"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

῎Ερχονται καραβάνια Τούρκων γιά νά ψηφίσουν!!!!!!!!!!!!!!!!



Τουλάχιστον 20.000 Τούρκοι (πρώην κάτοικοι Θράκης που είναι γραμμένοι στα ελληνικά δημοτολόγια, αλλά έχουν ....μετακομίσει και μένουν στην Τουρκία) φτάνουν από αύριο στην Ελλάδα για να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές.
Όπως όλα δείχνουν, είναι έτοιμος ο μηχανισμός του Συλλόγου Αλληλεγγύης ΄΄Τούρκων΄΄ Δυτικής Θράκης BTTD στην Τουρκία, για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Μετά τις δηλώσεις του Προέδρου του παραρτήματος Προύσσας, για μετακίνηση 8.000 ΄΄ψήφων΄΄ σειρά είχε το παράρτημα Ζεϊτίν Μπουρνού, οι υπεύθυνοι του οποίου άρχισαν τη συγκέντρωση των ψηφοφόρων.
Όπως δημοσίευσαν τα τουρκικά μέσα, ήδη έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για τη μετακίνηση ψηφοφόρων την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου.
Ανακοίνωση του συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης – παράρτημα Ζεϊτίν Μπουρνού.
΄΄Θα μπούνε λεωφορεία για τις εκλογές στην Ελλάδα΄΄
΄΄Για τις εκλογές που πραγματοποιηθούνε στην Ελλάδα στις 7 Νοεμβρίου, θα μπούνε λεωφορεία. Όσοι επιθυμούνε να πάνε είναι ανάγκη να εγγραφούνε είτε στον τοπικό τσαϊτζή Ιντρίζ είτε στον πρόεδρο Ορχάν Σαρ. Για την εγγραφή απαιτείται όνομα, επώνυμο, αριθμός διαβατηρίου και αριθμός κινητού τηλεφώνου. Τα λεωφορεία θα ξεκινήσουν στις 5 Νοεμβρίου ημέρα Παρασκευή. Ανακοινώνεται υπ΄ όψιν των μελών και συμπολιτών μας που θα ψηφίσουνε΄΄.
Εν τω μεταξύ η πρώην εκλεκτή του ΠΑΣΟΚ Σιμπέλ Μουσταφάογλου (υποψήφια τώρα περιφερειάρχης στη Θράκη του μειονοτικού μουσουλμανικού συνδυασμού) προχώρησε σε νέα ανθελληνική πρόκληση, με τις φράσεις ΄΄ Όλοι οι Τούρκοι θα στηρίξουν αυτό το συνδυασμό. Είμαστε ένα …η ενότητα γεννά δύναμη΄΄ και …. πολλά άλλα, ανέφερε στην ομιλία της προς τους Ρομά Κομοτηνής, η υποψήφια του ανεξάρτητου μειονοτικού συνδυασμού Σιμπέλ Μουσταφάογλου.
Όπως δημοσιεύει το μειονοτικό περιοδικό Ρόντοπ Ρουζγακρί με τίτλο ΄΄Ξεσηκώθηκε η Καλκάντζα΄΄, η Σιμπέλ Μουσταφάογλου με τη συνοδεία μειονοτικών (Τούρκων κατά τους ίδιους), μετέβησαν στην περιοχή για άγρα ψήφων.
Μέσα από την ομιλία της, γίνεται σαφής διαχωρισμός σε Τουρκικά και Ελληνικά χωριά.
Η Μουσταφάογλου πάντα κλείνει τις προεκλογικές ομιλίες της με τη φράση: ΄΄Όλοι οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης να γίνουν μια γροθιά΄΄.

newsbomb.gr 
http://psifiakoohiro.blogspot.com/

᾿Εκλογές καί...αἰσθανόμαστε ξένοι στόν τόπο μας!!




 

 
 


"Την άλλη Κυριακή ο ελληνικός λαός θα προσέλθει στις κάλπες, για να εκφράσει την επιθυμία του ποιος θέλει να τον κυβερνήσει. Παρατηρείται μάλλον ένα μούδιασμα, μία ατονία. Δεν υπάρχει ο παλαιός ενθουσιασμός.

Ίσως να είναι δείγμα πολιτισμού, λέγουν, η παρατηρούμενη ησυχία. Θα ήταν σίγουρα μεγάλο το ευτύχημα αν μετά τις εκλογές άλλαζε προς το καλύτερο η χώρα.

Είναι γεγονός, όπως λέγουν πολλοί, ότι επικρατεί ένα κλίμα λίαν παγερό, υποτονικό, μελαγχολικό. Οι νέοι δίχως αισιοδοξία και χαρά και με ανησυχία για το μέλλον τους. Οι συνταξιούχοι μοναχικοί, απομονωμένοι, λησμονημένοι, φοβισμένοι και ταραγμένοι. Οι οικογένειες διαλυμένες, δυστυχισμένες, διασπασμένες και νευριασμένες. Δυστυχώς οι Νεοέλληνες δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι για την παρούσα κατάσταση της χώρας τους. Η μεσαία τάξη περίεργη και καχύποπτη.

Φοβάμαι πως και η επόμενη μέρα θα είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη. Λείπει το όραμα, το μεράκι, το φιλότιμο, η ειλικρίνεια. Δεν γκρινιάζω αναίτια. Ο ξύλινος πολιτικός λόγος δεν αγγίζει καμιά καρδιά.

Κουράστηκαν οι πολίτες μια μονότονη φλυαρία των πολιτικών. Νομίζουν ότι αυτοί που τους ακούν τρώνε άφθονο κουτόχορτο. Η αποχή είναι λύση; Όχι. Το λευκό είναι λύση; Όχι. Τελικά κάποιος ψηφίζει το λιγότερο κακό.

Χρειάζονται λοιπόν ισχυρά αντανακλαστικά, δυνατά αντισώματα.

Περίσκεψη και αιδώς. Το πρόβλημά μας δεν είναι απλά και μόνο οικονομικό. Είναι πλέον περισσότερο από φανερό ότι το πρόβλημά μας είναι πνευματικό. Αισθανόμαστε ξένοι στον τόπο μας. Δεν τολμάμε να πούμε ότι αγαπάμε την πατρίδα μας.

Ο πατριωτισμός αποτελεί νόσημα ή αίρεση για τους ψευτοκουλτουριάρηδες των Αθηνών. Να πεις ότι είσαι χριστιανός Ορθόδοξος χρειάζεται τόλμη. Θα σε ειρωνευτούν βάναυσα με ένα πονηρό χαμόγελο οίκτου. Χάθηκε η εθνική αξιοπρέπεια!
church-out.jpg
Η σύγχρονη υπερκαταναλωτική κοινωνία βουρδουλίζεται από τη συνεχή προσφορά νέων ειδών. Και νομίζει ο ταλαίπωρος καταναλωτής ότι θα αλλάξει αυτοκίνητο και αυτόματα θα αλλάξει και η ζωή του.
Και καλά αυτό να το κάνουν οι έμποροι και οι διαφημιστές, αλλά να το κάνουν και οι πολιτικοί; Να παίζουν δηλαδή με την καημένη την καρδιά μας. Είναι ανεπίτρεπτο κάτι τέτοιο. Και όμως τους ακούμε και δεν τους γυρίζουμε την πλάτη.

Δεν ακούγεται καμία πρόταση για τον πολιτισμό, περισσότερο αναπτύσσεται η πρασινολογία και κοκκινολογία. Πολιτισμός βέβαια δεν είναι κάποιες φαιδρές γραφικότητες, μπουζουκοτράγουδα και προχειρότητες δίχως έμπνευση, πνοή και τέχνη, περιφερόμενων θιάσων, με δυτικόφερτες ή ανατολίτικες επιδράσεις, και όχι το κάλλος των εγχώριων πηγών. Ο πολιτισμός φωτίζει, υψώνει, χαριτώνει, εξευγενίζει, ελευθερώνει και χαροποιεί τον άνθρωπο.

Οι πολιτικοί προσβλέπουν στην εκκλησία προς άγραν ψήφων ή προς πολεμική, προς ικανοποίηση των αντιφρονούντων.

Μερικοί τη βλέπουν μόνο σαν φιλανθρωπικό κατάστημα και της επιτρέπουν να συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο της.

Μερικοί τη θεωρούν πλούσια υπέργηρη που κάποτε χρειαζόταν, που έχει εκπληρώσει τον σκοπό της. Έτσι μιλούν για άμεσο και πλήρη χωρισμό, για αρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας, για φορολόγησή της, για περιορισμό της.

Τώρα αν και οι άνθρωποι της εκκλησίας τη θεωρούν ως μια ωραία ιδεολογία και ότι το έργο της όλο εξαντλείται στη φιλανθρωπία, η κατάσταση τότε γίνεται αρκετά αξιοθρήνητη.

Οι βλέψεις ορισμένων για τη δημιουργία λαϊκού, άθρησκου, άθεου κράτους δεν θα πρέπει να μας παρασύρουν σε συζητήσεις ανώφελες.

Είναι ώρα ευθύνης. Χρειάζεται περίσκεψη. Δίχως φόβο και πάθος καταθέτουμε το λογισμό μας. Αυτή την κρίσιμη ώρα, ας πράξει καθένας το καλύτερο. Υπάρχει οπωσδήποτε οικονομική κρίση, πιστεύουμε όμως ακράδαντα ότι μεγαλύτερη είναι η πνευματική. Ας σκάψουμε και μέσα μας.

Ας δούμε τα πράγματα βαθύτερα. Ας μελετήσουμε καλύτερα το παρελθόν μας. Ας σκεφτούμε καλά το μέλλον μας."

Υ.Γ πάντα  επίκαιρο  το  άρθρο  του  γεροντα  Μωυσή

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ῞Ετοιμη ἡ Πράξη Νομοθετικοῦ Περιεχομένου γιά τίς πρόωρες κάλπες...



Προβλέπει την αναβολή του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών για να προκηρυχθούν αμέσως εθνικές εκλογές, στις αρχές Δεκεμβρίου. Την Κυριακή το βράδυ η οριστική απόφαση ανάλογα με τα αποτελέσματα

Από τον Στάθη Παλαιολόγο
ΜΟΝΟ στο PRESS-GR

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες μας, είναι έτοιμο από χθες το πρόχειρο σχέδιο Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου με το οποίο, εφόσον χρειαστεί να προκηρυχθούν πρόωρες εθνικές εκλογές, θα αναβληθεί ο δεύτερος γύρος  των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Στο ενδεχόμενο αναβολής του δεύτερου γύρου είχαν αναφερθεί και τα "Νέα" το Σάββατο σε ρεπορτάζ που επαναλάμβανε τι δικές μας αρχικές πληροφορίες ότι πιθανή ημερομηνία των πρόωρων εκλογών είναι η 12η Δεκεμβρίου.
Κατά τις δικές μας πληροφορίες, λοιπόν, προωθείται η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου διότι η Βουλή λόγω των εκλογών θα είναι κλειστή και δεν θα μπορεί να προωθηθεί η απαραίτητη νομοθετική πρωτοβουλία με μια αντίστοιχη τροπολογία. 
Η προετοιμασία της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου δεν σημαίνει ότι θα...
 τεθεί κατ' ανάγκην και προς εφαρμογή. Αυτό θα αποφασιστεί, κατά τις πληροφορίες, το βράδυ της Κυριακής ανάλογα με τα εκλογικά αποτελέσματα.
Αν η απόφαση είναι να γίνουν εθνικές εκλογές, η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου θα υπογραφεί την ερχόμενη Δευτέρα ή Τρίτη, θα ορίζεται σε αυτήν η νέα ημερομηνία του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών (ταυτόχρονα με τις εθνικές;) και στη συνέχεια θα γίνει η προκήρυξη των εθνικών εκλογών για τον Δεκέμβριο. Σε μια τέτοια περίπτωση, εναλλακτικά με τις 12 Δεκεμβρίου συζητείται και η 5η Δεκεμβρίου.
 

Πέμπτη, 4 Νοεμβρίου 2010

  Πηγή:http://press-gr.blogspot.com

ΤΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ

ΜΙΑ «ΝΕΑ» ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ

Μιὰ «νέα» δηλ. ἀνέκδοτη καὶ δραματικὰ ἐπίκαιρη προφητεία
τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ,
ποὺ τελευταίως κυκλοφόρησε ἀπὸ τὴν Ἱ. Μ. Αἰτωλοακαρνανίας

Ἡ προφητεία αὐτὴ φωτογραφίζει ἐπιτυχῶς τὴν ἐποχή μας, τὰ τελευταῖα συμβάντα στὴν χώρα μας,
καὶ τὴν φορολογικὴ ἐπέμβαση τῶν ξένων ποὺ πιέζουν …
Τὰ προτεινόμενα μέτρα “μιᾶς ἀκόμη νέας λιτότητας”,  στοχεύουν μήπως στὴν ἐξαγρίωση καὶ στὴν Ἐπανάσταση τοῦ λαοῦ,  ὥστε νὰ πέσει ἡ Ἑλλάδα σὲ ἀκυβερνησία, σὲ χάος, καὶ σὲ νέο Ἐμφύλιο…;
Μιὰ ἱκανὴ δικαιολογία δηλαδή, γιὰ νὰ μποῦνε ξένες στρατιωτικὲς δυνάμεις καὶ νὰ καταλάβουν τὴν χώρα… Ἀμυδρὴ ἐλπίδα δίνει ἡ παρακάτω προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ: «Θὰ ξεκινήσουν νά ᾽ρθοῦν γιὰ νὰ εἰσπράξουν τοὺς φόρους. Δὲν θὰ προφθάσουν ὅμως, γιατί θὰ γίνει πόλεμος…», (ἐννοώντας προφανῶς τὸν Γ΄ Παγκόσμιο πόλεμο στὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη…).
Εἶναι ὅμως αὐτό, ἢ “ἕτερον προσδοκῶμεν ; “
Οἱ προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανε τὸν σκλαβωμένο Ἕλληνα τοῦ ΙΗ΄ αἰώνα νὰ ἀναθεωρήση τὴ μοιρολατρικὴ κατάσταση στὴν ὁποία τὸν εἶχε ρίξει ἡ σκλαβιὰ τῶν τριῶν αἰώνων.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς καλλιέργησε τὸ δυνατὸν τῆς ἀπελευθερώσεως. Μάλιστα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή τους, τοὺς φύτευε διάφορες μελλοντικὲς καταστάσεις. Τοὺς προφήτευε γιὰ τὸ ποθούμενον. Καὶ τί ἄλλο γλυκύτερον μποροῦσαν νὰ ἐπιθυμοῦν ἀπὸ τὸ νὰ φᾶνε τὸ γλυκὸ ψωμὶ τῆς ἐλευθερίας;
Ἔτσι ἄρχισε νὰ κινεῖται τὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἢ ἐπιθυμία γιὰ «τὸ ποθούμενον» γράφει  Ὁσιολογιωτάτη μοναχὴ Εὐθυμία, Καθηγουμένη τῆς Ί. Μονῆς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὸ βιβλίο τῆς «Προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἴτωλου, μέσα στὴν Ἱστορία» (ἐπιμ. ἐκδόσεων «ΤΗΝΟΣ»).
Ἐδῶ, δὲν θὰ σημειώσομε κάποια ἀπὸ τὶς γνωστὲς προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἐθναποστόλου καὶ Ἱεραποστόλου, ἀλλὰ θὰ φέρομε στὸ φῶς, μιὰ ἀνέκδοτη προφητεία ποῦ ἀφορᾶ καὶ μέλλοντα καὶ παρόντα…
Ἀπὸ χρόνια εἶχα ἀκούσει ἀπὸ γέροντες, ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς καὶ γιὰ τὸν τόπο μας εἶχε εἰπεῖ προφητεῖες. Πολλὲς φορὲς ἄκουσα νὰ λένε παπποῦδες καὶ γιαγιάδες, ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶπε: “Οἱ Τοῦρκοι θὰ ξανάρθουν μέχρι τὸ Ντουγρί !… ” Ἐπειδὴ ὅμως τοποθεσίες μὲ τὸ ὄνομα «Ντουγρὶ» ὑπάρχουν καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Πατρίδος μας, δὲν ἔδωσα καὶ τόση σημασία… Τελευταίως ὅμως, ὅταν ὁ π. Κωνσταντῖνος Γιολδάσης ὑπηρετοῦσε ὡς διάκονος εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, Ἀγρινίου, σὲ μιὰ συζήτηση, μοῦ ἀπεκάλυψε, ὅτι πρόκειται γιὰ τὸ Ντουγρὶ Τριχωνίδος, ἄρχισα νὰ ἐρωτῶ…
Ἐπισκέφθηκα γέροντας τῆς περιοχῆς μας καὶ δὴ τῆς ὀρεινῆς Τριχωνίδος, καὶ ἄκουσα, σχεδὸν τὰ ἴδια, μὲ αὐτὰ ποῦ μου διηγήθηκε ὃ κ. Μιχαὴλ Γιολδάσης, κάτοικος Ἁγίας Βαρβάρας.
Ὁ κ. Μιχαὴλ Γιολδάσης ἐπὶ λέξει εἶπε: « Ὅταν ἤμουν στὸ δημοτικὸ Σχολεῖο ἢ γιαγιά μου καὶ ὁ πάππούς μου, μοῦ μιλοῦσαν γιὰ τὸν “Ἅγιο Παπουλάκη” ποῦ πέρασε καὶ ἀπὸ τὸ χωριό μας. Ὁ Παντελὴς Καρόπουλος, ἢ Ζάρας, μᾶς διηγεῖτο γεγονότα καὶ λόγια τοῦ “Ἁγίου Παπουλάκη” ποὺ κι ἐκεῖνος τὰ ἤκουσε ἀπὸ τὸν παππού του, ποὺ ἦταν αὐτήκοος μάρτυς τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, νέος τότε. Ἔλεγε λοιπὸν ὅτι:
Κάποτε κατεβαίνοντας ἀπὸ τὸ χωριό του, Μέγα Δένδρο, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔφθασε στὴν Παραβόλα. Διψασμένος, ζήτησε ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς Παραβόλας λίγο νερὸ νὰ ξεδιψάσει… Οἱ Παραβολιῶτες ὅμως δὲν τοῦ ἔδωσαν νερὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἔπιναν, ἀλλὰ νερὸ ἀπὸ μία στέρνα… Ὁ Ἅγιος δὲν τὸ γεύτηκε καὶ εἶπε: -Νερὸ νὰ μὴν ἔχετε. Στὰ πόδια σας εἶναι τὸ νερό. Στὰ πόδια σας εἶναι τὸ νερό, κι ἐσεῖς δὲν θά ᾽χετε δικό σας νερό. Κοίταξε κατὰ τὴ λίμνη καὶ τὰ βουνὰ ὁ Παπουλάκης καὶ εἶπε : ” Νερό, Νερό…” Ἔφυγε διψασμένος καὶ προχώρησε καὶ ἔφθασε στὴν Ντέμη, τὸ σημερινὸ χωριὸ Καινούριο. Κάθισε κάτω ἀπὸ ἕνα Πλάτανο μεγάλο. Οἱ κάτοικοι τοῦ προσέφεραν νερό. Κάλεσε τότε τοὺς Ἕλληνας τοῦ χωριοῦ νὰ ἔλθουν νὰ τοὺς μιλήσει… Ὅμως, ἦλθαν λίγοι…
Ἀπορημένος τοὺς ρώτησε:
–Γιατί δὲν ἔρχονται καὶ οἱ ἄλλοι;
Καὶ τοῦ ἀπάντησαν:
–Ἅγιε Παπουλάκη φοβοῦνται μήπως «Ὁ Ντέμ, ἢ Ἄντεμ ἀγάς, ποὺ εἶναι ἐδῶ, ὅταν μᾶς δεῖ μαζεμένους θὰ μᾶς κόψει ( τὰ κεφάλια )…
Τότε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς τοὺς βεβαίωσε, ὅτι ὁ Ντὲμ ἀγὰς ἔφυγε ἀπ’ ἐδῶ καὶ βρίσκεται στὸ Ζαπάντι. Καὶ πρόσθεσε ὁ Ἅγιος:
–Θὰ ξανάρθουν οἱ Τοῦρκοι…
ΟΙ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ…
Ἐν τῷ μεταξὺ συγκεντρώθηκαν οἱ κάτοικοι καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς τοὺς μίλησε καὶ τοὺς δίδαξε… Ὅταν τελείωσε τὸν θεῖο λόγο του, οἱ κάτοικοι τὸν ἐρώτησαν.
–Πότε, γιε Παπουλάκη, θά ᾽ρθουν ο Τορκοι δ;
Κι ἐκεῖνος ἀπάντησε, βάζοντας μία εἰκόνα τῆς Παναγίας μέσα στὴν κουφάλα τοῦ Πλατάνου.
–«ταν θ ξεραθε ατς Πλάτανος κα θ σμίξουν ο δυ χρες, τότε ο Τορκοι θά ᾽ρθουν τουφέκιστοι κα θ πιον καφ στ Ντουγρί».
–Καὶ πότε, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, θὰ σμίξουν οἱ δυὸ χῶρες, καὶ ποιές εἶναι αὐτές;
–Σᾶς εἶπα ὅτι ταν ξεραθε κα κοπε πλάτανος κα σμίξουν ο δύο χρες. Ο δύο χρες εναι τ Βραχώρι κα τόπος πο πατμε τώρα ( Ντέμη). Τότε θ σς βάλουν μεγάλους φόρους ο Ερωπαοι. Θ βάλουν φόρους κα στ παράθυρα κα στ χωράφια. Θ ξεκινήσουν νά ᾽ρθουν γι ν εσπράξουν τος φόρους. Δν θ προφθάσουν μως, γιατί θ γίνει πόλεμος…».
δ κα ρκετ χρόνια, τ 1974, πλάτανος ξεράθηκε… Ο κάτοικοι το Καινούριου (Ντέμη), καλύπτοντας τ ρέμα, στν χθη το ποίου ταν πλάτανος, κοψαν τς ρίζες το δένδρου κα ριξαν τσιμέντα. Φυσικ ταν, πλάτανος ν ξεραθε, πότε τν κοψαν…
Δίπλα ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν πλάτανο καὶ τὸ ρέμα, κάποιος κάτοικος τοῦ χωριοῦ ἐπονομαζόμενος Τασούλης, ἀνήγειρε τὸ σπίτι του καὶ στὸ ἰσόγειο ἄνοιξε καφενεῖο. Ὅταν ἔκλεινε ἀργὰ τὸ βράδυ τὸ καφενεῖο, γιὰ νὰ ἀνέβει στὸ σπίτι του, ἔβλεπε μία σκιὰ νὰ περιφέρεται, στὸν τόπο ἐκεῖνο. Κατ’ ἀρχὰς φοβήθηκε… Ὅταν τοῦ εἶπαν, ὅτι ἐδῶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς στάθηκε καὶ ὁμίλησε, συγκινημένος καὶ ἐκδηλώνοντας τὴν εὐλάβειά του πρὸς τὸν Ἅγιο, ἔκτισε ἕνα εἰκόνισμα, ἢ Προσκυνητάρι, καὶ ἔβαλε μέσα τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ. Ἀπὸ τότε δὲν εἶδε ξανὰ τὴν σκιά!!! Σήμερα τὸ καφενεῖο τὸ ἔχουν τὰ παιδιά του.
Τὸ δεύτερο «σημεῖο» τὸ ὅποιο ἔδωσε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶναι: «ταν θ νωθον ο δυ χρες, Βραχώρι κα Ντέμη…».
δη μ τ σχέδιο «Καλλικράτης» τ γρίνιο κα τ Καινούριο (Ντέμη) γίνονται νας δμος. «Ο δύο χρες, νώνονται»!!!
Ἄλλοι γέροντες προσθέτουν στὴν ἀνωτέρω προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ καὶ τοῦτα τὰ λόγια του: «Αὐτὰ θὰ γίνουν ὅταν θὰ εἶναι τὰ τέσσαρα 7 , τὰ 3 Κ, καὶ ἕνα Π». Τὴν πλήρη ἑρμηνεία τῶν λόγων τοῦ Μεγάλου Ἁγίου μας, μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει καὶ ὁ χρόνος θὰ ἐπιβεβαιώσει. Προσθέτουν ἀκόμη οἱ Γέροντες, ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶχε μαζί του τρία πράγματα: Ἕνα σκαμνάκι, στὸ ὅποιο ἀνέβαινε νὰ ὁμιλήσει, ἕνα σακούλι (ποὺ εἶχε μέσα βιβλία ), καὶ ἕνα Σταυρό, τὸν ὅποιο ἔστηνε καὶ κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ του ὁμιλοῦσε… Τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ Ἁγίου εἶναι φοβερὰ καὶ συγκλονιστικά! Τὸ δικό μας χρέος εἶναι νὰ ἑτοιμαζόμαστε, διότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστι» καὶ «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι…».
Σημειώσεις
Πράγματι ἡ Παραβόλα, μέχρι προτινὸς δὲν εἶχε νερό… Ὁ νῦν Δήμαρχος κ. Βασίλειος Καπέρδας, ὕστερα ἀπὸ κάποιο τρανταχτὸ γεγονὸς (;), προέβη εἰς γεώτρηση εἰς τὴν Παραβόλα, καὶ βρῆκε ὁλόκληρο «Ποτάμι» νερό.Ὄχι μόνο εἰς ποσότητα ἄλλα καὶ εἰς ἄριστη κατάσταση καὶ ποιότητα. Ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, ἔκτισε ἐκκλησάκι εἰς τὸ ὄνομα τὸν Ἁγίου. Πόσον φωτισμένη καὶ ὄντως ἀληθινὴ ὑπῆρξε ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου μας: «Κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σᾶς εἶναι ποτάμι νερό»!
( ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς» Ἱ. Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας,  τεῦχ. 14/ 2010 )
ΠΗΓΗ Διαδικτύου: «Κύριος Ἰησοῦς Χριστός» (http://hristospanagia3.blogspot.com/2010/11/blog-post_5192.html)
Ἑλληνικὸς τονισμὸς : «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»






Ο Μητροπολίτης Κηφισίας και άπαντες οι κληρικοί δεν θα παραλάβουν την «Κάρτα του Πολίτη»


Πραγματοποιήθηκε  σήμερα  Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010, στον Ιερό  Ναό  Αγίου Νεκταρίου Κάτω Κηφισιάς, το πρώτο Ιερατικό Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού. Το πρωί ετελέσθη Όρθρος και  Θεία Λετουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Κυρίλλου.
Μετά το  πρωινό κέρασμα  το  οποίο προσεφέρθη  στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού, τους συνέδρους καλωσόρισε ο Παν/τος  Αρχιμ. π. Ιωάννης Κοκάκης, εφημέριος του Ναού. Εν συνεχεία το λόγο έλαβε ο Γενικός Αρχιερατικός επίτροπος Πρωτ/ρος π. Χρίστος Κυριακόπουλος, ο οποίος μεταξύ των άλλων ζήτησε τις Αρχιερατικές  ευχές του Σεβασμιωτάτου, ώστε να αξιώνει ο Θεός να δίδουμε πάντοτε την καλή μαρτυρία και να μεταλαμπαδεύουμε συνεχώς Λόγον Θεού, τον Λόγον της Αληθείας  προς αγιασμόν και σωτηρία  των ψυχών που μας εμπιστεύθηκε η Εκκλησία μας με το Μυστήριο της ιερωσύνης κατά την χειροτονία μας.
Κεντρικός εισηγητής του Συνεδρίου ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ο οποίος ανεπτυξε το θέμα:
Η αποστολή του ιερέως στο σύγχρονο κόσμο.
Μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι << Ο διάλογος της Εκκλησίας με την εποχή της δεν είναι κάτι άγνωστο στην ιστορική πορεία της Ορθοδοξίας, αντιθέτως μάλιστα αποτελεί συστατικό στοιχείο της πατερικής παραδόσεώς της, καθότιοι πατέρες της Εκκλησίας βρίσκονταν πάντα σε διαρκή διάλογο με την εποχή τους. Γνώριζαν πολύ καλά τα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής τους και κατόρθωναν με μία θαυμαστή δημιουργικότητα να μεταμορφώσουν ολόκληρο τον πολιτισμό της αρχαιότητος.
Όπως ακριβώς την εποχή εκείνη οι πατέρες της Εκκλησίας έπρεπε να διαλεχθούν και να μεταμορφώσουν τον κόσμο της ύστερης ελληνικής φιλοσοφίας, έστι άντίστοιχα καλούμαστε και εμείς σήμερα να εγκύψουμε με τόλμη και ευαισθησία στα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να απεγκλωβισθούν από τις σύγχρονες υλιστικές ιδεολογίες και τον ευδαιμονισμό.
Η Εκκλησία μας γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που απαιτεί την γνώση και την εμπειρία της θεολογίας των πατέρων. Γι αυτό ενίοτε διστάζει να αποτολμήσει, φοβούμενη πως, χωρίς θεολογία, οι ποιμένες αντί να ασκήσουν εποικοδομιτική και δημιουργική κριτική έναντι του σύγχρονου πολιτισμού, θα καταφύγουν μάλλον στη μέθοδο της πολεμικής και εχθρικής στάσης. Ο δισταγμός όμως είναι σημείο σοφίας και δεν σχετίζεται με την ένοχη σιωπή.....
Η Εκκλησία μας πορεύεται μέσα στον κόσμο με συστολή και σύνεση, διότι γνωρίζει πως στη σχέση της με τον κόσμο υπάρχει πάντα το επικίνδυνο ενδεχόμενο να αυτοακυρωθεί  εκκοσμικευόμενη και, αντί να μεταμορφώσει τον κόσμο, να γίνει η ίδια κόσμος. Είναι αλήθεια ότι πολύ συχνά ξεχνούμε τον εσχατολογικό χαρακτήρα, την εσχατολογική διάσταση της πίστεώς μας και εγκλωβιζόμαστε σε ένα εγκοσμιοκρατικό πνεύμα.
Η Εκκλησία μας όμως ζει και κινείται <<εν τω κόσμω, αλλ’ ουκ εκ του κόσμου>>. Την αληθινή της υπόσταση την αντλεί όχι από παρελθόν της ιστορίας της, ούτε από το παρόν της δράσεώς της και του λόγου της, αλλά από το μέλλον,  από το όραμα ενός κόσμου, όχι όπως ήταν η όπως είναι αλλάόπως θα είναι το τέλος της Ιστορίας. Το ουσιαστικό έργο της Εκκλησίας μαςείναι να δημιουργεί ήθος και είδος ανθρώπων που δεν αναπαύονται μέσα στον κόσμο αυτό, αλλά επιδιώκουν την υπέρβασή του.
Σήμερα η μεγάλη πρόκληση προς την Εκκλησία μας είναι  το πως θα απαντήσει στην κρίση των αξιών. Οι περισσότεροι αναμένουν πως θα στρέψουμε το βλέμμα στο παρελθόν και θα αναζητήσουμε την ασφάλεια στην παράδοση.Ίσως αυτό  και να τους βολεύει, καθότι προτιμούν την απομόνωση και την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας.
Η αποστολη της Εκκλησίας μας όμως από την φύση της είναι να επικοινωνεί και να  συνδιαλέγεται. Επιδιώκει την συνάντησή της ακόμη και με εκείνες τις κοινωνικές όμάδες που την έχουναπορρίψει επειδή δεν την γνωρίζουν. Δεν φοβούμαστε τις κοινωνικές αλλαγές, διότι αντιλαμβανόμαστε πως αυτές δεν είναι πάντοτε αρνητικές, αλλά εμπεριέχουννέες ευκαιρίες εμπειρίας και έκφρασηςετού Ευαγγελίου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κληρικοί στάθηκαν και στέκονται πάντοτε κοντά στο λαό, άκουσαν και ακούνε τον πόνο και την αγωνία του. Γι’αυτό και ο λαός τους τιμά, έστω και αν υπάρχει, συχνά άδικη, πολεμική εναντίον τους.>>
Ακολούθησε μικρό διάλειμμα και εν συνεχεία δόθηκε η ευκαιρία στους πατέρες να συζητήσουν και να συμπνευματιστούν με τον Σεβασμιώτατο επί της εισηγήσεως και όχι μόνο. Αναφέρθηκε όπως ήταν αναμενόμενο  και το θέμα της κάρτας του πολίτη, το οποίο ανησυχεί και προβληματίζει τους πιστούς αλλά και τους υπευθύνους ποιμένες, μια και είναι βέβαιο ότι καταργεί την ελευθερία του προσώπου και προσβάλλει βάναυσα τη θρησκευτική συνείδηση των πιστών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού  κ.Κύριλλος και άπαντες οι κληρικοί εξέφρασαν την πλήρη αντίθεσή τους ως προς την παραλαβή της κάρτας του πολίτη και εδήλωσαν  ότι δεν θα την παραλάβουν.
Πηγή: Romfea.gr

Γιατί ἄφησε προεκλογικά φυλλάδια στά νεκροταφεῖα ὁ ὑποψήφιος;


Την υπόθεση, που διαδραματίστηκε στα Τρίκαλα, θα την ακούσατε (εδώ). Ο σοφός Neuromancer έχει τη δική του εξήγηση:

"Δε νομίζω ότι η κίνηση του υποψηφίου αποσκοπούσε στις ψήφους των συγγενών των κεκοιμημένων, αλλά στους ίδιους τους κεκοιμημένους(!).

Μην ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα και οι νεκροί ψηφίζουν (σημ.: ίσως διότι δεν απειλούνται άμεσα από αυτούς που ψηφίζουν)…"

Πηγή:http://taxalia.blogspot.com

῾Η διαχρονική ἀξία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης /τοῦ ᾿Αρχιμ. ᾿Ιωακείμ Οἰκονομίκου, Γενικοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ᾿Επιτρόπου ῾Ι. Μ. Κίτρους




Αίσθηση έχει προκαλέσει η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, να συμπεριλάβει από την Α\' Δημοτικού το μάθημα της Αγγλικής γλώσσης. Βεβαίως η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσης σήμερα είναι απαραίτητη μέσα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία την οποία ζούμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε την μητρική μας γλώσσα. Η μητρική γλώσσα, αποτελεί την βάση για να μπορέσει κάποιος να μάθει σωστά και μιά ξένη. Εάν ο νέος δεν γνωρίζει καλά την μητρική του γλώσσα, δεν μπορεί να μάθει και την ξένη. Και όπως έχει λεχθεί, για να μάθει κάποιος κάποια γλώσσα, θα πρέπει να ξέρει πρώτα σωστά την μητρική του γλώσσα. Για μας όμως τους Έλληνες Ρωμηούς, η γλώσσα μας αποτελεί αναπόσταστο στοιχείο της ιστορίας και του πολιτισμού μας.

Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη πού ομιλείται συνεχώς από την εποχή της εμφανίσεως της. Είναι η γλώσσα πού έχει τέτοια πληρότητα, πού μπορεί να εκφράσει τα πάντα. Η ελληνική γλώσσα ξεκινώντας από τα Ομηρικά έπη, φτάνει στα χρόνια του 5ου αιώνος π.Χ. με την περίφημη Αττική Διάλεκτο. Για να φτάσουμε στα χρόνια του Μεγάλου Στρατηλάτου Αλεξάνδρου του Μακεδόνος, να την πάρει και να την κάνει πασίγνωστη σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, μέσα από τον περίφημο Ελληνιστικό Πολιτισμό πού δημιούργησε τόσο ό ίδιος όσο και οι απόγονοί του. Η ελληνική γλώσσα, γίνεται η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτό πού ονομάζουμε Βυζάντιο.

Μέσα στο Βυζάντιο, η γλώσσα αναπτύσσεται και φτάνει στο απώγειο της δόξης της. Την 29η Μαΐου του 1453, η πορεία του Ελληνισμού αλλάζει. Οι Ρωμηοί βρίσκονται κάτω από μιά νεά πραγματικότητα. Αυτό πού τους κράτησε ενωμένους στα δύσκολα εκείνα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν η πίστη στην Ορθοδοξία και η Ελληνική γλώσσα. Η γλώσσα κρατήθηκε μέσα από την Εκκλησία, η οποία την διέσωσε, είτε με τα λειτουργικά βιβλία, είτε και με τα σχολεία τα οποία είχε ιδρύσει σε όλη την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η γλώσσα μετά την απελευθέρωση και την δημιουργία του πρώτου Ελληνικού Κράτους πέρασε και στην εποχή μας. Οι σύγχρονοι Έλληνες συνεχίζουμε να μιλάμε Ελληνικά. Αλλά κατά πόσο είναι ελληνικά αυτά;

Τα νεά παιδιά, η ελπίδα και η συνέχεια του Γένους μας δεν γνωρίζουν δυστυχώς ελληνικά. Επικοινωνούν με λιγότερες από 500 λέξεις, γι' αυτό και δεν μπορούν να εκφραστούν αλλά και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να περιγράψουν μιά εικόνα ή κάτι πού τους έκανε εντύπωση. Και δεν μπορούν να το εκφράσουν γιατί αγνοούν την πραγματική αξία της Ελληνικής γλώσσης. Από έρευνα πού έκανε το Πανεπιστήμιο Ίρβιν της Καλιφόρνια της Αμερικής, κάτω από την καθοδήγηση της ένθερμης ελληνίστριας καθηγήτριας κυρίας Μάκ Ντόναλι, κατεγράφησαν 6.000.000 ελληνικές λέξεις και 78.000.000 ελληνικοί λεκτικοί τύποι, την ίδια στιγμή πού η Αγγλική γλώσσα έχει μόνο 490.000 λέξεις και 300.000 λεκτικούς τύπους. Δηλαδή ως γλώσσα είναι το 1/100 της δικής μας. Αυτό το αποτέλεσμα έκανε τους επιστήμονες να βγάλουν το συμπέρασμα ότι η Ελληνική γλώσσα είναι "μη οριακή", αφού μόνο μέσα από την Ελληνική, μπορούν να δημιουργηθούν φράσεις και εκφράσεις που είναι τελείως απαραίτητες για την επιστήμη, την τεχνολογία, την πολιτική. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές του μέλλοντος θα μπορούν να "δουλεύουν" μόνο με την χρήση της Ελληνικής γλώσσης.

Αυτό έκανε το 2002 τον Γάλλο Υπουργό Παιδείας Ζακ Λάγκ να θεσπίσει την εισαγωγή της Ελληνικής γλώσσης στις δύο τελευταίες τάξεις όλων των Λυκείων της Γαλλίας, ενώ εμείς κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Βγάζουμε τα ελληνικά από τα σχολεία μας, λέγοντας μάλιστα η παρετηθείσα Γραμματεύς του Υπουργείου Παιδείας, πώς η αρχαία Ελληνική είναι μιά νεκρή γλώσσα. Ο Διεθνούς φήμης Ισπανός Ελληνιστής Φρανσίσκο Άντραδος, στο βιβλίο του "Η ιστορία της Ελληνικής γλώσσης", αναφέρει ότι τα "ελληνικά είναι μιά ζωντανή γλώσσα και ότι όλοι μιλούμε ελληνικά χωρίς να το καταλαβαίνουμε". Αυτό φαίνεται είχαν υπόψιν τους και οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές και πρότειναν στην Ολομέλεια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η Ελληνική γλώσσα να γίνει η επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, ενώ εμείς προσπαθούμε να κάνουμε επίσημη γλώσσα της Ελλάδος την Αγγλικη.

Η γνωστή Αμερικανίδα Ηθοποιός Φέϊ Νταναγουέη σε συνέντευξη πού έδωσε το 2001 αναφερομένη στην αξία της Ελληνικής γλώσσης λέει τα εξής: "Πατάτε γερά στα πόδια σας και ταυτόχρονα έχετε ένα συναίσθημα. Ακούω την γλώσσα σας και αναγνωρίζω την ποιότητα της φωνής της Μαρίας Κάλλας". Ο μεγάλος μας ποιητής και Νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης το 1979 ανέφερε σχετικά με την αξία της Ελληνικής γλώσσης: "Μου δόθηκε να γράψω αγαπητοί φίλοι, σε μιά γλώσσα που μιλιέται μόνο από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μιά γλώσσα που μιλιέται χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή....Η χώρα μου είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου".

Για την αξία της Ελληνικής Γλώσσης μίλησε και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης μας κύριος Βαρθολομαίος, όταν το 2002 επισκέφτηκε την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης. Απευθυνόμενος στους φοιτητές της Σχολής τούς είπε τα εξής: "Ώστε πρέπει να αναδεχθώμεν τον κόπον να γνωρίσωμεν την γλώσσαν των πρωτοτύπων, την πλουσίαν και ασύγκριτον Ελληνικήν, την οποίαν έχομεν το προνόμιον να έχωμεν ως γλώσσαν των πατέρων ημών, εναποθηκευμένην κάτα τινα βιολογικόν τρόπον εις τα γονίδια των κυττάρων μας...Θα γνωρίζετε, άλλωστε, ότι η Ελληνική γλώσσα έχει χαρακτηρισθεί ως η μόνη "νοηματική γλώσσα" την οποία δέχονται οι ηλεκτρονικοί υπολογισταί προχωρημένης τεχνολογίας και ότι εάν εδίδετο μιά ακόμη υπέρ αυτής ψήφος, ότε συνεζητείτο ποία θα ήτο η γλώσσα του Αμερικανικού Έθνους, θα ήτο αύτη σήμερον η επίσημος γλώσσα των Ηνωμένων Πολιτειών".

Το Γένος μας δεν έχει να επιδείξει μεγάλο τεχνολογικό πολιτισμό. Έχει όμως να επιδείξει ένα πολιτισμό ανώτερο από κάθε τι άλλο, αφού αυτός ο πολιτισμός, ο διαχρονικός, ο αδιάκοπος, με όλες τις εκφάνσεις του, μπορεί σήμερα να παίξει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια κοινωνία που ζούμε, αρκεί εμείς να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να μην αφήσουμε να χάσουμε όλα αυτά πού μας κληρονόμησαν οι πρόγονοί μας και μας χαρακτηρίζουν σαν Γένος.

᾿Ηλεκτρονικοί χαφιέδες ΚΛΙΚ

Βρετανία: ῞Ολα τά «κλικ» θά  καταγράφονται

Το Βήμα (31/10/10)
Την πρόθεσή της να φέρει προς ψήφιση νομοσχέδιο το οποίο θα υποχρεώνει τους παρόχους επικοινωνιακών και διαδικτυακών υπηρεσιών να καταγράφουν τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου,τα τηλεφωνήματα και τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται οι βρετανοί πολίτες ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση της χώρας.Η καταγραφή και η αποθήκευση των ανωτέρω στοιχείων θα τηρούνται για τουλάχιστον έναν χρόνο,ενώ οι μυστικές υπηρεσίες και οι αστυνομικές αρχές της χώρας θα έχουν απεριόριστη πρόσβαση στα αρχεία,κάτι που προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις οργανώσεων που προασπίζονται το απόρρητο τον επικοινωνιών.
Εκπρόσωποι της βρετανικής κυβέρνησης ανέφεραν προσφάτως ότι οι σχεδιαζόμενες τροπολογίες είναι απαραίτητες προκειμένου να βοηθήσουν τις διωκτικές αρχές της χώρας αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες στον αγώνα τους εναντίον της τρομοκρατίας.Τα δεδομένα που θα αποθηκεύονται θα αφορούν το ποιος επικοινωνεί με ποιον τηλεφωνικά ή ηλεκτρονικά και ποιες ιστοσελίδες επισκέπτεται στο Διαδίκτυο,αλλά όχι το περιεχόμενο των συνομιλιών ή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Πηγή: tovima


Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Ο ΕΝ ΔΡΑΜΑ (1901-1959, 4 Νοεμβρίου)

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959)

Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης. Σύγχρονη εικόνα η οποία φυλάσσεται στην Μονή του.
VatopaidiFriend: Δημοσιεύουμε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Οσιολογιώτατου Μοναχού Μωϋσή Αγιορείτη για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη.
Στο κείμενο του π. Μωυσή ο άγιος Γεώργιος αναφέρεται ως Γέροντας, γιατί δεν είχε γίνει ακόμη η κατάταξή του στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μακάριος Γέροντας Γεώργιος καταγόμενος από τον Πόντο γνώρισε από πολύ νωρίς την ορφάνια και την μοναξιά. Μετά από διώξεις και φυλακίσεις από το άθεο καθεστώς της Γεωργίας, φθάνει στην Ελλάδα, όπου ζώντας ασκητικά και με θερμή πίστη, χαριτώνεται ο ταπεινός και άξιος λειτουργός του Υψίστου με χαρίσματα διακρίσεως, διοράσεως, προοράσεως και προφητείας.
Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης.Συμπληρώνονται εφέτος 46 έτη από την μακαρία εκδημία του αοιδίμου πατρός Γεωργίου, που γεννήθηκε στην Αργυρούπολη του Πόντου το 1901. Νωρίς ορφάνεψε και την ανατροφή του ανέλαβε η ευλαβής γιαγιά του. Μετά τον θάνατο της γιαγιάς του και της αδελφής του αναχωρεί με τον παππού του για το Ερζερούμ, την Θεοδοσιούπολη της Μεγάλης Αρμενίας. Ο θάνατος και του παπ πού του και η κακομεταχείριση του αδελφού του τον φέρνουν στα μέρη του Καυκάσου Μόνος, φτωχός, πονεμένος κι αναγκεμένος, συντροφευόμενος από αγίους σε όνειρα και οράματα, φθάνει στην Τυφλίδα της Γεωργίας και οδηγείται από τον εκεί επίσκοπο στην Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής. Ενδύεται το τίμιο του μοναχού ένδυμα στην ηλικία μόλις των εννέα ετών. Θα το διατηρήσει επί μισό αιώνα.
Η κουρά του
Αγάπησε την άσκηση και την προσευχή από παιδί. Στις 20 Ιουλίου 1919 κείρεται μοναχός και από Αθανάσιος ονομάζεται Συμεών. Κατά την ώρα της κουράς του λέγεται πως οι καμπάνες σήμαιναν μόνες τους
Στην Μονή συνάντησε έναν θείο του επίσκοπο, που τον βοήθησε πνευματικά. Το άθεο καθεστώς της επανάστασης του 1917 δίωξε την Εκκλη σία, τον κλήρο και τον μοναχισμό. Μαζί με άλλους μοναχούς της μονής του φυλακίσθηκε σε μια ανήλια και υπόγεια φυλακή, απ΄ όπου περνούσαν υπόνομοι. Υπέμεινε μεγάλες και φρικτές κακουχίες με ελπίδα στον Θεό. Πολλοί αδελφοί του τελείωσαν μαρτυρικά τον βίο τους εκεί. Με την βοήθεια της Παναγίας γλύτωσε από βέβαιο θάνατο. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1925 χειροτονήθηκε ιερεύς κι ονομάσθηκε Γεώργιος. Λειτουρ γούσε στα γεωργιανά.
Σύντομα απέκτησε φήμη διακριτικού, διορατικού και προορατικού Γέροντος. Πολύς κόσμος ερχόταν από μακριά για να γνωρίσει και να συμβουλευθεί τον νεαρό ιερομόνα χο. Το 1923 από την Τυφλίδα μεταβαίνει στο Σουχούμ. Στις συχνές θείες λειτουργίες του μνημόνευε πολλά ονόματα. Στο κελλί του μελετούσε και προσευχόταν συνεχώς Η εγκράτεια, η άσκηση, η αγρυπνία και η νηστεία ήταν αδιάκοπες. Οι προφητείες του εκπληρώνονταν Όλοι τον πλησίαζαν ως άγιο. Το 1929 καταφέρνει να έλθει στην Ελλάδα.
Άφιξη στην Ελλάδα
Δοξάζει τον Θεό για την σωτηρία του. Ο Πόντος, η Γεωργία και η Ρωσία μένουν στην μνήμη του ως τόποι αγώνων, μαρτυρίων και θυσιών. Από την Θεσσαλονίκη, όπου φθάνει στις 19 Οκτωβρίου 1929, μεταβαί νει στην Κατερίνη και στα χωριά Αλώνια και Κούκκος, Μικρό Δάσος του Κιλκίς και τέλος το 1930 στην Σίψα της Δράμας. Οι κακουχίες της φυλακής της Γεωργίας τον είχαν αφήσει ημιπαράλυτο, πολύ αδύναμο και πολλές φορές δυσκολευόταν πολύ να περπατήσει, ώστε τον σήκωναν στα χέρια, για να μετακινηθεί.
Ο Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε το 1901 στην  Αργυρούπολη του Πόντου. Φωτογραφία της ενορίας του Αγίου Γεωργίου στην Αργυρούπολη του  Πόντου
Όλη η περιουσία του ήταν λίγα εκκλησιαστικά βιβλία στην γεωρ γιανή γλώσσα, ιερατικά άμφια, εικόνες και μέρος των λειψάνων της αδελφής του Άννας. Κόσμος πολύς αρχίζει να τον πλησιάζει για να βοηθηθεί. Ο φιλόθεος, φιλάγιος, φιλάδελφος και φιλάνθρωπος πατήρ κάνει παρακλήσεις, εξομολογεί και νουθετεί. Το 1938 κτίζει το μοναστηράκι της Αναλήψεως. Εκεί θα λειτουργεί, θα εξομολογεί, θα κηρύττει, θα προλέγει, θα θαυματουργεί επί μία ολόκληρη εικοσαετία. Ο ναός και το κελλί του γίνονται κολυμβήθρα Σιλωάμ για σωματικές και ψυχικές ασθένειες πολλών.
Μεταβαίνει προσκυνητής στα Ιε ροσόλυμα και το Άγιον Όρος κι έχει συναντήσεις με ιερές μορφές, που τον πείθουν να μείνει εκεί που είναι, γιατί έχει μεγάλη ανάγκη ο πιστός λαός την παρουσία και την μαρτυρία του. Το 1941 κατά θαυμαστό τρόπο σώζεται από βέβαιο θάνατο από τους Βούλγαρους, που τον είχαν συλλάβει προς εκτέλεση. Όλη η ζωή του κυλά μέσα σ΄ ένα συνεχές θαύμα. Με την βοήθεια του αγίου Νικολάου θεραπεύεται, ώστε να μπορεί κάπως ν΄ αυτοσυντηρείται.
Xάρτης της περιοχής.
Πάντα λιτός, απλός, νηστευτής, άγρυπνος, φιλάσθενος και δεόμενος. Λιγομίλητος, προσεκτικός, αυστη ρός και σοβαρός. Σε μεγάλη ανάγκη επισκεπτόταν φτωχούς κι ασθενείς. Είχε βοηθηθεί ο ίδιος κι έτσι μπορούσε να βοηθήσει και τους άλλους.
Κατά την αγία προσκομιδή μνημόνευε χιλιάδες ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων. Μάλιστα σημείωνε ορισμένα και στο τέλος της θείας Λειτουργίας καλούσε ιδιαίτερα τους συγγενείς και τους έλεγε τα προβλήματα των ζώντων η των κοιμηθέντων και πως τέλειωσαν τον βίο τους. Καθαροί και αθώοι άνθρωποι τον έβλεπαν ως λειτουργό να μην πατά στήνγή.
Στις αναίμακτες θείες ιερουργίες ήταν φωτεινός, ειρηνικός και χαρού μενος. Συλλειτουργούσε με αγίους. «Σπάνια λειτουργώ μόνος μου», έλεγε ο Γέροντας Είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Παναγία, στον Τίμιο Πρόδρομο και τον άγιο Γεώργιο! Πολλούς ασθενείς κι αναγκεμένους ανθρώπους τους έστελνε σε διάφορους αγίους και με την ευχή του γίνονταν καλά. Από ταπείνωση δεν ήθελε να τιμάται η αναξιότητά του, αλλά να δοξάζεται ο θεός από τους αγίους του. Τους αγίους ονόμαζε μουσαφίρηδες. Είχε την χάρη να βλέπει την ψυχική κατάσταση των εκκλησιαζομένων.
Ο Γέροντας ήταν αυστηρός τηρητής των Ιερών Καvώνων της Εκκλησίας. Δεν ήταν εύκολος σε ανεπίτρεπτες «οικονομίες». Γινόταν πιο αυστηρός στους αμετανόητους. Το λειτούργημα του Πνευματικού το είχε πολύ υψηλά και το είχε λάβει πολύ σοβαρά. Δεν ήθελε οπαδούς να τον κολακεύουν. Είχε πάντα μια διακριτική αυστηρότητα. Αποσκοπούσε συστηματικά στην ταπείνωση του εξομολογουμένου, στην αληθινή συντριβή και μετάνοια προς σωτη ρία ψυχών αθανάτων.

Agios Georgios Karslides 05
Κατά την κουρά του (1919) ονομάζεται Συμεών. Στην φωτογραφία το πιστοποιητικό της κουράς και της χειροτονείας του.


Ο χαρισματούχος ποιμένας
Η θερμή πίστη, η ασκητική βιοτή, η καθαρή ζωή χαρίτωσαν τον ταπεινό κι άξιο λειτουργό του Υψίστου με χαρίσματα διακρίσεως, διοράσεως, προοράσεως και προφητεί ας. Ο Θεός φώτιζε τον μακάριο Γέροντα έτσι που τα μακρινά και τα παρελθόντα να τα βλέπει ως πλησίον και παρόντα, όπως και άλλοτε τα μέλλοντα, καθώς διηγούνται με θαυμασμό πολλά πνευματικά του τέκνα. Μερικοί που αμφέβαλλαν για τα χαρίσματα του Γέροντα δεν αργούσαν, όταν τον γνώριζαν καλά, να διαπιστώσουν πως πράγματι ήταν αληθινός άνθρωπος του Θεού. Ο Γέροντας χρησιμοποιούσε τα χαρίσματα προς βοήθεια και σωτηρία των ψυχών κι όχι για να εκθέσει και ντροπιάσει ανθρώπους ή να καυχηθεί και να προβληθεί ο ίδιος. Με δάκρυα πολλά μιλούσε καθαρά για τα επερχόμενα δεινά· την κατοχή του 1940, την επιδρομή των Βουλγάρων, τον εμφύλιο πόλεμο. Διάβαζε τις καρδιές των ανθρώπων σαν ανοιχτό βιβλίο Για να διατηρείται στην ταπείνωση, μερικές φορές προσποιόταν μωρία, διά Χριστόν σαλότητα. Η αρετή θέλει πολύ κόπο για ν΄ αποκτηθεί και περισσή τέχνη για να διαφυλαχθεί.
Ο Γέροντας στο ποιμαντικό του έργο έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στις γυναίκες, που λόγιο του πλούσιου συναισθηματικού τους κόσμου εύκολα υπερβάλλουν στις τιμές των άλλων. Ήταν διακριτικά αυστηρός μαζί τους. Έκρυβε όμως μια καρδιά με μεγάλη αγάπη για όλους. Η ελεημοσύνη του ήταν πάντοτε μυστική. Μόλις σκοτείνιαζε έστελνε κρυφά μ΄ έμπιστους δικούς του ανθρώπους αναγκαία τρόφιμα και ρούχα στα σπίτια των φτωχών. Παρηγορούσε τους πενθούντες και φρόντιζε προ σεκτικά τους νεκρούς. Αγαπούσε τα παιδιά, τα συμβούλευε στοργικά και τους μοίραζε απλόχερα δώρα. Έκρυβε πάντα τον εαυτό του και δεν ήθελε να φαίνεται και να τιμάται. Ο Γέροντας δεν ήθελε κανένας να φύγει από το μοναστήρι νηστικός. Μαγείρευε, φούρνιζε ψωμί και μοίραζε σε όλους ευλογία. Ήταν εργατικός, ακούραστος, ελεήμων και φιλάνθρωπος.
Οι πιστοί έτρεφαν για όλα αυτά σεβασμό και αγάπη στον Γέροντα. Δεχόταν την αγάπη των τέκνων του, αλλά δεν την προκαλούσε και δεν την επιθυμούσε. Ήταν ταπεινός κι αγα πούσε ιδιαίτερα να μιλά για την αγία ταπείνωση. Ζούσε τελικά σε μια ιερή μοναξιά. Οι πολλοί των ανθρώπων δεν τον κατανοούσαν και μερικοί μάλιστα τον παρεξηγούσαν. Λίγοι μπορούσαν να καταλάβουν καλά το βάθος της πνευματικότητος του.



Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959),


Agios Georgios Karslides 10
Ο Όσιος ως λειτουργός το 1936.

Η κοίμησή του
Προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του. Προετοιμα­σμένος από καιρό το ανέμενε με περισσότερη προσευχή δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές στ΄ αγαπητά πνευματικά του τέκνα. Τρεις μέρες πριν τον θάνατο του τελέσθηκε το μυστήριο του ιερού ευχελαίου. Μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων. Συγχώρεσε, ευλόγησε κι ευχήθηκε όλους. Κοιμήθηκε στις 4 Νεομβρίου 1959. Οι τελευταίες λέξεις που ακούσθηκαν από τα χείλη του ήταν: «Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον, ευλογημένη Θεοτόκε».
Agios Georgios Karslides 11
Ο παλαιός ναός της Αναλήψεως με τα δύο κελλία του Οσίου.
Ένα ορφανεμένο, πενθηφόρο κι απαρηγόρητο πλήθος τον ακολούθησε στην τελευταία κατοικία του, πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια. Το πρόσωπο του ήταν ειρηνικό, ιλαρό και φωτεινό. Το νεκρό του σώμα ευλύγιστο, όπως των Αγιορειτών. Τα δύο κυπαρίσσια πλάι στον τάφο του λύγισαν σαν για να τον προσκυνήσουν, όπως είχε προείπει, και πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο. Όλοι ήταν πλέον βέβαιοι ότι κηδεύεται και θάβεται ένας άγιος, ζήτησε να τον θάψουν με τα άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία που είχε από την Γεωργία.
Agios Georgios Karslides 12
Ο όσιος με πνευματικό του τέκνο.
Νεώτερα στοιχεία περί του μακαριστού Γέροντα
Η οσιακή μορφή του Γέροντα και μετά την μακάρια κοίμησή του συνεχίζει να μιλά στις καρδιές πολλών πιστών και μάλιστα με σημεία δυνατά, να παρηγορεί κι ενισχύει ψυχές διψώντων. Η ευλάβεια όλων, που φανερώνεται με διαφόρους τρόπους και με την διήγηση της ωφέλειας, που έλαβαν από την ανάγνωση της ευρύτατα κυκλοφορούσης βιογραφίας του, είναι η καλύτερη μαρτυρία της και μετά θάνατον μυστικής προσφοράς του. Όσοι τον επικαλούνται θερμά δεν απογοητεύονται εύκολα. Απλοί, φτωχοί και άσημοι, μοναχοί και λαϊκοί, αλλά συνήθως ευσεβείς και ταπεινοί άνθρωποι, όπως ο Γέροντας, είναι οι αναγνώστες του θαυμαστού βίου του, που συγκινεί και κατανύσσει. Η δίχως έμμονη εκζήτηση ονείρων, οραμάτων και θαυμάτων, αλλά η ειρηνική και ευφρόσυνη παρουσία αυτών στους επικαλουμένους το όνομά του φανερώνει την γνησιότητα και την αξία τους.
Agios Georgios Karslides 06
Ο νεοχειροτόνητος ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης (1925).
Η μοναχή Μαρία, από Μονή της Καλαμάτας, μετά την ανάγνωση του βίου του Γέροντα, πήρε ευλογία να επισκεφθεί το μοναστήρι του. Το ταξίδι ήταν πράγματι καθοδηγούμενο από τον Γέροντα, αφού όλα ευκολύνθηκαν κι έφτασε άνετα κι αίσια στο μοναστήρι. Στον ναό που δεν λιβάνιζαν αισθάνθηκε άρρητη ευωδία και στο δωμάτιο του ξενώνα που φιλοξενείτο είδε θαυμαστό φως, που της προκάλεσαν κατάνυξη και δέος για την ουράνια επίσκεψη και την εξαίσια υποδοχή στο μοναστήρι του. Η παρουσία του Γέροντα ήταν αισθητή στον ιερό χώρο. Προσκυνώντας στο τάφο του πείσθηκε πως είχε γνωρίσει ένα μεγάλο προστάτη στην ζωή της, ένα καινούργιο μεσίτη στον Θεό και πως η Μονή φυλάγει έναν πολύτιμο θησαυρό, γι΄ αυτό και νοερά κι΄ ευγνώμονα βρίσκεται εκεί, όπως και πολλές φιλομόναχες ψυχές.
Η μητέρα του κ. Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, κατοίκου Σίψας, τα χαράματα της 4ης Νοεμβρίου 1959 βγήκε στην αυλή του σπιτιού της για κάποια δουλειά και αντίκρυσε θέαμα εξαίσιο. Φωτεινή στήλη κατέ­βαινε από τον ουρανό και κατέληγε πίσω από το ιερό βήμα του ναού της Αναλήψεως στο μοναστήρι. Μπήκε συγκινημένη στο σπίτι και είπε στους δικούς της: «ο Γέροντας έφυγε για τον ουρανό».
Agios Georgios Karslides 07
Οι διώξεις της Εκκλησίας από το άθεο καθεστώς της επανάστασης του 1917 και οι φυλακίσεις, τον ανάγκασαν να ΄΄ερθει το 1929 στην Ελλάδα. Φωτογραφίζεται ως λαϊκός κατ΄ανάγκη στην ηλικία των 28 ετών κατά την αναχώρησή του από την Ρωσία.
Η κ. Αναστασία Τοκμακίδου διηγείται τα εξής: «Ήθελα να κάνω σαρανταλείτουργο για την μητέρα μου στο μοναστήρι, μετά τον θάνατο του Γέροντα. Το κάναμε τέσσερις οικογένειες μαζί, για να μας στοιχί­σει πιο φθηνά, γιατί τότε ήταν φτώ­χεια. Δώσαμε τα ονόματα και άρχισε το σαρανταλείτουργο. Στο τέλος πήγαμε όλες μαζί για να διαβάσουμε το κόλλυβο. Πήγαμε το βράδυ στον εσπερινό και μετά μείναμε στον ξενώνα του μοναστηριού. Στις 12 η ώρα, ενώ ήταν παντού ησυχία κι εγώ ακόμη δεν είχα κοιμηθεί, ακούω κουδουνάκια, όπως του θυμιατού και νόμιζα ότι ήταν αρνάκι που ήταν έξω. Το πρωΐ, όταν τελείωσε ή Θεία Λειτουργία, την ώρα που πίνα­με καφέ με την Γερόντισσα Άννα, την ρώτησα αν έχουν αρνάκι με κου­δουνάκια. και μου απάντησε: «Αρνάκι δεν έχουμε, αλλά ο Γέρο­ντας ήλθε να σας θυμιάσει».
Η Γερόντισσα Άννα (Μακκαβαίου) μοναχή της Μονής, όταν με καυτά δάκρυα προσευχόταν στον τάφο του Γέροντα, την ήμερα που η σημερινή ηγουμένη (σημείωση VatopaidiFriend: νυν ήδη μακαριστή Γερόντισσα Ακυλίνα) επρόκειτο να υποστεί σοβαρή χειρουργική επέμβαση (τον Νοέμβριο του 1973), άκουσε καθαρά την φωνή του Γέροντα από τον τάφο να της λέγει: «Μη φοβάσαι Γερόντισσα, θα γίνει καλά». Τότε ένιωσε μεγάλη παρηγο­ριά και χαρά γέμισε την ψυχή της.
Πράγματι ο ιατρός ομολόγησε μόνος του ότι ένιωθε κάποιον που του οδήγησε το χέρι στην κρίσιμη στιγμή και είπε καθώς έβγαινε από το χειρουργείο πως κάποιον άγγελο έχει αυτή η ψυχή.
Agios Georgios Karslides 08
Ο όσιος Γεώργιος λίγο πριν την αναχώρησή του από την Ρωσία.
Ο κ. Κουλιάρμος Παναγιώτης διηγείται για τον γιό του Θεόδωρο τα εξής: «Όταν γεννήθηκε το παιδί μας, το 1989, τα ματάκια του τσιμπλιάζανε και του πονούσαν, δεν μπορούσε καθόλου να τα ανοίξει και ούτε έβλεπε. Σκεπτόμασταν να του κάνουμε εγχείρηση, όπως μας είπε ο γιατρός. Μία μέρα μας έδωσε μια γειτόνισσα το βιβλίο του Γέρο­ντα και το διάβασα με λαχτάρα. Εκείνο το απόγευμα το παιδί, ενώ ήταν στο κρεβάτι του, άρχισε να κλαίει δυνατά και να τρίβει τα μάτια του. Μόλις πλησίασε η μητέρα του, είδε ότι τα μάτια του άνοιξαν, ήταν καθαρά και έβλεπε. Μετά από δύο χρόνια ήρθαμε να ευχαριστήσουμε τον Γέροντα στο μοναστήρι, Το παιδάκι που ήταν δύο ετών δεν έφευγε από τον τάφο του, και ενώ είχαμε πρόγραμμα να φύγουμε τις πρωϊνές ώρες, μείναμε μέχρι το απόγευμα. Το δε παιδάκι φώναζε συνέχεια «παπούλη» και φιλούσε το καλυμμαύχι του Γέροντα από την φωτογραφία και δεν μπορούσαμε να το απομακρύνουμε από τον τάφο».
Η ευλαβέστατη, απλή και χαρισματούχος μοναχή Άννα από το Δοξάτο Δράμας, πολλές φορές έχει επισκεφθεί το μοναστήρι και παρέ­μεινε σε αυτό επί αρκετές ημέρες. Ένα πρωινό στο τέλος του Όρθρου, που τελούνταν στον ναό της Αναλήψεως, έβλεπε μπροστά της τον Μακαριστό Γέροντα ολοζώντανο και, ενώ οι αδελφές την παρακινούσαν να προχωρήσει μετά την Γερόντισσα για να προσκυνήσει τις άγιες εικόνες, αυτή στεκόταν ακίνη­τη σαν αποσβολωμένη και απορούσε, πως την προτρέπουν να προσπεράσει τον Γέροντα.
Η κ. Ιλιάδα, σύζυγος του κ. Αλεξάνδρου Όσσα, παθολόγου ιατρού στην Δράμα, ο οποίος υπήρξε προσωπικός ιατρός του Γέροντα, μας διηγήθηκε ότι αρκετά χρόνια μετά την κοίμηση του Γέρο­ντα τον είδε στον ύπνο της ολοζώ­ντανο, ενδεδυμένο με βυσσινιά χρυ­σοκέντητη ιερατική στολή, να στέκε­ται έξω από την πόρτα του σπιτιού της. Από την λαχτάρα της πετάχτηκε πάνω κι έτρεξε, ζαλισμένη ακόμη από τον ύπνο, ν΄ ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν ήταν κανείς. Είχε ξυπνήσει και ο σύζυγος της και την ρώτησε τί συνέβη. Ενώ του διηγιόταν το όνει­ρο με τον Γέροντα, αντελήφθησαν ότι στο καθιστικό, που τους χώριζε μια τζαμόπορτα, είχε ανάψει φωτιά, από το αναμμένο καντήλι. Καίγο­νταν τα ντουλάπια, οι εικόνες όμως δεν είχαν πάθει τίποτα. Την διάσωσή τους και του σπιτιού τους την θεώρησαν ως θαύμα του Γέροντα.
Ο κ. Σταύρος Πετρικεχαγιάς, που κατάγεται από το χωριό Καλό Αγρό Δράμας, βρίσκεται από το 1975 στην Πενσυλβάνια Αμερικής· διηγείται ότι τον βάπτισε ο Γέροντας και από μικρός θυμάται ότι τον δίδασκε πως πρέπει να είναι η ζωή του. Την άνοιξη του 2001, που ήλθε στην Ελλάδα, επισκέφθηκε την Μονή για να προσκυνήσει στον τάφο του νονού του, για τον οποίο έτρεφε μεγάλο σεβασμό, αγάπη και ευγνωμοσύνη, γιατί τρεις φορές τον έσωσε από βέβαιο θάνατο και πολ­λές φορές ένιωσε την προστασία τον και την θαυματουργική επέμβαση του στην ζωή του. Την πρώτη φορά· νέος ακόμη, κινδύνευσε να πνίγει στο ποτάμι και τον γλύτωσε ο αδελφός του, που παρουσιάστηκε ξαφνι­κά μπροστά του. μόλις επικαλέστηκε την βοήθεια του Γέροντα.
Agios Georgios Karslides 09
Ο όσιος Γεώργιος με την βαπτιστικιά του Αν. Τσολακίδου (7.2.1957).
Την δεύτερη φορά. όταν υπηρετούσε στο πολεμικό ναυτικό και επρόκειτο να πλεύσουν για την Ρόδο, ενώ είχαν επιβιβαστεί, την τελευταία στιγμή του άλλαξαν καράβι. Κατά τον πλου, το πρώτο καράβι βυθίστηκε και από τους 45 ναύτες οι 37 πνίγηκαν. Αυτήν την σωτηρία του πιστεύει ακράδαντα ότι την οφείλει στον πολυσέβαστο Γέροντα Γεώργιο, γιατί πάντοτε τον επεκαλείτο σε κάθε δύσκολη ενέργειά του.
Η τρίτη θαυμαστή επέμβαση του μακαριστού Γέροντα συνέβη στην Αμερική, όπου εργαζόταν κατά το έτος 1995 για την κατασκευή μεγά­λης δεξαμενής νερού. Βρισκόταν πάνω σε σκαλωσιά κι΄ έπεσαν και οι δύο κάτω στο έδαφος. Ο άλλος εργάτης έμεινε επί τόπου νεκρός. Ο κ. Σταύρος, καθώς έπεφτε με το κε­φάλι κάτω, ένιωσε κάποια στιγμή έναν να τον γυρίζει ορθό. Καθώς έπεφτε με τόση ορμή ανάμεσα στα σίδερα της σκαλωσιάς από τόσο ύψος, έτρεξαν οι συνάδελφοι του να τον βρουν κι αυτόν νεκρό. Προς μεγάλη τους έκπληξη και χαρά είδαν ότι ήταν ζωντανός. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο κι επί τρεις εβδομά­δες ήταν σε αφασία. Είχε πολλά κατάγματα και χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να αποκατασταθεί σχετικά η υγεία του. Την σωτηρία του απέδωσε στον Γέροντα. Ο αδελ­φός του μάλιστα ένα βράδυ μετά το ατύχημα είδε τον Γέροντα στον ύπνο του και του είπε: «Έγώ μόνο τον ίσιωσα, δεν πρόφτασα να τον κρατή­σω». Ο ίδιος ομολογεί ότι δεν ήταν αδυναμία του Γέροντα να τον κρα­τήσει, άλλά ότι ήταν ένα ράπισμα από τον Γέροντα η περαιτέρω ταλαι­πωρία του για να αλλάξουν πολλά πράγματα στην ζωή του. Ωστόσο του είχε μείνει κάποια δυσκολία στα γόνατα και στην μέση, ώστε δεν μπορούσε να γονατίσει καθόλου.
Το επόμενο έτος, Ιούνιος 1998, ήλθε στην Ελλάδα με σκοπό να ευχαριστήσει τον Γέροντα, γιατί πί­στευε ότι ήταν ο σωτήρας του. Μόλις αντίκρυσε τον τάφο του συγκινήθηκε κι αυθόρμητα γονάτισε για να τον ασπαστεί. Ήταν η πρώτη φορά που γονάτιζε μετά το ατύχημα. Σηκώθηκε τέλος με ευκολία, χωρίς να κρατηθεί από πουθενά.
Έκτοτε νοιώθει υγιέστατος, δίχως κανένα πρόβλημα.
Ο ίδιος κ. Σταύρος καταθέτει κάποια περιστατικά που είχε δει στο μοναστήρι όταν ζούσεο ο Γέροντας. Κατά την Θεία Μετάληψη αρνήθηκε μια φορά να κοινωνήσει μια κυρία. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Θεόδωρος Παυλίδης τον ρώτησε γιατί δεν την κοινώνησε και ο Γέροντας του είπε με πόνο: «είδα ένα σκυλί με ευαγγέλιο στο στόμα». Και εξήγησε: ορκίστηκε ψέματα στο δικαστήριο κι αδίκησε άνθρωπο». Κάποια άλλη φορά η θεία του ήλθε στο μαναστήρι να κοινωνήσει τα παιδιά της, ενώ τα άφησε να φάνε αυγά. Ο Γέροντας με το χάρισμά του το γνώριζε και με κανένα τρόπο δεν ήθελε να τα κοινωνήσει. Της είπε «τα τάϊσες αυγά και ήρθες να τα κοινωνήσεις;»
Agios Georgios Karslides 13
Ο τάφος του Οσίου (πριν την ανακομιδή των λειψάνων του), ο οποίος βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αναλήψεως, Ταξιαρχών (Σίψα) Δράμας.
Δεν θα ήθελα όμως να κλείσω την παρούσα προσθήκη, δίχως να αναφερθώ σε ένα προσωπικό γεγονός. Όταν πολιός, σεβάσμιος, χαρισματούχος Αγιορείτης Γέροντας μελέτησε το βιβλίο -ας σημειωθεί ότι τον έχει εικονογραφήσει και τον τιμά από καιρό ως άγιο- και συναντηθήκαμε, με αγκάλιασε, με ασπάστηκε και μου είπε: «Μόνο για την βιογραφία που έγραψες του όσιου Γεωργίου Καρσλίδη συγχωρέθηκαν οι μισές αμαρτίες…». Τώρα που ο Γέροντας κοιμήθηκε μπορούμε να αναφέρουμε το όνομά του. Πρόκειται για τον πνευματοφόρο Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη.
Ο Γέροντας Γεώργιος σήμερα ζει στις καρδιές όλων ως άγιος και ο τάφος του αποτελεί προσκύνημα. Η ευχή του ας μας συνοδεύει όλες τις ημέρες της ζωής μας.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, π. Γεώργιος Καρσλίδης, ο προορατικός Γέροντας
Τεύχος 17ο, Περιοδικό Πεμπτουσία, σελ. 116-123, Απρίλιος – Ιούλιος 2005

Πηγή:
VatopaidiFriend