Γέροντος Παϊσίου: "᾿Ο ἐνάρετος ἄνθρωπος"

Β΄. Ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος

α΄. Γράφει ὁ Γέροντας: «Ὅταν εἶχα ἔρθει στὸ Ἅγιον Ὅρος, γύριζα μέσα στο Περιβόλι τῆς Παναγίας, ὅπως συνήθως ὅλοι οἱ ἀρχάριοι, γιὰ νὰ βρῶ τὰ ἀρωματισμένα λουλούδια τῆς Παναγίας (Ἁγίους Γεροντάδες) καὶ νὰ πάρω λίγη πνευματικὴ γύρη». Νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, γιατὶ καὶ σήμερα πολλοὶ χριστιανοὶ ἀναζητοὺν αὐτὴ τὴν πνευματικὴ γύρη. Ὑπάρχουν βέβαια καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐνῶ θρησκεύουν δὲν τὴν ἀναζητοῦν, γιατὶ τὸ ἰδανικὸ τους εἶναι ἡ εὐσέβεια καὶ ὄχι ἡ εὐλάβεια, ἡ καλλιέργεια τοῦ νοῦ καὶ ὄχι τῆς καρδίας.
β΄. Εἶπε ὁ γέροντας: «Ἐὰν μὲ συγκρίνετε μὲ ἕναν Μεγάλο Ἅγιο, εἶμαι ἕνας τενεκές. Ἐὰν μὲ συγκρίνετε μ᾿ ἕναν, ὁ ὁποῖος ξημερώνει στὰ μπὰρ, στὰ κέντρα διασκεδάσεως καὶ ζεῖ στὴν ἀκολασία, φαίνομαι σὰν ἅγιος».
γ΄. Εἶπε ὁ Γέροντας: «Ἡ ἀρετὴ δὲν κρύβεται, ὅσο καὶ νὰ θέλει κανείς. Ὅπως ὁ ἥλιος δὲν κρύβεται μὲ τὸ κόσκινο, διότι ἀπὸ τὶς τρυποῦλες θὰ περάσουν ἀρκετὲς ἀκτῖνες».
δ΄. Ὑπάρχουν μοναχοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι πολὺ προχωρημένοι στὰ πνευματικὰ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς δίνει τὸ προορατικὸ χάρισμα. Ὁ π. Παΐσιος λέγει ὅτι ἔχουν πνευματικὴ τηλεόραση καὶ εἶναι ἀσυρματιστὲς τοῦ Θεοῦ.
ε΄. Εἶπε ὁ γέροντας: «Ὁ καλὸς ἄνθρωπος βλέπει ὅλες τὶς γυναῖκες ὡς ἀδελφὲς του.᾿Ακόμα καὶ ὅταν βλέπει μία παραστρατημένη γυναῖκα, πρέπει νὰ λέει: Ἂν αὐτὴ ἦταν πραγματικὴ ἀδελφή μου, θὰ μὲ εἶχε κάνει ῥεζίλι, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ δῶ ἄνθρωπο. Δόξα τῷ Θεῷ, λοιπόν, ποὺ δὲν εἶναι πραγματικὴ ἀδερφή μου. Ἔτσι δὲν θὰ ἐπιχειρήσει νὰ τὴν ἐκμεταλλευτεῖ.
στ΄. Στοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐμπιστοσύνη ὁ λαός, γιατὶ βλέπει στὸ πρόσωπό τους τὴ «θεϊκὴ λιακάδα» καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀνοίγει τὴν πονεμένη καρδία του καὶ θεραπεύεται. Κάτι τέτοιο συνέβαινε καὶ μὲ τὸν Χατζη-Γεώργη τὸν Ἀθωνίτη, ὅπως μας πληροφορεὶ ὁ π. Παϊσιος.
ζ΄ . Ἀπὸ τὴ συζήτηση τοῦ π. Παϊσίου μὲ ἱεροσπουδαστές: «Γέροντα, σήμερά ποὺ ὅλα διέρχονται κρίση καὶ ἡ ἐποχὴ μας μαστίζεται ἀπὸ παντοῦ, πές μας γιὰ τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα ποὺ πρέπει νὰ καταβάλλουμε. Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἀκοῦστε, οἱ ἄνθρωποί ποὺ ἀγωνίζονται σήμερα, οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, ἔχουν νὰ λάβουν πολὺ μεγάλο μισθό. Στὴν ἐποχὴ μας, ποὺ σὲ ὅλα καὶ παντοῦ ὑπάρχει ἁπλωμένη ἡ ἁμαρτία καὶ ἐγκωμιάζεται ὡς καλὸ καὶ προβάλλεται ἀπ’ ὅλους, ὅποιος ἀγωνίζεται, μάθετε, ὅτι ἐπαινεῖται περισσότερο ὁ ἀγῶνας του καὶ ἡ προσπάθειά του
ἀπ᾿ ὅτι σὲ ἄλλες ἐποχές. ῞Οποιος εἶναι καλὸς καὶ σωστός, ἀγωνίζεται καὶ προσπαθεῖ νὰ βρίσκεται στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ καλύτερος καὶ ὁ πιὸ ἐπιθυμητὸς ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἄλλους. Ὅλοι τὸν θέλουν, κανεὶς δὲν τὸν ἀποστρέφεται, ὅλοι θέλουν νὰ τὸν ἔχουν παρέα τους. Γιὰ νὰ φανεῖ ὁ λόγος μου θὰ σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα.
Οἱ κλέφτες πηγαίνουν καὶ κλέβουν. Ὕστερα, ὅταν κάθονται νὰ μοιράσουν αὐτά ποὺ ἔκλεψαν, ποῖον νομίζεται ὅτι παίρνουν νὰ κάνει τὴν μοιρασιά; Τὸν πιὸ κλέφτη ἤ αὐτὸν ποῦ εἶναι ὁ πιὸ δίκαιος; ῎Ε, τὸν πιὸ δίκαιο παίρνουν καὶ ὄχι τὸν χειρότερο κλέφτη καὶ ἀπατεῶνα. Καὶ βέβαια μπορεῖ ὅλοι οἱ κλέφτες νὰ κάνουν παρέα καὶ νὰ
συναναστρέφεται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅμως ἐκτιμοῦν τὸ σωστὸ ἄνθρωπο, ποὺ δὲν εἶναι σὰν τοὺς ἑαυτοὺς τους. Γι’ αὐτὸ ἂν καὶ ἔχουν κακὲς καὶ ἄσχημες παρέες, ὅταν θέλουν νὰ κὰνουν κάτι, π.χ. νὰ παντρέψουν τὴν κόρη τους, δὲν θὰ τὴν δώσουν στὸν πιὸ μπεκρὴ καὶ ἀλήτη φίλο τους, ἀλλά, ὅσο τὸ δυνατό, στὸν πιὸ καλὸ καὶ σωστὸ ἄνθρωπό ποὺ μποροῦν».

᾿Απὸ τὸ βιβλίο : ῾Υπαίθριο ἀρχονταρίκι-Καταγραφή διδαχῶν π. Παϊσίου, τοῦ π. Διονυσίου Τάτση (σελ. 19-21)