"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Περί τῆς ἀγάπης πρός τό Θεό καί τόν πλησίον. Μέρος Β΄(Τελευταίο). Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητή


 
 
 
 


 
 



Απόσπασμα από το βιβλίο «Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»
π.Ιωάννου Φωτόπουλου

Περί τῆς ἀγάπης πρός τό Θεό καί τόν πλησίον Β΄


Ἡ ζωή τῆς καρδιᾶς εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁ θάνατος της εἶναι ἡ κακία καί ἡ ἐχθρότητα πρός τόν πλησίον.  Ὁ Κύριος γι’ αὐτό  μᾶς κρατᾶ στή γῆ, γιά νά γεμίσει τελείως τίς καρδιές μας ἡ
ἀγάπη πρός τό Θεό καί τόν πλησίον.  
Αὐτό περιμένει ἀπό ὅλους.  Αὐτός εἶναι και ὁ σκοπός καί τό νόημα τοῦ κόσμου.
   Κάποτε ὀφείλεις γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νά λυπήσεις κάποιον, τόν ὁποῖο ἀγαπᾶς, ἄν αὐτό χρησιμεύσει πρός  ὠφέλειά του. (Ἰω. 16, 5-7).
   Δέν ὀφείλετε τίποτε καί σέ κανέναν ἐκτός τῆς πρός ἀλλήλους ἀγάπης, διότι ὁ ἀγαπῶν τόν ἄλλον ἐκπλήρωσε τόν νόμο.  
Οἱ ἐντολές «οὐ μοιχεύσεις, οὐ φονεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, οὐκ ἐπιθυμήσεις ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστί» καί ὅλα τά ἄλλα περικλείονται στόν ἀκόλουθο λόγο:
«ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν».
   Ἡ ἀγάπη δέν κάνει κακό στόν πλησίον καί συνεπῶς ἡ ἀγάπη εἶναι τό πλήρωμα τοῦ νόμου.
   Ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον εἶναι ὁδός πού ὁδηγεῖ πρός τό Θεό.
   Μάθετε τήν τέχνη τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης.  Μέσα ἀπό τήν καρδιά σας εὐλογεῖτε ὅσους σᾶς καταρῶνται καί ἔτσι εὐαρεστήσατε τό Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶπε: 
«Εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς». (Ματθ.5, 44).  Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας εἰλικρινά, μή στρέφετε τήν προσοχή σας σέ ἐχθρότητα ἐναντίον τους, ἀλλά νά τούς θεωρεῖτε ὡς δημιουργημένους κατ΄εἰκόνα Θεοῦ, βλέποντας σ’ αὐτούς τόν ἑαυτό σας.  


Προσεύχεσθε γιά ὅσους μᾶς κάνουν κακό. Ἔτσι διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης.
   Ἄν ἐμεῖς, ὡς ἀσθενεῖς δέν μποροῦμε νά νηστέψουμε πολύ, νά προσευχηθοῦμε και να πραγματοποιήσουμε τά ἄλλα ἀθλήματα τῶν ἀρετῶν, ἄς τηρήσουμε τή ἀρετή τῆς ἀγάπης.
«Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ»(Α’Ἰω. 4, 16).
   Ἡ τετελειωμένη ἀγάπη ἐκδιώκει τά πάθη, πάντα ἐλπίζει πάντα ὑπομένει.
   Ἡ άληθινή ἀγάπη συνίσταται σέ ἔργα εὐσπλαχνίας.
Βοήθησε ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, ὅπως μπορεῖς.  Ὁ Κύριος δέν ἀπαιτεῖ πολύ, ἀλλά νά εἶναι ἀπό εἰλικρινή καρδιά.  Θρέψε τόν πεινασμένο, πότισε τόν διψασμένο, μήν κατακρίνεις τόν
ἁμαρτωλό, ἀλλά προσευχήσου γι΄αὐτόν.  Παρηγόρησε τόν θλιμμένο, ἐπισκέψου τόν ἄρρωστο, βοήθησε κάποιον, ὅπως μπορεῖς. 
Ὅποιος μεταστρέφει ἕναν ἁμαρτωλό στήν ὁδό τῆς  σωτηρίας, αὐτοῦ ὁ Κύριος συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες.  Ἀλλά ὅποιος παρασύρει κάποιον στήν ὁδό τῆς ἀτιμίας, ἐκεῖνον τόν
περιμένει ἡ Γέεννα.
   Ἀνώτερο ὅλων στήν πνευματική ζωή εἶναι νά μάθουμε τήν ταπείνωση καί τή χριστιανική ἀγάπη, ὥστε κανέναν νά μήν κατακρίνουμε, ἀλλά νά προσευχόμαστε γιά ὅλους, ὅπως γιά
τόν ἑαυτό μας.  Καμμία θαυματουργία, οὔτε τό προορατικό χάρισμα, οὔτε ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, μποροῦν νά συγκριθοῦν μ΄αὐτό τό δῶρο.
   Στἠ χριστιανική ἐπιστήμη τό πιό σπουδαῖο εἶναι ἕνα καί μόνο: νά ταπεινώσουμε τόν ἑαυτό μας, γιατί ἡ ὑπερηφάνεια ἐμποδίζει νά ἀγαπᾶμε.
   Οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ μέ τρόπο ἀνέκφραστο ἐξομοιώνονται μ’ Αὐτόν, ἀποδεχόμενοι πάνω τους τά βάρη καί τίς ἀδυναμίες τῶν ἄλλων.
   Ἡ ἀγάπη τότε μόνον εἶναι ἀγάπη, ὅταν ἀπευθύνεται σέ ὅλους χωρίς ἐξαίρεση.  Ἕως ὅτου ἡ ἀγάπη  περιορίζεται σέ :
«ὅποιον Ἐγώ ἀγαπῶ», αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη, ἀλλά ἐγωισμός.
   Ἡ καθημερινή ἐμπειρία μᾶς πείθει ὅτι ἀκόμη καί οἱ ἄνθρωποι πού ἀποδέχονται μέσα στήν ψυχή τους τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ περί τῆς ἀγάπης πρός τούς ἐχθρούς, στή ζωή
δέν τήν ἐκπληρώνουν.  Γιατί; Πρῶτα ἀπ΄ ὅλα διότι τό νά ἀγαπᾶμε τούς ἐχθρούς χωρίς τή χάρη τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε.  
Ἄν ὅμως οἱ ἄνθρωποι κατανοοῦσαν ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς ξεπερνᾶ τίς φυσικές τους δυνάμεις καί ζητοῦσαν ἀπό τό Θεό τή βοήθεια τῆς Θείας Χάριτος, τότε ἀναμφίβολα θά ἐλάμβαναν αὐτό τό δῶρο.
   Ὁλόκληρη ἡ ἐσωτερική μας ζωή κινεῖται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τό Θεό.  Ἀλλά ἀπό ποῦ νά πάρουμε αὐτή τήν ἀγάπη;
Κάθε ἀγάπη τρέφεται ἀπό τίς ἐντυπώσεις ἀπό τά ἀγαπημένα ἀντικείμενα πού βρίσκονται στόν κόσμο, στούς συγγενεῖς κ.λ.π.
   Ἡ ἀγάπη μας πῶς μπορεῖ νά κρατηθεῖ καί νά μή μαραθεῖ, καθώς καί ἡ πίστη μας, ἐάν δέν τρέφεται μέ κάποιες ἐντυπώσεις;
   Ἐμεῖς ἔχουμε τό Χριστό.  Οἱ σκέψεις γι’ Αὐτόν, ἡ προσευχή,   ἡ ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ἰδού ἡ τροφή πού τρέφει τήν πρός Αὐτόν ἀγάπη μας.  Ἀλλά συμβαίνει καί μάλιστα πολύ
συχνά ἠ καρδιά μας νά φαίνεται γι’ αὐτά πάρα πολυ ἄξεστη καί ἀναίσθητη.  Σ΄ αὐτή τήν περίπτωση πρέπει νά στραφοῦμε στή μελέτη τῶν βίων τῶν Ἁγίων καί τῶν
συγγραμμάτων τῶν Πατέρων.  Σ’ αὐτούς ὑπάρχει το Φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά σέ ἁπαλή καί ἤπια μορφή.  Τό Φῶς περνᾶ μέσα ἀπό τό πρίσμα τῆς, ἄν καί ἁγίας, ὅμως ἀνθρώπινης
ψυχῆς.
   Ὅλες οἱ δυσκολίες προέρχονται ἀπό τή ἔλλειψη ἀγάπης πρός τό Θεό καί ὅλες οἱ δυσκολίες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἀπό την ἔλλειψη τῆς μεταξύ τους ἀγάπης.
   Ἡ ἐμπειρία τῆς ἀγάπης εἶναι ὁ μονδικός δρόμος, ἀξιόπιστος καί αὐταπόδεκτος.  Μέχρι νά γίνει ἡ κίνηση αὐτῆς τῆς καρδιᾶς, ὁ ἄνρθωπος εἶναι κουφός και τυφλός σέ ὅλα, ἀκόμα
καί στό θαῦμα.  Μετά τήν αἴσθηση τοῦ Θεοῦ μέσα του δέν τοῦ χρειάζονται οὔτε καί τά θαύματα.  Τό θαῦμα ἤδη πραγματοποιήθηκε σ΄ αὐτόν τόν ἴδιο.
   Ὥ! Εἶναι ἀσύγκριτη ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης!  Δέν ὑπάρχει τίποτε τιμιώτερο τῆς ἀγάπης οὔτε στόν οὐρανό, οὔτε στή γῆ.

ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα.
Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com

῞Ελληνας πρεσβευτής στόν ΟΗΕ Thursday,








Eνα λαμπρό υπόδειγμα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση της ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών, που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Έλληνα μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ.
«Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα, κατά τον γυρισμό του και περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για μπάνιο. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα ακούμπησε στον βράχο και μπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας.»

Τότε πετάχτηκε οργισμένος ο Σλαβομακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζει «Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν ήταν εκεί, τότε.»
Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαμογέλασε και είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου...»!
Ο συγκεκριμένος διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός και είναι ένα σαφέστατο δείγμα του τρόπου σκέψης των Ελλήνων. Μακάρι βέβαια αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης σκέψης και πράξης να τον είχε ενστερνιστεί η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Πολλά θα ήταν τα οφέλη και ίσως να είχαν τερματιστεί οι όποιες συζητήσεις πριν καν ξεκινήσουν...

Δωρεάν διανομή τοῦ ῾Αγιοταφίτικου ῾Ημερολογίου 2010 σέ ψηφιακή μορφή

 

Το Αγιοταφίτικο ημερολόγιο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων διανέμεται δωρεάν για 4η συνεχή χρονιά από τον επίσημο ιστοχώρο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων www.jerusalem-patriarchate.info .
Η λήψη του ημερολογίου του τρέχοντος έτους 2010 αλλά και των παλαιοτέρων ετών (2007, 2008, 2009) μπορεί να γίνει στον υπολογιστή σας από τον αντίστοιχο τομέα του ιστοχώρου στη διεύθυνση http://www.jerusalem-patriarchate.info/gr/imerologio.htm
Η προσφορά αυτή γίνεται κατόπιν προσωπικής μέριμνας του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ', προκειμένου οι πιστοί να καταστούν κοινωνοί των Αγίων Τόπων όπου έζησε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και των ανθρώπων οι οποίοι ετάχθησαν φύλακες αυτών ανά τους αιώνες.
Εκ της Διευθύνσεως του Ιστοχώρου

http://www.romiosini.org.gr 

Περί μεταφράσεων. Μοναχός Μωϋσής ῾Αγιορείτης


Τόσοι σοφοί και άγιοι δεν πείραξαν τα λειτουργικά κείμενα επί τόσους αιώνες και εμείς τώρα είμαστε σοφότεροι και αγιότεροι;

Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει ένας περίεργος θόρυβος για την απόδοση της θείας λειτουργίας και των ιερών ακολουθιών στη δημοτική γλώσσα. Η επίμονη στάση ελάχιστων κληρικών και θεολόγων για αλλαγές στη θεία λατρεία είναι προσβολή στην αγιοπατερική παράδοση.Ισχυρίζονται ότι με τις “μεταφράσεις” αυτές των από πολλών αιώνων θαυμάσιων κειμένων θα προσελκύσουν πλήθος πιστών στις εκκλησίες και μάλιστα νέων.
Το εγχείρημα αυτό είναι έργο μιας ή δύο μόνο ελλαδικών μητροπόλεων, θα μπορούσε κανείς να το αγνοήσει, αλλά στη σύγχρονη τάση για αλλαγές μπορεί να πάρει διαστάσεις και να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τη συνεδρίασή της της 14-4-2010 αποφάσισε να τερματιστεί η απόδοση της θείας λειτουργίας στη δημοτική. Μεταξύ άλλων αναφέρει: “Η λατρεία της Εκκλησία και μάλιστα η θεία λειτουργία αποτελούν το κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής, την καρδιά της Εκκλησίας, γι’ αυτό και κάθε προσέγγιση σε αυτήν πρέπει να γίνεται με βαθύτατο σεβασμό. Δεν πρόκειται μόνο για μία λογική κατανόηση, αλλά για μύηση στο πνεύμα της, για ένωση των χριστιανών με τον Χριστό.

Γι’ αυτό η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εμμένει στην παράδοση του γλωσσικού ιδιώματος του παραδεδομένου τρόπου τελέσεως της θείας λειτουργίας και των ιερών μυστηρίων. Οιαδήποτε μετάφραση λειτουργικών κειμένων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Εκκλησίας”. Η Εκκλησία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει και νομίζει. Υπάρχει αρχή, στην οποία καλείται να αναφέρεται και να υπακούει, για να δίνει και το καλό παράδειγμα στους πιστούς.
Μερικές φορές σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις κανείς θυμάται με λύπη και συλλογίζεται ότι υπάρχει και μια λεπτή, ύπουλη, ύποπτη και λίαν επικίνδυνη επηρμένη αγιότητα αυτοθαυμασμού και απομονωτισμού.
Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατανόησε το ατόπημα και απέσυρε την ανάγνωση του ευαγγελίου και του αποστόλου στις εκκλησίες στη δημοτική. Στην τουρκοκρατία δεν έγιναν τέτοιες “μεταφράσεις” και είναι απαραίτητες σήμερα;
Τόσοι σοφοί και άγιοι δεν πείραξαν τα λειτουργικά κείμενα επί τόσους αιώνες και εμείς τώρα είμαστε σοφότεροι και αγιότεροι;
Στις ορθόδοξες εκκλησίες της Αμερικής γίνεται η λειτουργία στη σύγχρονη αγγλική γλώσσα, αλλά δεν είναι καθόλου γεμάτη από νέους. Μίλησα παλαιότερα και πρόσφατα με νέους, μαθητές και φοιτητές, δεν έθεσαν ως κύριο λόγο του μη εκκλησιασμού τους το ακατανόητο της γλώσσας. Ο παλιός, πιστός, εκκλησιαζόμενος λαός διαμαρτύρεται για τέτοιες καινοτομίες. Η σεμνότητα, ταπεινότητα, γνησιότητα, ειλικρίνεια, ευλάβεια και θεοφοβία του κλήρου θα φέρει πολλούς στους ναούς. Ούτε ο βερμπαλισμός, ούτε ο μοντερνισμός, ούτε ο φανατισμός, ούτε ο οικουμενισμός.
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος σε δηλώσεις του είπε ότι οι “μεταφράσεις” “δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να το αντιμετωπίσει ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Διότι πάμε να λύσουμε ή μάλλον να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, αλλά θα δημιουργήσουμε πολλά άλλα περισσότερα”.
Ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ εξήρε την ωραιότητα, πυκνότητα και σαφήνεια της ελληνικής λειτουργικής γλώσσας σε εμπεριστατωμένο άρθρο του.
Ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος σε συνέντευξή του τόνισε το βάθος της θείας λειτουργίας. Αν επικρατήσουν οι φιλόδοξες αυτές “μεταφράσεις”, ύστερα από χρόνια θα έχουμε πολλές, διαφορετικές, με διάφορες αντιλήψεις και αρκετά δογματικά λάθη.Είναι ανάγκη, πριν τελειώσουμε, να ξανατονίσουμε πως δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν εκκλησιάζεται συχνά ο κόσμος, αλλά δεν μιλά στην καρδιά του ο Θεός, δεν αισθάνεται την ανάγκη του, δεν διψά για την τελειότητα. Αρκείται στα καθημερινά, τα τρέχοντα, τα επίκαιρα και όχι τα υψηλά και αιώνια.
Είναι εύκολη μια μετάφραση, είναι δύσκολη μια μεταστροφή, μια αλλαγή κλίματος. Γι’ αυτή πρέπει να εργασθούμε πολύ, να κινηθούμε γενναία, να γράψουμε εμπνευσμένα, να μιλήσουμε βιωματικά, να προσευχηθούμε με δάκρυα, να επιμείνουμε ταπεινά, να ελπίσουμε χριστοφόρα.
Μακεδονία

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

῾Ο Ἀρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης ἀπαντᾶ ἐμμέσως εἰς τόν Πρωτ/ρον π. Βασίλειο Θερμό


ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ «ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ»
ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
ΣΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ  ΤΗΣ ΑΙΘΕΡΙΑΣ



Πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν (30.04.2010) ὑπὸ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ πρακτορείου ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων romfea.gr ἐδημοσιεύθη ἄρθρον ὑποστηρίζον τὴν «μετάφραση» τῶν λειτουργικῶν κειμένων καὶ εἰδικότερον ὅτι διὰ τὴν ἐφαρμογήν της δὲν ἀπαιτεῖται συνοδικὴ ἔγκρισις. γνώμη δὲ αὐτὴ ἐστηρίχθη μεταξὺ ἄλλων ἐπὶ ἱστορικῶν στοιχείων ἀντληθέντων ἀπὸ τοῦ Ὁδοιπορικοῦ τῆς Αἰθερίας, εἰς τὴν ἐλληνικὴν ἔκδοσιν τοῦ ὁποίου παραπέμπεται ἀναγνώστης (Ὁδοιπορικόν τῶν Ἁγίων Τόπων καί Σινᾶ, ἐκδ. «Τῆνος», 1989, σ. 105)
 Ἐπὶ τῆς συγκεκριμένης ὅμως παραπομπῆς ἀπαιτοῦνται ὁρισμένες διευκρινίσεις πρὸς σχηματισμὸν πληρεστέρας ἀντιλήψεως τῶν πραγματικῶν διαστάσεων τοῦ ὅλου θέματος καὶ ἀποφυγὴν παρανοήσεων (Οἱ παραπομπὲς ἀναφέρονται εἰς τὴν β´ ἔκδοσιν τοῦ Ὁδοιπορικοῦ, μετ᾽ Εἰσαγωγῆς καὶ Σχολίων ὑπὸ τοῦ ὑπογραφομένου):
μοναχὴ Αἰθερία, εἰς τὸ μζ΄ (47) κεφάλαιον τοῦ Ὁδοιπορικοῦ της (Δ΄ αἰών), ἀναφέρεται εἰς τὴν κατήχησιν τῶν νεοφωτίστων[1]. Ἐκεῖ λοιπὸν γράφει ὅτι:
1) Ες τν περίπτωσιν ατήν, πως κα δι’ λες τς ερς τελετές, τόσον ες τ εροσόλυμα σον κα ες λον τν λλον χριστιανικν κόσμον, τηρετο αστηρς να συγκεκριμένον κα πολύτως προσδιωρισμένον λειτουργικν Τυπικόν, ες τ ποον σαν ποχρεωμένοι ν πακούουν παντες μηδ το πισκόπου ξαιρουμένου[2].
 2) σύναξις πρς κατήχησιν τν νεοφωτίστων λάμβανε χώραν ες τν ναν τς ναστάσεως τν εροσολύμων, κα κατατν προΐστατο πίσκοπος, (ν προκειμέν γιος Κύριλλος εροσολύμων[3]), ποος, φο κλείοντο ο θύρες το ναο, δι ν ποκλεισθ κάθε περίπτωσις εσόδου βαπτίστων, ρχιζε τν κατήχησιν τν νεοφωτίστων δεχόμενος παραλλήλως ρωτήσεις πατν περ τς πίστεως, κα παντν ες ατές. Κατ τν σύναξιν ατήν, ποία παναλαμβάνετο καθλες τς μέρες τς Διακαινησίμου βδομάδος, προεβλέπετο π το Τυπικο, κτς τν λόγων το πισκόπου κα νάγνωσις γιογραφικν περικοπν[4].
3) Οἱ νεοφώτιστοι, ὅπως καὶ ὅλοςλαὸς τῆς Παλαιστίνης κατἐκείνην τὴν πρώϊμον χριστιανικὴν περίοδον τῆς ρωμαϊκῆς ἀκόμη ἐποχῆς, ἦσαν δίγλωσσοι· ἄλλοι ἐξ αὐτῶν ἐγνώριζαν μόνον τὴν ἑλληνικὴν καὶ ἄλλοι μόνον τὴν συριακὴν (ἡ ἀραμαϊκὴ εἶναι μία διάλεκτος τῆς συριακῆς γλώσσης).
4) Ες τν ναν τς ναστάσεως τν εροσολύμων, κατ τν σχύουσαν δη κατ τν Δ΄ αἰῶνα τυπικν διάταξιν, πρεπε λα ν τελονται ες τν λληνικν γλώσσαν[5].
5) Ο μιλοντες τν συριακν γλσσαν ντιμετώπιζαν ξαιρετικς μεγάλην δυσκολίαν, προκειμένου ν μάθουν τν λληνικήν, πως διαβεβαιώνει γιος Κύριλλος εροσολύμων[6].
6) Προκειμένου ν ποκτήσουν σαφ γνσιν τς πίστεως λοι ο νεοφώτιστοι τς νορίας (=δικαιοδοσίας) το πισκόπου τν εροσολύμων, κα πειδ πεκλείετο π τς τυπικς διατάξεως ν κφωνήσ τν λόγον του πίσκοπος ες τν συριακήν, (καίτοι νδεχομένως πίσκοπος ν εχε ς μητρικήν του γλσσαν τν συριακήν, ς περ ο λόγος γιος Κύριλλος), ν ναγνωσθον τ γιογραφικ κείμενα ες τν συριακν ντς το ναο τς ναστάσεως, εχε ρισθ π τς ατς τυπικς κκλησιαστικς διατάξεως θεσμς τς μεταφράσεως.
7) μετάφρασις γίνετο π το πρς τοτο καθορισθέντος ερέως[7].
8) μετάφρασις γίνετο μόνον ες τν συριακήν, δηλαδ ες τν γλσσαν τν ποίαν μιλοσε τ μισυ περίπου το τν παρευρισκομένων νεοφωτίστων.
9) μετάφρασις δν γίνετο ες τν ραμαϊκν διάλεκτον, τν ποίαν μιλοσαν ο κάτοικοι τς Παλαιστίνης.
10) μετάφρασις δν γίνετο ες τάς διαφόρους λληνικς διαλέκτους.
11) πρχαν κα νεοφώτιστοι, ο ποοι γνώριζαν μόνον τν λατινικήν. Ατοί, κατ κανόνα, σαν προσκυνητα κ τς Δυτικς Ερώπης κα χι κ το μονίμου πληθυσμο τς Παλαιστίνης.
12) Δι ν γνωρίσουν τν πίστιν κα ο λατινίοφωνοι νεοφώτιστοι, πετράπη ες κάποιους δελφος κα δελφς ν ξηγον - μεταφράζουν ες τν λατινικήν, κατ’ δίαν σφαλς φσον πηγορεύετο αστηρς ν μιλον ο γυνακες ες τν κκλησίαν[8].
13) Οδεμία μετάφρασις ναφέρεται ες τν περίπτωσιν τν μνων, τν ντιφώνων, τν εχν, τν ατήσεων κα τν ελογιν.
14) θεσμς τς μεταφράσεως, π τος προαναφερθέντες ρους, κατ τ δοιπορικν τς Αθερίας, ναφέρεται μόνον ες τν περίπτωσιν τν συνάξεων τς Διακαινησίμου χάριν τς κατηχήσεως τν νεοφωτίστων.
15) Περ λων τν λλων μακροσκελν κα πολυώρων ερν κολουθιν τν εροσολύμων, οδεμία περίπτωσις μεταφράσεως ναφέρεται π τς Αθερίας. 

Ἀρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης
Ἡγούμενος . Μονῆς Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερῶν Πατρῶν



[1] Πρβλ.: Αιθερίας, δοιπορικόν, «Ἄνθη Εὐσεβείας 9», β΄ κδ. «Τνος», θναι, 2007, σ. 223-224.
[2] Πρβλ. δοιπορικόν, σ. 69, 148, 184, 200, 209, 210 κ..
[3] Πρβλ. δοιπορικόν, σ. 148.
[4] Πρβλ. δοιπορικόν, σ. 223-224.
[5] Πρβλ. δοιπορικόν, σ. 224.
[6] Πρβλ. ΒΕΠΕΣ, τ. 39, σ. 223.
[7] Πρβλ. δοιπορικόν, σ. 224, κα Κυρίλλου Σκυθοπολίτου, Βίος το γίου Εθυμίου, ΕΠΕ, τ. 5, σ. 128.
[8] Πρβλ. γίου Κυρίλλου Ιεροσολυμων, Προκατήχησις, ιδ΄, (ΒΕΠΕΣ, τ. 39, σ. 45-46).


Πηγή:http://www.alopsis.gr/alopsis/metafr15.htm