"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Στή νομιμοποίηση τοῦ «γάμου τῶν ανωμάλων» (ὁμοφυλοφίλων) προχωρεῖ ἡ κυβέρνηση /τοῦ δημοσιογράφου Διονύση Μακρῆ

Νόμος για το «γάμο των ομοφυλοφίλων»!
Ενστερνίζεται την ανωμαλία η κυβέρνηση και νομιμοποιεί την ανηθικότητα
(20/09/2010 19:33)
Η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί εύκολα και χωρίς ντροπή να αθετεί τις προεκλογικές υποσχέσεις της στον ελληνικό λαό αλλά ταυτόχρονα να υλοποιεί τις υποσχέσεις της στους κύκλους της ανομίας και της ανωμαλίας!


Στη νομιμοποίηση του «γάμου των ανωμάλων» (ομοφυλοφίλων) προχωρεί η κυβέρνηση εφαρμόζοντας σταθερά τις προγραμματικές εξαγγελίες της. Δια του τρόπου αυτού υλοποιεί τις υποσχέσεις που έδωσε στους σκοτεινούς κύκλους της ανομίας εντός και εκτός Ελλάδος, αποδεικνύοντας στη βάση ότι αποτελεί τυφλό όργανό τους...
Ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης ένθερμος υποστηρικτής της νομιμοποίησης του «γάμου των ανωμάλων» από τον Νοέμβριο του 2008, όταν μαζί με άλλους 18 συναδέλφους του, οι περισσότεροι είναι σήμερα υπουργοί και υφυπουργοί κατέθεσαν ανάλογη πρόταση στη Βουλή ανακοίνωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα 99,5» ότι έχει δημιουργήσει νομοπαρασκευαστική επιτροπή που σύντομα θα καταθέσει τις προτάσεις της για να επεκτείνει το ισχύον για ετερόφυλα ζευγάρια Σύμφωνο Συμβίωσης και για τα ομόφυλα!!! Βέβαια επί του παρόντος στις δηλώσεις του δεν έκανε γνωστό αν και κατά πόσο η επιτροπή αποδεχθεί και το αίτημα της «κοινότητας» των εν Ελλάδι ανωμάλων να υιοθετούν και παιδιά!!!
Ας μη λησμονούμε ότι και ο νυν πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έχει επανειλημμένως υποστηρίξει ότι η κυβέρνησή του θα νομιμοποιήσει «το γάμο των ανωμάλων». Βλέπετε λοιπόν πως στις απόψεις της και στις θέσεις της για την ανηθικότητα η κυβέρνηση παρουσιάζει μια πρωτοφανή σταθερότητα και αξιοπιστία, ενώ στις υποσχέσεις που έδιδε προεκλογικά για αυξήσεις στους εργαζομένους και τους συνταξιούχους επιδεικνύει αναξιοπιστία και αθετεί τις δεσμεύσεις της επικαλούμενη χίλιες δύο δικαιολογίες! Αναρωτηθείτε καλοί μου άνθρωποι τι είναι αυτό που την κάνει να λειτουργεί σε βάρος των πιστευμάτων και του ήθους του ελληνικού λαού; Τι είναι αυτό που την καθιστά υποχείριο των στοών και των ανόμων κύκλων; Τι είναι αυτό που την εξαναγκάζει να εναγκαλίζεται την ανηθικότητα, το ψεύδος και την ωμή παραβίαση του λειτουργικού πλαισίου που έχει ορίσει ο Δημιουργός Τριαδικός Θεός;
Για να λέμε όμως τα σύκα-σύκα και τη σκάφη –σκάφη δεν είναι προνόμιο της παρούσας κυβέρνησης τα ανωτέρω. Και η προηγούμενη κυβέρνηση πιέστηκε σε μεγάλο βαθμό για να προετοιμάσει το έδαφος αλλά και όλα σχεδόν τα κόμματα της ελληνικής Βουλής για αγνώστους λόγους (αριστερά και δεξιά) άμεσα ή έμμεσα συμφωνούν και επικροτούν την νομιμοποίηση της ανωμαλίας! Αυτό Χριστιανοί μου δεν σας λέει κάτι; Ακόμη και οι θρησκευτικοί ταγοί που εξελέγησαν για να φρουρούν –επισκοπούν τον λειτουργικό πλαίσιο του τριαδικού Θεού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, επιδεικνύουν μια ένοχη σιωπή! Μάλιστα ορισμένοι λησμονώντας το ρόλο και την αποστολή τους υποστηρίζουν και μάλιστα εν συνόδω και χωρίς την παραμικρή αιδώ ότι το ζήτημα της νομιμοποίησης του «γάμου των ανωμάλων» είναι αποκλειστικά θέμα της Πολιτείας!!! Φαίνεται να αγνοούν από την στάση τους ότι δια της θέσεως που ευθαρσώς διατυπώνουν ανοίγουν διάπλατα το δρόμο, όσο και να σας φαίνεται απίθανο χριστιανοί μου, στη νομιμοποίηση της κτηνοβασίας και της παιδεραστίας που εμμέσως λογίζονται στο Σύμφωνο της Λισσαβόνας (βλ. Ευρωπαϊκό Σύνταγμα) ως διαφορετικότητα...
«Τι Χριστό να ομολογήσουμε; Αυτό αναρωτήθηκα όταν ανέγνωσα στις εφημερίδες ότι ετοιμάζεται η κατάθεση νομοσχεδίου για την συμβίωση των ομοφυλοφίλων και στην Ελλάδα! Ο Θεός να μας φυλάει! Κρίνετε εσείς, να έχετε ένα παιδί αγόρι να το μεγαλώσετε, και από την αμαρτία που υπάρχει στον κόσμο σήμερα να σας πει, εγώ πήρα έγκριση της Πολιτείας και συμβιώνω με τον φίλο μου και είμαστε ζευγάρι!!!». Διά του τρόπου αυτού ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος σχολίασε από τον άμβωνα του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας την πρόθεση της αμφισβητούμενης από όλους σήμερα ελληνικής κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την ανωμαλία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι θέσεις του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος αναμένεται μετά την νέα εξέλιξη να δώσει αγώνα, ως μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.
Εκκλησιαστικοί κύκλοι απορούν το πως μέσα σε λίγα χρόνια η λογιζόμενη ως ψυχασθένεια, ομοφυλοφιλία κατέστη φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία και επινοήθηκε ως διαφορετικότητα!!! Η απάντηση στην απορία αυτή κρύβεται στις σκοτεινές διαδρομές των μασωνικών στοών και των λοιπών κύκλων της ανομίας που διακαώς αγωνίζονται, ως οι καλικάτζαροι, να πελεκήσουν το δέντρο της ζωής... Αγνοούν, ωστόσο, πως πάντα, μα πάντα καλοί μου Χριστιανοί αποτυχαίνουν παταγωδώς και επιστρέφουν ως τυφλοπόντικες στις υπόγειες χωματερές τόσο οι ίδιοι, όσο και τα άβουλα όργανά τους!


Λεζάντα. Προτεστάντης ομοφυλόφιλος Επίσκοπος που νομιμοποίησε στις ΗΠΑ την ανωμαλία του!!!

Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010
Home Page

Μιά ἱστορία ἀπό τόν καιρό τῆς πείνας...

῾Η στροφή τοῦ Κατσαρόλα - Κύμη Εὐβοίας - Μιά ἄγνωστη ἱστορία

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ ΓΙΑΤΙ μια περιοχή έχει πάρει ένα συγκεκριμένο όνομα?
Εγώ ποτέ! Τον τελευταίο χρόνο μόνο άρχισα να έχω αυτού του είδους τις αναζητήσεις. Κατ' αρχήν πήρα ένα μικρό τεφτεράκι και άρχισα να καταγράφω αυτά που είχα ακούσει από παπούδες και γιαγιάδες με τους οποίους κατά καιρούς τύχαινε να συνομιλήσω. Τελικά άρχισα να διαπιστώνω πως παλιά τοπωνύμια ή στάσεις λεωφορείων ή περιοχές έχουν κάποιον λόγο που ονομάστηκαν έτσι.
Η παρακάτω άγνωστη ιστορία που θα σας αφηγηθώ αφορά μια τοποθεσία που βρίσκεται στην Εύβοια στον παλιό δρόμο πηγαίνοντας προς την Κύμη, λίγο πριν την Κύμη. Αυτή η τοποθεσία είναι μια στροφή και ονομάζεται :
Η Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Ο Υ Κ Α Τ Σ Α Ρ Ο Λ Α
"Κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
δός της κλώτσο να γυρίσει
παραμύθι ν' αρχινίσει...."
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα χωριουδάκι της Εύβοιας, που ονομάζεται Οξύλιθος, μια κοπέλα που την έλεγαν Ελένη. Ηταν μια πανέμορφη κοπέλα (όπως όλες οι Ελένες) και καταγόταν από πολύ καλή και γνωστή οικογένεια της περιοχής, την οικογένεια Μπενέτου. Οταν μεγάλωσε η Ελένη παντρεύτηκε έναν όμορφο νεαρό και απέκτησαν 2 όμορφα παιδάκια, τον Νικόλα και τον Μίμη (από το Δημήτρης).
Η ευτυχία τους δεν έμελλε να κρατήσει πολύ : Σε λίγο ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και ο άντρας της Ελένης έφυγε για το μέτωπο. Αργότερα η Ελένη έλαβε ένα μετάλλειο και ένα γράμμα με το οποίο την ενημέρωναν πως ο άντρας της πολέμησε ηρωικά στην Αλβανία και έπεσε μαχόμενος υπέρ της πατρίδας. Η Ελένη ξέσπασε σε λυγμούς, τον αγαπούσε τον άντρα της δεν πρόλαβε όμως να τον χαρεί, της τον διεκδίκησε ο χάρος......
Τα χρόνια περνάγανε, στην Ελλάδα είχαν έρθει δύσκολες ημέρες, φτώχεια, πείνα, πολιτικές αναταραχές....... Και η Ελένη άρχισε να ξενοδουλεύει, ξενόπλενε ρούχα και καθάριζε σπίτια για ένα κομμάτι ψωμί! Αυτό το κομμάτι όμως το είχαν ανάγκη τα παιδιά της που ήταν μικρούλια, έπρεπε να μεγαλώσουν.....Παρ΄όλες τις κακουχίες της η Ελένη εξακολουθούσε να διατηρεί την φρεσκάδα της νιότης της. Ετσι μια ημέρα που την αντίκρυσε ένας ομορφονιός θαμπώθηκε από την εμορφιά της και αποφάσισε να την παντρευτεί.
Τα ήθη και τα έθιμα όμως εκείνη την εποχή ήταν αυστηρά! Που ξανακούστηκε χήρα γυναίκα να ξαναπαντρευτεί? Εκείνη την εποχή όταν μια γυναίκα έχανε τον άντρα της έβαζε τα μαύρα και δεν τάβγαζε ποτέ πιά.....
Ο Δημήτρης ο όμορφος, έτσι ήταν το παρατσούκλι του, δεν τόβαλε κάτω, την διεκδίκησε την Ελένη, η οποία τελικά αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί. Αναγκάστηκε όμως να φύγει από τον Οξύλιθο για να αποφύγει την κατακραυγή της κοινωνίας. Εφυγαν και πήγαν σε μια τοποθεσία μέσα στα βουνά (τότε) σε μια περιοχή λίγο πριν την Κύμη. Πάνω σε έναν λόφο έχτισαν το φτωχικό τους, ένα πέτρινο σπιτάκι, και έστησαν το νοικοκυριό τους. Ο Δημήτρης άνοιξε ένα μικρό εργαστήρι στην Πλατάνα (ένα παραθαλάσσιο μέρος της Κύμης), ήταν ξυλουργός ξέχασα να σας το πω!!!
Την ευτυχία τους ήρθαν να την συμπληρώσουν 2 παιδάκια, η Κατίνα και ο Φειδίας (την περίοδο του Μεσοπολέμου ήταν της μόδας να βγάζουν τα παιδιά με αρχαιοελληνικά ονόματα). Μην βιάζεστε όμως, της Ελένης το ριζικό δεν όριζε να ευτυχήσει! Μέσα σε λίγα χρόνια ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος! Η Ελλάδα υπέφερε από τις κακουχίες, το ίδιο και οι άνθρωποί της!!! Η πείνα ήταν ο μεγαλύτερος φόβος, οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε, σκελετωμένοι, με κοιλιές πρησμένες από την πείνα, βρίσκονταν σε απόγνωση.....
Ανάμεσα σε όλους τους Ελληνες έτσι και η ήρωες της ιστορίας μας υπέφεραν. Ο Δημήτρης άρχισε να κατασκευάζει ξυλοπάπουτσα για τους ανθρώπους και η Ελένη ξενοδούλευε και φρόντιζε τα 4 παιδιά τους.
Το σπιτάκι του Δημήτρη και της Ελένης ήταν ένα ησυχαστήριο, είχε καταπληκτική θέα , έβλεπες όλο το πέλαγος σαν έβγαινες στην αυλή του σπιτιού τους. Οι άνθρωποι που κατέβαιναν προς τα άλλα χωριά (με τα πόδια η με τα ζώα τότε) υποχρεωτικά πέρναγαν από την αυλή του σπιτιού τους. Ο Δημήτρης ήταν άνθρωπος της παρέας, του άρεσε το κρασάκι (είχαν ένα αμπελάκι και έβγαζε λίγο κρασί), είχαν και κάτι κατσικάκια και έπιναν γαλατάκι, το καλοκαίρι η Ελένη παρασκεύαζε σουτζούκια και ξέραινε τα συκαλάκια που προμηθευόταν από τις συκιές που είχαν στο χωραφάκι τους. Οσοι περνούσαν λοιπόν από το σπίτι τους εκεί στο ύψωμα κοντοστέκονταν για να γευτούν τις λιχουδιές της Ελένης και το κρασάκι του Δημήτρη. Ηταν τόσο φιλόξενοι και οι δυό τους.......
Παρ΄όλο που είχαν τα καλούδια τους από το χωραφάκι τους, δώσε-δώσε σε όποιον πέρναγε από εκεί, το τσουκάλι καθημερινά άδειαζε γρήγορα και τα 4 παιδιά του ζευγαριού δεν προλάβαιναν να φάνε και έμεναν νηστικά. Ομως ο Δημήτρης ήταν τόσο φιλόξενος άνθρωπος που προτιμούσε να μείνει ο ίδιος και τα παιδιά του νηστικά παρά οι περαστικοί. Κάποια ημέρα λοιπόν, καθώς είχαν μαζευτεί καμιά δεκαριά άτομα στο σπίτι του Δημήτρη και της Ελένης και έτρωγαν, του λένε του Δημήτρη : Βρε Δημήτρη αυτή η κατσαρόλα σου όποτε ερχόμαστε είναι γεμάτη, ούτε ο Ερυθρός Σταυρός να ήσουν. Μας έσωσες από την πείνα αγαπημένε μου φίλε, αυτό θα στο χρωστάμε, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.........
Ετσι από την επόμενη ημέρα ο Δημήτρης δεν λεγόταν πια Δημήτρης μα "ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ". Και οι άνθρωποι σαν ήθελαν να δώσουν ραντεβού στο σπίτι του Δημήτρη έλεγαν πάμε "ΣΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ".
Ο Δημήτρης από την άλλη επειδή ήταν άνθρωπος που του άρεσαν τα αστεία πήρε την επόμενη ημέρα ένα πινέλο και έβαψε έξω από το σπιτάκι του "ΤΑΒΕΡΝΑ SOS". Επειδή το σπίτι του βρισκόταν σε πολύ ψηλό σημείο, σαν είδαν οι γύρω χωριανοί την επιγραφή "ΤΑΒΕΡΝΑ SOS", έμαθαν την ιστορία και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια.
Από τότε ξεχάστηκε το όνομα Δημήτρης και έμεινε το "ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ". Ακόμη και όταν κάποια χρόνια αργότερα (κοντά στο 1960) κατασκευάστηκε ο ασφαλτόδρομος που πάει προς την Κύμη, και απαλλοτριώθηκε ένα μέρος του κτήματος του Δημήτρη και της Ελένης για να γίνει μια στροφή, η στροφή αυτή ονομάστηκε "Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ"!!!!!
Τα χρόνια περάσανε ο Δημήτρης και η Ελένη πέθαναν, τα παιδιά τους έφυγαν από την περιοχή, το σπιτάκι που έσωσε πολλούς κατοίκους της περιοχής από την πείνα κατέρρευσε ενώ το υπόλοιπο κτηματάκι που είχε απομείνει μετά την απαλλοτρίωση, καταπατήθηκε......
Οι ντόπιοι κάτοικοι όμως στην ανάμνηση της υπόσχεσης "ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ" που είχαν δώσει εκείνο το καλοκαιρινό βραδάκι που έτρωγαν στο φτωχικό του Δημήτρη διατήρησαν μέχρι τις μέρες μας αυτό το τοπωνύμιο με την ονομασία "Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ"......η Ελένη ξεχάστηκε.....δεν την θυμάται κανείς πια......
Ετσι εάν κάποτε βρεθείτε στον δρόμο προς την Κύμη, αναζητείστε αυτήν την γωνίτσα της Ευβοιώτικης γης και προσπαθείστε να αφουγκραστείτε τα γέλια των ανθρώπων που σκόρπιζε ο "ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ" ή κατά κόσμον Δημήτρης στους συνανθρώπους του.........Κάποια πράγματα αξίζει να τα θυμόμαστε.......κάπου κάπου......

(στην φωτογραφία ο Δημήτρης-κατσαρόλας, η Ελένη, 2 από τα παιδιά τους η Κατίνα και ο Φειδίας, 2 από τα προβατάκια τους και ο "Μούργος" ο σκύλος τους) 

Πηγή:dyosmaraki.blogspot.com/)

῎Ενταση στήν Λευκάδα μέ πρωταγωνιστές τόν Μητροπολίτη καί τόν ἡγούμενο τῆς Φανερωμένης


με πληροφορίες από το mylefkada.gr

Σε αργία έθεσε ο Μητροπολίτης Λευκάδας και Ιθάκης κ.κ. Θεόφιλος τον ηγούμενο της Ι.Μ. Φανερωμένης. Η κίνηση αυτή δημιούργησε εντάσεις και λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της, το μεσημέρι, πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στο μοναστήρι της Φανερωμένης που εκδήλωσαν την αντίθεση τους στην απόφαση.Σύμφωνα με πληροφορίες οι πιστοί την Τρίτη θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στον Άγιο Μηνά και θα επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στα γραφεία της Ιεράς Μητρόπολης Λευκάδας ...

Έκκληση προς αυτοσυγκράτηση
Εκ της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης


Εκ τής Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης Λευκάδος απευθύνεται θερμὴ έκκλησις πρὸς αυτοσυγκράτησιν των πιστών χριστιανών καὶ αποφυγὴν πράξεων ευρισκομένων εκτὸς των ορίων της ευπρεπείας η καὶ του Νόμου. Ακόμη καὶ όταν αισθανόμαστε τὴν δίκαιη ανάγκη νὰ διαμαρτυρηθούμε, δὲν πρέπει νὰ λησμονούμε τὸ πρότυπο της πραότητος τὸ οποίον αποτελεί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστὸς, όστις «λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ η πείλει» (Πέτρου Α’ 2, 23).


Είμεθα βέβαιοι ότι ο Κύριος καὶ η Παναγία Μητέρα του, εις τὸ όνομα της οποίας τιμάται η Ιερὰ μας Μονὴ, θὰ φωτίσει τὰς διανοίας των αρμοδίων πρὸς άρσιν πάσης γενομένης αδικίας καὶ ανάπαυσιν των καρδιών των πιστών.

 http://www.amen.gr

Μακαριστός Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ ἐχθροί τοῦ σταυροῦ (video)

 

 

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ΄10-3-1991 ΑΘΗΝΑ

ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ 44









Πηγή:http://armakadova.blogspot.com

Πάγκαλος: Τά φάγαμε ὅλοι μαζί! ῎Αν τόν ἀντέχετε δεῖτε το, εἶναι διασκεδαστικό!




Γέροντος Παϊσίου ῾Αγιορείτου: Οἱ μεθοδεῖες τοῦ Διαβόλου



Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Στο εξωτερικό αρχονταρίκι του κελιού του ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε πονεμένους και μπερδεμένους ανθρώπους και σπάραζε ή καρδιά του. Ήθελε να τους βοηθήσει ουσιαστικά, αρχίζοντας με τη διδασκαλία κι επισφραγίζοντας την προσπάθεια με θερμή προσευχή το βράδυ. Γνώριζε πολύ καλά ότι ό ίδιος δεν μπορούσε να βοηθήσει κανέναν, πίστευε, όμως, ότι ό Θεός όλα μπορεί να τα κάνει, για αυτό και προσευχόταν με πόνο.

Το έργο του ήταν δύσκολο, γιατί συναντούσε την αντίδραση του διαβόλου. Ό Γέροντας είχε διαπιστώσει πολλές φορές ότι ό διάβολος με λύσσα πολεμούσε το πνευματικό του έργο.

Κάποτε είχαν πάει στο καλύβι του δυο άνθρωποι, πού αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Ό Γέροντας τους άκουσε με προσοχή και άρχισε να τους αναφέρει διάφορα παραδείγματα, προκειμένου να τονώσει την πίστη τους στο Θεό. Έβλεπε ότι οί άνθρωποι αυτοί διψούσαν να τον ακούσουν.

Όταν ή συζήτηση είχε φτάσει στο «ευαίσθητο σημείο», εμφανίστηκε στο σύρμα του φράχτη μια ομάδα επισκεπτών. Ό Γέροντας διέκοψε, για να τους χαιρετήσει και να τούς οδηγήσει σε κάποιο σημείο της αυλής του κελιού. Ξαναπήγε κοντά τους στους δυο αδελφούς για ολοκληρώσει τη σκέψη του. Δεν πέρασαν δυο λεπτά και ακούστηκε μια φωνή απ' την κάτω πόρτα της αυλής:

-Πάτερ, από πού θα μπούμε;

Ήταν μια άλλη παρέα. 'Ο Γέροντας τους απάντησε:

Ελάτε από πάνω. Πάρτε λουκούμια και νερό και καθίστε.

Ό Γέροντας είχε χάσει τον ειρμό των σκέψεων του. Άρχισε πάλι απ' την αρχή. Οι συνεχείς διακοπές τον πίεζαν κι ένιωθε άσχημα. Δεν μπορούσε να φτάσει στο δίδαγμα, πού ήθελε να προσφέρει στους δυο συνομιλητές του. Εφτά φορές τον διέκοψαν διάφοροι επισκέπτες. Τελικά αναγκάστηκε να βάλει δυο φρουρούς απ' τους ίδιους τους επισκέπτες. Πήρε έναν απ' το χέρι και του είπε . Να σταματάει τους επισκέπτες πού θα έρχονταν, λέγοντας τους, ότι πρέπει να έχουν υπομονή και να περιμένουν. Το ίδιο είπε και σε κάποιον άλλο, πού τον τοποθέτησε στην επάνω πόρτα. Έτσι ό Γέροντας μετά από αρκετή ώρα κατάφερε να τελειώσει τη συζήτηση με τους δυο πονεμένους αδελφούς. Όταν τους αποχαιρετούσε, τους εξήγησε τι είχε συμβεί:

-Έβλεπε ό διάβολος, αδελφοί, ότι ό Θεός σας έστειλε εδώ, για να τονωθείτε, πνευματικά και δεν το άντεχε. Το έκανε απ' εδώ, το έκανε απ' εκεί κι έστειλε όλους τους επισκέπτες μαζεμένους, για να με διακόπτουν και να μη μπορέσω να σας βοηθήσω. "Ας είναι όμως. Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας.
Ό Γέροντας ένιωθε ικανοποίηση, που βοήθησε τους δυο αδελφούς, και άρχισε να μετράει τους επισκέπτες, πού ήδη είχαν μαζευτεί. Ήταν πολλοί. Ξεπερνούσαν τους τριάντα. Τους είπε να μαζευτούν όλοι στο υπαίθριο αρχονταρίκι, για να τους κεράσει. Μετά κάθισε κι αυτός κοντά τους και αφού τους έριξε μια ματιά, κατέβασε το κεφάλι του και περίμενε. Ένας απ' τους επισκέπτες άνοιξε την κουβέντα:

-Γέροντα, δεν μας λέτε κάτι, για το διάβολο, ό όποιος τόσο μας ταλαιπωρεί και μας απομακρύνει απ' το Θεό;
-Για το διάβολο να μιλήσουμε ή για τους αγγέλους; Εγώ, βέβαια, δεν ξέρω για τους αγγέλους. Για το διάβολο, όμως, μπορώ να σας πω δυο Ιστορίες.

Ό Γέροντας περίμενε λίγο να πιουν το νερό και οι άλλοι και άρχισε:
-Όταν ήμουν στο μοναστήρι του Στομίου στην Κόνιτσα, ό διάβολος προσπαθούσε να με παρασύρει χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους. Ένα βράδυ, μετά το απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελί καθισμένος σ' ένα σκαμνί. Είχα μια καλή κατάσταση. Ξαφνικά ακούω διάφορα όργανα, κλαρίνα και νταούλια. Παραξενεύτηκα. «Τι είναι τούτα πάλι», είπα. «Το πανηγύρι πέρασε. Ποιοι παίζουν τώρα όργανα εκεί στον ξενώνα;». Σηκώθηκα απ' το σκαμνί και κοίταξα απ' το παράθυρο έξω. Ήταν παντού ησυχία. Τότε κατάλαβα ότι ό διάβολος ήθελε να διακόψω την προσευχή.
?Ακούγονταν καθαρά τα όργανα, Γέροντα, ρώτησε ένας απ' την παρέα. Μήπως νομίσατε ότι κάτι ακούγονταν;
-Τι λες, βρε παλικάρι; Άκουγα τα όργανα, όπως ακούγονται και στο πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου. Είχαν όρεξη οί οργανοπαίχτες του διαβόλου. Αντηχούσαν οι ρεματιές.

-Μετά, Γέροντα, ησυχάσατε; Σταμάτησαν οι πειρασμοί;
?Όχι. Ό διάβολος δεν απογοητεύεται εύκολα. Εγώ ξανακάθισα στο σκαμνί, για να συνεχίσω την ευχή. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ, άλλα δεν με άφησε. Μετά από λίγη ώρα γέμισε το κελί μου με δυνατό φως. Ξαφνιάστηκα πάλι. Είδα ακόμα την οροφή να εξαφανίζεται και να μπαίνει στο κελί μια φωτεινή στήλη, πού ξεκινούσε απ' το ύψος του ουρανού. Στη κορυφή αυτής της στήλης υπήρχε ένας ξανθός νέος, πού έμοιαζε με το Χριστό. Δεν έβλεπα, όμως, ολόκληρο το πρόσωπο του. Σηκώθηκα απ' το σκαμνί, για να δω καλύτερα. Εκείνη τη στιγμή μια εσωτερική φωνή με διαβεβαίωνε ότι είδα το Χριστό. Εγώ αντέδρασα αμέσως. Έκανα το σταυρό μου και μονολόγησα: «Ποιος είμαι εγώ, που αξιώθηκα να δω το Χριστό; Εγώ είμαι ανάξιος». Αυτό ήταν. Το φως και ό δήθεν Χριστός χάθηκαν. Ή οροφή ήταν στη θέση της.
-Αυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν φόβο, Γέροντα; Νομίζω ότι εγώ προσωπικά δεν θ' άντεχα, είπε ένας άλλος.
-Τι να έκανα; Μπορούσα να τον αποφύγω τον διάβολο; Όμως, πρέπει να ξέρετε ότι χρειάζεται θάρρος και προσευχή. Μη νομίζετε ότι ό διάβολος είναι πολύ δυνατός. Δειλός και φοβητσιάρης είναι.

Δεν πρέπει, όμως, να τον πιστεύουμε. Τι να σας πω! Κάποτε προθυμοποιήθηκε να μ' εξυπηρετήσει. Θυμάμαι, πού όταν έφυγα απ' το Στόμιο και πήγα στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, ό διάβολος συχνά μ' ενοχλούσε. Εκεί το κελλάκι είχε τέσσερα σκαλάκια και πιο πέρα υπήρχαν διάφορες σπηλιές. Όταν είχε αστροφεγγιά, μου άρεσε να βγαίνω έξω και να τρυπώνω σε κάποια σπηλιά, για να κάνω την προσευχή μου πιο έντονη; Μια φορά λοιπόν φόρεσα την κάπα μου και βγήκα έξω. Δεν είχε πολύ φως. Είχα ένα τσακμάκι και το αναβόσβηνα, για να βλέπω τα σκαλοπάτια και τα βράχια Κάποια στιγμή το τσακμάκι δεν άναβε. Τότε ένα δυνατό φως, σαν να ήταν από προβολέα, ήρθε απ' τον απέναντι βράχο και φώτισε τα πάντα γύρω. Εγώ αγρίεψα λίγο και ψιθύρισα: «Να μου λείψουν τέτοια φώτα». Και αμέσως ξαναμπήκα στο κελί. Ευθύς το φως χάθηκε. Είδατε το διάβολο, μου αχρήστεψε το τσακμάκι και θέλησε να μ' εξυπηρετήσει.
Σκέφθηκε: «Κρίμα δεν είναι αυτός ό καλός καλόγερος να παιδεύεται; "Ας του δώσω εγώ φως!». Είδατε καλοσύνη! Ήθελε να με φωτίσει!
-Γέροντα, μετά από μια τέτοια παρουσία του διαβόλου, τι νιώθει κανείς. Αισθάνεται δυνατός ή τον μαραζώνει ό φόβος;

Είναι φοβερό να βλέπεις το διάβολο δίπλα σου. Όμως, εμείς έχουμε το Χριστό μέσα μας και μπορούμε ν' αντιμετωπίζουμε το διάβολο χωρίς πανικό. Είναι μεγάλο κατόρθωμα να τον διώχνεις από κοντά σου με την προσευχή.

?Γέροντα, σ' ευχαριστούμε για τις εμπειρίες, πού μας διηγήθηκες, είπαν όλοι με μια φωνή.
?Το Χριστό και την Παναγία να ευχαριστείτε, είπε ό Γέροντας και άρχισε να τους αποχαιρετάει.

http://www.rel.gr/index.php?rpage=paisi … link_id=15
ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΥΜΕΩΝ

ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ & ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ
ΑΓ.ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ

῾Η ἀνθρώπινη ἀδηφαγία /Τασούλας Kαραϊσκακη



Αρθρο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Δεν είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα στη Ρωσία, αλλά η ανθρώπινη αδηφαγία που θα ευθύνεται για την επισιτιστική κρίση που προμηνύεται. Μια κρίση ενδεχομένως παρόμοια με εκείνη του 2008, όταν η άνοδος των τιμών των δημητριακών προκάλεσε μαζικούς λιμούς και κοινωνικές ταραχές σχεδόν σε όλο τον Τρίτο Κόσμο.

Οι πολυεθνικές που ελέγχουν την αγορά σιτηρών δεν μοιάζουν να λαμβάνουν υπόψη τους τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές επισημάνσεις ότι δεν προβλέπεται έλλειψη. Στα 3 και 6 δισ. τόνους αντιστοίχως εκτιμάται φέτος η παραγωγή σιτηρών σε Ε.Ε. και ΗΠΑ, ποσότητες που υπολογίζεται ότι υπερκαλύπτουν τις απώλειες από το εμπάργκο στις ρωσικές εξαγωγές, όμως οι εταιρείες μύρισαν κέρδος και οι χρηματιστηριακές τιμές των προϊόντων εκτινάχθηκαν (κατά 70% έως 130%).

Στην εγχώρια αγορά, συνεταιρισμοί και εμπορικοί οίκοι έκαναν το ίδιο. Ανέβασαν την τιμή του μαλακού σιταριού (ψωμί, είδη αρτοποιίας) στα 22,5 από 16 λεπτά το κιλό, ενώ η τιμή του παραγωγού παρέμεινε στα 12 λεπτά, και την τιμή του σκληρού σταριού (ζυμαρικά) στα 23 από 18 λεπτά το κιλό (αύξηση 28% έως 40%) όταν η κούρσα των τιμών στις διεθνείς αγορές δεν είχε ακόμη επηρεάσει την εσωτερική αγορά. Επίσης, σχεδόν διπλασιάστηκαν οι τιμές των ζωοτροφών.

Τι κι αν έγινε έκκληση, οι ποσότητες στις αποθήκες εμπόρων και παραγωγών (κατά τα δηλωθέντα, πέντε φορές πάνω από αυτές που χρειαζόμαστε) να διατεθούν στην αγορά (και να μην κρατηθούν κατά τη συνήθη πρακτική ώστε να προκληθεί τεχνητή έλλειψη) για να αποκλιμακωθούν οι τιμές! Τι κι αν διατάχθηκε αυτεπάγγελτη έρευνα από την Επιτροπή Ανταγωνισμού για τις εναρμονισμένες αυξήσεις! Τι κι αν βγήκαν στην αγορά οι ράμπο του Οικονομικών για να κάνουν ελέγχους! Τι κι αν απείλησαν οι καταναλωτικές οργανώσεις με μποϊκοτάζ!  
Οι έμποροι τις αυξήσεις τις έκαναν, με ορατό τον κίνδυνο να προκληθεί έκρηξη των τιμών λιανικής, σχεδόν στο σύνολο των ειδών διατροφής. Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις απειλές των ιθυνόντων ότι «δεν θα επιτρέψουν κερδοσκοπικά παιχνίδια». Πότε οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ασχολήθηκαν σοβαρά με τις κερδοσκοπικές ανατιμήσεις;

Θεωρητικές και σε διεθνές επίπεδο οι παρεμβάσεις των υπερεθνικών οργανισμών,την ώρα που επιχειρηματικά συμβούλια, πίσω από κλειστές πόρτες, αποφάσιζαν την τύχη δισ. ανθρώπων. Των χωρίς επιλογές και αυτάρκεια πληθυσμών των φτωχών χωρών.

Οι οκτώ πλουσιότερες χώρες του κόσμου, που αποτελούν το 13,3% του πληθυσμού της Γης, το 4% των χωρών μελών του ΟΗΕ, αλλά κατέχουν το 63% του παγκόσμιου πλούτου, δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή στο διεθνές εμπόριο, με δίκαιους όρους, των φτωχών γεωργικών χωρών. Οι αγρότες τους δεν μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά, δεν έχουν πλέον δικούς τους σπόρους, δεν διαθέτουν λιπάσματα, έχουν γίνει εργάτες στα χωράφια τους. Τουλάχιστον 30 χώρες ρέπουν προς την πολιτική αστάθεια και τη βία όταν ξεσπάσει επισιτιστική κρίση. Αιτίες αυτής, η κλιματική αλλαγή, η ραγδαία άνοδος της ζήτησης τροφίμων από την αύξηση των εισοδημάτων γιγαντιαίων πληθυσμών, η παραγωγή βιοκαυσίμων, η χαμηλή παραγωγικότητα ορισμένων χωρών. Και, όπως καταγγέλλεται, οι τακτικές των πολυεθνικών.  

Πέντε μεγάλες πολυεθνικές (Archer Daniels Midland, Cargil, Con Agra, Bunge, Dreyfuss) ελέγχουν το 80% της αγοράς των σιτηρών και κερδοσκοπούν αγοράζοντας μαζικά τις μελλοντικές σοδειές.  

Πέντε-έξι φαρμακοβιομηχανίες (Monsanto, Bayer, Dupont, Basf, Dow κ.ά.) ελέγχουν το 75% της αγοράς παρασιτοκτόνων και σπόρων. Ισάριθμες εταιρείες (Wal-Mart κ. ά.) ελέγχουν την παγκόσμια διανομή τροφίμων.

Είναι βέβαιο ότι την πείνα δεν τη γεννάει η φύση. Ο πλανήτης παράγει αρκετή τροφή για όλους, αλλά το σημερινό παγκόσμιο καθεστώς, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί (οι δυνάμεις της αγοράς να μην ελέγχονται από καμία δημόσια εξουσία), αδυνατεί να αναπτύξει μηχανισμούς αναδιανεμητικής δικαιοσύνης. Δεν είναι μια αναπότρεπτη μοίρα, αλλά η συνέπεια μιας πολιτικής επιλογής που ευνοεί τους πιο ισχυρούς στον παγκόσμιο οικονομικό ανταγωνισμό.

Κι εμείς, τι κάνουμε; Εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε, αδρά έστω, πώς παράγεται και από ποιον, πώς διακινείται, πόσο κοστίζει και γιατί, αυτό που φτάνει στο πιάτο μας. Η γνώση είναι, στην ουσία, η πιο επαναστατική πράξη.
 
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Γέροντος Παϊσίου τοῦ ῾Αγιορείτου: «῾Ο Θεός µᾶς ὑποµένει »


Λόγοι Β΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Η γεννιά της αδιαφορίας
Ό Θεός µας υποµένει 
 Σήµερα ό Θεός ανέχεται την κατάσταση. Ανέχεται, ανέχεται, για να είναι αναπολόγητος ό κακός.
Είναι περιπτώσεις πού ό Θεός επεµβαίνει άµεσα και αµέσως, ενώ σε άλλες περιπτώσεις περιµένει· δεν δίνει αµέσως την λύση και περιµένει την υποµονή των ανθρώπων, την προσευχή, τον αγώνα.
Τι αρχοντιά έχει ό Θεός!  Ένας πόσους είχε σφάξει τότε µε τον πόλεµο και ακόµη ζει. Θα τού πει στην άλλη ζωή ό Θεός: «Σ' άφησα να ζήσης περισσότερο και από τους καλούς». ∆εν θα έχει ελαφρυντικά.
    - Γέροντα, µερικοί τέτοιοι άνθρωποι, ενώ είναι βαριά άρρωστοι, πώς δεν πεθαίνουν;
   - Φαίνεται έχουν βαρείες αµαρτίες, γι' αυτό δεν πεθαίνουν. Περιµένει ό Θεός µήπως µετανοήσουν.
    - Και τον κόσµο πού παιδεύουν;
    - Αυτοί πού παιδεύονται και δεν φταίνε, αποταµιεύουν. Αυτοί πού φταίνε, εξοφλούν.
  - Γέροντα, τι θα πει «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί τό χείρον, πλανώντες καί πλανώµενοι»[1];
     - Κοίταξε· υπάρχουν άνθρωποι πού έχουν κάποιον εγωισµό και ό Θεός τους δίνει ένα σκαµπίλι να πάνε παρακάτω. Άλλοι έχουν λίγο παραπάνω εγωισµό και ό Θεός τους δίνει ένα σκαµπίλι και πάνε ακόµη
παρακάτω.  Αυτούς όµως πού έχουν εωσφορική υπερηφάνεια, ό Θεός τους αφήνει. Μπορεί να φαίνεται ότι κάνουν προκοπή, άλλα τι προκοπή είναι αυτή;  Μαύρη προκοπή. Και µετά δεν πέφτουν απλώς κάτω, αλλά πέφτουν κατ'ευθείαν στο βάραθρο. Ό Θεός να φυλάει!

1 Β’ Τιµ. 3,13


Απόσπασμα από την σελίδα 50-51 του βιβλίου:

         ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                           ΛΟΓΟΙ  Β΄
        ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
             ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πηγή: http://anavaseis.blogspot.com

῞Ολη ἡ ἀλήθεια γιά τό Βατοπέδι: ἕνα ζήτημα ἐθνικῆς σημασίας καί ὁ ρόλος τῶν ξένων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν…





Ένα ζήτημα Εθνικής σημασίας που απασχολεί δεκαετίες την Ελλάδα, τα αρμόδια υπουργεία, τις Εθνικές αρχές ασφαλείας και πληροφοριών, αποτέλεσε με την βοήθεια και «άλλων εξωτερικών» παραγόντων αντικείμενο εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης, εξεταστικών επιτροπών, ανεξέλεγκτης πολυλογίας, τις συνέπειες των οποίων ενδεχομένως να υποστεί ο Ελληνισμός σε βάθος χρόνου.

Το πρόβλημα ξεκινά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και την τύχη του. Οικουμενικό για όλους τους Ορθόδοξους του κόσμου. Όχι για τους Τούρκους. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν αναγνωρίζεται από το τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της πολίτικης ρωμιοσύνης και την κλειστή Σχολή της Χάλκης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.

Σε περίπτωση λοιπόν που ο Προκαθήμενος του Οικουμενικού Θρόνου αντιμετωπίσει αιφνίδιο ή φυσιολογικό «πρόβλημα» τότε χηρεύει η θέση του. Εκτιμήθηκε λοιπόν ιδιαίτερα από το 2000 (επί ΠΑΣΟΚ και ορθώς) ότι είναι σφοδρά πιθανόν σε περίπτωση χηρείας, να διεκδικήσει η Ρωσία την έδρα του Οικουμενικού Θρόνου κυρίως λόγω του ότι σε αυτή τη χώρα κατοικεί η πολυαριθμότερη συμπαγής μάζα ορθοδόξων στον κόσμο.
Ήδη όμως από το 1978 το ζήτημα είχε εντοπισθεί σε άλλη όμως βάση. Τότε η Τουρκία (και όχι η Ρωσία) αποτελούσε την κύρια απειλή. Λίγα μόλις χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα ζούσε τη νέα μεταβατική της περίοδο . Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε το νεαρό τότε υπουργό Παιδείας Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στο γραφείο του και του έδωσε εντολή να αναζητήσει ένα χώρο για να στεγαστεί το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, σε περίπτωση που άλλαζε το status quo στην Πόλη με τρόπο μοιραίο και μη αναστρέψιμο. Το 1978 απείχε μόλις 4 χρόνια από τα γεγονότα της Κύπρου και η Τουρκία είχε ήδη σκληρύνει «επικίνδυνα» τη στάση της έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τα γεγονότα των προηγούμενων δεκαετιών στην Πόλη ήταν ακόμη νωπά και οι σχέσεις των δύο χωρών στο ναδίρ της διπλωματικής σφαίρας.
Εκεί εντοπίζεται η πρώτη αφετηρία μιας άγνωστης σε πολλούς ιστορίας, η οποία εκτυλίχθηκε και έφτασε μέχρι το γνωστό -πλέον- και ως «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου. Σκάνδαλο που σε οικονομικό επίπεδο δεν στοιχειοθετείται ακόμα και σήμερα. Στην αρμόδια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής όλοι οι ειδικοί (Γκρόζος, Μαντούβαλος, Γούσιος) μέλη της «Επιτροπής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομη Δραστηριότητα» κατέθεσαν ότι «δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό, τίποτε παράνομο, καμία δωροδοκία» στην υπόθεση Βατοπαιδίου.
Ο βουλευτής Β’ Θες/νικης της ΝΔ κ. Σάββας Αναστασιάδης, μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι η υπόθεση Βατοπαιδίου δεν είναι σκάνδαλο αλλά μία «συνήθης, νομική υπόθεση».
Παρόλα αυτά η υπόθεση στην συνείδηση των περισσοτέρων Ελλήνων (και με την βοήθεια πληροφοριακών επιχειρήσεων ξένων υπηρεσιών) ακόμα και σήμερα παραμένει περίπλοκη συσκοτισμένη κι ίσως και να συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην ανατροπή της Κυβερνήσεως Καραμανλή.
Το 1978 λοιπόν, εκτιμήθηκε ότι οι εξελίξεις θα οδηγούσαν αργά ή γρήγορα στην εξορία του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη. Ακόμη κι αν δεν προχωρούσαν οι Τούρκοι σε μονομερή πράξη, φοβούμενοι κυρίως την αντίδραση των Αμερικανών, η λειψανδρία μεταξύ των μελών της ελληνικής κοινότητας θα αναδείκνυε σε βάθος χρόνου τη δυσκολία εκλογής νέου πατριάρχη και θα καθιστούσε αναπόφευκτη την αναζήτηση νέας στέγης για το «Βατικανό» της ορθοδοξίας. Ο ίδιος προβληματισμός αλλά με κινητήριο μοχλό την πολιτική των ΗΠΑ πλέον αναπτύχθηκε και γύρω στο 2000.
Το 1978 υπήρξε η σκέψη να χρησιμοποιηθεί η ακίνητη περιουσία που διαθέτει το Πατριαρχείο στη Γενεύη, αλλά η λύση αυτή γρήγορα εγκαταλείφθηκε, αφού θεωρήθηκε ότι αυτόματα το Πατριαρχείο θα έχανε το γεωγραφικό του προσδιορισμό ως Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το επόμενο σενάριο που εξετάστηκε ήταν εκείνο του Αγίου Όρους, αλλά το ιερό άβατο αποτέλεσε σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα. Εξετάστηκε και η περίπτωση της Πάτμου, αλλά κι αυτή γρήγορα απορρίφθηκε λόγω έλλειψης υποδομών. Ο κ. Βαρβιτσιώτης εξέτασε τότε την πιθανότητα του Μυστρά και η πρόταση αυτή άρεσε και στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με τον Μυστρά υπήρχε κι ένας εθνικός συμβολισμός, καθώς ήταν το καταφύγιο των Παλαιολόγων αμέσως μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Το θέμα έπεσε χαμηλά σε προτεραιότητα ιδίως με την μεταπήδηση του Εθνάρχη στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ήδη όμως το 1993 εκτιμήθηκε ότι υπήρχε ζήτημα άμεσης εξεύρεσης εναλλακτικής λύσεως για τον Οικουμενικό Θρόνο αφενός διότι είχαν περιέλθει αρκετές πληροφορίες στις υπηρεσίες πληροφοριών της Χώρας μας σχετικά με απειλές κατά της ζωής του Πατριάρχη, αφετέρου άνοιγε μέτωπο και κατά του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων (από άλλο Κράτος και άλλες Υπηρεσίες πληροφοριών) όπου εκεί μάλιστα ο μετέπειτα σχεδιασμός και εκτέλεση της αποστολής προστασίας του, αντιμετώπισαν υπονομευτικές διαρροές που συνετέλεσαν δυστυχώς στην απόλυτη επιτυχία των επιχειρήσεων οργάνων των ξένων Υπηρεσιών. (Πολύ αργότερα ένα αξιόλογο στέλεχος των Ελληνικών Υπηρεσιών ο γνωστός Βαβύλης αποκαλύφθηκε από ξένες επιχειρήσεις αντιπληροφοριών και η όλη Ελληνική αποστολή θεωρήθηκε ως ένα ακόμη σκάνδαλο, όπως σήμερα το αντίστοιχο του Βατοπεδίου που ακόμα θεωρείται από μερικούς σκάνδαλο).
Η ανάδειξη του Βαρθολομαίου στο θρόνο του Πατριάρχη επανέφερε το ζήτημα ξανά στην ατζέντα. Αυτή τη φορά επελέγη το Άγιο Όρος και ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, να υπάρχει η υποδομή για να μεταφερθεί σε περίπτωση ανάγκης εκεί το Πατριαρχείο. Κρίθηκε ως η καλύτερη λύση, μολονότι υφίσταται το «αγκάθι» του άβατου. Κι αυτό διότι το Άγιο Όρος έχει το αυτοδιοίκητο και ταυτόχρονα αποτελεί πνευματικό σημείο αναφοράς για τη χριστιανοσύνη. Το ΠΑΣΟΚ εκτίμησε και ορθά ότι η καλύτερη αντιπρόταση στη Ρωσία σε περίπτωση που διεκδικούσε για λογαριασμό της την μεταφορά σε αυτήν του Οικουμενικού Θρόνου ήταν το Άγιο Όρος.
Επελέγη από τη τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μια μονή εγκαταλελειμμένη και ετοιμόρροπη και αποφασίσθηκε αυτή η μονή να ενισχυθεί άμεσα οικονομικά και με αξιόλογο προσωπικό μοναχών (με πολλούς μεταπτυχιακούς τίτλους). Η προσπάθεια ξεκίνησε μεθοδικά με ορίζοντα πενταετίας.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πρώτες ανταλλαγές οικοπέδων για τη Μονή του Βατοπεδίου ξεκίνησαν επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και τις χειρίσθηκαν οι κοι Φωτιάδης και Δρυς. Και ορθά έπραξαν. Ας μην ξεχνάμε τις άριστες σχέσεις της τότε κυβέρνησης με το Πατριαρχείο και την αντίστοιχη «κόντρα» της κυβέρνησης με την Ελλαδική Εκκλησία. Η βασική ιδέα ήταν ότι θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος για να ενισχυθεί οικονομικά η επιλεγείσα μονή (Βατοπεδίου), έτσι ώστε να υπάρχει η απαραίτητη οικονομική βάση στην περίπτωση που θα χρειαζόταν να φτάσουμε στο απευκταίο σενάριο της εξορίας του Πατριαρχείου από τον φυσικό του χώρο ή διεκδίκησής του από την Ρωσία.
Το 2004 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπεσε. Όταν άλλαξε η κυβέρνηση η επικοινωνία μεταξύ κεντρικής Κρατικής διοίκησης και εκκλησίας έγινε ευκολότερη, διότι άμεσοι συνεργάτες του πρωθυπουργού, όπως ο κ. Ρουσόπουλος και ο κ. Αγγέλου, είχαν ουσιαστική και προσωπική σχέση με τη μονή του Βατοπεδίου, ίσως σαν αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που χτιζόταν στο προηγούμενο διάστημα σε Εθνικό επίπεδο.
Η Κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε και ορθώς μια πολιτική που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ δεδομένου μάλιστα ότι το διεθνοπολιτικό πεδίο είχε διαμορφωθεί ακόμα πιο απειλητικό για το Πατριαρχείο της Κωσταντινούπολης. Πιο συγκεκριμένα οι «θρησκευτικοί μηχανισμοί» (όπως τα Πατριαρχεία) προκαλούσαν ανέκαθεν απροσδιόριστο φόβο στις υπηρεσίες των ΗΠΑ διότι εκτιμούν πως η έκφραση της θρησκευτικότητας με την ανατολική ορθόδοξη μορφή μπορεί να αναδείξει πολιτικές εκφράσεις και πρότυπα στις χώρες όπου επικρατεί πλειοψηφικά το ορθόδοξο δόγμα. Δηλαδή ότι θα μπορούσε να αναδείξει πολιτισμικά πρότυπα τα οποία αργά ή γρήγορα θα γίνουν εκφράσεις εφαρμοσμένης πολιτικής που θα απευθυνθούν στους λαούς αυτούς σαν εναλλακτική πρόταση στην κυριαρχία της προτεσταντικής αντίληψης για τις κοινωνικές δομές που επικρατούν τώρα σε όλη την χριστιανοσύνη.
Η εκτίμηση αυτή έχει κάποια βάση αν μπορέσει κανείς να συνδυάσει το γεγονός ότι «έσκασε» ένα τέτοιο θέμα σε μια μονή με μεγάλη διορθόδοξη δράση και με πολλούς μοναχούς απ’ όλο τον ορθόδοξο και όχι μόνο κόσμο. Η αμερικανική αντίληψη για τα πράγματα είναι ότι πρέπει να ενισχυθεί το δικό τους πρότυπο ζωής που δίχως την ύπαρξη εξωτερικών εχθρών ευδοκιμεί στην Βόρεια Αμερική. Στην συγκεκριμένη όμως γεωγραφική περιοχή με την ύπαρξη του μωσαϊκού λαών είναι νομοτέλεια ότι αυτό το πρότυπο θα ενισχύσει τις διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικών αυτών των κοινωνιών χωρίς ένα ισχυρό κεντρικό κράτος. Παράδειγμα αποτελεί η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η εξακολουθητική αποσύνθεση της Σερβίας που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Ο ρόλος δε του Βατικανού στο όλο ζήτημα ελέγχεται.
Έτσι από το 2004 άνοιξε ο δρόμος για να ολοκληρωθεί από τη ΝΔ το εθνικό σχέδιο που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ σε ακόμα πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Κι εδώ έγινε ίσως το μεγάλο σφάλμα:
Το γεγονός ότι η αμεσότητα επικοινωνίας και το επείγον δημιούργησαν την αίσθηση ότι τα πάντα θα ήταν πιο εύκολα και έτσι όλοι έγιναν επιρρεπείς στα λάθη και αβλεψίες που προκάλεσαν ξένες υπηρεσίες πληροφοριών και επέτρεψαν σε συνεργάτες τους που επιχειρούν στην Ελλάδα να αναλάβουν δράση αναστολής και εξάρθρωσης του σχεδίου.
Ήδη ο Καραμανλής είχε ενοχλήσει τόσο με το ΟΧΙ στο σχέδιο Αναν, με το ΟΧΙ στο ζήτημα εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και η χαριστική βολή ήταν η συνεργασία της Ελλάδας με τους Ρώσους στο θέμα των αγωγών. Τότε ο κύβος ερρίφθη και με ένα σμπάρο θα επετύγχαναν δύο τρυγόνια: θα εμποδιζόταν αφενός η Ελλάδα να προετοιμάσει διάδοχη κατάσταση για το Πατριαρχείο παράλληλα δε το διεθνές σύστημα θα απαλλασσόταν από τον μόνο μεταπολεμικά Ευρωπαίο Πρωθυπουργό που τόλμησε να αντιταχθεί σε δημόσια εκπεφρασμένη άποψη Προέδρου των ΗΠΑ: «Τα Σκόπια θα εισέλθουν στο ΝΑΤΟ». (ούτε ο ντε Γκωλ δεν είχε τολμήσει να αντιταχθεί σε Πρόεδρο των ΗΠΑ).
Ήταν πράγματι προκλητικές οι ανταλλαγές της λιμνοθάλασσας με τα οικόπεδα στο Μαρούσι ή σε άλλα κεντρικά σημεία των Αθηνών. Ο κοινός Εθνικός σκοπός όμως σε συνδυασμό με το μυστικιστικό περιβάλλον των μονών του Αγίου Όρους συντελούσαν στο να αποκοπεί κάθε αντίληψη κοινής λογικής. Είναι επίσης σαφές ότι μόνο με την επίκληση ενός «εθνικού λόγου» θα μπορούσαν τόσοι πολλοί άνθρωποι να συναινέσουν σε μια τόσο εξωφρενική ιστορία.
Δεν είναι δυνατόν δύο τουλάχιστον Κυβερνήσεις και αριθμός αξιωματούχων και των δύο, να παραφρόνησαν ή να συνωμότησαν ξαφνικά ένα πρωί.
Τελικά μια διαδικασία Εθνικής σημασίας εξελίχθηκε σε μια φούσκα που έγινε ένα ««σκάνδαλο»». Μέσω ατέρμονων και ανερμάτιστων δηλώσεων ύποπτων ατόμων και ΜΜΕ που είτε κινούμενα από προσωπικές στρατηγικές, είτε κατ΄εντολή ξένων προϊσταμένων. Αντί να υπερασπίσουν μία Μονή που προορίζεται (από πολλές διαφορετικές χρονικά Κυβερνήσεις) να αποτελέσει θεματοφύλακα της Ορθοδοξίας και του Έθνους δημιούργησαν την εικόνα σκανδάλου που τελικά δεν στοιχειοθετείται πουθενά και για κανέναν παρόλες τις έρυενες.
Ομιλούν οι «επικριτές» για «παρακράτος». Η Μονή Βατοπαιδίου ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου συνεργάστηκε με τα αρμόδια όργανα του Κράτους (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, ΚΕΔ, στελέχη Κυβερνήσεων κλπ).
Το μόνο σφάλμα του Κώστα Καραμανλή είναι ενδεχομένως το ότι έδωσε λευκή επιταγή χειρισμού του θέματος σε άτομα που δεν είχαν την εμπειρία να αντιμετωπίσουν στοχευμένες επιχειρήσεις αντιπληροφοριών που εκδηλώνονται από ξένες υπηρεσίες πληροφοριών στην Ελλάδα με καταιγιστικό πλέον ρυθμό. Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξη του είχε δηλώσει με νόημα: «Ήταν ένα προσωπικό μου λάθος».
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Βατοπεδίου. Στις πληροφοριακές επιχειρήσεις όμως η αλήθεια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η εικόνα που προβάλλεται και οι εντυπώσεις που δημιουργούνται. Η αλήθεια είναι σαν ένα δάσος που καίγεται σε λίγα λεπτά και μετά….. απαιτούνται πενήντα χρόνια για να ξαναγίνει.

Κοσμάς Αθανασόπουλος
Αναλυτής Πληροφοριών

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_1034.html

Πωλεῖται πατρίς / Χάρρυ Κλυν (video)



῞Οταν τό σχολεῖο δέν ἦταν γιά λάχανα καί χάχανα/οἱ μαθητές τῶν στερήσεων...

ευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου 2010

Φωτογραφίες ἀπό τό ἑλληνικό σχολεῖο παλιότερων χρόνων

 

όταν ο μαυροπίνακας είναι χαρακωμένος και μόλις διακρίνονται τα σημάδια επάνω του..η σόμπα στη μέση της "αίθουσας" προσπαθεί να δώσει λίγο ζεστασιά στα μικρά παιδιά 

 
όταν στα θρανία δεν κάθονταν δυο δυο η τρεις τρεις αλλά έξι και πάνω!!Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στο βλέμμα του δασκάλου και στα σταυρωμένα χέρια των παιδιών(1952) 


 
τα παπούτσια βέβαια ήταν πολυτέλεια...

 
κάτι ανάλογο και στα κοριτσάκια...και βέβαια πού βιβλία... ένα βιβλίο για δύο άτομα...(Δημοτικό Σχολείο Καναλίων Βόλου-1949-)

 
εδώ δεν υπάρχει ούτε καν αίθουσα...το μάθημα έξω...ο πίνακας φαίνεται μόνο σε λίγους και αυτό με πολύ δυσκολία...(Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου-1950-)

 
...όταν πολυτέλεια ήταν ακόμα και τα θρανία...τα παιδιά γονατισμένα συμμετέχουν στο μάθημα!!(194Cool

 
Παιδόπολις - Αγ. Ελευθερίου - 1953...τα παιδιά ντυμένα πιο προσεγμένα...άλλωστε κυριαρχούσε η προπαγάνδα της βασίλισσας Φρειδερίκης περί προσεγμένων παιδιών και σχολείων...

 
υποστολή σημαίας σε παιδόπολη τη δεκαετία του 1950 

 
Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης(1930)...καμιά 60αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!! 

 
Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου (1930) ...όταν η τραγιάσκα επιβάλλονταν για τα αγόρια... 

 
...και το ανάλογο σχολείο θηλέων...ο αριθμός μαθητριών εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία...

 
όταν η πείνα θέριζε...συσσίτιο στο σχολείο...

 
και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις στο τέλος της χρονιάς...γυμναστικές επιδείξεις...

 
να και μια σχετικά πιο πρόσφατη φωτογραφία...το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες, το ίδιο και ο γιακάς...
 
Πηγή:http://oreini-ileia.blogspot.com

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑΝ



Διασκευή: ωάννη Β. Κωστάκη
 
    Στ συναξάρι το γίου Βασιλείου το Μεγάλου, χει καταγραφε, μ κάθε νατριχιαστικ λεπτομέρεια, να συγκλονιστικ περιστατικ Μαύρης Μαγείας. πρόσφατη θλιβερ πικαιρότητα πιβάλλει ν τ προσεγγίσουμε κα ν ξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα κα διδάγματα.
    Στ χρόνια το Μεγάλου Βασιλείου (329–379) στν Καισάρεια ζοσε κάποιος ρχοντας, πο νομάζονταν Προτέριος. ταν πλούσιος κα θεοσεβής. Ατς εχε μι μονάκριβη κόρη, ραιοτάτη στν ξωτερική της μφάνιση. πανοργος χθρς τς γνότητος κα καθαρότητος, διάβολος, ναψε τν κακ πιθυμία σ ναν δολο το ρχοντος, ν τν καταστήσει σύζυγό του. Μ μπορώντας ν κανοποιήσει τν πιθυμία του μ λλο τρόπο, κατέφυγε σ ναν περιώνυμο μάγο, εδωλολάτρη κα πηρέτη το διαβόλου. Γεμάτος πάθος κα πιθυμία διατύπωσε τ ατημά του· «Ἐὰν καταφέρεις ν μεταστρέψεις τν καρδι τς θυγατέρας το κυρίου μου, στε ν μ γαπήσει κα ν μ πάρει ς σύζυγό της, τότε θ γίνω δολος σου κα θ σο δώσω ,τι θέλεις».
    Ὁ διαβολοκίνητος μάγος, δν φησε τν εκαιρία ν το ξεφύγει, κα χαρούμενος το πάντησε: «Ἐὰν ρνηθες γγράφως τ Χριστό, θ κανοποιήσω τν πιθυμία σου». λεεινς κενος δολος μ πολ λαχτάρα πάντησε: «ρνομαι τ Χριστ κα μ λόγια (προφορικ) κα γραπτς, ρκε μόνο ν γίνει τ θέλημά μου».
    Ἀφο μάγος πρε τ διαβεβαίωση, πο θελε γι ν ξεκινήσει τ συνεργασία του μ τν διάβολο, το δωσε να γράμμα κα το δωσε ντολ ν πάει ν τ τοποθετήσει τ μεσάνυχτα στ μνημεο νς εδωλολάτρη. κε φο πικαλεσθε τν δαίμονα ν ψώσει τ γράμμα στν έρα. «Τότε, το επε, θ ρθουν ο δαίμονες κα θ σ ρπάξουν κα θ σ δηγήσουν στν ρχοντά τους. κε θ γίνει ατό, πο πιθυμες».
    Τ περιεχόμενο το γράμματος ατο εχε περίπου ς ξς: «Σο στέλνω ατν τν νέο, πο πληγώθηκε π ρωτα. Σ παρακαλ ν κανοποιήσεις τ θέλημά του, γι ν εμαι τσι περήφανος μεταξ τν νθρώπων κα ν ρχονται σ μένα».
    Ατ τ γράμμα, τ παρέδωσε μάγος στν νέο. κενος κτελώντας τν ντολή του, πγε κα στάθηκε πάνω στ μνημεο νς εδωλολάτρη. Κάλεσε τος δαίμονες κα πέταξε ψηλ τν πιστολή. μέσως φάνηκαν μπροστά του ο δαίμονες κα το επαν: «ν θέλης ν γίνη πιθυμία σου, κολούθησέ μας». κενος κολούθησε κα τν δήγησαν κε πο κάθονταν μιαρς διάβολος, πάνω σ ψηλ κάθισμα, περιτριγυριζόμενος π τ δαιμόνια. φο διάβασε τ γράμμα, πο το στειλε μάγος, ρώτησε τν νέο· «πιστεύεις σ μένα;». Κι κενος το πάντησε· «Να πιστεύω». Ξαν διάβολος τν ρωτ: «ρνεσαι τν Χριστό;». «Να τν ρνομαι», πάντησε νέος. Κι πανοργος διάβολος συνέχισε μονολογώντας· «χάριστοι εστε σες ο χριστιανοί. ταν σς παρουσιάζεται νάγκη ρχεστε πρς μένα, ταν δ γίνει ατό, πο θέλετε, μ ρνεστε κα πτε πάλι στν Χριστό. Κι ατς, πειδ εναι φιλάνθρωπος, σς δέχεται» κα πευθυνόμενος στ νέο προσθέτει: «λλ ν ρνηθς γραπτς τν πίστη σου κα τ βάπτισμα. Γράψε τι δέχεσαι ν κολαστες, αώνια μαζί μου στν μέρα τς κρίσεως, κα τότε θ σ κανοποιήσω». Τότε δυστυχς κενος νέος, καθς ταν τυφλωμένος π τν ρωτά του, δωσε γραπτ τν ρνηση τς πίστεώς του, πως το ζήτησε δαίμονας. Μετ π τν πράξη του ατή, μ τν ποία δήλωσε ποταγ στν διάβολο, γύρισε στ σπίτι το φέντη του.
    Ὁ διάβολος, μέσως, στειλε τος πηρέτες του ν παρασύρουν τν κόρη το ρχοντα Προτέριου, στν πιθυμία το σεβος νέου. στερα π λίγες μέρες, θώα κα νύποπτη κόρη το ρχοντα μέχρι τότε, ρχισε ν ζητ πίμονα π τν πατέρα της: « δστε μου ς σύζυγο τν τάδε δολο, διαφορετικ θ θανατωθ».
    Ο δύστυχοι γονες τς δαιμονόπληκτης πλέον κοπέλας, βλέποντας π τ μι μερι τν πιμονή της, π τν λλη τς πόπειρες ατοκτονίας της (μ παγχονισμ) κα φο κουσαν κα τς συμβουλς τν φίλων τους ποφάσισαν μ θρήνους κα δυρμος ν τς δώσουν τν δεια κανοποιήσεως τς πιθυμίας της.
    Πράγματι, καμαν τος γάμους.
    Ἀπ τ στιγμ μως, πο γινε γάμος, νέος δν ξαναπάτησε τ πόδι του στν κκλησία, οτε κοινωνοσε τν χράντων μυστηρίων, λλ δν κανε πλέον κα τ σημεο το Σταυρο. Τ συμπτώματα ατά, πο τ παρετήρησαν πρτοι ο γείτονες, τ πεσήμαναν στ σύζυγό του, λέγοντάς της τι· « σύζυγός σου δν εναι χριστιανός».
    Ἔπειτα π λίγο καιρ γυναίκα ατ ξέφρασε τος φόβους της πρς τν νδρα της, φο τν βλεπε τι ν κα εχαν περάσει τόσες Κυριακς κα λλες ορτς κενος δν κκλησιάζονταν, δν κοινωνοσε, δν κανε τν Σταυρό του. Κα προσέθεσε: «γ νόμιζα τι εσαι χριστιανς κα γι ατ σ παντρεύτηκα. ν λοιπν δν δεχθες ν πμε στν κκλησία, θ σ χωρίσω».
    Ὅταν νδρας της εδε τι δν μπορε πλέον ν ποκρύψει ατό, πο εχε κάνει γι ν τν κερδίσει τς επε· «γ γι τν γάπη σου ρνήθηκα, γγράφως, τν Χριστό. Γι ατ δν μπορ πλέον ν μπ στν κκλησία κα ν κοινωνήσω».
    Ἡ μολογία ατ τν συγκλόνισε κα ξέσπασε σ σταμάτητους θρήνους, γι τ συμφορά, πο τν βρκε. σπευσε τότε στν γιο Βασίλειο κα μ δάκρυα διηγήθηκε τ πρόβλημά της. Ὁ Ἅγιος κάλεσε τν νέο, ποος μετανοημένος πιά, γιατ κτς τν λλων χανε κι ατ γι τ ποο ρνήθηκε τν Χριστό, ξωμολογήθηκε λόκληρη τν λήθεια. νέος διαβεβαίωσε τν γιο γι τν μετάνοιά του, λλ τόνισε τι δν μπορε ν πανορθώσει, φο ρνήθηκε γγράφως τν πίστη του.
    Ὁ Ἅγιος Βασίλειος το δωσε θάρρος, τονίζοντας τι ν μετάνοιά του εναι ελικρινής, τότε κα ατ τ χαρτί, πο πέγραψε κα κρατοσε διάβολος, κα ατ μπορε ν χρηστευθε. Συντετριμένος νέος επε στν γιο: «Στ λαιμό σου κρέμεται ψυχή μου, γιε Δέσποτα, κα θ κάνω ,τι μ διατάξεις». Τότε γιος, κλεισε τν νέο σ να κελλ κα το επε: «Μενε δ κα προσευχήσου. Θ νηστέψεις τρες μέρες κα κατόπιν θ ρθω ν σ δ».
    Ἐν νέος ρχισε τν γώνα γι τν ποδέσμευσή του π τν ξουσία το διαβόλου, γιος προσευχόταν νηστεύοντας γι τ σωτηρία του. Μετ π τρες μέρες γιος Βασίλειος πισκέφθηκε τν γωνιζόμενο νέο κα τν ρώτησε πς περνοσε. Κάθιδρως νέος το πήντησε: «Σ μεγάλη νάγκη, ερίσκομαι γιε το Θεο. Δν μπορ ν ποφέρω τς φωνς κα τος δαρμος τν δαιμόνων. Κρατον τν γραπτ μολογία μου, μ πολεμον κα λένε· σο κι ν κοπιάζεις, δν θ μπορέσης ν λευθερωθς, γιατ μες κρατμε τ διόχειρο γράμμα σου».
   Ὁ Ἅγιος νισχύοντάς τον στν γώνα του το επε· «Μ φοβσαι, παιδί μου, μόνον πίστεψε κα θ σωθες». Κι φο το δωσε ψωμ κα νερ τν κλεισε πάλι μέσα στ κελλί του. στερα π λίγες μέρες τν πισκέφθηκε γιος γι δεύτερη φορά, γι ν διαπιστώσει τν πρόοδο το γώνα, λλ κα τν κατάσταση στν ποίαν βρίσκονταν τώρα. Στ σχετικ ρώτημα το γίου, νέος πι ρεμος πάντησε· «Μ τς εχές σου γιε εμαι καλά. Γιατ τώρα δν βλέπω πι μ τ μάτια μου τος δαίμονες. κούω μόνο π μακρυ τς φωνς κα τς πειλές τους».
    Γι δεύτερη φορ γιος το φησε τροφή, προσευχήθηκε γι ατόν, κλεισε τν πόρτα το κελλιο κα φυγε. Πέρασαν κόμα 40 μέρες γνος, νηστείας κα προσευχν. Ξαν γιος ρχεται ν πισκεφθε τν γωνιζόμενο νέο. Ζητ κα πάλι ν πληροφορηθε γι τν κατάστασή του. Κι κενος χαρούμενος τώρα τν πληροφορε· «Μ τς εχές σου, γιε Δέσποτα, εμαι πολύ καλά. Τώρα δν βλέπω οτε τν σκι τν κακν δαιμόνων, οτε κούω τς παίσιες φωνές τους. Μάλιστα δ ατ τ νύχτα εδα ραμα, τι πάλεψες γι μένα μ τ διάβολο κα τν νίκησες». Ατ τ περίμενε γιος. Χαρούμενος πι γι τ ποτέλεσμα δωσε ντολ ν συγκεντρωθε κλρος κα λας σ εχαριστήριο λονύκτια κολουθία στν . Να το Κυρίου.
    Τν τρίτη ρα τς νύχτας μπκε γι ν ρχίσει τ Θεία Λειτουργία. Τν ρα δ πο λειτουργοσε, ρθαν κε ο δαίμονες γι ν ρπάξουν τν νέο, πο ταν μέσα στν . Ναό. νέος τρομοκρατήθηκε. τρεξε κα πιάστηκε π τν γιο φωνάζοντας: «λέησέ με, δολε το Θεο, λέησέ με. Ν ρθαν ο δαίμονες κα θέλουν ν μ ρπάξουν». γιος τότε ργισμένος πευθύνεται πρς τος δαίμονες λέγοντάς τους: «ναίσχυντοι κα βρωμεροί, δν σς φτάνει δική σας πώλεια, λλ ρθατε κα μέσα στν ερ Ναό, γι ν ρπάξετε κι ατόν;». νας π τος δαίμονες παντώντας στν γιο επε: «Μ δικες Βασίλειε. γ δν πγα πρς ατόν, λλ ατς μ τ θέλησή του, ρθε σ μένα κα ρνήθηκε τν πίστη του. Ν κρατ τν γραπτ μολογία του».
    Ὕστερα π ατν τν διάλογο μ τν δαίμονα, γιος κατάλαβε τι ο δαίμονες δν πρόκειται ν γκαταλείψουν τν γώνα, ν δν τος πάρει τ γραπτ κείμενο, μ τν πογραφή το νέου, πο κρατοσαν κα μ τ ποο τν κβίαζαν. πευθύνεται τότε πρς τ λαό, πο εχε κατακλύσει τν ερ Να κα τν καλε «μετ δακρύων» ν ναφωνήσουν τό, «Κύριε λέησον». Κα τ κείμενο το ερο συναξαριστ τελειώνει ς ξς· «σταμένου δ το λαο, ς γιος πρόσταξε κα ναφωνοντος π ρας πολλς «Κύριε λέησον», δο τ γγραφον το νέου κείνου, π το έρος φερόμενον, λθε κα τέθη π τν χειρν το γίου. Δεχθες δ τοτο γιος κα εχαριστήσας τν Θεόν, επε πρς τν νέον· «ναγνωρίζεις τ διόγραφον γράμμα σου;». νέος πήντησε· «Ναί, γιε το Θεο, τοτο εναι».
    Ττε γιος σχισεν ατ ες λεπτ τεμάχια κα συνεπλήρωσε τν Θείαν Λειτουργίαν. Μετ δ τατα, φο νουθέτησεν ατν κα λειψε δι θείου Μύρου, τν παρέδωσεν ες τν δίαν ατο γυνακα κα πέστρεψεν ες τν οκον ατο δοξάζων κα ελογν τν Πανοικτίρμονα Θεόν».
    Τελικ παρατήρηση·
    Ὁ διάβολος, προαιώνιος χθρς το νθρώπου, κα τ ργανά του, μ θανάσιμο μίσος κα πύθμενη κακότητα ργάζονται γι τν πώλεια το κόσμου κα το νθρώπου. Εναι ποτελεσματικ φέλιμο ν γνωρίζουμε τι: «οκ στιν ν λλ οδεν σωτηρία, μ ν τ νόματι ησο Χριστο».
    Γι τ λόγο ατ συναμαρτωλ δελφέ: «νόματι ησο, μάστιζε τος πολεμίους». που Χριστός, κε διάβολος φανίζεται κα ο μεθοδεες του διαλύονται.

Πηγή:http://www.pmeletios.com/