"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

ΠΑΡΑΓΙΝΕ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ


MΑΓΙΚΑ” ΜΟΝΟΤΟΝΗ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ …ΜΑΓΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ


.            Παρ᾽ ὅτι κατ᾽ ἀρχὴν καλὴ καὶ ἐπιβεβλημένη ὅμως καταντᾶ μαγικὰ μονότονη ἡ ἐπανάληψη ἀπὸ ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ χείλη τοῦ ὅτι «ἡ Θεία Λατρεία εἶναι Λογικὴ Λατρεία, δὲν εἶναι μαγικὴ καὶ αὐτό εἶναι κάτι ποὺ πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ τὸ προσέξουμε, γιατί, πολλές φορές, παρασυρόμαστε καὶ ὁ τρόπος συμμετοχῆς μας στὴν Λατρεία μας ἀποκτᾶ κυριολεκτικά ἕνα μαγικὸ χαρακτήρα…»Καταντᾶ μαγικὰ μονότονη καὶ ἐκτίθεται σὰν ὑστερόβουλη, ὅταν ἐπιδιώκει νὰ ἐξυπηρετήσει τὸ αἴτημα τῆς λειτουργικῆς χρήσεως μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας.
.         Ὅταν ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἐκκλησιαστικὰ χριστιανική, μὲ τὴν τήρηση «τῶν Ἁγίων Ἐντολῶν», ὅπως λέει ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καθαρίζεται σιγὰ σιγὰ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ὅλες τὶς πνευματικὲς ἀρρώστιες, ἀκαθαρσίες καὶ πεπλανημένες ἀντιλήψεις 
καὶ συνεπῶς ἐκριζώνεται καὶ τὸ πρωτόγονο μαγικὸ στοιχεῖο, ποὺ πράγματι πολιορκεῖ τὴν χριστιανικὴ ζωή.
.       Ἡ καταπολέμηση τῆς μαγικῆς ἀντιλήψεως τότε θὰ ἀποτελοῦσε ἰσορροπημένο καὶ εἰλικρινῆ ποιμαντικὸ στόχο, ὅταν θὰ συνδυαζόταν παραλλήλως μὲ τὸν εὐθὺ καὶ εὐκρινῆ στιγματισμὸ καὶ τὴν καταγγελία (πρὸς τὸ ποίμνιο) τῆς γιόγκα (τόσο διαδεδομένης), τῶν πολεμικῶν τεχνῶν, τῆς συμμετοχῆς στοὺς Λάϊονς ἢ τῆς ὁμολογιακῆς ἀβεβαιότητος καὶ συγχύσεως (π.χ. «
Ἔ! ὅλοι στὸν ἴδιο Θεὸ πιστεύουμε», «τὶς διαφορὲς τὶς κατασκεύασαν οἱ παπάδες», κ.τ.ὅ.) καὶ τόσων ἄλλων λιγότερο ἢ περισσότερο μαγικῶν!.       Ἐξ ἄλλου, μήπως  ἡ προτεσταντικὴ ἀντίληψη καὶ “λειτουργία” εἶναι ἀκέραιη μόνον ἐκ τοῦ λόγου ὅτι εἶναι “ἐντελῶς ἀμόλυντη” ἀπὸ τὴν “μαγεία”;
.    Ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἄξιζε νὰ ἐπισημανθεῖ καὶ νὰ ἐξηγηθεῖ δεόντως εἶναι ὅτι 
ἡ Λατρεία εἶναι βεβαίως Λογικὴ 
(τοῦ “λόγου”· ὄχι τῆς “λογικῆς”) ἀλλὰ ὄχι Διανοητική (τῆς διανοίας), γιατὶ πρόκειται γιὰ δύο ἐντελῶς διαφορετικὰ πράγματα ποὺ ἐπιμελῶς ἀφήνονται συγκεχυμένα, μὲ προφανεῖς τὶς συνέπειες καὶ τὰ ἐπιδιωκόμενα “κέρδη” ἐκ τῆς παρερμηνείας !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου