ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΠΡΩΤΕΙΟΥ" ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ “ΠΡΩΤΕΙΟΥ” ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΩΣ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ

Τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου

========

Εὐχαριστοῦμε θερμά τήν Ἀδελφότητα τοῦ “Σωτῆρος” γιά τήν ὅλη προσφορά της στήν Ἐκκλησία καί τόν σθεναρό ἀγώνα της ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τό πιό κάτω ἄρθρο - εἰκάζω - ἀνήκει στή δόκιμη θεολογική πέννα τοῦ κορυφαίου ὀρθόδοξου θεολόγου κ. Νίκου Βασιλειάδη. Ἄν τό κείμενο αὐτό δέν ἀνήκει στον κ. Βασιλειάδη, αὐτό θά μᾶς δώσει ἀκόμη μεγαλύτερη χαρά, ἐπειδή σημαίνει ὅτι ὑπάρχουν και ἄλλοι πολύ ἀξιόλογοι θεολόγοι στην αδελφότητα που έχουν τη θεολογική επάρκεια να κάνουν αυτού του επιπέδου τις αναλύσεις και οι οποίοι μπορούν με απλότητα και σαφήνεια να μας οδηγήσουν στις ρίζες της παναίρεσης του Οικουμενισμού.

Μέσα σε λιγες παραγράφους το σχόλιο του “Σωτήρος” ξετινάζει κυριολεκτικά το κακόδοξο κείμενο της Ραβέννας που αποτελεί την κορυφαία έκφραση και το αποστάλαγμα των οικουμενιστικών σχεδιασμών του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Περγάμου Ιώαννη (Ζηζιούλα) του και επιτελάρχη των Οικουμενιστικών σχεδιασμών.

Ευχαριστούμε θερμά, καλοί πατέρες και αδελφοί.

Παράλληλα να επαινέσουμε, για μια ακόμη φορά, με όλη μας την καρδιά, το εξαίρετο ιστολόγιο “Χριστιανική Βιβλιογραφία” για την εντόπιση και ψηφιοποίηση του σχολίου του Σωτήρος καθώς και για το εύστοχο και λίαν αποκαλυπτικό εισαγωγικό σχόλιο που παραθέτει.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κείμενα που μας έδωσαν την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.

*****

Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ “ΔΟΥΡΕΙΟ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ” ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ

=========

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

========

Ἡ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ καὶ ἡ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ εἶναι τὰ βασικὰ συνθήματα τῆς ἐποχῆς μας. Σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Τὸ βλέπουμε στὴν ΙΣΤΟΡΙΑ· τί ἐργολαβία Ἀλλοτριώσεως καὶ παραχαράξεως ἔχει ἀναληφθεῖ, ὥστε νὰ καμφθεῖ τὸ φρόνημα καὶ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ …ΚΑΛΗ -“ὄχι πλέον γειτονία”- ἀλλὰ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ…! 

. Ἀλλὰ καὶ ἡ ΘΕΟΛΟΓΙΑ δὲν πάει πίσω. Πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ψευδ-ΕΝΩΣΗ μὲ τὸν Παπισμό. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ χρησιμοποιοῦνται ὅλα τὰ “ἐργαλεῖα”: θεολογικὰ ἐπικοινωνιακά, λειτουργικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, κλπ. «Κάνε-κάνε θὰ ἰσοπεδώσουμε τὶς ἀντιστάσεις τους καὶ θὰ ἀλλάξουμε τὰ μυαλά τους. Κι ὅσους μείνουν ἀνυπότακτοι θὰ τοὺς κλωτσήσουμε στὸ χαντάκι μὲ τὴν ρετσινιά τοῦ γραφικοῦ, τοῦ φανατικοῦ, τοῦ στενοκέφαλου».

Ὅπως λοιπὸν ἐπιχειρεῖται π.χ. ἡ πληθωρικὴ νεοενθουσιαστικὴ ἐπανενεργοποίηση τῆς Λειτουργίας τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου, ὡς λειτουργικὸ προγεφύρωμα, ἔτσι καὶ σὲ ἐπὶ μέρους θεολογικὰ θέματα ἐπιχειρεῖται ἡ ἐξασφάλιση θεωρητικῶν προϋποθέσεων χαλκευμένων οὕτως ὥστε νὰ έξυπηρετεῖται ὁ κύριος σκοπός: Ἡ ἀλλοτρίωση τῆς Πίστεως ἡ ὑπονόμευση καὶ ἀλλοίωση τοῦ Ἤθους (Ἐδῶ ἐπίσης ἐντάσσονται καὶ οἱ περιβόητες «μεταφράσεις» ἀλλὰ καὶ τὸ ἤδη ἀνατεῖλαν θέμα τῆς πολιτικῆς, ἀστικῆς περιβολῆς τῶν κληρικῶν. Ἐπ᾽ αὐτοῦ θὰ ἐπανέλθουμε).

. Δὲν θὰ μείνει τίποτα ὄρθιο !

*****

Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ
-Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός Δ´-

περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

. Κατὰ τὴν κοινὴ συνέντευξη τύπου στὴν Βιέννη ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Περγάµου κ. Ἰωάννης ἀναφέρθηκε καὶ στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας δηλώνοντας πὼς «Σὲ γενικὲς γραµµὲς οἱ βασικὲς ἰδέες τῆς Ραβέννας εἶναι ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες». Πρέπει ὅμως νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς αὐτὲς οἱ ἰδέες; Καὶ ἔχουν γίνει τάχα ἀποδεκτές;

. Τὸ «Κείµενο τῆς Ραβέννας» παρουσιάστηκε ὡς ἀποτέλεσµα τῆς 10ης Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, ποὺ συνῆλθε ἀπὸ 8-14 Ὀκτωβρίου 2007 στὴ Ραβέννα τῆς Ἰταλίας. Τὸ κείµενο ὅμως αὐτὸ εἶναι λανθασµένο στὸν πυρήνα του καὶ ἀπολύτως ἀπαράδεκτο, διότι ἔχει ὡς βάση του τὴν λεγοµένη Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀνάγει ἕνα, βασικὸ µέν, ἀλλ᾽ ἐπιµέρους παρ᾽ ὅλα αὐτά, θέµα σὲ ἀπόλυτη ἀλήθεια περὶ τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ θεία Εὐχαριστία περιέχει καὶ φανερώνει ὅλη τὴν ἀλήθεια περὶ τῆς Ἐκκλησίας.

. Τὴν ἰδέα τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας τὴν εἰσηγήθηκε πρῶτος ὁ Ρῶσος θεολόγος πρεσβύτερος Νικόλαος Ἀφανάσιεφ, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πλήρης καὶ καθολικὴ ὁπουδήποτε τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Μιὰ τοπικὴ Ἐκκλησία, ὅταν συνέρχεται σὲ εὐχαριστιακὴ σύναξη καὶ ἔχει ἀποστολικὴ διαδοχή, εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καί Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὅλος παρὼν στὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας της. Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Ἀφανάσιεφ, εἶναι στὴν πληρότητά της ἐκεῖ ὅπου τελεῖται ἡ εὐχαριστιακὴ σύναξη.

. Ἡ Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία ἀναµφιβόλως ἔχει πολλὰ καὶ σηµαντικὰ θετικὰ στοιχεῖα, γι᾽ αὐτό καὶ φαίνεται ἑλκυστική, συναρπαστικὴ καὶ ὀρθόδοξη, ἀφοῦ ἔχει κέντρο της τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι δὲν γίνεται εὔκολα ἀντιληπτὴ ἡ ἀντορθόδοξη καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνη µονοµέρειά της. Μάλιστα οἱ ὑποστηρικτές της κάθε ἐπικριτικὴ γι᾽ αὐτὴ γνώµη τὴν ἀπαξιώνουν ἀσυζητητὶ καὶ τὴν ἀποδίδουν σὲ ἐπίδραση τοῦ δυτικοῦ σχολαστικισµοῦ, ποὺ τὸν θεωροῦν πρῶτο ἐχθρὸ τῆς θεωρίας τους.

. Ποῦ ὅμως στηρίζεται ἡ θεωρία; Χωρὶς ὑπερβολὴ σὲ πολὺ ἀσταθῆ θεµέλια. Κάποιες ἐκφράσεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κάτι, ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο Ἀντιοχείας, λίγα ἀρεοπαγιτικὰ καὶ ἀντίστοιχα τοῦ ἁγίου Μαξίµου… Καὶ ἕνα κείµενο τοῦ ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, ὅλα παρερµηνευόµενα καὶ ὁδηγούµενα σὲ ἔννοιες ποὺ δὲν περιέχουν. Φέρνουν ὅμως καὶ µία ἄλλη ἀπόδειξη: ἡ λαϊκὴ ἔκφραση, λένε, «πάω στὴν Ἐκκλησία», ταυτίζει τὴν Ἐκκλησία µὲ τὴν Εὐχαριστία καὶ φανερώνει ὅτι ἡ θεωρία τους εἶναι ἀληθινή!

. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πατερικὸ κείµενο ποὺ νὰ µιλάει καθαρὰ καὶ χωρὶς ἀµφιβολίες γιὰ τέτοια θεωρία. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴν ἐπιχειρηµατολογία τους ὅλοι οἱ µεγάλοι Πατέρες: Δὲν ὑπάρχουν Ἀθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστοµος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλοι Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύµων, Δαµασκηνός, Συµεὼν Νέος Θεολόγος, Γρηγόριος Παλαµᾶς…

. Μάλιστα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς ἀποβάλλεται ἐν ψυχρῷ, διότι µετὰ τὸν σχολαστικισµὸ δεύτερος µεγάλος ἐχθρὸς τῆς θεωρίας εἶναι, κατὰ τὸν Μητροπολίτη Περγάµου, ὁ Μοναχισµὸς «µὲ µία µονοσήµαντη ἑρµηνεία τοῦ Ἡσυχασµοῦ καὶ τῆς θεολογίας τοῦ Γρηγορίου Παλαµᾶ» («Θεολογία», τεῦχος 40 τοῦ 2009, σελ. 13). Ἡ λέξη «µονοσήµαντη» ἐτέθη µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ ἀµβλύνει τὴν ἀπίστευτη ἐκτροπή. Ἡ προκρούστεια Εὐχαριστιακη Ἐκκλησιολογια ἐξοστρακίζει τὸν Μοναχισµὸ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνεῖται τὴν θεολογικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ, ἡ ὁποία ἀνέκαθεν ἦταν κόκκινο πανὶ γιὰ τοὺς Παπικούς.

. Τὸ σηµαντικὸ ὡστόσο εἶναι ὅτι σὲ ἀντίθεση µὲ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία, ποὺ ἀρνεῖται νὰ τὴν δεχθεῖ, τὴν θεωρία αὐτὴ τὴν ἔχει ἀποδεχθεῖ πλήρως ὁ Παπισµός. Καὶ γιατί νὰ µὴ τὴν ἀποδεχθεῖ, ἀφοῦ εἶναι κοµµένη καὶ ραµµένη πάνω στὰ δικά του µέτρα; Διότι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο τὴν ἐπινόησε ὁ Ἀφανάσιεφ εἶναι τὸ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.

. Ἐπειδὴ µὲ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, λέει ὁ Ἀφανάσιεφ, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ βγεῖ κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσµα ἀλλὰ ἁπλῶς ἀναξέονται παλιὲς πληγές, γι᾽ αὐτὸ ἡ κάθε Ἐκκλησία ἂς ἀναγνωρίσει στὶς ἄλλες τὴν καθολικότητα µόνο µὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι τελοῦν µὲ ἀποστολικὴ διαδοχὴ τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι οἱ χωρισµένες Ἐκκλησίες µποροῦν νὰ ἑνωθοῦν διὰ τῆς ἀγάπης, χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συµφωνήσουν στὰ θέµατα τῆς πίστεως. Ἡ κάθε Ἐκκλησία θὰ κρατήσει τὰ δόγµατά της µόνο γιὰ τὸν ἑαυτό της!

. Αὐτὴ εἶναι σὲ πολὺ γενικὲς γραµµὲς ἡ θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ, τὴν ὁποία ἔθεσαν ὡς βάση τοῦ Κειµένου τῆς Ραβέννας οἱ δύο πλευρὲς καὶ ἡ ὁποία βολεύει πλήρως τὸν Παπισµὸ στὸ νὰ κρατήσει ἀπείρακτες τὶς πλάνες του.

. Στὴν θεωρία ὅμως τοῦ Ἀφανάσιεφ ὑπῆρχε ἕνα κενό. Ὄχι µόνο δὲν προέβλεπε τὴν θέση ἑνὸς Πρώτου σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαξίωνε. Ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ θετικὰ τῆς λαθεµένης θεωρίας του, πράγµα βέβαια ποὺ δὲν βόλευε τὸν Παπισµό. Ἔ! Αὐτὸ τὸ κενὸ φρόντισε ὁ Μητροπολίτης Περγάµου νὰ τὸ συµπληρώσει, διορθώνοντας τὴν θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ. Ὅπως τὸ δηλώνει ρητὰ στὸ παραπάνω κείµενό του (σελ. 20 καὶ ἑξῆς), «οἱ θέσεις τοῦ Αfanasιef πρέπει νὰ διορθωθοῦν σ᾽ αὐτὸ τὸ σηµεῖο». Καὶ διορθώθηκαν ὄντως, διότι ἔτσι ἐµφανίζονται στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας, ὅπου αὐθαίρετα ἡ διάταξη τοῦ 34ου ἀποστολικοῦ κανόνα περὶ τοῦ πρώτου τῇ τάξει τῆς ἐπαρχιακῆς διοικήσεως ἐπεκτείνεται καὶ σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δηµιουργεῖται τὸ ὑπόβαθρο γιὰ ἀναγνώριση τῆς παγκόσµιας ἐξουσίας τοῦ πάπα, µὲ τὴν διαφορὰ µόνον ὅτι ντύνεται µὲ ἔνδυµα συνοδικότητας καὶ δὲν ἀναφέρεται στὸ ὑποτιθέµενο πρωτεῖο τοῦ Πέτρου ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πάπας εἶναι προεστὼς τῆς Εὐχαριστίας τῆς πρώτης τῇ τάξει τοπικῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώµης.

. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου ἔχει αὐξηµένο κύρος µεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων καὶ γι᾽ αὐτὸ ἴσως διστάζουν νὰ διαφοροποιηθοῦν ἀπὸ τὶς ἰδέες του. Ἔτσι ὅμως ὁδηγοῦνται σὲ καίρια ἐκτροπή. Ἡ θεωρία περὶ Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας εἶναι νέα ἐφεύρεση, δὲν εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντιτίθεται στὴν οἰκουµενικὴ Ἐκκλησιολογία τῆς Παραδόσεως καὶ ἀποτελεῖ σύγχρονο Δούρειο Ἵππο ψευδενώσεως µὲ τὸν Παπισµό, καὶ ἴσως ὄχι µόνο µ᾽ αὐτόν.

. Αὐτὴ ἡ θεωρία εἶναι τὸ µοντέλο ἑνότητας γιὰ τὸ ὁποῖο, ὅπως σηµειώσαµε στὸ προηγούµενο ἄρθρο, ἔκαναν λόγο οἱ δύο συµπρόεδροι καὶ τὸ ὁποῖο ὀρθοδόξως εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτο.

. Ἂς ἀναµετρήσουν συνεπῶς ὅλοι τὴν µεγάλη εὐθύνη τους καὶ ἂς ἀλλάξουν πορεία, πρὶν ἐκραγεῖ τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀντιδράσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Παπικὸ ζυγό, ὅπως κι ἂν τὸν ὡραιοποιήσουν, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθεῖ!

ΠΗΓΗ: http://panayiotistelevantos.blogspot.com/ Χριστιανική Βιβλιογραφία, (Περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2018, 01.03.2011,) Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» ,