"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

῾Ο ῎Ασωτος υἱός (᾿Αλέξανδρος Κοσματόπουλος)





Οι παραβολές δεν κινούνται στο ψυχολογικό επίπεδο, ούτε αποσκοπούν στην ψυχολογική μας εξέλιξη και αποκατάσταση και την εξ αυτών προερχόμενη αυτοδικαίωσή μας, η οποία είναι συνήθως καρπός της αυταπάτης και των ψευδαισθήσεων. Οι παραβολές αποτελούν παραστάσεις της Βασιλείας του Θεού. Μας ομιλούν για την αγάπη του Θεού και Πατρός προς τα πλάσματά του, και για την προετοιμασία, την αναγωγή, και τη μετάθεση του ανθρώπου σε μιαν άλλη κατάσταση. Έτσι κινούν ταυτόχρονα την ελπίδα μας. Δεν μπορούμε να δούμε την παραβολή του ασώτου, όπως και όλες τις παραβολές, σαν απλές καθημερινές ιστορίες. Ωστόσο διατηρούν τον βαθύ ανθρώπινο χαρακτήρα τους. Στην παραβολή αυτή μας γίνεται γνωστή η δικαιοσύνη του Θεού, το περιεχόμενο της δικαιοσύνης του. Καμιά βία, καμιά εκδικητικότητα, καμιά απαίτηση ικανοποίησης δεν υπάρχει στον πατέρα, αλλά διατρανώνεται η αγάπη και η καλοσύνη του.

Διαβάστε ολόκληρο το πολυτονικό κείμενο πατώντας εδώ


Πηγή: http://www.alopsis.gr