"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ ΠΟΝΟΥ / Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

          Ἐνῶ ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ὑπεραφθονία καὶ τὴν ὑπερκατανάλωση -ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔβαλε λίγο φρένο-, τὴν ὑψηλὴ τεχνολογία, τὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης, τὶς πολλὲς ἀνέσεις καὶ ὑλικὲς ἀπολαύσεις, παρατηρεῖται σοβαρὴ ἔξαρση ψυχολογικῶν προβλημάτων, βλέπει κανεὶς γκρίζα πρόσωπα, νευρικά, ταραγμένα, φοβισμένα, ἀγχωμένα, θλιμμένα καὶ στεναχωρημένα.
.             Ἀκόμη καὶ οἱ νέοι ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ἔντονα προβλήματα, ἐσωτερικὲς συγκρούσεις, ψυχικὰ ἄφωτα ἀδιέξοδα καὶ ἀβάσταχτα κενά.Νέες ὡραῖες, νέοι μορφωμένοι καὶ πλούσιοι ἀγέλαστοι, κατηφεῖς καὶ ἀπαισιόδοξοι.
.             Μία ἐποχὴ κατακτήσεων, ἀποκαλύψεων, κερδῶν καὶ ἐπιτυχιῶν, ποὺ ὅμως οἱ ἄνθρωποί της αἰσθάνονται στερημένοι, δίχως ψυχικὴ ὑγεία, γαλήνη καὶ χαρά. Συχνὰ τὰ πρότυπα τῶν νέων μας εἶναι μελαγχολικοὶ τύποι τῆς σκληρῆς μουσικῆς, τῆς ξέφρενης καὶ ταραγμένης. Μερικὲς φορὲς μάλιστα νομίζεις ὅτι τοὺς ἀρέσει νὰ καλλιεργοῦν τὴ θλίψη καὶ τὴν ἀπαισιοδοξία. Ἀντὶ ἡ μουσικὴ νὰ εὐφραίνει καὶ νὰ ἀνασταίνει τὴν ψυχή, τὴν καθηλώνει στὸν πικρὸ πεσιμισμό. Εἶναι τῆς μόδας τὰ μελαγχολικὰ πρόσωπα.
.             Ἡ προκλητικὴ ἔνδυση τῶν νέων, ἡ ὁλονύκτια πρόχειρη διασκέδαση, ὁ παρασυρμὸς στὴ φοβερὴ μάστιγα τῶν ναρκωτικῶν, ἡ μεγάλη κατανάλωση ἀλκοολούχων ποτῶν, ἡ πολύωρη νοσηρὴ ἐξάρτηση στὸ διαδίκτυο καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια ὀξύνουν τὸ πρόβλημα καὶ καθόλου δὲν τὸ θεραπεύουν. Σὰν νὰ θέλουν σώνει καὶ καλὰ μερικοὶ νὰ καταστρέψουν τὴν ὑγεία τους, νὰ συντομεύσουν τὴ ζωή τους, νὰ μὴ τοὺς ἐνδιαφέρει διόλου τὸ μέλλον. Οἱ στατιστικὲς εἶναι λίαν λυπηρές. Σὲ ὅλο τὸν κόσμο 340.000.000 ἄνθρωποι ὑποφέρουν σήμερα ἀπὸ σοβαρὰ προβλήματα ψυχικῆς ὑγείας. Σὲ Εὐρώπη καὶ Ἀμερικὴ ἡ Παγκόσμια Ὀργάνωση Ὑγείας ἀναφέρει πὼς περίπου ὁ μισὸς πληθυσμὸς πάσχει ἀπὸ κατάθλιψη, μελαγχολία καὶ τὴν ἐλαφρότερη δυσθυμία.
.             Παρατηρεῖ λοιπὸν κάποιος σήμερα εἰλικρινὰ καὶ μὲ πόνο πὼς οὔτε ἡ νεότητα, οὔτε ἡ ὡραιότητα, οὔτε ἡ δόξα τῆς ἐπιτυχίας καὶ τῆς ἀνόδου, οὔτε τὰ πολλὰ χρήματα καὶ τὰ πανάκριβα ἐνδύματα δίνουν πάντοτε τὴν ἀναμενόμενη χαρὰ καὶ τὴν πολυπόθητη εὐτυχία. Ἐν τούτοις, μήπως ἡ συνεχῶς παρουσιαζόμενη κατήφεια θέλει νὰ ἐπηρεάσει τοὺς πάντες, ὥστε νὰ πλουτίζουν οἱ βιομηχανίες ψυχοφαρμάκων; Ἡ ὑπερβολικὴ ἀθυμία, λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι τὸ πονηρὸ πνεῦμα τῆς λύπης, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κατάθλιψη καὶ τὴν μελαγχολία. Εὔστοχα εἰπώθηκε πὼς ἡ κατάσταση τῆς θλίψης μπορεῖ κάποτε νοσηρὰ νὰ γίνει εὐχάριστη, μία μορφὴ ἤπιου σαδομαζοχισμοῦ. Ἡ συνήθεια αὐτῆς τῆς σύγχρονης κοινωνίας κφράζει κα δηλώνει τ μεγάλη πογοήτευση, πο προέρχεται π τν λλειψη ξιν κα τν τομικισμό.
.       Μπορεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἀγωνιστεῖ καὶ θέλει πραγματικά, νὰ ἀπορρίψει ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἄμεσα ὅ,τι δὲν τοῦ δίνει ἀληθινὴ αἰσιοδοξία, χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση.  Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει ἠρεμία, ἡσυχία καὶ γαλήνη. Ἡ συνείδησή του θὰ εἶναι ἀναπαυμένη, ἡ ζωή του ἀτάραχη, ἀκόμη καὶ ὁ ὕπνος τοῦ γλυκός. Ὁ ποιητὴς Τ. Ἔλιοτ λέγει: «Κάνοντας κάτι χρήσιμο, λέγοντας κάτι ὀρθό, ἀτενίζοντας κάτι πραγματικὰ ὡραῖο, ἀρκοῦν γιὰ νὰ ὀμορφύνουν τὴ ζωή σου». Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔλεγε «ἡ ὀμορφιὰ θὰ σώσει τὸν κόσμο». Εἶναι γεγονὸς πὼς τὸ κακό, τὸ πονηρό, τὸ αἰσχρὸ προκαλεῖ καὶ δελεάζει, ὅμως τὸ καλό, τὸ ἀγαθό, τὸ ἱερὸ καὶ ὡραῖο εἶναι ποὺ πάντοτε θέλγει πραγματικὰ καὶ συγκινεῖ βαθύτατα.
.             λληνορθόδοξη παράδοση χει δύναμη, ντοχή, νόημα, πίστη, παρηγορι κα λπίδα. Ἡ προσπάθεια ὁρισμένων νὰ ξεριζώσουν ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων αὐτὴ τὴν πλούσια καὶ ζωηφόρα παράδοση τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρει θὰ εἶναι νὰ αὐξήσει τοὺς θλιμμένους, τοὺς ἀπαρηγόρητους, τοὺς ἀνέλπιδους. Ἡ παράδοση αὐτὴ γέννησε ἐκλεκτὲς μορφὲς ἁγίων καὶ ἡρώων. λθε καιρς γι μία οσιαστικ ναζήτηση, πρς πανασύνδεση μ τν στορία, τν παράδοση κα τὴν συνέχειά της. Ὥρα εὐπρόσδεκτη, κατάλληλη καὶ ἀπαραίτητη γιὰ μία καινούργια ἀνακάλυψη τῆς παραδόσεώς μας καὶ τῆς δυνατῆς βεβαιότητος ποὺ προσφέρει στὴν ἀπόγνωση, στὴν κατήφεια, στὴν κατάθλιψη καὶ στὴν μελαγχολία. Νὰ τὸ ἀντίδοτο τοῦ πολλοῦ ψυχικοῦ πόνου τῶν καιρῶν μας. Εἶναι ἀνάγκη σύντομα νὰ τὸ ἀναζητήσουμε πρὸς θεραπεία. Δν παίρνει λλο μία νοημάτιστη κα μαύρη ζωή. Δὲν εἶναι ἔτσι; Εἶμαι ὑπερβολικὸς καὶ παρωχημένος;

ΠΗΓΗ: http://www.makthes.gr/news/opinions/69853//ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου