"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Διατί τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν δύναται νά γίνη θρησκειολογικόν Τοῦ κ. ᾿Αναστασίου Μαρίνου



Ὑπό τοῦ κ. Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου Δρος Νομικῆς, Ἀντιπροέδρου τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ἐ.τ. 

Ὁ ἐπί τιμῇ ᾽Αντιπρόεδρος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κ. Ἀναστάσιος Μαρίνος, ὁ ὁποῖος πα- ρεῖχε νομικάς καί ἄλλας συμβουλάς εἰς τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κυρόν Χριστόδουλον, εἰς ἄρθρον του εἰς τήν ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» ὑπό ἡμερομηνίαν 14ην Ἰανουαρίου, μέ θέμα τό «Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν» καταθέτει στοιχεῖα, συμφώνως πρός τά ὁποῖα, τό μάθημα δέν δύναται νά μετατραπῆ εἰς θρησκειολογικόν καί νά ἀλλάξη ἡ σημερινή ταυτότης του. 

Τό ἄρθρον τοῦ κ. Μαρίνου ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἐπανέρχεται στήν ἐπικαιρότητα τό ζήτημα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.
Οἱ προσπάθειες ὅλων αὐτῶν, πού δέν δέχονται τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος αὐτοῦ στά σχολεῖα ἔτειναν ἀρχικῶς, καί μάλιστα μετά μεγάλης μαχητικότητος, εἰς τήν πλήρη κατάργηση τῆς διδασκαλίας του.
Ἡ προσπάθεια αὐτή ἔλαβε, ἐν συνεχείᾳ, ἄλλην μορφήν, δηλαδή περιορίσθηκαν οἱ ἐκπρόσωποι αὐτῆς τῆς ὁμάδος νά δεχθοῦν, ἀντί τῆς πλήρους καταργήσεως τῆς διδασκαλίας, τήν θρησκειολογικήν διδασκαλίαν τοῦ μαθήματος, προβάλλοντας ὡς δικαιολογίαν (παντελῶς βλακώδη), ὅτι διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ θά ἀπετρέπετο ὁ κίνδυνος τῆς παντελοῦς καταργήσεώς του.
Οἱ προσπάθειες αὐτές εἴτε ὑπό τήν μίαν, εἴτε ὑπό τήν ἄλλην τῶν δύο ὡς ἄνω μορφῶν ἄρχισαν ἀπό τήν ἐποχή ἤδη τῆς Μεταπολίτευσης, ὡς συνέχεια τῆς τότε διατυπωθείσης πρός τόν Μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον Σεραφείμ ἀπειλῆς διά τῆς γνωστῆς φράσεως: “Θά χωρίσουμε τά τσανάκια μας”, τά ὁποῖα ὁ τότε ἀπειλήσας προσεπάθησε μέν νά τά “χωρίσει”, καί μάλιστα κατά τρόπον ὕπουλον, πλήν ὅμως ἀπέτυχε.


Τελικῶς τό θέμα τό ὁποῖον οὐδόλως ἔθιξε, παρά τίς ἀσκηθεῖσες ἀφόρητες πιέσεις, ἡ ἀναθεώρησις τοῦ Συντάγματος τοῦ 1986, ἔφθασεν εἰς τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ), τό ὁποῖον ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ ὑπογράφοντος τό παρόν κείμενο ἐδέχθη ὅτι τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νά διδάσκεται ὑποχρεωτικῶς κατά τό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα, ἀπαλλασσομένων τῆς παρακολουθήσεως αὐτοῦ ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι θά δηλώσουν ὅτι ἔχουν πρόβλημα συνειδήσεως διότι εἶναι ἄθεοι, ἑτερόθρησκοι ἤ ἑτερόδοξοι (βλ. τίς ἀποφάσεις ὑπ΄ ἀριθ. 3356/1995 καί 2176/1998 τοῦ Στ΄ Τμήματος τοῦ ΣτΕ).

Παρά τήν ἔκδοση τῶν δύο ὡς ἄνω ἀποφάσεων τοῦ ΣτΕ, οἱ ἐπιθέσεις κατά τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μέ τήν μορφήν αἰτήματος εἴτε καταργήσεως αὐτοῦ, εἴτε μετατροπῆς του εἰς θρησκειολογικόν συνεχίσθησαν ἐν ὄψει μάλιστα τῆς προαγγελθείσης δευτέρας ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, ἀλλά ἡ Ἀναθεωρητική Βουλή τοῦ 2001 δέν ἐδέχθη νά ἱκανοποιήσει τά αἰτήματα αὐτά παρά τίς ἀσκηθεῖσες καί πάλι πιέσεις.
Παρ΄ ὅλα αὐτά, νέες κινήσεις ἐκδηλώνονται τίς τελευταῖες ἡμέρες πρός τήν κατεύθυνση καί πάλιν τῆς μετατροπῆς τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς θρησκειολογικήν.
Καί τήν προσπάθειάν τους αὐτήν ἐπιχειροῦν οἱ ἐνδιαφερόμενοι νά τήν θέσουν ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, διάφοροι δέ πληροφορίαι λέγουν ὅτι ἡ κ. Διαμαντοπούλου, πεισθεῖσα πλέον ὅτι κατάργηση τοῦ μαθήματος θά προσέκρουεν εὐθέως πρός τό Σύνταγμα, πού δέν θά ἤθελε νά τό διακινδυνεύσει, ἐρωτοτροπεῖ πρός τήν ἰδέαν τῆς μετατροπῆς τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος εἰς θρησκειολογικήν.

Ἀναγκάζομαι νά ἐπανέλθω διά μίαν ἀκόμη φοράν ἐπί τοῦ θέματος, ἐλπίζοντας μήπως τυχόν παύσουν αὐτές οἱ ἐπιθέσεις.
Τό Σύνταγμά μας ὁρίζει εἰς τό ἄρθρον 16, παρ. 2 ὅτι: “Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνά- πτυξη τῆς Ἐθνικῆς καί Θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυ- νους πολίτες”.
Ἐφ΄ ὅσον λοιπόν τό ΣτΕ ἑρμήνευσε τήν λέξη “θρησκευτική” ὡς ἀναφερομένη εἰς τήν κατά τό ὀρθόδοξον δόγμα διαμόρφωση αὐτῆς, ἀνάλογον ἑρμηνεία πρέπει νά δώσουμε καί εἰς τήν λέξη “ἐθνική”, δηλαδή “ἑλληνική” καί ὄχι πολυεθνική.
Ἐκτός καί ἐάν “οἱ καθ᾽ ἕξιν δημοκράτες τοῦ συρμοῦ” θέλουν καί πολυεθνική συνείδηση γιά τούς Ἕλληνες μαθητές, νά τούς μάθουμε δηλαδή νά εἶναι Κινέζοι, Γιαπωνέζοι, Ἰνδοί, Τοῦρκοι, Ἱσπανοί, Γερμανοί καί οὕτω καθ᾽ ἑξῆς.
 Μήπως θέλουν πράγματι καί αὐτό καί δέν τολμοῦν ἀκόμη νά τό ὁμολογήσουν;

Τέλος, θά πρέπει νά σημειώσω καί τήν ἀπόφαση McCollum τοῦ ἔτους 1943 τοῦ Ἀνωτάτου Δικα- στηρίου τῶν ΗΠΑ, ἡ ὁποία ἐδέχθη ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά διδάσκονται στά δημόσια σχολεῖα διαδοχικά διάφορα θρησκεύματα (χριστιανισμός, ἰουδαϊσμός, βουδισμός κ.λπ.), διότι τό Κράτος τῶν ΗΠΑ εἶναι κοσμικό καί πρέπει νά εἶναι ἀθρησκευτικό.

Πῶς λοιπόν ζητοῦν νά θεσπισθεῖ θρησκειολογική διδασκαλία στήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἔχει ἐπικρατοῦσα θρησκείαν;
Καί τέλος, ἀφοῦ διαπιστώνουν ὅτι ὁ Ἕλληνας ἀναθεωρητικός νομοθέτης ἀρνήθηκε δύο φορές, παρά τίς φορτικές πιέσεις τους, νά ἱκανοποιήσει τά αἰτήματά τους σχετικά μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, γιατί ἐπιμένουν;
Αὐτή ἡ ἐπιμονή τους καί ἡ περιφρόνησή τους πρός τήν συντριπτική πλειονότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι σύμφωνες μέ τήν ἔννοιαν τῆς Δημοκρατίας, τήν ὁποίαν λένε ὅτι ὑπηρετοῦν;
Ἄς σταματήσουν λοιπόν καί ἄς μή ὑποκρίνονται ὅτι μέ τήν θρησκειολογική διδασκαλία θέλουν νά ἀποτρέ- ψουν τήν ὁλοκληρωτική κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

Ἄς μή μᾶς περνοῦν γιά ἠλιθίους. Μή μᾶς προκαλοῦν περαιτέρω ὅλοι αὐτοί, οἱ ἐπώνυμοι καί οἱ ἀνώνυμοι. Ἀρκετά τούς ἀνεχθήκαμε». 

Ορθόδοξος Τύπος 21/1 /http://anavaseis.blogspot.com

Γέροντος Παϊσίου τοῦ ῾Αγιορείτου: 1) «Τό κέρδος ἀπό τήν ἀδικία 2) «᾿Αποταμίευση στόν Οὐρανό»


Λόγοι Γ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Αποδοχή της αδικίας 

«Το κέρδος από τήν αδικία »

 Γέροντα, όταν ενοχοποιούμαι από κάτι πού θά πή γιά μένα μία αδελφή, ενώ δέν φταίω, δέν το σηκώνω καί ψυχραίνομαι μαζί της.
- Γιά στάσου λίγο! Τί λέει το Τυπικό της Εκκλησίας γι' αυτό; Σέ ποια περίπτωση υπάγεται; Εσύ πώς βοηθιέσαι περισσότερο; Πές ότι συμβαίνει έτσι όπως το λές, ότι δέν φταις.
Ε, άν σέ αδίκησαν, κέρδος έχεις. Και ή άλλη, άν είπε κάτι εις βάρος σου, γιά νά δικαιολογηθή, μετά τήν πειράζει, τήν ελέγχει ή συνείδηση, μετανοεί καί σέ βλέπει μέ περισσότερη αγάπη.
Δυό- τρία καλά μαζί. Έτσι σού δίνεται ή ευκαιρία νά πλουτίσης καί νά γίνης αρχοντοπούλα, νά μήν είσαι τσιγγανάκι. Αφού ό Θεός σού δίνει τήν δυνατότητα νά γίνης αρχοντοπούλα καί να μπορής νά δίνης και σέ κανέναν άλλο, γιατί θέλεις νά μένης τσιγγανάκι;
- Επιμένει ό λογισμός νά ρωτήσω τήν αδελφή πώς κατάλαβε τήν συμπεριφορά μου και μέ ενοχοποίησε.
- Βέβαια, αντέχει το ταγκαλάκι νά δη νά εχης κάτι στην άκρη; Σέ πιέζει νά ζήτησης νά βρής το δίκιο σου, γιά νά δίωξης άπό μέσα σου τόν Χριστό.
- Γέροντα, θά ήθελα κάποτε-κάποτε νά μου χαρίζωνται οί άλλοι, όταν κάνω ένα σφάλμα.
- Τί, θέλεις νά σέ δικαιολογούν; Ας πούμε ότι σέ δικαιολογούν. Εσύ κερδίζεις πνευματικά ή ζημιώνεσαι μέ αυτό;
- Ζημιώνομαι.

- Αν είχες ένα μαγαζί, θά ήθελες νά κερδίζης ή νά ζημιώνεσαι;
- Νά κερδίζω.
- Αν λοιπόν στά υλικά, στά μάταια, πράγματα δέν θέλουμε νά ζημιωθούμε, πόσο μάλλον στά πνευματικά πρέπει νά κοιτάμε πώς νά μή ζημιωθούμε!
Οί κοσμικοί άνθρωποι κοιτούν τό υλικό κέρδος και δέν το αφήνουν νά πάη χαμένο· οί πνευματικοί άνθρωποι είναι σωστό νά πετάνε τό πνευματικό κέρδος; 'Αλλά, και αν οί κοσμικοί ξοδεύουν τά χρήματα πού έχουν, σπαταλούν τουλάχιστον υλικά πράγματα, ενώ εμείς, οταν δέν δεχώμαστε τήν αδικία, σπαταλούμε πνευματικά πράγματα, ουράνια.
Τά τρώμε όλα εδώ. Γιατί νά ανταλλάσσουμε τά ουράνια μέ τά επίγεια; Ύστερα οί καημένοι οί κοσμικοί έχουν και άγνοια πνευματική, ενώ εμείς γνωρίζουμε· γίναμε μοναχοί, γιά νά κερδίσουμε τά ουράνια, και τελικά γιά άλλου ξεκινήσαμε και άλλου πάμε.
Γιά έναν κοσμικό τό νά εκτελεσθή ή νά δαρθή ή απλώς νά διωχθή άδικα, είναι πολύ οδυνηρό. Εμείς όμως πρέπει νά τά ζητάμε αυτά και νά τά υπομένουμε γιά τήν αγάπη τού Χριστού. Νά επιδιώκουμε τήν ατιμία, τήν περιφρόνηση, την ύβρη, γιατί φέρνουν κέρδη στην ψυχή μας.
Ένας οικογενειάρχης λ.χ. έχει ανάγκες και ζητά να δικαιωθή, γιατί σκέφτεται πώς θα ζήσουν και αυτός και τα καημένα τα παιδιά του, αν χάση την υπόληψη του ή αν χρεωκοπήση. Γι' αυτό οι κοσμικοί έχουν ελαφρυντικά, ενώ εμείς δέν έχουμε ελαφρυντικά.
Όταν μας αδικούν κι εμείς δεχώμαστε την αδικία, τότε στην ουσία ευεργετούμαστε. Με συκοφαντούν λ.χ. ότι έκανα κάποιο έγκλημα και με κλείνουν στην φυλακή άδικα; Εντάξει.
Έχω αναπαυμένη την συνείδηση μου, αφού δέν έκανα το έγκλημα, έχω και ουράνιο μισθό. Υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία;
Δέν γογγύζω, άλλα δοξολογώ τον Θεό: «Πώς να Σέ ευχαριστήσω, Θεέ μου, πού δέν έκανα το έγκλημα; Αν το είχα κάνει, δέν θά άντεχα τις τύψεις της συνειδήσεως».
Τότε γίνεται Παράδεισος ή φυλακή. Μέ χτύπησε κάποιος άδικα; «Δόξα Σοι, Κύριε! Ισως ξοφλήσω κάποια αμαρτία· κάποτε και έγώ είχα χτυπήσει κάποιον».
Μέ έβρισαν άδικα; «Δόξα Σοι, Κύριε! Το δέχομαι γιά τήν αγάπη Σου, πού ραπίσθηκες και υβρίσθηκες γιά χάρη μου».

«Αποταμίευση στον Ουρανό»

- Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι άλλοι δέν έχουν καλή γνώμη γιά μένα.
- Καλά πού μου το είπες! Από σήμερα θά κάνω ευχή οί άλλοι νά μήν έχουν ποτέ καλή γνώμη γιά σένα, γιατί αυτό σέ συμφέρει, καλό μου παιδί.
Οικονομάει ό Θεός νά μας αδικήσουν οί άνθρωποι ή νά μας πουν καμμιά κουβέντα, γιά νά εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή γιά νά αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δέν μπορώ νά καταλάβω, πώς τήν θέλετε εσείς τήν πνευματική ζωή;
Δέν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλετε εξόφληση εδώ· για τον Ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πώς τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τί διαβάζεις; Εύεργετινό[1] διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τί πρέπει νά κάνης; Ευαγγέλιο διαβάζεις; Νά διαβάζης κάθε μέρα.
- Γέροντα, οταν κάνω ένα καλό, λυπάμαι, άν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.
- Καλά, εσύ τί θέλεις, αναγνώριση από τόν Χριστό ή από τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δέν έχεις από τήν αναγνώριση του Χριστού;
Σέ τί σέ βοηθάει νά σέ προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό πού κάνεις, στην άλλη ζωή θά ακούσης: ­«Απέλαβες συ τα αγαθά σου»[2].
Πρέπει νά χαιρώμαστε, όταν δέν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δέν μάς ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει ύπ' όψιν ό Θεός και θά μάς άνταμείψη μέ πληρωμή αιώνια. Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση, νά κοιτάξουμε νά βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού. Πρέπει νά δεχώμαστε τήν αδικία σάν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύουμε από αυτήν ουράνια ευλογία.
- Οταν, Γέροντα, δέχεται κανείς τήν αδικία, όχι γιατί σκέφτεται τήν μέλλουσα Κρίση, αλλά γιατί αυτό τό θεωρεί καλό, είναι σωστό;
- Έ, και αυτό εκεί δέν καταλήγει; Μόνο νά προσέξη νά μήν τό κάνη, γιά νά γίνη απλώς καλός άνθρωπος, γιατί έτσι κάνουν οί Ευρωπαίοι[3]. Νά σκέφτεται πώς είναι εικόνα Θεού και πρέπει νά μοιάση στον Πλάστη του. Άν ύπάρχη αυτό το κίνητρο, βαδίζει σωστά. Διαφορετικά κινδυνεύει νά πέση στον ανθρωπισμό[4]των Ευρωπαίων.


1. Συλλογή διδαχών και διηγήσεων διαφόρων Αγίων Πατέρων, τήν οποία συνέθεσε κατά τόν 11ο αι. ό μοναχός Παύλος, Ιδρυτής, κτήτορας καί ηγούμενος της Ίερας Μονής «Παναγίας της Ευεργέτιδος» στην Κωνσταντινούπολη, άπό τήν οποία ελαβαν καί ό ίδιος καί ή συλλογή του τήν επωνυμία «Ευεργετινός».
2. Λουκ. 16,25.
3. Ό Γέροντας, όταν αναφέρεται στους Ευρωπαίους, δέν τους υποτιμά, άλλα θέλει νά μάς αποτρέψη άπό τό ορθολογιστικό πνεύμα των Δυτικών.
4. Ό ανθρωπισμός, πού εχει ως κέντρο τόν αυτονομημένο - ξεκομμένο - από τόν Θεό καί τήν Εκκλησία άνθρωπο, αναπτύχθηκε στην Δύση μετά τόν Μεσαίωνα.

Απόσπασμα από τις σελίδες 77-81 του βιβλίου:
            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ Γ΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ   

Πηγή: http://anavaseis.blogspot.com

᾿Ισλαμιστές ἀπειλοῦν τή ζωή τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς...


 
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ.

 
«Πρόσεχε, Σεβασμιώτατε, έχουμε την πληροφορία ότι οι Ισλαμιστές έχουν θέσει στόχο τους να σε εξοντώσουν. Πολύ περισσότερο ύστερα από τις πρόσφατες δηλώσεις σου εναντίον του Ισλάμ».
 
 
Πράγματι ο κ. Σεραφείμ είχε προ ημερών δηλώσει ξεκάθαρα  ότι «ο Μουσουλμανισμός αποτελεί καταστροφική λατρεία, μη συμβατή με το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας» και ότι «ο Ισλαμισμός a priori προωθεί, ως μέσον εξάπλωσής του τη βία, το έγκλημα, την τρομοκρατία και το θάνατο. Συνεπώς ο Νόμος που εψηφίσθη δια την δημιουργία Ισλαμικού τεμένους στην Πρωτεύουσα της Χώρας τυγχάνει οπωσδήποτε αντισυνταγματικός διότι αναγνωρίζει ως γνωστή θρησκεία δυναμένη να επιτελεί ακωλύτως τη λατρεία της, μία θρησκευτική παραδοχή που ευθέως αντίκειται στην δημοσία τάξη, τα χρηστά ήθη και το  Ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Ο κ. Σεραφείμ καλεί την κυβέρνηση να αποσύρει το Νόμο, ειδάλλως «θα είναι υπεύθυνη παρομοίων (με τις δολοφονίες Χριστιανών στην Αίγυπτο) εγκληματικών ενεργειών στη χώρα μας των φονταμενταλιστών ισλαμιστών».

Αυτονόητο επίσης είναι ότι το σχέδιο εξόντωσης του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ από τους Ισλαμιστές έχει απόλυτη συνάφεια και με τους εβραιοσιωνιστές τους οποίους, επίσης προσφάτως, ξεμπρόστιασε ο ίδιος αποκαλύπτοντας τα τρομερά και φοβερά σχέδιά τους για υποδούλωση των λαών σε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση που μέχρι κεραίας θα ελέγχεται από τους .... Εβραιοσιωνιστές. Ηλείου φαεινότερο είναι ότι τουλάχιστον εμπνέονται και συνοδοιπορούν στο φρικιαστικό σχέδιο εξόντωσης του κ. Σεραφείμ.

Τούτο διεφάνη και από τις επιθέσεις που δέχθηκε πρόσφατα από τους απανταχού Ραββίνους, για να φθάσουμε και στο έσχατο σημείο κατεξευτιλισμού του Έθνους ο Πρωθυπουργός (ατυχώς) της Ελλάδας Γιώργος Π., να δέχεται τις… παρατηρήσεις του γνωστού ιέρακος της Ιουδαίας Αβανγκορ Λίμπερμαν (ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας) και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να καταδικάζει τις δηλώσεις (περί Σιωνιστών κλπ) του ογκόλιθου της Ορθοδοξίας, Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ.

Χαρακτηριστικό, δε, της «στοχοποίησής» του είναι και το γεγονός ότι μέχρι και ο καθηγητής Ισραηλινού πανεπιστημίου Amikam Nachmani, μιλώντας σε συνέδριο στην Αθήνα με θέμα τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις των δυο χωρών δεν έχασε την ευκαιρία να επιτεθεί φραστικά στον κ. Σεραφείμ. Τυχαίο;

Ελεύθερη Ώρα
http://epirus-ellas.blogspot.com 

῾Αμαρτίαι γονέων... (Γιάννης Μαρίνος)



ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Χτύπησε, φαίνεται, φλέβα χρυσού το σημείωμά μου «Δώρα από το παρελθόν», («Το Βήμα», 2.1.2011). Οι παιδαγωγικές αναμνήσεις της συγγραφέως Αθηνάς Κακούρη, που άντλησα από το τελευταίο βιβλίο της «Με τα χέρια σταυρωμένα», είχαν απροσδόκητη υποστηρικτική απήχηση. Το πώς διαπαιδαγωγούντο τα παιδιά στο παρελθόν από γονείς και δασκάλους σε σύγκριση με το τραγικά ρηχό και ισοπεδωτικό σήμερα, εξηγεί εν πολλοίς και τα αδιέξοδα της οικονομίας της χώρας μας και της εν διαλύσει κοινωνίας μας. Αλλά ας μιλήσουν καλύτερα μερικά αποσπάσματα από τα σχετικά μηνύματα που έλαβα:


Πρώτη η ευχαρίστως έκπληκτη κυρία Κακούρη, που συμπυκνώνει: «Σκέφτομαι πόσο τυχεροί σταθήκαμε εμείς, η γενεά μας. Στερηθήκαμε πολλά, αλλά όχι την αγωγή που με αγάπη μάς παρείχαν οι γονείς και οι δάσκαλοί μας και που τους το ανταποδώσαμε αποδεχόμενοι τις αρχές τους. Στα σημερινά παιδιά είπαν πως ο εαυτός τους είναι το κέντρο του κόσμου. Αρα αυτόν πρέπει ν΄ αγαπούν.Κι έτσι τώρα τα κακόμοιρα δεν αγαπούν τίποτε».
Πιο αναλυτικά η αρχιτέκτων μηχανικός κυρία Τάνια Τογανίδου-Βαρδουλάκη (61 ετών) υπογραμμίζει μεταξύ άλλων: «Οι περισσότεροι γονείς της γενιάς μας, προσπαθώντας να δώσουμε στα παιδιά μας ό,τι εμείς στερηθήκαμε, κάναμε λάθη στην εκπαίδευσή τους παρέχοντας περισσότερες ελευθερίες απ΄ ό,τι έπρεπε. Τα παιδιά μας μεγάλωσαν μόνο με δικαιώματα. Οι υποχρεώσεις βάρυναν μόνο εμάς. Σε αντιστάθμισμα της συνεχούς υπενθύμισης που είχαν πολλοί από τους γονείς μας, για το πόση ευγνωμοσύνη και σεβασμό θα έπρεπε να έχουμε σε εκείνους που μας γέννησαν, δεν μιλήσαμε ποτέ γι΄ αυτό, ενώ θεωρήσαμε δεδομένο ότι θα δώσουμε όλα τα εφόδια στα παιδιά μας, ασχέτως αν είχαν ή όχιέφεση σε σπουδές. Ξεκινήσαμε το τρέξιμο σε φροντιστήρια και νομίζαμε ότι πληρώνοντας εξασφαλίζουμε τη μόρφωσή τους.
Η δημοκρατία από το πολίτευμα μεταπήδησε στην οικογένεια και εξίσωσε τα μέλη της, καταργώντας την ιεραρχία και σιγά-σιγά και τον σεβασμό. Προσπαθήσαμε να γίνουμε φίλοι με τα παιδιά μας, με αποτέλεσμα να χάσουμε τη διδακτική μας θέση. Τα παιδιά μας δεν ξέρουν τι θα πει “διεκδίκησις”, γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να διεκδικήσουν τίποτε. Τους δίνονταν όλα στο πιάτο, απηλλαγμένα από τις πολλές λεπτομέρειες, για να μην τα... κουράζουμε! Κυνηγήσαμε το χρήμα, τις θέσεις αργομισθίας στο Δημόσιο, πιέσαμε κόμματα για διορισμούς, ξεπουλήσαμε τα ιδανικά μας. Το “δε βαριέσαι”ή το “έτσι είναι η Ελλάδα” έγινε τρόπος ζωής όπου ξεχάσαμε τις στοιχειώδεις αρχές λειτουργίας της Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία έγινε συνώνυμη της ασυδοσίας. Καιρός να διορθώσουμε εμείς οι ίδιοι το χάλι που δημιουργήσαμε».
Επίσης ο γνωστός συγγραφέας κ. Απόστολος Δοξιάδης, μεταξύ άλλων, επισημαίνει μιαν άλλη αιτία παραίτησης από την ορθή διαπαιδαγώγηση των παιδιών, που σήμερα πληρώνουν αμαρτίες γονέων: «Ο λόγος για το απότομο ξενέρωμα (της γενιάς του Πολυτεχνείου) ήταν ότι η ένταση που βιώναμε επί χούντας χωρίς όμως να το συνειδητοποιήσουμε, στρεφόταν αρνητικά,δηλαδή όχι από το τι θέλαμε αλλά από το τι δεν θέλαμε. Και κατά τούτο η δικτατορία προσέφερε ελεεινή υπηρεσία στην ψυχική μας ανάπτυξη (...) Βλέποντας υπό το πρίσμα της χουντικής δαιμονολογίας τον κόσμο, κάποιοι συνομήλικοί μουθεώρησαν ότι κάθε επιβολή πειθαρχίας εκ μέρους των γονιών, η διδασκαλία του σεβασμού εκ μέρους των παιδιών, είναι έκφανση φασισμού, ότι κάθε αντίσταση στο απόλυτο “θέλω” των βλαστών τους είναι μια κάποια μορφή βασανιστηρίων του ΕΑΤ/ΕΣΑ. Και αυτό οδήγησε αρκετούς σε προβληματικές σχέσεις με τα παιδιά τους, και- ακόμη χειρότεροεκείνο- σε προβληματικές σχέσεις με τους εαυτούς τους αλλά και με την κοινωνία, στον βαθμό που έλαβαν το μήνυμα ακριβώς που τους δόθηκε,ότι κάθε αντίσταση στο απόλυτο “θέλω” τους είναι φασισμός».


(Πηγή: "ΤΟ ΒΗΜΑ" 16/1/2011)/
http://www.alopsis.gr