"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Κύπρος - Όχι Χριστόφια σε γάμο ομοφυλόφιλου....


Κίνησε γη και ουρανό για να τον παντρέψουν με τον σύντροφο του

ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ τρόπο το Προεδρικό απέρριψε το αίτημα
Κύπριου ομοφυλόφιλου, ο οποίος μαζί με τον σύντροφο του επιδιώκει την τέλεση πολιτικού γάμου στην Κύπρο. Αντίθετα, ο Οργανισμός Νεολαίας, στη δική του γραπτή απάντηση, δηλώνει ότι συμμερίζεται και συμπαραστέκεται στο αίτημα του Κύπριου ομοφυλόφιλου. Πάντως ο ίδιος εναποθέτει πλέον τις ελπίδες του στην Επίτροπο Διοικήσεως Ηλιάνα Νικολάου, η οποία εξετάζει το παράπονο του, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου άρχισε η διαδικασία εξέτασης της προσφυγής που έκανε εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ειδικότερα, ο υφυπουργός παρά τω Προέδρω Τίτος Χριστοφίδης απέστειλε την εξής απαντητική επιστολή προς τον Κύπριο αιτητή: «Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερ. 25/12/2009 προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στην Κύπρο ο ισχύων περί Γάμου Νόμος του 2003 διαλαμβάνει διατάξεις που αφορούν την ένωση σε γάμο μόνο μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου.
Έχουμε σημειώσει, ωστόσο, τις απόψεις και εισηγήσεις σας σχετικά με το θέμα. Σας διαβιβάζω του χαιρετισμούς του Προέδρου της Δημοκρατίας». Ο Κύπριος ομοφυλόφιλος αποτάθηκε και στον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου, που απάντησε στο αίτημα του με επιστολή στις 12/2/2010, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:«Το Διοικητικό Συμβούλιο στηριζόμενο στις θέσεις πολιτικής του Οργανισμού που αφορούν στην εμπέδωση πνεύματος αλληλοαποδοχής και σεβασμού των ατομικών επιλογών κάθε νέου που αφορούν στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή, όπως αυτές κατοχυρώνονται από Ευρωπαϊκές Συμβάσεις και Προκηρύξεις αλλά και μέσα από τα προγράμματα και τις εκστρατείες που διοργανώνει ο Οργανισμός στην Κύπρο ή σε άλλες, που συμμετέχει ως εκπρόσωπος του Κυπριακού κράτους σε περιφερειακό ή και ευρωπαϊκό επίπεδο, συμμερίζεται το αίτημα σου και το βρίσκει συμπαραστάτη σου».
Στο μεταξύ, η Γραμματεία του ΕΔΑΔ απέστειλε στον Κύπριο ομοφυλόφιλο επιστολή στις 4/2/2010 με την οποίαν επιβεβαιώνει την παραλαβή του εντύπου προσφυγής του, ενημερώνοντας τον παράλληλα πως το Δικαστήριο θα επιληφθεί της υποθέσεως του.Ως γνωστό ο Κύπριος ομοφυλόφιλος έχει κινήσει γην και ουρανό για να πετύχει να παντρευτεί με το σύντροφο του, μέχρι και επιστολές σε όλους τους βουλευτές, και η κατάληξη της υπόθεσης του μπορεί τελικά να αποτελέσει προηγούμενο για μεγάλες αλλαγές στην προσέγγιση της Πολιτείας γύρω από το θέμα.
«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» - 4 /032010
Διαδίκτυο:http://aktines.blogspot.com/

Σε εκτάσεις του Πολεμικού Ναυτικού το τζαμί και το νεκροταφείο των μουσουλμάνων στην Αθήνα!

 Δεῖτε  τά παράξενα τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους!


 Τελικά το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας θα στεγάσει το μουσουλμανικό τέμενος στο Βοτανικό και το μουσουλμανικό νεκροταφείο στο Σχιστό! 
Αυτό συμφωνήθηκε σε συνάντηση σήμερα  του δημάρχου της Αθήνας, Νικήτα Κακλαμάνη, με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο, παρουσία των αρμόδιων στρατιωτικών -υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του δήμου Αθηναίων, ο υπουργός απεδέχθη τις προτάσεις του δήμου και έδωσε οδηγίες στους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου του, στο βαθμό που τον αφορά, να δρομολογηθούν λύσεις και για τα τρία θέματα...πατῆστε στό φιλικό ἰστολόγιο ᾿Αναβάσεις γιά νά δεῖτε τήν συνέχεια...
http://anavaseis.blogspot.com/2010/03/blog-post_7424.html

"Ο π.Βασίλειος Θερμός καταγγέλλει γιά συκοφαντία" τόν κ. Παναγιώτη Τελεβάντο

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:πρό ἡμερῶν εἴχαμε ἀναρτήσει ἄρθρο-ἀπάντηση τοῦ κ. Παναγιώτη Τελεβάντου μέ τό ὁποῖο "ἐπετίθετο" στόν π. Βασίλειο Θερμό. ᾿Ενῶ, ὅμως, θά περίμενε κανείς μιά ἀνασκευή περί τῶν ὅσων τόν κατηγορεῖ, ἀντ᾿ αὐτοῦ ζητεῖ τώρα ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου τήν κεφαλήν του ἐπί πίνακι. Σήμερα ἀναρτοῦμε τήν ἀπάντηση τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Θερμοῦ καί ἀφήνουμε ἐσᾶς νά κρίνετε ὄχι τά πρόσωπα, ἀλλά τίς θέσεις πού ἐκφράζονται στά κείμενα. Πάγια θέση μας εἶναι ὅτι ὁ διάλογος δέν πρέπει νά "πνιγεῖ " μέ ὁποιοδήποτε πρόσχημα, ἀλλά νά γίνεται στό ἐπίπεδο τῶν ἐπιχειρημάτων κι ἀπό τίς δύο πλευρές,κάτι πού δέν τό διαπιστώνουμε καί μᾶς θλίβει.


Πηγή:newsdesk Amen.gr

Tην παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου και της Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Κύπρου προκειμένου να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα εναντίον προσώπων που απειλούν με την στάση τους την ενότητα της Εκκλησίας ζητά ο πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Θερμός. Συγκεκριμένα ο π.Βασίλειος Θερμός, σε επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, καταγγέλλει «τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής».

Το τι προκάλεσε την εντονότατη αντίδρασή του, ο πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Θερμός το περιγράφει στην επιστολή του την οποία και δημοσιεύουμε:

Προς τον Πρόεδρο και τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου 23 Φεβρουαρίου 2010
της Εκκλησίας της Κύπρου

Μακαριώτατε,
Πανιερώτατοι,
Θεοφιλέστατοι,
ζητώ με σεβασμό τις ευχές Σας.

Λαμβάνω το θάρρος να προσθέσω φόρτο στα ήδη υψηλά καθήκοντά Σας προκειμένου να Σας εκθέσω ένα σοβαρό πρόβλημα που έχει δημιουργηθή πρόσφατα.

Το κυπριακό περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία» φιλοξένησε στο τεύχος του υπ’ αριθμόν 89 (φθινόπωρο 2009) και στις σελίδες 59-100 ένα εκτεταμένο κείμενο διαρθρωμένο σε κεφάλαια και υπογεγραμμένο από κάποιον υπό τα αρχικά Π.Μ.Τ., με τον τίτλο «Λατρευτικοί βαρλααμίτες». Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας επιδίδεται σε ακατάσχετο παραλήρημα κατηγοριών εναντίον εμού οι οποίες αποτελούν κραυγαλέες συκοφαντίες. Βλέπει σε μένα πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια δήθεν νεοφανή αίρεση, καταφρόνηση των αγίων, διάθεση κατεδαφίσεως της παραδόσεως και άλλα. Δεν καταχωρώ τις κατηγορίες εναντίον μου διότι το κείμενο είναι διάσπαρτο από αυτές. Περιορίζομαι μόνο να αναφέρω ότι ενώ μου αποδίδει συγκεκριμένες θέσεις δεν μπαίνει στον κόπο να παραθέσει ούτε μία παραπομπή για το πότε και που έγραψα η είπα το λάθος, ούτε μία αναφορά σε βιβλίο μου η σε εκπομπή μου!

Επιτίθεται όμως και εναντίον άλλων, εκλεκτών εργατών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα:

Αποκαλεί τον λαμπρό κληρικό πρωτ. Αντώνιο Πινακούλα (στον οποίο το επίσημο περιοδικό των κληρικών Εφημέριος εμπιστεύθηκε τη συγγραφή σειράς άρθρων για το κήρυγμα) «βραχύ παρά τους προτεστάντας ηλαττωμένον», τον οποίον «πρόλαβαν οι Παυλικιανοί, οι Εικονομάχοι, οι γενάρχες του Προτεσταντισμού Λούθηρος, Καλβίνος, Ζβίγγλιος» (σελ. 70)! Ενώ αποδίδει στο κορυφαίο και διεθνώς διάσημο θεολογικό περιοδικό Σύναξη «τσουνάμι συνειδητού αντιεκκλησιαστικού φρονήματος» (ο.π.)!

Ακόμη χαρακτηρίζει την πρακτική αναγνώσεως των ευχών της Θείας Λειτουργίας εις επήκοον «μακρακιστική και βαρλααμιτική» (σελ. 60) καθ’ ην στιγμήν έχει αποφανθή περί αυτής θετικά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε εγκύκλιό της του 2004. Επίσης έμμεσα υβρίζει την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως αφού γράφει πως οι πρωτοβουλίες για λειτουργική αναγέννηση στην Ελλάδα «θα εκβρασθούν στον βόθυνο των αιρέσεων» (σελ. 61).

Με το κείμενο αυτό αποδεικνύονται:

α) το θρασύδειλο του εγχειρήματος εφ’ όσον κατηγορεί επωνύμως κάποιους για αίρεση υπό την ασφάλεια της ανωνυμίας,

β) το αθεολόγητο του ανθρώπου αφού ονομάζει «νεοβαρλααμιτισμό» την πρόταση μεταφράσεως της λατρείας στη νέα ελληνική• όλοι γνωρίζουμε ότι ο βαρλααμιτισμός ως αίρεση υποστήριζε την πλανεμένη δοξασία πως ο άνθρωπος οδηγείται στη θεογνωσία μέσω της διάνοιας, κάτι που ουδείς έχει υποστηρίξει στην εποχή μας, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω,

γ) το ατεκμηρίωτο της κατηγορίας αφού δεν αναφέρει πότε και που διακηρύχθηκε αίρεση και μέσω ποιών διατυπώσεων• μοιάζει να βασίζεται σε φήμες,

δ) το αντιδεοντολογικό της πράξεως αφού στοιχειώδες χριστιανικό ήθος επιβάλλει πριν κατηγορηθή δημόσια κάποιος για τη βαρύτατη πτώση της αιρέσεως να επιχειρηθή προσωπική συζήτηση μαζί του προκειμένου να αποσοβηθούν παρανοήσεις και σε περίπτωση αποτυχίας και πλήρους βεβαιότητος να καταγγελθή τότε στα αρμόδια συνοδικά όργανα.
Αλλά τα απαράδεκτα δεν τελειώνουν εδώ. Μετά την κυκλοφορία του τεύχους παρατηρήθηκε συρροή δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο, παρομοίου περιεχομένου και ήθους, υπογραφομένων από τον άγνωστο σε μένα Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο. Μια αντιπαραβολή τους με το δημοσίευμα του περιοδικού καταδεικνύει πλήρη ταυτότητα ύφους και απόψεων, έτσι ώστε βάσιμα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (κάτι που πρόσφατα παραδέχθηκε και ο ίδιος). Στα διαδικτυακά γραπτά του μάλιστα εκτρέπεται ακόμη περισσότερο διαπράττοντας και ποινικά αδικήματα.
Από τα δημοσιεύματα αυτά σταχυολογώ (διατηρώντας τη μονοτονική μορφή τους και την ορθογραφία τους):
Κατ’ αρχήν κάποιο με το οποίο έμμεσα αυτοκαταδικάζεται: «Θέλω να αναφερθώ σε ένα απαράδεκτο φαινόμενο αναφορικά με την ανωνυμία στις ιστοσελίδες. Καταρχήν διευκρινίζω ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την ανωνυμία αν χρησιμοποιείται για να γίνει αναφορά σε κάποιο θέμα με ευγένεια και διάκριση. Ας μου επιτραπεί μια προσωπική εξομολόγηση. Τέσσερις δεκαετίες τώρα έχω γράψει εκατοντάδες άρθρα χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα.
Τόσα πολλά μάλιστα (ίσως υπερβαίνουν τα εκατό) ώστε ούτε ο ίδιος δεν θυμάμαι ποια και πόσα! Ο λόγος; Δεν νόμιζα (ούτε και τώρα νομίζω ασφαλώς) ότι το όνομα η οι ακαδημαικοί μου τίτλοι μπορούσαν η μπορούν να προσθέσουν βαρύτητα στα γραφόμενά μου. Έγραφα για λειτουργικά και αγιολογικά θέματα, για την Ιστορία της Εκκλησίας, για τον Οικουμενισμό, κτλ.. Έκανα, δηλαδή, ορθόδοξη κατήχηση. Τι θα μπορούσε να προσθέσει το όνομά μου; Απολύτως τίποτε. Ποιος είμαι και τι τίτλους έχω που να ελκύουν την προσοχή του αναγνώστη; Αν μη τι άλλο ας είμαστε σοβαροί. ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ. Σπανιότατα, παρέβηκα τον κανόνα της ανωνυμίας. Μόνον όταν έκανα κριτική κάποιου επώνυμου, όπως λ.χ. του κ. Γιανναρά. Σ’ αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις δημοσίευσα άρθρα με το όνομά μου επειδή θεωρούσα ανέντιμο να επιτεθώ εναντίον κάποιου γνωστού διανοούμενου και να γράφω ως κάποιος μυστήριος “ανώνυμος”» (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/h.html). Ἀφοῦ ὁμολογήσει δηλαδή ὅτι ἔχει ἀρθρογραφήσει κάτω ἀπό ἑκατοντάδες ψευδώνυμα, δηλώνει καί τίς ὑποτιθέμενες ἀρχές του, τίς ὁποῖες ὅμως παραβίασε βάναυσα στό περί οὗ ὁ λόγος περιοδικό, αὐτοδιαψευδόμενος.

Kαί τώρα ἀρχίζει ἐνδεικτική παρέλαση ἀκραίας καχυποψίας καί ἐμπαθοῦς βεβαιότητος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ είναι ο Γκομπαρτσώφ της Ελλαδικής Εκκλησίας. Είναι ο δούρειος ίππος του “κοσμικού κράτους” και των λεγόμενων “διακριτών ρόλων” Εκκλησίας και Πολιτείας. Ενας όρος που αποπειράται να ωραιοποιήσει την ανίερη προσπάθεια περιθωριοποίησης της Εκκλησίας. Είναι ο χειραγωγός των καταχθόνιων σχεδίων των κυβερνώντων που επιδιώκουν τον πλήρη απογαλακτισμό του έθνους μας από την Εκκλησία. Ο Αννίβας, πατέρες και αδελφοί, δεν βρίσκεται μόνον ΠΡΟ αλλά και ΕΝΤΟΣ των πυλών» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html).

Χωρίς σχόλια: «Το αίτημα της αποχριστιανοποίησης της παιδείας και της κοινωνίας μας προωθείται από τους άθεους κυβερνώντες και συνεπικουρείται από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β΄. Στηρίζεται από τη γνωστή ολιγομελή ομάδα των "ευρωθεολόγων" του "Καιρού", τα πνευματικά έκγονα του Νησιώτη και του Αγουρίδη, τους ανθρώπους που επάνδρωσαν με ολέθρια ήδη αποτελέσματα το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας και "τα κοπέλλια" του Γιαγκάζογλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Μιλάμε, δηλαδή, για 40 - 50 ανθρώπους που διακατέχονται από συγκρητιστικό - οικουμενιστικό πνεύμα, Νεοβαρλααμικό φρόνημα και νεωτεριστικές πεποιθήσεις. Είναι θέμα φιλότιμου να μην αφήσουμε μια πραγματικά άνομη κλίκα να καταστρέψει τα πάντα και να συνεργήσουμε με την ένοχη σιωπή μας στο γκρέμισμα των ιερών και των οσίων της πίστης και το Γένους μας. Οι πάντες πρέπει να ξεσηκωθούν και να χτυπήσουν αλύπητα τους άθεους κυβερνώντες αλλά και τους Εφιάλτες, τους Ιούδες και τους Πήλιους Γούσηδες κληρικούς και λαικούς θεολόγους που συνδράμουν ύπουλα τον απογαλακτισμό του ευλογημένου μας Γένους από την Ορθόδοξη Εκκλησία. ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΝ “ΤΑ ΚΟΠΕΛΙΑ” ΤΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ. Ηρθε η ώρα να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα. Τα “κοπέλια” του Πέτρου Βασιλειάδη και του Γιαγκάζογλου πρέπει να μπούν στο στόχαστρο όλων. Καταρχήν να επισημανθούν ονομαστικά. Οποτε βγουν στο κλαρί για να μας παραστήσουν τους περισπούδαστους θεολόγους να τους στηλιτεύουμε για την επαίσχυντη αρωγή που δίνουν στους άθεους κυβερνώντες που πολεμούν την πίστη μας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι (τι σύμπτωση!) που κρατούν αναπεπταμένα τα λάβαρα του Οικουμενισμού και δηλώνουν παρόν στην προσπάθεια εκβαρλααμισμού της λατρείας της Εκκλησίας. Προσωπικοί φίλοι του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου. Οι ίδιοι άνθρωποι που ανέλαβαν τα ηνία του ραδιοσταθμού της Εκκλησίας και τον έφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στα σημερινά του χάλια και οι οποίοι πλαισιώνουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σε όλες τις επιτελικές θέσεις της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια μιλάμε για πεμπτοφαλαγγίτες γραμμής που πρέπει να επισημανθούν, να στιγματιστούν και να απομονωθούν. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό αν τους αφήσουμε ανενόχλητους να ολοκληρώσουν το ανόσιο έργο τους. Οποτε ξεμυτίσουν και ως άτομα και ως οργανωμένο σύνολο (“Καιρός”) πρέπει να μας βρουν στις επάλξεις με το χέρι στη σκανδάλη. (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_1275.html). Ας σημειωθή ότι ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου είναι ο νέος διευθυντής του επισήμου περιοδικού Θεολογία.

Συνεχίζω με την ανθολόγηση εκ του παραληρήματος: «Υστερα είναι το ποιόν των ανθρώπων που προωθούν το Νεοβαρλααμισμό: Μπέης, Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Θερμός, Παπαθανασίου, Πινακούλας, Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Δανιήλ Αεράκης, Πουρτσουκλής, κτλ Υπάρχει κανείς μεταξύ τους που εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη; Σε βουδδιστικούς ναούς μπαίνουν και ανάβουν κεριά. Σε παπικούς ναούς μπαίνουν και κοινωνούν. Σε Αγγλικανικούς το ίδιο. Και ουδέποτε εξέφρασαν μεταμέλεια γι' αυτά. Διορθώνουν τους Αγίους. Περιφρονούν τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θέλουν να απολακτίσουν το μοναστηριακό τυπικό. Περιφρονούν τους Αγίους Πατέρες. Θέλουν να αντικαταστήσουν τον άρτο και τον οίνο με άλλα υλικά για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας κτλ.» (!) (http:// apotixisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_1213. html#comments).

Αλλού: «Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος... Είναι φανερόν ότι ο Νεοβαρλααμισμός εξαπλώνεται ύπουλα και μεθοδικά» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Η εκεί Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών «κατάντησε κυριολεκτικά άντρο αιρέσεων» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_2263.html).

«Ευθύνη όμως έχουν και όσοι συνετοί και σώφρονες στον περίγυρο του Σεβασμιότατου (Νικοπόλεως κ. Μελετίου) δεν προσπαθούν να σταματήσουν τη φορά των πραγμάτων προς το γκρεμό της αποστασίας» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_29.html).

Αποκαλεί τον μητροπολίτη Μεσσηνίας «προβατόσχημο λύκο» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html) καί τόν διαπρεπῆ θεολόγο κ. Ἀθανάσιο Παπαθανασίου (κατά καιρούς προσκεκλημένο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) «νεοβαρλααμίτη» (!) http://thriskeftika.blogspot.com/2010/01/blog-post_7008.html.

Αποφαίνεται με απίστευτο θράσος παντογνώστη για τον π. Κωνσταντίνο Μπέη: «Δεν έπρεπε ποτέ να έχει χειροτονηθεί και τώρα πρέπει ανυπερθέτως να καθαιρεθεί». (http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_28.html).

Εισηγείται μάλιστα και την δική μου καθαίρεση (!) ως εξής:
«Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι διαπρύσιος κήνσορας του "Νεοβαρλααμισμού" και "διορθωτής" των Αγίων. Αν υπήρχε γρηγορούσα Εκκλησία θα τον είχε καθαιρέσει από καιρό. Το γε νυν έχον περιάγει την γην και την θάλασσαν ίνα ποιήση προσύλητον ένα στις κακοδοξίες και τους νεωτερισμούς του» (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2010/01/o.html). Βεβαίως έχω πλήρη επίγνωση ότι αναξίως φέρω το ιερατικό σχήμα, αλλά όχι για τους λόγους που νομίζει ο ανεκδιήγητος κ. Τελεβάντος.

Αλλού γράφει: «(Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι) μικροπρεπής και χαμερπής» (http://apotixisi.blogspot.com/2010/02/blog-post_13. html#comments), καθώς καί «κακοήθης» https:// www.blogger.com/comment.g?blogID=1024744972657237101&postID=1579408879249805205&pli=1.

Εκπλήσσουν επίσης η επιθετικότητα και η ειρωνεία. Γράφει προς τον αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη: «Πολύ θέατρο, παππούλη μου! Τα κροκοδείλια σας δάκρυα δεν πείθουν... Θα αναμένω νέα σας επιστολή. Προσδοκώ ότι θα αποκηρύξετε τις πλάνες που διατυπώσατε. Ευελπιστώ ότι από προσκείμενος των “Λατρευτικών Βαρλααμιτών” θα καταστείτε δεινός και συστηματικός τους πολέμιος. Αν, όμως, παρά την καλή μου διάθεση να κλείσουμε το θέμα όσο γίνεται πιο αθόρυβα, επιλέξετε να διαβείτε το Ρουβίκωνα, παρακαλώ μην έχετε ψευδαισθήσεις: Θα ρίξετε εαυτόν όχι απλά στο λάκκο των λεόντων, αλλά στη σπηλιά της ύαινας! Τίμια και παστρικά πράγματα. Αν κηρύξετε δημόσια “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις κάθε επιείκεια απέναντί σας θα καταστεί εντελώς αδιανόητη (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/blog-post_7288.html).

Τέλος (το και φοβερότερο), παρακινεί το πλήρωμα της Εκκλησίας σε «αποτείχιση», αλλά «συντεταγμένη» και όχι «άτακτη», προκειμένου να είναι περισσότερο αποτελεσματική (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blogpost_9509.html).

Αν και επουσιώδες, παρατηρεί κανείς ορθογραφικά λάθη στα γραπτά του: «σημαίνον παράγοντας», «προσύλητον», (βλ. παραπάνω), «σταματείστε», «απαντείστε» http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html καί χρησιμοποιεί λέξεις μέ λάθος σημασία: κήνσορας (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Αν κάποιος που υπογράφει ως φιλόλογος (!) διαπράττει τέτοια χονδροειδή σφάλματα, τότε δεν εκπλήσσομαι που ως θεολόγος (όπως επίσης υπογράφει) αγνοεί τι είναι η βαρλααμική αίρεση η κατηγορεί ανυπόστατα για προτεσταντισμό.

Εντυπωσιάζουν βέβαια οι ομολογίες του ίδιου: «Είμαι άνθρωπος αδύνατης μνήμης και περιορισμένων διανοητικών δυνατοτήτων»! (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010_02_01_archive.html). Και: «Κατανοώ ότι, με την αλαζονεία που με διακρίνει, αν ο Θεός με προίκιζε με ευφυία, θα είχα καβαλλήσει τον πύραυλο και όχι, όπως τώρα, το καλάμι» (σελ. 72). Έστω όμως και αν έχουμε μπροστά μας μια περίπτωση αμβλύνοιας, ακόμη και ψυχοπαθολογίας, δεν νομίζω πως είναι σκόπιμο να την προσπεράσουμε υποτιμώντας την, διότι η ζημία δεν εμποδίζεται από το να γίνεται, ιδίως όταν συνοδεύεται και από ευφράδεια. Άλλωστε και οι Πατέρες μας, ακόμη και όταν απέδιδαν στους αιρετικούς «φρενοβλάβεια» και «άνοια», δεν παρέλειπαν να ανασκευάζουν τις πλάνες τους και να λαμβάνουν τα προσήκοντα μέτρα για την ευστάθεια της Εκκλησίας.

Στο σημείο αυτό επιθυμώ να διευκρινίσω ότι δεν γράφω εξ ονόματος των υπολοίπων θιγομένων, οι οποίοι άλλωστε αγνοούν την πρωτοβουλία μου. Θεώρησα όμως χρήσιμο να επισυνάψω δείγματα γραφής του ανδρός και περί αυτών για να σχηματίσετε σαφέστερη εικόνα για τη σοβαρότητα του προβλήματος.

Σε κάποιο από τα διαδικτυακά δημοσιεύματα δηλώνει ότι κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αυτό προφανώς εξηγεί την άγνοιά του για τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό εκκλησιαστικό χώρο και το γεγονός ότι μάλλον έχει πέσει θύμα διαδόσεων ομοφρόνων του εξ Ελλάδος και Κύπρου. Δεν αμνηστεύει όμως την απύθμενη επιπολαιότητα και δοκησισοφία του.

Γενικά εκφραζόμενος με περισσή αυτοπεποίθηση ως τιμητής της οικουμένης, δίνει την εντύπωση ότι απολαμβάνει να επιτίθεται, κάτι που προσπαθεί μάταια να συγκαλύψει κάτω από περίτεχνες εκφράσεις και δουλοπρεπείς προσφωνήσεις. Με κατηγορεί δε για ύβρεις εναντίον του και συμπληρώνει ότι δεν θα πέσει στο επίπεδό μου (!), ενώ στην πραγματικότητα περιγράφει ο,τι ακριβώς διαπράττει ο ίδιος, καταφεύγων στον πασίγνωστο ψυχολογικό μηχανισμό της προβολής. Όλα αυτά θα αποτελούσαν απλώς πνευματικά προβλήματα του ιδίου, χρήζοντα κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής κατ’ ιδίαν. Αποκτούν όμως ευρέος φάσματος εκκλησιαστική σημασία όταν γεννούν αντιχριστιανικές συμπεριφορές σαν αυτές.

Είναι χρήσιμο να λάβουμε υπ’ όψιν ότι δεν πρόκειται για περιοδικό και αρθρογράφο που ανήκουν σε κάποια ακραία παλαιοημερολογιτική ομάδα. Η μεν «Ορθόδοξη μαρτυρία» αποτελεί όργανο του «Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως ‘Οι φίλοι του Αγίου Όρους’», ο δε κ. Τελεβάντος διατυπώνει την εμπαθή πολεμική του στο όνομα αγίων μορφών όπως ο π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.α. Συνεπώς ένας ορθόδοξος αγώνας που διεξάγεται υπό τέτοιες προϋποθέσεις συνιστά έμπρακτη σπίλωση της μνήμης τους και προσβολή προς το Άγιον Όρος.

Δυστυχώς έχουμε μπροστά μας μία πτυχή ενός γενικώτερου απαράδεκτου φαινομένου ζηλωτισμού, το οποίο αποτελεί διαρκή «άκανθα» στο σώμα της Ορθοδοξίας με πρόσφατη όξυνση. Οι εκπρόσωποί του έχουν υιοθετήσει το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», την ίδια ώρα που παριστάνουν τα θύματα. Η τραγικότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι αμαρτάνουν στο όνομα της αγιότητος και της αρετής! Είναι βαθύτατα λυπηρό ορθόδοξοι χριστιανοί να βιώνουν τέτοιες αυταπάτες και να διοχετεύουν τον ζήλο τους σε ου κατ’ επίγνωσιν ενέργειες, τραυματίζοντας έτσι βάναυσα το ορθόδοξο ήθος.

Όμως φρονώ ότι, ανεξάρτητα από την ενδεδειγμένη προσευχή και αγάπη προς τα πρόσωπα, ενδείκνυται η ανάληψη κάποιας δράσεως. Μπροστά στο νοσηρό αυτό φαινόμενο λοιπόν και για να μην αποχαλινωθή,

Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος προετοιμάζει το έδαφος για αποτείχιση και καλλιεργεί κλίμα σχίσματος,

Επειδή ανυπόστατα αυτός μεν κατηγορεί οι δε υπεύθυνοι του περιοδικού φιλοξένησαν τις κατηγορίες εναντίον εμού προσωπικώς και άλλων εργατών της Εκκλησίας για αίρεση,

Επειδή αποδεικνύεται αδαής θεολογικά διασπείροντας σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας το οποίο εύλογα αγνοεί λεπτές θεολογικές έννοιες,

Επειδή όλες (και οι είκοσι) επισκέψεις μου στην Κύπρο ως ομιλητού έλαβαν χώρα κατόπιν προσκλήσεως εκκλησιαστικών φορέων (μητροπόλεων και ενοριών), και συνεπώς η βαρύτατη μομφή εναντίον μου ότι περιάγω γη και θάλασσα για να προσηλυτίσω στις κακοδοξίες μου προσβάλλει και την Εκκλησία της Κύπρου,

Επειδή οι Πατέρες μας δίδαξαν και μας έδειξαν με το παράδειγμά τους, παράλληλα με το αίσθημα αναξιότητος και αμαρτωλότητος να τρέφουμε ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στις κατηγορίες για κακοδοξία και αίρεση,

Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος, αντί να ζητήσει συγγνώμη όπως είχα απαιτήσει με την από 7ης Νοεμβρίου 2009 επιστολή μου, επανήλθε δριμύτερος με «ανοικτή επιστολή» στίς 21-2-2010,(http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html), αναδημοσιευομένη αντιδεοντολογικά σε πλήθος άλλων ιστοτόπων, διαδίδοντας έτσι περαιτέρω την κακοήθη πολεμική του,

Επειδή το περιοδικό εκδίδεται στην Κύπρο (με το πρωτοφανές ιδίωμα να μην αναφέρει πουθενά ονόματα υπευθύνων!),
Επειδή λόγω της ιερατικής μου ιδιότητος δεν επιθυμώ προσφυγή στην δικαιοσύνη αλλά λύση εντός των εκκλησιαστικών πλαισίων και κανόνων,

Για όλους αυτούς τους λόγους, μετά λύπης και οδύνης πολλής, προσφεύγω στην Αγία και Ιερά Σύνοδο της Αγιοτόκου Εκκλησίας της Κύπρου και καταγγέλλω ενώπιόν Της τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής, παρακαλώντας Σας να λάβετε όλα τα κατά την κρίση Σας ενδεικνυόμενα μέτρα για την εκ μέρους Σας διευθέτηση του ανακύψαντος προβλήματος, για την ενότητα της Εκκλησίας, για την ειρήνευση του λαού του Θεού, για την προστασία των σπιλουμένων υπολήψεων, και για την αποκατάσταση της αλήθειας.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού,

πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός

Κοινοποίηση:
Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο
Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο
Σεβ. Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.
Δανιήλ
Σεβ. Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Δανιήλ Αεράκη
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο
Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερο κ. Αντώνιο Πινακούλα
κ. Αθανάσιο Παπαθανασίου-περιοδικό «Σύναξη»
κ. Σταύρο Γιαγκάζογλου
Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία»
κ. Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο

ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ"

04 Μαρ 2010


Πηγή:http://makrigiannisvoice.blogspot.com

Συλλογή υπογραφών - Πρωτοβουλία του Αντίβαρου για ανάκληση της απόφασης αναστολής του εορτασμού της 25ης Μαρτίου στις ελληνικές διπλωματικές αποστολές του εξωτερικού.

http://www.antibaro.gr/node/1282


Το Αντίβαρο

λαμβάνει σήμερα, 3 Μαρτίου 2010, μία νέα πρωτοβουλία: την προσπάθεια ανάκλησης της απόφασης του Υπουργείου των Εξωτερικών για αναστολή των εορταστικών εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για λόγους «συμβολισμού»(!) και με βάση την «οικονομική δυσχέρεια της χώρας».

Έτσι, στις 8 Μαρτίου θα αποσταλεί στους αρμόδιους (Υπ.Εξωτερικών, αρχηγούς κομμάτων, Προεδρία της Δημοκρατίας) η παρακάτω επιστολή. Όποιος επιθυμεί μπορεί να την υπογράψει και να συμπεριληφθεί τ' όνομά του στην επιστολή.
Ταυτόχρονα, το Αντίβαρο στέλνει μία δεύτερη επιστολή με παραλήπτες τους όπου γης ομογενειακούς συλλόγους με σκοπό τη δραστηριοποίησή τους και την ανάληψη από την πλευρά τους των εξόδων για τους κατά τόπους εορτασμούς. Προκειμένου όμως να καταστεί δυνατή η διενέργεια των εθιμικών εκδηλώσεων, έστω και με έξοδα των τοπικών συλλόγων, θα πρέπει να ανακληθεί αναστολή τους από το Υπουργείο των Εξωτερικών.
Αν το Υπουργείο κρίνει ότι «για λόγους συμβολισμού» επιβάλλεται η ακύρωση των εκδηλώσεων, εμείς επίσης «για λόγους συμβολισμού» κρίνουμε ότι θα πρέπει να τελεστούν κανονικά οι εορταστικές εκδηλώσεις της Εθνικής μας Εορτής.


Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ: Θέλουμε να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας για την απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών να αναστείλει τις εορταστικές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος στο εξωτερικό, με πρόσχημα τη δυσχερή δημοσιονομική κατάσταση, και με την αόριστη επίκληση «συμβολικών λόγων» (εφημ. Έθνος, 19/2/2010), δια των οποίων αφήνεται να εννοηθεί πως στην κυβέρνηση υπάρχουν θεωρήσεις, που αμφισβητούν την αξία και το νόημα της Εθνικής μας Επετείου.
Αν τα πράγματα είναι όπως παρουσιάζονται στον τύπο (εφημ. Έθνος, 23/2/2010), φοβούμαστε ότι η πολιτική συναίσθηση και η φιλοτιμία των διαχειριστών του Ελληνικού κράτους τελούν μάλλον εν συγχύσει.....

Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, με την εμμονή του στην ακύρωση του εορτασμού της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές του εξωτερικού, και την απόρριψη εισηγήσεων πρεσβευτών και προξένων για την άνευ δαπάνης διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων, εμφανίζεται να δυναμιτίζει αυτή καθαυτή την πολιτική σημασία και την υπόσταση της εθνικής μας επετείου.
Θεωρούμε ότι ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στις ελληνικές διπλωματικές αντιπροσωπείες δεν αποτελεί προαιρετική επιλογή για την Κυβέρνηση αλλά χρέος τιμής προς τους προγόνους μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους και την περιουσία τους για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία του λαού μας. Είναι χρέος της να διατηρεί αλώβητη τη συλλογική μνήμη και την ιστορική συνέχεια του ελληνικού λαού και να διατρανώνει τη λαϊκή κυριαρχία. Αποτελεί, ασφαλώς, και στοιχειώδη υποχρέωση της Ελληνικής κυβερνήσεως προς τους κατά τόπους Έλληνες μετανάστες, ομογενείς και φιλέλληνες, οι οποίοι έχουν με τον τρόπο αυτό την ευκαιρία αφ' ενός να συνεορτάσουν με τους εκπροσώπους της πατρίδος μας την ιερότερη στιγμή της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας και αφ' ετέρου να τιμηθούν από την πατρίδα για τη συνεχή προσφορά τους προς αυτήν.
Είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι το Υπουργείο Εξωτερικών παραβλέπει το χρέος τιμής της σύγχρονης Ελλάδος προς τους αγωνιστές του 1821, επικαλούμενο «συμβολικούς λόγους» και οικονομικές δυσχέρειες για την ακύρωση των καθιερωμένων δεξιώσεων εορτασμού της εθνικής μας επετείου. Αν πράγματι τα δημόσια οικονομικά είναι σε τέτοια οικτρή κατάσταση ώστε το Ελληνικό κράτος να μην δύναται να διοργανώσει λιτές δεξιώσεις τιμής της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές του αποστολές - όπως έπραξε σε πολύ χαλεπέστερους καιρούς, όταν η Ελλάδα τελούσε υπό ξένη κατοχή και οι Ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονταν εξόριστες στο εξωτερικό- θα αναμέναμε ότι θεσμοί που φέρουν κατά τεκμήριο τη βασική ευθύνη για την οικτρή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών (κόμματα, διοίκηση, κοινοβούλιο) θα έβρισκαν τρόπους να εξοικονομήσουν τα όσα ελάχιστα χρειάζονται για την κάλυψη των εξόδων τιμητικών της 25ης Μαρτίου εκδηλώσεων στις κατά τόπους διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος.
Αν και αυτό θεωρείται αδύνατο, είμαστε σίγουροι ότι οι ομογενειακές οργανώσεις του εξωτερικού θα ήταν πρόθυμες να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην πραγματοποίηση των εορτασμών της Εθνικής μας Επετείου στο εξωτερικό.
Για τους ανωτέρω λόγους ζητούμε την άμεση παρέμβασή σας για την άρση της απαράδεκτης αυτής απόφασης.

Με Τιμή,
.........................

Ονοματεπώνυμο:
Email:
Επάγγελμα/ιδιότητα:
Πόλη:




Στο σημείο αυτό αναπαράγουμε αυτούσια τα δύο δημοσιεύματα του Έθνους

Τα χρήματα δεν θα εξοικονομηθούν, αφού θα διατεθούν για άλλες... συναφείς εκδηλώσεις!!
Με μια πρωτοφανή ενέργεια το υπουργείο Εξωτερικών επιβάλλει τη ματαίωση των εορταστικών εκδηλώσεων που οργανώνονται στις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία ανά τον κόσμο για λόγους... οικονομίας.
Σύμφωνα με εγκύκλιο η οποία στάλθηκε σε όλες τις ελληνικές διπλωματικές Αρχές του εξωτερικού με θέμα «Εορτασμός Εθνικής Επετείου από Αρχές Εξωτερικής Υπηρεσίας υπό παρούσα δυσχερή οικονομική συγκυρία», δίδεται εντολή να μην παρατεθούν οι καθιερωμένες δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου.
Οπως αναφέρεται, μάλιστα, η ακύρωση των εορταστικών εκδηλώσεων της εθνικής επετείου «κρίνεται σκόπιμη προς εξοικονόμηση πόρων, αλλά και για λόγους... συμβολισμού».
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών (η εγκύκλιος υπογράφεται από τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Ι. Αλ. Ζέπο), έτσι δεν αφήνει περιθώρια ούτε και για πρωτοβουλίες χρηματοδότησης εκ των ενόντων ή από κατά τόπους ομογενείς της καθιερωμένης δεξίωσης για την εθνική επέτειο, καθώς επισημαίνεται το στοιχείο του... «συμβολισμού». Τα χρήματα δεν θα εξοικονομηθούν καν, καθώς όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο θα διατεθούν για κάλυψη άλλων... συναφών εκδηλώσεων!!
Τα ποσά τα οποία θα εξοικονομηθούν φυσικά είναι ασήμαντα για τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών, καθώς συνήθως πρόκειται για τυπικές δεξιώσεις που όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο για τις περιοχές όπου ζουν ομογενείς, αλλά και σε άλλες χώρες όπου δίνεται η ευκαιρία για «ανεπίσημη» διπλωματία, ενώ ο εορτασμός της εθνικής εορτής σε μια πρεσβεία έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα για τη διεθνή παρουσία και το κύρος μιας χώρας.
Εξάλλου μάλλον αρνητικό μήνυμα εκπέμπει για τη χώρα μας το γεγονός ότι φέτος μόνο οι πρεσβευτικές και προξενικές Αρχές της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο δεν θα εορτάσουν την εθνική επέτειο της χώρας τους...

Επιμένουν για την 25η Μαρτίου!

Αντί το υπουργείο Εξωτερικών να παραδεχθεί την γκάφα της κατάργησης -λόγω... οικονομικής κρίσης- του εορτασμού της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου από τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό, επανήλθε δυστυχώς με νέα εγκύκλιο που κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Ετσι, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ με εγκύκλιο που υπογράφεται από τον διευθυντή της ΣΤ’ Γενικής Διεύθυνσης Προσωπικού πρέσβη Γ. Παΐζη απορρίπτει το αίτημα πολλών πρεσβευτών και προξένων να διοργανώσουν αδαπάνως για το ελληνικό Δημόσιο την καθιερωμένη δεξίωση για την εθνική εορτή, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι πρέπει να υπάρξει, λέει, ενιαία εικόνα σε όλες τις ελληνικές διπλωματικές αποστολές...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11420&subid=2&pubid=10408982




Η επιστολή στις ομογενειακές οργανώσεις:


ΑΡΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΟΡΤΑΣΜΩΝ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας για την απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών για αναστολή των εορταστικών εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος στο εξωτερικό, με πρόσχημα την δυσχερή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών (εφημ. Έθνος, 19/2/2010 κ. 23/2/2010).

Ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στις Ελληνικές διπλωματικές αντιπροσωπείες αποτελεί ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ προς τους προγόνους μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωή τους και την περιουσία τους ώστε να μπορούν σήμερα να κυβερνούν και να "σιτίζονται στο Πρυτανείο" οι πολιτικοί μας ταγοί και οι λοιποί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, και στοιχείωδη υποχρέωση προς τους κατά τόπους Έλληνες μετανάστες, ομογενείς και φιλέλληνες, οι οποίοι έχουν με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία αφ' ενός να συνεορτάσουν με τους εκπροσώπους της πατρίδος μας την ιερότερη στιγμή της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας και αφ' ετέρου να τιμηθούν από την πατρίδα για την συνεχή προσφορά τους προς αυτήν.

Είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι η σημερινή διακυβέρνηση και ο Υπουργός Εξωτερικών και Πρωθυπουργός εμφανίζονται ως μη αντιλαμβανόμενοι το χρέος μας και ως επικαλούμενοι οικονομικές δυσχέρειες για την διοργάνωση των καθιερωμένων δεξιώσεων εορτασμού της εθνικής μας επετείου. Αν πράγματι τα δημόσια οικονομικά είναι σε τέτοια οικτρή κατάσταση ώστε το Ελληνικό κράτος να μην δύναται να διοργανώσει λιτές δεξιώσεις τιμής της 25ης Μαρτίου στις διπλωματικές του αποστολές, όπως έπραξε σε πολύ χαλεπέστερους καιρούς όταν η Ελλάδα τελούσε υπό ξένη κατοχή και οι Ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονταν εξόριστες στο εξωτερικό, θα αναμέναμε ότι, χάριν φιλοτιμίας, θεσμοί που φέρουν κατά τεκμήριο τη βασική ευθύνη για την οικτρή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών - κόμματα, διοίκηση, κοινοβούλιο - θα απέκοπταν από τις παχυλές κρατικές τους επιχορηγήσεις τα όσα ελάχιστα χρειάζονται για την κάλυψη των εξόδων λιτών τιμητικών της 25ης Μαρτίου εκδηλώσεων στις κατά τόπους διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος.

Θεωρούμε ότι, στη σημερινή δύσκολη συγκυρία κατά την οποία ο Ελληνικός Λαός βάλλεται πανταχόθεν, η αναστολή των εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στέλνει λανθασμένα μηνύματα σε φίλους και εχθρούς και πλήττει το φρόνημα του Ελληνικού Έθνους.

Για τους ανωτέρω λόγους καλούμε τις κατά τόπου Ομογενειακές Οργανώσεις και όλους τους Έλληνες του εξωτερικού:

1) Να διαμαρτυρηθούν στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και να απαιτήσουν την άρση της απόφασης αναστολής των επίσημων εορτασμών της 25ης Μαρτίου στις κατά τόπους διπλωματικές αποστολές της Ελλάδος.

2) Να συνδράμουν οικονομικά για τη διενέργεια των εορτασμών αυτών, εφόσον κάτι τέτοιο κριθεί σκόπιμο.

3) Σε περίπτωση που η Ελληνική κυβέρνηση εμμένει στην απόφασή της, ΝΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ για την 25η Μαρτίου ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ.

Τὰ πάντα εἶναι μάταια τὰ πάντα ματαιότης!



Νεκροκεφαλή



Ὦ πές μου νεκροκεφαλή, καὶ σὺ μίαν ἡμέραν
δὲν ἔπνεες τῆς φύσεως τὸν καθαρὸν ἀέραν;

Δὲν εἶχες πνεῦμα καὶ ἐσὺ ποτὲ δὲν ὁμιλοῦσες;
δὲν τραγουδοῦσες στὴ χαρά, στὴ λύπη δὲν θρηνοῦσες;

Τί ἔγιναν τὰ κάλλη σου ποὺ εἶν᾿ τὰ χρήματά σου;
τοῦ βίου σου αἱ ἡδοναὶ ἡ μαγικὴ χαρά σου;

Ποὖναι τὸ μέλλον τῆς ζωῆς ποῦνε ἡ εὐτυχία;
ποῦνε αἱ δόξαι, αἱ τιμαὶ ποῦ τὰ μεγαλεῖα;

Ποῦνε ἡ περηφάνεια καὶ ἡ εὐδαιμονία;
τῶν κερδοσκόπων τ᾿ ἀγαθὰ ποὺ πάντα μ᾿ ἀτιμία,
μὲ φθόνους, μὲ διαβολάς, μὲ πάθη καὶ μὲ μίση,
νομίζει ἕκαστος αὐτὴν τὴν γῆν νὰ κατακτήση;

Ποὖναι τῶν πλουσίων ὁ χορὸς καὶ τῶν πτωχῶν ἡ γύρα,
ποὖν᾿ ἡ ἀδαμαντοστόλιστος βασιλικὴ πορφύρα;

Ὦ πές μου νεκροκεφαλή, τί ἦσο ὅταν ζοῦσες;
πές μου μὲ ποῖα ὄνειρα στὸν κόσμον ἐπετοῦσες;

Καὶ ὅμως τί κατάλαβες ὅτ᾿ εἶδες στὴν ζωήν σου;
εὐχαριστήθηκε ποτὲ στὸν κόσμον ἡ ψυχή σου;

Δὲν ἦσαν ὅλα μάταια μ᾿ ἀβάσιμες ἐλπίδες;

Ἐσκέφθης νεκροκεφαλὴ προτοῦ ριφθῆς στὸ μνῆμα
ὅταν διέπραττες κακῶς τὸ φοβερὸν τὸ κρίμα;

Ἐσκέφθης, τί θὰ πῆ τιμὴ καὶ ὄχι ἀτιμία;
ἔζησες μὲ τὴν ἀρετή, καὶ ὄχι μ᾿ ἁμαρτία;

Γιατὶ ἐδῶ εἰς τὴν ζωὴν τ᾿ ἀγριεμένο μνῆμα,
ὅπου ἀχόρταγα ρουφᾶ τοῦ κόσμου μας τὸ κῦμα;

Κανένας δὲν τὸ σκέπτεται πῶς θὰ βρεθῆ μπροστά του,
νἄχῃ τὸ στόμα ἀνοικτὸ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου.

Αὐτὸ ποὺ αἰώνια ρουφᾶ ἀνθρώπινα κουφάρια,
καὶ μᾶς ἀφήν᾿ ὀπίσω του ἀνθρώπινα λιθάρια;

Σβήνει τὴν κάθ᾿ ἐλπίδα μας τὴ δόλια τὴ χαρά μας,
καὶ δόλια ποτίζεται ἀπὸ τὰ δάκρυά μας.

Γι᾿ αὐτὸ ὅταν πηγαίνετε εἰς τὰ νεκροταφεῖα
νὰ ρίχνετε θερμὴ ματιὰ ἐπάνω στὰ μνημεῖα.

Τὰ γράμματα διαβάζετε τὸν ἄνθρωπον σκεφθῆτε,
πῶς ἦταν καὶ τί ἔγινε κι εὐθὺς μετανοεῖτε.

Ὅλα αὐτὰ τὰ μνήματα κρατοῦν χρυσοῦν βιβλίο
καὶ μᾶς δεικνύουν τοῦ Θεοῦ τὸ οὐράνιο μεγαλεῖο.

Ἰδοὺ μᾶς λέγουν τί ἐστὶ στὸν κόσμον ἀνθρωπότης,
τὰ πάντα εἶναι μάταια τὰ πάντα ματαιότης.

Σκεφθῆτε ὅτι ἄνθρωπος πάντα στὸ μνῆμα σβύνει,
μόνον τὰς ἀναμνήσεις του εἰς τὴν ζωὴν ἀφήνει.

Βρῶμα σκωλήκων γίνεται τὸ σῶμα του στὸ χῶμα,
μόν᾿ ἡ ψυχή του σώζεται εἰς τ᾿ οὐρανοῦ τὸ δῶμα.

Καὶ σώζεται, ὅταν κανεὶς εἰς τὴν ζωὴν γνωρίζει,
τιμὴν καὶ δόξαν κι ἀρετὴν κι ὅτι ἀγαθὸν βαδίζει.

Κι ἂν σφάλλη εἰς τὸν βίον του κι εὐθὺς μετανοήση,
τότε ἡ ψυχή του τ᾿ οὐρανοῦ τὸ δῶμα θὰ κερδίση.

Τέλος καὶ τῷ Θεῷ Δόξα
Πηγή:http://users.uoa.gr/

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision: Διαγράψαμε μιά ἀπό τίς τελευταῖες μας ἀναρτήσεις, ὅταν πληροφορηθήκαμε ἀπό φίλο τοῦ klision ὅτι τό μπλόγκ ἀπό τό ὁποῖο τή δανειστήκαμε "μπάζει νερά". Εὐχαριστοῦμε τό "φίλο" μας γιά τήν ἐνημέρωση καί τοῦ ἀφιερώνουμε τήν φωτογραφία πού ἀκολουθεῖ.

Ο σταυρός Του και ο σταυρός μου-Στέργιος Σάκκος ( ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)





Στέργιος Σάκκος, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Ο σταυρός Του και ο
σταυρός μου


Τό εὐαγγέλιο μιλᾶ γιά δύο σταυρούς· τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί τό σταυρό
τό δικό μας. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνος πού καταδέχθηκε ὁ
Κύριος νά τόν σηκώσει στόν ὦμο του καί ὕστερα νά σταυρώσει πάνω σ'
αὐτόν τή σάρκα του καί νά παραδώσει τό πνεῦμα του, νά δοκιμάσει μέ
αὐτόν τό θάνατο. Εἶναι ἐκεῖνος πού μπήχτηκε στό Γολγοθᾶ καί ἔμπηξε
καρφί μεγάλο μές στήν καρδιά τοῦ ἅδη, διέρρηξε τήν κοιλιά του καί τόν
ἀνάγκασε νά ξεράσει τούς νεκρούς του. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό
ξύλο μέ τό ὁποῖο συνέτριψε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς τό κεφάλι τοῦ διαβόλου
καί τό ὁποῖο χαρίζει στούς πιστούς τή λύτρωση.

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ δικός μας σταυρός;

Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός ἔπαθε καί ὑπέφερε ὅσο κανένας ἄλλος ἄδικα καί
βαθιά, σταυρό οἱ ἄνθρωποι λέμε τά παθήματα καί τίς θλίψεις μας. Σταυρός
εἶναι ἡ ἀρρώστια, ἡ φτώχεια, ἡ ἀδικία· σταυρός εἶναι ἡ ξενιτειά, ὁ
καημός, ἡ ταλαιπωρία· σταυρός εἶναι ἡ ἐγκατάλειψη, ἡ δυστυχία, ὁ
χαροκαμός. Κι εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλα τοῦτα σταυρώνουν τόν ἄνθρωπο, τόν
κάνουν μιμητή τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἰδίως ὅταν τά ὑφίσταται ἄδικα,
καί πρό πάντων ὅταν τά ὑπομένει μέ τή συνείδηση ὅτι ὑπάρχει Θεός πού
δέν θά τόν ἀφήσει νά χαθεῖ. Μ' αὐτές τίς προϋποθέσεις τά παθήματα
ἀποκτοῦν πράγματι ἕνα θεϊκό νόημα καί μία χάρη, παίρνουν ἀξία ἀπό τήν
ἀξία τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί δίνουν σ' αὐτόν πού πάσχει δόξα καί
ἐλπίδα· δόξα, διότι μοιάζει μέ τόν Κύριο, καί ἐλπίδα, διότι μπορεῖ νά
περιμένει τήν παρηγοριά καί τήν ἀναψυχή ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό. «Τοῦτο
γάρ χάρις», κηρύττει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «εἰ διά συνείδησιν Θεοῦ
ὑποφέρει τις λύπας, πάσχων ἀδίκως» (Α’ Πέ 2,19).
Ἐν τούτοις, ὁ χριστιανός δέν ὑποφέρει μόνο ἀπό βάσανα καί πόνους·
βασανίζεται καί ἀπό σκάνδαλα καί πειρασμούς, μαρτυρεῖ ἀπό τή φθορά τοῦ
ἴδιου του τοῦ ἑαυτοῦ καί ἀπό τή διαφθορά τοῦ κόσμου. Ἀποφασίζοντας νά
ζήσει σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μπαίνει σέ ἕναν ἀγώνα πού τόν
φέρνει ἀντιμέτωπο μέ τό δικό του θέλημα, μέ τίς ἐπιθυμίες καί τίς
ὀρέξεις πού φωλιάζουν ὕπουλα μέσα στήν ψυχή του καί κινοῦν βίαια τό
κορμί του.
Ἀγωνίζεται καί παλεύει νά ὑποτάξει τό ἐγώ του γιά νά ὑπακούσει στόν Θεό
κι αὐτή ἡ πάλη πονᾶ περισσότερο ἀπό ἀρρώστια, σφίγγει δυνατότερα κι ἀπό
δυστυχία, πικραίνει βαθύτερα κι ἀπό καημό. Ἀνακούφιση δέν ὑπάρχει,
μετριασμός δέν γίνεται κι ὁ κόσμος γύρω δέν βοηθᾶ, ἀλλά πολεμᾶ
σκληρότερα. Μέ θέλγητρα καί μέ φόβητρα ζητᾶ νά ἀπομακρύνει τόν πιστό
ἀπό τήν Ἐκκλησία, μέ πονηριά ἀλλά καί μέ κυνικότητα προσπαθεῖ νά τόν
φέρει σέ διάσταση μέ τόν Θεό. Συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως ὁ χριστιανός ζῆ
ἕνα μαρτύριο, διαγράφει ἕναν σταυρό, καθώς ἀντιτίθεται στήν τυραννία
τῶν παθῶν του καί ἀντιστέκεται στή δεσποτεία τοῦ κόσμου. «Οἱ δέ τοῦ
Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»,
λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Γα 5, 24).
Ὑπάρχουν μερικοί ἄνθρωποι, ἐκλεκτοί καί μακάριοι, οἱ ὁποῖοι μέ τή ζωή
τους ἔδειξαν καθαρά τί σημαίνει σταυρός τοῦ χριστιανοῦ καί φανέρωσαν
πρακτικά ποιά γνωρίσματα συνιστοῦν αὐτόν τό σταυρό.
Εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, δίκαιοι καί προφῆτες, ἀπόστολοι καί
μάρτυρες, πατέρες, ἀσκηταί καί διδάσκαλοι, ὅλοι ὅσοι βάδισαν γιά τό
ὄνομα τοῦ Χριστοῦ δρόμους σκληρούς καί ἔφθασαν στό τέρμα μέ ἱλαρό τό
πρόσωπο καί εὐφροσύνη στήν καρδιά. Μέ μύριους τρόπους καί μέ μύρια
χρώματα ἡ πορεία τοῦ καθενός ἀπό αύτούς ζωγραφίζει τό σχῆμα τοῦ
σταυροῦ. Ἄλλοι ὑπέμειναν τόν ὀνειδισμό τοῦ κόσμου, τήν ἀπόρριψη καί τήν
καταφρόνηση τῆς κοινωνίας. Ἄλλοι ὑπέστησαν τό διωγμό καί τό βασανισμό
ἀπό ἄρχοντες καί δημίους. Ἄλλοι ἀνέλαβαν τόν κόπο καί τήν ταλαιπωρία
τοῦ κηρύγματος, τό βάρος τῶν ψυχῶν. Ἄλλοι διάλεξαν τήν ἄσκηση τοῦ
σώματος καί τοῦ πνεύματος, τήν ἀπάρνηση τῶν ἐγκοσμίων καί τίς στερήσεις
τῆς ἐρήμου. Μέσα σ’ αὐτή τήν ποικιλία τῶν σταυρικῶν σχημάτων δύο εἶναι
τά κοινά γνωρίσματα· ἕνα τό «ἑκούσιον πάθος», ἄλλο τό «χάριν Χριστοῦ».
Μέ τή θέλησή τους καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὁ καθένας σήκωσε τό
σταυρό του καί μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε ὄχι τό σχῆμα του, ἀλλά τό φρόνημα
καί τή νοοτροπία του.
Νά, λοιπόν, ποιός εἶναι ὁ δικός μας ὁ σταυρός γιά τόν ὁποῖο μιλᾶ τό
εὐαγγέλιο, ὁ σταυρός πού καθίσταται ὄντως μίμηση τοῦ σταυροῦ τοῦ
Χριστοῦ, σημάδι γνησιότητος τοῦ χριστιανοῦ. Δέν εἶναι μόνο τά χτυπήματα
τῆς ζωῆς οὔτε ἁπλῶς οἱ θλίψεις· εἶναι αὐτά καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα
ὑπογράφονται μέ τό αἷμα τῆς καρδιᾶς μας καί σφραγίζονται μέ τό αἷμα τοῦ
Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη μας γι' αὐτόν καί ἡ ἀγάπη του γιά μᾶς δίνουν νόημα καί
ἀξία στό κάθε πάθημά μας καί τό καθιστοῦν σταυρό ἅγιο. Ἔτσι σταυρός
εἶναι μία πράξη ὑπέρτατης θυσίας, πού συγκλονίζει τούς αἰῶνες, ἀλλά καί
μία πράξη καθημερινῆς ἀνοχῆς, πού περνᾶ ἀπαρατήρητη ἀπό τούς πολλούς.
Σταυρός εἶναι νά ἀκρωτηριάζεσαι ἀπό τούς ἀπίστους καί σταυρός εἶναι νά
ἐξευτελίζεσαι ἀπό τούς συναδέλφους -ἀρκεῖ να γίνεται γιά τό ὄνομα τοῦ
Θεοῦ μέ δοξολογία. Σταυρός εἶναι ὅταν σέ ταλαιπωροῦν μέ ἄγρια βία,
σταυρός εἶναι κι ὅταν ἐσύ ταλαιπωρεῖς μέ ἄσκηση ἥμερη τόν ἑαυτό σου
-ἀρκεῖ νά γίνεται γιά χάρη τοῦ Θεοῦ μέ εὐχαριστία. Τό μυστικό εἶναι ὅτι
ὁ δικός μας σταυρός, γιά νά εἶναι γνήσιος, χρειάζεται νά ἔχει κοινή
ρίζα μέ τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ, νά βλαστάνει ἀπό τόν τίμιο κορμό του, ἤ
νά ἐμφυτεύεται μέσα σ' αὐτόν μέ τά ἱερά μυστήρια καί τή χάρη τοῦ
Πνεύματος, ὥστε νά ἀνθοβολεῖ καί νά καρποφορεῖ τήν ἁγιωσύνη.
Δύο σταυρούς ὑψώνει καί ἡ Ἐκκλησία τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή· ἕναν μέ τόν
Ἐσταυρωμένο καί ἕναν χωρίς αὐτόν. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ μένει ἄδειος
μετά τήν ἀποκαθήλωση, ἀλλά παραμένει ὑψωμένος, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει
ὅτι πρέπει ἐκεῖ ἐπάνω νά σταυρώσουμε πλέον τόν ἑαυτό μας. Ὁ Χριστός μᾶς
ἀφήνει τό σταυρό του, γιά νά τόν κάνουμε δικό μας σταυρό. Μή μᾶς
τρομάζει τό ὕψος του, μή μᾶς φοβίζει τό πλάτος του. Τή μεγάλη θυσία τήν
ἔχει ἐπιτελέσει ἤδη ὁ Κύριος. Ἐμεῖς φθάνει νά εἴμαστε μέλη στό σῶμα
του, ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, γιά νά πληρώσουμε τό χρέος τοῦ
σταυροῦ μας· θά μᾶς ἀνεβάσει ὁ ἴδιος πάνω στό σταυρό, θά μᾶς κρατᾶ ἐκεῖ
αὐτός μέσα στήν ἀγκαλιά του καί στό τέλος τῶν αἰώνων θά μᾶς δοξάσει μέ
τή δική του δόξα.

(Στέργιος Ν. Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης)

Νέα γερμανική πρόκληση: "Παίρνετε κάρβουνο. Παίρνουμε την Κέρκυρα"

Βρέ Γερμανάκια, τό σκεφτήκατε πολύ; Οὔτε σπιθαμή δέν δίνουμε, γιατί ὅπως ἔλεγαν καί κάποιοι πρόγονοί μας: "μολών λαβέ"...

Νέα γερμανική πρόκληση:  "Παίρνετε κάρβουνο. Παίρνουμε την  Κέρκυρα"


Εξοργιστικό είναι σημερινό δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της γερμανικής εφημερίδας Bild, που προτείνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, για να ξοφλήσει η Ελλάδα το χρέος της, να αρχίσει να πουλά… νησιά της!

Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η χώρα μας έχει 3.000 νησιά, τα περισσότερα στο Αιγαίο, με μόνο τα 87 από αυτά να είναι κατοικημένα.

«Αν πρέπει να βοηθήσουμε τους Έλληνες με δισεκατομμύρια ευρώ, πρέπει και αυτοί να δώσουν κάτι πίσω… για παράδειγμα μερικά από τα όμορφα νησιά του Αιγαίου. Το σλόγκαν είναι το εξής: Παίρνετε κάρβουνο. Παίρνουμε την Κέρκυρα», σχολιάζει η εφημερίδα.

Στη συνέχεια, η Bild αναφέρει ότι τα νησιά είναι όντως ο μεγαλύτερος θησαυρός της Ελλάδας, ενώ φιλοξενεί την ακόλουθη εξοργιστική δήλωση του μέλους του κόμματος CDU της Μέρκελ, Γιόζεφ Σλάρμαν: «Η Ελλάδα κατέχει κτίρια, εταιρείες και ακατοίκητα νησιά, που μπορούν" να χρησιμοποιηθούν για την εξόφληση του χρέους».

Zougla.gr

ΔΙΑΖΥΓΙΟ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΦΘΟΡΑ;-᾿Αρχιμ. Σαράντου Σαράντη




0 αιδεσιμολογιώτατος π. Σταύρος, ο αγαπητός αδελφός και συλλειτουργός, πριν από δύο μήνες περίπου, μου έδωσε το θέμα.
Το θέμα, όπως διατυπώνεται, είναι διαζευκτικό. Ή διάζευξη όμως αυτή δεν δηλώνει υποχρεωτικά μια αντίθεση, γιατί, όπως έχει δοθεί, και μάλιστα πάρα πολύ σωστά, δηλώνει ότι, όταν ζητήσεις την ελευθερία σου, προφανώς προτίθεσαι νά διαλύσεις κάποια αλλά πράγματα γύρω σου.
Αυτήν την βασική νομοτελειακή αρχή θα πρέπει νά τοποθετήσουμε στην σημερινή μας συνάντηση και στην σημερινή μας εισήγηση, γιατί είναι ολοφάνερο ακριβώς το γεγονός, γιατί, όταν βρίσκεσαι μέσα στον χώρο τον ευλογημένο της οικογενείας και ζητήσεις την ελευθερία σου -όπως εννοείται κοσμικά-, τότε ασφαλώς ή ελευθερία αυτή είναι συνδυασμένη με την φθορά και με την διάλυση πολλών πραγμάτων και ειδικά πολλών προσωπικοτήτων γύρω σου. Από την 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία μας το θέμα δεν τίθεται διαζευκτικά, γιατί κάθε φορά πού ευλογείται εν ας γάμος, ευλογείται με μία υπερχρονική κατάφαση και ποτέ με διάζευξη.
'Επιτρέψτε μου νά τοποθετήσω πιο φυσικά τα πράγματα και με μία φυσιοκρατική αντίληψη και σκέψη θα μπορούσα νά πω κάτι πού είναι εντελώς αυτονόητο. Μπορούμε νά αλλάξουμε την κυκλοφορία του αίματος μας;
'Έχουμε σκεφτεί ποτέ νά το κάνουμε αυτό;
Άλλά κι αν σκεφτoύμε νά το κάνουμε, αυτό είναι κατορθωτό; είναι εφικτό;

Μπορούμε νά πούμε στην καρδιά μας, έστω για λίγα λεπτά της ημέρας, ότι πρέπει νά ξεκουράζεται; το 'χουμε σκεφτεί αυτό; Άλλά κι αν το σκεφτούμε, αυτό είναι κατορθωτό;
Μπορούμε σε κάποια όργανα τού σώματός μας νά τούς δώσουμε την εντολή ή το ελεύθερο νά λειτουργούν με την συχνότητα πού θέλουμε εμείς ; σύμφωνα με μία διαφορετική από την μέχρι τώρα φυσιολογική τους λειτουργία-κατάσταση ; Μπορούμε νά αλλάξουμε τούς ρυθμούς με τούς όποίους κινείται όλος ο σωματικός μας παράγοντας, χωρίς νά διαταραχθεί ή υγειά μας; Μερικά πράγματα μπορούν νά γίνουν. Μερικά όμως, μερικές λειτουργίες πάρα πολύ βασικές, ούτε καν σκεφτόμαστε ότι μπορούν νά επισυμβούν.
'Έτσι είναι και ή οικογενειακή κατάσταση.

Το Πνεύμα Το 'Άγιο συναρμόζει-συναρμολογεί τούς δύο συζύγους σε μια αχώριστη ενότητα, ή όποία παράγει επίσης ενότητα και δημιουργία.
Παρεμβαίνοντας ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μέσα σ' αυτό τον χώρο αλλά και σ' αυτήν την νοοτροπία της οικογενείας, αλλά και γενικότερα στην πνευματική μας ζωή, λέγει ότι ή ελευθερία εννοείται ως υπακοή στο θέλημα τού Θεού. Και όντως είναι ελεύθερος και χαίρεται την ελευθερία του ο άνθρωπος, ο όποίος είναι υπάκουος στο θέλημα τού Θεού και επομένως ευρισκόμενος μέσα στον χώρο της οικογενείας του απολαμβάνει την μείζονα ανθρώπινη ευτυχία και προετοιμάζεται για την μέλλουσα ευτυχία και μακαριότητα.
Ό άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής στηρίζεται στον απόστολο Παύλο και δη στην προς 'Εφεσίους επιστολή του και δίνει τις ευλογημένες ανθρώπινες διαστάσεις της συζυγικής ελευθερίας και της συζυγικής αγάπης. Ό απόστολος Παύλος - και προεκτείνοντας την σκέψη τού αποστόλου Παύλου ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής- λέγει: «Αγαπώ τον σύζυγό μου; Αγαπώ και τον Χριστό. Αγαπώ τον Χριστό; Αγαπώ και τον σύζυγό μου. Αγαπώ την σύζυγό μου; Αγαπώ και τον Χριστό και αντίστροφα». επομένως ή αγάπη δεν είναι μία συναισθηματική ή αόριστη κατάσταση, μη οριοθετούμενη εκκλησιολογικά.

Ή 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία μας έχει το παν-κριτήριο της αγάπης, το όποίο όμως δεν είναι ένα κριτήριο χωρίς συγκεκριμένη συχνότητα και χωρίς συγκεκριμένες διαστάσεις.
Ή μία διάστασή της είναι ή οριζόντια, δηλαδή ο συνάνθρωπος και -θεσμικά και μυστηριακά κατοχυρωμένη- ή αγάπη προς το συζυγικό πρόσωπο. Και ή άλλη διάσταση είναι ή κάθετη, προς τον Κύριό μας. επομένως και οι δύο αυτές διαστάσεις συναρμολογούν και συνθέτουν την θεανθρώπινη λειτουργία της αγάπης, ή όποία βιώνεται χαρισματικά μέσα στην κάθε οικογένεια και διευρύνεται συν το χρόνο στην ευρύτερα οικογένεια πού είναι ή 'Εκκλησία μας.
Ό άγιος 'Ιωάννης ο Χρυσόστομος -" συμφωνώντας" με τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή- λέγει ότι ο Κύριός μας βρίσκεται ο 'ίδιος αυτοπροσώπως και όχι μόνος του, αλλά με τη μητέρα του -την Παναγία μητέρα-, και όχι μόνοι τους, αλλά και με τούς άγίους Αποστόλους. επομένως όλο το έκκλησιολογικό δυναμικό της πρώτης 'Εκκλησίας με παρόντα τον Ιδρυτή της, τον Θεάνθρωπο Κύριό μας, βρίσκεται στον γάμο της Κανά. και εκει γίνεται το πρώτο θαύμα, το όποίο είναι ή μετατροπή τού νερού σε κρασί. και λέει πάλι ο Χρυσόστομος ότι ή μετατροπή αυτή δηλώνει την μετατροπή της βιολογικής ή συναισθηματικής αγάπης σε θειοτέρα -πιο θεϊκή δηλαδή-, σε γλυκύτερα και σε ανωτέρα, δηλαδή θεανθρώπινη αγάπη.
Επίσης λέγει ο Χρυσόστομος ότι θα μπορούσε ο Κύριός μας νά μη βρεθεί για πρώτη φορά και νά θαυματουργήσει σ' ένα τέτοιο χώρο και σε τέτοιες συνθήκες. Θα μπορούσε νά θαυματουργήσει σε κάποιο άλλο περιβάλλον, σε κάποια «πνευματικότερη» συνάθροιση (Το πνευματικότερη σε εισαγωγικά) και όχι σ ένα, έτσι, κοσμικό γεγονός, όπως είναι, όπως ήταν, όπως πάντοτε ήταν ο γάμος.
Και ευρισκόμενος μέσα σ' αυτό το κοσμικό γεγονός και θαυματουργώντας για πρώτη φορά δίνει το μεγάλο μήνυμα, ότι ο γάμος δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ακτινωτά και σταδιακά αγκαλιάζει ολόκληρη την ζωή των ανθρώπων.
Διότι μετά την ευλογούμενη και άγιαζόμενη και χριστοποιούμενη και εκκλησιοποιούμενη αγάπη των δύο συζύγων, την καταξιούμενη αυτή αγάπη -στον βαθμό πού και οι δύο σύζυγοι δέχονται την καταξίωση αυτή- έρχεται ή δημιουργία νέων ανθρώπων. Από την έκρηξη της αγάπης των δύο ανθρώπων η από κάτι λιγότερο έρχεται ή δημιουργία νέων ανθρώπων.
Οι δύο άνθρωποι αυτοί ξεκίνησαν -μιλούμε για τον γάμο της Κανά- χωρίς την συγκεκριμένη αρχική παρέμβαση του Κυρίου μας.
' Έχουν γνωρισθεί μόνοι τους από κάποιες συνθήκες και επομένως ή πρώτη γνωριμία είναι ελεύθερη και επαφίεται στην προσωπική επιλογή, την ανθρώπινη επιλογή του καθενός, ή όποία στην συνέχεια προσφέρεται και δωρείτε προς τον Θεάνθρωπο Κύριο και ανοίγεται προς Αυτόν κάθε δυνατότητα, για νά θαυματουργήσει.

Στον γάμο λοιπόν της Κανά έχουμε το πρώτο θαύμα, κατά το όποίο βασικό ρόλο παίζει η Κυρία Θεοτόκος, ή Παναγία μας, ή όποία είναι έμπειρη κατά την πνευματική εμπειρία όλου αυτού του φάσματος της οικογενείας, και ενισχύει-καθοδηγεί και φωτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και όλα τα του γάμου.
Το ίδιο συμβαίνει και στους άγίους αποστόλους, οι όποίοι παρίστανται οχι απλώς μάρτυρες, αλλά συνδαιτυμόνες σ' αυτό Το μεγάλο μυστήριο της ζωής, το όποίο μας προεκπαιδεύει για την θητεία μας και την επιτυχημένη ζωή μας στην βασιλεία των ουρανών. Γιατί μέσα στον χώρο της οικογενείας, καταρχήν της συζυγίας και στην συνέχεια στον χώρο της οικογενείας και των σχέσεων όλων των μελών αναμεταξύ τους, μαθαίνει κανείς νά διευρύνει τις ικανότητές του, νά αποκτά την διάκριση της επικοινωνίας με τούς συνομηλίκους του, με τούς μεγαλύτερους και με τούς μικρότερους, κι επομένως όλη ή προσωπικότητα του ανθρώπου καταξιώνεται συγκεκριμένα, αγαπητικά, χαρισματικά μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις.
'Επειδή λοιπόν το μυστήριο του γάμου είναι το πρώτο θαύμα το όποίο ευλόγησε αλλά και αενάως ευλογεί ο Κύριός μας μέσα στην 'Εκκλησία, γι' αυτό και ή 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία μας παρέλαβε αυτό το πρώτο θαύμα του Κυρίου μας ως μεγάλο μυστήριο,
Το θεσμοθέτησε ως μεγάλο μυστήριο, προσέθεσε και διαφόρους συμβολισμούς, ευχές, και αυτό το όποίο απολαμβάνει ο λαός μας μέσα στο μυστήριο του γάμου είναι ή χαρά της βασιλείας των ουρανών, πού αντικατοπτρίζεται στα ανθρώπινα πράγματα.
Ό άγιος Διονύσιος ο Άρεοπαγίτης λέγει πώς ο ,τι τελούμε επί της γης, μέσα στην 'Ορθόδοξη Εκκλησία μας, είναι εικόνα του ουρανού. και επομένως ο γάμος είναι εικόνα του ουρανού όσον αφορά την αγάπη την συγκεκριμένη, την καταξίωση των σχέσεων και την επιτυχημένη επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους.
Θα μπορούσαμε και αντίστροφα νά πούμε ότι αυτό το όποίο τελείται επί της γης στην στρατευόμενη 'Εκκλησία μας έχει προέκταση και αναφορά προς τον ουρανό, κι επομένως το μυστήριο αυτό ξεκινάει με πρώτον εκείνον ο όποίος ετελεσιούργησε το θαύμα του, τον Κύριο.

Σ' όλη την διάρκεια της οικογενειακής ζωής παρεμβαίνει θετικά και χαρισματικά ή Παναγία μας, αποτρέπει κινδύνους και ενισχύει τις θελήσεις μας και την αγάπη μας, και οι άγιοι Απόστολοι εξακολουθούν με τις θεοφώτιστες παρεμβάσεις τους και τις συμβουλές τους και τον λόγο τον καινοδιαθηκικό νά σφυρηλατούν αυτό το ευλογημένο σχήμα της οικογενείας.
Ό ορθόδοξος λαός μας έχει παραλάβει αυτό το μεγάλο μυστήριο του γάμου με πάρα πολύ ενθουσιασμό, Το 'χει προσλάβει και διαρκώς μέσα στον διάβα του χρόνου -πολλούς αιώνες τώρα- ευλογεί τα νέα ζευγάρια αλλά και τις προεκτάσεις όλης της υπόλοιπης ζωής τους. Γιατί μέσα στο μυστήριο του γάμου δεν αναφέρεται μόνο ή σχέση τους, αυτή καθ' εαυτή -και ή σωματική αλλά και ή Ψυχική- αλλά και όλη ή υπόλοιπη σύμφωνη δημιουργία τους, τόσο στο κοσμικό, στο βιοτικό επίπεδο, όσο στο πνευματικό, με κορυφαίο αίτημα νά λάμψουν και οι δύο, αλλά και οι απόγονοί τους, ως φωτεινά αστέρια στον ουρανό.
'Επειδή λοιπόν είναι τόσο μεγάλο το μυστήριο του γάμου και τόσο χαρισματικό και χριστοποιεί και μεταμορφώνει και θεανθρωποποιεί όλη την ζωή μας, αυτό το γνωρίζει ο αρχέκακος όφις της πονηρίας, ο διάβολος, και αναλαμβάνει το έργο της φθοράς και της καταστροφής ο 'ίδιος προσωπικά. και θα λέγαμε ότι σε μια εποχή ή όποία μας προετοιμάζει για την «νέα εποχή», σε μια εποχή πού κυριαρχεί προδρομικά ο αντίχριστος, έχει αναλάβει αυτό το έργο της καταστροφής της οικογενείας ο 'ίδιος ο διάβολος με τούς συνεργούς του, αλλά το πρώτο έργο το κάνει ο 'ίδιος. 'Επειδή γνωρίζει ότι, εάν φθαρεί αυτός ο θεσμός και ή οικογένεια, όλες οι υπόλοιπες καταστροφικές επιπτώσεις δεν είναι πλέον στα χέρια του, ο ίδιος επιτελεί το μεγαλύτερο και πιο βαρύ έργο και τα υπόλοιπα τα αφήνει στους συνεργάτες του, πού είναι οι πονηροί δαίμονες.

Ξεκινάει λοιπόν πρώτα με παραπληροφόρηση. 'Εκμεταλλεύεται οποιαδήποτε πληροφορία και οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί νά βάλει τούς δύο συζύγους σε αντιπαράθεση και σε αντιδικία. Προσπαθεί νά χρησιμοποιήσει και το πιο αθώο ακόμα μερικές φορές αστείο, νά το περάσει στον άλλο σαν σοβαρό ο άλλος σύζυγος νά το θεωρήσει υποτίμηση, και αφού εκμεταλλευτεί το γεγονός αυτό σαν ένα γεγονός το όποίο μπορεί νά διχάσει την άγια ενότητα των δύο συζύγων, αρχίζει νά πολυβολεί σε επίπεδο διανοίας και λογισμών και τούς δύο συζύγους. Από την αντιπαράθεση και την συνεχή αυτή κατάσταση του βομβαρδισμού των πληροφοριών καταφέρνει νά σκοτίσει τον νου των ανθρώπων και νά φέρει την δική του μαυρίλα σε επίπεδο διανοίας.
Υπάρχουν στιγμές πού ακόμα και τα πιο ενωμένα και τα πιο ευλογημένα ζευγάρια έχουν έντονη την δυσκολία αυτή και θα λέγαμε ότι εκείνη είναι και ή πιο κρίσιμη στιγμή και ή πιο κρίσιμη ώρα για την συζυγία. Δοκιμάζεται οριακά ή αγάπη τους, ή ελευθέρια τους και ή ευπιστία τους στον αρχέκακο οφι της πονηρίας, τον διάβολο.
Δηλαδή χρησιμοποιεί την προαιώνια μέθοδό του, και όπως για πρώτη φορά πήγε στους πρωτοπλάστους και τούς ψιθύρισε στον νου, στην διάνοια, τα ρήματα τα καταστροφικά, έτσι πηγαίνει μια στον ένα σύζυγο και μια στον άλλο και προσπαθεί μέσα από την δική του πληροφορία νά ελκύσει τούς συζύγους με το μέρος του.

Σ' αυτό το σημείο, και για νά μη λησμονηθεί αυτή ή τόσο βασική παράμετρος της λειτουργίας του γάμου, θα πρέπει νά πούμε αυτό πού προτείνουν πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας μας, και ιδιαίτερα το συνιστούσε ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης σε κάθε νεαρό ζευγάρι και τούς έλεγε: «Μάθετε από την αρχή της γνωριμίας-σας και μάλιστα του γάμου, από την πρώτη νύκτα του γάμου σας, νά κάνετε μαζί την πρώτη προσευχή, Το πρώτο απόδειπνο. και αφού τελειώσει το απόδειπνο, -όπως γίνεται στα μοναστήρια- νά κάνετε μια μετάνοια ο ένας στον άλλον και νά ζητήσετε συγγνώμη». Ίόν ρώτησα λοιπόν -τότε πού μας Το είπε ο Γέροντας αυτό-: «Κι αν δεν έχουμε καμία διαφωνία, Γέροντα, γιατί νά το κάνουμε αυτό;» Λέει: «Νά το κάνετε υποχρεωτικά, γιατί έτσι Θα μάθετε νά ζητάτε ο ένας από τον άλλο συγγνώμη». Διότι, όταν θα έρθει το πρόβλημα, κι όταν πλέον θα έρθει ο 'ίδιος ο διάβολος για νά γεμίσει τον νου με τις δικές του αναρiθμητες πληροφορίες, τις αλλοτριωμένες πληροφορίες, τότε βλέποντας τούς δύο συζύγους νά κάνουν μετάνοια και νά υπακούουν ο ένας στον άλλον, επειδή δεν μπορεί νά σταθεί σε μια τέτοια ταπεινοφροσύνη, ασφαλώς Θα φύγει, γιατί σιχαίνεται τούς ανθρώπους αυτούς οι όποίοι έχουν ταπεινοφροσύνη και έχουν αυτό το φρόνημα των μετανοιών. Πραγματικά, μια τέτοια κατάσταση, όταν από την αρχή λειτουργήσει, μπορεί νά διαφυλάξει τον νου, τον ήγε μόνα νου και των δύο ανθρώπων από την παραπληροφόρηση, ώστε νά μη κατέβουν οι πληροφορίες στην συνέχεια στην καρδιά και πλέον τραυματίσουν την αγάπη.
Άλλά κι αν υποτεθεί ότι προχωρεί στο δεύτερο αυτό στάδιο, δηλαδή οι πληροφορίες κατέβουν στην καρδιά, ή παραπληροφόρηση του διαβόλου κατέβει στην καρδιά, και τότε υπάρχουν τα περιθώρια και υπάρχει ή ετοιμότητα στους συζύγους νά καταλάβουν από το είδος και από την ποιότητα των αισθημάτων πού δημιουργούν οι λογισμοί, νά καταλάβουν ποιος παρευρίσκεται εκείνη την στιγμή στην συζυγία τους.
Διότι όταν έχει κάνει την επίσκεψη του το αλλότριο αυτό πνεύμα, δηλαδή ο ίδιος ο διάβολος η οι συνεργάτες του, εν πάση περιπτώσει, τότε οι καρδιές και των δύο είναι η κατά ψυχρές η καταλυπημένες η καταστενοχωρημένες.
Και επομένως όσο γρηγορότερα μπορέσουν και οι δύο σύζυγοι νά κατανοήσουν, η έστω ο ένας νά κατανοήσει την δαιμονική παρουσία και νά δώσει χείρα βοηθείας στον άλλον, τότε οπωσδήποτε ο πιο ταπεινός και πιο υποχωρητικός είναι και ο πιο ευφυής, ο όποιος πράγματι βοηθάει τον σύντροφό του νά ξελασπώσει από την δύσκολη στιγμή, νά φύγει ή ζώφωση απ' την καρδιά και πολύ περισσότερο ο σκοτισμός από τον νου και νά επιστρέψουν στην αρχική τους, στην αρχετυπική τους χαρισματική συζυγική λειτουργία.
Είναι δυνατόν επομένως, λέγουν οι Πατέρες μας, νά αποφευχθεί ο καταιγισμός αυτός των πληροφοριών, των δαιμονικών πληροφοριών, και νά αποφευχθεί όλο αυτό το κλίμα, αλλά και το πλέγμα των αντιπαραθέσεων, με την αρχική συμβουλή του αγίου Γέροντος πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη, των προσευχών και των μετανοιών.
Εδώ θα μπορούσαμε νά πούμε ότι, εάν καταφέρουν οι δύο σύζυγοι νά αποφύγουν τον καταιγισμό των πληροφοριών με την τόσο βασική και πολύ δοκιμασμένη μέθοδο των αγίων Πατέρων μας, αλλά και των συζύγων οι όποίοι λειτούργησαν έτσι την συζυγία τους, τότε δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.
Ασφαλώς καμιά άλλη παρέμβαση δεν μπορεί νά τούς διασπάσει, έστω και για λίγο, έστω και συμβατικά.
Άλλά δυστυχώς δεν χρησιμοποιούμε τα μέσα της Εκκλησίας μας, θεωρούμε τον γάμο ως μια καθαρά κοσμική υπόθεση, παίρνουμε αυτήν την τόσο χαρισματική και ευλογημένη συζυγία σαν ένα γεγονός κοσμικό και συμπεριφερόμαστε «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων».
Αν λοιπόν λείψει ή μετάνοια και ή προσευχή, τότε παρεμβαίνουν πολλοί άλλοι παράγοντες επιγενέστερα και ευκολότερα παρεισφρύουν στη συζυγία. Θα μπορούσαμε εδώ νά αναφέρουμε σαν «πρώτες αθώες» (σε εισαγωγικά) παρεμβάσεις τις παρεμβάσεις των γονέων, οι οποίοι πολλές φορές από «ενδιαφέρον» κινούμενοι (Το ενδιαφέρον θα Το βάλουμε πάλι σε εισαγωγικά) και βλέποντας ότι το δικό τους το παιδί βρίσκεται σε μία δυσκολία -και όλοι οι γάμοι Ασφαλώς έχουν δυσκολίες- δεν είναι πάντοτε εύκολοι και αστραπιαία εύκολοι στη συνεννόηση.
Διακατέχεται ενας γονέας από το σαρκικό η συναισθηματικό φρόνημα, παρεμβαίνει στην συζυγία και αρχίζει πλέον ή παρέμβαση δι' άλλου τρόπου και οχι δια του τρόπου πού αναφέραμε στην αρχή. Χρησιμοποιεί πλέον ο διάβολος μερικές φορές τούς γονείς και αυτοί παρεμβαίνοντας θεσμοθετούν μια διάσταση. 'Αν αυτή ή παρέμβαση γίνει μονιμότερη, τότε ασφαλώς οι γονείς χρεώνονται με αυτό το μεγάλο χρέος και τη μεγάλη ευθύνη της διαλύσεως μιας συζυγίας, όταν πράγματι φτάσει νά διαλυθεί.
Άλλά και πριν νά φτάσει νά διαλυθεί, αναλαμβάνουν την ευθύνη μιας προβληματικής συζυγίας και μπορεί ο εν ας η ο άλλος εκ των γονέων του ζεύγους νά διατείνονται ότι ενδιαφέρονται για την ενότητα του ζεύγους, επειδή όμως παρεμβαίνουν, αυτή αύτη ή παρέμβαση συνιστά και βασική δυσκολία στη συνεννόηση των δύο συζύγων.
Διότι ο ίδιος ο Κύριός μας λέει: «ένεκεν τούτου», του γάμου, «καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα του και την μητέρα», επομένως νά αποκολληθεί συναισθηματικά, νά μην είναι ο πρώτος σύμβουλος ή μητέρα η ο πρώτος σύμβουλος ο πατέρας, και επομένως οι δύο σύζυγοι νά μπορέσουν με τη δική τους ικανότητα ο καθένας, με τη δική τους γνώση, με την δική τους παιδεία, με τα δικά τους δυναμικά, αλλά και με την δική τους χαρισματική αναφορά προς τον Κύριο, νά συνεννοηθούν.

Στην συνέχεια έχουμε τις πολύ οχληρές παρεμβάσεις της δασκάλας πού κυρίως παιδαγωγεί όλους μας, πού είναι ή τηλεόραση.
Ή τηλεόραση μπαίνει μέσα στα σπίτια, παρουσιάζει πάρα πολύ ανάγλυφα την παράνομη σχέση, την παρουσιάζει ιδανική μέσα στα πολλά σίριαλ, τα όποία έρχονται από το εξωτερικό, και την συζυγική σχέση την θεωρεί σαν πάρα πολύ κοινή ή αποτυχημένη.
Θα λέγαμε ότι σήμερα βομβαρδίζεται όλος ο λαός μας από αυτήν την καταστροφική μανία των μίντια, πού είναι στα χέρια βέβαια του διαβόλου, και επομένως μέσω αυτών των τόσο φαντασμαγορικών σίριαλ περνάει το αντίθετο μήνυμα, και επομένως το αυτονόητο πού θα έπρεπε νά λειτουργεί περισσότερο μέσα στην τηλεόραση, και νά εμφανίζεται ο συζυγικός θεσμός ως ο ιδανικότερος και καλύτερος και ο παράνομος νά πολυβολείτε, αυτό πού είναι αυτονόητο, είναι το δυσνόητο, και το αντίθετο πού είναι ή αμαρτία και ή διάλυση, θεωρείται σαν το αυτονόητο. Παρουσιάζεται λοιπόν ως τέλεια και ιδανική ή παράνομη σχέση.
Γνωρίζουμε και κοπέλες μικρές, αλλά και κυρίες μέσης ηλικίας, ακόμη και προχωρημένης ηλικίας, πού στέκονται στην τηλεόραση και πραγματικά κλαίνε, όταν βλέπουν το σίριαλ εκείνο το όποίο παρουσιάζει μια παράνομη σχέση ως ιδανική, ή όποία Όμως δεν μπορεί νά ολοκληρωθεί και νά επιτευχθεί, διότι δυστυχώς υπάρχει πίσω ενας νόμιμος γάμος!
Και θα λέγαμε οτι μέσα τους συμφωνούν και θα συμφωνούσαν πολύ εύκολα, και εκείνη την στιγμή πού βλέπουν Το σίριαλ Θα 'λεγαν: «Μα τέλος πάντων, γιατί νά βασανίζονται αυτοί οι άνθρωποι τόσο πολύ; Γιατί νά Υπάρχουν αυτοί οι θεσμοί οι τόσο σκληροί από την 'Εκκλησία, από τούς διαφόρους θεσμούς, από τούς νόμους και νά μην αφήνουν αυτούς τούς ανθρώπους νά χαρούν τέτοιες ιδανικές ερωτικές καταστάσεις ;»
Ή τηλεόραση σήμερα πραγματικά, αγαπητοί αδελφοί, επειδή διαρκώς βομβαρδίζει τις αισθήσεις μας, αλλά και τον νου και μπαίνει και στην καρδιά, αυτά πού είναι αυτονόητα και θεσμοθετημένα μας τα κάνει πολύ χαλαρά.

'Έτσι μέσα μας χάνουμε τα μέτρα, χάνουμε τις αξίες, και μπορώ νά πω χωρίς υπερβολή οτι μερικές φορές το παράνομο με το ευλογημένο μας φαίνεται 'ίσο. Καταφέρνει δηλαδή πολλές φορές ο διάβολος νά μας ελαχιστοποιήσει τα μέγιστα και νά μεγιστοποιήσει τα ελάχιστα, έτσι ώστε νά είναι πάρα πολύ εύκολη ή πρόσβαση στην αμαρτία και στην διάλυση.
Κυρίως βέβαια Θα πρέπει νά επισημάνουμε οτι ο ύπ' αριθμόν ένα και μέγιστος εχθρός της ευλογημένη ς συζυγίας και του ευλογημένου γάμου είναι Το παν-πάθος του εγωισμού, το όποίο εμφωλεύει σε πάρα πολλές καθημερινές στιγμές και προσπαθεί νά δημιουργήσει -και χωρίς βέβαια την ιδιαιτέρα παρουσία του διαβόλου- την αντιπαράθεση.
Επομένως ή ελευθερία αυτή, πού λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής και ο άγιος 'Ιωάννης ο Χρυσόστομος και πρώτα απ' Όλους ο Απόστολος Παύλος, ή ελευθερία και ή αγάπη πού τα θεωρούμε σαν τα μεγαλύτερα δυναμικά της συζυγίας, δεν είναι απόρθητα, γιατί με την 'ίδια διαδικασία πού ελευθερώνεται ο ένας η και οι δύο σύζυγοι, με την 'ίσια η και με μεγαλύτερη ευκολία πέφτει κανείς στον κλοιό μιας νέας σχέσεως.
Γιατί αν υποθέσουμε ότι καταφέρνουν και ο διάβολος και ο κόσμος και ή τηλεόραση νά σπάσουν ένα θεσμό και νά τον βάλουν στο σχήμα της προσωρινής διαστάσεως, τότε είναι τόσο πολλές οι άλλες ευκαιρίες πού προσφέρονται στον σύζυγο η στην σύζυγο, ώστε πολύ εύκολα βρίσκεται μέσα στον κλοιό της «ελευθερίας» πού ήθελε νά έχει -αλλά «ελευθερία»- σε εισαγωγικά, και ο κλοιός της, στον όποίο ήδη βρίσκεται χωρίς νά το πολύ καταλάβει, τον δεσμεύει σε τέτοιο βαθμό, ώστε νά μη μπορεί τελικά νά σκεφτεί, νά μην μπορεί νά αισθανθεί, νά μη μπορεί νά χρησιμοποιήσει την ελευθερία του, το αυτεξούσιό του, για νά επιστρέψει στην οικογένειά του, όταν έστω για λίγο διάστημα ξεκουραστεί από τις συζυγικές και οικογενειακές υποχρεώσεις.
Επομένως ή ελευθερία γίνεται συμβατικότητα, γίνεται νέα προβληματική, σε μία νέα σχέση διπλασιάζονται, τριπλασιάζονται η και πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα, γιατί στην συνέχεια αρχίζουν οι έντονες και πολλαπλές αντιπαραθέσεις, οι όποίες είναι ανεξέλεγκτες.
Σύμφωνα με την 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία μας και την παράδοσή μας και τις πατερικές εμπειρίες και των αγάμων αλλά και των εγγάμων, οι δύο σύζυγοι έχουν αποκτήσει μεταξύ τους κάποια αρχέτυπα. τα αρχέτυπα τα έχουμε μέσα μας και από την αγωγή μας και από το άγιο βάπτισμά μας και το χρίσμα, αλλά και από την αρχική καταξιωμένη συμβίωση των δύο συζύγων. Υπάρχει μέσα μας το αρχέτυπο της αγάπης, της υπακοής, της κοινωνίας, της πολύ καλής σαρκικής επικοινωνίας, της ψυχικής επαφής, της συνεργασίας και της συνδιοικήσεως της οικογενείας.
'Όταν αυτό το σχήμα της συζυγίας σπάσει, αυτά τα αρχέτυπα υπάρχουν μέσα μας, και επομένως όπου και νά βρεθεί ο άνθρωπος, όσο και νά θελήσει νά διασκεδάσει την συνείδησή του με κάποια άλλη παρηγοριά ερωτική η με κάποια άλλη παρηγοριά, των γονέων η κάποιων άλλων συγγενών η κάποιων άλλων φίλων, ασφαλώς το βασικό αρχικό αρχέτυπο πού υπάρχει μέσα μας μάς φωνάζει και μάλιστα έντονα μας ζητάει την επιστροφή στην αρχική του εκπλήρωση.
Αυτά τα αρχέτυπα λειτουργούν από την πρόνοια του Θεού σαν φωτεινοί σηματοδότες, για νά μας κρατούν στο θέλημα του Θεού, νά μας κρατούν στην αληθινή κατά Χριστόν ευτυχία, νά μας δημιουργούν την αληθινή ανθρώπινη πρόσβαση και νά μας καθιερώνουν ως καταξιωμένους πατεράδες και μητέρες μέσα στην οικογένεια.

'Ερχόμαστε στην περίπτωση κατά την όποία πλέον έχουν δημιουργηθεί και τα παιδιά, και επομένως ή παρουσία των παιδιών και οι υποχρεώσεις προς τα παιδιά καταξιώνουν έτσι περισσότερο τον πατέρα και την μητέρα.
Ή φροντίδα και ή στοργή και ή υποχρέωση προς τα παιδιά, κατά την κοσμική αντίληψη, είναι ένα βάρος, είναι ένας κόπος. Άλλά κατά την πνευματική τοποθέτηση, είναι ένα διακόνημα, ένα λειτούργημα, το όποίο όσο το επιτελεί κανείς εν αναφoρά_ και με την χάρη του Θεού, αυτό γίνεται όλο και ευκολότερο, και αναλαμβάνει πλέον ο Χριστός μας, ή Παναγία, οι άγιοι Απόστολοι, οι άγιοι 'Άγγελοι αναλαμβάνουν την βοήθειά μας, επομένως δε και το δύσκολο έργο τόσο το χειρωνακτικό της αγωγής και της ανατροφής των παιδιών όσο και το παιδαγωγικό.
Δεν είμαστε μόνοι, αλλά έχουμε την παρουσία εκείνων πού πρωτοστάθηκαν στο μυστήριο του γάμου, πού έγινε το πρώτο θαύμα του γάμου και στην συνέχεια αενάως ή χαρισματικότητα του πρώτου θαύματος εξακολουθεί εις το διηνεκές.
Θα μου επιτρέψετε νά κάνω μία αυθαίρετη 'ίσως δική μου τοποθέτηση εδώ. 'άνθρωπος διαφωνήσετε, Θα μου το πείτε στην συζήτηση. 'άνθρωπος συμφωνήσετε, νομίζω ότι Θα μπορούσαμε νά παρομοιάσουμε το μυστήριο του γάμου σαν εκείνες τις ενέσεις ντεπόν, πού γίνονται για διάφορες παθήσεις γίνεται μία φορά ή ένεση, αλλά τα αποτελέσματά της διαρκούν για ένα μήνα. το φάρμακο διαλύεται σταδιακά μέσα στο σώμα του ανθρώπου και οι ευεργετικές επιδράσεις είναι πολυχρόνιες είναι μακροχρόνιες μάλλον.
Το μυστήριο του γάμου είναι ένα τέτοιο μυστήριο στο όποίο άπαξ μία πολύ σημαντική μέρα μας δίνεται συγκεκριμένα και όχι αόριστα ή χάρις του Άγίου Πνεύματος, και επομένως τα ευεργετικά χαρισματικά αποτελέσματα διαρκούν εσαεί. Συνεπώς τα παιδιά είναι το αποτέλεσμα αυτών των δωρεών, των άκτιστων δωρεών του Θεού.
Ή ανατροφή των παιδιών εμπίπτει και βρίσκεται μέσα σ' αυτό το κλίμα -των άκτιστων δωρεών του Θεού- και ή αγωγή, ή ορθόδοξη αγωγή, ή χριστιανική αγωγή είναι ένα πολύ δυναμικό κομμάτι αυτών των δωρεών του θεού πού εδόθησαν κατά το μυστήριο του γάμου άπαξ, αλλά μέσα σ' όλο το φάσμα και σ' όλα τα χρόνια της οικογενείας λειτουργούν ορατά και συγκεκριμένα.

Τά παιδιά λοιπόν, βάσει των αρχετύπων πού αναφέραμε, βλέπουν τούς γονείς αγαπημένους και χαίρονται.
Τούς βλέπουν ενωμένους και ευτυχούν. Τούς βλέπουν μονιασμένους και δημιουργούν και αυτά μέσα στο κλίμα αυτής της δημιουργίας του Θεού. Το μοντέλο λοιπόν της αγωγής, της ορθοδόξου αγωγής, είναι ενοποιητικό. Το κλίμα της οικογενειακής αγωγής είναι ενοποιητικό. Μέσα στην οικογένεια όλοι αισθάνονται, αναπνέουν και χαίρονται αυτήν την άγια ενότητα του Άγίου Πνεύματος. Τα αρχέτυπα πού ήδη το Πνεύμα το 'Άγιο έβαλε στους δύο γονείς μεταδίδονται φυσιολογικά και στα παιδιά, και επομένως και τα αγόρια και τα κορίτσια, ακόμα και στην πιο δύσκολη εφηβική περίοδο, στην ατίθαση αυτή περίοδο, την χειμαρρώδη, την άτακτη, την ακατάστατη, τα παιδιά μπορούν και οσφραίνονται και ευφραίνονται με το κλίμα και με το Πνεύμα -αυτό το εύκρατο κλίμα- της αγάπης και της κοινωνίας των δύο συζύγων.
'Όταν αυτό το κλίμα σπάσει, ασφαλώς γκρεμίζεται και στα παιδιά αυτό το αρχέτυπο, γκρεμίζεται στην πράξη, ενώ στον Ψυχολογικό τομέα και στον πνευματικό τομέα αρχετυπικά υπάρχει μέσα τους, και επομένως υπάρχει αυτή ή αντιδικία ανάμεσα στο αρχέτυπο και στην έκπτωση του αρχετύπου.
Τα παιδιά μπλοκάρονται σ' όποια ηλικία κι αν βρεθούν, από την πιο τρυφερή -πολύ χειρότερα βέβαια- ως τη μεγαλύτερη. Τα ψυχοδυναμικά τους αδρανοποιούνται, δεν λειτουργούν, και επομένως το ανδρικό αρχέτυπο, πού είναι ο πατέρας, και το μητρικό αρχέτυπο και πρότυπο, πού είναι ή μητέρα, εφ' όσον δεν περιβάλλονται από την ενοποιητική αγάπη, αρχίζουν πλέον νά καταστρέφονται και νά διαστρεβλώνονται στις συνειδήσεις των παιδιών.
Είναι δυνατόν ο πατέρας νά ακυρώνει τη μητέρα και αντίστροφα, και επομένως μπορεί ο πατέρας νά διατείνεται ότι βρίσκεται μακριά από την συζυγική εστία, αλλ' όμως έχει καλές σχέσεις με τα παιδιά του.
Τα παιδιά όμως έχουν την δυνατότητα, την ικανότητα και την ευφυΐα νά ψυχολογούν και τον πατέρα και την μητέρα και νά καταλαβαίνουν σε ποιο βαθμό λένε την αλήθεια και πόσο πραγματικά ισχύουν οι υποσχέσεις περί ομονοίας και περί αγάπης.
Είναι γεγονός ότι σήμερα πολλά παιδιά ρέπουν στα ναρκωτικά' επίσης σε άλλους δρόμους αλλοτριωμένους, σε αιρετικές ομάδες, Επομένως σε ψυχοναρκωτικά. Διακατέχονται από πολλά Ψυχολογικά προβλήματα και πολλοί έφηβοι πού βρίσκονται στην κρίση μιας προβληματικής οικογένειας η κυρίως μιας διαλυμένης οικογένειας, έχουν φοβερή κρίση ταυτότητος.
Πάνω στην κρίση ταυτότητος Θα πρέπει νά τονίσουμε το ζοφερό γεγονός της ομοφυλοφιλίας, το όποίο στις ήμέρες μας λανσάρεται και προπαγανδίζετε από τούς ανθρώπους εκείνους οι οποίοι έχουν αυτές τις βαριές παθογενείς τραυματικές εμπειρίες.
Δηλαδή, επιτρέψτε μου νά πω πιο συγκεκριμένα ότι, εφ` όσον ένας νέος βρίσκεται εκτός αυτού του ενοποιητικού, ενωμένου οικογενειακού περιβάλλοντος και εφ όσον και ο πατέρας και ή μητέρα με την αγάπη και την αναγνώριση του ενός προς τον άλλον δεν επιβεβαιώνουν το ανδρικό φύλο η το γυναικείο φύλο ο ένας προς τον άλλον, τα παιδιά καταλαβαίνουν, εννοούν την αθέτηση πού γίνεται του ενός και του άλλου φύλου και βρίσκονται πάντοτε στον δεινό προβληματισμό ποιο φύλο νά διαλέξουν.
Αυτό βέβαια είναι μεγάλη δοκιμασία για τα παιδιά, την όποία όμως δεν την έχουν όσα παιδιά βρίσκονται σε μία ενωμένη οικογένεια Διότι εντελώς αυτονόητα και φυσιολογικά διαλέγουν το φύλο πού έχουν. Γιατί βλέπουν ότι το φύλο πού έχουν αντίστοιχα το έχει και ο πατέρας και αυτό το φύλο του πατέρα δεν σνομπάρεται, Δεν ακυρώνεται από την μητέρα, Δεν καταστρέφεται από την απουσία, από την έλλειψη η από το σπάσιμο της οικογένειας.

Tο ίδιο μπορεί νά συμβεί και στο κορίτσι και στην όλη υπόλοιπη ιστορία και εξέλιξη των παιδιών.
Τα παιδιά πού βρίσκονται εκτός του ενοποιημένου οικογενειακού κλίματος πάσχουν από διάσπαση της προσοχής, αφού το μυαλουδάκι τους είναι τι κάνει ο πατέρας, τι κάνει ή μητέρα, οι όποίοι όμως αντιπαρατίθενται.
Επομένως στο δημοτικό η στο γυμνάσιο η στο λύκειο η σε μεγαλύτερα σχολεία, Δεν μπορούν νά έχουν την απαιτούμενη προσοχή, την σωστή προσοχή, για νά μπορέσουν νά τελειώσουν γράμματα και σπουδές και στην συνέχεια νά ευδοκιμήσουν σ' ένα συγκεκριμένο επάγγελμα.
Γνωρίζουμε σήμερα πάρα πολλούς ανέργους, οι όποίοι έχουν στις καταβολές τους και στις ρίζες τους μία θλιβερή Ιστορία ενός σπασμένου γάμου. Βέβαια εμείς λέμε ότι υπάρχει το πρόβλημα της ανεργίας και φταίει ή κυβέρνηση και φταίνε οι διάφορες άλλες συνθήκες -και φταίνε κι αυτές βέβαια-, αλλά ή ρίζα, ή βάση και ή αρχή του προβλήματος βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, διότι το σωματοποιημένο άγχος και οι πολλές ευαισθησίες και τραυματικές εμπειρίες πού δημιούργησε ή σπασμένη οικογένεια είναι το βασικότερο αίτιο της μη δημιουργίας και της αποτυχίας σε διαφόρους τομείς της ζωής των παιδιών.
Και μετά απ' αυτά ας διατυπώσουμε το ερώτημα: «με τι καρδιά ένας νέος των είκοσι πέντε ετών περίπου η των τριάντα η και των σαράντα η μία νέα μικροτέρας ηλικίας μετά από πολλές τραυματικές εμπειρίες σπασμένης οικογένειας Θα σκεφτούν την δική τους αποκατάσταση; Άλλά και τι μοντέλο, τι εικόνα οικογένειας έχουν στον νου τους, ώστε νά μπορέσουν στην συνέχεια και στην δική τους οικογένεια νά είναι Ισορροπημένοι, νά είναι ηγεμονικοί και νά μπορούν νά αγαπούν και νά μπορούν νά προσφέρουν, αφού αυτά δεν τα έχουν αεί έμπρακτα στην δική τους οικογένεια ;»
Ξέρω ότι σας στενοχώρησα, σας λύπησα και σας παρουσίασα τώρα, στο δεύτερο μέρος δηλαδή της ομιλίας, το τραγικό μέρος, το όποίο το αναπνέουμε, το οσφραινόμαστε, το ζούμε και εμείς οι πνευματικοί, το Ψηλαφούμε κατά κόρον, κατά κόρον, κατά κόρον... 'Όμως εμείς δεν είμαστε απαισιόδοξοι. Γιατί; Γιατί γνωρίζουμε ότι οιαδήποτε σταυρική εμπειρία, από σταυρική πού είναι, από τραυματική δηλαδή, μπορεί νά μετατραπεί σε σταυροαναστάσιμη και τελικά σε αναστάσιμη.
Δηλαδή ή 'Ορθόδοξη Εκκλησία μας έτσι με τούς θεσμούς της, με την Ιερή άγία γλώσσα της, με τούς ωραίους ύμνους της -πού έχουν ολόκληρη επιστημοσύνη μέσα τους και κυρίως έχουν τη χάρη του Άγίου Πνεύματος-, με τα άχραντα μυστήρια -εξομολόγηση, θεία ευχαριστία- με την χαρισματική εξακολουθητική παρουσία του μυστηρίου του γάμου και με τόσες άλλες ευκαιρίες προσευχές, μελέτες- δίνει την δυνατότητα, στον οποιονδήποτε πού έχει οποιαδήποτε τραυματική εμπειρία, νά ανασυστήσει την προσωπικότητά του και νά δημιουργήσει την οικογένεια του.
Ό πνευματικός πατέρας προσπαθεί νά δρα και στο σπασμένο οικογενειακό περιβάλλον ενοποιητικά. Προσπαθεί νά συμφιλιώσει τούς γονείς μεταξύ τους, τούς γονείς με τα παιδιά και τα παιδιά με τούς γονείς.

Ή ορθόδοξη λατρεία μας, αυτό το ζεστό ανθρώπινο αλλά και φυσικό περιβάλλον, θεραπεύει τα τραύματα και τις ελλείψεις και κάνει θαύματα. Ό Κύριός μας Δεν θαυματούργησε μόνο στον γάμο της Κανά, έκανε και πολλά αλλά θαύματα. Το αρχικό το έκανε στον γάμο της Κανά, αλλά στην συνέχεια μπορεί νά το κάνει και σε κάθε άλλη σχέση, σε κάθε άλλο γάμο, σε κάθε άλλη κατάσταση, σε κάθε άλλη περίσταση και νά μεταβάλλει την αρχική τραυματική εμπειρία σ' ένα αληθινό και πραγματικό γάμου. Όταν πηγαίνουμε στην Εκκλησία μας και στεκόμαστε όρθιοι εμείς οι ορθόδοξοι στη λατρεία μας, μπροστά μας, μπροστά στο τέμπλο, βλέπουμε τον Χριστό και την Παναγία μας. Βλέπουμε την Παναγία μας νά κρατάει στην αγκαλιά της το Παιδάκι της.
'Όσο τραυματικές εμπειρίες και νά έχουμε, οποιεσδήποτε τραυματικές εμπειρίες και νά έχουμε, όταν βρισκόμαστε μπροστά στην Παναγία μας και στο παιδάκι της, ασφαλώς ή καρδιά μας μαλακώνει και όλα τα προβλήματα χαλαρώνουν.
Αν αρχίσει ένας ουσιαστικός διάλογος, εσωτερικός, μυστικός διάλογος μέσα στη λατρεία μας -'όπου είναι ζωντανή ή άκτιστη χάρη του αγίου Πνεύματος- τότε πραγματικά και ή Παναγία μας αλλά και ο Χριστός θα μεταβάλουν όλες τις τραυματικές μας εμπειρίες σε μετατραυματικές, σε σταυροαναστάσιμες και αναστάσιμες.

'Εδώ θα κάνουμε μία αναφορά στον άγιο πατέρα του οποίου την Ιερά μνήμη από σήμερα επιτελούμε, τον άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο, ο όποίος λέγει ότι μέσα στον χώρο της Εκκλησίας μας -και εννοεί ειδικά την λατρεία μας- δημιουργείται μια συνούλωση των τραυμάτων μας, μια επούλωση.
Την λέει συνούλωση καλύτερα, και είναι πιο επιτυχής ο όρος, γιατι όλες οι τραυματικές εμπειρίες πού προέρχονται κυρίως από τις δυσκολίες τις οικογενειακές, αλλά και από άλλες βέβαια, μπορούν με Την χάρη του αγίου Πνεύματος- νά υπερβαθούν και νά γλυκαθεί ή καρδιά των ανθρώπων.
'Η Παναγία μας είναι μητέρα ή Εκκλησία μας ολόκληρη είναι μητέρα, κι αν ακόμα ή δική μας ή μητέρα κάπου δεν στάθηκε αληθινή μητέρα είναι τροφός, είναι παιδαγωγός άριστη, κι αν ακόμα ή δική μας ή μητέρα κάπου παραστράτησε, κάπου αστόχησε, κάπου παραπλανήθηκε.
Το πρόσωπο του Κυρίου μας είναι το αληθινό πατρικό πρόσωπο, πού πραγματικά ανασυνιστά μέσα μας την εικόνα του αληθινού πατέρα. και μάλιστα ή άγια μητέρα, ή Παναγία μας, και το τέλειο θεανθρώπινο πρόσωπο του πατρός μας, του Κυρίου, μπορούν, έστω και σε προηγμένη ηλικία, νά μας ανασυστήσουν την εικόνα την αληθινή για τον πατέρα μας και την μητέρα μας. και μπορεί εκ των υστέρων τα τραυματισμένα παιδιά νά βοηθήσουν τούς σπασμένους γονείς, ώστε νά ανασυστήσουν και αυτοί το αληθινό αρχέτυπο του πατέρα και το αληθινό αρχέτυπο της μητέρας.

Νά γιατι, αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί πατέρες πρωτίστως, διαφωνούμε με το σεμινάριο πού διοργάνωσε ή Ψυχιατρική Εταιρεία στους πνευματικούς, και θέλει νά τούς εκπαιδεύσει. Γιατι δεν είναι δυνατόν αυτό το μέγα μυστήριο του γάμου, όπως το βιώνει ή 'Ορθόδοξη Εκκλησία μας, νά το κατανοούν οι Ψυχίατροι, Συγχωρέστε με, δεν κατηγορώ προσωπικά ανθρώπους, αλλά επειδή ή εποχή μας είναι πάρα πολύ δύσκολη και επειδή ακούμε πολύ περίεργα πράγματα νά συμβαίνουν και επειδή ακούμε κάποιους Ψυχιάτρους, Ψυχολόγους, Ψυχαναλυτές, Ψυχοθεραπευτές νά εγκρίνουν τη διάσπαση του γάμου, δεν μπορούν νά καταλάβουν ότι ο άνθρωπος έχει ανεξάντλητα και απεριόριστα όρια και ότι ή χάρις του αγίου Πνεύματος ενυπάρχει ακόμα και στους διαφωνούντες συζύγους και στους διασπασμένους, αλλά τούς δίνουν εύκολα την εύκολη λύση –την χειρότερη βέβαια, τη δυσκολότερη λύση- και τούς λένε' «αφού δεν συμφωνείτε, χωρίστε, τι καθόσαστε και παιδεύεστε;» και από κεί και πέρα αρχίζουν οι οδύσσειες και οι περιπέτειες των ποικίλων και πολλαπλών προβλημάτων και εντός και έκτός των οικογενειών, Γι' αυτό ή κοινωνία μας σήμερα τόσο πολύ ταλαιπωρείται.

Ή 'Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει ένα πλουσιότατο χαρισματικό δυναμικό, πού είναι το μέγα μυστήριο του γάμου. θα πρέπει όλοι μας νά ανασκουμπωθούμε, προς αυτό νά κατευθύνουμε, προς αυτό νά αγώμεθα, προς αυτό νά χειραγωγούμεθα όλοι, όλοι μα όλοι, και νά μη αφήνουμε κανέναν νά μειώνει Την θεανθρώπινη και χαρισματική του δυναμικότητα.

Ειρήσθω εν πάροδο_ και εν παρένθεση ότι και αυτό το μυστήριο του γάμου βάλλεται και πολυβολείτε, διότι κάποιοι, δύο «θεολόγοι», σήμερα προτείνουν στην 'Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος μία άλλη ακολουθία του γάμου, διότι ή παραδοθείσα, ή παραδεδομένη αυτή πού αγίασε και αγιάζει τη ζωή μας, δεν τούς εκφράζει και επομένως θα λέγαμε ότι ή Νέα Εποχή έχει ακόμα και αυτή συλλάβει πού βρίσκεται ή δύναμη, ή χαρά και ή ευτυχία των ανθρώπων και θέλει παντοιοτρόπως και εκ των έσω πολλές φορές νά ακυρώνει τα υπερφυή και μεγάλα μυστήρια του Θεού.



Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στις 11-03-2000
στην Ενορία ΑΓ. Παρασκευής, στά πλαίσια της Σχολής Γονέων