"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Οἱ φτωχοί βαστάζουν τό βάρος καί τόν καύσωνα...


῾Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος περί τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τῆς ἀνισομεροῦς κατανομῆς τῶν βαρῶν


Αρκετά πια ασχοληθήκαμε με την οικονομία! Το μήνυμα το επήραμε. Οι έχοντες και κατέχοντες θα παραμείνουν ανενόχλητοι. Θα συνεχίσουν να είναι «έχοντες και κατέχοντες!»
Οι καταχραστές του Δημόσιου Χρήματος θα παραμείνουν και αυτοί ανενόχλητοι! Είναι γνωστό άλλωστε, ότι έάν κλέψης λίγα, μπαίνεις στη φυλακή.
Εάν όμως μπορέσεις και κλέψεις πολλά, τότε κανείς δεν θα σε ενοχλήσει! Εξ άλλου και οι Τράπεζες θα εισπράξουν για μια ακόμη φορά το όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσόν των 10 δισ. €!
Οι Βουλευτές μας θα πάρουν κι αυτοί τα προσωπικά τους φορητά ή σταθερά Κομπιούτερς, τα Fax, τα Κινητά τηλέφωνα, τα αυτοκίνητα, το προσωπικό του Γραφείου τους! Άλλωστε και τους διορισμούς των 230 δικών τους ανθρώπων πραγματοποίησαν ήδη.
Ενώ όλοι οι διορισμοί παγώνουν, οι Βουλευτές μας κατώρθωσαν να διορίσουν στο προσωπικό της Βουλής τά δικά τους παιδιά!
Το βάρος της οικονομικής ανορθώσεως, να λέμε καλύτερα της οικονομικής καταστροφής, καλούνται να βαστάσουν και πάλιν οι οικονομικώς ασθενέστεροι, ο φτωχός λαός, ο οποίος έμαθε να ζει στην φτώχεια! Ας παραμείνει λοιπόν στη μιζέρια του.
Αν μπορούν, ας γίνουν Βουλευτές ή Υπουργοί, για να ζήσουν ανθρώπινα! Πολύ ορθώς σημειώνει ο κ. Βασ. Κόκκινος, επ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «οι

Τί σημαίνει νά εἶσαι «φτωχός»…



 

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας,  αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.


Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…

Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:

«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»


ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ.
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».
Πηγή:http://www.pigizois.net/

"Θά σᾶς βάλουν βαρύ καί δυσβάσταχτο φόρο,δέν θά προλάβουν ὅμως..."


Προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

  "Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο,δεν θα προλάβουν όμως..."

Ο φόρος έρχεται και το πρώτο κομμάτι της προφητείας ολοκληρώνεται.... 

Εν αναμονή λοιπόν να δούμε τι σημαίνει το ''δεν θα προλάβουν όμως...''

Έχουμε και άλλες προφητείες που φαίνεται να έρχονται αλλά ας τις παρουσιάζουμε σιγά σιγά μην το βάλουμε στα πόδια από τώρα...

Τουλάχιστον ας αντισταθούμε όσο μπορούμε...

 

Πηγή:http://klassikoperiptosi.blogspot.com/

Ὑποκρισία: Τό Κέλυφος τοῦ Θανάτου Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος).







Πόσο ὄμορφα ὁ λαός μας στά Βαλκάνια διακοσμεῖ αὐγά! Τόσο πιό ὄμορφα γιά νά στολίση τό Πάσχα. Γιά νά αὐξήση τήν χαρά τοῦ Πάσχα. Γιά νά κάνη τούς φιλοξενουμένούς του πιό εὐτυχεῖς. Κάποτε μάλιστα τά βαμμένα αὐγά ἀποτελοῦν πραγματικά ἔργα τέχνης. Ἄν τά βαμμένα αὐγά διατηρηθοῦν πάρα πολύ, σαπίζουν ἐσωτερικά καί ἀναδίδουν μιά ἀνυπόφορη δυσοσμία ἤ στό τέλος στεγνώνουν ἐντελῶς.

Τότε εἶναι πού τό χρωματισμένο κέλυφος διατηρεῖ μέσα του τόν θάνατο.

Πιό φοβερή εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ γιά τούς ὑποκριτές, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅμοιοι «τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μέν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δέ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καί πάσης ἀκαθαρσίας» (Ματθ. κγ´ 27).

«Προσέχετε τήν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μή ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρός τό θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰ δέ μήγε, μισθόν οὐκ ἔχετε παρά τῷ πατρί ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. στ´ 1).

Ἡ δικαιοσύνη πού εἶναι εὐάρεστη στόν Θεό, ὅπως ἀπεκαλύφθη ἀπό τόν Ἰησοῦ στό Ὄρος τῶν Μακαρισμῶν, εἶναι ἡ ἀκόλουθη: ἔλεος, προσευχή, ἐμπιστοσύνη καί πίστι στόν Θεό ὡς τόν μόνο Κύριο, ἔλλειψις στενοχώριας γιά τήν αὔριο, ἀναζήτησις πρίν ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὕπαρξις πίστεως πού νά λαμβάνη ἀπό τόν Θεό ὅ,τι θέλει, νά βρίσκη ὅ,τι ζητᾶ, νά ἀνοίγη μιά κλειστή θύρα· καί ἐπίσης: νά μή κρίνης αὐστηρά, νά μή μετρᾶς μέ ψεύτικο μέτρο, ὥστε νά μή σοῦ συμβῆ παρομοίως· νά μή κοιτᾶς τό κάρφος στό μάτι τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἐνῶ ὑποκριτικά κρύβεις τό δοκάρι στό δικό σου μάτι· νά κάνης στόν συνάνθρωπό σου ὅ,τι θά ἤθελες νά σοῦ κάνουν· ὄχι φόβος τῆς στενῆς, ἀλλά καθαρῆς καί ἁγίας ὁδοῦ, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν ζωή, καί ἀποφυγή τῆς ἄνετης καί εὔκολης καί πλατειᾶς ὁδοῦ, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στόν θάνατο· ἀπόδοσις ἀγαθῶν καρπῶν στόν Θεό τόν Οἰκοκύρη, ὁ Ὁποῖος σέ φύτευσε σάν καλό δένδρο· ὄχι ὑπερηφάνια γιά τά μεγάλα σου ἔργα, ἀλλά ἐπιτέλεσις τοῦ κάθε πράγματος σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Πατρός ἡμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἐκπλήρωσις στήν πρᾶξι ὅλων τῶν παραγγελιῶν τοῦ Χριστοῦ, καί μέ τόν τρόπο τοῦτο ἀνέγερσις τοῦ οἴκου τῆς αἰωνιότητός σου, ὅπως ἕνας σοφός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κτίζει τό σπίτι του ὄχι στήν ἄμμο, ἀλλά στόν βράχο, ὥστε οὔτε οἱ καταιγίδες, οὔτε οἱ ἄνεμοι, οὔτε οἱ βροχές νά μποροῦν νά τό βλάψουν (βλ. Ματθ., κεφ. ζ´ 24-25).

Οἱ Φαρισσαῖοι, οἱ Γραμματεῖς καί ὑποκριτές, κάνουν καθετί ἀντίθετο ἀπό τούς Λόγους καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἐλεοῦν, τό κάνουν στά κεντρικά μέρη καί στίς ὁδούς καί δέν τό κάνουν αὐτό γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, οὔτε γιά νά βοηθήσουν τούς πτωχούς, ἀλλά μόνον γιά νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι.

Ὅταν προσεύχωνται στόν Θεό, προσεύχονται στούς δρόμους, μόνον γιά νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι.

Ὅταν νηστεύουν, κάνουν τά πρόσωπα τους νά φαίνωνται ἄσχημα καί ἀτημέλητα καί χλωμά, ὥστε καί πάλι νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ἀλλοίμονον! Κάνουν τά πάντα μόνον γιά νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄλλοι, ὅτι εἶναι δῆθεν ἐλεήμονες, προσευχητικοί καί μεγάλοι νηστευτές.

Τά κάνουν ὅλα αὐτά καί τά κάνουν καί σήμερα γιά δύο λόγους: γιά νά λάβουν ἀπό τούς ἀνθρώπους δόξα καί χρήματα. Ὅσο γιά τόν Θεό, δέν τόν ὑπολογίζουν καθόλου, σάν νά μήν ὑπάρχη. Στήν πραγματικότητα, οἱ ὑποκριτές εἶναι ἐντελῶς οἱ πιό ἄθεοι ἄνθρωποι. Ἐξαπατώντας τούς ἀνθρώπους, λαμβάνουν αὐτό πού θέλουν, καί αὐτό εἶναι ἡ τελική πληρωμή τους. Ἀπό τόν Θεό δέν ἔχουν νά περιμένουν τίποτε, ἐπειδή δέν Τόν χρέωσαν μέ καμμιά ἀπό τίς πράξεις τους, ἀλλά ἐπέσυραν μόνον τήν ὀργήν Του.

Γι᾿ αὐτούς εἶπε ὁ Κύριος: «ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καί ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ» (Ἡσ. κθ´ 13).

Ἐφ᾿ ὅσον δέν τηροῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός, τηροῦν τό θέλημα τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους. Ὁ πατέρας ὅλων τῶν ψευδῶν, ὁ διάβολος, τούς διδάσκει ὅτι εἶναι κανονικό, φυσικό καί λογικό νά κάνουν ἔτσι, καί ὅτι καί ἄλλοι πρίν ἀπό αὐτούς ἔκαναν ὁμοίως καί ἔζησαν θαυμάσια, κερδίζοντας ἀπό τούς ἀνθρώπους δόξα καί πλούτη. Αὐτή εἶναι ἡ καταστροφική ὁδός τοῦ κόσμου, καί ὅμως αὐτοί δέν τήν ἐγκαταλείπουν, χάριν τοῦ κόσμου. Αὐτοί, ἄθλιοι καθώς εἶναι, δέν αἰσθάνονται πόσο πολύ ὁ σατανᾶς τούς ἔχει ἐξαπατήσει μέ τέτοια ψεύδη καί πόσο πολύ ἔχει μολύνει καί ἀποξηράνει τίς καρδιές τους, πού ἀκόμη καί οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ γυρίζουν μέ ἀποστροφή τά πρόσωπά τους ἀπό τήν δυσωδία τῶν ψυχῶν τους.

Ὁλόκληρη ἡ ἐξωτερική τους, περιποιημένη ἐμφάνισις, εἶναι μόνον τό χρωματισμένο κέλυφος τοῦ θανάτου, ἕνας ἀσβεστωμένος τάφος. Ὅταν τούς βρῆ αὐτό πού λέμε θάνατος, ἀλλοίμονον! Αὐτό πού θά τούς ἔλθη τότε εἶναι ἡ βεβαίωσις καί ἡ σφραγίδα τῆς ἤδη ἀπό μακροῦ νεκρωμένης τους ψυχῆς.

Ἀλλά σεῖς, μήν εἶσθε ὅπως οἱ ὑποκριτές, διδάσκει ὁ Χριστός τούς ἀνθρώπους. Μήν εἶσθε σάν τούς ὑποκριτές, ὅταν ἀγαθοεργῆτε.«σοῦ δέ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. στ´ 3).

Μήν εἶσθε ὑποκριτές, ὅταν προσεύχεσθε στόν Θεό: «σύ δέ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖόν σου, καί κλείσας τήν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ καί ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. στ´ 6).

Μήν εἶσθε σάν τούς ὑποκριτές, ὅταν νηστεύετε: «σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλά τῷ πατρί σου ἐν τῷ κρυπτῷ, καί ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. στ´ 18)· «οὐ γάρ ἐστι κρυπτόν ὅ ἐάν μή φανερωθῇ, οὐδέ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ᾿ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν» (Μάρκ. δ´ 22).

Ὁ Θεός θά σοῦ ἀποκαλύψη μεγάλα μυστικά, τότε πού ἐσύ δέν θά τό περιμένης. Οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι τό ἤξεραν αὐτό, ἀλλά οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δέν τό ἤξεραν, καί οὔτε τό ξέρουν ἀκόμη καί σήμερα.

Οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι ἐφοβοῦντο τόν Θεό καί ἀγαποῦσαν τόν λαό τους, ἐνῶ οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ Γραμματεῖς, οἱ ὑποκριτές, δέν φοβοῦνται τόν Θεό καί μισοῦν τόν λαό τους.

Ὁ Ἰησοῦς εὐσπλαγχνίζετο μέχρι δακρύων τόν λαόν Του (βλ. Ματθ. ιε´ 32.Μάρκ. η´ 2), τόν ὁποῖον οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἄρχοντες ἐξαπατοῦσαν, ὕβριζαν καί ἐκδικοῦνταν χωρίς ἔλεος. Σέ προηγούμενό Του κήρυγμα, ὁ Χριστός κήρυξε ἀνοικτά πόλεμο κατά τῆς ὑποκρισίας τους.

Καθώς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦταν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί ὁ καιρός περνοῦσε, αὔξανε τόν πόλεμό Του κατά τῆς ὑποκρισίας ἐξευτελίζοντάς την, καί τῆς ὑποκρισίας τῶν θρηκευτικῶν ἀρχηγῶν τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ἐξευτελίζοντάς τους ἐνώπιόν τους καί ἐνώπιον ὅλου τοῦ λαοῦ Του.

Ποτέ δέν ἐξευτέλισε ὁποιουσδήποτε ἁμαρτωλούς τόσο πολύ, ὅσο ἐξευτέλισε τούς ὑποκριτές. Τελικά, ὁ ἐξευτελισμός τῆς ὑποκρισίας ἀπό τόν Ἰησοῦ, κοντά στό τέλος πλεόν τῆς ἐπιγείου παραμονῆς Του, μετεβλήθη σέ φοβερή βροντή, ἡ ὁποία κυριολεκτικά ἄστραψε καί βρόντηξε. Δέν πρέπει νά ξαφνιάζη τοῦτο αὐτούς πού γνωρίζουν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέν ἀπευθύνθηκε μόνον σέ μιά γενιά ἀνθρώπων, αὐτήν τῆς ἐποχῆς Του, ἀλλά πρός ὅλες τίς γενεές ἕως τέλους τοῦ κόσμου.

Καθώς ἐξευτέλιζε τούς Ἰουδαίους ὑποκριτές πρόσωπο πρός πρόσωπο, ἐξευτέλιζε ὅλους τούς ὑποκριτές ὅλων τῶν ἐποχῶν ὅλων τῶν γενεῶν.

Γιατί ἆραγε ὁ Ἰησοῦς κτύπησε τόσο σκληρά καί ἀνελέητα εἰδικά τήν ὑποκρισία; Διότι, ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα σατανικό ψέμα, ἡ ὑποκρισία εἶναι σατανική ἐξ ἀρχῆς· εἶναι τό ζιζάνιο πού ἔσπειρε ὁ σατανᾶς σέ ὅλες τίς σοδειές τοῦ Θεοῦ στήν γῆ: στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, στό σπίτι του, στόν γάμο του, στήν παρέα των φίλων του, στόν λαό του καί στό ἔθνος, στήν πολιτική καί στό ἐμπόριο, στήν λύπη καί στήν χαρά, παντοῦ, σέ ὅλες τίς ἐποχές καί τούς πολιτισμούς. Κανένας πολιτισμός δέν κατάφερε νά ξερριζώση τό ζιζάνιο τῆς ὑποκρισίας, ἀλλά αὐτό κατώρθωσε νά ἀφανίση πολλούς ἀπό αὐτούς. Ἄν ἕνας πολιτισμός ἔλαμπε μέ ἐξωτερική αἴγλη, ὅπως ὁ Εὐρωπαϊκός καί ὁ Ἰαπωνικός, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχε καταστρέψει τήν ὑποκρισία, παρά ὅτι τήν εἶχε ἀποκρύψει πιό ἐπιδέξια κάτω ἀπό τό κέλυφός του, πού δέν εἶχε γραμμένο πάνω τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως συμβαίνει μέ τά Πασχαλινά αὐγά στά Βαλκάνια. Μᾶλλον, ἔγραφε στό δικό του κέλυφος: εὐγένεια, τρόποι, σοφιστεία, λόγους δηλαδή πού οἱ δαίμονες δέν φοβοῦνται, καί ἔτσι τό ζιζάνιο τῆς ὑποκρισίας, ἀνεμπόδιστο, βλάστανε ὀργιαστικά.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἐνσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, διεκήρυξε ἐξ ἀρχῆς δύο πολέμους: κατά τού σατανᾶ καί κατά τῆς ὑποκρισίας. Οἱ ἄνθρωποι Τόν ἀγαποῦσαν καί Τόν τιμοῦσαν μέ τεράστιο θεοφοβούμενο σεβασμό, ὡς Σωτῆρα. «Ἦν γάρ διδάσκων αὐτούς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καί οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς» (Ματθ. ζ´ 29).

Πηγή:http://www.agiazoni.gr

Ω ΤΙ ΚΟΣΜΟΣ ΜΠΑΜΠΑ!





᾿Οδυσσεύς τοῦ Klision: Τό ᾿74 ὁ Γιάννης Καλατζῆς ἔλεγε ἕνα τραγουδάκι μέ πολύ νόημα. Σήμερα τό τραγουδάκι αὐτό εἶναι ἐπίκαιρο: Σέ τί κόσμο μπαμπᾶ μέ ἔχεις φέρει νά ζήσω; Τί θά τοῦ ἀπαντήσουμε;



Στίχοι: Κώστας Μουσερλάς
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Καλατζής

Ω τι κόσμος μπαμπά

Ντάρι ντάρι ντάρι.......


Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ' έχεις φέρει να ζήσω,

δε μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω,
σε τι κόσμο, μπαμπά, μ' έχεις φέρει να ζήσω,
με στενεύουν λουριά, πώς να τον συνηθίσω.

Τόσος κόπος γιατί, τόσο αίμα και δάκρυ

να μπορούσα με κάτι να τον κάνω καπνό,
όλα τέλειωσαν πια, όλα πήγαν χαμένα,
ένα μένει σ' εμένα, να του βάλω φωτιά.

Ντάρι ντάρι ντάρι.......


Ω! τι κόσμος μπαμπά, ποιοι τον σκάρτεψαν τόσο

να 'ναι όλα στραβά, τον πουλώ όσο-όσο,
κάνε κάτι μπαμπά, δεν αντέχω, θα φύγω,
είναι κρίμα μαμά, άλλαξέ τον και λίγο.

Τόσος κόπος γιατί, τόσο αίμα και δάκρυ

να μπορούσα με κάτι να τον κάνω καπνό,
όλα τέλειωσαν πια, όλα πήγαν χαμένα,
ένα μένει σ' εμένα, να του βάλω φωτιά.

Ντάρι ντάρι ντάρι.......
 

Δεῖτε στό intv.gr ὁλόκληρη τήν ῾Ημερίδα "«Πρωτεῖον»- Συνοδικότης καί ῾Ενότης τῆς ᾿Εκκλησίας"


Δείτε στο intv.gr ολόκληρη την Ημερίδα "«Πρωτείον»- Συνοδικότης και Ενότης της Εκκλησίας"

Δείτε σε τρία μέρη στο intv.gr ολόκληρη την Ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς με θέμα: «Πρωτείον»- Συνοδικότης και Ενότης της Εκκλησίας
Το πρώτο μέρος πατώντας ΕΔΩ

Το δεύτερο μέρος πατώντας ΕΔΩ

Το τρίτο μέρος πατώντας ΕΔΩ 

Πηγή:http://thriskeftika.blogspot.com

«"῾Η Οὐνία ὡς πρότυπο ψευδοῦς ἑνότητος. Τά ὅρια τῆς ποικιλομορφίας σέ σχέση μέ τήν ἑνότητα».

Ακούστε την Εισήγηση του π. Θεοδώρου Ζήση στην Ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς για το "πρωτείο" και τη συνοδικότητα

Κατεβάστε από την ιστοσελίδα της Ι.Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου και ακούστε την Εισήγηση του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, Ομοτίμου Καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θέμα
«Η Ουνία ως πρότυπο ψευδούς ενότητος. Τα όρια της ποικιλομορφίας σε σχέση με την ενότητα».
Η Εισήγηση έγινε στα πλαίσια της Ημερίδας της Μητροπόλεως Πειραιώς (28/4/2010) με θέμα «Πρωτείον»- Συνοδικότης και Ενότης της Εκκλησίας.
Κατεβάστε την Εισήγηση του π. Θεοδώρου Ζήση πατώντας

Γέροντας Παίσιος."Βλέπω τί μᾶς περιμένει, γι’ αὐτό πονάω"


Περνούν τα χρόνια και τί δύσκολα χρόνια! Δεν τελειώνουν τα θέματα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θα μπορέση να αντιμετωπίση μια δύσκολή κατάσταση;

Ο Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουμε το φιλότιμο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν γίνη ένα τράνταγμα, πόσοι θα σταθούν όρθιοι; Πριν από τον πόλεμο του '40 , στην Κόνιτσα, εκεί που είχα το μαραγκούδικο ήταν η αγορά και έφερναν οι χωρικοί καλαμπόκι, σιτάρι κ.λπ.

Μερικοί πλούσιοι -τί πλούσιοι, αυτοί δηλαδή που έπαιρναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες-, όταν πήγαιναν οι καημένοι οι χωρικοί το καλαμπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί το κλωτσούσαν με το πόδι και ρωτούσαν πόσο έχει. Όταν ήρθε ο πόλεμος και αναγκάσθηκαν να τα
πουλήσουν όλα, «καλημέρα» έλεγε ο ένας, «έχεις καλαμπόκι;» ρωτούσε ο άλλος.

Γι' αυτό τώρα να ευχαριστήτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε να ανδρωθήτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τί μας περιμένει, γι' αυτό πονάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τί τραβάνε αλλού οι Χριστιανοί; Στην Ρωσία μέσα στα κάτεργα. Τί δυσκολίες! Πού πνευματικά βιβλία! Αφήστε την Αλβανία. Δυστυχία! Δεν έχουν να φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε μοναστήρια.

Τα ονόματά τους τα άλλαξαν και αυτά, γιατί δεν ήθελαν να ακούγωνται χριστιανικά
ονόματα. Και στην Αμερική ακόμη, οι Ορθόδοξοι είναι λίγοι, σκορπισμένοι σε διάφορα μέρη, και ξέρετε τί τραβάνε; Να μην υπάρχη ορθόδοξη κοινότητα, να πηγαίνουν με το τραίνο ώρες μακριά, για να εκκλησιασθούν, να έρχωνται στο Άγιον Όρος να συμβουλευθούν για ένα θέμα! Είναι μεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύμα που υπάρχει στην Ελλάδα.

Πόσους Αγίους θα παρουσιάση ο Θεός στα κράτη που υπήρχε κομμουνισμός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχαν μεγάλες θέσεις και δεν συμφωνούσαν με τους νόμους, όταν ήταν αντίθετοι με τον νόμο του Θεού. «Δεν συμφωνώ σκοτώστε με, κλείστε με φυλακή», έλεγαν, για να μην παρασυρθούν και οι άλλοι. Εδώ πολλοί ,χωρίς να ζορίζωνται, δείχνουν τέτοια αδιαφορία! Λίγο αν περνούσαν μια δυσκολία, έναν πόλεμο ή δύσκολα χρόνια, θα ήταν διαφορετικά.

Γιατί τώρα είναι σαν να μην συμβαίνη τίποτε. Είναι -πώς να το πη κανείς;- σαν ένας να έρχεται από την Αυστραλία με το αεροπλάνο την άνοιξη στην Ελλάδα και να φεύγη από 'δω το φθινόπωρο για την Αυστραλία, οπότε φθάνει εκεί πάλι άνοιξη. Από άνοιξη σε άνοιξη, και χειμώνα δεν βλέπει δεν ξέρει ούτε τί γίνεται τον χειμώνα ούτε από κακοκαιρίες ούτε τίποτε.

- Γέροντα, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε έναν άνθρωπο αδιάφορο;

- Να του βάλουμε την καλή ανησυχία, να τον προβληματίσουμε, για να θελήση ο ίδιος να βοηθηθή. Με το ζόρι δεν γίνεται. Πρέπει να διψάη ο άλλος, για να του δώσης να πιή νερό. Δώσε σε έναν που δεν έχει όρεξη, να φάη με το ζόρι θα το κάνη εμετό. Όταν ο άλλος δεν θέλη, δεν μπορώ να του στερήσω την ελευθερία, το αυτεξούσιο.

Από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση»
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου   

 

agioritis.pblogs.gr 

http://anavaseis.blogspot.com

Σαράντος Καργάκος, Πεθαμένη ή προδομένη;

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως τοῦ  klision: Τί συμβαίνει; Πού πᾶμε; Καταλάβαμε τί μᾶς σκάρωσαν ἤ θά τό καταπιοῦμε κι αὐτό γιά τό καλό μας; Προσπαθῶ νά βρῶ τό νῆμα, μά δέν τό βρίσκω. ῎Αν τό βρεῖτε κι ἐσεῖς,  πεῖτε μου. Ποιός φταίει; Τί ἔφταιξε; Οἱ κακές συγκυρίες, οἱ δυσμενεῖς καιρικές συγκυρίες, ἡ κακοδαιμονία πού μᾶς δέρνει; ῎Η μήπως λίγο κι ἐμεῖς, στό βαθμό πού ἀνεχθήκαμε παθητικά μιά κατάσταση, πού ἀπό μακρία μύριζε; ῾Ο λόγος τοῦ κ. Σαράντου Καργάκου εἶναι ἀποκαλυπτικός καί λίγο σοκαριστικός. ῎Ας τόν ἀπολαύσουμε!



Του Σαράντου Ι. Καργάκου
Ναι, η Ελλάς δεν είναι ποτέ πεθαμένη, είναι αιωνίως προδομένη. Το είχα συνειδητοποιήσει από τα χρόνια της Κατοχής, όταν άκουγα κι έλεγα (χωρίς να το εννοώ) το άκρως διδακτικό: «Βαριά θαμμένη, προδομένη από δειλούς προδότες γιους σου». Είναι ν' απορεί κανείς πώς ο τόπος αυτός κι ο κόσμος που τον κατοικεί κατορθώνουν να επιβιώνουν με τόση παραγωγή προδοτών.
Μπορεί κατά την αρχαιότητα να νικήσαμε κατ' επανάληψη τους Πέρσες στα πεδία των μαχών και διά του Αλεξάνδρου να διαλύσαμε την αυτοκρατορία τους, ωστόσο είναι χρέος τιμής να ομολογήσουμε ότι στη διάρκεια αυτών των πολέμων, που κράτησαν δύο αιώνες, ουδείς Πέρσης επρόδωσε την πατρίδα του για να προσχωρήσει και να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων. Αντίθετα, στο πλευρό των Περσών, είτε ως προδότες, είτε ως μισθοφόροι, επολέμησαν αναρίθμητοι Έλληνες.
Σήμερα αυτό που καταλογίζεται ως γενική -αλλά μη ομολογημένη- διαπίστωση είναι πως ο Έλληνας προδίδει την ιστορία του, που σημαίνει ότι προδίδει τον εαυτό του. Διότι η Ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιστορία του εαυτού μας στο χθες, η ιστορία αυτών που μας γέννησαν. Σήμερα το ελληνόπουλο μέσα στον χώρο της Ιστορίας νιώθει σαν έλληνας τουρίστας σε βουδιστικό ναό της Βιρμανίας. Γνωρίζει ο νέος βλαστός μας την Ιστορία του αμυδρά, «ρεπουσικά». Στο περίπου, στο «έτσι κι έτσι». Στο πνεύμα του έχει εμφυτευθεί επιτηδείως μια σύγχυση, ένα είδος ζάλης. Και λέγω το «επιτηδείως εμφυτευθεί» διότι η διδασκομένη στο σχολείο Ιστορία έχει γραφτεί για να δημιουργήσει στο μυαλό του παιδιού ένα καλειδοσκόπιο, έτσι που το παιδί να μην μπορεί να ξεχωρίσει τίποτα: Ούτε το 1821 από το 1940. Οι Γάλλοι έχουν πολλούς όρους για να εκφράσουν την έννοια της προδοσίας. Προκειμένου για τον προδότη της πατρίδας χρησιμοποιούν την έκφραση traitre a sa patrie. Είναι η κορυφαία στιγμή του ανθρώπινου ξεπεσμού.
Επανερχόμενος στους Γάλλους -και μη, παρακαλώ, μου επικολληθεί και η ταμπέλα του ξενομανούς- θα 'θελα να θυμίσω μια ωραία φράση που χρησιμοποιούν για να δηλώσουν τη λεηλασία, το διαγούμισμα οίκου περιφανούς: tout y est au pillage = όλα εκεί είναι προς διαρπαγή, όλοι εκεί κλέβουν. Με αυτό δεν θέλω να υπαινιχθώ ότι το εν λόγω «pillage» αφορά στον δημόσιο κορβανά, στις λεγόμενες ΔΕΚΟ, επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, κοινοτικά προγράμματα. Loin de nous. Άπαγε! Εννοώ το κλέψιμο που γίνεται εις βάρος της εθνικής ιστορίας μας. Δεν έχει μείνει λίθος επί λίθου. Εθνική Τράπεζα θέλουμε να έχουμε. Εθνική ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, άρσεως βαρών έχουμε, μόνον εθνική Ιστορία δεν θέλουμε να έχουμε. Γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να είμαστε έθνος. Λες και το έθνος κάνει κακό στην υγεία, όπως τα τσιγάρα «Έθνος», που τον παλαιό καιρό τα κάπνιζα μανιωδώς. Ίσως γι' αυτό μου κόλλησαν τη ρετσινιά του... εθνικιστή!
Σήμερα δυστυχώς στην πατρίδα μας, που λίγοι επιμένουν να τη λένε πατρίδα, για να ορθοτομείς τον λόγο πρέπει να λιβελογραφείς. Λυπάμαι που άνθρωπος ευαίσθητος, όπως εγώ, αναγκάζομαι συχνά πυκνά να χρησιμοποιώ λόγο σκληρό. Δεν μπορώ, όμως, να κάνω αλλιώς. Νιώθω δύσπνοια μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα της γενικής καταπτώσεως. Η λέξη merde, χάρη στον Καμπρόν, δοξάστηκε στο Βατερλώ και ταπεινώνεται σήμερα στην Ελλάδα, διότι ανεπιτρέπτως παρομοιάζεται η πολιτική και πνευματική μας ζωή με το merde, που είναι, ίσως, κάτι ανώτερο.
Λυπάμαι που χρησιμοποιώ το λεξιλόγιο αυτό. Αλλ' ομολογώ ότι η αισχρολογία είναι πλέον προϋπόθεση για την ακριβολογία. Δυστυχώς, για να ακριβολογεί κανείς σήμερα πρέπει να αισχρολογεί. Το αισχρό δεν περιγράφεται με κομψές αλλά με αισχρές εκφράσεις. Πώς αλλιώς να εκφραστεί κανείς όταν βλέπει παντού γύρω του, πάνω του, να κυριαρχούν η αισχρότητα, η αγριότητα και η αχρειότητα; Αν στρέψουμε το βλέμμα μας προς την πολιτική, αυτομάτως έρχεται στη γλώσσα μας η λέξη του Καμπρόν. Συνήθως ο κοσμάκης λέει πως οι πολιτικοί μας «τα έκαναν σκ...». Λάθος! Δεν τα έκαναν σκ... Ήσαν σκ...!
Εμφανίζονται κάθε φορά σαν Ηρακλής, που θα καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία, αλλ' όταν εισέρχονται στον στάβλο δεν αφαιρούν προσθέτουν. Λυπάμαι, αλλ' η εικόνα την οποία προσφέρει η μεταπολιτευτική Ελλάδα είναι εικόνα ακάθαρτης Βεσπασιανής.
Όταν προ εικοσαετίας περίπου εμφανίστηκα για πρώτη φορά στην τηλοψία εν μέσω δύο πολιτικών ογκολίθων, εδήλωσα πως η λεγόμενη δημοκρατία μας κινδυνεύει να ηττηθεί σε θέματα ηθικής από τη δικτατορία. Όντως, ηττηθήκαμε. Ασχέτως αν οι ρωγμές στο πολιτικό σύστημα έγιναν πιο έντονες εξαιτίας της δικτατορίας, που με την απρόσμενη πτώση της μας έφερε απροσδοκήτως στα... ίδια.
Είχα τότε δηλώσει (και αυτό δημοσιεύθηκε σε πολλές εφημερίδες) ότι οι πολιτικοί διατρέχουν τον κίνδυνο να μεταβληθούν σε έμψυχα πτυελοδοχεία. Σήμερα δυστυχώς αυτό επιβεβαιώνεται από ειδικές μετρήσεις. Σε λίγο η τάση αυτή θα εκδηλωθεί και προς τη λεγόμενη μεγαλοδημοσιογραφία.
Από Το Παρόν- 02/05/2010
 http://aktines.blogspot.com

Πᾶμε στό ἄγνωστο μέ βάρκα τήν ἐλπίδα...



Σχόλιο ἐπίκαιρο ἀπό τόν ᾿Εριβρεμέτη τοῦ klision:

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Ἐπειδὴ ἡ πολιτικὴ ὑπόσχεται, γι᾽ αὐτὸ τὶς περισσότερες φορές, ὁ λόγος της εἶναι ψευδο-μεσσιανικοῦ χαρακτῆρος. Οἱ ἐπαγγελίες τῶν πολιτικῶν ἀπευθύνονται στὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τῶν ἀνθρώπων ἀξιοποιώντας τὴν στρέβλωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ ἐκμεταλλευόμενες τὶς ἐλπίδες τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὸ νέο, τὸ καινούργιο, τὸ σταθερό.
Ἀκόμη καὶ ἡ διατύπωση τῶν ἰδεῶν καὶ ὑποσχέσεών τους ἐνδύεται τὴν προβειά τῶν ὑπαρξιακῶν καὶ θεολογικῶν ὅρων, θέλοντας νὰ μπλοφάρει γιὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ περιεχομένου, καθὼς ἀκουμπάει στοὺς μύχιους πόθους τῶν ἀνθρώπων.
Ἔτσι ἀκούσαμε στὴν χθεσινὴ «νεκρώσιμη ἀκολουθία» τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου τὸν κ. Πρωθυπουργὸ νὰ λέει: «Στὸ τέλος τῆς θητείας μου, ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ εἶναι χρεωκοπημένη. Θὰ εἶναι ἀναγεννημένη"».
Εἶναι μιὰ πρόταση ποὺ προαναγγέλλει μὲ ὠμὸ καὶ ἀναίσχυντο ἀλλὰ συγχρόνως πραγματικὸ τρόπο τὰ μελλούμενα δεινά τῆς δόλιας αὐτῆς χώρας, κάποτε Ἑλλάδας. Ἂς θυμηθοῦμε τί ἐδήλωνε πανηγυρικὰ ὁ ἴδιος κύριος τὴ βραδιὰ τῶν Ἐκλογῶν τοῦ παρελθόντος Ὀκτωβρίου: «Πᾶμε. Πᾶμε». Δὲν μᾶς διευκρίνιζε ὅμως τὸν προορισμό. Τὸ συναίσθημα ἦταν «στὸ κόκκινο» καὶ συνεπῶς «περίττευαν» οἱ σχολαστικὲς διευκρινίσεις γιὰ τὸ ποῦ πᾶμε. Μᾶς ἀρκοῦσε ποὺ θὰ πηγαίναμε, δὲν μᾶς ἔνοιαζε ποῦ. Καὶ ἐν τέλει πήγαμε ἐκεῖ ποὺ πήγαμε κι ἀκόμη παραπέρα.
Λίγο νωρίτερα, εἶχε διαβεβαιώσει στὶς περιβόητες τηλεοπτικὲς ἀντιμαχίες (ὄχι βεβαίως τηλε -μαχίες , ὄπως γράφουν καὶ λένε τὰ ἀνδράποδα τῆς Ἐνημέρωσης, ποὺ νομίζουν πὼς τὸ α´ συνθετικὸ «τηλε» ἀνήκει μόνο στήν τηλε-όραση, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ μᾶς ἐξηγήσουν γιατί οἱ «τηλεμαχίες» δὲν εἶναι «τηλε-φωνικές», ἢ «τηλε -παθητικές», ἀλλὰ μοναχὰ «τηλε-οπτικές»), στὶς τηλεοπτικὲς ἀντιμαχίες λοιπόν, τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν, εἶχε διαβεβαιώσει πὼς «λεφτὰ ὑπάρχουν», ἐννοώντας βεβαίως, μὲ τὸν περιεκτικό του λόγο, ὅτι ὑπάρχουν… στὸ ΔΝΤ !
Ἔτσι καὶ χθές μᾶς γέμισε ἄγρια σιγουριά. Μὲ τὸ τέλος τοῦ Προγράμματος Σταθερότητος καὶ τὴν ἐπιτυχῆ ὁλοκλήρωση τῆς θητείας του, ἡ Ἑλλάδα θὰ εἶναι «ἀναγεννημένη», Ἀσφαλῶς θὰ ἔχει προηγηθεῖ ἕνας «ἀναβαπτισμὸς» μὲ ἀρχιερέα τὸν ἴδιο στὰ νάματα τοῦ ΔΝΤ. Νονοὶ οἱ Ἱέρακες καὶ Γύπες τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἀφοῦ θὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ἡ νέκρωση τῆς παλαιᾶς Ἑλλάδας τῆς ὀπισθοδρομήσεως καὶ τῆς καχεξίας . Τὴν ὥρα τοῦ Τοκετοῦ «ἀναγεννημένη» θὰ ἀναδυθεῖ ὡς ἄλλη Ἀφροδίτη μέσα ἀπὸ τοὺς ἀφροὺς τοῦ ὑπερσύγχρονου γερμανικοῦ Πλυντηρίου τῆς Ὁλοκληρωτικῆς Μεταλλάξεως. Τὸ ἠλεκτρονικὸ Πρόγραμμα τοῦ Πλυντηρίου μαζὶ μὲ τὸ ἀποτελεσματικὸ ἀπορρυπαντικὸ γιὰ τοὺς πιὸ «δύσκολους λεκέδες» -τὸ ὁποῖο σημειωτέον συνιστοῦν ὁλοθύμως «29 κατασκευαστὲς πλυντηρίων»- θὰ ἔχει ἐκτὸς ἀπὸ «πρῶτο χέρι» καὶ «δεύτερο», «καλὸ ξέπλυμα» καὶ ἐξαιρετικὸ «στίψιμο» καί, τέλος, ἄψογο «στέγνωμα». Ἡ ἐπιλεγμένη κολυμπήθρα τέλεια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἀναγέννηση. Θὰ εἶναι τόσο καλή, τόσο ὑπαρξιακὰ βαθειά καἰ ἀπόλυτη -κατὰ τὸ ὀρθόδοξο πάντα βάπτισμα καὶ λεξιλόγιο- ὥστε θὰ ξαφνιαστοῦν καὶ οἱ πιὸ διστακτικοί. Ἡ Ἑλλάδα θὰ εἶναι «ἀναγεννημένη».
Νά᾽ μαστε σίγουροι. Νὰ πιστεύουμε μὲ εὐλάβεια τοὺς μεσσιανικοὺς ἄρχοντές μας, ποὺ ξέρουν καλὰ τὴν ἀλήθεια καὶ ξέρουν ἐπίσης καλὰ νὰ χειρίζονται τὶς ἐσώτερες ἐλπίδες τῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖνοι ξέρουν τὸ μέλλον, ἔχουν προφητικὸ χάρισμα. Αὐτοὺς ξέρετε, αὐτοὺς ἐμπιστεύεστε. Μὴν ἀμφιβάλλετε. Ἔτσι θὰ γίνει. Πρόκειται γιὰ μιὰ δήλωση ποὺ δὲν πρέπει νὰ περάσει στὰ ψιλὰ γράμματα. «Ἡ Ἑλλάδα θὰ εἶναι ἀναγεννημένη». Ἐντελῶς !