"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Τοῦ ἁγίου ΚΟΣΜΑ τοῦ Αἰτωλοῦ: Γιά τήν Ἐξομολόγηση



᾿Εδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί μίαν λύπην μεγάλην. Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήν ἀναξιότητά μου, πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς
ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Θέλω καί ἀγαπῶ, ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει; Μέ τήν καρδίαν καμμένην. Θέλει νά τό παρηγορήση, μά δέν ἠμπορεῖ. Πατέρας ἀνάξιος εἶμαι ἐγώ. Πνευματικά παιδιά μου εἴσαστε ἡ εὐγενεία σας. Τώρα ἔρχεται ἕνας νά ἐξομολογηθῆ εἰς τοῦ λόγου μου νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονόν του, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Ἐγώ μήν ἠμπορώντας τόν διώχνω, μά πῶς τόν διώχνω; Τόν διώχνω καί καίεται ἡ καρδία μου καθώς ὁ πατέρας μέ τό παιδί του. Τί νά σᾶς κάμω; Μά πάλιν, νά μήν ὑστερηθῆτε παντελῶς, σᾶς λέγω ἐγώ παραμικρόν. Ὅταν θέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται. Κάνομέ τε ἕνα παζάρι; Ἀπό τόν καιρόν ὁποῦ ἐγεννηθήκετε ἕως τώρα ὅσα ἁμαρτήματα ἐκάμετε νά τά πάρω ὅλα εἰς τόν λαιμόν μου καί ἡ εὐγενεία σας νά μοῦ πάρετε τέσσαρες τρίχες. Βαρύ νά ἀσηκώσετε τέσσαρες τρίχες ἀπό αὐτά τά γένεια καί νά σᾶς πάρω ἐγώ ὅλα σας τά ἁμαρτήματα; Καί τί νά τά κάμω; Ὡστόσον ἔχω μίαν καταβόθρα καί τά ρίχνω ὅλα μέσα ὡσάν χωνευτήρι. Ποία εἶναι ἡ καταβόθρα; Εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ μας.
Πρώτη τρίχα εἶναι ὅταν θέλετε νά ἐξομολογᾶσθε τό πρῶτον θεμέλιον εἶναι αὐτό ὁποῦ εἴπαμε, νά συγχωρᾶτε τόν ἐχθρόν σας. Τό κάμνετε;
‒ Τό κάμνομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.
Ἐπήρετε τήν πρώτην τρίχα. Δευτέρα τρίχα εἶναι νά εὑρίσκετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, σοφόν, ἐνάρετον, εὐλαβῆ νά ἐξομολογᾶσθε. Καί νά ἐξομολογᾶσαι καί νά εἰπῆς ὅλα σου τά ἁμαρτήματα. Νά ἔχης ἑκατό ἁμαρτίες καί εἰπῆς τίς ἐνενῆντα ἐννέα εἰς τόν πνευματικόν καί μίαν νά μή φανερώσης, ὅλες ἀσυγχώρητες μένουν. Καί ὅταν κάνης τήν ἁμαρτίαν, τότε πρέπει νά ἐντρέπεσαι, ἀλλά ὅταν ἐξομολογᾶσαι, νά μήν ἔχης καμμίαν ἐντροπήν.
Μία γυναῖκα ἐπῆγε νά ἐξομολογηθῆ εἰς ἕνα ἀσκητήν. Ὁ ἀσκητής εἶχεν ἕνα ὑποτακτικόν ἐνάρετον. Λέγει τοῦ ὑποτακτικοῦ του ὁ ἀσκητής: πήγαινε παρέκει νά ἐξομολογήσω τήν γυναῖκα. Ὁ ὑποτακτικός ἐμάκρυνεν ἕως ὁποῦ ἔβλεπε, μά δέν ἤκουε τίποτε. Ἐξομολόγησε τήν γυναῖκα, ἔφυγε. Ὕστερα ἔρχεται ὁ ὑποτακτικός καί λέγει: «Γέροντά μου, εἶδα ἕνα παράδοξον θαῦμα: ἐκεῖ πού ἐξομολογοῦσες τήν γυναῖκα ἔβλεπα ὁποῦ ἔβγαιναν μέσα ἀπό τό στόμα της ὀφίδια μικρά. Βλέπω καί κρεμιέται ἕνα μεγάλο. Ἔκανε νά ἔβγη καί πάλιν ἐτραβήχθη εἰς τά ὀπίσω.» Λέγει ὁ ἀσκητής: «Πήγαινε νά τήν κράξης νά ἔλθη ὀπίσω ὀγλήγορα.» Πηγαίνοντας ὁ ὑποτακτικός τήν εὗρεν ἀποθαμένην. Γυρίζει ὀπίσω καί τό λέγει τοῦ γέροντός του. Αὐτός μήν ἠμπορώντας νά καταλάβη τό θαῦμα ἐπαρακάλεσε τόν Θεόν νά τοῦ φανερώση ἡ γυναῖκα ἐσώθη ἤ ἐκολάσθη; Καί φαίνεται ἐμπρός του μία ἀρκούδα μαύρη καί λέγει τοῦ ἀσκητή: «Ἐγώ εἶμαι ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος γυναῖκα, ὁποῦ ἐξομολογήθηκα καί δέν σοῦ ἐφανέρωσα ἕνα θανάσιμον ἁμάρτημα ὁποῦ εἶχα κάμει καί διά τοῦτο ὅλα μου τά ἁμαρτήματα ἔμειναν ἀσυγχώρητα καί μέ ἐπρόσταξεν ὁ Κύριος νά πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν νά καίωμαι πάντοτε.» Καί ἐνταυτῷ ἔγινε μία βρῶμα ὡσάν καπνός καί ἐχάθη ἀπ᾽ ἔμπροσθέν του.
Διά τοῦτο, χριστιανοί μου, ὅταν ἐξομολογᾶσθε, νά λέγετε ὅλα σας τά ἁμαρτήματα παστρικά καί καλά. Καί πρῶτον νά εἰπῆς τοῦ πνευματικοῦ σου: «Πνευματικέ μου, ἐγώ θέ νά κολαστῶ, διατί δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς μου μέ ὅλην μου τήν καρδίαν καί μέ ὅλην μου τήν ψυχήν ὡσάν τόν ἑαυτόν μου.» Καί νά εἰπῆς ἐκεῖνο πού σέ τύπτει τό συνειδός σου ἤ ἐφόνευσες ἤ ἐπόρνευσες ἤ ἐμοίχευσες ἤ ὅρκον ἔκαμες ἤ εἶπες ψεύματα ἤ τόν πατέρα σου ἤ τήν μητέρα σου δέν ἐτίμησες ἤ ἀδελφός τόν ἀδελφόν ἤ γείτονας τόν γείτονα ἤ γυναῖκα τόν ἄνδρα ἤ ἄλλο κακόν ὁποῦ νά ἔκαμες. Βαρύ εἶναι νά τό κάμης αὐτό;
‒ Ὄχι, ἅγιε διδάσκαλε.
Ἰδού ἐπῆρες τήν δευτέραν τρίχα. Ἡ τρίχα ἡ τρίτη εἶναι φυσικά ὡσάν ἐξομολογηθῆς θέ νά σέ ἐρωτήση ὁ πνευματικός νά σοῦ εἰπῆ: «Διατί, παιδί μου, νά κάμης αὐτά τά ἁμαρτήματα;» Ἐσύ νά προσέχης νά μήν κατηγορήσης ἄλλον, ἀλλά τοῦ λόγου σου καί νά εἰπῆς: «Αὐτά τά ἔκαμα ἀπό τό κακόν μου κεφάλι, ἀπό τήν κακήν μου προαίρεσιν.» Βαρύ εἶναι νά κατηγορήσης τοῦ λόγου σου;
‒ Ὄχι.
Λοιπόν ἐπῆρες καί τήν τρίτην τρίχα. Ἔχομεν τήν τετάρτην. Ὅταν σέ δώση ἄδειαν ὁ πνευματικός σου καί ἀναχωρήσης, νά ἀποφασίσης μέ στερεάν γνώμην, μέ στερεάν ἀπόφασιν καλύτερα νά χύσης τό αἷμα σου, μά εἰς ἄλλην φοράν ἁμαρτίαν νά μή κάμης. Τό κάμνεις καί αὐτό;
‒ Μάλιστα.
Ἐπῆρες καί τήν τετάρτην τρίχα. Αὐτά τά τέσσαρα εἶναι τά ἰατρικά σου καθώς εἴπαμε καί ὄχι ἄλλα. Τό πρῶτον εἶναι νά συγχωρᾶτε τούς ἐχθρούς σας. Τό δεύτερο νά ἐξομολογᾶσθε παστρικά καί καλά. Τό τρίτο νά κατηγορᾶτε τοῦ λόγου σας. Τό τέταρτο νά ἀποφασίζετε νά μή κάμετε ἁμαρτίαν. Καί ἄν ἠμπορεῖτε νά ἐξομολογᾶσθε κάθε ἡμέραν, καλόν καί ἅγιον εἶναι. Εἰδέ καί δέν ἠμπορεῖτε καθ᾽ ἡμέραν, ἄς εἶναι μία φορά τήν ἑβδομάδα καί μία φορά τόν μῆνα ἤ τό ὀλιγώτερον τέσσαρες φορές τόν χρόνον. Καί νά συνηθίζετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά, διά νά συνηθίζουν εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται.
Ἰδού ὁπού σᾶς ἐξομολόγησα ὅλους παρρησίᾳ, διά νά μήν ὑστερηθῆτε. Αὐτά ὁπού σᾶς εἶπα εἶναι τά ἰατρικά σας εἰδέ ἐκεῖνο ὁπού δίνουν οἱ πνευματικοί, σαρανταλείτουργα, μετάνοιες, νηστεῖες καί ἄλλα, δέν εἶναι ἰατρικά, ἀλλά διά νά μήν τύχη καί ξεπέσετε ἄλλην φοράν εἰς τήν ἁμαρτίαν σᾶς τά δίδουν καί ὅποιος τά βάλη μέσα εἰς τήν καρδίαν του αὐτά τά τέσσαρα, νά ἀποθάνη ἐκείνη τήν ὥραν, σώνεται. Εἰδέ χωρίς αὐτά τά τέσσαρα χίλιες χιλιάδες καλά νά κάμη ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἀποθάνη, εἰς τήν Κόλασιν πηγαίνει.
ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
ΔΙΔΑΧΕΣ
Ἰωάννου Β. Μενούνου
Ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»
(σελ. 164-167)

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: μᾶς σκανδάλισε πάλι...!

Σφοδρή επίθεση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου στο «Προς το Λαό» της Ιεραρχίας.


Εισαγωγικό σχόλιο απο το "Ο.Π"

Δυστυχώς  αυτά που θα διαβάσετε  στην  πιο κάτω αναδημοσίευση  δεν  αποτελούν αυτό που θα λέγαμε "είδηση".
Ούτε φυσικά  είναι  "είδηση" η  πρόσφατη απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου να  ορίσει  επιτροπή αποτελουμένη από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο, Σιδηροκάστρου κ. Μακάριο, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Αβύδου κ. Κύριλλο και έναν εκπρόσωπο που θα ορίσει η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, προκειμένου να μελετήσει το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών και να εκφράσει τις απόψεις της Εκκλησίας στην Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, ή  ακόμα και η προηγηθείσα τον περασμένο Οκτώβριο απόφαση της ΔΙΣ   σύμφωνα με  την οποία έδωσε  "συγχωροχάρτι"  στον Μεσσηνίας  Χρυσόστομο  για τις   "αιρετίζουσες"  θέσεις του  περί "δύο πνευμόνων" και για τις υπόλοιπες  φιλοπαπικές του θέσεις.
Υπο την παρούσα  διαμορφωμένη  κατάσταση   κάποιος που ασχολείται με το  "εκκλησιαστικό ρεπορτάζ" ,όλα αυτά θα τα θεωρήσει ως  "φυσιολογικά" και  αναμενόμενα.
Έχουμε την αίσθηση δυστυχώς, ότι  ποτέ στην ιστορία  δεν είχε βρεθεί ο Ελληνικός πιστός λαός  να   πλανιέται μόνος  σε  ένα τόσο πηχτό  νέφος.
Δεν θέλουμε  να  "ρίξουμε  λάδι στην φωτιά" αλλά ούτε και να υποκριθούμε ότι δεν βλέπουμε.
Εδώ και τώρα  πρέπει να  συγκληθεί η Σύνοδος της Ιεραρχίας και να  πάρει  σημαντικές  ιστορικές αποφάσεις. 
Το θολό τοπίο  που δημιουργείται  απο την "μίξη των αμίκτων" και την συνύπαρξη   εκείνων που  συνεχίζουν να  ποιμαίνουν  σύμφωνα με  τα όσα ορίζει  η Ιερά  Αγιοπατερική μας παράδοση και οι αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων , με  εκείνους  που   βλέπουν την Εκκλησία ως  ένα "διατηρητέο κτίριο"  που χρήζει άμεσης  "ανακαίνισης"   και "θεολογούν " με αντικανονικό και  αντιπατερικό τρόπο, πρέπει  επειγόντως να ξεκαθαρίσει.
Οι κίνδυνοι  που απειλούν  το ποίμνιο του Χριστού είναι πολλοί και ο "αρχέκακος όφις"  δείχνει ότι κυκλοφορεί ανενόχλητος  ανάμεσά μας.
Άμεσα και με  ευθύ  και σαφή λόγο,  πρέπει  να  απαντήσει η Ιεραρχία  στα κρίσιμα ερωτήματα  που ταλανίζουν τον   πιστό  λαό.

Τι θα κάνουμε  με την  ραγδαία εξελισσόμενη  εφαρμογή της ηλεκτρονικής  δικτατορίας της "κάρτας του πολίτη" ;

Είμαστε  ή δεν είμαστε τελικά  "υπο κατοχή"; Διότι  αν  όπως μας λέτε στο φυλλάδιο "Προς τον λαό" , "...εἴμαστε μιὰ χώρα ὑπὸ κατοχὴν καὶ ἐκτελοῦμε ἐντολὲς τῶν κυριάρχων – δανειστῶν μας.." τότε  εσείς  ως ποιμένες  ενός   "σκλαβωμένου"  λαού θα αρκεστείτε  (όπως είπε ο Σεβασμιώτατος Σιατίστης) σε μία  απλή "διαβεβαίωση" της  ...κατοχικής κυβέρνησης, πως θα  σεβαστεί  την ανθρώπινη αξιοπρέπεια" ώστε να μας πείτε να πάρουμε άφοβα την "κάρτα του πολίτη"; 

Έχουν ή δεν έχουν θέση  τα μπουζούκια και οι "καμεράτες"  μέσα στον Ιερό Ναό;

Μπορεί στα πλαίσια αυτών των  "πολιτικο- εκκλησιαστικών" εκδηλώσεων να μπαινοβγαίνουν στον Ιερώτατο χώρο του Θυσιαστηρίου  τραγουδιστές και τραγουδίστριες  και να τον χρησιμοποιούν  ως  "γκαρνταρόμπα";

Ισχύουν  ή δεν ισχύουν οι Ιεροί Κανόνες  και οι αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων;

Τι νόημα έχει η  συμμετοχή μας  στα πανθρησκειακά συνέδρια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε);

Τι κοινό έχει η Ορθοδοξη Εκκλησία  με το Αγγλικανικό  χριστιανο-δρυιδικό μόρφωμα;

Είναι  ή δεν είναι  ατικανονική η αυθαίρετη αλλοίωση  του λατρευτικού τυπικού και της  λειτουργικής  γλώσσας της Εκκλησίας μας;

Τι εισηγήθηκε τελευταίως η ειδική συνοδική επιτροπή για το μείζον  ζήτημα  της "κάρτας του πολίτη";

Γιατί  στο δεύτερο σχετικό προς το θέμα ανακοινωθέν  της Ιεράς Συνόδου δεν  γίνεται καμία αναφορά  στην προαναφερθείσα εισήγηση;

Ποιά είναι η θέση  της Ιεραρχίας για την πρωτοβουλία   δεκάδων χιλιάδων κληρικών και λαϊκών  "Αντιρρησιών Ορθόδοξης Συνείδησης"  να δηλώσουν μέσω της συλλογής υπογραφών  την  άρνησή τους να παραλάβουν  την "κάρτα του πολίτη";

 Δυστυχώς  έχουμε  ήδη φτάσει στο "μη περαιτέρω"  και   ο πιστός λαός δεν έχει άλλα περιθώρια   αντοχής  και ανοχής. 

Αυτοί που θέλουν την φυσική μας εξόντωση επιχειρούν να μας  εξοντώσουν και ψυχικά  μέσω   θεμικών αλλάγών , μεταρρυθμίσεων και  μέτρων.Ο "νέος πατριωτισμός" τον οποίον κηρύττει ο Πρωθυπουργός,  ήδη  εφαρμόζεται  με σταλινικό τρόπο στην  παιδεία  και με προδιαγραφές  "μπανανίας" στην εθνική άμυνα και εξωτερική πολιτική.
Το δικαίωμα  στην εργασία  και η εξασφάλιση  στοιχειώδους κοινωνικής προστασίας  απο το κράτος  αποτελούν ήδη  "ψιλά γράμματα" στην ιστορία της  σύγχρονης Ελλάδας.
Η  ισονομία και  η  δικαιοσύνη   κατάντησαν να  χρησιμοποιύνται ως περιεχόμενα ανεκδότων .
Ο άνθρωπος  είναι πλέον  χρήσιμος  και αναγνωρίσιμος  ως  "πολίτης" μόνο αν αλλάξει το  κατ΄εικόνα του Θεού πρόσωπό του  με έναν αριθμό.
Τα Θεόσδοτα  δώρα  της ελευθερίας  και του αυτεξούσιου   πρέπει  να  γίνουν  αντικείμενα  μιας  ανίερης ανταλλαγής  κατα την οποία  ο  Έλληνας  πολίτης  θα  τα παραδώσει  στην εξουσία  της "ηλεκτρονικής διακυβέρνησης"  για να πάρει το "κουπόνι" (κάρτα του πολίτη)  που θα του εξασφαλίζει το συσσίτιο στη νεα παγκόσμια  φυλακή.

Αυτά όλα  περιγράφουν ένα σκοτάδι  που  θα γίνει  πραγματικότητα  αν τελικά  απο Χριστολάτρες   γίνουμε  συνειδητά ή  μισοσυνειδητά  Χριστομάχοι ,διότι  όπως  έλεγε  σχετικά και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς  "μέση λύση δεν υπάρχει".
Η μόνη μας ελπίδα και πηγή ζωής  ήταν ανέκαθεν ο μοναδικός Μεσσίας και Σωτήρας  μας  Ιησούς Χριστός.
Εκείνος δηλαδή, που σήμερα   τα επιτελεία της "Νέας εποχής" μας καλούν εκβιαστικά να  αρνηθούμε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. 
Δεν ξέρω πότε  θα μας  επιβληθεί  το  ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ  χάραγμα , αυτό όμως που ξέρω  είναι ότι ο π. Σαράντης  Σαράντος  είχε απόλυτο δίκιο  όταν σε παλιότερη ομιλία του   μας έλεγε  για το εσωτερικό χαραγμα  που  δεχόμαστε   όταν συναινούμε  σε έναν δαιμονοποιημένο  τρόπο ζωής.
Αν δηλαδή απο τώρα  μέσω της  προσευχής και της ενεργού συμμετοχής μας στα Άγια  Μυστήρια της  Εκκλησίας μας,δεν  προσελκύσουμε την Θεία Χάρη  δια της οποίας θα αναπτύξουμε  τα κατάλληλα "πνευματικά αντισώματα" που  θα επουλώσουν τις παλιές "χαρακιές" και θα μας προστατεύσουν απο τις  καινούργιες και δίνουμε  καθημερινώς το δικαίωμα στον διάβολο να  χαράσσει  εντός μας  το όνομά του, τότε  θα είμαστε  ανίκανοι  να αντισταθούμε  στο  οριστικό   εξωτερικό χάραγμα απο το οποίο φυσικά  δεν υπάρχει σωτηρία.

Πριν διαβάσετε το "ιερό κατηγορώ" του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου, να θυμίσουμε ποιό είναι το έντυπο της ιεραρχίας
  Το φυλάδιο της Ιεράς Συνόδου προς το Λαό:(πατήστε)

Επίσης θα διαβάσετε: «Η ανωριμότητα αυτή θα πρέπει εξ αρχής να τονίσουμε ότι... οφείλεται στην έλλειψη δυνατότητας για διάλογο και συζήτηση, ώστε τελικά να αποφανθούμε ώριμα και εποικοδομητικά, γιά θέματα, τα οποία αφορούν και αναφέρονται στον άνθρωπο, την κοινωνία και την ιστορία.» 
Θυμηθείτε και








________________________________________

Ιερό κατηγορώ σε Μητροπολίτες

Για άλλη μιά φορά απευθυνθήκαμε «Προς τον λαό… » και επιβεβαιώσαμε την ανωριμότητα του «σκέπτεσθαι» καί του «ενεργείν» για θέματα, τα οποία άπτονται του κοινωνικού γίγνεσθαι και θίγουν την σύγχρονη πραγματικότητα.
Η ανωριμότητα αυτή θα πρέπει εξ αρχής να τονίσουμε ότι οφείλεται στην έλλειψη δυνατότητας για διάλογο και συζήτηση, ώστε τελικά να αποφανθούμε ώριμα και εποικοδομητικά, γιά θέματα, τα οποία αφορούν και αναφέρονται στον άνθρωπο, την κοινωνία και την ιστορία.
Αυτή η «μετά σπουδής» διάθεση ωρισμένων επισκόπων να ασχοληθούν με ένα θέμα, πολυδιάστατο, πολυεπίπεδο, ευαίσθητο κοινωνικά, για το οποίο, δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε ούτε το βάθος, ούτε το πλάτος αλλά ούτε και τα de sous της όλης προβληματικής του, ωδήγησε σε μία απογοήτευση, αφού δεν επέφερε τους αναμενόμενους καρπούς του.
Από την άλλη μεριά δεν εισακούστηκαν οι φωνές εκείνες, οι οποίες εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους για την ενασχόληση με ένα τέτοιο ζήτημα, για το οποίο ούτε την αρμοδιότητα έχουμε, αλλά ούτε και τη δυνατότητα για μία ολιστική προσέγγιση, αντικειμενική και κυρίως εποικοδομη­τική για το λαό και την κοινωνία. Το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο.
Εκδόθηκε ένα κείμενο, το οποίο αφενός υπέστη κριτικές, με τις οποίες επιβεβαιώθηκε και η διχαστική λειτουργικότητά του, και αφετέρου έδρασε αντιδραστικά και διχαστικά και προς το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας, αφού κατάφερε να επαναφέρει να επιβάλλει και πάλι τα ερωτήματα: συντηρητισμός ή φιλελευθερισμός, δεξιά ή αριστερά, αποδοχή ή απόρριψη. Καί η συνέχεια;;; !!!

Ένα κείμενο, στο οποίο επενδύθηκαν πολλές «ελπίδες» πέρασε στην ιστορία, χωρίς τελικά να καταφέρει να επιτύχει κάποιον από τούς επιδιωκόμενους σκοπούς του.
Γιατί ; Επειδή έπαιξε σε ήδη γνωστά «τερέν» άλλων χώρων, επιχειρημάτων, διαπιστώ­σεων και διατυπώσεων και δεν κατάφερε να δώσει το διαφορετικό, το «άλλο», όπως ήταν και το προσδοκώμενο.
Επιβεβαίωσε, απλά, την ανωριμότητά μας για μία φορά ακόμα και την αδυναμία μας να διαχειριστούμε ζητήματα ανάλογης σοβαρότητας. Το μόνο που προσγράφουμε είναι ο αρνητικός απόηχος, τις συνέπειες του οποίου μπορεί να δούμε σε βάθος χρόνου!!!

Μήπως, λοιπόν, χάσαμε ακόμη μία ευκαιρία για να σκεφθούμε εκκλησιαστικά και όχι κοσμικά; Να καθορίσουμε την εκκλησιαστική μας ταυτότητα και αυτοσυνειδησία, τον επίκαιρο και κρίσιμο λόγο μας, σε αναφορά προς τον άνθρωπο και προς την κοινωνία, και οπωσδήποτε όχι μέσα από αντιγραφές και επαναλήψεις;
Να αποδείξουμε, δηλαδή, την ωριμότητα του ρόλου και του λόγου μας, ως παραγόντων κοινωνικής συνοχής και ανθρώπινης αλληλεγγύης.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΣ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ; ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΕΔΩΣΕ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ...

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος :«Όταν τελειώσει η διακονία μου…»

Ετέθη ο θεμέλιος λίθος για το Μουσείο στα Οινόφυτα
Η ζεστή και ηλιόλουστη μέρα σύμμαχος στην εκδήλωση θεμελίωσης του Μουσείου Συλλογής Θρησκευτικών Κειμηλίων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου, το Σάββατο 15-1-2011 στα Οινόφυτα. Συλλειτουργούντων των πνευματικών του τέκνων, Μητροπολιτών Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου και Ιλίου κ. Αθηναγόρα και παρουσία του βουλευτού κ. Μιχάλη Γιαννάκη και του Δημάρχου Τανάγρας κ. Ευάγγελου Γεωργίου, έθεσε και ευλόγησε τον θεμέλιο λίθο του Μουσείου που θα ανεγερθεί στα Οινόφυτα, ακριβώς δίπλα στο – από τον ίδιο ανεγερθέν – Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας.
Μετά την ενημέρωση από τους αρχιτέκτονες και μηχανικό που έχουν αναλάβει το έργο, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος καλωσόρισε από βήματος τον κ. Ιερώνυμο εξαίροντας τον δυναμισμό του Αρχιεπισκόπου και τονίζοντας τον διαχρονικό ρόλο των βιβλίων παρά την επικρατούσα στο χώρο τεχνολογία, ευχόμενος το έργο αυτό να λειτουργήσει θετικά προσθέτοντας σοφία στους πολίτες και εφόδια για τις σπουδές στα παιδιά.
Όμορφη μέρα – στην κυριολεξία -, αλλά και σταθμό στη ζωή του τόπου αποκάλεσε την σημερινή ο κ. Ιερώνυμος, αφού “...αυτό που βρισκόμαστε – Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας – άλλα και αυτό που θα κτιστεί δεν είναι κανενός, είναι όλων μας...” σημείωσε στον χαιρετισμό του, τονίζοντας για άλλη μια φορά την αγάπη του για τον τόπο του. “...Όσο μεγαλώνουμε αγαπάμε ακόμη περισσότερο τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε”, ενώ τόνισε και το μάταιο της ζωής, “...διάφοροι σπουδαίοι άνθρωποι κατά καιρούς με έχουνε τιμήσει με δώρα. Αυτά θα εκτεθούν εδώ στο μουσείο. Θα μας θυμίζουν ότι αυτά μένουν, εμείς φεύγουμε...”.
Σ' άλλο μέρος της ομιλίας του είπε ότι “...όποιος επενδύει μόνο στη γνώση των βιβλίων και δεν ακολουθεί και τη σοφία του Θεού, γίνεται επικίνδυνος άνθρωπος, γίνεται εγωιστής, σκέφτεται μόνο τον εαυτό του”. Τέλος, εξέφρασε την επιθυμία όταν τελειώσει η διακονία του, να ζήσει στον τόπο του, “...να κάνω την βόλτα μου στο τόπο που μεγάλωσα, να έχω τα βιβλία μου...” είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ιερώνυμος.
Για το Δήλεσι
Μέσα στο επόμενο εξάμηνο θα τελειώσει και ο Βρεφονηπιακός Σταθμός, όπως επίσης, θα ολοκληρωθούν τα σχέδια του Κέντρου Αποκατάστασης στο Δήλεσι.
Κάλεσε όσους μπορούν να προσφέρουν με οποιοδήποτε τρόπο να έλθουν και να δώσουν τις γνώσεις τους και να γίνουν έργα, σε συνεργασία με το ΚΕΔ. “...Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι με ταλέντα στο τόπο μας, στο θέατρο, στο τραγούδι, στη λογοτεχνία, ή όπου άλλου, να γίνει αυτός ο τόπος μία όαση”, αναφερόμενος και στον παρόντα ζωγράφο Αλέκο Λιάπη, “... τον είχα μαθητή στο Γυμνάσιο Αυλώνα”. Εξήρε το έργο και το ζήλο των υπευθύνων του ΚΕΔ Σοφίας Ράπτη και Αδαμαντίας Λιάπη, τονίζοντας όμως ότι χρειάζονται συνεργασία, καθορίζοντας το ρόλο του Εκκλησιαστικού Κέντρου Διακονίας, σημειώνοντας και τη στήριξη της Μητρόπολης Θηβών και Λεβαδείας.
Απευθυνόμενος στον Δήμαρχο Τανάγρας τόνισε την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ εκκλησίας και Τ. Α., ευχαριστώντας τον προηγούμενο Δήμαρχο Γεώργιο Θεοδωρόπουλο και το Δημοτικό Συμβούλιο Οινοφύτων.
Ακολούθησε δεξίωση όπου μεταξύ άλλων παρευρέθησαν και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Τανάγρας κ. Γιάννης Γκίνης, ο Αντιδήμαρχος Βασίλης Βλάχος, ο εκπρόσωπος της ελάσσονος μειοψηφίας κ. Λάζαρος Μαυράκης, εκπρόσωποι συλλόγων και κάτοικοι της περιοχής.

anparatiritis.gr/

Σενάρια διαδοχολογίας δια στόματος κ. Ιερώνυμου

Αίσθηση αλλά ακόμα και σενάρια διαδοχολογίας προκάλεσαν ακόμα και εντός της Ιεραρχίας, οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου σε ιστοσελίδα της Βοιωτίας, σύμφωνα με την οποία ο κ. Ιερώνυμος σε ομιλία του, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, εξέφρασε την επιθυμία μετά τη λήξη της διακονίας του, την επιθυμία του να επιστρέψει στα Οινόφυτα και εκεί να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Ο ιστοχώρος http://www.anparatiritis.gr/content/view/3402/2/lang,el/, όπως και άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες της Βοιωτίας, φιλοξένησε ρεπορτάζ για την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στο εργοτάξιο του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας που οραματίζεται να ανεγείρει στα Οινόφυτα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κατά την τελετή θεμελίωσης του Μουσείου, ο κ. Ιερώνυμος - μεταξύ άλλων - υποστήριξε «“...Όσο μεγαλώνουμε αγαπάμε ακόμη περισσότερο τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε”, ενώ τόνισε και το μάταιο της ζωής, “...διάφοροι σπουδαίοι άνθρωποι κατά καιρούς με έχουνε τιμήσει με δώρα. Αυτά θα εκτεθούν εδώ στο μουσείο. Θα μας θυμίζουν ότι αυτά μένουν, εμείς φεύγουμε...”». Στη συνέχεια, με βάση πάντα το ίδιο δημοσίευμα, ο Αρχιεπίσκοπος «εξέφρασε την επιθυμία όταν τελειώσει η διακονία του, να ζήσει στον τόπο του, “...να κάνω την βόλτα μου στο τόπο που μεγάλωσα, να έχω τα βιβλία μου...” είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ιερώνυμος».

Τα όσα φέρεται να είπε ο Αρχιεπίσκοπος κατά την επίσκεψή στη γενέτειρά του τροφοδότησαν όπως ήταν παρασκηνιακές συζητήσεις μητροπολιτών, με αρκετούς από αυτούς να υποστηρίζουν ότι μπορεί να δημιουργήσει αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό της ιεραρχίας και μάλιστα από το πουθενά. Ιεράρχες σχολιάζοντας, στον «Α.Τ» τις συγκεκριμένες δηλώσεις τις χαρακτήρισαν τουλάχιστον άστοχες, καθώς όπως επισήμαναν: «Στην παρούσα φάση όπου εκκλησία δέχεται επιθέσεις από παντού, το να δίνεται η εντύπωση ότι διοικείται από ένα μεταβατικό Αρχιεπίσκοπο, μόνο καλή εικόνα δεν είναι…»

«Αδέσμευτος»18 /01/2011/ ΑΚΤΙΝΕΣ