Γέροντος Παϊσίου ῾Αγιορείτου: "Περὶ ἀγάπης"

Α. Περὶ ἀγάπης

α΄. Εἶπε ὁ Γέροντας: «Τὸ σπουδαιότερο καθῆκον τοῦ ἀνθρώπου εἶναι να ἀγαπάει τὸν Θεὸ καὶ ἔπειτα τὸν συνάνθρωπό του, κάθε ἄνθρωπο καὶ περισσότερο τὸν ἐχθρὸ του. Ἐὰν ἀγαπήσουμε τὸ Θεὸν ὅσο πρέπει, θὰ τηρήσουμε καὶ ὅλες τὶς

ἄλλες ἐντολὲς Του. Ἐμεῖς ὅμως δὲν ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ οὔτε καὶ τοὺς συνανθρώπους μας. Ποιός ἐνδιαφέρεται σήμερα για τὸν ἄλλο; Ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό μας, γιὰ τὸν ἄλλο τίποτα, καὶ γι᾿ αὐτὸ θὰ δώσουμε λόγο. Γιατὶ ὁ Θεός, ποὺ εἶναι

ὅλος ἀγάπη, δὲν θὰ μᾶς συγχωρέσει αὐτὴ τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὸν πλησίον».

β΄. Εἶπε ὁ γέροντας: «Ὁ καλὸς χριστιανὸς ἀγαπάει πρῶτα τὸν Θεὸ καὶ ἔπειτα τὸν ἄνθρωπο. Ἡ πλεονάζουσα ἀγάπη πάει καὶ στὰ ζῷα καὶ στὴ φύσῃ». Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι καταστρέφουμε τὸ περιβάλλον δείχνει ὅτι δὲν ἔχουμε πλεόνασμα ἀγάπης. Μήπως τάχα ἔχουμε καὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸ ἀγάπη; Δυστυχῶς. Ἡ ζωὴ μας τὸ δείχνει.

γ΄. Ὁ Γέροντας εἶναι ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκη, ὁ ὁποῖος φημιζόταν για τὴ μεγάλη του ἀγάπη. Γράφει σχετικὰ ὁ π. Παΐσιος: «Ἡ ζωὴ τοῦ Πατρὸς ἦταν ἁγία καὶ μετέδιδε τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ συνέχεια θαυματουργικῶς σὰν πνευματικὴ γεννήτρια, ἡ ὁποία κινιόταν ἀπὸ τὴ γενικὴ καὶ μεγάλη Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο στοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ στοὺς Τούρκους, καὶ τὴν ὁποία ὁμολογοῦσαν πιστοὶ καὶ ἄπιστοι». Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ἔχουν μόνο σὲ μερικὰ πρόσωπα ἀγάπη καὶ αὐτὴ εὔθραυστη. Ἡ πραγματικὴ ἀγάπη δὲν διακρίνει οὔτε καὶ περιορίζεται.

δ΄. Εἶπε ὁ Γέροντας: «῞Οποιος κουράζεται γιὰ τὸν πλησίον του, ἀπὸ καθαρὴ ἀγάπη, ξεκουράζεται μὲ τὴν κούραση. Ἐνῶ ἐκεῖνός που ἀγαπάει τὸν ἑαυτὸ τοῦ καὶ τεμπελιάζει, κουράζεται μὲ τὸ νὰ κάθεται». Πρέπει νὰ προσέξουμε τὸ κίνητρο τῆς

ἔμπρακτης ἀγάπης ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει ὁ Γέροντας. Κουράζομαι για τὸν ἄλλο ἀπὸ «καθαρὴ ἀγάπη» καὶ δὲν ἀποβλέπω σὲ τίποτε.

Πολλοὶ ἐκδηλώνουν σὲ μερικοὺς τὴν ἀγάπη τους γιὰ νὰ τοὺς κάνουν ἀμέσως ὑποχειρίους.

ε΄. Εἶπε ὁ Γέροντας: «Μέσα στην ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μας κρύβεται ἡ πολλὴ μας ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό. Μέσα στὴν εὐλάβειὰ μας πρὸς τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους κρύβεται ἡ πολλὴ εὐλάβεια μας πάλι γιὰ τὸν Χριστό». Γι’ αὐτὸ ἡ ἀγάπη τῶν χριστιανῶν διαρκεῖ καὶ διαφέρει ποιοτικὰ ἀπὸ ἐκείνη τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων.

στ΄. Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἐκδήλωση ἀγάπης. Τὴν ἀρετὴ αὐτὴ σχεδὸν τὴν ξεχνοὺνοἱ σημερινοὶ χριστιανοί. Ὁ Γέροντας ὑπενθυμίζει τὴν ἀναγκαιότητα της ἀλλὰ καὶ τὰ πνευματικὰ της ἀποτελέσματα: «Τὴν πνευματικὴ ἀλλοίωσή ποὺ δέχεται ἡ ψυχὴ μαζὶ μὲ τὴν καρδιακὴ ἀγαλλίαση καὶ ἀπὸ μία μικρὴ ἐλεημοσύνη ἤ καλοσύνη πρὸς τὸν συνάνθρωπο, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ δώσει οὔτε ὁ μεγαλύτερος καρδιολόγος, ἀκόμη κι ἂν τοῦ δώσεις ἕνα σακὶ δολάρια. Οἱ συνταξιοῦχοι νὰ ἀφιερώνουν τὸ χρόνο καὶ τὸ χρῆμα τους γιὰ νὰ σώσουν τὰ ἀπροστάτευτα παιδιὰ μιᾶς διαλυμένης οἰκογένειας». Καὶ ἄλλη φορὰ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα εἶπε: «Ἐὰν καλοεξέταζε ὁ ἄνθρωπος τὴν ὠφέλεια τὴν ψυχικὴ καὶ τὴν ἀγαλλίαση τὴν ἐσωτερική, ποὺ αἰσθάνεται καὶ σ᾿ ἐτούτη τὴ ζωὴ

κι ἀπὸ μία μικρὴ καλοσύνη ποὺ κάνει στὸν πλησίον, θὰ τὸν παρακαλοῦσε να τὴν δεχτεῖ καὶ θὰ τὸν εὐγνωμονοῦσε ἀκόμη. Διότι τὴν ἀλλοίωσή ποὺ δέχεται ἡ ψυχή, καὶ τὴν χαρά ποὺ αἰσθάνεται ἡ καρδία τοῦ ἐλεήμονος ἀνθρώπου, ἀκόμα καὶ ἀπὸ μία φέτα ψωμί ποὺ προσφέρει σὲ ἕνα ὀρφανό, δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ τὴν δώσει οὔτε ὁ μεγαλύτερος καρδιολόγος, κι ἂν τὸν πληρώσει ἕνα σακὶ δολάρια.

᾿Απὸ τὸ βιβλίο : ῾Υπαίθριο ἀρχονταρίκι-Καταγραφή διδαχῶν π. Παϊσίου, τοῦ π. Διονυσίου Τάτση (σελ. 17-19)

***