"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Παπα-Τύχων



Έλεγε ο παπά-Τύχων:
- Για να βρεις καλό πνευματικό πρέπει να κάνεις τρεις μέρες προσευχή και κατόπιν τι ο Θεός θα φωτίσει. Και στο δρόμο που θα πηγαίνεις να κάνεις προσευχή να τον φωτίσει ο Θεός να σου πει λόγους καλούς.
Έλεγε ακόμη:
- Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες « Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλεία σου. Και στο τέλος «δόξα τον Θεό».
Έλεγε πάλι:
- Η κόλαση έχει γεμίσει από ανθρώπους παρθένους – υπερήφανους. Ταπεινό άνθρωπο θέλει ο Θεός.

Έκτος από την ταπείνωση και την μετάνοια τόνιζε πολύ την μελέτη του Θεού, δηλαδή ο νους του άνθρωπου να γυρίζη συνέχεια γύρω από τον Θεό. Επίσης, τόνιζε την μελέτη της Αγίας Γραφής
και των Αγίων Πατέρων: Ευεργετινό, Φιλοκαλία, Άγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Άγιο Μάξιμο, Συμεών Νέο Θεολόγο, Άββά Μακάριο και Άββά Ισαάκ. «Ή μελέτη,
έλεγε ο Γέροντας, θερμαίνει και την ψυχή, καθαρίζει και τον νου και έτσι ασκείται με προθυμία ο άνθρωπος και αποκτάει αρετές, ενώ, όταν δεν ασκήται, αποκτάει πάθη».
Μια μέρα ρώτησε το Γέροντα Παΐσιο:
- Εσύ, παιδί μου, τι βιβλία διαβάζεις;
Του απάντησε:
-Άββα Ισαάκ.
- Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτός ο Άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν σκότωνε ο Άββας Ισαάκ.

Ήθελε με αυτό πού είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του Αγίου.

Ό Πάπα - Τυχών προσπαθούσε να μιμηθή τον Άγιο Ισαάκ, όχι μόνο στο ησυχαστικό του πνεύμα αλλά και στην ευαισθησία της πνευματικής του αρχοντιάς, και δεν επιβάρυνε κανέναν άνθρωπο. Έλεγε στους Μοναχούς ότι πρέπει να ζουν ασκητικά, για να ελευθερωθούν από τις μέριμνες, και όχι να
δουλεύουν σαν εργάτες και να τρώνε σαν κοσμικοί.
Γιατί το έργο του Μονάχου είναι οι μετάνοιες, οι νηστείες, οι προσευχές, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όλο τον κόσμο, ζωντανούς και πεθαμένους, και λίγη δουλειά για τα
απαραίτητα, για να μην επιβαρύνη τους άλλους, διότι με την πολλή δουλειά και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό.
Έλεγε χαρακτηριστικά:
- Ό Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στον λαό του Ισραήλ, για να ξεχάσουν τον Θεό.

Πριν αρχίση τις συμβουλές του ο Γέροντας, είχε τυπικό να κάνη πρώτα προσευχή, να επικαλεσθή το "Αγιο Πνεύμα, για να τον φώτιση, και αυτό συνιστούσε και στους άλλους. Έλεγε: «Ό Θεός άφησε το Άγιο Πνεύμα, για να μας φωτίζη. Αυτό είναι νοικοκύρης. Γι' αυτό και ή Εκκλησία μας αρχίζει με το Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας».
Ενώ έλεγε αυτά για το Άγιο Πνεύμα, αλλοιωνόταν το πρόσωπο του, και πολλοί ευλαβείς άνθρωποι την έβλεπαν αυτή την αλλοίωση. Είπε γέρων:
- Κάποτε πήγε ένας μοναχός σ` ένα κελί που ήταν καθαρό, περιποιημένο, αρχοντικό επίσημο. Είπε: «Όπως είναι η καρδιά του Γέροντα έτσι είναι και το κελί του».
Πήγε σ` ένα άλλο που ήταν ακατάστατο, αραχνιασμένο κι άνω – κάτω. Είπε: «Ο Γέροντας είναι καλός, ασχολείται συνέχεια με τα πνευματικά, και δεν έχει καθόλου καιρό για τα υλικά».
Ήταν αγαθός ο μοναχός αυτός και τα έβλεπε όλα όμορφα. Ότι είσαι αυτό βλέπεις, ότι ζητάς αυτό βρίσκεις.

Δεν νοιαζόταν για τον εαυτό του

Για τον εαυτό του ό Γέροντας δεν νοιαζόταν καθόλου ούτε και φοβόταν, γιατί είχε πολύ φόβο Θεού (θεία συστολή) και ευλάβεια. Επειδή αγωνιζόταν και με πολλή ταπείνωση, δεν διέτρεχε ούτε τον πνευματικό κίνδυνο της πτώσεως.
Επομένως, πώς να φοβηθή και τι να φοβηθή; Τους δαίμονες, πού τρέμουν από τον ταπεινό άνθρωπο, ή τον θάνατο, πού συνέχεια τον μελετούσε και ετοιμαζόταν χαρούμενος γι' αυτόν;
Μάλιστα, είχε ανοίξει και τον τάφο του μόνος του, για να είναι έτοιμος, και έμπηξε και τον Σταυρό, πού και αυτόν τον
είχε κάνει ο ίδιος, και έγραψε τα εξής, αφού είχε προαισθανθή τον θάνατο του:
«Αμαρτωλός Τυχών, Ιερομόναχος, 60 χρόνια στο Άγιον Όρος. Δόξα σοι ο Θεός».
Πάντα με το Δόξα σοι ο Θεός θα άρχιζε και με το Δόξα σοι ο Θεός θα τελείωνε ο Γέροντας.
Είχε συμφιλιωθή πια με τον Θεό, γι' αυτό χρησιμοποιούσε περισσότερο το Δόξα σοι ο Θεός παρά το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με.
Κινείτο, όπως είδαμε, στον θείο χώρο, αφού λάμβανε μέρος και στην ουράνια δοξολογία με τους Αγίους Αγγέλους την ώρα της Θείας Λειτουργίας.
Επειδή είχε ανάψει πια η φλόγα του θείου έρωτος μέσα στην καρδιά του, γι' αυτό και δεν τον συγκινούσαν τα μάταια πράγματα, όπως ανέφερα. Το κελλί του ήταν και αυτό μικρό. Είχε
ένα τραπεζάκι πού ακουμπούσε εικόνες, καθώς και το ακοίμητο κανδήλι και το θυμιατήρι.
Δίπλα είχε το Αγγελικό του Σχήμα και το τριμμένο του ράσο. Από την άλλη πλευρά του τοίχου είχε τον Εσταυρωμένο και σε μια άκρη είχε τρεις σανίδες για κρεβάτι με μια κουρελιασμένη κουβέρτα απλωμένη για στρώμα.
Για σκέπασμα είχε ένα παλιό πάπλωμα με τα βαμβάκια άπ' έξω, από το όποιο έπαιρναν και τα ποντίκια βαμβάκι, για να κάνουν τις φωλιές τους. Επάνω στο δήθεν
μαξιλάρι του είχε το Ευαγγέλιο και ένα βιβλίο με ομιλίες του Αγίου Χρυσοστόμου. Το δε πάτωμα
του κελλιού του ήταν μεν από σανίδες, αλλά φαινόταν σαν σουβαντισμένο, επειδή δεν σκούπιζε
ποτέ, και οι λάσπες, πού έμπαιναν από έξω, με τα γένια και τα μαλλιά, πού έπεφταν κάτω χρόνια ολόκληρα, είχαν σχηματίσει κανονικό σουβά.
Ό Παπα - Τυχών δεν έδινε καμιά σημασία στο καθάρισμα του κελλιού του αλλά στο καθάρισμα της ψυχής του, γι' αυτό και κατόρθωσε να γίνη δοχείο της Χάριτος του Θεού.
Συνέχεια έπλενε την ψυχή του με τα πολλά του δάκρυα και χρησιμοποιούσε χονδρά προσόψια, επειδή τα συνηθισμένα
μανδήλια δεν τον εξυπηρετούσαν.
Eίχε φθάσει σε μεγάλη κατάσταση πνευματική ο Γέροντας! Η ψυχή του είχε γίνει πολύ ευαίσθητη, αλλά για να βρίσκεται ο νους του συνέχεια στον Θεό, είχε φθάσει και σε αναισθησία σωματική.
Αφού δεν αισθανόταν πια καμιά ενόχληση από τις μύγες, τα κουνούπια και τους ψύλλους, πού είχε χιλιάδες.
Το κορμί του ήταν κατατρυπημένο και τα ρούχα του γεμάτα από κόκκινα στίγματα. Μου λέει ο λογισμός μου ότι και με τις σύριγγες να του τραβούσαν το αίμα του τα ζουζούνια, πάλι δεν θα το αισθανόταν.
Μέσα στο κελλί του κυκλοφορούσαν όλα ελεύθερα, από ζουζούνια μέχρι ποντίκια.
Κάποτε του είπε ένας Μοναχός, επειδή έβλεπε τα ποντίκια να χοροπηδούν:
- Γέροντα, θέλεις να σου φέρω μια γάτα;
Εκείνος απάντησε:
- Όχι, παιδί μου. Εγώ έχω μια γάτα, μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την γάτα. Έρχεται εδώ, την ταΐζω, την χαϊδεύω, και μετά πηγαίνει στην καλύβα της κάτω στο λάκκο και ησυχάζει.
Ήταν μια αλεπού, ή οποία επισκεπτόταν τον Γέροντα τακτικά, σαν καλός γείτονας.
Είχε επίσης και ένα θηλυκό αγριόχοιρο, πού γεννούσε κάθε χρόνο κοντά στο φράχτη του κήπου του, για να την προστατεύει ο Γέροντας. "Όταν έβλεπε κυνηγούς να περνούν από την περιοχή του, τους έλεγε ο Παπα - Τυχών:
- Παιδιά μου, εδώ δεν υπάρχουν μεγάλα γουρούνια. Φύγετε. Οι κυνηγοί νόμιζαν ότι δεν υπάρχουν αγριόχοιροι στην περιοχή του και έφευγαν.
Ό άγιος Γέροντας σαν καλός πατέρας τους μεν ανθρώπους έτρεφε πνευματικά, τα δε μεγάλα άγρια ζώα τα ταΐζε από την λίγη τροφή πού είχε και τα χόρταινε περισσότερο από την πολλή του αγάπη,
και τα μικρά ζουζούνια τ' αφήνε να θηλάζουν από το λίγο του αίμα.

Είχε γερή κράση ο Γέροντας, αλλά από την πολλή άσκηση είχε έξαντληθή.
"Όταν τον ρωτούσε κανείς «τι κάνεις, Γέροντα, είσαι καλά», απαντούσε:
- Δόξα σοι ο Θεός, καλά είμαι, παιδί μου. Εγώ δεν είμαι άρρωστος, αλλά αδυναμία έχω.

Για την καλοπεραση

Πολύ στενοχωριόταν, όταν έβλεπε καλοθρεμμένο νέο, και περισσότερο, όταν έβλεπε καλοθρεμμένο Καλόγηρο, επειδή δεν ταιριάζουν τα παχιά με το Αγγελικό Σχήμα.
Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένας λαϊκός πολύ χονδρός και του λέει:
- Γέροντα, έχω πόλεμο σαρκικό με βρώμικους λογισμούς, πού δεν μ' αφήνουν καθόλου να ησυχάσω.
Ό Παπα - Τυχών του είπε:
- Εάν, παιδί μου, εσύ θα κάνης υπακοή, με την Χάρη του Χρίστου εγώ θα σε κάνω Άγγελο. Να λες, παιδί μου, συνέχεια την ευχή, το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, και να περνάς όλες τις ήμερες με ψωμί και νερό, και το Σάββατο και την Κυριακή να τρως φαγητό με λίγο λάδι. Να κάνης και από εκατόν πενήντα μετάνοιες την νύκτα και να διαβάζης μετά την Παράκληση της Παναγίας και ένα κεφάλαιο από το Ευαγγέλιο και το Συναξάρι του Αγίου της ημέρας.
Μετά από έξιμήνες, πού τον ξαναεπισκέφτηκε, ο Γέροντας δεν μπόρεσε να τον γνωρίση, γιατί είχαν φύγει όλα τα περίσσια παχιά, και με ευκολία πια χωρούσε από την στενή πόρτα του Ναού του. Ό Γέροντας τον ρώτησε:
- Πώς περνάς τώρα, παιδί μου;
Κι εκείνος απήντησε:
- Τώρα νιώθω πραγματικά σαν Άγγελος, γιατί δεν έχω ούτε σαρκικές ενοχλήσεις ούτε και βρώμικους λογισμούς και αισθάνομαι πολύ ελαφρός, πού έφυγαν τα πάχη.

gerontas.gr 
 http://anavaseis.blogspot.com

ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ Η ΑΟΜΜΜΑΤΟΣ (ΡΩΣΣΙΑ, VIDEO)





ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: «Διὰ τοῦ Φιλιόκβε ἐδημιουργήθησαν νέαι κακοδοξίαι, σχίσματα καὶ αἱρέσεις»




Οκουμενικς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαος πραγματοποίησεν πίσημον ερηνικν πίσκεψιν ες τ ρθόδοξον Πατριαρχεον τς Ρουμανίας. Κατ τν πίσκεψίν του παρευρέθη κα μίλησεν ες τν ερν Σύνοδον το Πατριαρχείου τς Ρουμανίας. Κατ τν μιλίαν του, φο νεφέρθη ες τς σχέσεις το Οκουμενικο Πατριαρχείου μετ το Πατριαρχείου Ρουμανίας, επε μεταξ λλων κα τ ξς:

« ν Νικαί τς Βιθυνίας γί Α Οκουμενικ Σύνοδος, συνεκλήθη, ς γνωστόν, δι ν ντιμετωπίση τν φρικαλέαν αρεσιν κα βλασφημίαν το ρειανισμο. περιοχ τς Βλαχίας εχε κα ατ προσβληθ π τς ρειανικς λύμης, δύο δ πίσκοποι τς Βλαχίας, Ορσάκιος κα Οάλλης εχον προσχωρήσει ες τν αρεσιν κα εχον καταστ λύκοι βαρες ντ ποιμένων.

λλ πρχον ετυχς νταθα, πως κα ες λην τν κκλησίαν, κα καλο ποιμένες, γρυπνοντες πρ τν λογικν προβάτων τς ποίμνης το Χριστο κα χόμενοι στερρς τς ρθοδόξου πίστεως. Μεταξ τούτων το κα κ Δακίας πίσκοπος Θεόφιλος, ποος εναι ες κ τν γίων 318 Θεοφόρων Πατέρων τς Α Οκουμενικς Συνόδου, συνυπογράψας τς ποφάσεις ατς. πομένως Ρουμανικ κκλησία χει προσθέτους λόγους δι ν μιμνήσκεται πανηγυρικς τν γομένην πέτειον.

Ο 318 Πατέρες δν σαν πλς πίσκοποι ερωμένοι. σαν ντως Θεοφόροι, εχον τν Χριστν νοικοντα ες τν καρδίαν των κα τ Πνεμα τ γιον πλήρου τν παρξίν των. Εχον περβ τ στάδιον τς καθάρσεως, εχον καθυποτάξει τ ψεκτ πάθη κα εχον δεχθ τν θεον φωτισμόν, ποος τος διδε τν δυνατότητα διακρίσεως τς ληθείας π τ ψεδος, το φωτς π τ σκότος, το θείου θελήματος π τ θέλημα το πονηρο. κοσμοντο πλουσίως π τν καρπν το Πνεύματος “ν πάσ γαθωσύν κα δικαιοσύν κα ληθεί» (φεσ. 5: 9).

σαν δη θεόπται! Ες τοτο κριβς διέφερον π τν ρειον κα λους τος αρετικούς, ο ποοι προσεπάθουν ν θεολογήσουν χωρς τς προϋποθέσεις το προσωπικο γιασμο κα οτως θαλασσομάχουν ες τ ρεβος τς πλάνης, βαττολογοντες περ τν Θείων κα μ θεολογοντες. ταν Μέγας θανάσιος μίλει, ξέφερε λόγον Θεο, ποος νοικοσεν ν τ καρδί του. Δι τοτο κα τμοούσιοςδν το φεύρημα δικόν του, λλ πληροφορία σφαλς το γίου Πνεύματος.

ταν γιος Σπυρίδων θαυματούργει δι τς κεράμου, διος Τριαδικς Θες νήργει. ταν γιος Νικόλαος ξίστατο κατ τς βλασφημίας κα σκληρύνσεως το ρείου μαχητικς, διος Θες χειρίζετο τ φραγγέλιον τς παθος ργς το πισκόπου Του. Ες τ πρόσωπα, λοιπόν, τν συγκροτησάντων τν γιωτάτην κείνην Σύνοδον Πατέρων, χομεν τ διαχρονικν πόδειγμα τς σφαλος Θεολογίας κα τ τίμιον ρχέτυπον το γνησίου Πατρς κα Διδασκάλου.

γία Α Οκουμενικ Σύνοδος κατήρτισεν, γαπητο δελφοί, τ πρτον Σύμβολον Πίστεως, τ ποον συνεπλήρωσε μετ τατα δι τν πέντε τελευταίων ρθρων ν Κωνσταντινουπόλει γία Β Οκουμενικ Σύνοδος το 381. μφότεραι α γιαι Σύνοδοι πηρέτησαν τν ερωτέραν κα ψηλοτέραν πόθεσιν ες τν ζων τν Χριστιανν, ποία δν εναι λλη π τν νότητα, τν μόνοιαν κα τν ερήνην τς κκλησίας.

Δι τς δογματικς των ποφάνσεως, ποία συνοπτικς ποκρυσταλλοται ες τ ερν Σύμβολον, διεζωγράφησαν τσκαμμένατο ρθοδόξου πιστεύματος, πσα πέρβασις τν ποίων θέτει τν τολμητίαν κτς το σώματος τς κκλησίας.

Ες τ Φανάριον, ες τν παλαιν αθουσαν συνεδριν τς καθ’ μς γίας κα ερς Συνόδου το Οκουμενικο Πατριαρχείου, μεταξ λλων εκονογραφικν θεμάτων, ερίσκεται γραμμένον καλλιτεχνικς π τν τεσσάρων τοίχων τ Σύμβολον Νικαίας–Κωνσταντινουπόλεως, ποδηλον σαφέστατα ς πύρινος κύκλος τ ερ τατασκαμμένα”, τ ποα οδες δύναται ν γνοήση ν περβ. ρκεσε, πολ ργότερον, προσθήκη ες τ Σύμβολον μις κα μόνης λέξεως, το γνωστο Filioque, δι ν δημιουργηθον νέαι κακοδοξίαι κα σχίσματα κα αρέσεις, α ποαι κρατον μέχρι σήμερον τν Δυτικν Χριστιανισμν μακρν τς ρθοδόξου νατολς.

ς εφυς παρετήρησε σύγχρονος Θεολόγος, τ Σύμβολον εναι μία πνευματικ σημαία, κα α σημααι χουν ς ποστολν ν νώνουν μόδοξα σύνολα νθρώπων κάτω π κοιν δεώδη.

Ερισκόμεθα, λοιπόν, ο εσεβς ες Χριστν πιστεύοντες π τν σημαίαν το ερο Συμβόλου Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως, τ ποον διασαλπίζει ποος εναι ζν Θεός, ποία περ μς οκονομία του, ποία ληθς κκλησία κα ποία λπς τν πιστευόντων.

Ες παλαιοτέρας ποχς τ κδιδόμενα πό τινων παρχιν το Οκουμενικο Πατριαρχείου Πιστοποιητικ Βαπτίσεως, φερον τετυπωμένον κυκλοτερς λόκληρον τ Σύμβολον, ς πρόχειρον πόμνησιν τς σωζούσης θείας ληθείας ες τν βαπτισθέντα.

Τοτο τ κριβς κα σωτήριον πίστευμα καλούμεθα κα ες τς παρούσας μέρας φ΄ νς μν ν διακρατήσωμεν διαλώβητον κα νόθευτον ς γράμμα, φτέρου δ ν βιώσωμεν ν τ καθημεριν πράξει πόμενοι τος Θεοφόροις Πατράσι κα πσι τος ν τος αἰῶνας γίοις».






(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 5/11/2010)
 http://www.alopsis.gr

᾿Αρχαῖα ῾Ελληνικά καί ὁ ᾿Εγκέφαλος τοῦ Σταύρου Π. Παπαμαρινόπουλου Καθηγητῆ Πανεπιστημίου Πατρῶν



Κύριε Διευθυντά,
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove. Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1.Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά. 2.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς. 3.Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η εκδίκηση των τόνων». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους. Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο. Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά! Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!
Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου
Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_16/10/2010_418864
http://www.zoiforos.gr