«῎Εχυνα κάθε βράδυ δάκρυα γιὰ τοὺς νεκρούς» -Ἀπὸ τὶς Γραφὲς τoῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

Μοῦ δόθηκε τὸ ἀκόλουθο βίωμα:

Ὅταν ἔχασε ἡ ψυχή μου τὴν ταπείνωση, ἔγινα εὐέξαπτος.
Θυμόμουν ὅμως τὴν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διψοῦσα.
Ἄρχισα λοιπὸν μὲ τὸ πένθος τῆς μετανοίας καὶ ἰκέτευα τὸν Θεὸ να μὲ συγχωρέση καὶ να μὲ καθαρίση ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ὑπεροψίας, χαρίζοντάς μου τὴν ἅγια εἰρήνη Του.
Κι ὅταν ἡ ψυχή μου μίσησε τίς ἁμαρτίες, τότε μὲ δίδαξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ τὴν ἀγάπη.
Καὶ ξέροντας πόσο ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τὸ λαὸ Του, ἰδίως τοὺς νεκρούς, ἔχυνα κάθε βραδὺ δάκρυα γι᾿ αὐτούς.
Πονοῦσε ἡ καρδία μου, ποῦ στεροῦνται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τέτοιο σπλαχνικὸ Θεό.
Καὶ μιὰ φορὰ εἶπα στὸν πνευματικό:
Λυπᾶμαι ὅσους ὑποφέρουν στὸν ᾄδη καὶ κλαίω κάθε νύχτα γι᾿ αὐτοὺς καὶ τόσο καταπονεῖται ἡ ψυχή μου, ὥστε λυπᾶμαι ἄκομα καὶ γιὰ τοὺς δαίμονες.
Καὶ ὁ πνευματικός μοῦ ἀπάντησέ πὼς μιὰ τέτοια προσευχὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.

(ἀπὸ τὶς γραφὲς τοῦ ἁγίου Σιλουανοὺ τοῦ Ἀθωνίτου, ἀρχιμανδρ. Σωφρονίου Ὁ γέροντας Σιλουανός, Ι.Μ.Τ,Προδρόμου Ἔσσεξ 1978 σελ 506-507)

ΠΗΓΗ: http://agioritikesmnimes.pblogs