"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ - ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ TOY ΑΘΩΝΙΤΟΥ



Ὀδυσσεύς τοῦ klision: Οἱ λόγοι τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ ᾿Αθωνίτου πού ἀκολουθοῦν εἶναι πραγματικά μιά πηγή "ὕδατος", τό ὁποῖο πινόμενο μᾶς ὁδηγεῖ στήν αἰώνιο ζωή. ῞ Ενας σύγχρονος πατερικός λόγος, πολύ ὄμορφος καί κυρίως βιωματικός. ῞Ο,τι λέει ὁ ἅγιος τό ἔχει ζήσει πρῶτα ἐκεῖνος. ῞Η δική μας συμβολή εἶναι ὅτι τό μεταφέραμε στό πολυτονικό.





Πς θ γνωρίσουμε τὸν Θε

Πολ μᾶς γαπάει Κύριος· ατ τ μαθα π τ γιο Πνεμα, πού μοῦ δωσε κενος κατ τ μέγα Του λεος. Γέρασα κα τοιμάζομαι γιὰ τ θάνατο κα γράφω τν λήθεια π γάπη γιὰ τος νθρώπους. Τ γιο Πνεμα, ποὺ μοῦ δωσε Κύριος, θέλει να σωθον λοι, νὰ γνωρίσουν λοι τὸν Θεό. μουνα χειρότερος κι π ναν βρωμερ σκύλο, ξαιτίας τν μαρτιν μου· σν ρχισα μως νὰ ζητ συγχωρήση π τὸν Θεό, Ατός μου δωσε χι μόνο τή συγχωρήση λλ κα τ γιο Πνεμα. τσι, ν Πνεύματι γί, γνώρισα τὸν Θεό. Βλέπεις γάπη πο χει Θες γιὰ μᾶς; Ποιός, λήθεια, θ μποροσε νὰ περιγράψει τν εσπλαχνία Του; δελφοί μου, πέφτω στὰ γόνατα κα σς παρακαλ, πιστεύετε στὸν Θεό, πιστεύετέ πὼς πάρχει τ γιο Πνεμα, πο μαρτυρε γιὰ τ Θε σ᾿ ὅλες τίς κκλησίες μας, λλ κα στὴν ψυχή μου. Τ γιο Πνεμα εναι γάπη. Κα γάπη ατ πλημμυρίζει λες τίς ψυχς τν ορανοπολιτν γίων. Κα τ διο γιο Πνεμα εναι στή γ, στὶς ψυχς σων γαπον τὸν Θεό. ν Πνεύματι γί ο ορανο βλέπουν τ γ, κονέ τὶς προσευχς μας κα τς προσκομίζουν στὸν Θεό.

*

Ζομε στ γ κα δὲν βλέπουμε τὸν Θεό, δὲν μπορομε νὰ Τν δομε. λλ σν ρθει τ γιο Πνεμα στὴν ψυχή, τότε θ δομε τὸν Θεό, πως Τν εδε γιος Στέφανος (Πραξ. 7, 55-56). ψυχ κα νος ναγνωρίζουν μέσως μ τ γιο Πνεμα τι Ατς εναι Κύριος. τσι γιος Συμεν Θεοδόχος, μ τ γιο Πνεμα, ναγνώρισε στὸ μικρ βρέφος τν Κύριο (Λουκ. 2, 25-32). τσι κα γιος ωάννης Βαπτιστής, μ τ γιο Πνεμα πίσης, ναγνώρισε τν Κύριο κα Τν πέδειξε στοὺς νθρώπους. Κα στὸν οραν κα στ γ Θες γνωρίζεται μόνο μ τ γιο Πνεμα, χι μ τν πιστήμη. Κα τ παιδιά ποὺ δὲν σπούδασαν καθόλου, γνωρίζουν τν Κύριο μ τ γιο Πνεμα. Χωρς τ γιο Πνεμα κανες δὲν μπορε νὰ γνωρίσει τὸν Θε κα πόσο πολ μας γαπάει. ᾿Ακόμα κι ν διαβάζουμε τι μᾶς γάπησε κα παθε π γάπη γιὰ μᾶς, σκεφτόμαστε γι᾿ ατ μόνο μ τ νο, λλ δὲν καταλαβαίνουμε πως πρέπει, μ τν ψυχή, τν γάπη το Χριστο. ταν μως μας διδάξει, τότε γνωρίζουμε μ νάργεια κα ασθητ τν γάπη, τότε γινόμαστε μοιοι μ τν Κύριο.

*

Καθενς μας μπορε νὰ κρίνει γιὰ τὸν Θε κατ τ μέτρο τς χάριτος το γίου Πνεύματος ποὺ γνώρισε. Γιατί πῶς εναι δυνατ νὰ σκεφτόμαστε κα νὰ κρίνουμε γιὰ πράγματά ποὺ δὲν εδαμε δὲν κούσαμε κα δὲν ξέρουμε; Ο γιοι λένε πὼς εδαν τὸν Θεό. λλ πάρχουν κα νθρωποι ποὺ λένε τι δὲν πάρχει Θεός. Εναι φανερό πὼς μιλον τσι, γιατ δὲν Τν γνώρισαν· ατ μως δὲν σημαίνει καθόλου πὼς Θες δὲν πάρχει. Ο γιοι μιλον γιὰ πράγματα ποὺ πραγματικ εδαν κα γνωρίζουν. Δὲν λένε, γιὰ παράδειγμα, πς εδαν να λογο μήκους νς χιλιομέτρου να πλοο δέκα χιλιομέτρων, πο δὲν πάρχουν. Κι γ νομίζω, πώς, ν δὲν πρχε Θεός, δὲν θ μιλοῦσαν κν γι᾿ Ατν στή γ. Ο νθρωποι μως θέλουν νὰ ζοὺν σύμφωνα μ τ δικ τους θέλημα κα γι᾿ ατ λένε πώς δὲν πάρχει Θεός, βεβαιώνοντας τσι μλλον πώς πάρχει. λων τν λαν ψυχ ασθανόταν πὼς πάρχει Θεός, ν κα δὲν ξεραν νὰ λατρεύουν τν ληθιν Θεό. Τ γιο Πνεμα μως δίδαξε πρτα τος προφτες, πειτα τος ποστόλους, στερα τος γίους πατέρες κα πισκόπους μας, κι τσι φτασε ς μς ληθιν πίστη. μες γνωρίσαμε τν Κύριο μ τ γιο Πνεμα. Κα ταν Τν γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ’ Ατν ψυχ μας. Γνωρίστε, λαοί, τι πλαστήκαμε γιὰ νὰ δοξάζουμε τν οράνιο Θεό, κα νὰ μν προσκολλᾶστε στ γ, γιατ Θες εναι Πατέρας μας κα μᾶς γαπάει σν πολυπόθητα παιδι Του. ῞Οποιος δὲν γνωρίζει τ χάρη, δὲν τν πιζητεῖ. Ο νθρωποι προσκολλήθηκαν στ γ, γι᾿ ατ ο πι πολλο δὲν ξέρουν πὼς τίποτα τ γήινο δὲν μπορε νὰ συγκριθε μ τ γλυκύτητα το γίου Πνεύματος.

*

Πολλο φιλονικον γιὰ τν πίστη - κα δὲν πάρχει τέλος σ᾿ ατές τὶς φιλονικίες-, ν, ντ νὰ φιλονικομε, πρέπει να προσευχόμαστε μόνο στόν Θε κα τν Παναγία, κα Κύριος θ μᾶς δώσει τ φωτισμ χωρς φιλονικίες, κα μάλιστα γρήγορα. Πολλο μελέτησαν λες τὶς θρησκεες, λλ δὲν γνώρισαν τν ληθιν πίστη πως πρέπει. ῞Οποιος μως προσεύχεται στὸ Θε μ ταπείνωση νὰ τν φωτίσει, σ᾿ ατν Κύριος θ δώσει νὰ μάθει πόσο γαπάει τν νθρωπο. Ο περόπτες λπίζουν να μάθουν τ πάντα μ τν νο τους, λλ Θες τος θεσε ρια.

*

Κύριος επε: «που εμ γώ, κε κα διάκονος μς σται... να θεωρ τν δόξαν τν μήν» (πρβλ. ώ. 12, 26’ 17, 24). Ο νθρωποι μως δὲν κατανοοῦν τὶς Γραφές, τς βρίσκουν σχεδν κατανόητες. Μόνο ταν τος διδάξει τ γιο Πνεμα, τότε λα γίνονται κατανοητ κα ψυχ ασθάνεται σν νὰ εναι στοὺς ορανούς. Γιατ τ διο γιο Πνεμα εναι στοὺς ορανος κα στ γ κα στὴν γία Γραφ κα στὶς ψυχς σων γαπον τὸν Θεό. Χωρς Πνεμα γιο ο νθρωποι πλαννται κα δυνατον νὰ γνωρίσουν ληθιν τὸν Θε κα τν νάπαυση κοντ Του, στω κι ν μελετον συνεχς.

*

δελφοί, σς παρακαλ κα σς κετεύω στὸ νομα τς εσπλαχνίας το Θεο: Πιστεύετε στὸ Εαγγέλιο κα στ μαρτυρία τς γίας κκλησίας, κα τότε θ γευθετε, δη π᾿ ατ τ γ, τ μακαριότητα το παραδείσου. ληθινά, βασιλεα το Θεο εναι μέσα μας: γάπη το Θεο χαρίζει στὴν ψυχ τν παράδεισο. Πολλο πρίγκιπες κα ρχοντες γκατέλειψαν τος θρόνους τους, ταν γνώρισαν τν γάπη το Θεο. Κι ατ εναι ενόητο, γιατ γάπη το Θεο εναι φλογερή. Μ τ χάρη το γίου Πνεύματος χαρ τς ψυχς φτάνει ς τ δάκρυα, κα τίποτα πίγειο δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθε μαζ της. Πόσο ετυχισμένοι εμαστε μες ο ρθόδοξοι χριστιανοί! Τ Θε χουμε! Εναι ξιολύπητοι σοι δὲν γνώρισαν τὸν Θεό. Ατο δὲν βλέπουν τ αώνιο φς, κα μετ τ θάνατο πορεύονται στὸ αώνιο σκοτάδι. Ατ τ ξέρουμε, γιατ τ γιο Πνεμα πληροφορε μέσα στὴν κκλησία τος γίους γιὰ τό τί πάρχει στὸν οραν κα τ στὸν δη. , πόσο ξιολύπητοι εναι ο πλανεμένοι νθρωποι! Ατο δὲν μπορον νὰ ξέρουν τὶ εναι ληθιν χαρά. Μερικς φορς διασκεδάζουν κα γελοῦν, λλ τ γέλιο κα πολαύση, πο δοκιμάζουν, θ μεταβληθον σ θρνο κα θλίψη. Δικ μας χαρ εναι Χριστός. Μ τ πάθη Του μᾶς γραψε στὸ βιβλίο τς ζως, κα στ βασιλεία τν ορανν θ εμαστε αώνια μ τὸν Θε κα θ βλέπουμε τ δόξα Του κα θ εφραινόμαστε μαζ Του. χαρ μας εναι τ γιο Πνεμα. Εναι τόσο γλυκ κα εχάριστο! Ατ μαρτυρε στὴν ψυχ γιὰ τ σωτηρία.

*

Τ πίγεια μαθαίνονται μ τν πίγεια διάνοια, ν Θες κα λα τ πουράνια γνωρίζονται μόνο μ τ γιο Πνεμα. Γι’ ατ παραμένουν πρόσιτα στο νο ποὺ δὲν ναγεννήθηκε.

Τὶ μᾶς ἐμποδίζει νὰ γνωρίσουμε τὸν Θε

πιστία προέρχεται π τν περηφάνεια. περήφανος σχυρίζεταί πὼς θ γνωρίσει τ πάντα μ τ νο του κα τν πιστήμη, λλ γνώση το Θεο παραμένει νέφικτη γι᾿ ατόν, γιατ Θες γνωρίζεται μόνο μ ποκάλυψη το γίου Πνεύματος.

*

Κύριος ποκαλύπτεται στὶς ταπεινς ψυχές. Σ' ατς δείχνει τ ργα Του, πο εναι κατάληπτα γιὰ τ νο μας. Μ τν φυσικ μας νο μπορομε νὰ γνωρίσουμε μόνο τ γήινα πράγματα, κι ατ μερικς, ν Θες κα λα τ οράνια γνωρίζονται μ τ γιο Πνεμα. Μερικο μοχθον σ΄ λη τος τ ζω γιὰ νἀ μάθουν τί πάρχει στὸν λιο στ σελήνη κάτι παρόμοιο, λλ' ατ δὲν φελον τν ψυχή. ν μως προσπαθούσαμε νὰ γνωρίσουμέ τὶ πάρχει μέσα στὸν νθρωπο, τότε θ βλέπαμε στὴν ψυχ το γίου τ βασιλεία τν ορανν, ν στὴν ψυχ το μαρτωλο σκοτάδι κα κολάση. Κα εναι φέλιμο νὰ τ ξέρουμε, γιατ θ εμαστε αώνια ετε στ βασιλεία ετε στὴν κολάση.

*

νωθρς στὴν προσευχ ξετάζει μ περιέργεια τ πάντα, σα βλέπει στ γ κα στὸν ορανό, λλ δὲν γνωρίζει ποιὸς εναι Κύριος οτε προσπαθε νὰ τ μάθει. Κι ταν κούει διδασκαλία γιὰ τὸν Θεό, λέει: "Μ πς εναι δυνατ νὰ γνωρίσουμε τὸν Θεό; Κι σ π πο Τν γνωρίζεις;". Θ σο πῶ: Μαρτυρε τ γιο Πνεμα, Ατ γνωρίζει κα μᾶς διδάσκει." ᾿Αλλὰ μήπως τ Πνεμα εναι ρατό;". Ο πόστολοι Τ εδαν νὰ κατεβαίνει σ πύρινες γλσσες, κι μες Τ ασθανόμαστε μέσα μας. Εναι γλυκύτερο π καθετ γήινο. Ατ γεύονταν ο προφτες κα μιλοῦσαν στόν λαό, κα λας τος πρόσεχε. Ο γιοι πόστολοι λαβαν γιο Πνεμα κα κήρυξαν σωτηρία στὸν κόσμο χωρς νὰ φοβονται τίποτα, γιατ τος νίσχυε ατ τ Πνεμα. Τ διο κα ο μάρτυρες κα ο σκητς πήγαιναν χαρούμενοι στὸ μαρτύριο κα τν κακοπάθεια. Γιατ τ γιο Πνεμα, τ γαθ κα γλυκύ, λκει τν ψυχ στὴν γάπη το Κυρίου. Κι τσι ψυχή, χάρη στ γλυκύτητα το γίου Πνεύματος, δὲν φοβᾶται τ βασανιστήρια.

*

Πολλο νθρωποι λένε σήμερά πὼς δὲν πάρχει Θεός. Μιλον τσι γιατ στὴν καρδία τους ζεῖ περήφανο πνεμα, πο τος ποβάλλει ψέματα ναντίον τς ληθείας κα τς κκλησίας το Θεο. Νομίζουν πὼς εναι σοφοί, ν στὴν πραγματικότητα δὲν ντιλαμβάνονται κν τι τέτοιοι λογισμο δὲν εναι δικο τους, λλ προέρχονται π τν χθρό. ν μως κανες τος δεχθε στὴν καρδία του κα τος γαπήσει, τότε γίνεται συγγενς μ τ πονηρ πνεμα. Κα εθε νὰ μ δώσει Θες σ κανένα νὰ πεθάνει σ τέτοια καταστάση. ντίθετα, στὴν καρδία τν γίων ζεῖ χάρη το γίου Πνεύματος, πο τος κάνει συγγενες το Θεο. Ο γιοι νιώθουν λοκάθαρα πὼς εναι πνευματικ παιδι το ορανίου Πατέρα, κα γι᾿ ατ λένε: "Πάτερ μν...".

*

περηφάνεια μποδίζει τν ψυχ να μπεῖ στὸ δρόμο τς πίστεως. Στὸν πιστο δίνω μία συμβουλή. ς πεῖ: "Κύριε, ν πάρχεις, φώτισε με, κα θ Σ πηρετήσω μ᾿ λη μου τν καρδιὰ κα μ᾿ λη μου τν ψυχή". Κα Κύριος θ φωτίσει πωσδήποτε μία τέτοια ταπειν σκέψη κα προθυμία γιὰ τν πηρεσία το Θεο. Δὲν πρέπει μως νὰ λέει: "ν πάρχεις, παίδεψε μέ". Γιατ ν ρθει τιμωρία, εναι δυνατ να μ βρεῖ τ δύναμη νὰ εχαριστήσει τὸν Θε κα νὰ μετανοήσει. ταν Κύριος σ φωτίσει, τότε ψυχή σου θ Τν ασθανθεῖ, θ ασθανθεῖ πὼς τν συγχώρησε κα τν γαπάει. Θ τ μάθεις μ τν περα σου, κα χάρη το γίου Πνεύματος θ μαρτυρε στὴν ψυχ τ σωτηρία, κα θ θέλεις τότε νὰ διακηρύσσεις σ᾿ λο τν κόσμο: "Πόσο πολ μᾶς γαπάει Κύριος!" πόστολος Παλος, σο δὲν γνωρίζε τν Κύριο, Τν καταδίωκε. ταν μως Τν γνώρισε, τότε γύρισε σ΄ λη τν οκουμένη κηρύσσοντας τὸν Χριστό. Γιὰ νὰ σωθεῖς, εναι νάγκη νὰ ταπεινωθεῖς. Γιατ τν περήφανο, κα μ τ βία νὰ τν βάλεις στὸν παράδεισο, κι κε δὲν θ βρεῖ νάπαυση. Κι κε δὲν θ εναι κανοποιημένος κα θ λέει: "Γιατ δὲν εμαι γ στὴν πρώτη θέση;". ντίθετα, ταπειν ψυχ εναι γεμάτη γάπη κα δὲν πιδιώκει πρωτεα, λλ πιθυμε γιὰ λους τ καλ κα εχαριστιέται μ λα.

*

Δείξαμε μεγάλη μέλεια κα δὲν καταλαβαίνουμε πι ν πάρχει κατ Χριστν ταπείνωση κα γάπη. Βέβαια, ταπείνωση ατ κα γάπη γίνονται γνωστς μόνο μ τ χάρη το γίου Πνεύματος. μες μως δὲν ξέρουμε τι, γιὰ νὰ προσελκύσουμε τ χαρη κοντ μας, πρέπει νὰ τν ποθήσουμε μ' λη μας τν ψυχή. λλα πς θ ποθήσουμε κάτι πο δὲν τ γνωρίζουμε καθόλου; Κα μως, λοι μας τ γνωρίζουμε τ χάρη, στω κα λίγο, γιατ τ γιο Πνεμα κινε κάθε ψυχ στὴν ναζήτηση το Θεο. , πς πρέπει να παρακαλομε τν Κύριο να δώσει στὴν ψυχ τ ταπειν γιο Πνεμα! ταπειν ψυχ χει μεγάλη νάπαυση, ν περήφανη βασανίζει δια τν αυτ της. περήφανος δὲν γνωρίζει τν γάπη το Θεο κα βρίσκεται μακρι Του. περηφανεύεται πὼς εναι πλούσιος πιστήμων νδοξος, μ δὲν ξέρει τν τραγικότητα τς φτώχειας κα τς πωλείας του, φο δὲν γνώρισε τὸν Θεό. πεναντίας, κενον ποὺ γωνίζεται ναντίον τς περηφάνειας, τν βοηθάει Κύριος νὰ νικήσει ατ τ πάθος.

*

Εναι δύνατο ν' γαπήσουμε κα νὰ γνωρίσουμε τν Κύριο, ν δὲν ζήσουμε σύμφωνα μ τς ντολς Του. νθρωπος μως π μόνος του εναι νίκανος να τηρήσει τὶς ντολς το Θεο. Γι' ατ ησος επε: «Ατετε, κα δοθήσεται μν" (Ματθ. 7, 7). ν δὲν ζητᾶμε, βασανίζουμε μόνοι μας τν αυτ μας κα χάνουμε τ χάρη το γίου Πνεύματος.

*

Στὸν γνα μας πρέπει νὰ εμαστε νδρεοι. Κύριος γαπάει τν νδρεία κα συνετ ψυχή. ν δὲν χουμε νδρεία κα συνέση, τότε πρέπει νὰ τ ζητᾶμε π τὸν Θε κα νὰ πακομε στοὺς πνευματικούς, γιατ σ΄ ατος ζεῖ χάρη το γίου Πνεύματος. νθρωπος μάλιστα, πο νος το παθε βλάβη π δαιμονικ νέργεια, δίως ατς πρέπει να πακούει στὸν πνευματικ κα νὰ μν μπιστεύεται καθόλου τν αυτ του. Ο ψυχικς συμφορς μᾶς ρχονται π τν περηφάνεια, ν τς σωματικές τὶς παραχωρε πολλς φορς Θες π γάπη γιὰ μᾶς, πως γινε μ τν πολύαθλο ώβ. Εναι πολ δύσκολο νὰ διαγνώσεις μέσα σου τν περηφάνεια. Νὰ μως μερικ συμπτώματα: ν σ προσβάλλουν δαίμονες σ βασανίζουν κακο λογισμοί, ατ σημαίνει πώς δὲν χεις ταπείνωση. Γι' ατό, στω κι ν δὲν ντιλήφθηκες τν περηφάνειά σου, ταπεινώσου. ν εσαι ξύθυμος , πως λένε, νευρικός, ατ εναι ληθιν συμφορά. Κι ν πάσχεις π παροξυσμος κα φοβίες, θ γιατρευτες μ τ μετάνοια, μ τ ταπειν φρόνημα κα μ τν γάπη γιὰ τν δελφό σου, κομα κα γιὰ τος χθρούς. ῞Οποιος δὲν γαπάει τος χθρούς, σ ατν δὲν χει κατοικήσει κόμα χάρη το Θεο.

*

Στην πλάνη πέφτει κανες ετε π πειρία ετε π περηφάνεια. Κι ν εναι π πειρία, Κύριος θεραπεύει γρήγορα ατόν ποὺ πλανήθηκε. ν μως εναι π περηφάνεια, τότε θ ποφέρει γιὰ πολν καιρ ψυχή, σπου νἀ μάθει τν ταπείνωση, κα τότε θ θεραπευθεῖ π τν Κύριο. Στὴν πλάνη πέφτουμε, ταν νομίζουμε πώς εμαστε πι συνετο κα μπειροι π τος λλους, κόμα κι π τν πνευματικ μας πατέρα. τσι σκέφτηκα κι γ μ τν πειρία μου, κα γι᾿ ατ πέφερα. Εχαριστ βαθι τὸν Θεό, γιατ τσι μ ταπείνωσε, μ νουθέτησε κα δὲν πρε τ λεός Του π μένα. Κα τώρα σκέφτομαί πὼς χωρς ξομολογήση στὸν πνευματικ δὲν εναι δυνατ ν᾿ παλλαγομε π τν πλάνη, γιατ στὸν πνευματικ δωσε Θες τ χάρη το "δεσμεν κα λύειν".

Ἡ κοινωνία μὲ τὸ Θε

῞Οποιος γαπάει τν Κύριο, σκέφτεται πάντα κενον. θύμηση το Θεο γεννάει τν προσευχή. ν δὲν θυμᾶσαι τν Κύριο, τότε κα δὲν θ προσεύχεσαι· κα χωρς τν προσευχή, δὲν θ παραμείνει ψυχ στὴν γάπη το Θεο, γιατ χάρη το γίου Πνεύματος ρχεται μ τν προσευχή. προσευχ προφυλάσσει τν νθρωπο π τν μαρτία, γιατ νος, ταν προσεύχεσαι, εναι πασχολημένος μ τὸν Θε κα στέκεται μ ταπειν Πνεμα νώπιον το Κυρίου, τν ποο γνωρίζει ψυχ το προσευχομένου. ρχάριος μως χρειάζεται χειραγωγό, πειδ ψυχή, πρν ρθει χάρη το γίου Πνεύματος, χει μεγάλο πόλεμο ναντίον τν χθρν κα δεν μπορε να διακρίνει δια, ν γλυκύτητά που δοκιμάζει, προέρχεται π τν χθρό. Ατ μπορε νὰ τ διακρίνει μόνο κενός ποὺ γεύθηκε διος τ γιο Πνεμα. Ατς ναγνωρίζει τ χαρη κατ τή γεύση. ποος θέλει νὰ σκε τν προσευχ χωρς χειραγωγ καί, μέσα στὴν περηφάνειά του, φαντάζεται τι μπορε νὰ τ διδαχθε π τ βιβλία, ατς βρίσκεται κιόλας στὴν πλάνη. Τν ταπειν μως τν προστατεύει Κύριος· τσι, ν πράγματι δὲν πάρχει μπειρος δηγός, ατς καταφεύγει στὸν πάρχοντα πνευματικό, κα Κύριος θ τν σκεπάσει χάρη στὴν ταπείνωσή του. Σκέψου τι στὸν πνευματικ ζεῖ τ γιο Πνεμα, κα ατς θ σο πεῖ τ φέλιμο. ν μως σκεφτεῖς πὼς πνευματικς ζεῖ μ μέλεια κα διερωτηθεῖς, "Πς εναι δυνατ νὰ χει τ γιο Πνεμα;", θ ποστες ξαιτίας ατς τς σκέψης σου μεγάλο πειρασμό, κα Κύριος θ σ ταπεινώσει κα θ πιτρέψει να πέσεις σ κάποια πλάνη. προσευχ δίνεται στὸν προσευχόμενο. προσευχή ποὺ γίνεται μόνο π συνήθεια, χωρς καρδία συντριμμένη για τς μαρτίες της, δεν εναι ρεστ στο Θεό.

*

νθρωπε, μάθε τν κατ Χριστν ταπείνωση, κα Κύριος θ σο χαρίσει νὰ γευθες τ γλυκύτητα τς προσευχς. Κι ν θέλεις νὰ προσεύχεσαι καθαρά, γίνε ταπεινός, γίνε γκρατής, ξομολογήσου ελικριν κα θ σ γαπήσει προσευχή. Γίνε πάκουος, ποτάξου εσυνείδητα στὶς ρχές, μενε εχαριστημένος μ λα, κα τότε νος σου θ καθαριστε π ματαίους λογισμούς. Νὰ θυμᾶσαι πὼς σ βλέπει Κύριος, γι᾿ ατ πρόσεχε, μήπως λυπήσεις μ κάτι τν δελφό· μν τν κατακρίνεις κα μ τν στενοχωρήσεις οτε μ᾿ να βλέμμα, κα τ Πνεμα τ γιο θ σ γαπήσει κα θ σ βοηθήσει σ λα.

*

Τ γιο Πνεμα μοιάζει πολ μ γαπημένη, γνήσια μητέρα. μητέρα γαπάει τ παιδ της κα πονάει γι᾿ ατό. τσι κα τ γιο Πνεμα σπλαχνίζεται, συγχωρε, θεραπεύει, νουθετε κα χαροποιεῖ. Κα ναγνωρίζεται τ γιο Πνεμα στὴν ταπειν προσευχή.

*

ποος γαπάει τος χθρούς, ατς γρήγορα θ γνωρίσει τν Κύριο μ τ γιο Πνεμα. ῞Οποιος μως δὲν τος γαπάει – γι᾿ ατν δὲν θέλω οτε κν νὰ γράψω. μως τν λυπᾶμαι, γιατ βασανίζει τν αυτ του κα τος λλους κα δὲν θ γνωρίσει τν Κύριο.

*

Στις κκλησίες τελονται ο ερς κολουθίες κα τ Πνεμα το Θεο κατοικε σ᾿ ατές. ψυχή, στόσο, εναι καλύτερος νας το Θεο, κα ποιος προσεύχεται σωτερικά, γι᾿ ατν λος κόσμος γινε νας το Θεο. Ατ μως δὲν εναι γιὰ λους. Πολλο προσεύχονται προφορικ προτιμον νὰ προσεύχονται μ βιβλία. Κα ατ καλ εναι κα Κύριος δέχεται τν προσευχ τους. ν μως κανες προσεύχεται κα σκέφτεται λλα πράγματα, Κύριος δὲν εσακούει ατ τν προσευχή.

*

διάλειπτη προσευχ προέρχεται π τν γάπη κα χάνεται ξαιτίας τς κατακρίσεως, τς ργολογίας κα τς κρατείας. ῞Οποιος γαπάει τὸν Θεό, ατς μπορε νὰ Τν σκέφτεται μέρα κα νύχτα, γιατ τ ν᾿ γαπᾶς τὸν Θε καμι ργασία δὲν τ παρεμποδίζει.

Ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία

λοι μας ταλαιπωρούμαστε στ γ κα ζητᾶμε λευθερία, μ λίγοι ξέρουν τί εναι λευθερία καί ποῦ βρίσκεται. Κι γ θέλω πίσης λευθερία κα τν ναζητ μέρα κα νύχτα. μαθα πὼς βρίσκεται κοντ στὸ Θε κα δίνεται π᾿ Ατν σ᾿ σους χουν ταπειν καρδία, σ᾿ σους μετανόησαν κα κοψαν τ θέλημὰ τους νώπιον το Κυρίου. Σ’ ποον μετανοεῖ, Θες δίνει τν ερήνη Του κα τν λευθερία νὰ Τν γαπάει. Γιατ δὲν πάρχει τίποτα πολυτιμότερο στὸν κόσμο π τν γάπη το Θεο κα το πλησίον. Σ᾿ ατ βρίσκει ψυχ νάπαυση κα χαρά.

*

καρδία μου πονάει για λο τν κόσμο κα προσεύχομαι μ δάκρυα γι᾿ ατόν, νὰ μετανοήσουν λοι κα νὰ γνωρίσουν τὸν Θεό, νὰ ζήσουν μ γάπη κα νὰ γευθον τ γλυκύτητα τς λευθερίας το Θεο. , λοι ο νθρωποι, προσευχηθετε κα κλάψτε για τς μαρτίες σας, γιὰ νὰ σς συγχωρήσει Κύριος. που πάρχει φεση μαρτιν, κε βρίσκεται λευθερία τς συνειδήσεως κα γάπη, στω κα λίγη.

*

Κύριος μας δωσε τν ντολ να γαπᾶμε νας τν λλον. Ατ εναι ληθιν λευθερία: γάπη γιὰ τὸν Θε κα τν πλησίον. ᾿Εδῶ βρίσκεται κα λευθερία κα σότητα. Στὴν κοσμικ τάξη εναι δύνατο να πάρξει σότητα- ατ μως δὲν χει σημασία γιὰ τν ψυχή. Δὲν μπορε νὰ εναι καθένας βασιλις ἤ ἄρχοντας, πατριάρχης ἤ γούμενος διοικητής. Μπορε μως καθενάς, σ ποια τάξ κι ν νήκει, ν᾿ γαπάει τὸν Θε κα νὰ εναι εάρεστος σ᾿ κενον- κι ατ εναι τ σπουδαο. Κα σοι γαπον περισσότερο τὸν Θε στ γ, θ χουν περισσοτέρη δόξα στ βασιλεία τν ορανν κα θ εναι πι κοντ στὸν Κύριο. καθένας θ δοξαστε κατ τ μέτρο τς γάπης του.

*

θεία χαρη δὲν φαιρε τν λευθερία, λλ συνεργε μόνο στὴν κπλήρωση τν ντολν το Θεο. δμ βρισκόταν στὴν κατάσταση τς χάριτος, λλ δὲν το φαιρέθηκε τ ατεξούσιο. Ο γγελοι παραμένουν πίσης στὸ γιο Πνεμα, λλ δὲν τος χει φαιρεθε λεύθερη βουλήσ.

*

Κύριος δωσε στ γ τ γιο Πνεμα· κα σοι τ λαβαν, ασθάνονται τν παράδεισο μέσα τους.σως πεῖς: "Γιατ λοιπν δὲν χω κι γ μία τέτοια χάρη;". πειδ σ δεν παραδόθηκες στὸ θέλημα το Θεο, λλ ζεῖς σύμφωνα μ τ δικό σου θέλημα.

*

Παρατηρστε κενον ποὺ γαπάει τ θέλημά του: Δὲν χει ποτ ερήνη στὴν ψυχ του κα δεν εχαριστιέται μ τίποτα. Γι' ατν λα γίνονται πως δὲν θ πρεπε. ῞Οποιος μως δόθηκε λοκληρωτικ στὸ θέλημα το Θεο, χει τν καθαρ προσευχ κα ψυχ του γαπάει τν Κύριο.

*

τσι δόθηκε στὸν Θε περαγία Παρθένος: "δο δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατ τ ῥῆμα σου" (Λουκ. 1, 38). ν λέγαμε κι μεῖς, "δο δολος Κυρίου· γένοιτό μοι κατ τ ῥῆμά σου", τότε τ εαγγελικ λόγια το Κυρίου θ ζοῦσαν στὶς ψυχς μας, γάπη το Θεο θ βασίλευε σ΄ λο τν κόσμο κα ζω στ γ θ ταν περίγραπτα ραία. λλ μολονότι τ λόγια το Κυρίου κούγονται τόσους αἰῶνες σ΄ λη τν οκουμένη, ο νθρωποι δὲν τ καταλαβαίνουν κα δὲν θέλουν νὰ τ παραδεχθοῦν. ῞Οποιος μως ζεῖ σύμφωνα μ τ θέλημα το Θεο, ατς θ δοξαστε κα στον οραν κα στ γ.

(π τ σειρ τν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τς ερς Μονς Παρακλήτου ᾿Ωρωποῦ- Αττική

Διαδίκτυο: http://pneumatikotita.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου