"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΤΕΚΝΟΝ, ΑΦΕΩΝΤΑΙ ΣΟΙ ΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑΙ ΣΟΥ» (Κυρ. Β´ Νηστειῶν)


ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Μάρκ. β΄ 1–12)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ο Κύριος πάλιν εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. Καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; Καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Ἀπόδοση στὴ Νέα Ἑλληνική:
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ὅταν ἦλθε και πάλιν ὁ Κύριος εἰς τὴν Καπερναούμ, διαδόθηκε ὅτι βρίσκεται σὲ κάποιο σπίτι. Καὶ ἀμέσως ἐμαζεύθηκαν πολλοί, ὥστε νὰ μὴν τοὺς χωρῇ πλέον οὔτε ὁ χῶρος ἐμπρὸς εἰς τὴν πόρτα, καὶ τοὺς ἐκήρυττε τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται καὶ τοῦ φέρουν ἕνα παραλυτικόν, τὸν ὁποῖον ἐβάσταζαν τέσσερα πρόσωπα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν πλησιάσουν ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους, ἀφήρεσαν τὴν στέγην, ὅπου εὑρίσκετο, ἔκαναν ἕνα ἄνοιγμα καὶ κατέβασαν τὸ κρεββάτι, ὅπου ἤτανε ξαπλωμένος ὁ παραλυτικός. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστιν τους, λέγει εἰς τὸν παραλυτικόν. «Παιδί μου, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι».Ἐκάθοντο δὲ ἐκεῖ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς καὶ ἐσκέπτοντο μέσα τους, «Γιατὶ λέγει αὐτὸς βλασφημίας κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον; Ποιὸς μπορεῖ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας παρὰ μόνον ἕνας, ὁ Θεός;».Ὁ Ἰησοῦς ἀμέσως ἐκατάλαβε μέσα του ὅτι αὐτὰ σκέπτονται καὶ τοὺς λέγει, «Γιατὶ κάνετε τὶς σκέψεις αὐτὲς μέσα σας; Τὶ εἶναι εὐκολώτερον νὰ πὦ εἰς τὸν παραλυτικόν, «Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι» ἢ νὰ πῶ, «Σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ βάδιζε»; Ἀλλὰ διὰ νὰ μάθετε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς» – λέγει εἰς τὸν παραλυτικόν, «Σοῦ λέγω, σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου». Καὶ ἐσηκώθηκε ἀμέσως καὶ ἀφοῦ ἐσήκωσε τὸ κρεββάτι ἐβγῆκε ὑπὸ τὰ βλέμματα ὅλων, ὥστε νὰ ἐκπλαγοῦν ὅλοι καὶ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸν καὶ νὰ λέγουν, «Ποτὲ δὲν εἴδαμε τέτοια πράγματα».

TΟ ΠΟΛΥΤΙΜΩΤΕΡΟ ΔΩΡΟ
«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»

.     Ἔχουμε συνηθίσει νὰ λέμε ὅτι «πάνω ἀπ ̓ ὅλα εἶναι ἡ ὑγεία». Κι ἐννοοῦμε συνήθως τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ὡστόσο ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς καλεῖ νὰ στρέψουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν μὲ πολλοὺς κόπους ἔφεραν μπροστά του ἕνα παράλυτο, γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, ἀφοῦ τὸν κοίταξε μὲ συμπάθεια, τοῦ εἶπε: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Θέλησε δηλαδὴ νὰ χτυπήσει πρῶτα τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, κι ἔπειτα νὰ θεραπεύσει τὸ ἀποτέλεσμα, τὴν παράλυση τοῦ σώματος. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι πολυτιμότερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία. Διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ χειρότερη ἀσθένεια, καὶ αὐτὴν πρέπει πρωτίστως νὰ καταπολεμήσουμε.

1. ΑΜΑΡΤΙΑ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

.      Πόσο ὑποφέρει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι προσκολλημένη στὴν ἁμαρτία! Τὸ ἄγχος καὶ οἱ φοβίες, οἱ τύψεις καὶ οἱ ἐνοχές, ἡ ταραχὴ καὶ ἡ ἀγωνία ἀποτελοῦν καταστάσεις ὀδυνηρὲς ποὺ βασανίζουν τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ διώχνουν τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν ψυχή του.
.    Ὁ Μέγας Βασίλειος χαρακτηρίζει τὴν ἁμαρτία «ἀρρωστία ψυχῆς» (P.G. 31, 260), διότι ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ τὴν πιὸ ἐπικίνδυνη καὶ θανατηφόρα νόσο. Οἱ ἀρρώστιες τοῦ σώματος μᾶς ἐπηρεάζουν μόνο τὸ χρονικὸ διάστημα τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, ἐνῶ οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς ἔχουν συνέπειες αἰώνιες καὶ συνεπάγονται τὸν αἰώνιο θάνατο, δηλαδὴ τὸν παντοτινὸ χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν αἰώνια κόλαση. Καὶ ὅπως σημειώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στὸν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ Κυριακή, «οὗτός ἐστιν ὁ κυρίως θάνατος, τὸ διαζευχθῆναι τὴν ψυχὴν τῆς θείας χάριτος καὶ τῇ ἁμαρτίᾳ συζυγῆναι… τοῦτον καὶ ἡμεῖς φύγωμεν πάσῃ δυνάμει» (ΕΠΕ 8, 358). Δηλαδή, αὐτὸς εἶναι ὁ κυρίως θάνατος, τὸ νὰ χωρίσει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ νὰ ἔλθει σὲ γάμο μὲ τὴν ἁμαρτία… Αὐτὸν τὸν θάνατο ἂς ἀποφύγουμε «πάσῃ δυνάμει»! Καὶ θὰ τὸν ἀποφύγουμε, ἂν καταπολεμήσουμε ἄμεσα τὴν ἁμαρτία.

2. ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

.       Εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀξιοσημείωτο τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνουμε οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Φροντίζουμε νὰ κάνουμε τακτικὰ τὶς ἀπαραίτητες ἰατρικὲς ἐξετάσεις, λαμβάνουμε φαρμακευτικὴ ἀγωγή, δὲν διστάζουμε νὰ προχωρήσουμε καὶ σὲ ἐγχείρηση, ὅσο ἐπώδυνη κι ἂν εἶναι, προκειμένου ν᾽ ἀποκτήσουμε τὴν ὑγεία μας. Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ δὲν ὑπολογίζουμε οὔτε κόπους οὔτε χρήματα. Εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ταξιδέψουμε χιλιόμετρα μακριὰ καὶ νὰ ξοδέψουμε ὁλόκληρη περιουσία, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν κατάλληλο γιατρὸ καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὴν θεραπεία.
.       Εἶναι συνεπῶς ἀπαραίτητο νὰ δείξουμε παρόμοιο ζῆλο καὶ γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, εἶναι δίπλα μας. Μᾶς καλεῖ νὰ προσέλθουμε στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ καταθέσουμε μὲ συντριβὴ καὶ μετάνοια τὸν πόνο τῆς ψυχῆς μας· νὰ ὁμολογήσουμε τὶς ἁμαρτίες καὶ τὴν προσωπικὴ ἐνοχή μας καὶ νὰ λάβουμε τὴν ἄφεση καὶ τὴν συγχώρηση. Καὶ στὴν συνέχεια μᾶς περιμένει στὴν θεία Λειτουργία, γιὰ νὰ κοινωνήσουμε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον».
.      Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν θεραπεία ὅμως ὑπάρχει καὶ ἡ πρόληψη. Στὴν ἐποχή μας γίνεται πολὺς λόγος γιὰ τὴν καλὴ διατροφή. Νὰ εἶναι ὑγιεινή, ἐπαρκής, πλούσια σὲ βιταμίνες καὶ θρεπτικὰ συστατικά… Παρομοίως προβάλλεται καὶ ἡ ἀνάγκη νὰ διατηρεῖ ὁ ἄνθρωπος καλή φυσικὴ κατάσταση. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Πόσο περισσότερο ὀφείλουμε νὰ φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας!
.       Ἡ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ μέσῳ τῆς προσευχῆς, ἡ μελέτη τοῦ θείου λόγου, ἡ συμμετοχή μας στὴν θεία Λατρεία καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια ἀποτελοῦν ἀνεξάντλητες πηγὲς πνευματικῆς τροφοδοσίας. Παράλληλα ἡ νηστεία, ἡ ἐγκράτεια, ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν δυναμώνουν τὴν ψυχή, ὥστε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ ἐπιτυχία τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ.
.        Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς διδάσκουν «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου». Νὰ μὴ δίνουμε δηλαδὴ μεγάλη σημασία στὸ σῶμα, ποὺ φθείρεται, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ψυχή, ποὺ εἶναι ἀθάνατη.

***

Ἀδελφοί, διανύουμε τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ποὺ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν περίοδος μετανοίας. Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ στὸ Μυστήριο τῆς ἀφέσεως, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει. Οἱ Πνευματικοὶ περιμένουν. Ἂς μὴν ἀναβάλλουμε, διότι ἡ ἀναβολὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καταστρεπτική. Ἂς προετοιμαστοῦμε κι ἂς προσέλθουμε στὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση, γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὸν Κύριο νὰ λέει καὶ στὴν δική μας ψυχή: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2019, 15.03.2011
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου