"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Κατέβασαν την Ελληνική σημαία...Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο....!


᾿Οδυσσεύς τοῦ klision:Σημεῖα τῶν καιρῶν ἤ τῆς ἀδιαφορίας μας; Πάντως σημεῖα ἀνησυχητικά. ᾿Ασφαλῶς θά τρίβουν τά χέρια τους οἱ ἀνθέλληνες καί οἱ ἀποδομητές τῆς ἱστορίας μας.


Άγνωστοι πήγαν λίγο πριν την 01:00 τα ξημερώματα στην εκκλησία της Ευαγγελιστρίας στην οδό Παναγή Τσαλδάρη στο Περιστέρι. Και φαίνεται πως του ενοχλούσε η Ελληνική σημαία που κυμάτιζε στο προαύλιο της εκκλησίας. Έτσι ανέβηκαν και την κατέβασαν. Μόλις την κατέβασαν έγιναν αντιληπτοί από περαστικούς και έτσι τράπηκαν σε φυγή.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ; ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ!


Η ΣΗΜΑΙΑ

Πάντα κι όπου σ' αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της Πατρίδας η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ' αγεράκι τ' αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκο αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή
είν' ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σαν μητέρα σ' αγαπώ.

Κι απ' τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή
νά 'σαι πάντα δοξασμένη,
ω! Σημαία γαλανή.



http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=14489&catid=4

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου