Στό Eὐαγγέλιo, πoύ ἀκοῦμε στήν Μεγάλη Παράκληση τῆς Παναγίας, βλέπουμε τά ἑξῆς:
Ἐκεῖ περιγράφεται τό τραπέζι πού παρέθεσαν στόν Χριστό δύο ἀδελφές, ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία. Ὅμως, ἐνῷ ἡ Μάρθα «σκοτωνόταν» στίς δουλειές, νά περιποιηθῆ τόν Χριστό ὅσο καλύτερα μποροῦσε, ἡ Μαρία εἶχε καθίσει κοντά Του καί ἄκουγε τήν διδασκαλία… Kαί ὅταν ἡ Μάρθα παραπονέθηκε στόν Χριστό, Τοῦ ζήτησε, νά εἰπῆ στήν άδελφή της νά τήν βοηθήσει…
Καί ὁ Χριστός τῆς ἀπάντησε:
- Μάρθα, Μάρθα, τί τίς θέλεις τίς πολλές φροντίδες; Ἄσε τίς πολλές ἑτοιμασίες! Ἡ Μαρία ἔκανε καλύτερη ἐπιλογή ἀπό σένα! Διάλεξε «τήν ἀγαθήν μερίδα». Πῆρε τό καλό κομμάτι! Προτίμησε, νά ἀκούσει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔδωσε προτεραιότητα στόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί κέρδισε κάτι, πού κανείς δέν μπορεῖ νά τῆς τό πάρει. Κάτι, πού δίνει πολλά. Βρῆκε τό «ὕδωρ τῆς ζωῆς». Ὕδωρ ζωῆς εἶναι ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ.
Καί ἡ Παναγία «τήν ἀγαθήν μερίδα» εἶχε διαλέξει. Καί μάλιστα ἡ Παναγία εἶναι ὁ μόνος ἄνθρωπος, πού πῆρε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ τόσο πολύ στά σοβαρά, ὅσο κανένας ἄλλος! Ἀφοῦ ὄχι ἁπλῶς τοῦ ἔδωσε προτεραιότητα, ἀλλά ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή Της στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, καί δέν ἄφησε ποτέ τήν συνείδησή Της νά ἰδεῖ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ σάν «λόγια τοῦ ἀέρα» ἤ ἔστω σάν μιά «καλή» ἐνασχόληση, πού θά Τῆς χάριζε ἕνα εὐχάριστο διάλειμμα στίς μέριμνες τῆς ζωῆς, ὅπως σκεφτόμαστε ἐμεῖς.
Τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἡ Παναγία τόν ἔκανε κέντρο καί ρυθμιστή τῆς ζωῆς της. Πλοῦτο Της. Καί θησαυρό Της. Καί δίνοντας ὅσο περισσότερο χρόνο μποροῦσε στήν ἀκρόαση καί στήν μελέτη Του, φωτιζόταν καί ἁγιαζόταν ὅλο καί πιό πολύ. Καί ἡ πίστη Της δυνάμωνε. Καί θέρμαινε τήν καρδιά Της! Καί γέμιζε ἡ ψυχή της μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν λαχτάρα τῆς Παρουσίας Του. Καί ὁ Θεός τιμώντας τό ἄθλημά Της, νά Τόν ἀναζητεῖ μέ τόση λαχτάρα μέσα σέ ἕνα κόσμο ἀρνήσεως καί ἀποστασίας, τήν τίμησε! Καί τήν διάλεξε νά γίνει Μητέρα Του. Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
- Μάρθα, Μάρθα, τί τίς θέλεις τίς πολλές φροντίδες; Ἄσε τίς πολλές ἑτοιμασίες! Ἡ Μαρία ἔκανε καλύτερη ἐπιλογή ἀπό σένα! Διάλεξε «τήν ἀγαθήν μερίδα». Πῆρε τό καλό κομμάτι! Προτίμησε, νά ἀκούσει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔδωσε προτεραιότητα στόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί κέρδισε κάτι, πού κανείς δέν μπορεῖ νά τῆς τό πάρει. Κάτι, πού δίνει πολλά. Βρῆκε τό «ὕδωρ τῆς ζωῆς». Ὕδωρ ζωῆς εἶναι ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ.
Καί ἡ Παναγία «τήν ἀγαθήν μερίδα» εἶχε διαλέξει. Καί μάλιστα ἡ Παναγία εἶναι ὁ μόνος ἄνθρωπος, πού πῆρε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ τόσο πολύ στά σοβαρά, ὅσο κανένας ἄλλος! Ἀφοῦ ὄχι ἁπλῶς τοῦ ἔδωσε προτεραιότητα, ἀλλά ἀφιέρωσε ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή Της στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, καί δέν ἄφησε ποτέ τήν συνείδησή Της νά ἰδεῖ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ σάν «λόγια τοῦ ἀέρα» ἤ ἔστω σάν μιά «καλή» ἐνασχόληση, πού θά Τῆς χάριζε ἕνα εὐχάριστο διάλειμμα στίς μέριμνες τῆς ζωῆς, ὅπως σκεφτόμαστε ἐμεῖς.
Τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἡ Παναγία τόν ἔκανε κέντρο καί ρυθμιστή τῆς ζωῆς της. Πλοῦτο Της. Καί θησαυρό Της. Καί δίνοντας ὅσο περισσότερο χρόνο μποροῦσε στήν ἀκρόαση καί στήν μελέτη Του, φωτιζόταν καί ἁγιαζόταν ὅλο καί πιό πολύ. Καί ἡ πίστη Της δυνάμωνε. Καί θέρμαινε τήν καρδιά Της! Καί γέμιζε ἡ ψυχή της μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν λαχτάρα τῆς Παρουσίας Του. Καί ὁ Θεός τιμώντας τό ἄθλημά Της, νά Τόν ἀναζητεῖ μέ τόση λαχτάρα μέσα σέ ἕνα κόσμο ἀρνήσεως καί ἀποστασίας, τήν τίμησε! Καί τήν διάλεξε νά γίνει Μητέρα Του. Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καί λοιπόν, μετά ἀπό τέτοιες πρωτοβουλίες τοῦ οὐρανοῦ καί τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα, ποῦ ἔπρεπε νά εἶναι γιά μᾶς νοῦς καί καρδιά μας;
Μᾶς τό λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ἄνω. «Τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστίν»! Αὐτό εἶναι τό κάλεσμα τοῦ Οὐρανοῦ. Καί ἡ ἀπάντηση τῆς γῆς;
Ἔγραψαν κάποτε σέ ἕνα τοῖχο κάποιοι ἀναρχικοί νεαροί: «Πεθαίνουμε στά δεκαεφτά – μᾶς θάβετε στά ἑβδομήντα»! Τί λένε τά ταλαίπωρα αὐτά παιδιά; Τί θέλουν νά καταγγείλουν; Λένε: Ὁ τρόπος πού μᾶς μεγαλώνετε, δίνει προτεραιότητα στήν μανιώδη ἀπόκτηση καί κατανάλωση ὑλικῶν ἀγαθῶν καί ξερῶν γνώσεων. Ἀλλά δέν μᾶς βοηθάει καθόλου, νά βροῦμε τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς. Καί ἔτσι χωρίς νόημα ζωῆς, πεθαίνουµε πνευµατικά στό ἄνθος τῆς ἡλικίας µας. Καί περνᾶµε µιά ζωή «πεθαµένη», πού ἀποπνέει τήν µπόχα τῆς θανατίλας. Καί πεθαµένοι πνευµατικά στά δεκαεφτά, δέν περιµένουµε πιά στήν ζωή µας τίποτε!
Ή Παναγία, στά δεκαεφτά της, ἦταν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν στά ἑβδοµήντα πέθανε σωµατικά, ἦταν τόσο ζωντανή πνευµατικά, πού ἐµεῖς τήν µακαρίζουµε καί τῆς φωνάζουµε ὅτι εἶναι ΖΩΗ καί «ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ» γιά µᾶς.
Μᾶς τό λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ἄνω. «Τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστίν»! Αὐτό εἶναι τό κάλεσμα τοῦ Οὐρανοῦ. Καί ἡ ἀπάντηση τῆς γῆς;
Ἔγραψαν κάποτε σέ ἕνα τοῖχο κάποιοι ἀναρχικοί νεαροί: «Πεθαίνουμε στά δεκαεφτά – μᾶς θάβετε στά ἑβδομήντα»! Τί λένε τά ταλαίπωρα αὐτά παιδιά; Τί θέλουν νά καταγγείλουν; Λένε: Ὁ τρόπος πού μᾶς μεγαλώνετε, δίνει προτεραιότητα στήν μανιώδη ἀπόκτηση καί κατανάλωση ὑλικῶν ἀγαθῶν καί ξερῶν γνώσεων. Ἀλλά δέν μᾶς βοηθάει καθόλου, νά βροῦμε τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς. Καί ἔτσι χωρίς νόημα ζωῆς, πεθαίνουµε πνευµατικά στό ἄνθος τῆς ἡλικίας µας. Καί περνᾶµε µιά ζωή «πεθαµένη», πού ἀποπνέει τήν µπόχα τῆς θανατίλας. Καί πεθαµένοι πνευµατικά στά δεκαεφτά, δέν περιµένουµε πιά στήν ζωή µας τίποτε!
Ή Παναγία, στά δεκαεφτά της, ἦταν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν στά ἑβδοµήντα πέθανε σωµατικά, ἦταν τόσο ζωντανή πνευµατικά, πού ἐµεῖς τήν µακαρίζουµε καί τῆς φωνάζουµε ὅτι εἶναι ΖΩΗ καί «ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ» γιά µᾶς.
Πέθανε σωµατικά. Ἀλλά ὁ τάφος της δέν ἔδωσε οὔτε σέ Ἐκείνη οὔτε σέ µᾶς καµµία γεύση θανατίλας.
Ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό, γεµίζει ζωή. Μιά ζωή πού ρέει σάν ποτάµι ἀπό τό εἶναι του (Ἰω. ζ´, 38).
Ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό, γεµίζει ζωή. Μιά ζωή πού ρέει σάν ποτάµι ἀπό τό εἶναι του (Ἰω. ζ´, 38).
ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΛΥΧΝΙΑ» Νικοπόλεως, ἀρ. φ. 289, Αὔγ. 2007.
Διαδίκτυο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου