"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Πρέπει νά φοροῦν στόν ῾Ιερό ναό οἱ γυναῖκες παντελόνι; (Γέροντας Παΐσιος)

Λόγοι Α΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Κεφάλαιο 5ο   Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση
«Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν»

- Γέροντα, πώς ν΄ αντιμετωπίσουμε τις γυναίκες που έρχονται στο Μοναστήρι με παντελόνι; Συχνά λένε ότι είναι πιο πρακτικό αλλά και πιο σεμνό από τα κοντά.

- Σήμερα θα φορούν ή κοντά ή παντελόνια! Άντε τώρα! Αφού ξεκάθαρα το λέει η Παλαιά Διαθήκη, και βλέπεις και με τι λεπτομέρειες! «Δεν επιτρέπεται ο άνδρας να φοράη γυναικεία στολή και η γυναίκα ανδρική». Είναι νόμος και είναι και άπρεπο. Άνδρες που φορούν φουστάνια είναι ελάχιστοι, πολύ ελάχιστοι.

- Αυτές όμως που δουλεύουν στα χωράφια, λένε ότι δεν μπορούν να κινηθούν άνετα στην δουλειά, αν δεν φορούν παντελόνι.

- Αυτά είναι δικαιολογίες.

- Γέροντα, και για τα κοριτσάκια λένε οι μητέρες ότι τα φορούν παντελόνι, για να μην κρυώνουν.

- Άλλη λύση δεν υπάρχει; Δεν υπάρχουν κάλτσες μέχρι πάνω; Ε, ας φορέσουν κάλτσες μέχρι πάνω, για να μην κρυώνουν. Άμα θέλει κανείς, για όλα βρίσκει λύσεις.

- Και όταν, Γέροντα, έρχωνται επίσημοι και έχουν μαζί τους και μια που φοράει παντελόνι;



- Να τους κάνετε μια εξήγηση: «Θέλετε να κάνουμε μια οικονομία και να χαλάσουμε μια τάξη και να γίνη μια αταξία στο Μοναστήρι;»

- Μια φορά, Γέροντα, ήρθαν τριάντα καθηγήτριες με παντελόνι και τις αφήσαμε να περάσουν.

- Κακώς, δεν ταιριάζει! Να τις λέγατε: «Μας συγχωρήτε, είναι αρχή του Μοναστηριού να μην επιτρέπουμε να μπαίνη γυναίκα που φοράει παντελόνι». Αυτές θα πάνε και σε άλλα Μοναστήρια και θα πουν: «Στο τάδε Μοναστήρι μας άφησαν να περάσουμε με παντελόνι». Τις οικονομήσατε εσείς, για να μην τις προσβάλετε, και εκείνες θα προσβάλουν μετά εσάς. Βάλτε στην πύλη πινακίδα με το σχετικό χωρίο από την Παλαιά Διαθήκη. Φτιάξτε και πενήντα φούστες και να τις δίνετε με καλό τρόπο σ΄ αυτές που έρχονται με παντελόνι πρώτη φορά και δεν ξέρουν ή σ΄ αυτές που φορούν κοντά.

- Γέροντα, όταν έρθη ένα Λύκειο και όλα τα κορίτσια φορούν παντελόνια;

- Να τους κεράσετε έξω από την πύλη. Αυτό τους προβληματίζει. Ή, αν ειδοποιήσουν ότι θα έρθουν για προσκύνημα, πέστε από το τηλέφωνο: «Σας παρακαλούμε να μη φορούν οι καθηγήτριες και οι μαθήτριες παντελόνι». Έτσι θα καταλάβουν ότι χρειάζεται να σεβασθούν τον χώρο. Εδώ δεν είναι ενορία. Στην ενορία οφείλει ο ιερέας να διαφωτίση τις γυναίκες, για να καταλάβουν γιατί δεν πρέπει να φορούν παντελόνια, και να συμμορφωθούν. Αν καμμιά φορά πάνε στην Εκκλησία του γυναίκες από άλλη ενορία και φορούν παντελόνι, να φροντίση να βολέψη τα πράγματα. Η Εκκλησία είναι μητέρα· δεν είναι μητρυιά.

- Πολλοί όμως, Γέροντα, λένε: «Έτσι που κάνετε, διώχνετε τον κόσμο από την Εκκλησία».

- Μα αφού στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει εντολή από τον Θεό που απαγορεύει οι γυναίκες να φορούν ανδρικά ρούχα κ.λπ., τι άλλο θέλουν; Αλλά σου λένε: «Γιατί να μη φορούν και οι γυναίκες παντελόνια; Γιατί να μην μπουν στις Επιτροπές των Εκκλησιών και άθεοι, αφού Εκκλησία είναι ο λαός;» Έτσι η τύχη της Εκκλησίας θα εξαρτηθή από την απόφαση των αθέων. Θα κάνουν τις Εκκλησίες βιβλιοθήκες, αποθήκες κ.λπ., αφού όλα τα παίρνουν: «Γιατί εκείνο, γιατί το άλλο;» Τι να πης;

Στην Μονή δεν θα πρέπη να ανέχεται κανείς ούτε τους γυμνούς τουρίστες, για να μαζεύη χρήματα να ντύση φτωχούς ανθρώπους, γιατί αυτό είναι και τέχνασμα του πονηρού, για να αποξενώση τον μοναχό από τις ευλογίες του Θεού και να τον κοσμικοποιήση, ενώ η πραγματική ξενιτειά του μοναχού, για τον Χριστό, τον κάνει πλούσιο από αρετές.

- Γέροντα, στο Στόμιο αναγκαζόσασταν να βάζετε πινακίδες για τους τουρίστες;

- Ναι, είχα πινακίδες. Στο Μοναστήρι είχα μια που έγραφε: «καλώς ορίσατε». Πιο κάτω, είκοσι λεπτά από το Μοναστήρι, είχα άλλη που έγραφε: «Οι ασέμνως ενδεδυμένοι προς Αώον» (4) και είχα ένα βέλος που έδειχνε το ποτάμι και μια άλλη που έγραφε: «Οι σεμνώς ενδεδυμένοι προς Ιεράν Μονήν» και είχα ένα βέλος που έδειχνε το Μοναστήρι. Καλά δεν έγραφα;

- Εμείς, Γέροντα, τι να κάνουμε το καλοκαίρι που πολλές γυναίκες έρχονται με εξώπλατα;

- Ε, κάντε κάτι να το ρίχνουν στην πλάτη. Έτσι θα καταλάβουν ότι χρειάζεται σεβασμός σ΄ αυτόν τον χώρο.


4) Κάτω από την Ιερά Μονή Στομίου Κονίτσης περνάει ο Αώος ποταμός.

συνεχίζεται ...

Επόμενο  Μέρος Γ΄ Κεφάλαιο 5ο   Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση.  «Καλλωπισμός: Μουντζούρες στην εικόνα του Θεού»



Ἀνοικτή ἀπάντηση στό κείμενο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης «Παραποίηση τῆς Ἀλήθειας;» -ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Ἐπιθυμῶ σύντομα νά ἀπαντήσω σέ ὅσα περιλαμβάνονται στό κείμενο τῆς Ἱ. Μ. Πρεβέζης μέ τίτλο «Παραποίηση τῆς ἀλήθειας;»
Δέν ὑπῆρχε καθόλου ἡ πρόθεση νά ὑφαρπάσω, ὅπως τονίζε­ται, ἀπό τόν πατέρα τῆς κοπέλας τήν κανονική ἐκκλησιαστική ἄδεια γιά νά λάβω μέρος στό γάμο.  Δέν τό ἔχω κάνει ποτέ.  Προ­τίμησα ἁπλᾶ νά μήν ἐπικοινωνήσω μέ τόν πανοσιολογιώτατο ἅγιο Πρωτοσύγκελλο γιά νά μή μετάσχω στήν ἴσως ἐπίμαχη διαδικασία νά πειθαναγκασθῶ νά δεχθῶ τό ἰδιάζον τυπικό τῶν μεταφράσεων θείας Λειτουργίας καί Ἱερᾶς ἀκολουθίας Ἀρραβῶνος καί Γάμου.  Προτίμησα λοιπόν νά μή μετάσχω καί στά Ἱερά Μυστήρια, τά ὁ­ποῖα τελικά τελέστηκαν μεταγλωττισμένα.
Στό περιοδικό «Θεοδρομία» (ἔτος ΙΑ΄ τεῦχος 4) εἶχε δημο­σιευ­θεῖ μελέτη μου μέ τίτλο «Ἡ ἀνομία τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων καί ἡ διαστροφή τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας», παρέθετα τό κείμενο τῆς θείας λατρείας στό ἀριστερό μέρος τῆς σελίδας καί στό δεξιό τή μετάφραση τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἁγίου Πρεβέζης.  Ἀπό τά ἐπακο­λοθοῦντα σχόλια φαινόταν ἡ τεράστια διαφορά τῆς μεταφράσεως καί ὁ εὐτελισμός τοῦ ἀρίστου λατρευτικοῦ κειμένου.  Αὐτό ἀποτε­λεῖ ἐξύβριση τοῦ Σεβασμιωτάτου;
Ὅταν ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Πρεβέζης στό ὐπ’ ἀρίθ.  112 τεῦχος τοῦ Περιοδικοῦ «Σύναξη» δημοσιεύει ἀπό τή σελίδα 101 καί ἑξῆς κείμενο «Περί μεταφράσεων τῶν Λειτουργικῶν κειμένων, ἀνοι­κτή ἐπιστολή σέ ἀδελφό ἀντιρρησία», δέν εἶναι ἑπόμενο νά ἀκολου­θήσουν κάποιες κριτικές;  Στή σελίδα 101 γράφει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Πρεβέζης:
«Καί σάν ἱερέας, κήρυκας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, προτιμῶ κάθε φορά νά ἐκβαρβαρώνομαι ἐγώ, παρά νά γίνομαι γιά τόν ἀκούοντα ἀλ­λογενής καί βάρβαρος.  Προτιμῶ νά ἀκολουθῶ τόν ἀντίθετο δρόμο ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Δαμασκηνό! 
Ἐκεῖνοι λόγιοι κολοσσοί, γιά ἕνα πεῖσμα, νά δείξουν στούς εἰδωλολάτρες λογίους καί σέ κάποιους νοσηρά ἑλληνολάτρες βυζα­ντινούς, ὅτι ξέρουν καί αὐτοί ἑλληνικά, ἔφτιαξαν τά περίφημα
ἀρχαιοελληνικοῦ τύπου ποιήματα καί ἄσματά τους.  Ποῖος ἀπό τό ἐκκλησιαστικό κοινό μπόρεσε χωρίς λεξικά καί ἰδιαίτερες σπουδές νά καταλάβει ἀπό αὐτά κάτι;  Καί διερωτῶμαι: Ἄν στήν Κωνστα­ντινούπολη, κέντρο πάντοτε παιδείας, ἕνας ἱεραπόστολος πα­τριάρχης (ὁ Μελέτιος Πηγᾶς) μιλοῦσε στό ἐκκλησίασμα τότε πιό ἁπλά (σέ γλώσσα!) ἀπό τόν πιό περιθωριακό λαϊκό ἱεροκήρυκα σήμερα, τί θά πρέπει νά μᾶς προβληματίζει ἐμᾶς σήμερα;  Τί;». 
Σοκαρίστηκα, ὅταν εἶδα νά τοποθετεῖ τόν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Δαμασκηνό κατώτερα ἀπό τόν ἑαυτό του.  Ἄλλωστε τό θέμα τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶναι οἱ μετα­φράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων καί ὄχι ἡ γλῶσσα τοῦ θείου Κη­ρύγματος.  Κανένας ἱεροκήρυκας σήμερα δέν ὁμιλεῖ στήν ἀρχαΐ­ζουσα, οὔτε κἄν στήν καθαρεύουσα, ἀλλά στήν ἁπλῆ κατανοητή, ρέουσα καί εὐκολονόητη δημοτική.
Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι: Εἶναι δυνατόν νά παραμερίζουμε τούς θεόπνευστους Ἁγίους Ὑμνογράφους τῆς θεόπνευστης Ὀρθοδόξου μοναδικῆς λατρείας μας καί νά προκρίνουμε ἀτομικά τά ξύλινα προϊόντα τοῦ φτηνοῦ λειτουργικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ;
3.      Ὅσα ἀναφέρονται στό πρόσωπο τοῦ ὀφθαλμιάτρου ἱερέως π. Χριστοδούλου Χατζηθανάση δέν ἔχω κάτι ἄλλο νά προ­σθέσω ἤ νά ἀφαιρέσω.  Τό ὅτι δέν λειτούργησε, μολονότι προσκε­κλημένος, δέν λέει τίποτα;  Εἶδε προφανῶς τό ὅλο ἐκσυγχρονιστικό κλῖμα καί εὐγενῶς κράτησε ἀποστάσεις.  Ἐπιβεβαίωσα ἐκ νέου ἀπό τόν ἴδιο τήν πληροφορία.  Πρόσθεσε ὁ ἴδιος ὅτι δέν ἔμεινε μέχρι τό τέλος, μή ἀντέχοντας τίς μεταγλωττίσεις.
Ἄλλωστε ἐπί μία εἰκοσαετία περίπου βρισκόταν πολύ κοντά – πνευματικά – στόν ἅγιο Γέροντα Πορφύριο, ὁ ὁποῖος λάτρευε τό Χριστό μας, τή Θεία λατρεία Του καί συνιστοῦσε σέ μορφωμένους καί μή νά διαβάζουν τό κείμενο τῆς Παρακλητικῆς, τοῦ Ψαλτηρίου καί τῶν λοιπῶν λειτουργικῶν βιβλίων, γιά ἄμεση ἐποικοδομητική τους ἐν Χριστῷ πνευματική προκοπή.  Τό ζεῦγος Χατζηθανάση ἐκ νέου ἐπίσης μοῦ πρόσθεσε, ὅτι ὁ γέροντας Πορφύριος εἶχε πάντοτε πολύ κοντά του δόκιμο λεξικό τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, τό ὁποῖο συμβουλευόταν καί συνιστοῦσε στούς νέους νά κάνουν τό ἴδιο.
4.      Γιά τό τρίτο θέμα δέν ἔχω κάτι ἄλλο νά σχολιάσω.  Ἄν πράγματι εἶναι ἀνακριβής ἡ πληροφορία μου, ὀφείλω δημοσίως νά ζητήσω συγγνώμη καί νά ἀποδεχθῶ μετά χαρᾶς τή διαβεβαίωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης, ὅτι ὕμνους δέν μεταφράζουν.
Λυπᾶμαι πολύ πού στεναχωρῶ τό Σεβασμιώτατο Ἅγιο Πρεβέ­ζης καί τούς Ἁγίους ὑπευθύνους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.  Μοῦ εἶναι ἀδιανόητη ὅμως αὐτή ἡ πολεμική κατά τῶν μοναδικῶν θεαν­θρωπίνων Θησαυρῶν τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καί μάλιστα ἐν μέσῳ δεινῆς κρίσεως.
                                 Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ
                    ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις π. Σαράντης Σαράντος
                    ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.
 

Περί καταγωγής των Σκοπιανών: Καμιά φορά η αλήθεια έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις!!! (video)

Πηγή ἀναπαραγωγῆς:http://www.zoiforos.gr/

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΤΗΝΟΥ- τοῦ Θεολόγου κ. Στυλιανοῦ Λαγουροῦ γιά τά τερτίπια τοῦ παπισμοῦ καί τίς ἀπαράδεκτες θέσεις τῶν παπικῶν περί ἀλαθητου τοῦ Πᾶπα!



Κατωτέρω παρατίθεται ἡ Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Διευθυντοῦ τῆς διμηνιαίας τοπικῆς ἐφημερίδος «Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ», κ. Στυλιανοῦ Λαγουροῦ, θεολόγου, ποὺ δημοσιεύεται στὸ τελευταῖο φύλλο της (ἀρ. φύλ. 76 , Μάϊος -Ἰούνιος 2010)  πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Τήνου – Νάξου  Σεβ. κ. Νικόλαον Πρίντεζην, καθ᾽ ὅτι τυγχάνει εὐρυτέρου ἐνδιαφέροντος.

 
 
 
 ῾Ο Πᾶπας χαιρετᾶ τόν κυπριακό λαό μετά τήν ἐπιτυχῆ ἐπίσκεψή του. Μήν τόν χάσουμε.....
 
Πρός τόν Σεβασμιώτατον
Ἐπίσκοπον τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Τήνου-Νάξου
κ. Νικόλαον Πρίντεζην
Χώραν Τήνου
 
Σεβασμιώτατε,
Πιστεύω ὅτι δέν σᾶς διαφεύγει ἡ ἠθελημένη ἀποφυγή ἐκ μέρους τοῦ «ΦΑΡΟΥ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ» σχολιασμοῦ θεμάτων ἀφορώντων στήν Δυτική Ἐκκλησία. Ἄν καί γι᾽ αὐτή τήν τακτική ἔχει ἐγκληθεῖ ὁ «Φ.τ.T.», ὅτι δηλ. ἐνῶ ἐξασκεῖ αὐστηρή κριτική στήν Ὀρθόδοξη πλευρά μεροληπτεῖ ἔναντι τῆς Καθολικῆς, ἀφοῦ καί οἱ δύο κοινότητες συνοικοῦν μέ κοινά προβλήματα, θά συνεχίσει τήν ἴδια τακτική,ὥστε νά ἀποφεύγονται οἱ ἀντιπαραθέσεις.  Αὐτή ὅμως ἡ εὐγενής διακριτικότητα δέν ἀποκλείει κάπου-κάπου νά δέχεσθε καί ἐσεῖς τίς ἀπόψεις μας, ὡς μαρτυρία πίστεως, δεδομένης τῆς τοπικῆς Ὀρθόδοξης «ἀφωνίας», ἀπέναντι στίς ἐκκωφαντικά διαφημιζόμενες δικές σας…
Τήν Τρίτη τοῦ Πάσχα ἄκουσα μέ προσοχή ὅσα ἐλέχθησαν στό Ἵδρυμα Τηνιακοῦ Πολιτισμοῦ τοῦ Ἱ. Ἱδρύματος Εὐαγγελιστρίας, στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου-λευκώματος, «Πάσχα στήν Τῆνο», τοῦ κ. Ἀριστείδη Χαρ. Κοντογιώργη. Ὅλοι οἱ ὁμιλητές προσπάθησαν ἐπικοινωνιακά νά ἐπηρεάσουν καί νά περάσουν τίς δικές τους ἀπόψεις καί ἐπιδιώξεις στό ἀνύποπτο ἀκροατήριο. Ἀρχίζοντας ἀπό τόν συμπαθῆ βουλευτή κ. Ρήγα μέ τά γνωστά τῶν πολιτικῶν μέχρι τόν ἀρχαιολάτρη τῆς θρησκείας τοῦ δωδεκαθέου κ. Δημοσιογράφο, τοῦ ὁποίου δέν διασώζω τό ὄνομα. Ἰδιαίτερα ἡ δική σας ὁμιλία, ἄψογα διατυπωθεῖσα καί εὐφυῶς διαγγελθεῖσα, καταναλώθηκε στήν ἐπίμονη προσπάθεια νά γεφυρώσει τίς θεολογικές σας ἀπόψεις μέ τίς ὀρθόδοξες, ὡσάν αὐτές νά συμπίπτουν.
Σεβασμιώτατε,
Δέν πρέπει νά σᾶς διαφεύγει ἐπίσης, καί τό τονίζουμε αὐτό, ὅτι τιμᾶμε, σεβόμαστε καί ἀγαπᾶμε τούς ρωμαιοκαθολικούς συμπολίτες καί φίλους μας. Συνεργαζόμαστε ἐπαγγελματικά ἤ φιλικά καί ἐκτιμᾶμε τό ἦθος καί τήν ἀπρόσκοπτη συνεργασία τους «ἐν ἀφελότητι καρδίας». Συνεπῶς ἡ «ἀγάπη», τήν ὁποία ἐπικαλεῖσθε συνεχῶς, προφορικῶς καί γραπτῶς, ἐπί τῆς οὐσίας ὑπάρχει, ἀλλά ποτέ δέν εἶναι δυνατόν αὐτή μόνη της νά ὑποκαταστήσει καί τόν ἰσοδύναμο πυλῶνα τῆς «ἀληθείας», γεφυρώνοντας ἀπατηλά τίς οὐσιώδεις θεολογικές διαφορές Ἀνατολῆς καί Δύσεως. «Ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ», τονίζει ὁ Eὐαγ. Ἰωάννης. Ἡ ἀγάπη καί ἡ τιμή ὑπάρχουν, ἀλλά ποτέ αὐτές δέν συμβιβάζουν τά ἀσυμβίβαστα στά θέματα πίστεως, βιώσεως καί παραδόσεως.
Δέν θά ἀναφερθῶ σέ θεολογικές δογματικές διαφορές τῶν «δύο» Ἐκκλησιῶν, πού καθιστοῦν ἀδύνατη τήν ἑνότητα, ὅπως τήν ὑπονοεῖτε, παρά τούς ἄκαρπους πολυετεῖς «διαλόγους», γιατί ἐλάχιστοι ἀπό τούς ἀναγνῶστες θά καταλάβουν. Περιορίζομαι ὅμως νά σᾶς ἐρωτήσω: δέχεσθε αὐτό τό προσβλητικό καί ὑποτιμητικό πού εἶπε πρό δύο ἐτῶν ὁ «ἀλάθητος» πάπας Βενέδικτος ιϛ΄, ὅτι ἡ «ἀδελφή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐλλειμματική περί τήν πίστη, ἀφοῦ δέν ἀναγνωρίζει τό πρωτεῖο του»; Ἀφοῦ λοιπόν οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε «ἐλλειμματικοί περί τήν πίστιν», γιατί θέλετε τόσο ἐπίμονα (λές καί αὐτό μόνο εἶναι τό πρόβλημα τῶν Ἐκκλησιῶν) νά «περιφέρουμε ὁμοῦ τό νεκρόν σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» τήν Μ. Παρασκευή στήν παραλία τῆς Τήνου; Πραγματικά, πιστεύετε στά σοβαρά, Σεβασμιώτατε, ὅτι θά ὑπάρξει ὀρθόδοξος πιστός, τοῦ ὁποίου δέν ἔχει ἀμβλυνθεῖ τό ὀρθόδοξο φρόνημα, ὅπως συμβαίνει σήμερα (γιά κάποιους ὀρθοδόξους μέ εὐθύνη τῶν Ποιμένων), πού θά ἀποδεχθεῖ διδασκαλίες καινοφανεῖς, ὅπως τό «πρωτεῖο», τό «ἀλάθητο» τοῦ πάπα καί τήν Οὐνία; Ἐπίσης μπορεῖ ἄραγε ὀρθόδοξος πιστός νά ἀποδεχθεῖ π.χ. σάν αὐθεντική εὐαγγελική, ἀποστολική, πατερική διδασκαλία αὐτό τό ἀπίστευτα (ἐπιεικῶς) αὐθαίρετο κείμενο, ὅπως διατυπώθηκε στήν A΄ Βατικανή σύνοδό σας: «Ὁ Πάπας… εἶναι ἀνθρώπινος Θεός… ἡ δέ ἐξουσία του εἶναι ἀπεριόριστη… (ἡ ὁποία), ἐκτείνεται στά οὐράνια, τά γήινα καί τά καταχθόνια… Ὁ Πάπας εἶναι ἀλάθητος ὅπως ὁ Θεός καί ἔχει τή δύναμη νά κάνει καθετί πού ὁ Θεός κάνει. Nά πράξει καθετί πού τοῦ εἶναι ἀρεστό… Tοποτηρητής τοῦ Θεοῦ… Nά ἔχει ἀντιρρήσεις ἔναντι τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἐντολῶν πού οἱ Ἀπόστολοι μετέδωσαν. Ἔχει τό δικαίωμα καί τήν ἐξουσία νά διορθώνει καθετί, τό ὁποῖο θεωρεῖ ἀναγκαῖο μέσα στήν Kαινή Διαθήκη, δύναται νά μεταβάλλει τά ἴδια τά Mυστήρια πού ἔχουν ὁριστεῖ καί θεσπιστεῖ ἀπό τόν Ἰησοῦ Xριστό. Ὁ Πάπας εἶναι πιό ψηλά ἀπ᾽ ὅλους τούς νόμους. Ἄν ὁ Πάπας ἀποφασίσει ἐνάντια στήν κρίση τοῦ Θεοῦ τότε ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ πρέπει νά διορθωθῆ καί νά μεταβληθῆ. Ὁ Πάπας εἶναι τό φῶς τῆς ἀλήθειας καί ἀνταύγειά της. Ὁ Πάπας εἶναι τό πᾶν ἐπί πάντων καί πάντα δύναται…» (Ἀποφάσεις A΄ Bατικανῆς , 1870, ἐν Σ. Nόσωφ: «Ὁ παπισμός καί οἱ ἀγῶνες του κατά τῆς Ὀρθοδοξίας» Mετάφρ. Xαρ. Ἰω. Ἀσσιώτη 1997, σελ. 23, 24, 25, 27).
Aὐτό καί μόνον τό ἐξωφρενικό καί βλάσφημο κείμενο, δικαιώνει ἀπόλυτα τόν προσφάτως ἀνακηρυχθέντα Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς πού ἔγραψε ὅτι τρεῖς εἶναι οἱ μεγάλες πτώσεις: «Tοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, καί τοῦ Πάπα…» (!!) (Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος», σελ. 152, ἐκδ. «Ἀστήρ», ἔκδ. δ΄, Ἀθῆναι 1991)
Εἶναι δυνατόν ὀρθόδοξος πιστός, πού ἔχει ζυμωθεῖ ἡ ζωή του μέσα στό φῶς τῆς ἐλευθερίας, πού καταυγάζει ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιό του, νά δεχθεῖ «θεσμοθετημένη» τήν ὑποταγή τῶν ἐπουρανίων, ἐπιγείων καί καταχθονίων σέ ἕναν ἄνθρωπο, τόν πάπα; Ξεχάσατε λοιπόν ὅτι ἡ μόνη Ἀλήθεια καί Ἐξουσία εἶναι μόνον στόν Χριστό, πού εἶπε «ἐγώ εἰμί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. ιδ΄, 6);
Σεβασμιώτατε,
Ὁ κλυδωνισμός τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας τόν τελευταῖο καιρό ἀπό ἀπανωτά σκάνδαλα ἰδίως ἐκεῖνα τῆς σεξουαλικῆς παρενοχλήσεως, καί τά ἰδιαιτέρως εἰδεχθῆ, αὐτά τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί παιδοφιλίας, προβληματίζουν καί προσβάλλουν ὄχι μόνον τήν δυτική χριστιανοσύνη ἀλλά καί τήν καθ᾽ ἡμᾶς ἀνατολική. Ἄν καί ὁ δυτικός χριστιανισμός, βατικάνειος ἤ προτεσταντικός, εἶναι πλαστογραφημένος χριστιανισμός, τό πλῆγμα ἀπό τίς ἐκτεταμένες ἀνήθικες συμπεριφορές καί τά σκάνδαλα τοῦ ἱερατείου τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν –κρούσματα περιορισμένα παρουσιάζονται δυστυχῶς καί σ᾽ ἐμᾶς– ἔχουν ὡς ἄμεσο ἀντίκτυπο τήν παγκόσμια ἀποδοκιμασία, προσβολή καί ἀναξιοπιστία ὁλοκλήρου τῆς χριστιανοσύνης. Κατόπιν αὐτῶν συμπάσχομεν καί συναλγοῦμεν ὅσοι φέρουμε τό ὄνομα «χριστιανοί» γιά τό κατάντημά μας (αὐτοχειριασμό μας θά ἔλεγα), ἀποτέλεσμα τῆς ἑωσφορικῆς ἀλαζονείας μας νά θεοποιήσουμε τόν… ἄνθρωπο πάπα ἐξορίζοντας τόν Χριστό ἀπό τή ζωή μας.
Οἱ ἄθεοι, οἱ ἀθεϊστές καί ὅλα ἐκεῖνα τά δαιμονικά στοιχεῖα πού μάχονται τήν χριστιανοσύνη, ὡς τό μόνο ἐμπόδιο γιά τήν ἀχαλίνωτη ὑποταγή τοῦ ἀνθρώπου στήν ἐγκαθίδρυση τῆς Παγκόσμιας Δικτατορίας, πανηγυρίζουν…(!!) Οἱ γνωστοί θεωρητικοί-καθοδηγητές, τοῦ συγχρόνου ἐπιθετικοῦ ἀθεϊσμοῦ τῆς Νέας Ἐποχῆς, Ρίτσαρτ Ντόκινς καί Χριστόφερ Χίτσενς, «ἀνακοίνωσαν πρό ἡμερῶν ὅτι θά ἐπιδιώξουν τήν σύλληψη τοῦ πάπα Βενέδικτου ιϛ΄, ὅταν ἐπισκεφθεῖ τήν Βρετανία τόν ἐρχόμενο Σεπτέμβριο» (βλέπε «Καθημερινή» 18.4.10, φ. 359). Μετά τίς ἀπειλές αὐτές τό Βατικανό ἀνακοίνωσε ὅτι «Ὁ πάπας Βενέδικτος, ὡς ἀρχηγός κράτους, ἀπολαμβάνει νομικῆς ἀσυλίας». Σωστά. Ἀλλά ποιά ὁμοιότητα ἔχει ὁ ταπεινωμένος καί σταυρωμένος Χριστός μέ τόν μετέπειτα ἀντιπρόσωπό Του «βικάριο», «ἀρχηγό κράτους», «κυρίαρχο ἐξουσιαστή», «ὑπέρτατη καί παγκόσμια ἐξουσία» μέσα σ᾽αὐτή τήν μεταλλαγμένη… «ἐκκλησία»;
Σεβασμιώτατε,
Δυστυχῶς, μέ τήν ἀπροσμέτρητη εὐθύνη, ἱστορικά διαπιστωμένη, κυρίως τῆς δυτικῆς χριστιανοσύνης, οἱ ἐκτός ἐκκλησίας ἄνθρωποι τοῦ πλανήτη ἔχουν ἀπογοητευθεῖ ἀπό τήν ἀσυνέπειά μας καί τήν ἀποτυχία μας νά ἐμπνεύσουμε τήν κατά χάριν θέωση καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, γι᾽ αὐτό οἱ ἤδη «βαπτισμένοι χριστιανοί» τῆς Δύσεως αὐτομολοῦν πλέον («ἀποβαπτίζονται») κατά χιλιάδες, προσχωρώντας στό Ἰσλάμ καί τίς ἀνατολικές σέχτες πού εὐημεροῦν. Ὁ ἀποχριστιανισμός τῆς Δύσεως εἶναι μία τραγική καί ζοφερή πραγματικότητα! Μόνον στό Παρίσι ἔχουν ὑψωθεῖ 1200 μιναρέδες καί τά εὐρωπαϊκά «δικαστήρια» στίς Βρυξέλλες δικαιώνουν τούς μουσουλμάνους, πού προσφεύγουν σ᾽ αὐτά, γιατί προσβάλλονται ἀπό τά χριστιανικά σύμβολα… Καί «ὁ Καρδινάλιος Miloslav Vik, πού ἔχει ὑπηρετήσει ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Πράγας ἀπό τό 1991, προειδοποίησε σέ συνέντευξή του ὅτι ἐάν ἡ Εὐρώπη δέν ἀλλάξει τή σχέση της μέ τίς δικές της ρίζες (τίς χριστιανικές), θά ἰσλαμοποιηθεῖ» (βλ. περισσότερα, περιοδ. «Χριστιανική Βιβλιογραφία», τεῦχ. 46, Ἰαν.-Μάρτιος 2010).
Σεβασμιώτατε,
Ἄς μήν ἐθελοτυφλοῦμε. Μέ ὅλα αὐτά τά ἀρνητικά καί πολλά ἄλλα, κατόρθωσαν οἱ «ἐκκλησίες» σας νά περιφέρουν «τό νεκρόν σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» αἰῶνες τώρα ἀπερίσκεπτα, σταυρωμένο καί αἱμόφυρτο στίς δυτικές κοινωνίες, ξεκομμένο ἀπό τήν Ἀνάσταση, ἐπειδή αὐτή ἡ ζωντανή πραγματικότητα «Χριστός Ἀνέστη» δέν ἀνέστησε τίς καρδιές μας καί τά αἰσθήματά μας. Εἴμαστε παραδομένοι καί ἀμετανόητοι (κυρίως τό ἱερατεῖο) στά πάθη μας καί τούς ἐγωισμούς μας. Συνεπῶς παραμένουμε «ἄσωτοι», πνιγμένοι στά ἀλαζονικά «ἀλάθητά» μας καί στίς ἁμαρτωλές «πρωτοκαθεδρίες». Ὁ Χριστός παραμένει ἐπάνω στό Σταυρό ξανασταυρωμένος καί ἐμεῖς σφετεριστές θρόνων, ξιφασκοῦμε ἀνελέητα ποιός εἶναι «πρῶτος», ποιός «κυρίαρχος ἐξουσιαστής τῆς οἰκουμένης», ποιός ὁ «Ὕπατος Ποντίφηξ τῆς παγκόσμιας ἐκκλησίας» καί τόσα ἄλλα πολλά δαιμονικά καί ἑωσφορικά, ξένα στήν Εὐαγγελική καί Ἀποστολική παράδοση σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου… Μέσα σ᾽ αὐτή τήν πτωτική, πνευματική γύμνια καί χρεωκοπία, μιά καί μοναδική ἔχουμε ἐπιλογή: νά σκύψουμε τόν αὐχένα καί ἐν συντριβῇ νά μετανοήσουμε ἀναφωνώντας «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν ἐνώπιόν σου, Κύριε, οὐδέ συνετηρήσαμεν, οὐδέ ἐποιήσαμεν καθώς ἐνετείλω ἡμῖν» (Δανιήλ, Προσευχή Ἀζαρίου 5-7 καί M. Kανών, ᾠδή ζ΄).
Αὐτός εἶναι ὁ μοναδικός ὀρθός δρόμος ἑνότητας καί ἐπιστροφῆς τοῦ ἀσώτου δυτικοῦ ἀνθρώπου πρός τόν πατέρα Θεό. Κάθε ἄλλη καινοφωνία ὁδηγεῖ στήν ἀπαξίωση καί παρεμπόδιση τοῦ ἀνθρώπου στήν ἐν Χριϛῷ σωτηρίᾳ.
Μετά πάσης τιμῆς
ΣTYΛ. Z. ΛΑΓΟΥΡΟΣ θεολόγος-ἐκδότης