"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Νά σέ κάψω Γιάννη, νά σ᾿ ἀλείψω μέλι...!

Ο Άρειος Πάγος με την υπ' αριθμ. 1015/2010 απόφασή του επικύρωσε εφετειακή απόφαση που είχε υποχρεώσει γαλακτοβιομηχανία να καταβάλλει το ποσό των 20.000 ευρώ σε φύλακα για την ηθική βλάβη που του προκάλεσε, από τη διατάραξη της υγείας του που υπέστη λόγω της διαρροής 150 λίτρων θειικού οξέος από τις εγκαταστάσεις της στην Αθήνα.


Ειδικότερα...
ο φύλακας αντιπροσωπείας αυτοκινήτων που ήταν υπεύθυνος για τη φύλαξη των εισαγομένων αυτοκινήτων γνωστής ιαπωνικής εταιρείας, τον Μάιο του 2002 αισθάνθηκε ζαλάδες, έντονη φαγούρα στα ακάλυπτα μέρη του σώματος του, ενώ τις επόμενες μέρες εμφανίστηκαν στο σώμα του εξανθήματα. 


Να σημειωθεί ότι το χώρο φύλαξης των αυτοκινήτων τον χωρίζει από το εργοστάσιο της γαλακτοβιομηχανίας μία μάντρα.


Ο φύλακας μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων αυτών επισκέφθηκε τον γιατρό του ο οποίος διαπίστωσε εγκαύματα πρώτου βαθμού, αλλεργικές αντιδράσεις στο αναπνευστικό σύστημα και τα μάτια και επιπεφυκίτιδα, ενώ είχε έντονη καταρροή και βήχα. 


Ακολούθησε φαρμακευτική αγωγή χωρίς όμως βελτίωση και έτσι επισκέφθηκε κρατικό νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε αρτηριακή πίεση, ταχυκαρδία, έντονος βροχοσπασμός, ελάττωση του αναπνευστικού ψιθυρίσματος και του δόθηκε πάλι φαρμακευτική αγωγή. Τα προβλήματα υγείας συνεχίστηκαν, καθώς άρχισαν έντονοι ίλιγγοι, διαταραχές της μνήμης και δύσπνοια. 


Αυτή τη φορά ο φύλακας επισκέφθηκε την νευρολογική κλινική του ΝΙΜΙΤΣ και διαπιστώθηκαν «ισχαιμικές αλλοιώσεις στα βασικά γάλλια», ενώ υπεβλήθη σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. 


Παρ' όλα αυτά ο φύλακας εξακολουθούσε να έχει προβλήματα υγείας και πήγε στον «Ευαγγελισμό», που διαπιστώθηκε ότι πάσχει από «αποφρακτική πνευμονοπάθεια του τύπου του βρογχικού άσθματος μεικτής αιτιολογίας». Οι γιατροί στον Ευαγγελισμό εκτίμησαν ότι η πάθηση του φύλακα οφείλεται «σε εξωγενείς παράγοντες και στο εργασιακό περιβάλλον».


Από την άλλη πλευρά, η εισαγωγική εταιρεία αυτοκινήτων διαπίστωσε βλάβες και φθορές στα εξωτερικά μέρη των αυτοκινήτων της δηλαδή υπήρχαν αλλοιώσεις στη βαφή των αυτοκινήτων, παραμορφώσεις στα πλαστικά μέρη τους και στις γυάλινες επιφάνειες τους. Βλάβες οι οποίες ήταν μεγαλύτερες σε αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα κοντά στη γαλακτοβιομηχανία.


Όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, η εισαγωγική εταιρεία αναζήτησε τα αίτια των ζημιών που προκλήθηκαν στα αυτοκίνητά της. Έτσι, ξεκίνησε το ψάξιμο για τα αίτια και αποδείχθηκε ότι οφείλονται στη διαρροή πυκνού θειικού οξέος από την εγκατάσταση επεξεργασίας των λυμάτων της γαλακτοβιομηχανίας. 


Η διαρροή προκλήθηκε από θραύση του πλαστικού αγωγού που βρισκόταν στο πάνω μέρος των εγκαταστάσεων της γαλακτοβιομηχανίας που είχε ως συνέπεια να ψεκαστεί ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων με 150 λίτρα θειικού οξέως και να επικαθήσουν σταγονίδια σε όλα τα αυτοκίνητα.


Ο Άρειος Πάγος αναφέρει στην απόφασή του ότι οι αρμόδιοι υπάλληλοι της γαλακτοβιομηχανίας αποσιώπησαν το γεγονός της διαρροής και δεν ενδιαφέρθηκαν να ενημερώσουν τους εργαζομένους της αντιπροσωπείας των αυτοκινήτων προκειμένου να λάβουν τα αναγκαία προστατευτικά μέτρα για την υγεία τους.


Κατόπιν αυτών ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι οι υπεύθυνοι της γαλακτοβιομηχανίας επέδειξαν αμέλεια, δεν προέβλεψαν το ενδεχόμενο ότι μπορεί να σπάσει ο πλαστικός αγωγός που λειτουργούσε πλέον της πενταετίας και δεν προέβησαν στον έλεγχο της εγκατάστασης του αγωγού (σωλήνα) ενόψει της παλαιότητας του υλικού και της επικινδυνότητας του κυκλοφορούντος σε αυτό θειικού οξέως.


Έτσι, για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που προκλήθηκε στον φύλακα, δικαιούται αυτός να ζητήσει την καταβολή χρηματικής ικανοποίησης από την γαλακτοβιομηχανία.

Πηγή:http://24gr.blogspot.com/

Ο Σύρου Δωρόθεος γιά τό βιβλίο τῶν θρησκευτικῶν καί τήν "Κάρτα τοῦ Πολίτη"


Νωρίτερα, στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, ο Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος, εκπρόσωπος Τύπου της Ιεραρχίας και της ΔΙΣ, απάντησε σε σχετικές ερωτήσεις σχετικά με ζητήματα που συζητήθηκαν στην Ιεραρχία. Μεταξύ άλλων και για το περιεχόμενο του βιβλίου του μαθήματος των θρησκευτικών.
«Είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει γνώμη για τα βιβλία των θρησκευτικών όπου τίθεται θέμα ομολογιακού και δογματικού χαρακτήρα» είπε ο Μητροπολίτης Σύρου.
Στο σημείο αυτό οι δημοσιογράφοι ανέφεραν την απάντηση της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου ότι την ευθύνη των βιβλίων έχει το Υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Ο Μητροπολίτης Σύρου είπε ότι η Σύνοδος γνωρίζει την θέση αυτή. «Σεβόμαστε την κυρία Υπουργό Παιδείας αλλά με όλο τον σεβασμό κανένας δεν είναι υπεράνω στο Συντάγματος» είπε ο κ.Δωρόθεος φωτογραφίζοντας το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Όπως είπε η Εκκλησία θα ζητήσει σχετική ενημέρωση και ακολούθως με ευγενικό τρόπο θα διατυπώσει τις απόψεις της.
Σε ό,τι αφορά την «Κάρτα του Πολίτη» ο εκπρόσωπος της Ιεραρχίας επισήμανε ότι η Ιεραρχία δέχεται την αγωνία και τα ερωτήματα των πιστών και για τον σκοπό αυτό θα απευθυνθεί στο αρμόδιο Υπουργείο προκειμένου να ζητήσει ενημέρωση για το ζήτημα.

Amen.gr - των Νίκου Παπαχρήστου και Γιώργου Φερδή


Message for the reader: forever5858




I have received your encouraging e-mail and I want to thank you very much. God bless you!

Σέ ᾿Επιτροπές παρέπεμψε ἡ Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας Κάρτα Πολίτη καί Θρησκευτικά. Κριτική τῆς ἀποφάσεως.

Η Διοικούσα Εκκλησία «μελετά και θα ενημερώσει συντόμως» την Πολιτεία για την Κάρτα του Πολίτη, τα Θρησκευτικά, το Μεταναστευτικό

Τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που τις προηγούμενες μέρες είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την ενασχόληση των συνοδικών Ιεραρχών με προβλήματα που ζητούν άμεσα λύσεις ήρθε να επιβεβαιώσει το σημερινό Ανακοινωθέν της Συνόδου. Μόνο που μέσα σε μία παράγραφο οι Ιεράρχες επέλεξαν απλώς να μας καθησυχάσουν αναφέροντας ότι «η Εκκλησία με ανύστακτο και στοργικό ενδιαφέρον μελετά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ζητήματα που ενδέχεται να κρύβουν κινδύνους αλλοιώσεων και αλλοτριώσεων της πίστεως ή της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής, όπως η κάρτα του πολίτη, θέματα που αφορούν την διδασκαλία των Θρησκευτικών, της Ιστορίας και της Γλώσσης στα Σχολεία, το Μεταναστευτικό και άλλα, προκειμένου συντόμως να καταθέσει τις απόψεις Της στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και να ενημερώσει τον Λαό του Θεού». Καμία όμως συγκεκριμένη απόφαση δεν έλαβαν....
παραπέμποντας τα θέματα της παιδείας σε συνοδική Επιτροπή και αναβάλλοντας (για πόσο χρονικό διάστημα;) τη λήψη σαφούς και ξεκάθαρης απόφασης για την «Κάρτα του Πολίτη». Η Ιεραρχία αντί να λαμβάνει η ίδια οριστικές αποφάσεις και να δίνει λύσεις παραπέμπει τα θέματα σε επιτροπές που αποφασίζουν μετά από πού καιρό… να επαναφέρουν το θέμα στην Ιεραρχία. Ο πιστός λαός όμως αναμένει λύσεις και σαφείς θέσεις. Το ίδιο αναμένουν και οι Θεολόγοι εκπαιδευτικοί αλλά και οι γονείς των μαθητών των σχολείων μας που βρίσκονται τώρα ενώπιον πρωτοφανούς κυβερνητικής προσπάθειας αποχριστιανοποίησης και αποεθνοποίησης της παιδείας μας.

Τί ἀπεφάσισε ἡ Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας γιά κάρτα του πολίτη, τήν διδασκαλία Θρησκευτικῶν, τῆς ῾Ιστορίας καί τῆς Γλώσσης στά Σχολεία καθώς καί γιά τό Μεταναστευτικό

᾿Ανακοινωθέν καί Δελτίο Τύπου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (8/10/2010)

Η εφετινή τακτική Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ασχολήθηκε με το θέμα «Η σύγχρονη κρίσις από εκκλησιαστικής πλευράς». Μελέτησε «τα αίτια της συγχρόνου ποικιλομόρφου κρίσεως» και προβληματίσθηκε σχετικά με τις δυνατότητες συμβολής στην αντιμετώπισή της με αφετηρία το δεδομένο - και ταυτοχρόνως ζητούμενο - «Η Εκκλησία ως ελπίδα και ενότητα της κοινωνίας και ως νοηματοδότηση της ζωής του ανθρώπου».
Οι εισηγήσεις και οι τοποθετήσεις των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων βοήθησαν ουσιαστικά να κατανοηθεί ότι οι ποικιλόμορφες αποτυχίες και τα προβλήματα που μαστίζουν την παγκόσμια και την ελληνική κοινωνία, η κρίση των θεσμών και των αξιών και η απουσία του νοήματος ζωής, είναι απότοκα της αλαζονικής διαχειρίσεως του βίου και της καταχρήσεως της κτίσεως ως δημιουργίας του Θεού, καθώς και της απλήστου επιθυμίας αποκτήσεως κοινωνικών αγαθών εις βάρος των πτωχών και των αδυνάτων.
Η οικονομική κρίση είναι το ορατό αποτέλεσμα της γενικής ηθικής και πνευματικής κρίσεως. Ταυτοχρόνως, έγινε φανερό, ότι η Εκκλησία έχει το χρέος και τη δυνατότητα να στηρίξει τον λαό μας στα προβλήματά του, να καλλιεργήσει την ελπίδα και να σταθεί άμεσα και ουσιαστικά στο πλευρό κάθε εμπερίστατου και δοκιμαζόμενου αδελφού μας, ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσης, θρησκείας και πολιτισμού.
Η κρίση κατέστησε φανερό, ότι η συγκρότηση του σύγχρονου κοινωνικού βίου με γνώμονα τον ατομισμό και την άρνηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας οδήγησε στην καταράκωση της αξίας του ανθρώπου και την επικράτηση της αναξιοκρατίας και της αδιαφορίας για τον πόνο του διπλανού μας.
Αυτή η κατάσταση, για την δημιουργία της οποίας όλοι έχουμε μικρό η μεγάλο μερίδιο ευθύνης, είναι αταίριαστη με την παράδοση του τόπου μας. Η μόνη έξοδος από το αδιέξοδο είναι η αλλαγή αυτής της νοοτροπίας. Είναι καιρός μετανοίας για όλους μας. Ο λαός μας ζούσε και ζει, εμπνεόταν και θα εμπνέεται από την πίστη του στον Χριστό και διδάχθηκε από την Εκκλησία πως να μετακινείται από την δουλεία του εγωκεντρισμού στην ελευθερία του «Εμείς», από τη σκλαβιά του καταναλωτισμού στη χαρά της δημιουργίας και της προσφοράς.
Αυτό το ήθος εκφράζει με λόγια και έργα η Εκκλησία και μέσα σε αυτά τα πλαίσια με ανύστακτο και στοργικό ενδιαφέρον μελετά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ζητήματα που ενδέχεται να κρύβουν κινδύνους αλλοιώσεων και αλλοτριώσεων της πίστεως η της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής, όπως η κάρτα του πολίτη, θέματα που αφορούν την διδασκαλία των Θρησκευτικών, της Ιστορίας και της Γλώσσης στα Σχολεία, το Μεταναστευτικό και άλλα, προκειμένου συντόμως να καταθέσει τις απόψεις Της στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και να ενημερώσει τον Λαό του Θεού.
Η Εκκλησία του Χριστού, ως μόνη σωστική Κιβωτός, θεωρούσα τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα, καλεί όλους σε προσευχή και ομοψυχία, μέσα στην ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και διαβεβαιώνει τον Λαό του Θεού και ιδιαιτέρως τους νέους ανθρώπους, ότι θα συνεχίσει δι’ όλων Της των δυνάμεων, το σπουδαίο φιλανθρωπικό και προνοιακό Της έργο, παρ’ όλες τις οικονομικές δυσκολίες που και η ίδια αντιμετωπίζει.
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας. συνέχισε τις εργασίες Της, την Τετάρτη 6, την Πέμπτη 7 και την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010.
Κατά την Συνεδρία της Τετάρτης 6 Οκτωβρίου, συνεχίσθηκε η παρουσίαση του έργου των Συνοδικών Επιτροπών για το εκκλησιαστικό έτος 2009 – 2010, από τους Σεβασμιωτάτους Προέδρους των και ετέθη το θέμα της συγχωνεύσεως η μη των Ειδικών Συνοδικών Επιτροπών, μετά την από 12.1.2010 Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Ακολούθησε συζήτηση κατά την οποία ομίλησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες : Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, Παροναξίας κ. Καλλίνικος, Φιλίππων κ. Προκόπιος, Μονεμβασίας κ. Ευστάθιος, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Ύδρας κ. Εφραίμ, Εδέσσης κ. Ιωήλ, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Καισαριανής κ. Δανιήλ, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, Σερρών κ. Θεολόγος, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος και Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος.
Η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποφάσισε το θέμα να επαναπεμφθεί στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο για να το μελετήσει και να εισηγηθεί σχετικώς.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος παρουσίασε την εισήγησή του με θέμα : «Τα αίτια της σύγχρονης ποικιλόμορφης κρίσης».
Επί της εισηγήσεως ακολούθησε ευρεία συζήτηση, στην οποία εκτός από τον Μακαριώτατο Πρόεδρο έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες : Σταγών κ. Σεραφείμ, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Ξάνθης κ. Παντελεήμων, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, Δράμας κ. Παύλος, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, Καισαριανής κ. Δανιήλ, Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, Φιλίππων κ. Προκόπιος, Άρτης κ. Ιγνάτιος, Ηλείας κ. Γερμανός, Βεροίας κ. Παντελεήμων, Νεαπόλεως κ. Βαρνάβας, Σερρών κ. Θεολόγος, Λαγκαδά κ. Ιωάννης, Αιτωλοακαρνανίας κ. Κοσμάς και Καστορίας κ. Σεραφείμ.
Την Πέμπτη 7 Οκτωβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος ανέγνωσε την Εισήγησή του με θέμα : «Η Εκκλησία ως ελπίδα και ενότητα της κοινωνίας και ως νοηματοδότηση της ζωής του ανθρώπου».
Επί της εισηγήσεως ακολούθησε ευρεία συζήτηση, στην οποία εκτός από τον Μακαριώτατο Πρόεδρο έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες : Μονεμβασίας κ. Ευστάθιος, Γόρτυνος κ. Ιερεμίας, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Ύδρας κ. Εφραίμ, Παροναξίας κ. Καλλίνικος, Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, Ιλίου κ. Αθηναγόρας, Πειραιώς κ. Σεραφείμ., Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Λαγκαδά κ. Ιωάννης, Φιλίππων κ. Προκόπιος, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, Καισαριανής κ. Δανιήλ, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Εδέσσης κ. Ιωήλ, Σύρου κ. Δωρόθεος, Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, Μεσογαίας κ. Νικόλαος, Πατρών κ. Χρυσόστομος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, Σερρών κ. Θεολόγος καθώς και ο ομιλητής Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Κατά την σημερινή τελευταία Συνεδρία η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνέταξε και εξέδωσε, ως αποτέλεσμα των Εισηγήσεων και των γενομένων επ’ αυτών συζητήσεων Ανακοινωθέν.
Μετά ταύτα, εγένετο η ψηφοφορία για την εγγραφή των υποψηφίων στον Κατάλογο «Των προς Αρχιερατείαν Εκλογίμων». Από την καταμέτρηση των ψήφων διαπιστώθηκε ότι ενεγράφησαν άπαντες.
Εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ενημέρωσε τα Μέλη της Ιεραρχίας περί της διεξαχθείσης στην Βιέννη, από 19 έως 27 Σεπτεμβρίου 2010, Διεθνούς Συναντήσεως της Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου, μεταξύ Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Τέλος η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος συζήτησε και ενέκρινε Κανονισμούς Ιερών Μητροπόλεων.
Η Επιτροπή Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

῾Η ῾Ιερά Κοινότης τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους γιά τήν ἐμφάνιση τοῦ Γέροντος Παϊσίου: ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΦΗΜΟΛΟΓΙΕΣ...

Τοιαῦται φημολογίαι εἶναι ἀναληθεῖς καί δέν συνάδουν μεθ᾽ ὅσων ἔτι ζων ἐπρέσβευεν ὁ Γέρων Παΐσιος




Για αναληθείς φημολογίες που δεν συνάδουν με όσα πρέσβευε ο Γέροντας Παϊσιος, τονίζει σε ανακοίνωση της η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους, όσον αφορά τις πληροφορίες για εμφάνιση του γέροντα Παϊσιου και την προαναγγελία επικείμενου πολέμου.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

Η Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους Άθω, εξ αφορμής προβολής προσφάτως εκ μέρους ωρισμένων Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως πληροφοριών αναφερομένων εις δήθεν εμφάνισιν εις μοναχούς του οσίας βιοτής μακαριστού Γέροντος Παϊσίου και προαναγγελίαν υπ’ αυτού επικειμένου πολέμου, προκληθείσης δε εκ τούτου ανησυχίας και αναταραχής, χάριν της αληθείας και ένεκεν σεβασμού εις την μνήμην του Γέροντος, δηλώνει ότι τοιαύται φημολογίαι είναι αναληθείς και δεν συνάδουν μεθ᾽ όσων έτι ζων επρέσβευεν ο Γέρων Παΐσιος.

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι

των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

Πηγή: http://www.romfea.gr

῾Ομολογιακή Δήλωση τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ:"᾿Ενορχηστρωμένη καί ἐντονωτάτη προσπάθεια ἀποδομήσεως τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Γένους"

Δήλωσις Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ για τα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτή Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρον +30 210 4514833
Fax +30 210 4518476

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 7ῃ Ὀκτωβρίου 2010

Δ Η Λ Ω Σ Ι Σ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  ΠΕΙΡΑΙΩΣ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΔΙΑ  ΤΑ  ΠΡΑΚΤΙΚΑ
 ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
τῆς 5ης - 8ης Ὀκτωβρίου 2010

Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,

Ἐπί τοῦ θέματος τῆς τακτικῆς συγκλήσεως τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: «Τά αἴτια τῆς συγχρόνου ποικιλομόρφου κρίσης καί ἡ Ἐκκλησία ὡς ἐλπίδα καί ἑνότητα τῆς κοινωνίας καί ὡς νοηματοδότηση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου» ἐπάγομαι τά κάτωθι, παρακαλῶν διά τήν περίληψιν αὐτῶν εἰς τά Πρακτικά:

1.    Ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία, Σῶμα τοῦ Δομήτορος Αὐτῆς Κυρίου, ἔχει τήν ἱεράν ὑποχρέωσιν νά ἀρθρώνῃ πάντοτε καί διϊστορικῶς λόγον προδρομικόν καί νά καταδεικνύῃ τά οὐσιώδη τῶν ἱστορικῶν περιόδων μέ τήν χαρισματικήν Αὐτῆς διάκρισιν τῶν γεγονότων. Αὐτό οὐδόλως ἀποτελεῖ κομματισμόν ἤ πολιτικολογία, πού ἀσφαλῶς ἀποκλείονται διά κάθε ἐκκλησια-στικόν ἄνδρα ἐκ τῆς ὀντολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὡς ὅλον δέν δύναται νά κατατμᾶται εἰς μερίδια. Τό ἱερόν ὅμως χρέος ἀρθρώσεως προδρομικοῦ λόγου τυγχάνει ἐντολή τοῦ Τρι-σαγίου Ἱδρυτοῦ Αὐτῆς καί ἐν ταὐτῷ διαχρονικόν τρόπον
ἐκφράσεως τῶν Ἁγίων καί Ἡρώων Της.

2.    Ἡ φιλτάτη ἡμῶν πατρίς δέν δύναται νά παρομοιασθῇ μέ οἱανδήτινα ἄλλην χώραν, διότι ἱστορικῶς διῆλθεν ὑπό βάναυσον δουλείαν καί κατοχήν τεσσάρων αἰώνων καί ἐπεβίωσεν ὡς Ἔθνος ἔνεκεν τῆς κιβωτοῦ τοῦ Γένους Ἐκκλησίας. Ἡ ρῆσις τοῦ μεγάλου νομομαθοῦς Ν. Σαριπόλου: «Διά τῆς Ἐκκλησίας ἐσώ-θημεν» θά παραμένῃ ἀνά τούς αἰῶνας ἀναλλοίωτος καί ἀκατάλυτος.

3.    Ἀπό τῆς ἐθνικῆς παλλιγγενεσίας κατά τάς τελευταίας δύο δεκαετίας παρατηρεῖται, ἐνορχηστρωμένη καί ἐντονωτάτη προσπάθεια ἀποδομήσεως τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Γένους διά συντονισμένων ἐνεργειῶν τῶν δύο Κομμάτων ἐξουσίας καί τῶν ἐλασσόνων κομμάτων τῆς λεγομένης ἀριστερᾶς πού ταυτίζονται εἰς τήν μεθοδικήν ἀποδόμησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου ἀπό τήν καρδίαν καί τήν ψυχήν τῶν Ἑλλήνων. Εἰδικώτερον ὑπό τῆς προλαβούσης Κυβερνητικῆς πλειονοψηφίας ἐνομοθετήθησαν ἀθέσμως, ἡ ἔργῳ ἄρνησις τῆς Ἀναστάσεως τῶν σωμάτων διά τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, ἡ ἀπομείωσις τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ Γάμου διά τοῦ συμφώνου συμβιώσεως πού μετατρέπει τό τιμιώτατον ἀνθρώπινον πρόσωπον εἰς ἠδονικόν χρηστικόν ἀντικείμενον, ὁ ἐξοβελισμός παρά πᾶσαν ἔννοιαν συνταγματικῆς εὐταξίας τῶν Κληρικῶν ἀπό τήν μαθητικήν κοινότητα καί ἐπεχειρήθη πεισμόνως ἡ ἐπιβολή ψευδῶν καί ἀνακριβειῶν διά τήν ἀλλοίωσιν τῆς ἱστορικῆς συνειδήσεως τῆς μαθητιώσης νεολαίας. Ὑπό δέ τῆς παρούσης πολιτικῆς ἡγεσίας διαδίδεται μετ’ ἐπιτάσεως ὅτι θά ἐπιχειρηθῇ ἡ ἀντισυνταγματική περιθωριοποίησις τῆς θρησκευτικῆς παιδείας τῆς δευτεροβαθμίου ἐκπαιδεύσεως μέ τήν πλήρη ὑποβάθμισιν τοῦ ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ὡς κατ’ ἐπιλογήν μαθήματος τῆς τελευταίας βαθμίδος, ὡς καί ὅτι θά ἐπεκταθῇ τό σύμφωνον συμβιώσεως καί εἰς τά λεγόμενα «ὁμόφυλα ζευγάρια» διά νά θεσμοθετηθῇ οὕτω ἡ ἀήθης ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας, ὡς καί ὅτι θά ὑλοποιηθῇ ἡ, διά τῆς καταργήσεως τοῦ ὡς προαιρετικοῦ ἰσχύοντος εἰς τήν ποινικήν καί πολιτικήν δικονομίαν θρησκευτικοῦ ὅρκου, ἐκμηδένησις τῆς θρησκευτικῆς ὁρκοδοσίας τῶν κρατικῶν λειτουργῶν ὥστε νά ἀπομειωθῇ πλήρως ἡ ἱερή σχέσις πίστεως καί πατρίδος εἰς τάς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων. Ἡ σύμπλευσις, συμπόρευσις καί συστράτευσις τῶν δύο κομμάτων ἐξουσίας ἀποδεικνύουν πασιδήλως ὅτι ἀποτελοῦν διατάκτας καί ὑπεργολάβους ἔξωθεν σχεδιασμοῦ πού μέ μεθοδικότητα ἐπιβάλλεται διά νά πληγῇ ἡ Ἕλλάς ὡς καρδίᾳ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας πού διασώζει ἀκαινοτόμητον καί ἀδιαλώβητον τήν ἀποκεκαλυμένην παρά τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ ἀλήθειαν περί τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τάς στρεβλώσεις καί τάς αἱρέσεις τοῦ Δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἐν ταὐτῷ διασφαλίζει τά πρόσωπα ἀπό τήν καταδολίευσιν τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας.

4.    Εἰς τό μέγιστον ἐρώτημα διατί ἡ χώρα περιῆλθε εἰς τοσοῦτον δεινοτάτην οἰκονομικήν θέσιν τήν ἀπάντησιν δίδει εὐχερῶς ἡ πληθώρα τῶν στοιχείων διά τῶν ὁποίων ἐνοχοποιοῦνται ὅλοι οἱ ὑπογράψαντες συμβάσεις ἀναθέσεως δημοσίων ἔργων ἀπό τοῦ ἔτους 1955 καί ἐντεῦθεν διότι δέν ὑφίσταται οὐδεμία σύμβασις ἄνευ τῆς ἀθέσμου προμηθείας, καί ἐπιπροσθέτως τήν ἀπάντησιν δίδει τό γεγονός ὅτι ἐνῷ εἰς τήν Διάσκεψιν τῶν Παρισίων ὑπεχρεώθη ἡ Γερμανική Πολιτεία ὅπως καταβάλῃ εἰς τήν Ἑλληνικήν τεράστιον ποσόν διά τά πολεμικάς ἀποζημιώσεις πού ἐξικνεῖται μέ σημερινάς τιμάς εἰς τό ὕψος τῶν ἑβδομήκοντα περίπου δισεκατομμυρίων (70.000.000.000) εὐρώ, διαχρονικῶς αἱ Ἑλληνικαί Κυβερνήσεις δέν ἀπήτησαν τήν χρηματικήν αὐτήν ἱκανοποίησιν διότι ἐφοβοῦντο τάς ἀποκαλύψεις χρηματισμοῦ ὑπό Γερμανικῶν ἑταιρειῶν τῶν ὑπευθύνων τῶν κομμάτων ἐξουσίας τῆς χώρας καί ἐκβιαζόμεναι δέν προέβησαν εἰς οἱανδήτινα κατά τῆς Γερμανικῆς Πολιτείας νομικήν διεκδίκησιν. Ὡσαύτως μέ στοιχεῖα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τραπέζης Ἐπενδύσεων ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ἀδιαφάνεια καί ἡ καταδολίευσις δημοσίου χρήματος τυγχάνει πρακτική τῶν ὑπευθύνων τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἐφ’ ὅσον ἕν χιλιόμετρον κατασκευασθησομέ-νου δρόμου κοστίζει εἰς τήν Εὐρώπην τριάκοντα ἑκατομμύρια (30.000.000) εὐρώ καί εἰς τήν Ἑλλάδα τό διπλάσιον.

5.    Ἐδημοσιεύθη εἰς τόν διεθνῆ τύπον ὅτι ἡ Ρωσσική Ὀμοσπονδία ἐζήτησεν ἀπό τήν Ἑλληνικήν Πολιτείαν τήν ἐπ’ ἐνοικίῳ παραχώρησιν ναυτικῆς βάσεως εἰς τό Αἰγαῖον διά νά ναυλοχῇ ὁ Ρωσσικός στόλος εἰς τήν Μεσόγειον μέ συνολικόν μίσθιον τό ποσόν τῶν ἑκατό δισεκατομμυρίων εὐρώ. Ἡ μοναδική διά τήν χώραν αὐτή εὐκαιρία ἀνωδύνου ὑπερβάσεως τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως  ἀπερρίφθη ὑπό τῆς σημερινῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, χωρίς νά  ληφθῇ ὑπ’ ὄψιν ὅτι δι’αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἐπιπροσθέτως θά ἀπεδυναμοῦτο τό casus beli τῆς γείτονος καί εὐχερῶς θά ἠδυνάμεθα νά ἀσκήσωμεν τά ὑπό τοῦ διεθνοῦς δικαίου ἔννομα δικαιώματά μας διά τήν ἐπέκτασιν τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων εἰς τά δώδεκα μίλια, τήν μετατροπήν τοῦ Ἀρχιπελάγους εἰς «ἑλληνικήν λίμνην» καί τήν ἐξόρυξιν τοῦ ὑπογείου ὀρυκτοῦ πλούτου πού θά καθιστοῦσε  τήν χώραν αὐτάρκη ἐνεργειακῶς καί οἰκονομικῶς. Ὡσαύτως ὁ ἔχων τήν εὐθύνην τῆς παρούσης Κυβερνήσεως ἀπεμείωσεν καί  τήν ἑτέραν ἰσχυράν δυνατότητα τῆς χώρας νά καταστῆ ἐνεργειακός κόμβος μέ τήν ἀμφισβήτησιν τῆς συμφωνίας περί τοῦ ἀγωγοῦ Μπουργκάς-Ἀλεξανδρουπόλε-ως, καί  ὡδήγησε τήν χώραν τελικῶς εἰς τήν θανατηφόρον ἀγκάλην τοῦ ΔΝΤ καί τοῦ σχεδιασμοῦ τῆς «Εὐρωδιασώσεως».

6.    Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τοῦ Ἰσραήλ εἰς τήν Ἑλλάδα, ἡ ἐπίτευξις τοῦ μακροχρονίου σχεδίου τοῦ σιωνιστοῦ κ. Σόρος διά τήν παραχώρησιν  Ἑλληνικῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων εἰς τήν Ἰσραηλιτικήν πολεμικήν μηχανήν διά τάς στρατιωτικάς ἀσκήσεις αὐτῆς, ἡ ὑπογραφή πολιτικοστρατιωτικῶν συμφωνιῶν μετά τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ἐναγκαλισμός μας ἀπό τό διεθνές Ἑβραϊκό λόμπυ τῶν Η.Π.Α. τῶν Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Μπρεζίνσκυ καί σία καί αἱ συγχαρητήριαι προσρήσεις τοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἀμερικανικῆς Κυβερνήσεως, ἡ ἄμεσος ἀναβάθμισις τῆς χρηματικοπιστοληπτικῆς ἱκανότητος τῆς χώρας ἀπό τήν Moodys ἀποδεικνύουν ποῖα εἶναι πλέον τά νέα «ἀφεντικά» τῆς ἁγιοτόκου καί ἡρωωτόκου ταύτης πατρίδος καί ἑρμηνεύουν διατί ἡ παρούσα Κυβέρνησις ἠρνήθη τό νόμιμον αἴτημά μου νά διαλύσῃ τά ψευδεπίγραφα τεκτονικά δῆθεν ἱδρύματα πού παραβιάζουν τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 188 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος καί ἀποτελοῦν προπύργια τοῦ διεθνοῦς σιωνιστικοῦ καί σατανοκινήτου «σαχεντρίν», πού ὕψωσεν ὡς ψευδοθεόν τόν δυσώνυμον Ἑωσφόρον ἤ Διάβολον κρυπτογραφικά ἀναφερόμενον ὡς δῆθεν «Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος» (Μ.Α.Τ.Σ.) ἀρνηθέν τήν πίστιν εἰς τόν Τρισάγιον Θεόν τῆς Διαθήκης μέσῳ τῆς Ραββινικῆς γραμματείας, τοῦ Ταλμούδ καί τῆς Καμπάλα, καί πού ἀγωνίζεται παντί σθένει διά τήν ἐπίτευξιν παγκοσμίου διακυβερνήσεως καί διά τήν ἐπιβολήν τοῦ Ἑωσφορισμοῦ ὡς παγκοσμίου θρησκείας (ΜΡΑ).

7.    Ἑπομένως ἔχομεν ἱερόν χρέος νά καταδείξωμεν καί νά προβάλωμεν εἰς τόν εὐσεβῆ ὀρθόδοξον ἑλληνικόν λαόν πάντα τά ἀνωτέρω, νά ἀπαιτήσωμεν ἀπό τήν Κυβέρνησιν τήν διάλυσιν τῶν ψευδεπιγράφων τεκτονικῶν δῆθεν ἱδρυμάτων ἐγκαθέτων διατακτῶν τοῦ παγκοσμίου Ἑωσφορικοῦ Σιωνισμοῦ καί νά δηλώσωμεν εὐθαρσῶς urbi et orbi ὅτι ἐάν χωρήσῃ εἰς ὑλοποίησιν τῶν διαδιδομένων σχεδιασμῶν Της, θά κηρύξωμεν τήν Ἐκκλησίαν «ἐν διωγμῷ» καί θά ἀπευθυνθῶμεν πρός τόν εὐσεβῆ ἑλληνικόν λαόν πού ἐν ταὐτῷ εἶναι καί ὁ κατά τό Σύνταγμα ἐγγυητής καί ὑπερασπιστής τῶν διατάξεών του.

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ι.Η.Μ.Παντοκράτορος
 http://anavaseis.blogspot.com

INKA: OXI ΣΤΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΑΡΙΘΜΟ!



INKA: OXI ΣΤΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΑΡΙΘΜΟ!


Δεν μας έφταναν η κατάργηση και μείωση των μισθών και των συντάξεων, αυξήσεις φόρων, κατάργηση δικαιωμάτων και αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα από έγκριτες εφημερίδες, και από το Διαδίκτυο, η κυβέρνηση προωθεί δύο μέτρα, συν τοις άλλοις πολυέξοδα για το κράτος:

1ο Θέλει να αντικαταστήσει την Ταυτότητα την με «κάρτα πολίτη», που πολύ σωστά έχει χαρακτηριστεί Κάρτα Φακελώματος του Πολίτη, η οποία μάλιστα δεν έγινε δεκτή στην Αγγλία, λόγω μεγάλου και άσκοπου κόστους και των αντιδράσεων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Αυτή η κάρτα προγραμματίζουν να ενημερώνεται με κάθε αλλαγή στην οικονομική κατάσταση (ακίνητα, κινητές αξίες, λογαριασμοί, οφειλές), οικογενειακή κατάσταση, κατάσταση υγείας (φάρμακα, εισαγωγές σε νοσοκομεία, κληρονομικό ιστορικό), μετακινήσεις ταξίδια κτλ.

Όλα τα προηγούμενα θα εμφανίζονται σε «ενιαία οθόνη». Αναφέρουν ότι ο ίδιος κάτοχος «θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα στοιχεία του από το Διαδίκτυο» - λες και δεν τα ξέρει. Θα έχει όμως και το κράτος πρόσβαση και μάλιστα σε τομείς που μέχρι σήμερα δεν επιτρέπεται. Εννοείται ότι πρόσβαση θα «αποκτήσουν» όλοι οι μεγάλοι προμηθευτές (πολυεθνικές, ασφαλιστικές, τράπεζες, διαγνωστικά κέντρα, πολυκλινικές, ιδιωτικά γραφεία «εύρεσης εργασίας», ενοικίασης εργαζομένων, εισπρακτικές ... ) και βέβαια οι χάκερς.

Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο είναι και θα είναι πάντα διάτρητο. φυτίλια συννεφάκια.

2ο Θέλει να επιβάλλει υποχρεωτικά σε όλες τις συναλλαγές την «κάρτα των συναλλαγών», που και αυτή έχει χαρακτηριστεί Χαφιές του Καταναλωτή, και αυτή δεν έγινε δεκτή ούτε καν από τον αρμόδιο επίτροπο της φορολογίας της ΕΕ.

Τη δεύτερη κάρτα επιδιώκουν να την έχει συνέχεια ο καταναλωτής (από ποια μέχρι ποια ηλικία άραγε;) για να καταγράφεται η κάθε συναλλαγή: το προϊόν ή η υπηρεσία, ο χρόνος και η χρηματική της αξία. Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο, και επειδή κάθε προϊόν διαθέτει μπαρ-κοντ -με μία αναγωγή στα προϊόντα που αγοράζει- θα είναι γνωστά τα πάντα ανεξαιρέτως, για τον πολίτη - καταναλωτή: Οι συνήθειές του, τα πιστεύω του, η σεξουαλική του ζωή ... η υγεία του κλπ.

Με αυτές τις υποχρεωτικές κάρτες ουσιαστικά δρομολογούν να καταργηθεί το Τραπεζικό Απόρρητο, το Ιατρικό Απόρρητο, και γενικά κάθε είδους απόρρητο στην ιδιωτική ζωή, θα ενοποιηθούν όλοι οι αριθμοί (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, κτλ ) και θα μετατραπεί ο πολίτης σε έναν ανθρωποαριθμό.

Το ΙΝΚΑ δηλώνει κάθετα ότι δεν θα δεχτεί τον Μεγάλο Αδελφό, δεν έχει να διαπραγματευτεί και να διαβουλευτεί την αξιοπρέπεια του πολίτη - καταναλωτή και καταδικάζει απερίφραστα τα προτεινόμενα μέτρα.

Καλεί όλες οργανώσεις πολιτών, τους συνδικαλιστικούς και τους επιστημονικούς φορείς και όλα τα πολιτικά κόμματα για να μην περάσει το φακέλωμα.

Το ΙΝΚΑ θα χρησιμοποιήσει κάθε νομικό μέσο, αλλά καλεί από τώρα τους πολίτες σε ετοιμότητα αν χρειαστεί, για να μην παραλάβουν τέτοιες κάρτες, με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα και τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΦΤΩΧΙΑ

ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΡΟΦΙΜΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ.

ΥΓ: Το Διαδίκτυο είναι χρήσιμο αλλού και όχι για φακέλωμα. Το ΙΝΚΑ έχει υποδείξει και πώς θα καταπολεμηθεί η Γραφειοκρατία και πώς θα εντοπιστούν οι φοροφυγάδες, που άλλωστε είναι γνωστοί. Τα επιχειρήματα αυτά είναι κουκούλες προσχήματα.


Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=22042:2010-10-07-170000&catid=41:apostates-tis-gaias&Itemid=210#ixzz11ksheTdB

῾Υποψήφιος μέ τόν Γ. Καμίνη ὁ πρῶτος ὁμοφυλόφιλος γαμπρός τῆς Τήλου...

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Παραθέτουμε ἁπλῶς τήν παρακάτω εἴδηση καί ἀφήνουμε τά συμπεράσματα στήν κρίση τῶν ἀναγνωστῶν μας. Φαίνεται πώς οἱ ὁπαδοί τῆς σοδομητικῆς ἁμαρτίας ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ καί κάνουν τό "πάθος" τους σημαία διεκδίκησης ἀξιωμάτων. ῾Ο Θεός νά τούς ἐλεήσει καί νά ἐλεήσει καί μᾶς πού ζοῦμε σ᾿ αὐτήν τήν "ἀλλόκοτη" ἐποχή.

Ο Δημήτρης Τσαμπρούνης, μέχρι σήμερα εκπρόσωπος Τύπου του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας – Athens Pride, ανακοίνωσε ότι θέτει υποψηφιότητα στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές με το συνδυασμό “Δικαίωμα στην Πόλη”, με επικεφαλής τον πρώην Συνήγορο του Πολίτη Γ. Καμίνη και με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, των Οικολόγων Πράσινων και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ο Δημήτρης Τσαμπρούνης, ο οποίος εκτός από το Athens Pride είχε ενεργό δράση και στην ΟΛΚΕ, είναι ένας εκ των δύο γαμπρών που σύναψαν τον πρώτο ομόφυλο γάμο στην Ελλάδα, στο δημαρχείο της Τήλου, πριν 2 χρόνια.
Ο γκέι ακτιβιστής ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του και τους λόγος που τον...
 οδήγησαν σε αυτή την απόφαση με την παρακάτω επιστολή:
Φίλες και φίλοι,
Προσωπικό μου “πιστεύω” είναι ότι στη Δημοκρατία έχουμε ευθύνη για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, και είναι υποχρέωσή μας να εξασκούμε το δικαίωμα παρέμβασης, άσκησης δημόσιου λόγου και συμμετοχής.
Με αφορμή το διάλογο που ανέλαβα να διεξάγω για τα αιτήματα του Athens Pride με τους υποψηφίους συνδυασμούς για την Δημοτική Αρχή των Αθηνών και λαμβάνοντας υπόψη:
1. τη θετική απάντηση του επικεφαλής του συνδυασμού “ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ” κ. Γιώργου Καμίνη για έναν ουσιαστικό διάλογο και τη δέσμευσή του για στήριξη της LGBTQ (λεσβιακής, γκέι, αμφί, τρανς και queer) κοινότητας,
2. το εγχείρημα συστέγασης και συμπαράταξης διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, αλλά και προσώπων από την «κοινωνία των πολιτών και πολιτισσών» στον πρώτο Δήμο της χώρας
3. την εκτίμηση μου στο πρόσωπο του κ. Καμίνη, η οποία προέρχεται από την δράση του για την θεσμική προάσπιση της ισότητας
4. την προτροπή του ίδιου να αναλάβω την προώθηση των αιτημάτων της LGBTQ κοινότητας στο Δήμο της Αθήνας
Σας ανακοινώνω ότι αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση και να λάβω μέρος στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο δημοτικό συνδυασμό «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ»
 
http://stopomofovia.wordpress.com/
http://press-gr.blogspot.com

Θεία Λειτουργία: ἔργον τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ / Γρηγορίου ἱερομονάχου




 
 Ἡ ἀρχαιότερη περιγραφὴ τῆς θείας Λειτουργίας, τὴν ὁποία μᾶς διέσωσε ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουστῖνος, ἀναφέρει: «Ὁ προεστὼς εὐχὰς καὶ εὐχαριστίας, ὅση δύναμις αὐτῷ, ἀναπέμπει καὶ ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων τὸ Ἀμήν». Ἡ λέξη Ἀμὴν εἶναι ἑβραϊκὴ καὶ σημαίνει: πράγματι, γένοιτο. Οἱ πιστοὶ μὲ τὴν λέξη αὐτὴ ἐπισφραγίζουν τοὺς λόγους τοῦ ἱερέως. Γενικά, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μὲ τὶς ἀπαντήσεις τους στὶς ἐκφωνήσεις οἱ πιστοὶ συμπληρώνουν τὶς προσευχὲς τοῦ λειτουργοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τοῦ «Παράσχου, Κύριε», «Σοὶ Κύριε», «Κύριε ἐλέησον»
 
 
 
 
 
 



Ὅταν ἕνας ἁπλοῦς χριστιανὸς λέει: Ἐκκλησιάζομαι ἢ πηγαίνω στὴν θεία Λειτουργία, ἐννοεῖ, κατὰ κανόνα, ὅτι πηγαίνει στὸν Ναὸ καὶ παρακολουθεῖ τὸ μυστήριο τῆς θείας Λειτουργίας. Ὅμως ἡ θεία Λειτουργία δὲν εἶναι ἕνα θέαμα ποὺ παρακολουθοῦμε ἁπλῶς, οὔτε μία ἀκρόαση ὕμνων καὶ ἀναγνώσεων ποὺ ἀκοῦμε. Εἶναι ἕνα ἔργο θεϊκὸ τὸ ὁποῖο τελεῖ ὁ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἴδια ἡ λέξη Λειτουργία σημαίνει: λαοῦ (λεῖτος = λαὸς) ἔργον. Ἑπομένως, πηγαίνω στὸν Ναὸ γιὰ τὴν θεία Λειτουργία σημαίνει : Πηγαίνω στὸν Ναὸ καὶ συμμετέχω στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας. Πηγαίνω στὸν Ναὸ γιὰ νὰ ἐργασθῶ ἔργον θεῖον. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔργον εἶναι ἡ δοξολογία καὶ εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δωρεὰ τῆς ἀπείρου ἀγάπης Του.

Τὰ τελούμενα στὴν θεία Λειτουργία φανερώνουν ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ συμμετέχει στὴν τέλεσή της. Ἡ προσφορὰ τῶν δώρων ποὺ πρόκειται νὰ ἁγιασθοῦν, ἡ ψαλμωδία καὶ οἱ κοινὲς δεήσεις, ἡ συμμετοχὴ τῶν πιστῶν στὴν Τράπεζα τοῦ Κυρίου, ὅλα μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἔργο ὁλοκλήρου τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι ἀδιανόητη ἡ τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας χωρὶς τὴν συμμετοχὴ ἔστω καὶ ἑνὸς μόνον πιστοῦ ἢ χωρὶς νὰ κοινωνήσει ἔστω καὶ ἕνας μόνον πιστός. Ἂς δοῦμε ὅμως τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ὁ πιστὸς συμμετέχει στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας.

Πρῶτον συμμετέχει μὲ τὴν προετοιμασία καὶ προσφορὰ τῶν δώρων. Τὸ σιταρένιο πρόσφορο, τὸ ἁγνὸ νάμα, τὸ καθαρὸ κερί, τὸ ἐλαιόλαδο, ὅ,τι δηλαδὴ χρειάζεται γιὰ νὰ τελεσθεῖ ἡ ἀναίμακτη λατρεία, εἶναι προσφορὰ τῶν πιστῶν.

Αὐτὴ τὴν εὐλογημένη συνήθεια τῆς προετοιμασίας τοῦ πρόσφορου πρέπει νὰ τὴν διατηρήσουμε καὶ στὶς μέρες μας. Ἰδιαίτερα μάλιστα ὅταν ἑτοιμαζόμαστε νὰ τελέσουμε θεία Λειτουργία γιὰ τὴν ἀνάπαυση ψυχῆς προσφιλοῦς μας προσώπου, πρέπει νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν προετοιμασία τοῦ προσφόρου. Ἔτσι ὁ προσφερόμενος ἄρτος γίνεται συγκεκριμένος τρόπος συμμετοχῆς μας στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας.

Ὁ δεύτερος τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο οἱ πιστοὶ συμμετέχουν ἐνεργῶς στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ ψαλμωδία καὶ οἱ κοινὲς προσευχές. Στοὺς παλαιότερους χρόνους ὅλα τὰ τροπάρια καὶ οἱ ὕμνοι, ποὺ σήμερα ψάλλονται ἀπὸ τοὺς ἱεροψάλτες, ἐψάλλοντο ἀπὸ τὸν λαὸ ὁλόκληρο.

Ἡ ἀρχαιότερη περιγραφὴ τῆς θείας Λειτουργίας, τὴν ὁποία μᾶς διέσωσε ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουστῖνος, ἀναφέρει: «Ὁ προεστὼς εὐχὰς καὶ εὐχαριστίας, ὅση δύναμις αὐτῷ, ἀναπέμπει καὶ ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων τὸ Ἀμήν». Ἡ λέξη Ἀμὴν εἶναι ἑβραϊκὴ καὶ σημαίνει: πράγματι, γένοιτο. Οἱ πιστοὶ μὲ τὴν λέξη αὐτὴ ἐπισφραγίζουν τοὺς λόγους τοῦ ἱερέως. Γενικά, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μὲ τὶς ἀπαντήσεις τους στὶς ἐκφωνήσεις οἱ πιστοὶ συμπληρώνουν τὶς προσευχὲς τοῦ λειτουργοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τοῦ «Παράσχου, Κύριε», «Σοὶ Κύριε», «Κύριε ἐλέησον».

Ὅλοι μαζὶ οἱ πιστοὶ ἀποτελοῦν τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ψάλλει καὶ δοξολογεῖ τὸν Κύριο μὲ ἕνα στόμα, ἀγαπᾶ τὸν Κύριο μὲ μιὰ καρδιά, ἐλπίζει στὸν Κύριο μὲ μιὰ κοινὴ ἐλπίδα καὶ χαρά.

Τὸ τρίτο καὶ κυριώτερο σημεῖο ποὺ φανερώνει ὅτι οἱ πιστοὶ συμμετέχουν στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ ἀπὸ κοινοῦ μετὰ τοῦ ἱερέως προσφορὰ τῆς ἀναιμάκτου ἱερουργίας καὶ ἡ συμμετοχή τους στὴν Τράπεζα τοῦ Κυρίου.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἀναλύει διεξοδικὰ τὴν ἰσότητα τῶν πιστῶν μὲ τὸν λειτουργό τοῦ Κυρίου μπροστὰ στὰ μεγάλα καὶ ἅγια Μυστήρια. Γράφει σχετικά: «Ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ καθόλου δὲν διαφέρει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τὸν πιστό, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὴν ὥρα τῆς θείας Κοινωνίας: Ὅλοι ἀπολαμβάνουμε τὰ ἴδια, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Ὄχι ὅπως γινόταν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅπου ἄλλα ἔτρωγε ὁ ἱερεὺς καὶ ἄλλα οἱ ὑπόλοιποι καὶ ἀπαγορευόταν νὰ μετέχει ὁ λαὸς σὲ ὅσα μετεῖχε ὁ ἱερεύς. Αὐτὸ δὲν γίνεται τώρα, στὸν καιρὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἄλλα ἕνα Σῶμα βρίσκεται μπροστὰ σὲ ὅλους καὶ ἕνα Ποτήριον.

 
 


Ἐπίσης καὶ στὶς προσευχὲς βλέπει κανεὶς ὅτι ὁ λαὸς συνεισφέρει πολύ. Γιατί προσεύχονται ἀπὸ κοινοῦ ὁ ἱερεὺς καὶ οἱ πιστοὶ γιὰ ὅσους ἐνεργοῦν τὰ θελήματα τοῦ Διαβόλου καὶ γιὰ ὅσους ἔχουν κανόνα μετανοίας. Καὶ ὅλοι ἀπὸ κοινοῦ λένε τὴν ἴδια προσευχή, προσευχὴ γεμάτη ἀπὸ ἔλεος. Καὶ ὅλοι μαζὶ γονατίζουμε στὸ ἔδαφος καὶ ὅλοι μαζὶ σηκωνόμαστε ὄρθιοι. Ὅταν ἐπίσης πρόκειται νὰ δεχθοῦμε καὶ νὰ ἀνταποδώσουμε τὴν εἰρήνη, ὅλοι ἀνταλλάσσουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς ἀγάπης. Καὶ ὅταν τελεῖται τὸ πιὸ θαυμαστὸ μυστήριο, δηλαδὴ ἡ θεία Εὐχαριστία, εὔχεται ὁ ἱερεὺς στὸ λαὸ καὶ ὁ λαὸς εὔχεται στὸν ἱερέα. Διότι ἡ φράση «Μετὰ τοῦ πνεύματός σου», δὲν σημαίνει τίποτε ἄλλο, παρὰ αὐτὸ ἀκριβῶς.

Καὶ ἡ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεὸν εἶναι ἐπίσης κοινή. Διότι δὲν εὐχαριστεῖ μόνος του ὁ ἱερεύς, ἀλλὰ καὶ ὅλος ὁ λαός. Ἀφοῦ ἀρχίσει ὁ ἱερεύς, συμφωνοῦν ὅλοι ὅτι αὐτὸ γίνεται ἄξια καὶ κατὰ δίκαιο λόγο: «Ἄξιον καὶ δίκαιον». Στὴν συνέχεια ὁ ἱερεὺς ἀρχίζει τὴν Εὐχαριστία...

Ὅλα αὐτὰ τὰ εἶπα ὥστε ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ προσέχουν, γιὰ νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἕνα σῶμα καὶ τόσο μόνον διαφέρουμε μεταξὺ μας ὅσο τὸ ἕνα μέλος τοῦ σώματος ἀπὸ τὸ ἄλλο». Καὶ ὁ ἱερ. Χρυσόστομος συμπεραίνει ὅτι «ἱερεῖς καὶ πιστοὶ πρέπει νὰ θεωροῦμε τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία ὡς τὸ κοινὸ σπίτι ὅλων μας καὶ ἔτσι νὰ παραμένουμε σ’ αὐτήν: Ὡς μίαν οἰκίαν δεῖ τὴν Ἐκκλησίαν οἰκεῖν, ὡς σῶμα ἕν. Διότι καὶ τὸ ἅγιο Βάπτισμα εἶναι ἕνα καὶ ἡ Τράπεζα εἶναι μία καὶ ἡ πηγὴ μία καὶ ἡ δημιουργία μία καὶ ὁ Πατέρας εἶναι ἕνας.

Μέσα στὸν ἱερὸ Ναὸ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας προσφέρεται ἀπὸ τὸν λειτουργὸ καὶ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ ἡ ἀναίμακτη προσφορὰ πρὸς τὸν Κύριον. Καὶ στὴν ἱερὰ Τράπεζα, λέει ὁ ἅγ. Ἰωάννης, δὲν συμμετέχω ἐγὼ ὁ λειτουργὸς μὲ περισσότερη ἀφθονία, καὶ σεῖς οἱ πιστοὶ μὲ λιγότερη, ἀλλὰ ὅλοι κοινωνοῦμε ἐξ ἴσου. Ἂν βέβαια ἐγὼ ὁ λειτουργὸς προσέρχομαι στὴν θεία Κοινωνία πρῶτος, αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε σπουδαῖο, ἐπειδὴ καὶ στὴν οἰκογένεια ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τὰ παιδιὰ ἁπλώνει πρῶτος τὸ χέρι στὸ συμπόσιο. Ὅμως τίποτε περισσότερο δὲν γίνεται ἀπὸ αὐτὸ, ἀλλὰ ὅλα εἶναι ἴσα σ’ ἐμᾶς. Ἡ ζωὴ ποὺ συνέχει καὶ σώζει τὶς ψυχές μας (δηλαδὴ τὸ ἅγιο Σῶμα καὶ τὸ πανάχραντο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ), δίνεται στὸν καθένα μὲ τὴν ἴδια τιμή. Δὲν μετέχω ἐγὼ ἄλλου ἀμνοῦ καὶ σεῖς ἄλλου, ἀλλὰ ὅλοι κοινωνοῦμε ἀπὸ τὸν ἴδιο Ἀμνό».

Ὅλες οἱ εὐχὲς τῆς θείας Λειτουργίας μᾶς δείχνουν ὅτι ἡ ἁγία Ἀναφορὰ εἶναι ἔργον ὅλων τῶν πιστῶν. Ὁ ἱερεὺς ἀπευθύνεται στὸν Θεὸ ἐξ ὀνόματος τῶν πιστῶν καὶ ὅλοι μαζὶ δέονται: «Ἔτι προσφέρομέν Σοι τὴν λογικὴν ταύτην καὶ ἀναίμακτον λατρείαν καὶ παρακαλοῦμέν Σε καὶ δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν. Κατάπεμψον τὸ Πνεῦμά Σου τὸ Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα. Καὶ ὁ λαὸς συμψάλλει καὶ δέεται:
Σὲ ὑμνοῦμεν, Σὲ εὐλογοῦμεν, Σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, καὶ δεόμεθά Σου ὁ Θεὸς ἡμῶν».

Ὁ λειτουργός, μὲ τὸ μυστήριο τῆς χειροτονίας, δέχθηκε τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἔγινε τὸ στόμα τῶν πιστῶν ποὺ ὁμιλεῖ στὸν κοινὸ Πατέρα. Ὅλοι μαζὶ

Πηγή: http://www.agiazoni.gr

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ/ ῾Η ἐκπαίδευση τῆς ἀμάθειας






«Μελετώντας τα σχολικά βιβλία», καταλήγει η κ. Πανοπούλου, «καταλαβαίνεις ότι πολλές φορές δίνεται σημασία στη μέθοδο και όχι στο περιεχόμενο· υπάρχει ένας φοβερός φορμαλισμός. Τελειώνοντας ένα παιδί το δημοτικό έχει βγάλει ένα συμπέρασμα για τον εαυτό του, που μπορεί να λέει, ενδεχομένως, "δεν παίρνω τα γράμματα", "ξέρω ποια είναι η θέση μου"».







Είμαστε, λοιπόν, προσοντούχοι αγράμματοι;
ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΛΙΤΗ (politi@enet.gr) |

Κούτσουρο απελέκητο, τούβλο, κουμπούρας, τενεκές ξεγάνωτος! Μη μου πείτε ότι δεν τα είχατε ακούσει. Από εκείνον τον στριμμένο δάσκαλο που προτιμάτε να ξεχάσετε. Μπορεί να μην απευθυνόταν σ' εσάς, αλλά στον Γιωργάκη του τελευταίου θρανίου. Ή το άλλο, το ανεκδιήγητο, που με τόση ευκολία ξεστόμιζαν μερικοί αχαρακτήριστοι: «Το παιδί σας δεν τα παίρνει τα γράμματα, να το πάτε να μάθει μια τέχνη» ή «Εσύ δεν κάνεις για το σχολείο, θα γίνεις σκουπιδιάρης». Πού να 'ξεραν ότι τώρα ο υπάλληλος καθαριότητας χρειάζεται... βύσμα!

Κι όμως, σήμερα, δεκαετίες μετά την κατάργηση της ποδιάς, της βέργας και της αυταρχικής εκπαίδευσης, την εποχή των «λεωφόρων της πληροφορικής» και της «διαθεματικότητας», οι μαθητές δέχονται παρόμοιες κατηγορίες, ίσως πιο πολιτικά ορθές: «Αδιάφοροι», «Χωρίς βάσεις», «Δεν ξέρουν να ακούνε». Ή, χειρότερα, ακόμα και αν δεν τους το πει κανείς κατάμουτρα, μαθαίνουν οι ίδιοι, από πολύ τρυφερή ηλικία, να κατατάσσουν τον εαυτό τους σε κατηγορίες: οι καλοί, οι μέτριοι, οι ανεπίδεκτοι. Ο όγκος της διδακτέας ύλης, τα νέα αναλυτικά προγράμματα, τα φροντιστήρια και οι διαρκείς εξετάσεις δεν οδηγούν νομοτελειακά σε ποιοτικά ανώτερη μόρφωση. Αντίθετα, όπως συχνά διαπιστώνουν οι εκπαιδευτικοί, ακόμα και καλοί μαθητές που περνούν στις εξετάσεις, έχουν σοβαρά γνωστικά κενά, αδυναμία στην κατανόηση κειμένων, στην έκφραση, στη χρήση της γλώσσας.

Ενώ τα ποσοστά αναλφαβητισμού μειώνονται και όλο και περισσότεροι νέοι έχουν πρόσβαση στη μέση, ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, εντείνεται το παράδοξο φαινόμενο του λειτουργικού αναλφαβητισμού. Μια μορφή σύγχρονης αμάθειας, που δεν είναι μετρήσιμη με ποσοτικούς δείκτες, αλλά παρατηρείται εμπειρικά, όχι μόνο στα γραπτά, αλλά και στην καθημερινότητα της σχολικής και εξωσχολικής ζωής. Κάθε φορά που δημοσιεύονται τα «μαργαριτάρια» των μαθητών ή ακόμα και των πτυχιούχων σε εξετάσεις για το Δημόσιο, επανέρχονται τα εύκολα και αβασάνιστα δημοσιεύματα για το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της νέας γενιάς, που καταναλώνει πληροφορίες χωρίς να κρίνει, που αποστηθίζει χωρίς να κατανοεί, που εκπαιδεύεται χωρίς να μορφώνεται.

«Ορθογραφία χαώδης· γνώσεις μηδενικές· διατύπωση ασυνάρτητη· πλήρης ανικανότητα συλλογισμού· σαν να μην πέρασαν από πάνω τους δώδεκα χρόνια μαθητείας. Πώς έφτασαν, λοιπόν, στην τελευταία τάξη του λυκείου;» Η παρατήρηση του Αγγελου Ελεφάντη στον «Πολίτη», το καλοκαίρι του 2003, είχε έρθει ως συμπλήρωμα στον «Αλιέα μαργαριταριών», στις πανελλαδικές εξετάσεις του ίδιου χρόνου. Τότε το καλό περιοδικό είχε αλιεύσει μαργαριτάρια μαθητών Γ' λυκείου από τις εξετάσεις Νεοελληνικής Ιστορίας. Ο Απόστολος Γκλέτσος ως «ήρωας της Εθνικής Αντίστασης», τα SS και η ΓΣΕΕ ως «αντιστασιακές οργανώσεις», το Νιου Ντιλ ως «αυτός που εφεύρε το αυτοκίνητο» ήταν μερικά από τα χονδροειδή λάθη που έκαναν τηλεοπτικούς σχολιαστές και επιφυλλιδογράφους να εξανίστανται με τα χάλια των μαθητών, τις ευθύνες των εκπαιδευτικών και την κατάντια του σχολείου.

Στις περυσινές εξετάσεις τα γραπτά κάτω από τη βάση ήταν λιγότερα και πολλοί άριστοι κονταροχτυπήθηκαν για μια θέση στα ιδρύματα πρώτης επιλογής. Αυτό σημαίνει μήπως ότι το εκπαιδευτικό επίπεδο ανέβηκε και μπορούμε να αναστενάξουμε με ανακούφιση ή ότι έτυχε τα θέματα να είναι κάπως ευκολότερα; Ας μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.

Στο τελευταίο Τεστ Γενικών Γνώσεων και Δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ, στο οποίο διαγωνίστηκαν πάνω από 100.000 απόφοιτοι λυκείου και πτυχιούχοι για μια θέση στο Δημόσιο, η αποτυχία σε φαινομενικά απλές ερωτήσεις ήταν χαρακτηριστική: Ούτε δύο στους δέκα δεν γνώριζαν από πού διέρχεται ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και τι θα μεταφέρει. Εφτά στους δέκα δεν μπορούσαν να τοποθετήσουν σε σωστή χρονολογική σειρά την Ελληνική Επανάσταση του '21, την Οχτωβριανή Επανάσταση, τη Γαλλική Επανάσταση και τη Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Αντίθετα, σχεδόν όλοι απάντησαν σωστά σε ερωτήσεις για τα ΚΕΠ και το Εθνικό Κτηματολόγιο.

Χωρίς οι λανθασμένες απαντήσεις να αποδεικνύουν αυτόματα την ασχετοσύνη των υποψηφίων, είναι ωστόσο ενδεικτικές για το πόσο λεπτή είναι η γραμμή μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας, μόρφωσης και αμορφωσιάς, σε ένα σύστημα που ανάγει ως μέγιστο κριτή τις εξετάσεις και, ενώ ομνύει στην αξιοκρατία, είναι -όπως όλοι ξέρουμε- γεμάτο ανισότητες, αδιαφανείς διαδικασίες και «πίσω πόρτες».

«Τσ...τσ... τσ... τα σημερινά παιδιά δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εμείς στην εποχή μου...» Η κακιασμένη ατάκα του συνταξιούχου στο λεωφορείο, που φρίττει με όσα ακούει και βλέπει, η αναγωγή σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν, που οι νέοι ήξεραν «να μιλούν σωστά και να φέρονται με σεβασμό στους μεγαλυτέρους», η γλώσσα μας που κινδυνεύει από τη «λεξιπενία και την ξενομανία», όπως έχουμε μάθει να επαναλαμβάνουμε, το σχολείο μας που πάει από το κακό στο χειρότερο, μαζί με την οικονομία και το «δεν είμαστε κράτος εμείς», είναι το σύνηθες κινδυνολογικό ρεπερτόριο του κάθε μπαϊλντισμένου, αγανακτισμένου, παθητικού τηλε-πολίτη.

Στην πραγματικότητα, πίσω από αυτό τον ψαλμό της μόνιμης Αποκάλυψης, όπου διαρκώς βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού (εκπαιδευτικού, οικονομικού ή εθνικού), απλώς μαθαίνουμε να εξοικειωνόμαστε με το παράλογο, να ανεχόμαστε το ανυ- πόφορο, να συμβιβαζόμαστε με το άδικο, σπάνια να το ερμηνεύουμε και ακόμα σπανιότερα να το αντιμαχόμαστε.

Γιατί, στο κάτω κάτω, τι αποδεικνύουν τα φαινόμενα της σύγχρονης αμάθειας αν όχι την ίδια την αποτυχία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που διαρκώς μεταρρυθμίζεται στα χαρτιά, χωρίς να βελτιώνεται στην πράξη και, κυρίως, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη γνώμη των ίδιων των δασκάλων και των μαθητών, «εκείνων που αναπνέουν κάθε μέρα την κιμωλία» - όπως μας το έθεσε μία εκπαιδευτικός.

«Μήπως τα παιδιά μας χαζεύουν;» αναρωτιόταν πρόσφατα το σοβαρό βρετανικό περιοδικό «Prospect», εκφράζοντας την ανησυχία ότι οι δείκτες επιτυχίας ή αποτυχίας στις σχολικές εξετάσεις δεν μας δείχνουν όλη την εικόνα. «Πάει πολύ καιρός που συνάντησα έναν 17χρονο που μπορούσε να βάλει σε μια σειρά τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ού αιώνα» παρατηρούσε ο Donald Hirsch, πρώην σύμβουλος του ΟΟΣΑ σε θέματα εκπαίδευσης. Αντίστοιχα άρθρα και βιβλία γράφονται και στις ΗΠΑ, με χαρακτηριστικό το «The Dumbest Generation» (η ηλιθιότερη γενιά) του Marc Bauerlein. Στο βιβλίο αυτό ο πανεπιστημιακός φιλόλογος εκφράζει με στοιχεία τη βάσιμη υποψία ότι η ψηφιακή γενιά είναι και η πλέον ιστορικά αναλφάβητη. Για παράδειγμα, το 52% των γυμνασιόπαιδων στην ερώτηση ποια χώρα ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο, επέλεξαν την Ιαπωνία και τη Γερμανία αντί για την ΕΣΣΔ.

Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αντίστοιχα αν τα Ελληνόπουλα γίνονται πιο χαζά; «Σε καμία περίπτωση τα παιδιά σήμερα δεν είναι χαζά!» απαντά η Εφη Πανοπούλου, φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση και μέλος του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ. «Οι νέοι άνθρωποι, σήμερα, έχουν πολλές περισσότερες παραστάσεις από τις παλιότερες γενιές· σ' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Ωστόσο, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός αυξάνεται, κι αυτό λίγη σχέση έχει με την προσπάθεια που κάνουμε εμείς ως εκπαιδευτικοί. Το ζήτημα δεν είναι αν αφομοιώνεται ή δεν αφομοιώνεται η διδακτέα ύλη, αλλά το ποια κατεύθυνση έχει. Αποσκοπεί στο να αποκτήσει ο μαθητής μία γενική παιδεία με βάρος, ώστε να ανταποκριθεί σ' αυτά που απαιτούνται από τη ζωή και όχι μόνο σε μία επιστήμη - να είναι σε θέση να κατανοήσει τον κόσμο; Ή, αντίθετα, αρκεί να αποκτήσει μερικές αποσπασματικές γνώσεις, ώστε να χρησιμοποιηθεί αύριο ως ελαστικά απασχολούμενος;»

Πώς θα όριζε τον λειτουργικό αναλφαβητισμό; «Αυτό που έχω διαπιστώσει εξ ιδίας εμπειρίας ως φιλόλογος καθηγήτρια λυκείου, είναι ότι τα παιδιά που τελειώνουν σήμερα το λύκειο έχουν πολύ μικρότερη ικανότητα, σε σχέση με μια προηγούμενη γενιά, να διαβάσουν με ευχέρεια, να γράψουν χωρίς ορθογραφικά λάθη και να κατανοήσουν βαθύτερα ένα κείμενο. Αντίστοιχες διαπιστώσεις κάνουν και πολλοί άλλοι συνάδελφοι. Ακόμα και μαθηματικοί στο λύκειο μού λένε ότι τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν σωστά απλές μαθηματικές πράξεις».

Σύμφωνα με την κ. Πανοπούλου, το πρόβλημα του λειτουργικού αναλφαβητισμού έχει πολύ βαθύτερες ρίζες. Ξεκινά από το δημοτικό, πολλές φορές ακόμα και από την προσχολική αγωγή, συνεχίζεται στο γυμνάσιο και έχει άμεση σχέση με τα νέα αναλυτικά προγράμματα. «Αρκεί να δει κανείς τα νέα αναλυτικά προγράμματα του δημοτικού και του γυμνασίου, για να καταλάβει από πού ξεκινάνε τα προβλήματα, που κορυφώνονται πλέον στο λύκειο. Χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι τα παλαιότερα βιβλία πριν από τέσσερα χρόνια ήταν καλύτερα - όμως, όπως προκύπτει από τις έρευνες του ΚΕΜΕΤΕ, τα νέα προγράμματα είναι σαφώς χειρότερα. Κάτι που αυξάνει τον λειτουργικό αναλφαβητισμό είναι ο εντεινόμενος κατακερματισμός της γνώσης. Αντί το παιδί να αποκτά γνώσεις σε βάθος, για τη φύση, την ιστορία, την κοινωνία, τις επιστήμες, αυτά σπάνε σε μικρές πληροφορίες, χωρίς να συνδέονται με το όλον.

»Η λογική της "διαθεματικότητας", έτσι όπως εφαρμόζεται, εξετάζοντας μία έννοια σε πλάτος και όχι σε βάθος, έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Από την άλλη μεριά υπάρχει μία εντατικοποίηση, ένα "κατέβασμα" της ύλης σε πολύ μικρότερες τάξεις. Στο δημοτικό εφαρμόζεται η αντίληψη της "σπειροειδούς διάταξης της ύλης". Δηλαδή, μία έννοια σπάει σε μικρά κομμάτια, τα οποία επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και στα έξι χρόνια του δημοτικού.

»Για παράδειγμα, η έννοια της διαίρεσης εισάγεται από την πρώτη δημοτικού, σε μια ηλικία που το παιδί δεν μπορεί να την κατανοήσει. Η έννοια θα επα- ναληφθεί στα επόμενα χρόνια· όμως, ήδη το παιδί, που έχει έρθει σε επαφή μ' ένα κεφάλαιο της γνώσης που δεν μπορεί να το εμπεδώσει, το καταχωρίζει ως μία άρνηση και μία αποτυχία και είναι πολύ αμφίβολο αν θα έχει κατανοήσει τη διαίρεση ώς το τέλος του δημοτικού. Το ίδιο ισχύει με την προπαίδεια, την οποία επίσης ξεκινάνε από την πρώτη δημοτικού».

«Μελετώντας τα σχολικά βιβλία», καταλήγει η κ. Πανοπούλου, «καταλαβαίνεις ότι πολλές φορές δίνεται σημασία στη μέθοδο και όχι στο περιεχόμενο· υπάρχει ένας φοβερός φορμαλισμός. Τελειώνοντας ένα παιδί το δημοτικό έχει βγάλει ένα συμπέρασμα για τον εαυτό του, που μπορεί να λέει, ενδεχομένως, "δεν παίρνω τα γράμματα", "ξέρω ποια είναι η θέση μου"».

Η ταξική διαφοροποίηση μέσα από την εκπαίδευση ξεκινά από τη σχολική και προσχολική ηλικία, μεγεθύνεται από την εντατικοποίηση, την εσωτερίκευση της αποτυχίας, τον κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων και δημιουργεί μία κατάσταση εκρηκτική όσο το παιδί μεγαλώνει. Τα συμπεράσματα αυτά δεν απηχούν μόνο τις απόψεις της συνομιλήτριάς μας, αλλά και των περισσότερων εκπαιδευτικών, αν πιστέψουμε τις αντίστοιχες έρευνες.

Σε έρευνα των ίδιων των δασκάλων για τα νέα βιβλία των μαθηματικών, το 67% πιστεύει ότι η ψαλίδα μεταξύ μαθητών υψηλής επίδοσης και μαθητών χαμηλής επίδοσης ανοίγει ακόμα περισσότερο, ενώ το 76% πιστεύει ότι τα βιβλία ευνοούν αποκλειστικά τους μαθητές με υψηλή επίδοση. Οπως επισημαίνει ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Χρήστος Κάτσικας, αντίστοιχες είναι οι κριτικές παρατηρήσεις των εκπαιδευτικών και για τα βιβλία των θεωρητικών μαθημάτων: «Στα περισσότερα νέα βιβλία Ιστορίας του δημοτικού και του γυμνασίου απουσιάζει ο συνεκτικός ιστός, απουσιάζουν τα ιστορικά πλαίσια, ο ιστορικός χρόνος δεν υπάρχει, η συνολική αφήγηση σφαγιάζεται σε πληροφορίες, εικόνες, αριθμούς και πηγές. Το "πώς" και το "γιατί" εξαφανίζονται και απομένει η τμηματική πληροφορία, η αποσπασματική είδηση, το απομονωμένο γεγονός, χωρίς την ιστορική και κοινωνική του πλαισίωση».

Ως αποτέλεσμα, ο μαθητής συχνά αδυνατεί να διαχωρίσει το σημαντικό από το δευτερεύον, το γενικό από το ειδικό, να καταλήξει σε λογικές αφαιρέσεις, να συνδέσει την αιτία με το αποτέλεσμα, να απαντήσει σε ερωτήματα που απαιτούν κριτική σκέψη. «Η εκπαίδευση της αμάθειας» όπως την περιγράφουν ο Χρήστος Κάτσικας και ο Κώστας Θεριανός στο βιβλίο τους, γεννά έναν νέου τύπου πρώιμο αναλφαβητισμό σε μια γενιά που θεωρητικά έχει περισσότερες ευκαιρίες και δυνατότητες.

Την εποχή της ψηφιακής επανάστασης ένα νέο χάσμα βαθαίνει. Η γενιά που παίζει στα δάχτυλα το ποντίκι και το πληκτρολόγιο κινδυνεύει να χάσει όχι το τρένο της πληροφορίας, αλλά το τρένο της γνώσης και της κριτικής σκέψης.

Εγκαταλείπουν το σχολείο

Στην κοινωνία της γνώσης, οι μαθητές συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τις σχολικές δομές σε εντυπωσιακά ποσοστά, υπογραμμίζοντας αδρά την ταξικότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Περιττό να τονίσουμε ότι η μεγάλη φυγή καταγράφεται στην όλο και διευρυνόμενη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.

* Στην Ευρώπη ο μέσος όρος σχολικής εγκατάλειψης βρίσκεται στο 14,8%.

* Στις υψηλότερες θέσεις βρίσκονται η Τουρκία (47,6%), η Μάλτα (37,6%), η Πορτογαλία (36,3%), η Ισπανία (31%) και η Ισλανδία (29,8%).

* Τα ποσοστά της πρόωρης σχολικής εγκατάλειψης στην Ελλάδα κυμαίνονται στα κοινοτικά επίπεδα. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΚΑΝΕΠ/ΓΣΕΕ για την εκπαίδευση, κατά την περίοδο 2002-2007 24.588 μαθητές διέκοψαν την φοίτησή τους στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 82.719 στα γυμνάσια (στην Ελλάδα υποχρεωτική είναι η εκπαίδευση έως τα 15 έτη).

Η ευφυής ημιμάθεια

* Η σφαιρική γνώση μοιάζει με ουτοπία στην εποχή της πληροφορίας. Γιατί δεν είναι μόνο η βιοποριστική ανάγκη που επιβάλλει χρονοβόρα επένδυση στην «κάθετη» γνώση και την εξειδίκευση, αλλά και το γεγονός πως καθημερινά δεχόμαστε βομβαρδισμό ενός τεράστιου όγκου πληροφορίας, που προκαλεί κούραση και κυρίως αμηχανία. Πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας - Σαν Ντιέγκο εκτιμά ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος καλείται να απορροφήσει 23 λέξεις ανά δευτερόλεπτο με πολλαπλούς πομπούς: κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυο, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και ΜΜΕ. Υπολογίζεται δε πως ο όγκος αυτός ισοδυναμεί με 34 Gb και είναι ικανός να «κρασάρει» ένα λάπτοπ μέσα σε μία εβδομάδα.

* Τη λύση μπορεί να προσφέρει η... ημιμάθεια. Αν και τόσο αρνητικά φορτισμένη, η έννοια της ημιμάθειας μπορεί να επαναπροσδιοριστεί σε μια εποχή που η κατάκτηση σε βάθος τόσο πολλών τομέων γνώσης στην ουσία καθίσταται αδύνατη. Την ημιμάθεια ως μια δυναμική διαδικασία διαρκούς αναζήτησης της γνώσης προτείνει ο Γιώργος Παμπούκης, μηχανικός στο επάγγελμα και δοκιμιογράφος, στο βιβλίο του «Ημιμάθειας εγκώμιο - Για μια καθολική ματιά στον σύγχρονο κόσμο» (εκδ. Κριτική).

* Η προσωπική του πορεία στην περιπέτεια της γνώσης, με σταθμούς στις θετικές επιστήμες, την οικονομία, την οικολογία, την ψυχανάλυση, την πολιτική και τη φιλοσοφία, οδήγησε στη συγγραφή αυτού του βιβλίου, ενός «μπούσουλα» που φιλοδοξεί να χαράξει τα «περιγράμματα γνώσης» που χρειάζεται να γνωρίζουμε όλοι ως ενεργοί πολίτες. «Η πληροφόρηση σε εξειδικευμένα θέματα πρέπει να γίνεται αναγκαστικά μέσα από μια προσεκτικά σχεδιασμένη επιλογή περιγραμμάτων γνώσης (και όχι πραγματική γνώση σε βάθος), η οποία και χωρίς αμφιβολία αποτελεί ένα είδος προσχεδιασμένης ημιμάθειας. Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις ο πολίτης μπορεί σταδιακά να πάρει την ευθύνη της απόφασης για τα μεγάλα πολύπλοκα θέματα που μας αφορούν όλους και που σήμερα μονοπωλούν οι υποτιθέμενοι ειδικοί» μας είπε ο συγγραφέας.

* Αυτή η «ευφυής» ημιμάθεια, η επαρκής δηλαδή ενημέρωση των πολιτών για τα τρέχοντα ζητήματα, όσο εξειδικευμένα κι αν είναι, αποτελεί μια δικλείδα ασφαλείας για τη δημοκρατία. Μόνο αν οι πολίτες γνωρίζουν θα είναι σε θέση να κρίνουν και να ελέγχουν τις τοποθετήσεις των «ειδικών», που κάθε μέρα λαμβάνουν αποφάσεις καθοριστικές για τη ζωή μας και την ποιότητά της σχεδόν ερήμην μας.

Διαβάζουμε βιβλία;

* Με 902 εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα και περίπου 9.758 νέους τίτλους βιβλίων (2008), 2.000 βιβλιοπωλεία σε όλη την επικράτεια, εκ των οποίων 280 πωλούν αμιγώς βιβλία, όπως και 3.500 ακόμη σημεία πώλησης Τύπου και βιβλίων, το τοπίο φαίνεται εκ πρώτης όψεως εύφορο για το αναγνωστικό κοινό. Μόνο που αυτό απουσιάζει.

* Στη Β' Πανελλήνια Ερευνα αναγνωστικής συμπεριφοράς και πολιτιστικών πρακτικών του ΕΚΕΒΙ (2204) οι ερωτώμενοι δήλωσαν ως πρώτο λόγο αποχής από την ανάγνωση τα εξής: «έλλειψη χρόνου» (43,7%), «δεν μου αρέσει το διάβασμα/το βαριέμαι» (17,1%), «έλλειψη ενδιαφέροντος» (5,8%), «δεν ξέρω να διαβάζω» (2,8%) κ.ά.


Πηγή:᾿Ελευθεροτυπία
(Εψιλον, Κυριακή 7 Μαρτίου 2010)
http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=8049568969031599950