Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπραγματοποίησεν ἐπίσημον εἰρηνικὴν ἐπίσκεψιν εἰς τὸ Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον τῆς Ρουμανίας. Κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν του παρευρέθη καὶ ὡμίλησεν εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας. Κατὰ τὴν ὁμιλίαν του, ἀφοῦ ἀνεφέρθη εἰς τὰς σχέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μετὰ τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, εἶπε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας ἁγίᾳ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, συνεκλήθη, ὡς γνωστόν, διὰ νὰ ἀντιμετωπίση τὴν φρικαλέαν αἵρεσιν καὶ βλασφημίαν τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἡ περιοχὴ τῆς Βλαχίας εἶχε καὶ αὐτὴ προσβληθῆ ὑπὸ τῆς ἀρειανικῆς λύμης, δύο δὲ ἐπίσκοποι τῆς Βλαχίας, ὁ Οὐρσάκιος καὶ ὁ Οὐάλλης εἶχον προσχωρήσει εἰς τὴν αἵρεσιν καὶ εἶχον καταστῆ λύκοι βαρεῖς ἀντὶ ποιμένων.
Ἀλλ’ ὑπῆρχον εὐτυχῶς ἐνταῦθα, ὅπως καὶ εἰς ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ καλοὶ ποιμένες, ἀγρυπνοῦντες ὑπὲρ τῶν λογικῶν προβάτων τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐχόμενοι στερρῶς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Μεταξὺ τούτων ἦτο καὶ ὁ ἐκ Δακίας Ἐπίσκοπος Θεόφιλος, ὁ ὁποῖος εἶναι εἷς ἐκ τῶν Ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, συνυπογράψας τὰς ἀποφάσεις αὐτῆς. Ἑπομένως ἡ Ρουμανικὴ Ἐκκλησία ἔχει προσθέτους λόγους διὰ νὰ μιμνήσκεται πανηγυρικῶς τὴν ἀγομένην ἐπέτειον.
Οἱ 318 Πατέρες δὲν ἦσαν ἁπλῶς Ἐπίσκοποι ἢ ἱερωμένοι. Ἦσαν ὄντως Θεοφόροι, εἶχον τὸν Χριστὸν ἐνοικοῦντα εἰς τὴν καρδίαν των καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπλήρου τὴν ὕπαρξίν των. Εἶχον ὑπερβῆ τὸ στάδιον τῆς καθάρσεως, εἶχον καθυποτάξει τὰ ψεκτὰ πάθη καὶ εἶχον δεχθῆ τὸν θεῖον φωτισμόν, ὁ ὁποῖος τοὺς ἔδιδε τὴν δυνατότητα διακρίσεως τῆς ἀληθείας ἀπὸ τὸ ψεῦδος, τοῦ φωτὸς ἀπὸ τὸ σκότος, τοῦ θείου θελήματος ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ πονηροῦ. Ἐκοσμοῦντο πλουσίως ἀπὸ τὸν καρπὸν τοῦ Πνεύματος “ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ» (Ἐφεσ. 5: 9).
Ἦσαν ἤδη θεόπται! Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς διέφερον ἀπὸ τὸν Ἄρειον καὶ ὅλους τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι προσεπάθουν νὰ θεολογήσουν χωρὶς τὰς προϋποθέσεις τοῦ προσωπικοῦ ἁγιασμοῦ καὶ οὕτως ἐθαλασσομάχουν εἰς τὸ ἔρεβος τῆς πλάνης, βαττολογοῦντες περὶ τῶν Θείων καὶ μὴ θεολογοῦντες. Ὅταν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ὡμίλει, ἐξέφερε λόγον Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνοικοῦσεν ἐν τῇ καρδίᾳ του. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ “Ὁμοούσιος” δὲν ἦτο ἐφεύρημα ἰδικόν του, ἀλλὰ πληροφορία ἀσφαλὴς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅταν ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἐθαυματούργει διὰ τῆς κεράμου, ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικὸς Θεὸς ἐνήργει. Ὅταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐξίστατο κατὰ τῆς βλασφημίας καὶ σκληρύνσεως τοῦ Ἀρείου μαχητικῶς, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐχειρίζετο τὸ φραγγέλιον τῆς ἀπαθοῦς ὀργῆς τοῦ Ἐπισκόπου Του. Εἰς τὰ πρόσωπα, λοιπόν, τῶν συγκροτησάντων τὴν ἁγιωτάτην ἐκείνην Σύνοδον Πατέρων, ἔχομεν τὸ διαχρονικὸν ὑπόδειγμα τῆς ἀσφαλοῦς Θεολογίας καὶ τὸ τίμιον ἀρχέτυπον τοῦ γνησίου Πατρὸς καὶ Διδασκάλου.
Ἡ ἁγία Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος κατήρτισεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὸ πρῶτον Σύμβολον Πίστεως, τὸ ὁποῖον συνεπλήρωσε μετὰ ταῦτα διὰ τῶν πέντε τελευταίων ἄρθρων ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἁγία Β´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τοῦ 381. Ἀμφότεραι αἱ ἅγιαι Σύνοδοι ὑπηρέτησαν τὴν ἱερωτέραν καὶ ὑψηλοτέραν ὑπόθεσιν εἰς τὴν ζωὴν τῶν Χριστιανῶν, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἑνότητα, τὴν ὁμόνοιαν καὶ τὴν εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας.
Διὰ τῆς δογματικῆς των ἀποφάνσεως, ἡ ὁποία συνοπτικῶς ἀποκρυσταλλοῦται εἰς τὸ ἱερὸν Σύμβολον, διεζωγράφησαν τὰ “ἐσκαμμένα” τοῦ ὀρθοδόξου πιστεύματος, πᾶσα ὑπέρβασις τῶν ὁποίων θέτει τὸν τολμητίαν ἐκτὸς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Εἰς τὸ Φανάριον, εἰς τὴν παλαιὰν αἴθουσαν συνεδριῶν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μεταξὺ ἄλλων εἰκονογραφικῶν θεμάτων, εὑρίσκεται γραμμένον καλλιτεχνικῶς ἐπὶ τῶν τεσσάρων τοίχων τὸ Σύμβολον Νικαίας–Κωνσταντινουπόλεως, ὑποδηλοῦν σαφέστατα ὡς πύρινος κύκλος τὰ ἱερὰ ταῦτα “ἐσκαμμένα”, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς δύναται νὰ ἀγνοήση ἢ νὰ ὑπερβῆ. Ἤρκεσε, πολὺ ἀργότερον, ἡ προσθήκη εἰς τὸ Σύμβολον μιᾶς καὶ μόνης λέξεως, τοῦ γνωστοῦ Filioque, διὰ νὰ δημιουργηθοῦν νέαι κακοδοξίαι καὶ σχίσματα καὶ αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι κρατοῦν μέχρι σήμερον τὸν Δυτικὸν Χριστιανισμὸν μακρὰν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς.
Ὡς εὐφυῶς παρετήρησε σύγχρονος Θεολόγος, τὸ Σύμβολον εἶναι μία πνευματικὴ σημαία, καὶ αἱ σημαῖαι ἔχουν ὡς ἀποστολὴν νὰ ἑνώνουν ὁμόδοξα σύνολα ἀνθρώπων κάτω ἀπὸ κοινὰ ἰδεώδη.
Εὑρισκόμεθα, λοιπόν, οἱ εὐσεβῶς εἰς Χριστὸν πιστεύοντες ὑπὸ τὴν σημαίαν τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως, τὸ ὁποῖον διασαλπίζει ποῖος εἶναι ὁ ζῶν Θεός, ποία ἡ περὶ ἡμᾶς οἰκονομία του, ποία ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία καὶ ποία ἡ ἐλπὶς τῶν πιστευόντων.
Εἰς παλαιοτέρας ἐποχὰς τὰ ἐκδιδόμενα ὑπό τινων Ἐπαρχιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Πιστοποιητικὰ Βαπτίσεως, ἔφερον τετυπωμένον κυκλοτερῶς ὁλόκληρον τὸ Σύμβολον, ὡς πρόχειρον ὑπόμνησιν τῆς σωζούσης θείας ἀληθείας εἰς τὸν βαπτισθέντα.
Τοῦτο τὸ ἀκριβὲς καὶ σωτήριον πίστευμα καλούμεθα καὶ εἰς τὰς παρούσας ἡμέρας ἀφ΄ ἑνὸς μὲν νὰ διακρατήσωμεν ἀδιαλώβητον καὶ ἀνόθευτον ὡς γράμμα, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ βιώσωμεν ἐν τῇ καθημερινῇ πράξει ἑπόμενοι τοῖς Θεοφόροις Πατράσι καὶ πᾶσι τοῖς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Ἁγίοις».
http://www.alopsis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου