"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Τὀ δημοσίευμα τοῦ " Focus" ἐκτός ἀπό ἀνθελληνικό εἶναι καί βλάσφημο!

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:Παιδιά, οἱ φίλοι μας οἱ Γερμανοί κατά βάθος μᾶς ζηλεύουν....Διαβᾶστε τί μᾶς ἔγραψαν, ἔδειξαν τί κρύβουν μέσα τους!

Κυριακή, Φεβρουάριος 28, 2010

Η μετάφραση του επίμαχου άρθρου του Focus

http://infognomonpolitics.blogspot.com
“Πολιτισμικό σοκ της Ελλάδας”

Αρθρογράφος Κ. Boetig από το Focus on line.
Η μετάφραση από τα γερμανικά του άρθρου, έχει ως εξής:

“Η Ε.Ε. ζητάει από την Ελλάδα όχι μόνο μια σκληρή οικονομική πολιτική αλλά απαιτεί και αλλαγή της νοοτροπίας. Οι ρίζες όμως της διαφορετικότητας είναι βαθιές και δεν θα αλλάξει τίποτα πέραν μιας αισθητικής εξωτερικής επέμβασης. Μπορούμε να καταλάβουμε τους Έλληνες;
Οι Έλληνες δεν γνωρίζουν προβλήματα προσαρμoγής. Έχουν κατακλύσει τον κόσμο ψήνοντας και τηγανίζοντας γύρω τους, και παίζοντας σε ρόλο κομπάρσου σε κάποια μικρά εργάκια. Σε αυτόν τον συμπαθητικό μικρό λαό που φαίνεται να χορεύει συνεχώς τον Ζορμπά και να γλεντάει, δεν εκπλήσσεται ο γνώστης των πραγμάτων καθόλου με όσα γίνονται.


Πώς και να εκπλήσσεται εξάλλου με έναν λαό που ανακατεύει ρετσίνι με κρασί, τυλίγει ρύζι με χορταρικά σε αμπελόφυλλα, παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο σχεδόν χωρίς κανένα γκολ, αλλά γνώριζε πριν 2.500 χρόνια ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο;
Οι Έλληνες ένιωθαν πάντα σαν τους γονείς του πολιτισμού και δεν δίσταζαν όμως να περνούν με τα λεφτά των παιδιών τους. Σήμερα αυτό το κράτος μπαίνει στο γηροκομείο και δέχεται κηδεμόνα να το επιβλέπει.
Αλλά φυσικά αυτό δεν απασχολεί καθόλου τον Έλληνα πολίτη. Αυτός πότε δεν περίμενε κάτι από τον υπουργό του, πέρα από την ανταλλαγή της ψήφου του με την άδεια να κτίσει το αυθαίρετο του.
Δεν βαριέσαι σου λέει, το ελληνικό κράτος θα επιβιώσει και χωρίς δική του κυβέρνηση. Εξάλλου γιατί να αλλάξει κάποιος όταν είναι τόσο τέλειος όσο ο Έλληνας.;

Γλώσσα και γραφή
Οι Έλληνες είναι μοναδικοί! Μόνο αυτοί γράφουν ελληνικά. Το να ξεφορτωθούν επιτέλους την 2500 χρονών παλαιά γραφή ούτε που το σκέφτηκαν πότε. Εξάλλου το ελληνικό αλφάβητο ήταν υπεύθυνο για τη δημιουργία της λατινικής και κυριλλικής γραφής. Στο πέρασμα των χρόνων δεν άλλαξε ιδιαίτερα πάρα μόνο στην έννοια των λέξεων. Φυσικά στα σχολεία τα αρχαία ελληνικά είναι κύριο μάθημα και διδάσκεται από την πρώτη Γυμνασίου. Είναι σαν να μαθαίναμε εμείς τα αρχαία γερμανικά η τα γοτθικά.
Έχουν φροντίσει όμως να διευκολύνουν τους ξένους τουρίστες τους με πινακίδες που αναγράφουν τις τοποθεσίες με λατινικά γράμματα, αν και σε μια απόσταση μερικών μέτρων θα δεις την ίδια ονομασία με τρεις διαφορετικούς τρόπους γραμμένη. Agia, Aghia, Αyia.
Οι κανόνες υπάρχουν για να τους παραβιάζουν. Στα μικρά όσο και στα μεγάλα.
Εγωισμός και αίσθηση του “εμείς”. Ο ένας εναντίον του άλλου, αλλά όλοι μαζί εναντίον του εχθρού.
Ο καθένας προσπαθεί στους δρόμους είτε με αυτοκίνητο είναι είτε με μηχανάκι, να κόψει την προτεραιότητα του άλλου.
Ο ένας εναντίον του άλλου και όλοι μαζί ενάντια στον πεζό φυσικά”, είναι ο σκοπός.
Για να δοθεί μια λύση μπαίνει στη μέση ο τροχονόμος να ρυθμίσει την κίνηση. Και ξάφνου όλοι οι οδηγοί μαζί συμφωνούν και συνεργάζονται σε έναν εκκωφαντικό θόρυβο κορναρίσματος που τελικά οδηγεί τον τροχονόμο στη φυγή.
Με ελεύθερο το πεδίο λοιπόν πάλι οι οδηγοί επιδίδονται στο εγωιστικό τους έργο.
Μεταξύ τους βασικά οι Έλληνες μισούνται.
Δεν είναι τυχαίο που στον ελληνικό εμφύλιο του 1944-1949 σκοτώθηκαν περισσότεροι Έλληνες απ’ ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Τον εισβολέα όμως τον αντιμετωπίζουν όλοι μαζί. Είτε Αριστεροί είναι είτε Δεξιοί.
Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορείς να αποσπάσεις από Έλληνα είναι το “είσαι δικός μας”.
Με την πλάτη γυρισμένη.

Υπάρχουν άνθρωποι και Έλληνες
Μέχρι και πριν 30 χρόνια οι Έλληνες μετρούσαν έξι ηπείρους. Τις γνωστές πέντε που ξέρουμε όλοι και την …Ελλάδα. Για μερικούς μάλιστα υπήρχαν και τεσσάρων ειδών ζωντανά πλάσματα. Τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι και οι Έλληνες.
Την ΕΟΚ την περνούσαν κάποιοι για συνεργασία του διαόλου με τον Πάπα που σκοπό είχαν να καταδυναστεύσουν και να μυήσουν τους χριστιανούς ορθόδοξους σε ρωμαϊκές αιρέσεις.
Έτσι μάλιστα δεν υποδουλώθηκαν ούτε στους Τούρκους. Η “Ισταμπουλ” ονομάζεται ακόμη επισήμως Κωνσταντινούπολη και η κιτρινόμαυρη σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας κυματίζει ακόμη σε εκκλησίες και μοναστήρια.
Ακριβώς και πάντα δίπλα της έχει τη γαλανόλευκη ελληνική, του μόλις κατά το 1829 απελευθερωμένου ελληνικού κράτους.
Ωστόσο οι Έλληνες ως χριστιανοί δίνουν ονόματα αρχαιοελληνικά στα παιδιά τους χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι έρχεται σε αντίθεση η μεγαλοπρέπεια της ελληνικής αρχαιότητας με τη σημερινή τους εικόνα.

Η παρέα μετράει. Όμως είναι παρέα της μιας στιγμής
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι πολύ της παρέας. Δεν τους αρέσει να τρώνε μόνοι τους ή δυο-δυο. Θέλουν μεγάλες παρέες και ο ένας φέρνει και τον άλλο μαζί του.
Οπότε βλέπεις συχνά μεγάλες παρέες στα τραπέζια τους. Η πίστα στο χορό μονοπωλείται και θεωρούν αγένεια να μπεις μαζί τους στο συρτάκι ή στο χασάπικο.
Και το πουρμπουάρ στην ορχήστρα πάει για την ατομική του ευχαρίστηση σε δική του παραγγελία.
Τρώνε διαφορετικά, και τσακώνονται ψεύτικα για το λογαριασμό. Οι Έλληνες παραγγέλνουν όλοι μαζί στο τραπέζι και όχι ο καθένας το πιάτο του. Το κρασί ρέει άφθονο στα ποτήρια και πάντα πρέπει να φροντίζουν να υπάρχει ανεφοδιασμός.
Δεν αδειάζει κάνεις το πιάτο του, γιατί αυτό θα σήμαινε πως το φαγητό έπεσε λίγο και ίσως δεν θα χόρτασαν όλοι.
Όταν έρχεται ο λογαριασμός όλοι προθυμοποιούνται δήθεν να πληρώσουν ενώ ξέρουν πολύ καλά ποιανού η σειρά είναι να πληρώσει. Όσο για το πουρμπουάρ, τους είναι πιο βολικό να αφήνουν τα ψιλά στο τραπέζι, αντί να στρογγυλοποιήσουν το ποσό λεκτικά στο σερβιτόρο.

Ο Θεός βοηθός: Καινούργιοι άγιοι για καινούρια προβλήματα
Το 97% των Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι εικόνες των αγίων τους κρέμονται όπου μπορεί κανείς να φανταστεί.
Έχουν ρόλο υπουργού και γενικού γραμματέα του Θεού και κρέμονται εκτός από τις εκκλησίες και στις ταβέρνες στα σπίτια, στα σούπερ μάρκετ δίπλα στο ταμείο.
Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται σε αυτούς και μάλιστα κατευθείαν στους ειδικούς. Στον Άγιο Νικόλαο (οι ναυτικοί) ή στην Άγια Παρασκευή (όσοι έχουν προβλήματα οράσεως). Όταν βέβαια εμφανιστεί καμιά καινούρια ασθένεια, τότε βαφτίζουμε κάποιον καινούριο Άγιο, όπως το 1959 τον Άγιο Ραφαήλ για τους καρκινοπαθείς.
Μόνο που για τους πολιτικούς τους δεν βρέθηκε ακόμη κανένας.

Χωρίς χρόνο και χώρο
Οι Έλληνες ζουν μέσα σε ανοιχτό όριο του αιωνίου χρόνου. Ο χρόνος δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος... Το “τώρα” σπάνια το συναντάς και η λέξη “αύριο” είναι πολύ συχνή. Όμως τα λεωφορεία και τα τρένα πρέπει να κρατήσουν ένα ωράριο και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Όσο για τους δρόμους που έχουν ονομασίες, αυτές τις γνωρίζει μόνο ο ταχυδρόμος γιατί σχεδόν πότε δεν βλέπεις τις πινακίδες στη θέση τους.

Μια προφορική κοινωνία
Ο Έλληνας πολύ εύκολα θα ρωτήσει να μάθει το δρόμο παρά θα χρησιμοποιήσει το χάρτη. Δεν ξέρει ούτε να τον διαβάζει και έτσι γέλασε πολύς κόσμος όταν ένας νταλικέρης ερχόμενος από τη Βενετία έκανε τον κύκλο της Ελβετίας για να φτάσει στη Νυρεμβέργη. Είχε σημειώσει στο χάρτη που αγόρασε για πρώτη φορά στη ζωή του τη διαδρομή που του φάνταζε πιο ωραία.
Συνάδελφοι του εξήγησαν ότι θα ερχόταν πολύ πιο σύντομα μέσα από τη σήραγγα του Brenner. Πέταξε το χάρτη του και από δω και στο εξής λέει θα ρωτάει.
Με τα τυπωμένα γράμματα φαίνεται δεν τα πηγαίνουν γενικώς καλά οι Έλληνες. Έτσι και τα ωράρια των μουσείων στις ηλεκτρονικές σελίδες του υπουργείου Πολιτισμού ποτέ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Πνεύμα δημιουργικό: I have inspiration
Πολλοί Έλληνες είναι πνεύματα δημιουργικά και αυτό όχι μόνο στο να παραποιούν στατιστικά στοιχεία.
Έτσι και ο Κρητικός Γιώργος Πετράκης που έχει το δικό του μουσείο που μας ξεναγεί από την εποχή των πρώτων ανθρώπων έως την εφεύρεση του τροχού έως και την προσγείωση στη σελήνη.
Το ίδιο και ο Κώστας Κοτσανάς από το Κατάκολο που λειτουργεί έκθεση με τίτλο την τεχνολογία από το πρώτο ρομπότ έως και το ξυπνητήρι.
Όσο για τη ζωγράφο στα νότια της Κρήτης, που διατηρεί και πλυντήριο ρούχων, αυτή έχει την έκθεσή της ανάμεσα στα πλυντήρια και συχνά μια ταμπελίτσα στην πόρτα που γράφει: ”I have inspiration. Come back tomorrow”.

Οι Έλληνες στις διακοπές τους
Οι Έλληνες προτιμούν να κάνουν διακοπές με παρέες και στην πατρίδα τους. Το καλοκαίρι στη θάλασσα και το χειμώνα στα βουνά.
Όπως επίσης και στα αρκετά χιονοδρομικά κέντρα που υπάρχουν.
Τα καταλύματα τους κάθε άλλο πάρα ταπεινά χαρακτηρίζονται και έχουν συνήθως το τζάκι τους και το τζακούζι τους.
Οι παραγγελίες στο φαγητό γίνονται προφορικά και τα γκαρσόνια γνωρίζουν πολύ καλά πως εδώ έχουν να κάνουν με ντόπιους και όχι με τουρίστες.
Βλέπετε οι Ελληνίδες μαμάδες μπορούν να κρίνουν το καλό φαγητό.
Πολλά από αυτά τα καταλύματα φτιάχτηκαν με χορηγήσεις της Ε.Ε. και έχουν πάρει τέτοια μορφή ώστε αργότερα να μπορούν να τροποποιηθούν σε κατοικίες για τα παιδιά τους”.

0 σχόλια:

Προτεσταντική η υποδομή της θεολογικής σκέψης των νεωτεριστών-Παναγιώτης Τελέβάντος

==============

Με πολλή θλίψη και πόνο ψυχής οι Ορθόδοξοι πιστοί παρακολουθούν τη συστηματική προσπάθεια εισαγωγής νεωτερισμών στη ζωή της Εκκλησίας οι οποίοι στοιχούνται στα βήματα της προτεσταντικής θεολογίας και ακολουθούν τα πρότυπα της προτεσταντικής ποιμαντικής λειτουργικής πρακτικής.

Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ
_______________

Η θεολογική προσέγγιση του π. Βασίλειου Θερμού είναι στην ουσία της κακόδοξη. Την μεν ποιμαντική κατανοεί ως ψυχανάλυση. Οχι ως ψυχοθεραπεία. Παράλληλα έχει μια “Δαρβινική”, τρόπον τινά, θεώρηση της εξέλιξης της ορθόδοξης λατρείας. Νομίζει ότι η λατρεία εξελίσσεται για να προσαρμοστεί με το πνεύμα των καιρών για να επιβιώσει. Δεν κατανοεί ότι η λατρεία εξελίσσεται μόνον αν υπάρχει ποιμαντική ανάγκη που εξυπηρετεί τη σωτηρία του ανθρώπου. Και ότι αυτοί που κάνουν τις αλλαγές (ΜΟΝΟΝ όταν χρειάζονται και όχι απλώς επειδή “ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί”) είναι Αγιοι άνθρωποι, όπως εύγλωττα επεσήμανε ο αγιασμένος ασκητής π. Ενώχ ο Αγιορείτης. Προπαντός δεν συνειδητοποιεί ότι η εξέλιξη της λατρείας δεν είναι δυνατόν να ιχνηλατείται στα μονοπάτια της “λειτουργικής αναγέννησης” της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Δεν είναι επιτρεπτόν να πιθηκίζει σύμφωνα με την πρακτική του λεγόμενου “φιλελεύθερου προτεσταντισμού” της δεκαετίας του 1960 που ελεεινολογούν σήμερα ακόμα και οι “φιλελεύθεροι” Προτεστάντες. Ενώ μιλά για κίνηση προς τα εμπρός, ο π. Βασίλειος και οι ομόφρονές του “Νεοβαρλααμίτες”, κινούνται ολοταχώς προς τα οπίσω με τη λογική του Λούθηρου, που πίστευε ότι η αρχέγονη Εκκλησία διατήρησε την αληθινή διδασκαλία του Κυρίου την οποία δήθεν διέστρεψε η παράδοση της Εκκλησίας. Μιλά για “τσιμέντωμα” της λατρείας και λοιδορεί το Βυζάντιο. Επιδιώκει να επαναφέρει τη λατρεία σε μια κατάσταση που ο ίδιος θεωρεί ως “πρωτοχριστιανική καθαρότητα”. Ενστερνίζεται, δηλαδή, επιγνώστως ή ανεπιγνώστως, την πεμπτουσία του Προτεσταντισμού, την ώρα που ο ίδιος έχει πείσει τον εαυτό του ότι επιζητεί την εξέλιξη της λατρείας.

Ο π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ
________________


Ο π. Βασίλειος Θερμός δεν ακολουθεί μοναχική πορεία. Δεν είναι ο μόνος μεταξύ των “Νεοβαρλααμιτών” που διακατέχεται από προτεσταντικό φρόνημα. Ολοι οι νεωτεριστές στοιχούνται στην ίδια φιλοσοφία και πρακτική. Ο π. Αντώνιος Πινακούλας λ.χ. θέλει να απεμπολήσει το μοναστηριακό τυπικό, το οποίο υιοθετήθηκε μετά την περίοδο της Εικονομαχίας. Προσπαθεί να επαναφέρει το ενοριακό τυπικό που προυπήρχε του Θριάμβου της Ορθοδοξίας. Διέπεται από εικονοκλαστικό φρόνημα το οποίο μάλιστα, ως μη όφειλε, προσπαθεί να στηρίξει στη διδασκαλία του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης!!!.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
____________

Ολοι οι “Νεοβαρλααμίτες” και οι άλλοι νεωτεριστές εμπνέονται, όταν δεν στοιχούν με αποφευκτέα συνέπεια, από το παράδειγμα του “πατριάρχη” της Νεορθοδοξίας κ. Χρήστου Γιανναρά. Ο κακόδοξος αυτός διανοούμενος αναζητεί με τους διαλογισμούς της μάταιης του διάνοιας το αληθινό ήθος της Εκκλησίας πριν την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο. Ο λόγος; Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος επικύρωσε προγενέστερους Ιερούς Κανόνες Τοπικών συνόδων που εξέφραζαν την quod semper, quod ubique, quod ab omnibus creditum est” πίστη της Εκκλησίας, οι οποίοι ενοχλούν τον κ. Γιανναρά ως καρποί του “Μανιχαισμού”!!!. Ετσι βαφτίζει όσους δεν συμφωνούν με το Νεονικολαιτικό του φρόνημα.

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
____________


Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι Νεοβαρλααμίτες, οι Νεορθόδοξοι και οι άλλοι νεωτεριστές, όχι μόνον ενεργούν υπό την επήρεια κακόδοξου πνεύματος, αλλά δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα ακόμα και όταν τους υποδεικνύουν τα λάθη τους κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας (Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Ράσκας Αρτέμιος, Γεώργιος Καψάνης, Θεόκλητος Διονυσιάτης, π. Παίσιος, π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, κοκ.). Αγνοούν ή αρνούνται (επιδεικτικά και προκλητικά) να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις που τους γίνονται. Διαμαρτύρονται ισχυριζόμενοι ότι οι κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας δεν τους κατανοούν και τους παρεξηγούν. Ακόμη χειρότερα αυθαδιάζουν και απαντούν με προπέτεια και μικρότητα. στα επιχειρήματα και τις νουθεσίες που τους προβάλλονται. Οσοι, όμως, διακατέχονται από αυτό το φρόνημα μπορούν να ελπίζουν σε προκοπή;

Διαμαρτυρία των Ελλήνων της Γερμανίας προς το «Focus»


Hμερομηνία : 26-02-10
Διαμαρτυρία των Ελλήνων της Γερμανίας προς το «Focus»

Επιστολή διαμαρτυρίας προς τη σύνταξη του γερμανικού περιοδικού «Focus» απέστειλε σήμερα η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων (ΟΕΚ) Γερμανίας, με αφορμή δύο υβριστικά άρθρα και συνέντευξη που φιλοξενούνται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού.

Στην επιστολή αναφέρεται ότι οι Έλληνες της Γερμανίας χαιρετίζουν το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών έδωσαν πολιτική στήριξη στην Ελλάδα, αλλά και ότι η ΕΕ θα επιτηρήσει την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση.

Τονίζεται, επίσης, ότι οι Έλληνες μετανάστες της Γερμανίας δεν συμφωνούν με συνταξιοδότηση ύστερα από 15 χρόνια εργασίας, απορρίπτουν το «φακελάκι» και επικρίνουν νεποτισμό, φοροδιαφυγή και δημιουργικές στατιστικές. Στη συζήτηση, όμως, υπογραμμίζει η ΟΕΚ, θα έπρεπε να μπουν και άλλα θέματα, όπως ο εκμαυλισμός του ελληνικού πολιτικού συστήματος από πολυεθνικές ( «Siemens"), η κατάσταση ασφάλειας της Ελλάδας που την κάνει να θεωρεί αναγκαία οικονομικά εξουθενωτικούς εξοπλισμούς, αλλά και τα σχετικά συμφέροντα των πωλητριών χωρών και πολλά άλλα που οδήγησαν στη σημερινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

Σε συζήτηση, συνεχίζει η επιστολή, θα πρέπει να τεθούν και απόψεις όπως εκείνη του προέδρου του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της γερμανικής οικονομίας «Ifo» που φιλοξενεί το περιοδικό με συνέντευξη στην ίδια έκδοσή του, ο οποίος αντί της αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ή την υπαγωγή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εμφανίζεται να προτιμά την απόσυρση της Γερμανίας από το ευρώ με επαναφορά του γερμανικού μάρκου και να μιλά για «χρησιμότητα» μιας «κάποιας υποτίμησης του ευρώ», ώστε οι γερμανικές εξαγωγές «να πάρουν πάλι επάνω τους».

Αυτό θα ήταν το αντικειμενικό επίπεδο μιας ειλικρινούς συζήτησης σε επίπεδο ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, τονίζει η ΟΕΚ Γερμανίας, που επικρίνει τη σύνταξη του «Focus» ότι προτίμησε να διασύρει ολόκληρο τον ελληνικό λαό, προσβάλλοντας κατά τρόπο ασεβή την παγκόσμια πολιτιστική του κληρονομιά και διαδίδοντας ασύστολα ψεύδη σχετικά με τις επιδόσεις της διανόησης και του ελληνικού πολιτισμού.

«Ελαφρά τη καρδία», συνεχίζει η ΟΕΚ, «βγάζετε τον Αριστοτέλη σκάρτο, εξαίρετε την καταστροφή αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων από τους Βυζαντινούς, χύνετε κροκοδείλια δάκρυα για την πτώση της Εσπερίας στους Οθωμανούς, καταγράφετε το χρονικό των σφαγών εις βάρος του Ελληνικού Έθνους ως τα σήμερα, επιστρατεύετε τον Φάλμεράγιερ -αλήθεια, ήταν από τότε γνωστή η μέτρηση της περιμέτρου του κρανίου ως μεθόδου προσδιορισμού της φυλετικής ταυτότητας;- κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να αποδείξετε ότι το πραγματικό ελληνικό Έθνος έχει προ πολλού εξαφανισθεί και με την γνωστή μανία παραχαρακτών της Ιστορίας να αυτοανακηρυχθείτε κήνσορες και τοποτηρητές του ελληνικού Πολιτισμού. Τους δε αναγνώστες σας θέλετε να πείσετε ότι το σημερινό ελληνικό έθνος συνιστούν απατεώνες, οι οποίοι καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τους ενδόξους προγόνους των. Αυτό όχι μόνο δίκαιο και αληθινό δεν είναι, είναι ρατσιστικό!».

«Εκείνο, βέβαια, που λείπει από την απαρίθμηση που κάνουν οι καθαρόαιμοι συντάκτες του περιοδικού», αναφέρει η ΟΕΚ σε καυστικό τόνο, είναι «η ένδοξη συμμετοχή των σταυροφόρων στην κατάλυση του Βυζαντίου, η συμβολή της αυτοκρατορικής Γερμανίας στις εθνοκαθάρσεις που διεξήγαγαν οι Τούρκοι εις βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικρασίας, και, τέλος, οι κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων από τους ναζί», καθώς και οι πράξεις τους κατά του ελληνικού λαού και της οικονομίας του - «το κατοχικό δάνειο ύψους δισεκατομμυρίων, αν εξαιρέσει κανείς δύο δόσεις που κατέβαλαν ήδη τότε οι ναζί, παραμένει μέχρι σήμερα ανεξόφλητο».

«Εμείς, μαζί με τους λογικούς στη χώρα αυτή, τους οποίους εσείς με τα άρθρα σας κάνατε να ντρέπονται, θα μαζέψουμε τα συντρίμμια που αφήσατε πίσω σας, και θα αποτοξινώσουμε τις σχέσεις των δύο λαών από το δηλητήριο που σεις χύσατε», καταλήγει η επιστολή.

kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

῾Η ἀναστάσιμη ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ᾿Ιακώβου Τσαλίκη (ψηφιοσκόπιο)

Ένα θαύμα συγκλονίζει χωριό της Ηπείρου-"Είμαστε σίγουροι ότι η Παναγιά έστειλε μήνυμα"

Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου 2010

Ένα θαύμα συγκλονίζει χωριό της Ηπείρου

Ένα θαύμα συγκλονίζει χωριό της Ηπείρου

Ενα θαύμα που αποδίδεται στην Παναγιά συγκλονίζει το μικρό χωριό της Καταμάχης στον δήμο Σελλών, της Ηπείρου. Θρησκευτικό δέος πλημμυρίζει τις καρδιές των λιγοστών κατοίκων που σπεύδουν να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγιάς, που, όπως λένε, εμφανίστηκε πάνω σε έναν βράχο στο εξωκκλήσι της.

Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στην «Espresso της Κυριακής» η κυρία Ηλέκτρα Δούλη, η πρώτη κάτοικος του χωριού που αντίκρισε το σημάδι, «όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου ενάμιση μήνα, όταν πήγα στο εξωκκλήσι της Παναγιάς που βρίσκεται μέσα στο δάσος για να το καθαρίσω. Κάποια στιγμή κι ενώ προσευχόμουν στη χάρη Της να έχει την οικογένειά μου και όλον τον κόσμο καλά, με την άκρη του ματιού μου αντίκρισα πάνω στον βράχο, που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο, μια σκιά. Ηταν σαν να είδα την Παναγιά να εμφανίστηκε μπροστά μου. Τα έχασα, δεν ήξερα τι να κάνω» λέει και συνεχίζει: «Πήγα να φύγω. Εκανα μερικά βήματα και τότε γύρισα ξανά πίσω. Πήγα κοντά κι είδα πάνω στον βράχο σχηματισμένη μια γυναικεία φιγούρα. Η μορφή με τη μαντίλα μου προκάλεσε ανατριχίλα. Εμοιαζε με την Παρθένο Μαρία. Εσκυψα, Την προσκύνησα, Τη φίλησα κι έφυγα τρέχοντας για να το πω στον σύζυγό μου».

Οταν και ο άνδρας της, ο κ. Δονάτος Δούλης, πήγε στο σημείο και αντίκρισε τη μορφή που είχε σχηματιστεί πάνω στη μεγάλη πέτρα, δεν μπόρεσε να μείνει ασυγκίνητος.

Οπως ο ίδιος μας ανέφερε, «ήταν κάτι εξωπραγματικό. Εχω γεννηθεί σε αυτό το χωριό και έχω επισκεφθεί το εκκλησάκι αμέτρητες φορές. Μόλις είδα τη φιγούρα, έπαθα σοκ. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τόσα χρόνια μας είχε κάνει εντύπωση και όλοι λέγαμε ότι η Παναγιά προστατεύει το εκκλησάκι της, όταν τους χειμερινούς μήνες πέφτανε πολλά χιόνια, τα οποία κάλυπταν τα δένδρα, αλλά ποτέ δεν έπεφταν πάνω στο εξωκκλήσι. Το εκκλησάκι βρίσκεται μέσα στο χωριό, σεε μια μοναδική κατάφυτη τοποθεσία, σκεπασμένη ολόγυρα με αιωνόβια δένδρα. Μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να ενημερώσουμε τη δημοτική σύμβουλο της περιοχής, την κυρία Ανθούλα Λαμπίρη, η οποία και ήρθε αμέσως».


Αυτοψία αρχαιολόγου

Η κυρία Λαμπίρη πήγε στο χωριό και επισκέφθηκε το εξωκκλήσι για να δει τι ακριβώς συμβαίνει. «Μόλις αντίκρισα τη βυζαντινή μορφή, ένιωσα έντονα το θρησκευτικό συναίσθημα να με κυριεύει» τόνισε και πρόσθεσε: «Πρόκειται για κάτι το αξιοθαύμαστο και συνάμα αξιοπερίεργο. Εμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ολοι αναρωτηθήκαμε αν πρόκειται για θαύμα. Η μορφή της γυναίκας είναι ευδιάκριτη. Ενημέρωσα αμέσως την 8η Εφορεία Αρχαιοτήτων και αρχαιολόγος ήρθε και εξέτασε την πέτρα προκειμένου να δούμε αρχικά αν πρόκειται για κάποιο αρχαιολογικό εύρημα. Ο αρχαιολόγος αποφάνθηκε ότι η πέτρα δεν είναι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, ωστόσο έχει πορεία στον χρόνο. Δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Ωστόσο και ο ίδιος στη θέα της γυναικείας μορφής έμεινε κατάπληκτος. Το μόνο που θέλησε να πει είναι ότι «κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς σχηματίστηκε. Ισως η φύση να έκανε ένα ακόμη θαύμα».

Η δημοτική σύμβουλος ήρθε αμέσως σε συνεννόηση με όλες τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να εξεταστεί λεπτομερώς η πέτρα και να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. «Θέλουμε όλοι να μάθουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για θαύμα ή για κάτι άλλο. Θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις τόσο από την Εκκλησία όσο και από τους ειδικούς. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, πήραμε την απόφαση και απομακρύναμε την πέτρα από το σημείο και την τοποθετήσαμε σε ασφαλές μέρος, φοβούμενοι μήπως πέσει στα χέρια βανδάλων, ληστών ή και αρχαιοκάπηλων» επεσήμανε και κατέληξε λέγοντας πως «όποιος θελήσει να τη δει και να την εξετάσει είναι στη διάθεσή του».


Ο ίδιος άνθρωπος είχε βρει πριν από 40 χρόνια τον θησαυρό της Καταμάχης

Αξίζει να αναφερθεί ότι το μικρό χωριό της Καταμάχης με τους περίπου τριάντα κατοίκους έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την κοινή γνώμη και έχει γράψει ιστορία στις αρχαιολογικές έρευνες και ανακαλύψεις, με τον γνωστό «θησαυρό της Καταμάχης» να βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.

Μάλιστα, μεταξύ του θησαυρού και του τωρινού «θαύματος» υπάρχει ένα ενδιαφέρον κοινό στοιχείο: ο άνθρωπος που βρήκε και παρέδωσε πριν από σαράντα χρόνια τον «θησαυρό της Καταμάχης» είναι ο ίδιος με αυτόν που μαζί με τη γυναίκα του αντίκρισαν πρώτοι την ανθρώπινη μορφή στην πέτρα.

Το 1970, όταν ο κ. Δονάτος ήταν δεκαπέντε χρόνων, βρήκε πέντε πελέκεις με ημικυκλικές κόψεις, που χρησιμοποιούνταν μάλλον ως υλοτομικά εργαλεία. Επίσης, βρέθηκε μία πυραμιδόσχημη σφύρα και μία σμίλη-κοπίδι, η βάση της οποίας διακοσμείται με ανάγλυφα τρίγωνα. Ο θησαυρός αυτός εντάσσεται χρονολογικά στο τέλος της ύστερης εποχής του Χαλκού, σε περίοδο σημαντικών ανακατατάξεων, γύρω στο 1200 π.Χ., που τώρα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.

«Δεν έχει καμία σχέση η τότε ανακάλυψη με τη σημερινή. Είμαστε σίγουροι ότι η Παναγιά έστειλε μήνυμα» σημείωσε η κυρία Ηλέκτρα Δούλη, και κατέληξε: «Μακάρι ο Θεός και η Παναγιά να μας βοηθήσουν όλους μας από όλα τα κακά».

Madata.GR

O εθνικός ύμνος της Ελλάδας (ψηφιοσκόπιο)

O εθνικός ύμνος της Ελλάδας δια τους ηρωϊκούς πεσόντες της 28ης Οκτωβρίου του επικού πολέμου 1940-41 & του «Όχι» των ελλήνων ενάντια στο θηρίο του φασισμού, στο χωριό ...

Συλλήψεις πατριωτῶν στόν ῞Αγιο Παντελεήμονα! (ψηφιοσκόπιο)

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ. ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.....

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος «Ιθαγένεια και Παράδοση»


᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:Φιλοξενοῦμε τό παρακάτω ἄρθρο τοῦ σεβ. κ. ῾Ιεροθέου Βλάχου τό ὁποῖο περιέχει μερικά θετικά στοιχεῖα, ἀλλά καί ὁρισμένες ἀποσπασματικές θέσεις, τίς ὁποῖες, ἄν δέν τίς δοῦμε σφαιρικά, μποροῦν νά ὁδηγήσουν σέ παρανοήσεις. ᾿Εμεῖς θά εἴχαμε νά κάνουμε ὁρισμένες παρατηρήσεις στόν Σεβασμιώτατο: 1. Τό ἄρθρο του ἔχει ἔντονα ἐπικαιρικό χαρακτῆρα καί μᾶς μιλάει γιά τό πνεῦμα στήν ὀρθοδοξία, χωρίς νά μᾶς λέει τό πῶς ἀντιλαμβάνονται αὐτό τό πνεῦμα ἄλλες παραδόσεις, ὅπως π.χ. ἡ παράδοση τοῦ μουσουλμανικοῦ χώρου. 2. Δέν καταλαβαίνουμε γιατί κάποιος πού ὑπερασπίζεται τό αἷμα ἤ τή γλῶσσα, θά πρέπει νά εἶναι κατ'ἀνάγκην καί ρατσιστής; Τό παράδειγμα τῶν ναζιστῶν εἶναι ἕνα ἀκραῖο παράδειγμα καί δέν πρέπει νά πέφτουμε στήν παγίδα τῆς συγκρίσεως τοῦ ὑγιοῦς πατριωτισμοῦ ὡς διαχρονικῆς ἀξίας τῶν ῾Ελλήνων.3. ῾Η ὑπεράσπιση τῆς γλώσσας μας, τῆς ἀπείρου κάλλους ἑλληνικῆς γλώσσας, γιατί νά ἐμπεριέχει ρατσιστικό χαρακτήρα; Δηλαδή ὅ,τι καλό ἔχουμε ὡς ἔθνος, ὡς πολύτιμη κληρονομιά, δέν θά πρέπει νά τό διατηρήσουμε γιά νά μήν μᾶς ποῦν ρατσιστές; 4. Καλά αὐτά περί οἰκουμενικότητος τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἀλλά φαντάζουν κάπως ἀνέφικτα. ᾿Ερωτῶ, λοιπόν, γιατί θά πρέπει ἡ μικρή ῾Ελλάδα τῶν ἕνδεκα ἑκατομμυρίων νά δείξει αὐτό τό οἰκουμενικό πνεῦμα, πού ὑπερασπίζεται ὁ Σεβασμιώτατος, τή στιγμή πού ἡ ρωσική ᾿Εκκλησία τῶν τριακοσίων ἑκατομμυρίων ἔχει ἔντονες ἐθνικές ἀγκυλώσεις καί δέν κάνει τίς ὑπερβάσεις πού ζητεῖ ἀπό ἐμᾶς ὁ Σεβασμιώτατος. Γι᾿ αὐτό ἄς ὁμιλοῦμε καλύτερα στό χῶρο τοῦ ρεαλισμοῦ καί τοῦ ἐφικτοῦ, γιατί οἱ ἐξιδανικευμένες καταστάσεις μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσουν κάπου ἀλλοῦ!


Κυριακή, 28 Φεβρουάριος 2010
Συντάχθηκε απο τον/την Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος - Βήμα 13:49
E-mail Εκτύπωση PDF

Η συζήτηση για την χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες δημιουργεί πολλές συζητήσεις μεταξύ κληρικών και λαϊκών και διατυπώνονται διάφορες απόψεις, οι οποίες, τις περισσότερες φορές, είναι αποσπασματικές, συνθηματολογικές και γι΄ αυτό προβληματικές. Με όσα θα καταγράψω στην συνέχεια θα εντοπίσω μια πλευρά του θέματος που είναι όμως γενική, παρά το ευσύνοπτο, και όχι αποσπασματική.

Η ιθαγένεια ως λέξη συνδέεται με την νομική επιστήμη και δηλώνει τον «νομικό δεσμό που συνδέει ένα πρόσωπο με ορισμένο κράτος και το καθιστά πολίτη του κράτους» και νομικά είναι συνώνυμη με την υπηκοότητα.

Είναι αυτονόητο ότι η ιθαγένεια αποτελεί την βάση ενότητος ενός Κράτους και δημιουργεί υποχρεώσεις και δικαιώματα, σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές του Κράτους. Αυτό σημαίνει ότι η Πολιτεία, κατόπιν εμπεριστατωμένης έρευνας και μελέτης, χορηγεί σε κάποιον μετανάστη την ιθαγένεια, ή αίρει την ιθαγένεια κάποιου άλλου για διαφόρους λόγους που προβλέπονται από την νομοθεσία. Ετσι, υπάρχει η κτήση, η διατήρηση και η αποβολή της ελληνικής ιθαγένειας. Οπότε, είναι οι ιθαγενείς και οι ανιθαγενείς.

Όταν μελετήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίον συνδέονται οι άνθρωποι μεταξύ τους, μπορεί να εντοπίσει τρεις πραγματικότητες που προσδιορίζονται με ανάλογες λέξεις-κλειδιά, ήτοι το αίμα, την παιδεία και το πνεύμα.

Το αίμα είναι η βάση συνδέσεων των οικογενειών και γενικότερα των ιδιαιτέρων λαών. Πρόκειται για την συγγένεια του αίματος που συνδέει στενά τις οικογένειες και τις φυλές. Στους δεσμούς αίματος μπορούμε να εντοπίσουμε τα προβλήματα που δημιουργεί ο ρατσισμός.

Πράγματι, ο ρατσισμός-εθνοφυλετισμός διακηρύσσει την βιολογική ενότητα, αλλά και την βιολογική ανισότητα των ανθρώπων και συγχρόνως κάνει λόγο για ανώτερες και κατώτερες φυλές και με αυτόν τον τρόπο δικαιολογούνται φυλετικές διαφορές, καταπιέσεις και δουλείες, εθνικές, κοινωνικές και φυλετικές.

Η παιδεία εξετάζει την ενότητα της κοινωνίας μέσα από άλλη ευρύτερη βάση, αφού την προσδιορίζει με την γλώσσα και τις ιδιαίτερες αρχές που καθορίζει ο πολιτισμός, που επικρατεί σε έναν χώρο. Στο σημείο αυτό δίνεται μεγάλη σημασία και προτεραιότητα στα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία ενός τόπου.

Πολιτισμός είναι όλος ο τρόπος ζωής, η κληρονομιά και οι σχέσεις μιας ομάδας ανθρώπων προς το περιβάλλον, τις αξίες της ζωής, τον Θεό και τον άνθρωπο. Εάν το αίμα προσδιορίζει τον βιολογικό οργανισμό του ανθρώπου, πράγμα που παρατηρείται και στα άλογα ζώα, ο πολιτισμός είναι εκείνος που χαρακτηρίζει κυρίως τον άνθρωπο και προσδιορίζει την ποιότητα της ζωής του. Είναι η «συλλογική μνήμη των ομάδων» που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και ενώνει τις ιδιαίτερες πολιτισμικές ομάδες των ανθρώπων.

Το πνεύμα είναι μια τρίτη ενότητα που συγκροτεί ευρύτερες ομάδες ανθρώπων, ανεξάρτητα από το αίμα και την παιδεία. Με την λέξη πνεύμα δεν εννοώ μόνον τις ανώτερες πνευματικές και καλλιτεχνικές αξίες, αλλά κυρίως την θρησκεία και στην προκειμένη περίπτωση την διδασκαλία και τις επιταγές της Εκκλησίας. Πρόκειται για το εκκλησιαστικό πνεύμα, για τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής που διακρίνεται για την διδασκαλία και το ιδιαίτερο βίωμα, που ονομάζεται εκκλησιαστικό πολίτευμα.

Επομένως, οι τρεις αυτές λέξεις, ήτοι αίμα, παιδεία, πνεύμα, συνιστούν τρεις επάλληλους και ομόκεντρους κύκλους, από τους οποίους το αίμα, δηλαδή η βιολογική συγκρότηση, είναι ο στενός και εσωτερικός κύκλος, που συνδέεται με τον ρατσισμό, η παιδεία είναι ο αμέσως ευρύτερος κύκλος που χαρακτηρίζεται κυρίως από τον πολιτισμό, και το πνεύμα που είναι ο ευρύτατος και εξωτερικός κύκλος, βλέπει τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία. Ο άνθρωπος όσο ωριμάζει πολιτισμικά και πνευματικά τόσο και εξέρχεται από το αίμα, προχωρεί στην παιδεία-πολιτισμό και ανέρχεται στο πνεύμα, που συνιστά την μεγαλύτερη και πληρέστερη ελευθερία.

Από την φύση της η ενότητα που στηρίζεται μόνο στο αίμα, παραβλέποντας και τα άλλα δύο στοιχεία, προωθεί την θεωρία της ανώτερης φυλής και αυτό συνδέεται με επιθετικότητες, όπως το είδαμε τον 20ό αιώνα με τον ναζισμό. Η παιδεία βελτιώνει κάπως τα πράγματα, αλλά είναι δυνατόν και αυτή να λειτουργήση επιθετικά, όταν προσδένεται στο άρμα του εθνοφυλετισμού- ρατσισμού, δηλαδή της νοοτροπίας του αίματος, οπότε δημιουργούνται οι συγκρούσεις μεταξύ πολιτισμών. Το πνεύμα, όπως εκφράζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, υπέρκειται του αίματος και της ιδιαίτερης πολιτισμικής έκφρασης, γιατί αναφέρεται περισσότερο στην οικουμενικότητα.

Ειδικά η Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς να καταργή τις ιδιαίτερες Πατρίδες, κινείται πάνω και πέρα από αυτές, γιατί προσδιορίζεται από την «μέλλουσαν» και όχι την «μένουσαν πόλιν» (Εβρ. ιγ΄, 14). Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ότι όλος ο παρών βίος είναι «αποδημία» και ότι ο άνθρωπος δεν είναι απλώς «πολίτης», αλλά «οδίτης». Γι΄ αυτό συνιστά: «Μη είπης έχω τήνδε την πόλιν, και έχω τήνδε. Ουκ έχει ουδείς πόλιν. Η πόλις άνω εστί. Τα παρόντα οδός εστιν».

Πάντως, η Ιστορία του γένους μας έχει αποδείξει ότι ο ελληνισμός, ως τρόπος σκέψεως και ζωής, υπήρξε οικουμενικός, και η Ορθόδοξη Εκκλησία ζη και εργάζεται «εις πάντα τα έθνη» (Ματθ. κη΄, 19), προσλαμβάνει και τα πολιτισμικά και φυλετικά στοιχεία άλλων λαών και τα νοηματοδοτεί, όπως έδειξαν οι ιεραποστολικές προσπάθειες στα Βαλκάνια και την Ρωσία.

Οι ρατσιστές βλέπουν την ταυτότητά τους στο αίμα και σε μια πλευρά του πολιτισμού (την γλώσσα), αλλά όσοι διακατέχονται από το ορθόδοξο πνεύμα, και εμπνέονται από τον ελληνισμό, που και τα δυο κυριαρχούνται από την υγιή οικουμενικότητα, εξέρχονται από τη στενότητα των βιολογικών δεσμών, χωρίς να τους καταργούν και εισέρχονται μέσα στην όλη οικογένεια του Αδάμ.

Η πολιτιστική μας παράδοση διδάσκει ότι αυτή προσλαμβάνει άλλες παραδόσεις και τις νοηματοδοτεί, δεν φοβάται τίποτε, αλλά αντέχει στον χρόνο και τις πολιτισμικές επιθέσεις. Το ίδιο και η εκκλησιαστική παράδοση διδάσκει ότι είναι πολύ δυνατή και «όλο το φύραμα ζημοί». Οταν διακατεχόμαστε από φοβίες και αισθανόμαστε τον άλλο ως απειλή της ύπαρξής μας, φανερώνουμε υπαρξιακή ανασφάλεια.

Διαδίκτυο:http://www.romfea.gr

῾Η παρουσία τοῦ σταυροῦ στά ἐθνικά μας σύμβολα καί ὁ ἐπιχειρούμενος ἀποσυμβολισμός- Του Ευάγγελου Ανδριανού – Επίτιμου Αρεοπαγίτη



"Αν οι «προστάτες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν μόνο να επιτραπεί η αποχή των μη ορθόδοξων από την προσευχή και το μάθημα των θρησκευτικών τα αίτημά τους είναι χωρίς αντικείμενο, αφού η αποχή αυτή επιτρέπεται ήδη"

Του Ευάγγελου Ανδριανού – Επίτιμου Αρεοπαγίτη

Τελευταία έχει εξαπολυθεί μία επίθεση κατά των ιερών συμβόλων που κοσμούν τα δικαστήρια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα δημόσια καταστήματα, κατά της προσευχής στα σχολεία, κατά του μαθήματος των θρησκευτικών και γενικά κατά της χριστιανικής και ορθοδόξου πίστεώς μας, με προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη, με αξιώσεις περί αμέσου αφαιρέσεως των συμβόλων, με δημοσιεύματα ειδικών και μη και με απειλές περί προσφυγής στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Και όλα αυτά για την «προστασία» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που «κινδυνεύουν» από την παρουσία του Σταυρού, από την προσευχή των μαθητών και από την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών μόνο από όσους επιθυμούν να το παρακολουθήσουν.
Επί του θέματος αυτού, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις. Στο πνεύμα της επί κεφαλής του Συντάγματος επικλήσεως «Εις το όνομα της Αγίας και του Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και διά της ασκήσεως από τότε που υπάρχει το ελληνικό κράτος επί εκατόν ενενήντα χρόνια, με τη σύμφωνη γνώμη και την κοινή συνείδηση του συνόλου του ελληνικού λαού ότι το ασκούμενο κρατεί ως Δίκαιον, έχουν διαμορφωθεί συνταγματικά έθιμα. Μερικά από τα έθιμα αυτά, δεσμευτικά για όλους τους πολίτες ως ηυξημένης τυπικής ισχύος συνταγματικές διατάξεις, είναι η προσευχή και η διδασκαλία στα σχολεία του μαθήματος των θρησκευτικών κατά το ορθόδοξο δόγμα, εκτός αν υπάρχει αντίθετη γνώμη των γονέων.
Επίσης, η παρουσία του Τιμίου Σταυρού και των Ιερών Εικόνων στα δικαστήρια, στα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα δημόσια καταστήματα, όχι μόνον ως θρησκευτικών, αλλά και ως εθνικών συμβόλων. Ο Σταυρός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δεν είναι μόνο θρησκευτικό σύμβολο, αλλά για εμάς τους έλληνες είναι και το κατ’ εξοχήν εθνικό σύμβολο, αφού όλες οι επαναστάσεις μας, τοπικές και πανεθνικές, από τον Κροκόδειλο Κλαδά το 1464, τον Ρήγα Φεραίο (ο οποίος αν και είχε σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από τις διακηρύξεις της Γαλλικής Επανάστασης περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αν και καλούσε σε επανάσταση και μη Χριστιανούς, είχε στη σημαία του τρεις σταυρούς), μέχρι και τους επαναστάτες του 1821, ξεκίνησαν κάτω από σημαίες που έφεραν τον Σταυρό.
Η πρώτη μας Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου
τον τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στη γαλανόλευκη σημαία μας. Συνεπώς, κανένας δικαστής, δάσκαλος, καθηγητής ή άλλος δημόσιος λειτουργός δεν μπορεί να διατάξει την αφαίρεση των συμβόλων αυτών από δημόσιο κατάστημα, χωρίς να παραβιάσει τις συνταγματικής ισχύος διατάξεις και να παραβεί έτσι το καθήκον του και κανένα ευρωπαϊκό ή άλλο δικαστήριο δεν μπορεί να θίξει τα εθνικά σύμβολα των εθνών.
Ας σημειωθεί ότι εκτός από την ελληνική, οι σημαίες όλων των σκανδιναβικών κρατών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελβετίας και δώδεκα άλλων κρατών φέρουν τον Σταυρό ως εθνικό σύμβολο.
Κατά τα άρθρο 16, παράγραφος 2 του Συντάγματος, «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Σύμφωνα με την διάταξη αυτή, το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει την ανάπτυξη και της εθνικής, αλλά και της θρησκευτικής συνειδήσεως των πολιτών του γιατί και τα δύο αυτά στοιχεία είναι εξίσου απαραίτητα για τη διάπλαση των ελλήνων «σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Τα πλέον κατάλληλα μέσα για τον σκοπό αυτό είναι η προσευχή στα σχολεία και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεδομένου ότι από αυτά μπορούν να απέχουν όσοι το επιθυμούν, ώστε να μην υπάρχει θέμα παραβιάσεως της θρησκευτικής τους συνειδήσεως, η κατάργησή τους, ενώ δεν θα προσφέρει τίποτε στους μη ορθόδοξους χριστιανούς –αφού τα δικαιώματά τους δεν κινδυνεύουν-, θα αποτελέσει κατάφωρη παραβίαση της ανωτέρω συνταγματικής διατάξεως και βάναυση προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, που επιθυμούν να προσεύχονται και να διδάσκονται την ορθόδοξη πίστη μας τα παιδιά τους.
Αν οι «προστάτες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν να επιτραπεί η αποχή των μη ορθόδοξων από την προσευχή και το μάθημα των θρησκευτικών, το αίτημά τους είναι χωρίς αντικείμενο, αφού η αποχή αυτή επιτρέπεται ήδη. Αν, όμως, ζητείται να απαγορεύσει το κράτος τις δύο αυτές εκδηλώσεις της θρησκευτικής συνειδήσεως των ορθοδόξων, κατά παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 1, του Συντάγματος, κατά το οποίο «η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη» και το αίτημα αυτό γίνει δεκτό, τότε το κράτος θα πρέπει και να τιμωρεί όσους μετέχουν στις εκδηλώσεις αυτές, οπότε θα έχουμε στον εικοστό αιώνα, μία νέα μορφή διωγμού της χριστιανικής πίστεως.
Πηγή εφ. «Παρασκήνιο» - Ας μιλήσουμε επιτέλους!


Διαδίκτυο:http://aktines.blogspot.com

Γέροντας ᾿Ιάκωβος Τσαλίκης (μαγνητοσκόπιο)-ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς του

ΤΑ «ΝΑΙ» ΚΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΑΓΑΘΩΝΟΣ





Οί κοσμικοί άνθρωποι όταν θέ­λουν νά πλήξουν κάποιον συνειδητό χριστιανό, χρησιμοποιοΰν τη μέθο­δο τών κατηγοριών καί συκοφαν­τιών. Στόχος τους είναι νά τόν εμφα­νίσουν ώς αμαρτωλό καί διεφθαρ­μένο, γιατί ξέρουν ότι αύτό θά τόν πονέσει περισσότερο. Οί ίδιοι βέ­βαια είναι αποδεδειγμένα άμαρτωλοί καί διεφθαρμένοι, θέλουν όμως νά εμφανίζονται στην κοινωνία ώς υπερασπιστές τής ηθικής! Παρόλο πού είναι αναξιόπιστοι, δημιουργοΰν εντυπώσεις καί σκανδαλίζουν τόν ανυποψίαστο λαό, ό όποίος δέν γνωρίζει πρόσωπα καί πράγματα.


Τό φαινόμενο αύτό είναι σύνηθες ,καί πικραίνει πολλούς αδελφούς, πού τό αντιμετωπίζουν. Γι' αύτό καί κάθε προσπάθεια νά εξηγηθεί καί
νά βρεθεί ή λύση του είναι χρήσιμη. Τούς κατήγορους καί τούς συκοφάντες δέν είναι εύκολο νά τούς περιορίσουμε. Θά συνεχίσουν τό
καταστροφικό τους έργο. Χρειάζεται όμως νά υποδείξουμε στούς αδελφούς, πού πληγώνονται, τόν τρόπο μέ τόν όποίο πρέπει νά αντιμετωπίζουν τούς συκοφάντες τους.
Γιά τούς αληθινούς χριστιανούς γενική αρχη είναι ότι δέχονται τίς συκοφαντίες μέ απάθεια καί σιωπή.
Η ήσυχη συνείδηση αύτό ύποδεικνύει.

Έγνοια τους δεν είναι τι θα πούν στους ανθρώπους που τους γνωρίζουν , αλλά τί θέλει ό Θεός από αυτούς.
Οί συκοφαντίες πρέπει να οδηγούν στην ταπείνωση καί νά σταθεροποιοΰν στόν πνευματικό αγώνα. Η καλύτερη διάψευση είναι ό κατά Θεόν βίος καί ή ακριβης τήρηση τών έντολών.
Είναι ενδιαφέρον νά δοΰμε πώς αντιδρά ένας άγιος άνθρωπος, όταν αδίκως τόν κατηγοροΰν οί έχθροί του. Τό παράδειγμα μας τό δίνει ό Αββας Αγάθων τοΰ Γεροντικοΰ. Κά ποτε, λοιπόν, τόν έπισκέφθηκαν με ρικοί κοσμικοί γιά νά επιβεβαιώσουν μόνοι τους τη μεγάλη φήμη πού είχε.
Γνώριζαν ότι ήταν πολύ διακριτικός καί οί εκδηλώσεις του ήταν πάντα είναι.
Τόν ξαναρώτησαν:
Έσύ είσαι ό Αγάθων, ό φλύα­ρος καί φιλοκατήγορος;
Ό Αββας απάντησε πάλι μέ ήρεμία:
Έγώ είμαι.
Τόν ρώτησαν καί τρίτη φορά: Έσύ είσαι ό Αγάθων ό αίρετικός;
Ό Αββας ένοχλημένος απάντη­σε:
Δέν είμαι αίρετικός. Τότε οί συνομιλητές του τόν πα­ρακάλεσαν:

Πές μας, γιατί όλα όσα σοΰ είπαμε τά παραδέχτηκες έκτός από τό τελευταίο, τό όποίο δέν άντεξες;
Καί ό διακριτικός Αββας Αγάθων τούς απάντησε:
Τά πρώτα τά παίρνω έπάνω μου, γιατί είναι χρέος γιά την ψυχή μου. Αλλά τό νά μέ πεί κάποιος αίρετικό δέν τό δέχομαι, γιατί είναι χωρισμός από τό Θεό καί έγώ δέν θέλω νά χωριστώ από τό Θεό.
Βλέπουμε ότι ό Αββας δέν ανησυχοΰσε καθόλου γιά τίς κατηγο­ρίες. Αδιαφοροΰσε άν θά μειωνόταν ή φήμη του. Δέν στόχευε στην έκ τών ανθρώπων δόξα. Τόν ένδιέφερε τί έλεγε ό Θεός γι' αύτόν. Γι' αύτό καί ασκοΰνταν στην έρημο, έλεύθερος από τίς κρίσεις τών άσχετων, τίς συκοφαντίες έχθρών καί την περιέργεια τών κο­σμικών ανθρώπων. Αύτό πού έμείς χαρακτηρίζουμε ώς μεγάλο πρό­βλημα, δηλαδη τίς άδικες κατηγο­ρίες καί τίς πικρές συκοφαντίες, γιά έκείνον δέν ήταν τίποτα. Τό θεωροΰσε έρέθισμα γιά περισσότερη άσκηση, περισσότερη προσευχη καί βαθύτερη ταπείνωση.


Ό ήρεμος καί απαθης Αγάθων αμέσως άλλαξε στάση, μόλις τόν κατηγόρησαν ότι είναι αίρετικός. Αρνήθηκε κάτι τέτοιο. Δέν ήταν δυ­νατόν αύτός, πού όλα τά αρνήθηκε γιά τό Χριστό καί ζοΰσε στην έρημο μέ αύστηρότατη άσκηση, νά είναι αίρετικός. Γιά την όρθη πίστη ήταν έτοιμος νά δώσει καί τη ζωή του. Ασυμβίβαστος πέρα γιά πέρα.



Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Γέροντας Πορφύριος - «Η μητέρα να προσεύχεται σιωπηλά καί με τα χέρια ψηλά προς το Χριστό,ν' αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της»


Κάθε φορά, που ο Γέροντας μιλούσε για την προσευχή, αντιλαμβανόμουν ότι δεν εννοούσε μια προσπάθεια επιδερμική και αποσπασματική , αλλά βαθιά και διαρκή.

Κάποτε αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα του παιδιού μίας γνωστής στο Γέροντα και σε μένα μητέρας, η οποία μου ζήτησε να τον ρωτήσω σχετικά, μου είπε: « Το παιδί έχει ένα εσωτερικό πρόβλημα και γι' αυτό συμπεριφέρεται έτσι.

Το παιδί είναι καλό , δεν το θέλει αυτό που κάνει , αλλά αναγκάζεται , είναι δεμένο από κάτι. Δε διορθώνεται με τη λογική , δε μπορείς να το πείσεις με συμβουλές, ούτε να το αναγκάσεις με απειλές. Αυτό θα κάνει τα αντίθετα.

Μπορεί να γίνει χειρότερα, μπορεί να μείνει έτσι, μπορεί και να απαλλαγεί από αυτό. Για να απαλλαγεί, πρέπει να εξαγιασθεί η μητέρα του. Για να ελευθερωθεί, θέλει κοντά του έναν άγιο άνθρωπο , με πολλή αγάπη, που δε θα του κάνει διδασκαλία, ούτε θα το φοβερίζει , αλλά θα ζει με αγιότητα, και το παιδί, που θα τον βλέπει , θα ζηλέψει και θα τον μιμηθεί.

Προ πάντων το παιδί θέλει κοντά του έναν άνθρωπο πολλής και θερμής προσευχής. Η προσευχή κάνει θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής.

Όταν πάει να το χαϊδέψει χωρίς προσευχή, το παιδί κάνει έτσι ( απλώνει βίαια τα χέρια και απωθεί τη μητέρα). Όταν όμως χωρίς να το χαϊδέψει , κάνει μυστικά για το παιδί της θερμή προσευχή, τότε αυτό αισθάνεται στην ψυχή του ένα ανεξήγητο , για κείνο, πνευματικό χάδι, που το ελκύει προς τη μητέρα του.

Η μητέρα στην προσευχή της για το παιδί πρέπει να λιώνει σαν τη λαμπάδα. Να προσεύχεται σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς το Χριστό , ν' αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της.

Πατήρ Πορφύριος
1myblog.pblogs.gr
http://anavaseis.blogspot.com/