"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Κωνσταντῖνος Δεσποτόπουλος, ῾Η ᾿Επανάσταση τοῦ 1821 καί ὁ ρόλος τῆς ᾿Εκκλησίας




Ο ακαδημαϊκός Κων. Δεσποτόπουλος αποστομώνει τους αναθεωρητές της Ιστορίας
Ο ακαδημαϊκός - ιστορικός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος δίνει απαντήσεις για την «αποκήρυξη» της Επανάστασης από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε'
Του ΤΑΣΟΥ Κ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗ
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας, προσπαθούν να αλλάξουν τα ιστορικά δεδομένα, παρουσιάζοντας καινοφανείς απόψεις για να ανατρέψουν την ιστορική αλήθεια. Στόχος τους, να ξαναγράψουν την Ιστορία υπό το πρίσμα μιας κατευθυνόμενης, δήθεν «προοδευτικής» ιδεολογίας, με επικάλυμμα την «επιστημονική τεκμηρίωση» από θολές πηγές. Μειώνουν τον ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του ’21, σπιλώνουν αγωνιστές (Κολοκοτρώνης) και τονίζουν ότι «η επίσημη Εκκλησία ήταν αντίθετη στην Επανάσταση και τους ελάχιστους ανώτερους κληρικούς που ελάμβαναν μέρος ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ απειλούσε ότι θα αφορίσει».
Αποτελούν όμως, αυτά πραγματική αντίθεση της Εκκλησίας προς την Επανάσταση του ’21; Την απάντηση στους κατευθυνόμενους ιστορικούς δίνει, μέσα απ' τα γραφτά του, ο πιο αρμόδιος απ’ όλους, ο ακαδημαϊκός - ιστορικός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: «Είναι, φρονώ, ιστορικά επιπόλαιη μια τέτοια γνώμη. Αγνοείται από τους φορείς της ότι αποστολή της Εκκλησίας ήταν να σώσει ζωές Ελλήνων και ότι με την έναρξη της Επανάστασης το μέγα πλήθος των Ελλήνων, κατοίκων εκτεταμένων περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βρέθηκαν αυτομάτως σε κατάσταση ομηρίας.
Και συνεχίζει ο Κ. Δεσποτόπουλος, αποστομώνοντας τους διαστρεβώτές της Ιστορίας.
«Εκινδύνευσε τότε να εξολοθρευθεί μέγα πλήθος Ελλήνων και οι άντρες της Φιλικής Εταιρίας να καταστούν ολετήρες του Γένους. Ο Σουλτάνος, έξαλλος όταν έμαθε την Επανάσταση, υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Χρειαζόταν, όμως, να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός των Τούρκων ηγέτης. Και ο τότε, κάτοχος του αξιώματος αυτού, Χατζή Χαλίλ εφέντης, ανήρ φιλάνθρωπος, αρνήθηκε να το προσυπογράψει με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπει το Κοράνι σφαγή αθώων και μυστικά διαμήνυσε προς τον Πατριάρχη να τον ενισχύσει προς τη σωστική άρνησή του.
Τιμή και δόξα
«Για να σωθούν οι Έλληνες, ο μόνος τρόπος ήταν ο θρησκευτικός τους ηγέτης, ο Πατριάρχης, να αποκηρύξει την Επανάσταση. “Και ανήκει τιμή και δόξα στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ για τη σωστική του υπόδουλου Γένους απόφασή του να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως του 1821”. Και αλίμονο για το γένος των Ελλήνων, αν δεν το έκανε.
Εξάλλου, επισημαίνουμε ότι ο αρχηγός της Επαναστάσεως, Αλέξανδρος Υψηλάντης, είχε διαμηνύσει από τον Ιανουάριο του 1821 προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι ενδέχεται ο Πατριάρχης να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως, για να προστατεύσει τους Έλληνες των μη επαναστατημένων περιοχών, και η αποκήρυξη αυτή δεν θα εκφράζει το πραγματικό φρόνημά του (σ.σ.: αυτό το στοιχείο, οι... προοδευτικοί κατευθυνόμενοι ιστορικοί σκοπίμως το αποσιωπούν!» Δύο άντρες υπήρξαν τότε σωτήρες του έθνους. Ο Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄και ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος έσωσε την Επανάσταση με τη διπλωματική δεξιοτεχνία του, καθώς επέτυχε στο Λάιμπαχ να ματαιώσει απόφαση των εκεί συγκεντρωμένων αρχηγών των Μεγάλων τότε Δυνάμεων για επέμβαση του αντεπαναστατικού συνασπισμού των εναντίον του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων και, μάλιστα, για να επιτύχει τη ματαίωση αυτή, εδέησε να συντάξει ο ίδιος αποκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη ως Αρχηγού της Επαναστάσεως των Ελλήνων...
Δυο «αποκηρύξεις», λοιπόν, συνέβαλαν κρίσιμα για την περίσωση το 1821 του Γένους των Ελλήνων και για τη μη καταστολή με διεθνή σύμπραξη της απελευθερωτικής του Επαναστάσεως. Και αποτελεί σφάλμα οικτρό των ιστορικών η γνώμη για τις σωτήριες αυτές «αποκηρύξεις» ότι ενέχουν αντίθεση των αυτουργών τους προς την Ελληνική Επανάσταση.

Lomak, Αναδημοσίευση από την Real Newς -Ημερομηνία δημοσίευσης: 20-03-11

 

http://aktines.blogspot.com/2011/03/1821_2503.html

῾Ο ἀββᾶς Δανιήλ εἶπε...



Μας διηγήθηκε ο αββάς Αρσένιος -τάχα για κάποιον άλλον, ενώ ο ίδιος ήταν- τα εξής:
Ένας Γέροντας καθώς καθόταν στο κελί του, άκουσε φωνή που έλεγε:
«Έλα, θα σου δείξω τα έργα των ανθρώπων».
Σηκώθηκε και βγήκε. Τον έφερε σε κάποιο τόπο και του έδειξε έναν Αιθίοπα να κόβει ξύλα και να κάνει απ΄αυτά ένα μεγάλο φορτίο, που προσπαθούσε να το φορτωθεί, αλλά δεν μπορούσε. Και αντί να αφαιρέσει ξύλα από αυτό, έκοβε κι άλλα και τα στοίβαζε στο φορτίο. Αυτό το έκαμνε για πολλή ώρα.
Προχώρησε λίγο παρά πέρα. Του δείχνει έναν άνθρωπο να στέκεται πάνω σε λάκκο, να βγάζει νερό απ΄αυτόν και να το ρίχνει σε μια δεξαμενή που ήταν όλο τρύπες και έπεφτε το ίδιο το νερό πάλι στον λάκκο.
Ξανά του λέει:
«Έλα, θα σου δείξω άλλο».
Και βλέπει έναν ναό και δύο άνδρες καθισμένους σε άλογα που κρατούσαν οι δυο τους ένα ξύλο σε πλάγια θέση ο ένας δίπλα στον άλλο. Ήθελαν να περάσουν από τη θύρα, αλλά δεν μπορούσαν, γιατί το ξύλο ήταν πλαγιαστό. Και δεν πήρε την ταπεινή θέση ο ένας πίσω από τον άλλο, ώστε να μεταφέρουν το ξύλο κρατώντας το προς την ευθεία που πήγαιναν, και γι΄αυτό έμειναν έξω από την πόρτα.
Αυτοί είναι, εξήγησε, εκείνοι που βαστούν τον ζυγό της δικαιοσύνης με υπερηφάνεια, και δεν ταπεινώθηκαν να διορθώσουν τον εαυτό τους και να βαδίσουν την ταπεινή οδό του Χριστού. Γι΄αυτό και μένουν έξω από τη Βασιλεία του Θεού. Εκείνος που κόβει τα ξύλα, είναι ο άνθρωπος ο πεσμένος σε πολλές αμαρτίες και αντί να μετανοήσει, βάζει κι άλλες πάνω στις αμαρτίες του. Τέλος, εκείνος που τραβά το νερό είναι ο άνθρωπος πού, ναι μέν κάνει καλά έργα, αλλά επειδή σ΄αυτά είχε αναμείξει όχι καλό σκοπό, έχασε εξαιτίας αυτού και τα καλά έργα.

Κάθε άνθρωπος λοιπόν πρέπει να είναι προσεκτικός στα έργα του, για να μην κοπιάσει άδικα.



vatopaidi.wordpress.com/ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ