"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Μιά ἀποστομωτική ἀπάντηση στό Focus ἀπό τόν πρώην ὑπουργό ᾿Εξωτερικῶν Γιάννη Καψή



Μια απάντηση στο Focus από τον Γιάννη Καψή

Η επιστολή του δημοσιογράφου και πρώην υπουργού εξωτερικών (1982-1989)Γιάννη Καψή στο γερμανικό περιοδικό Focus:
«Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ τούς συναδέλφους του περιοδικού σας για την τόσο επιτυχημένη προβοκάτσια τους με το περιβόητο πλέον, εξώφυλλο σας. Κατόρθωσε να παρασύρει τους αδιόρθωτα παρορμητικούς συμπατριώτες μου, σε συναισθηματικές αντιδράσεις , αδιανόητες για ένα καθεστώς ελευθερίας του Τύπου (;) και ν' αποτρέψει μια ψύχραιμη απάντηση στην πραγματική πρόκληση ότι «ο Γερμανός φορολογούμενος δεν θα βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη για να βοηθήσει τους 'Έλληνες». Δεν θα αμφισβητήσω τις βαρύτατες ευθύνες όλων των κατοίκων αυτής της χώρας και την υποχρέωση μας να προχωρήσουμε σε οδυνηρές θυσίες για την ανασύνταξη της οικονομίας μας. Ούτε είμαι απ' αυτούς που θέλουν να βάλει ο Γερμανός φορολογούμενος το χέρι στην τσέπη για να μας βοηθήσει. Θα μου αρκούσε να βγάλει ο Γερμανός εταίρος το χέρι του, που έχει χωθεί βαθύτερα,από την δική μου τσέπη και λεηλατεί την ελληνική Οικονομία όπως συνέβη και κατά την ναζιστική κατοχή- λεηλασία, για την οποία μας οφείλετε ακόμη τις περιβόητες πολεμικές επανορθώσεις.
Θα σας θυμίσω ότι την παραμονή της εισδοχής μας στην ευρωζώνη η ισοτιμία της δραχμής προς το μάρκο ήταν 174=1, αλλά η ισοτιμία δαχμης=ευρώ ορίσθηκε σε 375=1 που σημαίνει ότι η αγοραστική αξία του μάρκου, στην Ελλάδα, τριπλασιάσθηκε.
Υπεραπλουστευμένα εάν ο Γερμανός φορολογούμενος- που σήμερα αρνείται και ορθά, να βάλει το χέρι στην τσέπη- αγόραζε ένα κιλό λάδι με ένα μάρκο την επομένη με το ίδιο μάρκο , που είχε βαφτίσει ευρώ, αγόραζε τρία κιλά λάδι περίπου. Πως έγινε αυτό; Θα συνιστούσα να μην επιδιώξετε δικαστική διερεύνηση γιατί στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν θα καθόντουσαν μόνον Έλληνες. Το αποτέλεσμα έχει σημασία.
Σήμερα το γερμανικό κεφάλαιο έχει εξαγοράσει το 38% της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίσουμε την γιγαντιαία εξαγορά του ΟΤΕ από την D.T. ενώ υφιστάμεθα διάφορους εκβιασμούς όπως ν´ αγοράσουμε τα ελαττωματικά υποβρύχια σας.
Η προβοκάτσια, λοιπόν, του περιοδικού σας επέτυχε. 'Ένα μόνον λάθος έγινε, γεγονός που με κάνει ν' ανησυχώ προσωπικά. Αυτό το «απατεώνες» και «αλήτες» μου θύμισε τον στίχο του νομπελίστα μας Ελύτη για την μεγάλη εξέγερση την ημέρα της εθνικής μας επετείου το '43. Απέναντι στα μουσκέτα του κατακτητή γράφει στάθηκαν « παιδιά με γυμνά γόνατα, που τους έλεγαν αλήτες». Συγγνώμη που το θυμήθηκα, αλλά ήμουν ένας από τους «αλήτες» εκείνους. Δεν μνησικακώ. Προσωπικά γλύτωσα με ένα σημάδι στο πετσί μου. Ο διπλανός μου τέλειωσε στο Άουσβιτς.
Δεν μνησικακώ. Ανησυχώ..
Γιάννης Καψής
Δημοσιογράφος-πρώην υπουργός των εξωτερικών και...αείποτε «αλήτης».
 

Ἐπισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς Ὑποκρισία: Τό Κέλυφος τοῦ Θανάτου (Τά κόκκινα αὐγά)


ΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ὁ λαός μας στά Βαλκάνια διακοσμεῖ αὐγά! Τόσο πιό ὄμορφα γιά νά iστολίση τό Πάσχα. Γιά νά αὐξήση τήν χαρά τοῦ Πάσχα. Γιά νά κάνη τούς φιλοξενουμένους του πιό εὐτυχεῖς. Κάποτε μάλιστα τά βαμμένα αὐγά ἀποτελοῦν πραγματικά ἔργα τέχνης. Ἄν τά βαμμένα αὐγά διατηρηθοῦν πάρα πολύ, σαπίζουν ἐσωτερικά καί ἀναδίδουν μιά ἀνυπόφορη δυσοσμία ἤ στό τέλος στεγνώνουν ἐντελῶς.
Τότε εἶναι πού τό χρωματισμένο κέλυφος διατηρεῖ μέσα του τόν θάνατο.
Πιό φοβερή εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ γιά τούς ὑποκριτές, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅμοιοι «τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μέν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δέ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καί πάσης ἀκαθαρσίας» (Ματθ. κγ´ 27).
«Προσέχετε τήν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μή ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρός τό θεαθῆναι αὐτοῖς.εἰ δέ μήγε, μισθόν οὐκ ἔχετε παρά τῷ πατρί ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. στ´ 1).

Ἡ δικαιοσύνη πού εἶναι εὐάρεστη στόν Θεό, ὅπως ἀπεκαλύφθη ἀπό τόν Ἰησοῦ στό Ὄρος τῶν Μακαρισμῶν, εἶναι ἡ ἀκόλουθη: ἔλεος, προσευχή, ἐμπιστοσύνη καί πίστι στόν Θεό ὡς τόν μόνο Κύριο, ἔλλειψις στενοχώριας γιά τήν αὔριο, ἀναζήτησις πρίν ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὕπαρξις πίστεως πού νά λαμβάνη ἀπό τόν Θεό ὅ,τι θέλει, νά βρίσκη ὅ,τι ζητᾶ, νά ἀνοίγη μιά
κλειστή θύρα.καί ἐπίσης: νά μή κρίνης αὐστηρά, νά μή μετρᾶς μέ ψεύτικο μέτρο, ὥστε νά μή σοῦ συμβῆ παρομοίως.νά μή κοιτᾶς τό κάρφος στό μάτι τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἐνῶ ὑποκριτικά κρύβεις τό δοκάρι στό δικό σου μάτι.νά κάνης στόν συνάνθρωπό σου ὅ,τι θά ἤθελες νά σοῦ κάνουν.ὄχι φόβος τῆς στενῆς, ἀλλά καθαρῆς καί ἁγίας ὁδοῦ, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν ζωή, καί ἀποφυγή τῆς ἄνετης καί εὔκολης καί πλατειᾶς ὁδοῦ, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στόν θάνατο.ἀπόδοσις ἀγαθῶν καρπῶν στόν Θεό τόν Οἰκοκύρη, ὁ Ὁποῖος σέ φύτευσε σάν καλό δένδρο.ὄχι ὑπερηφάνια γιά τά μεγάλα σου ἔργα, ἀλλά ἐπιτέλεσις τοῦ κάθε πράγματος σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Πατρός ἡμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.ἐκπλήρωσις στήν πρᾶξι ὅλων τῶν παραγγελιῶν τοῦ Χριστοῦ, καί μέ τόν τρόπο τοῦτο
ἀνέγερσις τοῦ οἴκου τῆς αἰωνιότητός σου, ὅπως ἕνας σοφός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κτίζει τό σπίτι του ὄχι στήν ἄμμο, ἀλλά στόν βράχο, ὥστε οὔτε οἱ καταιγίδες, οὔτε οἱ ἄνεμοι, οὔτε οἱ βροχές νά μποροῦν νά τό βλάψουν (βλ. Ματθ., κεφ. ζ´ 24-25).
Οἱ Φαρισσαῖοι, οἱ Γραμματεῖς καί ὑποκριτές, κάνουν καθετί ἀντίθετο ἀπό τούς Λόγους καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἐλεοῦν, τό κάνουν στά κεντρικά μέρη καί στίς ὁδούς καί δέν τό κάνουν αὐτό γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, οὔτε γιά νά βοηθήσουν τούς πτωχούς, ἀλλά μόνον γιά νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι.
Ὅταν προσεύχωνται στόν Θεό, προσεύχονται στούς δρόμους, μόνον γιά νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι.
Ὅταν νηστεύουν, κάνουν τά πρόσωπα τους νά φαίνωνται ἄσχημα καί ἀτημέλητα καί χλωμά, ὥστε καί πάλι νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ἀλλοίμονον! Κάνουν τά πάντα μόνον γιά νά τούς ἰδοῦν οἱ ἄλλοι, ὅτι εἶναι δῆθεν ἐλεήμονες, προσευχητικοί καί μεγάλοι νηστευτές.
Τά κάνουν ὅλα αὐτά καί τά κάνουν καί σήμερα γιά δύο λόγους: γιά νά λάβουν ἀπό τούς ἀνθρώπους δόξα καί χρήματα. Ὅσο γιά τόν Θεό, δέν τόν ὑπολογίζουν καθόλου, σάν νά μήν ὑπάρχη. Στήν πραγματικότητα, οἱ ὑποκριτές εἶναι οἱ πιό ἐντελῶς ἄθεοι ἄνθρωποι. Ἐξαπατώντας τούς ἀνθρώπους, λαμβάνουν αὐτό πού θέλουν, καί αὐτό εἶναι ἡ τελική πληρωμή τους. Ἀπό τόν Θεό δέν ἔχουν νά περιμένουν τίποτε, ἐπειδή δέν Τόν χρέωσαν μέ καμμιά ἀπό τίς πράξεις τους, ἀλλά ἐπέσυραν μόνον τήν ὀργήν Του.
Γι᾿ αὐτούς εἶπε ὁ Κύριος: «ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καί ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ» (Ἡσ. κθ´ 13).
Ἐφ᾿ ὅσον δέν τηροῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός, τηροῦν τό θέλημα τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους. Ὁ πατέρας ὅλων τῶν ψευδῶν, ὁ διάβολος, τούς διδάσκει ὅτι εἶναι κανονικό, φυσικό καί λογικό νά κάνουν ἔτσι, καί ὅτι καί ἄλλοι πρίν ἀπό αὐτούς ἔκαναν ὁμοίως καί ἔζησαν θαυμάσια, κερδίζοντας ἀπό τούς ἀνθρώπους δόξα καί πλούτη. Αὐτή εἶναι ἡ καταστροφική ὁδός τοῦ κόσμου, καί ὅμως αὐτοί δέν τήν ἐγκαταλείπουν, χάριν τοῦ κόσμου. Αὐτοί, ἄθλιοι καθώς εἶναι, δέν αἰσθάνονται πόσο πολύ ὁ σατανᾶς τούς ἔχει ἐξαπατήσει μέ τέτοια ψεύδη καί πόσο πολύ ἔχει μολύνει καί ἀποξηράνει τίς καρδιές τους, πού ἀκόμη καί οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ γυρίζουν μέ ἀποστροφή τά πρόσωπά τους ἀπό τήν δυσωδία τῶν ψυχῶν τους.
Ὁλόκληρη ἡ ἐξωτερική τους, περιποιημένη ἐμφάνισις, εἶναι μόνον τό χρωματισμένο κέλυφος τοῦ θανάτου, ἕνας ἀσβεστωμένος τάφος. Ὅταν τούς βρῆ αὐτό πού λέμε θάνατος, ἀλλοίμονον! Αὐτό πού θά τούς ἔλθη τότε εἶναι ἡ βεβαίωσις καί ἡ σφραγίδα τῆς ἤδη ἀπό μακροῦ νεκρωμένης τους ψυχῆς.
Ἀλλά σεῖς, μήν εἶσθε ὅπως οἱ ὑποκριτές, διδάσκει ὁ Χριστός τούς ἀνθρώπους. Μήν εἶσθε σάν τούς ὑποκριτές, ὅταν ἀγαθοεργῆτε.«σοῦ δέ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. στ´ 3).
Μήν εἶσθε ὑποκριτές, ὅταν προσεύχεσθε στόν Θεό: «σύ δέ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖόν σου, καί κλείσας τήν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ καί ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. στ´ 6).
Μήν εἶσθε σάν τούς ὑποκριτές, ὅταν νηστεύετε: «σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλά τῷ πατρί σου ἐν τῷ κρυπτῷ, καί ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. στ´ 18).«οὐ γάρ ἐστι κρυπτόν ὅ ἐάν μή φανερωθῇ, οὐδέ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ᾿ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν» (Μάρκ. δ´ 22).
Ὁ Θεός θά σοῦ ἀποκαλύψη μεγάλα μυστικά, τότε πού ἐσύ δέν θά τό περιμένης. Οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι τό ἤξεραν αὐτό, ἀλλά οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δέν τό ἤξεραν, καί οὔτε τό ξέρουν ἀκόμη καί σήμερα.
Οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι ἐφοβοῦντο τόν Θεό καί ἀγαποῦσαν τόν λαό τους, ἐνῶ οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ Γραμματεῖς, οἱ ὑποκριτές, δέν φοβοῦνται τόν Θεό καί μισοῦν τόν λαό τους.
Ὁ Ἰησοῦς εὐσπλαγχνίζετο μέχρι δακρύων τόν λαόν Του (βλ. Ματθ. ιε´ 32.Μάρκ. η´ 2), τόν ὁποῖον οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἄρχοντες ἐξαπατοῦσαν, ὕβριζαν καί ἐκδικοῦνταν χωρίς ἔλεος. Σέ προηγούμενό Του κήρυγμα, ὁ Χριστός κήρυξε ἀνοικτά πόλεμο κατά τῆς ὑποκρισίας τους.
Καθώς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦταν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί ὁ καιρός περνοῦσε, αὔξανε τόν πόλεμό Του κατά τῆς ὑποκρισίας ἐξευτελίζοντάς την, καί τῆς ὑποκρισίας τῶν θρηκευτικῶν ἀρχηγῶν τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ἐξευτελίζοντάς τους ἐνώπιόν τους καί ἐνώπιον ὅλου τοῦ λαοῦ Του.
Ποτέ δέν ἐξευτέλισε ὁποιουσδήποτε ἁμαρτωλούς τόσο πολύ, ὅσο ἐξευτέλισε τούς ὑποκριτές. Τελικά, ὁ ἐξευτελισμός τῆς ὑποκρισίας ἀπό τόν Ἰησοῦ, κοντά στό τέλος πλεόν τῆς ἐπιγείου παραμονῆς Του, μετεβλήθη σέ φοβερή βροντή, ἡ ὁποία κυριολεκτικά ἄστραψε καί βρόντηξε. Δέν πρέπει νά ξαφνιάζη τοῦτο αὐτούς πού γνωρίζουν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέν ἀπευθύνθηκε μόνον σέ μιά γενιά ἀνθρώπων, αὐτήν τῆς ἐποχῆς Του, ἀλλά πρός ὅλες τίς γενεές ἕως τέλους τοῦ κόσμου.
Καθώς ἐξευτέλιζε τούς Ἰουδαίους ὑποκριτές πρόσωπο πρός πρόσωπο, ἐξευτέλιζε ὅλους τούς ὑποκριτές ὅλων τῶν ἐποχῶν ὅλων τῶν γενεῶν.
Γιατί ἆραγε ὁ Ἰησοῦς κτύπησε τόσο σκληρά καί ἀνελέητα εἰδικά τήν ὑποκρισία; Διότι, ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα σατανικό ψέμα, ἡ ὑποκρισία εἶναι σατανική ἐξ ἀρχῆς.εἶναι τό ζιζάνιο πού ἔσπειρε ὁ σατανᾶς σέ ὅλες τίς σοδειές τοῦ Θεοῦ στήν γῆ: στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, στό σπίτι του, στόν γάμο του, στήν παρέα των φίλων του, στόν λαό του καί στό ἔθνος, στήν πολιτική καί στό ἐμπόριο, στήν λύπη καί στήν χαρά, παντοῦ, σέ ὅλες τίς ἐποχές καί τούς πολιτισμούς. Κανένας πολιτισμός δέν κατάφερε νά ξερριζώση τό ζιζάνιο τῆς ὑποκρισίας, ἀλλά αὐτό κατώρθωσε νά ἀφανίση πολλούς ἀπό αὐτούς. Ἄν ἕνας πολιτισμός ἔλαμπε μέ ἐξωτερική αἴγλη, ὅπως ὁ Εὐρωπαϊκός καί ὁ Ἰαπωνικός, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχε καταστρέψει τήν ὑποκρισία, παρά ὅτι τήν εἶχε ἀποκρύψει πιό ἐπιδέξια κάτω ἀπό τό κέλυφός του, πού δέν εἶχε γραμμένο πάνω τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως συμβαίνει μέ τά Πασχαλινά αὐγά στά Βαλκάνια. Μᾶλλον, ἔγραφε στό δικό του κέλυφος: εὐγένεια, τρόποι, σοφιστεία, λόγους δηλαδή πού οἱ δαίμονες δέν φοβοῦνται, καί ἔτσι τό ζιζάνιο τῆς ὑποκρισίας, ἀνεμπόδιστο, βλάστανε ὀργιαστικά.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἐνσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, διεκήρυξε ἐξ ἀρχῆς δύο πολέμους: κατά τού σατανᾶ καί κατά τῆς ὑποκρισίας. Οἱ ἄνθρωποι Τόν ἀγαποῦσαν καί Τόν τιμοῦσαν μέ τεράστιο θεοφοβούμενο σεβασμό, ὡς Σωτῆρα. «Ἦν γάρ διδάσκων αὐτούς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καί οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς» (Ματθ. ζ´ 29).
 http://anavaseis.blogspot.com

᾿Ιούδας: Σύμβολο τῆς «Νέας Εποχής»; (Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ιστορικός)



Με το Πάσχα επί θύραις, επανέρχεται στην μνήμη όλων η παγκοσμίου εμβέλειας ―και μέχρι πρότινος αδιανόητη― εκστρατεία για την ηθική αποκατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτου, την οποίαν ενορχήστρωσαν, τα τελευταία χρόνια, διάφοροι φορείς, φαινομενικώς άσχετοι μεταξύ τους.


Στην  Ελλάδα, οι πρώτες σχετικές προσπάθειες εμφανίσθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κυρίως υπό μορφήν τηλεοπτικών συζητήσεων. Είτε ενεπίγνωστα, είτε όχι, οι συζητήσεις αυτές εξυπηρετούσαν την εκστρατεία υπονομεύσεως των ηθικών ερεισμάτων των δυτικών κοινωνιών, την οποίαν έχουν εξαπολύσει εναντίον τους οι φορείς της Νέας Εποχής. Και, είτε ενεπίγνωστα, είτε όχι, οι συζητήσεις αυτές εναπέθεσαν, μέσα στην συνείδηση του ανυποψίαστου μέσου Έλληνα, τον σπόρο της σχετικοποιήσεως ενός συμβόλου, το οποίο αντιπροσώπευε, επί δύο χιλιετίες, τον Ύπατο Προδότη. Με την έναρξη της νέας χιλιετίας, εμφανίσθηκε το περιβόητο «Ευαγγέλιο του Ιούδα», το οποίο ανέλαβε την —ανεπίσημη και εκλαϊκευμένη, αλλά πολύ αποτελεσματική— ηθική αποκατάσταση του Ιούδα. Εν συνεχεία, την αποκατάσταση ανέλαβαν πιο επίσημα χείλη, και δη, εκπρόσωποι χριστιανικών ομολογιών. Ο Βιττόριο Μεσσόρι, επί παραδείγματι, διακεκριμένος συγγραφεύς του Βατικανού και στενός συνεργάτης των δύο τελευταίων Παπών, όχι μόνον απενοχοποίησε τον Ιούδα, αλλά έφθασε μέχρι του σημείου να τον ηρωοποιήσει: «…ο Ιούδας δεν ήταν ένοχος. Ήταν απαραίτητος. Κάποιος έπρεπε να προδώσει τον Χριστό. Ο Ιούδας ήταν θύμα(!) ενός σχεδίου μεγαλύτερου από αυτόν» (1).

Τί, όμως, οδήγησε ακόμη και έναν εσωκατάκοιλο του Βατικανού να λησμονήσει, εν έτει 2006, το θεμελιώδες χριστιανικό δόγμα της ελευθέρας βουλήσεως —ως δώρου αγάπης και ελευθερίας του Τριαδικού Θεού προς τον άνθρωπο— και να εμφανίσει τον Ιούδα ως το άβουλο θύμα ενός στυγνού και απάνθρωπου Θεού, ο Οποίος τον χρησιμοποίησε ως εργαλείο για την πραγματοποίηση του Σχεδίου Του; Και γενικώτερα, πως εξηγείται αυτή η γενικευμένη εμμονή τόσων ανομοιογενών φορέων για την απενοχοποίηση, ηθική αποκατάσταση και ηρωοποίηση —ή ακόμη και «αγιοποίηση»— του Ιούδα, με την έναρξη της Νέας Εποχής;
Το καίριο αυτό ερώτημα πρέπει να απαντηθεί για δύο λόγους. Πρώτον μεν, διότι η όλη εκστρατεία ηρωοποιήσεως – αγιοποιήσεως αυτού που, εν πλήρει επιγνώσει, επρόδωσε τον Ίδιον τον Θεόν προκαλεί μέσα στην συνείδηση των αποδεκτών της την εξής δραματική αλλοίωση: αντιστρέφει την ουσία αυτής καθ’ εαυτής της προδοσίας, και μεταλλάσσει κάθε μορφή και έκφανσή της σε ενέργεια θετική, δικαιολογημένη, χρήσιμη και απαραίτητη, εφ’ όσον, δι’ αυτής, ο προδότης υπηρετεί «σχέδιο μεγαλύτερο από αυτόν».
Ο δεύτερος λόγος, για τον οποίον πρέπει να απαντηθεί το ανωτέρω ερώτημα, είναι ότι, το «όραμα» της Νέας Εποχής —που οι διάφορες οργανώσεις και ομάδες αποκαλούν και Εποχή του Υδροχόου, ή Χρυσό Αιώνα, ή Νέο Χρυσό Αιώνα, ή Νέο Κόσμο, ή Νέα Αυγή, ή Χρυσή Αυγή, ή Νέα Γη, ή Νέα Εποχή, ή Νέα Βασιλεία, ή Βασιλεία του Θεού, ή Εποχή του Ανθρώπου, ή Εποχή του Εωσφόρου κ.α.— ενέπνευσε και κινητοποίησε εκατομμύρια ατόμων μέσα στις δυτικές κοινωνίες.
Προσφέροντάς τους την «ηθική μαχητού του Νέου Κόσμου, που μάχεται για την ευτυχία της ανθρωπότητος» (2), το όραμα της Νέας Εποχής ενστάλαξε στους οπαδούς της την ίδια αλαζονική αυτοσυνειδησία, την οποίαν είχαν ενσταλάξει στους δικούς τους οπαδούς τα δύο προηγηθέντα ομώνυμα «οράματα» των απολυταρχικών καθεστώτων του 20ου αι., ήτοι το όραμα της ναζιστικής και της κομμουνιστικής «Νέας Εποχής». Η μόνη διαφορά είναι ότι, για την πραγματοποίηση του δικού τους «οράματος», οι «μαχητές» της Νέας Εποχής εξαπέλυσαν —ενεπίγνωστα, μονομερώς και εν κρυπτώ και παραβύστω— έναν αναίμακτο πόλεμο εναντίον του συνόλου των δομών και θεσμών των ιδίων τους των κοινωνιών, καταστρέφοντάς τες εκ των ένδον.
Εκτιμώμενο δεόντως, το καταστροφικό τους έργο διευκολύνεται αθέατα από τους εξουσιαστές της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, οι οποίοι προσβλέπουν στην Νέα Εποχή ως τον «μετα–ευρωπαϊκό κόσμο», δηλαδή, ως την μεταχριστιανική, μεταθρησκευτική, ακρατική, αταξική, άνομη και χαοτική παγκόσμια κοινωνία του μέλλοντος, που οικοδομούν.



Επανερχόμενοι στο αρχικό ερώτημα μας, σχετικώς με τα αίτια της καινοφανούς εκστρατείας ηρωοποιήσεως «αγιοποιήσεως» του Ιούδα, ανακαλύπτουμε ότι, η απάντησις που αναζητούμε περικλείεται στα εξής απλά λόγια: «…ουδείς προστατεύει αφιλοκερδώς τον Ιούδαν. Κάθε υπέρ αυτού απολογία αποβλέπει προς ίδιον όφελος» (3).
Με άλλα λόγια, οι συντελεστές της Νέας Εποχής δεν ηρωοποιούν τον Ιούδα αφιλοκερδώς. Το όφελος, που αποκομίζουν —εκτός της εμπράκτου ευνοίας των εξουσιαστών— είναι ότι, εμφανίζοντας τον Ιούδα ως το «θύμα ενός σχεδίου μεγαλύτερου από αυτόν», όχι μόνον απεκδύονται της «προσωπικής τους ενοχής» (4), αλλά ηρωοποιούν ή «αγιοποιούν» εαυτούς και αλλήλους, ως τα άβουλα εργαλεία, τα θυσιασθέντα αφιλοκερδώς για την επίτευξη του Σχεδίου ενός «καλύτερου κόσμου». Ηρωοποιούν, επίσης, και τις μεθοδείες τους, μεταλλάσσοντάς τες, από προδοτικές, σε «απαραίτητες» για την επίτευξη του «Σχεδίου» αυτού.
Αντιστρέφοντας, δηλαδή, την ουσία της προδοσίας, οι συντελεστές της Νέας Εποχής επιτυγχάνουν την απενοχοποίηση του συνόλου των υπονομευτικών και καταστροφικών ενεργειών τους, παρά το γεγονός ότι τις διέπραξαν με ενδιάθετη βούληση, δηλαδή, εν πλήρει επιγνώσει. Το όφελος που αποκομίζουν από την συγκεκριμένη αντιστροφή, είναι ότι, δι’ αυτής, δικαιώνονται θριαμβευτικά οι μεθοδείες τους, όπως π.χ.: χρήσις προσωπείου, συγκάλυψις προθέσεων, διείσδυσις σε οργανισμούς, δομές και θεσμούς (ακόμα και στην Εκκλησία) και εκ των ένδον υπονόμευσις, διάβρωσις, εξασθένισις και αποσάθρωσίς τους, ή άλωσις, αλλοίωσις και σφετερισμός τους· υποκρισία, κρυψίνοια, ψεύδη και προσποιήσεις, συνωμοτική δράσις και επιλεκτική αλληλεγγύη, εκμετάλλευσις αδυναμιών, πρόκλησις ή μεγέθυνσις προβλημάτων· παραπληροφόρησις, είτε δια της προβολής ψευδών στοιχείων και γεγονότων, είτε δια της αποκρύψεως ή διαστρεβλώσεως των πραγματικών· συστηματική αποδόμησις και αντιστροφή αξιών, χειραγώγησις και εκμαυλισμός συνειδήσεων κ.ο.κ..


Βάσει των ανωτέρω συνάγεται ότι, απεργαζόμενη την θριαμβική αποκατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη, του επί 2000 χρόνια συμβόλου της προδοσίας, η ίδια η Νέα Εποχή προσδιορίζει εαυτήν ως «Εποχή του Ιούδα».
Αλλά, ως «Εποχή του Ιούδα», η Νέα Εποχή δεν αρκείται στην αποκατάσταση των συνεργών της, δια του καθαγιασμού τους και της ηθικής δικαιώσεως της δράσεώς τους. Επιλέγοντας τον Ιούδα ως τον ήρωα/άγιό της —ήτοι καθιστώντας τον το νέο πρότυπο ανθρώπου— η Νέα Εποχή εναποθέτει στα βαθύτερα επίπεδα της ψυχής όλων μας, κατά τρόπο αδιόρατο και δόλιο, τον σπόρο της σχετικοποιήσεως των θεμελιωδών αξιών μας (5). Γνωρίζει ότι, ριζώνοντας εκεί, η σχετικοποίησις θα εκβλαστήσει ως αντιστροφή, η οποία, σταδιακά και εν αγνοία μας, θα κατακυριεύσει την καρδιά μας και θα συσκοτίσει τον νου μας, και, τελικώς, θα διακόψει την διαδικασία αναζητήσεως της προσωπικής ενοχής μας, που είναι το θεμέλιο της χριστιανικής αυτογνωσίας (6).


Επιλέγοντας, δηλαδή, τον Ιούδα ως σύμβολο και «άγιό» της, η Νέα Εποχή αποκαλύπτει ότι, δεν απεργάζεται την άλωση και καταστροφή μόνον των κοινωνιών μας, αλλά του ιδίου του Προσώπου μας.






Σημειώσεις:


1. «Ο  Ιούδας ξανά στο επίκεντρο… συνωμοσιών», της Αθηνάς Κουφοπάνου, εβδ. εφημ. «Κόσμος του Επενδυτή», 14-15.4.2006, σ. 41.



2. Michel Heller, Ρώσος Ιστορικός, Καθηγ. στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, Ο Σοβιετικός Ανθρωπος, Έρευνα στην Διάπλαση του Homo Sovieticus


3. Ιωάννης Κορναράκης, Ομότιμος Καθηγητής Ποιμαντικής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Ο Ιούδας, ως Ομαδικός Ενοχικός Αρχέτυπος.


4. Ενθ’ ανωτ.


5. Δάφνη Βαρβιτσιώτη, «Νέα Εποχή»: Εξέλιξη ή Χειραγώγηση»


6. Ιωάννης Κορναράκης, Ο Ιούδας, ως Ομαδικός Ενοχικός Αρχέτυπος.











(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 19/3/2010)

δΙΑΔΊΚΤΥΟ:

Πασχάλιο μήνυμα ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ῾Ιερωνύμου

Αρχιεπίσκοπος "η Εκκλησία οφείλει να γρηγορεί και να προσεύχεται"

"Πάσχα σημαίνει κλήση για έξοδο από την επικράτεια της απελπισίας στο φως της ελπίδας. Σημαίνει να διαβούμε πέρα από τις κτιστές ψεύτικες βεβαιότητες και να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στον Αναστημένο Χριστό. Σημαίνει την υπέρβαση του ψεύδους και την επικράτηση της αλήθειας", τονίζει μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος στο Αναστάσιμο μήνυμα του.

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου:
Χριστός Ανέστη!!
Το ανέσπερο φως της Αναστάσεως φωταγωγεί σήμερα την Οικουμένη. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».
Οι δυνάμεις της φθοράς και οι εργάτες της ανομίας έχασαν την πολυτέλεια των σκοτεινών ορμητηρίων τους. Η αλήθεια νίκησε το ψέμα και ο θάνατος έχασε την εξουσία του. «Που σου θάνατε το κέντρον;» «που σου θάνατε το νίκος;» δικαιούται να ρωτά με υπερηφάνεια και ο ταπεινότερος των ανθρώπων.
Οι πανηγυρισμοί για την «εορτή των εορτών»∙ Η χαρά της «πανηγύρεως των πανηγύρεων»∙ Το ευλογημένο Πάσχα που θριαμβευτικά εορτάζει η απανταχού της γης Χριστιανοσύνη γεμίζει τις καρδιές μας με ελπίδα και δύναμη. Το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού νοηματοδοτεί τη ζωή μας κάνοντας ορατή και βέβαιη την προοπτική της «άλλης βιοτής της αιωνίου».
Όμως δεν κρύβει από τα μάτια μας το ότι ζούμε συγχρόνως σε ένα κόσμο πεπτωκότα. Σε ένα κόσμο που έχει ξεπέσει από αυτό που ήταν όταν πλάστηκε. Σε ένα κόσμο όπου κυριαρχεί το οργανωμένο ψέμα. Σε μια κοινωνία όπου δεσπόζει η εξωραϊσμένη υποκρισία, ο φίλαυτος ατομικισμός και η υποδούλωση στον φθοροποιό υπερκαταναλωτισμό. Μια κοινωνία όπου η απληστία και ο εγωκεντρισμός έγιναν πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Ιδού λοιπόν γιατί ο εορτασμός του Πάσχα δεν επιτρέπεται, όσο ποτέ άλλοτε, να περιοριστεί σε εθιμοτυπικές εκδηλώσεις αλλά πρέπει να είναι πρόκληση για αφύπνιση και πρόσκληση σε μια νέα πορεία ζωής. Μια πορεία όπου η ευλογία της Αναστάσεως του Χριστού να είναι η κινητήρια δύναμη του προσωπικού και του κοινωνικού μας βίου.
Η νωπή ακόμα εμπειρία όσων βιώσαμε στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών του Κυρίου υπενθυμίζει με το πιο εμφαντικό τρόπο, ότι φαινόμενα τόσο γνώριμα στον σύγχρονο βίο: οι μικρότητες, οι δολοπλοκίες, ο φθόνος, η αδικία, ο κατατρεγμός των αδυνάτων, ο ξενιτεμός, ο εξευτελισμός του ανθρώπου, τα προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα και τόσα άλλα οδυνηρά χαρακτήρισαν τις συνθήκες και τον τρόπο όσων κινήθηκαν γύρω και εναντίον του Ιησού.
Όμως Πάσχα σημαίνει «πέρασμα». Σημαίνει «διάβαση» σημαίνει «έξοδος».
Στην Παλαιά διαθήκη η λέξη Πάσχα χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την έξοδο και την απελευθέρωση του Ισραηλιτικού λαού από την αιγυπτιακή σκλαβιά. Μετά την Ανάσταση του Χριστού, Πάσχα σημαίνει την έξοδο από τη σκλαβιά του θανάτου στην ελευθερία της όντως ζωής. Το πέρασμα προς την ελευθερία «εις ην Χριστός ημάς ηλευθέρωσεν». Δηλώνει τη μεταμόρφωση της σταυρικής δοκιμασίας σε αναστάσιμη χαρά. Πάσχα σημαίνει ότι κάθε είδος θλίψης που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας έχει κάποιο νόημα. Και αν σταθούμε σωστά, γενναία, με πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του, σύντομα θα φανεί και η διέξοδος.
Να γιατί σε καιρούς δύσκολους, όπως στις μέρες μας, η Εκκλησία οφείλει να γρηγορεί και να προσεύχεται, ώστε να μπορεί, με τη Χάρη του θεού, να διαγιγνώσκει τα σημεία των καιρών και να ειδοποιεί έγκαιρα και πρόωρα για το που οδηγούν οι λανθασμένες επιλογές. Σε αυτές τις περιπτώσεις η Εκκλησία έχει χρέος να καλεί τον λαό του Θεού σε εγρήγορση και αντίσταση εναντίον κάθε είδους φθοράς και ευτελισμό του ανθρωπίνου προσώπου και απαξιώσεως  των ουσιωδών του κοινού βίου.
Η προφητική διακονία της Εκκλησίας οφείλει να κρατά σε περιόδους κρίσεως ζωντανή την ελπίδα προβάλλοντας τη δύναμη της Αναστάσεως.

Αδελφοί και τέκνα μου εν Χριστώ αγαπημένα,
Πάσχα σημαίνει κλήση για έξοδο από την επικράτεια της απελπισίας στο φως της ελπίδας. Σημαίνει να διαβούμε πέρα από τις κτιστές ψεύτικες βεβαιότητες και να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στον Αναστημένο Χριστό. Σημαίνει την υπέρβαση του ψεύδους και την επικράτηση της αλήθειας.
Σημαίνει ότι είναι καιρός να αναζητήσουμε τρόπους πνευματικής αφύπνισης και καλλιέργειας που θα μας θωρακίσουν απέναντι στην καταλυτική δύναμη της παρακμής.
Πάσχα σημαίνει την απελευθερωτική διάβαση από τον τρόπο της απλής επιβίωσης που σκιάζει τρομακτικά ο θάνατος στον ευλογημένο χώρο της αναστημένης ζωής.
Χαίρετε λοιπόν και μην αγωνιάτε.
Ο Χριστός είναι αναστημένος.
Η ζωή νίκησε τον θάνατο και η εν Χριστώ ελπίδα φωτίζει με το φως της Αναστάσεως τη ζωή μας.

Καλό Πάσχα σε όλους και στον καθένα προσωπικά!

Χριστός ανέστη!

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος
Ιερώνυμος
Διαβάστηκε : 961 φορές


῾Η ῞Ελλη Λαμπέτη διαβάζει κείμενα Μεγάλης ῾Εβδομάδας (ψηφιοσκόπιο)

Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ Σειρά εκπομπών, στις οποίες η αξέχαστη ηθοποιός διαβάζει αποσπάσματα από το Κατά Ματθαίου Ευαγγέλιο και απαγγέλλει ...

 

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

᾿Αφιερώνεται στούς ὑπέρμαχους τῆς λειτουργικῆς ἀναγέννησης

Ο Καρδινάλιος Βιέννης Christoph Schönborn σε μια λειτουργία για νέους (17/11/2008) με πολύχρωμα μπαλόνια, φωτορυθμικά, εκκωφαντική μουσική κ.α
Οι εκκοσμικευμένοι οικουμενιστές (Ορθόδοξοι και Παπικοί) δυστυχώς πιστεύουν ότι με τέτοιους τρόπους θα πλησιάσουν τη νεολαία.
Όταν όμως τα πάντα γύρω μας εκτραχύνονται, τότε έχουμε πιο πολύ ανάγκη την ασφαλή οδό της Ορθόδοξης παραδοσιακής εκκλησιαστικής ζωής.

 Πατῆστε στά παρακάτω ἔγχρωμα γράμματα γιά νά δεῖτε τό σοκαριστικό ψηφιοσκόπιο (video)

῞Ενα στά πέντε παιδιά μεταξύ 8-12 ἐτῶν ἔχουν λογαριασμό σέ ἰστοσελίδες ὅπως τό Facebook


Προφίλ στο Facebook και σε άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης διαθέτουν παιδιά ηλικίας ακόμη και οκτώ ετών προκαλώντας προβληματισμό στους ειδικούς για την προστασία τους από “κακοτοπιές”.

Σύμφωνα με την Telegraph, ο Ofcom -οργανισμός που επιβλέπει τα μέσα ενημέρωσης- αναφέρει πως ένα στα πέντε παιδιά (19%) μεταξύ 8-12 ετών έχουν λογαριασμό σε ιστοσελίδες όπως Facebook, Bebo και MySpace παρόλο που η εγγραφή επιτρέπεται για άτομα ηλικίας άνω των 13 ετών. Επιπλέον, ένας στους έξι γονείς δεν γνωρίζει πως το παιδί του διαθέτει προφίλ σε site κοινωνικής δικτύωσης.

Η έρευνα αυτή έρχεται σε μια περίοδο που το Facebook έχει μπει στο μικροσκόπιο του Κέντρου Προστασίας των Ανηλίκων στο Διαδίκτυο το οποίο κατακρίνει τη δημοφιλή ιστοσελίδα επειδή αρνήθηκε να βάλει ένα επιπλέον “κουμπί” για αναφορά κακοποίησης που θα βοηθούσε τους νέους να καταγγείλουν ανάρμοστη διαδικτυακή συμπεριφορά.

“Δεν έχει σημασία αν είναι μικρή η ηλικία των ατόμων που κάνουν λογαριασμό σε sites κοινωνικής δικτύωσης αφού δεν είναι σκεπτικιστικοί. Αυτό που θεωρείται επικίνδυνο είναι η ύπαρξη κακόβουλων ανθρώπων και αρπακτικών οι οποίοι παρουσιάζονται μέσα από γοητευτικά πράγματα ενηλίκων.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Όταν είσαι σε αυτήν την ηλικία δεν ασχολείσαι με τα όρια που επιβάλει κάποια ιστοσελίδα”, είπε ο τεχνικός ασφαλείας της Sophos, Graham Cluley.

Η έρευνα έδειξε επίσης πως το 70% των χρηστών κάτω των 11 ετών πιστεύει όσα γράφονται στο διαδίκτυο ενώ το 44% ατόμων ηλικίας 12-15 χρόνων υποστηρίζουν πως δε θα έπρεπε να θεωρείται ως παράνομο το κατέβασμα ταινιών και μουσικής από το διαδίκτυο.

Από την πλευρά του, το Facebook ισχυρίζεται πως είναι ευθύνη των γονιών να ελέγχουν τις κινήσεις του παιδιού στο διαδίκτυο, ενώ ξεκαθάρισε πως οι κανόνες προστασίας είναι συγκεκριμένοι.

Πηγή: typos.com.cy
http://clopyandpaste.blogspot.com

και στό πιό ἀπόμακρο χωριό ἤ νησί τής ῾Ελλάδας θά μεταφερθεῖ τό Μ. Σάββατο τό ῞Αγιο Φῶς

 

Με ειδική Κυβερνητική πτήση θα μεταφερθεί το Μ. Σάββατο το Άγιο Φως στην Αθήνα

Με ειδική Κυβερνητική πτήση, υπό στοιχεία ΗAF 209 θα μεταφερθεί το Μεγάλο Σάββατο το απόγευμα από τα Ιεροσόλυμα - μέσω Τελ Αβίβ - στην Αθήνα το Άγιο Φως.
Κατά την άφιξη του στο Διεθνές Αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" θα αποδοθούν τιμές αρχηγού Κράτους.

Το αεροσκάφος προβλέπεται να προσγειωθεί περίπου στις 18:30 και θα σταθμεύσει στη θέση V.I.P. Β 17. Θα ακολουθήσει με κάθε επισημότητα η τελετή υποδοχής, στην οποία μπορούν να παρευρίσκονται όσοι το επιθυμούν.

Η συγκέντρωση των πιστών θα γίνει έξω από την Πύλη 9 και λίγα λεπτά πριν την προσγείωση του αεροπλάνου, αφού περάσουν από το σχετικό έλεγχο ασφαλείας, θα τους επιτραπεί η είσοδος σε ειδικά περιφραγμένο χώρο, από όπου θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την τελετή.

Στη συνέχεια, με άλλες πτήσεις της AEGEAN AIRLINES και της OLYMPIC AIR , καθώς και με αεροσκάφη τύπου C 130 και ελικόπτερα της Πολεμικής Αεροπορίας, το Άγιο Φως θα ταξιδέψει και στο πιο απόμακρο χωριό ή νησί της Ελλάδας, μέσα σε μικρές ειδικά κατασκευασμένες λυχνίες.

Εορτολογιο



σήμερα
Τρι 30 Μαρ 10

Μεγάλη Τρίτη (*), Γ' Νηστειών: Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως, Βίκτωρ μάρτυρας, Ευβούλη Αγία, Ζαχαρίας Μητροπολ. Κορίνθου Νέος Ιερομάρτυρας, Ιωάδ ο Προφήτης, Ιωάννης όσιος ο εν φρέατι, Ιωάννης Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Ιωήλ ο προφήτης
www.synaxari.gr

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ - Ευχή προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε ἡ κατά σάρκα γεννήσασα τόν Θεόν Λόγον, γνωρίζω ὅτι δέν εἶναι εὐπρεπές, οὐδέ ἄξιον εἰς ἐμέ τόν πανάσωτον, τόν ἔχοντα μεμολυσμένους τούς ὀφθαλμούς καί τά χείλη ἀκάθαρτα, νά ἴδω τήν εἰκόνα Σου τῆς Ἁγνῆς, τῆς Ἀειπαρθένου, τῆς ἐχούσης τό σῶμα καί τήν ψυχήν καθαρά καί ἀμόλυντα, ἀλλ᾽ ἀπεναντίας πρέπει νά μισηθῶ ὁ ἄσωτος καί νά ἐπιτιμηθῶ ὑπό τῆς ὑμετέρας καθαρότητος. Πλήν ἐπειδή ὁ Θεός τόν Ὁποῖον ἐγέννησες, ἔγινεν ἄνθρωπος ὅπως καλέσῃ τούς ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν, λαμβάνω καί ἐγώ τό θάρρος καί προσέρχομαι πρός Σέ, παρακαλῶν μετά δακρύων.

Πρόσδεξε τήν παράκλησίν μου διά τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν πολλῶν καί χαλεπῶν πταισμάτων μου καί παρακάλεσον τόν Μονογενῆ Σου Υἱόν καί Θεόν ὅπως ἐλεήσῃ τήν ἀθλίαν καί ταλαίπωρον ψυχήν μου. Διότι διά τό πλῆθος τῶν ἀνομιῶν μου ἐμποδίζομαι νά στρέψω τό βλέμμα μου πρός Αὐτόν καί νά ζητήσω συγχώρησιν καί διά αὐτό σέ προβάλλω μεσίτριαν.

Ἀπολαύσας πολλῶν καί μεγάλων δωρεῶν παρά τοῦ δημιουργήσαντός με Θεοῦ, ἐφάνην ἄθλιος καί ἀχάριστος ὁμοιωθείς μέ τά ἀνόητα κτήνη· πτωχεύσας εἰς τάς ἀρετάς, πλουτήσας εἰς τά πάθη, βεβαρυμένος μέ ἐντροπήν, ἐστερημένος θείας παρρησίας, κατακεκριμένος ὑπό τοῦ Θεοῦ, θρηνούμενος ὑπό τῶν ἀγγέλων, χλευαζόμενος ὑπό τοῦ δαίμονος καί μισούμενος ὑπό τῶν ἀνθρώπων· ἐλεγχόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεως, ἐντρεπόμενος διά τά πονηρά μου ἔργα, νεκρός ὑπάρχων πρό τοῦ θανάτου καί πρό τῆς κρίσεως αὐτοκατάκριτος καί πρό τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως τυγχάνων αὐτοτιμώρητος ὑπό τῆς ἀπογνώσεως. Διά τοῦτο καταφεύγω εἰς τήν ἰδικήν Σου καί μόνην βοήθειαν, Δέσποινα Θεοτόκε, ὁ μυρίων ταλάντων ὀφειλέτης, ὁ ἀσώτως τήν πατρικήν οὐσίαν δαπανήσας, ὁ παρανομήσας ὑπέρ τόν Μανασσῆν, ὁ γενόμενος ἄσπλαχνος ὑπέρ τόν πλούσιον, ὁ λαίμαργος δοῦλος, τό δοχεῖον τῶν πονηρῶν λογισμῶν, ὁ θησαυροφύλαξ τῶν αἰσχρῶν καί ρυπαρῶν λόγων καί ὁ ξένος πάσης ἀγαθῆς ἐργασίας.

Ἐλεήσόν μου τήν ταπείνωσιν καί συμπάθησόν μου τήν ἀσθένειαν. Μεγάλην ἔχεις τήν παρρησίαν πρός τόν ἐκ Σοῦ τεχθέντα καί οὐδείς δύναται ὡς Σύ, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ. Δι᾽ ὅλα ἔχεις τήν ἰσχύν ὡς ὑπερέχουσα πάντων τῶν κτισμάτων καί δέν εἶναι ἀδύνατον εἰς Σέ οὐδέν, ἐάν θελήσῃς. Μή λοιπόν παραβλέψῃς τά δάκρυά μου, μή ἀηδιάσῃς τόν στεναγμόν μου, μή ἀποστραφῇς τόν πόνον τῆς καρδίας μου, μή ἐντροπιάσῃς τήν πρός Σέ προσδοκίαν μου, ἀλλά διά τῶν μητρικῶν Σου δεήσεων βίασον τήν εὐσπλαχνίαν τοῦ ἀγαθοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ καί ἀξίωσόν με τόν ταλαίπωρον καί ἀνάξιον δοῦλόν Σου ν᾽ ἀπολαύσω τό πρῶτον καί ἀρχαῖον κάλλος καί τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν παθῶν, διά νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τάς ἁμαρτίας καί νά γίνω ὑπηρέτης τῆς δικαιοσύνης, νά ἐκδυθῶ τόν μιασμόν τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς καί νά ἐνδυθῶ τόν ἁγιασμόν τῆς ψυχικῆς καθαρότητος, νά νεκρωθῶ διά τόν κόσμον καί νά ζήσω ἐν τῇ ἀρετῇ.

Ὁδοιποροῦντά με συνόδευσον, πλέοντα ἐν θαλάσσῃ σύμπλευσον, ἀγρυπνοῦντα με ἐνίσχυσον, θλιβόμενον παρηγόρησον, ὁλιγοψυχοῦντα παρακάλεσον, ἀσθενοῦντα δώρησόν μου τήν ἴασιν, ἀδικούμενον ρῦσαί με, συκοφαντούμενον ἀθώωσον, εἰς θάνατον κινδυνεύοντα προφθάσασα λύτρωσόν με, εἰς τούς ἀοράτους ἐχθρούς δεῖξον με καθ᾽ ἑκάστην φοβερόν.

Ναί ὑπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς, ἐπάκουσον τῶν οἰκτρῶν δεήσεων καί μή μέ ἐντροπιάσῃς ἀπό τῆς προσδοκίας μου. Τόν βρασμόν τῆς σαρκός κατάπαυσον, τήν ἐν τῇ ψυχῇ μου ἀγριωτάτην ταραχήν κατεύνασον, τόν πικρόν θυμόν καταπράϋνον, τόν τύφον καί τήν ἀλαζονίαν τῆς ματαίας οἰήσεως ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον, τάς νυκτερινάς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί τάς καθημερινάς ἀκαθάρτους προσβολάς ἀπομάκρυνον τῆς καρδίας μου. Παίδευσόν μου τήν γλῶσσαν ἵνα ὁμιλῇ τά συμφέροντα, δίδαξον τούς ὀφθαλμούς μου νά βλέπουν ὀρθῶς τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς, ἐνίσχυσον τούς πόδας μου ἵνα βαδίζουν τήν μακαρίαν ὁδόν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τάς χεῖράς μου ἁγίασον ἵνα ἀξίως αἴρω αὐτάς πρός τόν Ὕψιστον. Καθάρισόν μου τό στόμα ἵνα μετά παρρησίας ἐπικαλεῖται τόν Πανάγιον Πατέρα καί Θεόν. Ἄνοιξόν μου τά ὦτα, ἵνα ἀκούω αἰσθητῶς καί νοητῶς τά ὑπέρ μέλι καί κηρίον γλυκύτερα λόγια τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί βιῶ ταῦτα ἐνισχυόμενος ὑπό Σοῦ.

Δός μοι καιρόν μετανοίας, λογισμοῦ ἐπιστροφήν, ἐλευθέρωσόν με ἐξ αἰφνιδίου θανάτου καί ἀπάλλαξόν με κατακεκριμένον ὑπό τῆς συνειδήσεως. Καί τελευταῖον ἐλθέ κοντά μου κατά τόν χωρισμόν τῆς ψυχῆς μου ἀπό τοῦ ἀθλίου μου σώματος, ἵνα ἐλαφρύνης τήν ἀφόρητον αὐτήν βίαν, ἀνακουφίσῃς τόν ἀνέκφραστον πόνον, παρηγορήσῃς τήν ἀπαραμύθητον στενοχωρίαν. Ἵνα τῆς σκοτεινῆς μορφῆς τῶν δαιμόνων λυτρώσῃς, παραμερίζουσα τόν ἄρχοντα τοῦ σκότους καί σχίζουσα τά χειρόγραφα τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν. Καί ἵνα μέ οἰκειώσῃς μέ τόν Θεόν καί μέ καταξιώσῃς τῆς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ παραστάσεως ἐν τῷ φοβερῷ Κριτηρίῳ καί νά μέ κάμῃς κληρονόμον τῶν αἰωνίων καί ἀδιαφθόρων ἀγαθῶν.

Ταύτην τήν ἐξομολόγησιν Σοῦ κάμνω Δεσποινά μου Θεοτόκε, τό φῶς τῶν ἐσκοτισμένων μου ὀφθαλμῶν καί παραμυθία τῆς ζωῆς μου, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς καί προστασία μου, τήν ὁποίαν δέξου εὐμενῶς καί καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος καί ἀξίωσόν με εἰς τήν παροῦσαν ζωήν ἀκατακρίτως νά μετέχω τοῦ Παναγίου καί ἀχράντου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ. Εἰς δέ τήν μέλλουσαν, τῆς γλυκυτάτης οὐράνιας τροφῆς τοῦ Παραδείσου, ἔνθα εἶναι ἡ κατοικία πάντων τῶν εὐφραινομένων. Τούτων δέ τῶν ἀγαθῶν τυχών ὁ ἄθλιος, δοξάζω εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ τοῦ δεχομένου πάντας τούς μετανοοῦντας ἐξ ὅλης ψυχῆς διά Σέ τήν γενομένην μεσίτριαν καί ἐγγυήτριαν πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν, διότι διά Σοῦ Πανύμνητε καί Ὑπεράγαθε Δέσποινα περισώζεται ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπίνη φύσις αἰνοῦσα καί εὐλογοῦσα Πατέρα καί Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, τήν Παναγίαν Τριάδα.


ΠΗΓΗ: Ιερά Μητρόπολις Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού

http://kosmasaitolos.blogspot.com

Τό Τροπάριο τῆς Κασσιανῆς (κείμενο καί μετάφραση Κωστῆ Παλαμᾶ)


Τό Τροπάριο τῆς Κασσιανῆς
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τήν σήν αἰσθομένη Θεότητα μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη μύρα σοί πρό τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.

Οἶμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοί ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τέ καί ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.

Δέξαι μου τάς πηγᾶς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τό ὕδωρ κάμφθητι μοί πρός τούς στεναγμούς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τούς οὐρανούς τή ἀφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τούς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δέ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις ὧν ἐν τῷ Παραδείσω Εὕα τό δειλινόν κρότον τοῖς ὦσιν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβω ἐκρύβη.

Ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη καί κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή μέ τήν σήν δούλην παρίδης, Ὁ ἀμέτρητον ἔχων τό ἔλεος.

Το τροπάριο της Κασσιανής σε μετάφραση του Κωστή Παλαμά

 Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά
πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.
Μα Κύριε, πως η θεότης Σου μιλά,
μέσ’ στην καρδιά μου!


Κύριε, προτού σε κρύψ’ η εντάφια γη
από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα
κι απ’ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
σου φέρνω μύρα.


Οίστρος με σέρνει ακολασίας ... Νυχτιά
σκοτάδι, αφέγγαρο, ανάστερο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας, φωτιά
με καίει, με λιώνει.


Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα Έρωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
τα δάκρυά μου.


Γείρε σ’ εμέ. Η ψυχή μου πως πονεί!
Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί
και σάρκα επήραν.


Στ’ άχραντά Σου πόδια, βασιλιά
μου Εσύ, θα πέσω και θα στα φιλήσω
και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
θα στα σφουγγίσω.


Τ’ άκουσεν η Εύα μέσ’ στο αποσπερνό
της παράδεισος φως ν’ αντιχτυπάνε,
κι αλαφιασμένη κρύφτηκε ... Πονώ,
σώσε, έλεος κάνε.


Ψυχοσώστ’ οι αμαρτίες μου λαός
τ’ αξεδιάλυτα ποιός θα ξεδιαλύσει;
Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός!
Άβυσσο η κρίση.


Πηγή:http://kosmasaitolos.blogspot.com

" Ἡ Δύναμη τῆς συγνώμης.. "



Δύο ἀδέλφια πῆγαν μαζί στήν ἔρημο κι ἀσκήτευαν στήν ἴδια καλύβη. Ὁ διάβολος, φθονώντας τήν ἀγάπη τους, βάλθηκε νά τούς χωρίση.

'Ἕνα βράδυ ὁ νεώτερος πῆγε ν'ἀνάψη τό λυχνοστάτη, τόν ἀναποδογύρισε καί χύθηκε τό λάδι. Ὁ μεγαλύτερος θύμωσε καί...
τοῦ ἔδωσε ἕνα μπάτσο. Τότε ὁ πιό μικρός, χωρίς νά ταραχτεῖ, ἔσκυψε, τοῦ ἔβαλε μετάνοια καί εἶπε ταπεινά:

-Συγχώρησε τήν ἀπροσεξία μου, Ἀδελφέ. Τώρα ἀμέσως θά ἑτοιμάσω ἄλλο.
Τήν ἴδια νύχτα ἕνας εἰδωλολάτρης ἱερεύς, πού ἔτυχε νά βρίσκεται μέσα στό εἰδώλειο, ἄκουσε τά δαιμόνια νά κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους. 'Ἕνα ἀπ' αὐτά ὁμολόγησε ντροπιασμένο στόν ἀρχηγό του:

-Πηγαίνω καί κάνω ἄνω κάτω τους Μοναχούς. Μά τί φταίω, ὅταν κάποιος ἀπ'αὐτούς γυρίζει καί βάζει στόν ἄλλο μετάνοια καί μοῦ καταστρέφει ὅλη τή δουλειά;
Ἀκούγοντας αὐτά ὁ εἰδωλολάτρης, ἔγινε εὐθύς χριστιανός κι' ἀποτραβήχτηκε στήν ἔρημο. Σ' ὅλη του τή ζωή κράτησε στήν καρδιά τοῦ τήν ταπείνωση καί στό στόμα τοῦ εἶχε διαρκῶς πρόχειρο τό «συγχώρησον μέ».

Γεροντικό
ΠΗΓΗ:ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com

Τό τροπάριο τῆς Κασσιανῆς (μέ ὄμορφες φωτογραφίες ἀπό τό ῞Αγιον ῎Ορος, ψηφιοσκόπιο)



ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ:"Κλῖμαξ θείων χαρίτων"

 

 

Η Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών


ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ




Εισαγωγικά σχόλια

Ποιος είναι ο αρχιτέκτων της ΄΄Κλίμακος θείων Χαρίτων΄΄ και ΄΄οικτρός μοναχός΄΄ Θεοφάνης, πότε και που έζησε, δεν υπάρχει καμία είδηση. Οι ανθολόγοι της Φιλοκαλίας είδαν σε χειρόγραφους κώδικες την ΄΄Κλίμακα΄΄ και την αντέγραψαν παρά την άγνοια της ταυτότητος του πνευματικού καλλιτέχνου της. Αρκέσθησαν μόνο στη σοφία και την Ορθόδοξη εμπειρία που αντανακλά το μικρό, αλλά τόσο μεστό σε αγιότητα κείμενο. Ίσως η φράση, « Και φησί που τις των θεοφόρων τάδε. Ο μη σπεύδων κτήσασθαι ζωήν ενταύθα ψυχής ελπίσι μη κεναίς απατάτω», που ανήκει στον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, τοποθετεί χρονικά τον Θεοφάνη μετά τον 11ο αιώνα.
Εκείνο πάντως που έχει σημασία, είναι η τάξη της πνευματικής αναβάσεως δια διαδοχικών σταδίων, που όπως φαίνεται την ανέβηκε ο ίδιος, αλλά και κατοχυρώνει την ανοδική πορεία με την επίκληση του κύρους των θεοφόρων Πατέρων.

Όντως απηχεί τη διδασκαλία των Νηπτικών, η επαλήθευση της οποίας γίνεται όχι με λόγια, αλλά με πείρα, όπως ο Θεοφάνης εδοκίμασε, που οσιώθηκε ανεβαίνοντας την πνευματική του κλίμακα, παρ' ότι ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του «σκληρόκαρδο» και ότι σχεδίασε την κλίμακα για προσωπικό του έλεγχο, φοβούμενος μάλιστα μην πάθει ό,τι και ο Ζαν (Β΄ Βασ.6, 6-8)

Επίσης εκείνο είναι αξιοσημείωτο, ότι αποτελεί σύνοψη «πάντων βιβλίων», όλης της νιπτικής και ησυχαστικής παραδόσεως, και υπενθυμίζει το λόγο των Αγίων, ότι εκείνος που κατά το θάνατό του, δε βρέθηκε σ' ένα από τα δέκα σκαλοπάτια θα αισθανθεί μεγάλο φόβο και αμέτρητη δειλία. Η κλίμακα αυτή, του οσίου αυτού Θεοφάνη, επηρεασμένου πιθανός από την Κλίμακα του σιναΐτου αγίου Ιωάννου, παρά τη βραχύτητά της, ανάγει από τη γη προς τον ουρανό και ελέγχει την αρετή μοναχών και λαϊκών, βοηθώντας όλους στην αφύπνιση από απατηλές και αισιόδοξες παραισθήσεις και από νοσηρές υπνοβασίες.











Κλίμακα θείων χαρίτων


Οικτρός μοναχός, λεγόμενος Θεοφάνης,
Κλίμακα θείων χαρίτων σου εκθέτω,
αυτήν που η πείρα δίδαξε στους θεοφόρους.


Η καθαρότατη προσευχή είναι το πρώτο.
Απ' αυτήν πηγάζει κάποια καρδιακή θέρμη
κι ακολουθεί ενέργεια παράδοξη κι αγία.
Κατόπιν τα θεία δάκρυα της καρδιάς
κι από αυτά η ειρήνη λογισμών κάθε είδους.
Από αυτήν, η κάθαρση του νου αναβλύζει
και η θεωρία των άνω μυστηρίων,
και μετά έλλαμψη παράδοξη μ' άρρητο τρόπο
κι ανείπωτος φωτισμός της καρδιάς από τούτη
και από δω πάλι, τελειότητα χωρίς τέλος.
Πλάτος λοιπόν απέραντο έχει κάθε σκαλί της,
κι ας περιλαμβάνεται σ' ένα στίχο μόνο.
Στην κλίμακα αυτήν, το κάτω σκαλοπάτι
την καθαρή προσευχή μόνο υπογραμμίζει,
της οποίας είναι πολλά, αμέτρητα τα είδη.
Κι αν θέλαμε να κάνομε ένα κατάλογό τους
ο λόγος θα τραβούσε πολύ σε μάκρος.
Το ίδιο σκέψου, αγαπητέ, και στ' άλλα
που δάσκαλός τους είναι η πείρα, όχι ο λόγος.
Κλίμακα ασυνήθιστη, στα ουράνια υψωμένη.
Δέκα σκαλιά, που παράδοξα ψυχές ζωογονούνε.
δέκα σκαλιά που τη ζωή της ψυχής κηρύττουν.
Και λέει κάπου ένας θεοφόρος πατέρας :
« Όποιος δεν τρέχει εδώ, ζωή ν' αποκτήσει
της ψυχής, ας μην ξεγελά με κούφιες ελπίδες
τον εαυτό του, πως θα την βρει εκεί πάνω»
Δέκα σκαλιά, θεία φιλοσοφία
δέκα σκαλιά, καρπός όλων των βιβλίων
δέκα σκαλιά, πού το τέλειο δείχνουν
δέκα σκαλιά, στους ουρανούς π' ανεβάζουν
δέκα σκαλιά, πού σε κάνουν το Θεό να γνωρίζεις.
Η κλίμακα φαίνεται πολύ μικρή στο μήκος
αν όμως τη δοκιμάσει κανείς μεσ' στην καρδιά του,
πλούτο θα βρει που ο κόσμος δε χωράει
και θεία πηγή που ζωή άγνωστη αναβλύζει.
Άριστος δάσκαλος η κλίμακα τούτη είναι,
για να γνωρίσει καθαρά τα μέτρα του ο καθένας
-Τη θεία κλίμακα βλέποντας των δέκα χαρίτων,
αν σταθερά επάνω της βρίσκεται νομίζεις,
πές μας σε ποιο σκαλί της έχεις φτάσει,
ώστε κι εμείς οι ράθυμοι να ωφεληθούμε;
-Αγαπητέ, αν θέλεις γι' αυτά κάτι να μάθεις,
γίνε αμέριμνος για κάθε πράγμα
είτε παράλογο, είτε εύλογο το βρίσκεις.
Αδύνατο να μάθεις χωρίς αμεριμνία,
κι αυτά μαθαίνονται με πείρα όχι με λόγο.
Τούτο σου λέω ως υπενθύμιση μόνο
(ο λόγος είναι αγίων πατέρων θεοφόρων,
Αν και θα φανεί βαρύς στην ακοή σου):
«Όποιος δε βρεθεί σε κάποιο απ' τα σκαλιά της,
ή δεν έχει αυτά παντοτινή μελέτη,
στο τέλος της ζωής, στην ώρα του θανάτου,
θα κυριευτεί από φόβο και τρόμο μεγάλο
κι από δειλία απέραντη, τη σωτηρία μη χάσει».
Οι στίχοι μου κατέληξαν να φοβερίσουν,
όμως αυτό έγινε προς ψυχικό συμφέρον.
Δεν είναι με τα ήπια μάλλον που οδηγούνται
στην μετάνοια και στην καλοκαγαθία
οι πιο σκληροί-εγώ ανάμεσά τους πρώτος-,
όσο είναι με τα φοβερά που δέος προκαλούνε.
Άς ακούει όποιος τ' αυτιά έχει για ν' ακούει(1).
-Άκου κι εσύ που τα 'γραψες αυτά, και πρόσεξέ το.
Πώς τόλμησες εσύ ν' αρθρώσεις τέτοια λόγια,
εσύ που τίποτα απ' αυτά δεν έχεις απολύτως;
Πως δεν δοκίμασες φρίκη που τα διδάσκεις;
Δεν άκουσες τι έπαθε παλιά ο Ζαν εκείνος,
όταν τη θεία Κιβωτό θέλησε να στηρίξει(2);
-Μη νομίζεις πως αυτά τα λέω για να διδάσκω.
τον εαυτό μου στηλιτεύω με τούτα,
βλέποντας των αγωνιστών τα έξοχα βραβεία
και τη δική μου ακαρπία σε όλα.


**************************************

1. Λουκ. 14, 35.
2. Β΄ Βασ. 6, 6-7.

Πηγή:http://www.arxontariki.net/

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - Περὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ


 Προέλευση κειμένου: Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους

Ἄρα λοιπὸν δὲν ἔχει δίκαιον νὰ μᾶς ἀποστρέφεται καὶ νὰ μᾶς τιμωρῇ, ὅταν εἰς ὅλα μᾶς παρέχει τὸν ἐαυτόν Του καὶ ἐμεῖς ἀντιδρῶμεν; Εἶναι εἰς τὸν καθένα ὁπωσδήποτε φανερόν. Διότι, ἐὰν θέλῃς νὰ καλλωπισθῇς, λέγει, στολίσου μὲ τὸν ἰδικόν μου καλλωπισμόν. Ἐὰν θέλῃς νὰ ὁπλισθῇς, ὁπλίσου μὲ ἰδικά μου ὅπλα. ἐὰν θέλῃς νὰ ἐνδυθῇς, φόρεσε τὸ ἰδικόν μου ἔνδυμα. ἐὰν θέλῃς νὰ τραφῇς, φᾶγε εἰς τὴν ἰδικήν μου τράπεζαν. ἐὰν θέλῃς νὰ ὁδοιπορήσῃς, ἀκολούθησε τὴν ἰδικήν μου ὁδόν. ἐὰν θέλῃς νὰ κληρονομήσῃς, κληρονόμησε τὴν ἰδικήν μου κληρονομίαν. ἐὰν θέλῃς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα, ἔμπα εἰς τὴν πόλιν τῆς ὁποίας τεχνίτης καὶ δημιουργὸς εἶμαι ἐγώ. ἐὰν θέλῃς νὰ κτίσῃς οἰκίαν, ἔλα εἰς τὰς ἰδικάς μου σκηνάς. Διότι ἐγὼ δι᾿ ὅσα δίδω δὲν ζητῶ ἀμοιβήν, ἀλλὰ ἐὰν θελήσῃς νὰ χρησιμοποιήσῃς ὅλα τὰ ἰδικά μου, διὰ τὴν πρᾶξιν σου αὐτὴν θὰ σοῦ ὀφείλω ἐπιπλέον καὶ ἀμοιβήν. Τί θὰ ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ ἰσάξιον πρὸς αὐτὴν τὴν γενναιοδωρίαν; Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα·
κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις; Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο; Διατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο
πιθάρι; Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν. Διατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά; Διατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα; Διατὶ τρέχεις ἄδικα; Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν; Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν.

Ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς ἡμᾶς
Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου
ἀπόσπασμα ἐκ τῆς οστ´ (76) ὁμιλίας αὐτοῦ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον 24,16-31 (ΕΠΕ τόμ. 12, σελ. 34)

Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τόν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; Τοῦτο γάρ ἐστιν εἰς τὸν παρόντα βίον πονεῖσθαι. Τί εἰς πῦρ ξαίνεις; τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις; Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τι τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις;
Πηγή: http://anavaseis.blogspot.com

Περὶ κατακρίσεως καὶ φόβου Θεοῦ. Ἀββᾶς Ἡσαΐας ὁ Ἀναχωρητής



 Ἀββᾶς Ἡσαΐας ὁ Ἀναχωρητής

Θυμήσου τὸν Θεὸ ὅτι εἶναι παρὼν καὶ σὲ προσέχει, καὶ ὅ,τι ἔχεις στὴν καρδιά σου, εἶναι φανερὸ μπροστά Του. Πὲς λοιπὸν στὴν ψυχήν σου. Ἂν φοβᾶσαι ὅμοιούς σου ἀνθρώπους ἁμαρτωλοὺς νὰ μὴ δοῦν τὶς ἁμαρτίες σου, πόσον μᾶλλον τὸν Θεὸ ποὺ τὰ βλέπει ὅλα; Καὶ ἀπὸ αὐτὸ φανερώνεται ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχήν σου.
Καὶ ἂν μείνεις μαζί του μένεις ἀκίνητος ὡς πρὸς τὰ πάθη, ὅπως εἶναι γραμμένο «ὅσοι στηρίζονται στὸν Κύριον εἶναι σὰν τὸ Ὄρος Σιών, δὲν θὰ σαλευθεῖ στὸν αἰῶνα ὅποιος κατοικεῖ στὴν Ἱερουσαλήμ.» Καὶ σὲ κάθε πρᾶγμα ποὺ κάνεις, νὰ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς βλέπει κάθε σκέψη σου, καὶ δὲν θὰ ἁμαρτήσεις ποτέ. Σ᾿ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς αἰῶνες. Ἀμήν.

Περὶ κατακρίσεως

Ἐάν πολεμῆσαι ἀπὸ τὸν λογισμὸ τῆς περιφρονήσεως τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ἐπιθυμῇς νὰ τὸν
προσβάλλῃς, νὰ ἐνθυμῆσαι τότε, ὅτι δι᾿ αὐτὸ σὲ παραδίδει ὁ Θεὸς εἰς τοὺς ἐχθρούς σου. Ἡ σκέψις αὐτὴ θὰ σὲ ἡσυχάζει. Διότι αὐτὸ μόνον γνώριζε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ κατηγορεῖ τὸν ἀδελφόν του εὑρίσκεται μακρὰν ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνίαν τοῦ Θεοῦ. (Δηλ. εἶναι ἀνάξιος νὰ τὸν λυπηθῇ διὰ τὰ
σφάλματά του ὁ Θεός).
Ὁ καλύτερος τρόπος νὰ ἀναπαύσῃς τὴν συνείδησίν σου εἶναι νὰ μὴν κατακρίνῃς τὸν πλησίον σου, καὶ νὰ ταπεινώνῃς τὸν ἐαυτόν σου.
Μὴν κρίνετε διὰ νὰ μὴν κριθῆτε.
Μὴν καταδικάσετε διὰ νὰ μὴν καταδικασθῆτε.
Συγχωρῆτε τοὺς συνανθρώπους σας διὰ νὰ σᾶς συγχωρέσῃ ὁ Θεός.
Ὅταν λοιπὸν ἀδικούμεθα ἀπὸ κάποιον διαφοροτρόπως νὰ χαιρόμεθᾳ, οὐχὶ δὲ ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ διότι μας δίνετε ὡς εὐκαιρία νὰ τὸν συγχωρέσουμε καὶ ἔτσι νὰ λάβουμε καὶ ἐμεῖς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Ἕνας ἀδελφὸς ἠρώτησε κάποτε τὸν Ἀββᾶν Ποιμένα· «Δὲν μοῦ λέγεις, Γέροντα, πὼς θὰ ἠμπορέσω νὰ γίνω τέλειος Μοναχός;» Εἰς ἀπάντησιν ὁ Γέρων τοῦ εἶπεν· Ἐὰν θέλεις νὰ ἀπολαύσῃς ἐσωτερικὴν γαλήνην καὶ ἀνάπαυσιν καὶ ἐδῶ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν, εἰς κάθε περίπτωσιν νὰ λέγῃς μὲ ταπείνωσιν, ποῖος εἶμαι ἐγώ, καὶ νὰ μὴν κατακρίνῃς κανένα.
Ὁ Ἀββᾶς Παφνούτιος ἀνέφερε τὸ ἑξῆς περιστατικόν. Κάποτε - λέγει - ἐνῷ ἐβάδιζα, ἔχασα τὸν δρόμον καὶ περιεπλανήθην, εὑρεθεὶς πλησίον ἑνὸς χωρίου. Ἔξαφνα συνήντησα δυὸ ἄτομα, ἕναν ἄνδρα καὶ μίαν γυναῖκα, νὰ εὑρίσκονται μεταξύ των εἰς στάσιν ἀπρεπῆ. Ἀμέσως τότε ἤρχισα νὰ προσεύχωμαι διὰ τὰς ἁμαρτίας μου, διὰ νὰ μὴν μοῦ μείνῃ εὐκαιρία νὰ κατακρίνω καὶ τοιουτοτρόπως ἀπεμακρύνθην. Καθ᾿ ὁδὸν ἐνεφανίσθην ἐνώπιόν μου Ἄγγελος μὲ μίαν ρομφαῖαν εἰς τὴν χεῖρα καὶ μοῦ λέγει. «Παφνούτιε, ὅλοι οἱ κατακρίνοντες τοὺς ἀδελφούς των, μὲ αὐτὴν τὴν ρομφαῖαν (τὸ σπαθί) φονεύονται. Σὺ ὅμως, ἐπειδὴ δὲν κατέκρινες, ἀλλ᾿ ἐταπεινώθης ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, ὡς νὰ ἤσουν σύ, ποὺ ἔπραξες τὴν ἁμαρτίαν, διὰ τοῦτο τὸ ὄνομά σου ἀνεγράφη εἰς τὸ βιβλίον τῆς Ζωῆς.»
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀσκητικοὺς πατέρας εἶπε τὸ ἑξῆς· «Δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸν γένος καλύτερον ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, οὔτε μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν τάξις καλυτέρα ἀπὸ τοὺς Μοναχούς. Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα βλάπτουν καὶ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς Μοναχοὺς περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλο, εἶναι ἡ μεταξύ τους μνησικακία καὶ ἡ κατάκρισις, τὰ ὁποῖα ἐφ᾿ ὅσον δυνηθῇ κανεὶς καὶ ἀπομακρύνῃ ἀπὸ τὴν καρδίαν του, θὰ ζήση πραγματικῶς ἀγγελικὸν βίον ἐπάνω εἰς τὴν γῆν.
Ἕνας Ἀσκητὴς διηγεῖτο, ὅτι ἐπὶ εἴκοσιν ἔτη ἐπέμεινε ἀγωνιζόμενος δι᾿ ἕνα μόνον λογισμὸν καὶ παρακαλῶν τὸν Θεὸν νὰ τοῦ δώσῃ τὴν δύναμιν νὰ θεωρῇ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὡς ἕνα, χωρὶς διακρίσεις.

Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

῾Η ῾Αγία Κασσιανή ἡ ὑμνογράφος - Saint Kassiani the Hymnographer

Monday, March 29, 2010


Η Αγία Κασσιανή γεννήθηκε γύρο στα 805 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη από ευγενείς γονείς. Είναι πολύ πιθανό η οικογένειά της να προερχόταν από το μικρό νησί της Κάσου, εξ ου και το όνομά της. Ήταν μοναχοκόρη και ξεχώριζε για την σπάνια ευφυΐα της αλλά και για την εξαιρετική ομορφιά της.
Όταν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος ήθελε να νυμφευθεί, οργάνωσε δεξίωση στη μεγαλοπρεπή αίθουσα των ανακτόρων, που λεγόταν «τρίκλινο του μαργαρίτου». Στη δεξίωση προσκλήθηκαν οι δώδεκα ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αριστοκρατίας της Πόλης. Ο αυτοκράτωρ έπρεπε να διαλέξει τη μέλλουσα βασίλισσα προσφέροντάς της ένα χρυσό μήλο. Ο Θεόφιλος εντυπωσιάθηκε αμέσως από την ομορφιά της Κασσιανής και την πλησίασε. Ήθελε να δοκιμάσει όμως και το πνεύμα της, γι' αυτό πριν της δώσει το μήλο αστειευόμενος της είπε: «Από τη γυναίκα βάβαια πηγάζουν όλα τα κακά», εννοώντας το παράπτωμα της Εύας. Η Κασσιανή του απάντησε «αλλά κι' από τη γυναίκα πηγάζουν όλα τα καλά» εννοώντας την Παναγία. Ο Θεόφιλος δυσαρεστήθηκε από την αναπάντεχη και εύστοχη απάντηση, φοβήθηκε μάλιστα μήπως είναι ανώτερή του στην ευφυΐα, πράγμα που δεν ήθελε και την προσπέρασε δίνονας το χρυσό μήλο στη σεμνή Θεοδώρα.
Μετά από αυτό, η Κασσιανή θέλησε ν΄αποσυρθεί από την κοσμική ζωή και να αφιερώσει τη ζωή της στο Νυμφίο Χριστό. Δύο φορές συνελήφθηκε και μαστιγώθηκε, γιατί τιμούσε και προσκυνούσε τις εικόνες. Μετά δεκατρία χρόνια ο εικονομάχος Θεόφιλος πέθανε κι η αυτοκράτειρα Θεοδώρα αποκατέστησε την Ορθοδοξία. Τότε κι η Κασσιανή ίδρυσε δικό της μοναστήρι στο Ξερόλοφο, στο λόφο του Εβδόμου της πρωτεύουσας, που ονομάστηκε «τα Κασσίας». Εκεί ανέλαβε την ηγουμενία με τις προτροπές και την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου. Αλληλογραφούσαν και αλληλοβοηθούνταν κατά τα χρόνια της εικονομαχίας αλλά και στη συνέχεια. Από τη σχέση τους αυτή σώζονται τρεις επιστολές του Αγίου Θεοδώρου προς Κασσίαν κανδιδάτισσαν.
Η Κασσιανή έγινε γνωστή κι σεβαστή από τις αγαθοεργίες και τις ελεημοσύνες της, αλλά κυρίως για το ποιητικό της έργο. Στη μονή της περιέθαλπε φτωχές γυναίκες, μα συνάμα αποσυρόταν μελετώντας και γράφοντας. Κατέλιπε στην Εκκλησία μας πλήθος ύμνων, θησαυρούς θεολογίας και λογοτεχνίας, που μέχρι σήμερα ψάλλονται στις ακολουθίες της Εκκλησίας. Ο πιο γνωστός της ύμνος είναι ο επώνυμος Ύμνος της Κασσιανής , ο οποίος ψάλλεται κατά την εσπέρα Μεγάλης Τρίτης. Έγραψε επίσης γνωμικά περί φιλίας και άλλα, που χαρακτηρίζονται από τη σοφία του βίου και τη χάρη του λόγου της. Το ποιητικό της έργο την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων υμνογράφων της Εκκλησίας. Κοιμήθηκε ειρηνικά στη μονή της.

Η μνήμη της Αγίας Κασσιανής εορτάζεται στις 7 Σεπτεμβρίου.

Από το βιβλίο «Για την αγάπη του Χριστού» του Χαράλαμπου Επαμεινώνδα
Διαδίκτυο:http://noctoc-noctoc.blogspot.com

᾿Από ἀνοιχτή ἐπιστολή τοῦ πρώην ῾Υφυπουργοῦ ᾿Εξωτερικῶν Γ. Καψῆ (ΠΑΣΟΚ) πρός τόν ᾿Αναπληρωτή ῾Υπουργό ᾿Εξωτερικών Δ. Δρούτσα.



"Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σοφότερο επειδή μια 8ετία χειρίστηκα . τα ελληνοτουρκικά. Θέλω να σας πω σε ποιες περιπτώσεις ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου θα με απέλυε αστραπιαία και θα με παρέπεμπε σε εξεταστική επιτροπή για τα περαιτέρω. Και θα υπήρχαν περαιτέρω."

"Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου θα με απέλυε, αν τολμούσα:

α) Ν'αρχίσω οποιουδήποτε είδους συνομιλίες υπό τη δαμόκλειο σπάθη του casus belli - και χωρίς να αρθεί προηγουμένως-, ευτελίζοντας τη χώρα μου και υποβιβάζοντάς την στην τάξη του Χατζηαβάτη.

β) Να τείνω οποιαδήποτε χείρα βοηθείας (πχ. υποστήριξη στην ΕΕ), πριν δοθούν πληροφορίες, εξηγήσεις, έστω μία συγνώμη για την εν ψυχρώ εκτέλεση 1.450 Ελλήνων αιχμαλώτων στην Κύπρο.

γ) Να αρχίσω συνομιλίες για εμπορικές ή άλλες συμφωνίες "καλής θέλησης" πριν η άλλη πλευρά δεχτεί την άρση των συνεπειών της μυστικής πράξης 66 και την αποζημίωση των θυμάτων, όπως είχαμε συμφωνήσει με το μακαρίτη τον Οζάλ." [...]

"Είναι γνωστό ότι έχετε συμβάλει αποφασιστικά στην κατάρτιση του σχεδίου Ανάν, το οποίο αποδοκίμασαν οι λαοί της Κύπρου και της Ελλάδας. Η προσωπική μου γνώμη είναι για ότι για να υποστηρίξει κανείς ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να εμπίπτει σε μία από τις εξής κατηγορίες:

α) Να μην το έχει διαβάσει.

β) Να το έχει διαβάσει αλλά να μην το κατάλαβε.

γ) Να το υποστήριξε εν διατεταγμένη υπηρεσία."

ΠΗΓΗ: Περιοδικό Επίκαιρα, 18.03.2010

Διαδίκτυο:infognomonpolitics.blogspot.com

Διώκεται καί ὁ πατριωτισμός;

Σχόλιο:Δημοσιεύουμε τήν παρακάτω εἴδηση, χωρίς νά συμφωνοῦμε, βέβαια, μέ τήν ποινικοποποίηση τοῦ πατριωτισμοῦ. ᾿Εντάξει, λίγη ὑπερβολή ὑπάρχει. ῞Οταν,  ὅμως,  τήν πατρίδα μας κάποιοι την ἐξεφτιλίζουν, εἶναι σάν νά σοῦ βρίζουν τήν μάννα σου, γιατί καί ἡ πατρίδα μας μάννα μας εἶναι. Καί γιά νά θυμηθοῦμε τήν ἱστορία, αὐτούς τούς ἀναρχικούς πού κατεβάζουν τήν ἑλληνική σημαία καί τήν καῖνε, γιατί τούς ἔχουμε στό ἀπυρόβλητο;


Σε διαθεσιμότητα αξιωματικός του Λιμενικού για τα ρατσιστικά συνθήματα της παρέλασης


Σε διαθεσιμότητα τέθηκε ο επικεφαλής αξιωματικός της διμοιρίας της Μονάδας Υποβρύχιων Αποστολών του Λιμενικού Σώματος καθώς μέλη της κατά τη διάρκεια της παρέλασης για την επέτειο της 25ης Μαρτίου φώναξαν ρατσιστικά συνθήματα, όπως φαίνεται σε βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Παράλληλα διατάχθηκε η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης για να διαπιστωθεί ποιοι και γιατί φώναξαν τα συνθήματα.

Επίσης ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης τόνισε ότι «τέτοιες συμπεριφορές δεν αρμόζουν σε κανέναν ένστολο που έχει ορκιστεί στο Σύνταγμα και στους νόμους του κράτους» και πρόσθεσε πως «κανείς ανεγκέφαλος δεν έχει το δικαίωμα να αμαυρώνει την υπηρεσία του και τον εορτασμό μιας ιστορικής ημέρας μνήμης με ρατσιστικά συνθήματα μίσους και ξενοφοβίας» δείχνοντας παράλληλα την πόρτα της εξόδου σε όσους ενεπλάκησαν στο περιστατικό λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αυτοί οι κύριοι δεν έχουν θέση στο Λιμενικό Σώμα».

Ο κ. Χρυσοχοϊδης επεσήμανε ότι προφανώς και εγείρονται σημαντικά ερωτήματα «για το επίπεδο της εκπαίδευσης, για τα επικίνδυνα στερεότυπα που εκκολάπτονται ή ενθαρρύνονται σε κάθε Σώμα που είναι επιφορτισμένο με την ασφάλεια της χώρας». Και κατέληξε λέγοντας πως: «Είναι ανάγκη όμως να διαχωριστεί η επιχειρησιακή ετοιμότητα από την ακρότητα, το μίσος και το ρατσισμό σε κάθε έκφρασή τους»

π. Γεώργιος Μεταλληνός - Ἡ ὑμνογραφία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας


Ἄρθρο στὴν ἐφημερίδα Παρὸν τῆς Κυριακῆς, 12-04-2009


Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀνακεφαλαιώνει ὅλη τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία. τὴν δημιουργίᾳ, τὴν πτώση, τὴν ἐν Χριστῷ ἀνάπλαση καὶ ἀναδημιουργία. Ὁ Χριστός, ὁ σταυρωμένος καὶ ἀναστὰς Κύριος της Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἱστορίας, προβάλλεται μέσα ἀπὸ τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες, ὡς Αὐτὸς ποὺ δίνει λύση στὴ διαχρονικὴ τραγῳδία τοῦ ἀνθρώπου καὶ νοηματοδοτεῖ τὴν Ἱστορία.
Ὑπάρχει δὲ συνοχὴ καὶ συνέχεια στὰ ἀναγιγνωσκόμενα, ἀδόμενα καὶ τελούμενα στὴ Λατρεία, ποὺ ἀποδυναμώνεται ὅμως μὲ τὴν ἀποσπασματικότητα τῆς μετοχῆς, σ᾿ ἀντίθεση μὲ τὴν μοναστικὴ λειτουργικὴ πράξη. Ἡ καταφυγὴ τῶν φιλακολούθων στὰ μοναστήρια αὐτὲς τὶς μέρες, καὶ μάλιστα τὰ ἁγιορείτικα, αὐτὸ τὸ νόημα ἔχει: τὴν δυνατότητᾳ βιώσεως ὅλου του φάσματος τῆς προσφερόμενης, ἀπὸ τὴν λατρείᾳ, ἀνακεφαλαιώσεως τῆς σωτηρίας ἀνθρώπου καὶ κόσμου.
Ἡ παροντοποίηση τῶν συνδεομένων μὲ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ ἱστορικῶν σωτηριωδῶν γεγονότων πραγματοποιεῖται μὲ τὰ δρώμενα (λιτάνευση τῆς εἰκόνας τοῦ Νυμφίου, τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Ἐπιταφίου, Ἀποκαθήλωση), ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ βασικότερο μέσον της ἐκκλησιαστικῆς μας λατρείας, τὸν λόγο τοῦ ὕμνου καὶ τὸ μουσικὸ ἔνδυμά του, τὸν ὑπέροχο αὐτὸ διφυῆ φορέα καὶ ἐκφραστὴ τῆς ὀρθόδοξης πίστης. 
Ὁ λειτουργικὸς ὕμνος συνιστᾷ τὴν καρδιὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς λατρείας, διότι οἱ δυνατότητες ποὺ προσφέρει ὁ ποιητικὸς λόγος καθιστοῦν τὴν ὑμνογραφία τὸ προσφορότερο μέσο γιὰ τὴν μυσταγωγία τοῦ σώματος-συνάξεως. 
Ὁ ὕμνος μεταβάλλει τὴν λατρεία σὲ ἀσίγαστο στόμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, ποὺ δίνει καθημερινὰ τὴν μαρτυρία καὶ ὁμολογία τῆς πίστεώς της, τῆς ἐμπειρίας τῆς σωτηρίας της. Ποιητικὸς ὅμως λόγος καὶ μελῳδία συνάπτονται στὸν ὀρθόδοξο λειτουργικὸ ὕμνο ἐμπροϋπόθετα, ἀφοῦ ἡ ἐκκλησιαστικὴ Τέχνη στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ὑπάρχει ποτὲ αὐτόνομα καὶ αὐθυπόστατα, ἀλλὰ λειτουργικὰ καὶ διακονικά, προσφέροντας μέσα γιὰ τὴν προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας. Ἡ Τέχνη τῆς Ὀρθοδοξίας κινεῖται στὸ μεταίχμιο κτιστοῦ καὶ ἀκτίστου, γεφυρώνοντας χαρισματικὰ τὴν ἀπόστασή τους ὡς ἱστορικὴ σάρκα τῆς θεανθρώπινης πραγματικότητας τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι ὁ Ὕμνος, ὡς λόγος πατερικός, γίνεται ποιμαντικὸ μέσο γιὰ τὴν οἰκοδομὴ τῶν πιστῶν. Προσφέρει τὴν θεογνωσίᾳ καὶ θεολογία τῆς καθαρμένης καὶ φωτισμένης ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα καρδιᾶς τῶν Ἁγίων, ποὺ θεολογώντας ποιητικά, βλάπτουν τὸν κάλαμο στὰ νάματα τῆς πίστεώς τους καὶ στὰ δάκρυα τῆς μετανοίας τους. Μεγάλοι Πατέρες καὶ Μητέρες μᾶς εἶναι ποιητὲς καὶ μελῳδοὶ τῶν ὕμνων τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Σωφρόνιος Ἱεροσολύμων, Κοσμᾶς Μαϊουμᾶ, Μᾶρκος Ὑδροῦντος, Ἀνδρέας Κρήτης, Κασσιανὴ ἢ Κασσία εἶναι τὰ γνωστότερα ὀνόματα, ποὺ μετασκευάζουν σὲ «τραγούδι» τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ «Θεο-λογία» τὴν πνευματικὴ-καρδιακὴ ἐμπειρία τους.
Ἂν ὅμως ὁ ὑμνογραφικὸς λόγος εἶναι φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μουσικὴ (μελῳδία) εἶναι τὸ κατάλληλο ἔνδυμά της. Ὑπάρχει γιὰ τὸν λόγο, «τῶν ρημάτων τὴν δύναμιν» καὶ ὄχι ὡς αὐθυπόστατο καλλιτεχνικὸ μέσο. Στόχος της δὲν εἶναι ἡ τέρψη ἢ ἡ συναισθηματικὴ διέγερση ἀλλὰ ἡ ὑποβοήθηση τοῦ λόγου γιὰ νὰ διεισδύσει στὰ βάθη τῆς ὕπαρξης, δημιουργώντας διάθεση προσευχητική, κατάνυξη καὶ αὐτομεμψία. Δὲν εἶναι μουσικὴ ἀκροάματος («οὐκ ἔστι θέατρον ἡ Ἐκκλησία, ἵνα πρὸς τέρψιν ἀκούωμεν», παρατηρεῖ ὁ Ἱ. Χρυσόστομος), ἀλλὰ λειτουργική. Διακονεῖ τὸ μυστήριο τοῦ ἔνσαρκου Λόγου, ἐπενδύοντας τὸν θεολογικὸ λόγο, γιὰ νὰ μπορεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα νὰ «πλέκει» εἰς τὸν Θεῖον Λόγο-Χριστὸ «ἐκ λόγων μελῳδίαν». Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν βρῆκαν στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, ὡς Ὀρθοδοξίας, ποτὲ θέση τὰ μουσικὰ ὄργανα. Στὴν Ἐκκλησία, «ὄργανον» γλυκύφθογγο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται ὁ πιστὸς («Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ψαλτήριον γενόμενος», κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιον), μὲ τὴν καθαρὴ ἀπὸ πάθη καρδιά του. 
Χωρὶς τὴν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, ἄλλωστε, δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει κανεὶς τὰ γεγονότα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τοῦ Πάσχα. Προχωρώντας γιὰ τὴν «τελετὴ» τῆς Ἀναστάσεως, τὴν νύχτᾳ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, θὰ ψάλουμε. «...καὶ ἡμᾶς τοὺς εὐσεβεῖς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδία Σὲ δοξάζειν». Εἶναι ἡ «καλὴ καρδιά», γιὰ τὴν ὁποία εὔχεται ὁ λαός μας στὰ πανηγύρια καὶ στὶς χαρές του, ὑψώνοντας τὸ κρασοπότηρο. Γιατί, χωρὶς «καλὴ καρδιὰ» δὲν ὑπάρχει δυνατότητα κοινωνίας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας καὶ χωρὶς «καθαρὰν καρδίαν» χάνεται ἡ δυνατότητα μετοχῆς στὴν Ἄκτιστη Θεία Χάρη.
Αὐτὲς εἶναι οἱ ἐκκλησιολογικὲς καὶ θεολογικὲς ἀρχές, ποὺ διέπουν τὸν ὑμνογραφικὸ λόγο (καὶ) τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τὴν μουσικὴ-μελῳδία του, καθιερωμένες ἀπὸ τὴν ἁγιοπνευματικὴ συνείδηση, ταυτιζόμενη μὲ τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς - ὅλοι μας δηλαδὴ- μετέχει μὲ κατάνυξη καὶ συμψάλλει τὰ βασικὰ τροπάρια («Ἰδοὺ Ὁ Νυμφίος ἔρχεται ...», «Τὸν νυμφῶνά Σου βλέπω...», τὰ «Ἐγκώμια» τοῦ Ἐπιταφίου κ.ἄ.π.). Ἀπὸ τὴν στιγμή, ποὺ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα χάνει τὴν δυνατότητᾳ παρακολούθησης τοῦ ὑμνογραφικοῦ λόγου καὶ τῆς συμψαλμῳδίας, ἐλέγχεται ἡ (ἐνίοτε μὴ θεολογοῦσα) ψαλτικὴ τέχνη, ποὺ ἀποβαίνει περισσότερο «τέχνη» καὶ λιγότερο διακονικὸ ἔνδυμα τοῦ λόγου. Τότε σκοπὸς γίνεται τὸ ἀκρόαμα καὶ ὄχι ἡ κατανυκτικὴ συμμετοχή. Ἔτσι, ὅμως, «δυτικοποιεῖται» ἡ ἐκκλησιαστικὴ Τέχνη καὶ ἐκκοσμικεύεται ἡ Λατρεία.

Μάθε παππού μου ίντερνετ!





Κάθονται και οι δύο μπροστά από ένα λάπτοπ που είναι συνδεδεμένο στο Ίντερνετ. Ο ένας είναι 81 ετών, ο άλλος 13. Αυτός που έχει το ποντίκι στα χέρια του και σερφάρει είναι ο 81χρονος κ. Νίκος Νικολαράς. Ο 13χρονος μαθητής της Α΄ Γυμνασίου τον καθοδηγεί. Ο παππούς ακολουθεί πιστά τις οδηγίες και απολαμβάνει τη διαδικτυακή περιήγηση.

Αυτή η πλήρης αντιστροφή των ρόλων, δηλαδή το παιδί να διδάσκει τον μεγάλο, έγινε πριν από λίγες ημέρες στην ημερίδα που διοργάνωσε το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ) με τίτλο «Η τρίτη ηλικία on-line», στον πολυχώρο «Απόλλων» της Νομαρχίας Πειραιά. Θα μπορούσε όμως να έχει τίτλο «Μάθε παππού μου Ίντερνετ», διότι ουσιαστικά αυτό έγινε: οι υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου έβαλαν δέκα μαθητές της Α΄ Γυμνασίου από το ιδιωτικό «Πρότυπο Αθηνών» πλάι σε δέκα ηλικιωμένους από το ΚΑΠΗ Ελληνικού. Και οι μικροί ατσίδες του Ίντερνετ με όρεξη και διάθεση μετέφεραν τις τεχνολογικές τους γνώσεις στους παππούδες και τις γιαγιάδες του ΚΑΠΗ.

Αναφερόμενος στην τεχνολογική «συνύπαρξη» μαθητών και ηλικιωμένων, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου, καθηγητής κ. Μιχάλης Μεϊμάρης, είπε στα «ΝΕΑ» ότι τα παιδιά μπορούν να αποτελέσουν τις γέφυρες έτσι ώστε οι μεγάλοι να κατανοήσουν και να χρησιμοποιήσουν τους υπολογιστές και το Διαδίκτυο. Αυτός άλλωστε ήταν και στόχος της ημερίδας. Πρόσθεσε δε πως αρκετοί από τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας επιθυμούν να επικοινωνούν όπως οι μικροί, μέσω Facebook.

Πηγή: άρθρο - "Τα Νέα" (26.03.2010).

Διαδίκτυο:http://makinganoteof.blogspot.com

Συγκίνησε τό πανελλήνιο ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος ῾Ιερώνυμος

Συγκίνησε το πανελλήνιο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με την συνομιλία που είχε με τον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη στην εκπομπή του MEGA «Πρωταγωνιστές», το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων.
Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», δημοσιεύει για όσους δεν την παρακολούθησαν τα σημεία που αφορούν την φορολόγηση της Εκκλησίας, αλλά και για άγνωστες στιγμές από την προσωπική του ζωή.
«Πληρώνομαι από το κράτος με το ποσό των 2.300 ευρώ το μήνα. Δεν μου φθάνουν ασφαλώς αλλά προσπαθώ να κάνω αυτό που μου έλεγε η γιαγιά μου, στη ζωή να απλώνω τα πόδια μου μέχρι εκεί που μπορώ», αύτη ήταν η απάντηση που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος όταν ρωτήθηκε από το Δημοσιογράφο κ. Θεοδωράκη με πόσα λεφτά ζει ένας Αρχιεπίσκοπος.
Ερωτηθείς, ο Μακαριώτατος γιατί δεν ζει στην Αρχιεπισκοπική κατοικία του Ψυχικού, τόνισε: «Δεν το κάνω από περιφρόνηση, δεν με εκφράζει αυτός ο τρόπος ζωής. Μου αρέσει κάτι να είναι πιο συγκεντρωμένο, πιο μαζεμένο, πιο ζεστό, να είναι κοντά στο χώρο που εργάζομαι και κυρίως να αισθάνομαι αυτό που λέμε εμείς στο ξεκίνημα μας, την μοναχική ζωή».
Ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε και στην ερώτηση του κ. Θεοδωράκη, αν η Εκκλησία έχει λεφτά, τονίζοντας ότι «Λέγονται παραμύθια και παρεξηγήσεις. Προχθές άκουσα μια εκπομπή, που είπε ότι έχουμε αποθεματικό 25 δισεκατομμύρια. Θα ήθελα να παρακαλέσω αυτόν τον άνθρωπο να έρθει να μου πει, που είναι να πάω να τα βρω και εγώ να τα μετρήσω!»
«Το θέμα είναι ότι δημιουργούνται τραγικές καταστάσεις, εξάπτουν τη φαντασία του λαού, τις απαιτήσεις των ανθρώπων. Πρώτα απ΄ όλα όταν λέμε Εκκλησία δεν εννοούμε μόνο αυτόν τον οργανισμό, είναι τα περίπου 8 με 10 χιλιάδες νομικά πρόσωπα τα οποία είναι κάτω από την σκέπη της Εκκλησίας, και κάθε ένα νομικό πρόσωπο διαχειρίζεται τα ποσά που είναι στα χέρια και στη δικαιοδοσία του», συνέχισε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Εν συνεχεία αναφερόμενος στην περιουσία τόνισε: «Επομένως είναι μια φούσκα όλο αυτό το πράγμα που λέμε, όλη αυτή η Εκκλησία έχει τόσο μεγάλη περιουσία; Θα σας πω τι έχουμε: Από τα 100% της περιουσίας, έχει φύγει το 96%, επομένως σήμερα μιλάμε μόνο για το 4%. Το οποίο αν αξιοποιηθεί σωστά, μπορεί να λύσει και προβλήματα της Εκκλησίας, διότι έχει και η Εκκλησία πολλά προβλήματα, αλλά ακόμα και την ανακούφιση του λαού μας».
«Η πρόταση μου, που έκανα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και δεν βρήκα αντίδραση ήταν: Όλα αυτά τα κτήματα που τα λένε φιλέτα αξίας είναι δεσμευμένα, τώρα το γιατί είναι δεσμευμένα θέλει μια μεγάλη συζήτηση. Το μεγαλύτερο «φιλέτο» αυτή τη στιγμή και το επίμαχο είναι η οδός Δεινοκράτους, είναι το οικόπεδο των 11 στρεμμάτων. Σήμερα λοιπόν έρχεται η Πολιτεία και λέει, ότι αυτό δεν είναι δικό σας θα το αξιοποιήσουμε, θα το κηρύξουμε διατηρητέο, διάφορες προφάσεις. Όμως μέσα σ΄ αυτές τις σχέσεις που έχουμε με την Πολιτεία, που θέλω να πιστεύω αρμονικές, αλλά σ΄ αυτή τη κατάσταση που βρίσκεται ο λαός μας (απολύσεις, φτώχια) σκεφτείτε να βγούμε σε μια διαμάχη Εκκλησία και Πολιτεία. Αυτά είναι φαιδρά πράγματα.», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μακαριώτατος.
Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος κ. Σταύρος Θεοδωράκης, ρώτησε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ότι αν και δεν είμαι ειδικός ακούω κάτι που μου φαίνεται ενδιαφέρον. Μου λέτε περιουσία υπάρχει, αν την δώσουμε στο Κράτος θα πάει στην μαύρη τρύπα. Μπορείτε να μου δώσετε μερικά παραδείγματα όμως αξιοποίησης, της περιουσίας από την πλευρά της Εκκλησίας;
«Βεβαίως θα χαθεί! Αν πάρετε και δείτε τι έχει χτιστεί στο κέντρο της Αθήνας, αυτά που λέμε ιδρύματα αυτά είναι όλα της Εκκλησίας. Ο Ευαγγελισμός, το Αρεταίειο, το Αλεξάνδρας, η Ακαδημία, το Πολυτεχνείο, το Πανεπιστήμιο. Όλα αυτά, δείτε πάνω στη Μεσογείων που είναι η σχολή χωροφυλακής, δείτε το κτίριο είναι το πρώτο σχολείο της Εκκλησίας».
Επίσης, τόνισε: «Να δώσει η Εκκλησία, η Εκκλησία τα έχει για τον λαό. Αλλά για δείτε δίνει στους αναπήρους από τον πόλεμο, δείτε στο Κολωνάκι οδός αναπήρων πολέμου. Ερωτώ ποιος ανάπηρος μένει εκεί πέρα; Να δείτε το κατάντημα της Εκκλησιαστικής περιουσίας, είναι να κλαίει κάνεις! Η πρέπει να φύγουμε από την τακτική πουλάμε για να ζήσουμε, η πρέπει να φύγουμε από την τακτική έχουμε μικρά διαμερίσματα νοικιασμένα σε φτωχούς ανθρώπους. Αλλά σας αναφέρω, υπάρχουν τρόποι αξιοποιήσεως αλλά πρέπει να βρούμε ένα καινούργιο μοντέλο και οι οικονομολόγοι θα μας το υποδείξουν».
Σε ερώτηση εάν τα πηγαίνει καλά με τον Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε: «Κοιτάξτε, εγώ με τον κ. Παπανδρέου είχαμε συνεργαστεί όταν ήταν Υπουργός Παιδείας και εγώ ήμουνα σύμβουλος από την πλευρά της Εκκλησίας στα θέματα τα εκκλησιαστικά. Είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία, αυτό όμως δεν λέει τίποτα! Έγινε πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου του ζήτησα να βρεθούμε, κουβεντιάσαμε και συμφωνήσαμε σε πολλά πράγματα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει τίποτα άλλο που προσπαθούν πολλοί να δώσουν διαστάσεις».
«Μακάρι αυτά που συζητήσαμε και σ΄ αυτά που καταλήξαμε, να προχωρήσουμε και να μην υπάρξουν οι καλοθελητές. Είτε από την πλευρά της Πολιτείας, είτε από την πλευρά της Εκκλησίας, αυτή την συμφωνία και αυτή την προσπάθεια να την υπονομεύσουνε», συνέχισε ο Μακαριώτατος.
Ερωτηθείς αν είναι αντίθετος με την φορολόγηση της Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος τόνισε: «Δεν είμαι αντίθετος, αλλά θέλω ισονομία, θέλω δικαιοσύνη! Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα του νέου φορολογικού σχεδίου, εμείς σαν φυσικά πρόσωπα δεν θέλουμε καμία διάκριση, όπως όλοι οι Έλληνες. Τα φυσικά πρόσωπα της Εκκλησίας, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν όπως όλα τα νομικά πρόσωπα της χώρας».
«Το σύστημα το οποίο εγώ προτείνω, είναι να είναι ο λογισμικός προσδιορισμός, προσδιορισμός του αποτελέσματος! Που σημαίνει: Τι εισέπραξε η Μονή σήμερα; Τόσα! Τι εξόδεψε; Τόσα! Ποιο είναι το υπόλοιπο; Τόσο! Ε, πάνω σ΄ αυτό να μπει ο φόρος του Κράτους, το άλλο δεν ξέρω αν είναι νόμιμο, διότι πως θα έρθεις να πεις στο εισόδημα μιας μονής που είναι ένα (α’) ποσό, να πεις σου παίρνω το 20% εκ των προτέρων. Ερωτώ, γίνεται αυτό στα άλλα νομικά πρόσωπα; Γιατί να γίνει για την Εκκλησία; Έπειτα φαίνεται ότι είναι μια προκατάληψη».
Στο άλλο μέρος της εκπομπής ο Μακαριώτατος συγκίνησε τους πάντες, όταν αναφέρθηκε στις άγνωστες προσωπικές του στιγμές.
Ερωτηθείς, εάν υπήρξε στην ζωή του μπασκετμπολίστας τόνισε: «Τώρα με πάτε πάρα πολύ παλιά! Ναι ήμουνα στην Πανεπιστημιακή του Μπάσκετ, αλλά και του Βόλεϊ.»
«Επίσης, υπήρξα δάσκαλος, καθηγητής στη Λεόντειο Σχολή, βοηθός στο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Αρχαιολογίας, Αρχαιολόγος και μετά κληρικός. Είμαι ένας άνθρωπος που μου άρεσε η έρευνα πάρα πολύ, κυρίως η ιστορία και η αρχαιολογία! Όταν όμως ξεκίνησα την εκκλησιαστική μου διακονία στα 28 μου χρόνια, η σκέψη μου ήταν να μην ασχοληθώ με άλλα πράγματα, αλλά να μπορέσω να κάνω την έρευνα την επιστημονική εκεί ήταν το μυαλό μου», συνέχισε ο Αρχιεπίσκοπος.
Ο Μακαριώτατος, στη συνέχεια εξέφρασε την επιθυμία ότι «θα ήθελα όταν τελειώσω, να τελειώσω μέσα σε μια βιβλιοθήκη μεγάλη για να ολοκληρώσω μερικά πράγματα τα οποία έχω αρχίσει και δεν τα έχω τελειώσει. Δεν θα ήθελα να είμαι ένας Αρχιεπίσκοπος που θα τον τραβάνε από τα χέρια και να το ανεβάζουν στο θρόνο για να κάτσει, θα ήθελα κάποια στιγμή όταν θα καταλάβω ότι ήταν να δώσω το έδωσα, ότι δεν μπορώ δηλαδή και εάν ο Θεός βέβαια μου δώσει χρόνο, να αποσυρθώ σε ένα χώρο που έχω και εκεί έχει μια μεγάλη βιβλιοθήκη να τελειώσω αυτό που ξεκίνησα στα 28 και δεν το διεκπεραίωσα».
Κλείνοντας, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια αλλά και στη μητέρα του, όπου μεταξύ άλλων τόνισε: «Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω κληρικός, είχα την μητέρα μου η οποία με βοηθούσε σ΄ αυτό το θέμα. Θυμάμαι την εξής σκηνή. Το Σάββατο το απόγευμα που τελείωνε τις δουλειές τις, έπρεπε να ετοιμάσει το λουτρό να μας πλύνει όλα τα παιδιά και έβαζε στις καρέκλες μας τα ρούχα τα Κυριακάτικα. Το πρωί λοιπόν όταν σηκωνόμασταν έπρεπε να πάμε να ντυθούμε και να πάμε στην Εκκλησία, και μετά ερχότανε και αυτή. Ήτανε μια μητέρα, ενός άλλου κόσμου! Όταν στο τέλος της είπα, ότι εγώ σκέφτομαι να γίνω κληρικός, μου είπε: «Εγώ θα σου πω, εσύ ξέρεις γράμματα εσύ θα πεις τι θα κάνεις.»
«Αν ξαναγύριζα πάλι και θα ξανάρχιζα από την αρχή, θα έμενα εκεί που διάλεξα δηλαδή ένα μεγάλο χώρο που θα έχω τα βιβλία μου, να διαβάζω, να γράφω, να μελετέαω. Δεν θα έμπλεκα με διοικήσεις και με πράγματα που φθείρουνε συνέχεια! Η διοίκηση είναι μεγάλη φθορά, όπου και να είναι κανείς, ψυχική φθορά και καταστροφή οραμάτων», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μακαριώτατος.
Διαβάστηκε : 651 φορές

ΕΙΠΑΝ...


"Πάντως πρέπει να σημειώσετε ότι μας αδικεί όλη αυτή η επιθετικότητα κατά της Εκκλησίας. Εμείς είμαστε εδώ, θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ και να είμαστε γύρω στο λαό μας, να τον βοηθάμε κάθε φορά σε κάθε περίπτωση".

+ Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος