{Σχόλιο ᾿Οδυσσέως:῾Η ποίηση δέν σχολιάζεται, συνήθως, προσλαμβάνεται ἀπό τόν καθένα διαφορετικά. Τό ποίημα μοῦ ἔφερε στό νοῦ κάτι κάλπικους παράδες, σάν τόν συχωρεμένο τόν Λαυρέντη τοῦ ᾿Αναγνωστάκη, κάτι ἀνθρώπους πού "μιά ζωή εἶναι μέσα στό ψέμα". Τό ψέμα βασιλεύει ἀκόμα καί μετά τόν θάνατο κάποιων ἐπιφανῶν, ὡσάν τόν Λαυρέντη...)
Ἐπιτύμβιον
Πέθανες- κι ἔγινες καὶ σύ: ὁ καλός,
Ὁ λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ὁ πατριώτης.
Τριάντα ἕξη στέφανα σὲ συνοδέψανε, τρεῖς λόγοι ἀντιπροέδρων,
Ἑφτὰ ψηφίσματα γιὰ τὶς ὑπέροχες ὑπηρεσίες ποὺ προσέφερες.
Ἄ, ρὲ Λαυρέντη, ἐγὼ ποὺ μόνο τὄξερα τί κάθαρμα ἤσουν,
Τί κάλπικος παρᾶς, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ μέσα στὸ ψέμα
Κοιμοῦ ἐν εἰρήνῃ, δὲν θὰ ῾ρθῶ τὴν ἡσυχία σου νὰ ταράξω.
(Ἐγώ, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ μὲς στὴ σιωπὴ θὰ τὴν ἐξαγοράσω
Πολὺ ἀκριβὰ κι ὄχι μὲ τίμημα τὸ θλιβερό σου τὸ σαρκίο.)
Κοιμοῦ ἐν εἰρήνῃ. Ὡς ἤσουν πάντα στὴ ζωή: ὁ καλός,
Ὁ λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ὁ πατριώτης.
Δὲ θά ῾σαι ὁ πρῶτος οὔτε δὰ κι ὁ τελευταῖος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου