"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

῞Ενας ἄθεος προσεύχεται


Στις φοβερές μάχες του Στάλινγκραντ, το 1942-43, ένας Ρώσος στρατιώτης, ο Μίτιαν, αναφέρει το εξής περιστατικό: «Οι Γερμανοί μάς κτυπούσαν σκληρά. Σε μια στιγμή είδα ένα Γερμανό να έρχεται επάνω μου, και αμέσως άλλον... άλλον... μια ολόκληρη σειρά. Άρπαξα το πολυβόλο μου και οι σφαίρες έφευγαν βροχή. Ξαφνικά το πολυβόλο σταμάτησε. Οι σφαίρες είχαν τελειώσει.
Οι Γερμανοί έφθασαν πολύ κοντά μου. Ένα σύγκρυο με έπιασε από τον τρόμο. Στο φόβο μου, χωρίς να το νιώσω, έβαλα μια φωνή: "Θεέ μου, βοήθησέ με..." και έτρεχα να φθάσω στο πρόχωμα.
»Όσο έτρεχα, τόσο προσευχόμουνα. Σε λίγο ο κίνδυνος είχε φύγει, κι εγώ αναρωτιόμουνα: Εγώ, κομμουνιστής, μέλος της Κομσομόλ, αρχηγός Μαχητικών Αθέων προσευχήθηκα!».
Μάλιστα, στον κίνδυνο και οι άθεοι προσεύχονται.
«Σημερινή»24/02/2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου