραματική αύξηση στην αυτοκτονική συμπεριφορά τις επόμενες δεκαετίες αν δεν εφαρμοστούν αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης». Ολα αυτά που στους εφήβους «πασάρονται» ως διαβατήριο επιτυχίας μπορούν, όπως όλα δείχνουν, να αποτελέσουν ένα διαβατήριο προς τη δυστυχία και ενίοτε ένα διαβατήριο για το τελευταίο ταξίδι της ζωής τους προτού καν γνωρίσουν τι θα πει ζωή. Προς γνώση και συμμόρφωση εκείνων που διαμορφώνουν τη ζωή των παιδιών (υποτίθεται) για το καλό τους...

thtsoli@tovima.gr

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ
Σ τη μελέτη αναφέρεται ότι, ενώ η Ελλάδα αποτελεί την πιο... αισιόδοξη χώρα της Ευρώπης με τον χαμηλότερο αριθμό αυτοκτονιών στους ενηλίκους, δεν φαίνεται να ισχύει η ίδια τάση και στους εφήβους, οι οποίοι επιχειρούν πολύ πιο εύκολα να θέσουν τέρμα στη ζωή τους.«Ο τρόπος ζωής των νεαρών ατόμων στην Ελλάδα, ο οποίος επηρεάζεται ολοένα περισσότερο από τον δυτικοευρωπαϊκό τρόπο ζωής μέσω παραγόντων όπως η τεχνολογία και τα ταξίδια, έχει επίδραση στην ψυχολογική κατάστασή τους». Παράλληλα τονίζεται ότι τα τελευταία χρόνια τα διαζύγια αυξήθηκαν, ενώ είναι πολύ πιο συχνό το φαινόμενο της μονογονεϊκής οικογένειας- παράγοντες που φαίνεται ότι επιδρούν αμφότεροι στην εμφάνιση αυτοκτονικών τάσεων στους εφήβους.

Τι σημαίνουν όμως αυτές οι απόπειρες αυτοκτονίας σε τόσο τρυφερές ηλικίες; Πραγματική επιθυμία του παιδιού είναι να αφαιρέσει τη ζωή του ή περισσότερο μια κραυγή αγωνίας που έχει στόχο να τραβήξει την προσοχή του περιγύρου του και κυρίως της οικογένειας; Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό αποπειρών αυτοκτονίας καταλήγει τελικώς σε θάνατο- για κάθε αυτοκτονία στους εφήβους εκτιμάται ότι αντιστοιχούν 31 μη θανατηφόρες απόπειρες. Η κυρία Κοκκέβη απαντά ότι«περισσότερο αυτού του είδους η συμπεριφορά αποτελεί ένα μέσο για να ελκύσει ο έφηβος την προσοχή. Ωστόσο πρέπει να γνωρίζουμε ότι περισσότεροι από τους μισούς εφήβους που τελικώς αυτοκτονούν έχουν στο ιστορικό τους προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες. Επομένως πρέπει όλοι να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τέτοιου είδους συμπεριφορές αφού αποτελούν σημαντικό δείκτη κινδύνου».
Τό βῆμα 7-3-2010

῾Υπέρ τῶν ἀδυνάτων ἀδελφῶν μας....Λίγη ἀνθρωπιά βρέ παιδιά!

Παρκάρουν στις ράμπες για αναπήρους

image
Ρεκόρ παράνομων σταθμεύσεων αυτοκινήτων στις ράμπες αναπήρων καταγράφηκε το 2009 στην πρωτεύουσα.
Τη χρονιά που πέρασε δόθηκαν συνολικά 17.500 κλήσεις σε οδηγούς οχημάτων που κατέλαβαν τις διόδους των αναπήρων, ενώ αρκετά λιγότερες ήταν οι παραβάσεις που αφορούσαν τη στάθμευση μπροστά από κάδους απορριμμάτων.
Στην κατεύθυνση αυτή, ο δήμος Αθηναίων και η νομαρχία Αθηνών αποφάσισαν να ξεκινήσουν πρόγραμμα για την ανακατασκευή και τον ειδικό χρωματισμό των σημείων που διευκολύνουν την πρόσβαση των αναπήρων. Το πρόγραμμα αφορά συνολικά 2.466 ράμπες εντός των ορίων του δήμου Αθηναίων, ενώ χθες ξεκίνησαν οι πρώτες παρεμβάσεις, στην οδό Θηβών και μπροστά από το Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία».
Τα συνεργεία του δήμου και της νομαρχίας προχωρούν στον ειδικό χρωματισμό των ραμπών και στα επτά δημοτικά διαμερίσματα της πόλης. Ειδικότερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει:
  • Επισκευές σε όσες ράμπες χρειάζονται αποκατάσταση.
  • Ειδικό χρωματισμό όλων των ραμπών με έντονο κίτρινο χρώμα και το σήμα των ΑμεΑ σε έντονο μπλε χρώμα, ενώ με κίτρινο χρώμα βάφεται και λωρίδα της ασφάλτου μπροστά στη ράμπα.
Οπως ανέφερε σε δηλώσεις του ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης, με τη φωτεινή διαγράμμιση καταρρίπτεται το επιχείρημα που επικαλούνται οι οδηγοί που παρκάρουν πάνω στις ράμπες, ότι δεν είναι ευκρινής η σήμανση.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ 6/3/2010

Διαδίκτυο:http://neatonamea.blogspot.com