Στό λιμάνι
καθώς περπατᾶς
καί μετρᾶς
χωρίς νά σοῦ βγαίνει
ἡ σοῦμα
ἄκουσε τῶν κυμάτων
τή φωνή
στόν παγωμένο ἀέρα
τή δροσιά τῆς ἀλήθειας.
Δροσίσου λιγάκι
ἀπό τίς δροσοσταλίδες της
κι ἄφησε
μιά χαραμάδα, ἔστω
ἐπικοινωνίας
Τί ὡραῖα πού μυρίζει
τό ξεψυχισμένο Φθινόπωρο!
Πόσο περιμένω τό ξεροβόρι
πού θά διώξει τή σκόνη
ἀπό τά βρώμικα πρόσωπά μας!
Κάποιο σκυλάκι μετά τῆς κυρίας του
Ρυπαίνει τό πεζοδρόμιο.
Κάποιοι ἀλῆτες βρωμίζουν τόν ἀέρα.
Τά λόγια ὅμως τά ρηχά
τῶν ματαιόδοξων,
βρωμίζουν
τίς ἀνθρώπινες σχέσεις.
᾿Ελάσσων (25-11-2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου