Γιά τούς συκοφάντες τοῦ πατρός Σαράντου Σαράντη

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς μερικοί "τύποι", γιατί περί γραφικῶν τύπων πρόκειται, χύνουν δηλητηριῶδες διαδικτυακό μελάνι καί τολμοῦν νά πιάσουν στό στόμα τους τόν π. Σαράντη Σαράντο, γνωστό γιά τό ἦθος του καί τήν ἀνεξικακία του ἀνά τό πανελλήνιο.  Σήμερα κυκλοφόρησε στό διαδίκτυο ἀρχικά ἀπό τό φιλικό ἱστολόγιο ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ, κείμενο τοῦ καθ᾿ ὅλα σεβαστοῦ καί ὁμολογητοῦ ᾿Αρχιμ. Σαράντου Σαράντη, μέ τό ὁποῖο ἀπαντᾶ σέ ὅσους τόν ἐπικρίνουν σχετικά μέ τήν στάση του ὡς πρός τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη. Φαίνεται πώς κάποιοι ἐμπαθεῖς, μεθυσμένοι ἀπό τόν ἐγωϊσμό καί τίς μικρότητές τους, ἔχουν χάσει παντελῶς τήν λογική κρίση καί τήν νηφαλιότητα πού ἁρμόζει σέ χριστιανούς. Καλά θά κάνουν λοιπόν οἱ κύριοι αὐτοί,  νά ξεπλένουν μέ ροδόσταμο τό στοματάκι τους, πρίν μιλήσουν γιά τόν πατέρα Σαράντη. ῞Ενας ἄνθρωπος τόλμησε, τήν στιγμή πού ὅλοι οἱ ἄλλοι λουφάζουν, νά μιλήσει εὐθαρσῶς καί νά διαφωτίσει τό ποίμνιο γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη καί τά δύσκολα χρόνια του ᾿Αντιχρίστου καί βρήκαμε τήν εὐκαιρία νά τόν φᾶμε. ῎Αν ἔκανε τήν πάπια καί τό μούγκωνε, ὅπως κάνουν τόσοι καί τόσοι ἄλλοι μέ θέσεις καί μή, τότε θά ἦταν ἀρεστός. Τώρα ὅμως  πού μίλησε,  μᾶς χάλασε τή σοῦπα τῆς ἁμαρτωλῆς ἡσυχίας μας καί τοῦ βολέματός μας. Τί νά κάνουμε, κάποιοι θά πρέπει καί νά μιλᾶνε κάπου κάπου καί νά λένε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους. Στήν ᾿Ορθοδοξία δέν μετρᾶνε οὔτε οἱ "πολυπτυχιοῦχοι" -κάπου τό διαβάσαμε κι αὐτό-  οὔτε οἱ κεφαλές τῶν  μεγάλων εἰδημόνων πού ἔχουν ἐγκλωβισθεῖ στόν στεῖρο ἐπιστημονισμό τους, ἀλλά οἱ ταπεινοί, ἀθόρυβοι καί ἔχοντες τήν ἔξωθεν καλοί μαρτυρία ἐνάρετοι ἄνδρες, ἡ ὁποία μαρτυρία ἐπισφραγίζεται καί μέ τήν ἄνωθεν μαρτυρία. Βέβαια, δέν μᾶς προξενεῖ ἀπορία τό γεγονός τῆς σπιλώσεως ἐναρέτων ἀνθρώπων, διότι ὁ διάβολος κάνει τή δουλειά του καί προσπαθεῖ μέ διαφόρους τρόπους νά "διαβάλει" ὅσους τοῦ χαλᾶνε τά  ἀνθρωποκτόνα σχέδιά του. ᾿Από τήν ἄλλη δέν θά ἀνεχθοῦμε τό ψεῦδος καί τά χτυπήματα κάτω ἀπό τή μέση. Αὐτά τό ὀλίγα γιά τούς συκοφάντες τοῦ πατρός Σαράντη καί εὐχόμαστε ὁλοψύχως νά τούς δώσει ὁ Θεός πραγματική μετάνοια...

᾿Οδυσσεύς