"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Οχι, το «χαρτί» δεν πέθανε...



Παρά τα εκατομμύρια e-readers και τα νέα τεχνολογικά προϊόντα, τα έντυπα αντέχουν

Του Κωστα Δεληγιαννη

«Η αρχή του τέλους για την τυπογραφία έρχεται», προέβλεπαν αρκετοί αναλυτές ήδη από το 2006, όταν η βελγική οικονομική εφημερίδα De Tijd έγινε το πρώτο έντυπο που μοίρασε σε επιλεγμένους αναγνώστες μερικές εκατοντάδες συσκευές e-reader, ώστε να διαβάζουν καθημερινά την ηλεκτρονική της έκδοση, «κατεβάζοντάς» την από το Διαδίκτυο. Αν και η συγκεκριμένη δοκιμή ήταν πιλοτική και θα διαρκούσε τρεις μόνο μήνες, πολλοί ήταν αυτοί που θεωρούσαν πως θα έπειθε και τον πιο δύσπιστο για τα οφέλη της ηλεκτρονικής ανάγνωσης. Οι χρήστες μπορούσαν πλέον να διαβάσουν την αρθρογραφία της De Tijd πολύ πριν η εφημερίδα φτάσει στα περίπτερα, η ηλεκτρονική έκδοση εμπλουτιζόταν αρκετές φορές της ημέρας με τις τρέχουσες εξελίξεις, εκμηδενίζοντας επίσης το κόστος εκτύπωσης και διανομής.

Ωστόσο, παρά τις αντίθετες εκτιμήσεις, το συγκεκριμένο πείραμα δεν οδήγησε στην εμπορική εφαρμογή του· οι εκδότες αποφάσισαν πως η πώληση των e-readers με μία ετήσια συνδρομή δεν θα είχε εμπορική επιτυχία. Ετσι κι αλλιώς, η τιμή των συσκευών παρέμενε αρκετά υψηλή – τη στιγμή, μάλιστα, που, εκτός από την ίδια την εφημερίδα, ήταν ελάχιστα τα ηλεκτρονικά βιβλία που μπορούσε κανείς να βρει σε κάποιο online κατάστημα. Παρ’ όλο που η τεχνολογία του «ηλεκτρονικού μελανιού» σήμαινε πως τα κείμενα και οι φωτογραφίες διακρίνονται χάρη στο εξωτερικό φως που πέφτει πάνω στην οθόνη, όπως και στο συμβατικό χαρτί, εντούτοις, αυτές οι οθόνες όχι μόνον ήταν ασπρόμαυρες, αλλά μπορούσαν να αναπαράγουν ελάχιστες αποχρώσεις του γκρίζου.

Αύξηση τίτλων

Σήμερα, φαίνεται πως όλα αυτά τα εμπόδια έχουν ξεπερασθεί: πλέον, διατίθενται στην αγορά δεκάδες νέα e-readers που, αν και ασπρόμαυρα, έχουν μεγαλύτερη ευκρίνεια και μπορούν να αποδώσουν περισσότερες χρωματικές αντιθέσεις. Επίσης, ο αριθμός των e-books έχει εκτιναχθεί: μόνο στο site της Sony μπορεί κανείς να βρει 100.000 τίτλους από βιβλία που εκδόθηκαν πρόσφατα, τη στιγμή που το 2006 οι μεγαλύτεροι αμερικανικοί εκδοτικοί οίκοι δεν κυκλοφορούσαν ετησίως περισσότερα από 3.000 βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή. Επίσης, ολοένα περισσότεροι άνθρωποι είναι πλέον εξοικειωμένοι με την ηλεκτρονική ανάγνωση, είτε σε «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα και MP3 player (στο Apple Store υπάρχουν ανάλογες εφαρμογές για το iPhone και το iPod) είτε στα tablet PC. Μήπως, λοιπόν, ο «θάνατος του χαρτιού» δεν κρίθηκε οριστικά το 2006, αλλά μετατέθηκε για λίγα χρόνια αργότερα;

«Νομίζω πως τα συμβατικά έντυπα είναι τόσο σημαντικά για μία μερίδα του κοινού, που δεν πρόκειται να εξαφανιστούν σύντομα», απαντούσε σε συνέντευξή του ο Olivier Delteil από τη γαλλική εφημερίδα Les Echos, μία από τις πρώτες που κυκλοφόρησε για e-reader. Οχι ότι τα μοντέλα ηλεκτρονικής ανάγνωσης δεν γνωρίζουν απήχηση· μέσα στο 2009, εκτιμάται πως μόνον η Amazon πούλησε 2 εκατομμύρια συσκευές. Ομως, συνεχίζει ο Delteil, στην πλειοψηφία τους αγοράστηκαν από πελάτες που έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή τους για να διαβάζουν και «μεταναστεύουν» στα e-readers επειδή τα θεωρούν πιο βολικά γι’ αυτόν τον σκοπό.

Αλλωστε, «για έναν περιστασιακό αναγνώστη μία τέτοια συσκευή δεν είναι οικονομικά συμφέρουσα», παραδέχεται ο Sherman Young, λέκτορας στο πανεπιστήμιο Macquarie και υπέρμαχος της τεχνολογίας. Κι αυτό γιατί η τιμή των ηλεκτρονικών τίτλων είναι αισθητά μικρότερη απ’ ό, τι ενός χάρτινου αντίτυπου μόνο για μερικές εβδομάδες μετά την πρώτη έκδοση. Ετσι, με τη μέση διαφορά στην τιμή να μην ξεπερνάει τα 9 δολάρια, όπως έγραφε η World Street Journal τον Αύγουστο του 2008, θα έπρεπε κανείς να αγοράσει 61 e-book για να αποσβέσει τα 365 δολάρια που κόστιζε τότε το Kindle. Αριθμός που σήμερα είναι αρκετά μεγαλύτερος, αν υπολογίσει κανείς πως το νέο Kindle DX κοστίζει 489 δολάρια. Κάτι που σημαίνει πως, τουλάχιστον από οικονομικής άποψης, τα e-readers απευθύνονται σε βιβλιοφάγους οι οποίοι θα έχουν, ωστόσο, συμβιβασθεί με το γεγονός ότι οι ηλεκτρονικοί τίτλοι είναι περιορισμένοι. Ακόμη και σήμερα άλλωστε, σημειώνει η Daily Finance, τα e-books αντιστοιχούν στο 4% των βιβλίων που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ – κυρίως νέες εκδόσεις και βιβλία ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων, τα οποία βρίσκει κανείς σε ψηφιακές βιβλιοθήκες. Και η εναλλακτική λύση του iPad ή των tablet PC δεν μπορεί να εξασφαλίσει ξεκούραστη ανάγνωση.

Oι εξελίξεις

Η τεχνολογία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη στην προσπάθεια κατασκευής ηλεκτρονικών συσκευών που θα είναι πραγματικά υποκατάστατα του χαρτιού: η LG, για παράδειγμα, παρουσίασε πρόσφατα μία εκδοχή ηλεκτρονικής εφημερίδας η οποία για πρώτη φορά έχει τις διαστάσεις ενός κανονικού εντύπου, αφού το μέγεθός της φτάνει τις 11,5 ίντσες. Η εταιρεία Pixel Qi, από την άλλη, αναπτύσσει οθόνες οι οποίες θα λειτουργούν σαν τα μόνιτορ των κλασικών υπολογιστών και, με το πάτημα ενός κουμπιού, θα αποκτούν τα χαρακτηριστικά των συσκευών ηλεκτρονικού μελανιού. Μάλιστα, το πρώτο tablet PC με αυτήν την τεχνολογία, το Adam της Notion Ink, αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά τον επόμενο Ιούνιο. Επίσης, οι περισσότεροι κατασκευαστές e-reader προσπαθούν να αναπτύξουν νέα μοντέλα, τα οποία θα μπορούν να αναπαράγουν έγχρωμα κείμενα ή φωτογραφίες, αλλά και αρχεία βίντεο.

Οπως είναι φυσικό, όλες αυτές οι εξελίξεις θα βοηθήσουν στη διάδοση της ψηφιακής ανάγνωσης, με την προϋπόθεση, όμως, πως οι ανταγωνίστριες εταιρείες θα υιοθετήσουν κοινά φορμά για τα ηλεκτρονικά βιβλία τα οποία θα είναι συμβατά με τις συσκευές τους. Κάτι που δεν ισχύει σήμερα, με την Amazon –η οποία κατέχει τη μερίδα του λέοντος στην αγορά των e-book– να χρησιμοποιεί έναν τύπο αρχείου που μόνο τα Kindle μπορούν να οπτικοποιήσουν. Μόνο σε μία τέτοια περίπτωση το χαρτί θα χάσει το πλεονέκτημα πως μπορεί να συνεχίσει να διαβάζεται ανεξάρτητα με το αν η τεχνολογία με την οποία έχει εκτυπωθεί είναι πλέον ξεπερασμένη…


Καθημερινή Κυριακή 21-02-2010

Φωνή Διαμαρτυρίας από εναν ΙΚΑΡΟ μας...


᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:Δεῖτε ἕνα συγκινητικό μήνυμα-ἐπιστολή ἑνός ῞Ελληνα ἰπταμένου πού τό λέει ἡ καρδιά του. Τό μεταφέρουμε ἀπό τό φιλικό ἰστολόγιο:http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com

|

Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο... το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να....
πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.
Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην λατρεία μας... στην δουλειά μας. Ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δ
ουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....

Θα έκανα ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνω όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους.

Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η περηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, το γ….. για μια ακόμα "διακριτική" αναγνώριση στην εξάδα που αλωνίζει αμέριμνη όπου γουστάρει...
Μην φοβάστε κύριοι δεν θα κάνουμε... λευκή απεργία. Τα scramble θα είναι στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά και τα ελικόπτερα θα συνεχίζουν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε…
Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... το πρωί που θα σηκωθείτε να πάτε να ψηφίσετε το επίμαχο νομοσχέδιο, σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα, χαλάλι σας!!

Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου..."

11:31μμ σε επιφυλακή κάπου στο Ανατ. Αιγαίο...


ΠΗΓΗ:ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ

Η Χρυσταλλού και το θαύμα του Αποστόλου Ανδρέα


Μιά φορά, ήταν μιά γυναίκα που την έλεγαν Χρυσταλλού.Τούτη η γυναίκα στον κόσμο είχε μόνο ένα γιό.Κι ήταν έξυπνος-έπαιρνε τα γράμματα πολλά-κι όμορφος και ζωηρός.
Μιάν ημέρα, μάνα μου, εβγήκαν οι Τούρκοι κι είδαν το παιδί πως ήταν παλλικάρι κι επήραν το.Από τότε η μάνα του... μέρα-νύκτα έκλαιε.
-Α, το γιό μου, α το γιό μου...Απόστολε Αντρέα μου, φανέρωσε μου τον, Απόστολε Αντρέα μου...
Μιά νύχτα πήγε ο Απόστολος Αντρέας και της λέει:
-Τι έχεις και κλέεις;
-Τι έχω; Μου κλέψαν το παιδάκι μου και δεν ηξέρω που ένι.Τον σκότωσαν; Ζεί; Τι τον εκάμαν δεν ηξέρω.
-Να μην μαραζώνεις, της λέει, τον έχουν πολλά καλά.Να μην κλέεις και σε δέκα χρόνους από τώρα να πάεις στο Μοναστήρι μου στην Καρπασία και θα τον εύρεις.
Έκτοτε σιώπησε η κακορίζικη, πήρε παρηγοριά.Πέρασε ένας χρόνος, άλλος ένας χρόνος...Τέλος πάντων να μην τα πολυλογούμε, τελείωσαν οι δέκα χρόνοι.Ετοιμάστηκε η Χρυσταλλού κι έπιασε τα τάματα που έταξε στον Απόστολο Αντρέα και πήγε στο Μοναστήρι του στην άκρη της Κύπρου.Πήρε πρόσφορα, άναψε λαμπάδες, έκαμε γιορτή, παράκληση, λειτουργήθηκε, μετάλαβε και βγήκε έξω από την εκκλησία.Είχε έγνοια, παρατηρούσε...Έρχονταν ξένοι πολλοί.Από ένα καράβι κατέβηκαν κάμποσοι κι ένας αξιωματικός των Τούρκων, ψηλός, όμορφος, λεβέντης.Παρατηρεί, εγνώρισεν την εκείνος."Είναι η μάνα μου, λαλεί τούτη"!Πάει κοντά και της λέει:
-Ε, ποιά είσαι εσύ;
-Εκλέψαν μου το γιό μου, γιέ μου, εκλέψαν μου τον, εσκοτώσαν μου τον, τι τον εκάμαν δεν ηξέρω.Μου είπε όμως ο Απόστολος Αντρέας να' ρτω σε δέκα χρόνους και θα τον εύρω.
-Θένα τον αναγνωρίσεις; Λαλεί της.Έχει τόσον καιρό να τον δεις.
-Θένα μου βοηθήσει, γιέ μου, ο Απόστολος Αντρέας να τον αναγνωρίσω.
Δεν έχει κανένα σημάδι πάνω του; Λαλεί της.
-Πάνω στο πόδι του.Από τον καιρό που ήταν μωρό, καθώς έπαιζε κοντά στη νεστιά, εκύλισ' ένα κάρβουνο πάνω στο πόδι του.Μέχρι ν' αρχίσει φωνές, μέχρι να πάω κοντά, κάηκε και σούρωσε.Τον πήρα στο γιατρό και του έβαλε κάτι πάνω και γλύκανε ο πόνος, και λίγο-λίγο υγίανε.Τού έμεινε όμως σημάδι.
-Έχω κι εγώ λαλεί της, ένα σημάδι.Σηκώνει τα ρούχα του...αρχίνησε κλάματα.
-Γιέ μου, λαλεί του, μα είσαι εσύ;
-Εγώ είμαι! Και λούστηκαν στο κλάμα.
Μάνι-μάνι πήγε κι αγόρασε ρούχα χριστιανικά για να βγάλει τα τούρκικα και πήγε εις τους παπάδες και τους είπε την ιστορία του.
-Να έρθετε να με διαβάσετε, να με λειτουργήσετε να φωρέσω τα ρούχα μου τα χριστιανικά, γιατί ηύρα τη μάνα μου.
Ήρθαν, εδιαβάσαν τον, ελειτουργήσαν τον, εκοινωνήσαν τον κι έκαψε τα ρούχα τα τούρκικα κι εφόρεσε τα ρωμεΐκα.

Είδες ο Απόστολος Αντρέας...!Πρέπει να' χεις πίστη πάνω σου για να σε ακούει ο αφέντης μου ο Θεός.Πίστη και καλοσύνη.

Κυπριακό λαϊκό διήγημα βασισμένο σε΄αληθινή ιστορία
Μεταφέρθηκε σε γραπτό λόγο από τον Χαράλαμπο Επαμεινώνδα



http://noctoc-noctoc.blogspot.com

᾿Απίστευτα κι ὅμως... συμβαίνουν στούς Δήμους μας!

Κυριακή, Φεβρουάριος 21, 2010

ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΩΣ... ΕΥΑΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΑ


ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Πρόκειται για έναν καποδιστριακό δήμο της «παλαιάς Ελλάδος» με 7.500 κατοίκους και 50 δημοτικούς υπαλλήλους. Μία ωραία πρωία, λίγο μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, προστέθηκαν και άλλοι 22 υπάλληλοι! Εχουν υπογράψει σύμβαση 18 μηνών, απασχολούνται τέσσερις ώρες ημερησίως και αμείβονται με 400 ευρώ. Από αυτό το ποσό, το 80% καλύπτει το κράτος (πιθανόν μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων...) και το 20% ο δήμος.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι νέοι υπάλληλοι δεν χρησιμεύουν σε τίποτε. Δεν ξέρουν τη δουλειά, μα ούτε και έχουν τη διάθεση να τη μάθουν, αφού η μαθητεία τους δεν οδηγεί πουθενά, μετά την κατάργηση της μοριοδότησης. Επίσης, σε θέσεις όπου δεν απαιτείται ειδίκευση (λ.χ., στην καθαριότητα) δεν γίνεται να απασχοληθούν. «Εδώ η κοινωνία είναι μικρή» εξηγεί ένας από τους καταγγέλλοντες. «Οταν σου έρχεται το κοριτσάκι με το μίνι, τις μπότες και το βαμμένο νύχι, δεν υπάρχει τρόπος να του πεις να πάρει το καρότσι και τη σκούπα και να βγει στους δρόμους...».

Φυσικό αποτέλεσμα είναι οι διορισμένοι να κάθονται στα γραφεία του δήμου χωρίς να κάνουν τίποτε, όπου, αναπόφευκτα, επικρατεί ατμόσφαιρα καφενείου. Προκειμένου μάλιστα να μην ταλαιπωρούνται άδικα ούτε οι ίδιοι ούτε οι χρήσιμοι υπάλληλοι του δήμου, έχουν κανονίσει να πηγαίνουν στη «δουλειά» μέρα παρά μέρα, για οκτώ ώρες κάθε φορά. Ολα αυτά, δε, για ένα χαρτζιλίκι. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν τους το έδιναν ευθέως, χωρίς το περιττό πρόσχημα της εργασίας. Λιγότερη θα ήταν η ταλαιπωρία για όλους τους εμπλεκομένους.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στους άλλους δήμους του νομού - εδώ είναι 22, εκεί 27, παρακάτω 18 κ.ο.κ. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, η πλειονότης των διορισμένων οφείλει τη θέση σε στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης, το οποίο πολιτεύεται στον νομό. Το εξοργιστικό είναι ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο προέβαλλε στο ευρύ κοινό την εικόνα του εκλεπτυσμένου κοσμοπολιτισμού. Το παρήγορο, οπωσδήποτε, είναι ότι δεν εξελέγη...

ΠΗΓΉ: "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/2/10

Οἱ δαίμονες τρέμουν τήν εὐχή:"Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό"





Κάποιος ιερομόναχος, αυτοαποκαλούμενος "απελπισμένος",διηγείται δήθεν για κάποιον άλλον, στην πραγματικότητα όμως για τον εαυτό του, ότι ήρθε, την ώρα πού προσηύχετο με την ευχούλα, με το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", σε έκσταση... και είδε ένα άπειρο πλήθος δαιμόνων - σαν την άμμο της θαλάσσης, τόσοι πολλοί ήσαν - να του επιτίθενται γεμάτοι λύσσα.


Οι διαθέσεις τους ήταν φονικές.
Απ’ όλα τα μέρη, αγριεμένοι φοβερά, ορμούσαν εναντίον του, για να τον κατασπαράξουν...

Συνήλθε και έντρομος έτρεξε προς την Εκκλησία.

—Που θα καταφύγω; αναρωτήθηκε μες στον λογισμό του.
Που άλλου, παρά στον φρικτό Γολγοθά, στην Αγία Τράπεζα, όπου καθημερινά με δάκρυα και με συντριβή ιερουργώ τα Πανάχραντα Μυστήρια.
Θα πέσω εκεί στα πόδια του Χριστού και της γλυκύτατης Πανάχραντου Μητρός Του, της Ύπεραγίας Θεοτόκου.

Έχοντας αυτά στον νου και στον λογισμό του, τρέχοντας έφθασε στον Ναό.
Μπαίνοντας μέσα είδε τον ...
Κύριο και την Θεοτόκο Στις εικόνες του τέμπλου σαν ζωντανούς και με βασιλική δόξα.
Το Θείο Πρόσωπο του Κυρίου είχε μία ανέκφραστη ωραιότητα και άστραφτε πιο δυνατά και από τον ήλιο.
Όλο το εκκλησάκι ήταν λουσμένο από την θεϊκή Του ακτινοβολία.
Τα πάντα στολίζονταν λαμπροφόρα.
Οι καντήλες, τα μανουάλια, τα λίγα στασίδια, τα αναλόγια των ψαλτών, ο μικρός πολυέλαιος πού ήταν κρεμασμένος από πάνω, το μικρό δεσποτικό, το Άγιο Βήμα, ή Αγία Τράπεζα, τα άμφια, τα εξαπτέρυγα, ή Αγία Πρόθεσις, τα πάντα ήσαν ολόλαμπρα, γεμάτα φως και δόξα! και προπαντός οι αγιογραφίες, γύρω - γύρω στους τοίχους του Ναού: παρούσα, λαμπροφορεμένη και δεδοξασμένη ή Θριαμβεύουσα Εκκλησία.

'Ο ιερεύς εκείνος και ασκητής, δεν μπόρεσε να ξανακοιτάξει το Πρόσωπο της τρισηλίου Δόξης του Κυρίου!
Μόνο προσκύνησε..., άγγιξε ή δεν άγγιξε το προτεινόμενο χέρι του Κυρίου για ασπασμό.

Με φόβο πλησίασε στην εικόνα της Παναγίας, ασπάσθηκε το παρθενικό Της χέρι επάνω στην εικόνα και τόλμησε να Την κοιτάξει στο Πρόσωπο.
Στην άγια Της αγκαλιά είδε το Θείο Βρέφος καθισμένο σαν σε Θρόνο Χερουβικό... και ήταν τόσο ταιριαστό το θεϊκό αυτό σύμπλεγμα, όσο ή ομορφιά και ή ευωδιά σ' έναν πάλλευκο κρίνο ή σ' ένα μπουκέτο από μυρωμένα τριαντάφυλλα...
Ομορφιά, ευωδιά!...

'Η Θεοτόκος κοίταζε τον Ιερέα με άπειρη γλυκύτητα και με τόση πραότητα, ώστε εκείνος πήρε την αποφαση και ειπε:
—Παναγία μου! γλυκεία μου Παναγία και Μητέρα του Ιησού μου, πως θα γλιτώσω από τους δαίμονες που με κυνηγούν;

Με το Όνομα του Υιού μου και με το Όνομα το δικό μου θα νικάς και θα εξολοθρεύεις τους δαίμονες, απάντησε ή Θεοτόκος.

"Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με",


" Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς",


" Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι".

Και εδώ, μέσα στον Ναό, και στο κελλάκι και έξω, εργαζόμενος και ήσυχάζων, παντού και πάντοτε, το Όνομα του Υιού μου και το Όνομα το δικό μου να επικαλείσαι, συνέχισε ή Θεοτόκος.

Ό Ιερομόναχος έκανε μια στρωτή μετάνοια, βγήκε έξω από το εκκλησάκι και φώναξε με όλη του τη δύναμη:

"Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με!"


"Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία!"

Αμέσως οι ανίσχυροι, οι αδύνατοι, οι δειλοί δαίμονες εξαφανίστηκαν όλοι από μπροστά του σαν αστραπή.

Πηγή:http://dieyxontonagion.blogspot.com

Είχε κλείσει την πόρτα ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ στις απαιτήσεις του Βαρθολομαίου .....

Ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια επιστολή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ προς τον νεαρό τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το «Παρόν».

Η επιστολή, που έχει ημερομηνία 9/10/1993, εκτός από ιστορική, έχει και διαχρονική αξία, αφού αγγίζει όλα τα ανοιχτά ζητήματα - «πληγές» στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου και Εκκλησίας της Ελλάδος. Ζητήματα που επανήλθαν κατά το 2003-4, στη ρήξη Βαρθολομαίου και Μακαριστού Χριστόδουλου (σύμφωνα με πληροφορίες, ο τότε Αρχιεπίσκοπος αναζήτησε τη συγκεκριμένη επιστολή στο αρχείο της Ιεράς Συνόδου). Η επιστολή όμως γίνεται εντελώς επίκαιρη, καθώς τα ίδια θέματα απασχολούν και σήμερα.

Η επιστολή, που υπογράφεται από τον Σεραφείμ αλλά συντάσσεται κατ' εντολήν της ελλαδικής Συνόδου, έχει επιθετικό στυλ γραφής, αποτυπώνοντας και τις σχέσεις των δύο Προκαθημένων. Δεν ήταν όμως το ίδιο κακές οι σχέσεις των δύο Εκκλησιών πάντοτε, αφού ο Σεραφείμ κατηγορεί ευθέως τον Βαρθολομαίο ότι εκείνος είναι ο υπεύθυνος της επιδείνωσης, καθώς από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στον Πατριαρχικό Θρόνο άρχισε να ανακινεί θέματα που αφορούν την Εκκλησία της Ελλάδος και να μεθοδεύει επεμβάσεις και μονομερείς ενέργειες, κατ' αντιδιαστολήν προς τους προκατόχους του, Αθηναγόρα και Δημήτριο.

Του υπενθυμίζει επίσης τα όρια, τα δικαιώματα του Πατριαρχείου στις Μητροπόλεις της βόρειας Ελλάδας, διευκρινίζοντας όμως ότι «η ονομασία “Νέαι Χώραι” ουδεμίαν σύγχρονον πραγματικότητα εκφράζει». Και μεταξύ άλλων επιχειρημάτων, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ επικαλείται και εθνικούς λόγους, που κάθε άλλο έπαψαν να υπάρχουν.

Με τον παροιμιώδη ευθύ τρόπο του, ο «αντάρτης» από την Καρδίτσα είχε καταφέρει να απαγορεύσει την ίδρυση πατριαρχικού γραφείου στην Αθήνα -το παραχώρησε ο Χριστόδουλος στα πρώτα χρόνια της αρχιεπισκοπίας του- αλλά και τα «πηγαινέλα» του Βαρθολομαίου στην ελληνική πρωτεύουσα: Επί οκτώ χρόνια και όσο ζούσε ο Σεραφείμ, ο Πατριάρχης δεν είχε επισκεφτεί την πρωτεύουσα. «Θα σε δεχτούμε, αλλά χωρίς τα προνόμια που θες», ήταν το μήνυμα που έστελνε, και μέσω της επιστολής, ο τότε Αρχιεπίσκοπος.

Ο Σεραφείμ είχε αποδείξει ότι είχε τον τρόπο να περνάει το δικό του και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για σήμερα ας μη μιλήσουμε καλύτερα…

Ενιαία και αδιαίρετος

Η επιστολή ντοκουμέντο έχει ως εξής:

«Εις τας διεκκλησιαστικάς και ειδικώτερον εις τας αφορώσας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και την Εκκλησιάν της Ελλάδος υποθέσεις, ίσχυον τα καθιερωμένα και συμπεφωνημένα, ίνα μη η υπέρβασις ετέρωθεν των τεθεσπισμένων όρων ψυχράνη την αγάπην και διαταράξη τας αρμονικάς των Εκκλησιών ημίν σχέσεις. Προκειμένου δε περί των Ιερών Μητροπόλεων και των Σεβ. Μητροπολιτών των βορείων και ακριτικών επαρχιών της Ελλάδος, ενσωματωμένων εις τον κορμόν της χώρας ημών και της καθ' ημάς φερωνύμου Αυτοκέφαλου Εκκλησίας, η πρότερον υφισταμένη σχέσις αυτών προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον συνεπήγετο κυρίως τρία τινά. α) το μνημόσυνον του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου. β) την ανακοίνωσιν Αυτώ ενδεχομένης χηρείας και πληρώσεως ακολούθως Μητροπόλεως τινός. και γ) την υποβολήν εκθέσεων των οικείων Μητροπολιτών εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Πέραν των βασικών τούτων, ουδεμία άλλη σχέσις ή αναφορά ίσχυσεν εν τη πράξει.

Πλην, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος πληροφορείται ότι η Υμετέρα Παναγιότης, από της αναρρήσεως αυτής εις τον Οικουμενικόν θρόνον, ήρχισεν ανακινούσα, ως μη ώφειλε, και θίγουσα ζητήματα απτόμενα του ελλαδικού χώρου, και κατ' εξοχήν αφορώντα εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος, καλώς δε και παγίως κείμενα, επί των όποιων όμως Αύτη μεθοδεύει επεμβάσεις και μονομερείς ενεργείας και νέας ρυθμίσεις.

Περί τινών εξ αυτών εξήγγειλε τοιαύτας προγραμματιζόμενας επεμβάσεις η Υμετέρα Παναγιότης, κατά την πρόσφατον σύναξιν της Ιεραρχίας του Οικουμενικού θρόνου. Η δε κληθείσα και παραστάσα εις την σύναξιν ταύτην αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος επεσήμανε, διά του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, την ανάγκην συνεννοήσεως μετά της ιεράς ημών Συνόδου, χωρίς εν τούτοις να εύρη ανταπόκρισιν ουδέ συναίνεσιν.

Κατόπιν τούτου η Ιερά Σύνοδος ημών έθεσεν επί τάπητος τα ανακύψαντα ζητήματα. Προάγεται δε, διά του παρόντος Συνοδικού Γράμματος, να έκθεση προς Υμάς τας ακολούθους ρητάς απόψεις αυτής, των οποίων παρακαλεί να λάβητε γνώσιν, προσωπικώς και συνοδικώς, και να προβληματισθήτε δεόντως.

Και συγκεκριμένως:

Α) Εξένισεν ημάς η ακουσθείσα απίθανος είδησις περί μελετωμένης ανακλήσεως της από 4ης Σεπτεμβρίου 1928 Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως, περί διοικητικής αφομοιώσεως των εν Ελλάδι Ι. Μητροπόλεων (των λεγομένων Νέων Χωρών), διοικούμενων έκτοτε «επιτροπικώς», και κατά πάντα υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος επί εξηκονταπενταετίαν.

Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ενιαία και αδιαίρετος. Η ονομασία «Νέαι Χώραι» ουδεμίαν σύγχρονον πραγματικότητα εκφράζει. Και ο όρος «επιτροπικώς» -ίνα μη είπωμεν σχήμα λόγου- θα εχαρακτηρίζετο παρ' ημών μόνον ως σχήμα και τρόπος εκχωρήσεως, χωρίς καμμίαν άλλην ουσιαστικήν προοπτικήν. Απ' αρχής άλλως τε κατεφάνη η εθνική αναγκαιότης, όπως ακολουθηθή η ισχύουσα κανονική επιταγή «τα εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς είωθε συμμεταβάλλεσθαι». Και αι περί ων ο λόγος επαρχίαι ηξίουν και ανέμενον την οικείαν θέσιν εις την ελευθέραν ήδη Ελλάδα και εις το Συνταγμάτιον της προ πολλού Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Ελλάδος

Απορούμεν πώς σκέπτεται το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εν προκειμένω. Είναι δυνατόν ποτέ να διασπαστεί εκκλησιαστικώς το ήμισυ της Ελλάδος; Όταν εθνικοί κίνδυνοι απειλούν τας βορείους και ανατολικάς ακριτικάς επαρχίας της χώρας, είναι αδιανόητον να χαραχθούν κάτωθεν της επιμάχου Μακεδονίας τα όρια της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα δικαιώσωμεν ημείς αυτοί τας διεκδικήσεις των Σκοπίων, αίτινες σημειωτέον ήρχισαν από της εκκλησιαστικής χειραφετήσεως, διά να εξελιχθώσιν εις γεωγραφικάς απαιτήσεις και αλλοίωσιν της Ιστορίας;

Περαιτέρω δε συν τοις άλλοις, δέον να μη λησμονήται ότι η υπαγωγή των ειρημένων Μητροπόλεων εις την Εκκλησιάν της Ελλάδος δεν υπήρξεν μονομερής ενέργεια και Πράξις του Πατριαρχείου, αλλά παρακληθείσα «η πεφιλημένη αγιωτάτη Αδελφή Εκκλησία της Ελλάδος, προφρόνως απεδέξατο (ταύτην) συναινούσης και κυρούσης και της έντιμου ελληνικής Πολιτείας, όπως κατά την παράκλησιν της Μητρός Εκκλησίας αναλάβη την εντολήν ταύτην, ενεργουμένην επί τοις εξής κυρωθείσιν εκκλησιαστικώς και πολιτικώς γενικοίς όροις». Ουδείς των όρων τούτων των συμπεφωνημένων διέλαβε το παραμικρόν περί ενδεχομένης επιστροφής των Μητροπόλεων, οψέποτε η ετέρα πλευρά ήθελε τυχόν προβάλη μονομερώς τοιούτο ζήτημα. Όθεν το «επιτροπικώς» παραμένει μετέωρον και άνευ περιεχομένου, τοσούτω μάλλον καθόσον συνέπραξε και η Ελληνική Πολιτεία εις την σύμβασιν ταύτην των δύο αδελφών Εκκλησιών (ουδεμία δε σύμβασις αίρεται μονομερώς), αλλά και προηγήθη ταύτης διά νόμου (αριθμ. 3615/1928 Φ.Ε.Κ. 120 Α΄/11 Ιουλίου 1928), η δε πρωθύστερος δημοσιεύσις του Νόμου εν σχέσει προς την Πατριαρχικήν Πράξιν καθιστά πρόδηλον την ύπαρξιν της υφισταμένης εθνικής αναγκαιότητος, ήτις προυκάλεσεν ακολούθως και την Πράξιν. Έχομεν περίπου επανάληψιν της πρωθυστέρου ανακηρύξεως του Αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της (Παλαιάς) Ελλάδος τω 1833, ενώ ο Συνοδικός Τόμος ανεγνώρισε ταύτην μετά εικοσαετίαν (1850). Αι διαβουλεύσεις των δυο μέρων δεν έλλειψαν και εις την μίαν και την άλλην περίπτωσιν. Εδέησε πάντως και αι Νέαι λεγόμεναι Χώραι να ακολουθήσουν τας παλαιάς κατά το αυτό μέτρον της αναγκαιότητος. Οπωσδήποτε δε και η επανειλημμένη μνεία και κατοχύρωσις της νέας εν Ελλάδι εκκλησιαστικής ταύτης καταστάσεως, τόσον διά του Συντάγματος (άρθρον 3), όσον και διά των αλληλοδιαδόχως εκδοθέντων Νόμων «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» (βλ. Ν. 590/1977, άρθρον 1 παράγρ. 3) εμφαίνει σαφώς την σταθεράν βούλησιν της Ελληνικής Πολιτείας επί του προκειμένου, ήτις είναι βέβαιον ότι δεν δύναται ποτέ να στέρξη εις μεταβολήν του ισχύοντος καθεστώτος εις τας εν λόγω Μητροπόλεις.

Β) Συναφές είναι το θέμα της μελετωμένης επισκέψεως της Υμετέρας Παναγιότητος, κατά το προσεχές έτος 1993, εις τας ειρημένας ενορίας.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αναμένει την ειθισμένην Πατριαρχικήν επίσκεψιν εις την Καθέδραν αυτής εν Αθήναις, όταν επιστή η κατά την ακολουθουμένην σειράν των πρεσβειών των Ορθοδόξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών ώρα. Και θα υποδεχθή την Υμετέραν Παναγιότητα μετά των προσηκουσών τιμών. Εις το σχετικόν δε πρόγραμμα δύναται να περιλάβη και επίσκεψιν ή επισκέψεις τινάς εις την Βόρειον Ελλάδα.

Θα έλθετε τότε ως υψηλός και σεπτός προσκεκλημένος της Αυτοκεφάλου ημετέρας Εκκλησίας. Αλλ' ως κυριαρχικώ δικαιώματι ερχόμενον -όπου και ως προαναγγέλλεται- δεν θα δυνηθώμεν να σας υποδεχθώμεν. Και θα λυπηθώμεν εξαιρέτως διά τον αμοιβαίον παραπικρασμόν, ενώ διακείμεθα προς Υμάς και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον μετ' αμειώτου τιμής και αγάπης και σεβασμού.

Γ) Δεν κατανοούμεν την ανάγκην, ουδέ την σκοπιμότητα της υπάρξεως εν Αθήναις «Γραφείου» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όπως δε διαφαίνεται εκ των προειρημένων προγραμματισμών και σχεδίων της Υμετέρας Παναγιότητος, μια τοιαύτη ενταύθα παρουσία, διά της συστάσεως του εν λόγω «Γραφείου» (με ποίαν άραγε στελέχωσιν και εις ποίον επίπεδον αντιπροσώπων;) δεν θεωρούμε ότι θα είναι εποικοδομητική εάν μάλιστα επιχειρηθεί άνευ συναινέσεως της Ιεράς ημών Συνόδου (ως συναφής νόμος ορίζει και η εκκλησιαστική δεοντολογία και πράξις επιβάλλει).

Διά τούτο παρακαλούμεν ίνα το γε νυν επέχητε. Οψέποτε δε παρακαμφθώσι και εκλείψωσιν αι επιπροσθούσαι επιφυλάξεις, παρουσιασθώσι δ' ημίν εμφανώς αι προς τούτο ειδικαί και ητιολογημέναι ανάγκαι του Πατριαρχείου, εστέ βέβαιοι ότι θα συναντήσωσι την κατανόησιν και την συναντίληψην ημών.

Δ) Θα παρακαλέσωμεν εξ άλλου, όπως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον αλληλογραφή μετά των Σεβ. Μητροπολιτών των εν Μακεδονία, Θράκη, Ηπείρω και Νήσοις Επαρχιών διά της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως άλλωστε συμβαίνει (κατά νόμον) και κατά την αντίστροφον περίπτωσιν της επικοινωνίας εκείνων προς Υμάς. Η παράλειψις της τοιαύτης διαδικασίας δημιουργεί παρεξηγήσεις. Δεν συνάδει προς την κανονικήν τάξιν και υπεμφαίνει παράκαμψιν της Ιεράς Συνόδου ουχί άμοιρον σκοπιμότητος.

Ε) Το αυτό θα είπομεν και περί των αιτουμένων υπό του Πατριαρχείου στοιχείων των Μητροπόλεων και των Μητροπολιτών των ως είρηται Επαρχιών, προς καταχώρισιν εις το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον.

Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζονται δισυπόστατοι αι Μητροπόλεις και οι Μητροπολίται. Αι στήλαι των «Διπτύχων» (Εκκλησ. Ημερολόγιον) της Εκκλησίας της Ελλάδος διαλαμβάνουσι πλήρως περί των στοιχείων τούτων. Το δε Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ως και τα λοιπά Ομόδοξα Πατριαρχεία και αι Αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι, εις συναφείς εκδόσεις αυτών, εάν και όπου περιλαμβάνωσι πληροφοριακά στοιχεία εις διορθόδοξσν έκτασιν, ενδείκνυται να καταχωρίζωσι ταύτα μετά της Ιεραρχίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών εκάστων κεχωρισμένως. Είπομεν δ' ανωτέρω ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ήδη ενιαία και αδιαίρετος. Και αποτελεί απλήν ψευδαίσθησιν εικών της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου επηυξημένη μετά μελών αλλοτριωθέντων εξ αυτού διά Πράξεων επισημοτάτων, εκκλησιαστικών και πολιτειακών, ισχυουσών και παγίων.

Θεωρούμεν, Παναγιώτατε, ότι ουδέν ήλλαξεν εν ταις ημέραις ημών ταύταις, ώστε η Υμετέρα Πατριαρχία να έχη ανάγκην να επιβάλη νέας ρυθμίσεις εις τα άχρι τούδε καλώς ισχύοντα.


Διαδίκτυο:http://www.romfea.gr

Δώδεκα ευζωνάκια (στίχοι καί τραγούδι)

Δώδεκα ευζωνάκια τ' αποφασίσανε
στον πόλεμο να πάνε Παναγιά μου
να πολεμήσουνε

Στο δρόμο που πηγαίναν στη Μαύρη θάλασσα
κακιά φουρτούνα πιάνει Παναγιά μου
ξεσκίζει τα πανιά

Δεν κλαίμε το καράβι δεν κλαίμε τα πανιά
μον' κλαίμε τα ευζωνάκια Παναγιά μου
τα νιούτσικα παιδιά

Βοήθα Παναγιά μου να τα γλιτώσουμε
κι όλα σου τα καντήλια Παναγιά μου
θα στ' ασημώσουμε

Τι είναι η Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων; Αρχιμανδρίτου Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου


Όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (καθώς και όσες συμπέσει εορτή αγίου) τελείται η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Τι είναι αυτή η Λειτουργία και γιατί γίνεται μόνο κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή;
Η Εκκλησία μας έχει εν χρήσει τρεις θ. Λειτουργίες κατά τις οποίες γίνεται Θυσία: Την Λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, την Λειτουργία του αγίου Βασιλείου και τη Λειτουργία του αγίου Ιακώβου.[...]
Όλες όμως αυτές οι Λειτουργίες έχουν πανηγυρικό και χαρμόσυνο χαρακτήρα. Αλλ’ η Μ. Τεσσαρακοστή είναι πένθιμος περίοδος. Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας όρισε να μη γίνονται οι Λειτουργίες αυτές παρά μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής. (Κανόνας 49ος της εν Λαοδικεία Συνόδου). Οι παλιοί όμως χριστιανοί δεν μεταλάμβαναν των θείων Μυστηρίων μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές, αλλ’ ακόμη συχνότερα. Ο Μ. Βασίλειος σε μία επιστολή του (προς Καισαρία) αναφέρει ότι οι πιστοί της περιοχής του είχαν συνήθεια να μεταλαμβάνουν και τέσσερις και πέντε φορές την εβδομάδα! Γνώριζαν οι παλιοί Χριστιανοί ότι χωρίς συχνή μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων δεν είναι δυνατό να ζουν «εν Χριστώ». Ο Χριστός δεν είναι μία αφηρημένη ιδέα. Δεν είναι μία απρόσωπος δύναμη. Ο Χριστός είναι το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, είναι ο Υιός του Θεού, που σε ορισμένη χρονική στιγμή έγινε άνθρωπος «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν» και σταυρώθηκε και πέθανε και ετάφη και ανέστη εκ νεκρών και ανελήφθη εν δόξη εις τους ουρανούς και «εκάθισεν εν δεξιά του Πατρός». Ο Χριστός είναι ακόμη, όπως είπε ο Ίδιος, «βρώσις και πόσις», δηλαδή φαγητό και ποτό. Στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ο Χριστός, ο «Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», αυτοπροσφέρεται στους πιστούς υπό τη μορφή του άρτου και του οίνου, τα οποία έχουν, κατά τρόπο απερινόητο και μυστηριώδη, μεταβληθεί σε αυτό τούτο το Άχραντο Σώμα Του και σε αυτό τούτο το Τίμιο Αίμα Του. Ο Χριστός είναι ο αγιασμός μας, το φως μας, η ζωή μας.[...]
Πώς όμως θα κοινωνούν συχνά οι πιστοί, αφού θεία Λειτουργία δε γίνεται παρά μόνο κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής; Η Εκκλησία μας βρήκε τρόπο: Καθόρισε να τελείται κατά τις άλλες μέρες της Μ. Τεσσαρακοστής μία άλλη Λειτουργία, η Λειτουργία των
Προηγιασμένων Δώρων. Κατά τη Λειτουργία αυτή δεν τελείται Θυσία, δε γίνεται δηλαδή μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αλλά τι γίνεται; Τα Τίμια Δώρα, ο Άρτος και ο Οίνος είναι έτοιμα, έχουν προαγιασθή (γι’ αυτό και λέγεται Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων) κατά την προηγηθείσα θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι πλέον Σώμα και Αίμα Χριστού, και απλώς προσφέρονται προς μετάληψη στους πιστούς.
Εξηγούμεθα λεπτομερέστερα: Ο Ιερέας καθ’ έκαστη Κυριακή κόπτει το πρόσφορο το λεγόμενο «Αμνόν», δηλαδή το τετράγωνο εκείνο τεμάχιο της σφραγίδας που γράφει ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-Κα, και το τοποθετεί επάνω στο ιερό Δισκάριο. Μετ’ ολίγο, κατά τη στιγμή του «Σε υμνούμεν...», το τεμάχιον αυτό του άρτου θα μεταβληθεί δια της ευλογίας του Ιερέως (ω θαύμα θαυμάτων!) σε αυτό τούτο το Σώμα του Κυρίου, όπως και ο οίνος, που είναι στο ιερό Ποτήριο, θα μεταβληθεί και αυτός σε αυτό τούτο το Αίμα του Κυρίου. Όταν όμως βρισκόμαστε στη πένθιμο περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, ο Ιερέας, κατά τη Θ. Λειτουργία της Κυριακής, δεν θα κόψει ένα μόνο τεμάχιο εκ της σφραγίδας του προσφόρου, ωσάν αυτό που είπαμε ανωτέρω, αλλά περισσότερα (συνήθως τρία), ανάλογα προς τον αριθμό των Λειτουργιών των
Προηγιασμένων που θα τελέσει κατά την εβδομάδα. Τα τεμάχια αυτά (που δεν κόπτονται όλα από ένα πρόσφορο, αλλ’ ένα από κάθε πρόσφορο), θα τα ευλογήσει κατά την ώρα που πρέπει και αυτά θα μεταβληθούν σε Σώμα Χριστού. Από αυτά το ένα θα χρησιμοποιηθεί για τη θεία Μετάληψη της ημέρας εκείνης (Κυριακής), τα άλλα (συνήθως δύο) θα εμβαπτισθούν στο ιερό Ποτήριο, όπου το άγιο Αίμα του Κυρίου, και θα φυλαχθούν σε ειδικό κιβωτίδιο, το ιερό Αρτοφόριο, για τις Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων που θα γίνουν εντός της εβδομάδας. Κατ’ αυτές τις Λειτουργίες ο Ιερέας θα προσφέρει στους πιστούς προς μετάληψη τα Προηγιασμένα αυτά Δώρα. Πόσο ωραία και πόσο σοφά τα έχει όλα καθορίσει η Εκκλησία μας!...[...]
Η Λειτουργία των Προηγιασμένων είναι συνυφασμένη με Εσπερινό, είναι δηλαδή βραδινή. Αυτό έχει θεσπιστεί, διότι οι παλιοί Χριστιανοί κατά τις ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής διετέλουν τελείως άσιτοι (νηστικοί) μέχρι των εσπερινών ωρών. Μπορούσαν λοιπόν να εκκλησιαστούν και να κοινωνήσουν κατά τις εσπερινές ώρες. Σήμερα η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται και κατά την εσπέρα συνηθέστερα όμως τελείται κατά τις πρωινές ώρες προς διευκόλυνση των πιστών. Η Λειτουργία αυτή δεν έχει τον πανηγυρικό και θριαμβευτικό τόνο των άλλων Λειτουργιών, αλλά δεσπόζει σε αυτή το πένθιμο και κατανυκτικό στοιχείο.
Η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μ. Τεσσαρακοστής. Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τελείται μόνο τις τρεις πρώτες μέρες αυτής (Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη και Μ. Τετάρτη). Επίσης τελείται και κατά τις ημέρες εορτών ευρισκομένων εντός της περιόδου της Μ. Τεσσαρακοστής. Δεν τελείται κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, καθώς και κατά τις Λειτουργίες αυτές δεν τελείται Θυσία, αλλά τα Τίμια Δώρα έχουν προαγιασθή. Ο Ιερέας, και αν κρατήσει τα ονόματα, δεν θα τα μνημονεύσει, στην Πρόθεση, αλλά θα τα αφήσει για τη Λειτουργία του Σαββάτου ή της Κυριακής. Επίσης, κατά τη Λειτουργία των Προηγιασμένων δε γίνονται μνημόσυνα.
Από το βιβλίο
«Περίοδος Τριωδίου»
Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου
Αρχιμανδρίτου

enoriaka.gr
http://anavaseis.blogspot.com/

Μια 24χρονη αυτοκτόνησε μετά την θέαση της ταινίας AVATAR


Μία 24χρονη φοιτήτρια στην Κτηνιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Κλουζ-Ρουμανία,αυτοκτόνησε μετά την θέαση της ταινίας AVATAR.Προκειται για την Ioana Alexandra Petrica ,η οποία βρισκόνταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση λόγω του χωρισμού της από τον φίλο της.,ενώ το έργο την έσπρωξε στην μοιραία πράξη υποστηρίζει η μητέρα της,η οποία είπε το πόσο ευαίσθητη ήταν η κόρη της.Όπως έλεγε και ένας άλλος φοιτητής:’’Χθες βράδυ είδα την ταινία,ενώ το πρωί που ξύπνησα τα έβλεπα όλα γκρι΄’’


Πολλές φωνές διαμαρτυριάς υψώθηκαν από την καθολική εκκλησία μέχρι διαπρεπείς ψυχολόγους ένάντια σ’αυτήν την ταινία,επειδή ο μαγικός κόσμος και ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάζονται οι πρωταγώνιστες,αυξάνει το αίσθημα της κατάθλιψης και προκαλεί απαισιοδοξία.

Η σκηνή όπου οι δύο ‘’ήρωες’’του έργου κάνουν έρωτα,περιγράφεται κάπως έτσι:’’Η Νευτιρ παίρνει την άκρη της ουράς της και την σηκώνει.Ο Τζέικ κάνει το ίδιο τρέμοντας από ανυπομονησία.Τα καλώδια στην άκρη της ουράς τους κινουνται και απλώνοντάς τα ενώνονται.Τα καλώδια ‘’μπλέκονται ‘’με απαλούς κυματισμούς.Ο Τζέικ συνταράσσεται από την επαφή του νευρικού του συστήματος με το δικό της.’’

Τι να περιμένεις από κάποιυς που δημιουργούν διαβόλους με ουρά και αυτιά σαν κέρατα για να διασκεδάσουν τα παιδιά;Και η ατμόσφαιρα κόλασης,τα σκοτεινά χρώματα που σε ψυχοπλακώνουν δεν είναι λογικό να αφήσει στον νεαρό θεατή μια πικρή γεύση;

Θα μου πει κάποιος-‘’Απ’αυτό΄το σημείο μέχρι την αυτοκτονία….’’Ναι, ίσως η απόσταση να είναι μεγάλη,αλλα κάποιοι που είναι ειδικοί στην χειραγώγηση μυαλών με τις παραγωγές τους ,εισάγοντας αυτά τα στοιχεία πιστεύετε ότι δεν ήξεραν τι έκαναν;

Στο Χόλυγουντ εργάζονται ολόκληρες ομάδες ειδικών στον ψυχολογικό τομέα,οι οποίοι ελέγχουν κάθε σκηνή και κάθε μήνυμα που βγαίνει από μια ταινία,για να βγει το επιθυμητό για αυτούς αποτέλεσμα-τίποτα δεν είναι τυχαίο!

Από τη στιγμή που με τις βρωμιές τους στοχεύουν στο μυαλό των παιδιών μας,εμείς ως γονείς δεν πρέπει να έχουμε διάκριση και αποφασιστικότητα και να’’ πατήσουμε πόδι’’;

Να το πω πιο απλά;Κατά κανόνα οι παραγωγές Χόλυγουντ είναι επιζήμιες για τα παιδιά,αρχίζοντας με τα φαινομενικά αθώα κινούμενα σχέδια,γεμάτα υποσυνείδητα μυνήματα,μέχρι αυτά που προωθούν την ομοφυλοφιλία,τον κυνισμό και την ανηθικότητα.

Ποιος δε βλέπει καθαρά τη λέξη SEX στ’αστέρια ,στη δημοφιλή παιδική ταινία ‘’Lion King’’;Να μην πω για το σατανισμό και τη μαγεία στον Χάρυ Πότερ και δεκάδες άλλα παραδείγματα



Εάν τους αφήσουμε να γίνουν οι παιδαγωγοί των παιδιών μας,θα πρέπει να συνηθίσουμε με την ιδέα ότι τα μυαλά τους κλάπηκαν και διεπλάσθησαν ξανά από κάποιους που δεν έχουν τίποτα τα ιερό.Δεν πρέπει απαραίτητα τα παιδιά ν’αυτοκτονήσουν για να δεις τα αποτελέσματα,αφού ο ψυχικός ακρωτηριασμός παίρνει διάφορες μορφές που δύσκολα μπορούν ν’ανιχνευτούν.



Έλεγε ένας ειδικός στη χειραγώγηση ότι χρειάζεσαι εικοσι χρόνια για να κατακτήσεις μία χώρα-γιατί;Αυτός είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να αιχμαλωτίσεις τη ψυχή και το νου της νέας γενιάς.

Από τη στιγμή που μια γενιά είναι δική τους,μια ολόκληρη χώρα είναι δική τους.

Να εκκλησιάζουμε τα παιδια μας την Κυριακή.Μόνο εκεί μπορούν να καταλάβουν ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος που κατοικείται από αγίους, ,αρχαγγέλους,χερουβείμ,σεραφείμ,κυριότητες με επικεφαλής την Παναγία.Αυτός είναι ο κόσμος προς τον οποίον πρέπει να υψωσουν το νου τους και όχι η κόλαση προς την οποία τους σπρωχνουν έργα όπως το ΑVATAR.

Μόνο ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα στην αγάπη του Θεού ,θα γίνει ένας άνθρωπος ολοκλήρωμένος.

Τι είναι η Ορθοδοξία, από τον Αγιορείτη Μοναχό Μωυσή



εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Κυριακή της Ορθοδοξίας, 21/2/2010

Δεν θ αντιγράψω ορισμούς από βιβλία. Θα μιλήσω μέσα από την καρδιά μου. Ορθοδοξία είναι η μόνη αλήθεια. Είναι πρόσκληση σε μια συγκινητική και καταπληκτική περιπέτεια. Θέλει τόλμη, έχει ρίσκο, δεν είναι μια επανάπαυση σε δάφνες του παρελθόντος. Θα συμφωνήσω με τον Ντοστογιέφσκι που λέει: "Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτε πιο ωραίο, πιο βαθύ, πιο δελεαστικό, πιο δημοφιλές, πιο γενναίο και πιο τέλειο από τον Χριστό ...".

Η Ορθοδοξία αυστηρά μας θέλει καθαρούς και αθώους. Έχει μεγάλες απαιτήσεις από εμάς. Δίχως Θεό θα ήμασταν σίγουρα πιο παλιάνθρωποι. Είναι αλήθεια πως δεν είμαστε άγιοι. Το χειρότερο είναι να κάνουμε τους αγίους. Αυτό δεν αρέσει διόλου στον Θεό. Η Ορθοδοξία μας θέλει ανυπόκριτους, ατόφιους, γνήσια ταπεινούς κι επιεικείς με τους άλλους. Επίσης ακαχύποπτους, αζηλόφθονους και καρτερικούς.

Ο Χριστός της Ορθοδοξίας είναι προσιτός, φιλικός, ευγενικός, συγχωρητικός και συμπαθητικός. Ποτέ δεν μίλησε σκληρά στους αμαρτωλούς ούτε ποτέ τους περιφρόνησε. Κατανοεί την αδυναμία μας, τον παρασυρμό μας, την αδυναμία μας. Δεν κακιώνει, δεν επιτιμά, δεν τιμωρεί κι εκδικείται. Συγχωρεί, αγαπά, θυσιάζεται για μας.

Ένας Εβραίος-Ρουμάνος, που έγινε στη φυλακή ορθόδοξος, γράφει στο "Ημερολόγιο της ευτυχίας" του, ο Νικολάε Στάινχαρτ: Ο Θεός "σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή η αφηρημένη έννοια, ο ψυχρός δημιουργός, δεν είναι ο αχώρητος και αμετάβλητος Βράχμα, δεν είναι η θεότητα της γνώσης που εκδιπλώνει τους αιώνες ". Η Ορθοδοξία δεν είναι μια ωραία θρησκεία ανάμεσα στις άλλες καλές. Είναι τρόπος, στάση, ύφος και ήθος ζωής. Είναι η θυσιαστική αγάπη δίχως ανταλλάγματα. Η αγάπη των εχθρών και η συγχώρεση των πάντων. Είναι ένα σκάνδαλο και μια μωρία για τους πολύ λογικούς η Ορθοδοξία.

Η ορθόδοξη διδασκαλία δεν είναι η ασαφής, μπερδεμένη, δύσκολη, ακατόρθωτη. Δεν είναι για τους ευκολόπιστους και τους φανατικούς θρησκόληπτους. Είναι για απαιτητικά πνεύματα, για αισιόδοξους και μαχητικούς. Δίνει την πραγματική ελευθερία και μακαριότητα. Η ειρήνη, η ηρεμία, η γλυκύτητα των αγίων το φανερώνει. Η Ορθοδοξία δεν είναι αναλγητικό και ναρκωτικό. Είναι συνεχής διακινδύνευση, εγρήγορση, ορθοστασία, αγρύπνια, ανάταση. Η Ορθοδοξία δεν είναι ελληνική, είναι οικουμενική. Δεν κρύβεται στο Άγιον Όρος ή τα Ιεροσόλυμα αλλά στην καρδιά του κάθε αληθινού ταπεινού.

Όσοι θεωρούν ότι η Ορθοδοξία είναι για τους απλοϊκούς και αφελείς πλανάται πλάνη οικτρή. Αν νομίζει κανείς ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία μαθητεύουν κάποιοι χασομέρηδες, κλαψιάρηδες, λαθεύει. Οι Ορθόδοξοι αγωνίζονται για την ακεραιότητα, τη διαφάνεια και τη γνησιότητα. Δεν είναι ακατάδεκτοι, ψυχροί. Η ματαιότητα του κόσμου δεν τους μελαγχολεί, αλλά τους συνετίζει καίρια. Ο Θεός μας δεν είναι μάγος, φακίρης, ταχυδακτυλουργός και παράξενος θαυματοποιός. Δεν του αρέσουν τα μεσοβέζικα πράγματα, τα μελαγχολικά, τα βιαστικά, ανυπόμονα και χλιαρά. Αγαπά κυρίως τα αληθινά, τ ατόφια, τα ταπεινά.

Στην Ορθοδοξία πάντοτε ελπίζουμε, μυστικά χαιρόμαστε, δεν μπορούμε να μην αισιοδοξούμε. Ζούμε για ν αγαπάμε. Όποιος νομίζει ότι η Ορθοδοξία θέλει εχθρούς, μόνο πολεμά, είναι για να εξουσιάζει και να καταδικάζει, αστοχεί σοβαρά. Για ν αναστηθούμε θα πρέπει πρώτα να σταυρωθούμε. Η σταύρωση θέλει προετοιμασία. Η σταύρωση θέλει την ώρα της. Η Ορθοδοξία είναι σταυρωμένη, τεταπεινωμένη και αναστημένη.

Ορθοδοξία σημαίνει ορθοπραξία. Ορθή και αληθινή γνώση και καθαρή ζωή. Η Ορθοδοξία είναι παρεξηγημένη. Ίσως φταίμε κι εμείς που την παρουσιάσαμε λαθεμένα. Η Ορθοδοξία περισσότερο βιώνεται και λιγότερο διδάσκεται. Η Ορθοδοξία είναι μια στοργική μητρική αγκαλιά, που γνωρίζει ν αναπαύει τα τέκνα της εξαίσια.