"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Πλησιάζουν τίς 10.000 οἱ ὑπογραφές κατά τῆς Κάρτας τοῦ πολίτη!

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Εἶναι πραγματικός ἄθλος! Μέσα σέ τρεῖς περίπου μῆνες οἱ ὑπογραφές  ἐναντίον τῆς Κάρτας τοῦ πολίτη ἔφτασαν τίς 10.000. Σύμφωνα μέ ἐξακριβωμένες πληροφορίες τοῦ ἱστολογίου μας ὁρισμένοι ὁμολογητές ἀρχιερεῖς θά θέσουν τό θέμα τῆς Κάρτας πολίτη στήν Σύνοδο τῆς ῾Ιεραρχίας πού θά συνεδριάσει τήν Τρίτη 5 ᾿Οκτωβρίου 2010. ῾Ο λαός φαίνεται νά ἀνησυχεῖ μέ τά τεκταινόμενα . ῎Αν δεῖτε τόν κατάλογο τῶν μέχρι στιγμῆς ὑπογραψάντων , θά διαπιστώσετε ἰδίοις ὄμμασι ὅτι ἔχουν ὑπογράψει: ἡγούμενοι ῾Ιερῶν Μονῶν, ἱερεῖς, μοναχοί, μοναχές καί  λαϊκοί ἀπό καθηγητές μέχρι τίμιους χειρόνακτες. ῎Ας προσέξουμε, ὅμως ,τήν παγίδα πού στήνει ὁ Διάβολος. Πολλοί ἀδελφοί μας λένε: Θέλω νά ὐπογράψω, ἀλλά φοβᾶμαι τήν δημοσιοποίηση τοῦ ὀνόματός μου. ᾿Εμεῖς τούς ἀπαντᾶμε ἀδελφικά: Χάριν τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ἄς βγοῦμε καί λίγο στό κλαρί, ἄς ἱδρώσει καί λιγάκι ἡ ὑπόληψή μας. Στό κάτω κάτω τῆς γραφῆς, εἶναι καί αὐτό μιά μικρή ὁμολογία πίστεως στόν Χριστό μας. Δέν μποροῦμε νά εἴμαστε καί μέ τόν χωροφύλαξ καί μέ τόν ἀστυφύλαξ. Αὐτά τά λέγω μέ πολλή ἀγάπη, χωρίς νά κάνω τόν ἔξυπνο ἤ τόν παλικαρᾶ. ῎Αν σέ αὐτά τά μικρά δειλιάσουμε τώρα, τί θά κάνουμε αὔριο πού θά ἔρθουν τά πραγματικά δύσκολα.

 

 

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ

2/10/2010  - ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ   9.890


Αν θέλετε  να εκτυπώσετε και να μοιράσετε την έντυπη μορφή  φόρμας υπογραφών   πατείστε  ΕΔΩ

Τὰ τραγούδια τοῦ δασκάλου / τῆς Φανῆς Μήτσου - Θεοδωρίδου* (διήγημα)






Ἦρθε στὴν νέα του θέσι ὁ κύριος ἐπιθεωρητὴς κι εἶπε ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνη σωστὰ τὴν δουλειά του. Ἤξερε, πὼς ὅλα τὰ σχολεῖα τοῦ Πωγωνίου τὸν περίμεναν. Ἄρχισε ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα ν’ ἀνεβαίνη κορφές, νὰ κατεβαίνη ράχες, νὰ περνᾷ ρεματιές, νὰ προσπερνᾷ κακοτοπιὲς καὶ νὰ πηγαίνη παντοῦ. Στὸν δάσκαλο μὲ τὸ ἕνα παιδί, στὸν ἄλλον μὲ τὰ τρία, μὲ τὰ πέντε, μὲ τὰ ἕξι, μὲ τὰ δώδεκα. Πῆγε στὸ Βασιλικό, στὴν Ρουψιά, στὸ Μολυβδοσκέπαστο, στὸ Δολό, σὲ ὅλα. Κι ὅταν κάθισε καὶ μέτρησε τὰ χαρτιά του, ἔβλεπε, πὼς κάτι τοῦ ξέφυγε, κάτι τοῦ ἔλειπε. Κοίταξε-ξανακοίταξε καὶ τὸ βρῆκε. Νὰ καλέ, στὴν Ράχη δὲν πῆγε. Φώναξε τὸν βοηθό του.
- Δημήτρη! Αὔριο φεύγω γιὰ τὴν Ράχη. Θὰ λείψω ὅλη τὴν ἡμέρα. Ὅπως βλέπω στὸν χάρτη πέφτει λίγο μακριά.
Ἔσκασε στὰ γέλια ὁ Δημήτρης. Ἄκου καλέ, θὰ πάη καὶ θὰ γυρίση τὴν ἴδια μέρα ἀπὸ τὴν Ράχη.
- Ἄχ, κύριε ἐπιθεωρητά μου, ξέρεις ποῦ βρίσκεται ἡ Ράχη; Ξέρεις πόσες κορφές, πόσες βουνοπλαγιές, πόσες χαράδρες θὲ νὰ περάσης, γιὰ νὰ βρεθῆς στὴν Ράχη; Ἂν δὲν μυρίση Ἄνοιξη, μὴ τὸ τολμήσης.
- Μὰ τί λὲς Δημήτρη; Θὰ ἀφήσω τὸ σχολεῖο, τὰ παιδιά, τὸν δάσκαλο ἕναν χειμῶνα χωρὶς ἐπίσκεψι; Κι ἂν κάτι χρειάζωνται; Μονάχα πές μου, πῶς θὰ πάω, μὲ τί μέσο.
- Σᾶς προειδοποιῶ εἶναι δίπλα, σύρριζα στὰ Ἀλβανικὰ τὰ σύνορα. Ἂς ἔρθη ἡ Ἄνοιξη καὶ μαζὶ θὰ πᾶμε. Τώρα μονάχα μὲ τὸ μουλάρι τοῦ παπᾶ μπορεῖς νὰ πᾶς. Ἂν σᾶς τὸ δώση γιὰ τόσες μέρες. Μονάχα ὁ παπᾶς ἔχει τόσο γερὸ μουλάρι. Βλέπεις, νύχτα καὶ μέρα, χειμῶνα καλοκαίρι, πρέπει νὰ προλάβη τόσα χωριά. Ἄσε τὰ ἀπρόοπτα, ἂν κάποιοι τὸν ζητήσουν. Θὰ σοῦ τὸ δώση ὅμως;
Ἔδωσε ὁ παπᾶς τὸ μουλάρι στὸν κύριο ἐπιθεωρητή, πῆρε στὰ χέρια του τὸν χάρτη καὶ ξεκίνησε. Ρώτησε, ξαναρώτησε καὶ κάποιο πρωῒ ἔφθασε στὸ χωριό, στὴν Ράχη. Τὸν πρῶτο χωρικό, ποὺ βρῆκε, τὸν ρώτησε κατὰ ποῦ πέφτει τὸ σχολεῖο.
- Ξενομερίτης θὰ εἶσαι, τοῦ εἶπε αὐτός. Γιατί, ὅλοι σὲ τοῦτα τὰ μέρη, σὲ τοῦτα τὰ χωριά, ξέρουμε, πὼς τὰ σχολειὰ εἶναι χτισμένα δίπλα στὶς Ἐκκλησιές. Ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ μέχρι τὰ σήμερα, οἱ Ἐκκλησίες δίνουν οἰκόπεδα γιὰ νὰ χτιστοῦν σχολειά. Τἄχα δὲν τό ‘χεις ἀκουστά; Ὅπου καμπαναριό, ἐκεῖ καὶ τὸ σχολειό. Κατάλαβες ποῦ θὰ τὸ βρῆς;
Ὁ ἐπιθεωρητὴς κατάλαβε κι ἔσκυψε τὸ κεφάλι. Πῆρε, λοιπόν, τὸ καλντερίμι κι ἔφθασε στὸ σχολεῖο. Μὰ τὸ βρῆκε κλειστό. Οὔτε δάσκαλος οὔτε παιδιά. Λὲς νὰ μπέρδεψε τὶς μέρες; Ὄχι! Οὔτε γιορτὴ οὔτε Κυριακὴ ἔχουμε σήμερα. Νὰ κάνη τόσον δρόμο καὶ νὰ μὴ βρῆ κανέναν. Ρώτησε μερικούς. Κανεὶς δὲν ἤξερε νὰ τὸν πληροφορήση γιὰ δάσκαλο καὶ γιὰ παιδιά. Δὲν τὸν χωροῦσε ὁ τόπος. Εἶπε νὰ ξαποστάση λίγο καὶ νὰ σκεφθῆ τὸν γυρισμό. Δὲν πρόλαβε. Ἀπὸ μακρυὰ ἀκούστηκαν τραγούδια, φωνές, γέλια καὶ ἡ σφυρίχτρα τοῦ δασκάλου. Κάτι τοῦ εἴπανε οἱ χωρικοὶ κι ὁ δάσκαλος τρεχᾶτος φθάνει στὸ σχολεῖο.
Ἄλαλος ἀντικρύζει τὸν προϊστάμενό του. Κατάλαβε ποιός ἤτανε καὶ πόσο ζύγιζε αὐτὸ γιὰ κεῖνον. Μὲ κομμένη τὴν ἀνάσα, μὲ πικραμένη γλῶσσα ἀρχίζει τὴν ἀπολογία.
- Μὰ πάλι τὴν ἔπαθα, πάλι τὴν ἴδια μέρα, πρὶν ἀπὸ ἕνα χρόνο, ἦρθε κι ὁ ἄλλος καὶ δὲν μὲ βρῆκε καὶ τό ‘γραψε στὰ χαρτιά του. Τί νὰ σοῦ πῶ κύριε προϊστάμενε! Τί νὰ ὁμολογήσω. Ἄτυχος εἶμαι, δύσμοιρος. Αὐτὸ νὰ τὸ πιστέψης. Ἂχ ἡ ψυχή μου, αὐτὴ ἡ ψυχή μου, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ κάνη πίσω.
- Στάσου, δάσκαλέ μου. Πές μου, ποῦ ἤσουνα; Ποῦ τὰ πῆγες τὰ παιδιά; Τὶ εἶναι σήμερα κι ἔκλεισες τὸ σχολεῖο; Πᾶμε μέσα νὰ τὰ ποῦμε ἥσυχα. Σχόλασε τὰ παιδιά. Κοντεύει νὰ βραδυάση.
Πήγανε μέσα, καθίσανε δίπλα στὴν σόμπα. Καὶ τοῦ δασκάλου καὶ τοῦ ἐπιθεωρητῆ τὰ πόδια ἔπρεπε νὰ στεγνώσουν. Ὁ δάσκαλος πῆρε βαθειὰ ἀνάσα κι ἄρχισε:
- Ξέρεις, καμμιὰ φορὰ μὲ πιάνει τὸ μεράκι. Μὲ πιάνει ἡ λαχτάρα νὰ τραγουδήσω. Νὰ τραγουδήσω Ἑλληνικά, γιὰ κείνους κεῖ, τοὺς σκλάβους πατριῶτες, ποὺ βρίσκονται μέσα στὴν ζούγκλα τῶν Ἀλβανῶν, μέσα στὴν Βόρειο Ἤπειρο. Ἔτσι καὶ σήμερα, πῆρα τὰ ἐννιὰ παιδιά μου καὶ ξεκινήσαμε γιὰ τὴν ραχούλα τοῦ Ἅη-Λιᾶ. Ἀκριβῶς ἐκεῖ, μέσα ἀπὸ τὰ σύρματα εἶναι ἕνα σχολεῖο. Πῆρα πληροφορίες, πὼς πᾶνε σ’ αὐτὸ πολλὰ Ἑλληνόπουλα. Πιάνουμε, ποὺ λέτε, τὴν πλαγιὰ κι ἀρχίζουμε τὸ τραγούδι. Τὸ Ἑλληνικό, τὸ κλέφτικο, τὸ Ἠπειρώτικο. Ἔχουμε καὶ τὸν Δῆμο, ποὺ παίζει στὴν φλογέρα του κάθε σκοπὸ Ἑλληνικό, κρατᾷ ἀπὸ τὸν παπποῦ του. Βάζω, λοιπόν, τὰ παιδιὰ καὶ τραγουδοῦν δυνατά, πολὺ δυνατά, μ’ ὅλη τους τὴν καρδιά, ὅσα τραγούδια τῆς Πατρίδας ξέρουν. Καὶ θά ‘μαθες, ἀλήθεια, πῶς τραγουδοῦν οἱ Ἠπειρῶτες.
Μόλις μᾶς βλέπουν τὰ σκλαβόπουλα μὲ χιόνι, μὲ βροχή, στέκονται ἀκίνητα ν’ ἀκολουθήσουν τὸ τραγούδι μας. Καὶ γὼ κάνω τοῦτες τὶς σκέψεις:
Ἂν τὰ σύρματα, ποὺ εἶναι μπροστά μου, ἤτανε βολετὸ νὰ μπαίνανε πενῆντα μέτρα παρὰ πέρα, τοῦτα τὰ κακόμοιρα δὲν θά ‘ταν μαθητές μου; Δὲν θά ‘μουν δάσκαλός τους; Δὲν θά ’χαν κάποιο μερδικὸ στὶς ὧρες τῆς διδαχῆς μου; Μιὰ μέρα στὶς δεκαπέντε, στὶς εἴκοσι νὰ μὴν τοὺς τὴν χαρίζω; Καὶ πιὸ πολὺ ἡ σημερινή, 17 Φλεβάρη, ποὺ ψήφισαν τότε τὸ 1914 τὴν Αὐτονόμησή τους! Ἂχ νὰ τὰ βλέπατε σήμερα, πῶς χτυπούσανε παλαμάκια, πῶς τρέχανε δάκρυα τὰ γλυκά τους ματάκια. Ἀκοῦνε τὴν γλῶσσα τους, ἀκοῦνε τοὺς σκοποὺς τῆς φυλῆς τους. Ἂχ τὰ δόλια, τί ξῦλο τρῶνε ἀπὸ τὸν δάσκαλό τους! Μὰ ἐκεῖνα ἐκεῖ, σὰν τὰ ριζωμένα δέντρα, ἀσάλευτα περιμένουν, νὰ ἀκούσουν ὡς τὸ τέλος ὅλα τὰ τραγούδια καὶ τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο. Νὰ τὸν λένε μαζί μας, καθαρά, δυνατὰ καὶ τὰ χαστούκια τῶν δασκάλων νὰ πέφτουν βροχή. Τί λές, καλέ μου, μπορῶ νὰ σταματήσω νὰ στέλνω τοῦτο τὸ μήνυμα; Τοῦτο τὸ μεγάλο μήνυμα, πὼς κάποιοι νοιάζονται γι’ αὐτοὺς τοὺς σκλάβους; Καὶ ξέρεις, δυὸ φορὲς κάνουμε τὴν Ἐθνικὴ γιορτή. Μιὰ στὸ Ἡρῶο τοῦ χωριοῦ καὶ μιὰ στὴν ραχούλα τοῦ Ἅη-Λιᾶ.
Ὁ κύριος Ἐπιθεωρητὴς δὲν ἄντεξε ἄλλο. Σηκώθηκε κι ἔσφιξε στὴν ἀγκαλιά του τὸν δάσκαλο.
- Δάσκαλέ μου! Λεβέντη, δάσκαλέ μου. Ξεχασμένε ἥρωα, στὴν μακρυνὴ αὐτὴ γωνιά. Γιὰ σένα ἔγραψε, πὼς δὲν σὲ βρῆκε στὸ καθῆκον ὁ ἄλλος;
Ἄφησαν κι οἱ δυὸ τὰ δάκρυά τους ποτάμια νὰ κυλήσουν. Χαλάλι ὁ κόπος του νὰ φθάση ὡς ἐδῶ. Τόση συγκίνησι, τόση περηφάνεια, ὄχι δὲν ἔνοιωσε ὡς τώρα, γιὰ κανέναν δάσκαλο.
Ἔκλαψαν ὥρα πολλή. Καὶ σὰν ἀπόσωσαν τὸ κλάμα γιὰ τὴν χαμένη Ἤπειρο, εἶπαν νὰ βάλουν μιὰ βουκιὰ ψωμὶ στὸ στόμα.
-Θἄλεγα νά ‘ρθης στὸ σπιτικό μου, κύριε προϊστάμενε, μὰ ντρέπομαι, γιατὶ εἶναι φτωχικό.
- Θὰ εἶναι τιμὴ γιὰ μένα νά ‘ρθω στὸ σπίτι σου. Μὰ ἄκου, συνάδελφοι εἴμαστε, τ’ ἀκοῦς;
Καθαρό, πεντακάθαρο τὸ σπίτι τοῦ δασκάλου. Κι’ ἦρθαν ἀμέσως στὴν σκέψι του, ὄλες ἐκεῖνες οἱ αἰτήσεις, ποὺ ἀντιμετώπιζε στὸ Γραφεῖο του, γιὰ μεταθέσεις, γιὰ καλοπέρασι, γιὰ ἀτέλειωτες ἄδειες, γιὰ χίλια παράπονα. Καὶ βρῆκε ἐδῶ, στὰ Ἀλβανικὰ τὰ σύνορα, αὐτὸ τὸ παλληκάρι νὰ μὴ νοιάζεται γιὰ τίποτα, παρὰ τὸ πῶς θὰ φέρη στὰ σκλαβόπουλα τὸ Ἑλληνικὸ τραγούδι. Μήτε μετάθεσι, μήτε προνόμια ζήτησε ποτέ, ἀπὸ κανέναν. Μείνανε ἀργά, μέχρι τὰ ξημερώματα νὰ λένε καὶ νὰ λένε, πάνω στὰ καθαρά, μάλλινα στρωσίδια. Ὁ δάσκαλος, ὁ ξεχασμένος βρῆκε κάποιον, ποὺ τὸν ἄκουγε μ’ ἀδελφικὴ συμπόνοια. Βρῆκε κάποιον ν’ ἀνοίξη τὴν ψυχή του.
-Ξέρεις, συνάδελφε, ὅπως ζητᾶς νὰ σ’ ὀνομάζω, εἶχα μεγάλα ὄνειρα καὶ τὸ μυαλό μου ἔκοβε, ὅπως μοῦ λέγανε στὰ Γιάννενα. Μὰ ἐδῶ στὴν Ράχη, ἔνοιωσα ταγὸς τοῦ γένους καὶ τῆς φυλῆς. Μ’ ὅλη τὴν δόξα καὶ τὴν ἱεραρχία τοῦ κλάδου δὲν ἀλλάζω τὰ τραγούδια στὸν Ἅη-Λιᾶ. Εἶμαι ἡ φωνὴ τῆς Ἑλλάδας στοὺς σκλαβωμένους. Δὲν θὰ μπορέσω νὰ ζήσω ἀλλοῦ, χωρὶς νὰ τραγουδῶ γιὰ τὰ σκλαβόπουλα.
- Δάσκαλε, ἀϊτὲ τῆς Ἠπείρου, φλογέρα τοῦ Κρυστάλλη, λεβέντη τῆς φυλῆς, τραγούδα, τραγούδα δυνατὰ καὶ σὺ καὶ τὰ παιδιά σου. Τραγούδα, γιὰ τοὺς σκλάβους, γιὰ τοὺς δύστυχους. Σκόρπα σ’ αὐτοὺς παλμὸ ἀπὸ τὸν παλμό σου, κουράγιο ἀπ’ τὸ κουράγιο σου, ψυχὴ ἀπ’ τὴν ψυχή σου. Τραγούδα, δάσκαλε.
Αὔριο δὲν θά ‘ρθω στὸ μάθημα. Δὲν μπορῶ νὰ κατεβῶ ἀπ’ τὰ ὕψη ποὺ μ’ ἀνέβασες. Μὰ σ’ ἕνα μῆνα θὰ ξανάρθω. Τότε θὰ μείνω ὅλες τις ὧρες μαζί σου στὸ σχολεῖο. Καὶ ξέρω ἐγὼ τὶ θὰ γράψω στὰ χαρτιά μου. Κι’ ὅταν τελειώσουμε, θὰ πάρουμε, θὰ πάρουμε τὰ παιδιὰ καὶ τὸν Δῆμο μὲ τὴν φλογέρα καὶ θὰ πᾶμε μαζὶ στὴν ραχούλα τοῦ Ἅη-Λιᾶ. Ξέρεις, ἔχω κι ἐγὼ δυνατὴ φωνή, δάσκαλε. Θὰ πᾶμε νὰ τραγουδήσουμε τραγούδια, νὰ τ’ ἀκούσουν οἱ σκλάβοι.
- Θὰ περιμένω. Ὅλοι θὰ περιμένουμε. Ὅλοι μαζὶ θὰ πᾶμε. Θὰ πάρουμε καὶ ὄργανα, βιολιά, νταούλια.
Πῆρε τὸν δρόμο τοῦ γυρισμοῦ ὁ ἐπιθεωρητής. Ἀπὸ τότε, κάθε φορά, ποὺ διηγεῖται τὴν ἱστορία μὲ τὰ τραγούδια τοῦ δασκάλου τῆς Ράχης, μέχρι τὰ σήμερα ὁ ἐπιθεωρητής, ὁ Παναγιώτης ὁ Σαργιάννος, τὰ μάτια του βουρκώνουν καὶ τρέχουν ποτάμι τὰ δάκρυα.
Καὶ ’γώ, ἡ δόλια, τ’ ἄκουσα μὲ τ’ αὐτιά μου.

*Ἀπὸ τὸ βιβλίο της «Ἀναμνήσεις καὶ βιώματα»
 
Πηγή:http://stisepalxeis.blogspot.com

“᾿Αξίζει νά εἶναι κανείς ῞Ελληνας τίς μέρες αὐτές” / Γιῶργος Θεοτοκᾶς (1905-1966)



....κάπου στήν ᾿Αττική, κάπου στή ῾Ελλάδα, κάπου βαθιά μές στήν ψυχή τοῦ ῞Ελληνα, ἐκεῖ πού τό γαλάζιο καί τό πράσινο τῆς ῾Ελλάδας συμπλέουν μέ τό ἄσπρο τοῦ ἀσβεστιοῦ, καθώς πέφτει ὁ λαμπερός ἑλληνικός ἥλιος καί θυμίζει κάτι ἀπό τίς καθαρές ὀρθόδοξες ψυχές  τῶν ἁγίων...
᾿Οδυσσεύς


Γιῶργος Θεοτοκᾶς

Αν έχετε μια ευγενική ψυχή, θα καταλάβετε μια μέρα πως η μόνη δυνατή ευτυχία είναι η προσφορά του εαυτού σας.

“ΑΡΓΩ”


Δε σημαίνει τίποτα αν η ελευθερία μάς ωφελεί ή μας βλάφτει. Χρωστούμε να είμαστε ελεύθεροι. Δεν είναι δικαίωμα, αλλά μια υποχρέωση. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας για το έθνος και για τον κάθε πολίτη, ζήτημα αυτοσεβασμού…

“ΑΡΓΩ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ


Ο Γιώργος Θεοτοκάς περιγράφει τη θαυμαστή ιστορία της εύρεσης των Απομνημονευμάτων του Στρατηγού Μακρυγιάννη: Η οικογένεια Μακρυγιάννη δεν ήξερε την ύπαρξη των Απομνημονευμάτων. Ο Βλαχογιάννης, οδηγημένος από κάποια πληροφορία που είχε βρει σε κάποιο παλιό βιβλίο ή χειρόγραφο (δε θυμάται πια) αποτάθηκε στο συνταγματάρχη Κίτσο Μακρυγιάννη, γιο του Στρατηγού, και τον παρακίνησε να ψάξει. Σε καμιά δεκαπενταριά μέρες ο Κίτσος τον ειδοποίησε πως είχε βρει ένα χειρόγραφο, χωμένο σ’ ένα τενεκέ παραριγμένο σε μια απόμερη γωνιά του σπιτιού. Το χειρόγραφο ήτανε μουχλιασμένο από την υγρασία, μα δεν είχε ακόμα αποσυντεθεί. Υπό τις συνθήκες αυτές είναι θαύμα πως διατηρήθηκε απάνω από πενήντα χρόνια.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ “ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ


“᾿Αξίζει νά εἶναι κανείς ῞Ελληνας τίς μέρες αὐτές”

2 Νοεμβρίου 1940

Θαυμάσιοι καιροί (δυστυχώς, γιατί βοηθούν τους αεροπόρους του εχθρού). Η Αθήνα διατηρεί μια όψη εορτάσιμη. Κόσμος πολύς χυμένος στους δρόμους, κίνηση εξαιρετική. Περνούν μονάδες του στρατού που πηγαίνουν στο μέτωπο. Οι φαντάροι τραγουδούν, το πλήθος χειροκροτεί και ζητωκραυγάζει.
Αξίζει να είναι κανείς Έλληνας τις μέρες αυτές.

7 Φεβρουαρίου 1941

Συνάντηση με τον Κώστα Λυκιαρδόπουλο, που έμεινε στη γραμμή ενάμιση μήνα και έπαθε κρυοπαγήματα. Μου διηγείται διά μακρών τις περιπέτειές του, τη μεγάλη επίθεση στην οποία έλαβε μέρος και το πώς δε βάσταξε η καρδιά του να τραβήξει απάνω στους Ιταλούς που έφευγαν σαν λαγοί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ “ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ



Ο Γιώργος Θεοτοκάς γράφει για τα Δεκεμβριανά και το ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου:

3 Δεκεμβρίου. Εκτροχιαστήκαμε. Κουτή τακτική της δεξιάς, που, με την εμπάθειά της, εμπόδισε, όσο ήτανε στο χέρι της, την πολιτική του κατευνασμού να επιτύχει, δηλητηριάζοντας ολοένα την ατμόσφαιρα με την προκλητικότητά της. (…) Κουτή τακτική της αριστεράς που, την τελευταία στιγμή, έσπρωξε τα πράματα στα άκρα, χωρίς να είναι τούτο αληθινά αναπόφευκτο. (…) Κουτή, λέω, εξόν αν η αριστερά υπακούει σ’ εντολές απ’ έξω, που αποβλέπουν στην εφαρμογή μυστικών διεθνών σχεδίων. Και τούτο βέβαια θα ήτανε το χειρότερο ενδεχόμενο, το πιο επικίνδυνο για την εθνική μας ύπαρξη. Υπερβολική αδιαλλαξία των Άγγλων που εκδηλώθηκε και με πράξεις και με λόγια και που με ξενίζει βαθιά. (…) Όλοι αυτοί οι παράγοντες μας οδήγησαν στο ξέσπασμα της πολιτικής κρίσης και στα σημερινά θλιβερά γεγονότα. Η Κυβέρνηση απαγόρευσε το συλλαλητήριο που είχε καλέσει το ΕΑΜ για σήμερα. Το ΕΑΜ περιφρόνησε τη διαταγή κι η αστυνομία πυροβόλησε τους διαδηλωτές στο Σύνταγμα και σποραδικά στη λεωφόρο Κηφισίας. (…) Το ηλεκτρικό δε λειτουργεί, ούτε το τηλέφωνο. Για αύριο αναγγέλεται γενική απεργία. Το απόγευμα είδα νέους που τοιχοκολλούσαν εαμικές προκηρύξεις τραγουδώντας: “Τα όπλα δεν τα δίνουμε!” Ένας λαϊκός τύπος, που τους συνόδευε, εξηγούσε στους διαβάτες: “Μόνοι μας τα πήραμε! Γιατί να τα δώσουμε;”

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ “ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ


Γιώργος Θεοτοκάς (1905-1966)

Πηγή: http://logomnimon.wordpress.com/

Πέτρινα χρόνια/Στέλιος Καζαντζίδης (τραγούδι)-Σταμάτης Σπανουδάκης (στίχοι-μουσική)












Nά λάβει θέση ἡ ῾Ιεραρχία γιά τά Θρησκευτικά στό Λύκειο

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα μέ τήν παρακάτω ἀνάρτηση τοῦ θεολόγου τοῦ μπλόγκ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ. Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν πρέπει νά διατηρηθεῖ ὡς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ γιά ὅλους τούς μαθητές πάσῃ θυσίᾳ. Πολλοί νέοι, δυστυχῶς, μόνο ἀπό τό σχολεῖο ἀκοῦνε δύο πράγματα περί ὀρθοδόξου θεολογίας, διότι σέ ἀρκετές περιπτώσεις οἱ γονεῖς εἶναι παρόντες ἀπόντες ὡς πρός τήν θρησκευτική διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους. Δέν μπορεῖ τά παιδιά μας νά μαθαίνουν γιά θέατρο, εἰκαστικά καί ἕνα σωρό ἄλλα καί νά ἀγνοοῦν θεμελιώδεις ἀρχές τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας. ῎Αν χρειαστεῖ νά γίνουν καί εἰρηνικές κινητοποιήσεις πολιτῶν. Τό θέμα εἶναι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ!

Από την προσεχή Τρίτη, 5 Οκτωβρίου συνέρχεται στην τακτική της συνεδρίαση η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Είναι επιτακτική η ανάγκη ενασχόλησης της Ιεραρχίας με τις υπουργικές εξαγγελίες για το νέο Λύκειο, στο οποίο το μάθημα των Θρησκευτικών υποβαθμίζεται δραματικά με τρόπο πλάγιο αλλά πολύ μεθοδικό. Η Ιεραρχία οφείλει να διατρανώσει σύσσωμη την αντίθεση της προς τα σχέδια αυτά του Υπουργείου Παιδείας απαιτώντας την διατήρηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα των Θρησκευτικών στο Λύκειο. Σε κάθε παλαιότερη «διένεξη» Εκκλησίας – Πολιτείας γύρω από το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών, η Πολιτεία απαντούσε με την στερεότυπη σχεδόν φράση «το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό για όλους τους Ορθόδοξους μαθητές». Που πήγε τώρα η σταθερή διαβεβαίωση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας περί της υποχρεωτικότητας του θρησκευτικού μαθήματος;.....
Είναι πλέον ύστατη στιγμή η Διοικούσα Εκκλησία να επιδείξει υπευθυνότητα απέναντι στους μαθητές των σχολείων της Ελλάδος και να μην επιτρέψει την σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση πλήρη υποβάθμιση του θρησκευτικού μαθήματος στο Λύκειο.
Αναμένουμε τη συνεδρίαση της Ιεραρχίας μέσα στην εβδομάδα και προσδοκούμε μία υπεύθυνη δήλωση αντίθεσης των Ιεραρχών μας στην μετατροπή των Θρησκευτικών του Λυκείου σε μάθημα επιλογής.
http://thriskeftika.blogspot.com/από

Θαυματουργική ἐμφάνιση τοῦ Γέροντα Παϊσίου σέ ὁδηγό καί διάγνωση Καρκίνου (᾿Ανέκδοτη Μαρτυρία)


ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ 
ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΟ 
ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ


Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο Λ.Π. από το Λονδίνο, ο οποίος μας απέστειλε το θαύμα αυτό το οποίο ανέφερε ο Γέροντας Εφραίμ στην ομιλία την οποία έκανε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων του Λονδίνου και δημοσιεύσαμε. 

Γέροντας Εφραίμ
Ιερός Ναός 12 Αποστόλων Λονδίνου

 “Θέλω να πω ότι αυτοί οι άγιοι που αγίασαν σήμερα έχουν μεγάλη δόξα, μεγάλη παρρησία στο Θεό και μας βοηθούν πάρα πολύ. Πριν από τρεις μήνες συνέβη το εξής. Ένας οδηγός πήγαινε από τη περιοχή της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Τον σταματά ένας καλόγερος και του λέει: «Παλικάρι, με παίρνεις μέχρι τη Θεσσαλονίκη;». «Βεβαίως, ελάτε». Ήταν μόνος ο οδηγός. Κάθησε δίπλα του και του λέει: « Κώστα, -χωρίς να τον ξέρει- έχεις αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες. Να πας στο νοσοκομείο και θα τον προλάβεις». Και αμέσως εξαφανίσθηκε. Αυτός έπαθε σοκ. Παίρνει μερικά τηλέφωνα και λέει τι του συνέβη. Του φέρνουν μερικές φωτογραφίες. Τον ρωτούν αν αναγνωρίζει ποιός είναι ο καλόγερος; Αυτός αναγνώρισε τον π. Παΐσιο. Πήγε πράγματι στο νοσοκομείο. Τον εξέτασαν οι γιατροί και βρήκαν αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες, ενώ ο ίδιος δεν αισθανόταν πόνους. Βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεό εμφανίζονται μετά το θάνατο τους και πιστοποιούν την αλήθεια του ευαγγελίου.
[Πηγή]:


«ΦΟΡΟΦΑΚΑ» ΜΑΘΗΤΩΝ

 

Φορολογικ κάρτα συναλλαγν δν θ πάρουν μόνο ο φορολογούμενοι,
λλ κα περίπου 1,5 κατομμύριο μαθητς κα

Ἡ φορολογικὴ ἠλεκτρονικὴ κάρτα συναλλαγῶν θὰ γίνει σύντομα πραγματικότητα, καθὼς στὰ σχέδια τῶν ἐπιτελῶν τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν εἶναι τὸ νέο σύστημα νὰ τεθεῖ σὲ λειτουργία ἀπὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου 2011. Σύμφωνα μὲ ἐκτιμήσεις τῶν ἁρμοδίων παραγόντων, ἐκτιμᾶται ὅτι τὴ φορολογικὴ κάρτα θὰ προμηθευτοῦν πάνω ἀπὸ 5 ἑκατ. καὶ τὸ πολὺ 10 ἑκατ. φορολογούμενοι. «Οἱ περισσότεροι θὰ τὶς χρειαστοῦν γιὰ νὰ καλύψουν τὸ ἀφορολόγητο, ἀλλὰ καὶ λόγῳ αὐστηρότερων τεκμηρίων», τονίζει στὴν «Ε» ὁ γενικὸς γραμματέας Πληροφοριακῶν Συστημάτων Διομήδης Σπινέλλης
Προαιρετικὴ
Ἡ προμήθεια τῆς νέας κάρτας δὲν εἶναι ὑποχρεωτική, ἀλλὰ ἀρκετοὶ φορολογούμενοι θὰ σπεύσουν νὰ τὴν προμηθευτοῦν, ὥστε νὰ συλλέγουν σὲ αὐτὴν τὶς ἀποδείξεις ἀπὸ τὶς ἀγορές τους.Στὸ παιχνίδι τῆς συλλογῆς τῶν ἀποδείξεων θὰ μποῦν ἀναγκαστικὰ καὶ ὅλοι οἱ μαθητὲς Δημοτικοῦ, Γυμνασίου, Λυκείου καὶ οἱ φοιτητὲς πανεπιστημίων ποὺ εἶναι προστατευόμενα μέλη τῆς οἰκογένειας καὶ ἔχουν καθημερινὰ συναλλαγές, ἀπὸ τὸ κυλικεῖο τοῦ σχολείου τους μέχρι τὸ ψιλικατζίδικο τῆς γειτονιᾶς.
Ἡ προμήθεια θὰ γίνεται ἀπὸ τὶς τράπεζες, οἱ ὁποῖες ἔχουν τὴν ὑποδομὴ τῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων POS (χρησιμοποιοῦνται γιὰ πιστωτικὲς -χρεωστικὲς κάρτες). Ἡ συμφωνία ποὺ ἐπῆλθε τὴν περασμένη ἑβδομάδα μεταξὺ τῶν συναρμόδιων ὑπουργείων Οἰκονομικῶν καὶ Περιφερειακῆς Ἀνάπτυξης μὲ τὴν Ἕνωση Ἑλληνικῶν Τραπεζῶν γιὰ τὴν ἔκδοση ἠλεκτρονικῶν καρτῶν ἄναψε τὸ πράσινο φῶς τῆς ἐπισπεύσεως τῶν διαδικασιῶν ἀπὸ τὶς τράπεζες, ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμες καὶ στὰ τέλη τοῦ ἔτους γιὰ νὰ προμηθεύουν τοὺς φορολογούμενους μὲ τὶς νέες κάρτες.
Πέντε εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν φορολογικῶν καρτῶν:
1. Οἱ ἠλεκτρονικὲς φορολογικὲς κάρτες καταργοῦν οὐσιαστικὰ τὴν ὑποχρέωση συλλογῆς τοῦ τεράστιου ὄγκου τῶν ἀποδείξεων, καθὼς σὲ αὐτὲς θὰ περνᾶ τὸ σύνολο τῶν συναλλαγῶν. Μὲ τὴν ὁποιαδήποτε ἀγορὰ προϊόντος ἢ ὑπηρεσίας, ὁ φορολογούμενος μετὰ τὴν πληρωμὴ θὰ δίνει τὴ φορολογικὴ κάρτα, ὥστε νὰ περάσουν σὲ αὐτὴν τὴν ἀπόδειξή του.
2. Ἡ κάθε κάρτα θὰ φέρει τὸν ἀτομικὸ Ἀριθμὸ Φορολογικοῦ Μητρώου κάθε φορολογουμένου.
3. Δὲν πρόκειται οὔτε γιὰ πιστωτική, οὔτε γιὰ χρεωστικὴ κάρτα. Εἶναι ἁπλῶς μία ἠλεκτρονικὴ κάρτα, ποὺ δὲν δημιουργεῖ δεσμεύσεις ἢ ὑποχρεώσεις ἔναντι τῶν τραπεζῶν.
ΑΦΜ τοῦ κηδεμόνα
4. Στὶς περιπτώσεις τῶν ἀνήλικων καὶ τῶν προστατευόμενων παιδιῶν, οἱ γονεῖς θὰ ἐκδίδουν ἀντίγραφα καρτῶν, ποὺ θὰ φέρουν τὸν ΑΦΜ τοῦ κηδεμόνα. Ἡ σύζυγος θὰ ἔχει κάρτα μὲ τὸν δικό της ΑΦΜ. Ἔτσι, οἱ ἀποδείξεις θὰ μαζεύονται στὴν ἀτομικὴ μερίδα τῆς οἰκογένειας καὶ θὰ ἀποστέλλονται στὴ Γενικὴ Γραμματεία Πληροφοριακῶν Συστημάτων μὲ τὴν ὑποβολὴ τῆς ἠλεκτρονικῆς δήλωσης, ποὺ γίνεται πλέον ὑποχρεωτικὴ ἀπὸ τὸ 2011.
5. Στὴν περίπτωση ποὺ τὸ παιδὶ κάνει ἀτομικὴ δήλωση λόγῳ ὑπάρξεως εἰσοδήματος, τότε ἡ φορολογικὴ κάρτα θὰ φέρει τὸν δικό του ΑΦΜ. Τὸ βασικὸ πλεονέκτημα τῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας εἶναι ὅτι τὸ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ καταγράφει τὶς ἀποδείξεις ποὺ ἔχουν κοπεῖ. Ἔτσι, θὰ μπορεῖ νὰ ἐντοπίσει καὶ ὅσους εἰσπράττουν τὸν φόρο καὶ δὲν τὸν ἀποδίδουν στὸ Δημόσιο.
Τὸ ζητούμενο γιὰ τὴν ὥρα εἶναι ἡ ἔγκριση ἀπὸ τὴν Ἀρχὴ Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα, καθὼς τέτοιου εἴδους κάρτες καταγράφουν τὴν καταναλωτικὴ συμπεριφορὰ τῶν πολιτῶν. Ἀπὸ τὴν ἄλλη βέβαια, καὶ τὰ μικρὰ καταστήματα θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ προμηθευτοῦν τὰ μηχανήματα POS.
ΠΗΓΗ: ἐφημ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»,02.10.10 (www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=209065)

http://christianvivliografia.wordpress.com 

Γέροντος Παϊσίου τοῦ ῾Αγιορείτου: «᾿Εργασία στόν ἑαυτό µας». «Τό καλό νά γίνεται µε καλό τρόπο»


Λόγοι Β΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Ενέργειες με σύνεση και αγάπη»
«Εργασία στον εαυτό µας»

Εάν θέλης να βοηθήσης την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξης να διόρθωσης τον εαυτό σου, παρά να κοιτάς να διόρθωσης τους άλλους.
Αν διόρθωσης τον εαυτό σου, αµέσως διορθώνεται ενα κοµµατάκι της Εκκλησίας. Έάν φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, ή Εκκλησία θά ήταν διορθωµένη. Άλλα σήµερα οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τά άλλα θέµατα εκτός από τον εαυτό τους. Γιατί τό νά άσχολήσαι µε τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ τό νά άσχολήσαι µε τους άλλους είναι εύκολο.
Εάν ασχοληθούµε µέ τήν διόρθωση του εαυτού µας και στραφούµε πιο πολύ στην «εσωτερική» δράση παρά στην εξωτερική, δίνοντας τά πρωτεία στην θεία βοήθεια, θά βοηθήσουµε τους άλλους περισσότερο καί θετικώτερα. Επιπλέον θά έχουµε καί τήν εσωτερική µας γαλήνη, ή οποία θά βοηθάη αθόρυβα τις ψυχές πού θά συναντάµε, γιατί ή εσωτερική  πνευµατική κατάσταση προδίδει τήν αρετή τής ψυχής καί αλλοιώνει ψυχές.
Όταν επιδίδεται κανείς στην εξωτερική δράση, πριν φθάση στην λαµπικαρισµένη εσωτερική πνευµατική κατάσταση, µπορεί νά κάνη κάποιον πνευµατικό αγώνα, άλλα έχει στενοχώρια, άγχος, έλλειψη εµπιστοσύνης στον Θεό, και συχνά χάνει τήν ηρεµία του.
Έάν δέν κάνη καλό τον εαυτό του, δέν µπορεί να πή ότι τό ενδιαφέρον του για τό κοινό καλό είναι καθαρό. Όταν έλευθερωθή από τόν παλαιό του άνθρωπο και από καθετί κοσµικό, έχει πλέον τήν θεία Χάρη, οπότε και ό ϊδιος αναπαύεται, αλλά και κάθε είδους άνθρωπο αναπαύει.
Αν όµως δέν έχη Χάρη Θεοϋ, δέν µπορεί ούτε στον εαυτό του νά έπιβληθή ούτε τους άλλους νά βοηθήση, γιά νά φέρη θείο αποτέλεσµα. Πρέπει νά βουτηχθή στην Χάρη καί ύστερα νά
χρησιµοποιηθούν οι αγιασµένες πλέον δυνάµεις του γιά τήν σωτηρία των άλλων.

 «Τό καλό νά γίνεται µε καλό τρόπο»

- Γέροντα, πώς σκέφτεσθε, όταν έχετε νά αντιµετωπίσετε ένα πρόβληµα;
- Σκέφτοµαι τί γίνεται, τί δέν γίνεται ανθρωπίνως. Τό εξετάζω άπό όλες τις πλευρές. «Θά κάνω αυτό- τί αντίκτυπο θά έχη εκεί, εκεί;... Τί κακό µπορεί νά κάνη ή σέ τί µπορεί νά ώφελήση;».
Έγώ πάντα ένα πρόβληµα προσπαθώ νά τό δώ άπό πολλές πλευρές, ώστε ή λύση πού θά δώσω νά εΐναι, όσο γίνεται, πιό σωστή. Γιατί µπορεί νά γίνουν πολλά λάθη, άν δέν προσέξη κανείς.
Αν καταλάβη εκ τών ύστερων τί έπρεπε νά κάνη, δέν ωφελεί, γιατί πάει, πέταξε, όπως λένε, τό πουλί! Ας πούµε, δέν πρόσεξε κάποιος καί έκαψε ένα σπίτι. Καλά, εντάξει, δέν τόν κρεµάει κανείς, άλλα τό κακό έγινε.
Κάπου είχαν ένα πρόβληµα. Ήρθε ό υπεύθυνος καί µού λέει: «Έ, τώρα τακτοποιήθηκε τό θέµα. Πήγα, βρήκα τόν τάδε, τόν τάδε, τους είπα αυτό καί αυτό καί τακτοποιήθηκε ή υπόθεση!».
«Τώρα άρχισε τό πρόβληµα, τού λέω. Εκείνο πού υπήρχε, δέν ήταν πρόβληµα. Τώρα άναψε ή φωτιά. Πρώτα δυο καρβουνάκια ήταν, καί αυτά θά έσβηναν µόνα τους».
Αυτός νόµιζε ότι µέ τις ενέργειες του είχε τακτοποιήσει τήν υπόθεση και ήθελε νά τόν επαινέσουµε κιόλας. Ένώ, µέ αυτό πού έκανε, δηµιούργησε µεγάλη φασαρία και µεγάλωσε τό πρόβληµα.
Χρειάζεται πολλή προσοχή, σύνεση και διάκριση, γιά νά γίνεται τό καλό µέ καλό τρόπο και νά ώφελή, γιατί αλλιώς, αντί νά ώφελή, δαιµονίζει τόν άλλον.
Ύστερα, κάτι πού σκέφτεται κανείς νά κάνη, καλύτερα νά τό άφήνη νά ώριµάση· γιατί, αν τό άγουροκόψη, άποφασίση δηλαδή βεβιασµένα, ίσως νά έχη προβλήµατα αργότερα και νά βασανίζεται. Τά σοβαρά πράγµατα, όταν καθυστερούν λίγο, προχωρούν µετά γρήγορα και σωστά. Μπορεί κάποιος νά έχη εξυπνάδα, άλλα νά έχη και κενοδοξία και εγωισµό, και νά προπορεύωνται αυτά στις ενέργειες του και νά µήν προσεχή. Ένα σκυλί π.χ. στο κυνήγι, όταν προχωράη προσεκτικά, και άπό ράτσα νά µήν είναι, βρίσκει τά ίχνη τού λαγού. Ένώ άλλο πού είναι άπό πολύ καλή ράτσα και έχει όλα τά προσόντα, όταν βιάζεται, τρέχει δεξιά και αριστερά χωρίς αποτέλεσµα. Ενέργεια πριν άπό σκέψη έχει υπερηφάνεια. Γι' αυτό νά µή βιάζεται κανείς νά ένεργήση, αλλά νά σκέφτεται και νά προσεύχεται προηγουµένως. Όταν προπορεύεται ή προσευχή, δέν ενεργεί ό αφρός τού µυαλού, ή ελαφρότητα, άλλα τό αγιασµένο µυαλό.
Οι πνευµατικοί άνθρωποι µερικές φορές κάνουµε σάν νά µήν ύπάρχη Θεός· δέν αφήνουµε τόν Θεό νά ένεργήση. Ό Θεός ξέρει πώς δουλεύει. Ένώ υπάρχουν δηλαδή πνευµατικά µέσα, γιά νά τακτοποιούνται οι δύσκολες καταστάσεις µέ πνευµατικό τρόπο, έµεΐς πάµε νά ενεργήσουµε κοσµικά. Όταν ήµουν στο Σινά, ένας Χότζας πήγαινε κάθε Παρασκευή µέσα στο µοναστήρι, ανέβαινε στον µιναρέ ενός τζαµιού πού ήταν εκεί και φώναζε! Και είχε µιά φωνή!... µέχρι επάνω στο άσκητήριο τής Αγίας Επιστήµης ακουγόταν. Ύστερα τό µοναστήρι βρήκε σαν λύση να κλείνουν την πόρτα την Παρασκευή πού πήγαινε ο Χότζας, για να µήν µπαίνη µέσα - εγώ δεν τό ήξερα.
Μια µέρα πού κατέβηκα κάτω, βλέπω τον Χότζα οργισµένο. «Τώρα θά τους δείξω εγώ, µού λέει, πού µού 'κλεισαν τήν πόρτα, γιά νά µήν µπαίνω µέσα...». «Τήν έκλεισαν, του λέω, γιά νά µήν µπουν οι γκαµήλες. ∆εν πιστεύω ότι τήν έκλεισαν, γιά νά µήν µπής εσύ!». Μετά είπα κάτι γι' αυτό στους Πατέρες. Λέει ένας γραµµατεύς: «Θά τού δείξω εγώ τού Χότζα! Θά τού βάλω µιά φλούδα. Θά γράψω στην Κυβέρνηση ότι ό Χότζας µας πιέζει». «Κοίταξε, τού λέω, ή Όρθοδοξία δεν είναι φλούδα. Νά κάνουµε µιά αγρυπνία, νά 'ψάλουµε τήν Ακολουθία τών Σιναϊτών Πατέρων, τής Αγίας Αικατερίνης, και νά αφήσουµε νά µιλήση ό Θεός. Θά πάω καί εγώ επάνω νά προσευχηθώ».
Είπα καί σε µερικούς Πατέρες νά προσευχηθούν, καί έτσι τού ήρθε ένα σκαµπίλι τού Χότζα· σηκώθηκε, έφυγε, εξαφανίσθηκε! Γιατί καί τήν πόρτα νά έκλειναν, µετά ή Κυβέρνηση θά εξακρίβωνε ότι δέν είναι αλήθεια πώς τους πίεζε ό Χότζας καί θά είχαν φασαρίες. Θά έλεγε ό Χότζας ότι έκλεισαν τήν πόρτα, επειδή πήγαινε κάθε Παρασκευή, καί θά έκανε κακό στο µοναστήρι. Ένας άλλος παλιότερα είδε τό βουνό καί θέλησε νά κάνη εξοχικό πάνω στην κορυφή τής Αγίας Αικατερίνης!... Επαθε µιά αρρώστια, πάει, πέθανε.
Ήρθε τελευταία καί άλλος νά φτιάξη κάτι εκεί, πάει, πέθανε καί αυτός. Γι' αυτό καλύτερα είναι νά µή στηριζώµαστε µόνο στίς δικές µας ανθρώπινες προσπάθειες, άλλα νά προσευχώµαστε καί νά αφήνουµε τον Θεό νά ενεργή.

Απόσπασμα από την σελίδα 71-74 του βιβλίου:
 

         ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
                  
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                    ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 
 

Το Internet μας κάνει «ανήθικους»



Έρευνα του Χάρβαρντ για την online συμπεριφορά των ανηλίκων
Την απουσία «ηθικών φραγμών» στους νέους την ώρα που «σερφάρουν» στο Ίντερνετ κατέδειξε έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που μελέτησε τις ηθικές ευαισθησίες της «ψηφιακής γενιάς».


Οι νέοι, την ώρα που βρίσκονται online, υποδύονται έναν διαφορετικό ρόλο από αυτόν που έχουν όταν δρουν στον πραγματικό κόσμο. Ο «ψηφιακός εαυτός» τους είναι πιο ανάλγητος, πιο σκληρός και πιο «ανήθικος».

Η έρευνα GoodPlay Project παρουσιάστηκε στο συνέδριο Social Good Summit της ιστοσελίδας Mashable. Παρουσιάζοντας τα βασικότερα ευρήματα, η Κάρι Τζέιμς, διευθύντρια Έρευνας του Χάρβαρντ, αναφέρθηκε στην ανάγκη καθοδήγησης των νέων για την ορθή χρήση των κοινωνικών δικτύων.

Η μελέτη ερεύνησε την «ταυτότητα» της «δικτυωμένης» νεολαίας και την συμπεριφορά που αυτή επιδεικνύει απέναντι σε θέματα όπως η ιδιωτική ζωή, η ιδιοκτησία, η εξουσία, η αξιοπιστία και η συμμετοχή.

Στερούνται ηθικής σκέψης

Η ερευνητική ομάδα του Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι νέοι στερούνται ηθικής σκέψης και σεβασμού για τον υπόλοιπο κόσμο όταν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο, ενώ οι ηθικές τους αναστολές αμβλύνονται ή εξαφανίζονται.

«Κάνω online ό,τι θέλω να κάνω. Δε νομίζω ότι είναι δουλειά κανενός να μου λέει τι δεν πρέπει να κάνω. Δε νιώθω υπεύθυνος απέναντι σε άλλους ανθρώπους όταν είμαι online. Περισσότερο νοιάζομαι για μένα, παρά για οποιονδήποτε άλλο».

Στην απάντηση αυτή, που έδωσαν αρκετοί ερωτώμενοι, συνοψίζεται ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι νέοι όταν «σερφάρουν» στον Παγκόσμιο Ιστό και το μέγεθος της ευθύνης που αντιλαμβάνονται ότι τους αναλογεί.

Οι νέοι που συμμετείχαν στην έρευνα δεν θεωρούν ανήθικο το «κατέβασμα» μουσικής από το Ίντερνετ ενώ φαίνεται ότι δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και της αμοιβής των δημιουργών.

Επίσης, η αντίδραση των περισσότερων όταν βλέπουν στο Ίντερνετ κάτι «περίεργο» είναι να βάζουν τα γέλια. Ακόμη κι αν είναι κάτι που στον «έξω κόσμο» θα τους ενοχλούσε, στο Ίντερνετ το προσπερνούν, θεωρώντας ότι δεν μπορούν να το αλλάξουν.

Η έρευνα προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο των κοινωνικών δικτύων στη σημερινή εποχή και για το λόγο αυτό συμπεραίνει ότι είναι σημαντικό να βελτιωθεί η online συμπεριφορά των νέων.

Γέροντας Παΐσιος ῾Αγιορείτης: Φιλότιμο και Θεία Πρόνοια Σεπτεμβρίου 28, 2010



Στην Κόνιτσα ήμουν στη μονή Στομίου. Μετά την πανήγυρη στις 8 Σεπτεμβρίου, οι προσκυνητές τα είχαν αφήσει όλα άνω-κάτω. Εκεί που τακτοποιούσα κάτι, βλέπω, κάθησε η αδελφή μου και μια άλλη κοπέλα να συμμαζέψουν. Αυτή η καημένη είχε ακόμη δύο αδελφές οι οποίες είχαν παντρευτεί και αυτή που ήταν μεγαλύτερη είχε μείνει ακόμα ανύπαντρη. Τι φιλότιμο είχε! Αφού τα τακτοποίησαν όλα στο τέλος μου λέει: «Αν χρειάζεται πάτερ κάτι να καθήσουμε να κάνουμε και τίποτε άλλες δουλειές». Τόσο πολύ φιλότιμο! Λέω μέσα μου. Πάω στο εκκλησάκι και λέω με όλη μου την καρδιά: Παναγία μου, οικονόμησέ την εσύ. Εγώ δεν έχω τι να της δώσω-και να είχα δεν θα το δεχόταν κιόλας. Ε, μόλις πήγε στο σπίτι της, την περίμενε ένας που ήμασταν μαζί στρατιώτες, ένα πολύ καλό παιδί, κομμάτι μάλαμα και από καλή οικογένεια. Παντρεύτηκαν, μια χαρά! Πώς την πλήρωσε η Παναγία!

Πηγή: Γέροντος Παισίου Αγιορείτου: Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο
 http://istologio.org