Λόγοι Γ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αποδοχή της αδικίας
«Το κέρδος από τήν αδικία »
- Γιά στάσου λίγο! Τί λέει το Τυπικό της Εκκλησίας γι' αυτό; Σέ ποια περίπτωση υπάγεται; Εσύ πώς βοηθιέσαι περισσότερο; Πές ότι συμβαίνει έτσι όπως το λές, ότι δέν φταις.
Ε, άν σέ αδίκησαν, κέρδος έχεις. Και ή άλλη, άν είπε κάτι εις βάρος σου, γιά νά δικαιολογηθή, μετά τήν πειράζει, τήν ελέγχει ή συνείδηση, μετανοεί καί σέ βλέπει μέ περισσότερη αγάπη.
Δυό- τρία καλά μαζί. Έτσι σού δίνεται ή ευκαιρία νά πλουτίσης καί νά γίνης αρχοντοπούλα, νά μήν είσαι τσιγγανάκι. Αφού ό Θεός σού δίνει τήν δυνατότητα νά γίνης αρχοντοπούλα καί να μπορής νά δίνης και σέ κανέναν άλλο, γιατί θέλεις νά μένης τσιγγανάκι;
- Επιμένει ό λογισμός νά ρωτήσω τήν αδελφή πώς κατάλαβε τήν συμπεριφορά μου και μέ ενοχοποίησε.
- Βέβαια, αντέχει το ταγκαλάκι νά δη νά εχης κάτι στην άκρη; Σέ πιέζει νά ζήτησης νά βρής το δίκιο σου, γιά νά δίωξης άπό μέσα σου τόν Χριστό.
- Γέροντα, θά ήθελα κάποτε-κάποτε νά μου χαρίζωνται οί άλλοι, όταν κάνω ένα σφάλμα.
- Τί, θέλεις νά σέ δικαιολογούν; Ας πούμε ότι σέ δικαιολογούν. Εσύ κερδίζεις πνευματικά ή ζημιώνεσαι μέ αυτό;
- Ζημιώνομαι.
- Αν είχες ένα μαγαζί, θά ήθελες νά κερδίζης ή νά ζημιώνεσαι;
- Νά κερδίζω.
- Αν λοιπόν στά υλικά, στά μάταια, πράγματα δέν θέλουμε νά ζημιωθούμε, πόσο μάλλον στά πνευματικά πρέπει νά κοιτάμε πώς νά μή ζημιωθούμε!
Οί κοσμικοί άνθρωποι κοιτούν τό υλικό κέρδος και δέν το αφήνουν νά πάη χαμένο· οί πνευματικοί άνθρωποι είναι σωστό νά πετάνε τό πνευματικό κέρδος; 'Αλλά, και αν οί κοσμικοί ξοδεύουν τά χρήματα πού έχουν, σπαταλούν τουλάχιστον υλικά πράγματα, ενώ εμείς, οταν δέν δεχώμαστε τήν αδικία, σπαταλούμε πνευματικά πράγματα, ουράνια.
Τά τρώμε όλα εδώ. Γιατί νά ανταλλάσσουμε τά ουράνια μέ τά επίγεια; Ύστερα οί καημένοι οί κοσμικοί έχουν και άγνοια πνευματική, ενώ εμείς γνωρίζουμε· γίναμε μοναχοί, γιά νά κερδίσουμε τά ουράνια, και τελικά γιά άλλου ξεκινήσαμε και άλλου πάμε.
Γιά έναν κοσμικό τό νά εκτελεσθή ή νά δαρθή ή απλώς νά διωχθή άδικα, είναι πολύ οδυνηρό. Εμείς όμως πρέπει νά τά ζητάμε αυτά και νά τά υπομένουμε γιά τήν αγάπη τού Χριστού. Νά επιδιώκουμε τήν ατιμία, τήν περιφρόνηση, την ύβρη, γιατί φέρνουν κέρδη στην ψυχή μας.
Ένας οικογενειάρχης λ.χ. έχει ανάγκες και ζητά να δικαιωθή, γιατί σκέφτεται πώς θα ζήσουν και αυτός και τα καημένα τα παιδιά του, αν χάση την υπόληψη του ή αν χρεωκοπήση. Γι' αυτό οι κοσμικοί έχουν ελαφρυντικά, ενώ εμείς δέν έχουμε ελαφρυντικά.
Όταν μας αδικούν κι εμείς δεχώμαστε την αδικία, τότε στην ουσία ευεργετούμαστε. Με συκοφαντούν λ.χ. ότι έκανα κάποιο έγκλημα και με κλείνουν στην φυλακή άδικα; Εντάξει.
Έχω αναπαυμένη την συνείδηση μου, αφού δέν έκανα το έγκλημα, έχω και ουράνιο μισθό. Υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία;
Δέν γογγύζω, άλλα δοξολογώ τον Θεό: «Πώς να Σέ ευχαριστήσω, Θεέ μου, πού δέν έκανα το έγκλημα; Αν το είχα κάνει, δέν θά άντεχα τις τύψεις της συνειδήσεως».
Τότε γίνεται Παράδεισος ή φυλακή. Μέ χτύπησε κάποιος άδικα; «Δόξα Σοι, Κύριε! Ισως ξοφλήσω κάποια αμαρτία· κάποτε και έγώ είχα χτυπήσει κάποιον».
Μέ έβρισαν άδικα; «Δόξα Σοι, Κύριε! Το δέχομαι γιά τήν αγάπη Σου, πού ραπίσθηκες και υβρίσθηκες γιά χάρη μου».
«Αποταμίευση στον Ουρανό»
- Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι άλλοι δέν έχουν καλή γνώμη γιά μένα.
- Καλά πού μου το είπες! Από σήμερα θά κάνω ευχή οί άλλοι νά μήν έχουν ποτέ καλή γνώμη γιά σένα, γιατί αυτό σέ συμφέρει, καλό μου παιδί.
Οικονομάει ό Θεός νά μας αδικήσουν οί άνθρωποι ή νά μας πουν καμμιά κουβέντα, γιά νά εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή γιά νά αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δέν μπορώ νά καταλάβω, πώς τήν θέλετε εσείς τήν πνευματική ζωή;
Δέν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλετε εξόφληση εδώ· για τον Ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πώς τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τί διαβάζεις; Εύεργετινό[1] διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τί πρέπει νά κάνης; Ευαγγέλιο διαβάζεις; Νά διαβάζης κάθε μέρα.
- Γέροντα, οταν κάνω ένα καλό, λυπάμαι, άν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.
- Καλά, εσύ τί θέλεις, αναγνώριση από τόν Χριστό ή από τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δέν έχεις από τήν αναγνώριση του Χριστού;
Σέ τί σέ βοηθάει νά σέ προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό πού κάνεις, στην άλλη ζωή θά ακούσης: «Απέλαβες συ τα αγαθά σου»[2].
Πρέπει νά χαιρώμαστε, όταν δέν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δέν μάς ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει ύπ' όψιν ό Θεός και θά μάς άνταμείψη μέ πληρωμή αιώνια. Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση, νά κοιτάξουμε νά βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού. Πρέπει νά δεχώμαστε τήν αδικία σάν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύουμε από αυτήν ουράνια ευλογία.
- Οταν, Γέροντα, δέχεται κανείς τήν αδικία, όχι γιατί σκέφτεται τήν μέλλουσα Κρίση, αλλά γιατί αυτό τό θεωρεί καλό, είναι σωστό;
- Έ, και αυτό εκεί δέν καταλήγει; Μόνο νά προσέξη νά μήν τό κάνη, γιά νά γίνη απλώς καλός άνθρωπος, γιατί έτσι κάνουν οί Ευρωπαίοι[3]. Νά σκέφτεται πώς είναι εικόνα Θεού και πρέπει νά μοιάση στον Πλάστη του. Άν ύπάρχη αυτό το κίνητρο, βαδίζει σωστά. Διαφορετικά κινδυνεύει νά πέση στον ανθρωπισμό[4]των Ευρωπαίων.
1. Συλλογή διδαχών και διηγήσεων διαφόρων Αγίων Πατέρων, τήν οποία συνέθεσε κατά τόν 11ο αι. ό μοναχός Παύλος, Ιδρυτής, κτήτορας καί ηγούμενος της Ίερας Μονής «Παναγίας της Ευεργέτιδος» στην Κωνσταντινούπολη, άπό τήν οποία ελαβαν καί ό ίδιος καί ή συλλογή του τήν επωνυμία «Ευεργετινός».
2. Λουκ. 16,25.
3. Ό Γέροντας, όταν αναφέρεται στους Ευρωπαίους, δέν τους υποτιμά, άλλα θέλει νά μάς αποτρέψη άπό τό ορθολογιστικό πνεύμα των Δυτικών.
4. Ό ανθρωπισμός, πού εχει ως κέντρο τόν αυτονομημένο - ξεκομμένο - από τόν Θεό καί τήν Εκκλησία άνθρωπο, αναπτύχθηκε στην Δύση μετά τόν Μεσαίωνα.
Απόσπασμα από τις σελίδες 77-81 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πηγή: http://anavaseis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου