"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Τοῦ Μπέη (κ. ἤ π;) τά καμώματα τά βλέπει ἡ μέρα καί γελᾶαααααα....



ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στὸ νέο  βιβλίο τοῦ γνωστοῦ ὁμοτ. καθηγητοῦ κ. (π.;) Κων. Μπέη ὑπὸ τὸν τίτλο: « ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΕΠΙΣΤΗΜΗ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ – Ἡ θρησκευτικὴ πίστη σὲ ἁρμονία μὲ τὴν ἐπιστημονική γνώση καὶ τὴν φιλοσοφικὴ φρόνηση», (Ἀθήνα, ἐκδόσεις ΠΟΛΙΣ 2010), καὶ στὸ «αὐτὶ» τοῦ ἐξωφύλλου -ὅπου συνήθως γράφεται σύντομο βιογραφικὸ τοῦ συγγραφέως- ἀναφέρεται μεταξὺ τῶν βιογραφικῶν στοιχείων καὶ τῶν ἄλλων ἀκαδημαϊκῶν τίτλων τοῦ διαπρεποῦς δικονομολόγου, ὅτι «ἔλαβε  τὴν εὐλογία τοῦ ἱερέως».
Ἄραγε  τί πάει νὰ πεῖ αὐτό; Ὁ μέσος ἀναγνώστης τί μπορεῖ νὰ καταλάβει ἀπὸ τὴν νεφελώδη διατύπωση αὐτή; Ἡ γενικὴ  “τοῦ ἱερέως” τί εἴδους εἶναι; Τί σημαίνει; Μήπως σημαίνει ὅτι εὐλογήθηκε ἀπὸ κάποιον ἱερέα; (Λέμε: «πῆρα τὴν εὐλογία τοῦ ἁγίου γέροντος»).Ἢ μήπως πῆρε τὴν εὐλογία νὰ εἶναι ἱερέας. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι μιὰ ἐντελῶς ἀσυνήθιστη καὶ καθόλου ἀκριβὴς διατύπωση, καὶ μάλιστα ἀπὸ ἕνα σπουδαῖο νομικό – ὁ ὁποῖος ξέρει καλὰ τὸ βάρος τῶν λέξεων- γιὰ νὰ σημανθεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία κληρικοῦ τῆς  Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀνάθεση σὲ αὐτὸν τοῦ ἱερατικοῦ ἔργου. Στὸ τέλος τέλος ἡ «ΕΥΛΟΓΙΑ τοῦ ἱερέως» συμβαδίζει «αὐτομάτη» μὲ τὴν ΟΜΟΛΟΓΙΑ  καὶ τὴν ταπεινὴ ἐσωτερικὴ καύχηση ἐν Κυρίῳ καὶ εὐχαριστία γιὰ τὴν ἀπροσμέτρητη δωρεά. Ἡ ἱερωσύνη ἀκόμα καὶ στὴν ἐξωτερική της περιβολὴ συνιστᾶ μιὰ σιωπηλὴ μαρτυρία,  μιὰ ὁμολογία.
Ἡ ἀτυχὴς αὐτὴ διατύπωση μᾶλλον συσκοτίζει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ βιογραφούμενος συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου εἶναι ἱερεὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅτι ὑπηρετεῖ σὲ συγκεκριμένη Ἐνορία καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ διατύπωση ὑποβαθμίζει τὴν ἱερωσύνη δίνοντας τὴν κακὴ ἐντύπωση (σὲ ὅσους τυχὸν κατάλαβαν ὅτι περὶ αὐτῆς πρόκειται) ὅτι εἶναι ἕνα  συμβεβηκός, ἕνα περιφερειακὸ περιστατικὸ ποὺ πιθανὸν καὶ νὰ προξενεῖ ἀμηχανία στὸν φορέα της, ὁ ὁποῖος ἴσως πασχίζει νὰ τὸ «περάσει μαλακά» στὸ κοινό! Μακάρι χίλιες φορές νὰ μὴ συμβαίνει αὐτό.

ΠΗΓΗ:ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

῾Υποψήφιος ἄφηνε προεκλογικά φυλλάδια καί ...κεριά (!!!) πάνω στά μνήματα!



῾Ο μεγάλος ἀδερφός μᾶς ...ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ!

῎Ας εὐχηθοῦμε νά μήν δοῦμε στήν χώρα μας τέτοια διαφήμιση ὅπως αὐτή πού σκέφτηκε ἡ ᾿Αμερικανική ἐφορία!

Πρόκειται για ένα ευρύτατα διαδεδομένο  στο internet  Video  το οποίο και εμείς έχουμε αναρτήσει  στο παρελθόν.
Ωστόσο  καλό είναι να κάνουμε μερικές ...επαναλήψεις,  μιας και  υπάρχουν ακόμα κάποιοι  που νομίζουν ότι όλα αυτά  που  καταγγέλλουμε είναι αστεία.


Πηγή:http://orthodox-watch.blogspot.com/

Πλήθη πιστῶν προσῆλθαν γιά νά τιμήσουν τόν ῞Οσιο Δαυΐδ στήν ὁμώνυμη Μονή. Στί 14/11/2010 τό ἐτήσιο Μνημόσυνο γιά τόν μακαριστό Γέροντα ᾿Ιάκωβο Τσαλίκη.


Με ιδιαίτερη λαμπρότητα αλλά και κατάνυξη τελέσθηκε το διήμερο 31 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου 2010, η ετήσια πανήγυρη της μνήμης του Οσίου Δαυΐδ του Γέροντος και θαυματουργού, ιδρυτού και κτίτορος της ομωνύμου και ξακουστής Ιεράς Μονής της Μητροπολιτικής μας Περιφερείας, η οποία βρίσκεται στην περιοχή των Ροβιών Λίμνης της Βορείου Ευβοίας.
Πλήθη πιστών, όχι μόνο από την Εύβοια αλλά και από άκρου εις άκρον της Πατρίδος μας προσήλθαν για να τιμήσουν τον Όσιο Δαυΐδ και να προσκυνήσουν τα χαριτόβρυτα Ιερά του Λείψανα, τα οποία με ιδιαίτερη ευλάβεια φυλάσσονται από την ακμάζουσα αδελφότητα της Ιεράς Μονής, υπό τον σεβαστό Καθηγούμενο Αρχιμανδρίτη π. Κύριλλο Γεραντώνη.
Στον Πανηγυρικό Εσπερινό και την Παράκληση του Οσίου, την παραμονή της Εορτής, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος, ο οποίος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στον βίο του Οσίου Δαυΐδ, ενώ κάλεσε τους ευλαβείς προσκυνητές να αγωνίζονται και να ποθούν, κι αυτό τον πόθο να τον κάνουν αίτημα συνεχές προς τον Όσιο, την Βασιλεία του Θεού, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και έτερα πάντα προστεθήσεται υμίν».
Μετά τον Εσπερινό και κατά τη διάρκεια της νύκτας, ετελέσθη Ιερά Αγρυπνία, στην οποία προέστη του ιερατικού συλλείτουργου ο εορτάζων αδελφός της Ιεράς Μονής, Αρχιμ. π. Δαυΐδ Ψαράκης.
Την κυριώνυμη ημέρα της Πανηγύρεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας προεξήρχε στην Θεία Λειτουργία, κατά τη διάρκεια της οποίας κήρυξε το θείο λόγο ο Αρχιμ. Συμεών Ηλιοδρομίτης, αδελφός της Ιεράς Μονής και υπηρετών ως Διευθυντής του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου Χαλκίδος και Προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Πολιούχου Χαλκίδος.
Στην Απόλυση της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος ευχήθηκε εορτίως στον σεβαστό Καθηγούμενο π. Κύριλλο, ενώ ευχαρίστησε τον Θεό και τον Όσιο Δαυΐδ για την εν υγεία επιστροφή του π. Κυρίλλου στο Μοναστήρι, ύστερα από πολύμηνη παραμονή στο Νοσοκομείο, ως αθενής.
Και αυτή η Ιερά Πανήγυρη της Τοπικής μας Εκκλησίας, μεταδόθηκε σε απευθείας σύνδεση από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς μας Μητροπόλεως (97,7).
Η επόμενη παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυΐδ, έχει προγραμματισθεί – συν Θεώ- για την Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010 το πρωί, στη Θεία Λειτουργία και το ετήσιο Μνημόσυνο του μακαριστού Γέροντος και Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Τσαλίκη, με αφορμή των συμπλήρωση δεκαεννέα ετών από την μακαρία Κοίμησή του (+21 Νοεμβρίου 1991).

Τρίτη, 02 Νοέμβριος 2010
Συντάχθηκε απο τον/την Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος 18:50

῞Αγιος νεομάρτυς Γεώργιος Νεαπολίτης (3 Νοεμβρίου)





Άγιος Γεώργιος Νεαπολίτης
Ο Άγιος Γεώργιος, ο νέος ιερομάρτυρας του Χριστού, έζησε στη Νεάπολη της Μικράς Ασίας (τουρκ. Νεβ-Σεχήρ) τον δέκατο όγδοο αιώνα. Ήταν ιερέας στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και υπηρετούσε με δικαιοσύνη και οσιότητα το ποίμνιο του ως αληθής λειτουργός του Υψίστου. Προικισμένος με τις αρετές της αγάπης και της πραότητας, της φιλαδελφίας και της ανεξικακίας, ταπεινός και άμεμπτος ήταν το στήριγμα και η παραμυθία των Ελλήνων χριστιανών που ζούσαν τότε κάτω από το ζυγό των Τούρκων. Ως επίγειος άγγελος ο θείος Γεώργιος υπηρετούσε με προθυμία τους συνανθρώπους του καλλιεργώντας τα θεία χαρίσματα και ευαρεστώντας τον Θεό.
Το έτος 1797 προσκλήθηκε στο χωριό Μαλακοπή -που βρισκόταν σε απόσταση έξι ωρών από τη Νεάπολη- για να ιερουργήσει σε κάποια μεγάλη γιορτή και να αγιάσει τους ευσεβείς χριστιανούς, γιατί ο ιερέας τους ήταν ασθενής ή, κατά τη γνώμη άλλων, κρυβόταν από τη μανία των Αγαρηνών. Ο γέροντας πια Γεώργιος αποδέχθηκε ευχαρίστως την πρόσκληση χωρίς να υπολογίσει την ταλαιπωρία και προπάντων τους κινδύνους.
Ανεβασμένος στο γαϊδουράκι του, καχεκτικός, πορευόταν πρόθυμος. Κόντευε πια στη Μαλακοπή, όταν ξαφνικά στη θέση « Κομπιά Ντερέ», δηλαδή «ρεματιά» δέχθηκε την άγρια επίθεση Τούρκων βοσκών, οι οποίοι έπεσαν επάνω του εξαγριωμένοι και με απερίγραπτη μανία. Τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν και, τέλος του έδωσαν μαρτυρικό θάνατο αποκόπτοντας την τιμία κεφαλή του. Το σώμα του, γυμνό και ματωμένο, μαζί με το κεφάλι κατέληξαν σε παρακείμενο φαράγγι, η ψυχή όμως πέταξε κοντά στον Κύριον της για να την κατατάξει στους Οσίους και τους Ιερομάρτυρες.
Πέρασαν τέσσερις ημέρες χωρίς ο Άγιος ιερέας να εμφανισθεί στη Μαλακοπή, αλλά ούτε να επιστρέψει στη Νεάπολη. Ανήσυχοι οι Νεαπολίτες βγήκαν σε αναζήτησή του.Βρήκαν το άγιο σώμα του και την τιμία κεφαλή και θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους τον κήδευσαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών. Πάνω στον τάφο μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος».
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφεί. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία, όταν όμως έπειτα από λίγες μέρες το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος. Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέα Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω, του θαύματος! Το λείψανο του Αγίου υπάρχει σώο και ακέραιο διαχέοντας ουράνια ευωδία και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί.
Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του. Αρχίζουν να τελούνται θαύματα. Ασθένειες και αναπηρίες θεραπεύονται, άτεκνοι αποκτούν παιδιά, ψυχικά νοσήματα εξαφανίζονται, ακόμη και για ανομβρία καταφεύγουν στον Άγιο οι Νεαπολίτες, για να δουν σε λίγη ώρα την ευλογημένη βροχή να πέφτει δυνατή. Όλοι ομολογούσαν πόσο θαυματουργός αναδείχτηκε ο Άγιος Γεώργιος!
Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αναχώρησαν και οι Έλληνες της Καππαδοκ ίας για την ελεύθερη Ελλάδα παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι θεωρούσε πολυτιμότερο. Ο τότε εφημέριος του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεωρώντας πρώτο του καθήκον την ασφαλή μεταφορά του θαυματουργού και άφθαρτου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου, το μετέφερε από την παραλία της Μερσίνης με ατμόπλοιο στην Αττική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχε μεγάλη θαλασσοταραχή, η οποία όμως κόπασε με θαύμα του Αγίου.
Στην Αττική το ιερό λείψανο παραδόθηκε στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν με ευλάβεια στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Από τότε άπειρα είναι τα θαύματα και οι ιάσεις που ενεργεί ο Άγιος Γεώργιος σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του.
Από τις 2-11-1999, κατόπιν παρακλήσεως του Α΄ Μητροπολίτη κ.κ. Διονυσίου και ευγενούς παραχωρήσεως του Σεβασ. Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας κ.κ. Στεφάνου, τεμάχιο του ιερού λειψάνου του Αγίου είναι θησαυρισμένο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως, για μόνιμη ευλογία του χριστεπώνυμου πληρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως. Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
 Πηγή:http://www.imnst.gr/
οσύνη και οσιότητα το ποίμνιο του ως αληθής λειτουργός του Υψίστου. Προικισμένος με τις αρετές της αγάπης και της πραότητας, της φιλαδελφίας και της ανεξικακίας, ταπεινός και άμεμπτος ήταν το στήριγμα και η παραμυθία των Ελλήνων χριστιανών που ζούσαν τότε κάτω από το ζυγό των Τούρκων. Ως επίγειος άγγελος ο θείος Γεώργιος υπηρετούσε με προθυμία τους συνανθρώπους του καλλιεργώντας τα θεία χαρίσματα και ευαρεστώντας τον Θεό.
Το έτος 1797 προσκλήθηκε στο χωριό Μαλακοπή -που βρισκόταν σε απόσταση έξι ωρών από τη Νεάπολη- για να ιερουργήσει σε κάποια μεγάλη γιορτή και να αγιάσει τους ευσεβείς χριστιανούς, γιατί ο ιερέας τους ήταν ασθενής ή, κατά τη γνώμη άλλων, κρυβόταν από τη μανία των Αγαρηνών. Ο γέροντας πια Γεώργιος αποδέχθηκε ευχαρίστως την πρόσκληση χωρίς να υπολογίσει την ταλαιπωρία και προπάντων τους κινδύνους.
Ανεβασμένος στο γαϊδουράκι του, καχεκτικός, πορευόταν πρόθυμος. Κόντευε πια στη Μαλακοπή, όταν ξαφνικά στη θέση « Κομπιά Ντερέ», δηλαδή «ρεματιά» δέχθηκε την άγρια επίθεση Τούρκων βοσκών, οι οποίοι έπεσαν επάνω του εξαγριωμένοι και με απερίγραπτη μανία. Τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν και, τέλος του έδωσαν μαρτυρικό θάνατο αποκόπτοντας την τιμία κεφαλή του. Το σώμα του, γυμνό και ματωμένο, μαζί με το κεφάλι κατέληξαν σε παρακείμενο φαράγγι, η ψυχή όμως πέταξε κοντά στον Κύριον της για να την κατατάξει στους Οσίους και τους Ιερομάρτυρες.
Πέρασαν τέσσερις ημέρες χωρίς ο Άγιος ιερέας να εμφανισθεί στη Μαλακοπή, αλλά ούτε να επιστρέψει στη Νεάπολη. Ανήσυχοι οι Νεαπολίτες βγήκαν σε αναζήτησή του.Βρήκαν το άγιο σώμα του και την τιμία κεφαλή και θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους τον κήδευσαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών. Πάνω στον τάφο μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος».
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφεί. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία, όταν όμως έπειτα από λίγες μέρες το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος. Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέα Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω, του θαύματος! Το λείψανο του Αγίου υπάρχει σώο και ακέραιο διαχέοντας ουράνια ευωδία και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί.
Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του. Αρχίζουν να τελούνται θαύματα. Ασθένειες και αναπηρίες θεραπεύονται, άτεκνοι αποκτούν παιδιά, ψυχικά νοσήματα εξαφανίζονται, ακόμη και για ανομβρία καταφεύγουν στον Άγιο οι Νεαπολίτες, για να δουν σε λίγη ώρα την ευλογημένη βροχή να πέφτει δυνατή. Όλοι ομολογούσαν πόσο θαυματουργός αναδείχτηκε ο Άγιος Γεώργιος!
Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αναχώρησαν και οι Έλληνες της Καππαδοκ ίας για την ελεύθερη Ελλάδα παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι θεωρούσε πολυτιμότερο. Ο τότε εφημέριος του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεωρώντας πρώτο του καθήκον την ασφαλή μεταφορά του θαυματουργού και άφθαρτου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου, το μετέφερε από την παραλία της Μερσίνης με ατμόπλοιο στην Αττική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχε μεγάλη θαλασσοταραχή, η οποία όμως κόπασε με θαύμα του Αγίου.
Στην Αττική το ιερό λείψανο παραδόθηκε στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν με ευλάβεια στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Από τότε άπειρα είναι τα θαύματα και οι ιάσεις που ενεργεί ο Άγιος Γεώργιος σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του.
Από τις 2-11-1999, κατόπιν παρακλήσεως του Α΄ Μητροπολίτη κ.κ. Διονυσίου και ευγενούς παραχωρήσεως του Σεβασ. Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας κ.κ. Στεφάνου, τεμάχιο του ιερού λειψάνου του Αγίου είναι θησαυρισμένο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως, για μόνιμη ευλογία του χριστεπώνυμου πληρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως. Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.