Μία Γυναῖκα, τὸν κατέβασε κάτω καὶ τὸν ἄφησε. Εἶχε νιώσει τὸν ἑαυτὸ του, ὅπως ἔλεγε, ἐκείνη τὴν ὥρα, σὰν νὰ ἦταν μωρὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας του.
Ἐπάνω σ᾿ ἔναν βράχο μέσα σὲ μιὰ σπηλιὰ ἦταν ἕνα ᾿Εξωκκλῆσι τῆς Παναγίας ( σὸ Κάντσι). Οἱ Φαρασιῶτες εἶχαν προεκτείνει πρὸς τὰ ἔξω τοῦ βράχου σανιδένιο ἐξώστη γιὰ εὐρυχωρία. Γιὰ νὰ φθάσουν μέχρι ἐκεῖ, ἔπρεπε νὰ ἀνεβοῦν σαράντα σκαλοπάτια σκαλιστὰ στὸν βράχο καὶ ἄλλα ἑκατὸν εἴκοσι, ποὺ εἶχαν φτιαχμένα μὲ σανίδες. Σ΄ αὐτὸ λοιπὸν τὸ ἐξωκκλῆσι εἶχε πάει να λειτουργήσει ὁ π. Ἀρσένιος καὶ ὁ Πρόδρομος, ὡς συνήθως. Ὅταν τελείωσε ἡ θεία λειτουργία, ὁ πατὴρ βγῆκε λίγο στὸν ἐξώστη. Ἐκεῖ ποὺ ἀκουμποῦσε, ξεκαρφώθηκε μιὰ σανίδα καὶ ὁ πατὴρ ἔπεσε κάτω στὸν γκρεμό. ῞Ενας γεωργός, ποὺ τὸν εἶδε ἀπὸ ἀπέναντι νὰ πέφτει, ἄφησε τὰ βόδια του στὸν ζυγὸ καὶ ἔτρεξε γιὰ νὰ συμμαζέψει τὸ σκορπισμένο του κορμί, ὅπως νομίζε. Ὁ Πρόδρομος δὲν εἶχε καταλάβει τίποτε, γιατὶ ἦταν μέσα στὸν ναὸ καὶ τὸν συγύριζε. ΄Ὅταν λοιπὸν ἔφτασε ὁ γεωργὸς ἐκεῖ κοντὰ στὸν γκρεμὸ κάτω, εἶδε τὸ κορμὶ τοῦ πατρὸς Ἀρσενίου ὁλόκληρο ἀλλὰ ἀκίνητο, καὶ πῆγε νὰ τὸ πιάσει. Ὁ πατὴρ ὅμως, εἶπε στὸν γεωργό: «μὴ μ᾿ ἐγγίζεις, δέν ἔχω τίποτα». Ἔμενε ἀκίνητος ὁ πατήρ, ὄχι γιατὶ εἶχε χτυπήσει, ἀλλὰ ἀπὸ μεγάλη συγκίνηση, διότι τὴν ὥρα ποὺ ἔπεφτε κάτω στὸν γκρεμό, τὸν πῆρε στὴν ἀγκαλιὰ της Μία Γυναῖκα, τὸν κατέβασε κάτω καὶ τὸν ἄφησε. Εἶχε νιώσει τὸν ἑαυτὸ του, ὅπως ἔλεγε, ἐκείνη τὴν ὥρα, σὰν νὰ ἦταν μωρὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας του. Σηκώθηκε λοιπόν, μετὰ ἀπὸ τὴν συγκίνηση ἐκείνη καὶ ἀνέβηκε ἀπὸ τὸν γκρεμὸ καὶ τὰ ἑκατὸν ἑξήντα σκαλοπάτια, ποὺ μόνον αὐτὰ συμπλήρωναν πενήντα μέτρα ὕψος, καὶ πῆγε ξανὰ στὸ ἐξωκκλῆσι τῆς Παναγίας καὶ διηγήθηκε ὃ,τι ἔγινε στὸν Πρόδρομο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀφοσιωμένος στὸ συγύρισμα τοῦ Ναοῦ καὶ δὲν εἶχε καταλάβει ἀκόμη τίποτε. Ὁ γεωργὸς ἐπίσης πῆγε μετὰ στὰ Φάρασα καὶ τὸ ὡμολογοῦσε.
᾿Από τό βιβλίο ῾Ο πατήρ ᾿Αρσένιος Καππαδόκης, σελ. 82, 83, 1975
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου