Πατήρ ᾿Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος / ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ: Μαρτυρία καί μαρτύριο

῾Η πολυτεκνία εἶναι περισσότερο ὑπόθεσι θυσίας καί λιγότερο ὑλικῶν μέσων.

῾Ο Γέροντας θεωροῦσε ὅτι εἶναι πολύ εὐλογημένες ἀπό τόν Θεό οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες. ᾿Ανέφερε μάλιστα τό ἑξῆς περιστατικό:Κάποιος ὑπερπολύτεκνος πέθανε σχετικά νέος. ῞Οσοι τόν γνώριζαν, ἀνέφεραν ὅτι ἦταν πολύ σκληρός καί βασάνιζε τήν γυναίκα του καί τά παιδιά του. Λίγο καιρό ὅμως πρωτοῦ πεθάνει, ἦλθε σέ μετάνοια, ζήτησε συγγνώμη ἀπό τήν οἰκογένειά του, ἐξομολογήθηκε καί ἔφυγε ἕτοιμος. Καί ὁ Γέροντας σχολίασε:

-῾Ο Θεός, ἀμείβοντας τήν ὑπακοή τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ στό θέμα τῆς πολυτεκνίας, καί τόν ἴδιο ἔσωσε καί τήν οἰκογένειά του ἀπάλλαξε ἀπό τήν βάναυση συμπεριφορά του.

Μιά οἰκογένεια πνευματικῶν του τέκνων μέ τρία παιδιά ἀντιδροῦσε κάθε φορά πού ὁ Γέροντας ἔθετε θέμα ἀποκτήσεως τετάρτου παιδιοῦ.

   Μέσα στίς παράλογες γιά πνευματικούς ἀνθρώπους δικαιολογίες ἀπασχολοῦσε ἔντονα τόν σύζυγο τό ἐνδεχόμενο μεταθέσεώς του, ὡς δημοσίου ὑπαλλήλου, ἀπό τήν περιοχή τῶν ᾿Αθηνῶν, γεγονός τό ὁποῖο θά εἶχε ἐπιπτώσεις στήν οἰκογένεια.

   ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος, ὅπως πάντοτε, μεταξύ ἄλλων θεραπευτικῶν «συνταγῶν» εἶπε:

   -῎Ας τ᾿ ἀφήσουμε, παιδιά μου, στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ μέ τίς προσευχές μας, γιά νά ἔχουμε θετικά ἀποτελεσματα.

   ῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ χάρισε στό ζεῦγος τό τέταρτο παιδί καί στόν σύζυγο τό ἀμετάθετο! ᾿Επί πολλά χρόνια παρέμεινε ὑπηρετῶν στήν περιοχή ᾿Αθηνῶν καί μόνο ὅταν τά παιδιά μεγάλωσαν ἀρκετά, παρέστη ἀνάγκη μεταθέσεώς του γιά σύντομο χρονικό διάστημα.

   Κατά τή βάπτισι τοῦ πέμπτου παιδιοῦ πνευματικῶν του τέκνων τόνισε:

   -῾Η πολυτεκνία, παιδιά μου, εἶναι μαρτυρία καί μαρτύριο. Μαρτυρία μέν διότι ὁ πολύτεκνος Χριστιανός προβαίνει καθημερινῶς σέ ὁμολογία πίστεως: ὅτι τηρεῖ τήν περί τεκνογονίας ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Μαρτύριο δέ διότι συνεχῶς ὑφίσταται τούς χλευασμούς καί τίς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά καί διότι ἀναλίσκεται ἀκατάπαυστα στίς οἰκογενειακές φροντίδες.

   Σέ ἐρώτησι κάποιου, ἄν ἦταν σκόπιμο νά βοηθήση οἰκονομικῶς ἕναν πολύτεκνο, χωρίς νά ἔχει σαφῆ γνῶσι τῆς πραγματικῆς καταστάσεώς του ὡς καί τοῦ ἐάν ἐπρόκειτο νά διαχειρισθῆ μέ σύνεσι τή βοήθεια τήν ὁποία θά τοῦ προσέφερε, ὁ Γέροντας εἶχε πεῖ:

   -Παιδί μου, πολύτεκνος εἶναι καί ἔχει ὁπωσδήποτε ἀνάγκες. Δῶσε του,  χωρίς νά πολυεξετάζης. Ποιός κάνει σήμερα τόσα παιδιά;

  Οἱ ἔγγαμοι δέν πρέπει νά ἀποφεύγουν μόνο τήν ἀντισύλληψι, ἀλλά καί τόν προγραμματισμό τῶν παιδιῶν. Νά ἀφήνωνται μέ ἐμπιστοσύνη στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί νά θεωροῦν τήν ἔλευσι τοῦ κάθε παιδιοῦ μεγάλο θεϊκό δῶρο. Τά παιδιά δέν εἶναι τσουρέκια νά τά παραγγέλουμε στό φοῦρνο ὅποτε θέλουμε κι ὅπως τά θέλουμε. Δέν πρέπει ἐξ ἄλλου οὔτε μιά στιγμή νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος τεκνοποιώντας γίνεται συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ.

Πηγή: ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ᾿Από τή ζωή καί τή διδασκαλία τοῦ πατρός ᾿Επιφανίου ᾿Ι. Θεοδωροπούλου, ῾Ιερόν ῾Ησυχαστήριον ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, σελ. 182-184, 1991, (᾿Επιμέλεια κειμένων:π. ᾿Ιωάννης Κωστώφ).

᾿Αντιγραφή:᾿Οδυσσεύς